Deze krant wordt verspreid onder de leden van de volgende...

nummer 1 • 1e jaargangmei 2009 • oplage 15.000 MIDDEN-

BRABANT

Deze krant wordt verspreid onder de leden van de volgende verenigingen: T.M.H.C. Tilburg, Hockeyclub T.H.J.C. Were Di, SHOT, T.M.H.C. Forward, K.M.H.C Waalwijk, H.C. Den Bosch, M.H.C. Liberty, M.H.C. H.O.C.O., M.H.C. Goirle, M.H.C. Drunen, M.H.C. Berkel Enschot, M.H.C. D.E.S, M.H.C. Bommelerwaard, Vlijmense M.H.C., H.C. Gilze Rijen

Úw regionale hockeykrant

Joep Klijberg (MOP): ‘De jongeren mogen het overnemen’

Marc Lammers:‘Stoppen met jeugd alles maar voor te kauwen’

5 21 partners hockeyjournaal:

hockeyjournaal

Ben Rutten van Forward (links) en Rutger Wegdam van Were Di vechten om de bal.

Fo

to: J

ori

s B

uijs

© P

ersb

urea

u va

n E

ijnd

hove

n

2 Midden-Brabant • nummer 1 – Mei 2009hockeyjournaal

Zie je jezelf als iemand van de oude stempel?“Ik ben al 33 jaar gymnastiekleraar op dezelfde school in Helmond. Dus in ieder geval honkvast. Natuurlijk moet je meegaan in bepaalde veranderingen die het tijdsbeeld met zich meebrengt. Maar neem het hockey, de sport die ik al vanaf de jaren zestig beoefen. De hui-dige ontwikkelingen zijn niet goed voor deze sport. Een beetje in navolging van de voetballerij worden coaches na vier nederlagen al op het matje geroepen. Hockeyers die vroeger puur en alleen het spel op zich speelden, gaan nu shoppen. Proberen mensen of clubs tegen elkaar uit te spelen om geldelijk gewin. Ik hou wat dat betreft mijn hart vast. Ook met het oog op het aantrekken van buiten-landers. Uitzonderingen daar gelaten, geen goede ontwikkeling. Ze belemme-ren de doorstroming. We moeten zuinig zijn met wat we zelf in huis hebben. In mindere tijden zijn dat de mensen waar we op moeten terugvallen.”

Relativeren is je tweede natuur?“Hockey is vormend geweest in mijn le-ven, maar niet allesbepalend. Ik heb ook

belangstelling voor andere dingen. Altijd gehad. Mijn gezin, mijn werk. Ook toen ik voor Oranje speelde, interesseerde ik me bijvoorbeeld tijdens een toernooi voor andere zaken. Dat toernooi in India gaf me de gelegenheid om Bombay te le-ren kennen, de Indiase cultuur. Sportief gezien zou je denken dat het westerse boycot van de Olympische Spelen in 1980 in Moskou mij slapeloze nachten bezorgde, maar dat was niet zo. Feitelijk heb ik altijd tegen de echte top aange-hikt. Kwam tot iets van 25 interlands, maar zelden als basisspeler. Maar de vol-doening was toch daar. In de breedste zin van het woord.”

Wat voor speler was je?“Iemand die het moest hebben van tech-niek en handelingssnelheid. Op gras, ja. Aanvankelijk nogal egocentrisch en gefixeerd op doelpunten maken. Later is dat minder geworden, toen groeide ik langzaam uit tot een teamspeler.”

Je zit inmiddels alweer tien jaar bij Goirle…“Op welke niveau je ook traint en coacht, je probeert altijd het optimale

uit een team te halen. Dus dat betekent dat je met een vijfde plaats in de derde klasse mis-schien wel heel goed hebt gepresteerd, indien de kwaliteiten van de spelers niet groter waren. Goirle speelt in de tweede klasse, is een mooie club met 750 leden en ik heb het daar naar mijn zin. Ik heb er weer een jaartje aan vastgeplakt. Trouwe sup-porters ook, met respect voor elkaar. Resultaat is belangrijk, maar niet het belang-rijkste. We zijn te allen tijde onszelf en dat is goed. In ons team zitten ook alleen maar jongens uit Goirle, zoals het over het alge-meen ook hoort te zijn. Uiteindelijk biedt dat meer voordelen dan nade-len voor iedere zichzelf respecterende club.”

“Resultaat belangrijk, maar niet belangrijkste”Hij speelde met Oranje ooit het laatste WK op natuurgras. Was actief in de Champions Trophy, speelde zaalhockey interlands,

bemachtigde met de jeugd een Europese titel en hockeyde als speler van Tilburg dertien jaar in de hoofdklasse. Voor Siem Voermans zijn het mooie herinneringen, maar niet meer dan dat. De huidige coach van Goirle haalt zijn voldoening ook uit niet sportgerelateerde zaken.


SHOT • Academielaan 5 • TilburgVoor meer informatie kijk op www.shot.nu

MHC Goirle • Schietberg 6 • GoirleVoor meer informatie kijk op www.mhcgoirle.nl

Siem Voermans: ‘We moeten zuinig zijn met wat we zelf in huis hebben.’

Je bent een actief baasje….“Ja, ik heb in de loop der jaren heel wat dingetjes gedaan bij de club. De organi-satie van hockeytoernooien, het opzetten van een sponsoren plan, voorzitter van de lustrumcommissie, clubvoorzitter, lid van de adviescommissie en de accommo-datiecommissie. Wat dat laatste betreft zitten we nu trouwens in de afrondende fase inzake het nieuwe veld. Allemaal op vrijwillige basis. Het is niet zo dat je als lid verplicht bent tot het uitoefenen van bepaalde taken. En dit seizoen ben ik naast speler van heren 3 ook coach van dames 1. Voorheen heb ik in zowel heren 1 als heren 2 gespeeld.”

En daarnaast je studie…“Ik ben nu bijna afgestudeerd. Mijn hart ligt bij de sport en Amerika, waar ik voor mijn studie al eens een jaar ben geweest. Ik heb voor mezelf twee opties met het

oog op de invulling van de nabije toe-komst. Ik zoek in Nederland iets in de marketing of evenementenorganisatie, maar wel sport gerelateerd. Of ik trek naar Amerika om daar bij voorkeur te gaan werken in relatie tot American Football of het honkbal. Daar dub ik nog over.”

Maar SHOT houdt een belangrijke plaats in je hart?“Absoluut. Met zijn allen, voor elkaar en een sterke onderlinge verbondenheid zijn de basis kenmerken van deze club en die spreken mij aan. Vaak zie je bij ons dat soms zelfs hele teams na hun studie overstappen naar een burgervereniging, omdat die band zo close is. Dat kan dan een probleem vormen voor de club, maar uiteindelijk wordt dat wel weer opgelost. Een paar jaar geleden viel op die manier ineens de helft van heren 1 en

dames 1 weg. In principe streeft SHOT ernaar om met de standaardteams zo hoog mogelijk te spelen, maar het is in-derdaad moeilijk om daar een beleid op af te stemmen. Want je bent daarnaast ook afhankelijk van de studenten die zich aanmelden. En je zit hier in Tilburg natuurlijk met drie concurrenten. Met een sportkaart van de Universiteit kun je voor 83 euro via het sportcentrum aan liefst 45 sporten deelnemen en lid worden van 22 studentensportclubs. De universiteit betaalt in principe de trai-ners, het onderhoud van het veld en de materialen. Voor de coaching moeten we zelf zorgen. Of een trainer moet bereid zijn dat ook voor zijn of haar rekening te nemen. De nadelen wegen echter niet op tegen de voordelen. Geweldig om deel uit te maken van SHOT.”

SHOT: ‘Met zijn allen en voor elkaar’Zo profileert SHOT zichzelf op de site van de club en Bart Hoorneman kan de tekst niet anders dan bevestigen. De 24-jarige student Sportcommunicatie is inmiddels bezig aan zijn zesde jaar als lid van de hockeyclub en zal

er vermoedelijk ook volgend seizoen nog een jaartje actief zijn. “Dan wordt het tijd om wat anders te zoeken. Het liefst met het vriendenteam waarmee we nu spelen. Al is dat wat mij persoonlijk ook afhankelijk van welke richting ik uit ga”, zegt de voormalige voorzitter en duizendpoot in de organisatie van de studentenclub.

Bart Hoorneman: ‘Geweldig om deel uit te maken van SHOT.’


MOP • de Bus 2 • Vught • Voor meer informatie kijk op www.hcmop.nl

Michelle Hendriks

Willemijn vd Bosch Eefje Wientjens Sofie Verduin Wietske Adriaansen

Missen de jongens straks hun leider?“Nee, want dat was ik niet. Ik was een harde werker, meestal links- of rechts-achter. Altijd in dienst van het team. Ik ben niet het type dat een ploeg op sleep-touw neemt door ballen op te eisen of lijnen uit te zetten. Of verbaal heel na-drukkelijk aanwezig is. Met zo’n persoon hadden we er nu wellicht beter voor ge-staan. De doelstelling was om in de top 4 te komen. Dan doe je op enig moment vaak mee om de titel. Uit ervaring weet ik dat je daarvoor naast constant spelen ook geluk moet hebben. Per saldo kre-gen we dit seizoen teveel goals tegen. Nèt erin gebleven? Vind ik niet, dat is te cru gesteld. Na de winterstop wonnen we een paar keer achter elkaar. Toen viel alles op zijn plaats en zag je waartoe we

in staat kunnen zijn. De jeugd zie je nu in ieder geval groeien en dat is een prettig gegeven voor de club.”

Om straks weer in de overgangsklasse te spelen?“Ja. In totaliteit negen jaar heb ik met MOP gedurende mijn tijd in heren 1 op dat niveau gespeeld. Gedurende één pe-riode met nagenoeg allemaal MOP-‘ers, een hecht team dat leuk kon hockeyen. Door de week studeerden de meesten elders om in het weekend terug te keren naar Vught. Later is de club mensen van buitenaf gaan halen en dat heeft de ver-eniging uiteindelijk geen goed gedaan. De aanwas van jeugd stagneerde tussen-tijds en dat zie je nu terug aan de leemte in de categorie spelers tussen grofweg 25

en 30 jaar.”

Stop je helemaal?“Nee, want ik vind het spel op zich veel te leuk. Maar een keertje is het klaar in het eerste. Wij hebben een kind van twee jaar en daar wil ik ook aandacht aan geven. Naast het feit dat ik mijn vrouw hierin wil ondersteunen. Bovendien heb

ik tegenwoordig wel twee tot drie dagen nodig om te herstellen van de inspannin-gen. Topsport wil ik het niet noemen, dat is overdreven. Maar fysiek vraagt het veel, zeker voor een oudere man, ha, ha. Ik ga lekker hockeyen in heren 2. Dichtbij huis en één keer per week trai-nen in plaats van twee. In dat team tref ik daarnaast een aantal bekenden van vroe-

ger en het niveau van reserve overgangs-klasse is prima. Ik heb er zin in.”

Wordt er iets georganiseerd voor de oude man?“We hebben een attente manager, dus ik denk het wel. Maar daar maak ik me niet druk over, ik laat het allemaal op me af komen.”

“De jongeren mogen het overnemen”

Voor de vaste volgers van MOP heren 1 zal het straks wennen

zijn als Joep Klijberg geen deel meer uit maakt van de selectie. De 34-jarige aanvoerder zet een dezer dagen na vijftien jaar een punt achter zijn loopbaan als speler op het hoogste Vughtse niveau. Met name fysiek voelt Klijberg steeds meer protesten van zijn lichaam. “En ik heb geen zin meer om hele zondagen van huis te zijn. De jongeren mogen het overnemen.”

