Pagina � Pagina �

Met het spacefeest nog in de lever...eh...benen maak ik de balans op vanaf de seizoensstart tot aan nu...En ik kan zeggen dat t goed gaat: met een aantal laatste nieuwe aanwinsten (welkom & gefeliciteerd met jullie goede keuze!) zijn alle teams compleet om volop de competitie aan te gaan. Na 4 speelrondes klinken de eerste geluiden variërend van ´kampijoenuh´..tot ´mooi, de eerste punten zijn eindelijk binnen´. Eén ding is duidelijk: de competitiedrang stroomt door de aderen.

Met het eerste feest dat ondanks een matige opkomst weer beregezellig was (met een groot compliment richting Rataplan die de massa in hogere sferen wist te brengen) is hopelijk het Tovogevoel alleen maar aangewakkerd. Hoewel aanvankelijk werd getwijfeld of De Paperclip wel geschikt zou zijn, kunnen we niet om een hoop enthousiaste reacties heen. Het is toch ook wel erg leuk om 8 teams tegen het afgetrainde :-P lijf te lopen op de woensdag. En zeg nou zelf, de mogelijkheid om even onderuit te zakken na gedane arbeid is ook niet verkeerd. Het biedt tevens de mogelijkheid om carpoolafspraken te maken, wisselbeleid te evalueren of gewoon over andere zaken te praten dan volleybal.

De lustrumcommissie is inmiddels volop aan de gang om een onvergetelijk evenement voor te bereiden. We wachten in spanning af...En dan nog de shirts. De shirts? Wat is er met de shirts?? Voor diegenen die het gemist hebben: per januari verschijnen we in nieuwe shirts. En wat zijn ze mooi (toch?)! En dat mag ook wel gezien de inspanningen. En bij deze nog even een reminder dat de ontwerpwedstrijd voor het nieuwe logo nog openstaat. Verderop in deze Toesj de voorstellen. Bekijk ze, besturdeer ze, laat het bezinken EN STEM!

Tot zover mijn praatje. Ik begin al een aardig trotse voorzitter te worden :-) en wens iedereen alle suc6 met trainen, wedstrijden en alle gezelligheid daar omheen!

Marike.

Toesj 2, seizoen 06/07

2

Pagina � Pagina �

Dames � op de weg naar bovenHet seizoen is begonnen. De meeste TOVO-teams hebben een redelijke tot goede start gemaakt, maar de start van het seizoen van Dames 3 is minder voortvarend gebleken. Op een ander niveau (en wellicht ook eerder bij andere sporten) zou ik denk ik de TOVO-coach meest-waarschijnlijk-nog-voor-de-kerst-als-eerste-te-ontslaan zijn moet ik toegeven. We hebben na drie wedstrijden nog geen punt.

Na een uiterst succesvol vorig seizoen, waarin directe promotie werd afgedwongen door de dames, wachtte dit seizoen de volgende klasse. Waar de doelstelling van de dames voor dit seizoen was ‘bovenin meedraaien’ was mijn doelstelling aanvankelijk goed presteren met Heren 2 en in het algemeen de mensen van de vereniging beter leren kennen. Doordat het enkele (?) dames van Dames 3 wel een goed idee leek dat ik hun coach zou worden en ik die uitdaging wel aan wilde gaan is mijn doelstelling al snel uitgebreid. Nu is het ook mijn doelstelling om Dames 3 goed te leren kennen en ze goed te laten volleyballen.

Het was jammer dat ik als coach de 1e wedstrijd direct al moest missen vanwege een wedstrijd met Heren 2, maar op basis van wat ik de 2e en 3e wedstrijd zelf heb gezien ben ik ervan overtuigd dat we nog genoeg punten gaan pakken dit seizoen. De 2e en 3e wedstrijd hadden bijvoorbeeld toch zeker een gelijkspel verdiend ! De dames hebben in fases erg goed volleybal laten zien, alleen waren er ook fases bij waar we het ons zelf te moeilijk maakten (maar dat is volgens mij ook typisch iets voor TOVO-teams, dat zie ik wel vaker).

