Jaarverslag DN Nederland ...................................... 2 Botenbeurs en jaarvergadering 2008....................... 3 Notulen jaarvergadering 2008................................. 4 Een beetje Noordpool op de Gouwzee.................... 9 De vorstgrens zette niet door naar Friesland…..…13 Nieuw! Het Oldambtmeer bij de Blauwestad ...... 14 Even checken bij: Melle Heerlien......................... 15 Clubkampioenschap op de Westeinder ................. 16 Nederlands kampioenschap 2009 ......................... 17 Even checken bij: Hans van der Kevie ................. 22 Veiligheid; een zaak van iedereen ........................ 23 Antivries voor ijszeilers ........................................ 27 Een seizoen alleen, met z’n tweeën ...................... 31 Zeilen en Klussen in Amerika: WK 2009............. 36 ‘Westeinder dudes’ leven zich uit in Berlijn......... 43

Even Checken bij: Dideric van Riemsdijk.............44 Het DN Journaal in gesprek met: Johan Tolsma…46 Snel naar en op het Steinhudermeer ......................53 De winters komen gewoon weer terug…...………56 Donateurs...............................................................57 Maar 22 goede zeildagen in Zweden .....................57 Overlopers; een andere kijk op zeilvoering ...........58 Daan Schutte over ‘de overloop’ ...........................58 Wedstrijduitslagen.................................................59 Vraag en aanbod .........................….8, 12, 41, 50, 55

Inhoudsopgave

DN journaal 2009

Algemeen DN IJszeilvereniging Nederland. Opgericht 23 november 1963. Koninklijke goedkeuring 15 juli 1971

Bestuur en taken Voorzitter Johan Tolsma Telefoon 076 - 565 00 43 E-mail johantolsma@wxs.nl

Secretaris Eric van Komen, secretariële zaken en ledenbestand, uitgifte van tekeningen, zeilnummers, bouwbeschrij-vingen, maatregels en wedstrijdreglement. Zwane-bloem 37, 1657 KM Abbekerk Telefoon 0229 - 20 18 93 E-mail h59@ijszeilen.nl

Penningmeester en Internationaal secretaris Daan Schutte, onderhouden van internationale con-tacten. Contacten en overleg met EDNIYRA en IDNIYRA. Technische zaken. Telefoon 06 - 26 19 4229 E-mail daanschutte@sufspars.nl

Bestuursleden André de Waard, public relations, contacten met pers, radio en tv. Beheer website www.ijszeilen.nl. E-mail andre.dewaard@hetnet.nl Piet Hopma Zijlema, organisatie wedstrijden en materiaalbeheer. Telefoon 0320-25 33 51 E-mail r.hopmazijlema@hetnet.nl

Diversen: Naam clubblad: DN Journaal Aantal leden: 408 Aantal donateurs: 6 Contributie: € 12,- per jaar (plus eenmalig € 5,- voor uitgifte zeilnummer) Girorekening: 1766648 t.n.v. DN IJszeilvereniging Nederland Statuten zijn op aanvraag verkrijgbaar.

Redactie Peter van Rooij (hoofdredacteur) Merino 24, 1273 JG Huizen Telefoon 035 - 526 41 36 E-mail petervanrooij@casema.nl

Eric van Komen E-mail h59@ijszeilen.nl

Frans Vlugt E-mail fvlugt116@quicknet.nl

De redactie stelt zich niet verantwoordelijk voor fou-tieve interpretaties en vertalingen van technische artikelen en maatregels. De IDNIYRA tekst is bin-dend.

Foto omslag Voorkant: Johan Tolsma en Martin van Wettum tijdens het NK 2009 op het Oldambtmeer. Foto: Barteld Brouwer Achterkant: Piet Ploum en Charles Mittelmeijer tijdens het NK 2009 op het Oldambtmeer. Foto: Barteld Brouwer

Colofon

De redactie dankt een ieder die heeft geholpen bij het tot stand komen van dit DN Journaal.

1

DN journaal 2009

2

Eind april, ik lig voor anker met onze motorboot in de Biesbosch en kijk terug op een seizoen dat eigenlijk nog maar net gisteravond is afgesloten met een toe-gift, een soort toetje; een trimavond door viervoudig wereldkampioen in de DN-klasse Ron Sherry. Via onze fameuze nieuwsbrief was er geïnformeerd of er belangstelling bestond voor zo’n avond en zeker 50 leden reageerden positief. Dideric van Riemsdijk stelde zijn bedrijfshal beschikbaar, er waren hapjes en drankjes en 35 leden hoorden van Ron een interessant en leuk verhaal. Kortom, het was een geslaagde avond.

Een seizoen met eindelijk, na 12 jaar weer eens echt ijs in Nederland. En alles wat maar zeilen kon, werd van zolder gehaald. Mooie verhalen en gekke avontu-ren. Veel activiteiten; masten, zeilen, planken en schaatsen werden verkocht als warme broodjes. Er stond geen DN meer op Markplaats.nl. Ook hebben zich veel nieuwe leden aangemeld bij DN Nederland, wat goed is voor de vereniging. De belangstelling in de media voor onze ijszeilsport was onvoorstelbaar: radio-interviews in sportprogramma’s, artikelen in alle zeilbladen en fraaie foto’s op de voorkant.

Het hoogtepunt van het seizoen was natuurlijk het Nederlands kampioenschap (NK) in Groningen op het Oldambtmeer bij de Blauwestad. Met alle mede-werking van alle betrokken instanties werd op deze nieuwe ijszeillocatie een driedaags evenement ver-zeild met maar liefst 12 wedstrijden voor zowel de A- als de B-vloot. Wel viel het aantal deelnemers wat tegen, slechts 35. De organisatie, onder leiding van Ernest Spaas en Daan Schutte, had op meer gerekend.

Dit NK werd een waar mediaspektakel met op som-mige dagen wel 6 cameraploegen. Er waren zoveel persfotograven op het ijs bij de onderton, dat je als deelnemer de ton niet meer kon zien. Vliegtuigen in de lucht en zelfs een helikopter met camera die zo laag over het ijs vloog dat enkele deelnemers bijna omsloegen door de turbulentie. Ook kreeg de organi-satie te maken met een nieuw fenomeen voor onze sport: publiek. Op zaterdag waren er zeker 700 men-sen op het ijs bij de startlijn, die telkens weer door schaatsende André de Waard met een megafoon gemaand moesten worden om achter de startlijn te blijven staan. Als een echte stadionspeaker deed hij vervolgens verslag van de wedstrijden en gaf hij uitleg over onze sport. De plotselinge ijszeilgekte bracht ook een aantal zaken naar voren die ons als bestuur van DN Nederland zorgen baren. Mensen waren zo enthousiast, dat op te dun ijs werd gezeild. Wij kregen meldingen van ‘wakduikcompetities’,

zeilers zonder helm, aanvaringen, niet traceerbare verlaten DN’s in wakken met verkeerde zeilnummers en ga zo maar door. We moeten ons realiseren dat onze sport niet ongevaarlijk is. De kans op een onge-luk is klein, zeker als je je aan de veiligheidsregels houdt en nadenkt. Maar een ongeluk met een slechte afloop kan onze sport in een kwaad daglicht stellen, waardoor het misschien niet overal meer wordt toege-staan om te zeilen of dat ijszeilen lastiger te verzeke-ren is. Dat is wel het laatste dat wij willen.

Voorlichting en preventie is volgens ons hierbij van cruciaal belang. IJszeilers en vooral de nieuwkomers moeten gewezen worden op de gevaren van onze fascinerende sport. Als bestuur van DN Nederland zien wij het als onze verantwoordelijkheid het voor-touw te nemen voor het opzetten van een voorlichtings- en veiligheidscampagne. Op de Alge-mene Ledenvergadering zult u hier meer over horen.

Gezondheid is een groot goed en vele ijszeilers zeilen gelukkig tot op hoge leeftijd door. Dat nu zowel onze bestuursleden Daan en André door problemen met hun ogen niet meer kunnen ijszeilen is verdrietig en wrang. Gelukkig blijven beiden behouden voor het bestuur, maar er komt wel een onverhoopte bestuurs-wijziging. Hier komen wij tijdens de algemene leden-vergadering op terug.

Laten we hopen op weer zo´n fantastische winter, geniet en leef nu. Maar verlies de veiligheid van jezelf en anderen niet uit het oog.

Think Ice

Namens het bestuur van DN Nederland,

Johan Tolsma H 580

Jaarverslag Voorzitter

De voorzitter aan het trainen voor het NK 2009.

DN journaal 2009

15 november 2008 was de datum waarop de 45e jaarvergadering plaatsvond. Geen reden voor een feestje vond het bestuur, maar wel weer een bijzonder evenement. De formule die al jaren succesvol is, werd ook nu weer toegepast. ‘s Morgens een boten-beurs, een lunch aangeboden door de vereniging en afsluitend de jaarvergadering. Dit jaar waren we te gast in de thuishaven van ijszeilvereniging ‘De Robben’ in Buitenkaag.

De sporthal die we voor de botenbeurs gehuurd hadden, was een prima plek. Een mooie lichte ruimte met kantine waar volop plaats was voor alle ‘handel’. Het aanbod was als vanouds gevarieerd. Complete DN’s, stickers, schaatsen, kleding, helmtuigjes, isodekens en beslag. Noem het en het was er. Eric van Komen en Johan Tolsma deden de registra-tie en deelden de DN Journaals uit. Wie staat er dit jaar op de voorpagina? Die spanning werd zover opgevoerd dat er leden waren die alleen al daarvoor naar De Kaag kwamen. Behalve aanbieden en kopen is de beurs natuurlijk ook een prima plek om soortge-noten te ontmoeten. Terugblikken op voorgaande jaren en plannen maken voor het komend seizoen.

Hartelijke begroetingen, handen schudden, schouder-kloppen en koffieleuten. Klinkt misschien wat plat, maar het was ouderwets gezellig.

De lunch was strak gepland om 12.30 uur. Strak, omdat we dit keer met een rondvaartboot de Kager-plassen op gingen. De boot had een capaciteit van 100 man en hij had geen meter korter moeten zijn, want hij was helemaal vol. Tot op het laatste stoeltje. De beloofde regen bleef uit, waardoor we onder prima omstandigheden een mooi tochtje maakten. De catering was uitstekend. Twee soorten soep, de door de voorzitter zo met nadruk gewenste kroketten en verder alles wat er bij hoort, inclusief prima bedie-ning. En een bijna aanvaring! In een nauwe doorgang was de lokale zeilschool met vier polyvalken aan het kruisen (jawel, echte bikkels in november) en dat hadden ze nog niet helemaal onder de knie. Door alert handelen van de schipper kwam alles goed. Voordat de jaarvergadering begon, vertoonde ‘De Robben’ twee films uit de beginjaren van de vereni-ging. Erg leuk om oude bekenden terug te zien in hun jonge jaren. Geluid zat er niet bij, dus het commen-taar werd ‘live’ verzorgd. En de jaarvergadering zelf? Ach, die liep zoals het meestal gaat. Contributie ongewijzigd, ledenaantal bijna constant, notulen niets op aan te merken, herinneringen ophalen aan hen die ons het afgelopen jaar ontvielen, prijzen uitreiken, dankwoord uitspreken, ballots toelichten, filmpjes, koffie, biertje.... En dan is het zo 17.00 uur, tijd om huiswaarts te gaan en herinneringen aan een mooie dag rijker.

André de Waard H 867

De botenbeurs/Jaarvergadering

3

Een bijna aanvaring met vier polyvalken foto: André de Waard

Klaar om het DN Journaal uit te delen. foto: Margreet Bosker

DN journaal 2009

4

Notulen jaarvergadering 2008 Algemeen De jaarvergadering werd op 15 november 2008 ge-houden in restaurant ‘Kaagzicht’ te Buitenkaag. Aan de vergadering ging de boten/materialenbeurs vooraf die plaatsvond in de plaatselijke sporthal vlak bij het restaurant. De aankleding van de sporthal en de alge-mene hulp van de leden van IJszeilvereniging ‘De Robben’ was fantastisch. Na de beurs bood het be-stuur de leden een lunch en rondvaart aan. De verga-dering werd door 44 leden bijgewoond.

1. Opening De voorzitter, Johan Tolsma, opent de vergadering om 14:53 uur. Meegedeeld wordt dat bericht van verhindering is ontvangen van: Jaap van der Weijden, Henk Jan Wapstra, Johan Bakker, Ria Martens, René Rijnierse, Jelle Herrema, Piet Hartendorp, Hertzen Oost, José Schutte, Pieter Bosma, Dick Bakker, Loretta Staring, Willem Schutte, Jan van Lent en Peter van Rooij.

Er wordt een ogenblik stilte in acht genomen voor leden en bekenden die zijn overleden: Dick Postema (H 44), Jan Wijngaarden (H 544),

Harry Maronier (H 368) en oud-voorzitter van DN Nederland, Jo Engelvaart (H 113). In een interactie met de leden worden de personen herdacht. Het be-stuur van DN IJszeilvereniging ‘’t Wakkie’ heeft ons bestuur verzocht een podium te zijn voor het uitrei-ken van een ambassadeursprijs ter nagedachtenis van Harry Maronier. Deze prijs wordt uitgereikt aan leden die zich op een bepaalde manier hebben onderschei-den voor DN Nederland. De prijs wordt voor de eer-ste keer uitgereikt aan Margreet Bosker en Ruud Smit voor hun steun aan Hennie van den Brink na zijn zware ongeluk op Lipno vorig jaar. Volgend jaar wordt de wisseltrofee opnieuw uitgereikt op de verga-dering van ‘’t Wakkie’.

2. Notulen jaarvergadering 2007 Worden ongewijzigd door de vergadering vastge-steld.

3. Jaarverslag DN Nederland Wordt voor kennisgeving aangenomen, zie DN Jour-naal 2008.

De ‘Harry Maronier prijs’ wordt uitgereikt aan Margreet Bosker en Ruud Smit. Foto: Jordy Westmaas

5

DN journaal 2000 DN journaal 2009

4. Financieel overzicht penningmeester 2007/2008 en begroting 2008/2009 De penningmeester, Daan Schutte, geeft het volgende aan. De inkomsten zijn hoger door extra inkomsten uit nog niet eerder betaalde advertenties. Daarnaast hebben meer leden betaald. Aan de uitgavenkant zijn extra kosten voor het DN Journaal te zien. De kwali-teit van de eerste druk was niet goed. In gesprekken met de drukker kwamen we daar niet uit en daarom zijn wij van drukker veranderd. Hierdoor ontstonden dubbele kosten.

De voorzitter geeft ook nog een toelichting. De leden hebben gemerkt dat de uitnodiging voor de jaarverga-dering laat is verstuurd. Dit komt omdat het financi-eel overzicht nog niet rond was. Dit heeft alles te ma-ken met de gezondheid van Daan Schutte. Een aantal complicaties aan de ogen heeft er toe geleid dat hij het cijfermatige niet meer goed kan uitvoeren. Ernest Spaas heeft Daan geholpen alles in orde te krijgen. Als dank krijgt Ernest een aantal lekkere kaasjes aan-geboden.

5. Verslag kascommissie; benoeming nieuw lid De kascommissie, bestaande uit de leden Rob Leuve-rink en Jaap Bezemer heeft de boeken ingezien bij Daan. Rob Leuverink geeft aan dat alles is gecontro-leerd en goed bevonden. Hij stelt de vergadering voor de penningmeester décharge te verlenen met een in-stemmend applaus. Rob Leuverink wordt door de voorzitter bedankt voor zijn inbreng in de kascom-missie. Rob wordt opgevolgd door Frans Vlugt en Sandré Caron. Het eerste reservelid, Ernest Spaas, wordt van de lijst afgevoerd, omdat hij Daan het ko-mende jaar zal moeten bijstaan.

6. Vaststelling contributie De vergadering gaat akkoord met handhaving van de contributie op € 12,00 voor het jaar 2009.

7. Ingekomen stukken De voorzitter heeft een brief ontvangen van Joop de Boer, voorzitter van DN IJszeilvereniging ‘Gouwzee’, over de ontwikkelingen en ervaringen van deze ijszeilvereniging. Het wordt door het be-stuur als plezierig ervaren op deze wijze op de hoogte te blijven van het reilen en zeilen rond de Gouwzee. Daarnaast een brief van Joop de Boer met een tip voor het DN Journaal voor ‘contactadres buitenland’ en een adreswijziging van DN IJszeilvereniging ‘Gouwzee’. De derde brief van Joop de Boer gaat over de positie van de toerzeilers in Nederland. Het is een bijdrage aan de discussie op welke wijze recreanten intensie-ver betrokken kunnen worden bij te organiseren acti-viteiten.

De volgende aandachtspunten komen hierbij aan de orde:

1. Voor de 10 à 15 internationale wedstrijdzeilers gaat een deel van de contributie op aan afdracht Euro Commodore en LSV.

2. De aandacht voor toerzeilers wordt gemist. Er wordt te weinig voor deze groep gedaan. Tijdens het EK/WK in St. Petersburg zou DN Nederland als co-ordinatiepunt voor toerzeilers kunnen dienen.

3. Men vraagt zich af of het DN Journaal als enige schakel tussen de diverse groepen wel voldoende is.

4. Men vindt het jammer dat de papieren nieuwsbrief en zomeractiviteiten tot het verleden behoren.

5. Kan DN Nederland niet het voortouw nemen bij de organisatie van recreatieve ijszeiltrips naar ijs in het buitenland?

Reactie bestuur Ten aanzien van punt 1 is het belangrijk terug te gaan naar de statuten van onze vereniging. Hierin staat in artikel 2 dat het doel van onze vereniging is: het pro-pageren en bevorderen van het ijszeilen, speciaal het wedstrijdzeilen. Daarnaast staat in artikel 3 dat de vereniging dit doel onder andere tracht te bereiken door het samenwerken met IDNIYRA. In de huidige situatie zijn wij als DN Nederland ook lid van de ver-eniging DN Europe. Deze afdragen zijn daarom niet terug te draaien.

Ruud Smit stelt dat de verhouding toerzeiler-wedstrijdzeiler nu zo is, omdat we slechte winters hebben. Dit zou na twee goede winters heel anders zijn. Bart Reedijk geeft aan dat IDNIYRA een orga-nisatie is met het woord RACING in zijn naam. Deze organisatie houdt zich niet bezig met toerzeilen. Ook niet in Amerika, waar dat eerder te verwachten is, doordat er meer ijs en meer mogelijkheden zijn. Van-uit de vergadering wordt het idee geopperd dat recre-anten en wedstrijdzeilers samen kunnen reizen naar locaties waar geschikt ijs ligt voor wedstrijden en dus ook bezeilbaar is voor niet-wedstrijdzeilers. En bo-vendien kun je met elkaar hetzelfde hotel delen.

De voorzitter geeft aan dat de maatschappij veran-dert. Papieren nieuwsbrieven komen niet meer terug. Met de komst van het forum op onze website en de digitale nieuwsbrief zijn we altijd zeer actueel. De informatievoorziening is eigenlijk nog nooit zo goed geweest. De zomeractiviteiten bleken steeds moeilij-ker te organiseren. De opkomst werd steeds kleiner. Het vorige bestuur heeft daarom, kijkende naar de meerwaarde hiervan, besloten te stoppen met deze activiteit.

6

DN journaal 2009

Het bestuur wil zeker geen touroperator worden in een tijd dat (mobiel) internet, navigatiesystemen, on-line booking, creditcards en mobiele telefonie zijn intrede heeft gedaan. Het is voor de ijszeiler in deze huidige tijd zo makkelijk te volgen waar, wat gebeurt. En, waar je een hotel, boot of vliegtuig kunt boeken. Het bestuur zal proberen, via de digitale nieuwsbrief, suggesties te doen waar men naar toe kan gaan. Hier-bij zullen de diverse sites voor informatie benoemd worden.

8. Mededelingen bestuur A. Het DN Journaal is weer een fraai exemplaar ge-worden. De voorkant is altijd een grote verrassing, ook al proberen bestuursleden er zomers alles aan te doen om bij de redactie te ontfutselen hoe de voor-kant eruit komt te zien. Omdat Peter van Rooij, hoofdredacteur, ontbreekt bij deze vergadering, ver-telt Frans Vlugt in geheel eigen stijl hoe het ook dit jaar weer gelukt is het blad te creëren. Daarnaast be-dankt hij iedereen die kopij heeft aangeleverd of het blad sponsort met een advertentie.

B. Na ruim 20 jaar is Dick Meijer gestopt met het sponsoren van de cover van het DN Journaal. Het bestuur heeft Dick een bedankbrief gestuurd en deze wordt door de voorzitter voorgelezen. Na het voorle-zen komt er een daverend applaus uit de vergadering

waaruit de waardering blijkt voor de jarenlange bij-drage van Dick.

C. Materialenman Piet Hopma Zijlema geeft aan dat er afscheid genomen wordt van de caravan in verband met de slechte staat van onderhoud van dit voertuig. Er wordt gezocht naar een compacte gesloten trailer waar alle wedstrijd- en veiligheidsmaterialen in ver-voerd kunnen worden. Dré Veelenturf geeft aan dat het bootje, dat zo mooi voor de caravan paste, bij wedstrijden beschikbaar gesteld zal worden.

D. Internationale zaken. Daan Schutte vraagt de ver-gadering de ballot over aanvullende veiligheidsvoor-zieningen in te vullen. DN Nederland stelt voor de zijkanten van de boot te voorzien van fluorescerende stroken en het (zeil)nummer van de boot. In Neder-land is dit al verplicht, maar wij willen het internatio-naal ook verplicht stellen. - Er wordt meer aandacht besteed aan de Darlington. De afstand van de Darlington naar de boei zal ver-groot worden. Al deze maatregelen hebben onder an-dere te maken met het ongeluk van Hennie van den Brink op Lipno vorig jaar. - Het format van het Europees kampioenschap wordt iets veranderd. Het doel is de lange wachttijden te verminderen. Vanaf zondagmiddag wordt gestart met de wedstrijden. Er worden vier wedstrijden per dag per groep gezeild, met een maximum van twintig wedstrijden per dag. De wedstrijden duren tot en met vrijdagmiddag; 14:00 uur is de laatste start. - Ten aanzien van internationale zaken vraagt Bart Reedijk of IDNIYRA Europe de intentie heeft om IDNIYRA USA te wijzen op het slaan van de num-mers in de diverse materialen zoals schaatsen, masten en zeilen. Daan geeft aan dat dit inderdaad op de agenda komt. Deze en vele regels uit het ‘Blauwe boekje’ zijn verdwenen tijdens het samengaan van de organisaties en staan niet in het yearbook.

E. Nationaal. De secretaris geeft aan dat het ledental met vier is gekrompen. Het stoppen van leden heeft verschillende redenen, ook al is de oorzaak van het

Meer dan twintig jaar covers, gesponsord door Dick Meijer.

Klaar voor het vertonen van een mooie film. foto: Margreet Bosker

DN journaal 2009

7

niet hebben van goede winters een toenemende reden. Eén goede winter zal veel goed maken. - Op dit moment is het sturen van het DN Journaal niet gekoppeld aan de contributie. Wij vertrouwden er tot nu toe op dat leden hun contributie netjes beta-len. Wij gaan dit heroverwegen en het DN Journaal dan pas versturen wanneer de contributie voor het betreffende jaar betaald is.

F. PR, communicatie en merchandising. André de Waard geeft aan dat de nieuwsbrief inmiddels 150 lezers heeft. Met ruim 360 leden, zijn we dus nog op zoek naar veel e-mailadressen. Wij hopen dit bestand verder uit te bouwen, zodat meer leden gebruik kun-nen maken van deze belangrijke informatievoorzie-ning. - Vorig jaar hebben we veel last gehad van hackers. Door het plaatsen van nieuwe software denken wij hier vanaf te zijn. - Er zijn veel activiteiten geweest op het gebied van merchandising. Slijpsteentjes, digitale meetklokken, enzovoort. Het blijkt dat door op deze manier samen te werken de kosten laag gehouden kunnen worden. - De voorzitter geeft aan dat de manier waarop André de communicatie heeft opgepakt veel goodwill kweekt bij de leden. De voorzitter benadrukt, dat de rol van André ongelooflijk belangrijk is. Hij is de smeerolie binnen de vereniging. Als dank krijgt André diverse food- en non-foodartikelen aangebo-

den met een link naar smeren. De vergadering onder-steunt dit met een daverend applaus.

G. De voorzitter geeft aan wanneer de vergaderingen van de lokale ijszeilverenigingen zijn.

H. Zeilresultaten DN Nederland: Dennis de Ruiter zeilt constant goed in de Finn. Tijdens de laatste wed-strijden in Loosdrecht was hij tweede.

De Houten spike ging in 2008 unaniem naar Peter van Rooij. foto: André de Waard

DN journaal 2002

8

DN journaal 2009

I. Dennis de Ruiter en Martin van Wettum gaan naar het wereldkampioenschap in Amerika. Zij kunnen daar zeilen in de boten van Daan Schutte en Johan Tolsma. Deze boten liggen nog in Amerika. Waar-schijnlijk gaan alleen Ruud Smit en Margreet Bosker naar het Europees kampioenschap (EK) in St. Peters-burg. Dit is de slechtste bezetting van Nederland tij-dens een EK ooit.

9. Verkiezing bestuurleden Daan Schutte en Eric van Komen volgens rooster af-tredend. Beiden zijn herkiesbaar. Er hebben zich geen tegenkandidaten gemeld. De vergadering ondersteunt de herverkiezing met een applaus.

10 Prijsuitreikingen De Sneeuwloper, een prijs voor een uitstekende pres-tatie van een wedstrijdzeiler (gewogen naar de per-soon) in het afgelopen seizoen, wordt dit jaar door gebrek aan die prestatie niet uitgereikt.

De Houten Spike is ooit bedacht door Daan Schutte en was bedoeld voor de persoon die de meest belab-berde start maakte tijdens een wedstrijd. De invulling van deze prijs is de afgelopen jaren langzaam van betekenis veranderd, en wordt ook uitgereikt aan de zeiler met veel pech of dommigheid tijdens een wed-strijd. Dit jaar gaat de prijs naar Peter van Rooij. Kijk hier-voor op bladzijde 33 van het DN Journaal 2008 en alles is duidelijk. Daarnaast heeft Peter vaker bij de start te maken met ‘ongemakken’ zoals een loszittend pennetje, de parkeerrem die er nog op staat, et cetera. Omdat Peter niet aanwezig is, zal de prijs persoonlijk overhandigd worden door Daan Schutte.

11. Rondvraag Hennie van den Brink. Bedankt iedereen voor de steunbetuigingen naar aanleiding van zijn ongeluk op Lipno. Helaas stopt Hennie met wedstrijdzeilen, maar hij blijft alles op de voet volgen en stelt zich beschik-baar voor het wedstrijdcomité. Het bestuur vindt dit

een mooi gebaar en zal zeker een beroep doen op de kennis, kunde en inzet van Hennie.

Bart Reedijk. Hoe is de inschrijving voor het wereld-kampioenschap in Amerika geregeld? Daan Schutte geeft aan dat dit nog op de traditionele wijze gebeurt en zal Bart alle gegevens toesturen.

