DH-magazine

V.U. Guy Uyttebroeck, Destelheidestraat 66, 1653 Dworp. Destelheide wordt samen met de Hoge Rielen in opdracht van de Vlaamse Overheid beheerd door de vzw ADJ, Molenstraat 62, 2460 Kasterlee.

magazine van Destelheide • Nr 36 • oktober 2015 - januari 2016

EXPO’S KURT DERUYTER & TINE VAN KERKHOVENARTIEST IN HUIS: HETGEVOLGNIEUW DECREET KADERVORMING JEUGDWERKINTERNATIONAAL WERKEN MET VITAMINE CTE GAST: JEUGD EN MUZIEK & AFS

PB- PP B-209319BELGIE(N) - BELGIQUE

© Monica Monté

INLEIDINGDe zomer van 2015 was er eentje om niet snel te vergeten. Het was niet alleen een ontzettend warme vakantie, er vielen ook heel wat prachtige momenten te noteren in Destelheide. We telden vele duizenden overnachtingen van jongeren en hun begeleiders in ons mooie centrum in Dworp. Bovendien was de 21ste editie van De Zomeracademie weer een artistieke voltreffer, met heel wat prachtige creatieve processen die de deelnemers doorliepen. Het doet me trouwens plezier om te melden dat na enkele jaren waarin de bezetting van Destelheide door de economische crisis lichtjes achteruitging, we dit jaar weer opnieuw mogen aanknopen met een stijging van maar liefst twaalf procent! Proficiat aan alle medewerkers van Destelheide om zich dag in dag uit in te zetten om groepen uit het jeugdwerk, het onderwijs en de sociaal-culturele sector het best mogelijke verblijf te geven. De mond aan mond-reclame van de tevreden bezoekers doet de rest.

De Kunstbende-expo van afgelopen zomer was een groot succes. De tientallen kunstwerken die gemaakt werden door de jonge deelnemers sloegen aan bij hun leeftijdsgenoten.Op de finissage van de Kunstbende-expo eind september – zie verderop in dit magazine voor een fotoverslag – verwelkomden we maar liefst 150 bezoekers. Het doet me ook plezier dat de helft daarvan personeelsleden en hun families waren die we uitgenodigd hadden op een speciale avond met diner, tentoonstelling en circusvoorstelling. Samen met onze personeelsdag, waarvan u eveneens foto’s kan terugvinden in dit DH-magazine, was deze dag een positieve stap om onze werknemers (nog) dichter bij elkaar te brengen in een ongedwongen sfeer.De komende tijd zetten we onze Brus-selwerking en de internationalisering van Destelheide verder. De tentoon-stellingen van Kurt Deruyter en Tine Van Kerkhoven tonen onze hoofdstad door de lens van respectievelijk een

beroepsfotograaf die migratieverhalen in de aankomst-wijken optekent en een jonge twintiger die vol verwondering naar de kleine details op straat kijkt.

Daarnaast kan je in dit magazine ook de internationale werking van Vitamine C leren kennen en geïnspireerd raken door al hun tips & tricks. Ondertussen volgde Dharts-medewerker Lies Jacob een opleiding van de Raad van Europa in Boedapest omtrent human rights education, dienden we ons eerste dossier in bij JINT voor een internationaal project in 2016 en onderzoeken we de mogelijkheid om met EVS-vrijwilligers te werken. Want als je de mooie woorden leest van de AFS-jongeren aan het einde van dit magazine, weet je waarom je aan internationaal jeugdwerk doet...

Guy UyttebroeckDirecteur Destelheide

ColofonRedactie: Filip Tielens, Toon Vanotterdijk (De Ambrassade), Eefje Raets en Tine Marguillier (Vitamine C)Vormgeving: www.nelsongroup.beOplage: 1500 exemplaren

Destelheide is een centrum voor jeugd, kunst en creatie in Dworp dat door de vzw ADJ in opdracht van de Vlaamse Overheid uitgebaat wordt. In een rustige groene omgeving en een modern gebouwencomplex bestaande uit glas, beton en hout ontvangt Destelheide voornamelijk jeugdwerkgroepen, onderwijsinstellingen en socio-culturele organisaties uit binnen- en buitenland. Dit Destelheide-magazine wil u op de hoogte houden van de ontwikkelingen in het centrum, de activiteiten die de kunsteducatieve dienst Dharts organiseert en het bredere jeugdwerk- en kunsteducatieveld. Wil u graag dit Destelheide-magazine thuis ontvangen (gratis) of u inschrijven op de digitale nieuwsbrief, dan kan u dit aanduiden op www.destelheide.be.

© Hans Stockmans

22

Guy UyttebroeckDirecteur Destelheide

Sinds jaar en dag onderzoekt fotograaf Kurt Deruyter de stad Brussel. In zijn nieuwste project Halfway Home belicht hij de aankomstwijken van onze hoofdstad en de mensen die er wonen of tijdelijk neerstrijken. Halfway Home is een visueel onderzoek naar wat het betekent om tussen twee werelden te leven en op welke manier migratie bepaalde delen van onze steden herdefinieert.

In Destelheide exposeert hij deze fotoreeks en geeft hij een masterclass fotografie waarin je op een andere manier naar Brussel en haar inwoners leert kijken. Tijd voor een gesprek!

Dag Kurt. Wat was het vertrekpunt voor Halfway Home?Kurt Deruyter: “In 2010 fotogra-feerde ik voor Festival Kanal jonge-ren in de Kanaalzone in Anderlecht en Molenbeek. Uit de gesprekken die ik met hen had bleek dat mijn beeld over deze plaatsen helemaal niet strookte met de beleving van die jongeren. Zij vertelden me over hun dagdagelijkse leven, hoe zij naar onze samenleving kijken als migrant, de discriminatie en het racisme die zij daarbij ondervinden… Hoewel ik sinds 1996 in Brussel woon, had ook ik dus een vertekend beeld van deze migrantenwijken. De berichtgeving in de media over bijvoorbeeld Kuregem (een wijk in Anderlecht, FT) is vaak negatief: het is een achtergestelde of kwetsbare buurt, met veel armoede en crimi-naliteit, etc.

© Kurt Deruyter

3

Expo

KURT DERUYTER

Expo

Deze wijken zijn ondergekende gebieden waar we niet meteen voor ons plezier gaan rondlopen, maar daardoor hebben we ook amper een zicht op de positieve dynamieken die er zich voltrekken. We beschou-wen migranten over het algemeen als gelukszoekers die al blij mogen zijn dat ze hier geraakt zijn, waar-door we ons te weinig de vraag stel-len hoe zij het leven hier ervaren.”

Hoe ben je dan te werk gegaan om hier een tentoonstelling en een boek over te maken?“Ik ben met een frisse blik gaan fotograferen in deze wijken. Ik heb me verplicht om er met de ogen van een pas aangekomen migrant naar te kijken, zonder de culturele rug-zak die ik van thuis uit meegekregen heb. Als je naar het buitenland op reis gaat, word je geconfronteerd met een nieuwe omgeving en kijk je anders naar de plaats waar je woont. Zo is het voor een migrant in België ook: het moet superverwar-rend zijn om een kruispunt met veel verkeerslichten over te steken als je dat in je thuisland nog nooit gezien hebt, terwijl wij dit doodnormaal vinden. Aan een aantal migranten heb ik gevraagd om mij op sleeptouw te nemen door hun wijken en me te vertellen hoe zij er hun eerste dagen als nieuwkomer beleefden. In de expo zijn naast foto’s van de aankomstinfrastructuur in deze Brusselse wijken ook portretten te zien. Vervolgens ben ik ook naar Marokko en Roemenië getrokken om daar foto’s te maken. Als ik wil kijken met de ogen van een migrant, moet ik ook naar de landen van herkomst reizen om het visueel referentiekader van daar te leren kennen. Het transit-karakter, het onaffe, het steeds onderweg

zijn… dat zie je niet alleen in Brussel, maar ook in de steden en dorpen van Marokko en Roemenië. Daar is ook de titel Halfway Home beginnen groeien.”