Als beginnende coach maak je natuurlijk ook fouten, dat overkomt de beste nog. Wie herinnert zich niet het moment dat Frank Rijkaard als jonge

en onervaren coach bij Euro 2000 Peter van Vossen inbracht tegen Italië en niet Pierre van Hooijdonk voor de penalty’s ?

Maar ook een ervaren coach maakt wel eens fout, denk maar

aan Advocaat en Robben. Waar ik heen wil: ik kan me voorstellen dat de dames onder de douche na de laatste (verloren) wedstrijd hebben gedacht (“goh, even wennen dat wisselen van Martijn”). Na de wedstrijd heb ik al wel over de achter liggende redenen gesproken wat denk ik de echte eerste goede stap is geweest in het ‘goed leren kennen’ (van elkaar). En door mijzelf aan te melden op de maillijst van Dames 3 leer ik elke dag weer bij. En dan nu nog het ‘goed spelen’ in de praktijk brengen op de weg naar boven en kom vooral Dames 3 daarbij steunen ! Ze zijn hartstikke goed, en het helpt als iedereen dat nog even tegen ze zegt !

Martijn van Gelderen.

Hier nog eens een levensteken van de recreanten.Jullie weten wel, het kampioensteam van vorig seizoen. Bij deze willen we jullie nog bedanken voor alle felicitaties, kaartjes en bloemen.We waren erg verbaasd toen we merkten dat de E-poule, waaruit we gepromoveerd waren, opgeheven was. Nu zitten we alsnog in de laagste poule. We gaan ook dit seizoen ons best doen om daar uit te komen. Spelen in de laagste poule is immers TOVO onwaardig. Is het kampioenschap dan voor niets geweest? Nee, want we hebben wel een heel leuk feestje gehad. We staan op dit moment niet eerste in de D-poule, maar hebben wel de meeste punten gescoord. Dat biedt dus perspectief voor de toekomst. Of het door ons kampioenschap komt weten we niet, maar feit is dat er een heleboel nieuwe leden bij zijn gekomen. De recreanten hebben tegenwoordig een erg volle en gezellige trainingsavond. We worden nog steeds getraind door oude rot Herman, die ons zelfs leert duiken. Nu nog leren vissen en dan zijn we van alle markten thuis.

Het is leuk om te zien dat er van alles door elkaar loopt bij de recreanten; beginners en mensen die het met hun ogen dicht kunnen; jongeren en ouderen; fanatiekelingen en gezelligheidsmensen; leden die elke week komen en gelegenheidsleden (karel....); Samen staan we sterk! Groeten uit Overvecht van de recreanten

Corine Meisner.

Pagina � Pagina �

Space feest!!Op zaterdag 4 november was het Tovo-themafeest met het thema Space. In de weken voor het feest waren de leden van de club natuurlijk druk bezig met verzinnen wat ze aan moesten trekken. Slapeloze nachten kregen ze ervan. Partners (die geen lid zijn) werden er gek van. Gelukkig brak eindelijk de dag aan. Al vroeg stond men op om de outfit nog éénmaal voor de spiegel te bekijken. Daarna nog even snel een wedstrijdje spelen. Maar de zenuwen waren ook in het veld duidelijk merkbaar. Verschillende teams van Tovo wisten de 3 punten niet binnen te halen. Dat vind ik niet zo gek hoor, met zo’n fantastisch feest voor de boeg.

