D E O N B E K E N D E E D I T I E

OPGESLOTEN IN DE BINNENSTAD

3 WIE IS DE MOLINTERVIEWS

ILLUMINATIIN DE SPOTLIGHT

BACK TOTHE FUTURE

Tijdschrift voor Communicatiewetenschap - jaargang 31 - nr. 2 2015

RedactieadresMycelium t.a.v. FreemPostbus 91046500 HE Nijmegenfreemcw@gmail.com

Oplage1000 exemplaren

HoofdredactieMart van Alem

EindredactieSanne DemirJanneke KloostermanMartje KremersMarlou Poncin

BeeldredactieMart van AlemFlorian Duclos Daniel Ramirez GarridoDian Mastenbroek

TekstredactieRobbert BoeijinkSanne DemirJanneke KloostermanMartje KremersMans PereMarlou PoncinCarmen QuintPauline SluypersIlse van der VeeNiel Verstegen

FotografieSam NijssenHermien Lam

Speciale bijdrage vanMyceliumbestuurKevin Heuts

CopyrightHet is niet toegestaan zonder voor-afgaande en uitdrukkelijke toe-stemming van de hoofdredacteur door Freem gepubliceerde artike-len geheel of gedeeltelijk over te nemen, te publiceren of anderzijds openbaar te maken of te verveel-voudigen.

AdvertentiesCafé De FuikTelefoonboekCompleet DrukwerkRabobank

Social MediaTwitter.com/FreemCWFacebook.com/FreemCW

VOORWOORDZodra de zomer-vakantie op onze kalender in zicht begint te komen lijkt het alsof onze

innerlijke mot wakker begint te wor-den en onze obsessie met dat warme lichtgevende bolletje in de lucht ons hele bestaan overneemt. De ijsjes wor-den onder uit de vriezer gegraven, ver-gaderingen verplaatsen zich naar bui-ten, en de neiging om dat ene college nét wat korter te doen plaagt zowel de student als docent. En hoewel ook ik nu ijverig aan dit voorwoord aan het werken ben, mag ik dat gelukkig in ieder geval doen onder het genot van het zonnetje in een vakantiehuisje aan de kust.

Sommige mensen verklaren je voor gek als je tijdens vakantie gaat zitten werken (lees: ik wordt terwijl ik dit typ beschuldigend aangekeken met een “we-zijn-verdorie-op-vakantie” blik door mijn medevakantiegangers). Terecht waarschijnlijk, maar het blijft een feit dat mensen gewoonweg op heel verschillende manieren kunnen ontspannen. Ik reken mezelf, met uit-zondering van een festivalletje of uit-stapje hier en daar, tot de categorie die

ik “thuisblijvers” zou noemen. Zo komt het vaker voor dan dat ik zou durven toegeven dat iemand me na een vakan-tie vraagt: “Nog iets leuks gedaan?”, en dat ik dan nietszeggend mijn schouders op moet halen omdat ik alleen maar Game of Thrones en Pokémon heb zitten kijken. Daar ben ik toch vast niet de enige in? Nee? Iemand?

Laten we het anders ook eens hebben over mensen die wél efficiënt met hun vrije tijd om gaan. Zoals je wellicht al was opgevallen heeft deze Freem in een zomers tintje, dus daarom heeft de redactie zich de afgelopen tijd bezig gehouden met het schrijven van arti-kelen over prachtige activiteiten buiten de deur. We bespreken niet alleen ver-schillende student-proof manieren van reizen, maar hebben ook twee unieke behind-the-scenes kijkjes bij twee van de grootste festivals in Nederland, namelijk De Zwarte Cross en Paaspop! Maar thuis-blijvers: wees niet gevreesd! Ook voor jullie hebben we een paar handige tips en artikelen om door deze zware zomer-maanden heen te komen. En of je nou in Nederland op de bank zit of in Zuid-Oost Verweggiestan een cursus samba dansen aan het doen bent, een Freempje tussendoor kan altijd!

Mart van AlemHoofdredacteur 2014-2015

4

6

9

10

11

12

13

14

16

18

21

22

26

27

28

29

30

31

Interview met IDTV

Freemde Feitjes

Niet samen uit, wel samen thuis

Vraag van vandaag

Interview Pieter Jan Hagens

Een lesje scientology

Rusland voor dummy’s

Back To The Future

Vrijmetselarij en illuminati

Mycelium Inside

Storing

The Freem Escape

What’s in your bag?

Interview Sofie van den Enk

C-Way Up

Onbekend met oorlog

OLC

Nawoord

INHOUDSOPGAVE22

16

4

00:34

WAT IS HET LEUKSTE AAN BIJ DIT PRO-GRAMMA WERKEN? WAT IS HET HOOGTE-PUNT?

Ebbie: Het hoogtepunt is dat je natuurlijk veel mag reizen, dat ik de hele wereld zie en dat je een programma maakt, ik doe het ondertussen zes jaar, dat elk jaar an-ders is. Terwijl als je bijvoorbeeld Eigen Huis en Tuin maakt of The Voice, heb je natuurlijk wel nieuwe mensen maar je staat wel altijd in dezelfde studio. Het idee is ieder jaar hier wel hetzelfde, maar het programma is wel helemaal anders waardoor het spannend blijft.

VOELEN DE OPNAMES OOK ALS VAKAN-TIE?

Ebbie: Het is geen vakantie, maar ik ga wel elk jaar één keer op vakantie. Dat is samen met onze regisseur, onze eerste researchreis. Dat duurt ongeveer twee weken en dat is wel een beetje vakantie natuurlijk, want je zit in mooie hotels en je komt als toerist op hele mooie plekken. Dan hebben we een tweede researchreis, gaan we met meerdere mensen. Dat is al wel echt wel meer werk, dus dan ben je ook ’s avonds bezig in je hotel om met elkaar te overleggen. En dan tijdens de

opnames is het gewoon bijna 24 uur per dag werken. Dat is geen vakantie te noe-men. We hebben wel rustdagen, maar de productiemensen werken het hardst. Larissa: En op die rustdagen ben je ook natuurlijk aan het werken voor de dag erna, want dan moet alles natuurlijk vast klaargezet worden. Dus dan ben je dat ook nog aan het doen op je rustdag, terwijl de regisseur of de redacteuren wellicht gewoon even aan het zwembad liggen en zich met de camerajongens en geluidsjongens kunnen terugtrekken.

HOE VINDEN JULLIE KANDIDATEN, GAAT DAT MAKKELIJK OF IS DAT LASTIG?

Ebbie: Op zich is het vinden van kandi-daten niet heel lastig, want er zijn best veel mensen die aan ons programma mee willen doen. Alleen wat ons programma denk ik anders maakt dan heel veel ande-re programma’s is dat we heel erg kijken

Ebbie Visscher en Larissa ’t Hart werken bij IDTV, het bedrijf achter het populaire AVRO-TROS program-ma Wie is de Mol. Ebbie is productieleider en Larissa werkt als production coördinator. Freem bracht een bezoekje aan hun Amsterdamse kantoor.

HARD WERKENOP VAKANTIELOCATIES

TEKST JANNEKE KLOOSTERMAN & MARLOU PONCIN

Een kijkje achter de schermen bij Nederlands bekendste spelprogramma

4

HOEVEEL MENSEN WETEN UITEINDELIJK WIE DE MOL IS?

Ebbie: Wanneer we beginnen dan weten de mensen die de Mol kiezen, de regisseur en de eindredacteur en in dit geval ik ook altijd wie de mol is. Ik maak de contrac-ten, dus ik ben er ook bij betrokken en eigenlijk is dat het wel. Op een gegeven moment wordt het natuurlijk wel voor een geluidsman of een cameraman dui-delijk, omdat er bijvoorbeeld nog snel wat gezegd wordt tegen de mol terwijl de zender nog aanstaat. Maar goed, het is gewoon een gegeven dat je dan niks zegt. Uiteindelijk weet je het natuurlijk alle-maal, want dan zijn de opnames voorbij. De crew is daarbij natuurlijk aanwezig.

MOETEN JULLIE NIET LACHEN ALS JE EXTREME MOLFANS HEBT MET ALLERLEI THEORIEËN?

Ebbie: Ik moet soms heel hard lachen. En soms denk ik ook wel ‘oh wat knap, ze hebben het door’. Soms denk ik wel ‘wat knap, het klopt niet maar toch klopt het eigenlijk wel’.

DE MOL, MOET DIE NOG AAN BEPAALDE EIGENSCHAPPEN VOLDOEN?

Ebbie: Je moet er tegen kunnen dat je continu aan het liegen bent en dat je dus ook mensen naar huis moet sturen. Althans, je zorgt er indirect voor als Mol zijnde dat je medekandidaten naar huis moeten. Dat als een maatje van je naar huis moet, je dat niet helemaal laat blij-ken. Voor de rest denk ik wel dat het goed is dat je een duidelijke koers vaart als Mol. Er zijn heel veel verschillende soor-ten mollen natuurlijk maar het belang-rijkste is dat je goed kan liegen en je goed kan manoeuvreren tussen iedereen.

HEB JE WEL EENS DAT JE EEN GROEP HEBT EN NA AFLOOP MISSCHIEN SPIJT HAD VAN EEN BESLISSING?Ebbie: Nou ja, soms bedenken we een opdracht en dan denken we je moet hier rechtdoor en dan naar rechts en als ze dat doen dan komen ze bij een punt uit en daar heb je een kaartje en dan heb je zo’n opdracht helemaal bedacht. En wij denken dan natuurlijk: dat gaan ze ge-woon zo doen. Maar dan staat die groep kandidaten daar en die groep kandidaten denkt, nee we moeten niet rechtdoor, we moeten hier al naar rechts en dan daar naar links en daar naar rechts, want dat is veel te makkelijk dus wij gaan zo, en dan denk je, maar wat zijn jullie aan het doen! Maar wij grijpen nooit in. Als de kandidaten dat doen is de opdracht ge-woon mislukt. Dan heeft of de Mol het goed gedaan of hebben we mazzel gehad.

HOE COMMUNICEREN JULLIE MET DE MOL?

Ebbie: De Mol weet alles. Echt alles. Maar

hoe we communiceren, daar mag ik niks over zeggen. Tuurlijk, we communiceren, want die moet op de hoogte zijn. Maar hoe, dat is een geheim dat we proberen te bewaren, zodat anderen het natuurlijk niet zien of horen of merken.

PROBEREN MENSEN NIET CONTINU VIA JULLIE ACHTER HET GEHEIM TE KOMEN?

Ebbie: Nou nee, mensen stellen natuurlijk wel vragen. Ik maak wel eens een grapje dat ze denken van ‘hé, wat zegt zij nou’ en dan klopt er helemaal niks van. Maar zij weten dat ik niks zeg, dus ze zullen nooit heel erg gaan aandringen. En ik heb wel vrienden die heel erg fan zijn. Maar daar zeg ik ook altijd tegen van ‘wil je echt dat ik iets vertel’ en dan geven zij altijd aan dat ze het liever zelf willen zien. Maar er wordt natuurlijk wel heel vaak gevraagd van ‘hoe was die kandidaat dan in het echt en hoe ging het dan.’ Dat kan ik natuurlijk zodra de opnames uitge-zonden zijn wel vertellen.

HEB JE ALS JE OP REIS BENT, DAT ER OOK NEDERLANDERS ZIJN DIE INEENS EEN GROEP ZIEN MET CAMERA’S EN 1+1 OP-TELLEN?

