De Limburgse Jager 2012.1

7/29/2019 De Limburgse Jager 2012.1

1/21

De Limburgse JagerDe Limburgse Jager

augustus 2012 nummer 1

Kerkrade 2012


2/21

1De Limburgse Jager

U, als scherpe lezer, zult zien dat zicheen driedeling aftekent in het blad.Allereerst de bijdragen van het paratedeel van het Regiment, 42 Painfbat LJ.Binnen het bataljon hebben we sindskort een redactie bestaande uit perso-neel van alle compagnien. Dat voeltnog wat onwennig, maar het is eengoeie ontwikkeling om met een verte-genwoordiging van het Bataljon na tedenken over welke artikelen de moeitewaard zijn om in volgende uitgaven teplaatsen, of om op het worldwide web tepubliceren. Ook hier moeten we voor-over leunen waar het gaat om het delenvan ontwikkelingen op professioneel ge-bied binnen het bataljon en binnen de(pantser)infanterie. Immers, er gebeurtveel op dit moment en onder druk vande bezuinigingen.

Een tweede deel van het blad wordtgevuld door onze recent opgerichte Ve-teranen Vereniging Regiment LimburgseJagers, de VVRLJ. Zij zullen alle ontwik-kelingen van binnen de vereniging en inveteranenland met de lezer delen. DeVVRLJ is ht platform waarbinnen allen,die ooit onder de vlag van het Regimentzijn uitgezonden op missie, een plaatsvinden om hun maten van toen teontmoeten op renies, of om op terugte vallen voor 0-de lijns veteranen-zorg. Als derde en laatste herkent u devertrouwde artikelen over de geschiede-nis van ons Regiment. Belangrijk, wantwie zijn geschiedenis niet eert en erniet van leert, is niet voorbereidt op detoekomst.

Die laatste zin over geschiedenis entoekomst is een mooi bruggetje om ubij te praten over ons Bataljon, dat zichvoorbereidt op de toekomst. Ondanksdat de impact van de reorganisatie vande pantserinfanteriebataljons niet inverhouding staat tot andere reorganisa-ties binnen de Landmacht, gebeurt ertoch wel het n en ander. Onze Stafciereorganiseert tot Dcie ofwel Manoeuvreen Ondersteuningscompagnie, waarinwe, naast het verkenningspeloton, alleanti-tank en mortiercapaciteit samen-brengen. Hoewel we nog bezig zijn metde ontwikkeling van het operationeelconcept, ofwel hoe we de eenheid gaaninzetten in het bataljonsgevecht, is welduidelijk dat het een vierde gevechtsele-ment oplevert wat mij als commandantmeer mogelijkheden biedt om zwaarte-

punten te kiezen en de pantserinfante-riecompagnien te ondersteunen. Dielaatsten zijn na de reorganisatie zo goedals reinrassig (een goed Nederlandswoord ken ik niet) en omgeschooldnaar de CV9035NL. Een geweldigestap voorwaarts ten opzichte van de

YPR, al laat de inzetbaarheid ons watin de steek op dit moment. Dat is eentijdelijk probleem, wat enkelen van uvast nog wel herkennen uit de periodevan de invoering van de YPR in 1978.Vernieuwing vraagt om gewenning vooreen organisatie, zeker als je van eenT-Ford naar een Ferrari gaat. Daarnaastwordt het peloton uitgebreid met eentweede luitenant die commandant isvan het uitgestegen peloton. Dat doethij samen met een pelotonssergeant

(PS). Binnen het peloton komen extra(dubbel)functies, zoals de infanteriepi-onier en een communicatiespecialist.Het is even wennen binnen het peloton,met twee kapiteins op een schip, maardeze uitbreiding van de capaciteit gaanwe zeker terugzien in de effectiviteit vanhet pelotonsgevecht. Als laatste wordenonze waarnemingsgroepen bij alle com-pagnien omgevormd tot Fire SupportTeam (FST). Dat betekent een verdubbe-ling van het aantal sensoren en gen-tegreerde capaciteit voor het gevechtmet de 3e dimensie, want ieder FSTkrijgt een Forward Air Controller (FAC-er)in de gelederen. Ook in dit deel van dereorganisatie schuilt het twee kapiteinsop een schip gevaar, want de C-FSTwordt een kapitein. Als alles gaat zoalsgepland, gaan we eind oktober om van

de oude naar de nieuwe organisatie.Ons jaarprogramma wordt in 2012 ge-domineerd door de omscholing naar deCV9035NL. Dat is planbaar, maar voorhet gros van de mannen en vrouwen dieniet bij een voertuigploeg horen, nietbijster spannend. Dat proberen we tecompenseren door een aantal uitdagen-de oefeningen met nadruk op de fysiekeen mentale vorming. In deze editie vande LJ-er is daar een artikel aan gewijd.Daarnaast hebben we ons tot doelgesteld om dit jaar veel sportprijzen tewinnen binnen de brigade. Dat lukt totnu toe aardig en ook daarvan is eenartikel geplaatst. Verder treft u artikelenaan over onze eerste ervaringen metde CV9035NL, het laatste schot met de

YPR-765 in Bergen-Hohne en over onze

Regimentsgenotenen vrienden

van het RegimentAls u dit leest bent u een van de gelukkige bezitters vanons Regimentsblad De Limburgse Jager. Het is steedsmoeilijker om, in deze tijd van economische stilstand, alsRegiment een blad uit te geven. Toch is het ons weer ge-lukt, waarbij we onze adverteerders meer dan ooit erken-telijk moeten zijn voor hun bijdrage. Ons blad maakt eenbelangrijk deel uit van de interne- en externe communicatievan het Regiment. Ondanks de toenemende concurrentievan onze website en facebook-pagina en de snelheid vantwitterberichten, is het nog altijd een genot om in de zonop een tuinstoel te zitten en de geur van glanzend papierte ruiken, papieren artikelen te lezen en fotos te bekijken.

Wat mij betreft blijven we nog lang gebruik maken van ditpapieren medium, of ben ik nu ouderwets? Ik hoop danook van harte dat u allen dit wederom een lezenswaardigeeditie vindt.


3/21

De Limburgse Jager 3De Limburgse Jager

ol bij de jaarlijkse indrukwekkendeerdenking op het Amerikaanse oorlogs-erkhof in Margraten.

hebt wellicht in de Defensiebladenelezen dat we binnen de Infanterieeer een aantal wedstrijden in ere aanet herstellen zijn. Deze wedstrijden wa-en de laatste jaren, onder druk van detzendingen, wat in de vergetelheid ge-

aakt. Gelukkig zijn ze weer met nieuwan opgepoetst, waarvoor alle eer hetpleidings- en Trainingscentrum Ma-oeuvre toekomt. Vorig jaar is voor heterst de strijd om de Bartelsbeker weereorganiseerd. Toen kon 42 Painfbat LJet deelnemen, omdat onze pelotonset beschikbaar en niet gecerticeerdaren. Dit jaar waren we er bij, maaras het resultaat teleurstellend. Onze

pelotons werden laatste en dat is nietgoed, ondanks dat er wel aanwijsbareredenen voor zijn. We hebben veel ge-leerd en gaan er volgend jaar zeker opeen andere manier naar toe. Toch nogwel een paar lichtpuntjes, namelijk dedeelnemende anti-tankploeg Gill werdafgetekend eerste en de schutters methet Geweer Lange Afstand (GLA) werdenzeer verdienstelijk derde. Kortom, jam-mer maar een prima basis om op voortte bouwen.

Op de ook weer voor het eerste georga-niseerde mortierwedstrijd om de Mennovan Coehoorn werd technisch erg goedgeschoten door de B-Mrgp en ook desnelheid was ok. Toch was ook hier hetresultaat niet wat we hadden gehoopt,omdat er in de scorelijst alleen gekeken

werd naar de kale treffers. Dat allesbe-slissende trefferbeeld lag 50 meter tever naar links. Met n correctie had dewereld er mooier uitgezien, maar datwas niet de wedstrijd. Ook hier volgend

jaar nieuwe kansen. Gelukkig hebbenalle deelnemers, zoals het LimburgseJagers betaamt, de teleurstelling goedweggestoken en zijn ze gebrand op eenbeter resultaat komend jaar.

Samengevat, het Bataljon en het Re-giment zijn volop in beweging en dezeeditie van onze Limburgse Jager geeft udaar wederom een mooi overzicht van.

Veel leesplezier,

De Regimentscommandant

Phaffdag2012

Ook dit jaar zal de jaarlijkse vieringvan de oprichting van ons stamre-giment van Kolonel Phaff wordengevierd en wel op vrijdag 23 novem-ber, exact 199 !! jaar na de oprich-ting. Dat wil zeggen dat volgend jaarnovember het 200 jarig bestaanvan ons Linie Regiment kunnenvieren. Er zijn al gedachten overhoe en waar dat plaats zal hebben,maar dat verneemt U dit najaar.Maar nu eerst de Phaffdag 2012.Het is 50 jaar geleden, dat deeerste pantservoertuigen de KLbinnenstroomden. Onze Demon-stratiecompagnie had de primeur.Zij demonstreerden op de dag

der Infanterie 1962 met verve deAMX-PRI, die begin 1963 bij 16 BLJen later bij 42 BLJ zou instromen.In 1977 werd dit Franse voertuigvervangen door de Amerikaanse

YPR-765. 42 BLJ mocht in hetnajaar 1978 bij de oefening AtlanticLion als eerste eenheid dit voertuigaan de KL tonen. En nu na 50 jaarstroomt bij 42 BLJ, als laatste batal-

jon, de Zweedse CV-9035 in. RLJ 50 jaar Gepantserd engemechaniseerd is daarom hetonderwerp van de Phaffdag 2012.U verneemt nadere bijzonderhedenper mail/brief en op de website.

Afgelopen 27 juni2012 is op de bij velenbekende baan 9 vanhet schieten oefenter-rein Bergen-Hohne hetlaatste schot met het25 mm kanon afgege-ven. Het voertuig van42 BLJ sloot daarmeeeen tijdperk af van hetgebruik van het pant-servoertuig YPR-765in de KL. Immers in1977 had 42 BLJ deKL-primeur om met ditgeavanceerde voertuigen het wapensysteem,

kanon Oerlikon 25 mm,te gaan opereren.Het invoeren van dit voor de KL, na deAMX -serie, tweede pantserinfanterie-rupsvoertuig gaat terug naar 1973.Toen werd na evaluatie van de moge-lijke opvolgers van de AMX een bestel-ling gedaan van vier prototypen vande M113-A1-P1 versie. De behoeftevan vier voertuigen was gebaseerd opde mogelijkheden van beoordeling /beproevingen van het voertuig en de as-pecten over een boordwapen (20 of 25mm) wel of geen coaxiale mitrailleur,plaatsing toren, de diverse optieken enhet voertuiginterieur. Al deze testen,

inbegrepen een rijtest van 6000 mijl,ambisch gebruik, en aanvullende

schiettesten met beschikbarewapensystemen, werden vol-

ledig in Amerika uitgevoerd.In augustus 1974

werden tweeprototypes naar

Nederlandovergevlogen

om onder Europese omstandigheden teworden beproefd. Twee oud-ofcieren

van ons Regiment, de kolonels bd DeLeeuw en Heikoop hadden destijds deleiding over respectievelijk de voer-tuigtesten en de wapentesten. In april1975 werd het seriecontract met hetAmerikaanse bedrijf FMC afgeslotenen ook de contracten met o.a. de rma

Philips USFA voor de optieken en Oer-likon voor het wapensysteem 25 mmkanon.Het pantservoertuig YPR-765 (Y staatvoor de Nederlandse afkomst, de Pen R voor Pantser Rups en 765 het

projectnummer) van hetjaar 1977 was niet

meer te vergelijkenmet het prototype uit1973. Dat wil zeg-gen dat Nederland

de nodige inbrenghad gehad

in het

uiteindelijk voertuigwaarvan we nu, na 35

jaar, afscheid hebbengenomen.Zoals we weten heeftde KL destijds nietalleen het pantserinfan-terievoertuig ingevoerdmaar ook een variatievan maar liefst 20 ver-schillende typen, waar-onder de in het bataljonbekende versies metde 50 mitrailleur, de