Om negen uur ging de deur open van Starsoundstudio. De bandleden maakten zich klaar voor het optreden, de gitaren werden gestemd, de stem gesmeerd en het drumstel werd uitgeprobeerd. Al snel stonden zij klaar om te beginnen. Maar waar bleven de gasten? Hebben ze drempelvrees of is de spanning ze te veel geworden? Gelukkig stroomde het rond half elf vol en kon de band zich naar het podium begeven. Dames1 nam plaats voor het podium om hun teamgenoot (Gerdien) te steunen bij haar optreden. Rataplan was fantastisch. Jaap haalde lekker uit op het drumstel, Christiaan speelde een heerlijke baspatrij, Anja op de saxofoon klonk

prachtig, Peter, de gitarist speelde de sterren van de kleding en Gedien zong als een

nachtegaal zo mooi, ondanks zware verkoudheid en keelpijn. Een groot

applaus voor de band, die de

crowd wist op te zwepen en iedereen op de dansvloer kreeg.

Natuurlijk moet ik niet vergeten het nog even te hebben over de verschillende outfits die te bewonderen waren. Op de dansvloer fonkelden meerdere sterren, overal bewogen voelsprieten en er was zelfs iemand die zo dapper was geweest haar gezicht onder te

smeren met glow in the dark smink! Halverwege de avond werd de winnaar van het themafeest bekend gemaakt en dit jaar was het niet één winnaar, maar een heel team dat won. Tijdens de aankondiging werd het onrustig in de zaal. Gespannen wachtte iedereen op het oordeel van de jury. Uiteindelijk klonken de verlossende woorden: En de winnaar is ….. Heren5!!!! Die als blauwe aliens op het Tovofeest waren geland. Vol trots namen de heren hun prijs in ontvangst en gingen zij op de foto. Gefeliciteerd Heren5!

Daarna werd er gedanst tot in de late uurtjes. De meeste mensen kunnen zich waarschijnlijk de volgende dag niets meer herinneren, maar gelukkig hebben we de foto’s nog!

Tot een volgend Tovofeest, Annette.

Peter Gerdien Christiaan Jaap Anja

Pagina � Pagina �

Wat kunnen vrouwen moeilijk doen zeg…Al weken gaat het er over in wat voor een shirt we vanaf nu willen gaan spelen. Sterker nog, zelfs in het vorige seizoen is er al een hele delegatie leden mee bezig geweest. En dan hebben we eindelijk in de algemene leden vergadering een beslissing genomen… bevalt het ons weer niet. Je zou eens een kijkje moeten nemen (of een oor te luister moeten leggen) in de dames kleedkamer op de woensdag avond. Iedereen vindt wel iets; te lang, te kort, geen fijne stof of juist wel, beetje strak, veels te wijd etc. Maar volgens mij is er nu een shirt gekozen waar iedereen (of in ieder geval alle dames) het mee kan vinden!

En dan komt het volgende punt: we willen ook een trui… Nou hebben we iemand in ons team (Marian je bent geweldig!) die connecties heeft met een druk/borduur bedrijf en ook wel wat truien kan regelen. Weken gaan er allerlei boekjes rond (waar natuurlijk ook iedereen een andere voorkeur heeft), vervolgens komen er pas-truien (ook

andere dames teams hebben natuurlijk interesse) en dan een aantal weken later zijn ze er! Maar nu zijn we er nog niet; wat komt er op, als er überhaupt iets op komt. Er wordt vrij gebrainstormd: spellie, libresse, soesje, suusje, wel namen of niet, wel tovo of niet…We komen er niet uit, dus stellen we de beslissing nog even uit. Ik vermoed dat we ons daarna nog even druk gaan maken over borduren of drukken, welke kleur(en), hoe groot en waar precies.

Misschien dat we aan het eind van het seizoen wel onze outfit compleet hebben en flitsend het veld op kunnen. Of ging het daar eigenlijk niet om en vergeten we gewoon door al deze commotie te volleyen… Eén ding weet ik zeker; we hebben nu 1 wedstrijd in het bezit van onze mooie team truien gespeeld… én onze eerste wedstrijd gewonnen! Ik zie toch zeker een verband! Wat gaan we wel niet doen als we ook nog namen én nieuwe

shirts hebben?!?

Annemarie.