Ebbie: Dat hebben we ook wel gehad. Waar we ook komen, er zijn altijd wel Nederlanders. Als we ze zien kijken zeg-gen we ‘jullie snappen waar wij mee bezig zijn, ik snap dat jij weet waar we mee bezig zijn dus kunnen we gewoon afspre-ken dat jullie hier je mond over houden?’ Dan vraag ik vaak een e-mailadres en dan zeg ik ‘ik houd je op de hoogte.’ Mensen vinden het eigenlijk ook vaak gewoon heel leuk dat ze dan een beetje onderdeel zijn van het grote geheim. Als je mensen betrekt dan is het vaak wel oké.

naar de samenstelling van de groep. Je kunt bijvoorbeeld wel tien Gordons heb-ben, maar wij proberen altijd een soort van combinatie te maken van mensen die echt iedereen wel kent op het eerste gezicht en mensen die je eigenlijk moet leren kennen. En natuurlijk zijn er altijd mensen die heel graag mee willen maar nooit kunnen, omdat ze in een drama-serie spelen of iets dergelijks. Maar soms kunnen ze opeens mee.

HOE KIEZEN JULLIE DE MOL? HOE GAAT DAT?

Ebbie: We vragen het gewoon aan onze tien kandidaten. We moeten wel zeker weten dat één van die tien de Mol wil zijn. Als kandidaat kan je gewoon aan-geven of je wel of niet de mol wil zijn. En uiteindelijk maakt een heel geheim, speciaal team van een paar mensen de beslissing wie de mol wordt.

FOTO SAM NIJSSENLEES VOOR MEER WIE IS DE MOL OOK ONZE INTERVIEWS MET PIETER JAN HAGENS (P. 11) EN SOFIE VAN DEN ENK (P.27)!

INTERVIEW

5

FREEMDEFEITJES

G O O C H E L A A R S E D I T I ETEKST SANNE DEMIR & MARTJE KREMERS

ARTIKEL

6

BULLET CATCH

THE RABBIT TRICK

THE CRIPPLED DEVIL

MAGIC MONEY

BOND

HARDE WERKER

Hoewel het toveren van een konijn uit een hoed een klassiek symbool is voor magie, komt het niet in veel shows voor. Het was in eerste instantie een publiciteitsstunt. Een Britse magiër wilde hiermee de aandacht vestigen op een vrouw die claimde konijnen

gebaard te hebben.

De beroemdste Chinese magiër, Chung Ling Soo, was eigenlijk een Amerikaan, ge-naamd William E. Robinson. Tijdens de truc ‘Bullet Catch’ overleed hij op het podium.

Pas na zijn dood kwam men erachter dat hij niet echt Chinees was.

Magiërs speelden een grote rol bij het ontstaan van de filmindustrie. Niet alleen waren veel magiërs exposanten van films, maar ook waren zij betrokken als acteurs en regis-seurs. Zo maakte Harry Houdini verschillende geluidloze films en was hij de creator van veel special effects. Daarnaast kocht magiër George Melies het Robert Houdin

Theater, waar hij de eerste film ooit gezien tentoonstelde in Parijs.

De auteur van de laatste 14 James Bond thrillers was een professionele magiër,

voordat hij auteur werd.

David Copperfield is de best betaalde magiër in 2015. Hij zou zo’n 58 miljoen dollar per jaar verdienen en een privé-eiland bezitten. Copperfield staat daarmee op de

Fortune 500 list.

De 18e eeuwse magiër Matthew Buchiner was geboren zonder armen of benen, maar desondanks deed hij het goed als magiër. Daarnaast was hij kalligrafeerder, speelde hij

fluit en trompet en was hij vader van maar liefst elf kinderen. Clever guy.

De Bullet Catch is de gevaarlijkste truc in de magie. Bij deze truc wordt een gemarkeerde kogel afgevuurd en vervolgens gevangen tus-

sen de tanden van de performer. Bij deze truc zijn nog zeker elf andere magiërs overleden.

De 18e eeuwse, Nederlandse magiër Eliaser Bamberg – ook wel The Crippled Devil ge-noemd – verloor één van zijn benen tijdens een explosie en droeg daarom een houten been. Het verhaal gaat dat hij dit houten been had uitgehold en het tijdens zijn show

gebruikte als een geheime verstopplaats voor rekwisieten.

7

Zelf op kamers gaan is niet iets waar ik een aantal jaar geleden aan dacht. Laat staan om samen met mijn vriendin in een appartementje rond te hangen. Des-ondanks hebben we het samenwonen tot nu toe probleemloos volbracht. Nou ja, probleemloos: het kost behoorlijk wat tijd en moeite voordat je écht helemaal gesetteld bent. Enkel een televisie, bank en bed in je kamer hebben is namelijk niet genoeg… Wat komt er allemaal pre-cies kijken bij het fenomeen ‘op kamers gaan’?

Ik kan je verzekeren dat er zaken zijn waaraan in eerste instantie niet gedacht wordt. Zo is het onder andere verstandig om contact op te nemen met een verze-keringsinstantie. Als je na het weekend weer met een lichtelijke kater ’s maandags richting de stad gaat, is er natuurlijk niets zo vervelend als je kamer binnenstrompe-len om vervolgens te zien dat je televisie – een student zijn meest trotste bezit – is verdwenen. Bijna net zo vervelend is het verkregen privilege om zelf je vuilnis te mogen scheiden en buitenzetten, je kamer en servies te poetsen en te mogen

zeulen met boodschappentassen van de Aldi.

Laat je nu niet afschrikken! Deze bezighe-den dienen immers een hoger doel: iedere keer dat je je kamer binnenkomt ben je trots op je eigen plekje. Zonder rommel van anderen, en als je het een beetje bijhoudt ook zonder rommel van jezelf. Vervolgens kun je – met behulp van wat kookboeken die je van ooms en tantes hebt gekregen – een heus diner in elkaar flansen, om daarna met een glimlach van je eigen schone borden en bestek gebruik te maken. Valt er een stukje kip op de grond? Geen probleem, je kunt het zo van jouw gestofzuigde vloer eten.

Natuurlijk komen er veel meer dingen aan bod die het ‘op kamers gaan’ een prachtige ervaring maken. Hierbij moet je niet alleen denken aan het gemak dat je voortaan hebt om de stad in te gaan, of om met vrienden een potje FIFA of Super Smash Bros te spelen. Ook het inrich-ten van je kamer is een leuke bezigheid. Meubels die weinig voorstellen, weinig

kosten, maar er toch fraai uitzien: het welbekende uitje naar de Ikea ontbreekt niet. Althans, als je je kamer niet al hebt volstaan met spullen die je van vrienden en familie mocht (of moest) meenemen.

Maar voor het allemaal zo ver is, moet je natuurlijk wel een kamer hebben! Het is dan ook verstandig om je zo vroeg moge-lijk in te schrijven bij een huisvester. Zelfs als je eigenlijk nog helemaal niet van plan bent om op kamers te gaan (ik ben een van de vele wandelende voorbeel-den). Dit kost namelijk vaak maar een tientje of twee, en daarmee kun je over de periode van een aantal jaar wachttijd opbouwen. Vervolgens is het wachten tot je langer staat ingeschreven dan je con-currentie en misschien ziet Freem je dan vanzelf wel een keer terug in een editie van ‘Cribs’.

NIET SAMEN UIT, WEL SAMEN THUIS

Het was anderhalf jaar iedere week weer afwachten; krijgen we hem deze keer? Helaas. Ingetekende plattegronden en plannen om naar meubels te gaan kijken, konden weer de prullenbak in. Uiteindelijk verscheen er eind januari een mailtje van de SSHN. De studentenhuis-vester van Nijmegen informeerde ons dat we hem toegewezen kregen. De ‘hem’ slaat op een woning, de ‘we’ op mij en mijn vriendin.TEKST NIEL VERSTEGEN

INTERVIEWARTIKEL

9

Hoe denk jij dat de wereld er over 50 jaar uit-ziet?

Gosse Haga• Tweedejaars“Over 50 jaar heeft iedereen weer een driedelig kostuum aan, een mooie bolhoed op en in plaats van een smartphone, een doosje sigaren en een kam in de broekzak. Back to the future!”

Valery Bolscher• Vierdejaars“Over 50 jaar hebben we so-wieso een soort van baby privé vliegtuigjes waarbij je jezelf makkelijk en snel van plaats tot plaats kunt laten vliegen. Mijne is dan bordeauxrood.”

Rein van Schijndel• Derdejaars“Over 50 jaar zijn we nog steeds aan het werk omdat de leeftijd op 75 is gelegd. Daar-naast zullen we eindelijk een keer het WK voetbal organise-ren en winnen. Ook zijn social media niet meer in de mode en praten mensen weer op een echte manier met elkaar.”

Niek Bosma• Vierdejaars“Ik denk dat er dan nog steeds grote Risk-taferelen zijn in het Midden-Oosten, de EU is opgedoekt en Sepp Blatter ein-de-lijk geen voorzitter van de FIFA meer is ;).”

Lisa Venhoeven• Tweedejaars“Ik denk dat over 50 jaar de wereld heel erg gericht is op gemakzucht, door de ver ontwikkelde technologie. Een beetje zoals in Wall-E: mensen in vliegende stoelen etc., maar dan nog niet in zo’n ver stadium.”

Marten Wouda• Tweedejaars“Over 50 jaar zal de wereld nog meer op efficiëntie zijn ingericht dan dat nu al het geval is. Niet alleen mensen en goederen zullen zich snel-ler kunnen verplaatsen, maar ook kennis zal gemakkelijker en sneller kunnen worden uitgewisseld, waardoor de humanitaire vraagstukken van nu hopelijk voor een gedeelte opgelost zullen zijn.”

Oskar Evers• Derdejaars“Ik denk dat de wereld er over 50 jaar een stuk mooier uitziet. Ik denk dat de huidige politiek ervoor zorgt dat er een oorlog komt en dat na deze oorlog de hele wereld één land wordt. In deze perfecte samenleving heeft iedereen een roze eenhoorn, behalve Justin Bieber want die gaat dood in het jaar 2044, en armoede bestaat niet… Oh, en iedereen houdt dan van U2.”

Evie Aerts• Eerstejaars“Over 50 jaar heeft iedereen een persoonlijke assistent-ro-bot, zijn er vliegende auto’s en bussen, kunnen we teleporte-ren en zijn er portable bedden in onzichtbare cabines die je overal kunt uitklappen voor een powernap.”

Vraagvan vandaag

TEKST SANNE DEMIR

VRAAG

10

HOE WAS HET VOOR U OM PRESENTATOR TE ZIJN VAN WIE IS DE MOL?

Dat was een feest natuurlijk! Het is na-tuurlijk een bijzonder programma. Wat ik er echt het allerleukst aan vond was hoe de kijkers op het programma reageerden. Ik heb eigenlijk nooit meegemaakt dat je bij een programma werkt waar de kijkers zo enthousiast, bevlogen en slim bezig waren. Je had natuurlijk de Molloten die op internet ervaringen uitwisselden. Het was heel bijzonder om dat mee te maken.

HOE MAAKTE U HET PROGRAMMA EIGEN?

Dat heeft wel even geduurd. Ik weet nog wel dat mijn eerste seizoen wel een goede serie was, maar niet per se dankzij mij. Ik moest toen nog mijn eigen draai vinden. Op een gegeven moment had ik door wel-ke karaktereigenschappen paste bij mijn rol als presentator. Ik denk dat dat bij het tweede seizoen voor het eerst lukte.

WELKE KARAKTEREIGENSCHAPPEN ZIJN DAT DAN?

Ik denk dat ik die strengheid wel een beetje in me heb, als het moet. En ik denk dat ik toch meer acteur ben dan ik ooit had gedacht. Je tekst ligt ook heel erg vast, en je gebruikt dezelfde trucs die ac-teurs ook inzetten. Een voorbeeld is zach-ter praten, dat moet ik trouwens nog eens tegen Art zeggen, zodat het spannender wordt. Dat moet je natuurlijk een beetje doseren, daar kom je gaandeweg achter. Ik ontdekte zo ook nog dingen over me-zelf op mijn 52ste die ik niet wist.

