DE GEBOORTE VAN DE NIEUWE ZON - filosofischbezien.nl · de zoon van Geb, de god van de aarde, en...

15
I DE GEBOORTE VAN DE NIEUWE ZON De zon met zijn scheppende kracht Egypte, mestkever Ammon-ra Amenhotep III Grafische symbool van de zon, assenkruis Von Däneken Meer dan 10.000 vc is de geschiedenis verrijkt met rotstekenin- gen die respect en aanbidding tonen voor de zon. Denk aan de rotstekeningen waarbij een menselijk hoofd omgeven wordt door een stralenkrans. Von Däniken zag deze afbeeldingen als bewijs dat de goden kosmonauten waren. Later bleek dat onzin te zijn hoewel in de bijbel een zeer gedetailleerd verslag van een raketlanding wordt gegeven. Dat de mens de zon aanbad is goed te begrijpen want iedere morgen als de zon opkomt, brengt hij licht, warmte en veiligheid. Zonder hem, begrepen deze oude culturen, zouden gewassen niet groei- en en zou het leven niet kunnen voortbestaan. Onze planeet zou in het geheel niet leefbaar zijn. De- ze realiteit maakt de zon tot meest aanbeden object ooit. Het ligt dan ook voor de hand dat men aan de zon scheppende of goddelijke krachten toekende. Egypte In Egypte werd de scarabee of mestkever aanbeden. Hij maakt van mest een balletje dat vele malen groten is dan hijzelf en rolt dat naar zijn nest. De Egyptenaren waren ervan overtuigd dat er wel een hele grote mestkever moest bestaan die de zon van het oosten helemaal naar het westen kon rollen. De zonnecultus in Egypte kreeg gestalte in godheid Ammon-ra of re. Het was de farao Amenhotep III die in de 14 e eeuw vc (beter v0 = voor het jaar 0) bepaalde dat er maar één god was. Het monothe- ïsme werd door hem ingevoerd. Het invoeren van het monotheïsme had uitsluitend een politieke reden. Een grafisch symbool van de zon is de cirkel met daarin het assenkruis. Het zonnerad of zonnekruis genoemd. Andere culturen zoals de Azteken, de Inca’s, de Kelten en vele anderen hadden een zonnecultus die bij de zonnewende hoogtij dagen vertoonde. Osiris, geboren op 25 december, is een godheid uit de Agytpische mythologie. Hij was de zoon van Geb, de god van de aarde, en diens zuster Nuit of Noet, godin van de he- mel. Hij werd de eerste koning van het Oude Egypte. Zijn vrouw, tevens zijn zuster, was Isis. Met haar behoort hij tot de Enneade van Heliopolis. Zijn 'zoon' is Horus en zijn dochter Bastet. Volgens oude verhalen was Osiris uit de hemel gekomen en werd hij de eerste koning (farao) van Egypte. De sterren Voorspellen Catalogiseren Verpersoonlijken in de zodiak Zo waren de ouden zich ook bewust van de sterren. Door de sterren te volgen, konden ze gebeurte- nissen herkennen en er op anticiperen. Zelfs over langere perioden zoals verduisteringen en volle manen. De Feniciërs navigeerden al met behulp van de sterren.

Transcript of DE GEBOORTE VAN DE NIEUWE ZON - filosofischbezien.nl · de zoon van Geb, de god van de aarde, en...

I

DE GEBOORTE VAN DE NIEUWE ZON

De zon met zijn scheppende kracht Egypte, mestkever Ammon-ra Amenhotep III Grafische symbool van de zon, assenkruis Von Däneken Meer dan 10.000 vc is de geschiedenis verrijkt met rotstekenin-gen die respect en aanbidding tonen voor de zon. Denk aan de rotstekeningen waarbij een menselijk hoofd omgeven wordt door een stralenkrans. Von Däniken zag deze afbeeldingen als bewijs dat de goden kosmonauten waren. Later bleek dat onzin te zijn hoewel in de bijbel een zeer gedetailleerd verslag van een raketlanding wordt gegeven. Dat de mens de zon aanbad is goed te begrijpen want iedere morgen als de zon opkomt, brengt hij licht, warmte en veiligheid. Zonder hem, begrepen deze oude culturen, zouden gewassen niet groei-en en zou het leven niet kunnen voortbestaan. Onze planeet zou in het geheel niet leefbaar zijn. De-ze realiteit maakt de zon tot meest aanbeden object ooit. Het ligt dan ook voor de hand dat men aan de zon scheppende of goddelijke krachten toekende. Egypte In Egypte werd de scarabee of mestkever aanbeden. Hij maakt van mest een balletje dat vele malen groten is dan hijzelf en rolt dat naar zijn nest. De Egyptenaren waren ervan overtuigd dat er wel een hele grote mestkever moest bestaan die de zon van het oosten helemaal naar het westen kon rollen. De zonnecultus in Egypte kreeg gestalte in godheid Ammon-ra of re. Het was de farao Amenhotep III die in de 14e eeuw vc (beter v0 = voor het jaar 0) bepaalde dat er maar één god was. Het monothe-ïsme werd door hem ingevoerd. Het invoeren van het monotheïsme had uitsluitend een politieke reden. Een grafisch symbool van de zon is de cirkel met daarin het assenkruis. Het zonnerad of zonnekruis genoemd. Andere culturen zoals de Azteken, de Inca’s, de Kelten en vele anderen hadden een zonnecultus die bij de zonnewende hoogtij dagen vertoonde.

Osiris, geboren op 25 december, is een godheid uit de Agytpische mythologie. Hij was de zoon van Geb, de god van de aarde, en diens zuster Nuit of Noet, godin van de he-mel. Hij werd de eerste koning van het Oude Egypte. Zijn vrouw, tevens zijn zuster, was Isis. Met haar behoort hij tot de Enneade van Heliopolis. Zijn 'zoon' is Horus en zijn dochter Bastet. Volgens oude verhalen was Osiris uit de hemel gekomen en werd hij de eerste koning (farao) van Egypte.

De sterren Voorspellen Catalogiseren Verpersoonlijken in de zodiak Zo waren de ouden zich ook bewust van de sterren. Door de sterren te volgen, konden ze gebeurte-nissen herkennen en er op anticiperen. Zelfs over langere perioden zoals verduisteringen en volle manen. De Feniciërs navigeerden al met behulp van de sterren.

