De week van het ‘schrijven’

Tien september 2008

Thema ‘Monument’

Open podium en Aldichter

In Het Bos der Onverzettelijken

zijn 2133 bomen geplant.

Bij Madame Tussauds staat een beeld

van AH.te B.voor de liefhebbers.

Oh, Sammy vindt de wereld heel gemeen.

 

Wie was Anna de Trompetter?

Er is een ijsje uitgeloofd.

Zomaar langs de weg, door de bocht.

 

Bloemetjes, kaarsjes en 'De Schreeuw',

een Prettig Gesprek, ter inspiratie

voor vrijheid van meningsuiting.

Het is verboden op de Waterdriehoek

zonder vergunning te dansen. Wij staan

 

Minutenlang stil voor alle nabestaanden.

Rim Sartori 2008 MoNUment

Op een sokkeleen mens gehaktweer- en windbestendig.

MoNUment

Bij een grote razzia in

Amsterdam 5500 joden weg.

Gedichten en vergeet-mij-nietjes

102.000 stenen in Westerbork.

Pareltjes en niemendalletjes.

En verder twee leeuwen

uit gebroken spiegels, die

de lucht reflecteren.

Jan.W moet reparatie zelf betalen.

Traditioneel en vernieuwend.

 

A. Frank krijgt een dagboek

voor haar dertiende verjaardag.

Wijsheden en citaten mogen.

 

In de ‘bloedkuul’ staat in ‘t Goffertpark

een gedicht, er ontbreekt een komma.

Homo-en Lesbo Evenement geheel vernieuwd!

Uit Drenthe komen de Fluffergirls met

handtassen-en stillettowerpen.

Mijn moedersbeha Schatbewaker van de eeuwigheidondergoed. Bewaar mijn rode moedersbeha in de melkkamer van het universum.  Bewaar haar roodgevuurde beha vochtig.Haar melksdruppels, haar melksgeur, willen mijn neus, tong en lippen niet kwijtraken.  Schatbewaker van de eeuwigheidondergoed.Dit gedicht borduur ik aan mijn moedersbeha.Laat het niet droog raken. Laat deze regels voor eeuwen, naar haar melk ruiken.  Rezart Palluqi  

 

Het zonlicht is de duurste wijn hier

   Zon is de duurste wijnboer hier.   Wanneer hij opkomt, wordt het feest.   Mensen rennen met een beker naar het raam.   Overal hangt een beker, en overal    een vochtige mond, die drinkt,    en drinkt maar door van zijn warme gele bloed.      Zon is hier de meest verleidende minnaar.   Wanneer hij de wolken met zijn maïsgele borstel afveegt,   ontbloot iedereen zijn hagelwitte lijf,   ligt in de tuin als een geplukte reuzenasperge.   Zelfs de gelaten, die jaren lang niet gekust zijn,   liggen gericht op elkaar.        Zon is hier de meest prutserige schilder.  Hij maakt nooit zijn schilderijen af.  Men ziet hier een broodbruine neus met een suikerwitte keel.  Of tulpenrode schouders met asbestwitte oksels.     Toch, het zonlicht blijft de duurste wijn.   Zon vindt hier lege bekers, altijd...

   REZART  PALLUQI                                      ALMERE  18-08-08

De tijd vóór de vrede

 

Gruwelijke klok! Wanneer zal je stoppen,

om de geplukte hoofden heen te draaien?

 

Barbaarse klok!

Wanneer zullen je secondewijzers ophouden,

de menselijke ogen als olijven te prikken?

Jouw urenwijzers de zon

als een verrotte pompoen te snijden?

 

Primitieve, bloedgebade klok!

Wanneer zal er blauwe regen

op je veld neerdalen?

 

Wanneer, wanneer, kan je me vertellen?

Wanneer zal je nieuwe batterijen gebruiken?

Niet gevuld met zwart aardebloed?

 

Wanneer zullen je eeuwenwijzers,

om de gekuste horizonten heen draaien?

 

Wanneer zullen duiven je wekker zetten? Rezart Palluqi  

Het oude huis - Rumah Tua

HuisDe voegen van het huis zuchten, voorouders en bewoners,de adem van geesten houdt het houtwerk bijeen,

de keuken, zwartgeblakerd, door generaties gerechten,geheime recepten, moeder-dochter, de murendie zich vouwen voor gasten die komen engaan.

Huis en wereldGedachten verschuilen zich achter de deuren,kinderen geboren, groeien en springenuit ramen, rennen achter kippen, hun eten,koekjes uit Holland en Spanjoolse pasteitjes.