HOEVEEL WEET DE PRESENTATOR?

Tijdens de eerste serie moest de ploeg nog een beetje aan mij wennen, geloof ik. Ik denk dat ze toen ook dachten van - nou, ik weet niet wat we hem allemaal moeten

vertellen. Dus dat eerste seizoen wist ik niet wie de mol was tot de laatste opname van de finale of misschien één aflevering daarvoor. Ja, dat is natuurlijk ook niet goed, want als presentator moet je het eigenlijk wel weten. Anders ga je zo mee lopen praten en lijk je net een halve kan-didaat. Dat schiet natuurlijk niet op.

KIJKT U HET PROGRAMMA NOG STEEDS?

Ja, zeker. Ik vind dat Art het heel goed doet en het programma is ook gewoon uniek in zijn soort. Ik ga er echt voor zit-ten en geniet ervan, maar ik ben wel heel slecht in mol ontmaskeren!

TEGENWOORDIG DOET U NATUURLIJK HEEL ANDERE PROGRAMMA’S. HOE AN-DERS IS DAT OM TE PRESENTEREN DAN WIE IS DE MOL?

Dat is niet met elkaar te vergelijken. EenVandaag bijvoorbeeld is een dagelijks programma, dat draait als een machine. De ene keer is het topdruk, de andere keer rustig. De combinatie met de Mol vond ik wel heel fijn om te doen, zo afwisselend. Op een gegeven moment kreeg ik Buiten-

hof erbij en dat was zo verschillend dat mensen zich ook afvroegen waar ik voor stond als presentator. Toen heb ik ook wel gedacht van “Misschien is het wel goed om me te concentreren op journalistieke programma’s.” Dus dat ben ik toen gaan doen.

IS HET MOEILIJK OM OBJECTIEF TE BLIJ-VEN TIJDENS INTERVIEWS?

Ja, dat is heel lastig. Maar ik denk dat je als journalist gebruik kan maken van je eigen mening, omdat het je ook argu-menten in handen kan geven die voor de vraag handig zijn. Zolang het maar niet in de weg zit. Uiteindelijk ben je er toch als journalist om te proberen het com-plete verhaal te vertellen en niet voor je eigen ‘jihad’.

TOT SLOT, HEEFT U NOG TIPS VOOR ONZE STUDENTEN DIE HETZELFDE PAD OP WIL-LEN?

Laat je niet van de wijs brengen door mensen die zeggen dat het toch nooit gaat lukken.

Pieter Jan Hagens presenteerde vier seizoenen lang Wie is de Mol en maakte jarenlang radiopro-gramma’s. Tegenwoordig presenteert hij onder andere EenVandaag, het Gesprek met de Minis-ter-President en Buitenhof. Voor Freem maakte hij een uitzondering en sprak hij nog één keer over zijn ervaringen als presentator van Wie is de Mol.

NIEUWSGIERIGIN HART EN NIEREN

TEKST JANNEKE KLOOSTERMAN & MARLOU PONCIN

INTERVIEW

11

Eerst wat feiten. Zelf beweert de Scientologykerk meer dan 10 mil-joen leden te heb-ben, maar dit aantal is eerder terug te brengen naar een half miljoen. De aanhangers zijn niet erg populair, want Scientology wordt vooral als sekte aangezien. Deze religie bestaat dan ook nog niet lang: deze startte namelijk pas in 1950 met de Ame-rikaanse sciencefic-tion-schrijver Ron Hubbard die een boek schreef. Op zich is het niet heel bijzonder dat een schrijver een boek schrijft. Wel het feit dat dit boek genaamd ‘Dianectics, the Modern Science of Mental Health’ dient als een systeem van zelfhulp met psy-chomatische effecten in de Scientology. Pyschomatisch houdt in dat lichamelijke verschijnselen verklaard kunnen worden aan de hand van psychische oorzaken. Oh, en voor de verdui-delijking: scientologen geloven dus niet in een god zoals de meeste andere religies. Oké, maar waar geloven zij dan nu wel in?  Zelf beschrijven ze hun religie als volgt: ‘Scientology geeft een exacte route aan naar een volledig en overtuigend begrip van iemands ware geestelijke aard in relatie met zichzelf, zijn gezin, zijn groepen, de mensheid, alle levensvormen, het fysische uni-versum, het geestelijke universum en het Goddelijk Wezen

of de oneindig-heid’. Dit klinkt allemaal nog wat vaag. Waar het op neerkomt is dat zij zich juist richten op de spirituele mens, die niet gevormd is door omgeving of DNA. Ook vinden ze dat een spiritueel mens veel meer is dan alleen het li-chaam en het ver-stand. Daarbij komt nog dat zij geloven dat de mens van nature goed is en dit ook bereikt kan worden door zich-zelf, medemensen en verbonden voe-len met het uni-versum. Klinkt een beetje filosofisch allemaal en dat kan ook kloppen. De

kernwaarden van hun uiteindelijke doel (geestelijke verlich-ting en vrijheid voor het individu brengen) lijken namelijk heel erg op die van de periode van Verlichting in de 18e eeuw. Scientology houdt zich dus vast aan een boek, maar hoe lei-den ze hun leven dan? Dit doen ze aan de hand van een door hen samengestelde fundamentele waarheden. ‘De mens is een onsterfelijk, spiritueel wezen. Zijn ervaringen reiken veel verder dan een enkel leven. Zijn vermogens zijn onbegrensd, zelfs als men zich daar nu niet van bewust is’ zijn daar een aantal voorbeelden van. Scientologen ontdekken dus zelf dat de principes van hun religie juist zijn door deze principes in praktijk toe te passen en de resultaten/uitkomsten daarna te observeren. Zijn deze resultaten naar jouw gevoel goed? Dan heb je juist gehandeld. Joehoe!

Scientolo-wattes? Dat dacht ik dus ook toen ik dat woord voor het eerst las in een artikel over Tom Cruise in een of ander roddeltijdschrift bij de kapper (wist je dat die acteur maar 1.68 m lang is? Ik ben gewoon langer dan Tom Cruise. Cool, maar enfin). Tommie is net als ene John Tavaolta al jarenlang aanhanger van de Scientologykerk. Maar wat houdt deze religie nu eigenlijk in? Tijd voor onderzoek.

TEKST CARMEN QUINT

“Op zich is het niet heel bijzonder dat een schrijver een boek schrijft.”

EEN LESJESCIENTOLOGY

INTERVIEWARTIKEL

12

COLUMN

Het begon al in het vliegtuig. Er zat een behoorlijk gezette Russische dame van middelbare leeftijd naast me die, toen ik voor de grap in het Russisch hallo zei (zdravstvuyte, mocht je het eens willen proberen), honderduit tegen me aan begon te lullen. Toen ik na een minuut eindelijk duidelijk had gemaakt dat ik het niet begreep, ging ze ongestoord verder in het Engels. Gek genoeg was haar beheer-sing van de Engelse taal een uitzonde-ring. Ik ben daarna nog nauwelijks goed Engelssprekende Russen tegengekomen.

Lopend over de straten van Moskou valt je meteen iets op; iedereen kijkt chagrij-nig. Er kan werkelijk waar geen lachje vanaf. Sterker nog, wanneer je op straat naar een onbekende lacht wordt je letter-lijk voor gek aangezien. Lachen behoor je namelijk alleen met vrienden te doen. Luidkeels lachende Russen kun je echter wel tegenkomen, zij het in de vorm van een groepje dikke mannen met een groot blik bier in hun hand…

Ik schets de Russen hier als stugge on-vriendelijke mensen, maar zodra ze je in hun hart sluiten, zijn ze dat absoluut niet. Je wordt als gast verwend met de lekkerste hapjes en drankjes die men in huis heeft. Weigeren is onbeleefd. Ik ben dan ook meermaals zo volgestouwd dat er werkelijk niets meer bij kon. Ik illustreer deze uitspraak met het volgende praktijk-voorbeeld:

Schoonvader: Robbert, heb je trek?Ik: Nee, niet echt.Schoonvader: Echt niet?Ik: Nee!Schoonvader: Het is geen vraag. Er is eten.Ik: Nouja, ik heb vast nog wel ergens wat ruimte over in m’n maag…Schoonvader: Dat dacht ik.

Dit voorbeeld is overigens niet nega-tief bedoeld. Waar het hier om ging is namelijk niet zozeer het eten, maar de gezelligheid. Het rond de tafel zitten onder het mom van ‘eten’ is een excuus om eens rustig de dag door te nemen en gedachten uit te wisselen. Bijvoorbeeld over de verschillen tussen Nederlanders en Russen.

Poetin en de huidige spanningen tussen Rusland en ‘het Westen’ bleken daarbij onvermijdbare onderwerpen. Ik moet zeggen dat ik de Russen meer ben gaan snappen. Allereerst is er amper onafhan-kelijke pers, waardoor je ‘de Rus in de straat’ weinig kwalijk kunt nemen over hun instemmende houding ten opzich-

Rusland. Voor velen ‘het onbekende’. Een land waar je veel over hoort, maar weinig over weet. Men heeft er vaak al een oordeel over, zonder ooit een Rus ontmoet noch gesproken te hebben. Wodka, het Kremlin en Poetin, daar kennen we ze van. Maar wie zijn die Russen en Russinnen nou eigenlijk? Tijdens een rustige schoolweek kneep ik er tussenuit, maakte een trip naar mijn schoonfamilie in Moskou en waande me voor even buitenlandcorrespondent voor Freem.

RUSLAND VOOR DUMMY’S

TEKST ROBBERT BOEIJINK

te van het annexeren van de Krim. En de onwetendheid over het al dan niet aanwezig zijn van Russische soldaten in Oost-Oekraïne, om over de ramp met de MH17 maar niet te spreken…

Soms vraag ik me wel eens af, zou ik in Rusland en in het bijzonder in Moskou kunnen wonen? De stad is prachtig en de mensen – wanneer je ze leert kennen – bijzonder hartelijk en gastvrij. Dan bedenk ik me weer dat wij in Nederland lang niet zoveel verkeershufters hebben, onze winters niets voorstellen bij de Rus-sische, ons zorgsysteem vele malen beter is en bovenal; de mensen op straat lachen warempel! Dan moet ik toch toegeven: ik ben blij dat ik in Nederland woon...

“Het is geen vraag. Er is eten.”

13

Hier zit je dan (of je staat, dat mag uiteraard ook), lekker de Freem te lezen. Eén van de laatste relikwieën uit vervlogen tijden die strijdlustig vasthoudt aan klassieke normen. Een bron van nuttige informatie op

papier. In het digitale tijdperk van E-books en pdf, waarin wij ons bevinden, is papier een hele verfrissing. Wij bij Freem zijn hier dan ook trots op. Echter is de toekomst ook voor Freem enorm belangrijk, dus gin-

gen wij brainstormen.

TEKST MANS PERE & ILSE VAN DER VEE

Wat komt recht op je af, maar komt nooit bij je? Jep, het is de toekomst. De definitie van toekomst is natuurlijk een moeilijk en abstract begrip, maar bovenal niet heel echt boeiend. Wat wel interessant is aan de toekomst is wat deze ons gaat brengen. Welke technologieën en trends gaan wij in de toekomst zien? En wat komt hope-lijk nooit meer terug?