II

De Zodiak De ouden catalogiseerden hemelse groepen in wat we nu zonnestelsels noemen. De Zodiak of het zodiakkruis is een van de oudste modelbeelden uit de menselijke geschiedenis. Het laat zien hoe onze zon in een jaar de twaalf grootste zonnestelsels doorloopt. Het geeft tevens de twaalf maan-den, de vier seizoenen en de keerkringen weer. De term Zodiak stamt af van het feit, dat zonnestel-sels vergeleken worden, ofwel verpersoonlijkt werden, met figuren of dieren. Met andere woorden: vroegere culturen volgden niet alleen de zon en de sterren, maar ze verpersoonlijkten deze met my-thes, vanwege hun bewegingen en hun relaties. Zon wordt God De zon, met zijn levenschenkende en behoedende functies, werd verpersoonlijkt met de ongeziene schepper of God. Gods zoon, het licht van de wereld. De behoeder van de mensheid. De 12 zonne-stelsels, vertegenwoordigen de bestemmingen van Gods zoon. Ze kregen namen, meestal namen uit de natuur, afgeleid van gebeurtenissen in de desbetreffende periode. Bijvoorbeeld Waterman, de waterdrager die de lenteregens brengt. Horus Maagd Isis, 25 december, Set 30e door Anap gedoopt Het licht, de waarheid, de gezalfde, Gods zoon Horus is de zonnegod van Egypte, uit ongeveer 3000 vc. Hij is de tot leven gekomen zon als een uit een serie van symbolische mythes over zonnebewe-gingen. Vanuit oude Egyptische hiërogliefen, weten we veel over de Zonne-messias. Zoals Horus, wat de zon of licht betekent, een vijand had, Set. Set was de personificatie van de duisternis of de nacht. Metaforisch won Horus elke morgen het gevecht van set. Terwijl ’s avonds set won van Horus en hem naar de onderwereld stuurde. Het is belangrijk te realiseren, dat donker ver-sus licht, of goed versus kwaad, een van de meest alomtegenwoordige mytho-logische twee-eenheden is die in veel godsdiensten voorkomt.

Grofweg gaat het verhaal van Horus als volgt: Horus is op 25 december geboren, uit een maagd, Isis Mary. Zijn geboorte werd vergezeld, door een ster in het oos-ten die drie koningen leidde naar de geboorteplek van de nieuwgeboren heiland. Op zijn 12e was hij al een uitbundige kindleraar. Op zijn 30e werd hij gedoopt door Anap en begon zijn geestelijke ambt vorm te geven. Horus had 12 discipelen met wie hij rondtrok. Hij verrichte wonderen zoals het helen van zieken en het lopen over water. Horus had aansprekende namen zoals: De Waarheid en het Licht, Gods gezalfde zoon, de Goede Herder, het lam van God en vele andere. Nadat hij was verraden door Typhon, werd Horus gekruisigd, lag drie dagen begraven en herrees. Denk in dit verband aan

de 10e kaart van de tarot. Daarop zie je de god Typhon afgebeeld naast het rad van fortuin dat een afspiegeling is van het zonnerad met de vier segmenten. De verwijzingen naar Horus, origineel of niet, lijken door te zijn gedruppeld in vele culturen want vele andere goden kennen dezelfde mytho-logische structuur.

En uw zuster komt tot U, verheugd in haar liefde voor U. U hebt gemeenschap met haar, uw zaad dringt haar binnen. Zij wordt zwanger in de vorm van Sopdet (de mor-genster Sothis = Sirius). Horus-Sopdet komt uit U voort in de vorm van Horus. U schept een geest die in hem woont in de naam Geest die woont in de god Djendru. Hij wreekt U in de naam van Horus, de zoon die zijn vader wreekt.

III

Attis 300 vc De Frygische Attis, (Griekenland) werd geboren uit de maagd Nana, op 25 december, werd gekrui-sigd, in een tombe gelegd en is na drie dagen herrezen. Hij leefde als schaapherder. Hij heeft zichzelf ontmand, stierf aan zijn verwonding en uit het bloed ontstond een altijd groen blijvende naaldboom. Krishna Krishna uit India, geboren uit de maagd Devaki. Een ster in het oosten kondigde zijn komst aan. Hij verrichtte wonderen met zijn discipelen en herrees na zijn dood. Dionysus De Griekse Dionysus, geboren uit een maagd op 25 december, was een reizende leraar, die wonde-ren verrichtte zoals het veranderen van water in wijn. Men noemde hem: de koning der koningen, gods enige ware zoon, de alfa en omega. Hij herrees na zijn dood. Hermes Hermes werd geboren uit een verhouding van de oppergod Zeus met de waternimf Maya. Hij was een halfgod en zijn taak was de wereld van de goden te verbinden met die van de mensen. Hij droeg laarzen met vleugeltjes om zich snel te kunnen verplaat-sen. (Denk in dat verband aan het wiel met de twee vleugeltjes dat vroeger op alle ANWB borden stond afgebeeld.) Mithra Hij was de Perzische god van de zon en van het goed, geboren uit een maagd op 25 december. Hij had 12 discipelen en verrichtte wonderen. Na zijn dood lag hij drie dagen begraven waarna hij herrees. Men noemde hem ook de waarheid, het licht enz. Interessant is dat de dag van aanbidding van Mithra, de zondag was. Jezus Hij werd geboren uit de maagd Maria, op 25 december in Bethlehem. Zijn komst werd aangekondigd door een ster in het oosten. Wiens pad door drie koningen werd gevolgd om de geboorteplek van hun heiland te vinden. Met 12 jaar was hij leraar, op zijn 30e werd hij gedoopt door Johannes de Doper. En begon zo zijn geestelijke ambt. Jezus had 12 apostelen met wie hij rondtrok, verrichtte wonderen, zoals helingen, op water lopen en doden opwekken. Men kende hem als de Koning der Koningen, de Zoon van God, het Licht van de Wereld, de alfa en de omega, het lam van God. Na het verraad van Judas, voor 30 zilverlingen, werd hij gekruisigd, in een tombe geplaatst waarna hij na 3 dagen herrees en opsteeg naar de hemel. Er zijn dus heel wat zonen van goden geweest die de mens versteld hebben doen staan van hun wonderbaarlijke vermogens. Bovenstaande opsomming is bepaald niet limitatief. Zie hiervoor Scheppingsmythen van R.J. Stewart. Interessant is het scheppingsverhaal van de oudste stam ter wereld, de Dogonstam in het tegen-woordige Malie. Hun denken vindt aansluiting bij dat van de Egyptenaren.

