Het seizoen 2008 – 2009 van Dalfsen B1

By Steve Oosterkamp ©

Inhoud:

1. De transfers; 3

over het grote geld en valse contracten.

2. De voorbereiding; 4

over monsterscores en bekersucces.

3. De start van de competitie; 5

over nederlagen en kwade supporters.

4. Oktober / november; 6

over agressie en de ommekeer.

5. November / december; 7

over het grote geld en valse contracten.

6. De winterstop; 8

over faillissementen en transfers.

7. Hervatting van de competitie; 10

over anonieme geldschieters en een teleurstellende reeks.

8. Maart / april; 11

over onverwachte nederlagen en pogingen tot ommekeer.

9. De ontknoping nadert; 12

over de terugkerende vorm en het vernederen van de buren.

10. Seizoensafsluiting; 14

over stunten tegen de kampioen en de uitreiking van de awards.

Deel 1: De transfers; over het grote geld en valse contracten.

Midden augustus 2008. Een nieuw seizoen staat voor de deur, en Dalfsen B1 is ambitieus. De

doelstellingen zijn verhoogd, de roodgele trots wil dit jaar serieus mee gaan doen in de bovenste

regionen van de 2e klasse E Oost.

In de transferperiode hebben er zoals gebruikelijk een aantal verschuivingen binnen de selectie

plaatsgevonden. Trainer Ronald Kooyman was na zijn derde teleurstellende seizoen op rij ontslagen,

en zijn assistent Richard Jansen toonde zich solidair en pakte eveneens zijn koffers. Na lang

onderhandelen werden Tim Bergman en Fernandez Pruik aangesteld als opvolgers. Techniektrainer

Sander Volkerink werd behouden voor de maandagavond, en Wim Kamphuis werd aangesteld als

nieuwe trainer voor de woensdagavond.

Naast de nieuwe gezichten in de technische staf stapten er op de jaarlijkse open dag ook een aantal

nieuwe spelers uit de helikopter. Aanvallers Willem te Wierik en Luc van der Vegt kwamen

transfervrij over van C1, en in de achterhoede werden Stefan Bredewold en Jelle Boerstra vastgelegd.

Waar de pers lovend reageerde op deze aankopen, vroeg de trouwe aanhang van de club zich al snel

af of deze nieuwelingen de leegte die de vertrokken spelers achter zich lieten wel zouden kunnen

opvullen. Want wat zouden de gevolgen zijn van het vertrek van Nick Eshuis, Tom van Emmen, Tim

Jansen of Lorkeers, Kars Boersma, Robin Soepboer en Jaap-Jan Zwart?

Positief nieuws was dat het kanon van Dalfsen, Jorrit Jansen zijn aflopende contract met één jaar

verlengde, evenals Erik Koedijk, Steve Oosterkamp, Hayo de Haan, Mathijs Linders, stormram Dennis

Zwienenberg en doelman Coen Scheperboer. Op een speciaal belegde persconferentie maakte

aanvoerder Stefan Jansen of Lorkeers bekend dat hij ondanks de transfergeruchten het seizoen zou

afmaken bij Dalfsen B1, een week later echter stond zijn handtekening onder een driejarig contract

bij Dalfsen A1. Het kan raar lopen in de voetballerij die tegenwoordig geregeerd wordt door

zaakwaarnemers en clubs met het grote geld.

Deel 2: De voorbereiding; over monsterscores en bekersucces.

Ondanks alle rumoer op de transfermarkt werkte de selectie van Tim Bergman in alle rust toe naar de

start van de competitie. Onder luid gejuich van vele duizenden toeschouwers werd op 18 augustus

de eerste training afgewerkt. Drie dagen later stond de eerste oefenwedstrijd op het programma,

USV uit Nieuwleusen werd eenvoudig aan de kant geschoven: 9-0. Opvallend was het doelpunt van

C1-speler Tom Hultink, die vanaf dat moment full-time mee zou gaan trainen met de selectie van B1.

Ook onderdeel van de voorbereiding waren de twee bekerwedstrijden. Eerst werd er op bezoek bij

DETO B1 met 0-1 gewonnen, later bleek dit het laatste duel in dienst van B1 te zijn van aanvoerder

Stefan Jansen of Lorkeers. Ook de tweede poulewedstrijd werd gewonnen, Heino B2 kwam duidelijk

te kort: 2-4. Na deze twee overwinningen was plaatsing voor de kwartfinales een feit, de

supportersshirts met de tekst “Cupfighter!” werden gedrukt.

De conditie was inmiddels op peil, bij de meeste spelers althans, en aan het einde van de

voorbereiding werd bekend gemaakt dat van Dennis Zwienenberg voor het derde seizoen op rij de

meeste shirts verkocht zijn. De opbrengst ging uiteraard in de pot, Dalfsen B1 was klaar voor het

begin van de nieuwe competitie!

Deel 3: De start van de competitie; over nederlagen en kwade supporters.