Laten we om te beginnen met het intrap-pen van een open deur. The elephant in the room. In de toekomst zal de smartp-hone van levensbelang zijn. Momenteel zijn er al mensen die zonder telefoon su-icidaal worden, maar in de toekomst kun je niet echt niet meer zonder. Als ik nu mijn broekzakken leegmaak vind ik naast mijn telefoon, een portemonnee, sleutels en een iPod. Over een aantal jaren zal dit alleen nog maar de smartphone zijn. Betalen kan al via de telefoon en alles waar je nu een pasje voor hebt kan ook prima digitaal. Stel je voor dat je aan de deur van de Malle Babbe enkel je telefoon

BACK TO THE FUTURE

In de toekomst zal de smartphone van levensbelang zijn.

“

“

ARTIKEL

Via de Circet Bracelet krijg je misschien wel reclame op je

arm.

“

“dacht je van een app die je precies verteld hoe lang de rij in de Molenstraat is? Of een app die voor je bijhoudt wanneer je de goudvissen voor het laatst eten gegeven hebt. Uiteraard zal er, naast de vertrouwde papieren versie, ook een Freem-app komen. Zo kun je altijd en overal genieten van jouw lijfblad, hetzij op een scherm, in een bril of op je arm.

Hoe je hem ook leest, je leest hem uiter-aard in je zelfrijdende auto. Misschien heb je wel net je rijbewijs op zak, maar over een aantal jaren kun je het roze pasje net zo goed inlijsten, als deze auto’s de weg veroveren. Beeld je eens in dat je auto’s zonder bestuurder voorbij ziet rijden! Maar deze vierwieler is ideaal! Nooit meer de vraag wie de BOB is naar dat ene feestje of festival, de auto brengt iedereen veilig thuis! Mocht je nog aan het sparen zijn voor je rijbewijs, gooi dan niet gelijk je spaarvarken leeg, want het gaat nog wel even duren voordat er uitsluitend zelfrijdende auto’s op de Ne-derlandse wegen rijden. Er rijden er een aantal testauto’s rond in Nevada, omdat ze daar slechts een cactus omver kunnen rijden. De wetten rondom dergelijke au-to’s zijn nog te ingewikkeld. Wie is er nou

hoeft te laten zien ter legitimatie. Nooit meer dat gezeur met vergeten ID’s, omdat we dan helemaal niet meer zonder de telefoon kunnen zullen we die ook echt niet vergeten.

Het lijkt mij ook prima mogelijk om digitale sloten te installeren en te syn-chroniseren met je telefoon. De deur gaat vanzelf op slot als jouw telefoon te ver verwijderd raakt, en van het slot af als je terug komt. Een dergelijk systeem is al ja-ren verkrijgbaar op auto’s. Fantaseer even mee: je loopt met meerdere kratten bier in je handen voor het huisfeest van van-avond. Je telefoon zit in je zak. In plaats van de kratten weer neer te zetten, deur te openen en met één voet open te hou-den terwijl je de kratten weer probeert op te pakken, hoef je niets meer te doen. De deur ‘ziet’ je telefoon, gaat van het slot en opent zich voor je. I-DE-AAL.

Maar de smartphone krijgt concurrentie, zware concurrentie. Er is immers een gro-te kans dat iedereen binnen een paar jaar met een Google Glass op zijn neus rond-loopt. Hoewel het nog wel een paar jaar zal duren voordat de consumentenversie van deze draagbare computer op de markt is, is dit misschien wel de vervanger van onze geliefde smartphone. De bril geeft informatie weer zoals op een smartphone, maar dan handsfree. Het toestel is simpel-weg te bedienen met je stem. Geen brillenhoofd? Niet getreurd, er is nog een derde speler: de Cicret Bracelet. Dit bedrijf gaat nog een stapje verder en heeft een armband ontwikkeld die het scherm van je smartphone op de huid van je onderarm projecteert.

Welk van deze drie titanen de strijd ook gaat winnen, apps zullen steeds belang-rijker worden. Je kunt het zo gek niet bedenken of er komt wel een app. Wat

verantwoordelijk voor een ongeluk: de fabrikant, de eigenaar van de auto of toch die cactus? Voorlopig zullen we dus nog gewoon een BOB moeten aanwijzen.

Maar als ze er eenmaal zijn, en je legt tijdens de rit de Freem eventjes neer (wij snappen ook niet waarom je dat zou doen maar goed) zie je dat niet alleen de consument, maar ook de reclamebran-che dankbaar gebruik zal maken van alle nieuwe technologieën. Waar nu al wordt geprobeerd reclame af te stemmen op de consument, zal in de toekomst wellicht alleen nog maar reclame op maat ons be-reiken. Via de Circet Bracelet krijg je mis-schien wel reclame op je arm. Billboards communiceren natuurlijk met je auto, zodat ze iets anders laten zien wanneer jij voorbij rijdt dan de persoon achter je. Maar in een tijd waarin we worden over-laden met reclameboodschappen, zullen reclamemakers tegelijkertijd met nieuwe strategieën op de proppen moeten komen om de aandacht van de consument te blijven trekken.Wat de toekomst ons ook moge brengen, één ding is zeker: niets is te gek!

Er is een grote kans dat iedereen binnen een paar jaar met een Google Glass op

zijn neus rondloopt.

“

“15

First things first, hoewel ze vaak door elkaar gehaald worden of gezien worden als één geheel, de illuminatie en vrijmet-selaars zijn twee losstaande, verschillende genootschappen. De oorspronkelijke illuminatie zijn enkel door wat vrijmet-selaars opgezet. Verdere overeenkomsten zijn (voor zover bekend) niet aan de orde. Logisch dus dat we ze hier apart behan-delen.

Te beginnen met de vrijmetselaars. De vrijmetselarij is het grootste internationa-le genootschap met regionale loges over de hele wereld. Leden van de vrijmetse-larij streven naar ‘geestelijke en morele verheffing, onderlinge waardering en wederzijdse hulp’ (Van Dale, 2001) en noemen elkaar broeder of zuster. De ver-schillende regionale afdelingen worden bestuurd door een grootloge, een soort nationaal overkoepelend orgaan. Hoewel er wel loges zijn met vrouwelijke leden, worden deze loges niet officieel erkend. De geschiedenis van de vrijmetselarij zit vol met speculatie. Zeker is in ieder

geval wel dat het in Londen officieel begonnen is.

Hier ontstond de eerste grootloge en werd het cement voor de vrijmetselarij gelegd. Niet veel later ontstond ook een afdeling in Den Haag, de eerste afdeling in Neder-land. Begin 18e eeuw raakt de vrijmetse-larij in strijd met de Katholieke Kerk: een strijd die nog steeds voortgezet wordt.

Mocht dat je niet afschrikken en vraag je je af hoe je lid kan worden: die informa-tie hebben we ook. Binnen de vrijmetse-larij is er een ‘inwijding’, waarbij je drie graden moet doorlopen die in een ‘open loge’ worden verstrekt. Lid worden gaat echter niet zo makkelijk als het nu klinkt. Lidmaatschap van een loge vereist een langdurige verbintenis, trouw en doorzet-tingsvermogen. Je moet jezelf volledig le-ren kennen, en wordt lid voor het leven. Voorbereiding is een must: literatuur be-studeren, gesprekken met vrijmetselaars, je ontkomt er niet aan. Mocht de loge het idee hebben dat je in de groep past en iets bijdraagt, dan kan je officieel aange-meld worden en begin je als leerling. Een jaar en een ander inwijdingsritueel later, mag je de titel ‘gazel’ dragen. Weer een jaar later ga je naar het laatste inwijdings-ritueel en mag je definitief lid worden. Hierbij hoort weer een titel, namelijk ‘meester’. De inhoud van de rituelen is echter streng geheim. Sterker nog, alles wat zich afspeelt binnen de vrijmetselarij met betrekking tot rituelen en afspraken,

mag niet in het openbaar bespro-ken worden. Hiervoor wordt

dan ook een speciale eed afgelegd.

Het zal je al duidelijk zijn geworden: binnen de vrijmetselarij is er sprake van een hiërarchie. De regels voor deze orga-nisatie liggen, hoewel niet meer letterlijk, vast in ‘de Oude Plichten’ van Anderson uit 1723. Van leden wordt verwacht dat zij deze regels nastreven.Maar wat is nou het belangrijkste? Waar-om is de vrijmetselarij er nog steeds?

Vrijmetselaars houden zich bezig met een eeuwig proces van iets wat studen-ten goed zouden moeten kennen: leren, leren, leren. Over de mens en de samen-leving. Eigenlijk proberen de vrijmetse-laars een betere wereld te creëren door gesprekken aan te gaan over gevoelige onderwerpen, zonder daarbij respect en verdraagzaamheid te verliezen en door bij zichzelf te beginnen. Een heel nobel doel dus: totaal niet zoals het in de media lijkt te zijn.

De illuminatie aan de andere kant zijn iets minder nobel. Integendeel, zij hebben totale wereldheerschappij als hoofddoel.

Hoewel de illuminatie tegenwoordig volledig losstaan van de vrijmetselarij, ligt de oorsprong hier wel in. Het is on-duidelijk of de illuminatie echt bestaan, maar dat ze dit ooit wel gedaan hebben is duidelijk. In 1776 werd deze orde opgezet in Beieren. De groep had als voornaamste hoofddoel het reformeren van de kerk. De principes van dit genootschap waren gebaseerd op die van de vrijmetselarij maar staat er volledig los van. Zoals wel vaker gebeurde met genootschappen in die tijd, was de adel het er niet mee eens.

Ongetwijfeld heb je er ooit van gehoord: verwijzingen naar vrijmetselaars, maar vooral Illuminati komen in de media regel-matig voor. Maar wat zijn vrijmetselaars en illuminati precies? En wat is er nou echt waar van al die geruchten? Freem helpt je door de wirwar van informatie heen en geeft een gemakkelijk overzicht!

TEKST MANS PERE & MARLOU PONCIN

DE MYSTERIEUZE WERELD VAN VRIJMETSELARIJ EN ILLUMINATI

Stel je toch eens voor dat jouw macht over een regio af-neemt omdat een stel geleerden een clubje hebben gevormd. Dat kan natuurlijk niet!

De orde werd verboden en volledig opge-doekt. Of toch niet?

De legende gaat dat sinds dit verbod het genootschap ondergronds is gegaan. Ze zouden de adellijke onderdrukking over-leefd hebben en sindsdien verantwoorde-lijk zijn geweest voor tal van wereldver-anderende, historische gebeurtenissen, met als pronkstuk de Franse Revolutie. De geruchten gaan dat ook nu, in 2015, de illuminatie nog steeds bestaan, mach-tiger dan ooit. Elke gebeurtenis die van invloed is op de wereld, is door deze orde volledig uitgedacht en strategisch uitge-voerd. Niets is dus toeval. De aanslagen van 11 september bijvoorbeeld, zouden door de illuminatie veroorzaakt zijn. Naar het schijnt proberen de tegenwoor-dige illuminatie alle touwtjes in de wereld in handen te krijgen, streven ze naar de zogeheten nieuwe wereld orde. In de nieuwe wereld orde bestaan er geen landen meer en wordt alles en ieder-een geregeerd door één totalitaire staat. Democratie bestaat niet meer en de totale wereldbevolking wordt teruggedrongen tot een ‘beheersbare’ 500 miljoen men-sen. Deze best wel creepy toekomst willen de illuminatie bereiken door zoveel mogelijk macht en rijkdom te vergaren. Hoe ze dit doen, is misschien nog wel meer creepy.

Volgens de vele complottheorieën die de wereld over de illuminatie rijk is, beheersen de illuminatie vrijwel elke politicus.

