Donkere wolken #37

14

Transcript of Donkere wolken #37

Page 1: Donkere wolken #37
Page 2: Donkere wolken #37

Het is werkelijk ongelofelijk. Lena staart met open mond en met wijd opengesperde ogen naar het oude houthakkershuisje. Het ziet er waanzinnig mooi uit. Het huisje heeft een eerste verdieping gekregen. Recht boven de veranda is een balkon, opgevuld met planten.

Page 3: Donkere wolken #37

Er hangen gordijnen voor de ramen , die vervangen zijn, evenals de voordeur. Tussen de vele, verschillende bomen staat een prachtig huis. Het knalt eruit en het lijkt wel alsof het licht geeft.

Page 4: Donkere wolken #37

Voorzichtig loopt Lena het trapje op, naar de veranda. Ze moet de binnenkant zien. Ze moet. Lena schuift de bloempot, in de hoek, aan de rechterkant van de veranda, een stukje opzij en vol verrukking ziet ze iets schitteren in het vroege ochtendlicht.

Page 5: Donkere wolken #37

Ze zakt door haar knieën en pakt de sleutel op. Met trillende handen steekt ze de sleutel in het slot en draait hem naar links. Haar hele lichaam ontspant zich en ze slaakt een diepe zucht. Het slot is open. Ze hoeft nu alleen nog maar de deurknop naar beneden te duwen en ze kan naar binnen.

Page 6: Donkere wolken #37

Lena stapt het huis binnen en wordt verrast door het licht. De stenen muur, die er eerst stond om de kou tegen te houden, is verdwenen. De muren zijn gestuukt en hebben een prachtige, lichte kleur verf gekregen.

Page 7: Donkere wolken #37

Rechts in de hoek, onder de trap, is de keuken. De openhaard is vervangen voor een modernere versie en wordt omringt door een riant bankstel, twee witte tafeltjes aan beide kanten en een indrukwekkend plasmascherm.

Page 8: Donkere wolken #37

Links staat een ronde eettafel. Planten vullen de ruimte, tevens als een boekenkast en lampen. Alles is netjes met elkaar afgestemd en het is er heerlijk warm en licht.

Page 9: Donkere wolken #37

Als ze op het punt staat om de trap op te lopen, stopt ze. Waar is ze in vredesnaam mee bezig? Ze lijkt wel een indringer, om zo maar iemands huis binnen te lopen en vervolgens nieuwsgierig rond te kijken.

Page 10: Donkere wolken #37

Dan pas valt haar een tweede deur op. Links, waar eerst de badkamer zat, zit nu een soort van achterdeur. Met voorzichtige stappen loopt ze naar de deur en opent deze. Lena komt opnieuw op een veranda terecht.

Page 11: Donkere wolken #37

Recht voor haar is een tuin aangelegd. Maar nu het winter is, is daar niet veel aan te zien. Helemaal achterin is een klein terras aangebracht, waar je alleen kunt komen door een kronkelend zandpaadje te volgen.

Page 12: Donkere wolken #37

Dan hoort ze plotseling stemmen. Ze kijkt verschrikt om zich heen, maar ze ziet niemand. Snel loopt ze om het huis heen, maar ook aan de voorkant kan ze niemand ontdekken. Ze loopt, zacht, maar toch met een bepaalde snelheid, de veranda op en sluit de voordeur.

Page 13: Donkere wolken #37

Dan legt ze de sleutel terug op de houten vloer en trekt de bloempot er bovenop. Alsof ze hier niet geweest is, loopt ze quasinonchalant het trapje af. “Lena?” Het bloed stijgt naar haar hoofd. Ze kijkt naar rechts en heel haar lichaam bevriest. Daar staat Ryan, met een uitdrukking op zijn gezicht die ze niet kan benoemen…

Page 14: Donkere wolken #37