Magazine voor en door cliënten van GGZ Oost Brabant

December 2014

De Horizon wil cliënten aan het woord laten. De Horizon informeert elke 2 maanden over

onderwerpen uit het dagelijks leven van cliënten, over ontwikkelingen binnen de Geestelijke

gezondheidszorg en over de locaties van de GGZ Oost Brabant. Uw bijdrage is welkom. De

redactie bepaalt wat geplaatst wordt. Artikelen kunnen ingekort worden. De Horizon is ook te

vinden op intranet onder Cliëntenraad. Onder pseudoniem schrijven mag, als de naam bekend

is bij de redactie.

Lever uw kopij in voor 12 januari 2015

Redactie

Lennart van den Elsen, Jan-Anton van der Mooren, Ger van Lankvelt, Ine van Wijk,

Fred Fassaert, Agnes Blok en Twan Aarts.

Redactieadres

horizon@ggzoostbrabant.nl

- Horizon, Cliëntenraad, Kluisstraat 2 5427 EM Boekel.

- secretariaat en opmaak (maandag en donderdag 0492-846366) Bea van Leuken.

Wilt u de Horizon thuis ontvangen?

Dat kan! Neem daarvoor contact met ons op.

Drukwerk Verspreiding

Weemen Drukwerk & Communicatie Dichterbij/Werkkracht Heesch

C OLOFON

Kaft getekend door Nathalie Delisse

3

V OORWOORD

Bespiegeling

Afscheid nemen

van het oude jaar.

Het lijkt weer omgevlogen

een nieuw jaar ligt weer klaar!

Uren, dagen, maanden.....!

Herinneringen zijn opgestapeld

van vreugde maar ook van verdriet

van de afgelopen 365 dagen!

Maar die tijd

zij komen niet meer terug!

Hoe bizar het ook klinkt.

Dagen van niet zo lang geleden,

is nu verleden!

Oliebollen worden er gebakken

met vreugde en plezier!

De laatste dag; even stilstaan

met veel gepraat, gelach, misschien ook een traan,

Lekkers, misschien een wijntje met bier.

zij komen niet meer terug!

En dan, wordt er afscheid genomen

een nieuw jaar komt binnen!

Het oude jaar is voorbij waarin veel op ons af is gekomen

twaalf maanden zijn er weer te overwinnen.

Als redactie van de Horizon wensen wij iedereen heel veel goeds en gezondheid

4

NHOUD I Voorwoord 3

Inhoud 4

Een overdenking 5

Interview met Remy Roest 6

Nieuws van de Cliëntenraad 8

Gluren 9

Bus project ODAC Helmond 9

Koken met Ine 10

Roomse mopjes 11

Tegenstellingen 12

Roomse mopjes 13

Inloop Oss gaat verhuizen 13

Dichter des GGZ’s 13

Raad van Bestuur informeert 14

Kunst 15

Lot-us 16

Gedicht 16

De Paus en zijn chauffeur 17

Open dag ODAC Helmond 17

Heeft het gesmaakt 18

Je naam voor goede vrienden 18

De ontmoeting 19

Van de doden niets dan goeds 20

Kerstmis of kermis 21

Wie betaalt waarvoor 22

Balinese kunst 22

Staatssecretaris van Rijn in Uden 23

In memoriam 23

Jubilarissen medezeggenschap 24

Lachend verleden 28

Ellen van Duuren 25 jaar in dienst 29

De bijbel in gewone taal 30

Roomse mopjes 31

Een dennenboom met iets eronder 32

Golfclinic bij de buren 35

Er verandert veel in de zorg 2015 36

Leonard Cohen 38

Ode aan Helga 38

Die gedanken sind frei 39

Wat betekent veiligheid voor jou? 40

De zin en onzin van de antroposofie 42

Medicinfo bezoekt Coudewater 45

Bonte Avond Coudewater 45

Zorgverbeteringen 46

Zie je wel 46

Activiteiten 47

Kreet van de maand 48

5

Het eind van het jaar komt alweer in zicht

’s Avonds vroeg donker en ’s morgens laat licht

Een jaar waarin heel veel is gebeurd

Er is plezier gemaakt en er is ook getreurd

Een vliegtuig schoot men zomaar neer

Het was afschuwelijk, geen overlevenden meer

Nederland was in diepe rouw

Je vraagt je af wie doet zoiets nou

Ook worden er dagelijks mensen vermoord

Intens verdrietig als je zoiets hoort

Oorlog, racisme, geweld, vluchtelingenkampen

Een orkaan, aardbevingen en andere natuurrampen

Ik weet je kan niet bij alle verdriet stil blijven staan

Maar er ook niet zomaar aan voorbij gaan

Men moet anderen helpen die verkeren in nood

De armoe en ellende in de wereld is heel groot

Ook in ons land komen er steeds meer bezuinigingen

Op de zorg en nog veel andere dingen

Weet je de armoedzaaier en de gewone man

Worden daar uiteindelijk de dupe van

Toch blijf ik hoopvol voor het nieuwe jaar

We moeten er toch iets van maken met elkaar

En begrip voor ieder zijn standpunt tonen

Wij moeten als eenheid op deze aardbol wonen

En weet je er is overal weleens wat mis

Toch ben ik blij dat Nederland mijn vaderland is

Wat ik aan iedereen zou willen wensen

Een vredig maar vooral een gezond jaar voor alle mensen

EEN OVERDENKING

door Annie van Engeland- van der Kruijssen

6

voor Remi dat psychiatrie zijn vak moest gaan

worden.

Psychiatrie kent veel invalshoeken om aan te

sluiten bij mensen met een psychisch

probleem. Enerzijds biologisch, maar ook

sociaal en ga zo maar verder. Het is vooral

boeiend om de juist ingang te nemen om bij

mensen aan te sluiten en mensen in hun eigen

kracht te zetten, vertelt Remy. Dat brengt

mij op mijn belangrijkste

vraag: Remy, je hebt veel

gedaan voor de introductie

van de Rehabilitatie en Her-

stelgedachte binnen GGZ

Oost Brabant. Wat is het dat

jou vooral aanspreekt hierin

en wat kan het voor ieder-

een betekenen. Ik merk al

snel dat ik met deze vraag

op het stokpaardje van Re-

my terecht gekomen ben. Ik

krijg van hem een heel col-

lege over de historie en de

ontwikkeling van de Herstel-visie en wat deze

voor mensen kan betekenen, zowel voor cli-

ënten als ook voor medewerkers. Niet dat ik

een college verwacht had, maar het verhaal

wat Remy vertelt is hoe iedereen die hem

kent ook

altijd ervaren heeft. Een gedreven man met

een enorme passie en bevlogenheid voor zijn

vak en voor zijn cliënten.

De Herstelvisie, vertelt Remy, komt eigenlijk

uit twee bronnen voort.

1e: Beloopstudies schizofrenie (dat zijn onder-

zoeken onder cliënten over een langere perio-

de die het doel hadden de ontwikkeling van

de ziekte en het functioneren van de cliënt in

beeld te brengen)

Vandaag heb ik een interview met Remy

Roest. Ik ben nog net op tijd want het is zo

ongeveer de laatste werkdag van Remy als ik

dit interview met hem heb. Toch wil ik hem

graag nog op de valreep aan iedereen voor-

stellen, ondanks zijn vertrek. Of beter

gezegd, zijn pensionering. Want Remy is in

1949 in Den Haag geboren. Maar, vertelt hij

erbij, ik heb wel Brabantse wortels want mijn

vader komt uit Bergeijk en

sinds 1983 ook in Brabant

gesetteld in Best.

Remy is getrouwd en vader van

3 kinderen. En zijn grote hobby

is fietsen en zijn hond.

Na zijn middelbare school heeft

hij in Leiden geneeskunde

gestudeerd. Daarna heeft hij in

Den Haag de opleiding tot

psychiater gevolgd. Vervolgens,

met zijn Brabantse wortels, is

Remy in

Brabant neergestreken en heeft achtereenvol-

gens bij RPI, de Grote Beek, GGz-E, St. Anna-

ziekenhuis en tot slot bij GGZ Oost Brabant

als psychiater gewerkt.

Ik wilde Remy toch nog graag op de valreep

interviewen omdat hij van grote invloed is

geweest met nog enkele anderen voor de

introductie van Rehabilitatie en de Herstelge-

dachte binnen GGZ Oost Brabant.

Ik vraag hem waarom hij eigenlijk psychiater

is geworden. Remy antwoordt dat dat al heel

snel duidelijk was voor hem na de colleges

van dr. Hustinx (ook voorzitter geweest van

de Nederlandse vereniging voor de psychia-

trie) die zo motiverend en inspirerend was

INTERVIEW MET door Twan Aarts

7

2e: Ego documenten (ofwel de herstelverha-

len van mensen. In het bijzonder Patricia

Deegan uit Amerika die zich sterk gemaakt

heeft voor de cliëntenbeweging en het

belang van deze succesverhalen).

In 1993 heeft de Amerikaanse psychiater

Anthony op basis van deze twee bronnen een

baanbrekend document geschreven.

Kern hierin is de Herstelprocessen van

mensen ondersteunen omdat deze mensen

stimuleert.

Hieraan voorafgaand was (en is) er de rehabi-

liatiebeweging die uitgaat van de doelen die

mensen zich stellen en wat zij daarbij nodig

hebben om deze te realiseren. De Herstelge-

dachte is hier op verder gegaan.

Herstel heeft 4 kernaspecten waar zij zich op

richt (ook door het Trimbos instituut onder-

zocht)

1: gezondheid

2: maatschappelijke rollen

3: maatschappelijk functioneren

4: persoon, zijn identiteit en zelfervaring.

Maar, vraag ik Remy, Herstel gaat wel veel

uit van wat ik allemaal kan en moet, terwijl

ik als patiënt toch gewoon afhankelijk ben.

Ik krijg als antwoord van Remy: Dat klopt,

maar dan toch praten we met jou om toch

zelf steeds keuzes te blijven maken om op

die manier greep op je eigen herstel te

krijgen.

De Herstelvisie kijkt vooral naar de lange

termijn en hoe hulpverleners daarin mensen

kunnen ondersteunen. Hier komt ook de

uitspraak uit de cliëntenbeweging vandaan:

“Nothing about us, without us”. (ofwel op

zijn Hollands: niets over ons, zonder ons)

Dit betekent dat de kern in dit alles is om de

cliënt in alles te betrekken.

In 1. De oriëntatie op de persoon (zie mij als

mens en niet als mijn ziekte)

2. Betrokkenheid bij de persoon (betrek de

cliënt bij alles over zijn persoon of zijn

omgeving)

3. Keuze (cliënten zelf zoveel als mogelijk te

laten kiezen)

4. Hoop (er is altijd toekomst. Hulpverlening

moet erop gericht zijn perspectief te bieden)

Ik moet zeggen dat de gedachte achter

Herstel me vandaag weer een heel stuk dui-

delijker is geworden door de uitleg van Remy.

Vooral dat laatste over de Hoop is wel heel

erg mooi.

Om dit verhaal van Remy te horen wilde ik

hem graag nog interviewen als drijvende

kracht en inspirator binnen GGZ Oost Bra-

bant.

Remy heel erg bedankt voor dit interview en

jammer dat je nu weg gaat bij GGZ.

Heel veel succes en geluk nog in de toe-

komst.

Twan Aarts, redacteur Horizon.

REMY ROEST

8

Nieuws van de Cliëntenraad

In een brief aan de Raad van Bestuur heeft de

Clientenraad hierover zijn zorg uitgesproken.

Vergoeding maaltijden bij afwezigheid

Als Clientenraad zijn wij met de Raad van

Bestuur overeengekomen dat bij een afwezig-

heid van twee of meer dagen cliënten in

aanmerking komen voor een vergoeding van

de maaltijden die zij niet gebruikt hebben

binnen GGZ. Dit voor een proefperiode van

een half jaar waarna bezien zal worden of

deze norm nog langer zal blijven bestaan,

of dat er een aanpassing mogelijk is op deze

regeling.

Enquête Kinder & Jeugd GGZ

Cliëntencommissie Kinder & Jeugd GGZ heeft

een steekproef enquête gehouden op RGC’s

onder jongeren en ouders om hun mening te

horen over de kwaliteit en tevredenheid over

de geboden zorg en wat daar mee samen-

hangt. De uitkomsten worden op dit moment

met de verantwoordelijk directeur en

management besproken. Groot aandachtpunt

wat naar voren kwam is dat communicatie en

informatieverstrekking verbeterd moeten

worden.

Medezeggenschap en participatie

In de komende maanden zullen we als

Clientenraad stilstaan bij het thema mede-

zeggenschap en participatie.

Doordat steeds meer op ons afkomt, is het

goed om eens gezamenlijk een pas op de

plaats te maken en over deze twee zaken

goed na te denken en te beschrijven hoe dit

er in de toekomst uit zou moeten gaan zien.

Uitgangspunt blijft dat zoveel mogelijk

cliënten moeten kunnen deelnemen in zijn of

(Vervolg op pagina 9)

Transitie Kind en Jeugd GGZ

Als Clientenraad hebben wij een brief

geschreven aan de Transitie Autoriteit Jeugd,

mevr. Sint, aan de Inspectie Gezondheids-

zorg, aan de diverse gemeenten in het werk-

gebied van GGZ oost Brabant en een open

brief in het Brabants Dagblad, om onze

zorgen te uiten over de ontwikkelingen

m.b.t. gespecialiseerde jeugd ggz.

In de vorige Horizon hebben we gemeld dat

er grote kortingen aankomen waardoor de

continuïteit en veiligheid in het gedrang

lijken te komen. Inmiddels is onze angst

waarheid geworden. Hoewel gemeenten

aangeven dat zorg gecontinueerd zal blijven

spreken zij nog steeds ook over budgetkortin-

gen (hetzelfde werk voor minder geld uit te

voeren) en volumekortingen (minder

instroom nieuwe cliënten).

We zullen moeten afwachten hoe groot de

kortingen uiteindelijk zullen zijn, maar

duidelijk is wel dat het allemaal met minder

moet. We hopen als clientenraad dat dit

alles niet ten koste zal gaan van mensen,

van jongeren.

Signalen m.b.t. bezuinigingen

Als clientenraad krijgen wij met regelmaat

signalen van cliënten dat zij minder zorg

ontvangen dan waar zij voor geïndiceerd

zijn. Ook ontvangen wij signalen van cliënten

die vanuit FACT teams begeleid worden, dat

zij brieven ontvangen waarin aangekondigd

wordt dat door de bezuinigingen het aantal

contacten verminderd zal worden.

Ook signalen over de beschikbaarheid van

medewerkers bij ziekte en of andere

afwezigheid. De klacht is in hoofdzaak dat er

geen vervanging is en dat cliënten soms

lange tijd op een nieuwe afspraak moeten

wachten.

9

GLUREN door Gerry van der Rijt-van Sinten

Op 26 september was ik samen met Marianne

Slaats, die ook in het DB van de Cliëntenraad

zit, bij de open dag van de stadshobbywerk-

plaats in Veghel.

We werden hartelijk ontvangen en kregen

een naambadge, een kop koffie of thee aan-

geboden en een plak cake die door een ande-

re instelling was gemaakt. Een compliment

voor de cakemakers, zo’n lekkere cake heb ik

nooit eerder geproefd, dank je wel. Ik zou

best het recept hiervoor willen ontvangen.

Misschien een idee om in onze Horizon te

plaatsen.

De officiële opening werd gedaan door wet-

houder Riny van Rinsum waarna hij een vol-

leybal in het doel probeerde te slaan, wat

hem niet de eerste keer lukte.

De “Als je maar Happy band” zorgde voor een

gepaste noot.

Ook werden er vanuit een mobiele keuken

specialiteiten zoals lekkere stamppotten

geserveerd waar ook goed gebruik van werd

gemaakt.

Verder waren er veel stands met informatie

over oa. de Watersteeg (van die lekkere

cake), Ruilnetwerk, Vivaan, Sam Sam en nog

vele anderen en niet te vergeten Tweewieler-

service op het Bolkenplein van Veghel.

GGZ en de SWZ streven naar een goede

samenwerking met de welzijnsorganisaties.

Bedankt vaste bezoekers en ondersteuners

dat wij bij jullie in de keuken mochten kijken

hoe jullie de producten maken die je later in

het Swinkeltje kunt kopen of rechtstreeks

bestellen.

