Dames en Heren,

Wij schrijven 1593. Rotterdam is gegroeid van een eenvoudige

nederzetting van schippers en vissers aan de oevers van

Rotte en Maas, tot een echte stad.

De beoefenaren van het medische beroep, medicinae doctores

en chirurgijns, zijn dan al meer dan een eeuw verenigd in

een gilde dat tot schutspatronen de Heiligen Cosmas en

Damianus heeft gekozen.

Uit een uitvoerige ordonnantie van 1593 op het gilde blijkt

al dat de overheid een zekere specialisatie onder de heel-

meesters nastreeft.

Wij lezen namelijk:

"Dat van nu voortaen geen meesters hem onderwinnende het sniden vande Steen ofte ruptueren ofte Cata-rackten te wercken, binnen deser Stede ( ) dan by expresse Consent vanden Burgemeesteren ( )"

Alle aspirant-heelmeesters waren gehouden hun vakbekwaamheid,

zeker in een speciaal interessegebied, te laten beoordelen,

onder toezicht van de Stadsdoctoren, door de Hoofdlieden van

het chirurgijnsgilde:

"oft sy tot sulckx te doen bekwaem syn ofte niet ... "

Wilde men dus naast het 'gewone ' chirurgijnshandwerk zoal s

het aderlaten en de wondbehandeling, voor het uitvoeren van

speciale ingrepen, bijv. het steken van de staar, bevoegd

worden verklaard, dan verlangde de overheid daarvoor be-

wijzen van bijzondere bekwaamheid.

De overheid moest wel ten aanzien van de kwaliteitsbewaking

voortdurend diligent blijven , omdat - ondanks vigerende

keuren - de bevolking vaak bezocht werd door randfiguren,

fraai uitgedoste kwakzalvers en andere beunhazen. Zij werden

officieel alleen geduld op de jaar- en weekmarkten. Natuur-

lijk gaven zij zich uit voor oogspecialist. Echter, na het

vertonen van hun kundigheden , maakten zij zich meestal snel

uit de voeten, waarbij deze ophthalmisten - zoals zij zich

noemden - niet zelden een spoor van blindheid onder de

bevolking achterlieten .

"dat de goed e ende eenvoudige ingesetene der stede grootelix geabuseert wer den door eenige personen , hen uytgevende voor steen ende breucksnyders , ophthal-misten, ende and ere quacksalvers ( Ende dat by experi entie bevonden wert dat de voorseyde personen in de voorgemelde ~onsten gansch onervaren ( ) syn. "

Er werd dan ook bepaa l d

"Dat van nu voor taen niemant wie hy sy t' sy man ofte vrouwe persoon ( I he m ver vor deren sal het stuck van ( ) de Ophthalmie binnen deser St ede ( ) te onder-winden , ( I a l vor en by de ordinaris doctor en, ende hooftmans vant Chir u r gyns gilde int stuck van syne conste, ( ) geexamineert ( ) ende ( ) vereregen sal hebben acte van admi ssie omme syn voor seyde const e binnen desen stede te mogen exerceren ( )"

Deze bepaling moest nog eens in 1717 worden herhaald, toen

de magistraat verordonneerde , dat

Q! J J :11 :11 :1J . .laitmant (al bmnogm ttnige operatien tt erer::::

ttnn 1 ban 01ammn 1 cat~amn ligtm 1 Uilf~:::: ntonom fll!lOtn 1 ;25o~ft af -fttttn 1 b~ruk 1 of flten-fnpocn 1 of eenige mtllrrtl nog ile~rgen.tt monner-bcrom 1 upcktn.m 1 of b~itbm am te fincn 1 upt te bangeul Dm te ll1agcn I Df upt te flroopen 1 tm 3!!. alboten.tt ban toe bp bt~mm m;urg~m ;p_ geabmittem:.

Dit alles was ook wel nodig, omdat - ondanks de gewoonlijk

slechte resultaten - de bevolking zich toch vaak wendde t ot

rondtrekkende, niet-gekwalificeerde oogmeesters:

Maar ook de geneesheren, de Medicinae Doctores, hielden zich

met het genezen van oogkwalen bezig. I n de Amsterdamsche

Courant van 13 Mey 1721 kondigt Johan van Duren,

"vermaard Medicus, (die) v eele elendige menschen in de 30 jaren (heeft) gecureert",

de oprichting aan

"op een p l aysant Huys en Tuyn, genaemt Cingelshoek, gelegen op de Stads Cingel , even buyten de Goudse Poort, (van) heerlyke Baden der Medicynen op de Duytse Manier ... van Bloemen , Kruyden en gedestilleerde Wateren, ten dienste van alle miserabel e e n ellendi ge menschen, (in staat om) alle pyn en lammigheyd in de leeden, op-krimpinge der zenuwen, waterzugt en brakke waterachtige vogtigheden weg te neemen. Ook verdryft het de Hairworm, Douworm , Melaetsheyd, Lazery , .. . gescheurtheyd, r oede en graauwe Loop en velerley soorten van blindheyd, .. . "

Het getal van aandoeningen, te genezen door deze Baden , is

schier oneindig groot, met uitzondering van

De dokter heeft

"de Spaense Pokken , waer van wy niet willen gesproaken of gemoeyd zyn."

"verscheyde vertrekken gemonteert, om hooge en laege standspersoenen te logeeren, die bij hem gelieven te medicineeren."