IV

De vragen Er zijn dus verschillende verlossers, uit verschillende perioden over de hele wereld die voldoen aan steeds dezelfde algemene karakteristieken. De vraag blijft, waarom die verwijzingen? Waarom baarde de moeder op 25 december? Waarom na drie dagen dood te zijn geweest een herrijzenis? Waarom 12 discipe-len als volgelingen? Laten we eens kijken naar de laatste messias-sen. Ster in het oosten = Sirius Allereerst is die geboortecyclus volledig astrologisch. De ster in het oosten is Sirius, de meest heldere ster die op 24 december in lijn staat met de 3 meest heldere sterren van de Orion constella-tie. Deze 3 heldere Orionsterren noemde men vroeger de drie koningen. De 3 meest heldere sterren en de grootste daarvan, Sirius, staan in een lijn en wijzen naar de zonsopgang op aarde op 25 december. Daarom volgden de drie koningen de ster in het oosten om de zonsopgang te zoeken, de geboorte van de zon. De Egyptische naam van Sirius was Soptet wat “zwangere vrouw” betekende. Maria Mythra, Budha’s moeder Maya, de moeder van Hermes de waternimf Maya virgo = huis van brood de symboliek van de korenaren

De maagd Maria is de constellatie Virgo, ook bekend als Virgo de Maagd. Virgo in het Latijn betekent immers Maagd. De oude grafi-sche voorstelling voor Virgo is de aangepaste M. Daarom beginnen de namen van de meeste maagden die een goddelijke zoon baarden met een M. Zoals Mythra, of Budha’s moeder Maya, de moeder van Hermes de waternimf Maya, de moeder van Jezus, Maria enz. Virgo was ook bekend als Huis van Brood en werd voorgesteld als een maagd, die een bos koren vasthoudt. Hier ligt een verband tus-sen de korenaren op de tarotkaart van de Keizerin. Zij betekent zwangerschap, vruchtbaarheid en kondigt de geboorte aan die in de volgende tarotkaart plaatsvindt. Dit huis van brood en het koren-symbool, vertegenwoordigen de maanden augustus en september, de oogstmaanden.

Bethlehem Bethlehem betekent letterlijk vertaald, huis van brood. Bethlehem verwijst dus naar de constellatie van Virgo, een plek aan de hemel en niet op aarde. 25 december de dood van de zon en de herrijzenis Herrijzenis, geboorte van de zon 21 december de langste nacht Het Zuiderkruis Romeinse kruis, heidense kruis- astrologisch symbool Pasen Nog een fenomeen dat plaatsvindt rond de 25e december, of de winterzonnewende. Van de zomer naar de winterzonnewende, worden de dagen korter en kouder. Vanaf het noordelijk halfrond, lijkt de zon zuidelijk te gaan en wordt hij kleiner een minder aanwezig. De dagen worden korter en de

V

groei in de natuur stopt bij het bereiken van de winterzonnewende. Dit verschijnsel was in de oud-heid het symbool van de dood. Het was de dood van de zon die stierf aan het (Zuider)kruis. (21 de-cember is de kortste dag en dus de langste nacht) De zon bewoog gedurende 6 maanden zuidwaarts naar zijn laagste punt aan de hemel. Hier gebeurt iets bijzonders. De zon gaat niet verder naar het zuiden, zo lijkt het tenminste 3 dagen lang. En gedu-rende die 3 dagen pauze, stijgt de zon op in nabijheid van het Zuidelijk kruis, de Kruisconstellatie, the crux. En daarna, op 25 december beweegt de zon één graad noordelijker, als teken voor langere da-gen, warmte en de komende lente. En daarom werd gezegd dat de zon 3 dagen dood was in het kruis, voordat hij herrees of werd herboren. Dit herrijzenisconcept ligt dus ten grondslag aan alle verhalen over zonen van goden die drie dagen na hun dood, het liefst als gevolg van een kruisiging zijn herrezen. Geen Romeins kruis Het is ook opvallend dat Jezus niet is gekruisigd aan een Romeins kruis maar aan het zogenaamde zonnekruis. (zie het tropeum) Terugkomend op het zodiakkruis, het figuratieve leven van de zon, was niet alleen een artistieke uiting of een instrument om de zon te volgen maar het was ook een heidens spiritueel symbool. Een versimpeling ziet er als volgt uit. Dit is van oorsprong geen christelijk symbool. Het is een hei-dense voorstelling van het zodiakale kruis. (Keltisch kruis). Kruisiging van Jezus, begraven - wachtpost De Romeinen gebruikten en ander kruis dan dat waaraan Jezus zou zijn gekruisigd. Een staande balk met daarop een dwarsligger. De Romeinen gebruikten de kruisiging als straf voor slaven, geminachte vijanden en criminelen. Kruisiging werd gezien als een zeer oneervolle wijze van sterven. Kruisiging was ook alleen "voorbehouden" aan niet-Romeinen. Mensen die een Romeinse achtergrond hadden werden nooit gekruisigd maar op een andere manier geëxecuteerd. Gekruisigden werden niet begra-ven hetgeen in die tijd verlies van de identiteit betekende. Het lichaam bleef aan het kruis hangen als voedsel voor honden en gieren. Om te voorkomen dat verwanten het lijk van het kruis zouden halen om het toch te begraven werd er altijd een wachtpost bij gezet. Het kruis waaraan Jezus zou zijn opgehangen bestond bij de Romeinen niet. Het verhaal over Jezus is dan ook niets anders dan een herhaling en een symbolische weergave van de dood van de zon aan het Zonnekruis of Keltische kruis. Dit verhaal kreeg gestalte in de bijbel door het verhaal van het ver-raad van Julius Caesar als voorbeeld te nemen. De overeenkomsten zijn talrijk. Hoofd in een kruis met een cirkel.

Gelet op het bovenstaande werd Jezus in vroege afbeeldingen altijd met zijn hoofd aan het kruis afgebeeld. Want Jezus is de zon. De zoon van god, het licht van de wereld de herrezen herder die terugkeert, zoals iedere morgen de zon ofwel de god die beschermt tegen de duisternis, wordt herboren. Komende door de wolken aan de hemel met zijn zonnestralen. (De doornenkroon is een symbool van de zonnestralen en tevens van de graskroon van Julius Caesar.) Pasen De herrijzenis van de zon werd echter niet gevierd voor de lente kwam, ofwel Pasen. Omdat de zon niet voordat de lente begon de duisternis overwon door langere dagen met daglicht. De revitaliserende kracht van de zon in de lente werd eerst later zichtbaar.