Lieve Trix,Ik stuur je maar weer eens een briefje om je te laten weten hoe het met mij gaat. Het lijkt trouwens de dag van gisteren dat ik je ook al een bericht hebt doen toekomen, maar dat kan ook zijn omdat ik er gisteren daadwerkelijk een schrijven heb doen uitgaan. Het is dus eerder een waarheid dan iets wat lijkt, al lijkt dat dan weer vergezocht. (niet te vergissen met het woord vergezicht, want zoals je weet betekend dat iets heel anders en is dat dus niet een soort van synoniem).

Wat mij vandaag zoal heeft beziggehouden, vind ik van zo’n grote benoemmenswaardigheid, dat dit je echt ter ore moest komen. Nu is dat natuurlijk raar als ik dat schrijf, want dan wordt het gelezen en komt het niet ter ore, maar als je iemand deze brief laat voorlezen dan staat het direct al een stuk beter verwoord.

Je begrijpt natuurlijk wel dat ik niet geheel in detail kan treden gezien de aard van mijn professie, maar ik zal toch proberen een tipje van de sluier op te lichten. Nee, niet een sluier van een trouwjurk en ook niet een sluier van een burka (wat overigens niet wil zeggen dat ik iets tegen burka’s heb, want dat is niet zo, dit is echt geen verkapte uithaal naar de moslims onder ons, ook niet naar degene die niet onder ons zijn, dus laat dit eigenlijk ook maar gewoon weg), ik bedoel meer een sluier die als een dichte mist iets verhuld. Nu bedoel ik daarmee ook niet een echte mist, maar meer een soort van beeldspraak die ik niet nader wens te omschrijven daar de mystiek dan geheel verloren dreigt te gaan.

Zo ik ben blij dat dat er weer uit is, het lucht mij behoorlijk op dat ik dit heb kunnen uiten middels dit schrijven en zal dan ook zeker gebruik maken van het feit dat er altijd de mogelijkheid bestaat tot een verdere uitbreiding van ons intensieve contact,

Gegroet,Marc Michies.

Pagina � Pagina �0

Vacature team-assistentVoor het seizoen 2006/2007 is de tweede heren ploeg (voorts genoemd de ploeg) van Tot Onze Vreuge Opgericht (voorts Tovo) op zoek naar een team-assistent van het geslacht V. De team-assistent heeft als taak om voor, tijdens en na de wedstrijden te zorgen voor optimale omstandigheden voor alle leden die onderdeel uitmaken van de ploeg, om zo bij te dragen in de jacht op het kampioenschap in de derde klasse van de door het Nederlandsche Vollerende Bondschap uitgeschreven competitie.

Uw functie zal onder meer bestaan uit de volgende activiteiten:• Het voor de strijd versoepelen van de mogelijk zwaar te belasten

spiergroepen, zoals daar zijn schouders, nek, onder- en bovenrug en de beenpartijen;

• Het tijdens de strijd, volgens vastgelegde procedure, verwijderen van alle vormen van lichaamsvocht op de bespeelde ondergrond die tijdens de wedstrijd de veiligheid van de teamleden in gevaar kan brengen;

• Het tijdig voorzien in de aanvulling van allerhande vaste en vloeibare voedings- en genotsmiddelen geprefereerd door de leden van de ploeg;

• Het opbouwen en onderhouden van kortstondige relaties met het wedstrijdkader (scheidsrechters en tellers) om partijdigheid ten voordele van de ploeg te garanderen;

• Het structureel afleiden van spelers van de tegenpartij (voorts genoemd vijand) om zodoende de foutlast van de vijand te vergroten;

• Het, met een slag- of blaasinstrument, aangeven van het bewegingsritme gedurende de gezamenlijke opwarming;

• Na beëindiging van de, uiteraard immer gewonnen, strijd toezien op de lichaamsreiniging der leden en waarnodig te assisteren bij de reiniging van slecht bereikbare onderdelen;

• Het naar beste kunnen, overigens zonder rekening te houden met eventuele emotionele/culturele of morele bezwaren, invullen van alle verzoeken der leden van de ploeg.