SURVIVALHoe ziet het parcours van een migrant er meestal uit?“Natuurlijk is geen enkel migranten- traject helemaal hetzelfde, maar er vallen zeker grote lijnen in te ont-dekken. Meestal begint een migrant met een exploratiefase: hoe ziet de buurt eruit, waar kan ik terecht voor hulp? Een dak boven hun hoofd vinden nieuwkomers vaak bij een landgenoot die iets verhuurt en werk vinden ze op een markt, in een winkeltje… vaak in de informele sfeer. Daarna volgt een consolidatiefase waarin ze regelmaat proberen te krijgen in hun leven. Dit is best moeilijk, want meestal hebben ze geen geld en papieren, dus kun-nen ze niet terecht bij verschillende diensten. Ik ken verhalen van mensen die twee dagen in de week werken bij een marktkramer waar ze 50 euro per dag verdienen, waardoor ze uit-komen op zo’n 500 euro inkomen per maand om mee rond te komen. Eens er wat geld verdiend is, volgt een investeringsfase: dan kunnen ze bijvoorbeeld een auto aanschaf-fen waardoor ze ook buiten Brussel kunnen gaan wonen of werken en zodoende hun netwerk vergroten. Er wordt gezocht naar een vaste job die niet meer in het zwart is, ze proberen hun papieren in orde te brengen, een huis te kopen, een gezin te stichten of hun partner en kinderen te laten overkomen vanuit het land van herkomst. Pas dan kan de integratie beginnen. Al wat daar-voor gebeurde was survival.”

Waarom zijn juist Molenbeek en Anderlecht de aankomstwijken?“Kuregem in Anderlecht is altijd al een aankomstwijk geweest. Aan het begin van de 18de eeuw werd er de voorloper van de huidige Bergense-steenweg aangelegd om goederen van het Pajottenland naar de stad te vervoeren. Toen waren er ook al boeren die hun hofstee verlieten en zich aan de rand van Brussel vestig-den. Een andere factor is het kanaal dat door deze wijken loopt. Als je infrastructuur aanlegt om goederen en diensten makkelijker over en weer te transporteren, moet je niet ver-baasd zijn wanneer er ook mensen over die wegen reizen. En hoe meer migranten ergens zijn, hoe meer netwerken er ontstaan. Rond de gemeenschappen die er neerstrijken ontwikkelen er zich restaurants, cafés, dancings… In Molenbeek zie je die aankomst-infrastructuur voor de Marokkaanse gemeenschap, in Sint-Joost-ten-Node aan het Noordstation voor de Turkse gemeenschap. Deze wijken zijn een noodzakelijke plek in de stad. In Molenbeek en Kuregem alleen al wonen er zo’n 200.000 mensen. De aankomstwijken strek-ken zich ondertussen zelfs uit tot in Laken, Vilvoorde…”

4

Hoe zie jij de toekomst tegemoet?“Als we even uitzoomen zien we dat we allemaal migranten zijn. Het merendeel van de ‘autochtone Brusselaars’ komt van elders, met grootouders uit West-Vlaanderen bijvoorbeeld. Ik vind Brussel een heel interes-sant laboratorium. Migratie is er zo wijdverspreid dat noch de Vla-mingen noch de Franstaligen een claim kunnen leggen op de stad. Alle gemeenschappen zijn er in de minderheid, waardoor Brussel echt van iedereen is. Na verloop van tijd zal dit vraagstuk zich dus vanzelf oplossen. Een land dat veel migranten aantrekt is een land dat in een positieve spiraal zit. Naties die migranten proberen buiten te houden zijn naties waar het minder goed loopt. Sinds er de afgelopen jaren een crisis waart door ons land, probe-ren we migranten strenger aan te pakken, terwijl we in de jaren vijf-tig en zestig smeekten om meer migranten die bij ons zouden kun-nen komen werken. Canada en de Verenigde Staten zijn er trots op dat ze een migratiemaatschappij zijn. Europa moet dit ook dringend aanleren, het is de enige uitweg om te leren omgaan met een superdiverse samenleving.”

TROTS OP MIGRATIEWat hoop je dat de jongeren in Destelheide denken of voelen bij jouw expo?“Ik zou graag hebben dat ze met meer vragen teruggaan dan voor ze de tentoonstelling bezochten, dat hun wereldbeeld een beetje op z’n kop werd gezet, dat ze zich afvragen hoe het voor een migrantenjongere van dezelfde leeftijd moet zijn om hier op te groeien… Ik hoop dat er echt een nieuw samenlevingscontract ontstaat, niet meer wij versus zij. Op dit moment voelen migranten zich geen onder-deel van onze maatschappij, omdat wij te weinig moeite doen om hen in de gemeenschap op te nemen. Er zijn ook heel wat foute percep-ties. We denken dat alle migranten vluchtelingen zijn, maar minder dan 10% van alle nieuwkomers zijn asielzoekers. Meer dan de helft van de migratie komt door gezinshereniging. Meer dan 60% van de migratie is ook intra-Europees, hoewel de perceptie leeft dat alle migranten uit Arabische landen komen.”

© Kurt Deruyter

5

KURT DERUYTER

WIE? Kurt Deruyter

WAT? Foto’s, teksten en installatie over migratie, de Brusselse aankomstwijken en de landen van herkomst

WANNEER? Van 19 oktober 2015 tot eind januari 2016

WAAR? Inkomhal Destelheide

MEER INFO? www.kurtderuyter.be

Gratis rondleidingen in expo - aanvragen bij Dharts

Expo

POETINOp jouw website las ik dat je aan twee reeksen werkt: Archetopoi en Anthropocene. Waar past Halfway Home in?“Halfway Home hoort bij de reeks Anthropocene. Dit is een nieuwe term die geologen gebruiken om aan te tonen dat we momenteel in een wereld leven waarin de invloed van de mens zo groot is geworden dat we echt kunnen spreken over een nieuw tijdperk: de man made environment. Meer dan de helft van de aarde is immers op een of ande-re manier beïnvloed door de men-selijke aanwezigheid. De stad is de ultieme omgeving die door de mens gemaakt is, waarbij alles functio-neel moet zijn. In Halfway Home probeer ik te focussen op de stad en op het verhaal van de mensen die er naartoe willen komen. Daarnaast is er ook de reeks Archetopoi. Hierin onderzoek ik net het tegenoverge-

stelde: meer archaïsche samenle-vingsvormen waar mensen op een heel andere manier met hun omge-ving omgaan, vaak in veraf gelegen gebieden. Door die twee extremen te bestuderen, krijg je een goed beeld van hoe de mens omgaat met zijn leefwereld.”

