Het seizoen 2009 – 2010 van Dalfsen A1

By Steve Oosterkamp ©

Inhoud:

1. Het voorbereidende werk; 3

de bezem door de selectie

2. De start nadert; 4

over de nieuwe outfit en een mislukt bekeravontuur

3. Het begin in de hoofdklasse; 6

over verassende punten en weigeren van kunstgras

4. Oktober; 7

over rode kaarten, hechtingen en een memorabele feestavond

5. Vervolg competitie; 8

over proefspelers, nederlagen en ontbonden contracten

6. November; 10

maand vol teleurstellingen

7. Winterstop; 12

over afgelastingen en een mogelijke ommekeer

8. Het begin van de tweede seizoenshelft; 13

over de feestavond en vertrouwen Putten

9. Maart; 15

over pannenkoeken en broodjes kroket

10. April; 16

over keiharde duels en degradatie uit de hoofdklasse

11. Seizoensafsluiting; 17

over stunten tegen de subtop en de uitreiking van de awards

Deel 1: Het voorbereidende werk; de bezem door de selectie.

Mei 2009. Het voetbalseizoen 2008/2009 zit er inmiddels op en net als vele andere ploegen

richt Dalfsen A1 zich alweer op het seizoen dat volgt. Het hoogste jeugdelftal van de

vereniging heeft zich weten te handhaven in de Hoofdklasse A, en zal gedurende het seizoen

2009/2010 dus ook in die klasse uitkomen. Nog voordat de transfermarkt open gaat is de

selectie van Dalfsen A1 al grotendeels bekend en er kan gezegd worden dat er een ware

leegloop heeft plaats gevonden, zowel binnen de spelersselectie als in de technische staf.

Trainer Jan Klaassen neemt na een aantal succesvolle seizoenen bij SV Dalfsen afscheid van

de club, zijn opvolger staat klaar in de persoon van Joop

Tichelaar (47). De vereniging heeft het vertrouwen

uitgesproken in de oud-trainer van onder meer Alcides A1 en

Owios A1. Bij FC Zwolle A1 heeft de oefenmeester in het

seizoen 2002/2003 ervaring opgedaan als assistent-trainer. Ook

nieuw binnen de technische staf van Dalfsen A1 is leider Ard

Busscher, hij is de opvolger van Roy Schoemaker. Op het

palmares van Busscher prijkt onder andere Dalfsen C2. Zoals

ieder jaar is er één persoon bij Dalfsen A1 die met zekerheid

aanblijft, uiteraard gaat het hier om de trouwe assistent-

scheidsrechter Niek van der Vegt, hij beschikt over een

contract voor het leven. Met deze drie mannen start de geheel

vernieuwde selectie van Dalfsen A1 het seizoen.

Dat de selectie geheel vernieuwd is, is nog zacht uitgedrukt. Er kan gerust gesproken worden

van een ware leegloop, want acht spelers maken in de zomer van 2009 de overstap naar een

ander team. Het centrale duo Koen Sloot / Jan-Willem Bremmer vertrekt

naar Dalfsen 1, evenals Wouter Middelveen en het aanvallende

koningskoppel Vincent Jansen of Lorkeers / Remco Hultink. Verdedigers

Hendrik Noten en Raymon Meyer spelen na de zomer bij Dalfsen 5, en

Leo Pessink zal zijn wedstrijden gaan spelen voor Dalfsen 2. Tegenover

deze vertrekkende spelers stond de komst van een groot aantal

nieuwelingen. Doelman Coen Scheperboer is afkomstig van Dalfsen B1,

maar zal helaas nog maanden geblesseerd moeten toekijken. Hayo de

Haan, Stefan Bredewold, Jelle Boerstra en clubiconen Jorrit Jansen en

Dennis Zwienenberg vormen de geheel vernieuwde verdedigingslinie.

Allen komen ze over van Dalfsen B1, dat zich vorig jaar met moeite wist

te handhaven in de 2e klasse E. Ook afkomstig van Dalfsen B1 zijn

aanvallers Willem te Wierik, Luc van der Vegt, Erik Koedijk en Steve

Oosterkamp. Tevens heeft het bestuur van A1 overeenstemming bereikt

dat B1-spelers Tom Hultink, Jorick Pasman en Leon Schokker zullen

meetrainen met de selectie van A1 en tevens kunnen zij opgeroepen

worden voor de wedstrijden wanneer dat nodig blijkt te zijn.

Waren er dan helemaal geen spelers die hun clubje gewoon trouw zouden blijven, en de

verleiding van de transfermolen konden weerstaan? Jawel. Doelman Mark Knol en

middenvelder Alexander Habers verlengden hun contracten bij Dalfsen A1, en zouden gaan

beginnen aan hun derde seizoen als A1-speler. Ondanks interesse van enkele topclubs

besloten ook Stefan Jansen of Lorkeers, Ruben Middelveen, Mathijs Linders, Kars Boersma

en Nick Boerdijk bij te tekenen, en dus begint Dalfsen A1 het seizoen met een geheel

vernieuwde, maar wel brede selectie van maar liefst twintig spelers.

Voor de zomerstop begint speelt de selectie van Dalfsen A1 al twee oefenwedstrijden. Op 26

mei is aartsrivaal ASC ‟62 A1 de tegenstander, uitkomend in de 1e klasse A. Al snel blijkt dat

er grote interesse is onder de bevolking en Sportpark Gerner wordt speciaal voor dit affiche

uitgebreid met tribunes aan één lange zijde, en achter beide doelen. De massaal aanwezig fans

krijgen echter geen waar voor hun geld, Dalfsen A1 begint teleurstellend met een 0-2

nederlaag tegen de blauw-witte buren. Een week later volgt de tweede oefenwedstrijd, deze is

tegen SVI A1, spelend in dezelfde klasse als ASC ‟62 A1. Dit maal is de selectie van Joop

Tichelaar wel bij de les, het wint met 3-2 na een 3-0 voorsprong bij rust. De zomerstop wordt

dus ingeluid met een verdiende overwinning. De selectie krijgt een trainingsschema mee, met

voor iedereen een perfect uitgemeten programma. Dit programma bestaat uit loopwerk, te

weten drie series van zeven herhalingen van zes keer. En dat vier keer herhalen. Drie keer per

dag. Dit alles zodat er in topconditie aan het seizoen 2009/2010 begonnen kan worden.

Deel 2: De start nadert; over de nieuwe outfit en een mislukt bekeravontuur.