VI

12 discipelen De meest duidelijke astrologische symboliek rond Jezus en andere zonen van de zon betreft de 12 discipelen. Dat zijn de 12 sterrenbeelden van de Zodiak waarmee Jezus, als de zoon van de zon mee rondtrok. Het getal 12 komt veel voor in de Bijbel. (12 stammen, 12 zonen enz.) Tijdsperioden - astrologie 2150 jaar Het grote jaar = 25765 jaar Stier, Ram, Vissen, Waterman In de geschriften wordt vaak verwezen naar perioden in de tijd. Om het te begrijpen moeten we het fenomeen van de dag- en nachtwendingen onderzoeken. De oude Egyptenaren en de culturen daar-voor beseften dat elke 2150 jaar de zonsopgang in de lente in een ander teken van de zodiak begon. Dit heeft te maken met een kleine slingerbeweging die de aarde om zijn as maakt. Dat heet preces-sie, omdat de constellaties achteruit lopen. Deze verandering die de 12 tekens doorlopen duurt ongeveer 25765 jaar. Dit noemen we ook wel het grote jaar. De oude beschavingen wisten dit en beschouwden elke 2150 jaar als een periode. (age) van 3400 vc tot 2150 vc was er de periode van Taurus, de Stier. Van 2150 vc tot 1 nc, de periode van Aries, de Ram. Van 1 nc tot 2150 nc de periode van de Vissen, onze periode. En na 2150 begint er een nieuwe periode, die van de Waterman. Mozes 1400 vc Gouden kalf, einde van de stier, begin van de ram Elkaar doden Ramshoorn De Bijbel heeft het over een symbolische verandering in 3 peri-oden met een voorspelling voor een vierde. (in het oude testa-ment staat ergens: In het 4e geslacht zal de Messias komen) Volgens het oude testament, toen Mozes met de 10 geboden van de berg Sinai kwam was hij ontzet toen hij zag dat zijn men-sen een gouden kalf aanbaden. Hij vernielde de stenen geschrif-ten en beval zijn mensen elkaar te doden om zich te zuiveren. De meeste Bijbeldocenten hebben deze woorden geduid als een feit dat de Israëlieten een verkeerd symbool aanbaden. Tegenwoordig weten we dat de gouden stier, Taurus, de Stier is. Terwijl Mozes de nieuwe periode van Aries, de Ram voorstelde. Dat is waarom de joden vandaag de dag nog bij bepaalde gele-genheden op een ramshoorn blazen. Mozes vertegenwoordigt de nieuwe periode. Iedereen moest daarom de oude periode vergeten. Elkaar doden is daarvan het symbool. Andere godheden zoals Mythra kennen dit ook, een voorchriste-lijke god die de stier doodt is dezelfde symboliek. Indien het verhaal van Mozes op waarheid zou berusten, dan was het wel een grote sufferd om die stenen tafelen tegen de grond in stukken te gooien. Mozes is niets anders dan een herhaling van een oude geschiedenis. (Mozes = Manu = Minos enz… allen waren de wetgevers) Jezus, begin van de Vissen Vijf broden en twee vissen (samen 7) Twee visserslieden Man met de waterkruik Jezus is degene die ons naar de volgende periode leidt, de periode van de Vissen. De vissensymboliek is overvloedig aanwezig in het nieuwe testament. Jezus voedt 5000 mensen met vijf broden en twee

VII

vissen. Als hij zijn ambt gaat uitoefenen in Galilea volgen hem twee visserslieden. Zie de vis die Chris-tenen achter op hun auto plakken. Weinigen weten wat het werkelijk betekent. Het is van oorsprong een heidens astrologisch symbool voor het koninkrijk van de zon in de vissenperiode. De geboorte-dag van Jezus is dan ook gelijk aan de start van deze periode. Waterman Jezus verdwenen? In Lucas 22:10 staat: Als Jezus door zijn discipelen gevraagd wordt waar het volgende lentefeest is na zijn vertrek, antwoordt Jezus: “kijk uit naar een man met een kan water als je de stad binnenkomt, volg hem in het huis dat hij binnengaat”. Dit geschrift is de meest onthullende van alle astrologische referenties. De man die een kan water draagt verwijst naar het teken Waterman, de waterdrager die altijd als een waterschenkende man wordt afgebeeld. Hij vertegenwoordigt de periode van die na de Vissen. En als de zon, Gods zoon Jezus, de periode van de Vissen verlaat betekent dit dan dat er grote veranderingen op komst zijn? Wordt ons in deze periode duidelijk dat Jezus slecht mythologie is? Stort de religie die op deze mythologie gebaseerd is aan het begin van die periode in om plaats te maken voor een wereldwijd inzicht dat uitzicht biedt op een periode van 1000 jaar vrede, zoals her-haaldelijk werd voorspeld? De schandalen in de katholieke kerk luiden immers al een totaal verval in. Het einde der tijden Aeon - periode

Er komt een einde der tijden. De tijd raakt op. De belangrijkste oorzaak voor deze opvatting komt uit Matheus 28:20, als Jezus zegt: “ik blijf bij jullie tot het einde van de wereld.” In de King James Bijbel is “wereld” een foute vertaling ge-bleken. Het gebruikte woord is “aeon” dat “pe-riode” betekent. Deze uitspraak zou dan kunnen betekenen: Ik blijf bij jullie tot het einde van deze periode. Het hele concept over het einde der tijden en het einde van de wereld is een fout

geïnterpreteerde astrologische allegorie. Betekent dit dat de figuur Jezus tot het watermantijdperk een rol blijft spelen? Een rol die dan uitgespeeld is? Het begint er aardig op te lijken. De naam Jezus (Gea-Zeus) Deze naam Jezus kwam in het gebied waar het joodse volk woonde niet voor. Het is een Griekse naam. Vermoedelijk een samentrekking van de namen Gea, de godin van de aarde en de oppergod Zeus. Dat werd Geazeus en later Jezus. Geboren uit de krachten van de hemel en de aarde. Iemand die opstond uit de dood en voor velen zichtbaar opsteeg naar de hemel en vele wonderen verrichtte zou toch zeker wel een plek in de geschiedenis verworven hebben. Dat is niet het geval, want na het wegen van al het bewijs dat voor zijn bestaan kan worden aangevoerd, is het nagenoeg uitgesloten dat de figuur, bekend als Jezus, ooit bestaan heeft. Noud van den Eerenbeemd formu-leerde het als volgt: “Jezus is nooit een figuur met een schoenmaat en een huisnummer geweest.” Zelfs de huidige paus trekt het bestaan van historische Jezus in twijfel. Het christelijk geloof Het christelijk geloof is een parodie op de aanbidding van de zon, waarbij men een man, Jezus ge-naamd, de plek van de zon laat innemen, waarbij hij aanbeden wordt, zoals oorspronkelijk de zon. Het christendom is niet gebaseerd op waarheid in de betekenis van feitelijke gebeurtenissen. Het is een Egyptisch-Romeins verhaal, doorverteld door een groep Hebreeërs. In realiteit was Jezus de zon-negod van een gnostische christelijke sekte. En zoals alle andere heidense goden, was hij een mythi-sche figuur. Veel later zag de politieke orde erop toe, dat de Jezusfiguur historie schreef, voor politie-ke en sociale controle. Een controle die nodig was om een poging te wagen om het ineenstorten van