Het is duidelijk dat in de 18de eeuw - althans volgens de

huidige maatstaven - de medische en chirurgische voorziening

van de Rotterdamse burgerij nog verre van optimaal was. Wel

vonden gekwalificeerde oogmeesters van elders - na toestem-

ming van de overheid - vaak voor korte tijd empl ooi in onze

stad. Zij kregen dan admissie om voor een periode van enkele

weken of maanden de oogheelkundige practijk u i t te oefenen.

Zo vroeg en kreeg de in zijn tijd beroemde steen- en staar-

snijder Mr. Johan Herman Franken , in 1737 admissie om enkele

maanden in Rotterdam te practiseren.

Maar in de vele periodes van schaarste aan specialisten,

bleef Rotterdam vanzel fsprekend een werkterrein voor reizende

oogmeesters . De meesten van hen kwamen uit Frankrijk .

Dankzij de fraaie titel s waarmee zij zich u itdosten, kregen

zij gemakkelijk het vertrouwen van de burgerij, ook al wist

men weinig of niets van hen af. Hoe ongeloofwaar dig dit ook

klinkt, deze toestand is tot in de 19de eeuw b l ijven bestaan .

Vaak kondigden deze lieden hun komst per advertentie in de

krant aan . Op 1 december 1770 bijvoorbeeld, meldde een

adver tentie in de Rotterd~~sche Courant de komst van een

z ekere Mr. Hilmer .

" De Professor Hilmer, continueerd met een alleruitmuntendst succes zyne Operatien aan een groot getal blinde menschen , welke hij met e e n verwonderenswaardige bekwaamheid behandel d: hij is gelogeerd in het Zwynshoofd, te Rotterdam."

En wat te denken van:

"Hofraad Conti, Oculist van Hare K.K. Majesteit en Lector van Saxen",

die te consulteren is, blijkens een advertentie in de

Rotterdarnsche Courant van 10 oktober 1778, ten huize van

Baarling, koekebakker op de Kaasmarkt, en die

"in het byzyn en tot groote voldoening van de Reeren Professoren, Doctoren en Chirurgyns dezer Stad, den 8 dezer eene Vrouw van de Cataract met het gewenscht succes (heeft) geopereerd."

De Hofraad kon ook

genezen.

"de Inflammatien, Vlekken, Zinkingen en veel andere Qualen in de Oogen"

Het is overigens best te begrijpen, dat de blinde of slecht-

ziende poorter zich aan dergelijke figuren toevertrouwde;

per slot van rekening ontbrak iedere officile opleiding tot

oogmeester, laat staan een Specialisten Regis~ratie Commissie.

Iedereen, die het vak wilde leren, moest zelf maar zorgen om

als leerknecht in dienst te komen bij een chirurgijn, die op

oogheelkundig terrein al een zekere reputatie had opgebouwd.

Het was daarbij zaak, de kunst van de meester af te kijken~

Verscheidene acten die betrekking hebben op een meester-

gezel-overeenkomst zijn door de eeuwen heen bewaard gebleven.

Zo beloofde in 1588 Mr. Frederick Wagenaar, chirurgijn, bij

notarile acte, aan Lambrecht Persoons, tegen beloning

"naar syn beste vermogen ende met alder diligentie volcoernelick te l eeren ende te instrueren ( ) in alle tgene het manuaal en de wetenschap der oogengenesingen ( ) aangaat."

'~7 ; ' "'"'-'-; .)..l-$.-'""o~~..,,-,~- ~~--~"-.! ,..."_:,_ r--1>{;' '*'\... ... . ~ ... ~-, ' , "d""\ J 'K\.,:\.. il -J'-~'"'_,'f'- f' - ' ?C"".,.p,.,-~1).....':......._

.........,, ,"4~ ~ w.Q!~ ~?:~;'.:; , ~-~ , ,_.; !\'"' ..... ~ ... ~iff-~ ~~~~pG' /"'~ ... ~ ~~.&..,__ _S?-~\'C~ .....,: ~- " ~- ~ "".,__~ ,.....,.: ,." ..... / -f'~ .se.,.o \dl~. ~ ~ ,_ ~ .

v ~}~~ -e:::i!v;.lm~~j}"~ /

~~'- ~" L" 17 -~ -~~~~-:r-~ y~ ,,.,.,~),L f!-;~

~~:~

.. / - ~. V ' . .. -

Maar zelfs voor de gekwalificeerde chirurgijns, die in de

l oop der jaren veel ervaring in de oogheelkunde hadden op-

gedaan, en op grond hiervan een officile erkenni ng als oog-

meester zochten te verkrijgen , lukte het menigmaal niet zich

als specialist-oogmeester t e vestigen .

Zo wendde Mr. Gerard Wezem zich in 1692 met een request tot

Burgemeesteren van Rotterdam om offic iel te worden toege-

l aten a ls oogmeester . Hij voerde daartoe aan dat ook zijn

voorouders de kunst al beoef enden en hij vroeg Burgerneesteren

het chirurgijnsgilde op te d r agen , hem niet langer tegen te

. werken

"in de konste van het helpen van blinde luyden ( ) tot genesinge van dewelke geen Chir urgyn te passe komt . "

Het stadsbestuur gaf het verzoek ter advies door aan Doctoren

en Hoofdlieden van het Chirurgijnsgilde, die het verzoek af-

wezen, zich beroepende op artikel 23 van hun ordonnantie,

daarbij stellende

"dat dit werck geen onkundige behoort toe vertrout te wesen"!

De stadsarmen waren in de 17de en 18de eeuw aangewezen op de

hulp van stadsoculisten- d.w.z.: oogmeesters, door de over-

heid tegen een vast salaris aangesteld .

Aangezien stadsoculisten binnen hun eigen woonplaats vaak