De zomerstop is voorbij. Voor de één heeft deze periode zonder voetbal veel te lang geduurd,

de ander had liever een paar weken langer vakantie gehad. Op maandag 10 augustus komt de

geheel vernieuwde selectie van Dalfsen A1 bijeen voor de eerste training van het nieuwe

voetbalseizoen. Traditioneel zijn er weer vele duizenden supporters aanwezig op Sportpark

Gerner om de nieuwe aanwinsten voor het eerst met eigen ogen aan het werk te zien. Ook de

fanshop is geopend zodat iedereen de mogelijkheid heeft om de gloednieuwe outfit van

Dalfsen A1 zelf aan te schaffen. Dit jaar is er gekozen voor een klassiek groen trainingsshirt,

welke via het netwerk van oefenmeester Joop Tichelaar geregeld konden worden. De training

zelf doet bij veel supporters, en ook bij de hoofdtrainer, de wenkbrauwen fronsen. Hier en

daar is er een speler die moeite heeft om het tempo bij te houden. Duidelijk is dat bij

sommigen het welbekende trainingsschema al aan het begin van de vakantie bij het oud papier

lag.

Vijf dagen na de eerste training staat de eerste oefenwedstrijd van de voorbereiding op het

programma. De zon schijnt fel, het veld ligt er bij als een biljartlaken, maar eersteklasser

Wijhe ‟92 A1 is met 1-2 te sterk op het veld voor de kantine. Doelpunt van de Dalfsenaren

komt op naam van Stefan Jansen of Lorkeers, uit een hoekschop kopt hij de eerste A1-goal

van het seizoen binnen. Conditioneel moet er nog het één en ander gebeuren, zoveel is

duidelijk. Die week wordt er hard getraind, en ook buiten het veld krijgt de ploeg gestalte. Er

wordt een prachtige telefoonboom geïntroduceerd, waardoor binnen 294902 minuten iedereen

op de hoogte is wanneer er bijvoorbeeld een wedstrijd is afgelast. Verder wordt de selectie

voorzien van trainingspakken met clublogo, wat de professionaliteit verhoogt.

De eerste officiële wedstrijd van het seizoen staat later die week op het programma. In

IJsselmuiden is het plaatselijke IJVV A1 de tegenstander in een duel in de poulefase van de

KNVB-Beker. Dalfsen begint het duel uitstekend, al binnen enkele minuten lag de bal na een

opmerkelijke carambole achter de kansloze doelman van IJVV. Nog voor rust deed de

thuisploeg al twee keer wat terug en werd de eindstand

bepaald op 2-1. Een pijnlijke nederlaag voor de

roodgelen, zeker omdat dit op papier de minst sterke

tegenstander van de poule was. Twee dagen later kwam

Be Quick ‟28, uitkomend in de derde divisie op bezoek in

Dalfsen om met een 1-4 overwinning weer te vertrekken

en op 29 augustus werd het bekertoernooi afgesloten met

een nipte en enigszins onverdiende 0-6 nederlaag tegen

de tweede-divisionisten van Go Ahead Kampen A1. De

bekeraspiraties konden weer een seizoen de ijskast in. Waar Dalfsen A1 ooit een ware

cupfighter was, bleek de groepsronde dit seizoen al het eindstation.

Al met al geen optimale voorbereiding op de competitie voor Dalfsen A1, het niveau zou

duidelijk omhoog moeten. Nog voor de start van de hoofdklasse A wordt er een heuse

spelersraad in het leven geroepen. Aanvoerder Mark Knol nam samen met Mathijs Linders,

Stefan Jansen of Lorkeers en Alexander Habers plaats in deze commissie. Zij zouden het

verlengstuk van de trainer worden in het veld. Bij het sluiten van de transfermarkt werd

bekend gemaakt dat van Dennis Zwienenberg voor het vijfde seizoen op rij de meeste shirtjes

zijn verkocht, waardoor de selectie toch met een goed gevoel zou gaan beginnen aan een

nieuw seizoen in de hoofdklasse A.

Deel 3: Het begin in de hoofdklasse; over verassende punten en weigeren van kunstgras.

Op zaterdag 5 september was het dan zo ver. De start van de

nieuwe competitie, wat voor veel Dalfsen-spelers het debuut in

de hoofdklasse betekende. In Putten maakte het plaatselijke SDC

er samen met de bezoekers uit Dalfsen een spannende wedstrijd

van waarin Erik Koedijk van afstand de lat raakte, Alexander

Habers vanaf 25 meter wél scoorde en in de absolute slotfase de

1-1 van de thuisploeg binnenviel. Met een tevreden gevoel kon

er worden teruggekeken op deze wedstrijd, hoewel een

overwinning dichtbij was.

Er werd fanatiek getraind in de week na de wedstrijd tegen Putten, waarmee duidelijk werd

dat de selectie geconcentreerd naar het thuisduel met Zwart Wit ‟63 toeleefde. Voor aanvang

van de wedstrijd ging de thuisploeg op de foto, waardoor de bezoekers uit Harderwijk meteen

al onder de indruk waren van de professionele uitstraling. Dat de

wedstrijd op veld B werd gespeeld mocht niet baten, Dalfsen begon

de wedstrijd al met een mentale 1-0 voorsprong. Ook in het

spelbeeld was het angstzweet van de Zwartwitters te ruiken en na

een 0-0 ruststand viel in de tweede helft de verdiende

openingstreffer. Een lange bal van Mathijs Linders werd knap

binnengeschoten door Luc van der Vegt. Het eerste

competitiedoelpunt van het seizoen was een feit, tot grote vreugde

van de in grote getale aanwezige toeschouwers. Wat volgde was een

zenuwslopende slotfase van het duel, maar de bezoekers hadden

geen antwoord op de Andorra-tactiek van Dalfsen in combinatie

met het engeltje dat Mark Knol op de lat boven zich had zitten. De eerste overwinning was

een feit! Het geheel vernieuwde Dalfsen A1 start de competitie met vier punten uit twee

wedstrijden. Het bleef die avond nog lang onrustig rondom de kantine op Sportpark Gerner.