Euforie alom in Dalfsen. De selectie was rond, maar misschien belangrijker nog was dat de financiën

allemaal prima in orde waren. Ondanks de opkomende crisis en het feit dat enkele andere clubs in de

2e klasse E wederom negatief in het nieuws kwamen vanwege de financiële problemen, had Dalfsen

B1 alles in orde. Mede dankzij het aanblijven van Dennis Zwienenberg, waarvan wederom enorm

veel shirts werden verkocht, en een stijging in de seizoenskaartverkoop van liefst 34% slaagde de

club erin een positief eigen vermogen te presenteren aan de aandeelhouders. Dit goede werk liet de

KNVB niet onopgemerkt voorbij gaan, en Dalfsen B1 werd ingedeeld in categorie 3, financieel

gezond.

Voorlopig dus niets te klagen voor de selectie en supporters, het seizoen kon beginnen. Op 13

september dan eindelijk de eerste competitiewedstrijd, en meteen maar een prachtig affiche:

Dalfsen B1 – Bergentheim B1, binnen een kwartier was dit duel uitverkocht. Zoals gebruikelijk kwam

Bergentheim met een selectie vol spelers die nog nooit gehoord van woorden als ‘techniek’ en ‘fair

play’, en ondanks de gemiddelde woordenschat van een 3-jarige en een vocabulaire die niet verder

reikt dan ‘SCHOPPUH’, was het Dalfsen dat na het laatste fluitsignaal met lege handen stond. De

groen-witte vrienden wonnen met 2-3. Een flinke domper, maar tijd om te treuren was er niet, want

zeven dagen later stond het duel met Dedemsvaart B1 op het programma.

Helaas waren de rood-gelen ook hier kansloos, op eigen veld werd met liefst 0-4 verloren. Onder een

hels fluitconcert droop de selectie af, excuses verwijzend naar de vele blessures konden de

supporters niet accepteren. De trainingen in de week na de blamage tegen Dedemsvaart verliepen

alles behalve rustig, zo moest Sander Volkerink zijn maandagavond training zelfs tijdelijk stoppuh,

nadat enkele tientallen boze fans uitleg eisten.

De onrust was terug binnen de club, supporters waren woedend, en wezen massaal naar het falende

transferbeleid. Tevergeefs werd een supportersactie opgezet om Robin Soepboer terug bij de

selectie te halen. De enige manier om de rust binnen de groep terug te halen was het halen van

resultaten.

Deel 4: Oktober / november; over agressie en de ommekeer.

De enige manier om de rust binnen de groep terug te halen was het halen van resultaten, en die

resultaten die kwamen er ook. De maanden oktober en november stonden in het teken van een

wonderbaarlijke ommekeer. Allereerst werd de gemeentelijke derby tegen Nieuwleusen B1 via

doelpunten van Luc van der Vegt, Steve Oosterkamp en tweemaal Erik Koedijk omgezet in een 1-4

overwinning, en een week later werd Heino B2 voor de tweede keer dit seizoen overtuigend aan de

kant gezet. In de beker wonnen de roodgelen met 2-4, in de competitie werd het liefst 4-0. Willem te

Wierik kroonde zich met twee doelpunten tot ‘man of the match’, Erik Koedijk en Luc van der Vegt

waren voor de tweede wedstrijd op rij trefzeker. Na een moeizame start van de competitie kon nu

wel gezegd worden dat het lek boven was.

Een week later echter ging het weer mis met de formatie van Tim Bergman, in Gramsbergen werd

met 2-0 verloren. Een nederlaag dus, iets waarvan de selectie en de technische staf al bijna vergeten

waren hoe dat voelde. Noemenswaardig was het afgekeurde doelpunt van Dalfsen B1. In de tweede

helft gaat de bal over de achterlijn, en krijgt Dalfsen een hoekschop. Deze wordt getrapt door Willem

te Wierik, en ingekopt door Hayo de Haan. Geldig doelpunt, 2-1, de spanning is terug. Ware het niet

dat daar de assistent-scheidsrechter, niet geheel neutraal, met zijn vlag in de lucht stond te zwaaien,

de bal zou achter zijn geweest. Helaas stond de scheidsrechter zelf volkomen verkeerd opgesteld, en

hij nam het signaal van zijn assistent over, doelpunt afgekeurd. De frustratie was groot bij de

meegereisde supporters, maar ook bij de spelers en de technische staf. Toen één van de aanwezige

journalisten na afloop van de wedstrijd aan assistent-trainer Fernandez Pruik vroeg wat zijn mening

was over het afgekeurde doelpunt verloor deze zijn zelfbeheersing. Twee dagen na het incident

maakte het bestuur van de club in een officiële persconferentie bekend dat Pruik op non-actief was

gesteld. Na twee weken niets van hem gehoord te hebben, iedereen vroeg zich af waar de

roemruchte assistent-trainer uithing, werd plotseling bekend gemaakt dat Fernandez Pruik weer

terug in genade was genomen. SV Dalfsen B1 beschikte niet over voldoende middelen om het nog

doorlopende contract van Pruik af te kopen, en hij kon weer terug in functie treden.