Wij als bestuur van de Cliëntenraad hopen

dat deze dagactiviteiten mogen blijven

bestaan ondanks alle bezuinigingen.

BUS PROJECT ODAC HELMOND

door Twan Aarts

Rosalieve van Daal is dit aan het opzetten. Ik

heb haar gevraagd hier iets meer over te

vertellen. ODAC Helmond heeft een bus

aangeschaft. Ohra nuts fonds heeft ons bij

de aankoop van de bus gesponsord.

De bus is ervoor bedoeld om cliënten van en

naar dagbesteding te vervoeren. De bus kan

ook gehuurd worden door de afdelingen van

de GGZ. De kosten zijn 50 eurocent per

gereden kilometer. De bus wordt gereden

door voornamelijk vrijwilligers en of (ex) cli-

ënten.

We zijn nog op zoek naar enthousiaste

chauffeurs.

Voor het boeken van de

bus of het als chauffeur

aanmelden bel 0492-

505160 en vraag naar de

coördinator bus project.

haar woon/verblijfsplaats en in de ambulante

contacten.

Uitbesteding schoonmaak

Als Clientenraad hebben wij advies met

aandachtpunten uitgebracht over de

uitbesteding van de schoonmaak.

In het advies is meegenomen dat het voor

cliënten belangrijk is dat een vast team

steeds de schoonmaak zal doen zodat er niet

steeds maar “nieuwe gezichten” rondlopen.

Verder is geadviseerd om de zorg gebonden

schoonmaakmedewerkers onder aansturing

van de teamleider te plaatsen.

(Vervolg van pagina 8)

10

Flensjes met groene salade, spekjes, appel en frambozen-dressing

Voorgerecht voor 6 personen

Bereidingstijd: ca. 30 min.

Ingrediënten: 100 g bloem -

mespuntje zout - 200 ml melk - 1 ei - 2 eetl.

vloeibaar bakproduct (margarine)- 100 g ont-

bijtspek, in plakjes - 150 g gemengde sla - 1

rode appel, in schijven - 50 g Parmezaanse

kaas, in flinters

Voor de dressing: 100 g frambozen - 2 eetl.

(witte) balsamicoazijn - 4 eetl. walnotenolie -

1 theel. Honing – zout - versgemalen peper

Voorbereiden: Klop de bloem met het zout en

de melk los en klop er het ei en het vloeibaar

bakproduct doorheen tot een glad beslag.

Laat even rusten. Bak de plakjes spek uit in

een droge koekenpan met antiaanbaklaag en

laat ze uitlekken op keukenpapier.

Bak in dezelfde koekenpan 6 flensjes aan

beide kanten goudbruin. Laat ze afkoelen.

Pureer de helft van de frambozen met de

azijn, walnotenolie en honing tot een goed

gemengde dressing. Verdun de dressing even-

tueel met een eetlepel water en breng op

smaak met zout en peper.

Bereiden: Leg de flensjes op 6 borden. Schep

de dressing door de sla en verdeel dit over de

flensjes. Verkruimel de ontbijtspek en ver-

deel de appel en de rest van de frambozen

over de sla. Maal er nog wat peper over en sla

het flensje dubbel. Bestrooi met flinters kaas.

Romige maïs soep met gefrituur-de mihoen

Bijgerecht voor 6 personen

Bereidingstijd: ca. 40 minuten

Ingrediënten: 2 eetl. olijfolie -

2 uien, gehakt - 1 prei, alleen

het wit, fijngesneden - 2 eetl.

bloem - 1 l warme kippenbouil-

lon, van tablet of pot - 2 blikjes maïs, uitge-

lekt - 1 mespunt saffraan - 150 ml kook room

- zout en versgemalen peper - 200 ml arachi-

deolie (om te frituren) - 100 g mihoen - 2

bosuitjes, in dunne ringetjes

Bereiden: Verwarm de olijfolie in een soep-

pan en fruit de ui goudbruin. Voeg de prei en

bloem toe en roer goed over de bodem. Giet

de warme bouillon erbij en roer tot er geen

klontjes meer zijn. Voeg de maïs en saffraan

toe en breng de soep aan de kook. Laat circa

20 minuten zachtjes koken. Pureer de soep en

giet hem door een zeef. Voeg de room toe en

laat nog een paar minuten doorkoken. Breng

de soep verder op smaak met zout en peper.

Verwarm de olie in een hoge pan en frituur de

mihoen in kleine porties heel kort.

Zorg ervoor dat het niet verkleurt!

Laat de mihoen uitlekken op keukenpapier.

Schep de soep in borden, serveer met een

pluk mihoen erbovenop en strooi er wat

ringetjes bosui over.

door Ine van Wijk

KERSTMENU VAN INE

11

Gekarameliseerde beenham met honing

Hoofdgerecht voor

6 personen

Bereidingstijd: ca. 10 min.

(+40 min. oventijd)

Ingrediënten: 100 ml honing - 100 ml vers

sinaasappelsap - 2 takjes tijm - 2 gekneusde

peperkorrels - 2 eetl. boter - 2 beenhamme-

tjes van circa 500 g p.st. (naturel)

Voorbereiden: Verwarm de oven voor op

160°C. Breng de honing met de rest van de

ingrediënten aan de kook en laat 10 minuten

op een lage stand trekken. Verwijder de tijm

en laat afkoelen.

Bereiden: Bestrijk de hammetjes royaal met

het honingmengsel en bak ze 40 minuten in

het midden van de oven tot het laagje kro-

kant en kleverig is. Bestrijk de bovenkant tus-

sentijds nog een paar keer met het honing-

mengsel. Snijd de ham in dikke plakken.

Tips: Lekker met aardappels die tegelijkertijd

met de ham zijn meegebakken in de oven of

een romige aardappelpuree en knapperige

groenten.

Warme sticky toffeecake met ijs

Nagerecht voor

6 personen

Bereidingstijd:

ca. 20 minuten

Ingrediënten: 200 g gekonfijte of verse

dadels, ontpit - 1 theel. Bakpoeder - 200 g

zachte boter - 150 g suiker - 1 theel. Vanille-

suiker - 2 eieren - 185 g zelfrijzend bakmeel -

150 g lichtbruine basterdsuiker - 100 ml

slagroom - bakpapier

Voorbereiden: Verwarm de oven voor op

180°C. Snijd de dadels in stukjes en zet ze op

met 200 ml water. Breng aan de kook en roer

van de warmtebron af het bakpoeder erdoor.

Laat dit afkoelen. Vet een bakblik met hoge

rand in met wat boter en bekleed de bodem

met bakpapier.

Bereiden: Klop 100 gram boter met de suiker

en vanillesuiker luchtig en klop er een voor

een de eieren door. Zeef het zelfrijzend

bakmeel erboven en roer dit er goed door-

heen. Schep de dadels erdoor en schenk het

beslag in het bakblik. Bak de cake in 30 à 40

minuten gaar. Verwarm ondertussen al

roerende de basterdsuiker met de slagroom

en de rest van de boter tot de suiker goed

gesmolten is. Laat even koken en giet 2/3 van

deze saus over de warme cake. Zet nog 10

minuten terug in de oven tot de cake de saus

heeft geabsorbeerd. Laat de cake nog 10 mi-

nuten buiten de oven staan voordat u er stuk-

ken van snijdt.

Serveer met de rest van de saus.

Tips: Serveer warm met een bolletje vanille-

ijs.

ROOMSE MOPJES door Ger van Lankvelt

Een boer heeft een beroerd stuk waarde-

loos land ergens in de Kempen. Jarenlang

ploegt hij voort. Op zekere dag staat hij

aan de rand van zijn akker tevreden te

kijken naar zijn golvende koren dat hij

gezaaid heeft. Passeert meneer pastoor.

Die zucht: 'Wat een schoons kan er toch

groeien met behulp van Onze-Lieve-Heer.

'waarop de boer antwoordt: 'U had het eens

moeten zien, meneer pastoor, toen Onze-

Lieve-Heer het hier nog helemaal alleen

deed.'

12

Licht en donker zijn zeer duidelijk merkbaar

in het wereldgebeuren en zijn tegenstellin-

gen. Eén voorbeeld, van wat energieën

kunnen betekenen voor de mens op zijn weg

naar een fundamentele ontwikkeling. Alle

energieën in en rond de aarde, bestaan bij

tegenstellingen. Hoog en laag, macht en

onmacht, ziek en gezond, wetenschap en

geloof, enz.. De extreme vormen hierin

kunnen het resultaat van nu zijn. De technolo-

gie en wetenschap ontwikkelen enorm.

Deze gaan steeds verder, want wat

gisteren een zekerheid was en

wetenschappelijk bewezen, kan

vandaag achterhaald zijn. Men wil

vernieuwen, steeds meer en meer,

steeds vooruitgang. De tegenstelling

is: minder. Zoals het leven bij de

dag, met de eenvoud van wat de

aarde te bieden heeft, maar

begrensd door wat het heden in

onze samenleving van ons

verwacht. Afhankelijk van de tijd

waarin wij leven, waar dan ook op

deze aarde. Al deze tegenstellingen

gaan met de wind mee de wereld

in. Als vandaag een zandstorm de

kop opsteekt in de Sahara, zijn

overmorgen onze auto’s bedekt met

een stoflaag. Zo ook de wereldwij-

de energieën, voor gevoelige

mensen zeer zeker merkbaar.

De omstandigheden van waar wij nu

in leven, deze wereld met enorme tegenstel-

lingen, is voorlopige realiteit. Wij leven in een

tijd dat er meer en meer van de mens wordt

verwacht, dan eenvoudig leven met drinken,

eten, kleding, een dak boven je hoofd.

Er wordt meer en meer gepresteerd, meer en

meer van de mens verwacht, om dat stukje

van de aarde te behouden, dat ‘onze gren-

zen’ wordt genoemd. Samenwerking, vooruit-

gang, vernieuwing. Eén Europa. Maar dat de

mens een evenwicht in zichzelf mogelijk kan

maken, dat er geen hel en hemel zijn, is

eveneens een ontwikkeling van de mens op

aarde. En deze begint bij een gezinsleven,

waar plaats is voor praten, samen eten,

drinken, lachen, spelen. Dat kan vanaf de

geboorte al ervaren worden,

maar ook na jaren een zwaar

leven te hebben doorstaan.

Dat kan eveneens uiteindelijk

thuiskomen zijn in een maat-

schappij van rust, regelmaat en

reinheid.

Kinderen van nu, die aan hun

lot worden overgelaten, in

gezinnen waarin dat moet,

omdat beide ouders buitenshuis

werken om te kunnen voorzien

in hun zelf gekozen bestaan. In

de tijdsgeest van nu en waarin

zij veel moeite moeten doen

om het hoofd boven water te

houden. Kinderen van net 6

maanden worden naar de

kinderopvang gebracht, omdat

moeder haar werk weer moet

oppakken daar er anders voor

haar 10 anderen zijn. Structuur

die afhangt van ‘moeten’ werken, en zet de

kinderen voor de buis of achter de i-pad,

want wij zijn zo moe. Naar de opvang!

En opgevoed door ‘gediplomeerden’ in

kinderverzorging. Ten behoeve van een thuis

TEGENSTELLINGEN door Agnes Blok

13

met enige luxe. ‘Zonder diploma’s kom je

niet ver’. Een kind naar passend onderwijs

sturen, was in de jaren ’80 niet goed bij je

hoofd zijn als ouder om dat voor je eigen kind

te beslissen. ‘Wij zullen deze kinderen onder

onze hoede nemen’, riep jeugdzorg toen.

In deze nu volwassen generatie, hebben veel

van deze kinderen zelden een diploma

behaald en zijn vaak van hot naar her

gestuurd. Wat is toekomst voor jongeren die

geen diploma hebben behaald, maar wel de

kost voor zichzelf of hun te vormen gezin

moeten gaan verdienen! Er is heel veel

belangstelling voor alleen maar hoogopgelei-

den en gediplomeerden, want ZIJ vormen de

toekomst, zo zeggen de huidige economen.

Er is geen hel en hemel, er is enkel leven op

aarde. Zo zegt de wetenschap.

Onze toekomstige generatie: de bijzonder

getraumatiseerde jeugdigen uit oorlogslanden

en onze huidige generatie kinderen, zittend

op de bank met een i-pad voor de tv. Wat is

wijsheid.

ODAC Inloop Oss gaat verhuizen

een Inloopbezoeker

De Inloop heeft bijna twintig jaar aan de

Coornhertstraat gezeten.

Vele bezoekers hebben er met veel plezier

diverse dagactiviteiten gedaan of naar de

Ontmoeting (huiskamer) gegaan.

Zelfs dit blad de Horizon is daar de laatste

jaren in elkaar gezet en verspreid.

Maar nu gaat het gebouw dicht en gaat het

verhuizen naar de Van Veldekestraat net

naast het oude pand.

Dit pand gaat open op 27 oktober en alleen de

Ontmoeting (huiskamer) komt daar in.

De andere dagactiviteiten worden verspreid

over Oss (gaan samen met andere instellin-

gen).

Hopelijk gaan de bezoekers een mooie

toekomst tegemoet met deze nieuwe vorm

van dagbesteding.

GEDICHT door Johan Hijzelaar

Dichter des GGZ’s

Jij bent maar

een speldenknop

van het heelal

waar ik de draad

van ben

En steeds weet ik

jou weer opnieuw

te bereiken

om mijn liefde

door het oog te rijgen

ROOMSE MOPJES door Ger van Lankvelt

De pastoorsmeid heeft met meneer pastoor

een uitstapje naar België gemaakt.

De koster is benieuwd hoe het was.

Brussel vond ze het leukst. De markt, de

staminees. En zeker en vast ook Manneke Pis

gezien? Nee, zegt de meid, dat was al in

Antwerpen. Waarmee ze de pastoor bedoel-

de, die moest al in Antwerpen uit de bus om

zijn blaas te ledigen.

DE RVB INFORMEERT door Vivianne Viguurs

Start onderzoek naar ervaringen van ambulante,

volwassen cliënten

In november is binnen GGZ Oost Brabant gestart

met een onderzoek naar de ervaringen van

ambulante, volwassen cliënten. Hiervoor zijn via

een steekproef 300 cliënten geselecteerd. Deze

mensen hebben de vragenlijst Consumer Quality

Index (CQI) ontvangen.

Waarom worden klantervaringen gemeten?

Wij hebben de wens om inzicht te krijgen in de

tevredenheid van onze cliënten over de dienstver-

lening. De gegevens worden gebruikt om de zorg

verder te verbeteren. Tevens vinden we het

belangrijk om ons maatschappelijk te verantwoor-

den. Met de zorgverzekeraar zijn afspraken

gemaakt om periodiek de cliëntervaring te meten

met de CQI en de uitkomsten te gebruiken om te

benchmarken. Voor meer informatie: Céline Al-

bers via cebm.albers@ggzoostbrabant.nl

Raad van Bestuur meldt zijn zorgen over transitie

Jeugd bij TAJ

Wij hebben begin oktober melding gedaan bij de

Transitie Autoriteit Jeugd (TAJ) over onze zorgen

over de wijze waarop de transitie Jeugd momen-

teel gestalte krijgt. Inmiddels heeft de TAJ het

verzoek geaccepteerd om hierover met hem in

gesprek te gaan. De Raad van bestuur: “ GGZ Oost

Brabant heeft de afgelopen jaren flink ingezet op

het afbouwen van klinische GGZ capaciteit en op

een succesvolle wijze de jeugd GGZ voor het hele

gebied geambulantiseerd. Hierbij is het noodzake-

lijk dat de nog zeer beperkte lokale en niet bo-

venregionale benodigde klinische capaciteit voor

crisisopname in Oost Brabant blijft gewaarborgd."

Laat de zorg voor de jeugd niet #KopjeOnder gaan

Organisaties die zorg bieden aan jeugd in Brabant

zijn op 24 september gestart met de actie Kopje-

Onder.nu. Hun statement: “De jeugdzorg dreigt

kopje onder te gaan wanneer de Transitie jeugd-

zorg (Kinder en Jeugd

GGZ, Jeugdzorg en

LVB) in dit tempo

wordt doorgevoerd.