Zeven dagen later was de selectie, het grootste gedeelte althans, weer geheel nuchter, zodat er

met het volste vertrouwen kon worden afgereisd naar Nijverdal, waar de Hulzense Boys de

tegenstander zou zijn. Onmiddellijk toen duidelijk werd dat de wedstrijd op kunstgras

gespeeld zou worden gaf Dennis Zwienenberg aan niet mee te zullen doen. “Kunstgras sluit

niet aan bij mij voetbalcapaciteiten.” Aldus de forse linksback. Snel werd de opstelling

omgegooid, maar Dalfsen bleek niet op tijd bij de les om een snelle 2-0 achterstand te

voorkomen. Nog voor rust tekende Stefan Jansen of Lorkeers voor de aansluitingstreffer,

maar in de tweede helft liep de score verder op. Doelman Mark Knol

stopte nog een strafschop, was kansloos op de rebound en kon diep in

blessuretijd voor de vierde keer vissen. Met een teleurstellende 4-1

nederlaag verdween de ongeslagen status als sneeuw voor de zon en

zakten de Dalfsenaren weg uit de subtop, waar de ploeg zich in de

eerste twee wedstrijden nog zo fraai tussen had weten te plaatsen. Weer

een week later, op 26 september, stond de vierde competitiewedstrijd

van het seizoen op het programma, thuis tegen Voorwaarts. De ploeg

uit Twellooooo was vanaf het eerste fluitsignaal de betere, maar wist

dit niet in doelpunten uit te drukken. Pas tegen het einde van de

wedstrijd liep de score op tot 0-3, wat dus wederom een nederlaag

betekende voor Dalfsen. Wie na afloop van de wedstrijd goed luisterde kon de eerste

fluitconcertjes vanaf de tribunes horen. Genoeg werk aan de winkel dus voor Joop Tichelaar

en zijn selectie.

Deel 4: Oktober; over rode kaarten, hechtingen en een memorabele feestavond.

Na eerst een oefenduel en vervolgens drie bekerontmoetingen zijn nu ook de eerste vier

competitiewedstrijden achter de rug. Een verassend begin werd vervolgd met twee

nederlagen, waarna op 26 september de uitwedstrijd tegen WSV op het programma stond.

Deze ploeg wilde echter eerst meer van onze speelstijl weten voordat ze

de wedstrijd durfden te spelen, ze verzonnen een jubileum en de KNVB

trapte erin. Wedstrijd afgelast. Jammer maar helaas, een vrije zaterdag

was het gevolg. Twee weken zonder wedstrijd dus, maar absoluut geen

twee weken waarin niets gebeurde. Allereerst werd het contract van

Nick Boerdijk ontbonden. De middenvelder leefde al geruime tijd in

een haat-liefdeverhouding met de technische staf. Disciplinaire

maatregelen bleken geen enkel effect te hebben en dus was de maat was

vol voor de directie. Voetballend was hij een aanwinst voor het team,

maar hij was er allemaal niet serieus genoeg mee bezig. Verder is er in

deze twee weken veel getraind en ook de splinternieuwe website van

Dalfsen A1 is online gegaan. Ook een opvallend moment is het voorstel

van Jorrit Jansen om de wedstrijdbespreking voortaan in de kantine te

doen, op het podium. Er wordt smadelijk om gelachen, waarna de pijlen

weer op de competitie gericht worden.

Alles in het teken van een professionele uitstraling in de aanloop na het eerste duel van de

maand oktober: WVF thuis. Menigeen bleek echter meer bezig te zijn met de feestavond later

die dag dan met de wedstrijd, want binnen een kwartier keken de Dalfsenaren tegen een 0-2

achterstand aan. Vlak na rust deed Luc van der Vegt met een fraai lobje iets terug en de

gelijkmaker hing zelfs in de lucht. Uit het niets viel toch de 1-3 binnen, waarna Ruben

Middelveen en Stefan Jansen of Lorkeers elkaar de schuld gaven van de tegentreffer. Een rake

kopstoot was het gevolg en beide spelers gingen tegen de grond. Met een fikse hoofdwond

verlieten beiden de wedstrijd en Dalfsen moest tactisch het nodige omzetten. Ondertussen had

ook doelman Mark Knol zijn frustraties niet meer onder controle, een

stijlvolle natrapbeweging kwam hem op een rode kaart te staan. De

technische staf van Dalfsen wierp een blik op de reservebank, constateerde

geen reservekeeper en dus zou er een veldspeler plaats moeten nemen in

het doel. De keuze is dan snel gemaakt, Mathijs Linders trok met zijn 2.13

meter de keeperhandschoenen aan, en het duel ging verder. Alle hoge

ballen waren een makkelijke prooi voor de gelegenheidsdoelman, maar

een laag afstandschot zag hij op pijnlijke wijze tussen zijn benen door het

doel in rollen. Het scorebord bleef uiteindelijk staan op 1-5, maar de

neutrale toeschouwer heeft zich absoluut vermaakt deze middag.

Na afloop van de wedstrijd kwam de selectie bij elkaar in de kantine ter

voorbereiding van de feestavond die op het programma stond. Ook Ruben

Middelveen en Stefan Jansen of Lorkeers sloten na een bezoek aan het

ziekenhuis weer aan bij de groep. Beiden toonden hun hart voor de club

door de hechtingen in het hoofd zonder verdoving te ondergaan, zodat ze later die dag weer

volop van de partij konden zijn tijdens het feest. Eenmaal compleet vertrok de groep naar de

lokale Chinees om vervolgens in één keer door te stoten naar het Oude Station, waar het tot

diep in de nacht onrustig zou blijven. Een enkeling, waarbij de Chinese maaltijd wat minder

goed viel dan bij de ander, keerde wat eerder huiswaarts en verder liet Ard Busscher van zich

spreken. Met attent ingrijpen voorkwam hij enkele escalaties, waardoor het voor iedereen

gezellig bleef.

Deel 5: Vervolg competitie; over proefspelers, nederlagen en ontbonden contracten.

Eenmaal bijgekomen van de feestavond werden alle ogen weer gericht op de prestaties op het

veld. De week begint met positief nieuws uit Nijverdal, waar De Zweef de plaatselijke derby

tegen Hulzense Boys weigerde te spelen. De KNVB accepteerde dit niet en legde „De

Zweefie‟ drie punten in mindering op. Dit kwam voor Dalfsen niet verkeerd

uit, aangezien het hier om een directe concurrent ging. Ook maakte de club

bekend de technische staf te hebben uitgebreid. Verloren zoon Fernandez

Pruik werd een seizoen eerder nog ontslagen bij het inmiddels failliete

Dalfsen B1, maar keert nu terug als techniektrainer bij Dalfsen A1. Hij was

niet het enige nieuwe gezicht op de maandagavond training van die week.