's Avonds Portugese zang en tradities van psalmen,voorouders die versmelten tot God en tot bomen,zij bewaken de tuin in de tropische nacht.

Nog steeds hoeven van paarden en karbouwen voor karren,verstopt in het ledikant hoorde Opa het al,nu woont Opa daar, bovenop de heuvel,boven het kerkhof, mooiste uitzichtvan het dorp.

En om het dorp het meer, de vulkanen en velden, rijst altijd padi, altijd rijp voor de oogst,nog verder de zee en de riffen vol vissen, de eilanden verspreid over duizenden mijlen,de steden de havens de vliegtuigen van vuur.

Huis en toekomstMaar hier in het huis heerst een klein universum,een heel eigen tijd in een jagende eeuw,foto's vervagen de jaren die komen,voorouders zuchten, of was het een plank? Dorine Ratulangie

Chinese waaierpalm - Trachycarpus fortunei

Toen ik in oosten woonde, plantte ik jetengere waaierpalm, drie turven hoog,dapper stekje tussen trotse waterlelies en ijdele bonsaibomen.

Je wuifde door herfst en regens van glas,verwelkomde verlegen de winterzon,in de lente toonde je trots vruchtentrossen,en in de zomer zag ik dat je schaduw gaf.

Na vele jaren, was mijn leven daar op,jij volgroeid en ik reisde noordwestwaartsnaar bomen van loofdat winters vermijdt.

Maar nog lang zocht ik je op, zomerna zomer, tot die lange herfst toen je ranke silhouet verdween omdathet landschaprenoveerde.

En nu vindt ik je hier:uit het bed van de oude zeedrinken je wortelsen fier zoeken je groene vleugelbladen het ijle polderzonlicht.

Dorine Ratulangie

SCHERVENOORD  Naar Egypte varen de Grieken met hun wijn,En Feniciërs, wijn in kruiken. Het is gebruikDat de lege kruik naar Memfis gaat. In MemfisVult water de kruik. Met geel water uit de Nijl

 Gaan de kruiken scheep, weer Feniciërs zwaar gebuktSchepen de kruiken naar Syrië. Na DamascusLegen de Syriërs hun kruiken met bruin waterEn drinken thee. Hun kamelen, hun zure Kamelen pissen de kruiken vol, de laatste Keer. Naar de woestijn, het gaat naar OstrakineWaar pis leer nog looit. Woestijn met barst, zo eindigtHet, een hoop oude kruiken, blauwe scherven.  (Naar Herodotus, boek III, 6)

Cees Noordhoek 

GRAFMONUMENT  

Zodra het zover is, zoekMe dan een zerk - zo zwaarals die maar kan zijn. Legdaarin mijn leven vast, ik

wil je nagelsdie lijnen horen krassen.

 Lood vulde mijn lopenlangs dit etiket. Zwaar

zoek ik mij nu een zerk met kopen schouders. Zodrahet zover, is bezoekmij dan niet meer.

Bewijs me die laatste eer, zoekme die zware zerk en

begraaf me ver van de kerk. 

Kras mij dan in die fles van steen:‘Onder deze klinker

liggen een zwaarmoedig dichter en een eenzaam drinker.Zij kon er dus helaas wél tegen,

anders had ze hier mooi tussen ons in gelegen’

Cees Noordhoek

NIETS  Als je niets zou kunnen wegen, Had je dan het gewicht van de leegte? Of heeft niets met zwaarte nietVan doen? Niets kom je nergens tegen, Niets lijkt wel heel erg verlegen. Niets heeft geen links, heeft geen rechtsNiets heeft geen boven en geen onder. Heeft niets geen zin om kleren te dragenOf kun je dat met deze woorden niet vragen? Niets heeft geen gezicht,Niets geeft geen licht. Niets loopt niet in de gaten,Niets wil niet met je praten. 

Het lijkt zo te zijn dat niets steeds meer verdwijntTerwijl daar tegenover iets meer en meer verschijnt. Niets is een kiertje in de taalWaardoor je kijken kunt in de bovenzaal Hier beneden is nog alles nietZelfs met verrekijker, zover je ziet Niets laat de tijd steeds te laat beginnenZodat je alles steeds eerder moet verzinnen. Niets blijft niet kleven, niet plakken, wil niet langer leven,Dwingt alles te lang te hoog te blijven zweven. Niets loopt steeds weer weg, het verledenIs haar kot. Alles daarentegen, dat weeft het heden,Op naar God. En van dit alles valt enkel niets te begrijpen.