VIII

het RR te voorkomen (476) De bijbel is geschreven in opdracht van keizer Constantijn in de periode 378 – 400) Jezus = Horus Daarnaast is de figuur Jezus als literair en astrologische hybride een expliciet plagiaat van de Egypti-sche zonnegod Horus. Men trof in Egypte 3500 jaar geleden ingehouwen in de muren van de Luxor tempel de afbeeldingen aan van zijn aangekondigde geboorte, de Onbevlekte Ontvangenis, de ge-boorte zelf en de aanbidding van Horus. De beelden beginnen met de aankondiging van de maagd Isis, dat ze Horus zal baren gevolgd door Neith. De heilige geest die haar zwanger maakt en dan de maagdelijke geboorte en de aanbidding. Exact gelijk aan de wonderbaarlijke verwekking van Jezus. In feite zijn de literaire gelijkenissen tussen het Egyptische geloof en het christelijke geloof verbluffend. En het plagiaat gaat door. Noach – Egypte – 2600 vc Het verhaal van Noach en zijn ark, komt direct uit de Egyptische traditie. Het beeld van de grote Zondvloed is alom tegenwoordig in de oude tijden met meer dan 200 verslagleggingen daarover, gedurende verschillen-de perioden. Men hoeft niet verder te zoeken naar een voorchristelijke bron dan het epos van Gilgamesh ge-schreven in 2600 vc. Dit verhaal spreekt over een zond-vloed bevolen door god, over een ark met geredde dieren en zelfs de vrijlating en terugkeer van een duif in overeenstemming met het Bijbelverhaal, naast vele andere overeenkomsten. Er wordt een onderscheid gemaakt tussen reine en onreine dieren. God heeft dus onreine dieren geschapen!! Hij had best wat nauwkeu-riger te werk kunnen gaan. Varkens zijn geen onreine dieren. Het eten van varkensvlees is af te raden omdat het varken te veel op de mens lijkt. Het eten van soortgenoten heeft tot gevolg dat er onder andere een dementia precox kan optreden of andere ziekten. Denk aan de gekkenkoeien ziekte. Volgens Steiner het gevolg van het eten van soortgenoten. Waarom heeft Noach ook twee muggen meegenomen? Mozes Sargon van Akkad 2250 vc Wetgever: Manou, Mises, Minos en Mozes. 10 geboden – Egyptisch dodenboek En dan nog het plagiaat bij het verhaal over Mozes. Over Mozes wordt verteld dat hij als baby in een rieten mandje de rivier op dreef om zo te ontsnappen aan kindermoord. Hij werd later gered door de koninklijke dochter en opgevoed als prins. In de tijd van Thoetmosis II. Het verhaal van de baby en het mandje stamt af van de mythe van Sargon van Akkad, uit rond 2250 vc. Sargon werd als baby in een rieten mandje gelegd en de rivier opgeduwd om zo kindermoord te voorkomen. Hij werd gered en opgevoed door Akki, een koninklijke vroedvrouw. Ook het verhaal van Mozes is dus duidelijk een geval van plagiaat. Wetgever Manou, Mises, Minos en Mozes. Mozes staat bekend als wetgever, de gever van de 10 geboden. Het geven van wetten van een god aan een profeet op een berg, is een oud motief. Mozes is gewoon een nieuwe wetgever in de lange rij van mythologische figuren. In India was Manou de grote wetgever. In Egypte had je Mises die stenen tabletten droeg met daar-op geschreven Gods wetten. Op Kreta ging Minos de berg Dikta op waar Zeus hem heilige wetten gaf.

IX

We zien dus: Manou, Mises, Minos en Mozes. Alle namen bestaan uit vijf letters en beginnen met een M. Allen hebben dezelfde functie. 10 geboden – Egyptisch dodenboek En wat de 10 geboden betreft, die zijn overgenomen uit Voorspelling 125 in het Egyptische doden-boek. Het “ik heb niet gestolen” uit het boek der doden werd, “Gij zult niet stelen”. “Ik heb niet ge-dood”, werd “Gij zult niet doden”. “Ik heb geen leugens verteld” werd “Gij zult niet tegen uw naasten vals getuigen” enz. Nog verder terug in de geschiedenis zal blijken dat deze wetten al waren opge-schreven door koning Isamur van Egypte. Aanvankelijk waren er 7 wetten. Later zijn het er 10 gewor-den. Egyptische basis In feite is de Egyptische religie te zien als de primaire basisvoor de joods-christelijke theologie. Dopen, leven na de dood, de dag des oordeels, maagdelijke geboorte, dood en wederopstanding, kruisiging, de ark des verbonds, besnijdenis, redding, de heilige communie, zondvloed, Pasen, Kerst-mis, lentefeest en nog veel meer heeft zijn oorsprong Egyptische ideeën die reeds bestonden ver voor het christendom en het jodendom. Justin Martyr, een van de eerste christelijke historici en verdediger van het christendom schreef: “Als wij zeggen dat Hij Jezus Christus onze leraar, verwekt werd zonder sexueel contact, werd gekruisigd, stierf, weer opstond en opsteeg naar de hemel, dan geloven wij niets anders dan wat jullie aanne-men over de zonen van Jupiter.” In een ander geschrift zegt hij: “Hij werd geboren uit een maagd, accepteer dit met wat je gelooft over Perseus.” Hij wist hoe dicht christendom en het heidense geloof bij elkaar lagen. 12.000 jaar De Bijbel is niets meer dan een theologische literaire hybride, net als alle andere mythologische reli-gies daarvoor. Het aspect van het doorgeven van bepaalde karaktereigenschappen, kan in het boek zelf gevonden worden. Oude testament geeft zelf herhaling aan In het oude testament staat het verhaal van Jozef. Hij was het prototype voor Jezus. Jozef werd net zoals Jezus op een wonderbaarlijke wijze geboren. Jozef was een van 12 broers, Jezus had 12 aposte-len. Jozef werd door zijn broers voor 20 zilverlingen verkocht, Jezus voor 30. (Reeds toen was er sprake van een aanzienlijke inflatie.) Broer Juda stelt en regelt de verkoop van Jozef voor. Judas lapte Jezus erbij. Jozef begon zijn werk op zijn 30e Jezus ook. Het valt niet te ontkennen dat hier sprake is van wel heel opvallende overeenkomsten. Weer het getal 12, Juda wordt Judas, 20 zilverlingen wer-den er 30. Melding in de geschiedenis Er is geen enkel Bijbels historisch bewijs, over een persoon, met de naam Jezus, de zoon van Maria, die rondtrok met 12 volgelingen, mensen helend enz. Er zijn verschillende historici die rond de Mid-dellandse zee leefden, tijdens of vlak na het veronderstelde leven van Jezus. Geen enkele geschied-schrijver heeft over iets over Jezus geschreven. Verdedigers van het bestaan van de historische Jezus proberen het tegendeel te bewijzen. Er wordt naar vier historici gewezen als bewijs voor het bestaan van Jezus. Pliny de Jonge, Suetonius en Tacitus, zijn de eerste drie. In al hun aantekeningen staan hoogstens een paar zinnen die wijzen naar de “Christ”, dat geen naam, maar een titel is. Het bete-kent: de gezalfde. De vierde bron is Josephus Flavius waarvan is bewezen dat het een vervalsing is. Deze vermelding door de Joodse geschiedschrijver, wordt aangevoerd als bewijs dat Jezus werkelijk bestaan heeft. Het gaat om de woorden "...de broer van Jezus die Christus wordt genoemd, ge-naamd Jacob...". De historicus heeft het over een broer van Jezus, die Jacob heet en in het jaar 62 met enkele anderen tot de dood door steniging was veroordeeld. Als argument om deze woorden als betrouwbaar te beschouwen wordt wel aangevoerd dat christelijke kopiisten nooit de uitdrukking "...Jezus die Christus genoemd wordt..." zouden hebben gebruikt. Onder wetenschappers heerst