Ook Nick Roetert Steenbruggen, vleugelspits van Dalfsen 5, kreeg de kans

een contract te verdienen bij Dalfsen A1. Volgens de geruchten is hij in de

vroege zondagochtend, tijdens of na afloop van de feestavond, door

oefenmeester Joop Tichelaar uitgenodigd voor een proeftraining. De

aanwezige toeschouwers zijn onder de indruk van zijn capaciteiten, maar

tegen alle verwachtingen in zit zijn stage er al na één training op. Nick Roetert Steenbruggen

wordt teruggestuurd naar Dalfsen 5. Wel wordt bekend dat het komische duo Remco Hultink /

Leo Pessink van respectievelijk Dalfsen 1 en Dalfsen 2 de rest van het seizoen op de

maandagavonden blijft meetrainen met Dalfsen A1.

Alle geruchten rondom nieuwe aanwinsten maken het er niet rustiger op rondom de selectie.

Spelers beginnen te twijfelen aan hun basisplaats, anderen doen er juist alles aan om zichzelf

van de reservebank af te spelen door zich te bewijzen op de trainingen en tijdens invalbeurten.

Alle twijfel heeft in ieder geval geen positief effect op de wedstrijd

tegen Zeewolde, in het eigen Gernerstadion wordt er met maarliefst 0-4

verloren. Lichtpuntje is het debuut van Leon Schokker als doelman, hij

neemt tijdelijk de plaats van de geschorste Mark Knol in. Een week

later staat het uitduel tegen WSV uit Apeldoorn voor de tweede keer dit

seizoen op het programma. Aangezien de Apeldoorners inmiddels op de

hoogte zijn van de Dalfserse tactiek vindt de wedstrijd dit keer wel

doorgang. Trouwe grensrechter Niek van der Vegt is verrast door deze

inhaalwedstrijd, hij mist voor het eerst sinds 24 jaar een wedstrijd van

Dalfsen A1, Steve Oosterkamp dient deze wedstrijd als assistent-

scheidsrechter. Vanaf minuut één laat WSV zien dat het erg goed kan voetballen, maar juist

op het moment dat de 1-0 in de lucht hangt valt het doelpunt aan de andere kant. Uit een vrije

trap schiet Stefan Jansen of Lorkeers de Dalfsenaren verassend op voorsprong. Na dit

doelpunt bleef het spelbeeld hetzelfde en nog voor rust boog de thuisploeg de achterstand om

in een voorsprong, waarna het in de tweede helft uitliep naar 5-1. Met deze eindstand legt

WSV beslag op de eerste periode, daar waar Dalfsen inmiddels nog maar één punt boven de

beruchte degradatiestreep staat.

Ook in week na de wedstrijd tegen WSV blijft de technische staf van

Dalfsen zich uitbreiden. Keeperstrainer Hans Westerhof wordt

toegevoegd aan de selectie en nadat alle spelers een handtekening hebben

van de doelman van Dalfsen 7 kan hij beginnen aan zijn taak om de

keepers Mark Knol, Coen Scheperboer en Leon Schokker beter te

maken. Vervolgens staat op 31 oktober de belangrijke uitwedstrijd tegen

De Zweef op het programma. Deze ploeg heeft voorafgaand aan het duel

het opvallende puntenaantal van -2, aan Dalfsen de taak om dit team in

het rood te houden. Dit zou echter niet gaan lukken. Na een 1-0 ruststand

liet het arbitrale trio van zich spreken. De Nijverdalse grensrechter zag

het allemaal niet zo scherp meer, maar ondanks dat nam de

scheidsrechter zijn foutieve vlagsignalen feilloos over. Aan de andere kant vlagde Niek van

der Vegt een overduidelijke buitenspelsituatie af, maar vreemd genoeg mocht de aanval dit

keer wel doorgang vinden. Met een 2-0 nederlaag en een verassende overwinning van

concurrent CSV zakt Dalfsen voor het eerst dit seizoen tot onder de streep. Teleurstelling

alom in het roodgele kamp, maar alsof het allemaal nog niet erg genoeg is, is het Kars

Boersma die na afloop van het duel de aandacht op zich vestigt. Hij heeft die middag 90

minuten lang op de bank gezeten en is zijn woede niet langer de baas. Wanneer de tranen zijn

opgedroogd wordt duidelijk dat Kars Boersma

niet langer onderdeel uitmaakt van Dalfsen A1,

zijn contract is per direct ontbonden.

Deel 6: November; maand vol teleurstellingen.

De nederlaag tegen directe concurrent De Zweef

is hard aangekomen in het Dalfserse kamp. Na

een wervelende start van de competitie is het

besef inmiddels doorgedrongen dat het een

loodzwaar seizoen zal worden, waarin geknokt

moet worden tegen degradatie. Ook de supporters

zijn teleurgesteld. In de eerste plaats vanwege de

resultaten, maar ook uitten ze hun onbegrip over het vertrek van publiekslieveling Kars

Boersma. Verder komt er in de eerste week van november nog meer slecht nieuws naar

buiten, Dalfsen A1 staat er financieel namelijk niet goed voor. De ploeg wordt onder curatele

gesteld door de KNVB, de spelerssalarissen zijn al weken niet betaald en alsof het allemaal

nog niet erg genoeg is kan penningmeester Ard Busscher inmiddels ook fluiten naar de

transfersom van Nick Boerdijk. Zijn nieuwe club, Dalfsen 5, heeft het afgesproken bedrag

nog altijd niet overgemaakt en ook de afgesproken doelpuntenpremie wordt niet nagekomen.

Geruststellende gedachte is dat de volgende feestavond volgens de technische staf absoluut

niet in gevaar komt.

Tussen alle commotie door wordt er ook nog gewoon gevoetbald,

op 7 november komt CSV uit Apeldoorn op bezoek in Dalfsen.

Opmerkelijk is dat er in de aanloop naar dit duel wat gesleuteld is

aan de dug-outs. Het bordje met de tekst „thuis‟ is verwisseld met

het bordje dat op de andere dug-out hing met de tekst „gasten‟. Dit

alles zodat de assistent-scheidsrechter voor de Dalfserse dug-out te

werk gaat, en niet voor de reservebank van de tegenstander.

Allemaal psychologische oorlogsvoering wat weleens beslissend

zou kunnen zijn als het op details aan komt. De wedstrijd tegen

CSV gaat overigens lange tijd gelijk op, maar eindigt uiteindelijk

in een ruime nederlaag voor de Dalfsenaren: 0-3. Dit resultaat

betekende alweer de zevende nederlaag op rij en dan is het niet

onlogisch dat het zelfvertrouwen langzaam wat wegzakt. Om dit

vertrouwen in eigen kunnen weer wat op te krikken wordt besloten

om twee dagen later een oefenwedstrijd te spelen tegen de B1-

junioren van FC Zwolle. Allemaal jongere spelers, dus dat moet kunnen, is de gedachte bij

Dalfsen. Niets bleek minder waar, met een duidelijke 9-0 laten de technisch zeer vaardige

spelers van FC Zwolle alle hoeken van het veld te zien aan de gasten uit Dalfsen.