PRAT TOW, de Radar,de mortiertrekker, dePRGWT. Voertuigen

die dienst deden totin 1989 in het Koude

oorlogscenario op de Noord-duitse laag-vlakte met de vele schietseries, maarook in de daaropvolgende missies inBosni, in de witte UN variant van deA-cie en groene van IFOR en SFOR,KFOR. En dan in de zandbakken vanMuthanna met SFIR-3 en Uruzgan metde ISAF-missie.Een comfortabeler voertuig dan zijnvoorganger, complexer ook door deschiettoren met zijn printplaten, nieuwefuncties als de EWS-monteur (o.a. onzewebsiteman Albert jan Bosch), TOWschutters (o.a. de websiteman Arie vanDijke) en chauffeurs (o.a. de website-man Chris van Straten). We zullenallemaal onze herinneringen hebbenaan dat voertuig, koud en nat, heet endroog, waar ook ter wereld.Met het laatste schot, uitgevoerd doorde voormalige commandant schiet-school lkol bd de Kruif ( vm PC 42 BLJ1970-72), is denitief het doek voor

deze bak van ons gevallen. De nieuwe

Jagers zullen zich gaan bekwamen op

Afscheid van Onze yPR-765

de CV-9035, het nog geavanceerderevoertuig, dat nu bij 42 BLJ instroomt.Adieu YPR, welkom CV-90

N. Vroom


4/21

5De Limburgse Jager

Tlnt Joost (JMP) van Nunen, A-cie 42 BLJ

Groen met bruin wordtrood en geelEens een Limburgse Jager, altijd eenLimburgse Jager; dat staat zo vast alseen rots. Het feit dat sommige matenervoor kiezen hun heil ergens anders tezoeken doet daar geen enkele afbreukaan. In het geval van Eerste Luitenant(Elnt) bd Rob Koolen oud plaatsver-vangend compagniescommandantvan de A Ganzen compagnie - zekerniet. Rob ruilde zijn groen bruine pak invoor een rood met geel pak van DHL.Hij koos voor een carrire als LogistiekManager bij dit bedrijf. Rob was altijdeen graag geziene en uiterst bekwame

collega. Het is dan ook spijtig als Robbesluit de organisatie te verlaten als hijgeen functie kan vinden die hem past.We zoeken hem op; nieuwsgierig hoehet nu met hem gaat.

Dag Rob!

Hoe gaat het met je?Het gaat super. Mijn nieuwe baan be-valt goed en ik ben wat vaker thuis, dusheb ik ook wat meer tijd voor familie envrienden.

Hoe ben je eigenlijk bij dezenieuwe baan terechtgekomen?Na onze trip naar Curaao zat mijnfunctie als second (plaatsvervangendcompagniescommandant) er bijna op enmoest ik op zoek naar een vervolg func-tie. Dat bleek alleen een stuk lastigerdan verwacht, de stap naar een kapi-teins stoel was toen heel moeilijk omdater ook zeer veel kapiteins eveneens eenfunctie zochten. Een uitdagende luite-nantsfunctie was er ook niet echt vrij.Na een tijdje heb ik besloten om niet

alleen binnen defensie, maar tegelijkertijd ook eens buiten defensie te kijkenwat daar beschikbaar was. Uiteindelijkheb ik een leuke vacature gevonden diegoed aansloot op mijn functie als se-cond. Ik kon daar zeer snel op gesprekkomen en kreeg de functie aangebodenmet zeer gunstige arbeidvoorwaarden.Dan moet je ineens een grote keuzemaken in een kort tijdsbestek. Binnendefensie stond er nog helemaal nietsin het vooruitzicht en natuurlijk maak

je een dergelijke keuze niet alleen.Aangezien mijn vriendin en ik het ookbeide eens waren, dat het ook wel eensleuk zou zijn om elkaar wat vaker te ziendan alleen in het weekend heb ik medeom die twee redenen besloten om de

functie te nemen.

En hoe bevalt de job?Zeer positief, het sluit op een aantalpunten zelfs nog meer aan dan ik had

verwacht. Er liggen genoeguitdagingen waar ik mijnenergie in kan steken maarook de hele manier van wer-ken en omgang bevalt mezeer goed.

Luisteren ze hier welnaar je dan?Haha! Ook bij DHL heb jete maken met verschillendesoorten persoonlijkheden,net zoals binnen defensie.Of mensen naar je luisterenheeft denk ik niet te makenmet wat je verteld, maar hoe

je de boodschap communi-ceert.

Als je terugkijkt, waar ben je danblij om dat je er vana bent?Er is eigenlijk niet veel waar ik echt blijom ben vanaf te zijn, ik heb een helegoede tijd gehad bij BLJ en kan met veelplezier daarop terug kijken. Vanwegede reisafstand was ik binnenslaper endat zal ik niet missen. Ik heb nu gewoonmeer tijd voor mijn sociale leven.

Zie je overeenkomstenmet je werk bij 42 BLJ?Ja, die zijn er genoeg. Er worden bin-nen DHL ook verschillende cursussengegeven en n van die cursussen iseen methodiek om structureel proble-men op te lossen. Als je daar wat verderinduikt dan lijkt het eigenlijk heel veelop het OATDOEM (tactisch besluitvor-mingsproces), maar dan wat meertoegepast op de burgermaatschap-pij. Uiteindelijk moet je ook bij DHLeerst alles analyseren, vervolgens metmogelijke oplossingen komen en dande knoop doorhakken en uitvoeren. Hetgrootste verschil zit in de commercilekant van het bedrijf, waar je bij defen-sie het liefst zo veel mogelijk mensen

op een bepaalde klus wilde zetten omeerder klaar te zijn is het nu mijn taakom te berekenen of een extra persoonwel productief en rendabel is.

Komt je militaire ervaring vanpas in je dagelijks werk?Jazeker, Ik denk dat wij binnen defen-sie een groot aantal eigenschappenmee krijgen die in elk bedrijf graaggewild zijn. Militairen houden over hetalgemeen wel van doorpakken, zijngewend om in een team op te treden,zijn exibel en loyaal. Verder kan ik eenaantal dingen welke ik in mijn vorigefuncties heb geleerd hier goed toepas-sen, maar ik zie en leer hier aan de an-dere kant ook zaken die in mijn vorigefunctie handig zouden zijn geweest.

Wat mis je het meest?Ondanks dat ik hier ook hele leukecollegas heb, is de kracht van defen-sie dat je door oefeningen elkaar echtleert kennen omdat je voor lange tijd bijelkaar op de lip zit. De drukke oefenpe-

riodes zijn denk ik wel het mooie van deinfanterie, daardoor weet je uiteindelijkprecies weet wat je aan elkaar hebt.

Wil je nog iets tegende maten zeggen?Ik wens 42 BLJ, en de A-Ganzen in

het bijzonder, succes met hethele CV90 traject en ik hoopdat er snel nieuwe kerels bin-nenkomen zodat de eenhedenhelemaal gevuld worden enorganiek kunnen opwerken naareen mooie missie/uitdaging.

Wij wensen Rob ook veel succesen geluk en zijn blij te horen datook deze Limburgse Jager goedterecht is gekomen!

Limburgse Jager; Wat doe je voor de kost?

Robs laatste oefening in eigen DHL YPR


5/21


ondag 27 mei vertrokken wij in dechting van Margraten, in het mooie,aar vooral deze keer ook zeer warme,mburgse land. De aanleiding hiervoorde jaarlijkse kranslegging en her-

enking voor de gevallen Amerikanendens WOII. Deze jaarlijks terugkerende

eremonie is vanaf dit jaar toebedeeldan de C-Eagles.

et was een zware aanslag op de fy-eke inzet want het was zeer warm die

ag. Dit gecombineerd met het DT ene eerste rust, waar we anderhalf uur stonden, maakten deze dag tot eentputtingsslag. Was het niet fysiek danel mentaal voor sommigen. Wat onsotivatie gaf tot het uiterste te gaan,as de reden waarvoor we er stonden.e SMOD van de compagnie, Smiuijk, die als vrijwilliger en inwoner vanet dorp Margraten ook zijn steentjejdraagt, licht vooraf veel toe en bena-rukt met een power-point-presentatieaarin het hele ontstaan word verteld.

Wat op mij het meest indruk maakte,aren de verhalen van de enkele man,at ze hadden meegemaakt en hoe

e uiteindelijk om waren gekomen. Zeebben toen toch wel een heel groot of-er gebracht voor de vrijheid in Europa,at dan ook zeker nooit vergeten magorden. Veel van de graven, welke wenden op de begraafplaats, zijn vanoldaten van het 1 st US ARMY, onderiding van Lt General Hodges. Hieron-er viel, onder andere, de 30e infante-edivisie Old Hickory, onder leiding van

eneraal Majoor Hobbs. Na uiteraarde zwaarbevochten landing op Norman-, waar al veel slachtoffers waren

Elnt Sander Visker, Ehd5, C Eaglecompagnie.

gevallen, is dit de divisie die uiteindelijkde strijd aanging in Zuid-Limburg. Naeen maand van felle gevechten verlietenop 5 oktober 1944 de laatste DuitsersKerkrade.

611th Grafregistratiecompagnie, onderleiding van Kapitein Shomon, krijgt deopdracht een goede locatie te zoekenvoor een begraafplaats. Onder hetmom The best soil is not good enoughvinden ze deze in de omgeving van hetplaatsje Margraten. Na twee maandenwerk onder zware weersomstandig-

heden, krijgen ze het voor elkaar hetgebied geschikt te maken voor hetbegraven van de slachtoffers. Op 10november 1944 word de eerste soldaatbegraven met een kleine plechtigheiddoor een geestelijke. Er zouden er nog20.000 volgen. Van 48 van de 61 USdivisies, die vochten in Europa liggen ermanschappen begraven, waaronder dievan drie Airborne-, negen pantser- en 36infanteriedivisies. Onder de slachtofferszijn er zes, die de hoogste Amerikaanse

dapperheidsonderscheiding, de Medalof Honor, hebben gekregen.

Door het reorganiseren en elders begra-ven van slachtoffers (9000 naar US en3000 Duitsers naar Ysselstein) zou hetnog 10 jaar duren voordat de begraaf-plaats de huidige vorm zou krijgen.Uiteindelijk liggen er nu 8301 militairenbegraven en is er een Wall of missingmet daarop 1722 militairen. Inmiddelszijn er van de muur toch nog militairengevonden, deze worden aangegevenmet een metalen rozet voor de naam.Stichting adoptiegravenAl bij het ontstaan van de begraafplaatsis er het idee ontstaan om de graven telaten adopteren. Hiervoor werd in febru-ari 1945 het Burger Comit Margratenopgericht. Het comit stelde zich ten

doel de inrichting van de begraafplaatste ondersteunen door middel van eengrootscheepse adoptieactie. Van deadoptanten werd verwacht dat ze re-gelmatig een bezoek brachten aan hetgraf, bloemen legden en ook het zo opprijs gestelde contact met de nabe-staanden in Amerika onderhielden. Toenik als pc van eenheid 5 hoorde dat wemet de compagnie de kranslegging inmei ieder jaar gaan doen en mede doorhet aanvullende verhaal van de SMOD,

vond ik het een gepast idee om metmijn peloton een graf te adopteren en erzo nog meer gevoel voor de krijgers vannu bij te laten ontstaan. Inmiddels heb-ben we een graf geadopteerd en gaanwe in het najaar, als mijn uitgestegenpeloton terug is uit De West, een eerstepelotonsbezoek brengen aan het graf.Waar we voor onszelf ook een ceremo-nie zullen houden.Nader: Het adoptiegraf moet nog doorde leiding van de begraafplaats wordentoebedeeld. Reden waarom niet denaam van de geadopteerde gesneuvel-de nu bekend kan worden gesteld.

The best soil is not good enough


6/21

9De Limburgse Jager

BLJ zoekt uitdagingin zijn Limburgse land

Het bataljon is na haar vele buitenlandse missies weer onderweg in haar eigen provincie. Eenprovincie, die qua landschap en infrastructuur vele mogelijkheden biedt om de Limburgse jagersde nodige fysieke en mentale training te laten ondergaan. Dat geschiedde dan ook in de voorbijemaanden met de apotheose de jaarlijkse oefening Basic BLJ die afgesloten wordt met een korte

herdenking bij het Regimentsmonument in de van Horne kazerne in WeertDe leden van de compagnien geven hierover hun verslag.

Mentale trainingvan de Bulldogs

Elnt Ivor B-cie

In week 17 van 2012 hebben de Bull-dogs deelgenomen aan een oefeningte voet in het Limburgse land. Doelvan de oefening was het competitieftrainen van de mentale component.Doorzettingsvermogen, kameraadschapen saamhorigheid waren tijdens dezeweek de zaken die wij terug wilden latenkomen en die wij gezien hebben.