Additionele voorkeurseigenschappen: • Het beschikken over een ruim netwerk aan gelijksoortig

gekwalificeerde personen V(riendinnen), die op wedstrijdbasis door de ploeg in te schakelen zijn;

• Het hebben van een Corporele Uitstulpings Profiel gelijkend aan of zijnde groter dan de waarde C; Wij bieden een marktconforme beloning aangevuld met uitstekende secundaire arbeidsvoorwaarden. De dienstbetrekking geldt in eerste instantie voor de duur van één seizoen. Bij wederzijdse tevredenheid bestaat de mogelijk het dienstverband om te zetten naar een betrekking voor onbepaalde tijd. Indien u wilt reageren, kan dit uitsluitend via een elektronisch schrijven gericht aan heren2@tovo.nl. De sollicitatierondes zullen plaats hebben op woensdag avonden ten tijde van de training van de ploeg opdat u in de gelegenheid bent uw kwaliteiten in de praktijk, onder ‘game like’ condities, te tonen.

Heren 2.

Tovo wordt veertig!In de jaren zestig werd Overvecht uit de grond gestampt, zoals nu Leidsche Rijn verrijst, en in die nieuwe wijk werd in 1967 Tot Onze Vreugde Opgericht. Veertig jaar later gaan we dat vieren met een spetterend feest-weekend!

Thema, en locatie, blijven nog in duisternis gehuld. “All you need is love”, hit van de Beatles in 1967, is wel al afgevallen als thema en Robert den Brink is helaas dus niet onze special guest. Onze kroonprins Willem-Alexander heeft ook in 1967 het levenslicht gezien - maar Prins Pils heeft het niet gehaald en was bovendien verhinderd. En het voor de hand liggende thema: jullie hoeven niet als hippie verkleed te komen. Ingrediënten voor het feestweekend zijn trouwens wel: love, bier en Oosterse sferen. En om één tipje van de sluier op te lichten: het wordt sprookjesachtig mooi! En ook niet onbelangrijk: met behulp van het juiste wachtwoord bereik je hopelijk die goudgele schat..... en dan kan het feest echt beginnen!

Het feest zal plaatsvinden in het eerste weekend van mei (misschien het tweede weekend van mei - jullie horen het zo snel mogelijk!) van zaterdagmiddag tot zondagmiddag. Je kan ook alleen naar het feest of middagprogramma komen. Noteer de datum/data vast in je agenda.

De Lustrum-commissieThido, Marjolein, Bert, Maurice en Judith

Pagina �� Pagina ��

Martijn Arets : Is er leven na(ast) volleybal? Natuurlijk! Volleybal is een prachtige sport, maar het kan ook geen kwaad om regelmatig eens verder te kijken dan het net hoog is…. Zo ben ik in de zomer van 2005, toevallig dezelfde zomer dat ik bij TOVO begonnen ben, met een iets minder voor de hand liggende sport gestart: parachutespringen. Na jaren twijfelen, wikken en wegen kwam ik terecht bij Skydive Over Europe: een Nederlandse organisatie die in Frankrijk parachutecursussen organiseert. De prachtige omgeving in combinatie met een prachtige aanbieding (ik blijf tenslotte een échte Nederlander!) heeft mij doen besluiten om een cursus te boeken. Dus snel betalen én iedereen vertellen dat ik de cursus ging volgen; dan kon ik tenminste niet meer terug! En zo reed ik in juli 2005 met mijn Duitse oldtimer ambulance naar het zonnige Soulac sur Mer; een klein badplaatsje boven Bordeaux.

De eerste cursusdag was de grondopleiding. Wat voornamelijk inhoud dat je de noodprocedures leert wanneer er iets fout gaat. Wat je moet doen als je

parachute niet open gaat, als je in een boom/rivier/elektriciteitsmast land of als het vliegtuig in brand vliegt! Om dit laatste punt ontstond

er binnen de groep een hoop gegniffel. Maar toen de instructeur

vertelde dat dit hem écht was overkomen werd het plotseling pijnlijk stil….