Wij staan achter de

bedoeling van de transitie; maar de snelheid en

bezuiniging waarmee dit nu gebeurt, draagt

volgens ons niet bij aan een verantwoorde invoe-

ring.” Met deze actie bieden de zorgaanbieders

medewerkers, cliënten en andere betrokkenen

een platform om hun zorgen te uiten. Het initi-

atief heeft een eigen Facebook-pagina en cam-

pagnesite www.kopjeonder.nu met info en tools

om in actie te komen bijvoorbeeld door het ma-

ken en plaatsen van een foto op facebook. Inmid-

dels zijn al zo’n kleine 700 mensen KopjeOnder

gegaan voor de zorg.

Grip regiotour: start van onze communicatie over

transities

Met het oog op de veranderingen in de GGZ per

2015, starten we in december met een regiotour.

Medewerkers van de Grip infocentra organiseren

inloopsessies op locatie, waarin we in gesprek

gaan met cliënten/naasten die in zorg zijn. Doel

is te horen wat er leeft, wat de infobehoefte is en

de algemene informatie van het Ministerie van

VWS te delen. Bij de invoering van de eigen bij-

drage in 2012 bleek de regiotour een welkome

wijze van communiceren. Vandaar dat we deze

werkwijze nu opnieuw inzetten.

Van algemeen naar specifiek

De specifieke informatievoorziening over wat er

voor mensen verandert, loopt veelal via de

gemeente (WMO en Jeugdwet). Afhankelijk van

de plaats waar ze woonachtig zijn, zullen cliënten

de komende tijd een brief ontvangen van hun

gemeente. Het is helaas lastig om aan te geven

wat zij precies wanneer kunnen verwachten,

omdat iedere gemeente weer een andere commu-

nicatie-aanpak heeft.

15

K UNST

“Selfie (van onbekende stripfiguur) in Wenen”

door Lennart van den Elsen

16

door team Lot-us

LOT-US

Geachte afdelingen en woonvormen van Huize

Padua,

Graag willen wij u op de hoogte brengen van

Lot-us, lotgenotencontact Huize Padua.

Wij zijn een team van ervaringsdeskundigen

en vrijwilligers en zijn er vooral voor alle

cliënten van Huize Padua.

Wij hebben inloopmiddagen op

dinsdag– en vrijdagmiddag van

13.30-16.00 uur. Cliënten kunnen

binnen wandelen voor een praatje

of voor een gesprek met een kopje

koffie of thee.

Ook organiseren wij thema-avonden. Deze

vinden plaats op de 3e dinsdagavond van de

maand van 19.00 – 20.30 uur in de foyer te

Huize Padua. De thema-avonden kunnen vari-

ëren van lezingen, dvd’s kijken, gezelligheid

met een kop koffie of thee erbij en natuurlijk

ruimte voor een gesprek.

Het zou fijn zijn als alle cliënten op de hoogte

zijn van ons bestaan. Als jullie het nuttig vin-

den kunnen we ook een bezoek brengen aan

de afdeling of woonvorm om de cliënten op

de hoogte te brengen. Wij zijn te bereiken op

dinsdag– en vrijdagmiddag en op woensdag-

ochtend. Ons tel.nr. is 0492-846375. Ook kunt

u een e-mail sturen naar lot-

uslotgenotenhp@hotmail.com

U kunt ook binnenlopen. Ons kantoor zit in

het hoofdgebouw (linksaf, 2e deur rechts) of

anders vragen aan de receptie.

Beste lotgenoten in Huize Padua,

Het nieuwe seizoen voor Lot-us, Lotgenoten-

contact Huize Padua is weer begonnen. De

inloopmiddagen op dinsdag en vrijdagmiddag

zijn weer open van 13.30—16.00 uur. U vindt

ons on het hoofdgebouw van Huize Padua in

de hal.

Ook organiseren we thema-

avonden op de 3e dinsdagavond

van de maand. Locatie: foyer in

Huize Padua.

Voor volgend jaar zijn deze gepland op:

20 januari, 17 februari, 17 maart, 21 april,

19 mei, 16 juni en in juli houden we een

picknick.

Graag tot dan !

Team Lot-us

GEDICHT door Willemien van Rixtel

Wij mensen willen zoveel bereiken

Maar “moeten en eisen” doen velen

bezwijken

Dat is ook de stijl niet van God onze Heer

Hij vraagt heel geduldig en wacht telkens

weer

Hij is als een Herder en wij zijn bereid

Dan is het een wonder hoe hij alles leidt.

De mooiste dingen in het leven kun je niet

aanraken

Je moet ze voelen met je hart

17

DE PAUS EN ZIJN CHAUFFEUR

door Fred Fassaert

Nadat de chauffeur op de luchthaven de

bagage van de Paus in de kofferbak van de

limousine had geplaatst, bemerkt hij dat de

Paus nog altijd op de stoep staat. “Neem me

niet kwalijk, Uwe Heiligheid”, zegt de

chauffeur, “zou u alstublieft willen instap-

pen zodat we kunnen vertrekken?” “Om je

de waarheid te vertellen”, zegt de Paus,

“ze willen in het Vaticaan niet dat ik met de

auto rijd en ik zou dat graag vandaag toch

eens willen doen”. “Het spijt me erg, maar

ik kan je dat niet laten doen anders verlies

ik mijn job!” “En wat als er iets gebeurt”,

protesteert de chauffeur. “Ik zal iets speci-

aals voor je doen”, antwoordt de Paus.

Slecht gezind geeft de chauffeur toe en gaat

dan toch maar op de achterbank zitten,

terwijl de Paus achter het stuur kruipt.

Zeer snel betreurt de bestuurder zijn beslis-

sing. Amper hebben ze de luchthaven

verlaten of de Paus drukt het gaspedaal in

tot een snelheid van 170km/u. “Ik smeek u,

Uwe Heiligheid, vertraag a.u.b.” zegt de

bestuurder bezorgd. Maar de Paus gaat met

die snelheid door tot er plots een sirene te

horen is en een politieman op de motor een

teken geeft om te stoppen. De Paus zet de

auto aan de kant en draait het raampje naar

beneden. “Mijn God, ik raak mijn rijbewijs

kwijt”, schreeuwt de bange chauffeur

achterin. Zodra de agent de Paus herkent

keert hij terug naar de politiemotor en

geeft door aan zijn baas dat hij een limousi-

ne heeft laten stoppen die 170km reed.

“En wat is het probleem”, zegt de chef.

“Sluit hem op!” “Ik denk niet dat we dat

kunnen doen, de man is een heel belangrijk

iemand”, zegt de politieman. De chef

OPEN DAG ODAC HELMOND voor familie en vrienden

door Twan Aarts

Het was er op 6 september vooral om te

doen dat familie en vrienden een kijkje

konden nemen in de keuken van ODAC

Helmond. Je kon dan laten zien wat je

zoal doet op het ODAC.

Het was mooi weer, dus men kon buiten

zitten met een drankje en hapje erbij.

In de refter was koffie thee en cake.

Ik ben een aantal keren rond gelopen.

Op het AC hadden ze alles uitgestald wat

je daar kan maken.

Zo ook in het atelier.

Chris de Haas had ook een stand die ging

over de familieraad. Buiten was het fijn

vertoeven. Zo raakte ik aan de praat met

iemand die met stamboomonderzoek

bezig is.

Mijn vader heeft dat ook gedaan. Zo

hadden we veel aanknopingspunten.

Er heerste een mooie rustige sfeer.

antwoord: “Dat is geen goede reden!”. “Ja

maar, met belangrijk bedoel ik echt belang-

rijk”, zegt de politieman. “Wie heb je dan

te pakken, de burgemeester?’ ”Veel groter.”

“Een parlementariër?” ”Nog veel groter”.

“De president?” ”Nog veel belangrijker”.

“Goed dan, zeg me wie het is!” ”Ik denk dat

het God zelf is!” ”Maak je nu een grapje,

waarom denk je dat het God is?” ”Hij heeft

de Paus als chauffeur…”

Niet zo snel

18

In deze editie de stand van zaken betreffende

het onderzoek 'Alles naar wens?', het cliëntte-

vredenheidsonderzoek over de maaltijden.

Eind oktober/begin november 2014 zijn we

begonnen met het cliënttevredenheidsonder-

zoek over de maaltijden op Coudewater,

Huize Padua en RGC Arsis.

De onderzoeksteams, bestaande uit een

onderzoeker en ervaringsdeskundige van

stichting Door en Voor, zijn momenteel nog

bezig met het meten van de tevredenheid en

de beleving van de cliënten en bewoners.

Het onderzoek loopt nog tot en met week 47.

De resultaten tot op heden

Aangezien het onderzoek momenteel in volle

gang is, is het lastig om al iets over de resul-

taten te zeggen. Wel merken wij dat de

bereidheid van de cliënten om mee te werken

redelijk groot is en dat stemt ons tot tevre-

denheid. Het responspercentage zit nu (eind

week 46) bijna op 50% en er moeten nog een

aantal afdelingen worden bezocht.

De meningen over de maaltijden lopen

natuurlijk uiteen maar de eerste algemene

indruk is positief. Ook doet het ons deugt dat

de cliënten, die drie jaar geleden ook mee

hebben gewerkt aan dit onderzoek, een

verbetering ervaren in de kwaliteit van de

maaltijden. Dit betekent dus dat de cliënten

merken dat hun mening echt telt en dat er

daadwerkelijk vervolgstappen worden

genomen om de kwaliteit van de maaltijden

te verbeteren en de maaltijdbeleving van de

cliënt te verhogen.

Het vervolg

Medio december gaan we de gegevens verwer-

ken, analyseren en uiteindelijk samenvatten

in een onderzoeksrapport met concrete

aanbevelingen. De resultaten zullen dan in

januari uitgebreid naar de cliënten en

bewoners en alle andere betrokkenen binnen

GZZ Oost Brabant worden gecommuniceerd.

Dit zal onder meer gebeuren door publicaties

op Intranet en in De Horizon.

door Jip Verstegen en Wilco Kanters

HEEFT HET GESMAAKT?

Gastvrij eten en drinken binnen GGZ Oost Brabant

Je naam voor goede vrienden

door Gerry van der Rijt-van Sinten

Ik schreef je naam op een velletje papier

maar ik ben het kwijt geraakt.

Ik noteerde je naam in de pal van mij hand,

maar toen ik mijn handen gewassen had, was

je naam weg.

Ik schreef je naam in het zand, maar de gol-

ven hebben hem uitgewist.

Ik schreef je naam in vers gevallen sneeuw,

maar de zon liet hem wegsmelten.

Ik schreef je naam in mijn hart, en daarin zit

hij gesloten voor altijd

19

door Agnes Blok

DE ONTMOETING

Sinds eind oktober jl werd de verhuizing een

feit, van de Inloop Coornhertstraat, naar de

Ontmoeting in de Van Veldekestraat.

De voorbereidingen namen veel tijd in

beslag, want voor de grafische afdeling moest

een plaats gezocht worden en de creativiteit

werd opgedeeld in vertrouwde omgeving.

Dat om als cliënt mee te kunnen doen op weg

naar participatie en regelgeving in deze

nieuwe maatschappijvorm. Zeker in 2015,

want de financiering wordt oa. door de

gemeente geregeld.

De Ontmoeting is nu de gelegenheid om, zoals

het woord al aangeeft, elkaar te ontmoeten,

het drinken van een kopje koffie of thee, met

gelegenheid te lunchen. Om van een school-

gebouw naar een huiskamer in een woonvorm

te verhuizen, vergt enige aanpassing. Voor

elke bezoeker even aftasten en wennen.

De een kan zich hier meer vinden in een

knusser ontmoeten en daardoor sneller een

gesprek aangaan, dan de ander, die een

grotere ruimte prefereert. De ervaring leert

nu al, dat aan de tafelge-

sprekken in de huiskamer,

de comfortabele bankjes

met bezoekers, in het

gesprek aansluiten.

Ook voor de teamleden

geldt een andere werkwij-

ze, want om elders in Oss

een nieuwe uitdaging aan

te gaan, is integreren en

participeren van beide kan-

ten nodig. De zijde van de

cliënt en rekening houden

met de werkwijze van de

gastgevers, welke al langer

in het maatschappelijk gebeuren hun

ervaring hebben opgedaan. Van beide kanten

een flexibel aftasten en het nemen van de

tijd om aan elkaar te wennen.

Het gebouw waar de Ontmoeting is geves-

tigd, heeft een uitgebreide keuken, en dan

bedoel ik, het materiaal. Gericht op de

toekomst en energielabeltje A. Er zijn aller-

lei plannen om mensen in de psychiatrie een

veilig ontmoeten aan te bieden en dat is zeer

vooruitstrevend. Mijn oren te luisteren

leggend in het Osse gebeuren, zijn er weinig

instanties, stichtingen en verenigingen die zo

open staan voor juist deze vorm van ontmoe-

ten. Dat, waar we eigenlijk allemaal naar toe

moeten. Een plaats om vertrouwd en zonder

enige vorm van oordelen of veroordelen, je

problemen in herkenning te kunnen vinden

en verder te kunnen. Hetzij buiten in deze

maatschappelijke vernieuwing, hetzij thuis.

De bijgaande fotocollage geeft een indruk

van onze nieuwe vorm Inloop:

DE ONTMOETING.

20

VAN DE DODEN NIETS DAN GOEDS

door Ger van Lankvelt

Opeens besefte ik mij dat het 2 november

was. Allerzielen, de dag dat de doden

herdacht worden in het Christelijk geloof.

Vooral bij de katholieken is dit een dag dat

men gezamenlijk naar begraafplaatsen gaat

en herinneringen worden opgehaald aan de

tijd dat onze dierbaren nog onder ons waren.

Of ze nu jong of oud waren toen ze stierven,

iedereen moet met het verlies leven van de

overledenen die in onze gedachten bij ons

zijn. Dus ook ik kwam hier niet

onderuit om het graf van mijn

dierbare overleden ouders te

bezoeken, in de hoop dat ik nog

enkele familieleden en bekenden

tegen zou komen op de begraaf-

plaats bij ons in het dorp waar

mijn ouders begraven liggen.

Nu ben ik niet zo'n kerkganger,

dat ben ik nooit geweest en zal ik

ook wel nooit worden ook. Ik ga

alleen naar de kerk als er iemand wordt

begraven of gecremeerd, met een heilige mis

erbij. Voor mij hoeft dat niet, want je komt

toch niet in de hemel ook al heb je goed

geleefd. Je kan net zo goed je geld weggeven

voor je dood aan een goed doel, daar bereik

je veel meer mee dan voor zo'n dure mis in de

kerk. Ja...een mens heeft wat goed te maken

in zijn leven, je moet er heel wat voor doen

om in de hemel te komen, en dan is het nog

maar de vraag, of het wel de moeite waard is

en of je er komt. Vaak kom je bedrogen uit,

maar vele mensen weten niet beter, het ge-

loof heeft hen dat allemaal wijs gemaakt en

de mens zwicht daarvoor, voor het gezever

van zo'n geestelijke domoor die de mensen

paait om vooral braaf en gelovig hun leven in

te delen en zijn geld met hun te delen, zodat

ze later in het hiernamaals hun plekje op mo-

gen eisen dicht bij de troon van de schepper.

Het verbaasde toen ik op de begraafplaats

rondliep, dat er zo'n ontzettende dure en

enorme grafstenen en graven geplaatst zijn.

Voor sommige graven moet je al gauw een

vermogen neerleggen. Daar koop je een mooie

middenklasser auto voor. Zo'n

pracht en praal als die graven

er bij liggen. Je moet jezelf

ook niet afvragen wie er in

ligt want dat is niet de

gewone kleine burgerman,

maar zo eentje waar je zeker

van bent dat hij zijn centen

niet op een eerlijke manier

verdiend heeft, maar de

familie van de overledene

willen dat hij of zij er mooi

bij ligt. Daar kan de grafsteen van mijn ouders

nog een puntje aan zuigen. Zij hebben maar

een eenvoudige zwarte marmeren steen met

inscriptie. Niets apart en je moet goed zoeken

bij ons op de begraafplaats om dit graf te

vinden, want het is ergens verstopt langs de

heg achter op de begraafplaats, daar waar

haast nooit niemand komt, behalve ik soms in

de paar jaar. Ik moest goed zoeken, eerst

dacht ik dat het graf geruimd was na zoveel

jaren je te pletter hebben moeten betalen

aan de gemeente, maar het lag er nog.