De GANZEN

Sgt Rob A-cieDe verschillende onderdelen van de inltratie,verkenning en exltratie hebben we op een primawijze ingevuld. Gedisciplineerd blijven tijdensverplaatsingen, het contact maken met eigen troepen en beveiligen bijeen oversteek zijn hier voorbeelden van. De stille overval hebben we goeduitgebuit en ook de verkenning ging prima. Belangrijker nog is dat weals peloton inzetbaar zijn gebleven en dan ook nog eens de eerste plaatsbehalen! Fysiek was dit de juiste prikkel ons peloton. Ondanks het slechte

weer en alle uitdagingen op ons pad, hebben we door samenwerking hetmoraal zeer hoog kunnen houden! Alleen toen we hoorden dat we gedeeldeerste waren was iedereen sip..!

De infanteriegroepen zijn na aankomst

in Zuid-Limburg ontdaan van het me-rendeel van hun uitrusting, waaronderhun slaapzakken. Aansluitend hebbeneen aantal activiteiten plaatsgevondenwaaronder verplaatsingen te voet, GVA-klimmen onder leiding van onze LO/sorganisatie. Eten werd in natura opge-voerd. De PC en OPC hebben in dezeweek zorg gedragen voor de evaluatiesaan de hand van het IK 2-16.Tijdens deze week heeft de Bravo-com-pagnie een goed voorbeeld gezien alshet gaat om bovengenoemde mentale

componenten door een rondleiding op

het fort Eben Emael, net over de grensin Belgi. Niet alleen heeft de rond-leiding gezorgd voor een welverdiendrustmoment, maar heeft ook de ogengeopend voor wat een goed team kanbereiken indien zij de wil en de midde-len ertoe hebben.Typisch Nederlands weer heeft zekerbijgedragen aan de competentie door-zettingsvermogen. De groepen hebbenzich onderscheiden in de (goede) tijdenop de alternatieve hindernisbanen,de speedmars en brancardrace en deomlooptijden van de verplaatsingen tevoet. Uiteindelijk is de de bravo-groepvan het eerste peloton als winnaar uitde bus gekomen. Gezien de inzet die is

vertoond gedurende de week bijzon-der verdiend.

Dankzij de moeder van de com-pagnie is de week afgesloten

met een koud glas bier enlekker maar vooral ook

veel eten.

De BULLDOGSSld1 Benno B-cieDe sterke verhalen voor thuis zijn altijd mooi: vijandelijkekampen die overvallen moesten worden, bruggen die alleenvia een touwladder te beklimmen waren en paardenkarrendie prompt rechtsomkeert maakten, omdat het paard ophol sloeg van een peloton gecamoueerde infanteristen. De verordeningdat er geen munitie gebruikt mocht worden zorgde voor de nodige hilari-sche momenten als er vuurcontact met de vijand was. Met een gezondedosis inlevingsvermogen kwamen we de acties uiteraard gewoon door. Almet al eindeloos veel kilometers gemaakt en ink afgezien, maar je leertje maten ook weer een stuk beter kennen!


7/21

11De Limburgse JagerDe Limburgse Jager

imburgse jagers gaan de strijdan tijdens oeening basic blj

nt Evelien B-cie

week 23 van 2012 hebben de infan-eriepelotons van 42 BLJ deelgenomenan de oefening Basic BLJ. Dit is eenarlijks terugkerend item waarbij deelotons strijden om zich een jaarlange beste eenheid van 42 BLJ te mogenoemen. De wedstrijd bestaat uit hettvoeren van verschillende opdrachten,

oals het uitvoeren van een overval,actisch verplaatsing, wateroversteekn objectverkenning. Deze opdrachtenjn in een tactisch scenario gegoten enerden uitgevoerd in het gebied tussenaastricht en Venlo. De oefening werd

fgesloten met een barbecue en eenerdenking bij het monument van demburgse Jagers in Weert.

OELSTELLINGe doelstelling van de oefening BasicLJ is het trainen van de mentale ensieke component en het testen vane BGTen van de uitgestegen infan-erie. Het wedstrijdaspect zorgt vooren gezonde concurrentie strijd tussene pelotons en versterkt de groeps-nding en saamhorigheid binnen deelotons. Daarnaast brengt de oefeninge huidige Limburgse Jagers terugaar de roots van 42 BLJ, namelijket Limburgse land. Dit zorgt samenet de herdenking in Weert voor het

erhogen van de verbondenheid binnenet bataljon.

CENARIOet tactische scenario bestond uit eenonict tussen de staten Nederovia (Ne-erland) en Pruisaria (Duitsland). Prui-ariaanse eenheden hebben een grooteel van Limburg bezet. De opdrachtan de pelotons van 42 BLJ was: Voert een inltratie vanuit omg VENLO en

MAASTRICHT over verschillende routesrichting een patrouille basis. Indiennodig doet u afbreuk aan de vijand.Vanuit de patrouille basis voert u uit eenobjectverkenning om inzicht te krijgen

in de situatie over de verschillendeovergangen in het vak tussen ROER-MOND en HEERLEN. Na uitvoeren vande verkenningen voert u een exltratieuit richting VENLO en MAASTRICHT.

UITVOERINGOp maandagochtend van week 23 kre-gen de pelotonscommandanten (PCn)de bevelsuitgifte. Vervolgens moestende laatste spullen bepakt worden envond er een tenue- en uitrustingin-spectie plaats. Er mochten geen extraetenswaren, GPS, of telefoons meege-nomen worden. Aansluitend werdende pelotons naar Limburg gereden enafgezet op een locatie. Vanaf daar be-gonnen de pelotons met een tactischeverplaatsing. Op de route moesten dePCn contact maken met partizanen.Deze partizanen konden extra informa-tie over de route en de vijand of extravoeding geven. Daar stonden echterwel opdrachten tegenover, zoals eenhelirappel van een brug en daarna aande andere zijde met een touwladder

omhoog klimmen. Daarnaast kondende pelotons tijdens de verplaatsing opvijand stuiten. Deze vijand diende uitge-schakeld te worden. Overdag moestende pelotons een patrouillebasis inrich-ten. Daar konden de voeten even totrust komen. Donderdagochtend zat hetzwaarste gedeelte van de oefening eropen konden de pelotons op de kazerne inBudel herstellen van de fysieke inspan-ningen. s Avonds konden de verhalenover de oefening uitgewisseld wordenbij de bataljons barbecue en zorgdehet bier ervoor dat de zere voeten snelvergeten werden. De volgende ochtendwerd het bataljon naar de KMS in Weertgebracht. Daar vond de herdenking vande oprichting van het Regiment plaatsbij het monument van de LimburgseJagers. Bij deze herdenking werd ookstil gestaan bij het overlijden van Lim-burgse Jager van Verdienste Majoor bd.Sjeng Derks.

NIET BETER, WEL ANDERSWe kunnen terugkijken op een ge-slaagde oefening, waarbij de pelotonsmentaal en fysiek sterk geprikkeld zijn.De prijs van beste peloton is uiteindelijk

naar twee pelotons gegaan,namelijk naar het samen-

De EAGLES

Kpl1 Rik C-cieWat een kut gevoel die geschaafde benen tijdens het marsen. Ikkon wel janken. Bij de laatste 10 kilometer begonnen ze goed tebranden. Maar gelukkig kwam er aan die lange saaie nacht eeneind. Ponchos neerzetten, een blik vreten in je mik en daarna lek-ker mijn oogjes dicht en mijn schouders een momentje rust geven. Toen ikmijn ogen weer open deed na al 3 wachten gedraaid te hebben was ieder-een weer een beetje wakker en konden we lekker ouwehoeren. De sfeer zater bij ons gelukkig goed in en we hadden zin in de komende nacht, omdatwe hoorden dat die iets meer uitdaging zou hebben. Even een paar heuvels open af en daar kwamen we aan bij een paadje en wie zagen we daar de man-nen van de sport (altijd leuk om hun te zien). De touwladders waren voor som-mige mensen erg zwaar na die nachten lopen met de rugtas en de kilometervoorspellingen van Sergeant V. Ik had echter geen moeite om het laddertjeop te klimmen. Maar misschien komt dat omdat ik altijd al veel gewicht detrap op moet zeulen als ik naar bed wil. Daarna nog een paar kilometer enBBQen met wat bier. Hoeveel zeg ik niet, dat is voor een andere keer.

gestelde peloton van deD-cie en naar ehd 4 vande A-cie. Volgend jaar zal

de oefening Basic BLJweer uitgevoerd wor-

den en kunnen depelotons opnieuwde strijd metelkaar aangaan.De lijfspreukvan het batal-

jon blijft echterniet beter, wel

anders en deoefening heeft zekerbijgedragen aan de

saamhorigheid bin-nen het bataljon.

Tlnt Joost (JMP) van Nunen

Militair vermogen getest en getraindHet is maart 2012. De uitgestegen in-fanteriegroepen van de Alfa compagnieleggen oefening Goose Warrior af. Deingredinten: minder slaap, minder etenen daarbij vooral meters maken. Pittig.Compagniescommandant kapitein FerryAalbers heeft voor deze oefening hettrainen van de fysieke en mentale com-ponent als doel gesteld. De optelsomvan de fysieke, mentale n conceptuelecomponent is gelijk aan militair vermo-gen en Goose Warrior blijkt de idealeoefening om in ieder geval te kunnenbeoordelen hoe de kerels er fysiek enmentaal voor staan. Slecht weer is welaangevraagd, maar niet geleverd..

OVERLOPENDe twee gelijktijdige pelotonsaanvallenop de vijandelijke verkenningseenhedenslagen, maar de vijandelijke hoofd-macht rukt sneller op dan verwacht. Hetgebied van de A-cie wordt overlopen,waardoor de pelotonscommandantenhun groepen de opdracht moeten gevente exltreren. Eigen troepen richten ophetzelfde moment een verdediging in op

de lijn Breda. Nog een ink stuk west-waarts verplaatsen dus!

SAFEHOUSE MET EEN LUCHTJEBij de eerste partizaan (behulpzameburger) staat direct een tactische water-oversteek te wachten, een ideaal beginvan de week zo. Hierna verplaatsen demannen richting het safehouse. Ditveilige onderkomen is bij een lokaleboer waar ze letterlijk onderdak vin-den tussen de koeien! Voor sommigenmisschien wel de eerste mentale tik.Tijdens het verblijf moet er regelmatigweggedoken worden voor een patrouille-rende vijand. Hier is geen tijd en ruimteom rond te hangen.

VIERVOETERS

De volgende ochtend krijgen de groe-pen de kaart verstrekt waarvan eenrouteschets gemaakt moet worden naarhet volgende punt. Gemproviseerdorinteren en kaartlezen zijn basisvaar-digheden. De groepen bereiken het punten krijgen van de heer Overbroek debenodigde informatie, maar niet voordateen heel eind verderop een neerge-storte piloot moet worden behandeld enopgepikt. Een behoorlijke fysieke prik-kel. Vervolgens snel in schuilbivak ende volgende avond weer contact leggenmet diezelfde Overbroek. De oefenvij-and zit ook niet stil en gaat ondertussenmet behulp van echte speurhonden opzoek naar de schuilbivakken. Een aantalgroepen ondervindt aan den lijve dateen schuilbivak nauwkeurig betrokkenmoet worden. Niet goed = opnieuw!

RENDEZ-VOUSUit betrouwbare bronnen blijkt dat er opmunitiecomplex Alphen een in de haastverlaten vijandelijke commandopost is.D plek om aan informatie te komen! Er

is nog wel vijand aanwezig. Woensdag-

nacht wordt het complex daardoor tac-tisch benaderd, de juiste bunker wordtgezocht en vervolgens doorzocht. Metde benodigde gegevens ontcijferen demannen de locatie van water en voedselen ook de plannen en locaties van devijand. Uiteraard geeft de groepscom-mandant deze informatie door aan zijnpelotonscommandant (PC). De PC be-veelt daarop zijn groepen elkaar weer tetreffen in de omgeving van de GalderseMeren.

Donderdagnacht komen de groepenweer gefaseerd bij elkaar. De PC geeftzijn bevel voor de pelotonsaanval enniet veel later stappen de groepen ophet strand van de Galderse Meren inde motorboot. Bestuurd door niemandminder dan de CC zelf. Hij brengt zeaan de overzijde aan wal. Snel verken-nen, de vuurbasis wegleggen en opuur U (uitvoering) barst het geweld los.Ondanks de vermoeidheid slagen depelotons erin snel en agressief de vijandvoor de laatste maal uit te schakelen.Moe, maar voldaan en vooral sterkerdan voorheen gaan de mannen terugrichting Oirschot.