In de voorbereiding op de uitwedstrijd tegen Epe op zaterdag 14 november wordt de selectie

van trainer Joop Tichelaar gestoord door slecht nieuws uit Zeist. Concurrent De Zweef heeft

de drie punten die de ploeg in mindering had gekregen om onbegrijpelijke redenen weer

teruggekregen. Een simpel beroep aantekenen was voor de KNVB blijkbaar overtuigend

genoeg om overstag te gaan, waardoor Dalfsen A1 een plekje daalt naar de twaalfde en laatste

plaats. Met deze gedachte in het achterhoofd speelt de ploeg een dramatische wedstrijd bij

Epe, die eindigt in een 6-0 nederlaag. Voor trainer Joop Tichelaar was dit de bekende druppel,

waarna de oefenmeester zijn vertrek uit Dalfsen aankondigde. Een flinke domper voor de

selectie en voor de club, want iedereen was zeer tevreden over zijn manier van werken. Na

een lang gesprek tussen bestuur, trainer en spelers heeft Joop Tichelaar alsnog besloten

Dalfsen A1 trouw te blijven en het seizoen af te maken bij de club.

De laatste wedstrijd van de maand betreft de streekderby tegen Heino A1, de

dichtstbijgelegen ploeg in de competitie. Doordat de dorpsderby tegen ASC ‟62 A1 dit jaar

niet op het programma staat in de reguliere competitie zijn de fanatieke supporters deze

wedstrijd gaan beschouwen als de derby van het seizoen. Ondanks de matige resultaten

besloten zij om deze dag voor de volle 100% achter de ploeg te gaan staan, wat het team veel

steun bood. Het hooggeklasseerde Heino kwam op voorsprong, maar een sterk offensief van

Dalfsen leverde tien minuten voor tijd de verdiende gelijkmaker op.

Tien zware minuten volgden, maar het had er toch alle schijn van dat

er dit keer een punt in zou zitten voor Dalfsen. Het mocht niet zo

zijn, in de absolute slotseconde viel de tegentreffer toch nog.

Verslagenheid bij Dalfsen, ongeloof bij de fans. Een gelijkspel was

dit keer zo dichtbij en zeker verdiend geweest gezien het goede spel

en de fantastische inzet van de spelers. Al snel na afloop van het duel

maakte de teleurstelling plaats voor trots en werd er met veel

vertrouwen vooruitgekeken naar de eerste twee duels van december,

tegen directe concurrenten SDC Putten en Zwart Wit ‟63. In de week

die volgde was het Jorick Pasman die de gemoederen bezighield. Na

een reeks prima wedstrijden moest de linkspoot noodgedwongen

ertussenuit, een vervelende knieoperatie zou hem drie maanden aan

de kant houden. Weer een tegenslag voor Dalfsen A1, maar vooral

voor Jorick Pasman zelf. De maand vol tegenslagen werd overigens

afgesloten met goed nieuws. De totaal versleten belboom werd vervangen door een

gloednieuwe en veel beter functionerende belpiramide, waarmee de selectie vele malen

sneller op de hoogte gesteld kan worden van bijvoorbeeld afgelastingen.

Deel 7: Winterstop; over afgelastingen en een mogelijke ommekeer.

De maand december zou beginnen met een wedstrijd op 5 december, thuis tegen SDC Putten.

Vol goede moed leefde de selectie toe naar dit belangrijke duel, toen op

donderdagavond plotseling het bericht kwam dat de spelers van SDC

Putten het bezoeken van de intocht van Sinterklaas belangrijker vonden

dan het spelen van de competitiewedstrijd. De KNVB stemde in met het

Puttense verzoek tot uitstel en de wedstrijd werd opnieuw vastgesteld op

6 februari. Ondertussen werden de temperaturen in de lucht ook steeds

lager, waardoor het trainen op de inmiddels zwaar verslechterde

trainingsvelden niet meeviel. Desondanks kon er op 12 december nog wel

gespeeld worden, de uitwedstrijd tegen Zwart Wit stond op het

programma. Deze ploeg stond slechts drie punten boven de Dalfsenaren

en was bovendien de enige ploeg die verloren had van Dalfsen. Bij een

overwinning zouden beide ploegen dus op gelijke hoogte komen, maar

het mocht helaas niet zo zijn. Met een 2-0 nederlaag vertrok de selectie uit

Harderwijk, waarna er begonnen kon worden aan de winterstop. In deze

periode zonder wedstrijden werd er, voor zover mogelijk althans, wel gewoon getraind. Op

maandag 14 december werkte de selectie de laatste training van 2009 af, waarna trainer Joop

Tichelaar de volledige selectie voorzag van enkele handige attributen om de zware

winterperiode door te komen. Zo kreeg iedereen onder andere een kompas uitgereikt, maar

ook een evaluatieformulier. Hierop kon ieder selectielid zijn mening kwijt over de eerste

seizoenshelft, maar vooral wat er beter zou moeten na de winterstop.

Januari begon rommelig. Er stonden oefenwedstrijden gepland tegen WIJC op 9 januari en

ASC ‟62 op 16 januari, maar beiden konden

vanwege de strenge vorst en als gevolg daarvan de

dramatische velden, geen doorgang vinden. Wel

werd er op zaterdag 16 januari in de vroege ochtend

een shuttle-runtest afgelegd door de selectie, in

sporthal Molendijk. Hier kwam de één duidelijk wat

beter vanaf dan de ander. Voor onder meer Dennis

Zwienenberg bleek er nog het nodige te verbeteren

wat betreft de conditie. Vanwege de belabberde

velden en de zeer lang aanhoudende vorst werd er in januari en grote delen van februari niet

op Sportpark Gerner getraind, waarop de ploeg meerdere malen moest uitwijken naar de

Trefkoele om zo toch het nodige ritme te behouden. Op zaterdag 23 januari werd uiteindelijk

de eerste wedstrijd van het nieuwe jaar gespeeld. Een oefenwedstrijd op bezoek bij Alcides,

wat voor Joop Tichelaar een weerzien met zijn vorige werkgever betekende. Op de dag na een

verjaardag van een avond eerder speelde Dalfsen een redelijk goede wedstrijd, maar leed het

uiteindelijk een nipte 1-0 nederlaag tegen de ploeg die uitkomt in de hoofdklasse A van

district noord. Hierna werden de geplande oefenwedstrijden tegen achtereenvolgens Hoon- en

Staphorst afgelast en ook de competitiewedstrijd tegen SDC Putten kon wederom geen

doorgang vinden. Op zaterdag 6 februari werkte de selectie wel een minitoernooitje af op de

velden van Be Quick ‟28. Tegen de gastheer leed Dalfsen een 1-3 nederlaag, maar de andere

aanwezige ploeg, CSV Apeldoorn, werd op 0-0 gehouden, waardoor de Dalfsenaren met een

prachtige zilveren medaille weer huiswaarts keerden.