Ik denk dat iemand van mijn broers of zussen

het graf mooi had versierd met bloemen en

het zelf hadden schoongemaakt want de steen

blonk als een spiegel. Nou ga ik niet staan te

21

snotteren als ik bij hun graf sta, ik kan mijn

emoties goed bedwingen. Ik denk nog wel,

dat ze het goed gedaan hebben om 6 kinderen

groot te brengen, maar of ik ze ooit terug zal

zien, is nog maar de vraag, daar sta ik hele-

maal niet bij stil. Het is goed zo, en dat laten

we dan ook maar zo. Het is wel een schril

contrast met de steentjes die in de muur be-

vestigd zijn van mensen die gecremeerd zijn.

Heel eenvoudig, ja...een urn heeft nu een-

maal niet zoveel plaats nodig, en het is veel

goedkoper dan zo'n protserig duur graf.

Ik heb in mijn leven vele begrafenissen

meegemaakt in verschillende culturen.

Zo heb ik in Polen een dienst meegemaakt.

Daar wordt de kist open en bloot naar het

kerkhof gebracht zonder deksel op de kist,

moet kunnen.

In India heb ik verschillende crematies gezien

langs de heilige rivier "de Ganges" bij de

heilige stad Varanasi. Op Bali (Indonesië) heb

ik een crematie meegemaakt van een oude

man en zijn kleindochter. In Sulawesi

(Indonesië) heb ik een begrafenisceremonie

meegemaakt in Toraja-land, waar de mensen

begraven worden in uitgehouwen graven in

rotsen in mooie kisten waar maanden huisvlijt

aan gewerkt is. Deze poppen heten ook wel

Tau-tau poppen, daar heeft de dood nog een

betekenis die wij hier niet kennen. Het zijn

werkelijk de mooiste begrafenisrituelen die ik

ooit gezien heb.

In Bolivia ben ik bij een ter aardestelling

geweest waar een werkelijk groot feest wordt

gehouden met veel muziek, eten en drinken,

vooral heel veel sterke drank. De meeste

mensen waren laveloos van de alcohol.

De mensen worden er in muren geschoven,

een eenvoudige gedenkplaat dekt het graf af

en elk jaar vindt de ceremonie opnieuw

plaats op 2 november. De dag dat Allerzielen

herdacht wordt, net zoals bij ons in het wes-

ten, waar iedereen staat te snotteren bij het

graf van hun overledenen.

KERMIS OF KERSTMIS

door Fred Fassaert

Als u deze Horizon leest zitten we in de

kersttijd. Een tijd voor veel mensen ook van

bezinning en verwachting. Het kerstfeest is

een feest waarbij velen stilstaan bij de

geboorte van het kind dat later de verlosser

genoemd zal worden. Een feest dat met

vreugde gevierd mag worden. Maar het wer-

kelijke zinvolle van het feest ontgaat steeds

meer mensen. Natuurlijk mag het gevierd

worden met gezellig samen zijn en lekker en

goed eten. Maar de betekenis ontgaat veel

mensen helaas. Er wordt vaak overdreven

feest van gemaakt. Kerstmis verandert dan

vaak in een kermisgevoel. Toen ik nog voor

de klas stond, schreef ik vaak voor de kerst-

dagen de woorden Kerstmis en Kermis op

het bord. Ik vroeg de kinderen toen de ver-

schillen op te noemen tussen die woorden

die zoveel op elkaar lijken. Eerst lacherig

wisten ze geen antwoord maar toen kwamen

er toch wel verschillen. Hoewel de eerst

jaren van mijn loopbaan wisten ze toch wel

meer verschillen op te noemen. Ik hoop dat

u veel verschillen kent. Ook als u straks

heerlijk zit te genieten van uw kerstdiner.

22

Belangrijke informatie voor cliënten binnen

de doelgroepen LGGZ, NAH, ASS en LVB-P.

Herziening eten en drinken op basis van over-

heidsmaatregelen. GGZ Oost Brabant ver-

strekt en betaalt gezonde en verantwoorde

maaltijden.

Cliënten betalen vanaf 1 november 2014 zelf

voor de ‘overige extraatjes’.

OPGELET: Wij verstrekken 3 maaltijden per

dag, voldoende drinken, een aantal stuks

fruit en geselecteerde tussendoortjes.

Vanaf 1 november 2014 moet u zelf alle

overige extra producten, ofwel de

‘extraatjes’, kopen en betalen.

Het gaat dan bijvoorbeeld om extra’s zoals

frisdrank, chips, snoep, frites, luxe broodjes

en andere snacks en versnaperingen. Ga dus

bewust om met uw bestedingen!

Wie betaalt waarvoor?

Naar aanleiding van de AWBZ-

pakketmaatregelen heeft GGZ Oost Brabant

in het kader van het project

‘Zorgaanspraken - Wie betaalt waarvoor?’

de verstrekking van eten en drinken

(maaltijden, drinken en tussendoortjes)

herzien. Dit is in alle zorgvuldigheid gedaan

aan de hand van de NIBUD-richtlijnen, de

landelijk aanvaarde standaarden voor maal-

tijdkosten, en de eisen voor gezonde voeding

die het Voedingscentrum stelt op basis van

de zogenaamde ‘Schijf van Vijf’.

Wij verstrekken gezonde voeding en verant-

woorde keuzes, omdat wij gezond en kwali-

tatief goed eten en drinken belangrijk

vinden.

Meer weten?

Raadpleeg de informatiefolder op

www.ggzoostbrabant.nl/wiebetaaltwaarvoor

Vragen of opmerkingen?

Ga dan naar de teamleider van uw afdeling of

mail via:

wiebetaaltwaarvoor@ggzoostbrabant.nl

“Balinese kunst”

door Lennart van den Elsen

Eten en drinken

23

Staatssecretaris van Rijn in Uden

door Herman Mulder &

Gerry van der Rijt-van Sinten

Yes, daar moeten we blij om zijn, zo dacht

cliëntencommissie Kinder & Jeugd GGZ.

Er was een miscommunicatie maar gelukkig

kregen we nog net op tijd het programma

zodat we (Herman, Marianne en Gerry) in

het weekend vragen konden voorbereiden.

Van Rijn sprak met 40 wethouders uit de

regio over de veranderingen in de zorg en

ondersteuning:

De Wet Maatschappelijke Ondersteuning

(WMO)

De jeugdwet

De participatiewet

Volgens de protocollen was de bijeenkomst

niet voor burgers bestemd, alleen voor wet-

houders en pers maar dan kennen ze mij nog

niet want ik kom altijd op voor de belangen

van onze cliënten.

Gelukkig heb ik een groot netwerk in de re-

gio waar ik gebruik van kan maken.

Dus Herman en ik mochten naar binnen om

wat vragen te stellen aan de staatssecretaris

en daar kreeg hij rooie oortjes van

omdat er zo’n scherpe vragen werden ge-

steld. We kregen bijval van de wethouder uit

Bergeijk, Frank van de Meijden en een wet-

houder uit Heesch. Zij gaven aan open te

staan voor een goede samenwerking met Cli-

ëntenraden. Staatssecretaris van Rijn gaf

ook aan dat gemeentes het samen moeten

doen met zorgverzekeraars en

burgers. Als ze er niet uit komen zou hij de

zaak nog eens opnieuw bekijken.

De plaatselijke TV Skyline heeft ons nog ge-

ïnterviewd en een week lang zijn we te zien

en te horen geweest op regio TV

Skyline.

We hopen dat we ons gram hebben binnen-

gehaald voor de kinderen van GGZ Oost Bra-

bant.

Communicatie bedankt dat jullie ons hebben

getipt, deze wethouders kunnen niet meer

om ons heen.

IN MEMORIAM

Arnold van Vonderen

Op 12 november is Arnold rustig in zijn slaap

gestorven. Door de invloed van zijn ziekte

leefde hij in een wereld die onbereikbaar

was voor anderen.

Voor zijn omgeving was dat soms moeilijk,

maar we hadden de indruk dat hij er

volstrekt gelukkig was.

Arnold overleed in de leeftijd van 59 jaar.

24

JUBILARISSEN

GGZ Oost Brabant heeft een actieve cliënten-

raad, die zich hard maakt voor de belangen

van cliënten en verbetering van de zorg.

Elke zorggroep heeft ook een eigen cliënten-

commissie. In november vierden een groot

aantal leden hun jubileum omdat zij zich al

5, 10 of zelfs 15 jaar met hart en ziel inzet-

ten als belangenbehartiger. Zij werden door

de Raad van Bestuur toegesproken en

gehuldigd. Wij hebben alle jubilarissen

gevraagd naar hun motivatie om zich in te

zetten voor de medezeggenschap

5 jarig jubileum voor:

Hetty van Antwerpen

“Ik ben lid geworden om dat

dat toentertijd door meer-

dere mensen aan mij werd

gevraagd, onder andere door

mijn toenmalige behan-

delaar. Na een goed gesprek

ben ik lid geworden. Ik kan

niet direct benoemen waar ik het meest trots

op ben. Door de jaren heen worden we

steeds serieuzer genomen, waardoor we veel

hebben bereikt. Wat er uitspringt is het

zebrapad dat we in het verleden op Coude-

water hebben gemaakt. Met verf hebben we

toen zelf een keurig zebrapad op de weg voor

afdeling de Vonder gemaakt. Zelfs de direc-

teur schilderde mee. Dit zebrapad was hard

nodig, want de oversteek was gevaarlijk en

door de gemeente kon er maar geen stap

gezet worden. Totdat we zelf wat gingen

doen. Het zebrapad verdween heel snel,

maar daarvoor in de plaats zorgde de

gemeente voor drempels. Voor de toekomst wens ik

nog dat cliënten nog meer actief aan hun herstel

kunnen werken. Dankzij de IRB gaat het al de goede

kant uit.”

Lindsay Arts

“Omdat ik het belangrijk vind dat

de cliënt ook een stem heeft.

Ik dacht ook dat ik met mijn erva-

ringen wel wat bij te dragen had

binnen de cliëntencommissie.

Ik ben het meest trots op de werk-

bezoeken die wij afleggen aan de afdelingen. Dit

geeft ons een goed beeld van de afdelingen, we

hebben zo goed contact met de achterban en het is

meestal ook nog heel gezellig.”

Carla van Boekel

“Toen werken niet meer ging, had

ik ineens tijd om wat voor anderen

te gaan doen en te betekenen.

Maar dit bleek ook voor mezelf

25

MEDEZEGGENSCHAP

een welkome tijdsbesteding. Ik ben er trots op dat

de stem van de cliëntencommissies steeds meer

wordt gehoord en dat er steeds meer naar onze

inbreng geluisterd wordt. We gaan verder met het

verwerven van nog meer bekendheid en groei van

de cliëntencommissie.”

Gert Jan Heijmans

“Ik vind het belangrijk dat GGZ

Oost Brabant cliënten ziet als

klanten en klantgericht handelt.

Het is ook van belang dat cliënten-

commissies als serieuze partners

worden beschouwd. GGZ Oost

Brabant moet samenwerken vóór het herstel van

de cliënt.”

Heino Hofman

“Ik wil mijn steentje bijdragen aan

goede zorg voor iedereen en heb

belangstelling voor de werkwijzen

binnen de GGZ. Trots ben ik op

mijn bijdrage aan de stuurgroep van de Leer-

afdeling en het feit dat ik in de jury zit van de

zogeheten ‘Olimprijs’ (een innovatieprijs) en

deze mocht uitreiken. Voor de toekomst wens

ik dat cliënten professioneel betrokken zijn

het opstellen van beleid, zodat de belangen

van de cliënt voorop staan, wat resulteert in

betere zorgverlening.”

Wim van Linden

“Toen ik een aanplakbiljet

over veranderingen in de

wetgeving zag hangen, kwam

ik op het idee om lid te

worden van de cliëntencom-

missie. Enerzijds om zelf

goed geïnformeerd te blijven en anderzijds

om misschien wat invloed uit te oefenen.

Het meest trots ben ik op het feit dat ik

inmiddels al 8 jaar alcoholvrij ben en dat ik

cliënten mag vertegenwoordigen.”

Noraly Oomen

“Ik denk dat mijn drijfveer

was dat ik veel verbeterpun-

ten zag op de afdelingen

waar ik woonde, ik was

niet altijd tevreden over de

zorg- en woonomgeving.

Na 5 jaar Cliëntenraad zie ik gelukkig ook

meer dingen die wel goed gaan in de zorg/

leefomgeving van cliënten en hoe

je daar gezamenlijk als cliëntenraad ook een

bijdrage aan geleverd hebt. De zorg/

leefomgeving van cliënten verbeteren is waar-

om ik dit werk wil blijven doen. Trots ben ik

op de vele adviezen die we in de loop van de

26

tijd uitgebracht hebben, het zijn reacties die

goed overwogen zijn, positief kritisch van

inhoud. Het zijn adviezen waar onze Raad van

bestuur meestal ook iets mee kan wat je

dan later ook weer terug ziet in de praktijk.

Voor mijzelf heb ik de wens om ook in de

toekomst een constructieve bijdrage te

blijven leveren aan goede en veilige zorg.

Daarnaast wens ik voor de toekomst dat er

voor iedereen goede en veilige zorg beschik-

baar is.”

Fred Peters

“Ik ben geïnteresseerd

geraakt voor dit werk door de

voorlichting die de onder-

steuner van de Cliëntenraad

aan mij gaf. Ik heb mij onder

andere ingezet voor het

behoud van de Carrousel op

Huize Padua toen deze gesloten dreigde te

worden. Ik ben heel trots dat dit is gelukt.

Ik wil me zo lang mogelijk blijven inzetten

voor de cliëntencommissie en onze LVB-P

cliënten (cliënten met een licht verstandelijke

beperking).”

Jolanda Peters

“Ik wilde wat meer gaan

betekenen voor anderen,

maar ook voor mijzelf was

het commissiewerk een

opsteker. Mijn drijfveer was

dat wat er mis ging tijdens

mijn eigen behandeling: dat wilde ik absoluut

voorkomen bij anderen. Ik ben er trots op dat

ik iets voor anderen kan betekenen, dat ik zelf

gegroeid in de afgelopen jaren en dat voor

mijn mening durf uit te komen.”

Marianne Slaats

“Ik doe dit omdat ik wil

opkomen voor de belangen

van de cliënt en omdat de

zorg mij interesseert.

Trots ben ik op de goede

samenwerking met de Raad

van Bestuur en ik heb de wens dat we in de

toekomst goed en open blijven overleggen.”

*********

10 jarig jubileum voor:

Fred Fassaert

“Ik ben lid geworden omdat

ik zelf in het Centrum voor

Psychisch Herstel heel fijn

behandeld ben en iets terug

wil doen voor nieuwe cliën-

ten. Binnen de groep is de

samenwerking geweldig en we hebben goede

contacten met de Raad van Bestuur. Laten we

het goede contact met en de openheid naar

de achterban in de toekomst voortzetten!”

Riet Peters

“Ik heb bijna 15 jaar geleden

de bewonersraad van de

oude RIBW mee opgericht en

ben na de fusie gewoon

doorgegaan. Ik ben blij dat,

Vervolg jubilarissen medezeggenschap

27

mede door onze bijdrage, de taxivergoedin-

gen beter geregeld zijn en dat er keuze-

menu’s zijn gekomen. Voor de toekomst is

het van belang dat we inspraak blijven

houden en de samenwerking met het bestuur

net zo goed blijft als het nu is.”

Herman Mulder

“Ik wil ervoor zorgen dat

cliënten niet in eenzelfde

situatie terecht komen zoals

ik in 2002, en dat zij een

zinvol en gelukkig leven

hebben. We hebben invloed

op het beleid van GGZ Oost

Brabant en daar ben ik trots op. Ik hoop dat

we de goede koers vast zullen houden en ik

wens alle leden van de Cliëntenraad en

cliëntencommissies een goede gezondheid

toe.”

Gerry van der Rijt-van Sinten

“Mijn drijfveer is om mede

verandering te brengen in de

bejegening van onze cliën-

ten. We hebben in de loop

der jaren gewerkt aan meer

kwaliteit en veiligheid in de

zorg bij GGZ Oost Brabant, onder supervisie

van de Raad van Bestuur.

Ik hoop dat we de positieve samenwerking

van Cliëntenraad met behandelaren en mede-

werkers kunnen voortzetten. Op naar een

nieuwe cultuur en minder arrogantie.”

15 jarig jubileum voor:

Fedde Jeninga

“Ik wil opkomen voor mijn

medecliënten en invloed

hebben op ingekomen beslui-

ten. Een mooie mijlpaal was

dat we bereikt hebben dat

de Carrousel open kon

blijven. Kijkend naar de toekomst, hoop ik

dat de transities goed zullen verlopen.”