Onrust dus. Ondanks dat er in de laatste drie wedstrijden keurig zes punten werden gepakt, was het

één en al onrust binnen de club. Opvallend was dat de prestaties op het veld er totaal niet onder

leden, er werd zelfs een fraaie reeks neergezet, die begon met de overwinning op Hardenberg ’85 B1

(4-1). Een week later werd er gewonnen in Hardenberg, maar dan van HHC. Na een 0-0 ruststand

vloeiden de krachten bij de thuisploeg ver weg, en wist Dalfsen eenvoudig uit te lopen na een 0-3

overwinning. Doelpunt van de week kwam op naam van Steve Oosterkamp, die de solo’s van Zlatan

Ibrahimovic en Diego Maradona wist te combineren in één doelpunt. Nadat het feest uitgebreid was

gevierd werd ook Marienberg B1 aan de zegekar gebonden: 3-2. De doelpunten van Luc van der Vegt

en Erik Koedijk vielen in het niet bij de fenomenale 3-2 van Dennis Zwienenberg. Het aanstormende

talent wist met zijn rug te scoren, en het doelpunt ging de hele wereld over. Vijftien punten in zes

wedstrijden, Dalfsen B1 was terug in de strijd om de titel.

Deel 5: November / december; over de derby van Dalfsen en het trauma van Hellendoorn.

Na een serie van zes goede wedstrijden op rij liep Dalfsen B1 in Ommen weer eens tegen puntverlies

aan. Toch mag er tevreden worden teruggekeken op de 2-2 eindstand tegen het hooggeklasseerde

OZC, want in de wedstrijd tegen Marienberg van 15 november liep doelman Coen Scheperboer een

vervelende blessure op. Hij zou zo’n vier weken aan de kant blijven staan, veldspeler Jorrit Jansen

neemt tijdelijk zijn plaats onder de lat in. In Ommen was Luc van der Vegt tweemaal trefzeker, hij

maakte zijn vierde doelpunt in drie wedstrijden.

“Dalfsen B1 in vorm voor Klassieker”, was de kop van een paginagroot artikel in de Dalfser Courant

over de enige echte derby van Dalfsen. Twee keer per jaar mag het weer even gezegd worden: SVD-

ASC, dan wordt even vergeten dat de officiële namen Dalfsen en ASC ’62 zijn. Zoals verwacht was

deze wedstrijd binnen no-time uitverkocht, en in aanloop na de kraker gingen de toegangskaarten

voor torenhoge bedragen over het internet. Maandenlang leefden de supporters hier naar toe. Het

resultaat van de wedstrijd tegen de aartsrivaal zou het hele seizoen kunnen maken of breken. “Al

worden we laatste, als we deze winnen is het seizoen geslaagd!” Dat is hoe veel supporters van beide

kanten denken over de enige echte Klassieker van Nederland: 29 november, eindelijk was het zover.

Het beloofde een spannende pot op het scherpst van de snede te worden, maar dat werd het

uiteindelijk nooit. Op het veld was het niet te merken dat dit de wedstrijd van het jaar was, zeker niet

bij Dalfsen B1. De inzet ontbrak, voetballend werd rood-geel aan alle kanten afgetroefd door blauw-

wit. Na 80 minuten stond de onvoorstelbare uitslag van 2-5 op het scorebord. Verbijsterd bleven de

ontgoochelde supporters achter, terwijl de spelers van ASC feestend het veld afliepen. Wat een waar

spektakel had moeten worden eindigde in een deceptie.

Een mokerslag was het, een onvoorstelbare mentale dreun hadden de spelers van Dalfsen B1 te

verwerken gehad. Vanaf nu was het snakken naar de winterstop, maar eerst moest er nog gespeeld

worden tegen het laaggeklasseerde SCD ’83. Dat de nederlaag van vorige week tegen de buren zijn

effect niet had gemist was duidelijk vanaf minuut één, van het sprankelende combinatiespel van

enkele weken geleden was niets meer terug te zien. Ondanks doelpunten van Willem te Wierik en

Luc van der Vegt verloren de Dalfsenaren met 2-3.

De enige manier om de serie teleurstellende wedstrijden enigszins goed te maken was een

overwinning in de kwartfinale van de KNVB-beker. Daarvoor reisde de selectie af naar het veld waar

heel Dalfsen een trauma aan over heeft gehouden, het veld van VV Hellendoorn. Twee seizoenen

geleden werd hier in de halve finale van de KNVB-beker na strafschoppen verloren van datzelfde

Hellendoorn, op 20 december 2008 was de kans op revanche daar. Voor deze wedstrijd werd gebruik

gemaakt van een clausule in het contract van Stefan Jansen of Lorkeers, deze houdt in dat Dalfsen B1

gebruik kan maken van zijn diensten wanneer zijn huidige werkgever, Dalfsen A1, geen wedstrijd

hoeft te spelen. Onder gejuich van duizenden meegereisde supporters, velen gehuld in de speciale

‘Cupfighter-shirts’, betraden de spelers het veld. Opmerkelijk was dat deze wedstrijd onder leiding

stond van een scheidsrechter, die rechtstreeks uit de Hellendoornse kantine kwam, en daar

zodoende zeker meer dan één consumptie had genuttigd. De middenlijn was zijn thuisbasis, hij liep

daar niet verder dan vijftien meter bij vandaan. De wedstrijd zelf was net als twee seizoenen geleden

enerverend, en net als twee seizoenen geleden waren het de Dalfsenaren die aan het kortste eind

trokken: 3-2, met twee doelpunten van Stefan Jansen of Lorkeers.