Waar droom je nog over als fotograaf?“Ik zou graag mijn reeks over Sibe-rië willen afwerken, voor het te laat is. Ik heb veel research gedaan naar de oorspronkelijke volkeren van Siberië en ik heb 86 bevolkings-groepen kunnen identificeren die op het punt staan om te verdwijnen. De laatste sjamaan van het volk dat ik er volg, is drie jaar geleden overleden. Net zoals de indianen in Amerika zijn ook de native Siberiërs gekoloniseerd, in dit geval door de Russen die geïnteresseerd waren in hun nertsen en pelsen. Sinds

Poetin weer aan de macht is, wordt het steeds moeilijker om dit soort reportages te maken over inheemse volkeren, want Rusland wil daar het liefst geen aandacht aan besteden. Telkens ik naar ginder reis, verzwijg ik wat ik er ga doen en verdwijn ik gewoon zonder mij op iedere plek te laten registreren. Ik moet dan steeds een boete betalen voor ik het land kan uitreizen, maar het is de enige manier waarop ik mijn ding kan doen. Ik sta er op een grijze lijst omdat ze weten dat ik met deze bevolkings-groepen werk, waardoor ik steeds moeilijker aan een visum geraak.”

Komt er nog een vervolg op Halfway Home?“Mijn doel is om telkens een nieuw onderdeel van het migratieproces te belichten. Terwijl het eerste deel vooral over de aankomstinfrastruc-tuur ging, gaat deel twee over de netwerken waarin de nieuwkomers terechtkomen. Ik schat dat ik zo’n zes à zeven jaar met Halfway Home ga bezig zijn. Ik ga proberen om uit ieder onderdeel een expo en een boek te puren. Hoe de reeks gaat eindigen weet ik al, nu de tussen-stappen nog (lacht).”

© Kurt Deruyter

6

WAT? Masterclass stadsfotografie met Kurt Deruyter

WANNEER? Vrijdagavond 6 november om 19u30 tot zondagnamiddag 8 november om 16u

WAAR? Destelheide

VOOR WIE? Iedereen (18+) met een gezonde interesse voor de stad en voor fotografie. Technisch niveau is van ondergeschikt belang, Alle toestellen welkom (analoog en digitaal, van compactcamera’s tot gesofisticeerde DSLR’s). Maximum 12 deelnemers.

PRIJS? 140 euro, verblijf in vol pension (maaltijden en overnachting) in Destelheide en vervoer naar Brussel inbegrepen.

MEENEMEN? Fototoestel en indien mogelijk computer met fotobewerkingsprogramma.

INSCHRIJVEN? www.destelheide.be

De masterclass begint op vrijdag-avond met een algemene introductie in het werk en de visie van Kurt Deruyter, gevolgd door een gegidst bezoek aan zijn tentoonstelling in Destelheide. Je leert de andere deel-nemers beter kennen en bespreekt je persoonlijk fotografisch werk met elkaar.

Na een eerste overnachting in Destelheide reizen we op zaterdag in groep naar Brussel. Hierbij vermijden we de platgetreden paden en kijken we met een frisse blik naar de stad. Kurt Deruyter neemt ons op sleeptouw langs minder bekende plaatsen, terwijl de deelnemers Brussel en haar bewoners op een ver-rassende manier leren fotograferen.

MASTERCLASS

KURT DERUYTER

Een lunchpakket wordt voorzien. We keren terug naar Destelheide, waar een avondmaal op ons wacht en we de resultaten van de dag bespreken.

Op zondag gaan we aan de slag met het fotomateriaal. We werken naar een concreet eindproduct toe: een poster, een boekje, concept voor een expo...

De focus in deze masterclass ligt op het verwonderd leren kijken naar de stad en niet op het technische aspect van fotografie. Verwacht dus ook geen workshop Photoshop, maar eerder een inspirerend weekend waarbij je door de lens van de camera naar onze fascinerende hoofdstad kijkt.

Tijdens het laatste weekend van de herfstvakantie geeft Kurt Deruyter ook een masterclass in Destelheide. Met een kleine groep verdiept hij zich in het fotograferen van de stad en haar inwoners. Na een bezoek aan Brussel worden de foto’s met de andere deelnemers besproken. Een inspirerend weekend waarbij de klemtoon ligt op het verwonderd kijken naar onze hoofdstad!

De expo en masterclass met Kurt Deruyter werden mogelijk gemaakt door de steun van de Cel Coördinatie Brussel van de Vlaamse Overheid.

Brussel © Kurt Deruyter

7

Terwijl in onze inkomhal de grote foto’s van Kurt Deruyter over de Brusselse aankomstwijken te zien zijn, kan je in onze bar de kleine fotoreeks van Tine Van Kerkhoven (°1991) over Brussel ontdekken. Gedreven door nieuwsgierigheid en gewapend met een grote dosis verwondering trekt Tine met haar smartphone de stad in op zoek naar beelden, om er vervolgens geestige omschrijvingen bij te bedenken.

TINE VAN KERKHOVEN

Expo

- postmodern -(Brussel, Vlaamsesteenweg)

(Brussel, tussen Noord en Zuid)

- kok au vin -(Brussel, Vlaamsesteenweg)

- stoelendanssaert -(Brussel, Danssaertstraat)

- ze drijft hem in een hoekje -(Brussel, Kartuizersstraat)

(Brussel, Beursstraat)

- kapstuk -(Brussel, Grasmarkt Straat)

De expo in Destelheide brengt een selectie uit het beeldarchief van Tine Van Kerkhoven. Hoewel er een reflexcamera op haar kast staat, kiest deze jonge Brusselse er toch voor om enkel met haar telefoon als fototoestel op pad te gaan. Op die manier lukt het haar vaak om stiekem een beeld vast te leggen, zonder dat iemand het ziet. Nadien deelt ze deze beelden graag met haar online vrienden, en nu ook met de jongeren in Destelheide.

Eerder werden haar foto’s geselecteerd voor ‘Photocontest Br(ik’ (2012) en ‘Curieus Fotowedstrijd’ (2014). Voor De Ambrassade maakte ze een foto-installatie n.a.v. het ‘Inhoudelijk kompas’ (2014).

WIE? Tine Van Kerkhoven

WAT? Smartphone fotografie in Brussel

WANNEER? Van november 2015 tot medio 2016

WAAR? In de bar van Destelheide.

MEER INFO? koffiebijtine.wordpress.com@koffiebijtinetine.van.kerkhoven@hotmail.com

9

- stoelendanssaert -(Brussel, Danssaertstraat)

- kapstuk -(Brussel, Grasmarkt Straat)

(Brussel, Grasmarkt Straat)

- beursstijging -(Brussel, Beursplein)

- lipstuk -(Brussel, Zennestraat)

© Estelle Vastenaekel

FOTOSPECIAL

FINISSAGE & CIRCUSTRY-OUT

Op maandagavond 21 september vonden zo’n 150 mensen de weg naar Destelheide. We sloten er onze prachtige Kunstbende-expo af in aanwezigheid van verschillende jonge deelnemers, werden door mentalist Kurt Demey getrakteerd op een ongelofelijke act en vielen van de ene verbazing in de andere tijdens de try-out van de circusvoorstelling Fillage van onze artiest in huis Sur Mesure. Een fotoverslag van een bijzondere dag!