Sandré Caron. Geeft aan dat hij hoopt dat het bestuur doorgaat zoals het op dit moment functioneert. Na-mens de vergadering, geeft Sandré aan dankbaar te zijn voor alle activiteiten die het bestuur, in hun vrije tijd, ontplooit. “Het moet er allemaal maar even bij”. Iedereen merkt dat mede door de saamhorigheid en het clubgevoel, het klikt en draait. Sandré is zeer er-kentelijk voor de wijze waarop de club bestuurd wordt en bedankt de bestuur en de overige leden, die veel voor de vereniging doen, voor hun inzet.

12. Sluiting De voorzitter bedankt Sandré voor de mooie woorden en geeft aan dat het bestuur er altijd wil zijn voor alle ijszeilers. Dat geldt ook bijvoorbeeld voor de XV, die gebruik kunnen maken van de website of onze nieuwsbrieven. We zijn een kleine vereniging en be-oefenen een unieke sport en daarbij zijn elementen als saamhorigheid erg belangrijk.

- De voorzitter bedankt de mensen van restaurant ‘Kaagzicht’ voor de goede service en klantgerichte instelling. Alles was tot in de puntjes verzorgd.

- De leden van ijszeilvereniging ‘De Robben’ worden bedankt voor al hun werk en gastvrijheid. De samen-werking met onder andere Maarten de Groot was erg goed. Aan voorzitter Jan Blok wordt een Delfsblauw bord uitgereikt als dank voor hun inzet.

- De secretaris reikt aan Dennis de Ruiter een vergro-ting van de voorplaat van het DN Journaal 2008 uit. De foto is uitvergroot en omlijst door Peter van Rooij, die hiervoor door de voorzitter bedankt wordt.

- De volgende vergadering staat gepland op 21 no-vember 2009 in de omgeving Elburg. Dit kan door omstandigheden veranderen. De leden worden via de diverse kanalen op de hoogte gehouden.

- De voorzitter bedankt iedereen voor zijn of haar aanwezigheid, wenst een ieder een goede thuisreis en spreekt de hoop uit elkaar weer op het (Nederlandse) ijs te zien.

Namens het bestuur,

De secretaris, Eric van Komen

Abbekerk, augustus 2009

T E K O O P In lengte verstelbare helmstok

Prijs: € 150,--

beslag voor de ijszeiler waaronder stuurinrichtingen

Peter van Rooij H 199 petervanrooij@casema.nl

035-5264136

DN journaal 2009

De vastgelegde belevenissen van Joop de Boer (H 258) en Frans Vlugt (H 116) zijn samengevoegd tot één artikel en vullen elkaar aan in een chronolo-gisch overzicht van het wintergebeuren op de Gouw-zee.

Joop 28-29-30 december 2008 Temperaturen van -6° C en veel wind uit de NO-hoek. Dat wordt nooit een strakke ijsplaat, in tegen-deel het water was tot 400/500 meter vanuit de wal schotserig dichtgevroren met veel grote windwakken. De rest van de Gouwzee was richting Marken nog open water.

30 december 2008 Ruud Hogenboom (H 62) en Nico Bakker (H 473) verkennen het ijs onder de wal bij het Mirror. Dat verliep niet helemaal droog. Reden om het reddings-bootje van de Wak- en Opruimingsdienst alvast op het Mirror-grasveldje te stationeren, met voldoende touwen erbij.

Frans 31 december 2008 Voor mijn doen zeer vroeg op het ijs, het was rond een uur of tien in de ochtend. Het werd snel drukker en drukker. Van alles werd opgetuigd: ijsschuiten, DN/DM-bootjes, two seaters, een omgebouwde strandzeiler klasse 3 van Remus, blockkarts en nog veel meer wonderlijke wrochtsels van menselijk ver-nuft. In de ochtend was er helaas geen wind en bo-vendien mistig. In de loop van de middag stak er een windje op en kon er voorzichtig gezeild worden in een steeds dikker wordende mist. Dat betekende dicht bij de wal blijven en niet te ver de Gouwzee op. Hoe ver is te ver. Remus schatte dat niet helemaal goed in

en zakte als een van de eersten door het ijs. Een man of tien hadden bijna drie kwartier nodig om de ka-nonskogel eruit te halen. Met mijn Roemeense klein-zoon Cristi een paar veilige rakjes gezeild. Hij had nog nooit ijs en ijszeilboten gezien en vond het prach-tig. De DN van mijn overleden vriend Bert Grobbee op het ijs gezet met het bordje te koop. De volgende dag was ik de boot al kwijt, ik had hem wel vijf keer kunnen verkopen, zoveel belangstelling was ervoor.

9 Eindelijk winter en alles wat zeilen kan staat op het ijs. Foto: Margreet Bosker

Een beetje Noordpool op de Gouwzee

‘…en nog veel meer wonderlijke wrochtsels van menselijke vernuft.’

‘Het was een ijsfeest voor iedereen, zo'n tachtig units bevolkten de ijsvloer....’

DN journaal 2004 DN journaal 2009

10 10

Joop 31 december 2008 De F3 van Remus ging te ver de Gouwzee op en zak-te er doorheen, het was veel werk om die unit er weer uit te krijgen. Hoeveel DN-bootjes en oude schuitjes er door zijn gegaan, is niet meer te achterhalen!

Frans 1 januari 2009 Weinig wind die dag. De hele dag bleef er mist boven de Gouwzee hangen. Frans junior, mijn zoon, kwam ook nog even kijken en heeft nog een paar baantjes gezeild. Ik zal mijn tweede boot morgen op het ijs zetten, dan kan hij daarmee gaan zeilen. Toch nog een voortzetting van een ijszeiltraditie door een Vlugt?

2 januari 2009 De tweede boot op het ijs gezet. Het was helder weer met een straf windje. Door de dooi van de afgelopen nacht blijft het uitkijken voor wakken. Nog steeds kun je niet ver de Gouwzee op. Laci Westra, Ruud Hahnen, Bert van Stalborch, Henk Bos en nog vele anderen zetten ook hun bootjes op het ijs. Een vriend van mij, Piet Meijer moest mij helpen met het om-hoog hijsen van het zeil. De laatste dagen gaat dat hijsen steeds zwaarder. Piet loopt vanaf 30 december over de ringvaart, gelegen langs de provinciale weg tussen Monnickendam en Edam bij de seinpaal. Piet kan zijn huis alleen bereiken met een pontje over het water.

Het valt me tegen hoe snel ik last krijg van mijn nek, zodra ik wat rakken heb gezeild. Slijtage, ouderdom

of gewoon een slechte conditie? Een hoger plankje als extra steun gaf wat soulaas. Om half vier heb ik afgetuigd en tegen half vijf was ik weer in Edam.

3 januari 2009 Het heeft behoorlijk gevroren de afgelopen nacht. Het is bewolkt en er staat weinig wind. Er stonden wel tachtig boten op het ijs. Veel oude ijsschuiten met onder andere die van Bouw van Wijk en wat 15 m2 boten. Door de vorst van de afgelopen nacht konden we meer van de wal afzeilen. Plekken die gisteren net niet bezeilbaar waren, waren nu dik genoeg voor in ieder geval de DN-boten. Mijn DN liep lekker van-daag. Het was wel oppassen met al die krioelende boten op het ijs. Met William Kleisen en Frank de Jong heb ik een corridor gezocht naar het Hol. Omdat de wind uit het zuidwesten kwam, moesten we om uit de luwte van het Hemmeland te geraken, een flink eind de Gouwzee op en om het Hemmeland heen zei-len. Het ijs bij het Hemmeland en het Hol zag er be-trouwbaar uit. Door de wegvallende wind konden we niet helemaal tot aan het eind van het Hol doorzeilen. Mijn zoon Jeroen, die met zijn vrouw Sylvia en zijn kinderen Bas en Dennis op dat moment over de N244 reed, zag ons halverwege het Hol staan en zei meteen tegen Sylvia, ‘wedden dat een van de drie boten de H 116 is?’ Zijn gelijk werd bevestigd toen ik hem bij het Mirror tegenkwam. Mijn kleinzonen Bas en Den-nis wilden natuurlijk ook nog met opa zeilen. Ze von-den het prachtig. Daarna hebben we bij een koek-en-zopietent een Snickers voor de jongens, koffie voor het echtpaar en chocolademelk voor pa gehaald. Ook heb ik nog even met Nico Groes, de ex-schoonzoon van de veel te jong overleden Ed Meijer, met vriendin

11 11 11

en kind gesproken. Nico wil morgen ook wel zeilen. Piet Meijer kwam weer even kijken. Samen hebben we in het Mirror een bakkie chocolademelk gedron-ken, wat geouwehoerd en toen naar huis. De Zweden-ploeg had de bbq op het ijs staan, die vakkundig door Henk Kleisen werd bediend. Gertie en Pascal waren een dag eerder van vakantie teruggekomen om hun boten op het ijs te zetten en om te zeilen natuurlijk.

4 januari 2009 De hele nacht had het flink gedooid en geregend. Er lag een laag water op het ijs en het waaide harder dan gisteren. Weer veel boten op het ijs. In de loop van de middag zakten er twee ijsschuiten door het ijs op plekken waar tot dan de hele dag overheen werd ge-zeild. Dat laat maar weer eens zien hoe snel de ijssi-tuatie kan veranderen door een nachtje dooi.

Joop 1-4 januari 2009 Er werd volop gezeild op een paar vierkante kilome-ter door zeventig units van diverse pluimage. Veel te veel natuurlijk en aanvaringen bleven dan ook niet uit. Ook blijkt lang niet iedereen van het bestaan van regels af te weten, hetgeen een aantal heren deed be-sluiten het materiaal er niet aan te wagen en eieren voor hun geld te kiezen door in het Mirror een slokje te gaan drinken. Foute boel natuurlijk, maar wie kan dit gaan regulieren?

Frans 5 januari 2009 Met Frans junior naar het Mirror. Er stond een harde wind uit het oosten en het was drie graden onder nul. Alle boten stonden aan de kant, niemand was aan het zeilen. De omstandigheden waren voor beginneling Frans junior te link om het te proberen. Wel hebben we die dag geassisteerd bij het bergen van een ijs-schuit van Jan Juffersman, die in de buurt van het gemaal De Poel in een wak lag. Na ruim twee uur ploeteren, lukte het uiteindelijk de schuit op het ijs te krijgen.

Joop 6 januari 2009 Een cameraploeg filmde vanuit een helikopter de stil-staande vloot en dat was in het avondjournaal op tv te zien.

8 januari 2009 Mist, maar dat was voor enkele zeilers geen probleem om uit het zicht van de wal te gaan zeilen. Het gevolg was dat ze te voet terug kwamen lopen. Toen het zon-netje erbij kwam, konden we de positie waar de schuitjes in een wak lagen, vaststellen. Ieder moest op zijn beurt wachten om gebruik te maken van het reddingsbootje.

Frans 8 januari 2009 Vandaag heb ik met broertje Loek op de Gouwzee gezeild. Zeilen is hem niet vreemd, want hij is al ja-renlang een fervent waterzeiler. Maar dit was voor hem de eerste keer dat hij in een DN zat. Het was zwaar mistig maar met voldoende wind om te zeilen. Gedisciplineerd volgde hij me als een schaduw over het ijs, waarbij we geen moment de wal uit het oog verloren en de drukte zoveel mogelijk vermeden. Aan het eind van de middag klaarde het gelukkig op en hebben we nog flinke rakken kunnen zeilen richting Hemmeland en het Hol. De vrouw van Loek, Ria durfde het niet aan om in de DN te stappen. En daar heeft ze nog elke dag de pest over in.

Joop 9-10-11 januari 2009 Prachtig weer, zuidenwind, ook veel schaatsers, dus het was dubbel opletten. Het was een ijsfeest voor iedereen, zo'n tachtig units bevolkten de ijsvloer. Op zondagmiddag (11 januari) vertrokken de oude schui-ten vanwege de aangekondigde dooi naar de binnen-haven. Zo ontstond meer ruimte op het ijs om het springboard van de DM op snelheid uit te proberen, hetgeen inderdaad de beoogde verbetering van de besturing van de DM bleek te zijn.

DN journaal 2009

De gouwzee. Hoe houd je de info actueel? Afdruk: Richard Chardet

Het ijs bij het Mirror is altijd zwaar. foto: Margreet Bosker

DN journaal 2009

12

Frans 10 januari 2009 Het was prachtig weer vandaag. Het vroor een paar graden, het was helder en er stond een stevige wind. Met Frank de Jong, William Kleisen, Marcel Con-stant en Laci Westra ben ik richting Marken gezeild. De weg leek gebarricadeerd door een fors kistwerk, maar na enig zoeken vonden we een doorgang en konden we full speed naar Marken zeilen. Meestal is het zo dat naar Marken toe de kwaliteit van het ijs beter wordt, maar nu werd het slechter. Hele stukken waren bedekt met korrelig ijs, afgewisseld met inkt-zwarte plekken ertussen, waarbij de eerste reactie is om er omheen te zeilen. Je weet het tenslotte maar nooit, maar deze zwarte plekken waren echt black ice. Bij de ingang van de haven van Marken nog even gesproken met oud-lid Outger Teerhuis, die vandaag voor de eerste keer deze winter zijn DN op het ijs had gezet. Het volgende traject lag voor de hand, nu maar eens kijken of we in Volendam konden komen. Laci bleef met zijn familie in Marken een bak koffie drin-ken en wij gingen langs de bukdijk op weg naar Vo-lendam. De wind bleef krachtig en sleurde onze bootjes met een rotgang naar Volendam. Eenmaal aangekomen hebben we de bootjes voor de havenin-gang geparkeerd, want het was in de haven een druk-te van jewelste met veel schaatsers en volk op het ijs. In café de Dijk hebben we wat gedronken, wat zitten klessebessen en na een half uurtje gingen we weer terug naar de bootjes. Bij de bootjes kwam ik nog een paar bridgeclubgenoten Agnes en Nico Wauben te-gen, die daar liepen te fotograferen en natuurlijk van de gelegenheid gebruik maakten om een serie foto's van de DN's te maken. De terugweg verliep voor-spoedig. Na een laatste ruime slag voorbij het Hem-meland was het daarna volle bak naar het Mirror. Daar stonden mijn zoon Erik, zijn vrouw Reba en de kleinkinderen Charlotte en Victor mij al vol ongeduld op te wachten. Reba en de kinderen wilden ook graag een ritje meezeilen met de H 116. Vooral voor Reba was het altijd al een grote wens geweest de sensatie van het ijszeilen eens mee te maken. Ze vond het in een woord een adembenemende ervaring. De klein-kinderen kwamen uiteraard ook aan de beurt. Jube-lend van plezier en met rode konen lagen ze onderuit-

geschoven in de kuip. Eerst mocht opa niet te hard, maar al snel moest het harder, steeds harder en harder tot de blokken dichtgetrokken waren. Ik moet me al vergissen als hier niet een toekomstig ijszeilertje tus-sen zit, zo fantastisch vonden ze het.

11 januari 2009 Een zeer drukke dag op het ijs. Het was mooi weer met een lekkere bries. Frans junior vermaakte zich met de H 116 nummer twee en krijgt de smaak echt te pakken. Hij moet nog meer ervaring opdoen, maar al doende leert men is een bekend gezegde. Zijn Roe-meense vriendin Adriana en de kinderen Cristi en Sebastiaan waren ook de hele dag op het ijs en, omdat ik me niet fit genoeg voelde voor trippen naar Mar-ken en dergelijke, heb ik die dag veel rakken gezeild met afwisselend Adriana en de jongens aan boord. Omdat de volgende dag de dooi zou invallen heb ik ‘s avonds een van de twee bootjes meegenomen naar huis en de andere een paar dagen later opgehaald.

Joop 12 januari 2009 Gezamenlijk in de ochtend eerst alles van het ijs ge-haald en op het grasveld gezet, waarna ik mijn eigen spullen mee naar huis heb genomen.

26-27-28 januari 2009 De tweede koude periode, maar van zeilen kwam niets meer.

Joop de Boer (H 258) en Frans Vlugt (H 116)

Na het grondijs lag een prachtige plaat ijs te wachten. Foto: Richard Chardet

T E K O O P 2 reeds voorgevormde zijkanten om

een DN romp te bouwen. Prijs € 50,--.

Peter van Rooij H 199

petervanrooij@casema.nl 035-5264136

DN journaal 2009

13

Begin december zijn de voorspellingen goed voor ons ijsliefhebbers. Met veel spanning wachten we de ont-wikkelingen af. Piet Ploum en Jan Hoekstra rijden diverse keren naar meren in Friesland om te kijken of er gezeild kan worden. Helaas is de vorstgrens niet echt doorgezet richting Friesland. In het zuiden en westen van het land vriest het veel meer dan in het Friesland. De grote meren zijn wel dichtgevroren, maar goed zeilen kunnen wij niet. Berichten komen tot ons door dat er in Groningen gezeild wordt. Komt het dan toch nog onze kant op?

Het Nannewied en Langweerderwielen kunnen door een paar DN’s worden bezeild, maar voor wedstrijden is het niet vertrouwd. Heel jammer. Een nieuwe actie-ve zeiler ontmoet ik op het Tjeukemeer; Jan Heida. Jan heeft wat spullen overgenomen van oude rotten en gaat vol goede moed zijn trainingsrondjes zeilen. Mijn nieuwe bootje is nog niet klaar (de oude is ge-crasht in Tsjechië) en ik ga op een zaterdag even kij-ken bij Vierhuis op het Tjeukemeer. Met muts en in een te dun jasje met fietshandschoentjes zeil ik even in de boot van Piet Ploum. Toch wel weer een lekker gevoel, maar koud!!!

Op de Langweerderwielen is zelfs een onderlinge wedstrijd gehouden. Germ Breimer wint daar. Als je over de brug van de A7 (van Sneek naar Joure) rijdt, zie je de DN’s iedere dag over de plas vliegen.

De eerste DN’s stonden ooit in 1963 op deze mooie plas en ook dit jaar zijn ze daar gelukkig weer te zien. Ook bij het bekende plaatsje Oosterzee wordt veel gezeild op een stuk van het Tjeukemeer. Naar ik weet zijn er geen wedstrijden gehouden. Het ijszeilen leeft nog goed in Friesland. De tijd om echt te profiteren van deze vorstperiode is te kort, maar als het komend seizoen langer en beter vriest kunnen al deze enthou-siastelingen zeker deelnemen aan leuke wedstrijden. Hopelijk komen er dan ook wat meer zeilers vanaf deze meren naar de wedstrijden elders in het land.

Al met al kan er in Friesland geen grote wedstrijd worden georganiseerd. Zelf klus ik snel aan de nieu-we boot, maar als ik zie dat dit niet op tijd gaat luk-ken, voordat de dooi weer inzet, haal ik de zwaar ge-havende romp maar tevoorschijn en ga deze repare-ren. Na een paar avonden is het zaakje weer in elkaar gelijmd en ben ik klaar voor het Nederlands kampi-oenschap.

Op het Oldambtmeer bij Blauwestad zeilen we een prachtig kampioenschap. Veel belangstelling en pu-bliciteit is het gevolg. De organisatie van DN Neder-land heeft werkelijk perfect werk geleverd. Na 12 jaar weer een Nederlands kampioen, erg mooi.

Hertzen Oost H 341

De vorstgrens zette niet door naar Friesland

‘Op de Langweerderwielen is zelfs een onderlinge wedstrijd gehouden….’

‘De eerste DN’s stonden ooit in 1963 op deze mooie plas....’

Jan Hoekstra tijdens het NK 2009. Foto: Noorderkiek

DN journaal 2009

14

Vandaag 3 augustus 2009 maak ik dan eindelijk, met 30 graden dooi, een verslag van het NK IJszeilen op het Oldambtmeer. Ik moet eerst nog even flink achter mijn oren krabben om herinneringen op te halen die ik snel opschrijf voordat ze weer verdwijnen. Om te beginnen wil ik graag de Blauwestad bedanken voor het prachtige water dat er is neergelegd. Groot en niet te diep. Afgelopen winter werd er vanuit het hele land gebeld door ijszeilers om te vragen of het Zuid-laardermeer al dicht lag (het Oldambtmeer bij Blauwestad was tot dan nog steeds een onontdekte ijszeillocatie). Ondanks dat het Zuidlaardermeer niet diep is, lag het hier en daar nog open. Gelukkig heb ik hele goede zeilvrienden en dat is de familie Van der Kevie waarmee ik dagelijks in contact ben ge-weest over wat veilig is om te ijszeilen en wat niet. Toen begon het enthousiasme al voor de Blauwestad. Na wat wikken en wegen hebben we besloten het daar te gaan proberen en voor we er erg in hadden werden we verwelkomd met camera's en dergelijk meer, mede dankzij de medewerking van Yvette van Dijk. Ook het aantal bezoekers nam toe en vervol-gens kwamen er steeds meer contacten vanuit het hele land. Een bedankje voor de Blauwestad is hier op zijn plaats die in no-time insprong op de behoeftes van zowel zeilers als bezoekers en er met koek-en-zopie een superevenement van heeft weten te maken.

Na lekker een paar dagen het meer voor onszelf te hebben gehad, werd er gebeld namens de DN Neder-land. Hoe is het ijs et cetera? Na een paar dagen van intensief overleg werd er besloten om het NK op het Oldambtmeer te houden. Enthousiasme is er genoeg en vervolgens trok iedereen voor dit evenement zijn ijszeiler uit de kast. De zeilers werden in een A- en een B-klasse ingedeeld en de show kon beginnen.

Ook voor buitenstaanders is dit iets nieuws en voor je er erg in hebt slibben hele dorpjes dicht met verkeer. Al met al werd er heerlijk gezeild. De beelden zijn ook met regelmaat uitgezonden door onder andere RTL en SBS. Het zou natuurlijk super zijn als dit een jaarlijks festijn zou kunnen worden. Elke ijszeiler hoopt dat dit gebeurt maar vooralsnog kunnen we terugkijken op een superevenement waar ik heel trots op ben, mede dankzij de inzet van onder andere de Blauwestad en niet te vergeten onze eigen klasse-organisatie. Geloof me, zodra er ijs ligt en het be-trouwbaar is, ga ik bellen...

Melle Heerlien H 818

‘en voor we er erg in hadden, werden we verwelkomd met camera's….’

Nieuw! Het Oldambtmeer bij Blauwestad ‘Ik wil Blauwestad bedanken voor het

prachtige water dat er is neergelegd….’

Melle Herlien; winnaar in de B-vloot tijdens het NK 2009. Foto: Hadowi

DN journaal 2009

Geboortedatum 11-05-1967 Geboorteplaats Sappemeer Woonplaats Sappemeer Beroep Operator Zeilnummer H818 Plaats op de wereldranglijst Geen idee.

Wat was je eerste bijbaantje? Ik heb wel eens meegeholpen in een slagerij worsten maken.

Wat eet je het liefst? En kook je dat zelf? Pasta’s en Hollandse prakkies. Maak het zelf wel klaar, maar meestal kookt mijn vriendin.

Wat is je favoriete drinken? Een biertje op zijn tijd.

Welk boek heb je het laatst gelezen, en welk moet ie-dereen lezen? Vijfenzeventig jaar zestienkwadraatklasse op familie-bezoek…Ben niet zo’n lezer.

Wat is je favoriete muzieknummer of CD? Vind veel muziek leuk, van alles wat als het maar geen hardcore is of opera muziek.

Op welke website kom je vaak? Marktplaats of 16m2.nl en in de winter natuurlijk op www.ijszeilen.nl.

Ik ben gaan ijszeilen omdat…., Het natuurlijk erg spectaculair is.

Via wie ben je in ijszeilen geïnteresseerd geraakt? Via Hans van der Kevie. Hoe heb je het Nederlands kampioenschap 2009 er-varen? Helemaal te gek, mede omdat wij de organisatie van het NK hebben kunnen overtuigen hoe mooi het is bij de Blauwestad.

Wat voor effect had het Nederlands kampioenschap op jou kijkende naar de toekomst? Heel goed gevoel, volgens mij zijn er ook behoorlijk wat leden bijgekomen toch? En verder wat het NK betreft ben je toch afhankelijk van de winter, kan al-leen maar hopen op goede winters en dan nog vele NK’s te mogen varen. En wat is er veel media aan-dacht geweest bij de Blauwestad.

Wat is je mooiste ijszeilervaring?Nederlands kampi-oen in de B-vloot worden. Waren mijn eerste wed-strijden ooit in een DN.

Wie is de beste ijszeiler? Waarom? Ron Sherry omdat hij gewoon heel goed is. Maar er zijn zoveel goede ijszeilers.

Welke sport(en) beoefen je nog meer? 16m2 zeilen en ijshockey

Waar ben je écht goed in? Volgens mij in sporten wel.

Wat is je passie? Dat is toch wel zeilen en ijszeilen.

Wat of wie had je willen zijn als je niet jezelf was? Wayne Gretsky (ijshockey speler), gaat nu als een legende door het leven.

Hoe zou je beste vriend jou omschrijven? Als een humoristische sportfanaat.

Waar droom je over? En ze leven nog lang en gelukkig.

Wat is je grootste angst? Angst ken ik niet.

Geloof je in de toekomst van het ijszeilen? Ja hoor, al zullen we niet elke winter kunnen ijszeilen in Nederland.

Wat is dan je favoriete plek om te zeilen in Neder-land? Zuidlaardermeer of de Blauwestad.

Vertel eens iets verrassends over jezelf? Mijn vriendin haar dochter vindt mij soms een grote kleuter.

Wil je nog ergens op terug komen? Ben heel blij dat we een NK hebben gehad bij de Blauwestad en dat ieder die er niet is geweest toch wel iets gemist heeft.

15

‘Mijn mooiste ervaring was Nederlands kampioen worden in de B-vloot….’

Even checken bij: Melle Heerlien

DN journaal 2009

16

Na 12 lange jaren lag de Westeinder eindelijk weer eens helemaal dicht met een ijsvloer van ongeveer elf centimeter dik. De kwaliteit van het ijs was uitste-kend. Het was nu of nooit om in het weekend van 10 en 11 januari 2009 op de bevroren Westeinder plas-sen de clubkampioenschappen van onze ijszeilvereni-ging de Westeinder te verzeilen.

Er hadden zich 24 deelnemers aangemeld, die in twee vloten werden ingedeeld. In de B-vloot zeilden 18 beginnende wedstrijdzeilers. De meer ervaren wed-strijdzeilers zeilden in de A-vloot. Het verschil met de zeilers uit de B-vloot was niet alleen een kwestie van meer ervaring, maar ook een kwestie dat de boten in de A-vloot voorzien waren van modern wedstrijd-materiaal.

Er werd in één groep gestart. Onder de uitstekende leiding van wedstrijdleider Jaap Bol werden op zater-dag drie wedstrijden gezeild. Deze werden gewonnen door lichtweerspecialist Jaap van der Weijden, ge-volgd door Peter van Klink en Ruud van Wees. Maar ook enkele deelnemers uit de B-vloot, waaronder Ar-jan Gordijn, Kees Otto en Hans Bakker konden zich goed meten met de A-vloot.