Carien van Mil

“Ik werd lid omdat ik wil

voorkomen dat andere cliën-

ten dezelfde moeizame weg

moeten bewandelen als mijn

zoon en ik binnen de GGZ.

Ik ben trots op de erkenning

van ervaringsdeskundigheid.

Dat we samen met beleidsmakers en begelei-

ding/verpleging de menselijke maat en het

luisteren naar wat cliënten willen, op de

kaart hebben gezet. In de toekomst zal ik de

belangen van de cliënten blijven behartigen,

zeker gezien alle bezuinigingen. De mens

moet de maat blijven ondanks de financiën.

Dus we zullen samen met de cliënten en

beleidsmakers, directeuren, teamleiders en

begeleidende medewerkers creatief moeten

zijn en open staan voor elkaars problemen,

visies en mogelijkheden. En daar waar nodig

samenwerken met ketenpartners.”

28

LACHEND VERLEDEN door Agnes Blok

Toen ik eind jaren ’70 van de vorige eeuw

naar Brabant verhuisde, dacht ik in de hemel

beland te zijn. Wat een gezelligheid, wat een

gastvrijheid hier in Brabant. Kom binnen, eet

mee, drink wat van me, kom morgenochtend

op de koffie, laten we samen dat probleem

aanpakken, doe ik voor je, en wat al niet

meer. Ik kon alleen de taal niet goed verstaan

en had moeite met de verschillende dialecten.

Maar men was er voor elkaar en men wist alles

van elkaar. In Rotterdam wisten wij amper

wie de buren waren. Er was geen contact met

de mensen uit de directe omgeving. Ieder op

zich en dag en hallo. Alleen in de wijken ach-

teraf, de zogenoemde volkswijken, daar kwam

men regelmatig bij elkaar over de vloer. Maar

in de rest van Rotterdam hield elk huisje zijn

kruisje binnenshuis. Daar had niemand wat

mee te maken en hoe minder men van je wist,

hoe beter te leven. Rotterdam is een stad die

bekend staat als de stad die bruist van activi-

teiten. Altijd aan het ‘heien’, omdat er zoveel

wordt gebouwd. Er is geen stad waar zoveel

werklust heerst, als in Rotterdam. Maar wat

een gastvrijheid hier in Brabant! Wat een leu-

ke mensen, wat een prettig leefklimaat. Daar

wil ik oud worden, zo dacht ik, toen ik in Bra-

bant kwam wonen op mijn 19e . Dat denk ik

nog steeds, om hier oud te mogen worden.

Maar toch met een knipoog naar de stad van

toen, daar waar ik wegging. Daar waar elk

mens telt, maar zelf zijn sores opknapt en

waar hulpvaardigheid heerst, naar redelijk-

heid en vermogen. Daar waar eerlijk zijn

voorop staat en naar waarheid wordt gehan-

deld. Waar men de kortste weg neemt om je

duidelijkheid te verschaffen, maar nooit

bewust diep kwetsend. Daar waar men

beneden woont en aan de telefoon zegt op het

balkon te zitten. Daar waar men zijn bril

zoekt bij onvermogen. ‘Sjaan, kijk effe waar

mijn bril lag’. En Sjaan terug: ‘Ken jij dat dan

niet meer herinneren, Ko?’. Daar waar niet

wordt geluld, maar gepoetst. Waar Sjaan de

ramen lapt en die van de buurman meeneemt,

‘omdat die zo aardig is’. En waar Ko het ver-

keer tot stilstand brengt, omdat Sjaan voor

het eerst op haar nieuwe brommer toert en

met een rood hoofd voorbij snort, langs de

stilstaande trams en vrachtauto’s.

Waar naar Sjaan wordt gelachen en gezwaaid,

aangemoedigd door Ko. Waar de vaders op de

bijwagen van de trams sprongen, om hijgend

bij haltes verderop naast de voorste wagon

zich bij hun gezin te voegen. Waar de

kinderen bewonderend naar hun vaders

De moeder van

29

Ellen van Duuren 25 jaar in dienst

bij GGZ Oost Brabant

door Twan Aarts

Er was een soort receptie op de mooie

binnenplaats van het ODAC op 4 septem-

ber. Ze hadden her en der tafels en

stoelen staan. Het was er redelijk druk en

het weer werkte ook goed mee. Een stra-

lende zon. Naast de cliënten waren er ook

oud collega’s aanwezig.

De nieuwe vriend van Ellen was er ook,

evenals haar moeder. Ellen werd flink in

het zonnetje gezet. Dat verdiende ze ook.

Zo had Janneke een liedje gemaakt op de

melodie van een nummer van Doe Maar,

echt heel mooi.

Ikzelf had een speech gemaakt. Die kwam

goed over. José sprak een mooie tekst uit

van de collega’s van het ODAC. Er werd

goed voor de inwendige mens gezorgd.

Er hing een mooie rustige stemming.

kijken, die dat hele eind naast de tram

hebben gerend en toch nog eerder bij de

halte waren. Waar Ko met Kerstmis zich als

vrouw verkleedt en zich mengt tussenin bij de

keurige familie en zijn dik gestifte lippen tuit

naar de kleinkinderen, die opa een enge man

vinden. Zo ook het beleefde commentaar van

de keurige familie, die kort daarna vertrok,

tot ergernis van Sjaan.

Waar in het café de Belgische madam aan de

kaketoe vraagt: ‘KOKO valkske?’, omdat zij

KOKO tot een Belgische verkoudheid brengt.

Waar Ko de kaketoe om zijn oren slaat,

omdat die te veel vertelt uit het café en de

schuld geeft aan ‘haar kinderen’, die dat

beest smerige taal leren. ‘Ach, hou toch stil’,

roept Sjaan met rode konen, ‘dat doen die

van mijn niet!!’. ‘En dadde we toffe jongens

zijn’, roepen haar kinderen onder invloed van

de jenever uit Schiedam. De huisjes en ca-

feetjes achteraf, vlak langs de Rotte. Moeder

deed de boodschappen met de kinderen, die

met hun ‘handjes op de rug’ leerden toekij-

ken naar al die snoepjes op de toonbank.

Zij leerden met twee woorden spreken en ‘U’

te zeggen tegen een oudere. Een draai om je

oren van oom agent, als je niet goed op je

gekke broertje paste, die deed alsof. Oom

agent die jou vijf keer de rotonde rond liet

fietsen met uitgestoken hand, zodat je je

hand uitstak voortaan als je de bocht om

ging. Het remmen van de auto’s bij het

zebrapad, waar je als voetganger gewoon

voorsprong. Je had toch voorrang? Daar werd

gelachen en nuchter over de vreselijkste

onderwerpen gesproken. Men gaf er een

andere draai aan om weer vrolijk verder te

kunnen. Rotterdam was als altijd in

beweging, dat kon allemaal. Ik kar volgende

week met Sjaan naar Rotterdam, om op de

Euromast over de Maas uit te kijken, de

grote winkelcentra te bezoeken, de nieuwe

markt over te gaan, de Maastunnel door,

naar het Kralingsebos, naar Schiedam, of te

varen over de Maas met de Spido. Sjaan zegt,

dat je nu niet meer zomaar op een zebrapad

voor een aankomende auto moet springen,

want buitenlanders kennen die regel niet.

Rotterdam is nog steeds in beweging en al-

tijd vernieuwend, dat wel, zegt Sjaan. Toch

weer eens kijken in het Rotterdam van nu en

dan maar weer terug naar Brabant. Naar Oss.

Daar waar ik oud wil worden.

30

De bijbel in de gewone taal

door Henk van de Goor

De taal van de Bijbel is vaak moeilijk te

begrijpen. Dat bracht een aantal bijbelverta-

lers ertoe om het eens in gewoon Nederlands

te gaan zeggen, in de taal die we dagelijks

gebruiken. Het werd de Bijbel in Gewone

Taal. De eerste druk was in een mum van

tijd uitverkocht. Een nieuwe druk komt er in

november.

De Bijbel is geschreven in het Hebreeuws en

in het Grieks. Tweeduizend jaar geleden het

Nieuwe Testament en het Oude Testament

nog langer geleden. Toen wisten ze

niet wat we nu weten. Nu weten

wij niet meer wat ze toen precies

dachten en bedoelden. De kern van

de boodschap hebben de vertalers

proberen vast te houden, moeilijke

dingen hebben ze weggelaten.

Het resultaat is dat we nu een

Bijbel hebben die aangenaam is om

te lezen. Hoe hebben ze het gedaan?

Nemen we psalm 23.

De Heer is mijn herder

Het ontbreekt mij aan niets

Hij laat mij rusten in groene weiden,

Hij voert mij naar vredig water,

Hij geeft mij nieuwe kracht

en leidt mij langs veilige paden

tot eer van zijn naam.

Al gaat mijn weg door een donker dal,

ik vrees geen gevaar want u bent bij me.

Uw stok en uw staf,

zij geven mij moed.

Wat hebben de vertalers ervan gemaakt?

De Heer zorgt voor mij

zoals een herder voor zijn schapen zorgt.

Hij geeft me alles wat ik nodig heb.

Hij leidt mij,

zoals een herder zijn schapen leidt

naar groen gras en fris water.

Bij de Heer ben ik veilig,

hij geeft mij nieuwe kracht.

Zo goed is hij.

Ik ben niet bang,

ook al is er gevaar,

ook als is het donker om mij heen,

want u bent bij me Heer.

U beschermt me,

u geeft mij moed.

Het bekende beeld van God als een herder, is

bewaard gebleven. Er wordt wel voor gezorgd

dat duidelijk is wat dat beeld in de tekst wil

overbrengen: vertrouwen. Als die boodschap

voor de huidige lezers niet vanzelfsprekend is

dan kiest de Bijbel in gewone taal voor een

manier die dit duidelijk maakt.

Nog een voorbeeld: (psalm 46,2-4)

God is voor ons een veilige schuilplaats,

een betrouwbare hulp in nood.

Daarom vrezen wij niet,

al wankelt de aarde

en storten de bergen

in het diepst van de zee.

Laat de watervloed

maar kolken en kolken,

de hoge golven

de bergen doen beven.

31

Dat werd:

Bij God zijn we veilig.

Hij helpt ons als we in nood zijn.

We hoeven niet bang te zijn,

al beeft de aarde,

ook al vallen de bergen in zee.

Laat de zeeën maar bulderen,

laat de bergen maar beven.

We zijn niet bang.

De eerste tekst is prachtig en beeldrijk. In de

vertaling van de Bijbel in Gewone Taal wordt

de boodschap wat uitgepakt.

De duidelijkheid staat voorop. Toch is de

poëzie niet verdwenen: je hoort het ritme, je

voelt de alliteratie: bang, bergen, bulderen,

beven. Je ervaart een verzorgde stijl. De

boodschap komt duidelijker over. Vooral door

dat laatste zinnetje: “We zijn niet bang!”

Dat bedoelt de eerste tekst ook te zeggen,

maar het staat er niet. Door dit te zeggen

helpt de Bijbel in Gewone Taal ons bij het

juiste begrip.

Deze vertaling heeft natuurlijk niet de

bedoeling om de andere Bijbelvertalingen te

verdringen, maar om iets te bieden dat er tot

dusver niet was. Voor veel mensen die de

Bijbel niet kennen zal dit de toegang gemak-

kelijker maken. Ze zullen zich eerder aange-

sproken voelen, moeilijke teksten beter

begrijpen. Het is immers de bedoeling dat je

door de tekst geraakt wordt.

Jaren geleden, aan het begin van mijn

loopbaan, werden de kerkdiensten nog via de

radio uitgezonden. Ik herinner me nog een

brief van een cliënt dat ze door de taal van

de bijbel geraakt werd. In de eenzaamheid

van haar opname ervoer ze de teksten uit de

Bijbel alsof ze persoonlijk tot haar gericht

waren. Terwijl ze worstelde met de zin van

het leven, had ze er veel steun aan.

Deze Bijbel in Gewone Taal Maakt van de

Bijbel een toegankelijk en troostrijk boek.

Henk van de Goor (Pastor)

ROOMSE MOPJES door Ger van Lankvelt

"Een koster komt met de geit van de

pastoor bij de bokkenboer. Die heeft drie

bokken. Laat ze er maar alle drie op,

zegt de koster. En zo geschiedt 't. De

koster vraagt wat het moet kosten. De

boer zegt: "Nou, ik hoor dat de kerkklok

het angelus slaat, en het was een mis

met drie heren. Dan weet jij het wel.

De moraal van deze mop is, dat het ange-

lus om twaalf uur geluid werd, dat een

misoffer op dat tijdstip fors duurder was

dan bijvoorbeeld vroeg in de ochtend, en

dat 'drie heren' een luxe eredienst is met

drie priesters,. Je kunt er echter alleen

nog van genieten als je ook nog begrijpt

dat daarmee impliciet de handelsgeest,

zo niet de kruideniersmentaliteit van de

katholieke clerus gehekeld werd.

32

EEN DENNENBOOM MET IETS ERONDER...

door Gerry van der Rijt-van Sinten

Vlak voor de kerst krijgt iedereen het op zijn

heupen, denkt Gerard, alsof de wereld beter

wordt van glitter en lichtjes. Hij slingert zich

op zijn fiets door het winkelende publiek.

Dat lukt niet, mensen willen kijken en stil-

staan, treuzelen en slenteren in de sfeervol

verlichte winkelstraat. Fietsen in een voetgan-

gersgebied is immers verboden. Gerard stapt

af en loopt met zijn fiets aan de hand richting

supermarkt.

Bij de computerzaak blijft

hij even staan. De Kerst-

man is ook een fabeltje.

Is dat voldoende excuus

om zelf iets nieuws aan te

schaffen, een computer-

spelletje of zo?

Zijn euro’s hoeft hij niet

te tellen, hij weet exact

hoeveel er in zijn porte-

monnee zit. Hij draait

elke cent die hij uitgeeft

tegenwoordig wel drie-

maal om. Als hij het niet

te bont maakt moet het

kunnen. Per slot van rekening zal het kerstdi-

ner dit keer niet zoveel kosten. Dat was vorig

jaar wel anders.

Terwijl Gerard zijn fiets eerst op slot zet, zit

zijn hoofd er weer vol mee. Het was nooit

genoeg bij Francisca. Het jaar dat ze samen-

woonden had veel geld gekost en hij moet er

nog krom voor liggen. Een lening afsluiten of

een persoonlijk krediet, Francisca had er haar

hand niet voor omgedraaid. Als de bank het

niet meer toestond keek ze gewoon in de

krant, pakte de telefoon en het was weer zo

geregeld. Rentepercentages interesseerden

haar niet.

Zijn ouders hebben gelijk gekregen en dat is

nog het meest irritante. Hij had het pas

geaccepteerd toen hij zijn leeggehaalde flat

binnenstapte, alle spullen weg tot aan het

dekbed toe. Zijn ouders had-

den erop aangedrongen de

politie erbij te halen. Hij had

zijn hoofd geschud en was na

een heel lastig weekend weer

opnieuw begonnen. Hij had

geteld wat hij nog had: zijn

baan, zijn flat en zijn eigen

kleren. Tellen wat je hebt, is

beter voor een mens dan tellen

wat je mist.

Francisca had ook de bijbel

laten staan. Dat kwam wel van

pas want daarin stond de

oproep: begin een nieuw leven.

Gerard was niet zo Bijbelvast

maar na het ellendigste week-

end van zijn leven wist hij wel dat hij die

tekst nodig had. Het was lang zoeken ge-

weest. Johannes van de sprinkhanen en de

wilde honing had de oproep gedaan en in de

richting van Jezus gewezen. Johannes had

niet genoeg aan lichtjes en glitter. Die wist

meer van dat kind in dat armzalige kribje.

Het was niet voor niets dat hij die tekst een

keer of honderd overgeschreven had. Het was

strafwerk geweest.

33

Toch was het ook geen toeval geweest dat hij

Francisca had leren kennen, van haar was

gaan houden, en alles voor haar had willen

opofferen. Alles is soms niet genoeg, dat

besef had Gerard er wel aan overgehouden.

Gerard was opnieuw begonnen. Voorzichtiger

en afstandelijker, ook naar zijn ouders toe,

want die konden het maar moeilijk laten zich

op Francisca af te geven. Gerard haatte die

opmerkingen over haar. Hij wilde haar slacht-

offer niet zijn, hij had haar tenslotte zelf

binnengehaald, en oprecht van haar gehou-

den. Opeens lacht Gerard en hij staat midden

in het gangpad stil. Er botst een karretje

tegen hem aan. Sorry, zegt de mevrouw

geschrokken, u stopte ineens.