De tweede dag was de dag van de eerste sprong. Met 10 springers in een klein vliegtuig gepropt (want daar zijn de Fransen goed in!) gingen we de lucht in. Op 3500 voet ging de deur open en werden de eerste Static Line parachutisten de deur uit gezet. Dit zijn parachutisten die (net als in het leger) aan een lijn vast zitten. Je springt uit het vliegtuig en de lijn trekt automatisch je parachute open. Maar ik ging voor de vrije val van 50 seconden. Dus de deur ging weer dicht en ik zat nog zeker 15 minuten in de ‘kist’ voordat ik uiteindelijk op 12000 voet (zo’n 4 kilometer) hoogte zat. Als de deur is opengeschoven ga ik gehurkt in de deuropening zitten. Met links en rechts van mij een instructeur. Links ready? JA! Rechts ready? JA! Even een kort moment twijfel en dan spring ik toch de deur uit. Door het geweld van de voorbij suizende lucht ben ik er even niet meer bij, maar al snel ontwaak ik: ik val!

Als oefening moet ik drie keer doen alsof ik de pilotchute (een kleine parachute die vervolgens de grote parachute uit mijn moet rugzak trekken) uit de pocket trek. Dat lijkt makkelijker dan ik had verwacht. Zij het niet dat ik niet door heb dat de instructeur ook drie keer mijn hand beet pakt en deze naar de pilot duwt. Op 5500 voet is het tijd om te openen. Lichaam holtrekken, arm naar achteren, pa...pak?…pak?!.. Waarom kan ik hem nu niet meer vinden!? Voordat ik antwoord heb op deze vraag voel ik

Pagina �� Pagina ��

23

4 5

67

8

910

een schok en hang ik aan een geopende parachute: mijn instructeur heeft mijn parachute geopend. Balen! Na de geleerde checkpunten te hebben doorlopen (is het een rechthoek, ga ik rechtuit, etc.) is het tijd om te kijken waar ik me ergens bevind en hoe ik bij de dropzone (het stuk gras waar ik zou moeten landen) kom. Na eerst een minuut in een wolk te hebben rondgezweefd heb ik een prachtig uitzicht over de Franse kust. Na het getrainde stuurcircuit gevlogen te hebben land ik op de dropzone.De rest van de opleiding verloopt een stuk beter. In het begin heb ik wel nog moeite om stabiel te liggen in de vrije val (je lichaam in een bepaalde positie houden terwijl je met 200-250km per uur naar beneden valt). Ook maak ik al snel kennis met het grootste tijdverdrijf van parachutespringen: wachten. Wachten totdat er een instructeur beschikbaar is, wachten totdat je parachute is gevouwen, wachten totdat de wind is gaan liggen…. Maar na 12 instructiesprongen heb ik dan het felbegeerde papiertje behaald en mag ik helemaal alleen uit een vliegtuig vallen! Tegen die tijd ben ik al helemaal verslaafd geraakt aan deze sport. Het geweldige gevoel van vrijheid dat je hebt in de vrije val. Lekker salto’s maken, rondjes draaien, ga zo maar door! Het verbaast mij hoeveel emoties er bij deze sport komen kijken. Je bouwt een spanningsboog op naar een sprong die vervolgens je hele dag kan verrijken óf totaal verpesten. Alles wat je op de grond leert moet je in die 50 seconden vrije val laten zien; er is weinig ruimte voor fouten. Maar ook leer ik dat de parachutewereld bestaat uit een hechte groep mensen waar je je helemaal thuis kan voelen. In de maanden die volgen is het vaak te slecht weer om te springen, met als gevolg dat ik begin mei dit jaar pas voor het eerst weer uit een vliegtuig kon vallen. Na een aantal solo sprongen begon ik me een beetje te vervelen: de geleerde figuren had ik nu wel gezien. Daarom heb ik in juni een cursus gedaan waar ik heb geleerd om met meerdere mensen tegelijk te springen. Iedereen heeft een andere valsnelheid en d.m.v. het veranderen van je lichaamshouding val je harder of zachter en kan je dus bij elkaar blijven. Maar je spreekt ook een hoogte af wanneer je uit elkaar moet gaan, omdat je bij de opening niet bij elkaar in de buurt wilt zijn! Ook heb ik deze zomer mijn eigen parachute gekocht, om zo niet meer afhankelijk te zijn van anderen; behalve van de aanwezigheid van een vliegtuig! Afgelopen zomer ben ik met een