Zondag stonden de vlaggen strak aan de mast en wa-ren de omstandigheden totaal anders. Er moest flink getrimd worden om de boten optimaal aan de start te krijgen. Zoals zo vaak worden er dan andere uitslagen gezeild. Peter van Klink (H 461) bleek onder deze omstandigheden in het voordeel te zijn. Met vier eer-ste plaatsen was hij die dag de beste en werd met minimaal verschil clubkampioen. Jaap van der Weijden zakte, na zo’n goede eerste dag, naar de tweede plaats. Ruud van Wees, de vorige club-kampioen, zeilde een derde plaats.

Onbetwiste kampioen in de B-vloot werd Arjan Gor-dijn, gevolgd door Cees Otto en Hans Bakker. Ver-meld mag worden dat enkele jonge zeilers zoals Jas-per Engel en Hans Bakker de talenten voor de toe-komst zijn.

Margreet Elfrink en Peter van Klink (H 461)

‘Er hadden zich 24 deelnemers aangemeld, verdeeld over twee vloten....’

Clubkampioenschappen op de Westeinder

Kees Otto zeilend in de B-vloot. foto: Dideric van Riemsdijk

Na twaalf jaar eindelijk weer van start. foto: Dideric van Riemsdijk

Sche

epsti

mmerman

en ja

chtse

rvice

Teve

ns re

parat

ie en

/of

nieuw

bouw

van u

w DN

Peter

van

Klink

Uiterw

eg 30

2b

1431

AW

Aals

-

www.scheepst immerman.nl

DN journaal 2009

17 17

Op woensdagavond 7 januari was er sinds jaren een item over ijszeilen op de televisie; een interview met Daan Schutte, Ernest Spaas, Hans van der Kevie en Melle Heerlien in Nova. De vraag is niet, of het Ne-derland kampioenschap in het weekend van 10 en 11 januari gehouden kan worden, maar waar. Ernest Spaas legt desgevraagd uit dat het ijs op het Tjeuke-meer iets dunner is dan op het Oldambtmeer bij Winschoten. Daan Schutte vertelt dat er vooral geke-ken wordt naar het wel of niet uit kunnen leggen van een wedstrijdbaan van voldoende lengte. Ernest Spaas en Daan Schutte, beiden belast met de organi-satie van dit evenement, waren dinsdag al vertrokken richting het Tjeukemeer. Een aantal ijszeilers zeilden hier al, waaronder Piet Ploum, die onder andere goed controleerde of er eventuele scheuren en of wakken waren. In diezelfde uitzending van Nova vertelde Melle Heerlien: “de Friezen hebben de Elfsteden-tocht al als evenement, laten wij dan maar het Neder-lands kampioenschap in Groningen krijgen.” Hij kreeg zijn zin, het evenement werd georganiseerd op het Oldambtmeer.

Webmaster André de Waard meldt in nieuwsbrief 20: Na 12 jaar eindelijk dan toch weer een Nederlands kampioenschap. Aanstaande vrijdag, zaterdag en zondag is het zover. Vrijdag skippersmeeting om 11:00 uur, eerste start 12:00 uur. De locatie is nog niet bekend. We twijfelen tussen het Tjeukemeer bij Vierhuizen of het Oldambtmeer bij Winschoten. Waarom drie dagen? Voor zaterdag wordt windstilte voorspeld. Waait het toch, dan kunnen we zeilen en is het NK op zaterdagmiddag afgelopen, waait het niet,

Hertzen Oost, Leo Hartman en Ruud Smit strijden in de A-vloot. Foto: Barteld Brouwer

Nederlands kampioenschap 2009 ‘We twijfelen tussen het Tjeukemeer

en het Oldambtmeer….’

Blauwestad: een mooie, nieuwe zeilplek Foto: Henk Marks

DN journaal 2009

18

Het Nederlands kampioenschap op het Oldambtmeer in Groningen. Foto’s: Barteld Brouwer Foto achtergrond: Bram van de Biezen

DN journaal 2009

19

dan is zondag de laatste dag. Ernest Spaas en Daan Schutte zijn gisterenavond vertrokken om de twee locaties in detail te onderzoeken. Uiterlijk donderdag valt de beslissing over de locatie. Deelnemers wordt gevraagd zich hiervoor via mail aan te melden. Neem je verzekeringspapieren mee. De media-aandacht begon steeds grotere vormen aan te nemen. Woensdagochtend op Radio2 een interview met de regerend Nederlands kampioen Hennie van den Brink (8:30 uur!). Een interview met André op RTV Noord, telefoontjes van het Dagblad van het Noorden enzovoort. Donderdag een mediagekken-huis, Radio1, Radio2, Hart van Nederland, Een Van-daag, Reuters, ANP, Nova, BNN Today, Wereldom-roep, Omroep Fryslan, RTV Noord, Studio Sport, NOS journaal, Jeugdjournaal enzovoort.

Ik kwam vrijdagochtend aan bij de aangewezen loca-tie, het informatiecentrum de Blauwestad. Er stonden al een stuk of zes ijszeilers op het ijs en even zoveel fotografen en camerateams. Verder was een aantal mensen die net aangekomen waren, hun boten op het ijs aan het zetten en aan het optuigen. Het ijs was glad met een aantal sneeuwduintjes van ongeveer twee centimeter hoog. Het inschrijven gebeurde ook in het infocentrum de Blauwestad, waar we overigens ook gebruik mochten maken van toiletten en er was een ruimte ingericht als perscentrum. Naar de startlijn zeilen bleek nog een hele klus te zijn, er was eerst niet zo veel wind en met een hoop spullen daar naar-toe zeilen ging niet vanzelf. Twaalf jaar wachten en dan starten op het Nederlands kampioenschap, ik werd er een beetje nerveus van. Wat zou de snelheid zijn ten opzichte van de concurrenten? En wie zijn die concurrenten? Dennis de Ruiter, Peter Greveling en Ruud Smit hadden op de Oostvaarders plassen getraind. Ruud zeilde vandaag met een geleend zeil van Martin van Wettum.

Johan Tolsma en Martin van Wettum trainden op de Vuntus in Loosdrecht waarbij Johan en Martin tot de ontdekking kwamen dat de uitlijning van de schaat-sen niet goed was. Hennie van den Brink heeft Martin enkele dagen voor het NK nog geholpen met het uit-lijnen van de schaatsen. Ondergetekende trainde met Sven en Kalle Coster op de Loenerveense plas in Loosdrecht, Piet Ploum, Jan Hoekstra en Jan Heida op het Tjeukemeer. Kortom, de concurrenten ontwe-ken elkaar, iedereen was in de dagen voorafgaand aan het Nederlands kampioenschap ergens anders aan het trainen. Zo kun je je snelheid toch niet testen? Voor de eerste wedstrijd moest een lootje worden getrok-ken voor de startpositie van de eerste race. Omdat er, door de media-aandacht veel pers en heel veel schaat-sers op het ijs waren, heeft het wedstrijdcomité beslo-ten eerst een proefronde te zeilen. Is het niet te ge-vaarlijk met al die schaatsers, ligt de baan er goed in voor de mensen die over bakboord en stuurboord starten enzovoort. Burgemeester Truida Jonkman van de gemeente Scheemda waaronder de Blauwestad valt, gaf het startsignaal. Er stond een mooi windje en binnen tien minuten was iedereen weer terug. Ik finishte als eerste, liep hoog en hard, dus er hoefde wat mij betreft niets meer aan mijn boot veranderd te worden, Johan veranderde nog wat aan zijn versta-ging. Daarna ging het pas echt gebeuren, starter

‘De concurrenten ontweken elkaar en trainden ergens anders….’

‘de concurrenten ontweken elkaar, iedereen trainde ergens anders..’

De A-vloot bestond uit 15 ijszeilers. Foto: Noorderkiek

Ernest Spaas geeft het startsein aan de A-vloot. foto: Kars

DN journaal 2009

20

Ernest Spaas liet de vlag zakken en weg waren we. Er stond een licht windje, Johan en Martin lagen zich voor mij. Bij Johan kon ik nog in de buurt komen, Martin was niet te verslaan en finishte als 1e, nou ja, finishte, je bent officieel pas gefinisht als je de lijn tussen de boei en finishvlag bent gepasseerd. Hij ging tussen de boei en de Darlington door, dat kwam hem op een diskwalificatie te staan. Johan werd dus alsnog 1e, ik 2e en Piet Ploum, veel aan zijn spullen (uitlijning) en…..zijn overgewicht gedaan, op een mooie 3e plaats. In verband met de draaiende wind werd de bovenboei een paar keer iets verder naar rechts verplaatst. Johan zeilde op de eerste wedstrijd-dag vier eerste plaatsen. Piet Ploum, na zijn geweldi-ge 3e plaats in de eerste race, haalde daarna twee keer de finish niet. Piet verprutste zijn kampioenschap, doordat hij in de tweede en derde race met weinig wind iets te ongeduldig werd en de baan verliet. Hij kreeg dus twee keer DNF achter zijn naam vermeld. Ondergetekende haalde drie keer een 2e en een keer een 4e plaats.

Na vrijdag (zonder aftrekwedstrijd) stond Johan zeer comfortabel op de eerste plaats, Peter 2e en Hertzen 3e. In de B-vloot finishte Melle Heerlien in de eerste race niet, vervolgens drie keer als eerste. Ko Bakker bezette na vrijdag de eerste plaats. Gevolgd door Melle en Sven Coster. Een nieuw fenomeen was dat er zo veel fotografen bij de benedenboei stonden, dat je de boei niet goed kon zien. Hennie van den Brink stond de hele dag met zijn DN bij de bovenboei, zo-doende had je al vanaf grote afstand de boei in zicht en hij hield het publiek daar op afstand, met soms een grote mond op de koop toe. Zaterdag was er een strak blauwe lucht en in eerste instantie nauwelijks wind. En ook nauwelijks schaatsers. Het wedstrijdcomité

Daan, Ernest, Rob Leuverink, Piet Hopma Zijlema en Inge van Rooij hebben een uur bij de startlijn in de zon zitten wachten. Toen begon het iets door te waai-en en de startlijn werd er snel ingelegd. Om ongeveer elf uur was de eerste start van de A-vloot. Ondertus-sen was ook het aantal toeschouwers toegenomen, honderden mensen kwamen via de dijk aanlopen en ook kwamen er steeds meer schaatsers kijken.

Martin van Wettum snelt de top 3 binnen. foto: Barteld Brouwer

Margreet Bosker zeilt vier keer een derde plaats. Foto: Hadowi

‘André schaatste voor de startlijn met megafoon heen en weer….’

DN journaal 2009

21

Achter de dijk stond een koek-en-zopietent, de plaat-selijke HEMA had gratis worsten ter beschikking ge-steld, die waren binnen no-time uitverkocht. Daar bevond zich ook een parkeerplaats waar onder nor-male omstandigheden nauwelijks gebruik van zal worden gemaakt, maar deze zaterdag moest de politie daar het verkeer regelen! Ondanks de mensenmassa kon er toch nog worden gezeild. André schaatste voor

de startlijn met megafoon heen en weer en probeerde zo de mensen op afstand te houden én gaf uitleg over de gang van zaken tijdens de wedstrijd. Twee vliegen in een klap! De bovenboei lag tussen een aantal strek-dammen. Hennie had uit voorzorg zijn DN een stukje daarboven geparkeerd en kon zo de meeste fotografen en schaatsers uit de buurt van de bovenboei houden. Hij kreeg zelfs nog een keer koffie van één van de bewoners bij het meer! Een camera zat aan een heli-kopter vast, voor SBS6. Die vloog zo dicht achter Johan, dat hij bijna over de kop sloeg en Peter Greve-ling een enorme klap van de giek tegen zijn hoofd kreeg. Ik werd een keer achtervolgd van de beneden-boei tot de bovenboei en dacht dat mijn mast er af zou gaan door de wind van de helikopter. Vandaag zeilde Martin zich naar voren met drie eerste plaat-sen. Johan zeilde een 1e, twee keer een 2e plaats en een 3e. Ik zeilde twee 2e plaatsen. In de derde race was er net iets te weinig wind voor mij. Ik heb alle hoeken van het meer gezien om in ieder vlaagje maar te zorgen dat mijn boot op snelheid bleef. Wat duurde die race lang! In die race werd ik 4e en dat viel mij nog mee. Na deze tweede wedstrijddag was de volg-orde van de titelkandidaten: Johan 1e, Peter 2e en

Martin 3e. Er zou heel wat moeten gebeuren om daar nog iets aan te veranderen. Het is bijna onmogelijk, maar op zondagochtend zijn er nog meer schaatsers op het ijs dan op zaterdag. Er staat ook meer wind, dat beloofde een spectaculair zeildagje te worden. Jammer dat er geen camerateams meer zijn. Johan had vrijdag en zaterdag goed gezeild, (weinig pun-ten). Op zondag bleef ik hem wél drie keer voor, maar zijn eerste plaats kwam niet meer in gevaar. Johan werd dus Nederlands kampioen 2009, onderge-tekende 2e en Martin van Wettum 3e. Tijdens de laat-ste race van de B-vloot wisten maar zes boten de finish te bereiken. Melle Heerlien won de B-vloot heel knap met zes eerste plaatsen en vier tweede plaatsen! Sven Coster werd 2e en Hans van der Kevie 3e. Om ongeveer 14:00 uur hadden de A- en B-vloot 12 races gezeild en zat het Nederlands kampioen-schap erop. Om ongeveer vier uur vond de prijsuitrei-king plaats in het informatiecentrum van de Blauwe-stad met natuurlijk de huldiging van de nieuwe Ne-derlands kampioen.

Peter van Rooij H 199

‘Om ongeveer twee uur hadden de A- en B-vloot 12 races gezeild….’

Kampioen in de B-vloot: Melle Heerlien foto: Inge van Rooij

Eerste plaats voor Johan Tolsma. Tweede plaats: Peter van Rooij en derde Martin van Wettum. foto: Inge van Rooij

DN journaal 2009

22

Geboortedatum 26-04-1954

Geboorteplaats Rotterdam

Woonplaats Zuidbroek

Beroep Technisch docent

Zeilnummer H819

Plaats op de wereldranglijst Niet van toepassing. Wat was je eerste bijbaantje? Werken aan de lopende band in een kaasfabriek.

Wat eet je het liefst? En kook je dat zelf? Kroten, ja dit kook ik zelf

Wat is je favoriete drinken? Een lekkere koud biertje. Doe maar Amstel…..

Welk boek heb je het laatst gelezen, en welk moet iedereen lezen? Aan lezen kom ik echt niet toe. Wat is je favoriete muzieknummer of CD? Tina Turner, ‘’You’re simply the best’’

Op welke website kom je vaak? Ik maak geen gebruik van internet.

Ik ben gaan ijszeilen omdat,……. Mijn vader destijds voor 10 boten het beslag gemaakt heeft. En een kennis van een bouwonderneming 10 boten gebouwd heeft. En het eerste zeiltje is gemaakt door mijn moeder. Reden genoeg om er in te stappen.

Via wie of wat ben je in ijszeilen geïnteresseerd ge-raakt? Zoals zo vaak gebeurt, ben ik door mijn vader in ijs-zeilen geïnteresseerd geraakt. Hoe heb je het Nederlands kampioenschap 2009 erva-ren? Mooi, omdat mijn beide zonen kennis konden maken met het wedstrijdzeilen onder één geregistreerd num-mer.

Helaas konden we met de andere twee ijszeilboten niet meedoen omdat mijn zonen geen lid waren. Inmiddels wel met de nummers H 899 en H 900.

Wat voor effect had het Nederlands kampioenschap op jou kijkende naar de toekomst? In het verleden hebben we een hele goeie band opge-bouwd met Jan Jellema (H 208). Door zijn lichamelij-ke gesteldheid zullen we Jan helaas niet meer op het ijs zien en heeft hij zijn boot aan ons verkocht. Daar zijn we natuurlijk erg trots op. Nu we in het bezit zijn van drie ijszeilers willen we ook een keer zeilen in het buitenland en aansluiten bij mensen die hier ervaring in hebben.

Wat is je mooiste ijszeilervaring? Door met beide zonen tijdens de kinderjaren in één boot te zeilen.

Wie is de beste ijszeiler? Waarom? Jan Jellema ooit 2e op het WK en beschikt over heel veel zeil- en bouwervaring.

Welke sport(en) beoefen je nog meer? In de zomermaanden zeilen met mijn Danish Rose.

Waar ben je écht goed in? Sterke verhalen vertellen.

Wat is je passie? Zeilen.

Wat of wie had je willen zijn als je niet jezelf was?Mijn hond.

Hoe zou je beste vriend jou omschrijven? Betrouwbaar.

Waar droom je over? Mooie vrouwen.

Wat is je grootste angst? Het komt zoals het komt.

Geloof je in de toekomst van het ijszeilen? Absoluut.

Wat is dan je favoriete plek om te zeilen in Nederland?Zuidlaardermeer.

Een winter zonder ijs is als... Een winter niet geleefd.

Even checken bij: Hans van der Kevie ‘Mijn zoons en ik willen ook een keer zeilen in het buitenland…’

‘Het komt zoals het komt...…’

DN journaal 2009

23

Na de eerste goede ijszeilwinter van deze eeuw in Nederland vond het bestuur van DN Nederland het tijd worden om eens uitgebreider stil te staan bij het onderwerp veiligheid. Ten eerste om een analyse te maken van de voor de Nederlandse situatie belangrijkste aspecten en hoe dat relateert met de discussie die de laatste jaren op euro-pees niveau gevoerd is. Ten tweede natuurlijk om toe te passen op de volgen-de ijszeilwinters. De ervaring leert dat Nederlandse Kampioenschappen altijd in setjes van drie komen, dus is het belangrijk om mogelijke verbeteringen snel door te voeren. Doel nummer één van alle pogingen om de veiligheid van ijszeilen te verbeteren is het voorkomen van persoonlijk letsel. Doel nummer twee ligt daar ver achter en is het voorkomen van schade. Het derde en niet onbelangrijke doel is het bevorde-ren van het ijszeilen in het algemeen. Als eerste ga ik in op mogelijke enkelzijdige ongevallen. In het twee-de gedeelte ga ik in op de bijkomende gevaren in ver-band met tweezijdige ongevallen.

Algemeen Voor de veiligheid van ijszeilen onderscheid ik de volgende elementen: - Materiaal - Informatie - Gezond verstand, waarmee ik vooral bedoel dat je de informatie die je hebt omzet in verstandig gedrag

Materiaal Hier houd ik het even kort, omdat dit al een regelma-tig terugkerend onderwerp is in het DN Journaal. Daarbij ga ik er vanuit dat het logisch is dat de bestu-ring van de ijszeiler optimaal moet functioneren, de schaatsen scherp genoeg zijn en de ijszeiler in een goede staat is om niet bij de eerste kleine hobbel uit elkaar te vallen. Het aan deze minimum eisen vol-doen valt voor mij weer onder het kopje gezond ver-stand. Hier moet ik nog wel even bij opmerken dat er voor niet-DN ijszeilers de laatste jaren een aantal be-langrijke gevaren op te merken zijn: De Klasse-3 is vast een heel goede strandzeilklasse, maar als ijszeiler vind ik hem gewoon te gevaarlijk. Ten eerste door het feit dat er geen drijfvermogen in zit, waardoor hij meteen naar de bodem zinkt als je door het ijs heen gaat. Dit bleek al door het hachelijke avontuur van

Veiligheid; een zaak van iedereen ‘DN Nederland doet z’n best om onveilig gedrag niet via de site bekend te maken...’

24

DN journaal 2009

Jelle Herrema in Zweden (DN Journaal 2007, pagina 13) en de afgelopen winter weer door het zinken van de Klasse-3 van Remus op de Gouwzee. Daar komt nog eens bij dat het dek tot vlak voor het gezicht van de zeiler doorloopt waardoor je bij een botsing te makkelijk tegen die dekrand aanklapt; dat was de doodsoorzaak van onze vroegere eurocommodore Peter Schellhorn. Overigens moesten we dat verhaal van Jelle maar eens op de site zetten voor nieuwere leden. Verder mag hier ook even het bijkomende ma-teriaal niet onvermeld blijven: De helm is al tientallen jaren in wedstrijden verplicht, maar moet in navol-ging van de skipiste en ieder fietsclubje ook onder toerzeilers wel eens gemeengoed worden. Een goede skibril is ook al lang normaal onder wedstrijdzeilers, maar we mogen wel wat meer aandacht aan dat woord ‘goede’ besteden. Een skibril is pas goed als hij niet bekrast of dof is en een voor de omstandighe-den geschikte kleur heeft. Voldoende en makkelijk zittende kleding hoort ook tot de minimum veilig-heidsvoorwaarden, net als spikes en ijsprikkers.

Informatie Met het steeds beter worden van onze communicatie via internet is de toegang tot de best beschikbare in-formatie nu als bottleneck verdwenen. Ook weersin-formatie is goed genoeg voorhanden om als veilig-heidsprobleem te verdwijnen. Ons belangrijkste pro-bleem is nu definitief het vergaren en aanleveren van goede up-to-date (ijs)informatie. Hiervoor zal ik be-schrijven hoe wij dat de afgelopen winter in

Reeuwijk aangepakt hebben. Op het moment dat dui-delijk werd dat we na de kerst wel eens een ijsperiode zouden kunnen krijgen, zijn Ernest Spaas en ik infor-matie gaan opbouwen door eerst bij onze lokale man Siem na te vragen waar de laatst dichtvriezende plek-ken op de ijszeilplas lagen en de dagen daarna de dik-te te meten. Zodra we het ijs op konden, op een als eerste dichtgevroren hoek, hadden we onze eerste metingen door daar te boren en daarna aan lange tou-wen steeds verder de plas op te lopen en te boren. Zo konden we de ijsdikte in kaart brengen en de dagen daarna met steeds minder moeite de minst sterke plekken keuren totdat we zeker wisten dat er veilig geijszeild kon worden. Volgens mij is dit de beste manier om tot betrouwbare ijsinformatie te komen. Onze site is daarna de beste plaats om die informatie te delen. Ik denk dat het beschrijven hoe je tot die informatie gekomen bent en hoeveel je van een meer gecontroleerd hebt ook tot de informatie behoort die ijszeilers moeten hebben. Ik vind dan ook dat een ieder die ijsinfo op de site zet duidelijk moet aange-ven wat de grenzen zijn van zijn informatie, wat is werkelijk gecontroleerd? Alleen door dat duidelijk te melden leg je er nog eens de nadruk op dat de verant-woordelijkheid voor de ontbrekende informatie, zoals de ijsdikte op het gedeelte van het meer dat niet ge-checkt is, overduidelijk verschuift naar het gedeelte gezond verstand: wat doe je met die (ontbrekende) informatie.

Het bestuur promoot al geruime tijd fluorescerende kleuren op de boot. Dit voorkomt bovenstaand beeld. Foto: Margreet Bosker

DN journaal 2009

25

Gezond verstand Op deze manier kom ik bij het centrale punt in alle veiligheidszaken inzake ijszeilen; gezond verstand, ofwel hoe zet je informatie dan wel ontbrekende in-formatie om in verstandig gedrag. Een van de groot-ste problemen die we er in Nederland mee hebben is dat we vooral de afgelopen twaalf jaar zo weinig heb-ben kunnen zeilen in ons land, dat veel ijszeilers gro-tere risico’s gaan nemen dan verstandig is om maar tot zeiltijd te komen. Dit zou naast het gevaar voor die ijszeilers ook nog wel eens grote gevolgen kunnen hebben voor ons allemaal. Dit leg ik hieronder uit onder de titel "bevorderen ijszeilen".

Aan het begin van de ijsperiode afgelopen winter werd al snel duidelijk dat informatie ook verschillend geïnterpreteerd kan worden. Zo was de tekst op onze homepage dat er inmiddels geijszeild werd op de Gouwzee maar dat dat absoluut nog niet veilig was (met foto's van DN's in een wak) juist een magneet voor ijszeilers. Het kon nog gekker: Een korte tekst over het nog niet veilige ijs bij Elburg met ook weer foto's van een DN in een wak trok zeilers met een Monotype aan die prompt twee dagen achtereen gaten in het ijs veroorzaakte. Ik zou het zoveel beter vinden als zo iemand die blijkbaar zelf niet weet dat een Mo-notype veel dikker ijs nodig heeft dan een DN en op die manier veel te grote risico’s neemt, daarop aange-sproken wordt. Volgens mij is het normaal dat een ieder die een onveilige situatie ziet aankomen daar meteen wat aan doet. Het is dan misschien ongemak-kelijk om iemand aan te spreken die met een grote zware ijszeiler staat op te tuigen op ijs dat zelfs voor een DN nog niet veilig genoeg is, maar is dat geen kleine prijs voor de veiligheid van ons allen? Nou zit daar natuurlijk nog wel een andere kant aan en dat is de ontvangende. Zo waren we eind januari in Stein-hude voor wedstrijden. Op de tweede dag ontstonden daar scheuren in het ijs die door de zeer harde wind al snel groeiden en ijszeilen onmogelijk maakten. De wedstrijden werden om die reden afgelast. Tijdens het aftuigen arriveerden nog een aantal zeilers met een DN, die we dan ook op de hoogte stelden van de situ-atie. Ze waren echter niet van plan om onverrichter zake naar huis terug te rijden. We hebben ze nog ver-teld dat alleen het ijs tussen de vaste wal en het eiland voor de zeilclub nog veilig was (dat is daar een smal-le strook) maar na aankomst thuis hoorden we dat een ijszeiler total loss gezeild was door toch het meer op te gaan en in een scheur te duiken waar het ijs inmid-dels aan het wegwaaien was. Nou waren er die dag nog meer Nederlanders op dat meer (ijssurfers) waar-voor de reddingshelikopter uitgerukt is.

Dat is iets waar de mannen van Steinhude wel eens problemen door kunnen gaan krijgen. Hier wil ik even kort overstappen op doel nummer drie van dit artikel:

Bevorderen ijszeilen. Nou is het natuurlijk zo dat er geen wetten zijn in ons land die gevaarlijk gedrag bij ijszeilen verbieden, maar als we doorgaan zoals de afgelopen winter kan het daar wel eens op uitdraaien. Volgens mij hebben we als ijszeilers een gezamenlijke verantwoordelijk-heid om gevaarlijk gedrag te voorkomen bij ons zelf en bij anderen, al is het alleen maar om te voorkomen dat gemeentes en politie ingrijpen en vergaande maat-regelen nemen zoals dat al op Nieuwkoop het geval is. We snijden onszelf in de vingers als we zelf geen verbetering aanbrengen. Dit grijpt weer terug naar doel nummer drie van dit artikel: het bevorderen van het ijszeilen in het algemeen. Een klein aantal ijszei-lers die volharden in onveilig gedrag zoals bijvoor-beeld het zeilen op te dun ijs en daardoor regelmatig in een wak liggen, kunnen voor ons allemaal grote gevolgen hebben. Dit soort gedrag wordt zeker alge-meen bekend door Youtube en de camera op de mo-biele telefoon. We doen vanuit DN Nederland ons best om onveilig gedrag zeker niet via onze site be-kend te maken, maar we kunnen het ook niet allemaal tegenhouden. En volgens mij moeten we ook daar de

Voorrangsregels moeten bekend zijn

‘Ze waren niet van plan om onverrichter zake naar huis terug te rijden….’