Waarvoor ben je verantwoordelijk?“Voor de onderdelen communicatie en evenementen. Vijf van de zeven mensen uit het vorige bestuur stapten op, dus zijn we nagenoeg met een nieuwe leiding aan de slag gegaan. De nieuwe leiding heeft vele nieuwe ideeën. Daardoor hebben we het onwijs druk, maar anderzijds uit-dagend om te doen. Iedereen zit op één lijn. En we doen wat we zeggen, ook niet onbelangrijk. In september bij de start van het nieuwe seizoen staat de organisa-tie, zoals wij die voor ogen hebben.”

Wat zijn jullie uitgangspunten?“Vooropgesteld, MOP staat voor maak onderling plezier en dat is in feite het belangrijkste. Plezier in het spel dat je

speelt, plezier in de dingen eromheen. MOP is in de eerste plaats een familie-hockeyclub. Dus dat houdt in dat er veel aandacht is voor de breedte, dat ongeveer 80% van ons ledenbestand uitmaakt. Maar aan de andere kant willen we na-tuurlijk ook presteren, zijn we ambitieus. De jeugd moet op een zo hoog mogelijk niveau acteren. Dus investeren in gekwa-lificeerd kader. Na drie jaar als lijncoör-dinatrice kan ik inmiddels wel zien of iemand goed kan hockeyen of niet. Mijn belangrijkste taak was om het aanspreek-punt te zijn voor de coaches en eventuele hobbels glad te strijken, onrust weg te nemen op de werkvloer. Communiceren met de ouders. Uiteindelijk komt het erop neer de juiste mensen op de juiste

plaats te krijgen.”

Momenteel ook druk met de play-offs van dames 1?“Ja, dat vergt veel voorbereiding achter de schermen. En dan met name in de randvoorwaarden. Dus onder andere zorgen voor goede PR en communicatie, maar ook dat de scheidsrechters van de KNHB straks op de juiste wijze opvang krijgen. De parkeergelegenheid moet okay zijn. We verwachten een hoop toeschouwers. Hoeveel? Moeilijk, maar ik schat toch wel richting 500. Sportief gaan we natuurlijk voor een plaatsje in de hoofdklasse voor onze dames. Minimaal overgangsklasse voor zowel de heren als de dames is de norm die wij voor onszelf

hebben opgelegd. De dames liggen wat dat aangaat beter op koers, klopt. En mocht promotie lukken, dan gaat MOP ervoor zorgen dat alles hiervoor goed geregeld wordt. Gegarandeerd.”

M(aak) O(nderling) P(lezier) Ellen Houwen komt niet uit de hockeywereld, maar is toch nauw betrokken met MOP. Toen haar kinderen voor het hockey kozen, stond Houwen aanvankelijk als supporter

van haar kroost langs de lijn. En, zoals dat wel vaker gaat, binnen no time fungeerde ze als lijncoördinatrice van meisjes D. In het najaar van 2008 gevolgd door het ‘echte’ werk. Ellen Houwen werd gevraagd voor een bestuursfunctie.

Ellen Houwen: ‘De jeugd moet op een zo hoog mogelijk niveau acteren.’

Joep Klijberg


TMHC Tilburg • Bredaseweg 447 • Tilburg • Voor meer informatie kijk op www.tmhctilburg.nl

Het HockeyJournaal is een uitgave van Z-Press Sport & Media www.zpress.nl > Postbus 1015 > 3300 BA Dordrecht > Tel. 078-639 70 70

(Eind)redactie Sport2 > John Nefkens > Michael de VogelAcquisitieZ-Press Sport & Media:Jeffrey van der Net > Tel. 078-639 70 70FotografieZ-Press Sport & Media > Gert-Jan van LinschotenDrukWegener Grafische GroepVormgevingTwin Creations > 078-6489319

COLOFON

Die het alléén niet gaat trekken om de ambities waar te ma-ken?

“Inderdaad. Het is een must om één hockeybolwerk in Tilburg te krijgen. Een club waar je heen gaat om tophoc-key te zien. Forward is een familieclub met ambities om tophockey te spelen. Tilburg is een tophockeyclub met de ambities om Nederlands kampioen te worden. Maar die dat in zijn uppie niet voor elkaar krijgt. Ook met be-trekking tot de jeugdopleiding is het een prima zaak als de clubs de handen ineen slaan. De hockeyclub Tilburg heeft alleen kwantitatief al moeite om kwalitatief sterke eerstelijns selecties op de been te brengen. Wat te denken over het aantrekken van sponsoren. Nu wordt de helft over twee clubs verdeeld, in geval van een fusie komt het bedrag volledig ten goede aan de vereniging. Eén sponsor-

pot! En de identiteit, ach. Daar stappen ze heus overheen als er een meerwaarde voor iedereen gecreëerd wordt. Ook

voor de recreanten. Jaren zijn de clubs al over dit item aan het soebatten, maar nu is het tijd voor daadwerkelijke actie. De

gemeente staat er ook positief tegenover. Noem die club voor mijn part Willem II. En die kleuren, tja. Daarover wordt in de

wandelgangen druk gespeculeerd, maar daar moet vast uit te ko-men zijn. Over maximaal drie jaar moet die onvermijdelijke fusie

een feit zijn. Daarnaast heeft de stad Tilburg voor op steden als Breda en Den Bosch dat het een universiteit heeft. Tilburg is een

studentenstad.”

Voor jou wegen de sentimenten niet zwaar?“Ik hou van hockey. Van goed hockey. Als de dames van Forward in

de hoofdklasse spelen, ga ik daar kijken en drink na afloop ge-woon een biertje. Ik ken daar genoeg mensen. In 1979

speelden we daar als één van de eersten in het zuiden op kunstgras. Voor de

winterstop hockeyden we in dat seizoen nog op gras.

In totaal zes jaar heb ik bij Forward in

Heren 1 gespeeld. Ik weet nog dat

we in mijn al-lereerste wed-strijd tegen H O C O

uitkwamen, dat toen speelde met mannen als Frans Spits en Klaas Weerstra. Via het schoolhockey kwam ik in contact met mensen van Tilburg. Ze constateerden dat ik wel een balletje kon slaan en op een ge-geven moment benaderden ze mij. Zonder garanties op een basisplaats, werd er nog bijgezegd. Als mid-mid heb ik vervolgens constant in de basis gestaan op hoofdklassenniveau. Als ik niet geblesseerd raakte. Ik was ontzettend blessuregevoelig. Volgens mij heb ik alles gebroken wat je maar kunt breken. En dat kunstgras is niet bevorderlijk voor je gewrich-ten. Bovendien verkeerde je in een topsportklimaat. Je wilde het liefst spelen, ook als het soms misschien niet verantwoord was. Toen ik werk en studie niet meer kon combineren, werd de keuze voor mij als het ware gemaakt.”

Je hebt nog een comeback gemaakt….“Tilburg verkeerde in de onderste regionen en mij werd gevraagd of ik mee wilde naar Amsterdam als reserve. Ik had een paar jaar niets gedaan! Willem Gassner speelde op dat moment laatste man. Ik zei dat ik mee wilde, maar niet als reserve. Twee wedstrijden heb ik helemaal gespeeld. We verloren de eerste met 0-1, maar een week later wonnen we bij HDM en toen was Tilburg veilig. Nadien ben ik trainer, speler en coach van Tilburg H2 geweest en uiteindelijk belandde ik in het team waarin ik nu nog steeds zit: Veteranen A. Of Heren A, zoals dat tegenwoordig officieel heet.”

Een legendarisch team…“ Toen destijds het WK Hockey in Utrecht plaats vond, werd in de vorm van een soort schaduwtoernooi ook iets georganiseerd voor de vetera-nen. Tilburg won en noemde zich wereldkampioen bij de veteranen. Ik was daar overigens niet bij. Maar zonder gekheid, een geweldig team dat zes keer Nederlands kampioen werd. Waarbij ik zelf twee keer aanvoer-der was. Aan de reacties vanuit de club merk je dat er een bepaald ver-wachtingspatroon heerst rondom dat elftal. Dat is niet verwonderlijk, want zo is het klimaat bij Tilburg. De laatste jaren gaat het met ons al-lemaal wat stroever. De gemiddelde leeftijd wordt te hoog en dan wordt het steeds moeilijker om het tempo bij te benen. Met tactische slimheid alleen zijn de fysieke gebreken niet meer te camoufleren. We zijn toe aan verjonging. Ik ga zelf beslist door in dit team. Mooie bijkomstigheid in deze competitie is ook dat je telkens tegen mannen speelt, die je vroeger in een andere setting ook ontmoette. Ja, een soort reünie. Ik heb de wil om fit te blijven, omdat ik het spelletje zo leuk vind. Ik wil het kampioen-schap graag nog een keer binnenslepen. Ja, dat gedrevene, die wil om te winnen, die gaat er nooit meer uit. In de veteranen L voor vijftig plussers zie ik mezelf nog niet spelen. Voorlopig dan.”

“Fusie Tilburg en Forward is onvermijdelijk”Toen TMHC Tilburg voor de laatste keer landskampioen werd (1970) was Loek Ghering de luiers bij wijze van spreken nog maar net ontgroeid. Ghering leerde de beginselen van het

hockeyen bij TMHC Forward. Naar Tilburg ging hij in die tijd om een klepper als Ties Kruize live aan het werk te zien. Totdat Ghering - een talent - zelf door Tilburg gevraagd werd. Nu nog slaat

hij wekelijks zijn balletjes bij die club, in het vermaarde Veteranen A-team en is Ghering als trainer/coach actief bij de teams van zijn kinderen. “Tilburg is een tophockeyclub.”

Loek Ghering: ‘Over maximaal drie jaar moet die onvermijdelijke fusie een feit zijn.’


THJC Were Di • IJsclubweg 2 • Tilburg • Voor meer informatie kijk op www.thjcweredi.nl

Op een rustieke plek nabij landschapspark Moerenburg ligt omniclub Were Di. Omniclub omdat naast hockey ook tennis, beachvolleybal en jeu-de-boules beoefend wordt. Daarmee is Were Di de grootste

buitensportclub van Tilburg. Van oorsprong is Were Di een hockeyclub met een huidig ledental van ruim duizend. Dit aantal blijft maar groeien. Alleen een nieuw veld zal uiteindelijk een ledenstop kunnen vermijden.

Were Di Tilburg, de ‘andere’ hockeyclub

Waarom is Were Di eigenlijk ‘die andere’ hockeyclub? Al enkele jaren spreken onze collega-hockey-clubs Forward en Tilburg over een fusie om Tilburg als tophockeystad op de kaart te zetten. De fu-siewens is in de loop der jaren om uiteenlopende redenen gefrustreerd, maar de verwachting is dat die club er dan toch zal komen. Dat kan voor Were Di gunstig uitpakken: sommige leden van de andere clubs zal de kleinschaligheid en de gezelligheid bij Were Di zonder twijfel aanspreken. Deze aantrek-kingskracht zal onder meer betekenen dat Were Di zeer serieus een vierde kunstgrasveld in overweging heeft. Naast een mogelijk nieuw kunstgrasveld beschikt Were Di momenteel over twee zandvelden en een waterveld.Ook op sportief vlak kan een fusie tussen Forward en Tilburg positief uitpakken voor Were Di: het kan een kweekvijver voor talent worden dat eventueel kan doorstromen naar de absolute top en daarnaast een vangnet voor topspelers die de voorkeur geven aan een andere dan de nieuwe fusieclub. En die topspelers kunnen echt wel bij Were Di te-recht: de heren zijn een stabiele factor in de Overgangsklasse met de ambitie om op termijn in de top daarvan mee te draaien. Het eerste damesteam vecht momenteel om de eerste plaats in de Eerste Klasse.