POSITIEFDe kerels vonden de oefening leuk enuitdagend. Veel enthousiaste reactiesen de nodige leermomenten maak-ten Goose Warrior tot een geslaagdeoefening. Compagniescommandantkapitein Aalbers denkt er ook zo over:Fysiek en mentaal was dit een primaoefening en na Goose Warrior weten demensen wat ze aan zichzelf en elkaarhebben. Een basis voor het vormen vaneen gevechtseenheid, waarin mensenop elkaar moeten kunnen vertrouwen.Ik ben tevreden over het resultaat, demeeste mensen hebben de oefening

probleemloos afgerond.

Goose Warrior: A-cie exfiltreert onder verzwaardeomstandigheden van Oirschot naar Breda

De PANTERS

Sgt1 Randy D-cieWij, Verk pel, werdensamen met de twee MRAT-pels van onzeD-cie tot een peloton gevormd, om aanBasic BLJ deel te nemen. Dus hebbenwij ons eigen voertuig optreden op eenlager pitje gezet om ons te richten op hetuitgestegen infanterie werk. Wij staptenvrolijk, gemotiveerd en professioneel deoefening Basic BLJ in. Deze wedstrijd hieldin het verplaatsten te voet van Maastrichtrichting Venlo, met een aantal opdrachtentussendoor, zoals een alternatieve water-oversteek, overval, objectverkenning enz.Na een pittige start in het zuiden waarbijde heuvels stiekem twee slachtoffers vanonze club eisten, was het noorden vanLimburg een kans om snelheid te makenen naar de overwinning te marcheren.Tot op het laatste moment was iedereenprofessioneel in zijn rol bezig geweest enheeft hier en daar moeten acteren naarfuncties, waar deze liever niet terug gevon-den wil worden. Zo bleek er een Sgt nietin staat om op een hek te zitten met eenPZF, een andere Sgt had moeite met hetweinige relif in het noorden van Limburg,een Sld die 18 graden Celsius toch wat tekoud vond voor een koude start, en blijkteen OTer op wacht toch een reden om teonttrekken. We hebben de overwinning bin-nen en daar zijn we allemaal trots op. Weverheugen ons op toekomstige krachtme-tingen.


8/21


9/21

15De Limburgse Jager

dan ook dat je - als ik naar mezelf kijkals voertuigcommandant - een stukdrukker bent. Communicatie tussen devoertuigen is nog steeds heel belangrijktijdens een verplaatsing. Als ik terugkijkdenk ik misschien nog wel belangrijkerals bij de YPR gezien de snelheden, die

je nu kunt behalen. Ook het samenspeltussen boordschutter en chauffeur isnog steeds van groot belang voor hetslagen van een goede verplaatsing.

SpiegelHet camoueren van het voertuig kwamook terug in de pantserbivakken. Lekker

een ochtend stoeien met statisch korten lang. Maar ook het camouerenvan het voertuig zelf. Als eerste haddenwe de bakken met camouagenettenbekleed, later kwam daar nog extra jutebij. Tijdens de verplaatsingen kwamenwe er al snel achter dat camouageheel belangrijk is. Zo bleek onder an-dere dat tijdens regen het frontpantsern grote spiegel werd. Zo zijn we dusde camouage gaan aanpassen zodatdit niet meer opvalt. Ook nu nog blijvenwe tegen dat soort zaken oplopen, dus

je blijft bezig met verbeteren.

ConclusieVerder hebben we natuurlijk nog meerelementen beoefend die aan bodkomen tijdens pantserbivakken, maarzoals ik al eerder schreef, zijn dit deeerste ondervindingen.Als je me nu vraagt hoe ik erover denk?Dan zeg ik: goed! Er is nog veel te leren,maar dat gaat wel gebeuren, daar benik niet bang voor. De eerste ervaringenmet de CV90 en de oefeningen tijdenspantserbivakken zijn in ieder geval watmij betreft goed te noemen. Op naarpantserbivak 3.


10/21


De Zilveren Gill-wedstrijd is een onder-deel van de Bartelsbeker. Tijdens dezewedstrijd strijden de MRAT-eenheden(Middle Range Anti-Tank) van de zevenInfanteriebataljons om de titel: BesteMRAT-peloton van de KL. Namens onsbataljon deden wij als MRAT-II van 42BLJ D-cie mee met vijf man sterk.

Voorbereiding:De wedstrijd bestond uit vier onderdelenen sport. Dit waren schieten persoonlijkwapen (COLT C8NLD), Indoor-trainer,materiaalherkenning (matherk) en

wexen stexen. Onze voorbereiding voorde Zilveren Gill was kort, maar krach-tig. Wij hebben op de schietbaan onsschietniveau op peil gebracht. De restvan de voorbereidingstijd hebben wijvoornamelijk besteed aan matherk. Hierging verreweg de meeste tijd inzittenomdat dit de complete cyclus bevat. Volvertrouwen gingen wij uiteindelijk naarde Harskamp toe.

De dag voor de wedstrijd waren we, omeen goede nachtrust te kunnen pakken,al richting de locatie gereisd. Helaaswerd dit rond 02.00 abrupt verstoorddoor een afgaand brandalarm. Daarstonden wij dus met zn allen in de kou.Uiteraard lieten wij ons hierdoor nietuit het veld slaan. Na een paar uurtjesgeslapen te hebben, konden wij aan dewedstrijd begin-nen.Indoor-trainer:Als eerste begon-nen wij aan de hetonderdeel indoor-

trainer. Tijdensdeze proef kreegelke schutter eenindividueel scena-rio waarin wij onzevaardigheden kon-den laten zien. Wijvonden dit onder-deel goed te doenen gingen meteen goed gevoelnaar de volgendeuitdaging.

Schieten per-soonlijk wapen:Na een korte ver-plaatsing richtingschietbaan, kregen

wij de volgende opdracht te horen. Wijmoesten een drietal oefeningen schie-ten met ons persoonlijk wapen. Deschijven bleven staan bij treffers waar-door wij geen idee hadden hoe wij ditonderdeel hadden gedaan. Ook werdenonze resultaten niet bekend gemaakt.Gelukkig hadden wij geen tijd om onshierover druk te maken omdat wij snelmoesten verplaatsen naar de locatievan de volgende opdracht.

Sport:Het onderdeel sport telde niet mee voor

de prijs. Wij werden toegevoegd aanhet deelnemende Infanteriepeloton vanonze A-cie. De sport bestond uit eenkleine hindernisbaan op het grasveld.Voorafgaand hieraan moesten wij eenrondje sintelbaan speren. De opdrachtwas om, omgehangen, zo snel mogelijkals eenheid de hindernisbaan af leggen.Dit was redelijk snel gegaan en warenwij halverwege de wedstrijd.

Materieel herkenning:Hier zagen wij het meest tegenop. Detest bestond uit vijftig fotos van ver-schillende voertuigen dan wel onderde-len hiervan. Wij kregen een 6x42 ver-rekijker, waarmee wij naar het schermkonden kijken. Ons voorgevoel klopte,want het waren behoorlijk lastige fotosdie wij te zien kregen. Het algemene

gevoel in onze groep was redelijk, maarwij waren des te meer gemotiveerd omdoor te gaan met ons laatste onderdeel.

Wexen stexen:Hier was de opdracht om als groep tac-tisch in en uit stelling te komen. Wij had-den ons van te voren gevechtsgereedgemaakt. Met een gecamoueerd ge-zicht en Panzerfaust-3 kwamen wij aanbij het onderdeel. Wij kregen een gebiedtoegewezen waarin wij afvuurpositiesmoesten gaan betrekken. Deze hebbenwij verkend conform de drill en vervol-

gens hebben wij ze betrokken. Ondanksde problemen met de trainingsmunitieverliep alles gesmeerd. Toen wij uitein-delijk klaar waren met alle onderdelen,hadden wij een goed gevoel over onzeprestaties. De tijd moest nog uitwijzenwat wij toen al dachten en hoopten.

De prijsuitreiking:Voorafgaande aan de prijsuitreikingwerd het laatste schot van de YPR PRIgedaan. Na een lange en drukke dagwas het eindelijk zover. Op de openvlakte van Baan Alfa stonden alle ba-taljons met hun deelnemers opgesteld.De prijzen werden uitgereikt en voordatwij er erg in hadden, was de uitreikingvan de Zilveren Gill-prijs. Vol spanninghoorde wij de uitslag en toen kwam hetgoede nieuws: Wij hadden gewonnen!!!!

Wij gingen er zon-der verwachtingheen en kwamenmet de bekerterug.Na de rijstmaal-

tijd en een paarbiertjes zijn wijteruggegaan naaronze eigen ka-zerne. Uiteraardhebben wij in onzewoonkamer deoverwinning verdergevierd.

Het winnendeteam bestond uit:Sgt-1 Berends;Kpl-1 Nijssen;Kpl-1 van de Snep-scheut;Kpl Jacobs;Kpl Kramer;Sld-1 de Neef.

42 BLJ winnaarvan de Zilveren Gill 2012


11/21



12/21

De Limburgse Jager

Elk zichzelf respecterend landontvangt zijn hoge gasten met

veel egards. Daarin fungeertdoorgaans de krijgsmacht

een belangrijke rol. Zij levertnaast een muziekkorps, datde volksliederen speelt, ookeen zogenaamde erewacht.Een eenheid ter sterkte van

zon 100 man met daarbijeen vaandel met vaan-

delwacht. Het is voor dtvaandel waar de hoge gast,

een vorst of president, deeer aan het ontvangende land

bewijst met een groet of bui-ging. Veelal zijn de militairen

van de erewacht gekleed in eenbijzonder, ceremonieel, tenue.

Vanwege dat tenue kwamenin het verleden meestal alleende Garderegimenten voor deze

taak in aanmerking. Maarsinds ons Regiment hierover

ook beschikt zijn wij op ge-zette tijden ook aan de beurt.

Ook ons land kent die ge-woonte, traditie. Zo hebben

we afgelopen april mogenzien en ervaren. Dat ervaren

deden in het bijzonder deleden van de A-Compagnie.

Met een pelotonsdetache-ment ingedeeld in een

interservice erewacht ver-welkomden zij op 17 april

jl op de Dam in Amster-dam, President Gl van Turkije.

En twee dagen later vormdende voltallige A-Compagnie

met ingedeeld het vaandel en

vaandelwacht van ons Regi-ment en de Koninklijke Mili-

taire Kapel Johan Willem Frisoonder commando van kapitein

Aalbers de erewacht bij hetafscheid van de president. Het

bijzondere hiervan was, datdit plaatsvond op de Markt inMaastricht voor het prachtige

stadhuis van de Limburgseprovinciehoofdstad. Het was53 jaar geleden dat een der-gelijk staatsbezoek in Maas-tricht plaatsvond. Destijds injuli 1959 kwamen Koningin

Juliana en Koning Boude-wijn naar Maastricht. En

ook toen werd de erewachtgeleverd door 42 BLJ


destijds nog gelegerd inErmelo. Dat was een volledigeRegimentserewacht metOns Tamboer en Fanfa-rekorps, vaandel en vaan-delwacht en B- Compagnieonder commando van kapi-tein Toorop. Toen weliswaargekleed in het eerste grijsmet stalen helm. Een warebelevenis voor het oudeGouvernementsgebouw.Met de beide vorsten in degrensstad Maastricht werdde stad overlopen door inwo-

ners van zowel Nederlands- alsBelgisch-Limburg.Ook nu omzoomden velebelangstellenden de Markt inMaastricht. Niet alleen inwo-ners van Maastricht, doch veleNederlanders en Belgen vanTurkse afkomst kwamen hunPresident en hun Koninginvan dichtbij aanschouwen.Dat laatste bleek uit de veleTurkse vlaggen die men metzich voerde en de uitingen uitde vele openstaande ramenvan de monumentale gebou-wen rondom de Markt.Het uitvoeren van deze ere-wacht bracht ook de moge-lijkheid voor ons Regimentzich te presenteren in haargelijknamige provincie. Deheen- en terugmars naaren van de Markt voerde doorde nauwe straten en langs demooie, zonovergoten terrassenvan het Onze Lieve Vrouwen-

plein en het Vrijthof. Dat is ookeen mooie herinnering aan dieinspanning om deze erewach-ten tot een succes te maken.Immers er moet voor wordengeoefend, geweerbewegingen,marcheren en lang stilstaan.Het zich kleden in het ceremo-nieel tenue, wat op zich al bij-zonder is. Ganzen jullie hebthet Regiment op voortreffe-lijke wijze gepresenteerd.

N.C.S. Vroom

NB Op de website zijn niet alleenfotos van de erewacht te ziendoch op het videokanaal ookflmbeelden, zowel uit april jl als

ook uit 1959.