DN journaal 2009

26

nadruk niet op leggen, maar juist op het voorkomen van onveilig gedrag. Maar als nu op de Gouwzee een ‘wakduikcompetitie’ gehouden wordt waarbij de sco-re bijgehouden wordt van het aantal keren dat iedere ijszeiler in een wak gelegen heeft kun je er vanuit gaan dat daar zeker foto’s van op www.nu.nl ver-schijnen en dat er echt eens een oom agent aanklopt en als die nou ook nog eens een gemeenteambtenaar bij zich heeft vrees ik voor al het ijszeilen op de Gouwzee. Voor het NK in Blauwestad heb ik overleg gehad op het gemeentehuis van Scheemda en daar heb ik aardig moeten praten om aan een zaaltje vol mensen van gemeente, politie en ambulancedienst uit te leggen hoe wij het beter zouden gaan doen dan wat zij met een minuutje googlen konden vinden. Nog-maals, dat is niet het belangrijkste punt, we moeten niet bezig zijn om met zijn allen informatie binnen de deur te houden over gevaren, we moeten gewoon ons best doen om te voorkomen dat het gevaarlijk wordt. Verder over gezond verstand: De afgelopen winter kregen we ook te horen dat er iemand op de Gouwzee is gaan zeilen met een Oudhollandse ijszeiler in de mist. Dat eindigde in een wak en liep verder goed af, maar hoe leg je dat nu uit? Hij belde met zijn GSM om hulp, moet dan vertellen dat hij in een wak zit en niet weet waar precies, omdat er geen zicht is. Dit brengt mij tot een aantal basisregels die je kunt aan-houden als basis voor gezond verstand:

Verzamel zelf voor je gaat zeilen de noodzakelijke informatie, zoals - Hoe is het weer en hoe ontwikkelt dat? - Waar is het ijs veilig en waar niet - als je van een (gedeelte van) een meer geen goede informatie hebt betekent dat niet dat er geen gevaar is, maar juist dat je er niet vanuit mag gaan dat het daar veilig is. - Pas je zeilgedrag aan aan de informatie die je hebt en je eigen zeilervaring. - Gebruik advies en informatie van meer ervaren ijs-zeilers. - Ga er vanuit dat ijsinformatie toegespitst is op de klasse waar de informatie vanuit komt. Als het ijs veilig is voor de DN betekent dat nog lang niet dat je er ook met veel zwaardere ijszeilers veilig op kunt. Zoals aangekondigd ga ik hier nog even in op de bij-komende veiligheidsaspecten in verband met tweezij-dige ongevallen. Uiteraard worden de veiligheidsrisico’s groter als er meerdere ijszeilers tegelijk op het ijs bezig zijn. De voornaamste proble-men zitten hem in het op tijd zien en opmerken van andere ijszeilers en het varen van kruisende en tegen-overgestelde koersen. De laatste jaren heeft al in het DN Journaal gestaan hoe we die risico’s op een

wedstrijdbaan hebben geprobeerd te verkleinen, door onder andere de O-koers en Darlington (weer) in te voeren en het gebruik van fluorescerende kleuren op de boot te bevorderen. Het grote voordeel van een wedstrijdbaan, ook tijdens het toerzeilen, is dat alle boten min of meer dezelfde kant op gaan.

Hierdoor wordt voorkomen dat ijszeilers vaak krui-sende koersen hebben en vooral dat men van de ander niet weet waar hij heen gaat. Natuurlijk kan niemand een ander verplichten om een bepaalde baan te zeilen, maar we kunnen het wel bevorderen. Hier ligt volgens mij een taak voor lokale ijszeilvere-nigingen en de leden die het ijs verkennen. Dat zijn de mensen die de veiligste plaats op het ijs kunnen bepalen om een baan uit te zetten. Dit gebeurt al veel, maar zou eigenlijk op alle ijszeilplekken moeten ge-beuren. Als laatste wil ik nog even kort in gaan op verbeteringen die mogelijk zijn: - We blijven informatie verspreiden en bevorderen dat iedereen die wil ijszeilen dat met zo veilig moge-lijk materiaal doet. - We moeten bij het doorgeven van ijsinfo benadruk-ken en misschien beter beschrijven wat de grenzen van de info zijn; wat niet bekend is. - We gaan overleggen tussen ijszeilverenigingen om ijsinfo die gedeeld wordt uitvoeriger en eenduidiger te maken. - We moeten niet schromen om ijszeilers aan te spre-ken op onveilig gedrag. - Het uitzetten van merktekens en het zeilen van een vaste baanrichting vermindert de risico’s en moet gestimuleerd worden. - Als we het aantal ongelukjes kunnen verminderen halen we positiever de pers en bevorderen we het ijs-zeilen nog meer.

Een veilige ijszeilwinter gewenst,

Daan Schutte H 633

‘We moeten niet schromen om ijszeilers aan te spreken op onveilig gedrag....’

Tijdens wedstrijden zijn goede materialen noodzakelijk om de veilig-heid op het gewenste niveau te houden. foto: Hadowi

DN journaal 2009

27 27

Antivries voor ijszeilers

Opening van het ijszeilseizoen 2008-2009 Het is een traditie; de jaarlijkse bijeenkomst van ijs-zeilvereniging ‘t Wakkie in Rotterdam is meestal de eerste van een reeks van bijeenkomsten van ijszeil-verenigingen. Bij ’t Wakkie geen notulen of bestuurs-verkiezingen, maar een gezellige avond met een ge-zamenlijke maaltijd, een spreker van formaat en een goede film. Uiteraard wordt alles afgeblust met een biertje. De opkomst is hoog, want het is dé plek om je maatjes van het vorige seizoen weer eens uitgebreid te kunnen spreken. En om plannen te maken voor het komend seizoen. Zo aan de oevers van de Kralingse plas vindt ‘t Wakkie dan onderdak in het clubhuis van de KZC (Kralingse Zeil Club). Afgelopen seizoen had de spreker een iets minder luchtig onderwerp dan de voorgaande jaren: onderkoeling. Wil je het ijszeil-seizoen met zo’n zwaar onderwerp beginnen? In Rot-terdam wel en het was absoluut een zeer informatieve lezing waarmee direct een paar vooroordelen uit de wereld geholpen werden. Mary Janssen van Raay is als arts verbonden aan de instelling Bouman GGZ en vertelde in een klein half uur ‘wat te doen en wat te laten’. Een samenvatting van haar presentatie vind je hieronder. Verplichte kost voor iedere ijszeiler!

Waarom een verhaal voor ijszeilers? Onderkoeling kan voor iedere ijszeiler een serieuze bedreiging zijn. Wat doe je als iemand het slachtoffer wordt van onderkoeling en wat doe je zeker niet? En hoe voorkom je onderkoeling? De kans in het water of onder het ijs te raken, is voor ijszeilers altijd aanwezig. Hoe zorgvuldig we ook zijn bij de keuze van de plek waar we onze sport beoefe-nen. En zeg nou zelf, wie heeft er nog nooit een nat

pak gehaald? Ook tijdens de presentatie bij ’t Wakkie in Rotterdam op 7 november 2008, gingen de handen van zeker de helft van de aanwezigen omhoog bij het stellen van deze vraag. Maar je hoeft niet in een wak gelegen te hebben om onderkoeld te raken. Een zeer interessant onderwerp voor ijszeilers derhalve.

Wat is onderkoeling? Simpel gezegd hebben we het over onderkoeling als ons lichaam meer warmte afvoert dan het aanmaakt. Zoals bekend functioneert ons lichaam optimaal bij een temperatuur van iets onder de 37 graden. Een daling van die temperatuur betekent een ontregeling van bijvoorbeeld de bloedsomloop en de hart-, her-sen- en zenuwfuncties. Als de centrale lichaamstem-peratuur of kerntemperatuur (de temperatuur in de vitale organen zoals het hart en de hersenen) tot onder de 35 graden is gedaald, is iemand onderkoeld. Dat wordt een ernstige onderkoeling als de temperatuur tot 34 graden gedaald is en bij een lichaamstempera-tuur van 27 graden gaat het lampje echt uit. Bij een watertemperatuur van vijf graden hou je het over het algemeen maar een kwartier uit en raak je dus snel onderkoeld. Voor ijszeilers is deze tijd aan-zienlijk korter, door de nog lagere watertemperatuur. Snel handelen is dus noodzakelijk om erger te voor-komen.

Onderkoeling ontstaat dus als de warmteafgifte van het lichaam naar de omgeving groter is dan de warm-teproductie. Dit proces wordt sterk beïnvloed door een aantal factoren. Stroming, straling, geleiding en verdamping zijn de belangrijkste. Vooral vocht en de combinatie van de verkillende werking van de wind, de zogenaamde windchillfactor, vormen een serieuze bedreiging voor ijszeilers.

‘Het probleem bij onderkoeling is dat het niet altijd als zodanig is te herkennen….’

Edisonstraat 19 2811 EM Reeuwijk NL Industrieterrein Zoutman

Tel./Fax +31 (0) 182 396054

Herman van Eijk Jachtbouw

Reeuwijk

28

Bij de windchillfactor wordt niet alleen naar de wer-kelijke temperatuur gekeken, maar ook naar de in-vloed van de wind. Een combinatie van die twee le-vert de effectieve temperatuur op die een zware aan-slag kan leveren op een slecht bedekt lichaam. Een windsnelheid van 1 beaufort is al voldoende om de werking van kleding met de helft te verminderen.

Hoe herken je het? Het probleem bij onderkoeling is dat het niet altijd als zodanig is te herkennen. Iemand die zich moe voelt, kan gewoon last hebben van een slechte dag, maar het kunnen ook de eerste signalen zijn van een begin-nende onderkoeling. De symptomen van onderkoe-ling hangen samen met de mate waarin het slachtoffer onderkoeld is. Zo zullen de symptomen bij een lichte onderkoeling minder duidelijk zijn dan bij ernstige onderkoeling waarbij de lichaamstemperatuur van het slachtoffer is gedaald tot onder 34° C.

Symptomen van lichte tot matige onderkoeling: Bibberen, rillen, klappertanden kippenvel, erg koude handen of tenen

Ongecoördineerde motoriek (struikelen, onhandige bewegingen, vallen)

Raar gedrag zoals onsamenhangend praten.

Knorrig, tegenwerken van de groep.

Zelf geen beslissingen meer kunnen nemen.

Apathie (‘t kan me niks meer schelen, reageert niet meer op goede adviezen van collega-ijszeilers).

Niet meer in staat om de pink en de duim van één hand samen te brengen.

Symptomen van ernstige onderkoeling: Geen rillen meer.

Slaperigheid.

Zwakke of onregelmatige pols.

Bewusteloosheid mogelijk.

Oppervlakkige, langzame ademhaling.

Spierverstijving.

Bleke tot blauwe huidskleur.

Schijndood.

Preventie Het voorkómen van onderkoeling is redelijk eenvou-dig, een adequate behandeling van een onderkoeld slachtoffer is een stuk minder eenvoudig. Dat komt omdat onderkoeling, zoals reeds gezegd, niet altijd één-twee-drie is te herkennen. Toch is het belangrijk de symptomen van onderkoeling al in een vroeg sta-dium te signaleren, want juist dan is het slachtoffer het best te behandelen. Hoe zwaarder de onderkoe-ling des te moeilijker en langduriger de behandeling wordt. Er zijn zelfs omstandigheden te bedenken waarbij behandeling van een zwaar onderkoeld slachtoffer haast onmogelijk is. Aangezien we op het ijs de buitentemperatuur eenvoudigweg niet kunnen beïnvloeden, moeten we optimale omstandigheden voor het slachtoffer creëren. Wat doe je ter voorko-ming:

Draag droge winddichte kleding die NIET van ka-toen is gemaakt. Katoen houdt namelijk water vast en dat wil je dus net niet. Beter is het om bijvoor-beeld ondergoed van kunststof of (Merino) wol te dragen.

Zorg dat je droog blijft.

Eet en drink voldoende.

Geen alcohol op het ijs. Je voelt door alcohol de kou weliswaar minder, maar alcohol verwijdt ook de bloedvaten.

DN journaal 2009

De windchillfactor. De tabel geldt voor iemand die voldoende is gekleed en flink doorloopt met een snelheid van 7 km/u.

Windsnelheid Temperatuur in graden Celsius

m/sec Beau-fort km/h 0 -1 -2 -3 -4 -6 -8 -10 -12 -14 -18

2 1 - 2 7,2 0 -1 -2 -3 -4 -6 -8 -10 -12 -14 -18 5 3 18 -3 -4 -5 -6 -7 -9 -11 -13 -16 -18 -22 7 4 25,2 -4 -6 -7 -8 -10 -11 -14 -17 -19 -22 -26 9 5 32,4 -6 -8 -9 -11 -12 -13 -17 -19 -22 -25 -30

11 6 39,6 -8 -9 -11 -13 -14 -16 -19 -22 -25 -28 -33 13 6 46,8 -10 -11 -13 -14 -16 -17 -21 -24 -28 -31 -36 16 7 57,6 -11 -12 -14 -16 -18 -19 -23 -27 -31 -34 -39 18 8 64,8 -12 -14 -16 -17 -19 -21 -25 -29 -33 -37 -42

DN journaal 2004

29

DN journaal 2002

29

Omdat de warmteafgifte wordt vergroot, is het uit-eindelijke effect dat het slachtoffer het nóg kouder zal krijgen. Ter info: de beroemde sint-bernardshonden hadden geen vaatje met alcohol om hun nek, maar een zoete, suikerhoudende vloei-stof.

Wat de doen bij lichte onderkoeling? Natte kleren uit. Buiten op het ijs: tot op het onder-goed, dan meteen inpakken.

Snel van het ijs af en als dat niet kan, in afwachting van transport, een beschutte plek zoeken bijvoor-beeld door het slachtoffer in een DN te leggen. Wikkel het slachtoffer in doeken of aluminium red-dingsdeken. Om isolerende luchtlagen te creëren kun je het slachtoffer in drie reddingsdekens wik-kelen met daartussen twee lagen textiel. Het ver-dient aanbeveling de armen tussen de eerste twee isolatielagen te brengen, omdat de armen veel warmte kunnen onttrekken aan de borstkas. Ook het hoofd en de nek moeten worden omwikkeld, maar het gezicht blijft vrij. Denk verder aan een isolerende onderlaag, want veel lichaamswarmte verdwijnt via een onbedekte ondergrond. Maak eventueel vuur.

Armen/ handen en benen/voeten apart inpakken in aluminiumfolie of warme handdoeken.

Verwarmen van binnenuit, bijvoorbeeld door war-me (niet heet) zoete dranken. Geen alcohol laten drinken.

Knuffelen. Gebruik jouw lichaamswarmte om het slachtoffer op te warmen.

Wat te doen bij matige onderkoeling? Doel van de behandeling zijn handhaving en stabi-lisatie van de centrale lichaamstemperatuur. Dit bereik je niet door een agressieve warmtetoedie-ning, maar door iemand geleidelijk van binnen op te warmen. Te snelle verwarming kan leiden tot zogenaamde 'warmtedood'. Gebruik eventueel war-me waterflessen die je op de borst, op de buik, in het kruis en in de nek legt, plekken die dicht bij de lichaamskern liggen en die veel bloed bevatten. Leg, om brandwonden te voorkomen, de fles niet direct op het blote lichaam, maar doe er bijvoor-beeld een sok omheen.

Niet warm wrijven: er kan er schade ontstaan aan de huid en spieren eronder doordat je ijskristallen die daar zijn ontstaan, gaat bewegen.

Houd het slachtoffer wakker en laat hem bewegin-gen maken.

Omdat de bloedsuikerspiegel van een onderkoeld slachtoffer is gedaald, mogen licht verwarmde sui-kerhoudende vloeistoffen (geen alcohol!) worden toegediend. Eet en drink zelf ook, want een ander verwarmen kost energie!

Indien nodig: (passief) transport van het onderkoel-de slachtoffer naar het ziekenhuis.

Wat te doen bij ernstige onderkoeling? In het geval van ernstige onderkoeling is het voor leken eenvoudiger de juiste diagnose te stellen (de symptomen zijn immers duidelijker), maar moeilijker om de juiste reddende handelingen uit te voeren. Bij ernstige onderkoeling moet je namelijk een aantal handelingen achterwege laten, die je bij een lichte tot matige onderkoeling juist wel mag uitvoeren. Stelre-gel nummer 1 luidt: ernstige onderkoeling (dus een kerntemperatuur die onder de 34 graden ligt) heeft prioriteit boven andere medische problemen, uitge-zonderd blokkades van luchtwegen en ernstige bloe-dingen. Wat moet je verder doen?

Belet onderkoelde patiënten iedere vorm van in-spanning (zowel actief als passief). Een zwaar on-derkoeld slachtoffer produceert zelf geen of weinig warmte meer en zal alleen maar verder afkoelen. Door plotselinge bewegingen van een zwaar onder-koeld slachtoffer kan koud en verzuurd bloed uit de lichaamsschaal (huid, spieren, armen en benen) naar de lichaamskern (de vitale organen, waaronder het hart) terugvloeien. Er kan dan een vermenging plaatsvinden van warm en koud bloed, waardoor de temperatuur van het bloed in de kern nog verder daalt en een fatale hartritmestoornis kan optreden. Het buigen van een been kan al een temperatuurda-ling tot gevolg hebben van 30 naar 27 graden. Dit noemt men wel warmtedood of rewarming shock. Warmtedood kan ook optreden als iemand te snel wordt verwarmd, bijvoorbeeld in een heet bad.

DN journaal 2009

29

Voorkomen is beter dan opwarmen.

30

DN journaal 2009

Een sterk onderkoeld iemand die in een ziekenhuis terecht komt, zal daarom nooit onder een hete dou-che worden gezet, maar heel langzaam, van binnen-uit, worden opgewarmd.

Laat het slachtoffer niet drinken.

Als de patiënt bewusteloos is, zorg dan voor het vrijhouden van de luchtwegen.

Bij ademhalingsstilstand of als er geen polsslag vastgesteld kan worden, eerst gedurende één mi-nuut, 15 maal een voorzichtige mond-op-mondbeademing toepassen.

Ademt het slachtoffer niet spontaan na één minuut, of is er nog geen polsslag te voelen, dan moet be-gonnen worden met hartmassage op de gebruikelij-ke wijze, gecombineerd met mond-op-mondbeademing. Neem de tijd voor de diagnose én de behandeling.

Zorg voor een snel en veilig transport naar het zie-kenhuis, maar vergeet niet de patiënt te blijven ver-warmen.

NB: De dood van een onderkoeld slachtoffer mag pas worden vastgesteld bij een lichaamstemperatuur van minstens 35 graden. Stop dus nooit met verwarmen en reanimeren als een slachtoffer met een lagere tem-peratuur niet meer ademt of geen hartslag meer ver-toont.

Algemene tips Een aluminium reddingsdeken hoor je altijd bij de hand te hebben, ook tijdens een wedstrijd. Opge-vouwen nemen ze nauwelijks ruimte in en ze we-gen bijna niets.

Verruil natte kleding meteen voor droge. Het effect van wind op natte kleding is 20 maal zo groot als op droge kleding.

Met natte kleding koel je dus veel eerder af. Zorg daarom altijd voor een set droge kleding in je auto.

Trek bij een regenbui meteen beschermende kle-ding aan om te voorkomen dat je nat en daardoor koud wordt.

Warme dranken vormen een essentieel onderdeel bij het helpen van een licht tot matig onderkoeld slachtoffer. Eten en drinken is sowieso belangrijk om de energievoorraad van het lichaam op peil te houden en uitdroging te voorkomen. Een thermos-kan thee kan een leven redden.

Een goede lichamelijke conditie verlaagt de kans op snelle onderkoeling. Gaan ijszeilen als je je een beetje ziekjes voelt, is vragen om moeilijkheden. Wie slecht geacclimatiseerd is, haalt sneller adem en verliest meer warmte door vochtverdamping via de longen. Onderkoeling kan het gevolg zijn.

Bel de hulpdiensten. Zorg dat de telefoonnummers van de hulpdiensten van het land waar je te gast bent, in je GSM staan. 112 is nog niet overal inge-voerd. En zorg ook voor een uitdraai, voor het ge-val je GSM niet meer werkt.

Ga nooit alleen zeilen en hou elkaar in de gaten.

Bedenk dat gewone thermometers een ondergrens hebben van 35 graden. Om de temperatuur van een onderkoeld slachtoffer te kunnen meten, moet je thermometer hebben die lager gaat dan 35 graden.

In Case of Emergency (ICE) ICE is een internationaal begrip dat alle hulpdiensten ter wereld kennen. Het geeft aan wie er in geval van nood gebeld moet worden. Wanneer je de afkorting (ICE) voor een contactpersoon in je mobiele telefoon plaatst, weten hulpdiensten over de hele wereld direct met wie ze contact moeten opnemen als jou iets over-komt. In tegenstelling tot SOS en Noodgeval is ICE een internationaal begrip dat ook in het buitenland altijd begrepen wordt. Het voorprogrammeren van ICE vergroot de efficiëntie van de hulpverlening en kan daarom levens redden.

Hoe werkt ICE? Plaats ICE voor de naam van een contactpersoon. Bijvoorbeeld: ICE Willem de Vries. Door cijfers toe te voegen (ICE1, ICE2 enzovoort) kun je meerdere personen aangeven.

André de Waard H 867

Zorg altijd voor droge kleren. foto: Bep Middelhoven

Daar ik altijd de capriolen van anderen vertel, moet ik ook mijn eigen blunders beschrijven en die zijn het vermelden waard. Men zegt altijd een ezel stoot zich geen twee maal aan dezelfde steen, nu ik dus wel; ik weet het te presteren om tijdens de Nederlandse kam-pioenschappen in Groningen mijn mooie tweede plaats in de B-groep te verspelen door over de start-lijn te varen, niet één keer, het kan tenslotte een keer gebeuren. Nee, twee keer met een diskwalificatie als gevolg. Echt heel erg stom, weg 2e plaats, weg alter ego. Verder laat ik het NK rusten, daar schrijven an-deren wel over, en ga door met onze tocht naar Rus-land.

De voorbereiding De reis naar Rusland begint eigenlijk al maanden van te voren. Na uren oriëntatie op het internet, visum aanvragen, Engelse verklaring ziektekostenverzeke-ring regelen, internationaal rijbewijs, goede Russi-sche kaart, een boekje met snel Russisch en nog wat kleine andere dingen zijn we er eindelijk klaar voor.

Het Europees kam-pioenschap (EK) ijs-zeilen wordt defini-tief in Sint Petersburg gehouden. Dit jaar, heel opmerkelijk, geen jonge strebers aan de start, maar twee, met grijs haar getooide oudjes, die de tocht willen on-dernemen. En wat een tocht, om nooit te vergeten.

Onze eerste stop was bij Jelle en Evelien in Zweden. Wat een paradijsje, hun huis is prachtig gelegen aan een meer, met uitzicht op uiltjes, ijszeilers en ijs. Daarna, voorzien van koek, koffie en de laatste infor-matie rijden we via binnenwegen naar Kapelskar om met een kreunende oude vrachtboot, gevuld met grote trucks en veel dikke chauffeurs de overtocht te onder-nemen. De hut was kleiner dan klein maar het eten daarentegen groter dan groot en voortreffelijk. Dat moet volgens mij ook wel met zulke stevige passa-giers. Met nostalgische gevoelens stappen we in Paldiski van boord. De oude Russische atoomonderzeeërha-ven, die in 2003 een totale spookstad was, waar je toen een enkele, met drank overgoten persoon door de totaal verlaten en verwaarloosde straten zag slente-ren, is aardig opgeknapt. Kerstversiering slingert van boom tot boom, de oude flatgebouwen zijn weer be-woond en hebben een nieuw kleurtje gekregen, nieu-we fabrieken en een paar nieuwe huizen sieren de plaats; er is duidelijk weer bedrijvigheid. Net buiten het stadje staan nog steeds de ruïnes van de Kolchozs en totaal vervallen huisjes. We volgen de weg rich-ting Narva, het landschap wisselt van toendra’s naar bossen, de huizen van steen naar hout. De wegen van goed naar bizar.

Rusland Dankzij het internet en de aanwijzingen van onze Eurocommodore wisten we wat ons bij de grens te wachten stond. Het heeft dus vier uur geduurd, en dat was nog snel, voor wij de beruchte wegen van Rus-land mochten berijden. Berucht mag ik wel zeggen en berijden is iets overdreven. Het waren geen wegen met kuilen, maar kuilen met hele kleine stukjes weg ertussen. Om er met de kar overheen te komen was er maar één oplossing: zo hard mogelijk rijden, zodat de kar geen tijd kreeg om in de kuilen weg te zakken. De

DN journaal 2009

31

Een seizoen alleen, met z’n tweeën ‘Dit jaar geen jonge strebers aan de start,

maar twee grijsharige oudjes….’

Een ezel stoot zich niet twee keer……... Tekening: Margreet Bosker

Dikke chauffeurs. Tekening: H 860

DN journaal 2009

32

zijkanten van de wegen lagen bezaaid met gestrande wrakken die het niet gered hadden. Maar het toppunt van infrastructuur was de rondweg om Sint Peters-burg, die blijkbaar nog niet klaar was. Hobbelend, bobbelend voer hij ons in het stikdonker over puin, gaten en grond. We zijn omgedraaid en dwars door de stad gereden waarvan het centrum alleen al 52 km weg was. Dat was dus de helft, wij moesten immers naar de noordkant. Alles was in kerststemming. Prachtige verlichting , grote bomen et cetera.

Op naar Repino. Het is grappig dat het juist in dit plaatsje wordt gehouden, ik ben namelijk al jaren een groot bewonderaar van de Russische schilder Repin, die hier zijn zomerhuis had. Bij aankomst in het ho-tel, ook nog steeds versiert met kerstslingers, sokken et cetera, vertelt de receptioniste ons vol trots dat ze een pinapparaat hebben. Na een uitgebreide instructie proberen wij het gauw, maar nee, er gebeurt niets. Er is echter hoop want de dame deelt ons mee dat het klopt dat hij het niet doet maar…. hij wordt vanmid-dag gerepareerd, zei ze. Dit duurde uiteindelijk dus drie dagen en iedereen begon van iedereen te lenen, want ieder biertje moest contant betaald worden en de dichtstbijzijnde bank is 60 km verderop.

Wij klagen vaak over bureaucratie maar volgens mij zijn de Russen daar echter de uitvinders van. Alles gaat met bonnetjes, deze gaan van de ondergeschikte naar de iets minder ondergeschikte, dan naar de nog iets minder ondergeschikte et cetera. Zo gaat het ook met het eten, eerst krijg je het als hoofdgerecht, dan worden de resten in het ontbijt verwerkt om vervol-gens de volgende dag op te gaan in de soep. Als je geluk hebt, zie je er daarna niets meer van terug. Het eten was trouwens, dat dachten we eerst, uitstekend. Tot de voedselvergiftigingen kwamen en potentiële kanshebbers op het kampioenschap in bed en op het toilet belandden, vergezeld door de wedstrijdleider en de secretaris van IDNIYRA.