10

© Vicky Bogaert

PERSONEELSDAG

Op maandag 28 september vond de jaarlijkse personeelsdag plaats in Destelheide waarbij al onze werknemers even hun werkplunje achterwege lieten en elkaar van een andere kant leerden kennen. Fotografe Vicky Bogaert deed een bijzondere fotoshoot met het personeel. Nadien volgde zij ook het spel dat jeugdwerkorganisatie crefi voor ons uitwerkte en waarbij alle personeelsleden hun inwendige Romein bovenhaalden. De beelden spreken voor zich...

11

FOTOSPECIAL

Onze artiest in huis-formule boomt zoals nooit tevoren. In 2015 zullen er maar liefst 60 residenties van kunstenaars en gezelschappen hebben plaatsgevonden. In de laatste maanden van dit jaar hebben we enkele theater-, dans- en circusgezelschappen bij ons in residentie. Bovendien vinden er opnieuw allerlei try-outs en interacties met de jongerengroepen plaats. De meeste artiesten komen zelfs voor het eerst naar Destelheide: dansgezelschap Lune, sociaal-artistieke organisatie De Tartaren, jonge choreografen zoals Youri De Gussem en Jenny Ambukiyenyi Onya...

19-25 OKTOBERCarré Curieux circus

Moussem - Hanane Hajj Ali theater

30 SEPTEMBER – 16 OKTOBER

26-30 OKTOBER EN 18-22 JANUARIQuintijn Ketels circus & dans

2-4 NOVEMBERJenny Ambukiyenyi Onyahiphoptheater

2-6 NOVEMBERYouri De Gussem dans

© Jason Aldridge

© Violaine Bishop

ARTIEST IN HUIS

12

OKTOBER 2015 - JANUARI 2016

14-18 DECEMBERTG Vagevuur theater

9-10 NOVEMBERDavid Hernandez dans

20-22 NOVEMBERCie Tartaren theater

12-13 DECEMBER lune dans

5-8 JANUARIParcours asbljeugddans

7-8 JANUARIStoomboot muziek

© Dries Segers

Cie Tartaren © Dries Segers

13

ARTIEST IN HUIS

Stefan Perceval is een graag geziene gast in Destelheide. Hij is al enkele jaren coach op De Zomeracademie en komt geregeld als gastdocent met andere groepen langs. In augustus kwam hij twee weken als artiest in huis werken met zijn gezelschap HETGEVOLG. Samen met acteurs Sien Eggers en Kwinten Van Heden repeteerde hij bij ons in residentie aan de voorstelling Wit is altijd schoon.

mensen vast die u dagdagelijks omringen en de ouders die je cadeau hebt gekregen, want het leven is al zo kort. Sommige beelden die ik in de laatste weken van de doodsstrijd van mijn vader heb gezien, zoals zijn lichaam dat blauw en paars werd, zitten ook in de tekst van de voorstelling vervat. Net zoals bij het personage van Sien zag ik ook bij mijn vader hoe hij vlak voor zijn dood allerlei verhalen en anekdotes oprakelde. Misschien is het maken van deze voorstelling voor mij wel een verwerking geweest van het moeilijke loslaten van mijn vader.”

Het thema van de moeder komt vaak voor in je werk. Je gebruikt het als vertrekpunt in jouw atelier op De Zomeracademie, het zit in voorstellingen zoals U bent mijn moeder en Wit is altijd schoon… Waarom juist?“Ik heb zelf een heel speciale band met mijn moeder. Ik vind een moeder het allerbelangrijkste in het leven. Bijvoorbeeld: ik ben momenteel bezig met een toneelstuk over Hendrik de Vijfde. Waarom verkracht hij de koningin van Frankrijk? Omdat hij geen liefde gehad heeft van zijn moeder, tiens. Het komt altijd weer op het belang van een moeder neer, althans toch voor mij. Zelfs als ik het er niet over probeer te hebben, kom ik er na twee seconden weer op uit. Ik kan immers enkel maar vanuit mezelf vertrekken als ik theater maak.”Waarom werk je zo graag samen

In de theatervoorstelling die gebaseerd is op de gelijknamige roman van Leo Pleysier, speelt Sien Eggers een vrouw die overleden is, maar nog steeds blijft praten en terugblikt op haar leven. Herinneringen gaande van haar kindertijd over haar huwelijk tot het moment dat den Duits binnenvalt of de dag dat ze twijfelde of ze met een andere man zou meegaan… het zit er allemaal in. Wit is altijd schoon is een erg sobere, maar ontroerende voorstelling die het hele najaar op tournee is. De eerste stappen werden gezet in Destelheide, van de

eerste tekstlezing tot de constructie van het decor. Wij spraken met Stefan Perceval, regisseur van de voorstelling en artistiek leider van HETGEVOLG.

Stefan Perceval: “Afgelopen jaar ben ik mijn vader verloren. Ik heb gezien hoe hij een gigantische strijd moest leveren om in leven te proberen blijven. Je adem durven loslaten is een van de moeilijkste dingen die er zijn. Je blijft je immers vastklampen aan het leven dat je zo koestert. Dat hebben we ook proberen meegeven in Wit is altijd schoon: pak de

HETGEVOLG

1414

“Ik kan enkel maar vanuit mezelf vertrekken”

met Sien Eggers?“Sien gaat telkens op zoek naar een ontzettende fragiliteit. Sien speelt niet hé, Sien is. Ik zie nog niet veel acteurs doen wat zij doet in Wit is altijd schoon. Hoe zij daar staat: zo puur, zo zuiver, zo vanuit zichzelf… De meeste acteurs komen binnen met een wapenschild vol bravoure en virtuositeit waar ze zich achter verstoppen. Sien laat toe dat ze als acteur gewoon op zichzelf terugvalt. Het is nochtans pokkemoeilijk om een gesprek aan te gaan met een publiek zonder iets te veranderen aan je stem of wie je bent. Maar zij kan dat.”

Je gaat al lang mee in de theater-wereld als acteur en als regisseur, en ondertussen ook als theater-directeur bij HETGEVOLG. Wat heb je in al die jaren geleerd?“Ik heb vroeger veel gespeeld bij grote gezelschappen zoals Het Toneelhuis, HETPALEIS en Het Zuidelijk Toneel. Al die tijd dacht ik van mezelf: ik ben niets waard. Ik had een laag zelfbeeld en dacht dat ik per ongeluk acteur was geworden. Betty Schuurman (bekende Nederlandse actrice, FT) zei me eens dat ze gek van me werd omdat ik iedere voorstelling anders acteerde (lacht). Ik heb tien jaar getoerd en ook op veel plekken in Europa gespeeld. Ik kan u zeggen: er zit niemand op u te wachten. Er zijn ook acteurs in Parijs. Eigenlijk is heel die toneelwereld zo fake als

de pest. Laatst was ik nog eens in De Duifkes (bekend Antwerps kunstenaarscafé, FT), maar dat zegt me niets meer. Die periode is voor mij voorbij. Wat er in die kunstenaars- wereld gebeurt, is allemaal zeer relatief en heeft nog maar weinig te maken met de echte wereld.”