Erewachten in Limburg


13/21



14/21


nds de oprichting in november 2011het snel gegaan. Van nul naar meer

an ... leden. Dat klinkt goed, is ookoed, maar het kan nog beter. Waaromult u vragen. Niet omdat het iets vanen competitie is of zo, maar het is heelenvoudig, hoe meer leden hoe beter.

eer leden betekent namelijk dat onzeeteranen elkaar beter kunnen vinden,unnen bijpraten over vroeger en als hetodig is, elkaar kunnen helpen als hetodig is.

p dit moment zullen veel veteraneneggen, moet dat nou, zon VVRLJ, ikeb het al druk zat met mezelf. Niet nog

en vereniging erbij of een Facebookdmaatschap. Echter, om verhalen ope halen is het nooit te vroeg. En het

ook nooit te vroeg om contacten ope bouwen of beter gezegd, contacten stand te houden en zo toevallig teerken dat een simpel berichtje al veel

oed kan doen.

de afgelopen periode ben ik naaren tweetal happenings geweest vanet Veteraneninstituut. Allereerst wasat op 27 maart toen ik de eersteartin Zijlstra Veteranenlezing1) mochtjwonen. Deze jaarlijkse lezing werdt jaar gegeven door Joeri Boom. Vooregenen die hem niet kennen, hij iss journalist tig keer in Afghanistan

eweest en hij is ondermeer de schrij-er van het boek Als een nacht metuizend sterren. Een boek dat ik vanarte kan aanbevelen omdat het nietozeer het politiek wenselijke standpunteergeeft of datgene wat het media-

echnisch goed doet, maar eigenlijk veeleer beschrijft wat het spanningsveld is

ussen de werkelijkheid uit het veld tenpzichte van de politieke- of mediawer-elijkheid. Eigenlijk was dit ook de roderaad van zijn lezing. Deze lezing begonj door op te merken dat zijn gastrol deodige wenkbrauwen had doen fronsenj Defensie Voorlichting. Dit vatte hij ops een compliment. Zijn lezing droeg hij

Met de jaarlijkse Martin Zijlstra Veteranen-zing wil het Veteraneninstituut de publiekeandacht voor Nederlandse veteranen stimu-ren en daarmee de steun aan en waardering

oor veteranen bevorderen. De naam van

artin Zijlstra is aan deze lezing verbondenanwege zijn jarenlange en grote verdienstenoor veteranen, eerst als lid van de Tweedeamer (1989-2002) en later als voorzitter vanet Veteraneninstituut (2003-2011).

op aan de veteranen, vaak jongelui diehet toch maar hebben gedaan. Als wepraten over Afghanistan dan hebben wehet toch over een aantal dat ergens tus-sen 20 en 25.000 mannen en vrouwenligt. Praten we over alle uitzendingen bijelkaar dan gaat het over een veelvoudaan veteranen. Hij vroeg zich af Watals al deze veteranen zich eens zoudenverenigen in een politieke partij, maargaf ook aan dat al deze veteranen,hoewel ze iets gemeen hadden, ookheel verschillend waren. En ik wil daargraag aan toevoegen dat dat maar

goed is ook. Iedereen is uniek en ik ziediversiteit eerder als een kracht dan alseen zwakte. Waar het om gaat is dat jeweet wat je aan elkaar hebt en dat je opelkaar kunt bouwen als het makkelijkgaat maar ook als het effe tegenzit.

Joeri was opgevallen dat er nogal eenverschil zat en zit tussen datgene water daadwerkelijk in een inzetgebiedgebeurt t.o.v. de politiek-, media- ofthuisfrontwerkelijkheid. Zonder delezing in zijn compleetheid te herhalenis de kernboodschap dat het in hetbelang van de veteraan, maar ook vande overige spelers is, om een inzet vanmilitairen bij de juiste naam te noemen.Om een missie politiek te kunnen verko-

pen verandert de naam van een missiein een oorlogsgebied opeens naar eenopbouw- of politiemissie waarbij degevechtshandelingen, die toch echtplaatsvinden, maar in zeer beperktemate zichtbaar worden voor het Neder-landse publiek. Een politieke partij diehet ene jaar vol gas tegenstand biedttegen een oorlogsmissie blijkt enkele

jaren later dezelfde missie opeens testeunen en dan een term als vredesmis-sie of politiemissie. De reden, politiekewenselijkheid. Berichtgeving die nietstrookt met de militaire werkelijkheid op

de grond, bewust of onbewust, draagtniet bij aan het verwerkingsproces vantraumatische ervaringen door ingezettemilitairen. Natuurlijk is een vertalingvan de omstandigheden ter plekke naarberichtgeving in Nederland begrijpelijkmaar het beeld moet niet tegenstrijdigzijn. Enig politiek opportunisme is depolitieke partijen, maar ook de media,niet vreemd waarbij de werkelijkheidop de grond niet verandert maar wel deberichtgeving. Iedereen beseft dat eenmissie waar net een langdurige oorlogis geweest wel degelijk oorlogshandelin-gen kan bevatten. Niet jn of wenselijk,maar wel de werkelijkheid. Dit soortconclusies is geen verrassing voor demilitair en zijn achterban.

Beste VVRLJ-vrienden,Het betoog van Joerie: Noem een missiezoals deze is. Ook gevechtshandelingenkun je uitleggen, ook als het gaat omeen missie die tot doel heeft om eenland op te bouwen. Uiteindelijk is dithet meest eerlijke. Niet alleen t.o.v. dekiezers, media of thuisfront maar vooralt.o.v. de veteraan. Een uitspraak die ikalleen maar kan onderstrepen.

Daarnaast heb ik het genoegen gehadom bij de boekpresentatie te mogen zijnvan het boek Uruzgan en de veteraan getuigenissen van een missie. Ookdit boek kan ik aanbevelen omdat hetover de verhalen van de grootste groepveteranen gaat. Mannen en vrouwenvan de werkvloer vertolkt in de vormvan verhalen van commandanten vanhet pelotonsniveau door de geheleAfghanisten periode heen. Om de infote verzamelen heeft de schrijver, Jos

Groen, stapels interviews gehoudenmet een hele serie commandanten. Eenwaar stukje monnikenarbeid. Tijdens depresentatie benadrukte de dagvoorzit-ter Ben Schoenmaker2) dat soortgelijkeinterviews ook zijn gehouden metLibanon-veteranen met n belangrijkverschil. Daar vonden de interviews pas

2 Prof. dr. Ben Schoenmaker is historicus in

dienst van het Nederlands Instuut Militaire

Historie.

20 jaar na dato plaats. Hij gaf aan dattijdige vastlegging van ervaringen es-sentieel is. Ook dit is in het belang vanveteranen.Als ik het stuk tekst hierboven terugleesdan lijkt het haast alsof het alleen overUruzgan gaat. Dit is natuurlijk niet hetgeval, het is alleen de missie die opdit moment nog het meest vers in hetgeheugen ligt. Dit aspect is wel iets omin het oog te houden, ieder heeft rechtop erkenning en waardering. Niet alleende veteraan van de laatste missie maargewoon iedere veteraan. Ook daaromis een veteranenvereniging, waarin weelkaar kunnen vinden, van groot belang.

Dat ook de eerdere missies niet van eenleien dakje gingen, ik weet dat dit eenbehoorlijk understatement is, bewijstwel het artikel in Landmacht van maart2012. In dit artikel doen een aantal

slachtoffers van PTSS hun verhaal.Traumas zijn niet rang of stand gebon-den, gelukkig is er inmiddels het besefdat een trauma pas jaren later, of juist

jaren later, kan komen bovendrijven. Inde waan van de dag is het helaas maaral te gemakkelijk om hier niet bij stil testaan.

Gelukkig heefthet overgrote deelvan de veteranengoede herinne-ringen aan zijn ofhaar uitzending enheeft hij of zij deopgedane erva-ringen een plekjeweten te geven.Gesprekken metmaten die wetenwaar het over gaatkunnen daarbij hel-pen. Samen staanwe sterk, ongeachtrang of stand,

vredesmissie ofoorlogsmissie.Voor de ervaringzelf maakt het nietuit, maar beginapril is de deni-tie van veteraanveranderd. Vroegerwas je alleen vete-raan als je militairbuiten dienst was,tegenwoordig kanook de actief die-nende militair eenveteraan zijn. Ook

dit is een stukje erkenning en waarde-ring.

Deze erkenning en waardering proberenwe te onderstrepen met onze VVRLJ.Onze mannen en vrouwen hebben eenplatform nodig. Hoe dat platform wordtingericht kan per missie verschillendzijn. De club van Dutchcoy 4 is immersniet te vergelijken met ISAF TF-E 8. Eenindividuele uitzending naar Soedan isook weer niet te vergelijken met IFOR 1.Of wel niet alleen de mensen zijn uniek,maar ook de afzonderlijke uitzendin-gen zijn uniek. Daarom zijn we ook permissieverband georganiseerd zodat heteenvoudiger is om zaken te organiserenen elkaar te vinden. Daarom heeft deVVRLJ geen vast programma dat wordtopgelegd aan de missieverbanden, hetgaat immers om wat onze veteranen wil-len en niet om wat het bestuur wil. Daarwaar mogelijk blijven we natuurlijk welaan de weg timmeren en zoeken we mo-gelijkheden om elkaar te ontmoeten. De

jaarlijkse Algemene Ledenvergaderingis bijvoorbeeld een mooie kans om tefungeren als renie. Daarvoor moetenwe elkaar wel weten te vinden. Dat is opdit moment onze hoofdinspanning. Daarstaan we trouwens niet alleen in, ookhet Veteraneninstituut draagt een steen-tje bij in de vorm van de buddy fnder.Een mooi initiatief dat goed aansluitbij de diverse veteranenverenigingen.http://www.veteraneninstituut.nl/mis-sie-volbracht Breng eens een bezoekjeaan de website van het Veteraneninsti-tuut zou ik zeggen.

Hetzelfde is natuurlijk van toepassingv.w.b. de website van de LimburgseJagers.

http://www.limburgsejagers.nl/content/vvrlj

Welke andere vaste activiteiten wemet de VVRLJ gaan ondernemen is ietswat we met zn allen bepalen. Of wellaat je horen via een missieverband of

via de website. Laat ik afsluiten met tezeggen, ben je Veteraan en ben je uit-gezonden als Limburgse Jager of onderde vlag van de Limburgse Jagers, wordtdan vooral lid van de VVRLJ. Het kost jeniet veel maar het kan jou of een maatgigantisch veel opleveren.

Niet beter, wel anders.

Saamhorigheid en daadkracht.

Eens Limburgse Jager,

altijd Limburgse Jager.


15/21


A cie 42 Painfbat LJ

Juni November 1995

adat de laatste dienstplichtigen 42LJ in 1993 hadden verlaten, werd in994 de A- cie langzamerhand gevuldet Beroeps Bepaalde Tijd. Voordat de

ompagnie geheel gevuld was, werd het

bataljon Acie inclusief in september94 aangewezen om medio 1995 alseerste pantserinfanteriebataljon deluchtmobiele bataljons af te lossen, dieactief waren in het kader van UNPRO-FOR in Bosni. De compagnie was voor-bestemd naar Simin Han te gaan terwijlde rest van het bataljon zich moestvoorbereiden op de enclave SREBRENI-

CA. Simin Han was een dorpje vlakbijTuzla in Noordoost Bosni in het zuidenvan de zogenaamde Sapna Duim. Ditgebied lag in Bosniac gedomineerdgebied, maar was ook voor UN soldatenniet toegankelijk gebleken.Een intense voorbereidingsperiode volg-de, waarvan als belangrijkste momen-ten de oefeningen WAGRAM, TOGETHERSTRONG en de brigadegeleide oefeningop VOGELSANG te noemen zijn. Alsware het zo gensceneerd, werd deafstand tussen de A compagnie en derest van het bataljon groter naar gelangde voorbereidingsperiode vorderde.Ondertussen liepen de spanningen inBosni en met name in de drie encla-

ves in Bosnisch-Servisch gebied ookop. Toen de voordetach ementen in juni1995 onderweg gingen, strandde hetdetachement naar de enclave dan ookin Zagreb. De vier man bestemd voorSimin Han kwamen echter zonder noe-menswaardige problemen ter plekke.Dit was niet zo voor de eerste slag vande compagnie. Onder leiding van decompagniescommandant, majoor RiesEngbersen, kwam het konvooi op deeerste dag tot GORNI VAKUF (net inBosni) waar het voor een road block tot