Met het behalen van een mogelijk kampioenschap maken ze de ambitie om in de Overgangsklasse te acteren waar. Aan de ambities van de eerste teams ligt natuurlijk een gedegen jeugdopleidingsplan ten grondslag. Topteams behoren immers geen eilanden in de vereniging te zijn, maar het eindresultaat van een traject waarin de eigen jeugd een goede hockeyopleiding krijgt. Niet voor niets staan in de huidige topteams veel spelers die hun hockeycarrière bij de mini’s van Were Di begonnen zijn.

Een intensieve opleiding krijgen ook onze G-spelers. Voor deze categorie spelers is sinds dit jaar een trainingstraject gestart en een competitie opgezet. Het enthousiasme van zowel spelers als begeleiders is een goed voorbeeld voor anderen binnen en buiten de (hockey)club!

Wil je meer weten over hockeyen bij Were Di Tilburg? Of over de andere sporten bij Were Di? Kijk dan eens op www.wereditilburg.nl. Daar zie je ook hoe je met ons contact kunt op-nemen.

Hoe lang hockey je al (bij Were Di of ergens anders)? Joep Meijs: Ik hockey vanaf mijn elfde bij Were Di. Begonnen bij JD1. Daarvoor heb ik gevoetbald (toevallig ook bij Were Di).Janka Verkerke: 25 jaar geleden begonnen bij Rapid in Gorinchem in jeugdteam op gras, tussendoor van 14 tot 20 ook gevoetbald bij Stedeco. Daarna bij Rapid D1. Door studie ALO op kamers in Tilburg en gaan hockeyen (drie jaar) bij Berkel-Enschot D1 met Cathelijn van Rijswijk. Daarna een jaar MOP D1. Tot slot drie jaar Were Di D1.

Wat zijn bijzondere momenten in je hockeycarrière? Joep Meijs: Het mooiste moment? Twee jaar geleden stonden we met H1 een heel seizoen hopeloos onderaan. In de tweede helft van het seizoen hebben we een ge-weldige reeks neergezet. Op de laatste speeldag stegen we twee plekken op de ranglijst door met 1-3 van Amersfoort te winnen. Degradatie voorkomen. Ook het winnen van de nationale strafbal-lencompetitie was een leuk moment. Uiteraard is winnen van Forward leuk, maar de derby spelen is sowieso al iets om naartoe te leven. Janka Verkerke: Alle kampioenschappen met ieder team waar ik heb gespeeld. Eerste jaar over-gangsklasse met MOP (nooit gedacht dat ik dat niveau zou kunnen spelen). Kampioenschap D1 Were Di en promo-tie naar de overgangsklasse.

Wat is je favoriete plek in het veld en waarom?

Joep Meijs: Mijn favoriete plek op het veld is eigenlijk rechtsmidden. Bij Heren 1 heb ik altijd rechtsachter gespeeld, maar dan kwam ik wel vaak mee op. Nu sta ik voorstopper. Dat vind ik ook een leuke positie: lekker spel verdelen. Janka Verkerke: Op dit moment is dat de positie waar ik nu speel: rechtsachter. Veel een-op-een, spelen op interceptie en veel mee kunnen opkomen. Uitdaging in het verdedigen is het anticiperen op wat jou spits gaat doen, beetje intimideren en iemand helemaal uit de wedstrijd halen. Het zijn van lijnstop geeft me ook een enorme kick als ik de bal van de lijn af-haal, dat voelt soms hetzelfde als scoren.

Hoe zie je je team en Were Di in het algemeen de komende jaren?

Joep Meijs: Ik zie ons team de komen-de jaren zeker nog in de top van de over-gangsklasse mee spe-len. We hebben een sterk team met veel gasten die een echt Were Di-hart heb-ben. Verder denk ik

dat Were Di in de toekomst ook hogerop wil, zonder de gezelligheid te verliezen.Janka Verkerke: Gedreven, jong team (ik ben ‘granny’), zeer talentvol en een topbegeleiding! Dit jaar kampioen, vol-gend jaar behoud in overgangsklasse en daarna doorbouwen naar subtop in over-gangsklasse. Were Di is een fantastische vereniging! Altijd veel sfeer langs de lijn met dank aan de heren met hun muziek en alle ouders die ons iedere week steu-nen. H1 volgend jaar playoffs!

Wat is je grote voorbeeld en waarom? (Hoeft niet per se een hockeyer te zijn…)

Joep Meijs: Ik heb niet echt een voor-beeld. Als ik dan iemand moet noemen kies ik Carlos Puyol. Dat is een voetbal-ler bij Barcelona. Zijn manier van spelen spreekt me heel erg aan. Janka Verkerke: Casper Hengst. Omdat hij een gave spitsenauto heeft!

Wat doe je naast hockey?

Joep Meijs: Naast hockey studeer ik psy-chologie aan de Universiteit van Tilburg. Ik zit in het tweede jaar. Janka Verkerke: Werken bij Ernst en Young als teamleader Recruitment en lekker genieten van het leven met mijn man Job!

Wat is je favoriete muziek? Joep Meijs: Ik luister eigenlijk overal wel naar, hangt een beetje van mijn stemming af. Ik luister nu vaak naar Pete Philly en Kyteman. Janka Verkerke: TOP 40, Kane, Herman van Veen, 100% NL

Wat is je favoriete eten/drinken?

Joep Meijs: Pasta met zalm en garnalen. En een biertje of ice tea als het om drin-ken gaat.

Janka Verkerke: Biefstukje pepersaus, lasagne, tapa’s, rosé en bier. Liefste van alles wat!

Vertel eens iets verrassends over jezelf.

Joep Meijs: Ik ben een open boek ;-) Janka Verkerke: Ik heb twee bijnamen in het team: Granny, omdat ik de oudste ben. Mijn andere bijnaam is Adriaantje. Dit is een van mijn doopnamen en werd door Deedee Kommers (teamgenoot) ontdekt toen we naar Barcelona gingen op trainingsweekend. Dat was natuurlijk grote lol en sindsdien wordt er vaak ‘Dag vriendjes en vriendinnetjes’ over het veld gezongen.

Doe een wens! Joep Meijs: Playoffs spelen met Were Di H1. Janka Verkerke: Were Di D1 kampi-oen! En dan volgend jaar behoud in de overgangsklasse.

Dubbelportret

Janka Verkerke & Joep Meijs.


TMHC Forward • Goirleseweg 42c • Tilburg • Voor meer informatie kijk op www.tmhcforward.nl

Hoe is dat zo gekomen?“Drie jaar geleden is Forward gestopt met het veteranen A hoofdklasseteam. We hadden behoefte aan aanvulling en die was ook aanwezig met een groep 35-plussers. Op een of andere manier wilden die zich echter niet bij ons aan-sluiten en bestuur deed niets. Toen was het einde verhaal met het team. Aangezien ik persoonlijk te fana-tiek ben om op een lager niveau te spe-len, stapte ik over naar Were Di. Waar ik nu met veel plezier alsnog in die hoofd-klasse actief ben.”

Tilburg heb je niet overwogen?“Nee! Ik zal daar niet teveel over uit-weiden, maar dat nooit. Fusie? Die zal er nu wel komen, vermoed ik. Tien jaar geleden was daar al sprake van. Forward was toen een club die zijn zaakjes goed op orde had. Zowel organisatorisch als financieel. Ik heb toen nog de algemene ledenvergadering toegesproken omtrent de fusie. Uiteindelijk vormde de ge-meente het struikelblok, want die wei-gerde een en ander afdoende te facilite-ren. Per slot van rekening raakte Forward vervolgens sportief – met uitzondering van dames 1 - een beetje in het slop. De

voorzitter van de sponsorcommissie vertrok vanwege het fusiebesluit, net als de technisch manager, omdat voorge-nomen plannen geen doorgang konden vinden. Voor tophockey in Tilburg is een samensmelting onontkoombaar. Jammer, ook vanwege het veelvoud aan kosten waarmee dat proces nu gepaard gaat. Vanuit de clubs zijn inmiddels geen weerstanden meer, het woord is nu aan de politiek. En dan weet je het noot. Hoewel de burgemeester betrokken is bij de hockeybond, dat wel.”

Kom je nog op Forward?“Jawel, maar duidelijk minder dan voorheen. Bijvoorbeeld omdat ik op de zondagen bij Were Di ben natuurlijk. Ik train de meisjes A2 nog bij Forward. Dat het eerste mannenteam gedegra-deerd is naar de eerste klasse is dieptriest. Ik zie graag attractief hockey en ik moet zeggen dat je daarvoor bij Were Di best terecht kunt. Tja, situaties veranderen in het leven. Door omstandigheden zijn een aantal mensen vertrokken bij Forward, die van veel betekenis hadden kunnen zijn voor de club.”

Ook voor jou een verrassing, die play-offs?“Toch wel. We raakten op voorhand

veel routine kwijt, naast jeugdig talent. Met een groep van dertien meiden, aangevuld met A-junioren, zijn we in augustus van start gegaan. Voor mezelf had ik een plaats bij de top vier als doelstelling geformuleerd. De groep was wat terughou-dender. Het vertrouwen was niet optimaal en dat was ook logisch. Ze wisten niet waar-aan ze zich moesten meten. Achteraf gezien had ieder-een blind getekend voor de tweede plaats. Absoluut.”

Zag je de hoge klassering wel steeds meer aan komen?“Ik vind de prestaties op het veld tijdens trainingen en wedstrijden nog belang-rijker dan alleen de resultaten. Want als er progressie in het spel zit, komen de punten vanzelf. En die progressie was aantoonbaar. De speelsters waren leer-gierig en hadden een ongekende drive. De oudjes manifesteerden zich als een prima verlengstuk van mij in het veld, stonden altijd klaar om de jeugd de hel-pende hand te bieden. Zoals de jonkies ook open stonden voor opbouwende kritiek en hun rol accepteerden. Dat leidde uiteindelijk tot een hecht team en dat is waar het om draait: de teampres-tatie. Het besef was daar dat iedereen elkaar keihard nodig had. Constant was het turven en stapjes maken. Het veld-spel werd ook steeds attractiever.”

Hoe zijn jullie de play-offs in gegaan?“Onbevangen. Natuurlijk zijn het wed-strijden op zich met veel druk en aan-dacht. De competitie is niet meer be-langrijk, je begint weer op nul. Constant heb ik geroepen dat het voor Forward de kers op de taart was en dat we vooral

moesten genieten. Inderdaad, er is geen man overboord als we uitgeschakeld worden door MOP. Mijn beslissing om door te gaan had ook niets van doen met een eventuele play-off plaats. En we-derzijds vanuit het perspectief van het bestuur.”

Stiekem toch alvast HGC geanaly-seerd?“Het materiaal heb ik al wel, maar ik heb er nog geen minuut aan besteed. Eerst MOP en daarna zien we wel. Wat trouwens niet wegneemt dat we ten aanzien van volgend seizoen al wel het nodige voorwerk hebben gedaan. Als het hoofdklasse wordt, moeten we in ieder geval geen boot met Argentijnen of Chinezen laten overvaren. Daar moeten we niet spastisch om worden. Gesprekken met potentiële versterkin-gen hebben we niettemin reeds gevoerd. De respons is over het algemeen positief. Mits Forward uiteraard in de hoogste afdeling belandt. Maar ook als we niet promoveren hebben we een draaiboekje klaar. Het uitgangspunt daarbij is een verbreding van de selectie. Per wedstrijd kampen we gemiddeld met één à ander-halve blessure en dat is teveel voor een selectie van 15, 16 speelsters. Dus wil ik er in principe vijf vrouwen bij.”