In de twee weken die volgden liet de stevige vorst weer duidelijk van zich spreken, waardoor

onder andere de competitiewedstrijd tegen Hulzense Boys werd afgelast. Wel werd de

conditie gewoon weer keurig op peil gehouden door een training te volgen in Sportstudio

Kontrast. Hier beklommen de spelers en de staf vol overtuiging een zware berg per fiets. Met

deze klim nog in de benen werd er op 20 februari op bezoek bij SVI een oefenduel afgewerkt.

Dalfsen speelde een goede wedstrijd en wist zodoende voor het eerst sinds ruim vijf maanden

weer een wedstrijd te winnen. Dankzij doelpunten van Ruben Middelveen en Stefan Jansen of

Lorkeers eindigde de wedstrijd in een 1-2 overwinning, en ook al is het slechts een

oefenwedstrijd, zo‟n

overwinning werkt zeer goed

voor het zelfvertrouwen. Zou

deze zege de ommekeer, en

mogelijk het begin van een

mooie tweede seizoenshelft

betekenen? Ten slotte was

ook opmerkelijk aan deze

wedstrijd dat er een foto is

genomen waarbij maarliefst

acht spelers ieder een andere

kant op kijken. De vraag die

Dalfsen en Ittersum nog altijd

bezig houdt is waar de bal

zich nou eigenlijk bevind.

Deel 8: Het begin van de tweede seizoenshelft; over de feestavond en vertrouwen Putten.

Op zaterdag 27 februari was het dan zover. De uitwedstrijd tegen Voorwaarts Twello werd

afgelast, maar feestavond nummer twee uiteraard niet. Rond het begin van de avond

verzamelde de selectie zich in het Asje, waar de sfeer er vanaf minuut één goed in zat. Onder

het genot van goed eten en genoeg bier vermaakte de selectie zich optimaal. Opmerkelijk was

wel dat Jorick Pasman eerder deze dag zijn teen had gebroken tijdens een wedstrijd van

Dalfsen B1, waardoor hij geen bier mocht drinken. Triest genoeg was de linksback net

hersteld van een knieoperatie die hem drie

maanden aan de kant had gehouden. Ondanks

deze tegenvaller was het groot feest die avond.

Steve Oosterkamp onderwierp de groep aan een

spelregeltoets, waaruit bleek dat er nogal het

nodige schortte aan de kennis van de spelregels.

Doelman Mark Knol wist de quiz te winnen en

hij mocht geheel in stijl een setje kaarten in

ontvangst nemen.

Na enkele uren vertrokken de mannen van Dalfsen A1 naar het Oude Station, waar de sfeer de

hele avond erg goed bleef. Toen het wat later op de avond werd zat Joop Tichelaar aan de bar

na te denken hoe hij de ploeg zo snel mogelijk van de laatste plaats in de competitie zou

kunnen krijgen. Na lang denken kwam hij tot de conclusie dat de problemen bij de

keeperspositie lagen. In het bijzijn van doelmannen Mark Knol en Coen Scheperboer ging de

oefenmeester op zoek naar een nieuwe keeper voor Dalfsen A1 en al snel stuitte hij op Joris

Tabor. De hockeydoelman werd uitgenodigd voor een proefperiode van twee weken, waarin

hij op trainingen de kans kreeg zich te bewijzen om uiteindelijk een contract in de wacht te

slepen. Op de maandagavondtraining twee dagen later verscheen Joris Tabor, zoals

afgesproken, op het trainingsveld van Sportpark Gerner, om zijn kunsten te vertonen. Tot

grote verbazing van hem en de rest van de selectie ontbrak trainer Joop Tichelaar deze avond,

waarop de hockeydoelman woedend reageerde en

onmiddellijk vertrok van het sportpark. Uiteindelijk werd

toch maar besloten dat Mark Knol het seizoen zou

afmaken als eerste keeper van Dalfsen A1.

Terug naar de prestaties op het veld. Voor zaterdag 6

maart stond er weer een competitiewedstrijd gepland, en

wel thuis tegen WSV. Terwijl alle andere geplande

wedstrijden in de hoofdklasse gewoon doorgang konden vinden, waren de velden op

sportpark Gerner jammerlijk genoeg nog niet bespeelbaar en de 93e afgelasting dit seizoen

was een feit. Een week later was het dan eindelijk zover, er kon weer gevoetbald worden. De

spelers van SDC Putten hadden dit keer geen Sinterklaasviering of andere kinderfeestjes en

dus verschenen de blauwhemden om half drie ‟s middags aan de aftrap op het hoofdveld in

Dalfsen. De thuisploeg speelde gedreven en het besef dat het tijd was om punten te behalen

leek aanwezig. Stefan Jansen of Lorkeers schoot van grote afstand op de lat en ook de spelers

van Putten testten de kwaliteit van de Dalfserse doelen, zij raakten de paal. Grootste kans van

de wedstrijd was voor Tom Hultink die plotseling een vrije

kopkans geboden werd. Zijn inzet verdween naast en dus

moesten beide teams genoegen nemen met een doelpuntloos

gelijkspel. Het eerste competitiepunt sinds september was een

feit, maar toch overheerste bij Dalfsen de gedachte dat er meer

in had gezeten. Het spel was immers beter dan dat van de

tegenstander en een zege was dan ook meer dan welkom

geweest. Ondanks dat kon de ploeg veel vertrouwen Putten uit

het vertoonde spel en vol goede moed toeleven naar de drie

naderende uitwedstrijden tegen achtereenvolgens WVF,

Zeewolde en Voorwaarts.

Deel 9: Maart; over pannenkoeken en broodjes kroket.