Deel 6: Winterstop; over faillissementen en transfers.

Eindelijk, winterstop. De selectie van Dalfsen B1 was uitgeput na een zware eerste seizoenshelft, en

kon deze periode van ruim twee maanden zonder officiële wedstrijd wel gebruiken. Waar de spelers

het wat rustiger aan deden in januari, was deze maand voor de zaakwaarnemers een van de

belangrijkste van het jaar: de transfermarkt ging weer open.

Allereerst nam Dalfsen B1 afscheid van Steve Oosterkamp, hij zette zijn carrière verder als

scheidsrechter. Verder merkte ook Dalfsen B1 veel van de financiële problemen bij het kleine

broertje, Dalfsen B2. De club kampte al jaren met een enorme schuld, en begin januari besloot de

KNVB de licentie definitief in te trekken. Dalfsen B2 hield op te bestaan, en plotseling waren daar

dertien spelers clubloos, de kans voor alle clubs om hier hun slag te slaan en gratis topspelers binnen

te halen. Dalfsen B1 bleek het slagvaardigst, het slaagde erin maarliefst zeven spelers binnen te halen

in slechts één dag. Niet verassend was de komst van Tom Hultink, de spits die in de eerste

seizoenshelft al regelmatig meedeed met Dalfsen B1. Met het aantrekken van Jorick Pasman en

Gerran Kampman werden twee behendige linkspoten binnengehaald, en de razendsnelle spitsen

Christiaan van der Vegt en Joost Karreman moesten in de tweede seizoenshelft voor de doelpunten

gaan zorgen. Ook in de achterhoede wisten Dalfsen B1 zich te versterken. Bram Noten tekende een

contract voor anderhalf jaar, hij moest voor meer body zorgen in de defensie. Ten slotte werd ook

Rik Bouwman voor de zekerheid maar binnengehaald, voor het geval Mathijs Linders zou vertrekken.

En inderdaad, Mathijs Linders verliet Dalfsen B1 na anderhalf jaar dienstverband. Zijn goede spel was

bij de topclubs niet onopgemerkt gebleven, en datzelfde was ook te zeggen over Ruben Middelveen.

Dalfsen A1 klopte aan, en het tweetal bleek niet houdbaar voor de selectie van Tim Bergman en

Fernandez Pruik. De boomlange centrumverdediger en de technische middenvelder zetten hun

handtekening onder een contract bij Dalfsen A1 tot medio 2011.

Slecht nieuws was er verder omtrent de doelmannen bij Dalfsen B1. Eerste keeper Coen Scheperboer

moest in de eerste seizoenshelft al vijf wedstrijden aan zich voorbij laten gaan, maar maakte in de

bekerwedstrijd tegen Hellendoorn zijn rentree. Helaas kreeg hij toch weer een terugslag, en medisch

onderzoek wees zelfs uit dat hij waarschijnlijk in december 2009 pas weer zijn plek onder de lat in

kan nemen. In overleg met Dalfsen C1 werd besloten dat Leon Schokker de rest van het seizoen

zoveel mogelijk voor Dalfsen B1 uit zou gaan komen, in de overige duels zat er niets anders op dan

veldspeler Jorrit Jansen de keeperhandschoenen aan te laten trekken. En er was nog meer

blessurenieuws, veldtrainer Wim Kamphuis was niet zonder kleerscheuren uit een competitieduel

van Dalfsen 8 gekomen. De komende twee maanden zou hij niet kunnen functioneren als trainer van

Dalfsen B1, maar het bestuur van de club kwam al snel met een oplossing. Met Erik Busscher werd

een overeenkomst bereikt over een tijdelijk contract, waardoor de woensdagavondtrainingen in

ieder geval niet zouden komen te vervallen.

Terug nog even naar de transfers. De supporters van Dalfsen B1 waren laaiend enthousiast over de

nieuwe aanwinsten, en keken verwachtingsvol uit naar de eerste training met de versterkingen. Deze

stond gepland voor maandag 5 januari, ware het niet dat de trainingsvelden van Sportpark Gerner

volledig onbespeelbaar bleken. De barre temperaturen hadden hun effect niet gemist, ook de

trainingen van 7, 12 en 14 januari werd afgelast, de in grote getale aanwezige supporters keerden

teleurgesteld huiswaarts. Ondertussen werd ook de geplande oefenwedstrijd tegen SV Zwolle B1 tot

driemaal toe afgelast. Om de nieuwe helden echt aan het werk te zien zouden de fans moeten

wachten tot 28 februari, wanneer Dalfsen B1 de strijd om de bovenste plaatsen in de 2e klasse E

hervat met een thuiswedstrijd tegen Nieuwleusen B1.

Ten slotte was noemenswaardig aan de maand februari de afwezigheid van trainer Sander Volkerink.