Verkiezingen worden al volledig uit-gezet alvorens ze beginnen. Dat Rutte onze premier is, stond al jaren vast. Ook Obama en prinses Beatrix zouden met enige regelmaat illuminatievergaderingen bijwonen. De verkiezingen zijn enkel een dekmantel om het volk het idee van een vrije wil te geven.. De orde gaat zelfs zo ver dat ook studentenverenigingen in Amerika, maar misschien ook wel in Nederland, er bij betrokken zijn;

Stijn, we hebben je door.

Het geld voor dit alles wordt vergaard door de media. Beyoncé, Rihanna, Kanye West en nog een hele grote groep andere wereldsterren maken deel uit van de orde; ook Disney, Time Warner, Rockstar Games en vele andere mediagrootheden. Ze troggelen ons onze zuur verdiende centen af om de orde rijker te maken. Want hoe meer geld ze hebben, hoe beter de plannen tot uitvoering gebracht kun-nen worden, en hoe minder weerstand wij kunnen bieden. In de vele mediapro-

ducten zouden dan ook tekens verborgen zitten die te herleiden zijn naar het illuminatie logo: een pira-mide met het alziend oog erboven.

Of de illuminatie echt bestaan is tot op heden onduidelijk. Geheimhouding is binnen de orde natuurlijk prioriteit nummer één. Maar misschien moeten we ons geliefde bestuur toch eens door een andere bril bekijken; het is voor ons eigen bestwil.

ARTIKEL

17

Mycelium InsideVíctores!TEKST SANNE DEMIR

Je kent het vast wel, dat gevoel van bewon-dering voor een barman (of vrouw natuur-lijk), wanneer hij met flessen en shakers in de weer gaat, om prachtige cocktails te maken. Mycelium gaf haar leden de kans dat moment van bewondering eens van de andere kant te bekijken. Samen gingen we naar het Mexicaanse restaurant Popo-catepetl en maakten daar zelf twee heerlij-ke cocktails, die we natuurlijk ook opge-dronken hebben!Met enige instructies gingen we, zodra iedereen aanwezig was, meteen aan de slag. We mochten alles zelf doen, waar natuurlijk grondig misbruik van gemaakt werd. Een scheutje bruine rum? Daar kan nog wel een scheutje of twee bovenop... Het resultaat? Met een Club Mojito en een Popococktail achter de kiezen, geen drank meer op de tafels en enigszins aangescho-ten Myceliumleden werd de avond succes-vol afgesloten. En mocht je nou nog eens dringende be-hoefte hebben aan een kleurrijk (extra

sterk) drankje, ben je voortaan bij een deel van de Myceliumleden aan het goe-de adres. Nog even oefenen met het fles-sen gooien en stijlvol shaken, dan zijn

we straks even indrukwekkend als de bar-mannen zelf! Wie vindt de Myka-cocktail uit?...

Excursie Pauw

De inschrijvingen voor deze excursie wa-ren hard gegaan. Binnen enkele dagen zat het al vol. Als één van de 40 gelukkigen voegde ik me bij de groep die zich voor de AH To Go had verzameld. Gezamen-lijk pakten wij de trein Richting Amster-dam Centraal, om daar de bus te pakken

naar de Westergasfabriek, waar de studio van Pauw zich bevond. Wij mochten ons even settelen in het bijbehorende eetcafé van de studio. Daar ontmoetten wij Joost, onze ‘reisleider’ voor vandaag. Hij bege-leidde ons naar dé studio van Pauw. Joost vertelde ons de ins en outs van het dage-

lijkse proces voor de productie van Pauw. We kregen nog een rondleiding door het complex, waarbij we ons onder andere in de DWDD-studio begaven. Daar een groepsfoto gemaakt te hebben, vervolgde de rondleiding. Na onze tour kregen wij zelf de kans een talkshow op te nemen in de Pauw-studio. Djahmal Mewar, Carmen Quint en Rik Meijer stalen hier de show. De crew moest hierna voorbereidingen treffen voor de uitzending, en dus kregen wij de gelegenheid een consumptie te nuttigen in het café. Om 11 uur begon-nen de opnames. Er werd gesproken over het record van Sjinkie Knegt, de naderen-de verkiezingen en ontrouw in de liefde. Allemaal erg interessant, maar het belang-rijkste was natuurlijk of wij als Mycelium zelf in beeld waren geweest! En ja hoor, op weg naar huis werd de uitzending te-ruggekeken en er schitterden verscheide-ne Mycelium-leden op de achtergrond bij Pauw. Moe en voldaan na een intensieve dag gingen onze vrienden weer op weg naar Nijmegen.

TEKST FLORIAN DUCLOS

MYCELIUM

18

Mycelium InsideMycelium Outside

Op het moment van schrijven is eindelijk de lente ook in Canada aangekomen. En wat is het prachtig! Voor het eerst sinds Nieuwjaar kan ik zien wat onder die halve meter sneeuw ligt, wat eigenlijk niet veel soeps is maar na drie maanden wordt die sneeuw ook saai. Canada staat bekend om zijn extreem lage temperaturen en dat heb ik ge-merkt. Sinds aankomst net na kerst is de

temperatuur niet boven nul geweest en ook extremen als -35 heb ik voorbij voe-len komen. Tegen deze kou kan ik mij ge-lukkig kleden maar als er essentiële dingen vastvriezen, de keukenkraan bijvoorbeeld, wordt het toch een beetje vervelendInternet staat vol met grappen over dat Canadezen immuun zijn tegen dergelijke tempraturen en ik begin dat steeds meer te geloven. Waar wij volledig ingepakt als

GALATEKST FLORIAN DUCLOS

Mijn schoenen waren gepoetst, mijn hemd was gestreken en mijn pak had ik door de trein meegezeuld naar Nijmegen. Ik was er klaar voor; het jaarlijkse gala van den Geiten Wollen Soc., Umoja en na-tuurlijk ons geliefde Mycelium. Voor een magere 30 euro per persoon mochten wij de gehele avond vertoeven in de 4 Heeren, om daar ongegeneerd onbeperkt (speciaal)biertjes en wijntjes naar binnen te wer-ken. Gepakt en gezakt vertrok ik naar mijn eindbestemming. Studentikoos werd ik door mijn trouwe stalen ros voor de deur afgezet. Aangekomen werd men verwel-komd met een gratis glaasje champagne. Binnen was er een heuse live-band waar iedereen met volle teugen van genoot. Alle dames waren op hun charmantst gekleed, en ook de heren hadden het beste uit de kast gehaald. De niet te missen fotograaf was ook aanwezig, die de gehele avond weer de mooiste en al dan niet charmante foto’s verzorgde. Er werd gedanst, er werd gezongen, er werd gelachen en er werd gedronken. Een avond als deze, met een hoeveelheid gratis alcohol

houdende dranken waar iedere student van droomt, vliegt natuurlijk voorbij. Rond een uur of half 3 werd er besloten de kraan dicht te draaien, en dat deed de

avond de das om. Langzamerhand liep de 4 Heeren en daarmee het gala leeg. Men pakte zijn biezen en dat was het einde van deze mooie avond.

een Eskimo in de rij voor een bar staan te wachten, zien we voor ons verschillende Canadese dames met minder kleding dan de gemiddelde pornoster. En het doet ze niets. Porno lijkt sowieso de dresscode te zijn hier in London, in ieder geval bij de da-mes. De rokjes zijn soms zo kort dat het lijkt alsof de dame in kwestie niets aan-heeft en ook meisjes in enkel een beha zijn al gespot. Gelukkig voor mij houden de mannen wel hun kleding aan. Nu het warm wordt (lees: +2 gemiddeld) en wij van de sneeuw af zijn, komen we een ander bewijs tegen van de immuniteit van de Canadees tegen de kou. Sommigen lopen nu al serieus in de korte broek op slippers. Hoewel ook ik af en toe al de nei-ging krijg om de trui te laten liggen voor een T-shirt gaat de korte broek mij toch wel wat ver. Ik heb er trouwens niet eens eentje mee.Helaas brengen de warme temperaturen ook slecht nieuws met zich mee. De zo-mervakantie begint hier al in mei en dat betekend dat ik nog maar een paar weekjes in the great white north verblijf. Ik heb nu twee keer mogen schrijven voor Mycelium Outside en helaas maar een miniscuul percentage van mijn ervarin-gen kunnen delen met mijn lieve lezers. Vergeef mij dus als ik bij terugkomst enkel over Canada (en auto’s, dat zal altijd blij-ven) kan praten.

Het leven in CanadaTEKST MANS PERE

19

Mycelium Inside

IK WORD ONTVANGEN IN EEN GEZELLIGE

KAMER. DE FREEM OP DE BANK DUIDT

EROP DAT WE HIER TE MAKEN HEBBEN

MET EEN FAN...

EINDELIJK WEER EEN PREMASTER IN CRIBS! HOEWEL HIJ ZIJN HART

VERLOREN HEEFT AAN UTRECHT, REIST MARTIJN ELKE OCHTEND MET

FRISSE TEGENZIN AF NAAR NIMMA OM ZICH KLAAR TE STOMEN VOOR HET

KOMENDE MASTERJAAR.

dE FOTOCOLLAGE VOL VRIENDEN EN FAMILIE

MAAKT DE GEZELLIGE KAMER ZO MOGELIJK NÓG

GEZELLIGER. MAAR WACHT... DAARONDER... IS DAT

EEN WATERPIJP? GEZELLIG!

uiteraard is er na een intensieve com-

municatiewetenschappelijke dag behoefte

aan ontspanning. hoe kan dat beter dan

door te rammen op een elektrische

gitaar...

uiteraard moet er eerst gekookt wor-

den. voor een studentenhuis bestaande uit

louter heren, oogt de keuken nog bijna

eng opgeruimd

een goed gevuld bord stamppot

andijvie met een flinke portie gehakt

er doorheen wordt studentikoos

genuttigd onder het genot van een

aflevering van feuten.

en tot slot de onvermijdelijke foto van de

wc. uit de vele ezelsoren in de pagina’s valt

op te merken dat de playboy toch wat vaker

wordt gelezen dan de freem ...

Cribs

Wie: Martijn

vlasblom, pr

emaster

Wat: stude

ntenhuis “wal

noot rukbu

nker”

Waar: Waln

ootstraat,

utrecht

Met: 3 and

ere huisgeno

ten

Grootte:

12 m2

TEKST ROBBERT BOEIJINK

MYCELIUM

20

ST RINGCOLUMN

2121

“FREEM DOET INTREDE BIJ SANOMA MEDIA”

Datum: 28 februari 2027TEKST MARTJE KREMERS

HOOFDDORP – Aanstaande maandag, 1 maart 2027, zal de redactie van het alom bekende communicatiewetenschappe-lijk studentenblad Freem zijn intrek doen in het hoofdgebouw van Sanoma Media in Hoofddorp. Daar zijn tevens de redacties van o.a. Nu.nl, Donald Duck, Viva, Flair Margriet, Libelle en AutoWeek gevestigd.

De Freem is in 1983 ontstaan als een Nij-meegs studentenblad voor en door studenten communicatiewetenschap aan de Radboud Universiteit in Nijmegen, als onderdeel van studievereniging Mycelium. Freem is sinds die tijd bij zowel studenten en docenten commu-nicatiewetenschap als die van andere studies een gewild item. Op de RU zijn zelfs ooit door echte fans ruilbeurzen georganiseerd om zo veel mogelijk unieke Freems in de verzame-ling te krijgen. Het denderende succes van dit tijdschrift maakte de redactie nieuwsgierig of zij verder konden gaan dan alleen de univer-siteitsmuren van de Radboud Universiteit in Nijmegen.

In december 2020 werd de Freem voor het eerst gepubliceerd op andere universiteiten waar de studie communicatiewetenschap wordt gege-ven. Op deze manier maakte het tijdschrift zijn intrede op de Universiteit van Amsterdam, de Vrije Universiteit in Amsterdam, de Univer-siteit Twente en de Wageningen Universiteit. Het risico dat hier werd genomen door de re-dactie van de Freem wierp zijn vruchten af. De Freem werd met open armen ontvangen. Dit succes was ook bij grote, nationale uitgeverijen niet onopgemerkt gebleven.