Tijdens onze eerste rondrit door het sprookjesachtige Sint Petersburg vertelde de wat oudere reisleidster met weemoed over de communistische tijd. Toen was er altijd werk en kreeg je altijd je geld. Niet veel, maar genoeg om van te leven, alles was verzorgd, alles werd geregeld, er was zekerheid. Nu moest ze veel harder werken en was niet altijd zeker van een inkomen.

De jonge reisleidster op onze tweede rondrit daaren-tegen gaf een heel ander beeld. Zij bracht een geheel westerse opvatting naar voren, het hele communisme was een stuk geschiedenis en had afgedaan. Twee totaal verschillende mensen in hun totaal ver-schillende werelden in dezelfde stad met dezelfde beroepen. We hebben veel moeten uitleggen, steeds weer moeten vertellen dat wij de enige waren die de moeite, de tijd en het geld ervoor over hadden hele-maal naar dat verre Rusland te gaan. De opmerkingen “dit doen wij ondanks nog grotere afstanden ieder jaar” werd ons regelmatig uit diverse windrichtingen fijntjes medegedeeld onder andere ook uit Novosibirsk.

Ondertussen is het kampioenschap ge-start, Ruud heeft de Nederlandse drie-kleur in de top gehe-sen en de eerste wed-strijden zijn verzeild. Ik moet bekennen dat ik altijd wat angstig ben de eerste wed-strijd te zeilen. Het is wel even wennen als je in het donker je bootje optuigt,

De Koninklijke stallen in Sint Petersburg. Tekening: Margreet Bosker

‘…dit alles overgoten met een dikke walm bruinkool….’

Een walm bruinkool. Tekening: H 860

Soms was er net daglicht bij de eerste start. foto: Margreet Bosker

DN journaal 2009

33

in het duister de schippersmeeting aanhoort en bij net voldoende daglicht het wedstrijdveld bereikt. Dit al-les overgoten met een dikke walm bruinkool die dag en nacht uit een hoge schoorsteen de lucht in wordt gejaagd. Iedere dag zitten er honderden vissers op het ijs. Zij boren gaatjes in het ijs om vervolgens stukken stalen lijntjes te laten slingeren zodat de schaatsen hartstikke bot worden. Twee hovercrafts proberen iedere morgen de baan zoveel mogelijk schoon te vegen. Na afloop stonden de slijpmachines overal, iets dat ik bij andere wedstrijden eigenlijk niet zoveel meer zie. Het gevolg was dat de zekeringen in het hotel eruit vlogen.

We waren geen toppers, maar hebben heerlijk ge-zeild, hoewel ik mijn duwers vreselijk miste en weer een paar zeer stomme dingen heb gedaan, zoals mijn bril verliezen en de achterlijkspanner niet bevestigen. Maar … ik ben niet over de startlijn gevaren. Er is dus nog hoop. Het strakke regiem van de wedstrijd-leiding wierp zijn vruchten af, de starts volgden snel op elkaar, de spanning was te snijden en de sfeer pri-ma. Een enkel ongeluk, een enkel protest, wat gebro-ken masten, beetje harde wind, veel weinig wind en windstiltes. Het ijs was zwaar, maar zoals achteraf bleek, was dat eigenlijk overal waar we deze winter gezeild hebben. Moeilijk ijs dus en absoluut geen black ice. Verder verliep alles vlot en volgens plan tot de sneeuw met bakken naar beneden viel. Mijn complimenten aan de Russische organisatie. Alles was prima verzorgd zoals het vuurwerk op het strand met alleen ons als toeschouwers, gevolgd door een prachtige rondrit in het donker door Sint Peters-burg. Aansluitend volgde een bezoek aan een nacht-club gevuld met smachtende hoertjes die een centje probeerden bij te verdienen en tot slot een feestmaal-tijd, dit keer zonder maagkrampen. De terugweg voer over de enige weg die naar het noorden loopt en die dankzij de ijzel versierd was met geslipte vrachtauto’s en hoertjes met paraplu's, ge-huld in dunne kleren en op hoge hakken wegzakkend in de natte sneeuwtroep. De enige weg naar Helsinki.

Helsinki Het probleem ‘parkeren met ijszeilers in Helsinki’ werd op bijzondere wijze opgelost. Op een kleine binnenplaats, waar het eigenlijk onmogelijk was om kar en auto tegelijk neer te zetten lukte dit toch, dank-zij de spierkracht van de aanstormende koks van het hotel. Wat een geweldige service! Het centrum van Helsinki is het marktplein, direct aan het water gele-gen waar ook de grote ferry’s op steenworp afstand aanleggen. Een oude vishal van rond 1800, versiert

de zijkant en voert je terug in de tijd. Hier liggen nog geheel in stijl met allemaal kraampjes prachtige vis-sen van allerlei soorten en maten uitgestald. De geur van gebakken vis vult je neusgaten. Eenmaal op de ferry werden we be-handeld als VIPS en verbleven we in de mooiste suite die het schip bezit. Zomaar een aardigheidje van de rederij zeiden ze. Niks bedden boven elkaar of stampend motorenlawaai. Wat een luxe. Net als trouwens bij Sunbyholmslot waar ons ontbijt werd geserveerd op grote zilveren schalen. Het kon niet op.

Prachtige gebouwen in Helsinki. Tekening: Margreet Bosker

‘het lukte toch, dankzij de spierkracht van de aanstormende koks….’

Luxe aan boord. Tekening: H 860

DN journaal 2009

34

Wat ik jullie niet wil onthouden is de werkplaats van Ǻke Luks, Terwijl Ruud en Ǻke het over de mast hadden die niet besteld was en de mast van Piet die nog niet klaar was, struinde ik de werkplaats af. Alle machines die ik nog niet heb maar graag zou willen hebben waren daar, onder andere kantzetbanken en prachtig oud loodgietergereedschap. Tja één klein probleempje, het was niet te koop, wel allerlei loper-planken, rompen en masten. Alle boten van de Zweedse ploeg worden door Ǻke onderhouden en uitgemeten, schaatsen geslepen, gerepareerd, uitge-lijnd en afgesteld. Dat is makkelijk, zo kan ik het ook.

Polen Na deze onvergetelijke tocht met een schitterend kampioenschap gewonnen door Vaiko Vooremaa (C6), was ons seizoen nog niet af en vertrokken wij, weer als enige Hollanders naar Polen. Ik moet zeggen dat de wegen er al beter worden. We konden een heel groot stuk de vierbaansweg volgen om daarna via een prachtige tocht dwars door het Masurische merenge-bied uiteindelijk bij de jeugdherberg, de ontmoetings-plaats voor ijszeilers, aan te komen. Deze was echter vol maar dankzij de hulp van Michal Burczynski kwamen we in een klein hotelletje terecht à 15 euro per persoon, inclusief het eten, wat niet te eten was, plus een bed dat bij iedere beweging een kakofonie van geluiden produceerde. Maar wel vlak tegenover de takelplaats voor de boten aan het meer van Dargin

bij Gizycko, het kon niet mooier. Na de duisternis in Rusland, was dit voor mij als fotogek genieten. Heer-lijke zonneschijn, stevige wind, als toetje sludge en dubbelijs, iedereen deed zijn best zo mooi en gevaar-lijk mogelijk de bovenboei te ronden wat spannende plaatjes opleverde. Heel veel schade, maar gelukkig geen persoonlijke ongelukken, alhoewel een Pool vreselijk zijn best deed om onder de ijzers van Ruud zijn boot te komen. Gelukkig reageerde hij snel en liep het met een sisser af, werkelijk weer millimeter-werk. De tweede dag was de wind een stuk minder, het dooide en de ijszeilers zakten diep weg in het ijs. Ik presteerde het toch mijn mast overboord te zeilen en uiteindelijk werd de wedstrijd gestaakt. De weg terug was zwaar, duwend en trekkend, geknield op mijn loperplank probeerde ik al steppend aan de kant te komen. Het zweet stroomde van mijn gezicht, maar dit geploeter in dat zachte bobbelijs is wel goed voor de lijn; ook dit hoort bij ijszeilen.

Zweden Er is hoop, want eindelijk zijn we eens niet de enige Nederlanders aan de start. Coach Hennie van den Brink was aanwezig met zijn groep bestaande uit Dennis de Ruiter en Peter Greveling. Evenals Piet Ploum met boefje en Lex van Helden. Het was er beregezellig en druk bezocht maar de wind werkte niet mee. Het prachtige meer was met een paar centi-meters sneeuw bedekt en zorgde voor verrassingen.

En toch ging het goed bij de bovenboei. Foto: Margreet Bosker

DN journaal 2009

35

Meerdere boten met bemanning zakten spontaan door het ijs of verdwenen in de grote scheur, die dwars over het meer liep. Hennie z’n vervoermiddel was mijn slee, niet het snelste type op het ijs. Een Zweed-se stevige jongeman toerde vol trots met een rotgang over het ijs op een ander soort slee en eerlijk is eer-

lijk, die was veel en veel sneller. De uitgezette wed-strijdbaan, weer zwaar ijs, was goed bezeilbaar als er tenminste wind was en…. die was er soms wel en soms ook weer niet. Het aantal zeilenden wisselde enorm. Bij de eerste start waren er ruim vijftig, maar velen haakten tijdens de races af. Zo ook onze land-genoten en we waren op de laatste dag weer de enige Nederlanders bij de start. Nee, dat is niet waar. Jelle en Evelien waren daar ook een kijkje komen nemen om de Hollanders aan te moedigen, maar toen waren deze al vertrokken naar huis en bovendien werden op deze laatste dag de wedstrijden afgeblazen. Jelle kwam trouwens als geroepen om met al zijn kracht de aanhangwagen met alle wedstrijdmaterialen uit de scheur te duwen. Ondanks alles hebben ze toch nog vijf wedstrijden gezeild. Frederik Lönegren (S 8) was superieur met Anja Fiedler (G 390) op een prachtige tweede plaats.

Het was een bijzonder seizoen met locaties waar we nog niet eerder geweest waren. Met routes van bij-zondere schoonheid met wegen en helemaal geen wegen, maar overal was er ijs. En we hebben overal op de prachtigste meren kunnen zeilen met hoofdza-kelijk weinig wind en fondantijs. Het was een seizoen om nooit te vergeten. Hopelijk volgend jaar weer

Margreet Bosker H 860

Heerlijke zonneschijn, stevige wind en als toetje sludge en dubbelijs. Foto: Margreet Bosker

Een betere slee. Tekening: Margreet Bosker

15 Augustus, het is mooi zonnig weer, een inspireren-de dag om na te denken over het aankomend ijszeil-seizoen. De vraag die we ons stellen is: gaan we naar het WK in Amerika of gaan we voor het EK in Sint Petersburg. Het wordt Amerika. De voorbereidingen vergen de nodige tijd dus willen Martin van Wettum en ik (Dennis de Ruiter) de zaakjes goed regelen. We hebben contact met de mannen van wie we weten dat ze het een en ander nog aan spullen aan de overkant hebben staan. We krijgen van Daan Schutte en Johan Tolsma toestemming om hun bootjes plus bijbehoren-de uitrusting te gebruiken die ze daar nog hebben lig-gen. Na nog wat over en weer mailen komen we tot de conclusie dat ik met mijn gewicht mijn eigen lo-perplank mee ga nemen. Dit komt omdat het verschil in gewicht tussen Johan (70 kg) en mij (93 kg) te groot is. Dus dat weten we alvast, ook willen we ie-der drie sets schaatsen meenemen en ieder twee zei-len. Het contact met Amerika wordt gemaakt via Johan en zo krijgen we bericht van Tom en Rosemary die het leuk vinden als we komen. Ondertussen is het december en gaan we de vlucht boeken en de auto huren. Dan weet je zeker dat het gaat lukken. Op dinsdagavond 3 februari ga ik naar Martin om daar te blijven slapen zodat we woensdag vroeg naar Schip-hol kunnen rijden. De vader van Martin brengt ons de volgende dag naar Schiphol. Als we de spullen op de

band zetten zie ik dat we iets vergeten zijn! Oh, de schaatsen liggen nog in de auto. Martin meteen bellen en na 10 minuten zijn de schaatsen weer op Schiphol. Als we alles geregeld hebben gaan we nog even shop-pen en ontbijten. Volgens de schermen hebben we nog tijd zat voor dat we aan boord mogen. Als we net klaar zijn horen we tot onze verbazing dat onze na-men worden omgeroepen. Of we maar even op willen schieten en als we niet snel zijn dan gaan de spullen uit het vliegtuig. Dat was sprinten geblazen (goede training voor de start). Als we dan na 2 minuten in het vliegtuig zitten kunnen we even uithijgen. Pas na 30 min vertrekt het vliegtuig (wat nou haast). Als we in Detroit aankomen is het 11:00 uur lokale tijd. Op naar de douane. We waren gewaarschuwd dat het geen vriendelijke mensen zijn. Dit klopt helemaal. Je wordt opgedragen eerst je vingers te laten scannen en dan nog een pasfoto te laten maken. Als dat is gelukt gaan we naar de bagage en vinden meteen de spullen, vier standaard pakketten en bij de deur de loperplan-ken en de zeilen. Toen nog een controle en dan sta je ineens buiten. Het eerste dat we moeten regelen, is onze huurauto ophalen. Ja, welke bus moeten we daarvoor nemen (ik dacht lijndienst Hertz) dus wij de spullen erin geladen en die kant opgereden. Als we rijden pak ik de papieren erbij en zie dat het lijndienst Budget was, foutje. Maar, we rijden al en ik zeg tegen Martin dat we daar wel weer ander vervoer regelen. Als we arriveren, zien we dat Budget de buren zijn. Dat maakt het makkelijker voor ons om te vragen of

DN journaal 2009

36

Zeilen en klussen in Amerika: WK 2009 ‘Ze vinden het jammer dat er maar

drie deelnemers uit Nederland zijn....’

Naast Dennis de Ruiter en Martin van Wettum was ook Bart Reedijk in Amerika. Foto: Gretchen Greiner Dorian

DN journaal 2009

37 37

ze ons alsnog willen brengen naar het autoverhuurbe-drijf. Na wat heen en weer gepraat worden we netjes daarheen gebracht, wat een service!. Daar de auto opgehaald. En ja, voor Amerikaanse begrippen kre-gen we een autootje, maar voor ons was het een Jeep XXL. Snel de spullen erin en op weg naar Tom en Rosemary. Het was dichtbij, want het was maar een uurtje rijden.

Meteen een lunch op zijn Amerikaans en dat is veel, heel veel eten. Na het eten en veel praten gaan we naar de schuur om de bootjes te bekijken waar al en-kele jaren niet mee gezeild is. We openen de aanhanger en zien twee bootjes die er nog goed uit zien. Meteen de bootjes eruit gehaald en in de loods van Tom gelegd, zodat ze wat kunnen opwarmen. Het is namelijk -10° C buiten. We moe-ten het één en ander veranderen aan de bootjes en dat willen we vandaag nog doen want dan kan de epoxy goed door harden bij 20° C. Als het tijd is voor het avondeten zijn we klaar met het lijmen en zit onze dag er op. Tijdens en na het eten lekker zitten praten over hoe het nu gaat met de Nederlandse vloot ijszei-lers. Ze vinden het erg jammer dat er maar drie deel-nemers uit Nederland zijn. Maar ja, misschien zijn het er over twee jaar meer, je weet maar nooit. De volgende ochtend lekker uitslapen, wat inhoudt dat je om 4:00 uur in de ochtend wakker bent. Gelukkig val ik snel weer in slaap en om 8:00 uur ga ik naar boven. Ik slaap in de kelder in een kamertje in aanbouw. Na het ontbijt gaan we weer aan de slag en zijn we aan het einde van de dag helemaal klaar met de spullen. Alles past en morgen gaan we laden. We gaan weer vroeg naar bed want het blijft toch even wennen aan het tijdverschil. Op vrijdag gaan we na het ontbijt laden en kunnen we om 12:00 uur gaan rijden. Ondertussen heeft Tom al geregeld dat we in het hotel een mooie kamer hebben. Ja, met uitzicht

over Lake Michigan. Als we weggaan is de sneeuw bijna verdwenen, want het lijkt wel zomer. Het is na-melijk 15° C. Op de weg volgen we onze Garmin en komen na vier uurtjes rijden aan bij het hotel. De we-gen die we hadden, waren in redelijk goede staat en erg rustig. Soms kom je tien minuten niemand tegen. Bij het hotel ontmoetten we Jorg Bohn en Ron Sherry. Terwijl we staan te praten komen de Zweden aanrijden. Ze hebben vandaag al gezeild en vertellen dat het schitterend ijs is met nog maar een klein beetje sneeuw. Dus met deze dooi is het morgen weg. Na het inchecken gaan we de hotelkamer in en heb-ben inderdaad een mooi uitzicht. Maar dan wel op de parkeerplaats en op slechts een klein stukje van het meer.

Zaterdag, na het ontbijt gaan we naar het ijs en wor-den daar aangesproken door de gebroeders Gougeon. Dit zijn de mannen van het bekende merk West System Epoxy. Na de kennismaking en een uurtje praten over de goede oude tijd met Wim van Acker, Jan Eindhoven en Hennie van den Brink gaan we de bootjes op het ijs zetten. Ondertussen hebben we het met elkaar nog over deze twee mannen. Ze zijn nog steeds zeer gedreven om zo hard mogelijk te gaan. Het is een legendarisch duo, want ze zeilen al jaren lang in de DN en peinzen er nog niet over om te stop-pen want het is een veel te mooie sport. Als we de bootjes hebben opgetuigd gaan we even boodschap-pen doen bij de buurtsuper, 5 km verderop naar het noorden. Als we terugrijden zien we, vlakbij de plaats waar we de bootjes opgetuigd hebben, nog een super, op maar 200 meter van het ijs. Ach, weten we dat ook weer voor de volgende keer. Na de lunch vragen we wanneer Jeff Kent en Bernd Zeiger komen. Zij nemen masten voor ons mee. We horen van Jorg dat ze in het hotel liggen te slapen, omdat ze de hele nacht doorgereden hebben. Om 15:00 uur komen ze aanrij-den en kunnen we de masten er opzetten. Maar het is te laat voor een trainingsrondje want de opening is om 16:00 uur. Bij de opening mag Martin de Neder-landse vlag hijsen en Bart de IDNIYRA vlag.

Martin met de boot van Johan Tolsma. foto: Gretchen Greiner Dorian

‘Meteen een lunch op zijn Amerikaans en dat is veel, heel veel eten….’

Ook in Amerika soms fluorescerende delen. foto: Gretchen Greiner

DN journaal 2009

38

En zo gaan we na een gezellig dagje praten en shop-pen weer naar het hotel. De masten staan op de bootjes en we zijn klaar voor de race.

Racedag 1 We zijn vroeg op het ijs om de laatste veranderingen door te voeren en zo ook nog wat te trainen met de bootjes. Als we bezig zijn hoor ik op de achtergrond iemand zeggen: “Ben jij ook een Hollander?”. Ik draai me om en zie iemand staan, die ik niet ken. Hij stelt zich voor als Evert van der Berg en die naam heb ik meer gehoord, want daar ging Hennie altijd heen. Dat was een leuke ontmoeting. Nog even een tijdje met hem gesproken. Daarna hebben we nog wat kun-nen trainen en zijn vervolgens met de spullen naar de startplaats gezeild voor de eerste wedstrijden. Martin moet zich nog kwalificeren voor de B-vloot en dat lukt. Het was een sterk veld dus het was nog lastig genoeg om het te halen. Als we in de B-vloot zitten en voorin mee kunnen draaien dan zijn we al tevre-den, maar de A-vloot zou nog mooier zijn. Maar je kan niet alles hebben, we blijven alle twee in de B-vloot. In de 1e race eindigen Martin en ik op respectievelijk de 17e en 27e plaats. We zijn niet echt tevreden met dit resultaat en sleutelen nog wat aan de mast. Bij de volgende race zitten we vooraan in het veld. “Yes, de masten staan nu beter en nu gas geven!”. Ik kom als 6e en Martin als 8e over de finish. We liggen steeds

bij elkaar in de buurt en weten goed op de windshifts te reageren. In de 3e race liggen we weer erg dicht bij elkaar. In de laatste ronde zie ik Martin nergens meer en denk dat hij een misslag heeft gemaakt.

Ik word 7e. Maar als iedereen binnen is, is er nog geen Martin te bekennen. Ik loop naar het comité en meld dat ik Martin mis en geen idee heb waar hij is. Na wat speurwerk richting bovenboei zien we een wandelaar met een DN. De quad gaat er heen en brengt Martin naar de kant. Zijn mastspoor is afge-broken (vier schroefjes van 25mm) en is dus voor vandaag uitgeschakeld. Als ze naar de startlijn terugrijden zien ze een ravage bij de bovenboei. Er zijn drie boten bij betrokken waarvan er twee totaal versplintert op het ijs liggen (BB/SB). Dit is gebeurd 50 meter van de boei en er is geen dollymarker aanwezig. Na het afvoeren van één van de zeilers (uit voorzorg) gaan ze de rotzooi oprui-men. Ik zeil ondertussen ook naar de bovenboei om te kij-ken waar Martin blijft, want ik weet nog steeds niet waar hij is. Als ik daar aankom zie ik alleen maar hout, hout en nog eens hout op het ijs liggen in een cirkel van 100 meter. Uiteindelijk wordt besloten vandaag geen wedstrijden meer te zeilen.

38 38

‘Ik loop naar het comité en meld dat ik Martin mis….’

Het vreemde is dat er twee boten (van hout) totaal ver-splinterd zijn en de boot van Jeff Kent een paar krasjes heeft opgelopen. Als we naar het hotel rijden stoppen we nog even bij een bouwmarkt om wat gereedschap en schroeven te kopen. Daarmee kunnen we de boot van Martin weer oplappen door de helmstok in te kor-ten en het draaipunt van het stuurmechanisme te ver-plaatsen, zodat hij de volgende dag weer kan meezei-len. We zijn daar de hele avond druk mee in de weer en buurman Jorg komt even polshoogte nemen om te kijken waarom de buren zo'n herrie maken. Als hij ziet dat we aan de boot werken komt hij ook nog met een klus aanzetten voor wat zaag- en boorwerk.

Racedag 2 Het is weer vroeg opstaan. We gaan naar de bootjes om de laatste dingen te monteren (waaronder de mast-spoor van Martin) en te veranderen, zodat we weer iets beter kunnen sturen. De baan is op een ander deel van het meer uitgezet in verband met de houtsplinters van gisteren, waardoor de vorige baan ongeschikt is ge-worden. We hebben de 2e start vandaag en zien dat er grote drukverschillen zijn. Het ene moment kan het vlakke zeil erop en dan weer het Power zeil. Degene die het beste gokt zie je wegvliegen. Wij hebben ge-lukkig goed gekozen. Ik kom als eerste boven en weet dat vast te houden tot de onderboei. Daar vergeet ik dat ik gekozen had voor 100° en geen 90° en ga meteen de bocht om doordat ik mijn schoot te snel dicht trek en geen druk op de schaatsen heb. Gelukkig gaat het allemaal goed en kom ik nog als 5e over de finish. Volgende keer iets meer nadenken. Martin zat vlak achter mij maar wist mij net niet in te halen. Hij gaat namelijk harder maar zijn hoogte aan de wind is 10 tot 15 graden lager en hij redt het net niet om de meters die hij hiermee verliest goed te maken. Bij de volgende race proberen we weer in te schatten welk zeil erop moet; is het Speed of moet het Power zijn? We gokken erop dat het blijft waaien en gaan voor de Speed. Als we starten valt de wind weer weg en staan we bijna geparkeerd. Martin eindigt toch nog als 19e en ik als 23e. Snel wordt het zeil weer gewisseld, want dit is het niet. Maar het blijft verraderlijk want in de

groep na ons winnen de mensen met Speed zeilen. In de laatste race sta ik mooi aan de buitenkant en start goed. Martin gaat ook goed en kan net over mij heen komen op snelheid, ook al doordat ik afval om een aanvaring te voorkomen, want dat schiet niet op om elkaar uit te schakelen. Als Martin voorbij is, ga ik weer omhoog, ga als eerste overstag en arriveer als eerst bij de bovenboei. Met vlak achter mij de rest van de snelle mannen die aan de oneven kant zijn gestart. Ik weet het een ronde vol te houden en kan zo mijn eigen race varen. Bij het laatste rondje naar de finish ga ik net iets te vroeg gijpen en wordt voorbij gezeild en finish als 2e en Martin als 3e. Dit was de laatste race van het WK. Kijk voor de uitslagen achterin het DN Journaal

North American Championship 2009 We zijn verhuisd naar de andere kant van het meer. Dit betekent dat je een dag aan het rijden bent en dan kom je aan in Menominee. Het was een hele mooie rit over goede wegen met veel natuur en bij de brug aan de noordkant van het meer was het alleen maar ijs zo ver je kon kijken. En aan de ijsschotsen te zien was het ook erg dik (ik schat zo’n 50 centimeter). Verder geen last van sneeuw of ander ongerief, gewoon mooi zon-nig weer. Als we aankomen, zijn we één van de laat-sten, omdat we nog even een omweg hebben gemaakt naar een andere plaats. Het comité had eerst een ande-re locatie genoemd maar had ons niet geïnformeerd

39

DN journaal 2009

Diverse manieren van masttrim en buiging van de loperplank. Foto: Gretchen Greiner Dorian

Bart wordt 29e in de B-vloot. foto: Gretchen Greiner Dorian

DN journaal 2009

40 40 40 40

over de aanpassing. Het kostte ongeveer twee uur rij-den, maar ja, we zijn uiteindelijk op de goede plaats en morgen gaan we weer aan de slag. We gaan vroeg naar het ijs om de bootjes neer te zetten. Maar, als we daar aankomen is er een probleem; hoe komen we op de optuigplaats? Of 15 minuten lopen met alle spullen of met de auto het ijs op. Het comité is druk bezig om een helling te maken zodat de auto’s het ijs op kunnen komen. Als ze klaar zijn, rijden er meteen al een aan-tal auto’s het ijs op. Na flink aarzelen gaan wij toch ook maar het ijs op met de auto. Wel raar dat je zo dik ijs hebt, dat je er op kunt rijden met auto’s. Dat heb-ben we natuurlijk niet zo vaak in Nederland. Als we de auto ‘parkeren’ staan we op een mooi stuk ijs. Snel halen we de bootjes van het dak en zetten die naast de auto neer. Als we klaar zijn met optuigen gaan we snel een trainingsrondje maken, want over een uurtje hebben we de skippersmeeting. Als we weg zeilen zoeken we naar mooie stukken ijs, maar die kunnen we nog niet echt vinden. Als we zes kilometer uit de kant zijn vinden we een redelijk stuk ijs. We gaan even ‘sparren’ om de snelheid te testen. We gaan lekker gelijk op tot we weer een keer overstag gaan en ik Martin niet meer zie. Als ik omkijk zie ik dat zijn mast in een onnatuurlijke hoek staat ten op zichtte van het bakkie. Als ik terugzeil en stop, is Martin al bezig de mast er af te halen. De mast is met mastvoet en al door het dek geklapt! Als we de spullen hebben opge-ruimd neem ik het zeil mee en zeil vooruit om een quad te regelen om hem op te halen.