Op maandag 16 februari was de volledige selectie van Dalfsen B1 aanwezig op het trainingsveld,

maar de technisch begaafde trainer ontbrak. Nog vreemder werd het toen de selectie de trainer een

week later confronteerde met zijn afwezigheid, en deze beweerde dat juist hij wel aanwezig was, en

dat de spelers van Dalfsen B1 er niet waren. Ongeloof binnen de spelersgroep, dat een

gediplomeerde trainer als Sander Volkerink dit kon doen. De spelers kwamen tot de conclusie dat de

chemie tussen trainer en selectie verdwenen was en vroeg bij het bestuur ontslag aan voor

Volkerink. Er bleek echter niet de beschikking over voldoende middelen om het lopende contract af

te kopen, en dus zouden beide partijen het seizoen met elkaar afmaken.

Deel 7: Hervatting van de competitie; over anonieme geldschieters en een teleurstellende reeks.

De slechte resultaten van de laatste wedstrijden voor de winterstop waren allang weer vergeten,

met frisse moed hervatte Dalfsen B1 als nummer drie van de ranglijst op zaterdag 28 februari de

competitie. Een week eerder genoten spelers en staf van Dalfsen B1 nog van een speciaal ingelaste

lunch, aangeboden door de sponsor. Opmerkelijk is dat wij deze sponsor verder niet kunnen

noemen, aangezien het anoniem wil blijven. De naam van de sponsor prijkt dan ook niet op onze

heilige roodgele tricots.

Met de aanwezigheid van de zeven nieuwe aankopen hadden de supporters alle vertrouwen in een

tweede seizoenshelft waarin Dalfsen B1 mee zou blijven doen om de bovenste plaatsen. Tegen

laagvlieger Nieuwleusen werd uit al met 1-4 gewonnen, de verwachting was dan ook dat ook in de

thuiswedstrijd de punten bij Dalfsen zouden blijven. Niets bleek minder waar. In een spannende

wedstrijd was het de underdog, spelend in het oranje, die na het laatste fluitsignaal als winnaar van

het veld stapte. De nieuwe spelers maakten maar een ongemotiveerde indruk, op één man na.

Christiaan van der Vegt speelde een geweldige wedstrijd, kreeg het publiek op de banken, en

bekroonde zijn debuut met een doelpunt.

Een week later was daar de mogelijkheid voor Dalfsen B1 om het slechte gevoel na de nederlaag

tegen Nieuwleusen weg te werken, er werd afgereisd naar het kunstgrasveld van Heino B2. Waar in

de eerdere ontmoetingen in de beker en in de competitie nog vrij eenvoudig werd gewonnen waren

de groenwitten dit keer te sterk voor de ploeg van Tim Bergman. Wederom werd er zonder beleving

gespeeld, eindstand: 2-0. Bij terugkomst in Dalfsen volgde een lang groepsgesprek over de instelling

van enkele spelers, en over eventuele wijzigingen in het vervolg van de competitie.

Het gesprek bleek positief te hebben gewerkt, want in de speelronde erna, op zaterdag 14 maart liep

alles ineens beter. Tegen het sterker geachte Gramsbergen B1, uit werd met 2-0 verloren, streed de

Dalfserse formatie tachtig minuten lang voor de overwinning. Dat zat er helaas niet in, maar toch

mag met een tevreden gevoel worden teruggekeken op de uitslag van 2-2. Maker van beide

doelpunten was Luc van der Vegt, die hierdoor bovenaan de topscorerslijst kwam te staan.

Op 21 maart stond er voor Dalfsen B1 geen competitiewedstrijd op het programma, maar er werd

wel gevoetbald. In Wijthmen wachtte de plaatselijke B1 de selectie op voor een onderling oefenduel.

De selectie van Dalfsen B1 reisde vandaag af zonder trainer Tim Bergman, hij ontbrak wegens

visverplichtingen. Het beloofde een spannende pot voetbal te worden, maar de aanwezige neutrale

toeschouwers kregen wat dat betreft een teleurstellende wedstrijd voorgeschoteld. Een

vriendschappelijke wedstrijd was het geen moment te noemen, al vroeg in de wedstrijd

presenteerde Dalfsen-verdediger Bram Noten de ultieme combinatie tussen de overtredingen van

Rachid Bouaouzan en Norichio Nieveld, en dat ook nog eens binnen de beruchte zestienmeterlijnen.

De gegeven strafschop werd benut, en na de 1-0 was het Dalfsers verzet gebroken. Zonder al te veel

problemen liepen de Wijthmenaren uit naar een 4-0 voorsprong, al had Dalfsen B1 tussendoor nog

wel een uitgelezen mogelijkheid gehad om wat terug te doen. Vanaf elf meter slaagde Willem te

Wierik er echter niet in de doelman van de thuisploeg te passeren, waardoor het bleef bij 4-0. Enige

lichtpuntje voor Dalfsen B1 was wellicht het meespelen van Kevin Koerhuis. De watervlugge

buitenspeler had de voorgaande weken indruk gemaakt bij Dalfsen C1, en ook tijdens zijn debuut

voor Dalfsen B1 wist hij met enkele technische hoogstandjes gevaar te creëren voor het Wijthmense

doel.

Deel 8: Maart / april; over onverwachte nederlagen en pogingen tot ommekeer.

