EERSTE INDRUK

Marco Martens & Royal with Cheese

INHOUD

MARCO MARTENS:Zekeren

Voor de kost

Vacature

Weet toch

Marktplaats

Wie verbeeldt

Lange weg naar huis

ROYAL WITH CHEESE:Weerbericht

Suit up

Wat?

Insectenstad

ZEKEREN

Wanneer je stil bent

Wanneer je fles leeg

Wanneer je luier

Wanneer je doorslaapt

Wanneer je tandjes

Wanneer je woordjes

Wanneer je mama

Als je gehoorzaam

Als je je huiswerk

Als je je blokfluit

Als je je proefwerk

Als je je training

Als je pyjama

Als je je bord leeg

Je moet je kansen

Je moet nog leren

Je moet vakantie

Maar wie betaalt die

Je moet belasting

Je moet verzekerd

Je moet garanties

Maar die bestaan niet

VOOR DE KOST

Wat leuk dat je rapt,

dat had ik niet achter je gezocht.

Schrijf je die teksten zelf?

En treed je ook wel eens op?

Zo’n workshop lijkt me cool

voor op mijn werk.

We bellen.

Maar vertel eens,

wat doe je voor de kost?

VACATUREOde aan de ZZP’er

Gezocht:

Denktank – schrijver – rapper – coach – webdesigner –

programmeur – persvoorlichter – boekingsagent – spindoctor

– acquisiteur – tour- en projectmanager – penningmeester

– directeur – merchandiseverkoper – fotograaf –

vertegenwoordiger – videobewerker – chauffeur – redacteur.

Liefst zonder salaris,

voor tachtig uur per week

(zonder gezeur),

om mijn eenmanszaak te ondersteunen.

WEET TOCH

‘U ziet er niet uit als een rapper,’ zei de jongen aan wie ik een

workshop gaf. ‘meer als een Leraar Nederlands ofzo.’

Ik antwoordde niet dat ik beide ben,

maar zei hem dat ik zijn zou

hoe hij me zien wilde.

Zie je,

ooit deed ik mijn voorbeelden na

wilde mijn voorbeelden worden,

mijn voorbeelden zijn.

Voorbeeld werd verbeelding,

volledig mij,

vrij.

Althans, zover dat kan.

Althans, dat denk ik nu.

We zien wel straks.

De jongen kijkt me aan en zegt: ‘Weet toch,’ en daar

voorzichtig achteraan: ‘meneer.’

MARKTPLAATS

Mijn oude meubels zette ik op Marktplaats,

gratis af te halen.

Twee houten keukenstoelen,

een salontafeltje

met afschroefbare poten,

een nepleren relaxfauteuil

met slijtagescheurtjes in het zitvlak.

Studenten haalden ze op.

Zonder er bij stil te staan,

zijn we

een generatie opgeschoven.

WIE VERBEELDT

‘Doen alsof’ maakt het mogelijk om alles te zijn en leert je

lopen langs de smalle randen van het ravijn.

De angst om te vallen verdwijnt en zo bevatten wij dat alles

zoveel verder dan de horizon reikt.

Wat is de kandidatuur van ons aller premier

zonder karikatuur door een cabaretier? Zolang het lachen

ermee de spanning relativeert, hoe doen we dat met

beeltenissen van de profeet?

In een andere wereld ben ik analfabeet. Leer me hoe ik kan

lezen, breng me anders erheen. Doe verslag van het leven in

een andere streek en omarm wat verandering heet.

Het is crisis heb ik mij laten vertellen.

En men zegt dat we er iets aan moeten doen.

Is één vuist van het volk voldoende?

En is er überhaupt nog wel een doel?

Verhalenvertellers

nemen me mee

in hun wereld.

Manipuleren me

met beelden.

Ik vind het heerlijk,

het voeden van de geest.

Deel de vrees,

speel de woede,

dat is het leven.

Ik heb nooit begrepen wat mensen beweegt

het theater te laten en ’t leven te spelen.

Wie volgt er nu nog de weg van de geest?

Wie kijkt er?

Wie leest?