Cees Noordhoek

     

 

Buiten de bebouwde kommer Zijn blik is zijn naam maarzijn naam is mij vreemd.De zwarte lijst omklemtzijn ogen alsof hij andersweg zou willen lopen. Per uur suist tachtig kilometeraan dorpen langs hem heenonwetend van het levenlang het ongeval vergetenen hem alleen gedenkendals christuskruis en foto in het gras. Toch is er af en toe die vrouwze stopt en zaait een bloem.Ze stoft haar zakdoek rondzijn kaken. Ze luistert naarde kleine woordjes van hetzand dat zich verzameltop zijn mond. Ingrid Kielen

Her-denken

In het land van de regengod.wordt eer betoond aan Paulus en Sint JanAnne herdacht met Thijssen en van GoghZomaar op straat vind je de verwoeste stadof zes bronzen handen. de tijd van monumenten is een trage tijdeen verstomde schreeuw op hardstenen voet,een mekkerend geheugen 26 Leidse jongens en Aloysia Löwenfelsblijven in onze gedachten met de vrouw van Putten,Mölder Juupke en het vlinderkind. Jonge verkeersslachtoffertjes zingen voor eeuwigbij de boom van Jesse. De oude IJsselbrug of hof EspeloHet Oranjehotel of Kamp Amersfoortdoe of je thuis bent, leef je uit bij Kwak, Oversteek, Koedriest en Vinkel Maar laat het verder rusten alsAnnemieke van Rooijen juli 2008 eelt

De oude IJsselbrug of hof EspeloHet Oranjehotel of Kamp Amersfoortdoe of je thuis bent, leef je uit bij Kwak, Oversteek, Koedriest en Vinkel Maar laat het verder rusten alseen splinter in het eelten wandel  

   

Waar ooit de monding van het Zwarte WaterDreigde te verzanden

Deinen rijen voederbiet langs de oude damDie sluimert en zich languit strekt

In leegte.  

Ergens houden zich de schimmen schuilVan schokkers en botters

Die doorgang zochten, schreeuwende schippersIn bombazijnen broek, met immer wakend oog

In het zeil.  

Een verstofte droom, een oud verhaal,Te vaak verteld. In plaats van waterIn eeuwige gang naar zee gedragen

Passeert hier nog slechts Jaar en dag

  

Oogst men voorgoed verstildHet onvoorstelbaar heden.

  

Annemieke van Rooijen.

ACHTERBLIJVER

 Wij vieren de tijd  van emmers water uit de gracht, terug naar de mannen in de rij. Wij vieren het grote feest van toen. En de brandweer, ta duu, ta duu, de mannen met de slang, die gooien wij erin! Wij schreeuwen niet om afgerukte handen, ogen uiteengespat. Wij vieren de tijd van kwakzalvers, van stank en vuile wonden. En de ambulance, ta duu, ta duu, de broeders in het wit, die slaan we op hun kop! 

De scholen branden in een vreugdevuur.Wij zijn de wachters en wij laten je niet door. Wij vieren oud en nieuwmet grote gaten in ons hoofd. Ta duu, ta duu.

Frouke Hansum  januari 2008

Ta duu, ta duu

Even Ik zag de dood vandaag. Hij wachttein bruine monnikspij op de Dam.Zijn gezicht en handen waren wit. Toen hij me wenkte, liep iklachend naar hem toe. Evenleunde mijn hoofd op zijn borsten voelde ik zijn zeis in mijn warmehals, zachter dan ik had verwacht.Tot de camera’s klikten. Mijn vrienden gooiden elk een munt in de openstaande doos. Thank you of tot ziensheb ik niet gehoord.

 Frouke Hansum

Present u hoeft haar niet te missen, slechts drie klikken verklinkt haar stem voor eeuwigop haar eigen siteeen minuut na power vult haar lach uw scherm u raakt uw dode nooit meer kwijtgegarandeerdwebdesign Present: 500 euro   Frouke Hansum

Mijmerflits van een fietser op een Almeers stuiterpad  Voorw- /ah\ wortel –/ Ko/ nt hoog/ /Laag\ _au--/ achterwie\ l_-\ / wortel- oh  SSh Scheld zachtjes. Je stuitert op een arm van de tijdZie de aders kloppen vlak onder de huid Wild en onstuitbaarals het eeuwig jonge bos en de zeedie lange sprongen neemtHou je adem in. En zweef over het wortelpadStijg boven de huizen Kijk het oude nieuwe groen de schittering van water Kom maandag met je kwast en blikken verfWorkshop MonumentMaak je ouders blijVerf de aders blauw Maak je wilde ouders Zee -/ bl / auw \_/ Frouke Hansumjuni - juli 2008