De tweede wedstrijd na de winterstop betrof de uitwedstrijd tegen WVF uit Westenholte. De

temperatuur was laag, de scheidsrechter gezet en het spel allerbelabberdst. Al het positieve dat

in de winterstop opgebouwd was, viel als een kaartenhuis weer in elkaar. Dennis Zwienenberg

deed tegen beter weten in toch een poging om op kunstgras wat te bewijzen, maar hij werd er

meerdere malen uitgelopen door de Zwolse spitsen. Dalfsen kwam totaal niet in het spel voor

en tot overmaat van ramp werd Niek van der Vegt door één van de tegenstanders uitgemaakt

voor pannenkoek. Enige lichtpuntje was de prachtige goal van Erik Koedijk die met een

sublieme stift de eer redde voor de roodgelen. Uiteindelijk keerde de teleurgestelde selectie

terug naar Dalfsen met een 6-1 nederlaag. Een week later was

er alweer de mogelijkheid om deze blamage te herstellen, op

bezoek bij Zeewolde. De technische staf van Dalfsen had de

opstelling al zo goed als rond, toen ze zich vlak voor vertrek

naar Zeewolde genoodzaakt zagen toch nog het één ander om

te gooien. Dit vanwege het feit dat Ruben Middelveen enkele

uren voor aanvang van de wedstrijd nog een broodje kroket

bestelde in de kantine. Hij werd uit de basisopstelling gehaald

en besloot toen maar te gaan slapen tijdens de heenreis, om op

die manier zo fit mogelijk op de bank te kunnen zitten. De

wedstrijd zelf eindigde overigens opnieuw in een nederlaag (3-

0), maar dat is niet zo heel vreemd aangezien de spelers stuk

voor stuk met hun gedachten zaten bij het broodje-kroket-

incident van eerder die dag.

Slechts vier dagen later moest het sterrenensemble van Dalfsen A1 wederom aan de bak, de

derde uitwedstrijd in tien dagen stond op het programma. Dit keer de eerder afgelaste

wedstrijd tegen nummer twee Voorwaarts Twello. Aangezien het duel deze woensdagavond

pas om half acht gespeeld zou gaan worden was er een lichtinstallatie nodig rondom het

speelveld. Deze ontbrak bij het hoofdveld en dus werd er gekozen om te spelen op een

veredeld trainingsveld van Voorwaarts. Deze omgeploegde

zandbak in combinatie met regen en windkracht zeven vormden

alle ingrediënten voor een heerlijke pot strijdersvoetbal. Al snel

kreeg Erik Koedijk de eerste kans om de score te openen, dat lukte

niet en even later was het aan de andere kant wel raak. Dalfsen

hoefde niet lang tegen deze achterstand aan te kijken want na een

prachtig uitgespeelde aanval tekende Ruben Middelveen voor de

gelijkmaker. Vlak voor rust dacht Hayo de Haan dat het wel

grappig zou zijn om ondanks het goede spel met een achterstand te

gaan rusten, vol overtuiging knalde hij zijn team weer op

achterstand. In de tweede helft liet Mathijs Linders zien hoe ver hij

kan ingooien, waarop Erik Koedijk deze voorzet binnenkopte. Het

was wederom gelijk en de frustratie sloop erin bij de thuisploeg.

Langzaam kwam er een mooi resultaat in zicht toen ook Alexander

Habers de zege toch aan de mannen van Voorwaarts gunde. Zijn

zevende kapbeweging op randje zestien in tien seconden tijd resulteerde in balverlies, waarop

de beslissende 3-2 werd binnengeschoten. In de slotfase waren Ruben Middelveen en Luc van

der Vegt nog dichtbij de gelijkmaker en viel de ingevallen Tom Hultink geblesseerd uit. Een

nederlaag dus, maar wel eentje met opgeheven hoofd. Na afloop waren de trainers en spelers

van Dalfsen het er zelfs over eens dat dit, tot dan toe, de beste wedstrijd van het seizoen was.

Deel 10: April; over keiharde duels en degradatie uit de hoofdklasse.

Twee dagen later na de nederlaag tegen Voorwaarts, besloot de selectie op vrijdag 2 april de

frustratie van het degradatiegevaar van zich af te tappen tijdens het Megapiratenfestijn in

Hoorn. Hier werd aan de nodige teambuilding gedaan. In overleg met de KNVB was al

geregeld dat er op zaterdag 3 april geen wedstrijd op het programma

zou staan. Een vrije dag dus, des te belangrijker was de wedstrijd die

een week later gespeeld zou worden. Concurrent De Zweef kwam op

bezoek op sportpark Gerner, en Dalfsen kon inmiddels terugkijken

op een fraaie reeks die de ploeg had neergezet. Al sinds 21 november

had de formatie van Joop Tichelaar geen thuisduel meer verloren,

wat neerkomt op een ongeslagen reeks van bijna vijf maanden.

Indrukwekkend, maar het abonnement de laatste plaats was nog altijd

niet opgezegd en dus beloofde de wedstrijd tegen De Zweef een waar

degradatieduel te worden. Vanaf het eerste fluitsignaal bleek deze

belofte waarheid te worden. Slecht voetbal van twee kanten,

gecombineerd met 100% inzet en overtredingen op en regelmatig

over het randje. Genieten voor de supporters die dan ook besloten om

volledig achter de eigen ploeg te staan. Na een 0-0 ruststand bleef het

spelbeeld in de tweede helft gelijk en besloot de scheidsrechter in te

grijpen. De ene na de andere Zwever ging op de bon en na ongeveer een uur spelen moesten

de gasten met tien man verder. De openingstreffer voor Dalfsen hing in de lucht, maar tot

grote teleurstelling viel de goal aan de andere kant. De scheidsrechter begon medelijden te

krijgen met Dalfsen en stuurde er nog een De Zweef-speler uit. Het mocht niet baten, de 0-2

viel zelfs nog binnen. Met deze nederlaag loopt de achterstand op de Nijverdallers met nog

vijf wedstrijden te gaan op tot elf punten, waarmee Dalfsen officieus gedegradeerd is.

Tijd om bij te komen van de zeer teleurstellende nederlaag tegen De

Zweef heeft de selectie niet, want twee dagen later komen de vedetten

van WSV Apeldoorn op bezoek in Dalfsen. De ego‟s denken op 50%

inzet de punten te op te kunnen halen in Dalfsen, en dat lukt ook nog.