Wie luistert?

Wie leeft?

Wie verbeeldt?

LANGE WEG NAAR HUIS

Ik ben in de meeste situaties wat sociaal onhandig.

Comfortabel in de kroeg, ik word totaal losbandig.

Ik zie het licht als ik een biertje drink. Licht beneveld,

inspirerend, zie de poëzie erin.

Laat mij maar rondjes lopen en op die wortel jagen. Ik hoef

geen logo op m’n borst te dragen. Vertrouw en aanschouw,

laat mij dat offer maken, dwalen op een dronken avond vol

verhalen.

Ik heb een afspraak in de ochtend op de volgende dag. En

weet je, op me wacht een volle mand met donkere was.

Maar, ik stoot die wolken af en zie de zon in het glas. Dompel

me onder als ik toch ik het onverwachte omarm.

Die muur die komt op me af,

ik kalk m’n leus erop.

Het leven komt op me af,

ik laat de teugels los.

Het leven stormt op me af,

ik zoek de vleugels op.

En al wat ik aanraak verandert in goudgeel.

Het viltje met tekst,

de films en de tracks,

de prikkels op weg,

laat me niet landen.

De filosofie,

het biertje, de beats,

het gieren om niets,

laat me niet landen.

Ik houd van de weg,

zit graag aan de bar,

klamp vast aan mijn wolk,

laat me niet landen.

Ik loop de zon tegemoet,

ken de routes naar huis,

neem het liefste de langste.

laat me niet landen.

WEERBERICHT

De winterzon, die heeft een hekel aan de zomer;

veel te lange dagen.

Dat is veel te veel gedoe.

De zomerzon, hij moet niks hebben van dat klagen.

Als hij eeuwig stralen kon, dan zou hij dat doen.

De lenteregen is meestal obsessief bezig.

En de herfstregen, die moddert maar wat aan.

En ik?

Ik heb het al druk genoeg,

dus ik houd ze in de gaten.

Maar zolang ze zich gedragen laat ik ze begaan.

SUIT UP

ik doe toch waar

is het goed voor

je bedoelt het

doel ik zoek nog

dus het houdt me

bezig misschien

is de zoektocht

wel de reden

mag niet klagen

heb mijn dagen

vaker niet zo

kan het dragen

ken mijn taken

en ik klaar ze

ken de netten

en hun mazen

ken de wegen

en hun streken

hoe ze buigen

zonder teken

heb de zonschijn

heb de regen

heb een penvol

en de leegte

en we dansen

door de plassen

dragen veel te

grote jassen

net als vroeger

toen we wisten

wat we zochten

wat we wilden

nu is alles

zoveel anders

zoveel keuzen

zoveel plannen

zo veel hoop meer

zo veel banger

te verliezen

wat we hadden

wat we dachten

te bezitten

tot we achter

feiten liepen

we slechts praatten

lipdienst gaven

aan de maden

die krioelen

onderhuids zich

voedend proppen

met verloren

idealen

verzamelend

diep vanbinnen

zonder naam of

synoniemen

dus ik kan niet

anders zeggen

dan dat ik de

laatste jaren

slechts een tiende

van de nachten

echt half goed heb

kunnen slapen

WAT?

Nou wat gaan we doen

als de DJ’s niet meer cutten?

Als de DJ’s niet meer cutten

dan zijn de breaks te leeg.

Nou wat gaan we doen

als rappers de MC’s vervangen?

Als ze de MC’s vervangen

zijn de teksten veel te week.

Wat gaan we doen

als alle B-Boys gaan streetdansen?

Als de B-Boys gaan streetdansen

is het breaken er geweest.

Wat gaan we doen

als de schrijvers niet meer bomben?

Als de schrijvers niet meer bomben

zijn de treinen veel te geel.

Wat gaan we doen

als de beatboxers niet meer rocken?

Als de boxers niet meer rocken

dan gaan de cyphers scheef.

En wat gaan we doen

als beatcreators niet meer diggen?

Als beatcreators niet meer diggen,

diggen in die crates??

Gaan ze dan weer zeggen

dat hiphop niet meer leeft?