De laatste wedstrijd van de maand maart werd gespeeld tegen Hardenberg ’85. Thuis werd met liefst

4-1 gewonnen, maar in Hardenberg werd het, onverwacht, toch een spannende wedstrijd. De

roodgele formatie uit Dalfsen zat in een slechte periode, en ook in deze wedstrijd kwam het op een

3-0 achterstand. Het toverwoord voor Dalfsen B1 die dag was ‘veerkracht’, en dat werd dan ook

getoond. Het had er alle schijn van dat Hardenberg B1 de bezoekers in de houdgreep had, maar

vanuit een verslagen positie wist de ploeg zich via Erik Koedijk en Stefan Jansen of Lorkeers knap

terug te knokken tot 3-2, en het leek zelfs 3-3 te worden. Een afstandschot van Stefan Jansen of

Lorkeers werd door de Hardenbergse doelman gekeerd, en in de rebound was het Luc van der Vegt

die de bal binnenschoot. De gelijkmaker dacht het hele sportpark, op één man na. Het was de

assistent-scheidsrechter die zijn vlag omhoog had voor buitenspel. Enkele meegereisde supporters

uit Dalfsen konden deze beslissing allerminst waarderen, onder wie de vader van de geblesseerde

doelman Coen Scheperboer. Hij was het duidelijk niet eens met de arbitrage. Dalfsen B1 bleef

knokken, maar kreeg op een wel heel ongelukkige manier de 4-2 om de oren. Een Hardenbergse

voorzet viel met veel geluk ineens in het doel, en deze mentale klap kwamen de roodgelen niet meer

te boven, waarna in de slotfase de eindstand werd bepaald op 5-2. Na afloop eisten een groot aantal

meegereisde supporters uit Dalfsen uitleg van de spelersgroep na alweer de vierde nederlaag na de

winterstop. De spelersbus werd tegengehouden bij het sportpark, en uiteindelijk was het Fernandez

Pruik die uitstapte en de supporters op zijn eigen manier duidelijk maakte dat hij deze actie

allerminst kon waarderen, waarna de geschrokken fans zich snel uit de voeten maakten.

Op 4 april kwam HHC uit datzelfde Hardenberg op bezoek in Dalfsen, een nieuwe kans op drie

punten. Ondanks dat de thuisploeg vrijwel de hele wedstrijd beter was, stond het na afloop

wederom met lege handen. Kans op kans werd gemist, en tien minuten voor het eindsignaal was

daar plotseling het enige doelpunt van de wedstrijd: 0-1. Verbijstering bij fans en spelers, de

volgende tegenslag was een feit. Op de persconferentie na afloop wist een ontgoochelde Tim

Bergman ook niet veel meer uit te brengen dan clichés als “We zitten in de hoek waar de klappen

vallen” en “We blijven op jacht naar een overwinning, ook volgende week weer.”

Ondertussen vonden er binnen de technische staf verschillende gesprekken plaats, er moest wat

gaan gebeuren. Die ommekeer moest er zo snel mogelijk komen, vond vooral Wim Kamphuis. De

woensdagavondtrainer, teruggekeerd na zijn blessure, voerde enkele ingrijpende wijzigingen door.

Zo zou de warming-up voortaan bestaan uit een partijtje handbal, en werd het beter maken van

Ralph ‘GODVERDOMME’ Rientjes, doelman van Dalfsen 1, een belangrijk onderdeel van de

trainingen. Meest opvallende verandering was wellicht de invoering van de obstakeltrainingen. De

partijtjes, waarmee de trainingen van Dalfsen B1 doorgaans worden afgesloten, kregen vanaf dat

moment allerlei regels met zich mee. Zo zette Kamphuis op de meest vreemde posities in het veld

ruimtes uit waar men zich tijdens het partijspel absoluut niet mocht bevinden, en werden er ijzeren

doeltjes op de kop in de middencirkel geplaatst. Vermoedelijk was die laatste actie een poging om via

het creëren van blessures de veel te grote selectie enigszins in te krimpen, en die actie slaagde ook

nog eens. Nadat eerder bekend werd dat Christiaan van der Vegt dit seizoen niet meer in actie zou

komen, haakte ook Erik Koedijk voorlopig geblesseerd af.

Deel 9: De ontknoping nadert; over de terugkerende vorm en het vernederen van de buren.

Veel veranderingen dus zo kort voor het einde van de competitie, en de onderste plaatsen kwamen

dichter en dichterbij. De uitwedstrijd tegen Bergentheim op zaterdag 11 april was een wedstrijd

waarin beide ploegen een karrenvracht aan kansen kregen, maar vreemd genoeg gaf het scorebord

na het laatste fluitsignaal een stand van 0-0 aan. Later die dag besloot de selectie zijn agressie te

uiten bij de schietvereniging in Dalfsen, waar in duidelijk verstaanbaar Nederlands werd uitgelegd

wat de bedoeling was. Een week later stond de wedstrijd tegen de nummer voorlaatst op het

programma, Marienberg uit. In een spannende wedstrijd, waarin beide ploegen alles gaven om er

met de drie punten van door te gaan, moesten zowel Dalfsen B1 als Marienberg B1 uiteindelijk

genoegen nemen met een punt. De eindstand van dit duel was 2-2, met tweemaal Luc van der Vegt

als doelpuntenmaker namens de bezoekers.