Dutch Co Iv, de vergeten compagniestilstand gedwongen werd. In de tweedagen dat de Bosniacs geen doorgangwilden verlenen, doodde de compagniede tijd met slapen, spelletjes spelen enwacht lopen. De bewegingsvrijheid wasminimaal door een mijnenveld links enrechts van de weg, maar toch wist decompagnie de Bosniacs tot opperstestaat van paraatheid te brengen doorcompagniesappel te houden. Met 72uren vertraging kwam het konvooiuiteindelijk in Simin Han aan, waar decompagnie van 13 Lmbl Bat blij was datze eindelijk naar huis kon. De span-nende inrotatie was niet het enige datanders was dan verwacht werd van demissie in Simin Han.Toen de tweede slag van de compagniebijvoorbeeld in Simin Han aankwam,was er geen tijd om even rustig te ac-climatiseren. Uitstijgen en de plunjebaalopbergen kon nog net, maar daarna

werd er meteen verplaatst naar TuzlaAirbase. De enclave SREBRENICA wasgevallen en de Bosnische Servirs had-den de vrouwen, kinderen en oude man-nen vlakbij de Sapna Duim gedumpt.Vandaar werden ze door UNPROFORdoorvervoerd naar Tuzla Airbase. De hu-manitaire hulpverleners waren niet tijdiggereed om zon hoeveelheid vluchtelin-gen op te vangen en dus moest onderandere de Acie zorg dragen voor deopbouw, bewaking en andere regelingenvan een vluchtelingenkamp. Ondanksde goede voorbereidingsoefeningen wasde aanblik van zoveel ellende voor demeeste compagniesleden schokkend.Velen zullen de geur nooit vergeten.Vanaf half augustus was er sprakevan routine. In vaste schemas vanpatrouilles uitvoeren, compounddiensten bemensing van OP T2 (een voor-uitgeschoven waarnemingspost op

de confrontatielijn) gingen de dagenvoorbij. Totdat de NAVO besloot in te grij-pen en bombardementen op Bosnisch-Servische doelen ging uitvoeren. Eenstaakt-het-vuren werd afgekondigd engeruchten over het einde van UNPRO-FOR en dus de missie van de Acie wer-den sterker. In de aanloop hiervan kreegde Acie nog wel extra opdrachten. Dedemarkatielijn moest in kaart gebrachtworden en onderhandelingen tussen dedrie strijdende partijen moesten bevei-ligd worden. Een echte breuk met de tot

dan toe blauwe opdrachten.Ook deze groene opdrachten, aange-stuurd door de second kapitein Vonk,werden tot een goed einde gebracht.Hierna was het echt toewerken naar heteinde van de missie. Nordbat bleek be-reid de compound en de gebiedsverant-woordelijkheid over te nemen. Doordatde compagnie daar de hele missie algoed mee had samengewerkt ging ditmoeiteloos. Door het goede voorberei-dende werk onder leiding van luitenantlogistiek Van Nugteren kon ook het

terugvoeren van al het ma-teriaal geen roet in het etengooien. Bij slag 1 van de te-rugverplaatsing probeerde

het weer nog even dwars teliggen. Hevige sneeuwvalvertraagde de aanvanke-lijke planning 4 dagen enook de reis zelf duurdeaanzienlijk langer. Ook nuwerd weer niet opgegevenen eind November was degehele compagnie terug inSeedorf. De medalparade,die opgeluisterd werd meteen optreden van CorrieKonings, was het einde vaneen missie waaraan menigcompagnieslid nog vaakaan terug zal denken.

Lkol Jan H. Vonk

C-1 Cimic Bataljon


16/21


De kolonel was Commandant van hetRegiment, groot van geest en gave,maar vooral ook klein en gezet van stuk.Nee, ik noem geen naam, want hij zouin staat zijn uit zijn graf te treden vooreen kse reprimande. Morgenvroegom acht uur bij de Stop van Ternaaien,straijst onder de armwas n van zijngevleugelde uitspraken.Hij had wat moeite met zijn fysiekeafmeting en je mocht er zeker niet meespotten.Ik had het genoegen, nou ja genoegen,om qua lichaamsbouw sterk op hem telijken en daarom vormde ik misschiende uitzondering, die met lichte zelfspottoespelingen mocht maken op onsbeider guur. Toen ik eens tegen hem

zei dat ik wellicht de enige was die hemrcht in de ogen kon kijken beoordeeldehij dat als een aanvaardbare grap. Eenuitbundige lach was dan je loon.Een enkele keer kon hij een opmerkingvan deze aard echter minder goedverdragen.Zo bijvoorbeeld toen ik hem mocht erenbij zijn afscheid in de Ofciersmess FortSint Michiel in Blerick. Staande op eenveilingkistje begon ik mijn toespraakmet de opmerking dat ik nu eindelijkeens een keer boven hem wilde utste-ken. Zonder woorden toonde hij duide-lijk hierover toch not amusedte zijn.Nee, je moest in die dingen erg voor-zichtig zijn.

De mannen van het 42e BataljonLimburgse Jagers in Seedorf namen dat

niet zo serieus.Het was ook altijd weer een hl gedoeals de regimentscommandant helemaaluit Maastricht naar Duitsland kwamvoor de bediging van jonge ofcieren.We kennen dat wel, de compagnienaangetreden in carr, het intreden vanhet vaandel, het openen van de ban,de ceremonile inspectie. Je staat danals CC vr je compagnie, in dit gevalde Stafcie, uiteraard met je rug naar detroep. Dan is het amper mogelijk om

je gezicht in de plooi te houden als jeachter je in onvervalst Limburgs hoortzeggen: dao kump dae kogel weerenlaat ook maar achterwege om een on-derzoek in te stellen naar de onverlaat.Mr dan de helft was immers Limbur-

ger en wat wil je dan. Humor hoort bij dezuiderling en dus ook bij de LimburgseJager.Nu deed zich voor dat het na eendergelijke bediging ongelofelijk gingsneeuwen. Dat gebeurde wel mr inhet Noord-duitse land en soms leiddedat tot bizarre toestanden. Een metersneeuw in luttele uren was niet zeld-zaam.

Dat was ook het geval toen die bewusteavond werd n-gefeest in de mess. Datduurde veelal tot diep in de nacht entoen we in zon vroeg uurtje de tochtnaar het tegenoverliggende logeerge-bouw wilden maken hadden ijverigeGenisten al een doortocht gegravendoor de hoge berg sneeuw. De corridorbleek echter te nauw voor mensen als

onze kolonel. Geen nood, er warengenoeg jonge luitenants bereid omhun regimentscommandant op eenng hoger niveau te tillen en over desneeuw te schuiven. Aangekomen in hetofciershotel mocht ik de kolonel, zij hetniet zonder moeite, naar zijn kamer opde eerste verdieping brengen. Welte-rusten kolonel. Morgenvroeg om achtuur bij de Stop van Ternaaien, straijstonder de arm! Geruime tijd later werd ik,als vaste bewoner gelijkvloers slapend,wakker van hevig gebonk op de deur.Mess-president, smeekte de kolonelkun je me nog eens naar mijn kamerbrengen?Bij een sanitaire onderbre-king was hij de weg kwijtgeraakt. Endaar is niets vreemds aan.

De kleine kolonel, sommigen mochtenhem Ome Jannoemen, heeft gelukkignog vele jaren deel uitgemaakt van deLimburgse Jagers-familie. Hij bezochtregelmatig het korpsdiner, de laatstekeren zelfs manmoedig in zijn mobielestoel. Dan was ik zijn uitverkorene omhem te leiden op de weg naar het toilet.Tja, ervaring speelt natuurlijk een be-langrijke rol!Ik denk nog vaak met enige weemoedterug aan deze ras-bourgondir, dieernst en luim op een fantastische wijzeaan elkaar wist te rijgen.

Ome Jan is een monument van hetRegiment ! Zo was ook de schrijver vandit cursiefje Majoor Sjeng

Kolonel Ome Jan en Majoor Sjeng

De Limburgse Jager


17/21


ALPEN JAGERS

Het Verslagertig militairen van het 16e Pantser-fanteriebataljon Limburgse Jagerst de legerplaats Oirschot hebben het

fgelopen weekeinde deelgenomenan de Tiende Tweedaagse marsenan Bern in Zwitserland. De voor heterendeel dienstplichtige Jagers waren

edurende meerdere dagen volledig teast bij het Zwitserse leger, evenals een0 personen tellend detachement vane Koninklijke Luchtmacht.

e Zwitsers wilden graag eens ietserugdoen na de jne ontvangsten diewitserse wandelaars in Nijmegenochten ondervinden tijdens de Vier-

aagse marsen. Vandaar dat behalve deuchtmacht, ook 15 Nijmeegse politie-genten in Bern meeliepen. Onder deuim 9000 deelnemers waren in totaal00 Nederlanders, op de twee genoem-e detachementen na allen burgers.

an Lukassen, 21 jaar uit Kerkrade en

Jan den Boer, even ouden woonachtig in Roosen-daal, zijn nog duidelijkbezig hun vele indrukken

te verwerken. Hun eersteverslagen zijn doorspektmet woorden als gewel-dig, heel bijzonder engrandioos.

Forse MarsenDe Limburgse Jagers hebben geen extratrainingsmarsen behoeven te maken omBern mee te kunnen lopen. Het pasteallemaal in ons trainingschema voor deNijmeegse Vierdaagse aldus KapiteinF. van Harskamp die de leiding over hetdetachement uit Oirschot had. Alleentrain je hier op vlakke vrij eentonige we-gen. We zijn toch al vaak op de hei, dusveel nieuws zie je op die trainingsmar-sen in de omgeving van de legerplaatsniet, aldus Jan Lukasssen.

Dat het lopen in Bern meeviel, komtvolgens hem ook omdat er veel meerafwisseling was; enorm veel te zienzodat je hele stukken nauwelijks wistdat je liep.De militaire wandelaars waren zichoverigens wel heel duidelijk bewusttijdens de beklimmingen van hellingendie in het parcours waren opgenomen.Lange, langzame stijgingen, vertelt Janden Boer. Uiterst vermoeiend, zekerzonder ervaring. We hadden wel in Zuid-Limburg geoefend, maar daar zijn hetkorte steile hellinkjes.

fgelopen 11 april 2011 overleed Luitenant-generaal Eelo Gitz.e generaal was in de jaren 1968-1969 bataljonscommandantan het 16e Bataljon Limburgse Jagers in Oirschot. Ook wasj een fervent Vierdaagse loper. Maar in 1969 was een anderears in het verre Zwitserland, in Bern en omgeving, de nieuwetdaging. Hij ging er niet alleen heen, maar samen met eenetachement van zijn bataljon onder commando van kapiteinans van Harskamp. Dat dit opzien baarde blijkt uit het feit dat

et Eindhovens Dagblad een verslag van deze buitenlandse trip vannze Oirschotse Jagers plaatste in haar uitgave van 22 mei 1969.

Bijzonder gastvrijBataljonscommandant Luitenant-ko-lonel E. Gitz, die een jarenlange Vier-daagse ervaring heeft, heeft ook dezeZwitserse tweedaagse meegelopen.Hij was bijzonder over zijn jongens te

spreken. En over de gastvrijheid van deZwitsers.

We hoefden maar te kikken en hetstond klaar, niets dan lof voor de ont-vangst en verzorging van het Zwitserseleger. Het betekende dat alleen de trein-reis heen en terug en het priv- verteerginds voor eigen rekening kwamen.

Dat uitgerekend het 16e uit Oirschotnaar Bern ging, is vooral te danken aansergeant eerste klasse Henk Jansen.De fameuze wandelaar, die eertijds vanSeedorf terug liep naar Nederland, diealle wandelmarsen meerdere malenliep en die ook Bern uit eigen ervaringkende. Hij bleek een onmisbare contact-man, waaraan het detachement Lim-burgse Jagers veel plezier gehad heeft.Sergeant Jansen vertrok drie dageneerder dan de wandelaars naar Zwitser-land om zodoende tegelijk te kunnenaankomen. Sergeant Jansen heeft deheenreis namelijk per ets gemaakt; de

zoveelste sportprestatie van deze man.Jan lukassen en Jan den Boer hebbenaan hun Zwitserse trip de beste herinne-ringen. Natuurlijk waren het tachtig zwa-re kilometers, maar de entourage wasmeesterlijk. De excursies bijvoorbeeldnaar de bijna 3000 meter hoge Schilt-horn; de contacten met de Zwitsers , hetruilen van insignes en andere souvenirs,waarbij de belangstelling vooral uitgingnaar de baretemblemen.