X

echter de opvatting dat het zinsdeel -die de broer van Jezus wordt genoemd- later is toegevoegd door een christelijke kopiist. Jacobus is volgens het Nieuwe Testament een broer van Jezus die na zijn dood leider werd van de gemeente in Jeruzalem. De steniging van deze Jacobus wordt niet vermeld in het Nieuwe Testament. Een bewijs voor het bestaan van de historische figuur Jezus is er dus niet aan te ontlenen. Tegenwoordig is het dan ook eerder uitzondering dan regel dat er wordt geloofd in een historische figuur Jezus. Enkele gegevens uit de geschiedenis Enkele gegevens uit de geschiedenis die de onjuistheid van het heilige verhaal kunnen aantonen: Geen enkele Romeinse keizer heeft rond het begin van onze jaartelling een volkstelling gehouden. De laatste volkstelling werd gehouden in 28 vc. Het aantal inwoners was volgens de Romeinen 4.063.000. dat was merkwaardig omdat de telling in 69 vc een resultaat opleverde van 900.000. We-tenschappelijk onderzoek heeft laten zien dat het aantal inwoners van het RR tussen de 6 en 10 mil-joen moest liggen (6 miljoen vrije burgers en 4 miljoen slaven. Het aantal inwoners interesseerde deze keizers alleen maar om te kunnen bepalen hoeveel soldaten er geronseld konden worden. Hoe-veel joden er waren interesseerde de keizers nog minder. Het joodse volk werd zelfs niet als Romeins burger erkend, maar als zogenoemde perigrini, hetgeen “allochtoon” betekende. Dat had grote na-delen voor de joden omdat het ver ontwikkelde Romeinse recht niet op hen van toepassing was. Ze moesten het doen met het ius gentium in plaats van het ius civil, een rechtssysteem dat lang niet zo ontwikkeld was en, wanneer het een geschil tussen een Romeinse burger en een jood betrof, vaak in het nadeel van de perigrini werd uitgelegd. Het Romeinse recht kende geen systeem van wetten, maar was casuïstisch van structuur, met als gevolg dat er veel uit die periode werd opgetekend. Iede-re casus werd uitvoerig beschreven. Veel geschillen tussen overheid en burgers werden met de na-men van de betrokken partijen uitvoerig beschreven. In die vele geschriften komt de naam Jezus nergens voor. (Zie voor deze casuistiek Kaser Wubbe, het RR.) Na het wegen van alle gegevens voor het bewijs voor het bestaan van een historische Jezus, is de kans dat deze figuur bestaan heeft te verwaarlozen. De verhalen over zijn leven en dood zijn, zoals hierboven vermeld, naar alle waarschijnlijkheid een herhaling van de in Egypte levende geschiedenis van Horus. Zijn lijdensverhaal en dood komen nagenoeg geheel overeen met het verhaal van het verraad en dood van Julius Caesar. Zelfs de namen van de in het lijdensverhaal optredende figuran-ten zijn gelijk aan die in het verhaal over Julius Caesar. (Beiden zijn doodgestoken door een zekere Longinus enz. enz.) De verbreiding van het christendom Concilie van Nicea 325 In het jaar 325 riep keizer Constantijn het concilie van Nicea in Rome bijeen. Tijdens deze conventie werd de politiek gemotiveerde christelijke leer ingevoerd. Dat was belangrijk om aan een interne verdeeldheid van het Romeinse rijk een einde te maken. Er bestond een veelgodendom tegenover een monotheïstisch opvatting in het christendom. Het RR begon af te brokkelen als gevolg van ver-schillende oorzaken: 1. De militaire veiligheid nam af. De Goten, Visigoten en Vandalen vielen in het noorden en oosten het rijk aan. 2. De vruchtbaarheid van de bodem nam als gevolg van wanbeheer af en 3. Een gevoel van saamhorigheid was verdwenen. De Romeinen vertrouwden niet langer op hun goden die niets voor hen schenen te doen. Men hoopte deze saamhorigheid onder de bevolking te kunnen herstellen door een godsdienst in te stellen met één God. Het gebruikmaken van een nieuwe sekte was voor dat doel een uitstekende politieke zet. De noodzaak van het bestaan van een gevoel van saamhorigheid onder de bevolking werd in onze gebieden ook begrepen. Het christendom werd ook hier verbreid met het vuur en het zwaard. Denk alleen maar aan de activiteiten van koning Clovis. Wanneer je niet bereid was om christen te worden ging je kop eraf.