In maart 2025 werd Freem na minstens vijf jaar onderhandelen overgenomen door Sanoma Me-dia. Sanoma Media is het mediabedrijf met het meest toonaangevende portfolio in Nederland en uitgeroepen tot de beste exploitant voor geïntegreerde, multimedia-communicatiemo-gelijkheden. CEO Peter de Mönnink: “Al jaren

waren wij – als Sanoma Media – aan het probe-ren dit tijdschrift binnen te halen. Ondanks de concurrentie van andere grote uitgevers in Nederland, waaronder WPG, NDC|VBK en Lannoo, lukte het uiteindelijk. Ik denk dat wij de perfecte partij waren, omdat we nog geen studentenblad in ons assortiment hadden. Daarnaast hadden we voldoende budget be-schikbaar gesteld om minstens twintig redac-tieleden vast in dienst te nemen en vertalingen te publiceren op hoogstaande universiteiten in Engeland, waaronder Stanford University, Uni-versity of Oxford en Princeton University. Dit laatste zal binnen nu en een jaar gerealiseerd worden. We hebben grootse verwachtingen.”

Wegens de gigantische groei van de Freem en zoals eerder gezegd het aantal redactieleden, was het voor het tijdschrift noodzakelijk om op zoek te gaan naar een vaste vestigingsplek. Intrek in het hoofdgebouw van Sanoma Media was – na overname van de Freem door Sanoma in maart 2025 – een logische stap. De Freem krijgt hierbij twee kantoorruimtes tot zijn be-schikking van bij elkaar 70 m².

De officiële intreding in het massale gebouw zal plaatsvinden op vrijdag 5 maart 2027. Een redactielid: “We kunnen niet wachten om eindelijk een eigen plekje te krijgen. En dan meteen in zo’n groot gebouw! Het was wel even wennen, hoor. Jarenlang hebben we voor vergaderingen verschillende plekjes moeten zoeken en reserveren op de Radboud Universi-teit en soms zelfs bij een van de redactieleden thuis. Dit werd na een tijdje toch wel vermoei-end. Het hebben van een écht kantoor, vind ik heel erg gaaf. We kunnen niet wachten om alle geïnteresseerden deze nieuwe plek te laten zien. Iedereen is op vrijdag 5 maart (2027, red.) welkom. Voor een hapje en drankje zal worden gezorgd.”

THE

FREEMESCAPE

Je wordt een kamer ingeleid. De deur slaat achter je dicht. De teller staat op 60 minuten. Een audiofragment klinkt door de ruimte en de

tijd begint te lopen. Hoe komen we hier uit? Dit scenario beschrijft een bezoek aan een escape room. Freem mocht de nieuwe escape

room van Mission Escape in Nijmegen uitproberen. Mission failed? Of mission accomplished?!

TEKST PAULINE SLUYPERS EN JANNEKE KLOOSTERMAN

Escape rooms zijn booming. In heel Neder-land duiken deze kamers op. Binnen een bepaalde tijd moeten deelnemers door middel van het oplossen van raadsels en puzzels een manier vinden om uit een afgesloten kamer te ontsnappen. Ook in Nijmegen zijn escape rooms te vinden. Hoog tijd om eens een kijkje te nemen!

Onze afspraak staat om half twaalf. Met gezonde spanning drukken we op de deurbel die het niet blijkt te doen. Wat zal ons te wachten staan? Na vijf keer (niet) aanbellen gaat de deur open. We worden verwelkomd door Eray Duz, de medeoprichter van Mission Escape. Samen met Bilal Diyenli kreeg hij in sep-

tember vorig jaar het idee om een escape room te beginnen. We worden de wacht-kamer ingeleid, waar we plaats nemen op de stoelen. Na een paar minuten komt Eray binnen met wat drinken. Dan begint hij te vertellen.

De twee vrienden kwamen op het idee om een escape room te beginnen nadat een gezamenlijke vriend vertelde over zijn ervaring met het spel in Duitsland. Toen Eray later op een bedrijfsevenement was, kwam hij door middel van netwer-ken erachter dat beleving het nieuwe ‘ding’ is en dat een escape room hier perfect bij aansluit. Nadat ze het zelf een keer uitgeprobeerd hadden in Rotterdam,

was definitief het idee rond. Mission Es-cape was geboren.

Er zijn twee kamers waar het spel ge-speeld kan worden. Ze bevinden zich allebei in hetzelfde pand in het centrum van Nijmegen. Eén kamer is the secret agent room, waarbij deelnemers de dub-belspion moeten ontmaskeren. Deze spi-on heeft een spionnenlijst van zijn eigen firma gestolen en wil deze verkopen. Aan de deelnemers de taak dit te verhinderen. Klinkt erg leuk en spannend en natuurlijk helemaal in het thema van deze Freem. Echter spelen wij het spel van de andere kamer: the laboratory of dr. Lev Pasted. Deze Roemeense geneticus en bioloog

22

experimenteerde in zijn laatste jaren met een bloedelixir, maar nu is de formule met hem verdwenen. Zit het serum mis-schien nog in het lab? En nog belangrij-ker, kan Freem dit ook vinden?

We vragen Eray hoe zij dit allemaal ge-maakt en bedacht hebben. “De thema’s voor de kamers hebben we gekocht in Hongarije. Daar staat de verhaallijn in en welke spullen wij moesten kopen. Het script hebben we aangepast aan de ruimte die we hebben in Nijmegen”. Toen ze dit pand eenmaal tot hun beschikking had-den, was de verbouwing en het inrichten van de kamers in twee weken gepiept. Iedere kamer is voor de officiële opening tien keer getest door avontuurzoekers. Een paar kleine dingetjes werden aange-past en daarna kon het grote publiek in februari binnenstromen.

Na het gesprek, waaruit onder andere blijkt dat ons Freem-team bestaat uit men-sen zonder stalen zenuwen, gaan we naar de escape room. Na nog een korte uitleg over de kamer en het spel stappen we naar binnen en gaat de deur op slot. In

de hoek van de kamer hangt een camera. Verder hangt er nog een monitor aan de muur waarop onze tijd staat. Via de camera kan Eray onze (niet bijster intel-ligente) ontwikkelingen volgen en hints geven op de monitor. Wanneer een hint wordt gegeven klinkt het geluid van een telefoon, zodat onze aandacht direct naar het scherm wordt getrokken. Aan de slag!

Vooraf werd ons nog verteld dat dit uitda-gende kamers waren, waar ook de meest ervaren escape room-gangers niet zo gemakkelijk uit komen. Dit geeft de bur-ger moed, waardoor wij het minder erg vonden dat wij die belangrijke aanwijzing niet konden vinden en we tig hints nodig hadden om deze toch te bemachtigen. De echte fanatiekelingen hadden nog bijna zeven minuten op de klok staan toen de deur open ging. Wij maakten ons hier geen verbeelding over en hoopten dat we in ieder geval die deur open zouden krij-gen voordat de tijd voorbij was. Het re-cord in de kamer van de secret agent staat overigens bij het schrijven van dit artikel op acht minuten en negentien seconden nog op de klok. Die van ons was dus dui-

delijk véél moeilijker. Het geeft niet als dit een mission failed wordt.

Vanuit heel Nederland stromen de Houdi-ni’s overigens toe. De gezelschappen zijn gevarieerd: van ouders met kinderen tot aan bedrijfsuitjes en vrijgezellenfeesten. In de eerste maand zijn er al meer dan vierhonderd mensen geweest. Eray ver-wacht dat de boekingen in de zomer door het plafond zullen gaan. “De boekingen gaan steeds beter. Begin maart hebben al evenveel mensen geboekt als in heel februari. Het idee verspreidt zich steeds meer. Ik verwacht dat het tegen de zomer storm loopt.”

Na een halfuur zijn wij compleet het spoor bijster. Als hier echt iets vanaf had gehangen, dan was het een verloren zaak geweest. Ook na herhaaldelijke hints, die niet eens meer cryptisch genoemd kun-nen worden, staan wij nog steeds voor een dichte deur. Een blik op de klok laat zien dat inmiddels meer dan veertig mi-nuten verstreken zijn. De uitdrukking een race tegen de klok blijkt op deze situatie van toepassing. Ondertussen hebben we wel de grootste lol. Eray ongetwijfeld ook. Hij krijgt natuurlijk al onze uitspraken en handelingen mee. Voor deze keer reageert hij ook af en toe op wat wij zeggen. Wel met een gepast ‘grapje!’ erachteraan zodat wij niet denken dat dit ook een nieuwe hint is. Wij zijn namelijk op het punt gekomen dat alle tekst als hint opgevat kan worden. Dus ook de grap ‘Boe!’

Alle deelnemers bij Mission Escape krij-gen overigens hints. Dat is om het spel vooruit te helpen, zo legt Eray uit. ‘Het is niet leuk om helemaal niet verder te komen in het spel. We geven daarom cryptische aanwijzingen zodat mensen in ieder geval bij de laatste fase van het spel komen.’ We moeten toegeven: die hints heb je zeker nodig. Om weer een vrij mens te kunnen zijn, is het nodig dat

Via de camera kan Eray onze ontwikkelingen vol-gen en hints geven op de monitor.

Er hangt een monitor aan de muur waarop onze tijd staat.

REPORTAGE

23

je als team duidelijk communiceert, het tempo behoudt en dat ieder voorwerp goed nagevoeld wordt op aanwijzingen. Eigenschappen die communicatieweten-schappers zouden moeten hebben, maar de communicatie bij ons bestond vooral uit het luidkeels roepen welke hints er op het scherm verschenen en welke dingen je gevonden had. Niet echt productief.

De escape rooms van Mission Escape zijn uniek in Nederland. Een maand na de opening begint het bij de oprichters echter al te kriebelen om een derde kamer in te richten. Het script voor deze kamer verzinnen ze zelf en hieraan wordt nog hard gewerkt. Half april moet deze ka-mer openen. Wel op een andere locatie en onder een andere naam. De naam is bij het schrijven van deze reportage nog onbekend, maar de locatie kunnen we al wel verklappen: de paraplufabriek aan de Van Oldebarneveldtstraat.

Met nog vijf minuten op de klok is de situatie in onze escape room rampzalig te noemen. We hebben de hele kamer overhoop gehaald, sleutels liggen overal

zonder bijpassend slot. Tot overmaat van ramp heeft Daniel een belangrijk item kwijtgemaakt waar hints op stonden, met als gevolg dat iedereen als een kip zonder kop rond rent. Eray doet zijn best om ons nog te helpen, maar het lijkt een verloren zaak. Ineens komt er dan toch nog een grote doorbraak. We hebben de laatste code te pakken gekregen! Dit leidt uitein-delijk tot het openen van de deur. Yes! Maar hebben we het gehaald?

Zit er ook een echte adrenaline junkie in jou? We kunnen absoluut aanraden om het spel te spelen. Bovendien kan je na-dien lekker borrelen bij café De Opera of café De Deut voor een hapje en drankje, om al je fouten nog eens na te kunnen gaan en op alle briljante ingevingen te proosten. Bovendien zijn Bilal en Eray altijd op zoek naar leuke en interessante collega’s die hen kunnen ondersteunen.

En hoe liep het grote avontuur bij ons af? De deur was open…. Op de klok stonden nog 34 seconden resterende tijd. Helaas was dit wel het restant van de drie minu-ten extra die we hadden gekregen en met hints die geen hints meer waren, maar

gewoon bevelen. Aangezien we echter uiteindelijk het juiste bordje omhoog mochten houden voor de foto en vrese-lijk gelachen hebben, kunnen we alleen maar concluderen: mission accomplished!