“Twaalf jaar geleden deed ik een project met een vierde middelbaar Hout uit Kontich. Dat was een ingrijpende ervaring. Plots ontdekte ik dat ik goed was in het werken met deze zogenaamd ‘moeilijke gasten’. Ik focuste op hun eigen verhaal en niet op hun tekortkomingen, en dat werkte. Op zo’n moment besefte ik dat iedereen zijn eigen pad moet lopen, zowel die jongeren als ikzelf. Plots kon het me helemaal niets

© Kris Dewitte

15

ARTIEST IN HUIS

© Kris Dewitte

meer schelen dat ik naast andere steracteurs in grote toneelstukken speelde en wou ik ook geen toneelstukken meer maken om het publiek te pleasen. Het moet altijd de mens zijn die voorop staat. Ik heb veel geleerd van mensen zoals Wim Opbrouck, Peter Van den Eede, Frieda Pittoors… Zij zetten altijd hun menszijn voorop aan hun acteren.”“De dag waarop je ontdekt dat je gewoon je eigen pad mag lopen – of je nu bankbediende, loodgieter of theaterregisseur bent – is zo belangrijk. Het moment waarop je beseft dat je je niet anders moet voordoen dan je bent. Dat geef ik ook telkens mee op De Zomeracademie: wees wie je bent en verschuil je niet achter dure woorden of theorieën van iemand anders. Blijf niet Sartre citeren als je niet weet waar die woorden vandaan komen.”

Hoe geef je jouw visie vorm bij HETGEVOLG? “Ik wil altijd vanuit de mens vertrekken. De mensen waar ik nu mee werk, zijn de kunstenaars van morgen: mensen die in armoede leven, vluchtelingen, jonge gasten op school… Zij zijn onze vrijwilligers en ambassadeurs, zij geven een ziel aan een theaterhuis. Als ik gastkunstenaars uitnodig, moeten ze geïnteresseerd zijn in de mensen met wie ze werken en niet enkel vanuit hun eigen navelenpluche kunst maken. Dat idee is bij HETGEVOLG sterker aanwezig dan bij andere gezelschappen. Ik ben zelfs onlangs uitgenodigd bij de Koning omwille van onze sociale

werking. De dag waarop je beseft dat de mens belangrijk is, is zo fucking bevrijdend.”

“Momenteel loopt bij ons ook het project Kijk Kind, waarin ik met anderstalige nieuwkomers en mensen in armoede werk. Het zijn onze dunne vellekes, zoals ik hen noem. Al hebben we allemaal maar een dun velleke, hé (lacht). Het is fijn om te zien hoe iedereen naargelang het project vordert dichter naar elkaar toegroeit. Toen we onlangs het nieuws kregen dat een van onze deelnemers, Belaihni, uitgewezen werd en terug naar Ethiopië moest, reageerde iedereen erg emotioneel. Ik wou hem met HETGEVOLG nog verder helpen, maar ik kreeg zelfs dreigementen dat we onze subsidie zouden kwijtraken als ik dat zou doen…”

Toen je pas begon bij HETGEVOLG, zei je in een interview dat het gezelschap op dat moment helemaal achteraan het theater-peloton fietste. Waar vind je dat jullie anderhalf jaar later al staan?“Ergens in het midden van het peloton. Af en toe demarreren we wel eens, maar dan wel als de tv-uitzending nog niet begonnen is (lacht). Dat moeten we nog leren: demarreren wanneer iedereen kijkt. Voor journalisten merk ik bijvoorbeeld dat Turnhout geografisch toch moeilijk ligt om veel aandacht te krijgen. Al voel ik wel dat iedereen HETGEVOLG stilaan opnieuw aan het ontdekken is. Een huis moet groeien hé,

op anderhalf jaar tijd kan je niet zomaar nationale top worden. Voordat ik hier kwam werd er amper geïnvesteerd in mensen: het huis werd niet gedragen, de mensen die er werkten waren moe en lusteloos…”

Wat me opvalt is hoe geëngageerd je bent en dat je een goede katalysator van talent bent. Zelfs nadat een cursus afgelopen is, kan je mensen nog motiveren om verder te creëren en kom je vaak nog eens langs om te coachen.“Ik heb die energie al van jongs af aan, ik ben altijd een druk mannetje geweest (lacht). Ik geloof echt dat mensen over hun schaduw heen kunnen stappen, omdat ik het zelf ook heb meegemaakt als jonge acteur. Ik probeer mensen altijd net dat stapje verder te duwen als maker en als speler, maar vooral ook als mens. Dat is toch het allerbelangrijkste.”

■ Filip Tielens

16

Na het jarenlang organiseren van tentoonstellingen heeft Destelheide stilaan een bescheiden kunstcollectie verzameld. Naast onze tijdelijke expo’s willen we ook de knapste kunstwerken die we aankochten of in bruikleen hebben van de Vlaamse Gemeenschap beter ontsluiten voor het publiek in Destelheide. Tegen het einde van 2015 kan je dus in alle gangen, maar ook in het restaurant, in de slaapblokken, enz. een vernieuwde permanente kunstcollectie ontdekken!

■

Nieuw: ons artiest in huis-gastenboek. Hierin kunnen artiesten in residentie een persoonlijke boodschap kwijt na hun verblijf in Destelheide. Deze reactie van danseres Lies Borgermans willen we jullie niet onthouden… “Wat een droom. Hier verblijven is op twee manieren verrijkend. Enerzijds kan je je helemaal afzonderen en zonder afleiding werken en vanalles proberen. Anderzijds is er ook de aanwezigheid en het contact met de groepen. Ik zou nog zaken kunnen opschrijven, maar ik ga afsluiten dat ik toch met spijt in het hart alweer wegga. Ik kom met veel plezier terug om verder te werken en te tonen wat ik in Ijsland gemaakt heb!”

■

Van 8 tot 11 december komt RITCS Radio naar Destelheide, samen met docent Luc Haekens (ook bekend als de reporter uit De Ideale Wereld). De radiostudenten zullen in de omgeving van Destelheide op zoek gaan naar bijzondere verhalen over de regio, om er vervolgens een audioproject over te maken. We bekijken met hen hoe we deze documentaires kunnen ontsluiten voor onze bezoekers en voor de buitenwereld!

■

Omwille van familiale redenen werd de Masterclass theater van Inne Goris uitgesteld. We zoeken momenteel een nieuwe datum in 2016 voor deze vierdaagse workshop voor leerkrachten uit het kleuter- en het lager onderwijs, i.s.m. CANON Cultuurcel.

■

Destelheide kwam de laatste tijd geregeld in de media. Zo maakte Ring TV twee knappe reportages over onze Masterclass met Ultima Vez en over De Zomeracademie. Er werd ook een artikel over Destelheide in de Randkrant gepubliceerd. Daarnaast verschenen we zelfs op deredactie.be wegens de ontdekking van een zeldzame bijensoort op ons domein. Enkele

fragmenten uit het artikel: “In Dworp is in het kader van een gemeentelijk bijenproject van Natuurpunt een zeld-zame groene zandbij gezien. Het is de tweede waarneming in ons land in zeker 20 jaar tijd. Het zou de allereerste keer zijn dat een relatief grote en duurzame populatie van de soort wordt ontdekt. De groene zandbij is een solitaire bij van ongeveer 7 mm groot. De soort heeft haar naam te danken aan de groenblauwe glans op het lichaam. Deze glans is echter enkel zichtbaar met de juiste lichtinval of met een goede loep. De aanwezigheid van ereprijs, een plant uit de Weegbreefamilie met blauwpaarse bloemen, is cruciaal voor het overleven van de soort.”