Wie zou niet stoppen bij zo’n ontdekking?

Hij herhaalt de conclusie van zijn gedachten

nog een paar keer omdat het zo goed klinkt.

Zo echt. Hij had van haar gehouden. Dat

geeft aan dat die fase voorbij is. Nog is de

herinnering er, aan haar glimlach en haar

ogen, maar de wrange pijn van haar terug

willen hebben tegen beter weten in, die is

over.

Dat computerspelletje heb ik verdiend, denkt

Gerard tevreden. Het meisje aan de kassa

glimlacht, dat doet ze altijd tegen hem. Hij

maakt een opmerking over de drukte en de

overvolle karretjes en zij beaamt dat het

meer dan bar is wat de mensen hier wegsle-

pen. Ze krijgen zeker allemaal een huis vol

visite, zegt Gerard, terwijl hij drie pakken

halfvolle melk in zijn rugzak bergt.

Jij zeker niet, hè? Je zit toch niet de hele

kerst in je eentje? vraagt ze, naar de sobere

boodschappen kijkend. Haar stem klink

bezorgd en uitdagend tegelijk. Gerard haalt

lachend zijn schouders op, straks wordt hij

nog uitgenodigd en daar heeft hij echt geen

zin in. Als hij buiten komt en zijn fiets zoekt

staat er een jongen aan zijn slot te morrelen.

Bingo! Net op tijd. Een gestolen fiets kan hij

er op dit moment echt niet bij hebben.

Gerard kijkt even om zich heen. Voor een

stel handlangers op zijn nek hoeft hij niet

bang te zijn. Met een paar stappen is hij

achter de jongen en zegt laconiek het

sleuteltje tevoorschijn halend, wil het niet?

Als door een wesp gestoken schiet de jongen

overeind. Zijn tengere lichaam is net een

gespannen veer die losschiet, hij wil het op

een lopen zetten. Ineens zakt alle spanning

weg en op het jongensgezicht komt een

aarzelende glimlach die aan Francisca doet

denken.

Hans!, zegt Gerard, Francisca’s jongste broer

herkennend. Ha, die Gerard, zegt Hans

ongemakkelijk. Hij wurmt het ijzerzaagje

eerst in zijn broekzak en steekt dan een

slungelige hand uit. Gerard schiet in de lach.

Jij bent ook niks veranderd! Hoe is het?

Hans kijkt naar de grond, terwijl hij langdu-

rig Gerards hand schudt. Mijn zus heeft je rot

behandeld, zegt hij na een poosje. Maar jij

was niet veel beters van plan, zegt Gerard

nuchter.

Ik wist niet dat die fiets van jou was! Nu kijkt

(Vervolg op pagina 34)

34

Hans Gerard aan. Zo kon Francisca ook

kijken, als ze zo keek, kreeg ze alles van hem

gedaan. Ga je mee wat drinken, vraagt

Gerard. Bij jou thuis, vraagt Hans, terwijl hij

schutterig met Gerard meeloopt. Wat een

jochie eigenlijk nog, denkt Gerard, als Hans

stoer zegt dat hij wel een biertje lust. In de

flat kijkt Hans ongemakkelijk en Gerard praat

maar wat om hem op zijn gemak te stellen.

Maar Hans laat zich niet afleiden over

praatjes over zijn school.

Ik vind het gaaf Gerard, dat je me mee naar

binnen hebt gevraagd. Ik dacht dat je ons

allemaal wel kon schieten, zegt Hans. Hij laat

de geïmproviseerde bank, van veilingkistjes

met een plaid erover kraken. Gerard haalt

zijn schouders op. Ze had het niet meer naar

haar zin, dat kan jij toch niet helpen?

Dan hoeft ze hier toch de boel niet leeg te

halen? Bij die vent die ze nu heeft, die op jou

bank zit, daar zou ze zulke rottigheid niet

hoeven te flikken!

Gerard wrijft over zijn borst, waar een pijn-

lijke plek groeit. Hij moet hoesten en

daarvan schieten de tranen in zijn ogen.

En nou had ik bijna ook nog je fiets gejat.

Hans schudt berouwvol zijn hoofd. Het blijft

lang stil, in de verte tingelt een draaiorgel

“O, dennenboom”. Zal ik een kerstboompje

voor je organiseren Gerard? Het klink wrang.

Hans wordt er nog kleiner van en neemt zijn

laatste slok bier.

Kom nog eens langs, zegt Gerard bij de deur.

Meen je dat?, vraagt Hans. Anders zou ik het

niet vragen, zegt Gerard, en weer ziet hij een

(Vervolg van pagina 33) flits van Francisca, dat wegkijken deed zij

ook in zo’n situatie. Iets van schaamte maar

dat niet willen toegeven. Zeg maar tegen

haar dat ik een nieuw leven ben begonnen!

Hans kijkt de schaars gemeubileerde kamer

nog eens rond en grijnst. Een kerstboom zou

hier anders wel passen, probeert Hans nog

een keer. Hoepel op met je kerstboom, zegt

Gerard. Ik ben een nieuw leven begonnen zeg

ik je toch, en daar past jou kerstboom niet

in! Is dat duidelijk Hans!

Hans slentert de galerij langs en grijnst bij

het trappenhuis nog even in zijn richting.

Moet je ook doen, is goed voor je! Het ligt

voor Gerard op zijn tong maar hij klemt zijn

lippen op elkaar. Niet kapot maken wat nog

groeien moet. Laat hem eerst maar eens

terugkomen uit zichzelf.

Alle kans dat hij morgen met een kerstboom

voor de deur staat. Maar dan zal hij toch een

preek krijgen. En zo begon voor Gerard

Kerstmis 2014.

Ik wens iedereen die dit leest een eerlijke,

gezellige en liefdevolle kerst en alle goeds

voor 2015!

35

GOLFCLINIIC BIJ DE BUREN door Jaap Rustenburg

Waarom Golfen, ja waarom niet!

Als Woonbegeleider bij de Beemden begeleid

ik gedurende enkele jaren sportles aan

bewoners van de Beemden. Ik liep al enige

tijd met het idee om tijdens ons reguliere

sportmoment te gaan golfen bij onze buren!

14 bewoners hadden zich opgegeven dus dat

was een mooie groep.

Leuk was hierbij om te zien dat er bewoners

bij deze groep waren, die eerst hadden aan-

gegeven dat golfen niets voor hun zou zijn,

maar toch van gedachten waren veranderd.

Het was goed weer die dag.

We werden in de kantine hartelijk ontvangen

door onze golfinstructeur Roel de Bijl en op

zijn kosten wat te drinken aanbood, en de

groep op hun gemak liet voelen. De sfeer was

vrijwel direct goed en ontspannen te noemen.

Roel begon op een zeer professionele, maar

ook humoristische wijze te vertellen over wat

golfen is, en wat je daarvoor aan materiaal

nodig had. Tijdens zijn uitleg over het golfen

benoemde hij alle golftermen die gebruikt

worden in de

golfsport zoals

swing, birdi,

clubs, hole in

one, etc. en ver-

telde daarbij de

betekenis daar-

van. De groep

luisterde aandachtig.

Na zijn uitleg zijn we naar het golfterrein

gegaan om op een oefenveld in kleine groep-

jes gelijktijdig dezelfde opdrachten uit te

voeren. Tussentijds werden er door de

instructeur instructies gegeven mbt de tech-

niek van het slaan.

Een van de oefeningen was om de bal zo hard

en ver mogelijk de baan op te slaan. Dit was

natuurlijk voor allen een grote uitdaging en

iedereen deed dan ook zijn uiterste best, en

daar waren ook de resultaten naar.

De onderlinge competitie werkte daar

positief aan mee.

Nadat de groep bij elkaar was geroepen,

heeft de instructeur nog een afscheid speech

gehouden en bedankte allen die hard gewerkt

hadden en benoemde dat in een eventueel

vervolg de groep na een korte oefening

verder de baan op zouden mogen om een

2- tal holes te gaan slaan.

Tenslotte werden we allemaal uitgenodigd

door Roel de Bijl de instructeur, om op zijn

kosten nog wat fris te gaan drinken.

Ter afsluiting van de activiteit heeft dhr.

Pennings, penningmeester een slotwoord

gehouden over het golfen.

De instructeur gaf aan het een leuke middag

met een leuke groep te hebben gevonden en

bedankte mij voor de begeleiding die erbij

aanwezig was. Om ons als buren tegemoet te

komen heeft hij alle drankjes voor zijn

rekening genomen, en heeft het 3 -tal

begeleiding hierin niet meegerekend in zijn

totaal bedrag, waarvoor ik Roel de Bijl heb

bedankt en aangegeven dat we wellicht in de

toekomst wederom van deze gelegenheid

gebruik wil-

len maken.

Het was een

zeer geslaag-

de activiteit.

36

ER VERANDERT VEEL IN DE ZORG VANAF 2015

In de langdurige zorg gaat er vanaf 1 januari

2015 veel veranderen. 2015 is een overgangs-

jaar. Met het oog hierop heeft de overheid

speciale regels in het leven geroepen om de

overgang van de AWBZ naar de gemeente of

zorgverzekeraar zo soepel mogelijk te laten

verlopen. In onderstaand overzicht kunt u

lezen waar u op dit moment terecht kunt met

uw algemene of meer specifieke vragen.

WAAR VINDT U ALGEMENE INFORMATIE?

Website www.hervorminglangdurigezorg.nl

Voor cliëntenorganisaties, professionals,

(zorg)aanbieders, zorgverzekeraars en

gemeenten www.hervorminglangdurigezorg.nl

Zorg Verandert

Informeert individuele burgers groepsgewijs

over de veranderingen in de zorg, met bijeen-

komsten in provincie, regio en buurt

www.zorgverandert.nl en www.zorgverandert

.nl/bijeenkomsten

Landelijke campagne VWS: Nederland veran-

dert, de zorg verandert mee

Vanaf oktober start VWS een landelijke

informatie-campagne met tv- en radiospots,

brochures etc. www.zorgverandertmee.nl

Uw eigen patiënten-, belangen- of oudervere-

niging

Veel patiënten-, belangen- en ouderverenigin-

gen informeren hun leden over de veranderin-

gen in de zorg. Ga naar de website van uw

eigen vereniging.

WAAR VINDT U INFORMATIE

OVER UW PERSOONLIJKE SITUATIE?

Website Hoeverandertmijnzorg.nl

Deze website legt uit welke rechten u heeft in

het overgangsjaar 2015. Aan de hand van uw

huidige AWBZ-indicatie of huidige type jeugd-

zorg, kunt u nagaan wat er in 2015 rond uw

zorg verandert. Raadpleeg deze website met

uw indicatie bij de hand.

www.hoeverandertmijnzorg.nl

Informatiepunt Wlz-overgangsrecht Ieder(in)

en PerSaldo

Informatiepunt voor mensen die in 2015 met

het overgangsrecht in de Wet langdurige zorg

(Wlz) te maken krijgen. Dit informatiepunt is

voor mensen die intensieve zorg krijgen op

basis van AWBZ-functies en klassen, ook wel

‘zorg zonder verblijf’ genoemd.

U kunt terecht bij dit informatiepunt voor

vragen over het overgangsrecht in uw

persoonlijke situatie.

Bereikbaar maandag t/m vrijdag van 10.00 tot

17.00 uur op telefoonnummer 030 789 78 78.

U kunt ook uw vragen per mail sturen naar

wlz-overgangsrecht@iederin.nl.

Bij uw gemeente (Wmo-loket of wijkteam)

Als uw zorg of ondersteuning overgaat naar de

gemeente, moet de gemeente uw vragen over

uw zorg en ondersteuning beantwoorden.

Vraag naar het Wmo-loket of het wijkteam.

Vindt u het moeilijk om uw vragen alleen aan

de gemeente te stellen, informeer dan bij uw

gemeente naar een zogenaamde onafhankelij-

ke cliëntondersteuner. Dit is iemand die

samen met u uw vragen aan de gemeente kan

voorleggen.

Bij uw zorgverzekeraar

Als uw zorg overgaat naar uw zorgverzekeraar

(persoonlijke verzorging of verpleging) en

heeft u daar vragen over, neem dan contact

op met uw eigen zorgverzekeraar.

Bij het CIZ

Als uw zorg overgaat naar de nieuwe wet

37

langdurige zorg (Wlz) en u heeft daar vragen

over, informeer dan bij het CIZ. www.ciz.nl

WAAR KUNT U TERECHT MET VRAGEN OVER

UW PGB?

Bij de Sociale Verzekeringsbank

Vanaf 1 januari krijgt u uw PGB niet meer op

eigen rekening, maar via de Sociale Verzeke-

ringsbank

- Brochure: Uw PGB op de rekening van de

SVB www.pgb.nl

Bij uw zorgverzekeraar

Heeft u nu een PGB voor persoonlijke verzor-

ging en verpleging, dan behoudt u in 2015 uw

PGB. Dit loopt via uw zorgverzekeraar.

Bij PerSaldo

PerSaldo is de vereniging van budgethouders.

Op de website van PerSaldo vindt u veel in-

formatie over wat er verandert rond het pgb.

www.pgb.nl

WAAR KUNT U TERECHT MET VRAGEN OVER

UW EIGEN BIJDRAGE? Bij het CAK

Het CAK is en blijft verantwoordelijk voor het

heffen van de eigen bijdrage voor maatwerk-

voorziening Wmo en eigen bijdrage Wlz. De

korting op de eigen bijdrage verdwijnt. Het

CAK gaat u hierover informeren, o.a. bij uw

factuur die u in november krijgt u en via hun

website. www.hetcak.nl

WAT KUNT U DOEN ALS U IN PROBLEMEN

KOMT DOOR DE VERANDERINGEN IN DE ZORG?

Signaalpunt Zorg Verandert

U kunt uw problemen melden bij het Signaal-

punt van Zorg Verandert.

Meldpunt Ieder(in)

Uiteraard kunt u met vragen of klachten al-

tijd contact opnemen met het Meldpunt van

Ieder(in). www.iederin.nl

Meer informatie

Wat Ieder(in) doet aan lobby en belangenbe-

hartiging rond de langdurige zorg en het

nieuws hierover leest u op de website bij

Thema's: Thema Zorg en ondersteuning -

Langdurige zorg, Tien misverstanden over de

Wmo

Verder zijn er informatiebladen over de

nieuwe wetten die de langdurige zorg

gaan regelen:

Informatieblad Jeugdwet, Informatieblad

Wmo, Informatieblad Wlz

Veel gestelde vragen samengesteld door

het Ministerie van VWS

www.hervorminglangdurigezorg.nl

En ten slotte nog:

Waar heeft u recht op bij binnen de AWBZ

www.vgz-zorgkantoren.nl en

www.rijksoverheid.nl

Hierover zijn door de overheid in 2009

pakketmaatregelen getroffen. Een en ander

betekent concreet dat bepaalde diensten die

instelling aan hun cliënten aanbieden vanaf

dat moment niet meer gefinancierd worden

en dat cliënten hiervoor zelf verantwoorde-

lijk zijn en dus ook de kosten zelf moeten

betalen hiervan. In de informatie staat

beschreven waar u wel (kosteloos) recht op

hebt.

Verzekeringen

Hoewel niet nieuw toch goed om hier ook te

vermelden omdat hier vaak misverstanden

over bestaan. Veel cliënten (en/of hun naas-

ten) gaan er soms vanuit dat een instelling

een collectieve aansprakelijkheidsverzeke-

ring heeft voor hun cliënten.

Dit is niet zo. Cliënten dienen net als iedere

andere burger in Nederland zelf een aanspra-

kelijkheidsverzekering voor zichzelf af te

sluiten. Hetzelfde gaat op voor een verzeke-

ring voor waardevolle eigendommen.

Denk hier dus altijd zelf ook aan bij opname

en/of verblijf.

38

Hoewel ik een column wilde schrijven

gleed er een gedicht uit mijn pen over de

Canadees-joodse singer songwriter

Leonard Cohen.

Leonard Cohen 1934-2014

Je bent 80 geworden

alsof het niets kostte

geen moeite

gewoon ademhalen.