Thuis tegen OZC B2, op zaterdag 25 april 2009. Gedurende de hele wedstrijd waren er spreekkoren

hoorbaar rondom sportpark Gerner. Eerst was de technische staf het slachtoffer, de fans eisten

massaal het vertrek van Tim Bergman en zijn assistent Fernandez Pruik. In de tweede helft waren de

beledigingen vooral gericht tegen scheidsrechter Ad Snijder, die Dalfsen B1, niet voor het eerst dit

seizoen, regelrecht benadeelde. Dit alles kwam het spel niet ten goede, er werd met 1-2 verloren,

Willem te Wierik redde de eer voor de Dalfsenaren. Na afloop was de maat vol voor de kwade

supporters, een deel van de aanhang begon zelfs met stoeltjes richting het veld en de spelers te

gooien. Aanleiding was uiteraard de tegenvallende resultaten, de laatste overwinning dateerde

alweer van 8 november 2008, bijna een half jaar geleden. In de laatste elf wedstrijden werden maar

vier punten gehaald, en tussendoor was daar nog de bekeruitschakeling en de afgang in de

oefenwedstrijd bij Wijthmen (4-0). Er moest wat gebeuren, want de eerstvolgende

competitiewedstrijd was tegen aartsrivaal ASC ’62, en met het spel van de laatste zes maanden was

een nieuwe afgang niet ondenkbaar.

Eindelijk was het dan weer zover, de enige echte Dalfserse Derby stond weer op het programma. Op

woensdag 6 mei nam ASC ’62 het in eigen huis op tegen Dalfsen B1. Het verschil op de ranglijst was

enorm. Waar ASC ’62 keurig tweede stond, en zelfs nog een kleine kans had op het kampioenschap,

daar stonden de roodgelen teleurstellend negende, op slechts drie punten van de hekkensluiter.

Toch komen er bij dit soort wedstrijden altijd andere belangen kijken, het duel tegen de grote rivaal,

die moet gewonnen worden. De stand in de competitie telt dan voor even niet mee. Maar waar deze

dorpsderby normaal een spannend duel is, leek een overwinning voor SVD ditmaal uitgesloten.

Als uit de dood herrezen. Alle hoeken van het eigen veld kregen de ongeïnspireerd ogende ASC-ers te

zien. Met geweldig combinatiespel liep Dalfsen B1 uit richting een monsterscore, de stand bleef

steken bij 1-4. Ongeloof bij de verbijsterde ASC-fans, dolle vreugde bij de supporters van Dalfsen, die

overigens ruim in de meerderheid waren. Waar er maanden slecht gespeeld is, en het

degradatiespook al in de trein naar Dalfsen zat, werd er plotseling voetballes gegeven aan de buren

van ASC ’62! Al bij rust stonden de mannen van Tim Bergman met 1-2 voor. Luc van der Vegt opende

de score, en na de gelijkmaker van de thuisploeg was het Erik Koedijk die de terecht gegeven

strafschop benutte. Het was een keihard duel. Voor rust was het Jelle Boerstra die vijf minuten uit

veld werd gestuurd, en in de tweede helft werd ook Tom Hultink bestraft. Ook bij ASC werd een

speler eruit gestuurd, en ook de gefrustreerde assistent-scheidsrechter werd weggezonden.

Ondertussen ging Dalfsen B1 onverminderd verder met het in de praktijk brengen van de term

‘totaalvoetbal’. Waar de nieuwe aankopen tot dusver teleurgesteld hadden, kwamen ze in de derby

plotseling helemaal tot leven. Ultieme voorbeeld was het spel van Bram Noten, die, massaal

gesteund door het publiek, zijn wedstrijd bekroonde met een schitterende goal en beloond werd met

een publiekswissel. De slagroom op de taart kwam van het hoofd van Willem te Wierik, uit een

hoekschop maakte hij 1-4.

Na afloop was de vreugde groot bij spelers en staf. “Dit benadert de perfectie!” Aldus Tim Bergman.

Na zes maanden zonder overwinning was er plotseling gewonnen, en dat met liefst 1-4 van nummer

twee en aartsrivaal ASC ’62! Dalfsen B1 slaat drie vliegen in één klap. De rivaal is verslagen, zelf stijgt

de ploeg naar het linkerrijtje en ASC ’62 is door deze vernedering definitief uitgeschakeld voor de

titel. Ten slotte krijgt doelman Leon Schokker een compliment voor zijn optreden in deze wedstrijd.

Ondanks de grote druk na enkele grove fouten in eerdere wedstrijden hield de stand-in van Coen

Scheperboer Dalfsen B1 op een aantal cruciale momenten knap op de been.

Deel 10: Seizoensafsluiting; over stunten tegen de kampioen en de uitreiking van de awards.