Terug bij de optuigplaats regel ik de quad, die Martin gaat ophalen. Ondertussen wordt de skippersmeeting gehouden. Er wordt besloten vandaag geen races te houden, want ze kunnen nog geen goed stuk ijs vin-den. Oké, snel naar Martin om zijn bootje op de auto te laden en die te gaan repareren. We hebben namelijk van een zeer vriendelijke Amerikaan te horen gekre-gen dat we in zijn werkplaats Martin’s boot mogen maken.

Als we daar uiteindelijk om 13:00 uur aankomen gaan we meteen aan de slag. Eerst even kijken wat er voor gereedschap er is en dan een plan maken hoe we het gaan maken. We hebben geluk want er zijn veel spul-len en genoeg epoxy en hout om het te maken. Het plan is om de hele mastconstructie te verstevigen om daarna het dek en de mastspoor er op te zetten. Als we bezig zijn komen er steeds meer mensen kijken hoe het gaat en al gauw lopen er 25 man in de werkplaats. Dit komt ook doordat er diverse types ijszeilboten zijn, waarvan eentje met een lengte van 12 meter en dat trekt veel bekijks. Als we klaar zijn met klussen is het al 20:00 uur en we gaan naar het hotel om te eten. De boot is bijna klaar, alleen nog het dek erop. We spreken af om over een uurtje weer terug te zijn en dan het dek er op te plakken. Zo gezegd zo gedaan en om 22:00 uur hebben we het dek en de mastspoor erop geplaatst. Tevens het dek gelakt zodat het er voorlopig

‘Wel raar dat je zo dik ijs hebt, dat je erop kunt rijden met auto’s....’

Matt Stuble wordt wereldkampioen en Bernd Zeiger behaalt de derde plaats. foto: Gretchen Greiner Dorian

41

weer tegen kan. De volgende ochtend halen we de DN op en gaan dan meteen door naar het ijs om op te tuigen, want vandaag gaan we er weer voor. Als we bezig zijn komt de één na de ander even kijken hoe het gelukt is. Ze zijn allemaal verbaasd dat we weer op het ijs staan, want het was een beste operatie. Maar, het is ons gelukt. Het comité heeft een redelijk stuk ijs gevonden 12 km verderop en ze willen daar

om 11:00 uur gaan starten. Dus we moeten alles mee-nemen en gauw die kant op want zoveel wind staat er ook weer niet. Als we bij de wedstrijdbaan aankomen staat er net genoeg wind om rond te komen. Martin redt het net om zich in de A-vloot te zeilen. Daar mag hij laten zien wat hij kan. Er wordt hard gevaren en Martin komt gewoon snelheid te kort en finisht er-gens achter in het veld, jammer. Ik had mij net niet gekwalificeerd voor de A-vloot en zeil een 7e plek in de B-vloot. Als we race twee hebben, heb ik de snel-heid er goed in en zeil mee met de voorste bootjes. Ik kom uiteindelijk als 5e binnen. Martin mag het dan weer in de A-vloot proberen en komt nu iets beter mee tot de laatste ronde. Hij gaat aan de linkerkant naar beneden, maar aan de rechter kant komt veel meer wind en weer verliest hij veel plaatsen. Mijn 3e race gaat super. Ik kan bij de start vrij wegkomen door goed hoog te lopen en even wat langer door te zeilen dan de rest. Ik kom als 1e boven, kan dit vol-houden tot de onderton en dan komt Matthias Grothues-Spork (G 900) toch nog net voorbij zeilen. We hadden in de race hiervoor ook al een mooie strijd uitgevochten en toen wist hij ook net voor mij te finishen. Dus, nu alles op alles om hem te pakken. Ik kan net wat hoger zeilen en dwing hem overstag. Daardoor gaat hij naar een iets minder stuk ijs en valt weer iets terug. Ondertussen hebben twee Amerika-nen de aansluiting gevonden. Als we het laatste rak ingaan lig ik nog op de 1e plaats. Maar ze zitten er dicht op. Het is dan moeilijk varen want de één gijpt meteen en de ander gaat door. Tja, wat doe je dan? Ik vaar door en kan zo voor

DN journaal 2009

Dennis en Martin zeilden vaak dicht bij elkaar. Foto: Gretchen Greiner Dorian

T E K O O P Goede ijszeilhandschoenen

Het bekende merk Joka Polar Gloves. Dit zijn werkhandschoenen voor in de

bosbouw in Finland.

Ze hebben veel grip en zijn waterdicht. De voering kan je er uit halen. Twee grote maten (11 en 12 ).

De beste handschoenen voor het ijszeilen.

Prijs € 22,-.

Leveringen op het ijs of ergens anders als er maar water in de buurt is. http://www.jokasafe.fi/30.html

Dennis de Ruiter H 852

Teamwaverunner@hotmail.com

DN journaal 2009

42

William Coberly (US 472) blijven. Als ik daarna gijp, ben ik net iets te vroeg helaas. Ik verlies wat snelheid ten opzichte van William en hij zeilt mij net voor de finish voorbij. Mijn andere belager, Richard Lemburg (US 4155), was al binnen door waarschijnlijk net iets meer wind te hebben aan de linkerkant. Jammer, maar we zitten er lekker bij.

Het is nu de beurt aan Martin voor een race. Hij heeft zijn mast weer even anders gezet in de hoop daarmee sneller te zijn. Bij de start is Martin goed weg aan de rechter kant van het veld. Als de zeilnummers net niet meer te lezen zijn gaat de 1e overstag. Dit zou Martin kunnen wezen want het is een bootje ver aan de rech-terkant van de vloot. Als hij bij de laatste bootjes aan komt die naar rechts varen zien we een aanvaring. Hij kon er dus niet voorlangs maar had wel bakboord. Dit is erg jammer. Dat er toch nog steeds mensen zijn die niet kijken of er iemand aankomt van bakboord. Als de twee brokken piloten terugkomen is het inder-daad Martin. En hij lag zo goed op dat moment. Hij had er echt de pest in want de boot is total loss. Gelukkig kunnen we met wat touwtjes de boot zo ma-ken dat hij naar de kant kan zeilen. Maar verder is het nu echt afgelopen. Het enige wat nog heel is, is de mastvoet constructie. Door de klap is zelfs zijn bak-boord schaats gebroken. Ik wens hem sterkte met de terugreis naar de auto want ik moet weer aan de start voor de 4e race. Ik sta één plaats boven Matthias en we hebben al veel lol voor die tijd. Want wie loopt wie er uit bij de start. We gaan er allebei helemaal voor. In het eerste stuk gaan we gelijk op, maar op het laatst als we aan het steppen zijn, ben ik toch iets sneller en kan net over hem heen-komen. Hij gaat daarna vrij snel overstag want we zijn los van het veld door onze sprint. Als ik bij de boei aankom blijkt dat de andere start-helft (linkerkant) iets gunstiger was. Ik kom als 8e boven.

Door van de fouten van anderen te profiteren kom ik uiteindelijk als 6e over de finish. Matthias is eerste dus jammer dat ik niet mee hem ook overstag ben gegaan bij de start. De laatste race gaan we er weer voor en ronden de bovenboei als 5e. Ik eindig nog als 3e door op het laatste rak goed op mijn voorgangers te letten en net voor hun binnendoor te klappen bij de finish. Als ik terug ben bij de auto heeft Martin alles al klaar voor transport. Hij helpt mij nog even met opruimen en we laden de auto in om de rit terug naar Detroit te maken. De prijsuitreiking is op de kant bij de parkeerplaats. Ik ben uiteindelijk 3e in de B-vloot geworden en dat is toch wel een mooie presta-tie, want er werd hard gezeild. En Matthias is eerste met drie eerste plaatsen, een 4e en een 5e plaats. Dat is een stabiele serie. Een terechte winnaar. We zijn de dag daarna weer vertrokken en zijn toen naar het zui-den gereden. We hebben onderweg nog een vliegtuig-museum bezichtigd. Het was erg indrukwekkend om te zien hoe de vliegtuigen in de loop der jaren zijn ver-anderd. Daarna zijn we doorgereden naar Chicago, een enorm grote stad. Je ziet het in de verte al opdoemen, als je er naar toe rijdt. We rijden in anderhalf uur door de stad en hebben toen een leuk hotel opgezocht in Ogden Dunes aan een meer. We zijn meteen gaan sla-pen want na een dag rijden ben je wel gaar. We gaan de volgende dag weer vroeg op pad want we moeten nog een stukje naar Detroit. Als we al een tijdje onderweg zijn zien we een bord Kalamazoo, de woonplaats van Evert van der Berg. We hadden Evert al gezien met het WK dus nu we toch in de buurt zijn, willen we even op bezoek. We bellen Hennie van den Brink voor het adres want dat weten wij niet. En aangezien Hennie hier jaren te gast is geweest weet hij dat natuurlijk. Als we voor de deur staan en de deur gaat open staat daar een zeer verraste Evert. We worden met open armen ontvangen en na de koffie met diverse verhalen en vragen (“waar zijn de andere Nederlanders?”) gaan we de winkel/werkplaats van Evert en zijn vrouw bekijken. Na het bezoek gaan we naar Gull Lake, waar ooit het WK is begonnen. We hebben daar wat rondgekeken en zijn daarna naar Ted en Rosemary in Detroit gereden. Daar uitgebreid onze verhalen verteld. De volgende twee dagen heb-ben we gebruikt om de spullen op te ruimen. Bij de terugreis naar het vliegveld zijn we nog even langs Ron Sherry z’n huis gereden en komen net op tijd voor een korte rondleiding. Tegen het einde van de dag gaan we naar het vliegveld en dan zit de reis er op. Martin en ik willen Daan en Johan nogmaals bedanken voor het ter beschikking stellen van hun bootjes. Dennis de Ruiter H 852

Ron Sherry, winnaar van het Noord-Amerikaans kampioenschap. foto: Gretchen Greiner Dorian

‘Wanneer de twee brokkenpiloten terugkomen is het inderdaad Martin….’

Na een fantastische Nederlandse ijszeilweek bleef het bij een aantal ‘Westeinder dudes’ toch kriebelen. Dus besloten Peter van Klink, Ruud van Wees, Margreet Elfrink (PC) en Dideric van Riemsdijk nog een kans-je te wagen. De planning was om in het weekend van 14 en 15 februari richting Duitsland te gaan. Dat was gezien de berichten wel allemaal wat onzeker.

Uiteindelijk besloten we donderdagmiddag onze reis af te blazen totdat Peter ’s avonds belde dat er op de Wolziger See toch een wedstrijd werd georganiseerd. Diezelfde avond nog even met Paletti gebeld en twee kamers geboekt. Natuurlijk moesten we ook de spul-len klaarmaken en zaterdag om 03:00 uur! vertrokken we richting Berlijn. De start zou namelijk om 11:00 uur plaatsvinden. Om 03:00 waren vier slaperige koppies klaar voor vertrek en gingen we met de aanhanger van Ruud vol spullen op weg. Na een voorspoedige reis van 700 km! kwamen we om 10:00 uur aan bij de Wolziger See. Het ijs zag er prachtig uit, beetje windijs, maar uitstekend bezeilbaar en een windje 2-3 Beaufort.

Margreet schreef ons in bij de wedstrijdleiding. We hadden alle drie besloten in de A-vloot mee te varen, iets dat later een beetje overmoedig bleek te zijn. We gingen snel uitladen, optuigen en richting start. De A-vloot ging het eerst van start. Daarin eindigden wij achterin, niet zo gek als je bedenkt dat de halve Europese top aanwezig was. Jongens zoals Andreas Bock, Holger Petzke en anderen. Dat betekende voor Ruud en Dideric dat het beter was verder te varen in de B-vloot, dus zij moesten gelijk weer starten. Ruud eindigde de eerste wedstrijd als 3e en Dideric als 6e. Peter voer nog wel mee met de A-vloot waarin hij op de eerste dag de volgende posities behaalde: 13, 14, 15, 15, 14, 12.

In de B-vloot zeilde Ruud de volgende plekken bij elkaar: 3, 2, 2, 2, 2, 2. De uitslag van Dideric was als volgt: 6, 4, 6, 7, 5, 10. Tussen de wedstrijden door waren er de bekende Berliner bollen, koffie, thee en glühwein. Toch even een compliment aan de gastvrije en strakke organisatie. Na deze eerste enerverende dag was het tijd voor de Beerenburger uit de tas van Peter. Na wat napraten over de wedstrijd en wat ster-ke ijszeilverhalen hebben we prima gegeten en ge-dronken bij Paletti. Daarna was het tijd om in ons mandje te gaan want de volgende morgen waren er nog wat wedstrijdjes te zeilen. De volgende morgen hadden we een heerlijk ontbijt-je. Tijdens dat ontbijt leek het windstil en we maak-ten ons een beetje zorgen, maar bij het ijs aangeko-men bleek er toch een stevige windkracht 3 Beaufort te staan. De A-vloot startte als eerste en Peter haalde deze dag de volgende plaatsen: 14, 11, 12. De B-vloot voer twee wedstrijden met de volgende resul-taten voor Ruud: 3, 2, Dideric moest het doen met twee maal een 9e plek. Ook op zondag waren het eten en de wedstrijd weer prima verzorgd. Na de wedstrijd gingen de meesten weer van het ijs af, maar Peter en Dideric hebben nog een aantal rakjes gevaren waarbij de wind ook steeds meer toenam: kicken!!!!

Nog net op tijd van het ijs om de prijsuitreiking mee te maken. Peter eindigde als 15e in de A-vloot, Ruud als 3e in de B-vloot (met champagne) en Dideric als 7e in de B-vloot. Daarna was het tijd om in te pakken en weer richting Aalsmeer te vertrekken. Om 15:00 uur waren we klaar voor vertrek en na wederom een voorspoedige reis kwamen we om 23:00 uur aan in Aalsmeer. Al met al een gezellig weekend met veel leermomenten. Zo’n weekend is zeer zeker voor her-haling vatbaar.

Dideric van Riemsdijk H 467

DN journaal 2009

43

‘Westeinder dudes’ leven zich uit in Berlijn

Peter van Klink wordt 15e in de A-vloot. foto: Margreet Elfrink

‘Daarna napraten over de wedstrijd en wat sterke ijszeilverhalen….’

De prijsuitreiking na twee mooie zeildagen. foto: Margreet Elfrink

44 44

DN journaal 2009

Geboortedatum 10-12-1963 Geboorteplaats Haarlem Woonplaats Uithoorn Beroep Zelfstandig onderne-mer Zeilnummer H 467 Plaats op de wereldranglijst Nog niet ☺, ik hoop daar wel een keer op terecht te komen.

Wat was je eerste bijbaantje? Surfleraar bij zeilschool Aalsmeer.

Wat eet je het liefst? En kook je dat zelf? Italiaans, uiteraard zelf gemaakt, meestal recepten van Jamie Oliver.

Wat is je favoriete drinken? Een rood wijntje

Welk boek heb je het laatst gelezen, en welk moet ie-dereen lezen? Ben geen lezer, het enige wat ik lees zijn kookboe-ken. Een aanrader is Ramon Beuk, mooie, simpele gerechten die iedereen kan maken.

Wat is je favoriete muzieknummer of CD? Pat Metheny, Secret Story. Deze staat onbetwist op nummer 1 bij mij. Een Amerikaanse gitaar virtuoos op het gebied van Jazz.

Op welke website kom je vaak? www.nieuws.nl staat bij mij ingesteld als startpagina en geeft constant het laatste nieuws.

Ik ben gaan ijszeilen omdat... Ik het geweldig vind om met alleen de wind die hoge snelheden te behalen. Dat fascineert mij elke keer weer als ik in mijn DN lig.

Via wie of wat ben je in ijszeilen geïnteresseerd geraakt? Alle ijszeilers van de Westeinderplassen. Het was altijd fantastisch om te zien hoe die jongens voorbij scheurden als de Poel weer eens dicht lag. Als je dat ziet, dan wil je ook.

‘Het is een enorme kick om op je ‘eigen’ ijs te zeilen….’

Even checken bij: Dideric van Riemsdijk

DN journaal 2009

45

45 Heb je het Nederlands kampioenschap 2009 geva-ren? Daar heb ik niet voor gekozen. In dat weekend waren ook de club kampioenschappen van ‘De Westeinder’. Het is een enorme kick om op je ‘eigen’ ijs te zeilen.

De exposure van het NK was groot. Wat voor effect had het Nederlands kampioenschap op jou, kijkende naar de toekomst? De volgende kampioenschappen ga ik zeker mee-doen. Maar, elke wedstrijd heeft wel iets moois of het nu landelijk of lokaal is.

Wat is je mooiste ijszeilervaring? De eerste keer dat je je eigen DN op het ijs zet en het eerste rakje wat je vaart, dat vergeet je nooit meer.

Wie is de beste ijszeiler? Waarom? Ron Sherry, niet alleen omdat hij een geweldige zei-ler is, maar ook de passie waarmee hij met het ijszei-len bezig is.

Welke sport(en) beoefen je nog meer? Zeilen, snowboarden.

Waar ben je écht goed in? Dat vind ik een lastige vraag, ik denk in mijn werk, alhoewel ik altijd wel verbeter punten zie.

Wat is je passie? Het ijszeilen begint een aardige passie te worden, maar mijn werk blijft toch mijn passie.

Wat of wie had je willen zijn als je niet jezelf was? Geen idee!

Hoe zou je beste vriend jou omschrijven? Dat moet je eigenlijk mijn beste vriend vragen.

Waar droom je over? In de zomer zeilen op de middellandse zee, in de win-ter snowboarden en ijszeilen.

Wat is je grootste angst? Angst is je slechtste raadgever, dus……!!!

Geloof je in de toekomst van het ijszeilen? Dat kan je natuurlijk op meerdere manieren interpre-teren. Op dit moment zijn er elke dag wel berichten over het opwarmen van de aarde, dat heeft natuurlijk direct met onze sport te maken, kunnen we over een x aantal jaar nog wel zeilen. Dan heb je natuurlijk ook nog de hoge kosten die de sport met zich meebrengt, dit vind ik vooral voor de jeugd een slechte ontwikkeling.

Wat is dan je favoriete plek om te zeilen in Neder-land? De favoriete plek blijft natuurlijk de Westeinder, maar elke locatie met black ice is fantastisch.

Een winter zonder ijs is als.... Een zomer zonder zon.

Vertel eens iets verrassends over jezelf. Misschien een beetje saai, maar ik kan even niets be-denken.

Wil je nog ergens op terug komen? Ik denk dat we met z’n allen moeten proberen om meer jeugd in de DN te krijgen, om zo de sport com-petitief te houden.

Dideric van Riemsdijk tijdens wedstrijden op de Wolziger See. Foto: Margreet Elfrink

‘Ik denk dat we moeten proberen om meer jeugd in de DN te krijgen....’

46

DN journaal 2009

Johan, vertel eerst even iets over jezelf. Oké, ik word dit jaar 52 jaar, ben getrouwd, we heb-ben twee kinderen, een tweeling Thomas en Tiemen, en verdien de kost als tandarts. Opmerkelijk is dat ik momenteel 70 kilo weeg, terwijl ik daarvoor altijd 73-74 kilo woog. Op de een of andere manier neemt mijn gewicht af, ik denk dat de spiermassa wat af-neemt. Maar daar ga ik heel hard aan werken om dat weer op peil te krijgen.

Je bent tandarts van beroep, wilde je dat altijd al worden? Nee, ik wilde eigenlijk medicijnen gaan studeren, wist nog niet precies wat, ik dacht dat het een mooie basis was voor verdere specialisatie. Daar ben ik op uitgeloot.

Je hebt het net al even genoemd, zeilen was bij jou al op heel jonge leeftijd een passie, maar ben je daar-mee doorgegaan? Ja, ik kreeg toen ik elf jaar was, een Flits, dat was het beste wat mijn vader me ooit had kunnen geven. Sindsdien was ik gegrepen door het zeilvirus. Ik was altijd met die boot bezig, al mijn vrije tijd ging erin zitten. Hij lag drie kilometer van ons huis, aan het Paterswoldse meer. Heel vaak ging ik dus, ook wel net na het eten, even naar de boot toe. Een lijntje ver-anderen even dit doen, even dat verstellen, ik was altijd met zeilen bezig, ik heb heel erg lang de zeil-sport beoefend. Zelfs tijdens de studie. Ik was iemand die niet naar de feesten ging, als ik de volgende dag een belangrijke zeilwedstrijd had. In het vaarseizoen gingen de wedstrijden of selectiewedstrijden altijd voor.

Heb je nog andere sporten beoefend? Ik heb gezwommen en gevolleybald. Hardlopen en fietsen vind ik ook leuk. Ook surfen en skiën heb ik veel gedaan, en duiken. Eigenlijk vind ik erg veel sporten leuk, maar je kunt het niet allemaal blijven doen.

Je hebt twee kinderen, een tweeling, zeilen die al? Ja, Thomas en Tiemen zijn nu 6 jaar. Ze hebben voor hun verjaardag een Optimist gekregen, het is heel leuk om die mannetjes daarin te zien zitten. We zitten dan met z’n drieën in die boot en het vaart eigenlijk hartstikke goed. Ik heb een zitje gekocht zodat ik heel comfortabel in dat bootje pas en zo zijn wij dan met z’n drietjes aan het varen, dat vind ik fantastisch.

Johan, hoe lang zeil je eigenlijk al in een DN? Toen ik niet meer zo fanatiek Tornado zeilde omdat ik daarvoor minder tijd kreeg door mijn tandartsen-praktijk heb ik mij over het ijszeilen laten informeren door John Hofland. Vroeger had ik een keer in een DN gezeild en mijzelf belooft ooit zo'n ding te kopen als ik het rustiger aan ging doen met waterzeilen. Ik ben geloof ik in 1989 lid geworden van DN Neder-land. Tot dat moment besteedde ik al mijn tijd en energie aan het waterzeilen. Ik was altijd aan het va-ren, in de kernploeg dus hè.

Wie is bij het ijszeilen jouw idool? Ron Sherry, dat komt omdat hij met een voor het oog eenvoudige boot, met beperkte middelen heel goed zeilt. Met beperkte middelen bedoel ik, geringe ver-stelmogelijkheden, geen wantverstellingen, alleen de voorstag verstelbaar, dat hebben we bij zijn trimver-haal deze zomer ook nog eens gehoord. Alleen de mast iets schuiner of rechterop en dat is het.

Hoeveel tijd steek je in het ijszeilen? Fysiek bereid ik me altijd voor door sprint- nek- en buikspiertrainingen, en push-ups. Tegenwoordig schaats ik vrij veel. Ook fiets ik tegenwoordig naar mijn werk, dat is ongeveer acht kilometer vice versa.

‘Fysiek bereid ik me altijd voor met sprint- nek- en buikspiertrainingen....’

Het DN Journaal in gesprek met: Johan Tolsma

De voorzitter, Nederlands kampioen 2009. foto: Peter van Rooij

DN journaal 2009

47

Johan Tolsma was na twaalf intensieve wedstrijden de nieuwe Nederlands kampioen. Foto: Henny Vegt

DN journaal 2009

48

Foto’s: Rechtsboven, rechts midden en linksonder: Barteld Brouwer. Linksboven: Frank Veelenturf. Links midden: Dideric van Riemsdijk. Rechtsonder: Peter van Rooij.

Winter in Nederland 2009

Afscheid van een markant bestturslid foto: Peter van Rooij

De technische voorbereiding bestaat uit de spullen controleren. Dit jaar had ik een probleem. Ik pak al-tijd mijn hoeklopers, die verslijp ik nooit en die ge-bruik ik dus als een controle set om te kijken of deze parallel staan.

Ik zet die in de houders, heb dan een bepaalde vaste methodiek van een aantal jerrycans met water, die ik in de boot zet om de plank te laten doorbuigen. En als het goed is moet de meting daarna nul aanwijzen. Maar, o schrik, ze stonden niet op (nagenoeg) nul en ik kon ze met geen mogelijkheid in de buurt krijgen. Ik heb nog een andere set schaatsen die ook altijd in de buurt van (bijna) nul zitten, erin gezet, maar dat was ook niet goed. Om acht uur was ik hiermee be-gonnen, om half tien stonden alle spullen weer in de schuur! Ik had al heel snel gezien dat ik hier niet mee ging winnen. Ik heb of een groot probleem of er is iets kapot of verschoven in of aan mijn plank. Ik had wel alle schaatsen nagelopen, gepolijst en gericht. Daar begin ik elk seizoen als eerste mee om aan te werken. Zodra het kouder wordt zet ik de workmate, een rij met een lampje en de schaatsen in doosjes, buiten en als ik even de tijd heb ga ik dan wat aan mijn schaatsen slijpen of polijsten. Ja, dat heb ik alle-maal wel klaar van tevoren.

Maak je zelf onderdelen of koop je alles? Nee, ik ben niet onhandig maar ik maak zelden of nooit iets, ik koop alles meestal.

Heb jij een database met technische gegevens? Nee, eigenlijk niet, mastbuiging en plankbuiging heb ik wel allemaal in mijn hoofd zitten. Ik denk dat ik nu de boot wat beter en sneller kan aftrimmen dan vroe-ger. Als ik nu een nieuwe mast krijg of zo, bijvoor-beeld een Ǻke Lux mast dan weet ik wel snel de juis-te trim te vinden voor de mast, zijstagen en het zeil.

Het Nederlands kampioenschap was op het Oldambt-meer, een beetje bedekt met sneeuwveldjes, heb je daar dan meteen een soort schaatsen bij in gedachte, van, die of die moeten eronder? Je kunt onvoorstelbaar veel verstellen en er zijn ook nog zoveel andere factoren, die snelheid, hoogte en dus ook je resultaat beïnvloeden. Het streven is om dezelfde snelheid te bereiken als je concurrenten waarmee je in de slag bent en dat heb ik meestal ook wel, en dan met zeilen kunnen winnen. De eerste twee dagen van het NK vond ik dus hele prettige om-standigheden. Niet te harde wind, sneeuwvelden, goed kijken, trekkende walletjes, windwakken op de baan, zodat je goed moet opletten waar je wel en niet moet zijn. Dat vind ik fijner dan drie rondjes met

maximaal doorgetrokken schoot volle bak zeilen en dan finishen. Dat vind ik minder leuk. Wel heel gaaf voor de snelheid, maar ik ga voor de tactiek, die mis je dan.

Je hebt tijdens de eerste twee wedstrijd dagen van het Nederlands kampioenschap voorin gezeild, en de laatste dag zeil je geen eerste plaats meer, kun je dat verklaren? Ja, ik kan dat wel verklaren. Die eerste twee dagen zeilde ik met mijn favoriete schaatsen 100 graden dunne slots en met een loopvlak van ongeveer 48 centimeter. De vooruitzichten voor de derde dag wa-ren harde wind dus niet geschikt voor 100 graden slots en moest ik verder met 90 graden schaatsen gaan zeilen. Zaterdagnacht heb ik wel in bed gelegen

dat ik echt dacht van shit, twaalf jaar geleden op het Braassemermeer stond ik tot de laatste wedstrijd ook 1e. Zondag ging het gewoon iets minder. Met drie dagen zeilen zit er altijd wel een mindere dag bij.

Onder welke omstandigheden zeil je het liefst? Op een hele grote baan met voldoende wind en ijsver-schillen, waardoor het aankomt op tactisch zeilen. En ook zoals nu tijdens het NK, met die strekdammen in de baan, dat vind ik interessant, dan moet je naden-ken, of je wel of niet overstag gaat of toch dat trek-kende walletje meeneemt.