Je rare stem werd erg

zacht

teder ook

je teksten

ontroeren nog steeds

en grijpen je bij je kloten en je donder

sleuren je aan je haren

stuwen adrenaline waar het gaan mag

ontregelen de regels van je poëzie

laat je proeven

van jouw leven

van de dood

van de pijn

van de vreugde

van de liefde

van Suzanne (mijngod wat een lied wat

een stem)

je walste met Suzanne net zo lang tot ze

wegging.

Singer songwriter

je werd 80

maar zelf als je sterft

leef je voort

zoals dat past

bij dichters en kunstenaars.

P.S. mijngod is géén fout: ik vind dat ik

het zo moet schrijven omdat het niet over

god gaat.

Ger van Lankvelt

ODE AAN HELGA

Uden, 30 oktober 2014

Helga, jij bent niet meer.

30 oktober was de dag dat ik altijd bij je

was.

Het is namelijk jouw geboortedag.

Nu is het de eerste dag na jou sterven wat

mij erg doet tergen.

Rijdend door de Osse straten blijf ik vaak

tegen je praten.

Niet alleen tegen, ook in mezelf.

Maar, ik zeg het aan velen hoe ik met je was

begaan.

Ik vertel het aan de bomen, hoeveel ik met

je deed en voor je deed, je was mijn

vriendin.

Ik vertel het aan de wind die in de bomen

klimt, of de tak die valt, hoeveel ik van je

hield.

Ik vertel het aan een kind dat jong genoeg is

om het te begrijpen (Famke).

Ik vertel het aan een dier (paard), misschien

alleen door het aan te kijken.

Ik vertel het aan de huizen van steen (jou

huis). En ik vertel het aan de stad hoe lief ik

jou had.

Maar zeg het aan geen mens, ze zouden niet

geloven. Ze zouden het niet willen geloven

dat alleen een vriendin, alleen zo met jou

begaan was.

Dat een mens, een mens zo waardeerde,

omarmde, begreep, zoals

ik jou Helga.

Je maatje,

Gerry van der Rijt-

van Sinten

39

Het was zondag 9 november precies 25 jaar

geleden dat de muur in Berlijn open ging, na

28 jaar gesloten voor de buitenwereld te zijn

geweest. Nu was het ook 25 jaar geleden dat

ik met een socialistische delegatie naar

Berlijn was afgereisd, om ook Oost-Berlijn

aan te doen. Nu was ik al eens in de DDR ge-

weest, omdat ik een Marxistische inslag had

en sympathie had voor het

socialisme, daar kreeg ik

later ontzettend spijt van,

ja... een jeugdzonde zal ik

maar zeggen.

Bij ontvangst werd je opge-

wacht door een gids die de

Staat voor je had geregeld

een stasimannetje. Dus wij

kregen, je kunt het raden, de mooiste dingen

te zien, zoals een ziekenhuis, scholen,

fabrieken waar hard gearbeid werd, land-

bouw coöperaties, universiteiten in overvloed

daar in die Heilstaat, winkels van de Staat

waar van alles te koop was, behalve voor de

gewone burger van de DDR. Die mochten daar

niet komen, die hadden immers toch geen

Oost Duitse Mark te makken. Wat mij het

meest lugubere opviel was dat er kindergar-

den en kleuterscholen waren, waar de

kinderen meer wisten van de Oost-Duitse

Heilstaat dan menig ander westerling.

Vriendjes noemden ze daar Kameraden en

meisjes genossinnen. Elke morgen werd er

voor de klas achter de banken gezongen en

men bracht een groet met de hand op het

hoofd voor alle leerkrachten. Het eten was

goed in de hotels en restaurants die je

aangewezen kreeg, de bedden waren goed,

dus alles was eigenlijk goed, wij hadden niets

te klagen. Er was een persoon die waar-

schuwde dat je op je kamer niets negatiefs

over die Heilstaat moest zeggen, want er zat

afluisterapparatuur overal verborgen in je

kamer. Dit was nu de Heilstaat die ons voor-

geschoteld werd, een land waar de mensen

niets te zeggen hadden, dag en nacht in de

gaten werd gehouden, monddood gemaakt

werden, hun het recht ontnam om vrij te

reizen, geen mening mochten hebben over

dat wat goed voor hen was.

De Staat besliste wat er met

jou gebeurde. Kwam je in

opstand dan werd je voor

jaren opgesloten in één van

de vele Ost-Deutsche Knas-

ten. Het liefst hadden ze je

een kogel door je knar

geschoten, dan waren ze

voorgoed van je af. Wie vluchtte uit de DDR

was nog slechter af, dan verdween je zeker

voor 20 jaar achter de tralies. Je had geluk

als je na een paar jaar werd vrijgekocht door

West-Duitsland, in ruil voor Oost-Duitse of

Russische spionnen, dat waren de geluksvo-

gels, die vonden hun vrijheid in het westen,

met achterlating van hun families en

vrienden.

Ik heb mij die avond van 9 november 1989

letterlijk suf gezopen van de drank, zo blij

was ik, dat eindelijk de Oost-Duitse bevolking

de onmenselijke muur haast met hun handen

hadden willen afbreken, waar ze zo lang

achter gevangen hadden gezeten. Ik was nog

in staat om mijn auto te pakken en die avond

naar West-Berlijn te rijden, maar ik durfde

niet omdat ik het vermoeden had dat ik de

Oost-Duitse grens niet over mocht, omdat ik

geen visum had. In 1981 was ik er uitgeban-

joerd, omdat ik te negatief was geweest over

die geweldige Heilstaat die geen kunstenaar,

filosofen, schrijvers en componisten kende,

die zaten allemaal in het vrije westen.

DIE GEDANKEN SIND FREI door Ger van Lankvelt

40

door Henriëtte aan de Stegge

Als jij denkt aan veiligheid is er dan een

beeld of een stukje tekst dat weergeeft wat

veiligheid voor jou betekent? Of misschien wil

je liever een foto over dit onderwerp maken ?

Een voorbeeld voor een stukje tekst zou

kunnen zijn:

“Veiligheid is voor mij, als ik kan zeggen wat

ik voel”

“Ik voel me veilig in mijn eigen kamer op de

afdeling”

Waarom vind ik dit zo belangrijk? Dit zal ik

proberen uit te leggen:

Ik ben Henriëtte aan de Stegge

en als ervaringsdeskundige ben

ik betrokken bij de gangmakers

veiligheid, naast mijn werk-

zaamheden voor stepped care

werken. In juni hebben we de

ZorgVeiligprijs 2014, van de

Inspectie voor de Gezondheids-

zorg, gewonnen. Om verschil-

lende redenen ben ik daar heel

blij mee:

In de eerste plaats omdat ik wens dat de

cliënt zich veilig voelt op de afdeling, dit is

de (tijdelijke) woonplek en hoort een soort

thuis te zijn. Helemaal mooi zou het zijn als

de cliënt zich ook op het terrein veilig voelt,

daar waar de afdeling zich bevindt. Maar

belangrijker vind ik dat de cliënt zich veilig

voelt ten opzichte van de verpleegkundigen

en behandelaars en zijn mede-cliënten. Je

veilig voelen, zie ik als basis voor bijna alles,

een voorwaarde voor een goed gesprek. Het

is een basisvoorwaarde om te kunnen herstel-

len. Hoe kun je je uiten zonder een gevoel

van enige veiligheid te ervaren?

Ik schrijf dit artikel om veiligheid bespreek-

baar te maken. Vooral voor cliënten zet ik me

hiervoor echt in. Dit doe ik omdat ik mezelf

tijdens mijn opnames heel onveilig heb

gevoeld. Verschrikkelijk bang ben ik geweest.

Ik voelde me op deze afdeling zo onveilig dat

ik er tegen niemand iets van heb durven

zeggen. Er is tijdens deze opname niet aan

me gevraagd of ik me wel veilig voelde. Dit

had me kunnen helpen. Het

thema veiligheid kwam nooit

aan de orde. Deze opname is al

geruime tijd geleden en ik hoop

dat de bespreekbaarheid

van veiligheid nu veel beter

is. Hoe is dit voor jullie als cli-

ënt?

Jullie mening gevraagd!

Ik zou zo graag jullie mening

hierover horen en ik vraag in

deze Horizon, jullie blad, om te reageren op

dit artikel en iets in te sturen over je gevoel

van veiligheid of het ontbreken daarvan. Op

het eind van dit artikel vermeld ik waar je je

bijdrage kunt inleveren. Als ik aanwezig ben

bij een huiskamerbijeenkomst op een afde-

ling breng ik het thema veiligheid vaak in. Ik

heb gemerkt dat er na enige aarzeling goede

gesprekken over veiligheid mogelijk zijn. Het

is boeiend om te ontdekken hoe verschil-

lend iedereen reageert als ik vraag naar vei-

ligheid. De ene cliënt noemt bijvoorbeeld dat

er niet voldoende wordt schoongemaakt op

WAT BETEKENT VEILIGHEID VOOR JOU?

Dit werkstuk symboliseert voor mij

veiligheid

41

zijn kamer, waardoor hij zich onveilig voelt.

Een ander noemt de afwezigheid van ver-

pleegkundigen op de afdeling als een moment

waarop hij zich onveilig voelt. Hoe is dit

voor jullie?

Wordt het thema veiligheid voor jou voldoen-

de aangereikt? Waar denk jij aan als ik je zou

vragen: “Voel je je veilig genoeg tijdens de

opname of als cliënt, die ambulant zorg

ontvangt en als dit niet zo is, wat of wie zou

je kunnen helpen om het veiligheidsgevoel te

vergroten?”

Jullie mening zou ik graag in een nieuw

artikel over veiligheid willen bundelen zodat

ik dat over enige tijd kan laten zien in een

volgende Horizon.

Evaluatie crisisopnames

Sinds anderhalf jaar evalueer ik de crisisopna-

mes op Huize Padua. Vanaf augustus stel ik

vragen over veiligheid aan de cliënt die

opgenomen is geweest op P2a. Ik vraag een

cijfer voor veiligheidsgevoelens op deze

afdeling en een cijfer voor veiligheid op de

verwijsafdeling. Daar waar de cliënt voor de

crisisopname verbleef. Ik vraag vervolgens

ook hoe deze cijfers hoger zouden kunnen

worden, wat er voor nodig is om bijvoorbeeld

een 6 een 7 te laten worden.

Het valt me op dat er cliënten zijn die het

heel moeilijk vinden een cijfer voor veiligheid

te geven. Moeilijker dan het cijfer voor de

behandeling in zijn algemeen. Ook merk ik

dat er cliënten zijn die direct het cijfer

paraat hebben als ik er naar vraag. Ze geven

dan bijvoorbeeld duidelijk aan dat het cijfer

veel hoger zou zijn als er niet werd gesepa-

reerd of als er meer rust was op de verwijsaf-

deling. Om een goed idee te geven van de

evaluaties die ik doe op Huize Padua vind ik

het belangrijk hier nog te vermelden dat de

gegevens die worden verkregen door te

evalueren op korte termijn aan P2a en aan

de verwijsafdeling worden doorgegeven. Ik

merk steeds meer dat de teams echt open-

staan om deze feedback te ontvangen. Men

wil leren van de ervaring van de cliënt. Hoe

mooi is dat? Ik kan me voorstellen dat dit

nog niet overal zichtbaar is op afdelingen,

want veranderingen hebben echt tijd no-

dig. Ik heb vertrouwen in een gunstige

verandering wat betreft veiligheid als we er

samen openlijk over kunnen praten.

Praat erover! Cliënten zou ik willen advise-

ren: Vertel wat je nodig hebt om je veilig te

voelen. Durf je dit nog niet aan iemand in je

directe omgeving te verwoorden, zoek dan

iemand op die je vertrouwt. Ook kun je

altijd contact opnemen met de patiëntver-

trouwenspersoon, die er voor jou is als je

ergens met de hulpverlening niet uitkomt.

Folders over de vertrouwenspersoon zijn te

vinden bij de recepties en op afdelingen.

Reageren? Wie durft de uitdaging aan te

gaan en te reageren op dit artikel?

Tekst, een werkstuk of een foto kun je

sturen naar Henriëtte aan de Stegge, Post-

bus 3, 5427ZG te Boekel of ter attentie van

mij afgeven aan de recepties van hoofdge-

bouwen op Huize Padua, Rosmalen, Oss en

Helmond. Hiervoor ligt een enveloppe klaar.

Je kunt het me ook mailen:

h.aande.stegge@ggzoostbrabant.nl

Onder de inzendingen mag ik een mooi

relaxpakket verloten. Het kan zijn dat je

tekst, werkstuk of foto in een volgende

Horizon wordt geplaatst, laat daarom even

weten of dit met je naam erbij zou willen of

dat je dit liever anoniem wenst.

JOUW ERVARINGEN GEVRAAGD!

42

door Ger van Lankvelt

Iemand die wel eens in de antroposofie

gewerkt heeft zoals ik, tot mijn grote spijt,

moet wel beseffen dat je in een wereld te-

recht komt van geesten en dwaze eurit-

mietjes. Het is een aparte wereld vol geheim-

zinnige riten en handelingen, een soort rassen-

leer waarvan Hitler zich zou afvragen of het

wat minder mocht. In zo'n soort gemeenschap

heb ik gewerkt, of eigenlijk een tijd doorge-

bracht, want van werken was helemaal geen

sprake. Een soort vrijetijdsbe-

steding, je moest er aanwezig

zijn, meer ook niet, en aan

het einde van de maand niet

zeuren, gewoon je salaris ont-

vangen. Zo'n soort leefge-

meenschap bestaat echt, het

is gelegen op een landgoed

ergens tussen Elsendorp en

Oploo.

Een kabouterdorp, weggestopt

in de bossen, ver genoeg van de bewoonde we-

reld, daar waar jij je afvraagt wat voor men-

sen wonen daar. Nou dat zal ik je haarfijn uit-

leggen. Het is net zo'n soort Smurfendorp als

uit de animatiefilms van Peyo, dus zeg maar

een echt Kabouterdorp met alles

erop en eraan. Een gemeenschap van super-

mensen, althans dat denken ze zelf.

De bewoners zijn allemaal autistisch in minder

en zware vorm, dat zijn de laagste in stand die

in dat dorp wonen. Zij moeten de toko draai-

end houden, ze hebben helemaal geen macht

en er wordt niet naar hen geluisterd en ze

hebben ook geen inspraak. Dat kan ook niet

want de meeste beseffen helemaal niet wat de

reden is dat ze daar zijn. Dan heb je de kabou-

ters die deze gemeenschap moeten begeleiden

zodat de laagste kabouters het zogenaamd

naar hun zin hebben. Ze hoeven niet veel te

doen dan zich stierlijk rot te vervelen, maar

ze moeten toezicht houden op de meute, dat

alles goed functioneert en draait. Daarboven

heb je dan de kabouters die denken dat ze

wat te zeggen hebben of denken dat ze heel

wat zijn, om in zo'n kabouterdorp te mogen

werken, dat noemden wij de oppersmurfen.

Enkele bekende smurfen die

daar aanwezig waren en de

scepter zwaaiden waren ka-

bouter Gladjanus, kabouter

Priekeprak, kabouter Shalom,

en kabouter Stinkpijpie, om-

dat hij

altijd een pijp rookte met

antroposofische pijptabak.

Je zag hem ook altijd met die

vieze stinkpijp onder zijn

veel te grote zeiksnor bengelen. Een ver-

strooide professor uit een of ander kinder-

boek zoals meneer Kwel uit de strip van Billy

Turf. En dan had je nog vrouwtjessmurfen,

van het soort dat je veel in sprookjes tegen-

komt. Het waren net nog geen elfjes, maar

er groeiden al een klein beetje vleugeltjes op

hun schouders zodat ze, als ze als eenmaal

het stadium hadden bereikt van volwassen

elf, uit konden vliegen en zweefteven ge-

noemd werden. Je zag ze 's avonds wel eens

uitvliegen boven het kabouterdorp op hun

bezemsteel.

Euritmie is belangrijk voor antroposofen. Niet

omdat het enige waarde zou hebben. Wel

omdat Marie von Sievers, de bijzit van de

DE ZIN EN ONZIN VAN

43

goeroe der antroposofen Herr Dokter Rodolf

Steiner, zich intensief bezighield met deze

'Kunst' voor gepensioneerde balletdansers.

Met euritmie beweren antroposofen zichtbaar

te maken wat 'aan gene zijde' leeft en weeft

en zweeft.