■

Destelheide gaat steeds meer de internationale toer op. Voor 2016 zitten er al enkele projecten in de pijplijn. Ons eerste JINT-dossier om een internationale uitwisseling op poten te zetten rond IK JIJ WIJ, de tentoonstelling en bijhorende app van Rasa, is ingediend. Dharts-coördinator Lies Jacob volgde een bijscholing rond human rights education bij de Raad van Europa in Boedapest. En we onderzoeken ook de mogelijkheden om vanaf volgend jaar met EVS-stagiairs te werken!

© Hans Stockmans

TELEX

17

SFEERBEELDEN

De 21ste editie van De Zomeracademie was alweer een artistieke voltreffer! In deze jaarlijkse atelierweek konden zo’n honderd creatievelingen zich uitleven in negen artistieke disciplines: performance, monumentaal beeld, verhalen maken en vertellen, geluids- en luisterkunst, redesign, muziek & beeld/beeld & muziek, fotografie, songwriting en kostuumontwerp. De Zomeracademie is een organisatie van Destelheide en De Veerman, in coproductie met Aifoon, MATRIX, Danspunt en KASK. De volgende editie vindt plaats van 18 tot 24 juli 2016. In ons komende magazine ontdek je alles over de programmatie!

www.zomeracademie.be

© Hans Stockmans © Filip Tielens

© Monica Monté

18

ZOMERACADEMIE

© Hans Stockmans

© Piet Vranckx

© Hans Stockmans

© Hans Stockmans

© Filip Tielens

© Johan Depoortere

19

BELEID

1. Aanleiding van veranderingBijna 20 jaar ging de jeugdsec-tor door met het organiseren van kadervorming op basis van dezelf-de, grotendeels ongewijzigde, visie op vorming van jeugdwerkers. Hoewel in het algemeen gesteld werd dat kadervorming inspeelt op inzichten, houdingen en vaar-

NIEUWE DECREET

KADERVORMING JEUGDWERK

In Destelheide krijgen we heel wat animator-cursussen uit het erkende jeugdwerk over de vloer. Daarom informeren we de lezers van dit magazine graag over de grote hervormingen die de Vlaamse Regering recent doorvoerde omtrent de manier waarop jeugdwerkorganisaties een cursus moeten organiseren en hoe animatoren (in spe) een attest kunnen behalen. Toon Vanotterdijk van De Ambrassade lijstte voor ons alle belangrijke wijzingen op.

digheden, werden deze nooit heel expliciet verwoord. De focus lag op de thema’s of domeinen die aan bod moesten komen. Deze bleven zo vaag dat het niet echt duidelijk was waar zo’n cursus nu precies toe moest leiden. Op termijn heeft dit geleid tot een veelheid aan kader-vormingsprogramma’s. Eenzelfde attest dekt met andere woorden niet dezelfde lading. Daardoor

rezen zelfs binnen de eigen sector vragen over de feitelijke betekenis en de onderlinge gelijkwaardigheid van de uitgereikte attesten.

De nieuwe regeling tracht de kadervorming meer gerichtheid te geven en bij te benen met een hedendaagse visie op vormingsprocessen. In het werken met competenties ziet men een

Vanaf 1 oktober 2015 treedt een vernieuwde kadervormingsregeling in werking. Deze wijzigt heel wat aan de kadervorming van animatoren, hoofdanimatoren en instructeurs zoals we die de afgelopen jaren kenden. Vele jeugdwerkers vragen zich hardop af waarom de criteria nu zo sterk moesten wijzigen en vooral: wat dit voor jeugdwerkers en hun organisaties betekent. Dit artikel tracht een beknopt antwoord te voorzien op deze vragen. Een uitgebreid relaas van dit alles vind je in ons Kennisdossier Kadervorming, beschikbaar op www.ambrassade.be.

© crefi

20

21

dankbare methode om deze visie te updaten. Zo leren jongeren doorheen kadervormingstrajecten herkennen en benoemen wat ze er bijleren. Daarnaast is er ook een wetgevingstechnische reden om de regeling aan te passen. In vroegere versies van de criteria was het reglement nauw verbonden met het decreet dat erkenning en subsidiëring van landelijk georganiseerd jeugdwerk regelt. Doordat dit laatste decreet sinds 1998 vaak werd gewijzigd, viel die band weg. In die zin werden de criteria een soort van pseudowetgeving: wel geldig en bepalend, maar los van enige decretale inslag. Daar wil Minister van Jeugd Sven Gatz graag verandering in brengen.

2. Wat verandert er nu net?Met een meer hedendaagse visie op vorming, de resultaten van een grondige screening van de praktijk en een analyse door de sector in de hand, ging de administratie in samenwerking met de jeugdsector aan de slag om de regeling te wijzi-gen. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad, maar de nieuwe rege-ling is een feit en gaat in werking op 1 oktober 2015.

2.1 Voor jeugdwerkersWat betekent de verandering nu concreet voor jeugdwerkers die een attest willen behalen?

- Toevoeging van evaluatiemomentAls je een attest wil behalen, moet je een volledig kadervormingstraject afronden. Het komt er op neer dat je een cursus volgt van 50 vormings-uren, een stage loopt van minstens

50 uren in begeleiding van kinderen en/of jongeren en deelneemt aan een evaluatiemoment van 4 uren. Ten opzichte van de gekende rege-ling is vooral dat reflectiemoment een nieuwtje. Waar je vroeger na je stage gewoon je stageboekje opstuurde en nadien je attest opge-stuurd kreeg, zal je nu moeten deel-nemen aan een evaluatiemoment om je attest te verkrijgen. Op zo’n moment kom je met andere deelne-mers en begeleiders samen om een grondige reflectie te maken over het hele traject dat je aflegde.

- Afronding van een traject gebeurt in maximum 3 jaar

Als deelnemer ben je in de nieuwe regeling verplicht om binnen drie jaar je gehele traject af te ronden. Vanaf het moment dat je je eerste dag cursus beleeft tot aan de afron-ding van het evaluatiemoment mag er drie jaar overgaan.

© crefi

BELEID

ook dat je contact houdt doorheen het traject.

- Gewijzigde administratieIn de nieuwe regeling werkt men niet langer met allerlei in te vullen formulieren. Per soort vorming die je als vereniging wil aanbieden (animator, hoofdanimator, instructeur), dien je éénmalig een dossier in. Hierin geef je aan wat je visie is op het traject, welke inhouden aan bod komen en op welke wijze je het traject organiseert en ondersteunt. Nadien moet je enkel nog online melding maken wanneer je een cursus organiseert. Geen verslag meer nadien, geen cursusschema’s indienen op voorhand… Kortom: minder papierwerk.

- Cursus, stage en evaluatiemo-ment zijn gebaseerd op compe-tentieprofielen

De vroegere domeinen zorgden ervoor dat cursusinhouden vooral afgestemd werden op verplichte inhouden. Dit systeem wordt opge-geven. In plaats van te focussen op leerinhouden, stelt de nieuwe regeling leerresultaten voorop. Elk attest (animator – hoofdanimator – instructeur) is gekoppeld aan een competentieprofiel met een lijst van competenties waaraan gewerkt moet worden. Op die manier staan leerresultaten voorop en bepalen deze de doelstellingen en inhouden van een cursus, stage en evaluatiemoment.