24

Fijn salarisVerdien9,- uur

GoedeervaringDoe ervaringop voor je cv

Dichtbij huisIn centrum van Nijmegen

LeukwerkWerk metplezier

Je bent op zoek naar een bijbaan naast je studie? Eén met flexibele werktijden, een goed salaris en leuke werkzaamheden? Mooi! Places.nl is op zoek naar slimme studenten die ons team kunnen versterken.

Bijvoorbeeld voor onze nummer- informatiedienst of serviceteam. Ben je minimaal 8 uur per week beschikbaar én ben je commercieel aangelegd? Dan willen we graag kennis met je maken!

Bijbaan?Stuur je aanmelding met CV naar

info@places.nltav Marleen ter Haar

of bel:

024-3555299

Op zoek naar een leuke

Kom werken bij Places.nlDe slimme makers van en

WHAT’S IN YOUR BAG?

TEKST CARMEN QUINT & NIEL VERSTEGEN

het wel leuk; geen cliché voorbeeldje voor een kind. Schijnbaar is Olivia een varkentje uit een televisieserie. Na een aantal geboortecadeaus ontdekte ik dat.” Waarom Serena dit knuffeltje met haar meezeulde? “Olivia had hem laten liggen in mijn fietsmandje. Uit ervaring weet ik dat knuffels zich niet veilig voelen in de parkeerplaats onder CC; zo is er al ooit een knuffeltje uit mijn fietsmandje ver-dwenen.”

Carnaval voorbij gevlogen Het regent buiten, dus minstens zo op-vallend is de zonnebril. “Nee, ik ben niet optimistisch”, terwijl de paraplu even omhoog gehouden wordt. “Ik ben net te-rug van een vakantie in Spanje, dus van-daar dat dit vijf euro dingetje nog in mijn tas zit. Dat verklaart ook het vliegticket

Tassen, bureaus, persoonlijke spullen: ze zeggen vaak meer over iemand dan je denkt. Herken jij je in de eigendommen van je docent? Zit er meer in zo’n tas dan alleen boeken en het volgende tentamen? Freem zocht het voor je uit! In deze editie: Serena Daalmans.

Stelen en uitstallen “Ik ben een kleptomaan”, klinkt het terwijl Serena een volle tas voor onze neuzen uitstalt. Een handvol whiteboard-markers rollen over de tafel. “Zo nu en dan kom ik er een paar tegen in mijn tas, maar ze vinden hun weg wel weer terug naar het Erasmus gebouw hoor… Het past in ieder geval bij de standaard do-centenspullen. Zo heb je schijnbaar ook vijf USB-sticks nodig om les te kunnen geven.” Een stapeltje papier ligt slechts dertig centimeter van ons af. Desondanks kunnen we niet lezen wat erop staat: “Dat herinnert menig student zich nog wel van mijn lessen. Mijn handschrift is niet iets om over naar huis te schrijven. Dit zijn de herkansingen van de master-studenten. Slechts negen, het is dus best goed gemaakt.”

Nog meer diefstal Iets dat meteen in ons oog sprong, was een roze knuffel. Serena haar dochtertje Olivia knuffelt namelijk geen prinsesje of beertje, maar een varken. “Ik vind

naar Alicante. Ik kom oorspronkelijk uit Maastricht, maar het was toch net wat verleidelijker om een weekje naar Spanje te gaan dan carnaval te vieren. Het was overigens de eerste vliegreis voor Olivia, maar deze verliep prima. Ze heeft de hele reis geslapen.”

Koffie is kostbaar “Welke van deze spullen ik echt niet zon-der kan? Dat zijn toch wel mijn telefoon en portemonnee.” Laatstgenoemde staat bol van pasjes en koffiekaarten. “Ik kan niet zonder koffie. Over koffie gesproken, daar heb ik nog wel een tip voor: kennen jullie First Things First? Een superleuk koffietentje in de oude Honigfabriek, waarvoor ik deze tegoedbon van Merel van Ommen heb gekregen.” Een tip die Freem in dank afneemt. Na alle punten genoteerd te hebben, kan de ´Docenten-bijdrage’ geschreven worden. Onder het genot van een bakje koffie…

ParapluFlesje waterKnuffelHertentamensPakje zakdoekjesTelefoonGesmeerde, bruine boterhammenMarkersUSB-sticksSmintjesZonnebrilVliegticketPennenAgendaPortemonneeCongresnaamkaartje MascaraPointer beamerLippenbalsemTegoedbon voor First Things FirstAantekeningne masterclassBoek voor proefschrift

“Ik ben een kleptomaan.”

DOCENTEN

26

IN DE FINALEAFLEVERING LATEN ZE ZIEN WAT DE MOL HEEFT GEDAAN. HEBT U DAT DAN ECHT NIET GEZIEN?

Als kijker dan zie je toch een selectie van de montage. De dingen die in de opdracht gebeuren zijn toch maar een klein ding van het rondspeuren. Je kijkt ook naar hoe iemand zich gedraagt in de groep. Het is ook een intuïtief iets volgens mij. Dus de dingen die ze in de opdracht heeft gesaboteerd, ik kan niet zeggen dat ik het daar uit heb gehaald. Al heeft ze wel weinig geld in de pot gebracht, maar ja, ik ook.

HAD U OOK IEMAND AAN WIE U ALLES WEL MOCHT VERTELLEN?

Ja, dat had ik wel. Ik had mijn man die het wist. En Janine Abbring, zij is een hele goede vriendin van mij. Zij heeft het jaar ervoor meegedaan en toen haar rug gebroken in Zuid-Afrika. Het is zo erg, je durft er bijna niet eens aan de telefoon over te praten met mensen. Als ik samen

met mijn man in de auto zat en we erover praatten, dan ging ik al schichtig om mij heen kijken. Terwijl ik gewoon wist dat we met ons tweeën in de auto zaten en we het er echt wel over konden hebben. Maar je bent gewoon echt heel bang dat je je verspreekt.

MERKT U NU NOG DAT U ER VEEL AAN-SPRAAK OP HEEFT GEKREGEN?

Ja heel erg. Want jullie thema van deze editie is onbekend en ik heb me altijd een beetje een onbekende bekende Ne-derlander gevoeld. Als ik dan vertelde dat ik tv-programma’s maak, wisten mensen nooit zo goed wie ik was. Soms ook in-eens wel hoor, maar vaak moest ik het uitleggen. Wie is de Mol heeft mij in één klap bekend gemaakt. Dat merk ik tot op de dag van vandaag. Het is toch wel heel erg bijzonder dat wat ik heb meegemaakt als zo’n geweldig avontuur, door zoveel mensen meebeleefd wordt maanden later. Dat mensen het er een jaar later nog over hebben, dat is wel echt onvoorstelbaar.

HOE IS HET OM WIE IS DE MOL TE WIN-NEN?

Om te winnen dat was echt een geweldi-ge ervaring, maar dat is wel een soort van vreugde die je in heel veel kleine stapjes voelt. Als je bijvoorbeeld je diploma haalt, dan is het één moment waarop je hoort dat het gelukt is en dan kun je het ook direct aan de hele wereld vertellen. Maar dit is gewoon gek, want we hadden die finale waarbij we op die steiger ston-den met Art en het was zo’n ongelooflijk moment. En ben je al heel blij, vanaf het moment dat we daar weggingen moesten we het geheim houden. Ik heb het dus ook een jaar voor me moeten houden. Dus aan het eind, de ontlading dat het ook gewoon echt bekend was, daarmee was ik pas echt de winnaar.

WANNEER WIST U DAT SUSAN DE MOL WAS?

Ik denk dat mijn intuïtie het al vanaf het allereerste begin zei. In de transfer van het vliegveld was Susan al op een bepaal-de manier gespannen. Op een vrolijke manier hoor, ze heeft zich echt niet verra-den. Maar ik vond haar een beetje hyper. Toen dacht ik: ben jij altijd zo of is er iets met jou. Je denkt nog wel aan tunnelvi-sie. Ik heb nog geprobeerd dat gevoel zo-veel mogelijk weg te duwen en rationeel

Sofie van den Enk studeerde Spaans en American studies in Groningen. Nu pre-senteert ze iedere donderdagavond De Keuringsdienst van Waarde, heeft een radioprogramma op 3FM over liefde, seks en relaties samen met Paul Rab-bering én won vorig jaar Wie is de Mol. Freem vroeg naar haar ervaringen met Wie is de Mol.

naar de situatie te kijken. Dan vind je aanwijzingen en is iedereen natuurlijk wel een beetje verdacht. Susan heb ik nooit losge-laten, zij heeft altijd op mijn lijstje gestaan.

THE WINNER TAKES IT ALL

TEKST JANNEKE KLOOSTERMAN & MARLOU PONCIN

FOTO HERMIEN LAM

INTERVIEW

27

THE(C) WAY UPAls student is het leven overzichtelijk: naar college, studeren, slapen en natuur-lijk bier drinken! Er komt echter een tijd dat je een diploma in je handen geduwd krijgt en je student af bent; wat dan? The (C)Way Up geeft je een uniek kijkje in het leven na CW. Zo weet je toch een klein beetje wat je mag verwachten in het ‘echte’ leven.

Voor deze editie reisde Freem af naar Veenendaal om de net af-gestudeerde Michel van Zeist te interviewen. Michel haalde in juli 2014 zijn bachelordiploma en rolde meteen hierna het werkveld in, als communicatie- en marke-tingmanager bij Netshell. Tijdens zijn bachelor deed hij echter ook al werkervaring op, want hij begon al op vroege leeftijd zijn eigen bedrijf: Michel van Zeist Entertainment.

Als ik Michel vraag wat hij nu aan Communicatiewetenschap heeft gehad, antwoordt hij lachend: “Tja, je leert op een bepaalde ma-nier naar de wereld te kijken en je wordt erg kritisch. Je hebt overal wat om te zeiken. CW is een be-paalde bagage, een rugzak waar veel kennis in zit.” En dat Michel kennis heeft opgedaan tijdens zijn studie wordt al gauw duidelijk, want termen zoals branded iden-tity, exposure effect en marketing-mix vliegen me om de oren. Tijdens zijn studie was Michel al druk bezig met zijn eigen bedrijf. “Ik kon vanuit de collegezaal m’n aanvragen en boekingen regelen, klanten belde ik vanuit de trein.” Dat eigen bedrijf is Michel name-lijk zelf: hij is goochelaar en treedt vooral op bij zakelijke gelegenhe-den. Bij deze gelegenheden doet hij trucjes zoals balletje balletje, geld verdubbelen etc. “Ik maak mensen aan het lachen, ze hebben iets om over te praten en zo ont-staat er een goede sfeer. Het gaat niet om het trucje, maar dat sfeer-tje is juist belangrijk en dat kopen mensen bij mij.” En dat Michel succesvol is, blijkt wel uit het filmpje van Hans Kazàn waarin hij Michel persoonlijk aanbeveelt. Door zijn eigen bedrijfje heeft Mi-chel al veel werkervaring opgedaan en dat komt nu goed van pas. Zijn sollicitatieprocedure is al een bij-

TEKST PAULINE SLUYPERS

zonder verhaal op zichzelf: “Mei vorig jaar werd ik gebeld met de vraag of ik eens langs wilde komen om mijn mening te geven over Netshell, wat toen nog een geheim concept was. Dus ik dacht: ze wil-len gewoon advies. Ik ging langs en werd enthousiast over het idee, maar ineens kreeg ik een contract onder mijn neus geduwd. Bleek dat het eigenlijk een sollicitatiegesprek was.” Na even nadenken ging Michel akkoord en werkt nu 20 uur per week. Netshell is een video-platform voor ondernemers, waar zij zichzelf kunnen profileren door bedrijfsfilmpjes. Michels werk-zaamheden zijn erg uiteenlopend: “Ik houd me bezig met de commu-nicatie-marketing in de breedste zin van het woord; dat houdt in dat ik eindverantwoordelijk ben voor de inhoud van de website, ik adviseer de mensen die flyers en posters ontwerpen, bel met klanten en partners, verzin acties en ben bezig met de social media.” Advies voor de lezers van de Freem geeft Michel ook nog: “Zorg dat je mensen te vriend houdt. Voel je nergens te goed voor, als iemand je een keer vraagt om iets te doen, dan doe het eens een keer. Net-werken begint al in de collegezaal! Bovendien: doe iets wat je heel erg leuk vindt, dan komt het geld van-zelf wel.”