Volgend jaar lopen we weer. We zwaai-en wel allemaal eerder af, maar danwordt het een soort renie waarbij weop eigen kosten in Bern inschrijven engaan meelopen, aldus Jan Lukassen

die op slag enthousiast wordt telkensals het woordje Bern valt.

Wat deze trip voor de Limburgse JagerLukassen voor zijn verdere leven heeftbetekend mag blijken uit het navol-gende. Ik heb getracht Jan Lukassente benaderen. Hij woont nog steeds inKerkrade en kreeg zijn echtgenote aande telefoon. Helaas was Jan nu niet tebereiken, want hij was op de ets naarRome!!! Je ziet dat de dienstplicht tochmet iemand iets doet.

N.C.S. Vroom


18/21


Kort na elkaar hebben we twee steunpilaren van onsRegiment moeten gedenken. Gedenken wat zij voor de(oud-) leden van ons Regiment en haar Stamregimentenhebben betekend. Beide gingen in 1947 te scheep naardat verre Indi. Gerard met 5-6 RI, de Zwarte Pantersen Sjeng met 5-11 RI, het Tegels hert bataljon. Jongeluitenants, die de ellende van de Duitse bezetting had-den moeten ervaren. Ingezet in respectievelijk West-Javaen Noord-Sumatra en daar als mens en commandantgevormd door de inzet met hun manschappen tegen

een guerrilla. Geen gemakkelijke inzet, waar veel over tevertellen is en ook gedaan door beiden. Alleen de buiten-staander zal het niet altijd begrijpen. Dat is alleen voorbe-houden aan hun medestrijders van hun bataljons, com-pagnien en pelotons. Dat was mogelijk ook de reden datbeiden zich opwierpen om hun sobats regelmatig bijeente brengen. Zij waren de motoren van hun beider renie-verbanden. Elk jaar waren zij de spil in hun organisatie-comit dat de samenkomst voorbereidde en uitvoerde. Inde legerplaats Oirschot, Frederik Hendrikkazerne in Venloen later in de van Hornekazerne in Weert. Uiteraard metvaste programmaonderdelen, als de herdenking bij het

Regimentsmonument met de namen van hun gevallenenop de plaquette van hun bataljon. Maar ook steeds meerherdenken van de sobats die het afgelopen jaar overle-den waren. Want ouder en ouder werden de metgezellenvan de grote reis naar de Oost. Nu allen zijn ze de 80 jaargepasseerd, velen kunnen de reis niet meer maken en zohad Sjeng Derks er vorig jaar al een punt achter gezet. Ge-rard Vroemen zou op 6 juli zijn laatste renie leiden. Maarhelaas mocht Gerard dat niet meer mee maken.Wat zij beiden gemeen hebben is dat zij hun lotgenoten,

die meer dan twee jaar in het verre Indi dienden, sa-menbrachten en hun de gelegenheid boden om met hunkameraden gedachten uit te wisselen. Immers er stondgeen team van psychologen etc. klaar om hen op te van-gen. Ze hebben de verschrikkingen zelf moeten verwer-ken en hebben elkaar zelf moeten ondersteunen.

Zij kwamen terug in een Nederland dat moest wordenopgebouwd. Ook de krijgsmacht moest feitelijk herop-gericht worden. Daar gingen beiden hun eigen weg in deLandmachtorganisatie.

In Herinneringde Majoors Gerard Vroemen en Sjeng Derks

Twee Majoors, oud-Indigangers, Limburgse Jagers van Verdienste zijn ons ontvallen.

erard Vroemen vertoefde mees-entijds in de regio Eindhoven.oals zijn dochter aangaf tijdens detvaartmis werd de hele familie ingezet

oor het later zeer gewaardeerde initia-ef van haar vader. Gerard organiseerdeaast zijn eigen bataljon, een grootsearlijkse herdenking op 4 mei voor alledi-bataljons van ons Regiment inerick in de Frederik Hendrikkazerne.t het hele land kwamen ze, honder-

en die in een indrukwekkende marsan het Staaygebouw naar de kazerneepen voorafgegaan door ons Fanfare-orps of dat van de Genie. Met toespra-en, koraalmuziek en kransleggingenerden op indrukwekkende wijze deele honderden gevallenen herdacht.et was de opmaat naar de later lande-k georganiseerde herdenking bij hetdi- monument in Roermond.en kan stellen Majoor Vroemen over-ed in het harnas. Hij sprak bij elkeegrafenis van een van zijn Panters.o ook op 7 juli. Hij zou juist het woordaan voeren toen hij ineen zeeg. Eenchok voor allen die bij die begrafenisanwezig waren. Een grote schok voorjn vrouw en kinderen, zo plotselingas hij uit hun midden gehaald.

Gerard, bedankt voor je inzet voor jouwbataljon Zwarte Panters, die blijvenvoortleven als naamgever van de D-Compagnie van 42 BLJ. Jouw laatstewapenfeit, het presenteren van hetbataljonslied op Cd op de laatste reniemag je niet meer meemaken.

Het lied is niet alleen op jouw indruk-wekkende uitvaartmis ten gehoregebracht, maar zal ook op 6 juli asschallen, gezongen worden door jouwrenisten. Met recht heb je het predi-caat Limburgse Jager van Verdienstegekregen.

Sjeng Derks startte als luitenant inhet Depot van ons Regiment in Venlo.Sjeng viel op door zijn kleine gestalte,doch was alom aanwezig. Een collega,die genoot van het dienen met mensen.Een verenigingsman. Eenmaal in hetDepot gearriveerd, werd hij gelijk redac-teur van het door de eersteRegimentscommandant ingestelde bladde Limburgse Jager. Mocht in februari1953 het commando voeren van eennaar Klundert gestuurde compagniewaar een op springen staande dijk ter-nauwernood kon worden gered van dezondvloed die toen Zuid-west Nederlandoverspoelde. Hij diende als kapitein-ad-

judant van ons Regiment. Later diendehij bij het in 1962 opgerichte Pantse-rinfanterie Rij-en OpleidingsCentrum(PIROC)in Veldhoven. Daar was hij eenvan de pioniers van de AMX-rijopleiding.Het eerste Pantserinfanterievoertuig wat

hij eerder in Frankrijk had mogen lerenbesturen en onderhouden. Die kenniskon hij ook uitdragen in Seedorf waarhij in 1965 werd geplaatst bij 42 BLJ.Ook een pionierstijd, want in september1963 was het bataljon uit Ermelo daargeplaatst. Onze Majoor Sjeng bleef ac-tief binnen het Regiment. Bij alle grotemanifestaties was hij present, acteerdein de video die ter gelegenheid van het50-jarig bestaan van het Regiment is

opgenomen. Een niet te vergeten oratiohield hij bij het 50ste Diner de Corps.Met veel humor doorspekt wist hij debeginjaren van het Regiment te schil-deren. Ook schreef hij met regelmaatcursiefjes voor ons blad, zoals korteverhalen over zijn Venlose en SeedorfseLimburgse Jager tijd. En ervan De eervan het Regiment kunt U elders in hetblad lezen.Majoor Derks overleed na een kortziekbed op 30 mei 2012. Hij stelde zijnlichaam aan de wetenschap ter be-schikking. De Regimentscommandantmeende dat er toch een herdenkingsce-remonie moest zijn voor deze LimburgseJager van het eerste uur. In het bijzijnvan twee zonen, hun echtgenotes enkleinzoon, een Indiveteraan Rinus deRegt, enkele oud-collegas en LJ FrankPoeth van 16 BLJ (zijn trouwe adju-dant) en drie compagnien van 42 BLJherdacht de RegimentscommandantSjeng Derks. Hij dankte hem postuumvoor zijn inzet voor het Regiment enhaar leden.Twee Sobats, twee Majoors, twee Lim-burgse Jagers van Verdienste zijn nietmeer onder ons, we zullen hen nodemissen.

N.C.S. Vroom, vz SRLJ.

Het Regiment gedenkt:

Sgt J. van Gasteren, 412BLJ

Sld L. Seanger, 2-6 RI (101jaar)

Lj G. Verlinde, 16 BLJ

Kap F. Kruijtzer, 16 BLJ

Sld G. Schouten, 2-6 RI

Lj W. Jacobs, 432 BLJ

Sld J.R.A. Thiessen, 425 BI

Adj J. Rudolph, 1-11 RI/Demcie

Lj P. Beismann, FKLJ

Lj L. van Eijk, FKLJ

Sld C.J.M. Kessels, 2-6 RI

Lj A. den Ouden, FKLJ

Lj H. Visch, Demcie

Lj A. Habets, FKLJ

Lj S. van Deursen, FKLJ/ROLJ

Lj K. van der Steen, RLJ

Lkol B. Valkenburg, 16BLJ/42 BLJ

Lgen E. Gitz, C- 16 BLJ

Sld J.L. Nelissen, 402 BI

Maj B. van de Laar, RLJ

Elnt B. Paping, 26 RILj H. van Duivenbode, Demcie

Lj R. Degenkamp, FKLJ

Dat zij rusten in Vrede

Wij wensen de nabestaanden vanonze Regimentsgenoten veel sterktetoe bij het verwerken van dit groteverlies.

Noot: mocht U een overlijdensberichtvan een Regimentsgenoot willen door-geven zouden we het op prijs stellen ditofwel via het mailadresinfo@limburgsejagersdan wel de secretaris 0475-492868aan ons bekend te stellen.


19/21


on 45 jaar geleden beschikte ons Re-ment niet alleen over haar befaamde

amboer-en Fanfarekorps gestationeerd Venlo, maar ook over het Halvemaan-

azerskorps van het 16e Bataljonmburgse Jagers in Oirschot. Eenorps uitgerust met trompetten, maaran als Halvemanen gevormd, zoals ook ons Regimentsembleem is te zien.en instrument, dat stamt uit de vroegeren van onze Landmacht, toen in degerregimenten halvemaanblazersaren opgenomen om de signalen teazen tijdens gevechten of in de kazer-

es. Helaas werd dat Korps evenals ooket Tamboer- en Fanfarekorps door deezuinigingen opgeheven. Echter eindestiger jaren ontstond in Seedorf bij 42LJ weer een Halvemaanblazerskorps,at later zou worden uitgebouwd tot eenolwaardig Fanfarekorps Limburgse Ja-ers. Helaas werd bij de afschafng van

de dienstplicht ook dit korps opgeheven.Nu een revival van dit unieke Halve-maanblazerskorps op de NationaleTaptoe in Ahoy te Rotterdam, welke

taptoe wordt gehouden van 26 t/m30 september. De organisatie vandeze taptoe meent in het kader van detraditiebeleving ons korps samen methet voormalige Jachthoornkorps va hetGarderegiment Jagers te laten herleven.Weliswaar uitgevoerd door burgermuzi-kanten, maar in de ceremonile unifor-men van de Limburgse Jagers, GardeJagers en Intendance.Hopelijk is dit een aanzet om bij 42BLJ, als vrijetijdsbesteding een dergelijkkorps te laten herleven, dan wel in eenErecompagnie een Halvemaanblazerin te delen. De liefhebber van MilitaireMuziek zal bij de komende taptoe aanzijn trekken komen. Komt het aanschou-wen. Zie www.nationaletaptoe.nl

p zaterdag 21 april vond in Zonhovenn Houthalen-Helchteren de herdenkingaats van de Tiendaagse veldtocht1831. De bijeenkomst stond in het

ader van de onthulling van De Maaskei Zonhoven en een gerestaureerd graf-

ruis op de begraafplaats in Houthalen.en boekwerk geeft weer wat er zoalebeurde in deze omgeving.

Zonhovene Belgische onafhankelijkheid in830 leidde in augustus 1831 tot eenilitaire confrontatie. Gedurende deendaagse Veldtocht (2-12 augustus831) vond een veldslag plaats bijouthalen op 6 augustus 1831. Daarerd de eerste veldslag geleverd tus-en het Belgische Maasleger en een

ederlandse divisie o.l.v. Cort Heyligers.m dit feit te herdenken werd op hetoormalige legerkamp de Teut in Zonho-en het monument De Maaskei onthuld.angetreden stonden Belgische en Ne-erlandse (42 BLJ) militaire eenheden,wee folkloristische schutterijen en een

muziekkorps. In de toespraken werdo.a. gesteld: Daar waar Nederlandersen Belgen in 1831 nog elkaars vijandenwaren, staan we nu voor een militairesamenwerking van Belgi, Nederlanden Luxemburg. Een extra reden dusom de goede verstandhouding tussenbeide nationaliteiten op buitengewoonhartelijke en vriendschappelijke wijze tegedenken.