groep parachute vrienden teruggekeerd naar Soulac. Nu niet meer als leerling, maar als individuele springer! Hier heb ik in 10 dagen tijd

34 formatiesprongen kunnen maken. En heb ik weer ontzettend veel geleerd! De teller staat intussen op 81 en iedere sprong

leer én geniet ik weer ontzettend veel! Martijn Arets.

De 10 logo’s die de jury aan jullie voorleggen naar aanleiding van de ontwerpwedstijd. Mail je favorite logo (nummer) naar j.vanderheijden@wanadoo.nl

1

Pagina �� Pagina ��

Record pogingHet is het jaar van de records die gebroken worden. Na een leuk seizoen met een record aantal nieuwe leden. En een record aantal teams (3) die met een miniem verschil net niet wisten te promoveren, kwam een record zomer. Met een record aantal deelnemers aan de beachtrainingen. De warmste juli sinds 100 jaar, de natste augustus sinds 150 jaar. De warmste herfstmaand oktober sinds ooit gemeten. Afijn, niets is meer wat het nooit helemaal geweest is. Zo hebben nu de meeste vrouwen plaatsgenomen in het bestuur sinds Tovo is opgericht. Een ware aardverschuiving in de verantwoordelijke taken. Niet langer is de man kostwinner, hoofd van het gezin of voorzitter van een volleybalclub. De vrouw heeft het definitief overgenomen. Zo staat op een belangrijk moment van Tovo, haar 40 jarig bestaan, voor het eerst in haar geschiedenis een vrouw aan het roer. Die, uiteraard zou ik bijna zeggen, direct over stag wil gaan, het roer wil omgooien: is het niet eens tijd om met een nieuw logo op de proppen te komen? Nu we in januari de nieuwe shirts verwachten, na een record aantal beslissingen genomen door Bart, bestuur en ALV die iets later weer werden verworpen, kan daar misschien wel een modern vormgegeven naam op komen. Helaas de rugnummers worden wel weer standaard, want anders wordt het hele spektakel te duur. Om de zaak even snel in goede banen te leiden, de hele vereniging erbij betrokken. Een open vormgeef wedstrijd voor het nieuwe logo van SV TOVO ‘67. Een record aantal (4) creatievelingen hebben aan die oproep gehoor gegeven. Vrijdag 10 november was de presentatie van het nieuwe logo. Iedereen aanwezig mocht zijn stem uitbrengen op het gewenste beeldmerk. Maar een thuisavond is op de eerste plaats een avond waarop gevolleybald wordt. Twee wedstrijden werden zelfs na midernacht pas afgerond! Dus kwam er van het stemmen weinig terrecht. Diezelfde nacht heb ik de voorstellen op de mail gezet. Het middenblad van deze Toesj is gevuld met de 10 logo’s die door de jury goedgekeurd werden. Want nog niet iedereen leest mail, of beschikt over de mogelijkheid om een pdf bestand te bekijken. Nu maar hopen dat jullie entousiast reageren. Want dan kan de drukker snel aan de slag en hebben we in januari eindelijk dat nieuwe teneu binnen. Dan lopen we er in ons jubileum jaar eindelijk uniform bij. Bovendien kunnen we dan nieuwe teamfoto’s maken

die we op onze uitgebreide site kunnen plaatsen. Want daar is sinds deze week anderhalve gigabite extra ruimte bijgekocht. Jullie

begrijpen, de webbheerder is een trots man die graag een enorm (foto)archief opbouwt. Groetjes, Jaap van der Heijden.