DJ’s doen het.

MC’s doen het.

Breakers doen het.

Schrijvers doen het.

Beatboxers doen het.

Producers doen het.

Dope.

Dan doe ik het ook.

INSECTENSTAD

De insectenstad. Een metropolis.

Een hoop allerhande rotzooi in stapels oude dozen.

Elk insect in de stad ziet het leven in al z’n facetten.

Zoek de allermooiste bloem, zoek de allerzoetste nectar.

De vuurvliegjes branden kortstondig maar fel en hoopvol. De

vroegste wormen vangen geen vogels. De duizendpoten doen

als gewoonlijk dertig dingen tegelijk. De wormenpopulatie

glibbert, de slakken altijd laat, en maar slijmen.

En de mieren, nooit klagen, altijd werken. Maar elke dag

hetzelfde, allemaal hetzelfde dragen, doen en zeggen. Ten

behoeve van de beestjes die het luizenleven hebben. De

boekwormen eten hele schappen om hun ei te kunnen leggen.

De teken blijven kleven, drinken van het leven; Tellen hun

winst uit met de kakkerlakken die schuilen in de steegjes.

De stad ademt een verbazingwekkend waas van normaliteit en

orde. Alleen de eendagsvliegen denken niet aan morgen.

Door de straten rollen mestkevers met containers in hun kaken.

Libellen in de lucht observeren het doen en laten. Op elke hoek

iets op de loer dus prijs die schilden op je rug, haal die pootjes

van de vloer en gooi je larven in de lucht.

Bij dozijnen drijven lieveheersbeestjes langs de deuren, vertellen

andere kevers hun levenswijze te betreuren. Want wanneer de

pesticide komt en je gered worden wilt, moet je extra vroom zijn

voor elk stipje op je schild.

De parasieten. Ze rollen de beurzen van de vlinders die kijken

naar niets anders dan hun eigen mooie kleuren. Het is een drukte

van belang midden in het vlooiencircus. Een insect kan eeuwig

zingen over dingen die gebeuren.

De wespen zeggen blij te zijn dat ze geen bijen zijn, die hun

angels niet vrijelijk kunnen gebruiken. Maar de bijen claimen

meerderheid in nummers, plus betere bestuiving. Dus toen de

contracten werden getekend moesten de wespen het veld ruimen.

Nou de bromvliegen. Eeuwig mopperig en dronken. Stoppen

teveel rottend fruit in hun ongewervelde rompjes. En de

spinnen plannen intrigante webben, om hun grijpers schoon te

houden terwijl ze de kleine mug afpersen.

En niet om te klinken als de illste enthomologist man, maar

ook op de insectenladder heeft iedereen zijn rang. Aan de top

hangt een vadsige rups met een waterpijp en een zwam. Aan

de voet de aftandse krekel die geen toon houden kan.

De insectenstad. Een metropolis.

Een hoop allerhande rotzooi en oude dozen.

Elk insect dat er leeft ziet de stad in al z’n facetten.

Zoek de allermooiste bloem, zoek de allerzoetste nectar.

De insectenstad. Een metropolis.

Een hoop allerhande rotzooi in stapels oude dozen.

Elk insect in de stad ziet het leven in al z’n facetten.

Wacht zijn kansen af en vermijdt de mogelijke gekten.

DE NUANCE – EERSTE INDRUK

Producer Royal with Cheese en rapper/schrijver Marco Martens presenteren De Nuance: het verhaal dat niet in één minuut of 140 tekens past. Het spanningsveld tussen zwart en wit, tussen goed en slecht. Omdat daar het individu zit, diens beweegredenen: De Nuance.

Eerste Indruk is een uitgave bij de ep’s die het duo uitbrengt: Tweede Viool en Derde Bedrijf. Het tweeluik verschijnt in september 2013 op 12” vinyl. Een deel van de teksten in deze bundel vind je terug op de plaat. Koop je exemplaar op denuance.net of bij de heren zelf. Uiteraard zijn de ep’s ook via de digitale kanalen te beluisteren.

denuance.net