Al met al een ongekend debuut als hoofdcoach…“Bij HC Eindhoven ben ik als coach werkzaam geweest, maar niet als eind-verantwoordelijke. Dus dit is mijn eerste jaar als hoofdcoach. Maar ik heb zeker de ambitie om het straks hogerop te pro-beren. Ik verleg graag mijn grenzen, des-tijds ook als speler. Als hockeyer startte ik bij Tegenbosch en HC Eindhoven, waarna ik zes jaar met Den Bosch in de hoofdklasse speelde. Met mannen als Jeroen Delmee, Roland Jansen en Van der Weide. Een prachtige tijd.”

“Plaats in top vier was al fantastisch”Na de uittocht van een fors aantal selectiespeelsters wilde de leiding van TMHC Forward op de eerste plaats ten koste van alles

voorkomen dat dames 1 dit seizoen in de onderste regionen verzeild zouden raken. Maar zie daar. Nu de ontknopingen in het hockey gaan komen, doet Forward mee om promotie naar de hoofdklasse. “Een compliment voor alles en iedereen”, vindt trainer/coach Roy Bax.

Roy Bax: ‘Ik vind de prestaties op het veld tijdens trainingen en wedstrijden nog belangrijker dan alleen de resultaten.’

Fons Denissen, de Forwardiaan bij Were DiFons Denissen (51) is een Forwardiaan. Zijn ouders waren lid van de Tilburgse hockeyclub,

dus was het niet meer dan vanzelfsprekend dat Fons zich aansloot bij Forward. Een toptalent was hij niet naar eigen zeggen, maar plezier in het spel vergoedde dat dubbel en dwars. Meer dan twintig jaar is Denissen met zijn autobedrijf ook als subsponsor aan de club verbonden. Toch hockeyt hij sinds drie jaar bij Were Di.

Fons Denissen: ‘Ik zie graag attractief hockey.’

0015503.pdf 1 18-5-2009 11:22:45

KMHC • Olympiaweg 14 • WaalwijkVoor meer informatie kijk op www. hockeyclubwaalwijk.nl

DES • Eikendijk • KaatsheuvelVoor meer informatie kijk op www.hockeydes.nl

KMHC Waalwijk bloeit als nooit tevoren


0015503.pdf 1 18-5-2009 11:22:45

Keken ze niet raar op in de voetbal-lerij?“Hè, zit jij in het hockey?, kreeg ik re-gelmatig te horen. Hockey was voor mij altijd voetbal met een stokkie. Maar ik moet zeggen dat het me prima be-valt. Hockey is een snellere sport en de entourage eromheen is okay. Ik moet nog steeds heel erg wennen aan die bal die tegen de voet wordt geslagen en de speler daarvoor nog beloond wordt ook. Maar in grote lijnen en dan met name in fysiologisch en tactisch opzicht zijn er parallellen. Hoewel buitenspel na-tuurlijk een wezenlijk verschil is. Als de situatie daar om vraagt, laat ik mijn spits diep wegblijven om zo de ruimte groter te maken. Krijgen de middenvelders ook meer ruimte. Not done? Die term ken ik niet. Ik wil winnen.”

Wat wil je met DES?“Een club met 700 leden moet hoger spelen dan het nu doet. Dat betekent

niet alleen zorgen dat de eerste teams promoveren. Van onderuit moet ook de jeugd mee met een bepaalde filoso-fie. Dus oefen ik ook invloed uit op de jeugdopleiding. Mijn ervaringen uit de voetballerij neem ik uiteraard mee. Voor mij was het vanzelfsprekend dat er een aantal keer per seizoen shuttle run tests werden gedaan. Met de uitslagen daar-van kun je conditioneel heel specifiek te-werk gaan. Die tests heb ik bijvoorbeeld doorgevoerd. Ik doe niet mee aan natte vinger werk. Ik weet niet of ik dat moet zeggen, maar feitelijk hebben ze hier nog nooit echt een trainer gehad. Nu ben ik met een groep van 18 spelers heel gericht drie keer per week aan het trainen. Op dit niveau gebeurt dat volgens mij ner-gens. Als een speler extra training wil of ik acht dat nodig, geen probleem. Zo deed ik dat ook in de voetballerij. Aan de andere kant zijn er ook pluspunten vanuit het hockey zelf. Zoals het werken met videoanalyses. Geregeld maken wij

daar gebruik van, echt leerzaam voor trainers en spelers.”

Werpt de werkwijze al vruchten af ?“Je ziet in ieder geval vooruitgang. Het gros van de tegenstanders kan ons gewoonweg niet bijbenen. Dit jaar worden we net geen kampioen, maar doen we nog wel mee om de tweede promotieplek. Als het nu niet lukt, dan zeker volgend seizoen. Soms moet je genoegen nemen met een nederlaag als de tegenstander beter is. Dat hoort bij sport. Maar ik wil winnen, spelen voor de prijzen. Dat zit er in en gaat er nooit meer uit. Een lager elftal? Leuk voor die mensen, maar ik kan er niet naar kijken. Net als Willem II overigens, waar ik al een halfjaar niet meer ben geweest. Het spel is belabberd, het interesseert me niet meer zoals voorheen. Nee, op dit moment mis ik het voetbal niet. Vooraf had ik dat nooit gedacht, maar het is echt zo.”

Zelfs de bond complimenteert jul-lie….“Onlangs mochten we 78 nieuwe scheidsrechters bijschrijven. Allemaal enthousiaste mensen, die met plezier naar de club komen. ‘Uniek wat jul-lie hier gedaan hebben’, zeiden ze van KNHB. Jeugdhockeytrainers halen di-ploma’s, andere vrijwilligers hebben een EHBO-cursus gevolgd. Naast Heren Veteranen A, die kunnen promoveren naar de reserveovergangsklasse, zijn da-mes 4 en diverse jeugdteams, waaronder meisjes B2 zelfs ongeslagen, kampioen. Het loopt gewoon.”

Wat is de eigen bijdrage?“Momenteel voer ik de ledenadministra-tie en regel samen met mijn vrouw veel zaken rondom het bargebeuren. Toen ik mijn vrouw leerde kennen beoefende zij de hockeysport en ik vond die sport eigenlijk maar niets. Onze dochter ging in 1974 hockeyen en kwam ik vanzelf-sprekend in aanraking met de hockey-sport. De vooroordelen bleken niet juist.

Elitair was het zeker niet en nu ben ik al 35 jaar lid. Nadat ik eerst het team van mijn dochter heb gecoacht, ben ik coach geweest van dames 1, 2 en 3, waarmee ik diverse kampioenschappen heb gevierd. Technische commissie, toernooicom-missie, bestuurslid hockeyzaken, er is niet veel dat ik niet gedaan heb bij deze club”.

Wat is het geheim van de bloei?“Betrokkenheid. In die vervelende pe-riode voor de club rond 2003 vertrok het hele team van heren 1 naar DES. Nou kan het niet altijd koek en ei zijn, maar dit voorval was schrijnend. Maar tegenwoordig zijn de rollen omgedraaid. Oud- hockeyers sluiten zich weer aan en de mensen blijven de club trouw. De club heeft een G-Hockeyteam. Heren 1 beschikt over een talentvolle groep spe-lers en die blijft behouden. Ze trainen net als dames 1 de jeugdelftallen. De eerste resultaten zijn al zichtbaar. De hoogste jeugdteams presteren meer dan behoorlijk. Jongens A1 staat zelfs twee-

de in de eerste klasse. Het clubhuis dat overdag leeg staat wordt door de BSO (Buitenschoolse Opvang) een paar mid-dagen gebruikt. Hoewel het financieel momenteel onzekere tijden zijn, loopt het ook op sponsorgebied heel aardig.”

Gaat er dan niets minder?“Verbeter- of aandachtpunten zijn er altijd. De club beschikt over twee en een half kunstgrasveld en dat is nog net toereikend. Maar voor hoe lang nog?. Ondanks de groei en het positivisme is er een tekort aan vrijwilligers, zoals bij vele clubs. Het vinden van mensen die nog wel tijd vrij willen maken, wordt moeilijker. De aanwas van mini’s is gi-gantisch en dat is een prima ontwik-keling, maar je moet die kinderen ook zorgvuldig kunnen begeleiden. Dus daar wordt veel energie ingestoken. Zolang ik het leuk blijf vinden, wil ik me graag blijven inzetten voor KMHC Waalwijk. Achter de geraniums gaan zitten kan al-tijd nog.”

Ruim zes jaar geleden verkeerde hockeyclub Waalwijk in een dip. De bestuurswisselingen lagen daaraan mede ten grondslag. Maar zie daar, anno 2009 bloeit de club als nooit tevoren. Dit seizoen kende de

vereniging zelfs een groei van 12% in het ledenbestand, dat destijds rond 350 lag en inmiddels bijna 300 leden meer herbergt. Nestor Frans Rondel (70) brengt de boodschap met een brede glimlach.

Frans Rondel: ‘Momenteel voer ik de ledenadministratie en regel samen met mijn vrouw veel zaken rondom het bargebeuren.

Theo van den Bogaard wil prijzen met DESTheo van den Bogaard is 65 jaar maar heeft nog de energie van een jonge hond. Als hij iets doet, wil hij het bovendien

goed doen. Als voetbaltrainer heeft Van den Bogaard een staat van dienst om u tegen te zeggen. Toen hem in november 2007 werd gevraagd om hockeyclub DES te helpen, stemde hij toe. Inmiddels heeft Van den Bogaard voetbal helemaal ingeruild voor hockey. En tot zijn verbazing mist hij het voetbal niet.

Theo van den Bogaard.


Liberty • Alexanderstraat 3 • Dongen • Voor meer informatie kijk op www.mhc-liberty.nl0015503.pdf 1 18-5-2009 11:22:45

Wat is de kracht van Liberty?“Samen met de vele vrijwilligers ervoor zorgen dat wij de gemeenschap een mooie hockeyclub kunnen aanbieden. Met eigen middelen proberen de standaardteams op een zo hoog mogelijk niveau te laten hoc-keyen en daarnaast de breedte niet uit het oog verliezen met uiteraard ook veel aan-dacht voor de jeugd, die overal de hele lijn in de hogere klassen spelen met de selec-

tieteams. Zorgen dat de kinderen goed en bij voorkeur meer dan één keer per week kunnen trainen.

We willen een familievereniging zijn en dragen dat ook uit. Onlangs is ons clubhuis verbouwd door met name veel zelfwerkzaamheid. Financieel is Liberty gezond, onder meer door een goede mix aan de inkomstenkant.”

Dus de toekomst ziet er goed uit voor Liberty?“Als we erin slagen de jeugd te binden en die straks ook op zondag gaat hockeyen, hoeven we ons geen zorgen te maken. Met uitzondering van de selectieteams uiteraard proberen we onze leden zoveel mogelijk met vrienden en kennissen bij elkaar in teams te laten spelen. Zelf hoc-key ik nu in de veteranen en vroeger heb ik jarenlang bij de senioren in zo’n team gespeeld. Dat schept een band.”

Is het leuk, voorzitter zijn?“Het geeft veel voldoening. Inmiddels ben ik ruim dertig jaar lid van Liberty. Ik ben begonnen met zitting nemen in di-verse commissies en later kwam ik in het bestuur als vice-voorzitter. Vijf jaar gele-den heb ik het stokje overgenomen. Het werd mij gevraagd en ik vond dat ik mijn verantwoordelijkheid moest nemen. De continuïteit in de club waarborgen zie ik als de belangrijkste taak. Mijn hart ligt bij deze club, dus dan doe je dat graag. Maar

of ik het tot in lengte van dagen blijf doen, weet ik niet. Komend jaar wil ik in ieder geval doorgaan. Op de algemene leden-vergadering in juni wordt dat besloten.”