XI

Daarmee begon een lange periode van christelijk bloedvergieten en geestelijke fraude. De opvolgen-de 1600 jaar heeft het Vaticaan Europa in zijn politieke greep gehouden, ons leidend naar “blije” perioden, zoals de middeleeuwen. Met hoogtepunten zoals de kruistochten en de inquisitie. Het christendom, samen met andere theïstische geloofssystemen, is de grote fraude van deze periode. Het dient om de mensen los te maken van de natuurlijke wereld en van elkaar. Het ondersteunt blin-de gehoorzaamheid aan het gezag. Het verlicht de menselijke verantwoordelijkheid omdat god alles regelt. Verschrikkelijke misdaden kunnen zo gerechtvaardigd worden vanwege de bijdrage aan een hoger doel. Denk in het bijzonder aan de Heilige Oorlog en de kruistochten. De mythe en de macht En het meest belangrijke is dat het diegenen machtigt, die de waarheid kennen, maar die de mythe gebruiken om samenlevingen te beheersen. De religieuze mythe is het meest krachtige wapen ooit gecreëerd en dient als vruchtbare bodem waarop andere mythes kunnen bloeien. Een mythe is een idee dat, hoewel breed geloofd, in beginsel nooit op waarheid is gebaseerd. In een dieper besef, een religieus besef, dient een mythe als een oriënterend en mobiliserend verhaal voor mensen. De focus ligt niet op de relatie tussen het verhaal en de realiteit maar op zijn functie. Een verhaal werkt niet tenzij het als waarheid wordt gezien in een samenleving of land. Zie hiervoor de opvattin-gen van de filosoof Nietzsche over de functie van goed en kwaad. Alles draait volgens hem om de uitoefening van macht. Er komt geen debat op gang over het werkelijke ontstaan van het christendom en de waarheid over de figuur Jezus. Als sommigen het wagen een vraag te stellen naar het waarheidsgehalte van het “heilige verhaal”, willen de hoeders van het geloof niet met hen in debat gaan. Ze ignoreren ze, of beschuldigen ze van godslastering. Wetenschappelijke ontdekkingen die de waarheid mogelijk dichterbij kunnen brengen worden als onzin onder de tafel geschoven. Denk aan de koperen rollen die gevonden werden in Qumran waar-van is bewezen dat deze van Egyptische oorsprong waren. Ook deze gegevens verdwijnen onder een Vaticaans tapijt. De afbrokkelende macht Er is al een begin van een grote omwenteling zichtbaar. Zelfs kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders beginnen voorzichtig toe te geven dat er een kans bestaat dat de figuur Jezus geen mens van vlees en bloed is geweest. Natuurlijk weten ze dat al lang, maar het zou toch het ingooien van eigen ruiten betekenen wanneer je met een dergelijk feit naar buiten komt. De door historici gevonden parallellen tussen Jezus, de astrologische symboliek en de “oude goden” zoals Horus maken het bestaan van een figuur als Jezus nagenoeg onmogelijk. Het uiteindelijk door-prikken van de christelijke luchtbel zou wel eens die verwachte grote verandering in de wereldge-schiedenis kunnen betekenen. Er zou wel eens een heel interessante symbolische boodschap kunnen liggen in het feit dat de paus, voordat hij in 2009 de kerstmis kon opdragen, op zijn weg naar het altaar door een vrouw uit het publiek tegen de grond werd gewerkt. Misschien betekent dit voorval wel een voorbode van de val van de RK kerk. Een andere belangrijke factor voor het ineenschrompe-len van de macht van de kerk is het op grote schaal sek-sueel misbruiken van kinderen. Dit is echte witteboor-dencriminaliteit. Wanneer deze criminelen echt zouden geloven dat God alles zag, wist en zou beoordelen, dan kan het niet anders zijn dan dat zij ervan overtuigd wa-ren dat hij ook een pedofiel zou zijn. Hij heeft ons im-mers geschapen naar zijn beeld en gelijkenis!

XII

Het celibaat Het bestaan van het celibaat wordt aangegrepen om het deviante seksuele gedrag van de geestelijk-heid te verklaren. Het celibaat is pas definitief ingesteld bij het Concilie van Trente (1545 – 1563) dat een einde moest maken aan vele misstanden die er al in die tijd in de kerk bestonden zoals het ver-schijnsel van somonie. Pausen met buitenechtelijke kinderen was een heel normaal verschijnsel. (denk aan de Borgia’s) Van paus Johannes XII (955) is bekend dat hij hield van jagen, zowel op wild als op vrouwen. Het celibaat werd eerder ingevoerd door paus Leo (440 – 461) en Gregorius de Grote (590 – 604). Het werd echter met voeten getreden. Het celibaat is ingesteld omdat de kerk niet meer wilde dat de door de geestelijkheid bijeengegraaide vermogens na hun overlijden moesten worden verdeeld onder hun nakomelingen. De kerk wilde die vermogens behouden. Geld is tenslotte macht. In het creëren van een machtspositie is de kerk bui-tengewoon creatief geweest goed geslaagd. De kloosterorde van Clunie in Frankrijk was zo machtig en rijk dat de vorst in tijd van oorlog een beroep moest doen op deze orde die zelfs ridders te paard met personeel leverde.

Voor alle duidelijkheid hieronder enkele parallellen tussen de Christelijke en Egyptische systemen.

Drie seizoenen en vier maanden

Akhet

(overstroming)

Peret

(zaaitijd)

Shemu

(oogsttijd)

maand 1 Thoth Tybi Pachon

maand 2 Paophi Mechir Payni

maand 3 Hathyr Phamenoth Epiphi

maand 4 Choiakh Pharmuti Mesori

Toegevoegde dagen

De vijf 'toegevoegde' dagen of epagomenen werden beschouwd als de geboortedagen van enkele goden. De legende zegt dat deze dagen zelfs speciaal aan het jaar werden toegevoegd om deze ge-boortes mogelijk te maken. Ze werden als ongeluksdagen beschouwd. Vooral op de geboortedag van Seth kon maar beter niets ondernomen worden. De geboortedagen van de goden waren:

dag 1 Osiris dag 2 Isis dag 3 Seth dag 4 Nephtys dag 5 Horus de Oudere

XIII

Deze vijf dagen samen vormden de dertiende maand. Het was een ongelukkige periode, omdat het Nijlwater op zijn allerlaagste peil stond wat insectenplagen meebracht die zich samen met de koude noordenwind verplaatsten. Bovendien verkeerde iedere weldenkende Egyptenaar in bange afwach-ting of de ster Sopdet wel weer zou verschijnen en aldus de komst van de nieuwe vruchtbare Nijl-vloed aankondigen. Het bijgeloof rond het getal 13 zou toen al hebben bestaan.