NAAMMichel van Zeist

FUNCTIE Communicatie- en Marketingmanager

bij Netshell

AFGESTUDEERD IN2014

“Netwerken begint al in de collegezaal!”

INTERVIEW

28

Maar wat doen we er mee? De meesten van ons vrij weinig. En eerlijk is eerlijk: wij studenten hebben, afgezien van

onze deadlines op Blackboard, weinig te vre-zen. Een oorlog in eigen land zit er voorlopig niet aan te komen. En hoewel onderwerpen als Islamitische Staat bij vlagen het nieuws domi-neren en gruweldaden zoals de slachtpartij op de redactie van Charlie Hebdo begin dit jaar in ons collectief geheugen staan gegrift, blijft het in ons eigen kleine kikkerlandje vooralsnog knap rustig.

Nee, wij jonge Nederlanders zitten niet in een oorlog, en kunnen ons, ook al doen we nóg zo ons best, moeilijk voorstellen hoe het is om ons in een oorlog te begeven. En vluchten? Dan doen we hooguit voor ons huiswerk in de vorm van studie ontwijkend gedrag. We zijn onbekend met oorlog. Maar hoe anders is dat voor vluchtelingen?

Het is je als Nederlandse student waarschijnlijk moeilijk voor te stellen hoe het is om te moe-ten vluchten voor je leven. Omdat er oorlog is in je land, omdat je wordt vervolgd vanwege je geloofsovertuiging of politieke opvattingen of

als gevolg van armoede. Toch zijn er in Neder-land genoeg mensen die zoiets hebben meege-maakt, met aan de andere kant velen die stel-len dat de grenzen simpelweg dicht moeten, zonder eigenlijk ooit goed te hebben overdacht wat de gevolgen hiervan kunnen zijn.

Laten we de rollen omdraaien. Stel nou dat hier de pleuris uitbreekt. Om wat voor reden dan ook breekt er, hoewel er op dit moment gelukkig weinig reden is om dit te vermoeden, oorlog uit. En stel nou dat het, hoe graag je ook in je Nederland zou willen blijven, onver-mijdelijk is om te moeten vluchten. En stel nou dat je aankomt in een land als Irak of Sy-rië, en ze je terugsturen…

Ik pleit hier niet dat Jan en alleman maar moet worden binnengelaten, maar een stukje gastvrijheid is op zijn plek. Zoals de alom be-kende songtekst van The Scene luidt: ‘iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen’. Of wellicht is John Lennon met ‘imagine there’s no countries’ hier meer op zijn plek. Stel je voor dat de wereld grenzeloos is en je in geval van oorlog kunt aankloppen bij welk land je maar wilt…

Nu hoor ik je wellicht denken: wat een zwaar artikel voor de Freem. En wellicht kun je je er helemaal niet in vinden. Maar juist door een poging te doen te beseffen hoe erg oorlog kan zijn, begrijp je beter hoe belangrijk het is dat er vrede is. Denk 5 mei, wanneer je staat te feesten op een Bevrijdingsfestival dan ook niet alleen aan zon en bier, maar ook even aan oor-log en vooral aan vrede. Peace.

We weten dat er elders in de wereld verschrik-kelijke dingen gebeuren. We lezen het bij-voorbeeld dagelijks in de Metro, krijgen het nog eens bevestigd op Nu.nl en hoorcolleges willen ook nog wel eens inhaken op de actu-aliteiten. Thuis krijgen we meerdere opinies naar onze hoofden geslingerd in talkshows, worden de feiten herhaald in het NOS jour-naal en krijgen we al kijkend naar Nieuwsuur wederom ingewreven wat er allemaal aan de hand is in de brandhaarden van de wereld.

ONBEKEND MET OORLOG

TEKST ROBBERT BOEIJINK

ARTIKEL

29

Wij zijn de Opleidingscommissie Commu-nicatiewetenschap, in het kort ook wel de OLC CW genoemd. Wij zijn de stem van de studenten binnen de opleiding Commu-nicatiewetenschap, die verbeteringen in het onderwijs kunnen bewerkstelligen. In dit stuk lees je de nieuwste updates over waar wij ons mee bezig houden.

In de vorige editie van de Freem hebben wij gesteld dat Sociologie in het eerste jaar mogelijk afgeschaft zou worden. Na de cursusevaluaties van dit jaar is toch besloten om hier voorlopig van af te zien, aangezien de evaluaties lijken te wijzen op een stijgen-de lijn. Ben jij nog steeds van mening dat Sociologie in het eerste jaar afgeschaft moet worden? Wij gaan graag het gesprek met je aan!

VOORTZETTING SOCIOLOGIE

Wij zijn constant bezig met het geven van advies aan docenten op basis van de vakeva-luaties. Ondertussen hebben wij vakken als Inleiding in de Communicatiewetenschap, Strategische Communicatie en Statistiek B beoordeeld, en zijn de adviezen al bij de desbetreffende docenten beland. Voor alle specifieke resultaten kan je de samenvattin-gen checken op onze Blackboard-pagina.

VAKEVALUATIES

VOORTGANG WEBLECTURES

Wij hebben een notitie geschreven ter pro-motie van weblectures. Maar het vraagstuk is breder dan de notitie; het is meer dan alleen een college opnemen. Er is een universiteit brede discussiegroep die zich hiermee bezig houdt. Weblectures moeten als een didactisch leermiddel ingezet worden, maar hoe doe je dat het best? De wet op de privacy is een belangrijk aandachtspunt. Maar ook technisch is nog niet alles op orde. Het gaat niet om enkel knippen en plakken. Wij denken momenteel intensief na over bij welke vakken het een meerwaarde zou zijn om weblectures door te voeren. Ken jij vakken die echt toe zijn aan weblectures? Laat het ons weten!

NSE RESPONS

De respons van de Nationale Studenten Enquête, kortweg NSE, is dit jaar onder communicatiewetenschappers matig te noemen. Op het moment van schrijven ligt de respons onder het gemiddelde van de Radboud Universiteit en onder het gemid-delde dat vorig jaar door de opleiding Com-municatiewetenschap behaald is. Wij willen dan ook iedereen wederom, met het oog op volgend jaar, wijzen op het belang van het invullen van de NSE.

OPLEIDING CWUPDATE OLC.CW@STUDENT.RU.NL

@OLC_CW

FACEBOOK.COM/OPLEIDINGSCOMMISSIECW

In het derde jaar van de bachelor is een vak uit de minor van periode 4 naar periode 3 verplaatst, waardoor er in periode 4 meer tijd is voor de praktijkoriëntatie.

RUIMTE PRAKTIJKORIËNTATIE

Mocht je graag iets kwijt willen over die do-cent die onredelijke deadlines stelt of over dat vak dat anders getoetst had moeten wor-den: laat het ons weten! Wij zijn te vinden via Facebook, Twitter, Blackboard, Intranet of stuur een mailtje naar olc.cw@student.ru.nl met je klacht.

KLACHTEN EN/OF OPMERKINGEN?

TEKST KEVIN HEUTS

OLC

30

de beetje bij beetje wist te vinden.Mijn bestuursjaar is nog niet eens over en toch heb ik het gevoel dat ik al zo veel geleerd heb de afgelopen maanden. Mijn reis door het onbekende heeft er tot nu toe voor gezorgd dat ik mezelf beter ben gaan kennen. Ik ben lang niet zo stress-bestendig als ik dacht, wat eigenlijk best wel jammer is, en ik kan soms behoorlijk chaotisch zijn, wat eveneens jammer is. (Gelukkig heb ik nog even de tijd om hier wat verbeteringen in aan te brengen.) Deze reis door het onbekende heeft er ook voor gezorgd dat ik nieuwe interes-sante mensen heb leren kennen, en niet heel onbelangrijk nieuwe vrienden heb gemaakt.

In feite heb ik mezelf het afgelopen jaar in het diepe gegooid. Maar waar ik achter ben gekomen, is dat het onbekende waarin ik terecht kwam, zeker een toege-voegde waarde heeft gehad en nog steeds heeft. Ik denk dat het voor iedereen goed is om eens het avontuur aan te gaan. Om die onbekende weg in te slaan waarvan je niet weet waar het eindigt. Dit hoeft heus geen verre reis te zijn naar de andere kant van de wereld, maar dit kan van alles zijn. Doe eens gek en geniet er gewoon van. Ze zeggen niet voor niets dat je door te vallen en weer op te staan iets leert. We zijn allemaal nog jong en mooi, en we hebben nog een heel leven voor ons. Dus waarom niet proberen die grenzen op te zoeken en te kijken wat voor moois je van je leven kan maken? Geloof me, het is het zeker waard!

NAWOORDHet is nog geen jaar geleden dat ik mijn sollicitatiebrief schreef voor een functie in het bestuur van Mycelium. Ik wist precies welke rol ik wilde vervullen: coördinator formele activiteiten, de nieuwe Beau. Ik wilde ook die studiereis organiseren. En excursies regelen naar zo vet mogelijke bedrijven, zowel in Nederland als tijdens de reis. En ik wilde de Dag van de Toekomst interactiever maken, meer workshops en minder saaie lezingen. Dat was wat ik voor ogen had en zo begon ik dan ook doelgericht mijn jaar als bestuurslid. Nadat ik gekozen en ingestemd was natuurlijk.TEKST LAURA SCHAAP

Maar eerlijk is eerlijk, hoe goed voorbereid ik ook dacht te zijn, hoe

duidelijk het beeld ook was dat ik voor ogen had, de eerste paar weken beston-den voornamelijk uit veel gestuntel van mijn kant. Ineens kreeg ik twee commis-sies onder me, die ik amper kende en zelf moest leiden en waarbij ik aan ongeveer alles tegelijk moest denken. Tenminste, zo leek het. Een mailtje sturen naar een bedrijf bleek ineens niet zo simpel te zijn als ik dacht en ook het mailen naar leden verliep niet altijd vlekkeloos. Ik besefte me ineens dat, hoe spannend ik alles ook vond, ik in het onbekende terecht was gekomen.

Gelukkig wisten mijn commissieleden me er soms aan te herinneren dat ik wat dingetjes vergat, kon het oud-bestuur me vertellen waar ik op moest letten en wat ik beter kon doen, en wist mijn eigen be-stuur ervoor te zorgen dat ik mijn hoofd boven water hield. Samen zorgden zij ervoor dat ik mijn weg door het onbeken-

31

Samen sterker. Dat is het idee van coöperatief bankieren.

In topvormblijven

met het RaboStudentenPakket

Korting studenten sportkaart.Wil je tijdens je studie in topvorm blijven? Sluit dan een Rabo StudentenPakket af

bij dé studentenbank van Nijmegen en je ontvangt eenmalig € 15 retour op je

studenten sportkaart.

Ga voor productinformatie en de voorwaarden naar www.rabobank.nl/rijkvannijmegen