Dames 1 en heren 1 wisselen stuiver-tje?“Het ziet er naar uit dat heren 1 kam-pioen wordt in de vierde klasse. Le Prix Liberty heet dat team officieel. Le Prix is een bedrijf dat handelt in textielbedruk-king, sportbenodigdheden en –prijzen. Door de jaren heen is top derde klasse met af en toe een uitstapje naar de tweede klasse ons niveau geweest. En ik vind ook

dat we daar met een vereniging als de onze naar terug moeten. Een realistische gedachte. De dames zijn vorig seizoen kampioen geworden en vechten momen-teel om lijfsbehoud. Ja, het klopt dat trai-ner Martin Boudesteijn van dat team tus-sentijds is gestopt. Er was geen klik meer en dat kan. Wat overigens niet wegneemt dat Boudesteijn zich als jeugdtrainer nog altijd zeer verdienstelijk maakt voor Liberty. De honneurs worden nu waarge-nomen door diverse mensen en we zijn in een vergevorderd stadium met een nieu-we man voor het komende seizoen.”

Weer in de derde klasse, daar waar Liberty heel lang verbleef….“En waar deze club ook op zijn minst thuishoort. Met af en toe een uitstapje naar de tweede klasse. We zijn zeker klaar voor die derde klasse. Sterker nog, ik durf wel te stellen dat wij volgend seizoen in het linkerrijtje kunnen meedoen. Dit seizoen had ik de luxe van een grote selec-tie. Aanvankelijk bestond die zelfs uit 25 spelers. Drie jongens kwamen terug van Warande met ervaring op tweede klasse niveau in hun bagage. Een goed mix van ervaring en jeugdig talent.”

Titel met twee vingers in de neus?“Als je onder meer naar de kampioens-

wedstrijd bij Oudenbosch kijkt wel. We wonnen met 10-0 en op een gegeven mo-ment kon ik zelfs de verdedigers voorin zetten, zodat die ook een goaltje konden meepikken. De doelstelling was namelijk niet alleen om kampioen te worden, maar ook om iedereen tenminste één keer te la-ten scoren. Dat is op één speler na gelukt, maar we hebben nog een wedstrijd. Ja, zelf heb ik ook gescoord. Ik heb overigens maar een paar keer meegedaan, alleen toen de noodzaak daar was. De sleutel van onze titel was de dubbele winst op Gilze Rijen, samen met DES en Pelikaan de concurrenten. De toppers wonnen in de onderlinge duels telkens op eigen veld. Behalve dus Gilze Rijen tegen ons.”

Terwijl je een groot gedeelte maar een-maal per week zelf de training kon lei-den….“Voor mijn werk volg ik een studie en zodoende moest ik vanaf oktober de trai-ning op donderdag laten schieten. Toen wij na de winterstop echter in een dipje dreigden te raken, kon ik wat regelen en ben een aantal weken ook op donderdag geweest. Ik herinner me een duel tegen Olympia dat in 1-1 eindigde, maar we ei-genlijk met 5-1 hadden moeten verliezen. Het team had die dwingende ogen blijk-baar nodig, want daarna liep het weer als vanouds. Nogmaals, het is een groep waar rek in zit. We bezitten de kwaliteiten

om vooruit gericht te spelen. Gelukkig studeert het gros in Breda en Tilburg, dus kunnen ze gewoon bij ons blijven hockeyen. Minpuntje kan straks de voor-bereiding worden, omdat die precies in de vakantieperiode valt. Dus probeer ik zolang mogelijk door te trainen om een bepaalde basis te behouden.”

Blijf je altijd bij Liberty?

“Het is wel mijn club van jongs af aan, maar ik ben ook ambitieus. Op mijn 22ste maakte ik al eens de overstap naar Warande, die achttien jaar duurde. Daar heb ik in de overgangs- en eerste klasse gespeeld. En op termijn wil ik het best nog eens hogerop proberen. Ooit kreeg ik een aanbod om assistent bij Forward te worden. Maar ik wilde toch liever zelf verantwoordelijk zijn.”

Heren 1 van MHC Liberty werd in 1978 voor het laatst kampioen. Jan Leemans kan het zich nog goed herinneren, want hij was erbij. Pas drie decennia later konden de

handjes weer eens de lucht in. Met de inmiddels 44-jarige rechercheur van de politie als coach én incidenteel als speler van de Dongense hoofdmacht. “Eigenlijk niet meer dan logisch dat we de titel pakten, maar je moet het nog altijd wel even doen.”

Eindelijk weer champagne voor hoofdmacht

Toekomst Liberty ziet er goed uitEvenals vele andere hockeyclubs is ook Mixed Hockeyclub Liberty hard gegroeid afgelopen

periode. Vorig jaar begroette de Dongense club het 600ste lid. Een snelle groei vraagt anderzijds ook de nodige organisatorische aanpassingen en meer inzet van vrijwilligers. Hoewel iedere hulp nog altijd welkom is, mag Liberty wat dat laatste betreft niet mopperen. “We zijn content met de manier waarop het loopt binnen onze club”, zegt voorzitter Frank Knoop (45), die zich in juni weer voor een jaar beschikbaar stelt als preses.

Liberty viert feest.


MHC HOCO • Sportlaan 10 • Oisterwijk • Voor meer informatie kijk op www. mhchoco.nl

In het verleden zijn vaak heel enthousiaste en goede hockeyers uit de jong-ste jeugd naar voren gekomen die op een bepaald moment een uitdaging misten. Ze hoorden bij de betere en fanatiekere spelers van hun team maar vormden daar een minderheid. Toch wilde doe groep stappen maken. Door een verzameling te maken van deze spelers dwars door de leeftijds-groepen heen biedt HOCO deze nieuwe uitdaging. Dat dit onder leiding van de beste hockeyers van de club kan, maakte de uitdaging extra leuk. HOCO volgt daarmee ook het voorbeeld van andere clubs, waar vaak in-tensiever en minder vrijblijvend getraind wordt.

“Talenten zijn hier over het algemeen best snel weggegaan naar andere clubs. Ook degenen die niet super waren. En dat is natuurlijk zonde, een slechte ont-wikkeling voor de club. Mede daarom ook dit initiatief. In de afgelopen maan-den hebben we twaalf trainingsthema’s bedacht met de achterliggende gedachte de basis van het hockeyspel beter onder de knie te krijgen. Het eenmalig inhuren van recordinternational Jeroen Delmee, die een talentenschool runt in de regio Eindhoven, toont aan dat wij onze plan-nen serieus aanpakken. We willen voor-uit, op alle fronten”, aldus Sprangers.

Daar zit een gedachte achter…“Nu betalen alle leden hetzelfde bedrag aan contributie. Om te voorkomen dat de breedtehockeyers zich tekort gedaan voelen omdat voor hen minder geregeld wordt op hockeygebied, ligt het in de lijn der bedoelingen dat te compenseren. De talenten-klas voor de jeugd die in het leven is geroepen is trouwens zeker niet alleen bedoeld voor de betere hockeyers. Ze is juist ook ge-schikt voor de spelers en speelsters uit lagere teams. Een meisje uit D5 kan best over talent beschikken, maar als dat niet wordt opgemerkt of ze niet de kans krijgt dat te etaleren, verdwijnt zo iemand uiteindelijk in de massa. En dat is zonde.”

En verder?“De spirit zit er goed in bij HOCO. Het clubhuis en directe omgeving zijn opgefrist. Er komt verlichting rondom het semi-waterveld en het aantal sponsoren is verviervoudigd. Een tijdje kenden we wat uitstroom van leden, maar de tendens van te-genwoordig is dat spelers zichzelf weer aanmelden, ook vanuit omliggende verenigingen. De echte top is natuurlijk te ver weg maar in de directe omgeving van Oisterwijk willen we weer

toonaangevend worden. Het kan weer leuk worden op zondag bij HOCO als de Bond een beetje meewerkt door onze senio-renteams tegelijk in te plannen. Hoewel de piek natuurlijk op za-terdag is. Van de 750 leden komen er 500 uit in de jeugd. En 300 daarvan zijn meisjes. De talenten proberen we te binden door ze zoveel mogelijk faciliteiten te bieden. De toekomst voor dames 1 ziet er op termijn hoopgevend uit. Met de komst van een nieuwe coach, Thomas van Wanrooy van MEP, gaan we bouwen aan een nieuw team. Met de nieuwe lichting talenten als basis. De heren zijn nog in de race om promotie naar de tweede klasse. Dat zou dan de 2e promotie op een rij zijn, spannend dus”

Hockey je zelf ook?“Nog steeds. Bij heren A, in de 35+ competitie. In het verleden heb ik een uitstapje gemaakt naar Breda en Tilburg, maar HOCO is toch mijn club.”

Innovatief plan speelt bij HOCO

De Oisterwijkse hockeyclub HOCO heeft innovatieve plannen. Volgens Frank van de Wouw, lid van de technische commissie, wil de

vereniging de contributie voor de jeugdleden opsplitsen in een gouden en een zilveren lidmaatschap. Gold is voor de leden die extra aandacht willen en daarvoor willen betalen. Silver is voor leden die geen behoefte aan ‘extraatjes’ hebben.

Delmee geeft Talentenklas extra impulsOnder leiding van Stefan Sprangers, student aan het CIOS en speler van heren 1, is HOCO gestart eind januari gestart met de zogenaamde HOCO

Talentenklas. Dit initiatief is een uitvloeisel van één van de doelstellingen van de club om het hockey bij HOCO op een hoger technisch peil te brengen. Uit gesprekken met trainers, coaches, jeugdleden en ouders bleek hieraan veel behoefte te bestaan.

Impressie van de training van Jeroen Delmee.

Even voorstellen:Naam: Fleur KlandermanLeeftijd: 14 jaarWoonplaats: OisterwijkClub: mhc HOCOPositie in het veld: links/rechts midden

Hoe ben je in het hockey verzeild geraakt en waarom vind je het een leuke sport? Ik ben bij hockey gegaan omdat het me een leuke sport leek en ik heb het ook nog steeds naar mijn zin. Ik vind het leuk om een teamsport te doen.

Hoe is het dit seizoen gegaan met meisjes B1 en wat brengt de nabije toe-komst?Meisjes B1 ging dit jaar heel goed. Waarschijnlijk worden we dit jaar kampi-oen!

En wat wil je uiteindelijk bereiken op hockeygebied?Ik heb geen speciaal doel voor ogen.Lekker gezellig hockeyen en veel plezier hebben met mijn team.

Wat doe je voor opleiding en heb je nog meer hobby’s?Ik zit in Havo 3 en verder houd ik van voetballen en leuke dingen doen bijv. uit-

gaan met vriendinnen.

Wil je verder nog iets kwijt?Ik had er liever met heel het team ingestaan, maar ik had te weinig tijd om dit te organiseren.

Frank van der Wouw.


MHC Udenhout • Sportlaan 5D • UdenhoutVoor meer informatie kijk op www. mhcudenhout.nl

MHC Berkel Enschot • Generaal Eisenhouwerweg 11• Berkel EnschotVoor meer informatie kijk op www.mhcbe.nl

Is het inspirerend, werken met die groep?“Ontzettend. Iedere woensdagavond wordt er getraind. En vier keer per sei-zoen spelen we bij een bepaalde club met vijf andere teams twee wedstrijden tegen elkaar. Nee, gevaarlijk is het zeker niet. Niet meer dan in de reguliere wed-strijden. We spelen met lichte ballen en we attenderen spelers en speelsters erop de ballen laag te houden. Dat pikken ze best goed op. Ik stel de trainingen sa-men en krijg telkens assistentie van vijf begeleiders. Net zoals bij het reguliere hockey worden bij G-hockey de nor-maal geldende regels gehanteerd, alleen wordt er iets soepeler met deze regels

omgegaan. Tijdens een training doen we – naast wedstrijdgerichte oefeningen - vaak spelletjes, zoals tikkertje of flessen voetbal. Dat vinden ze helemaal gewel-dig. En lol dat er is! Dat zie je ook in de wedstrijden. Doelpunten maken vinden ze helemaal geweldig.. De stand doet fei-telijk helemaal niet ter zake, als er maar wordt gescoord!. Al is winnen natuur-lijk wel extra leuk.”