Heb je bij jezelf zwakke punten ontdekt tijdens het wedstrijdzeilen? Ja hoor, dat is heel makkelijk, je moet deze sport heel erg veel doen, ik denk met wee-moed terug aan het zeilen met Daan in 1997, 1998 en 1999 dan hadden wij voor sinterklaas bijvoorbeeld al in Polen gezeild. Toen waren we veel meer met onze spullen bezig, dan had je zulke getrainde nekspieren dan kon je met gemak, als je in je boot lag, helemaal

DN journaal 2009

49

‘...mastbuiging en plankbuiging heb ik wel allemaal in mijn hoofd zitten....’

DN journaal 2009

50

achterover kijken. Met de start gingen we toen net zo hard als bijvoorbeeld Thomas Lindgren en Bernd Zeiger. Dan zeilden wij bij de Zweedse kampioen-schappen de selectiewedstrijden en won Daan een potje en dan ik een potje. Dat waren dus wedstrijden waar je dacht, ja, hier kan ik winnen, dan tel je echt mee. Dat kwam dus omdat we heel erg veel zeilden, dat zit er nu niet meer in door de gezinssituatie.

Zit het bij wedstrijdzeilen ook, zoals je dat noemt ‘tussen de oren’? Nee, daar heb ik helemaal geen last van, nou ja, dat is niet helemaal waar, die zaterdagnacht tijdens het NK kon ik niet slapen.

Wat is je favoriete set schaatsen? Dat zijn mijn 5mm 90 graden slotrunners, daar zeil ik bijna alles mee.

Wat voor een systeem gebruik je om je schaatsen pa-rallel te stellen? Ik heb twee van die platen met een groef erin, daar staan mijn schaatsen op, dan meet ik met een meet-klok. Maar dat ga ik dit jaar allemaal veranderen. Ik heb een nieuw meetklokje gekocht, ik ga nieuwe pla-ten laten maken, het moet allemaal anders. Ik heb namelijk het idee dat ik iets fout doe met mijn meet-systeem. Misschien kan ik wel veel sneller als de schaatsen goed uitgelijnd staan. Ik heb Hennie van den Brink gevraagd of hij mij een keer wil helpen.

Wat voor een loperplank gebruik jij? Ik heb een plank gemaakt door Daan Schutte, ik dacht dat hij ongeveer 39 millimeter doorboog maar tot mijn grote schrik kwam ik er na het kampioen-schap achter dat de plank maar 33-34 mm doorbuigt. Dat is absoluut veel te stijf.

Kun je uitleggen waarom de buiging van de loper-plank zo belangrijk is? Ik geloof heel erg in een buigzame loperplank. Ik ben opgegroeid, zal ik maar zeggen, in de tijd van de alu-minium Kenyon mast van Wim. Hij zei, je bent nog jong, daar kun jij wel tegen trekken als het waait. We hadden toen ook al planken die 33-34 mm doorbogen en als er dan wind was dan trok je je helemaal een

ongeluk, het was net een hobbelend paard. Daarna zag je al heel snel, toen de houten fineermasten kwa-men, dat dat de motor was van de boot. De buiging van de mast wordt enorm beïnvloed door de buiging van de plank. Als de mast opzij gaat en de plank buigt naar beneden, dan krijgt die mast dus nog meer ruimte door die langere zijstag waardoor de mast nog iets verder doorbuigt. Ik ben een grote fan van slappe loperplanken. Je zeilt veel comfortabeler en je hoeft daardoor de schoot veel minder snel te laten vieren. Ron Sherry vaart bijvoorbeeld met een slappere plank dan waar ik mee vaar en waar de meeste Europeanen mee varen. Hij vaart ook nog met een slappere mast en daarmee heeft hij zijn boot zo afgetrimd dat hij

T E K O O P Golflaarzen met afschroefbare stalen spikes.

Kleur zwart. Maat 44. In originele verpakking.

Zijn maar een keer of 5 gedragen. Gevoerd en sluiting d.m.v. klittenband.

Prijs € 35,-- ex. bezorgkosten.

André de Waard H 867 andre.dewaard@hetnet.nl

In 2005 organiseerde Nederland het Europees kampioenschap. Johan vervulde een belangrijke rol. Archieffoto DN Journaal

DN journaal 2006

51

DN journaal 2009

51

rustig onder in de boot kan liggen en de mast al het werk doet en de vlagen opvangt. Wij varen met een iets stijvere plank en toch wat stijvere mast waardoor de vlagen minder goed worden opgevangen. Ik lig ook iets verder naar achteren waardoor ik iets meer controle heb dan wanneer ik onderin mijn boot lig.

Verander jij wel eens iets aan je bevestigingspunt van je loperplank? Soms, maar vaak zet ik de plank dan snel weer terug. Alleen bij heel weinig wind zet ik hem een stukje naar voren.

Er zijn meerdere rompmodellen, zoals minimum en maximum hoogte, waar gaat jou voorkeur naar uit? Maximaal breed, want dan kan ik goed naast de giek liggen. Ik vind ook belangrijk dat je in de kuip een goed systeem hebt waarbij je jezelf naar voren en naar achteren in de boot kan trekken en afzetten. De plaats van de knietjes is daarbij heel belangrijk. In mijn eigen boot lig ik precies met gestrekte tenen te-gen de steunen aan, voor mijn gevoel maximaal ge-strekt achteruit, met een goed overzicht en redelijk ontspannen.

Johan, zijn er voor het komende seizoen nog dingen die je wilt veranderen? Ja, heel veel. Het uitlijnsysteem vernieuwen of verbe-teren. Ik moet naar een andere plankbuiging, ik wil ook een nieuwe en een reserve plank hebben. Mijn zeilen zijn zes tot zeven jaar oud, vooral het Full Po-

wer1D zeil, dat begint echt minder te worden, het klappert hier en daar en er komen gewoon plooien in. Over het speedzeil ben ik ook niet helemaal te spre-ken en waarschijnlijk ga ik over op Amerikaanse zei-len.

Is de DN een eenheidsklasse, en wil je dat motiveren? Ik vind het wel een eenheidsklasse, al wordt er wel altijd aan gemorreld. Maar ik zou het wel als een een-heidsklasse willen aanmerken. Het is wel een klasse, en ik heb heel veel gezeild, waarin kleine veranderin-gen in de trim een enorme invloed hebben op de snel-heid. De DN lijkt zo eenvoudig, maar alles wat je goed of fout doet wordt haast exponentieel uitver-groot. Dat vind ik erg fascinerend.

Vind je de DN een veilige klasse? Nee, Ik denk dat je een bepaald risico moet aanvaar-den als je wedstrijden zeilt. In Tsjechië werd ik vorig jaar, op dezelfde dag dat Hennie van der Brink werd aangevaren, uit de boot gelanceerd, omdat ik in een noodsituatie kwam. Ik moest uitwijken voor iemand die full speed op mij af kwam zeilen en mij pas op het laatste moment zag. Zelfs als je gewoon gaat toer-zeilen zijn er risico's. Je moet goed weten wat je moet doen als er ijs ligt, je ziet niet altijd zomaar een wak. Ga niet op ijs zeilen wat net is dichtgevroren, dat is levensgevaarlijk. Je hebt niet altijd goed zicht onder je giek, je kunt schaatsers en surfers tegenkomen, daar zijn voorbeelden van. Het bestuur, waarvan ik toevallig voorzitter ben, heeft zich de afgelopen win-ter verheugd over het aantal mensen dat weer eens kon ijszeilen in ons eigen land. Het bestuur consta-teerde wel, dat dit jaar de veiligheidssituatie rondom het ijszeilen sterk verbeterd moet worden, willen we in de nabije toekomst niet het risico gaan lopen dat van overheidswege beperkende regeltjes worden op-gelegd en verzekeringen geen boten meer willen dek-ken. Er ontstond als het ware een soort ijszeilgekte, waarbij vaak de meest elementaire veiligheidsaspec-ten niet in acht werden genomen. Iedereen die maar een ijszeiler had plukte het ding van de zolder en spoedde zich naar het ijs. Velen verzuimden zich vooraf te oriënteren over de kwaliteit van het ijs met als gevolg dit jaar heel veel wakincidenten, die geluk-kig beperkt bleven tot lichte letselschade, een nat pak, en schade aan de boten. Voorrangsregels werden met voeten getreden, vaak ook uit onwetendheid. En be-ginnelingen die zonder helm en zonder instructies het ijs op gingen. Kortom het was een escalatie van on-veilige toestanden en wij menen als bestuur dat wij ernstig moeten nadenken over de morele taak die we hebben voor het ontwikkelen van een preventiebeleid in samenhang met het geven van voorlichting aan alle

‘Ik vind de DN een eenheidsklasse, al wordt er wel aan gemorreld....’

DN journaal 2006

52

ijszeilers. Eigenlijk moet het zo worden, dat iedereen die een ijszeiler heeft en er meer verstand van heeft dan een beginner of iemand die een keer in de twaalf jaar met zo'n ding op het ijs komt, dat je die moet gaan helpen en voorlichten: weet je dit wel en weet je dat wel, we gaan een baantje uitzetten, doe je prik-kers om, heb je wel een reddingslijn bij je, weet je wel het nummer van de politie, daar staat inmiddels een lijst van op de website enzovoort. Overigens zag je het overenthousiaste niet alleen bij de ijszeilers maar ook bij de schaatsers, waar er helaas een paar van zijn verdronken. Ik ben bang dat als er een keer een ijszeiler verdrinkt of in een wak klapt en zijn nek breek het gedaan is met het ijszeilen op bijvoorbeeld de Gouwzee, Oldambtmeer en noem maar op. Wij zijn als bestuur van plan om over ‘verbeteren veiligheid’ een brief te schrijven naar alle ijszeilvere-nigingen in Nederland en het als onderwerp op de agenda te plaatsen voor de aankomende ledenverga-dering van DN Nederland. Natuurlijk komen daarin ook andere zaken aan de orde, zoals het terugkijken op een fantastische winter, met een NK, plaatselijke wedstrijdjes en recreatieve genoegens. En niet te ver-geten de enorme media aandacht dit jaar, ook waan-zinnig leuk, maar het motto voor de ledenvergadering zal dit keer in het teken staan van “het verbeteren van de veiligheid”.

We willen graag van je weten waarom je voorzitter van deze vereniging bent geworden? Eigenlijk is het een rare kronkel die ik heb gemaakt. Ik had het een beetje gehad om als vertegenwoordiger van DN Nederland, in mijn functie van internationaal secretaris, elk jaar weer de Landen Secretarissen Ver-gadering van IDNIYRA Europa bij te wonen. Ik had het gevoel dat ik als een van de weinige een roepende in de woestijn was om vaste structuren en een betere onderlinge samenwerking te realiseren. Op een gege-ven ogenblik wilde ik daarmee stoppen en het stokje overgeven, ik vond het niet meer leuk, ik kende ie-dereen daar, maar het was iedere keer hetzelfde. Elk jaar weer over dezelfde onderwerpen, ik ben toen in 2005 opgestapt uit het bestuur van DN Nederland. Mijn opvolger werd Daan Schutte. Rob Schutte was toen al ziek en zei tegen mij, ik reken op jou, als ik er niet meer ben. Toen Rob kwam te overlijden, waren de ogen op mij gericht en ik voelde mij tegenover Rob verplicht om het te doen, ook al omdat ik veel mensen in de vereniging ken.

Hoe bevalt het nu? Hartstikke goed, het is hartstikke leuk, ik ken ieder-een, we hebben heel fijne medebestuursleden en ik vind het heel fijn dat we de lijn die we met Rob zijn ingegaan kunnen voortzetten. Ik ben er ook een groot voorstander van om alle ijszeilers als een grote fami-lie te beschouwen. We willen iedereen van dienst zijn

door informatieverstrekking via nieuwsbrieven en website. En onder iedereen bedoel ik de DN, de 15m2, regionale verenigingen en andere klasse ijsbo-ten. Geen hokjesgeest dus, gewoon toegankelijk zijn voor ijszeilend Nederland in de meest brede beteke-nis van het woord.

Het ledenaantal is het laatste jaar toegenomen, maar er zit nog steeds weinig jeugd bij, wat doet de vereni-ging eraan om de jeugd te interesseren in het ijszei-len? Ja, dat vind ik een hele leuke, het verbaast mij dat er niet veel meer kinderen van ijszeilers zijn die een ijsoptimist hebben aangeschaft of gaan bouwen. We zien nu in Amerika dat de ijszeiloptimist wel degelijk een succes wordt, ook in de Baltische staten, Polen, en ook in Zweden. Mijn kinderen zullen zeker zo’n ding krijgen, als ze drie, vier jaar ouder zijn. Hopelijk kunnen ze dan goed zeilen, ik wil ze gewoon de fas-cinatie van de ijszeilsport jong leren. Als DN Neder-land vind ik het heel moeilijk acties te gaan onderne-men om de jeugd te werven voor een sport die je wei-nig kunt beoefenen in Nederland. We zijn natuurlijk wel blij als er zich jonge mensen als Sven en Kalle Coster aanmelden en meezeilen in het laatstgehouden NK, waaraan een enorme mediaboost werd gegeven. Misschien moeten we de komende jaren de optimis-tenzeilers op de mogelijkheid attenderen om ook 's winters te gaan zeilen. Maar niet iedereen investeert in een tuigje en een plank om bijvoorbeeld naar Polen te gaan om daar een dag of drie in de windstilte te staan, vervolgens een middagje zeilen en daarna weer met papa en mama terug naar Nederland. Je hebt dan veel kosten gemaakt en amper gezeild. Ik hoop dat zelf te gaan ervaren met mijn twee zoons, over een jaar of vier, als ze wat ouder zijn en ik misschien iets meer connecties heb bij de optimistenvereniging. Misschien dat ik de kar daar dan kan trekken, maar daar moet ik nog even voorzichtig mee zijn.

Ik wil nog even met je praten over het voorzitter-schap, wat moet je bereikt hebben om tevreden terug te kunnen kijken op deze functie? We hebben het net over veiligheid gehad, de bewust-wording van de gevaren van de ijszeilsport. Een an-der aspect wat mij aanspreekt is de verbroedering van ijszeilers onderling. Het mooiste voorbeeld daarvan is: er ligt ergens ijs. Er gaan drie zandweggetjes naar toe, tweede struikje links en daar, op een Pools meer, wordt dan een Europees kampioenschap georgani-seerd. Vervolgens komen er op die bewuste vrijdag 120 mensen aanrijden uit heel Europa om daar aan deel te nemen. Dat vind ik fantastisch. Daar draag ik graag mijn steentje aan bij om daar richting en struc-tuur aan te geven.

52

DN journaal 2009

DN journaal 2009

53

T E K O O P

Al enige dagen stond er op de site aangekondigd dat er in het laatste weekend van januari wedstrijden ver-zeild zouden worden, eerst op de Goldbergsee, daarna bij Berlijn, op de Wolziger See en vervolgens op het Steinhudermeer bij Hannover. De keuze was snel gemaakt; het Steinhudermeer ligt op ongeveer 340 kilometer van mijn woonplaats Huizen, Noord-Holland, voor Nederlandse begrippen lekker dichtbij dus.

Piet Hopma Zijlema wilde ook wel graag ijszeilen en zo vertrokken we vrijdagmiddag met zijn tweeën richting Duitsland. Omdat alles op de laatste 15 kilo-meter na, snelweg is, kwamen we na een ritje van ongeveer drie en half uur aan. Piet Ploum, Daan en Ernest kwamen we daar ook tegen. Daan en Ernest wilden dit weekend benutten om nog wat in de 15m2 te trainen voor het Europees kampioenschap in die klasse, dat een week later van start zou gaan. Piet Ploum had die dag al gezeild en vertelde ons dat er een stevige wind stond en het ijs op de meeste plaat-sen spiegelglad was. Het meer is ovaal en dwars door

het midden, ongeveer van noord naar zuid in tweeën gedeeld door een strook open water van tientallen meters breed. Ook vlak bij de haven was er nog een lange strook water, maar die was goed gemarkeerd met vlaggen en takken. Na nog even gezellig met el-kaar gebabbeld te hebben, zijn we ons hotel gaan op-zoeken, maar die konden we niet vinden. Er bleek in een andere plaats ook een Fischerweg te zijn, waar we ons hotel hadden gereserveerd, maar dat vonden we veel te ver van het meer af liggen. Dus zijn we maar naar een ander hotel gegaan, vlak bij het meer. Daar hebben we ons tegoed gedaan aan één van de vele soorten vis die hier overal op de menukaart staan. Na een paar biertjes gingen we naar de kamer en hebben geslapen als een os. Zaterdagmorgen op tijd ontbeten, ons in de zeilkleding gehesen en naar de haven gereden. Er liggen vijf havens langs het meer en wij zeilden vanaf de locatie Baltische Segel Verrein. Het werd al snel druk met ijszeilers. Peter Greveling was ook aangekomen en uiteindelijk waren er 36 ijszeilers die deelnamen aan de wedstrijden. Er voeren ook hier en daar nog een paar lokale ijszeilers op het meer, ook aan de andere kant van de scheur. In het plaatsje Wünstorf, aan het Steinhudermeer, wonen bekende ijszeilers zoals; de internationale

Snel naar en op het Steinhudermeer ‘Bernd Zeiger was vrij snel uit het zicht

verdwenen en won de eerste race....’

WINKEL * VERFSYSTEMEN: - SIKKENS - INTERNATIONAL - WEST EPOXY * TOUW: - DYNEEMA - SPECTRA - OOK VERJONGDE SCHOTEN * KLEDING: - MUSTO - HELLY HANSEN - GAASTRA * BESLAG: - RONSTAN - BALLBEARING BLOCKS - TITANIUM * RVS STAGEN - LLOYD’S KEUR 2-10mm.

WERF EN WERKPLAATS

* TIMMERWERK: - HOUT EN EPOXY VERWERKING

* STAALWERK: - RVS EN ALUMINIUM VERWERKING

* ONDERHOUD EN REPARATIES * WINTERSTALLING: - BINNEN EN BUITEN

* BOTENLIFT (20 TON) (OOK STAANDE MAST)

* MOTOREN SERVICE (INBOUW & REPARATIE)

HUIZER-MARINA BV

Ambachtsweg 59, 1271 AL Huizen

Telefoon: 035-5251159, Fax: 035-5265779

TE KOOP: SERVICE EN

VAKMANSCHAP

JACHTHAVEN SCHEEPSWERF

WINTERSTALLING WATERSPORTWINKEL

CONSTRUCTIEBEDRIJF

54

DN journaal 2009

54

webmaster Dietmar Göttke, Heiner en Axel Forst-man, en Harald Sturtz. Toen wij bij het meer aankwa-men waren Harald en Dietmar druk bezig alle wak-ken te markeren met takken en vlaggen. Omdat we hoorden dat het ijs niet overal dicht lag, zijn we, voordat we naar de startlijn gingen, even bij een paar mensen wezen vragen waar de slechte plekken waren. Alles was goed afgezet en iedereen wees ons naar de brede waterpartij in het midden van het meer. Deze, en andere afgezette wakken, waren vanaf de eerste etage van het clubhuis goed te zien. Nog snel even inschrijven en de verzekeringspapieren laten zien, reserveschaatsen in de boot en toen snel naar de start-lijn. Die startlijn lag er al in, al moest hij nog iets worden verlegd en om ongeveer half twaalf konden we de spikes in het ijs zetten voor de eerste start.

Vanwege het gladde ijs hadden Piet Hopma Zijlema en ik het Speedzeil erop gezet. Bernd Zeiger was vrij snel uit het zicht verdwenen en won de eerste race. Jost Kolb, de uiteindelijke overall winnaar, eindigde als 2e en ikzelf als 3e. Daar was ik erg blij mee, in zo’n sterk veld. Piet Ploum en Peter Greveling had-

den een felle strijd geleverd om de 22e en 23e plaats: Piet wist net voor Peter te eindigen. Piet Hopma Zijlema had niet meegezeild met het Ne-derlands kampioenschap en het blijkt maar weer dat zonder voldoende wedstrijdvoorbereiding het daar-door moeilijk is met de snellere jongens mee te gaan. Hij werd 26e, net achter Richard Chardet die dus 25e werd. Ook Lex van Helden zeilde mee maar werd meestal laatste; zijn loperplank was zo slap dat hij het ijs net niet raakte. De tweede race werd ook door

Naast wedstrijden in de DN-klasse werden er wedstrijden voor de XV gehouden. Foto: Peter van Rooij

‘Voor het eerst konden we die grote boten eens in een echte wedstrijd zien….’

Wakker worden!! foto: Peter van Rooij

DN journaal 2009

55

Bernd gewonnen. Ik maakte een fout door te snel een tussenklap te maken waardoor ik te lang in de afdek-king van een grote rietkraag kwam te liggen en werd 7e. In de derde race was er een bakboord/stuurboord aanvaring tussen Manfred Schreiber en Anja Fiedler. Manfred kreeg een DSQ achter zijn naam en Anja’s boot was kapot en ze zeilde daardoor niet meer mee. Jost Kolb won deze wedstrijd, de eerste van de vier deze dag! De DN en 15m2 ijszeilers zeilden hierna om en om. Voor het eerst konden we die grote boten ook eens in een echte wedstrijd zien gaan, een heel gaaf gezicht. Er zijn mij van deze wedstrijden twee opmerkelijke feiten bijgebleven. De eerste is dat ik Bernd in de derde race inhaalde en net voor hem ein-digde. En dat, toen hij mij ik in de vierde race na de laatste ronding van de bovenboei voorbij zeilde, naar mij schreeuwde en uitgebreid de tijd nam om naar mij te zwaaien. Een grappig gezicht, maar hij was mij wel voor! Uiteindelijk hebben we zaterdag zeven wed-strijden gezeild. Zaterdagavond was speciaal voor de ijszeilers een naastgelegen restaurant van een zeilclub opengegaan. Daar zaten we aan voor een gezamenlij-ke maaltijd met gratis bier. Uiteindelijk hebben we ook nog een keer de hotelkamer opgezocht en zon-dagmorgen vroeg een bescheiden ontbijt genuttigd. Met de hoteleigenaar spraken we af dat we ‘s mid-dags nog even mochten douchen om daarna in de ijs-zeilkleren weer naar het ijs te gaan. Eerst leek het erop dat het niet zo hard woei, maar er stond een heel stevige wind en het had een paar centimeter ge-sneeuwd. We hebben snel de boten opgetuigd en zijn naar de startlijn gegaan. Zaterdag deden Piet Hopma Zijlema en ik dat via de linker kant van het rieteiland. Op zondag deden we dat maar via rechterkant. Dat deden de meeste locals immers ook. Het gemarkeerde wak aan de linkerkant van het eiland was ook groter geworden. Na ongeveer honderd à tweehonderd me-ter hadden we de snelheid, ondanks de niet aange-trokken schoot, er behoorlijk in zitten.

Onderweg kregen we echter een flinke schrik te ver-werken. Een plotselinge knal, gevolgd door een wa-terbad met een seconde later weer droog ijs onder de bootjes deed ons beseffen dat er in korte tijd een scheur in het ijs was gekomen! Zowel Piet als ik had-den gelukkig niets kapot. Bij de startlijn aangekomen, schrok iedereen wel van de veranderingen in het ijs. Het ijs veranderde per minuut en geen van de wed-strijdzeilers vond het nog verantwoord om verder te zeilen. Na overleg met de wedstrijdleiding is besloten de rest van de wedstrijden af te gelasten. Toen Piet en ik naar de kant zeilden, hebben we uiteraard de schoot nog even flink doorgetrokken: jeminee, wat ging dat hard! Nu maar heel voorzichtig, bijna stap-voets, het eiland aan de andere kant gepasseerd. Een-maal bij de kant aangekomen hebben we onze boten afgetuigd en alles weer op de imperiaal gebonden. De prijsuitreiking vond buiten plaats, bij de vlaggenmast van de Baltische Segel Verrein.

Na de prijsuitreiking stapten we snel in de auto en konden we tevreden terugblikken op een toch wel zeer geslaagde wedstrijd. We keken elkaar aan en snapten nog steeds niet dat wij als ervaren zeilers, het ijs afgingen omdat we het te link vonden, terwijl een paar mensen die in de ochtend met hun pasgekochte DN uit Nederland waren komen aanrijden, wel gin-gen zeilen. Toch maar even de auto uit en proberen uit te leggen waarom wij ermee stopten. Ze knikten begrijpend, wij stapten in de auto en reden gerustge-steld naar huis. Maandagavond hoorde ik via via dat twee van die mannen hun boot aan gort hadden ge-zeild en eentje ervan door de enorme klap zijn beide enkels flink had geblesseerd, maar gelukkig niet ge-broken had. Een andere Nederlander was door een politiehelikopter van het ijs gestuurd, maar ze hadden wel lekker gezeild!

Peter van Rooij H 199

Met één punt verschil won Jost Kolb de wedstrijd. foto:H 199

T E K O O P Twee zeilen van Karel Jablonski:

een Speed zeil en een Power zeil. Beide zeilen inclusief zeillatten en zeilzak.

Prijs per stuk € 500,--

Martin van Wettum H 404 035-5823290

‘Een andere Nederlander was door een politiehelikopter van het ijs gestuurd....’

56

DN journaal 2009

De diehards onder ons gaan toch gelijk krijgen. Niks vaarwel winters, gewoon geduld hebben, moedertje natuur lacht om al die wetenschappers die het zo goed weten en ons wijs willen maken dat het met de winters in Nederland zo goed als gedaan is. De afge-lopen winter laat zien dat de natuur niet zo gemakke-lijk in een ‘betrouwbaar’ computermodel is te van-gen, als de wetenschappers ons willen doen laten ge-loven. In die ‘betrouwbare’ voorspellingen wordt de mensheid angst aangepraat over doemscenario’s als gevolg van klimaatwijzigingen. Volgens de weten-schap produceren we met zijn allen teveel CO2, waardoor de temperaturen stijgen, de ijskappen van de Noord- en Zuidpool daardoor smelten, met als ge-volg zeespiegelrijzingen die binnen een eeuw reeds halve continenten onder water gaan zetten. Voor ijs-zeilers een ijselijk vooruitzicht. Verdwijnt onze sport of moeten we het letterlijk hogerop gaan zoeken. Tot hoe hoog gaat dat dan, is de vraag.