- Verandering van deelnemers- en begeleiderseisen

In de nieuwe regeling kunnen deel-nemers vanaf hun 15de deelnemen aan een cursus. Vanaf minimum 4 deelnemers (vroeger waren dat er 8) kan een cursus doorgaan. De eisen voor begeleiders op cursus en tijdens stage veranderden ook grondig.

3. Rol van De AmbrassadeDe Ambrassade ondersteunt de jeugdsector in de omschakeling naar het nieuwe kadervormingssysteem. We doen dat op verschillende manie-ren. Enerzijds door de ontsluiting van ons Kennisdossier Kadervorming op www.ambrassade.be waarin je de mogelijke consequenties voor jouw werking en handige tools om met de wijziging aan de slag te gaan kan terugvinden. Op 27 februari 2016 organiseert De Ambrassade een studiedag rond Attestenregeling 2.0, waarin we focussen op drie dingen: uitwisselen over praktijken en erva-ringen in de vernieuwde regeling; samen reflecteren over het veran-deringsproces en hoe we dit kun-nen aanpakken en bijsturen; en het organiseren van een evaluatiemo-ment. Ten slotte is De Ambrassade ook een helpdesk bij vragen, problemen en moeilijkheden.

■ Toon Vanotterdijk

- Werken met een generiek trajectboekje

In de vernieuwde regeling staat dat alle deelnemers doorheen hun kadervormingstraject met hetzelfde instrument opgevolgd worden: een trajectboekje dat door de Vlaamse Overheid voorzien wordt. De brede waaier aan verschillende stage-boekjes die organisaties specifiek voor hun werking voorzien, zal dus niet meer bestaan. We spreken nu ook van een trajectboekje, in die zin dat je als deelnemer in elk deel van het traject (cursus, stage, evaluatie- moment) met je boekje aan de slag gaat. Je gaat in gesprek met je begeleider in elke fase en reflecteert samen over jouw voortgang als ani-mator, hoofdanimator of instructeur.

2.2 Voor organisatiesVoor verenigingen die kadervorming organiseren, wijzigt er ook heel wat.

- Opvolgingsplicht voor de vereni-ging doorheen het hele traject

Waar je vroeger een cursus organi-seerde en je de deelnemers nadien losliet op het jeugdwerklandschap, ben je nu verplicht om ze na hun begeleide stage opnieuw in huis te halen voor een reflectiemoment. Dit betekent dat je als vereniging zowel instaat voor de organisatie van een cursus, alsook een evaluatie- moment voor deelnemers die hun stage afgerond hebben. Dit impliceert

© crefi

22

TE GAST

Jeugd en Muziek is al jarenlang een graag geziene gast in Destelheide. Op hun muziekstages zoals Band Lab maken ze jongeren wegwijs binnen de wondere wereld van de muziek. Wanneer Jeugd en Muziek bij ons te gast is, klinken uit alle ramen en deuren aanstekelijke deuntjes! Een sfeervol fotoverslag van afgelopen zomer.

JEUGD EN MUZIEK

© Laurie Willems

Meer info? www.jeugdenmuziek.be

23

INTERNATIONAAL

De leden van Vitamine C vormen een bont gezelschap gelijkgestemden: bibliotheekmedewerkers, cultuuredu-catoren, leerkrachten, kunstenaars, beleidsmedewer-kers, begeleiders in het jeugdwerk, etc. In dit lerend netwerk kan je je eigen expertise inbrengen en leren van anderen.

De zogenaamde bruispartijen reiken je kansen tot ontmoeting én een stevige dosis ideeën aan. Je kan er nieuwe contacten leggen, van gedachten wisselen of samenwerkingsbanden smeden. In het verleden stonden bruispartijen onder meer in het teken van kunst voor de allerkleinsten, diversiteit of vrijhavens voor jongeren. In samenwerking met tal van partners organiseerde Vitamine C onder meer een Soirée Barbare met de Italiaanse filosoof Alessandro Baricco over cultuurbarbarij onder jongeren, kwam er een ontmoetingsmoment tussen cultuurwerkers en begeleiders uit de jeugdwelzijnssector en wisselden Waalse en Vlaamse collega’s projecten en naamkaartjes uit tijdens een studiebezoek aan Mons.

Vitamine C mikt op een kruisbestuiving tussen Vlaamse en internationale praktijken, methodieken en visies. Een internationale werking biedt een nieuw perspectief op je eigen activiteiten en je laat je inspireren door buitenlandse contacten, hun ervaringen en voorbeelden. Vitamine C ondersteunt organisaties bij het uitwerken van internationale werkbezoeken of projecten en helpt bij het zoeken naar en contacteren van interessante sprekers uit heel Europa. Zo verzorgt Vitamine C al een aantal jaar het interna-tionale luik van het Sectormoment Cultuureducatie en kloppen collega’s uit het culturele veld regelmatig bij hen aan voor advies en matchmaking wat betreft buitenlandse gasten.

Vitamine C is een netwerk van mensen die dezelfde passie delen voor kunst en cultuur voor en door kinderen en jongeren. Een beweging van onderuit die opkomt voor creativiteit als levensnoodzakelijke vitamine. Als socio-culturele organisatie of als gepassioneerd individu loont het zeker de moeite om je te laten inspireren door andere leden. Bovendien gaan Destelheide en Vitamine C in de toekomst samenwerken rond internationale projecten. Een introductie door Eefje Raets en Tine Marguillier van Vitamine C.

VITAMINE C

24

Vitamine C is eveneens stichtend lid van het International Creative Education Network (ICEnet) (http://icenet.ning.com/), een wereldwijd netwerk dat kunstenaars en kunsteducatoren verbindt en onderlinge samenwerkingsmogelijkheden stimuleert. Binnen dat netwerk werd net het Europese project Training Requirements and Key Skills for Artists (TRaKSforA) afgerond. Het resultaat van deze samenwerking tussen acht landen is een zelfevaluatietool die inzicht geeft in de vele competenties van een cultuureducator. Op http://bruismee.be/page/traksfora lees je er meer over en kan je de tool zelf uitproberen.

De komende twee jaar coördineert Vitamine C het project Creative Spaces (http://bruismee.be/page/creative-spaces), dat in Europa voortbouwt op het traject “Vrijhavens, over ruimte voor jong cultureel verzet” dat in 2014 in Vlaanderen liep. Welke ruimte hebben jongeren nodig voor hun creativiteit? Werken deze broedplaatsen inclusief? Hoe kunnen overheden deze initiatieven ondersteunen? Het zijn maar enkele van de kernvragen

© Lisanne Valgaerts, Oona Smets en Julie Feyaerts

die de internationale partners zullen proberen te beantwoorden. Op de resultaten is het nog wachten tot eind 2016.

Om deze internationale ervaringen te kristalliseren tot een duurzame werking is Vitamine C ook permanent betrokken bij verschillende Europese netwerken. Vitamine C neemt, naar het voorbeeld van oprichter Piet Forger, regelmatig deel aan buitenlandse conferenties en netwerksamenkomsten.

Het volgende wapenfeit van Vitamine C is het Sectormoment Cultuureducatie op 17 november 2015 waarin ingezoomd wordt op cultuureducatie in relatie tot meertaligheid. Voor wie meer wil weten over de bruisende activiteiten van Vitamine C is er de nieuwsbrief en op geregelde tijden een cultuur-shot vol inspiratie en Aha-erlebnissen. Alle info en inschrijven op www.bruismee.be!