Hoeveel leden heeft het G-team?“Momenteel vijftien en dat lijkt veel. Maar er komen steeds meer hockey-clubs die G-hockey aanbieden, zoals in Tilburg en Waalwijk en dan kan het wel eens zijn dat bepaalde spelers of

speelsters daar naar toe gaan. Want ik weet bijvoorbeeld dat er enkele spelers van ons uit Tilburg komen. In principe is deelname niet leeftijdsgebonden. De jongste is dertien en de oudste boven de veertig. Binnenkort wordt er een info-avond georganiseerd voor ouders/bege-leiders waarop onder andere de werving van nieuwe leden wordt besproken. Op deze manier proberen we de ouders en begeleiders bij de G-hockey te betrekken en mee te laten praten over alles wat er

binnen deze afdeling speelt. Met flyers en dergelijke proberen we voor nieuwe aanwas te zorgen. Met een sponsor zijn we in onderhandeling over een nieuwe outfit en laatst hebben we met de collec-te van Fonds Gehandicaptensport een leuk bedrag binnengehaald. Dus je ziet, we pakken het serieus aan. Het is ook niet meer dan normaal dat we de gehan-dicapten een kans geven om te sporten.”

Doe je daarnaast iets binnen de club?

“In het verleden trainde ik de meisjes A, maar daar ben ik vanwege tijdgebrek mee gestopt. Ik zit momenteel in de af-rondende fase van mijn studie vrijetijds-management. Mijn scriptie is bijna klaar. En ik hockey zelf uiteraard. Vanaf mijn veertiende en de laatste vier jaar in dames 1. Meer voor het plezier, hoor. En dat heb je bij Udenhout altijd wel. Een hele gezellige club, waar iedereen redelijk close is met elkaar. Ook letterlijk, met dat ene hockeyveld.”

Dat clubhuis ziet er nu gelikt uit, niet-waar?“Het is een prachtig multifunctioneel ge-bouw geworden. Per 1 mei verhuren wij het voor buitenschoolse opvang via de stichting Humanitas. In het westen van het land is dat al een ingeburgerd begrip, maar bij ons zie je dat fenomeen nog niet vaak. Het pand staat middenin het dorp, prima. De lasten van de club worden op deze wijze verlicht. Berkel Enschot is een van de eerste clubs die op deze manier profiteert van een win-winsituatie.”

Berkel Enschot timmert lekker aan de weg…“In deze gemeente is de hoogste hockey-dichtheid van het land, misschien wel van de wereld. Eén op de tien mensen hockeyt. Aan de andere kant is de club met 35 jaar relatief jong en heeft dus geen groot hockeyverleden. Dat merk je aan de ouders die langs de kant staan. De erva-ring met het spelletje is een stuk minder. Logisch, maar in sommige gevallen een gemis. Bij Tilburg zie je wat dat betreft het verschil. Ik heb drie zoons die hoc-keyen en een daarvan doet dat in Tilburg bij de C1. Een talent, ja.”

Terwijl de club ervan baalt dat talenten in een vroeg stadium worden wegge-plukt…“Klopt. Indien sprake is van echte talen-ten zeg ik ja, maar ook de categorie die daar onder zit, wordt al weggetrokken door clubs als Den Bosch en Tilburg. Vier jaar geleden bezat Berkel Enschot een prima lichting B-junioren, die twee-de van Nederland werd. De helft vertrok naar andere clubs en de club zat met een gat. We zaten toen zonder A-lijn, dus uit-eindelijk werd ook het eerste team daar-mee geconfronteerd. Blijkbaar is dat het lot van de kleinere clubs. Die moeten ho-pen dat de spelers die het niet redden, te-rugkeren op het oude nest. Zoals volgend seizoen gaat gebeuren met een speler die te boek stond als het talent, maar nu van Push terugkeert.”

Mikt heren 1, met jouw twee andere zoons, op de eerste klasse?“Vooropgesteld, die twee hebben de hockeygenen van mijn vrouw. Maar we hikken al een tijdje tegen promotie aan. Volgend jaar gaat het gebeuren. Er komt weer goede jeugd aan. Allemaal een uit-vloeisel van een gedegen jeugdbeleid. De dames eindigen in de middenmoot van de

tweede klasse en ook daar zit potentie.”Tilburg of Berkel Enschot?

Het is eerst een paar seconden stil. “Daar kan en wil ik geen antwoord op geven. Bij

beide clubs hangt een gezellige sfeer, laat ik het daar maar op houden.”

“Vooral scoren vinden ze helemaal geweldig”De tante van Nanette Vermeer startte ongeveer tien jaar geleden het

G-hockey mede op bij MHC Udenhout. Toen zij haar nichtje vroeg om eens te komen kijken, was het voor Nannet Vermeer meteen duidelijk dat ze iets binnen het G-hockey wilde gaan betekenen. De nu 21-jarige Haarense is sinds twee jaar hoofdtrainster van het team dat bestaat uit kinderen en volwassenen met een verstandelijke beperking. “Voor hen is het nagenoeg altijd groot feest.”

“Volgend seizoen gaat het gebeuren voor heren 1”Grofweg gesteld is de zaterdag bij Eric de Mol voor MHC Berkel Enschot en de zondag voor TMHC Tilburg. De Mol maakt in Berkel Enschot deel uit van de sponsorcommissie en bekommerde zich om de verbouwing van het clubhuis. Naast de

begeleiding van de jeugdteams die De Mol een tiental jaar op zich nam, maar waar hij sinds het huidige seizoen mee is gestopt. In Tilburg hockeyt De Mol. Bij veteranen A, het team waarmee hij twee maal landskampioen werd. “Ik ben de minste hockeyer in het gezin, maar ik kan wel pronken met nationale titels.”

Het G-team van Udenhout.

Impressie van dames één.

Is hockey belangrijk voor je?“De sport is in ieder geval prominent aanwezig in ons gezin. De drie zoons hockeyen en mijn man ook. Gelukkig maar dat ze hockeyen, want met voet-bal heb ik niets. Onze familie bestaat uit hockeyfanaten. Vanaf mijn tiende of elfde hockey ik al. Ik kwam uiteindelijk in het eerste en in die tijd ging het er heel fanatiek aan toe. Twee keer trainen in de week en op zondag de wedstrijd, je kent dat wel. Vanwege mijn studie ben ik ver-volgens een tijd gestopt, maar tien jaar geleden heb ik de draad weer opgepakt.

Op de zaterdagen sta ik puur als moe-der langs de lijn bij de wedstrijden van mijn kinderen. Mijn man coacht wel. De zondag is inderdaad gereserveerd als familiedag.”

Jullie staken er met kop en schouders bovenuit…“We zijn behoorlijk heftig kampioen geworden, ja. Op een gegeven moment was het zelfs niet leuk meer, zo ruim wonnen wij onze wedstrijden over het algemeen. Scores van 8-1, 8-3 en 10-0, daar wordt op den duur niemand vrolijk

van. Dat geldt ook voor de tegenstan-ders. In eerste instantie hadden we die overmacht niet verwacht, want vorig seizoen zijn we bewust niet ge-promoveerd na het kampioenschap. We hebben echter voor een prima aanwas kunnen zorgen, iets wat met onze leeftijden natuurlijk van wezen-lijk belang is. De ouderen in ons team zien nu ook minder op tegen een ho-

gere indeling. Onze keepster is 62 en we hebben nog twee vrouwen van tegen de zestig in ons team, maar de rest schom-melt rond de 40 jaar. Een prima mix dus, zeg maar gewoon een hechte groep. We hebben allemaal rekening gehouden met ons werk, de donderdagmiddag is voor ons. Met fruit tijdens de rust en hapjes met een drankje na afloop.”

En straks zodoende in dezelfde klasse met veteranessen A…“Als het aan ons ligt niet. Bij de KNHB heb ik als aanvoerster om een indeling in de andere klasse gevraagd. In juni wordt daarover beslist. Nee, dat heeft niets met enige vorm van animositeit of wat dan ook te maken. Als het moet helpen we elkaar zelfs regelmatig met speelsters. Wij zijn van mening dat het leuker is voor beide teams als we niet in dezelfde poule terecht komen. Iets anders moet er echt niet achter gezocht worden.”

Hockeyclub Drunen ziet ledental groeien naar 800

In Drunen wordt heel actief gesport. Met name hockey is erg populair on-der de jeugd. Op 9 mei wordt stil gestaan bij de komst van het 800ste lid, dat zich heeft ingeschreven bij MHCD.

De hockeyclub is daar mee de grootste hockeyvereniging van de Langstraat !De drie kunstgrasvelden worden intensief gebruikt en het clubhuis heeft niet lang geleden een opknapbeurt gekregen en een uitbreidingsverbouwing. Op de bovenverdieping van het verenigingsgebouw worden door de week kinde-ren na school opgevangen. Ook die kinderen mogen dan sporten op de kunst-grasvelden van MHCD. Het 800ste lid is 6 jaar oud en deed mee aan het zogenaamde sportkompas. Met dit kompas krijgen basisschoolleerlingen de mogelijkheid kennis te maken met verschillende sporten. Ook Valentijn van Overveld uit Drunen kwam zo in aanraking met de hockeysport. Valentijn werd na zijn training op 9 mei opgewacht door het bestuur van MHCD, dat hem als 800 lid in het zonnetje wilde zetten. De Rabobank had, als sponsor, ook nog een aardigheid voor hem in petto.

Roland Jan Edens (36) beleefde

een moeizaam seizoen met dames 1 van MHC Drunen. Maar de eerstejaars coach stond daar niet van te kijken. “In die eerste klasse heeft een aantal clubs andersoortige ambities. Drunen wil natuurlijk graag in die afdeling spelen, maar het grote moeten zoals bijvoorbeeld bij Breda is bij ons niet aan de orde. Op dit moment hadden we even een degradatie nodig om straks weer potjes te gaan winnen.”

Uithuilen?“In een paar jaar tijd is er veel verloop geweest en het huidige team bevatte slechts drie speelsters die langer dan drie jaar in dames 1 speelden. We startten dus met een jonge ploeg zonder erva-ring. Voeg daaraan toe dat we een aantal wedstrijden met pech verloren en soms zelfs in de slotfase een voorsprong uit handen gaven. Op dit niveau krijgt ie-dereen strafcorners tegen die vervolgens ook nog eens benut worden. Allemaal zaken waarmee we moesten omgaan, maar waartegen we ons anderzijds on-voldoende konden wapenen. Dus dan degradeer je.”

En opnieuw beginnen….“Ja, met heel veel positieve energie. We hebben een inventarisatie gedaan en behalve één speelster blijft iedereen. De afgelopen tijd hebben Jaap van den Heuvel, mijn collega coach, en ik het tweede team wat intensiever gevolgd en dat stemde ons vrolijk. De speelsters zijn aantoonbaar gegroeid, dus uit die groep kunnen we straks ook putten. Al met al

kun je concluderen dat er absoluut geen paniek is, we kennen de oorzaken van de moeilijke periode en de voorwaarden zijn aanwezig om op termijn de weg naar boven weer in te slaan.”

