“DE WEGWIJZER” 1952-1955 door Iet Bezemer-Keemink.

14
“DE WEGWIJZER” 1952-1955 door Iet Bezemer-Keemink

Transcript of “DE WEGWIJZER” 1952-1955 door Iet Bezemer-Keemink.

Page 1: “DE WEGWIJZER” 1952-1955 door Iet Bezemer-Keemink.

“DE WEGWIJZER” 1952-1955 door Iet Bezemer-Keemink

Page 2: “DE WEGWIJZER” 1952-1955 door Iet Bezemer-Keemink.

VOORWOORD• De”Wegwijzer” is de titel van een blad wat wij in

de jaren vijftig hebben uitgegeven. Het was een blad voor en door woonwagenbewoners.

• De naam Meester Bezemer die je diverse • keren tegenkomt in deze presentatie,was de

hoofd-leider van de woonwagenclub• Omdat er niet zoveel over deze materie

geschreven is, leek mij het zinnig om wat herinneringen op te schrijven.

Page 3: “DE WEGWIJZER” 1952-1955 door Iet Bezemer-Keemink.

MEESTER BEZEMERTUSSEN DE CLUBLEDEN

Page 4: “DE WEGWIJZER” 1952-1955 door Iet Bezemer-Keemink.

HET WOONWAGENKAMP • Het woonwagenkamp lag even buiten het dorp

Pernis, aan de overkant van de oude gasfabriek en dicht bij de politiepost.

• Als wij vroeger naar het zwembad gingen kwamen wij er langs. Min of meer bekeken we de woonwagenbewoners met argwaan. Zij hadden soms van die aparte kleren. En de dames hadden lange rokken, wat in die tijd niet de gewoonte was. En met God en gebod hielden ze weinig rekening, zei men

Page 5: “DE WEGWIJZER” 1952-1955 door Iet Bezemer-Keemink.

Deze kaart vond ik bij de herinneringen van mijn man

Van een woonwagenkamp bewoonster

Page 6: “DE WEGWIJZER” 1952-1955 door Iet Bezemer-Keemink.

HET BEGON MET EEN KERSTFEEST • Het was een drukte van belang toen het

kerstfeest begon. Behalve bij het vertellen.Toen waren ze muisstil.

• En na het drinken van wat chocolademelk en een kerstkransje, met in hun hand een kersttimp en wat sinaasappelen gingen ze weer naar huis.Tot het volgende jaar maar weer. Maar daar voelde meester Bezemer niets voor. Een wekelijkse club moest er komen en wel zo gauw mogelijk. En zo gezegd ook zo gedaan.

• En na enkele weken mochten ze in het Gereformeerde jeugdgebouw En kreeg de club gelijk een naam. De kruisbanier.

• •

Page 7: “DE WEGWIJZER” 1952-1955 door Iet Bezemer-Keemink.

GENIETEND VAN DE CHOCOLADEMELK

Page 8: “DE WEGWIJZER” 1952-1955 door Iet Bezemer-Keemink.

UITBREIDING• De club die groeide als kool. En wanneer er veel wagens

op het kamp stonden moesten we zelfs twee maal club houden achter elkaar.

• Ook was er inmiddels een Evangelisatie zangkoor opgericht wat regelmatig zong op het woonwagenkamp en bij diverse christelijke toneeluitvoeringen. Mijn man was amateurdirigent.

• Thuis heb ik nog een vaas met inscriptie staan die wij bij ons huwelijk hebben gekregen.

• En van het een kwam het ander. Meester Bezemer werd zelfs een vraagbaak voor velen uit het kamp op allerlei terrein.

Page 9: “DE WEGWIJZER” 1952-1955 door Iet Bezemer-Keemink.

Meester Bezemer aan het pitrieten als voorbereiding voor het clubwerk

Page 10: “DE WEGWIJZER” 1952-1955 door Iet Bezemer-Keemink.

FEESTELIJKE BIJEENKOMSTEN• Kerstfeestvieringen,

Paasfeest en het Pinksterfeest waren hoogtijdagen van de club omdat de ouders dan ook aanwezig waren.

• Op het Pinksterfeest werd zelfs een pinkstervuur gehouden vlakbij het kamp.

• Ook hebben de clubleden in het dorp Pernis een toneelstukje opgevoerd “Tien paar klompkes.”

• Dat was voor hen een bijzondere gebeurtenis. Een teken dat ze ook mee telden.

Page 11: “DE WEGWIJZER” 1952-1955 door Iet Bezemer-Keemink.

OPOE EN SIEM• Dit is een foto van Opoe uit

het kamp en Siem haar ongetrouwde zoon. Diverse woensdagmiddagen las ik Opoe voor uit de kinderbijbel.

• Of ze er veel van snapte? In ieder geval scheen ze het prettig te vinden als ik kwam.

Page 12: “DE WEGWIJZER” 1952-1955 door Iet Bezemer-Keemink.

Alles in een notendop

• Het is maar een klein overzicht wat ik geef op deze website. Op andere wijze ben ik er wat uitvoeriger op ingegaan. Want echt, wat je in drie jaar kunt beleven is geweldig.

• Ziekte, dood, vreugde, en geweldige evenementen. Eigenlijk alles wat je in een dorp of stad ook kan meemaken.

• Jaren die diepe indruk op mij hebben gemaakt en waar ik veel van mocht leren.

Page 13: “DE WEGWIJZER” 1952-1955 door Iet Bezemer-Keemink.

Viering van het driejarig bestaan

• Alle leiders en leidster kregen een cadeautje van de kinderen van de club, wat erg op prijs gesteld werd.

• Er was een hechte band gesmeed, want lief en leed waren samen gedeeld.

Page 14: “DE WEGWIJZER” 1952-1955 door Iet Bezemer-Keemink.

Afscheid• De afscheidswoorden voor mijn man zijn

typerend en luidde:• Weinig uw woorden groot was uw daad• Hier een herinnering uit de woonwagenstraat• Met de dank daaraan verbonden• De laatste groet hiermede nagezonden• Dat God u verder zegenen mag• Dat is het wat ons volkje gaarne zag• Een bewoner uit de Kampstraat•