We bevinden ons in de vroegere havenbuurt Muide-Meulestede. Deze buurt vormt eigenlijk een schierei-land, dat langs de ene kant vasthangt aan de stad en langs de andere kant uitmondt in de haven. Leegstaan-de panden en verouderde industriële installaties geven de buurt een nostalgische én verloederde aanblik.

De ontwikkeling van deze wijk verliep lange tijd paral-lel met de evoluties in de scheepvaart. In de negen-tiende eeuw vormden de pas gegraven dokken een aantrekkingspool voor de ontluikende industrie en de daarbij horende arbeiderswijken. In de jaren zeventig van de vorige eeuw trok die industrie echter noord-waarts richting Kanaalzone, naar grotere en diepere dokken. Op de terreinen rond de dokken vestigden zich grote handelszaken en niet-watergebonden indu-strie, terwijl het schippersleven uit de buurt verdween.

Door de veranderende economische omstandigheden geraakte de buurt steeds meer in verval. Wie kon, trok er weg. Tot diep in de jaren tachtig gingen de arbei-dershuisjes in en rond de Muide door voor de meest verwaarloosde woningen van Gent. Eén toilet voor 25 huizen en een open riolering voor de deur, zo zag het er nog niet zo lang geleden uit. Anno 2004 leven er ruwweg vier sociale groepen met en naast elkaar. De autochtone Muidenaars: schippers aan wal, (voor-malige) havenarbeiders en de jongere generatie die daaruit is voortgekomen. De immigranten van Turkse origine maken 200 van de 3200 gezinnen uit. De laat-ste tien jaar zijn er nog andere nieuwkomers opgedo-ken: jonge middenklasse gezinnen en Oost-Europese inwijkelingen.

Dit pand situeert zich in het centrum van het schierei-land en was vroeger een opslagplaats van vlas, later van margarine. Het is casco gekocht, dwz dat alle lei-dingen voor de nutsvoorzieningen er lagen maar voor de rest was de kubus leeg. Ideaal om een compleet eigenzinnig ontwerp te creëren dat zowel functionele als architectonische waarde heeft.

De Blauwe Peer is een corporate design bureau dat zoekt naar een identiteit voor ondernemingen. Die zoektocht vertaalt zich in toepassingen zoals huisstijl-documenten, folders, websites, radiospots, mailings, advertenties,… kortom alle middelen om een bedrijfs-boodschap of -product naar de buitenwereld over te brengen. Om al die toepassingen te stroomlijnen, ont-werpt De Blauwe Peer een uniforme stijl, die wordt gekoppeld aan de missie van het bedrijf. De visie van de Blauwe Peer rond haar eigen communicatie is ‘ver-wondering’ scheppen. De ervaring leert ons dat de naam De Blauwe Peer gecombineerd met het logo, een rode citroen, een hoog weerhaakgehalte heeft. Het begrip verwondering vormt dus de ‘kapstok’ van De Blauwe Peer. Vandaar dat ook het ontwerp van het gebouw over verwondering gaat.

Het meubilair is een grote sokkel met daarop 3 zwarte volumes en daarop 1 groot rood volume. De techni-sche voorzieningen (kabels, elektrische verwarming, etc...) zijn in de volumes verwerkt. De verwarming zorgt voor plaatselijke stralingswarmte en komt uit Scandi-navië overgewaaid. Hoewel er dus elektrisch wordt verwarmd, ligt de kostprijs heel dicht in de buurt van de klassieke gasverwarming. Aangezien grafische vormgeving een voornamelijk zittend beroep is, werd bewust gezocht naar een architectuur die weining doorgang biedt en tot beweging dwingt. Vervelend misschien, maar zeker goed voor de conditie.

Aan de bestaande loftruimte werd niet geraakt. Slechts één keer wordt afgeweken van dit prin-cipe: op de rechterzijwand werd tussen de bakste-nen pilasters, behangpapier geplakt met daarop drie uitvergrote teksten: uittreksels uit ‘Also sprach Zarathustra’. De teksten zijn op het eerste gezicht onleesbaar. Maar schijn bedriegt: wie in de spiegel-deuren kijkt van de werkstations, leest mee over de schouder van Nietzsche. Als de bespiegelde deuren van de gemeenschappelijke zuilen worden open-getrokken, opent zich de werkruimte voor printers, scanners, papieropslag- en spuitruimte. De achter-liggende kastwand kan horizontaal openklappen zodat er terug contact is met het creatieplatform: in totaal drie zwarte volumes, die opzettelijk breed zijn gemaakt waardoor de grafici tegenover mekaar op eenzelfde volume kunnen werken. Voor creatie is overleg immers van cruciaal belang.

In het creatieplatvorm zijn 3 grote lichtbakken ver-werkt. Hierin zitten zowel blauwe als witte Tl-lam-pen, wit om te kunnen doorlichten bij het maken van maquettes, blauw als derde kleur naast rood en zwart. Deze kleuren zijn bewust gekozen. Bij het ontwerpen dienen de kleuren op het schem zo re-alistisch mogelijk te zijn. Door de zwarte meubels worden reflecties van de omgeving tegengehou-den. Het rode meubelstuk is een ruimte waarbij het creatief proces wordt gestimuleerd. Rood trekt aan maar stoot tergelijkertijd ook vlug af. De ideëen worden over het algemeen in versneld tempo aan-gewakkerd door het rood. In deze meditatieruimte is telefoneren verboden. Hier kan de graficus in alle rust grafische boeken inkijken.Ook de klant wordt bij dit proces betrokken. Cen-traal in de rode kamer staat de ambachtelijke tafel met zware gekruiste tafelpoten. Het tafelblad is de helft vernist en wordt als clean desk beschouwd voor het presenteren van de werken. De andere helft staat in contrast en is chaotisch. Hierop wordt het manueel illustratiewerk gemaakt. Zo krijgt de klant voeling met de creatieve wereld. De wanden van de rode atelierruimte worden ener-zijds gevormd door ingewerkte archiefkasten, an-derzijds door 27 beglaasde bakken. Alle bakken zijn strikt opgebouwd volgens de door de modulor van Le Corbusier gedicteerde verhoudingen. Som-mige zijn piepklein, anderen zijn groot genoeg om erin te gaan staan.

Onder het rood volume werd een half open ruimte gemaakt. Hier zijn de tafels, die een verlengde vor-men van de tafels van het creatieplatform , smaller. De smalle tafels worden afgebakend door links 3 ar-chiefkasten, rechts door 3 toiletten en een keuken-tje. Door deze constructie onstaat er een avenue die wat meer privacy biedt maar toch nog voldoende voeling houdt met het creatieplatform. Hier worden de krijtlijnen van de Blauwe Peer getekend.

Algemeen kunnen we zeggen dat het meubilair structureert. Het meublair wordt geleidelijk ruimte: tafel wordt kast, kast wordt open werkruimte, werk-ruimte wordt toilet of keuken. Net onder de bestaan-de plafondstructuur vormt een raster (van ongeveer 1 meter bij 1 meter) van blauwe peren (lampen) een soort verlaagd plafond. Een eind lager hangen, ver-deeld volgens hetzelfde raster, witte peren die de basisverlichting voor de ruimte verzorgen.

De architect is Wim Cuyvers.