Hockey je zelf ook?“Sporadisch. Vroeger ben in Limburg bij Meerssen begonnen en heb daar een tijdje in heren 1 gespeeld. Na de verhui-zing naar Drunen, ben ik bij deze club

nog een aantal jaar bij heren 1 actief geweest. Eerst als speler en na-dien ook als coach. Gezien de aanvangs-tijden van de dames (12.45 uur) zit zelf spelen er helaas bijna niet in. Het verschil in coachen tussen dames en heren? Ha, goede vraag. Mannen zijn mak-kelijker te coachen, die volgen in de regel op wat je vraagt. Die kunnen in het veld ook gigantisch tekeer gaan tegen elkaar en na afloop is alles weer vergeven en vergeten. Bij de dames is dat

anders. Daar is het in veld wat stiller en de antwoorden bevatten meestal een ‘ja, maar-gehalte’. Maar uiteindelijk vind ik de uitdaging om met vrouwen te werken groter.”

MHCD Drunen • Prins Hendrikstraat 80 • Drunen• Voor meer informatie kijk op www. mhcd.nl

Uithuilen en opnieuw beginnen voor dames 1

Veteranessen snakken naar nieuwe aanwas

Met veteranen B, of liever veteranessen B, werd Wieke de Gouw (40) onlangs kampioen in de tweede klasse in de donderdagcompetitie.

Op zich niet opzienbarend, want dat was de laatste jaren wel vaker voorgekomen. Wel opmerkelijk is het feit dat de dames besloten om te promoveren en daardoor bovendien – samen met de andere ‘oudjes’van veteranen A – de twee hoogst spelende teams zijn van MHC Drunen.


Roeland Jan Edens gaat op in een wedstrijd.


‘We moeten stoppen met jeugd alles maar voor te kauwen’

Performancemanager?“In principe houd ik me met dingen bezig waar je in de dagelijkse gang van zaken bij clubs niet aan toe komt. Puur gericht op de langere termijn. Het is na-melijk belangrijk om erover na te denken hoe de toekomst er over vijf jaar uitziet. Of over tien jaar. En daar spelen we nu op in. Hoe? Breed gezien zullen scho-len toekomstig nadrukkelijker aan clubs verbonden worden. Net als de gemeente-lijke instellingen. Accommodaties zullen overdag benut gaan worden. We boren financiële middelen aan. Met als insteek dat bedrijven hun naam verbinden aan innovatieve projecten. Zich labelen aan de doelgroep. Denk aan de breedtesport. De aandacht gaat nu vaak uit naar de eerste lijnen, maar voor clubs is de groep daaronder ook belangrijk. Denk aan ta-lentontwikkeling via het gebruik maken van videoanalyses en mentale begeleiding, zoals dat nu uit prijstechnisch oogpunt alleen in de top gebeurt. Maar denk ook aan de ondersteuning van de topteams. Toekomstgericht bezig zijn is goed, maar als je ondertussen degradeert, werkt dat niet bevorderend. Met Pinksteren tijdens de Europa Cup hockey voor dames in Den Bosch presenteren we die bedrijven met de achterliggende gedachten.”

Over degradatie gesproken. Was er sprake van het Marc Lammers-effect na je tijdelijke tussentijdse instap?“Men vroeg mij de coach van heren 1 te helpen. In eerste instantie hield ik de boot af, want ik ben niet voor een functie op het technische vlak bij Den Bosch te-ruggekeerd. De verzoeken werden drin-gender en uiteindelijk besloot ik het be-lang van de club te laten prevaleren. Alle kleine beetjes helpen, dat is waar. Ik liep mee met de trainingen en hielp de coach waar nodig. Ik legde de verantwoorde-lijkheid bij de topspelers. Zij moesten de kar tenslotte trekken. En jongens als Montag en Villa zijn net als keeper Juan Vivaldi ook daadwerkelijk beter gaan spelen. Het geheim? Dat ga ik natuurlijk niet verklappen. Nou ja, gewoon dage-lijks met ze praten. En zorgen dat ze in de coaching op het veld nadrukkelijk aanwezig waren. Ze moesten inderdaad opstaan als persoonlijkheden.”

En nu ervoor zorgen dat een herhaling uitblijft?“Uiteraard, maar gezien de mogelijkhe-den is het nu vooral zaak om de selectie op peil te houden. Een klus op zich voor veel clubs. We moeten meer met onze eigen talenten bezig zijn. Meer van eigen kracht uitgaan. Teveel buitenlanders is niet goed. Van de vijf zullen er bij ons maximaal drie blijven. Daarnaast probe-ren we ook spelers terug te halen die hier ooit speelden. De terugkeer van Matthijs Brouwer moet in dat kader geplaatst worden. Jongens die een binding hebben met de club Den Bosch en bovendien een hoop ervaring meebrengen. Zodat de jeugd zich daaraan kan optrekken.”

Je flirtte ook met het voetbal…?“Een zwaar overtrokken verhaal. Een journalist vroeg mij of ik iets in de voet-ballerij zou willen doen en toen ant-woordde ik dat praten nooit geen kwaad kan. Neemt niet weg dat het verfrissend kan werken als iemand met ervaring uit een bepaalde sport in een andere sport stapt. Bij je eigen sport zie je vaak de moeilijkheden, terwijl je andersom veelal mogelijkheden ziet.”

Wat is de filosofie achter de Marc Lammers Plaza? “Kinderen moeten in beweging komen. Waar wij ons vroeger konden vermaken met twee stoepranden, heeft de tegen-woordige jeugd andere bezigheden. Ik zie het ook aan mijn eigen kinderen, ze zit-ten veel voor de computer of de televisie. Bewegingsarmoede? Over het algemeen zijn de kinderen wel een paar kilootjes zwaarder dan vroeger. Met het aanleggen van die speelvelden voor kinderen, pro-beer ik ze uit te dagen. Kort gezegd cre-eren we het effect van de We, maar dan outdoor. Met webcams, waarvandaan ze instructies krijgen om te bewegen. En als je niet snel of handig genoeg bent, ben je af. De bedoeling is dat volgend jaar de eerste pilot van zo’n Plaza in Den Bosch gerealiseerd is.”

De meiden voeren de boventoon in Den Bosch… “Die hebben met Janneke Schopman een heel bekwame trainer/coach op meisjes A1 en vervolgen blijven zij be-houden voor de club. Anderzijds heb-ben veel mannen in het verleden via Den Bosch Oranje gehaald en waarom zou dat niet meer mogelijk zijn? Al met al ben ik positief gestemd, want er is veel talent. Alleen over de manier waarop we met de jeugd omgaan, ben ik kritisch. We moeten ze niet teveel verwennen in velerlei opzichten. Daarin zijn we doorgeschoten. Moeten niet alles maar voorkauwen. Mijns inziens trainen ze teveel, maar spelen ze te weinig. Laat ze het zelf ondervinden! Ik weet nog dat ik vroeger met Jeroen Delmee bij Den Bosch constant op veld 2 of 3 aan het hockeyen was. Pielen met de bal, zonder instructies. Partijtjes op straat. En nooit werden we door onze ouders naar bin-nen geroepen wegens gevaar voor over-belasting. Het is ook allemaal te sociaal. ‘Poten’ schijnt niet verantwoord te zijn, want dan blijven de minderen als laatste over. So what? We willen toch leiders op het veld, een hiërarchie?”

Gaat daar ML hockeysupport over?“Onder andere. Clubs kunnen ons in-huren en dan geven we trainingen, leg-gen uit hoe het kader goed opgeleid kan worden. Wij denken daarmee iets toe te voegen aan de hockeysport.

Zie trouwens ook op www.marclammers.nl.”

Toen Marc Lammers na het behalen van de gouden plak met het Nederlands dameshockeyteam tijdens de laatste Olympische Spelen stopte als coach, dacht hij eindelijk wat tijd vrij te hebben. Niets blijkt minder waar.

Lammers is performancemanager bij HC Den Bosch, geeft bedrijfspresentaties, werkt aan de totstandkoming van de zogenaamde Marc Lammers-Plaza én runt met Sjoerd Marijne, Raoul Ehren en Jonas Gratema ML hockeysupport. “Drukker dan ooit, maar uitdagend dus leuk.”

‘Gouden’ coach Marc Lammers.

Doe je daarnaast nog extra dingen voor de club?“Op woensdagmiddag train ik de mini’s, op zaterdag coach ik het team waar mijn zoon in speelt en fluit ik regelmatig een wedstrijd. Gewoon heel leuk om te doen en je bent lekker buiten. Zoals wij dat gewend waren in Texas Amerika, waar we vier jaar gewoond hebben. Prachtig weer daar bovendien. Sport vormt daar een substantieel onderdeel van het leven en dat gedachtegoed hebben we de plas mee overgenomen. Meer dan eens komt het voor dat we met mooi zomerweer een aantal kinderen bij elkaar tromme-len en lekker gaan hockeyen.”

Hoe ervaar je hockeyclub Bommelerwaard? “Op de eerste plaats als een ontzettend toegankelijke club. Letterlijk en figuur-lijk. De contributie kost evenveel als die bij onze voetballende buren. Sport ver-bindt mensen en dat zie je sterk terug in het karakter van onze club. Regelmatig

zien we met name allochtone kinderen voetballen bij ons op het complex. Dat is natuurlijk lekker op dat kunstgras. Daar hebben we geen problemen mee en die komen er ook niet of nauwelijks uit voort. Er wordt niet krampachtig over gedaan. Drukke banen, verantwoor-delijke functies. Het is bij de leden van Bommelerwaard niet anders, maar op een of andere manier heerst op de club een ontspannen, informele en sociale sfeer. Je komt er tot rust.”

De prestaties zijn niet zaligmakend?“Je sport en je wilt winnen. Onze A-jeugd speelt op redelijk hoog niveau en dat is prima met het oog op de aanvulling van de selectieteams. Als we ze weten te binden, want studeren doe je hier in de buurt in Utrecht en Eindhoven. Maar wij willen niet ten koste van alles op een bepaald niveau spelen met de eerste teams. Wij hechten uiteindelijk meer aan kwantiteit bij senioren, want zij zijn degenen die de kar moeten trekken.

Want dat betreft is er nog een disbalans in ons ledenaantal (550).”

In 2012 een nieuw sportcomplex?“De plannen zijn heel concreet. Op onze huidige locatie en die van het voetbal, tennis en petanque is sociale woning-bouw en de bouw van een scholenge-meenschap en een zwembad voorzien. Met al deze clubs zouden we dan naar locatie bij de Watertoren moeten ver-huizen. De gesprekken met de gemeente zijn daarover gaande en verlopen erg constructief. Iedere vereniging behoudt haar eigen identiteit. De politiek moet er nog over beslissen en we moeten er omzichtig mee omgaan, want we praten wel over gemeenschapsgeld. Maar het ziet er goed uit. Ik de nieuwe voorzitter? Nou, dat is wel heel prematuur. Tijdens de algemene ledenvergadering wordt dat pas beslist. Maar ik sta er eventueel wel open voor.”

Tevreden met de gang van zaken bin-nen de club?“Wat heet! Er is een giga aanwas van jeugd. Een ledenstop is nog niet afge-roepen en met drie kunstgrasvelden is het allemaal nog net te behappen voor onze 675 leden. We krijgen ook meer senioren binnen en dat is ook een prima ontwikkeling. Het hoofdveld is in 2008 getransformeerd tot een semi-waterveld en het paviljoen heeft een flinke opknap-beurt ondergaan. We werken met een vijfjarenplan, dat ieder jaar geëvalueerd en geupdate wordt. Financieel is De Hopbel een zeer gezonde vereniging, mag ik wel stellen. Eén veld is zelfs in eigendom van de club. Die je kunt om-schrijven als een zeer actieve club met vele vrijwilligers. Je kunt het zo gek niet bedenken, of het wordt georganiseerd door en voor onze leden. Persoonlijk vind ik het uitwisselingsprogramma van onze C-junioren een prachtig initiatief. Die jongens en meisjes gaan ieder jaar een week naar naar Princethorpe, een

privéschool in Engeland. En omgekeerd. Vaste prik. Of het jaarlijkse familie- en vrienden- en kennissentoernooi met Hemelvaart en het Walking Dancing Diner. Top.”