HerdenkingsmonumentNa aoop van de onthulling werd hetgehele gezelschap per bus naar Houtha-len vervoerd voor de onthulling van eenherdenkingsmonument op de plaatse-lijke begraafplaats. De onthulling vanhet monument in het erepark van degesneuvelden, geschiedde door Hare

Koninklijke Hoogheid Prinses Astrid vanBelgi.Belgische en Nederlandse militaireeenhedenstonden opge-steld, inclusiefde vaandel-wacht vanhet RegimentLimburgseJagers. Alain

Yzermans,burgemeestervan Houtha-len-Helchterenhield eentoespraak.

Daarna was het woord aan Kolonel B.W.Valk als Commandant RMC-Zuid.Het kruis, oorspronkelijk als grafkruisgeplaatst, staat nu symbool voor alleBelgische en Nederlandse gesneuvel-den alsook voor de burgerslachtoffersvan de Veldslag bij Houthalen. Daar-naast werden twee tekstmonumentenonthuld.

BoekpresentatieHet laatste onderdeel van het program-ma was de presentatie van het boekAugustus 1831, De Tiendaagse Veld-tocht 6 augustus 1831, het legerkampte Zonhoven en de slag bij Houthalen.Aanleiding voor de publicatie was devoltooiing van de restauratie van eengrafkruis dat in 1831 werd opgericht

door familieleden van twee Nederlandseofcieren die gesneuveld waren in destrijd.Ofschoon de Tiendaagse Veldtocht alvele malen beschreven is, geeft ditboekwerk een overzicht van de alge-mene en militaire situatie in de periodevan de nadagen van de Belgische om-wenteling en het Nederlandse antwoordhierop. In dit kader wordt uitvoerigingegaan op de historiek en speciciteitvan het voormalige militaire kamp opde Teut in Zonhoven en de impact ophet dagelijkse leven van de plaatselijkebewoners.

Wim Pijpers

Halvemaanblazers terug op de nationale taptoe

Herdenkingsbijeenkomst tiendaagse veldtocht

Op 12 mei vond in Grubbenvorst eenrenie plaats van oud-muzikantenLimburgse Jagers. De laatst gehoudenrenie dateerde van 2005 in Seedorf.Aangezien de organisatie van een groterenie nogal omvangrijk zijn, werd om-gezien naar een plaats en gelegenheiddie veel kosten en werk zou besparen.Die locatie werd gevonden bij schutterijSt.-Jan in Grubbenvorst.De algehele leiding was in goedehanden van Raymond Jennen; commis-saris Muziek van de Stichting RegimentLimburgse Jagers.

Schutterij St.-Jan Grubbenvorst organi-seerde een bondsschuttersfeest in hetweekeinde van 11 t/m 13 mei. Aan-gezien de schutterij geen programmavoor de zaterdagmiddag had, waren zebereid om deze renie te ondersteu-nen met tenten, catering en bedienendpersoneel.Schutterij St.-Jan stelde bovendien haar

schietaccommodatie ter beschikkingom de renisten eens kennis te lerenmaken met de zware buks. Dit werdzeer gewaardeerd door de stichting ende renisten.

Het werd een gezellige ontmoeting. Ve-len hadden elkaar al jaren niet gezien.De stemming werd extra verhoogd toenhet RenieOrkest Limburgse Jagerso.l.v. Jos Stoffels de Regimentsmarsinzette. Daarna volgden meer muziek-stukken tijdens een concert van onge-veer 45 minuten. Na de lunchpauzekonden de deelnemers aan de renie

hun muzikale kunnen nog eens tonenop hun eigen instrumenten tijdens derepetities en tijdens een mini-concerto.l.v. oud-kapelmeester Anton Mikuskaen oud-adjudant-instructeur Piet Claes-sens. Jo Jochems had de eer als laatstede Limburgse Jagersmars te dirigeren.Dit als een hommage aan zijn vader diede mars der marsen componeerde.

SamenvattendDe renie werd een groot succes, waar-door we kunnen spreken van een win-win situatie voor zowel de SRLJ als voorschutterij St.-Jan die de mogelijkhedenvoor deze renie ter beschikking stelde.Een speciaal woord van dank daaromaan schutterij St.-Jan. Ook een woordvan dank aan Muziekcentrale Adams uitIttervoort voor hun sponsoring. En veeldank aan de organisator oud-muzikantRaymond Jennen.

Eens te meer is gebleken dat het vangroot belang is om te kunnen beschik-

ken over de juiste adressering van demuzikanten, vandaar nogmaals de op-roep om uw adresgegevens bekend testellen via onze website www.limburgse-

jagers.nl .W.M. Pijpers

Afgelopen maanden zijn door deStichting twee samenkomsten geor-ganiseerd. In april kwamen voor devierde maal oud-leden van de De-monstratiecompagnie bijeen in deTonnetkazerne in t Harde. Ongeveer100 Demcianen uit alle delen van hetland konden elkaar weer treffen. Velebekende gezichten, maar ook onlangsopgespoorde kameraden zagen depresentatie van een boekwerkje overhun compagnie aan de CommandantLandstrijdkrachten. Luitenant-generaalde Kruif, onze Regimentsoudste, had inzijn drukke agenda gelegenheid gevon-den deze renie korte tijd bij te wonen,evenals onze Regimentscommandant,Luitenant-kolonel Jacops. Het boekje sa-mengesteld uit informatie van Defensie-

archieven, bladen als de Legerkoerier,de Limburgse Jager en de Infanterist,maar bovenal door de Demcianen zelfmet hun verhalen en vele fotos, geefteen beeld van de activiteiten, legeringen vrije tijd van de Demcianen. Na kof-

e, vlaai en lunch kregen deze mannen,die onze KL in de jaren 50 en 60 vande vorige eeuw hebben genstrueerd

en wapens, voertuigen en uitrustinghebben uitgetest, een presentatie vanmajoor van Andel van de Manoeuvre-school. Majoor van Andel gaf een uitleghoe tegenwoordig met digitale middelende militair op ieder niveau in de orga-

nisatie wordt getraind. Hij liet dat ziendoor lmpjes van die trainingsmethodie-ken. De dank gaat uit naar de oud-leden

Wim Bulte en Ben Vermeulen, die dezedag weer goed hadden voorbereid.Het boek is te bestellen door 13,50 overte maken op reknr 72752 tnv StichtingRegiment Limburgse Jagers te Melickovv Boek Demcie.

Demonstratiecompagnie, reunie en boek

Renie oud-muzikanten Limburgse Jagers


20/21


Nieuws van de Stichting RLJegenslagens de besluiten van de Tweede Kamerevestigd worden door de Eerste Kamer,al de Van Hornekazerne in Weert bin-en enkele jaren gesloten worden. Dital een groot verlies betekenen. Mete sluiting van de KMS verdwijnt nietleen het laatste KL-bolwerk in Lim-urg, maar ook de pied terre van hetegiment Limburgse Jagers. Ook mogene de medewerkers op de KMS, en deele bedrijven die afhankelijk zijn van deMS, niet vergeten. Het is te hopen date Gemeente Weert een goede bestem-ing weet te geven aan het complex

m velen weer een werkplek te kunneneden.

ok het Regiment Limburgse Jagers zale negatieve gevolgen van de sluitingoeten accepteren en nieuwe plaatsenoeten zoeken voor haar monument

n de Historische Verzameling. Alsogelijke locatie is de Generaal-majoore Ruyter van Steveninckkazerne inirschot al genoemd.aatsing van ons monument in de on-iddellijke nabijheid van de gebouwen

an 42 BLJ is een goede optie.et onderbrengen van de Historischeerzameling vraagt een extra groot pro-eem. Als mogelijke locatie is het oudeachtgebouw in de Oirschotse kazernebekeken. Het wachtgebouw biedt veel

oordelen, maar verdient een grondigeenovatie. De weergoden hebben opverse plaatsen in het gebouw vrij

pel. Bovendien dient onze Historischeerzameling aangepast te worden aane geldende museale eisen.s SRLJ hopen en verwachten we datet Ministerie van Defensie niet alleene verhuizing van het monument voor

aar rekening zal nemen, maar dat zeok zal zorgen voor de verhuizing van de

historische collectie en in een geschikten gerenoveerd onderkomen gaat bie-den voor onze Historische Verzameling.

Ook het blad De Limburgse Jager wordtniet gespaard in de bezuinigingsdriftvan het Ministerie van Defensie. Dit be-tekent dat de verzending in de toekomstplaats zal vinden op kosten van deSRLJ. Dit gaat ons 5000 op jaarba-sis kosten. Kosten die we maar ten delekunnen dekken uit de inkomsten vanonze donateurs, temeer daar ook deopbrengst uit advertenties zal afnemen.Mogelijkheden om speciale doelgroe-pen (oud-muzikanten, veteranen, etc)van het Regiment Limburgse Jagers viahet blad te bereiken, worden door dezebezuinigingsmaatregel ernstig beperkt.Investeringen voor de aanschaf vanbijvoorbeeld CDs kunnen daardoor ookniet meer gedaan worden.

Om de nancile tegenslagen te kunnenopvangen, wordt overwogen om speci-ale acties op te zetten om de activiteitenvan de SRLJ toch te kunnen bekostigen.Op voorhand verzoeken we allen, diehun bijdrage voor 2012 nog niet hebbenbetaald, dit alsnog te doen. Ons bank-nummer is nog steeds 1423.59.696t.n.v. Stichting Regiment LimburgseJagers te Melick.

DatabaseOm alle Limburgse Jagers te kunnenbereiken, kan de SRLJ een beroep doenop de database van onze website www.limburgsejagers.nl . We verzoeken Udringend om adreswijzigingen, etc. doorte geven aan de website. Ook hier geldtdat post die we als onbestelbaar terugontvangen, een verliespost is voor de

SRLJ.

ColofonDe Limburgse Jageris een uitgave van de StichtingRegiment Limburgse Jagers en42 Painfbat Limburgse jagers

ISSN 1567-4320

Jaargang 2012-1

Redactie:N.C.S.VroomW.M.J. Pijpers

Fotoverantwoording:Kpl Laisina, 13 Brig.Dhr B. QuadvliegLJ JennenHistorische Verzameling RLJ

Grafsche vormgeving:TMdesign, Simpelveld

Druk:Drukkerij Paesen, Opglabbeek (B)

Commercile Exploitatie:

Email: [email protected]: 0653 569 550

Profleren in de vorm van publice-ren en participeren, kan niet auto-

matisch de voorkeur bij verwervinginhouden

Redactieadres:Volderstraat 103,6231 LB MeerssenTel. 043 - 3649639E-mail: [email protected] [email protected]

Vriend van het Regiment:Ondersteun de uitgave van ditmagazine, website, renieorgani-saties, LJ-veteranen, monumenten,historische verzameling door do-nateur te worden van de StichtingRegiment LimburgseJagers. Uw donatie gelieve testorten op bankrekeningnummer1423.59.696 t.n.v. Stichting Regi-ment Limburgse Jagers te Melick.

REGIMENT LIMBURGSE JAGERSVoormalige Linie Regiment van Phaff en 2e Regiment Infanterie, opgericht 23 november 1813 en

6e Regiment Infanterie opgericht 4 maart 1814, voortgezet en herbenoemd tot Regiment Limburgse Jagers op 1 juli 1950

Wapeneiten en InzetBreda 1813, Naarden 1814, Quatre-Bras 1815, Waterloo 1815, Tiendaagse Veldtocht 1831, Citadel van Antwerpen 1832,

Venlo 1940, Roermond 1940, Zutphen 1940, West- en Midden-Java 1946-1949, Noord-Sumatra 1947-1949,

Koude oorlog 1950-1989, vm Joego-Slavi 1995-2003, Irak 2004, Afghanistan 2007-2010

Regiments-Commandant : Luitenant-kolonel M.W.G. JacopsKapitein-Adjudant : vacant, Regiments-Adjudant: Adjudant H.P. Reijds

Postadres: postbus 33, 5688 ZG Oirschot, 040-2666170/6172

Zuster RegimentRegiment Chasseurs Ardennais te Marche-en Famenne, Belgi, Commandant: Lieutenant-colonel BEM P. Marteau

42 Pantserinanteriebataljon Limburgse Jagers, de Ruyter van Steveninckkazerne te OirschotCommandant: Luitenant-kolonel M.W.G. Jacops, Bataljons-Adjudant : Adjudant H.P. Reijds

Missies: UNPROFOR-4 (Acie) 1995, IFOR-11996, SFOR-4 1998,

De Limburgse Jager 2012.1

Documents

Transcript of De Limburgse Jager 2012.1