Nog in de feeststemming van de glorieuze overwinning op rivaal ASC ’62 vertrok de selectie van

Dalfsen B1 op zaterdag 9 mei richting Dedemsvaart, waar de kersverse kampioen van de 2e klasse E

de tegenstander zou zijn. Onder grote publieke belangstelling was het verassend genoeg Dalfsen B1

dat in de 11e minuut op voorsprong kwam, een voorzet van Tom Hultink werd op knullige wijze in

eigen doel gewerkt. Lang kon de formatie van Tim Bergman niet van de voorsprong genieten, want

tien minuten later lag de gelijkmaker achter doelman Jorrit Jansen. Ondanks deze tegenslag toonden

de bezoekers veerkracht en via Willem te Wierik en Luc van der Vegt kwam Dalfsen B1 zomaar op

een 1-3 voorsprong bij de kampioen uit Dedemsvaart. Dit werd ook de ruststand, maar helaas voor

iedereen die Dalfsen een warm hart toedraagt werd deze voorsprong niet behouden in de tweede

helft. De thuisploeg liet zien dat het de terechte kampioen was, en kwam uiteindelijk terug tot 3-3.

Toch mogen de Dalfsenaren tevreden zijn over dit resultaat, tegenstander Dedemsvaart B1 had voor

deze wedstrijd liefst dertien keer in successie gewonnen, en zou uiteindelijk ongeslagen kampioen

worden.

Zeven dagen later exact, wederom een reisje naar Dedemsvaart voor Dalfsen B1. Na prachtige

resultaten tegen nummer twee van de competitie ASC ’62, en kampioen Dedemsvaart B1, was dit

keer SCD ’83 B1 de tegenstander. De blauwgelen waren terug te vinden op plaats zeven, één plek

onder Dalfsen B1, en dat met het ingaan van de laatste speelronde. Een flitsende start liet Dalfsen B1

zien, want binnen één minuut schoot Luc van der Vegt de openingstreffer tegen de netten. Na de

vroege goal was het SCD ’83 dat het heft in handen nam, en de score omboog tot 2-1, nog voor de

thee. Na rust demonstreerden de mannen uit Dalfsen nogmaals een vliegende start, via tweemaal

Stefan Jansen of Lorkeers, gehuurd van Dalfsen A1, werd de stand 2-3 in Dalfsers voordeel. Maar

wederom wachtte SCD ’83 niet lang met het maken van de gelijkmaker, vanuit buitenspelpositie

werd het 3-3, en het zou nog erger worden voor de bezoekers. Tien minuten voor het eindsignaal

was het doelman Jorrit Jansen die opzichtig in de fout ging, waarna de eindstand werd bepaald op 4-

3. Door deze nederlaag eindigt SCD ’83 als zesde en Dalfsen B1 als achtste in de competitie.

Zondag 17 mei was het dan weer zover, het jaarlijkse ‘Voetballer van het Jaar Gala’. Als team viel

Dalfsen B1 dit seizoen helaas buiten de prijzen, maar individueel waren daar wel de nodige

kanshebbers voor het binnenhalen van één van de uit te reiken awards. Allereerst was daar natuurlijk

de Mounir El Hamdaoui-award, voor de topscorer. Deze ging naar Luc van der Vegt, die liefst 17 keer

trefzeker was tijdens het seizoen 2008/2009. De Peter Crouch-award, voor de beste lange voetballer

ging naar Mathijs Linders, en de Paul Scholes-prijs voor de beste voetballer met rood haar werd

uitgereikt aan Gerran Kampman. Doelmannen Leon Schokker en Jorrit Jansen eindigden gelijk in het

Franck Grandel-klassement, en Dennis Zwienenberg ging er vandoor met de Paolo Maldini-award,

voor beste clubicoon. De Arjen Robben-award voor meest blessuregevoelige speler ging naar Coen

Scheperboer, en Willem te Wierik viel zelfs twee maal in de prijzen. Allereerst de Danijel Pranjic-prijs

voor de meeste assists en daarnaast was daar ook de Clarence Seedorf-award voor de gemiste

strafschop. De Johan Cruijff-prijs voor beste speler ging naar Hayo de Haan, de Patrick Kluivert-award

naar Fernandez Pruik, en ten slotte kreeg Bram Noten de Jeroen Verhoeven-troffee uitgereikt. Al met

al een geslaagde avond, maarliefst elf spelers van Dalfsen B1 vielen in de prijzen waardoor het

seizoen 2008/2009 toch positief werd afgesloten.

Als afsluiting van deze terugblik wil ik graag de leiders Tim Bergman en Fernandez Pruik bedanken, en

ook trainers Wim Kamphuis en Sander Volkerink. Verder wil ik onze supporters bedanken voor een

jaar lang trouwe steun, ook op de momenten dat het even wat minder ging. Ten slotte een

dankwoord richting de ouders die na iedere wedstrijd weer de shirts schoonmaakten, en vervoer

voor de uitwedstrijden verzorgden. Al met al was het seizoen 2008/2009 een turbulent voetbaljaar te

noemen, waar nog lang over nagesproken zal worden. Maarliefst 23 verschillende spelers kwamen

dit seizoen uit voor Dalfsen B1, en daarnaast had de selectie nog eens te maken met zes verschillend

trainers en leiders. Het is niet voor niets dat deze terugblik liefst 5669 woorden bevat, het zegt wel

het één en ander over hoe veel er is gebeurd in negen maanden tijd. Tot slot wil ik mijn

verontschuldigingen aanbieden aan ieder die zich, na aanleiding van deze terugblik, beledigd of

gekwetst voelt. Dit hele overzicht is geschreven met een knipoog en moet niet té serieus genomen

worden. Ik hoop dat jullie deze terugblik het lezen waard vonden!