Hoe kunnen we de bijbel zien. Volgens professor Van Praag is de bijbel doorspekt met pseudo-epigrafie. Het is immers onmogelijk dat Mozes zijn eigen dood geregistreerd heeft. Volgens Freud was Mozes geen jood, maar een Egyp-tenaar. In het boek Jesaja komen we in ieder geval twee, maar misschien wel drie profeten tegen.

Kritische tekstanalyse laat zien dat Salomo noch het Hooglied, noch de Spreuken, noch Prediker heeft geschreven. Volgens Van Praag is de bijbel zowel een mythe, sage, sprookje, legende als fabel. Het is een door fantasie uitgebreide volks-overlevering (sage), waarbij het gaat over goden (mythe) en het leven van een heilige (legende). Er komen bovennatuurlijke we-zens in de vorm van engelen (sprookje) en sprekende dieren zoals de ezel Biliam (fabel) in voor. De bijbel is een geheel van symboliek, geba-

seerd op de Egyptische mystiek (zie de afbeelding) en astrologie waarbij de numerologie een belang-rijke plaats inneemt. We hebben daar al veel voorbeelden van gezien. Iedere naam in de bijbel heeft een specifieke betekenis die gekoppeld is aan de getalswaarde van het woord. Kaïn / Abel, Davit / Goliath, Adam / Eva. Adam : Eva is als 10 : 16, (Adam staat tot Eva als 10 staat tot 16) dus als de gulden snede. Deze ver-houding zien we ook terug in de vorm van het christelijke kruis. YHVH = 10+5+6+5. De rib is de y die uit Adam wordt gehaald waardoor er voor HVH (uitgesproken als Geva) of Eva 16 over blijft. Denk bijvoorbeeld aan goed en kwaad, Meshiach en Nachash (de slang). Beide woorden hebben een getalswaarde van 358. Het verschil is dus 0. Een uitstekend voorbeeld van het gegeven dat de duali-teit slechts schijnbaar is. Alle denkbare tegenstellingen zullen omgekeerd evenredig in elkaar oplos-sen waardoor er 0, of niets overblijft. Nog een voorbeeld: Het woord Met = de dood en het kwaad. Het Hebreeuwse woord: Emet of Amet = waarheid. Dit begrip, een van de 72 namen van God = eenheid. Alef, Mem en Taw. Koppelt men de Alef, het getal 1, (= eenheid), los van de rest van het woord dan blijft er "Met" (= de dood) over. Het is tevens het symbool van het kwaad. Kwaad is dus niets anders dan het afgesneden zijn van de een-heid van de schepping. Als je de grote één, (niet de witgoedwinkel) los maakt van de schepping leidt dit tot de dood. Deze opvatting vind je ook terug in het taoïstische denken. Daar verstaat men onder zonde: zodanig handelen waardoor de eenheid of de kosmische orde wordt verstoord. Conclusie Gelet op het bovenstaande is een geheel andere kijk op religie in het algemeen en het christendom in het bijzonder gerechtvaardigd en zelfs onvermijdelijk. De geboorte van Jezus en vele andere zonen van goden is niets anders dan een verpersoonlijking van de geboorte van de nieuwe zon. Het chris-tendom heeft zijn geloofwaardigheid in de ogen van velen al lang verloren. Het is dan ook niet ver-wonderlijk dat er steeds meer over wordt gepubliceerd. Denk aan de film Zeitgeist die een duidelijke en goed gemotiveerde zienswijze op religie geeft. Van een personage in de hemel die van ons houdt blijft niet veel over. Vooral interessant is de vraag of het ineenstorten van de macht van de grootste op religie gebaseerde bolwerken kan leiden tot een wereld waarin meer verdraagzaamheid en een-heid zal bestaan. Misschien staan we na de ineenstorting van dit bolwerk aan het begin van de

XIV

meermaals voorspelde periode van 1000 jaar vrede. Zie voor de wantoestanden die geheel aan het christendom zijn te wijten: Schoon schip binnen het christendom door Don Cupitt en God, geloof, geweld met als ondertitel: Vrede op aarde voor de mensen van goede wil? Door Guido Hayen. In dit boek staat de vraag centraal: “Is religie de oorzaak van oorlog en geweld of wordt religie misbruikt voor machtsvergroting en daarmee voor oorlog en geweld? Wellicht beide?” PS: Zo kan het ook zijn geweest: God schiep de ezel en zei tegen hem: Je bent een ezel. Je moet ononderbroken van de morgen tot de avond werken en zware dingen op je rug dragen. Je zult gras eten en niet zeer intelligent zijn. Je zult 50 jaar leven. Daarop antwoordde de ezel: 50 jaar zo te leven is te veel, geef me a.u.b niet meer dan 30 jaar. En het was zo ! Toen schiep God de hond en sprak tegen hem: Je bent een hond. Je zult over de goederen van de mensen waken en hun trouwste vriend zijn. Je zult eten, wat de mensen hebben overgelaten en 25 jaar leven. De hond antwoordde: God , 25 jaar zo te leven is te veel. A.u.b. niet meer dan 10 jaar. En het was zo ! Toen schiep God de aap en sprak met hem: Je bent een aap. Je zal van boom tot boom zwaaien en je gedragen als een idioot. Je zal grappig zijn en je zal 20 jaar leven. De aap sprak: God, 20 jaar als clown in de wereld te leven is te lang. A.u.b. geef me niet meer dan 10 jaar. En het was zo !

Tenslotte schiep God de man, en sprak met hem: Je bent een man, het enige rationele levende wezen, dat de aarde bewonen zal. Je zal je intelligentie benutten, om anderen als jouw onderdanen te maken, je zal de aarde beheren en voor 20 jaar leven. Daarop sprak de man: God, man te zijn voor slechts 20 jaar is niet genoeg. Geef me a.u.b. de 20 jaar die de ezel niet wilde, de 15 van de hond en de 10 van de aap.

En zo komt het, dat de man 20 jaar als man leeft, vervolgens trouwt en kinderen krijgt, waardoor hij 20 jaar moet werken als een ezel en zware lasten draagt, 15 jaar als een hond het huis

XV

bewaakt en eet wat de familie overlaat en tenslotte nog 10 jaar de aap uithangt, zich daarbij gedraagt als een idioot en de clown speelt voor zijn kleinkinderen.

EN ZO IS HET ! ! !