Flevoland, een monument Monument van ledigheidHorror vacui getemdKunst in kaders van basaltLeeggevist en volgeplant Wrakhout kiemt in verse kleiwast in schelpenvruchtbaarheidtot het kijkt voorbij de dijknaar het zeegat van voorheen Ga nu bouwen tot de hemelDenk niet aan de hel van waterZet een peilstreep op de torenHoud je vast aan NAP 

Als het monument verpulvertals de wateren verzwelgenwat hun ooit is afgenomenkoester dan je waterwoning Zorg voor voedsel en voor water(ook al klinkt dat laatste cynisch)Ga genieten van het uitzichtop wat ooit een monument was Zo’n verzonken monument iszeer geschikt als werelderfgoedEen Atlantis wier lokatieniet in nevelen gehuld is. Niels Blomberg, 31 mei 2008

De schuimgetopte westenwindstuwt schepen voort van golf naar golf

Familie bidt voor man en muisDe meeuw zweeft langs

Het giert in kieren van basaltrukt plagend aan het autostuurDe fiets bevecht de tegenwind

Het valkje bidt

Het ingekaderd polderlandHet Paaseiland van spierwit staal

De koppen in de wind gedraaidDe strijd begint

Drie zwaarden maaien in het rondverhakselen orkaangeweld

tot een kolkende koperstroomDe nacht wordt dag

© Niels Blomberg, 30 augustus 2008

Fle

vola

nd

se

Win

dm

ole

ns

Wereldzee in zakformaat (Ode aan het IJmeer) Dit is een wereldzee in zakformaateen Aralmeer dat niet is opgedroogdwaar af en toe een eiland wordt verhoogdmaar dat men verder bij het oude laat Het IJmeer is een polderoceaanhet buitengaats van de Oranjesluizenhet binnengaats gezien vanaf EnkhuizenJe raakt de overzijde bijna aan Het ziet hier wit van zeilen en van zwanendoor wateren en winden voortgedrevenDe luchten zitten vol van vogellevenen vol van kristallijne vliegtuigbanen Hier is het water getemd door de dijkenVanaf het meer kun je alles bekijkenHier is het uitzicht nog redelijk ruim

Muiden met Muiderslot toren van Naardenplaatsen van grote historische waardeDiemercentrale getooid met een pluim Rembrandt- en Breitner- en MondriaantorenMolens in Flevoland laten zich horenPaaseilandbeelden met Hollandse aard Amsterdam Durgerdam Uitdam en MarkenEertijdse haven van botters en barkenDan volgt het eind bij het Markense paard Wanneer men ooit de ruimte delen gaatin water wonen weg en nog wat zakendan zal hij nooit uit mijn geheugen rakenmijn eigen wereldzee in zakformaat Niels Blomberg, April 2007

Rode deurAchter het gemaal De Blocq van Kuffeler Het werkeiland ligt in de dijkals de prooi in de python,klaar om te worden opgenomenin het land dat nog niet is. Het huis van pompen groeit,de kolos die het water weerstaatmet de rode patrijspoortvan staal en van rubber. Start nu de pompen, verwijder de damwand.Water slaat stuk op de muur van beton,duwt dan de deur al dichter en dichter.Veilig is hij die de pompen moet smeren. Open de deur en ruik hoe de geurvan diesel verwaaitin de gloednieuwelandwind. Niels Blomberg, augustus 2007

Rode deurAchter het gemaal De Blocq van Kuffeler Het werkeiland ligt in de dijkals de prooi in de python,klaar om te worden opgenomenin het land dat nog niet is. Het huis van pompen groeit,de kolos die het water weerstaatmet de rode patrijspoortvan staal en van rubber. Start nu de pompen, verwijder de damwand.Water slaat stuk op de muur van beton,duwt dan de deur al dichter en dichter.Veilig is hij die de pompen moet smeren. Open de deur en ruik hoe de geurvan diesel verwaaitin de gloednieuwelandwind. Niels Blomberg, augustus 2007

Knardijk De schaduw van Lely’s liniaal,achttien en een halve kilometervan Wolderwijd naar Markermeer,op de grens van binnendijks en binnendijks  Ooit beschermde hij de weke onderbuikvan Lely’s eigen stad,stond pal in de strijdtegen het wassende waterOoit Nu is hij de Don Quijotedie vecht tegen het waterdat al lang is weggepomptdoor de windmolens 

Het groene lint is twee keer doorgekniptom het water door te laten(Ook dat nog)

 

Maar aan het einde staan de vogelaarsop zijn brede rug te turennaar de OostvaardersplassenHij biedt houvast aan statieven,leidt buitenlands verkeer in goede banen Zijn rol is nog lang niet uitgespeeld Niels Blomberg, juli 2005