Worden we verdreven naar bergmeren in de Hima-laya, moeten we daar met zuurstofmaskers op gaan zeilen, allemaal angstige vragen die Al Gore en zijn club op hun geweten hebben. Laat één ding duidelijk zijn. Onze gas- en olievoorraden zijn eindig, er zullen andere duurzame technologieën ontwikkeld moeten worden (zon, wind, aardwarmte en dergelijke). Maar al die rampverhalen zijn daarvoor niet nodig en niet eerlijk. Het wordt gebracht als een haast religieuze boodschap die geen tegenspraak meer duldt. En.... we moeten niet zeuren als dat geld gaat kosten, want uit-eindelijk draait het daar natuurlijk allemaal om. Maar weten we het wel zo zeker? Een maand geleden bij-voorbeeld blijkt uit satellietopnamen uit de ruimte, dat de ijsmassa’s op de Zuidpool niet of nauwelijks in omvang zijn afgenomen, terwijl het ‘betrouwbare’

computermodel uitgaat van aanzienlijke verminderin-gen. Het is en blijft zeer moeilijk te voorspellen hoe de natuur zich op lange termijn gaat gedragen. Waar het om gaat is, praat de mensheid geen angst-complexen aan, gebaseerd op nog steeds niet goed te onderbouwen theorieën. Wees eerlijk en vertel ge-woon dat we over dertig jaar gas en olie tekortkomen en moeten uitzien naar duurzame alternatieven. En dat het geld gaat kosten, daar zeuren we niet over! Daar hoeft de machtige milieu-industrie zich geen zorgen over te maken. Ook een niet bange burger weet heus wel dat regeren vooruitzien is en zulks no-dig is in het belang van onze nakomelingen.

De moraal van dit verhaal IJszeilers waar ook ter wereld aanwezig, laat je niet bang maken door de lobby die ons wil doen laten ge-loven dat ijszeilen als sport dreigt te verdwijnen door opwarming van de aarde, als gevolg van menselijk handelen. De winters blijven gewoon komen, niet op bestelling, maar grillig als altijd, de natuur laat zich niet leiden. De ijszeiler hoeft niet verkocht te worden, in tegendeel, bereid je voor je op de volgende winter, slijp de lopers, lijn de loperplank uit, controleer of alles nog goed functioneert, want ook na de afgelo-pen mooie winter zullen we weer een volgende win-ter meemaken.

Frans Vlugt H 116

De winters komen gewoon weer terug!

‘Allemaal angstige vragen die Al Gore en z’n club op hun geweten hebben....’

‘IJszeilers waar ook ter wereld, laat je niet bang maken....’

Donateurs 2009 Ben van Lunssen, Tomtebogatan 18 b 63348 Eskilstuna, Zweden

IJszeilvereniging ‘Brasemermeer’, Zuideinde 146, 2371 BZ Roelofarendsveen

DN IJszeilvereniging ‘Gouwzee’, Corn. Dirkszoon-laan 264, 1141 ZJ Monnickendam

DN IJszeilclub ‘Reeuwijk’, Koninginneweg 3, 2411 XK Bodegraven

IJszeilvereniging “t Wakkie’, Rupsklaver 28, 3069 DC Rotterdam

IJszeilvereniging ‘de Westeinder’, Herenweg 45-A, 1433 GV Kudelstaart

Na vorig jaar nog zijn twijfel over zijn geliefde sport uit te hebben gesproken is het optimisme bij Frans Vlugt, na één weekje ijs in Neder-land, weer helemaal terug.

DN journaal 2009

“Wil je iets voor het DN-Journaal schrijven? Voor 1 juni kopij svp, we proberen dit jaar ruim op tijd te zijn...” “Maar een verhaaltje waarover dan?” “Over de afgelopen winter in Zweden, dat is altijd leuk..., toch?” “Zo bijzonder was het hier niet en jullie hadden toch ijs in Nederland? Jullie moeten kopij zat krijgen.” “Maar een verhaaltje uit Zweden is altijd leuk...” “Mmmm, mmmm..., vooruit dan maar.”

In november waren wij, Evelien en ondertekende, nog met vakantie in Zuid-Frankrijk en eigenlijk wat zenuwachtig: want wat te doen als er ijs in Zweden zou zijn? Teruggaan? Enfin, afwachten maar en hopen dat zo’n situatie niet ontstaat. Maar stom, want dat hadden we kunnen weten, het ijs komt hier vrijwel niet vóór de kerst. Domweg omdat de enorme hoeveelheden water tijd nodig hebben om af te koelen. Dus uiteindelijk rustig vakantie kunnen houden en ja hoor, precies na de kerst was het eerste ijs er. Met weinig wind ontstaan, dus super, maar die eerste dagen was er wat weinig wind. Pas de 29e ontstond een lekker briesje en hebben we voor de deur rondgescheurd in skeeter en Klasse III. De eerste week van januari, het kon niet uitblijven, wat hogere temperaturen en ook sneeuw: getverderrie! De dagen daarop niet genoeg wind om door die sneeuw heen te komen, maar het begon weer te vriezen en de 14e en de 15e ging het ook wat waaien en konden we zeilen. Peter Schoorl (H 869) heeft mee kunnen genieten. Daarna werd ook even heel koud (-17° C) maar de dagen daarop gingen de temperaturen weer omhoog en de 2e helft van januari hadden we water en natte kledder op het ijs. En weinig wind. ’s Nachts vroor die kledder aan tot een brosse, remmende laag -van die grote kristallen- en overdag werd dat weer zachter. Daar een laagje sneeuw op, echt doorhéén te komen (een bekend fenomeen en herkenbaar voor velen). Overdag iets te weinig wind en dat betekende ook voor René (H 711), Ria (H 730) en Tom (H 661) maar af en toe zeilen, en veel loopwerk. Ook Sil (H 533) kwam nog een paar dagen en we hebben met de Rojem kunnen zeilen, knoeperhard. Daarbij hebben we geconstateerd dat de mast van de Rojem eigenlijk véél te dun is, dus er komt een nieuwe, dikkere. We hebben overigens 36 knopen geklokt (50 km p/u). Tot overmaat van ramp kwam er nog meer sneeuw bij, dus hadden we volop ijs, maar een dikke laag bros ijs en daar bovenop weer sneeuw. Dat bleef zo tot de laatste week van februari.

Maar de onvermoeibaar naar bezeilbaar ijs zoekende Zweedse ijszeilvrienden (dank je Mats (S 19), dank je Kenneth (S 49)!) hadden ontdekt dat meer naar het oosten wat minder sneeuw was gevallen. Dus gingen we 25 februari naar Strängnäs (30 km) en daar konden we 10 dagen goed zeilen. Toen ook daar weer sneeuw viel, had het oosten weer wat minder sneeuw, dus maar weer iets verder opgeschoven, naar Mariefred (40 km van hier). Tot het ook daar weer ging sneeuwen en dat betekende dat we 14 februari de bootjes terug naar huis hebben gehaald. Daar was het inmiddels verbeterd (nog steeds een ijsdikte van 25 cm, maar die laag erop hè, die verknalde het) en Joop (H 258) en Gert Jan (H 864) vlogen in. Twee dagen met voldoende wind, daarna bijna niets meer, erg jammer. De laatste week van maart was er wisselend veel wind en weinig wind en met Ben van Lunssen hebben we nog tot en met 1 april op Väsbyviken kunnen zeilen. Toen was het echt over met vooral in de middag zulke hoge temperaturen dat het ijs zacht als boter werd en je nog maar nauwelijks vooruit kwam (wel raar hoor, het ijs was nog 18 cm dik). Evengoed een lang seizoen gehad, maar met sterk wisselende omstandigheden en vooral veel sneeuw; 22 echt goede zeildagen (dus we mopperen helemaal niet) waar we wel twee keer voor hebben moeten verkassen.

En, om positief af te sluiten, geen ongelukken of schade, alle spullen bleven heel. En nu we dit schrijven, begin juni, worden de schaatsen geslepen en volgende week wat schilderwerk want het moet natuurlijk voor de kerst van 2009 weer allemaal toppie in orde zijn.

Evelien en Jelle Herrema H 333

57

‘Zo bijzonder was het hier niet en jullie hadden toch ijs in Nederland?...’

Maar 22 goede zeildagen in Zweden

Jelle full speed langs de kerk van Strängnäs. foto: Idse Herrema

58

DN journaal 2009

Al jaren mag het zeil van de DN zich verheugen in onze oprechte belangstelling. Maar hoe langer je ernaar kijkt, hoe droeviger je wordt.

Over de ronding van het achterlijk en de plaatsing van de zeillatten schreven wij al in 2004. Nu, op een windstille middag op een meer vbij Torshälla, hebben wij opnieuw een studie gemaakt van de diverse zeilen, en met name in de curve die daar door de zeilmakers in is verwerkt. Wanneer je namelijk achter een DN gaat staan zie je dat er vanuit de masttop naar het uiteinde van de giek bij een aangetrokken schoot een spatrechte lijn is ontstaan. De wind die langs het zeil loopt wordt daardoor naar de loefzijde gestuurd, gedrukt als het ware, dóór de hartlijn van de boot en dat heeft een tegenwerkend effect. De Gouwzee groep heeft vastgesteld dat dat bij de door Remus gemaakte (storm-)zeiltjes niet het geval is. Hoe kan je anders verklaren dat van twee boten die met het originele DN-zeil niet sneller is dan een DN met het kleine (storm-)zeil(tje) van Remus? Dat moet toch in de negatieve windafstroom zitten!

Kwamen wij na deze ervaring tot een conclusie? Ja, inderdaad, en wat zou je kunnen gaan doen? Op de elf boten die wij in de club hebben en gebouwd (volgens ontwerp Paul Goodwin) is er achter de rugsteun een benutbare breedte van 540 mm en dat is breed genoeg om een traveller te plaatsen. Of, veel goedkoper, schroef aan stuur- en bakboord een oogje verticaal in de 16 mm dikke zijplank of -indien aangebracht- de grijplijst. De hoek van 7 graden die dan t.o.v. de hartlijn van de boot en de giek is ontstaan om bij een aangetrokken schoot het DN-zeil ”lozend” te krijgen. Illegaal? Met in achtneming van art. H 18 & 19 van het bestek, waarin gesproken wordt van 2 blokken op het achterdek gemonteerd, lijkt het oké, en over de voordelen van een overloop zijn wij het al een paar eeuwen eens.Tijd voor een ballot, DAAN?

Uw waarnemers in Zweden,

Jelle Herrema, Ben van Lunssen, Gert Jan Hageman en Joop de Boer

Daan Schutte over ‘de overloop”

Overlopers; een andere kijk op zeilvoering

Beste ‘overlopers’, Mijn doel met ijszeilen, nu in de monotype en voor-heen in de DN, is altijd geweest zo snel mogelijk een wedstrijdbaan te zeilen. Ik neem aan dat jullie dan misschien geen wedstrijdbaan zeilen, maar wel zo snel mogelijk van A naar B willen zeilen. In beide gevallen zijn die doelen naar hetzelfde basisplaatje te vertalen: omdat het doel is de zeilsnelheid te maximaliseren is het doel ook om de hoek tussen schijnbare wind en zeilrichting te minimaliseren. Nu is het vervelende dat die hoek, ik noem hem verder schijnbare windhoek, ook maatgevend is voor de mo-gelijke voortstuwende kracht die uit het tuig te halen is. Tijdens het versnellen wordt die hoek steeds kleiner en moet het zeil steeds strakker getrokken worden om te blijven versnellen. Dit kan doorgaan tot het zeil he-lemaal strak staat en het zeil net niet klappert. Dan is de maximum snelheid bereikt.

Dit maximum kun je alleen verhogen door te zorgen dat je het zeil een nog kleinere hoek met de zeilrich-ting laat maken. Dat betekent dus dat de aansnijhoek van het zeil kleiner moet worden, een vlakker zeil dus. Nu moet uit die nog kleinere hoek wel genoeg voort-stuwende kracht gehaald kunnen worden om de weer-stand te overwinnen. Dan moet je denken in de rich-ting van het verkleinen van die weerstand: betere schaatsen, minder luchtweerstand, dat soort dingen.

Andersom beschreven: Als je snellere schaatsen met minder weerstand onder je ijszeiler zet, heb je minder voortstuwende kracht nodig, kun je een vlakker zeil gebruiken en kan je doorgaan met versnellen tot dat zeil net niet gaat klapperen. Dat gebeurt pas bij kleine-re schijnbare windhoek en dus een hogere snelheid. Op een wedstrijdbaan zijn dit de enige twee grenzen aan je snelheid: weerstand, vooral van schaatsen en aan de andere kant de minimale schijnbare windhoek die bereikt kan worden. Voor het zeilen van een halve-windse koers komt hier nog een grens bij: Als het zeil tijdens het versnellen niet aangetrokken kan worden omdat de boot gaat liften wordt de maximaal haalbare snelheid beperkt door het maximum oprichtend mo-ment; halve loperplanklengte maal gewicht en is de maximum haalbare snelheid alleen te verhogen door met ander materiaal dan een DN te gaan zeilen, zoals bijvoorbeeld een langere loperplank of een kleiner zeil. In beide gevallen wordt de grens dan gewoon weer de minimum haalbare schijnbare windhoek.

Een overloop heeft als gevolg dat de minimaal haalba-re schijnbare windhoek vergroot wordt met de hoek die de schootblokken naar buiten gaan ten opzichte van de mastkogel. Dat verkleint daardoor altijd de maximaal haalbare snelheid.

Daan Schutte

59 59

DN journaal 2009

Wedstrijduitslagen 2008/2009

A-vloot

Pos Zeil# Naam Race> 1 2 3 4 5 1 H 580 Johan Tolsma 1 1 1 1 1 2 H 199 Peter van Rooij 2 (4) 2 2 2 3 H 404 Martin van Wettum (DQ) 2 (7) 4 4 4 H 341 Hertzen Oost 6 3 6 6 3 5 H 472 Piet Ploum 3 (NF) (NF) 9 5 6 H 852 Dennis de Ruiter 7 7 4 (10) 8 7 H 460 Ruud Smit 5 8 3 (11) (12) 8 H 635 Leo Hartman 4 6 5 (12) 7 9 H 845 Peter Greveling 9 (NF) (NF) 3 14

10 H 677 Charles Mittelmeijer 10 10 11 5 11

6 (3) 2 1 5 4 9 7 6

11 10

7 2

(4) 1 3 5

(10) 8 7 6

(12) 11 H 720 Joost van Raay 11 9 8 (13) 6 8 9 12 H 148 Bart Reedijk 8 5 9 8 10 12 11

8 2 3 1 4 5 8 9 7

10 (12)

6 (14)

9 (3) 1 2

(10) 7 4 6

(11) 5 8

13 14

10 2 1 3 6 5 4 8

10 9 7

(NF) 14

11 2 1 3

(10) 6 4 8 9 5 7

11 (15)

12 3 2 1

10 6 4 8 9 5 7

11 14

13 H 498 Cor van Holst 13 (NF) (NF) 7 9 13 14 11 12 12 13 12 14 H 312 Peter Kraan (NF) (NF) 10 15 15 15 15 15 9 11 12 13 15 H 274 Jan Hoekstra 12 (NF) (NF) 14 13 14 13 13 15 13 14 15

Nederlands kampioenschap, 9,10 en 11 januari 2009, Oldambtmeer

Totaal aantal deelnemers: 15

B-vloot

Pos Zeil# Naam Race> 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 1 H 818 Melle Herlien (NF) 1 1 1 2 1 1 (3) 2 1 2 2 2 H 920 Sven Coster (NF) 2 5 3 1 2 2 1 3 2 5 (6) 3 H 819 Hans van der Kevie (NF) 6 4 5 6 (9) 6 2 4 3 3 3 4 H 820 Kalle Coster 4 5 7 (9) 7 5 (8) 7 1 6 1 1 5 H 698 Matthijs Lindeman 2 4 (8) (6) 5 4 5 5 6 5 6 5 6 H 534 Jan Heida 3 8 (DQ) 8 4 6 (9) 4 5 4 4 4 7 H 860 Margreet Bosker (NF) 3 3 4 3 3 4 6 7 (DQ) NF NF 8 H 775 Ko Bakker 1 9 2 2 8 8 7 (NF) (NF) NS NS NS 9 H 893 Yvette van Dijk 5 7 6 7 9 7 3 (NF) (NF) NS NS NS

10 H 877 Lex van Helden (NF) (NF) NF NF NF NF NF NF DQ 7 7 NF 11 H 607 Jan van der Kaaij (NF) (NF) NF NF NF NF NF NF 8 NF 8 NF 12 H 433 Ate Hospes (NF) (NF) NF NF NF NF NF NF NF NF NF NF 13 H 796 Sikke van der Zee (NF) (NF) NF NF NF NF NF NF NF NF NF NF

Totaal aantal deelnemers: 13

60 60

DN journaal 2009

Totaal aantal deelnemers: 17

Pos Zeil# Naam Race> 1 2 3 1 G 890 Holger Petzke 3 2 1 2 G 107 Bernd Zeiger 2 4 2 3 G 8 Thomas Huber 1 5 3 4 G 99 Manfred Schreiber 5 1 5 5 G 900 Mathias Grothues-Spork 4 6 4 6 G 390 Anja Fiedler 8 3 7 7 G 340 Andreas Kristen 11 9 6 8 G 4 Dietmar Gottke 6 11 10 9 G 651 Stefan Waacke 10 12 9

10 H 472 Piet Ploum 7 8 DNS

Silberner Drache, 25 januari 2009, Goldbergersee, Duitsland

Totaal aantal deelnemers: 36

Pos Zeil# Naam Race> 1 2 3 4 5 6 7 1 G 936 Jost Kolb 2 4 1 1 1 (5) 1 2 G 890 Holger Petzke (4) 2 2 2 2 1 2 3 G 107 Bernd Zeiger 1 1 3 3 3 2 (DNS) 4 H 199 Peter van Rooij 3 7 5 4 8 4 (10) 5 G 244 Axel Forstmann 7 6 8 5 (11) 6 7 6 G 679 Martin Schneider 5 3 3 7 15 7 (DNS) 7 G 677 Matthias Hotho (14) 9 9 11 4 3 5 8 G 749 Wulf Kroglowski 10 (13) 4 6 6 13 6 9 G 551 Christian Seegers 6 (14) 11 13 9 8 3

10 G 986 Jens Schlittenhard 9 12 7 16 5 (17) 8

19 H 845 Peter Greveling (23) 22 15 19 18 18 17 20 H 472 Piet Ploum 22 (27) 20 21 21 19 19 23 H 667 Piet Hopma Zijlema (26) 24 17 23 23 24 20 34 H 842 Richard Chardet 25 29 30 32 (DNS) DNS DNS 35 H 877 Lex van Helden 34 (35) 33 33 31 33 31

Niedersachsen Meisterschaft, 31 januari en 1 februari 2009, Steinhudermeer, Duitsland

Wereld kampioenschap, 8-10 februari 2009, Torch Lake, Michigan, USA

Pos Zeil# Naam Race> 1 2 3 4 5 6 7 1 US 183 Matt Struble 3 3 1 (12) 1 1 1 2 US 44 Ron Sherry 9 1 3 (14) 2 2 2 3 G 107 Bernd Zeiger 2 5 5 (DNF) 8 4 5 4 P 114 Mishal Burczynski 1 8 7 (21) 4 5 7 5 P 155 Lukasz Zakrzewski 6 (17) 11 5 6 6 3 6 P 55 Tomasz Zakrzewski 10 2 10 4 (18) 3 9 7 S 81 Tomas Lindgren 13 7 6 7 9 (15) 4 8 P 679 Jakob Schneider 15 19 2 (20) 3 8 6 9 S 580 Thomas Karlsson 7 11 4 15 7 (22) 10

10 US 4379 John Harper 12 4 (22) 1 13 17 18

A-vloot

Totaal aantal deelnemers: 50

DN journaal 2009

61

Totaal aantal deelnemers: 47

B-vloot

Pos Zeil# Naam Race> 1 2 3 4 5 6 1 US 5214 Jim McDonagh 4 3 3 1 5 (11) 2 US 216 Richard Potcova (6) 2 4 4 3 4 3 US 294 Louis Loenneke 3 1 6 (21) 9 5 4 US 3 Jim Grogan 8 9 2 6 (27) 1 5 US 1019 Gregory Cornelius (23) 12 12 3 6 6 6 G 551 Christian Seegers 12 7 8 (15) 7 7 7 H 852 Dennis de Ruiter (27) 6 7 5 23 2 8 H 404 Martin van Wettum 17 8 (32) 7 19 3 9 US 4192 Randy Rogoski 9 10 16 (28) 10 9

10 G 900 Matthias Grothues-Spork 26 5 5 8 16 (31)

62

DN journaal 2006 DN journaal 2009

62

Totaal aantal deelnemers: 34

A-vloot

Pos Zeil# Naam Race> 1 2 3 4 5 1 US 44 Ron Sherry (11) 1 5 1 1 2 US 183 Matt Struble 1 3 (6) 4 2 3 L 70 Dan Backlund 3 (12) 2 3 6 4 G 679 Martin Schneider (8) 4 1 5 5 5 P 55 Tomasz Zakrzewski 4 (8) 4 7 4 6 P 114 Micahl Burczynski 7 6 9 2 (11) 7 P 679 Jakob Schneider 2 7 13 6 (14) 8 US 1183 Jan Gougeon 5 (30) 10 14 9 9 US 4691 John Dennis (23) 11 12 9 7

10 US 5224 James Thieler 13 (18) 3 10 15

46 H 404 Martin van Wettum 42 43 (DNS) DNS DNS Totaal aantal deelnemers: 50

C-vloot

Pos Zeil# Naam Race> 1 2 3 4 5 1 G 55 Andreas Seegers (DNF) 3 1 3 5 2 US 5200 Sean Fidler 4 (31) 2 1 2 3 US 4868 Julie Richards 2 1 4 8 (9) 4 US 5366 Adam Koller 6 2 8 2 6 5 US 4487 Chad Atkins 5 (11) 7 7 3 6 US 5352 Daniel Hearn 1 8 (18) 5 14 7 US 472 William Coberly 9 (32) 9 6 1 8 US 4915 Robert Cook 7 6 14 9 (15) 9 US 1277 Hal Bowman 15 14 (22) 4 7

10 US 3433 Robert Cummins 3 10 12 14 (22)

29 H 148 Bart Reedijk DNS 19 (DNS) 17 19

6 1 9 4

(14) 3 2 5 6

10 12

DNS

Noord-Amerikaans kampioenschap, 12-13 februari 2009, Green Bay, Michigan, USA

B-vloot

Pos Zeil# Naam Race> 1 2 3 4 5 1 G 900 Matthias Grothues-Spork 1 4 (5) 1 1 2 US 472 William Coberly 2 2 2 (12) 6 3 H 852 Dennis de Ruiter (7) 5 3 6 3 4 G 55 Andreas Seegers (18) 1 8 2 8 5 US 4155 Richard Lemberg 8 10 1 4 (24) 6 KC 4360 Andre Baby 4 7 (15) 7 11 7 Z 50 Philippe Durr (22) 20 4 5 2 8 US 610 Donald Jones 9 6 12 8 (23) 9 US 4137 Ken Smith jr 5 8 10 (29) 13

10 US 4249 Richard Kaiser (21) 14 9 10 4

21 H 148 Bart Reedijk 3 22 (31) 20 26

Totaal aantal deelnemers: 49

63

DN journaal 2009

Totaal aantal deelnemers: 9

B-vloot

Pos Zeil# Naam Race> 1 2 3 4 5 6 7 8 1 G 532 Dietrich Schilling 1 (DSQ) 1 3 1 2 2 1 2 G 368 Klaus Schiefke 2 1 3 1 3 (4) 1 4 3 H 469 Ruud van Wees 3 2 2 2 2 (5) 3 2 4 G 948 Alfred Kramm 4 5 5 5 4 7 (8) 5 5 G 947 Wolfgang Stucki 5 3 4 6 6 9 (10) 8 6 G Uwe Steingross 7 6 7 4 7 (8) 7 7 7 H 467 Dideric van Riemsdijk 6 4 6 7 5 (10) 9 9 8 US 4999 Thomas Müller (DNS) DNS DNS DNS DNS 1 5 3 9 G 972 Moritz Krumhoff 9 7 9 8 8 12 11 (DNF)

10 G 212 Michael Krumhoff 8 8 8 9 9 11 (DNF) DNS

Totaal aantal deelnemers: 16

A-vloot

Pos Zeil# Naam Race> 1 2 3 4 5 6 7 8 9 1 G 890 Holger Petzke 2 1 2 2 3 1 3 (4) 1 2 G 624 Andreas Bock 3 2 3 1 1 2 (4) 2 3 3 G 709 Karsten Voβ 4 3 4 (8) 2 3 1 3 2 4 G 99 Manfred Schreiber 5 5 1 3 (6) 6 5 5 4 5 G 8 Thomas Huber 9 (12) 7 5 4 5 2 1 5 6 G 390 Anja Fiedler 1 4 (10) 4 5 4 7 6 7 7 G 749 Wulf Kroglowski 7 (9) 5 6 8 7 9 7 6 8 G 896 Knut Peters 11 7 (12) 10 9 9 6 10 8 9 G 136 Dirk Meyer (DNS) 11 6 9 10 8 8 9 10

10 G 499 Henning Schillert 12 6 8 (13) 7 11 10 12 11

15 H 461 Peter van Klink 13 14 (15) 15 14 12 14 11 12

Totaal aantal deelnemers: 12

Brandenburger Flotten-Meisterschaft, 15 februari 2009, Berlijn, Duitsland

Jaroslaw Radzki lift bij de bovenboei. foto: Margreet Bosker

64

DN journaal 2009

Totaal aantal deelnemers: 49

Zweeds Kampioenschap, 13-15 maart 2009, Glan, Norrköping, Zweden

Pos Zeil# Naam Race> 1 2 3 4 5 1 S 8 Frederik Lönegren 1 3 (8) 1 1 2 G 390 Anja Fiedler 7 1 7 2 (9) 3 S 81 Tomas Lindgren 3 2 (12) 9 3 4 G 107 Bernd Zeiger 5 8 3 4 (12) 5 O 3 Asars Uldis (17) 4 4 12 2 6 D 156 Paul Jörgensen 9 (19) 6 3 5 7 L 601 Jon Winquist (15) 9 2 7 6 8 G 890 Holger Petske 2 (26) 5 5 18 9 D 92 Hans Ebler (18) 14 11 6 4

10 S 713 Rikard Gustring 8 5 (15) 11 11

21 H 852 Dennis de Ruiter 11 23 (30) 15 28 24 H 472 Piet Ploum 13 (30) 21 28 29 35 H 460 Ruud Smid 34 34 (DNF) 33 31 39 H 845 Peter Greveling (DNF) 41 31 36 DNF 45 H 860 Margreet Bosker (DNF) DNF DNF DNF DNF 45 H 877 Lex van Helden (DNF) DNF DNF DNF DNF

Pos Zeil# Naam Race> 1 2 3 4 5 1 P 55 Tomasz Zakrzewski 1 1 2 (4) 4 2 P 679 Jakob Schneider (19) 1 1 2 10 3 P 431 Jaroslaw Radzki (7) 3 3 5 1 4 P 164 Pawel Burczynski (DNF) 2 6 7 3 5 P 31 Robert Graczyk 2 (12) 11 2 5 6 P 74 Jerzy Taber 5 (8) 5 6 6 7 P 155 Lukasz Zakrzewski 3 6 (23) 3 12 8 P 235 Adam Baranowski 4 4 9 14 (18) 9 P 80 Ryszard Gliszczynski 9 13 4 8 (14)

10 P 125 Dariusz Kosecki (15) 14 7 9 7

39 H 460 Ruud Smit 36 36 (43) 40 30 52 H 860 Margreet Bosker (DNF) DNF DNF DNF DNF

Totaal aantal deelnemers: 54

Pools kampioenschap, 28 februari - 1 maart, meer van Dargin, Ogonki, Polen