■ Eefje Raets & Tine Marguillier

Interessante internationale organisaties zijn ondermeer: - Trans Europe Halles (http://teh/net/): verenigt 58

multidisciplinaire cultuurcentra- IETM (http://www.ietm.org/): een ledenorganisatie

rond hedendaagse podiumkunsten - CAE(http://cultureactioneurope.org): vertegenwoor-

digt de culturele sector op Europees niveau- ENCC (http://www.encc.eu/): organisatie die lokale

cultuurcentra in Europa verenigt.- InSea (http://www.insea.org/ ): een internationale

organisatie rond kunsteducatie- Assitej (http://www.assitej-international.org/): een

verenging die theaters, organisaties, makers en geïnteresseerden uit de podiumkunsten samen-brengt en sinds kort een Belgische afdeling heeft.

25

TE GAST

AFSBegin juli was AFS te gast in Destelheide met de internationale uitwisselingsstudenten die het afgelopen jaar bij een gastgezin in België verbleven. Vlak voor de jongeren terug naar hun thuisland zouden vertrekken, kwamen ze nog een keer samen om hun ervaringen uit te wisselen en zich voor te bereiden op de afronding van een ongelofelijk jaar vol mooie herinneringen. Wij spraken met vijf enthousiaste jongeren, allen 17 of 18 jaar oud, over hoe zij hun jaar in België beleefden.

Hadden jullie bepaalde verwachtingen voor jullie naar ons land kwamen?Galia Muñoz (afkomstig uit Mexico, verbleef in Leefdaal): “Ik verwachtte dat België erg netjes zou zijn en dat de mensen een beetje koud en niet zo vriendelijk zouden zijn. Uiteindelijk bleek dat België inderdaad behoorlijk proper is, maar dat de mensen net wél erg warm en lief zijn (lacht)!”

Joaquina Toledo (afkomstig uit Argentinië, verbleef in Hoegaarden): “Ik wou niet zoveel verwachtingen hebben voor ik naar hier kwam. Een land spreekt immers voor zichzelf. Natuurlijk zijn er de stereotype ideeën die je hebt: in Europa is men minder warm van hart dan bij ons in Latijns-Amerika, mensen concentreren zich meer op zichzelf terwijl wij meer belang hechten aan familie en vrienden, etcetera. Ik had deze zaken verwacht en ben ze hier ook tegengekomen, maar zeker niet bij iedereen. Je vindt alle soorten mensen in België.”

Baris Solmaz (afkomstig uit Turkije, verbleef in Blanden): “Het is natuurlijk niet altijd gemakkelijk om zo plots in een nieuw land aan te komen. In het begin waren er zeker ook moeilijke momenten, maar eens ik na een drietal maanden echt de klik gemaakt had, beleefde ik echt een fijne tijd.”

Tanay Ulug (afkomstig uit Turkije, verbleef in Diksmuide): “In het begin moet je wennen aan je nieuwe situatie, maar daarna liep het vlotter.”

Ege Erpin Urgenç (afkomstig uit Turkije, verbleef in Wuustwezel): “De vrienden die ik hier maakte zijn veel hechtere vrienden dan die ik in Turkije heb. Het was als Turkse jongen overigens niet altijd gemakkelijk om hier te wonen omdat er veel racisme tegenover ons is. Men denkt dat wij allemaal op kamelen rijden en iedere

dag kebab eten, wat natuurlijk helemaal niet waar is (lacht).”

Als het zou kunnen, zouden jullie dan langer willen blijven?Iedereen in koor: “Ja!”

Joauqina: “Ik zou enkel langer willen blijven als iedereen ook langer zou kunnen blijven. Naar Argentinië en mijn familie en vrienden ginder kan ik immers altijd terug, maar deze situatie hier kan ik nooit meer opnieuw beleven. Natuurlijk kan ik ooit terug naar België komen, maar dan niet meer in de familie, vriendengroep en school waar ik nu zo welkom was.”

Wat deden jullie hier in Destelheide met AFS?Ege Erpin: “We kwamen drie periodes naar hier. In de eerste periode leer je omgaan met de cultuurshock, de tweede draait om je familie en de derde gaat over het naderende vertrek naar je thuisland. Ik durf zeker zeggen dat het opnieuw een cultuurshock zal zijn om nu terug naar Turkije te gaan.”

Baris: “Onze begeleiders en instructeurs op dit weekend weten heel goed hoe het werkt. Zij gingen immers allen ook op uitwisseling naar het buitenland en maakten dus dezelfde ervaringen mee.”

Zijn jullie veranderd?Joaquina: “Heel veel.”

Ege Erpin: “Iedereen van ons is veranderd omdat we de mogelijkheid hebben gehad om naar een andere plek te reizen dan we gewoon waren. In Turkije was ik best ongelukkig, maar toen ik naar hier kwam, besefte ik dat het geen echte problemen waren en kon ik alles beter relativeren.”

26

Galia: “Ik werd ontzettend onafhankelijk hier. Het is erg leuk om jezelf beter te leren kennen. Als ik in Mexico verloren reed, belde ik mijn moeder. Hier moet je jezelf zien te redden.”

Joaquina: “Ik ben zekerder geworden over mezelf en tegelijk ben ik trotser geworden op mijn thuisland. Voordien haatte ik Argentinië en zei ik dat ik er niet langer wilde blijven. Ik bekritiseer mijn land nog steeds, maar nu heb ik tenminste meer argumenten om dit te doen. Afstand gaf me veel perspectief.”

Baris: “In Turkije was ik een rustige jongen, hier ging ik vaker uit, was ik meer open en maakte ik meer vrienden. Ik bloeide echt open.”

Wat was het mooiste moment dat jullie hier meemaakten?Galia: “Een van de beste momenten was wanneer je beseft dat je deel begint uit te maken van een gemeenschap. In het begin wist ik zelfs niet eens hoe ik een bus moest nemen, maar nu gaat het perfect!”

Tanay: “Bij mij zit het in de kleine zaken: op café gaan, praten met vrienden…”

Joaquina: “Op de momenten met de andere uit-wisselingsstudenten voelde ik me het best. Ik voelde me anders, meer vrij. I love feeling international!”

Baris: “Ik heb me nooit een toerist gevoeld in België. Als ik samen ben met mijn vrienden van hier, bekijkt niemand me als ‘iemand anders’.”

Ege Erpin: “Ik had een vriendengroep die elkaar elke dag zag. Ik sliep zelfs meer bij mijn vrienden dan in het huis van mijn gastouders. Ik kan je verzekeren: Belgium has a wonderful underground party scene (lacht).”

Wat zullen jullie het meest missen?Ege Erpin: “De rust hier.”

Joaquina: “Alleszins niet het weer, dat is zeker! (iedereen lacht)”

■ Filip Tielens

v.l.n.r.: Tanay, Joaquina, Baris, Ege Erpin, Galia

© Filip Tielens

27

facebook.com/destelheide

twitter.com/destelheide

pinterest.com/destelheide

vimeo.com/destelheide

issuu.com/destelheide

Stuur een tweet @Destelheide en laat ons weten wat je van dit magazine vindt of hoe je ver-blijf in Destelheide is/was!

Volg ons op de sociale media:

© Hans Stockmans