En het prestatieve gedeelte?“Met de standaardteams streven wij naar het niveau van eerste klasse. Momenteel gaat het niet geweldig, maar er is kwali-teit voorhanden. We zijn druk doende om dat proces ook vanaf de onderkant te stimuleren. De hoogste jeugd acteert op een heel behoorlijk niveau en we proberen dat te handhaven of zelfs te verbeteren. Daartoe zijn we overgestapt op een innovatieve trainingsmethode: wij scholen en betalen alle jeugdtrai-ners. Jongeren willen tegenwoordig al-lemaal wat verdienen met bijbaantjes. In plaats van dat ze vakken vullen in de supermarkt of iets dergelijks, bieden wij onze leden de mogelijkheid om het trainerschap serieus op te pakken en hen daarvoor volgens de geldende normen

te belonen. Aan de hand van behaalde diploma’s kunnen de verdiensten stijgen. Het systeem werpt nu al zijn vruchten af. Natuurlijk, de echte talenten kunnen we toch niet behouden. Den Bosch en MEP zitten op het vinkentouw. Daar lo-pen we al jaren tegenaan, en ik denk dat wij daarin niet de enigen zijn.”

Zelf ook nog actief ?“Zowel mijn vrouw als ik zijn sportmin-ded, maar hockeygenen bezitten we niet. Ik ben de eerste voorzitter uit de historie die nooit gehockeyd heeft. Toen ik hier startte in de begeleiding dachten mijn kinderen dat ik er verstand van had toen ze in de 6-tallen speelden. Bij de 8-tallen rezen de twijfels en toen ze eenmaal in elftallen speelden, wisten ze het zeker: ik had er geen verstand van. Dus is het wat dat betreft opmerkelijk dat onze kin-deren wel goed kunnen hockeyen. Mijn twee zoons Stijn en Joost zijn momenteel de topscorers in het eerste. Onze dochter Lotte speelt nu in Den Bosch B1, maar

het kan goed zijn dat die op termijn ook terugkeert bij De Hopbel. Zoals ook an-dere spelers die zijn uitgewaaierd straks weer bij ons komen spelen. Al met al

ben ik trots op deze club en dat ook onze kinderen daaraan een steentje bijdragen, maakt het werk als bestuurder extra in-spirerend.”

De Hopbel • Rooiseheide 18 • Schijndel • Voor meer informatie kijk op www. dehopbel.nl

Hockey maakt de familie Sap blij

De weekeinden staan in het teken van het hockey bij de familie Sap. In die mate dat vanaf donderdag zelfs de weersberichten worden gecheckt.

De zoon van 9 en de dochter van 6 spelen bij de jongste jeugd, moeder is trainingslid op maandagavond en vader Christiaan Sap (45) slaat op zondag een balletje bij de veteranen, waarbij het hele gezin aanwezig is. “Wij kijken echt uit naar die weekeinden. Pure ontspanning en gezelligheid.”

De eerste niet hockeyende voorzitter van De HopbelBadinerend werden Schijndelaren vroeger hopbellen genoemd. Naar de vrucht (hop) waaruit het bier wordt gebrouwen. Het weerhield ze er destijds in 1933 niet van de hockeyclub De Hopbel te noemen bij de oprichting.

“Als een soort geuzennaam. Voor zover ik weet heeft het niets te maken met de hoeveelheid bier die genuttigd wordt”, lacht voorzitter Geert Steenbakkers. “Maar het zou heden ten dage wel kunnen.”

Geert Steenbakkers: ‘Financieel is De Hopbel een zeer gezonde vereniging.’


Christiaan Sap.

De eerste niet hockeyende voorzitter van De Hopbel


H.C. Gilze Rijen • Atalanta 6 • RijenVoor meer informatie kijk op www. hockeyclub-gilzerijen.nl

VHMC • Hopbel 1 • 5251 CV VlijmenVoor meer informatie kijk op www.vmhc.nl

Het hockey leeft weer in Vlijmen….“Dat mag je wel stellen. De schwung was eruit. Een fusie met Drunen werd door de leden tegengehouden, maar aan de activiteiten was dat merkwaardig genoeg niet af te zien. Maar we zijn erin geslaagd nieuw elan te brengen. Er is wel dege-lijk ruimte voor twee hockeyclubs in de gemeente Heusden. In ruim zes jaar tijd zijn we van 200 leden gegroeid naar 500! Best veel leden komen trouwens uit Engelen. Ergens in D18 of D20 bij Den Bosch hockeyen zien die ouders blijk-baar ook niet zitten. En de grens is nog niet bereikt. In Vlijmen wordt volop ge-bouwd, in totaliteit verrijzen straks 1500 nieuwe woningen. Daar gaan wij van mee profiteren. In de vorige herfst ten tijde van ons 30-jarig jubileum hebben we een tweede kunstgrasveld erbij gekre-gen en die capaciteit is met deze aantal-len natuurlijk geen overbodige luxe. In feite is VMHC nu nog een juniorenclub, maar dat proberen we langzaam aan te veranderen. We streven op termijn naar

een evenwichtig ledenbestand.”

Dat nodig is om ook sportieve ambi-ties na te streven?“Precies. Ons eerste mannenteam speelt nu in de onderbond, reserve derde klas-se. En staan daarin stijf onderaan. Dat is geen goed uithangbord voor de club. Vanaf volgend seizoen schrijven we ons in voor de vierde klasse. Met de aanwas vanuit de junioren moet het lukken om in een later stadium structureel in de der-de klasse te spelen. Voorheen was het zo dat talenten op een gegeven moment ko-zen voor Den Bosch of Drunen. Jammer, maar begrijpelijk. Nu kunnen we zelf de aansluiting maken en daardoor verwach-ten we dat ze bij ons blijven. De meeste jeugdteams spelen in de eerste klasse en dat is een behoorlijk niveau. Bij de dames leggen we de lat iets hoger. Het aanbod van meisjes en vrouwen in onze vereni-ging is verhoudingsgewijs groot. Derde klasse met af en toe een uitstapje naar de tweede klasse wordt het streven. Ja, dat is

realistisch. De KNHB, met wie wij stra-tegiesessies houden, onderschrijft onze plannen. Wat die sessies inhouden? Kort gezegd de positieve zaken versterken en verbetering aanbrengen in de mindere dingen. Alles op basis van betrokken-heid met de club.”

Zelf ook gehockeyd? “Ja, maar dat mag geen naam hebben. Ik ben bij deze club verzeild door mijn kinderen en dan gaan de dingen zoals ze gaan. Mijn vrouw is tien jaar wedstrijd-secretaris geweest. We doen het met ple-zier. Als je op een zaterdag op het sport-park komt en je ziet het wemelen van de kinderen die zoveel lol aan hun sport hebben, dan zijn dat signalen dat we goed bezig zijn. Van binnenuit proberen we aan kadervorming te doen, zodat de jeugd straks niet alleen als speler actief is, maar ook in de hoedanigheid van trainer of coach. Wij zien de toekomst met ver-trouwen tegemoet.”

Je hebt nogal wat functies binnen de club, nietwaar?“Laatst heb ik de taak van coördinator van de jeugd na zes jaar overgedragen. Ik vond het tijd worden voor anderen. Ik zit nog in de evenementencommissie en train de A-jeugd. Naast mijn eigen hoc-keyactiviteiten uiteraard bij de club en de bedrijvencompetitie.”

Belandde je per toeval in de goal?“Keepen heeft me altijd een kick gege-ven. Al die spullen en vervolgens probe-ren belangrijk te zijn voor je team. Iets van vijf jaar geleden raakte de vaste kee-per van heren 1 geblesseerd, net voordat we de promotie- en degradatiewedstrij-den ingingen. Ik speelde op dat moment in de spits, maar een ander alternatief dan ik was er niet. Het ging goed, zoda-nig zelfs dat de toenmalige coach me niet meer wilde wisselen toen de oorspronke-lijke doelman weer fit was. Die kon zich wel vinden in de beweegredenen en is later ook gestopt.”

Tevreden over dit seizoen?“We zitten dicht tegen de top aan in de

vierde klasse. Nu komen we nog tekort, maar volgend seizoen gaat Gilze-Rijen voor de titel. Op een nieuwe accommo-datie met een nieuwe trainer/coach moe-ten we het gaan waarmaken. Persoonlijk weet ik niet of ik dan als keeper of als speler actief zal zijn. Intern heb ik aange-geven, dat ik mogelijk vaak afwezig kan zijn in verband met mijn werkzaamhe-den bij de politie. En de positie van kee-per is niet een positie die makkelijk door een ander ingevuld kan worden. Dus als de club erin slaagt een geschikte vervan-ger te vinden, maak ik plaats. Nee, ik heb niet de indruk dat er driftig gezocht wordt. Eigenlijk vindt men het wel goed zo. Ze zijn tevreden met mij en denken dat het allemaal wel los loopt.”

Maar je twijfelt?“Ja. Aan het begin van dit seizoen heb ik drie weken als veldspeler gefungeerd. Op zich liep dat wel aardig, mijn sleepcorner mag er best zijn. Maar goed, achterin ging het minder en toen is die verandering te-ruggedraaid. Sindsdien probeer ik weer ballen tegen te houden. Als keeper is het natuurlijk een voordeel als je ook als

aanvaller ervaring hebt. Je kunt bepaalde bewegingen lezen en daarop anticiperen. Inderdaad, ik heb dit jaar een paar keer wat punten gepakt voor het team.”

Wordt dat geconstateerd door de clubs in de regio?“Toen ik nog in de A-junioren speelde, ben ik bij Tilburg geweest, maar de com-binatie van trainen en studeren pakte voor mij niet zo gunstig uit wat betreft de studie. Dus grepen mijn ouders in. Warande heeft mij gevraagd, maar ik had niet de indruk daar meer voldoening en plezier te vinden. En Jan Leemans van Liberty heeft interesse getoond. Maar ik blijft zeker komend seizoen bij Gilze-Rijen. Voor de club vind ik het niet net-jes om de stap nu te maken. Neemt niet weg dat ik ambitieus ben. Als keeper? Ja, hoewel…”

Broeders zit in een tweestrijdAls spits legde hij er de nodige balletjes in, maar keepen vond en vindt Martijn Broeders ook leuk. Toen hij richting de A-junioren koerste in leeftijd, ging Broeders daadwerkelijk op doel staan bij Gilze-Rijen. Toch maakte

hij zijn debuut bij de senioren als veldspeler. Om vervolgens vijf jaar geleden toch weer tussen de palen te gaan staan. Nu staat hij voor de keuze: doelpunten maken of tegenhouden?

VMHC groeit en de grens is nog niet bereikt

In 2002, net na het aanbrengen van de nieuwe toplaag op het kunstgrasveld, zat VMHC op bestuurlijk vlak een beetje op zijn gat. De wisselingen volgden elkaar in rap tempo op, kortom

geen goede zaak voor het hockey in Vlijmen. Samen met een paar andere mensen pakte Frank Horvers de handschoen op in een poging de club weer op de rails te zetten. Daarin slaagden de bestuurders met Horvers als secretaris glansrijk. VMHC bloeit, als nooit tevoren.

Martijn Broeders: ‘Keepen heeft me altiid een kick gegeven.’

Het bestuur van VMHC.

Deze krant wordt verspreid onder de leden van de volgende...

Documents

Transcript of Deze krant wordt verspreid onder de leden van de volgende...