Rudolf gunde het vrouwtje ook wel wat en

bombardeerde haar tot een waar dansmarie-

ke. De antroposofische achterban was er: aan

afnemers geen gebrek. De euritmie was gebo-

ren. Achteraf bleek het een miskraam te zijn.

Geen antroposoof zag wat. In een poging de

doodgeborene te reanimeren voerde men hem

op in de Steinerschool. De weinig rechten die

de leerlingen al hadden, zouden ze waar-

schijnlijk nog hebben ingeleverd om van de

euritmie te worden verlost.

Bekend bij Steinerschoolleerlingen is het eu-

ritmisch alfabet. Of namen. Bij iedere letter

van het alfabet worden passende armgebaren

gemaakt en van hot naar her gehuppeld. Wie

ooit antroposofen hun breedsprakerige

monologen heeft zien uitvoeren, heeft alvast

een idee waarover het gaat. En als er dan ook

nog een overdreven declamerend stemgeluid

wordt bij gedacht, zal men zich zonder

twijfel te gast in een of ander antroposofisch

gezelschap kunnen wanen.

Het kruin onder hen: euritmisten. Kabouters

die hun rubberlaarzen hebben ingewisseld

voor latex zolen en een gordijn over hun

hoofd hebben getrokken om allerlei parabolen

te gaan lopen. De letter rrrrrrrr over hun tong

laten rollen. En dan maar zwaaien met die

armen. Het lijkt heel wat. Behalve voor wie

Steiner niet aanhangt.

Er bestaat ook zoiets als heileuritmie. Om

mensen weer gezond te maken. Wie zoals ik

ooit een bijeenkomst van euritmisten heeft

meegemaakt, denkt daar waarschijnlijk

anders over. Of zoals een oud leerling van de

Steinerschool het een paar jaar geleden

verwoordde: Eén keer in de week hadden we

euritmie, een soort gymnastiek met ballet-

schoentjes. Als de leraressen kwamen

opdagen. Ergens vaag herinner ik me dat de

ene na de andere lerares euritmie kanker

kreeg en het loodje legde. De dames volgden

braaf de antroposofische verantwoorde

medische adviezen, en verzekerden zich zo

van een snelle dood.

Niet alle leerlingen haten euritmie. Er zijn er

zelfs die in hun vrije tijd praktiserend zijn.

Indoctrinatie of gewoon knettergek zijn?

Ik zie ze nog liggen. De sloffen waarmee ik in

de obscure krochten van antroposofische

instituten een poging deed om zonder lachen

euritmie te bedrijven. Euromietjes noemden

de antroposofische medemens ze. Ik vond het

eigenlijk maar nagemaakte balletschoenen.

Made in China? Eerder Dornach (Zwitserland).

Compleet met latex zolen. Maar als je het

hen vraagt zeggen zij allen, wij zijn echt

geen sekte hoor. Zeker weten, onze zelfver-

zonnen wereld is er een van, wat goed is voor

de medemens is goed voor onze bankrekening

en portemonnee. In zo'n wereld moet je dit

voorstellen, je moet vooral op je tellen

passen daar, want er was veel roddel en

achterklap tussen die oppersmurfen en de

directie, de oppergodin genaamd.

In het begin toen de antroposofische instellin-

gen in opkomst kwamen, werkten er

hoofdzakelijk alternatieve natuurkabouters,

met open sandalen, grote ruwe baard en

haardracht. Ze rookten allemaal een grote

pijp, hadden gehaakte gordijntjes voor hun

(Vervolg op pagina 44)

DE ANTROPOSOFIE

44

ramen hangen en er stond altijd heiplanten in

de tuin. Ze kwamen op een oude krakkemik-

kige fiets naar hun werk en leefden daar in

close harmonie met de bewoners, niets op

tegen, ze deden goed werk.

Maar nu in de 21ste eeuw rijden ze rond in de

duurste auto's, hebben maatpakken aan en

bezitten de duurste laptoppen die op de

markt te koop zijn. Ze hebben een topsalaris

waar u en ik jaloers van worden, en dat

allemaal uit de pot van de gezondheidszorg

die de gewone bewoners op moeten hoesten.

Je zou dan zeggen dat ze uitstekend worden

verzorgd, maar daar is niets van waar. Het

eten dat elke dag verzorgd werd, was zeer

karig en zelfs slecht te noemen. Bijna elke

dag pompoensoep met karige groenten en

praktisch nooit vlees, want vegetarische

maaltijden waren een must onder de natuur-

kabouters.

In het centrum van het kabouterdorp lag het

Zonnehuis, het heilige der heiligen, ook wel

de tempel der verdoemde genaamd.

Bij het krieken van de dag zag je vele

kabouters naar de tempel sloffen omdat ze

net uit hun slaap gewekt waren. Men moest in

een kring gaan staan in het centrum en ze

wensten elkaar een prettige werkdag toe

door elkaars handen vast te houden. Dat was

een rite die dagelijks plaatsvond. Dan zag je

de kabouter weer over het kabouterdorp

verplaatsen en ging men ten arbeid, ja...er

moest wel gewerkt worden daar, althans de

betekenis van werken, want veel werd er niet

gedaan. 's Middags naar de huizen met mooie

esoterische namen, vernoemd naar de hel-

(Vervolg van pagina 43) dendaden van de Tempeliers, een eenvoudige

smaakloze maaltijd, en dan was het weer tijd

voor de middagarbeid. Na de middag richting

het huis en dan werd er verder ook geen

enkele verpozing meer verricht voor de

kabouters. 's Avonds een nog smakelozer

broodmaaltijd en dan was het wachten tot de

avond inviel tot de kabouters ten ruste

werden gelegd. Voor het slapen gaan nog

gauw een avondgebed ter ere van de heilige

Franciscus van Assisi. Vroeg naar bed want er

was geen tv op de afdeling, daar mocht niet

naar gekeken worden, want dat maakte te

veel indruk in de hoofden van de autistische

kabouters.

Hoe minder ze van de buitenwereld wisten,

des te beter voor de zielenheil van de kabou-

ters. Eindelijk rust in het dorp en in de

hoofden van de verzorgers, even nakeuvelen

over de dag, die net zo als andere dagen was

geweest, dan konden wij ook naar huis toe.

Mij werd eens gevraagd: "Zij tot mij". Stel dat

je een kind zou hebben dat autisme heeft,

zou je het dan willen onderbrengen bij ons

hier in dit kabouterdorp, "Ik tot hen", ik zou

er werkelijk niet over piekeren, geen sprake

van, mijn kind zou hier doodongelukkig zijn,

ik wens dit niemand toe. U kunt wel raden dat

mijn tijd erop zat, daar in dat vreemde dorp

van geesten en demonen. Ik kon vertrekken.

Blij toe dat ik uit mijn lijden verlost was.

Ik moest mijn hoofd compleet leeg maken,

het heeft maanden geduurd voordat ik weer

bij de les was en mij niet meer gehersen-

spoeld voelde door die vreselijke zweverige

wereld die antroposofie heet. Laat Rudolf

Steiner maar de klere krijgen met zijn esote-

rische gedoe, lang leve de regulaire genees-

kunst.

45

Maatschappelijk betrok-ken bedrijf Medicinfo bezoekt Coudewater

door Bertina Mank

Onlangs bezochten 11 medewerkers van het

bedrijf Medicinfo uit Tilburg de locatie

Coudewater. In het kader van Maatschappe-

lijk betrokken ondernemen (MBO) had het

bedrijf ervoor gekozen om Coudewater te

bezoeken en hier hun ‘teambuilding-

activiteiten’ te houden. In overleg met af-

deling Vrije tijd en Welzijn is gekozen voor

twee activiteiten op 30 oktober: een histori-

sche rondleiding en een afsluitend diner

amen met cliënten.

De medewerkers werden ontvangen in het

dagactiviteitencentrum, waarna de rondlei-

ding over het landgoed volgde onder leiding

van André Spierings en ondergetekende.

Een mooie wandeling samen met bewoners

die eindigde in het buurthuis van woonvoor-

ziening de Vonder. Hier kregen ze een trak-

tatie van koffie met een heerlijk stuk taart

gemaakt door de bewoners van de Beem-

den. Inmiddels werd in de keuken door de

LZW-kookgroep en een vrijwilliger hard ge-

werkt aan het diner. Voor 35 personen werd

het dagactiviteitencentrum ingericht als

culinair restaurant, waar de gasten genoten

van een heus 3-gangen diner.

Met z’n allen kijken we terug op een

geslaagde dag waarbij alle ingrediënten

aanwezig waren om de twee succesvolle

activiteiten tot zijn recht te laten komen.

Een geslaagde

‘co-productie’

van bewoners,

vrijwilligers

en Medicinfo.

Bonte avond Coudewater

door Fenna van Eldik en Bertina Mank

Op donderdag 6

november heeft de

beruchte Bonte Avond

plaatsgevonden.

Deze druk bezochte

activiteit is bij cliënten

en medewerkers een

avond met volop enter-

tainment waarbij

talent van eigen bodem

tot uiting komt. Afwis-

selende optredens

waaronder, zang,

theater en instru-

mentaal. Met de

nodige voorbereidin-

gen kijken we terug

op een succesvolle

avond. Door een

goede samenwerking

tussen cliënten en

medewerkers en de nodige variatie is deze

avond wederom een prachtig geheel

geworden.

46

ZORGVERBETERINGEN

door Agnes Blok

Gisteren kwam ik op afspraak bij de GGZ en

zag in de wachtruimte op het prikbord een

groot papier, met het verzoek om zorgverbe-

teringen aan te willen geven en in de bus te

deponeren. De secretaresse had alle tijd om

mijn melding van aanwezigheid vast te stel-

len, want na 5 minuten gestaan te hebben,

ben ik koffie gaan halen. Na dat lange wach-

ten kan er best nog wel 10 minuten bij. Met

een beetje water extra ging ik terug naar

wederom de wachtkamer en zette beide

bekertjes op tafel. De secretaresse was nog

steeds in gesprek met haar collega, maar op

de bel drukkend om mij luid te kunnen mel-

den, keek zij verveeld naar het raampje van

de balie. Zij liep statig en met her hoofd

hoog. Het raampje werd verschoven en een

‘ja’ werd hoorbaar. ‘Ik heb een afspraak om

2 uur’. En nu komt het. ‘Weet u ook bij

wie’? vroeg ze. Tot zover is alles nog naar

waarheid, maar ik ga verder. ‘Nee’, zei ik,

‘zoeken maar Willy’. ‘Mag ik uw geboorteda-

tum?’ Mijn zin om haar te volgen was over.

‘Weet ik even niet’, zei ik en draaide mij om

naar het bankje om te gaan zitten. ‘Twee

uur. Blackout. Zoeken maar’, zei ik haar.

‘Zonder uw gegevens kan ik niet zoeken’,

riep een stem . ‘Geeft niet’, hoorde ik zeg-

gen. Dat alles had ik aan willen dragen,

maar ik deed weer mee in de protocolletjes

en zei braaf zijn naam en mijn geboorteda-

tum…… Want dat is waar zij naar vroeg. In-

middels was het vijf over twee en door de

glazen deur kijkend zag ik een dichte deur

opengaan. Mijn behandelaar kwam er aan.

De secretaresse deed de schuif dicht. Ik heb

mondeling zorgverbeteringen aangeleverd.

Wat mijn behandelaar betreft, kan dat de

bus niet in. Zo zoet. Over drie maanden

terugkomen. Wat was ik gestoord, gisteren.

ZIE JE WEL

door Gerry van der Rijt-van Sinten

“Kan ik dat opeten?” Isabelle tuurde naar een

paar kleine zaadjes die ze had gekregen van

tante Beatrijs. Dat zijn zonnepitten. Ik heb

ze uit het hart van mijn zonnebloem geplukt.

Als je ze in de grond stopt worden ze twee

prachtige zonnebloemen. Maar je kunt ze ook

opeten zei tante Beatrijs.

Isabelle keek onderzoekend naar haar tante

en dacht, opeten?

Ze vertrouwde het niet. Stel je voor dat er

een zonnebloem begon te groeien in haar

buik. “Leuk, ik stop ze wel in de grond”, zei

Isabelle.

Plotseling zaten de twee zonnepitten in de

grond.

“Wat is het donker!”, zei de ene pit tegen de

andere, ze waren zo aan de zon gewend.

“En wat is het koud!”, zei de ander.

“Ik denk dat we doodgaan”.

“Dat moet je niet zeggen, we moeten ge-

woon de zon zoeken”.

“Domme gans, de zon is weg.

We zijn begraven. We gaan dood”.

Maar de ene zonnepit bleef geloven in het

licht. Ze voelde het vocht van de kille regen

en zwol ervan. Ze groeide een stukje naar

boven en ze bleef hopen op de zon.

Het duurde erg lang. Er kwam een winter met

sneeuw en ijs. Maar ineens zag ze iets

schemeren. Tussen de kluiten klei zag ze

licht. Haar witten stengel kleurde een beetje

groen en toen ging het snel. Boven de grond

zag ze haar zusje. Zie je nou wel, je moet

blijven geloven, geloven in de zon.

47

Huize Padua en Coudewater DECEMBER 2014

Dinsdag 16 december Kerstdiner om 16.30 uur in de Dansschool Coudewater

Donderdag 18 december Kerstdiner om 16.30 uur in Brouwershof Huize Padua

Vrijdag 19 december Ouderenactiviteit kerststukjes maken in Buurthuis Vonder

Coudewater van 9.30-12.00 uur

Vrijdag 19 december Uitstapje Kerrols in Kerkdriel, spectaculaire show op rolschaatsen

Opgeven t/m 10 december, vertrek om 17.00 uur

Dinsdag 30 december Eindejaar activiteit om 14.00 uur in Kopstoot Coudewater

JANUARI 2015

Donderdag 8 januari Toneelavond om 19.00 uur in Brouwershof

Donderdag 15 januari Fotopresentatie 2014 in de Kopstoot Coudewater

van 14.00-16.00 uur

Donderdag 15 januari Prinsenbal van 19.00-21.30 uur in Brouwershof Huize Padua

Donderdag 29 januari Ark van Noah van 14.00—16.00 uur in Buurthuis de Vonder in

Coudewater

Donderdag 29 januari Nieuwjaarsbingo om 19.00 uur in Brouwershof

FEBRUARI 2015

Donderdag 12 februari Rondgang carnaval langs afdelingen in Huize Padua v

vanaf 13.00 uur

Donderdag 12 februari Openingsbal carnaval van 19.00—21.30 uur in Zaal Brouwershof in

Huize Padua

Zaterdag 14 februari Carnaval van 16.00—19.00 uur in DAC de Kopstoot Coudewater

Maandag 16 februari Optocht kijken in Oeteldonk. Vertrek vanaf de Vonder in

Coudewater (opgeven t/m 9 februari)

Dinsdag 17 februari Haringhappen in DAC de Kopstoot Coudewater van

14.00—16.00 uur

Dinsdag 17 februari Afsluitingsbal met stamppottenbuffet om 14.00 uur in

Brouwershof Huize Padua

Donderdag 26 februari Winterse Bingo 14.00 –16.00 uur in buurthuis de Vonder in

Coudewater

Donderdag 26 februari Bingo om 19.00 uur in Brouwershof Huize Padua

VRIJE TIJD EN WELZIJN

Cliëntenraad: Postbus 3, 5427 ZG Boekel

Intern postvak 01.034 clientenraad@ggzoostbrabant.nl 0492-846366

of via de ondersteuners; 06-12946525 Jan-Anton van der Mooren of 06-12709361 Karin Smits

Familieraad:

Ondersteuner Chris de Haas 06-53242920

e-mail: c.de.haas@ggzoostbrabant.nl of familieraad@ggzoostbrabant.nl

Landelijke Stichting Familievertrouwenspersonen 0900-3332222 (10 eurocent per minuut)

www.lsfvp.nl

Stichting Patiëntenvertrouwenspersoon:

Ton Nijhof e-mail: atm.Nijhof@ggzoostbrabant.nl

Marc Frankevyle e-mail: md.frankevyle@ggzoostbrabant.nl

De Helpdesk Patiëntenvertrouwenspersoon is er voor cliënten van instellingen voor geestelijke

gezondheidszorg. 0900 444 8888 (10 eurocent per minuut) www.pvp.nl

I NFO

REET VAN

DE MAAND K

Als ogen beginnen te geloven, moet je anders leren zien!

door Agnes Blok