Voetballend is het kwaliteitsverschil te groot om iets in te kunnen

brengen tegen de aanstaande kampioen van de hoofdklasse. Schrijnend

is het feit dat Dalfsen deze wedstrijd tot niet één schot op doel komt,

redelijk positief is dat de schade beperkt blijft tot twee

tegendoelpunten. Deze nederlaag was min of meer ingecalculeerd, alle

pijlen zijn gericht op de wedstrijd van de zaterdag erop. De wedstrijd

tegen Hulzense Boys betekende de derde thuiswedstrijd in acht dagen

tijd en mocht deze niet worden gewonnen dan is degradatie definitief.

Speciaal voor deze belangrijke wedstrijd en de verwachting dat er veel publiek afkomt op dit

affiche is er voor gekozen te spelen op het zwembadveld. Hier zijn de lijnen amper zichtbaar

en ontbreken dug-outs, alles om de tegenstander uit het ritme te brengen. Lange tijd ging het

duel gelijk op, maar zoals inmiddels bekend zit alles tegen dit seizoen. Een van richting

veranderd schot bezorgt de Hulzense Boys een onverdiende voorsprong. Typerend voor het

seizoen. Opmerkelijk is het zeer actieve coachen van Mathijs Linders, echter misten zijn

uitspraken “Heel heel heel veel tijd” en “Ik zie iet!” jammer genoeg ieder effect en

uiteindelijk viel ook de 0-2 nog binnen. Wat er al lange tijd aan zat te

komen is op zwarte zaterdag 17 april werkelijkheid geworden.

Dalfsen A1 degradeert, na twee jaar op hoofdklasseniveau geacteerd

te hebben, weer naar de eerste klasse. Onder politiebegeleiding en

striemende fluitconcerten vanaf de tribunes wisten de spelers en

trainers met veel moeite de kleedkamers te bereiken. Buiten bleef de

sfeer grimmig, teleurgestelde supporters eisten uitleg over het feit dat

deze degradatie al zover voor het einde definitief is.

Ondanks alle onrust in Dalfsen moesten er gewoon nog drie

competitiewedstrijden afgewerkt worden, te beginnen met de

uitwedstrijd tegen CSV Apeldoorn. Het 0-0 gelijke spel tegen deze

ploeg op het oefentoernooi in februari bood de Dalfserse selectie hoop

op een goed resultaat, maar op het slechte veld was de eerste helft

redelijk, de tweede helft alles behalve dat. Voor de vierde keer op rij

stapten de Dalfsenaren met een 2-0 nederlaag van het veld.

Deel 11: Seizoensafsluiting; over stunten tegen de subtop en de uitreiking van de awards

Zaterdag 1 mei. De dag van de arbeid en aan Dalfsen A1 de taak om dit in de praktijk te

brengen. Nummer vijf Epe hoopt stiekem nog op deelname aan de nacompetitie om promotie

en denkt het klusje bij het reeds gedegradeerde Dalfsen wel even te klaren. Voor de wedstrijd

heeft de selectie teruggedacht aan de enige competitieoverwinning van het seizoen, op 12

september thuis tegen Zwart Wit ‟63. De gehele voorbereiding op dat duel wordt deze keer

zoveel mogelijk gekopieerd. Wat Ard Busscher zich nog kan herinneren van dat duel is dat er

voorafgaand teamfoto‟s zijn gemaakt. Onmiddellijk wordt er een nieuwe sponsor

opgetrommeld en vlak voor de aftrap van de wedstrijd tegen Epe

gaat de selectie van Dalfsen A1 op de foto in de gloednieuwe polo‟s,

waarop bij de technische staf de initialen prijken en bij de spelers

het rugnummer.

Net als eerder Zwart Wit is nu ook Epe onder de indruk van de

professionaliteit bij SV Dalfsen, al leek een vroege 0-1 roet in het

eten te gooien. Via een vloeiend vlagsignaal voorkwam Niek van

der Vegt een achterstand, waarna Stefan Jansen of Lorkeers zo‟n

tien minuten later de score opende aan de overzijde. Na zijn

doelpunt uitte hij al zijn frustratie in het vieren van een doelpunt

door maarliefst zes teamgenoten tegen de grond te slaan. Nadat

iedereen was opgelapt kon het spel worden hervat. Kort na de openingstreffer viel ook de 2-0

binnen. Terreinknecht Nico Boerdijk wordt bedankt voor het slechte veld, want één van de

Epese terugspeelballen is de doelman te machtig, en de marge is twee. Nog voor rust tekende

Alexander Habers voor de 3-0 en onder luid applaus en teksten als “Tien, tien, tien!” zochten

beide ploegen de kleedkamers op. In de tweede helft is het Mathijs Linders die voor de 4-0

zorgt en ook hij viert zijn doelpunt op unieke wijze. De wedstrijd lijkt beslist, maar uit het

niets verliest Dalfsen alle grip. In een minuut tijd verandert de 4-0 voorsprong in 4-2 en er

heerst totale chaos bij Dalfsen. Nadat de rust in de ploeg is

wedergekeerd krijgt Luc van der Vegt de kans om alleen op de

doelman af te gaan, met een perfecte Suarez-imitatie versiert

hij een strafschop, waarna Alexander Habers vanaf elf meter

beheerst raak schiet. Hij scoort dus twee maal in zijn laatste

thuiswedstrijd als A-junior en ook Mark Knol kan terugkijken

op een uitstekende laatste wedstrijd in de jeugd. Dalfsen A1

laat iedereen versteld staan door met 5-2 te winnen van Epe!

Het grote feest na afloop van het duel met Epe maakt al snel

plaats voor blessurezorgen. Tijdens de laatste

competitiewedstrijd van het seizoen, uit tegen Heino, kan

trainer Joop Tichelaar niet beschikken over de geblesseerden

Jelle Boerstra, Coen Scheperboer en Stefan Bredewold. Ook Erik Koedijk is niet geheel fit en

vlak voor de aftrap haakt Dennis Zwienenberg ook nog eens af, waardoor Steve Oosterkamp

voor het eerst dit seizoen in de basis start. Na een minuut stilte voor aanvang van het duel is

het Heino dat het beste uit de startblokken komt. Dalfsen is alleen uit standaardsituaties

gevaarlijk en weet met het nodige kunst- en vliegwerk de ruststand op 0-0 te houden. In de

tweede helft blijft het spelbeeld gelijk en pas na de openingstreffer

van Heino weten de bezoekers kansen te creëren. De toch nog

ingevallen Erik Koedijk is een aantal keer dichtbij, maar het mag

niet zo zijn. Dalfsen A1 sluit het seizoen af met een 1-0 nederlaag.

Verder noemenswaardig aan deze wedstrijd zijn de gele kaarten die

Jorick Pasman en Mathijs Linders oplopen. Eerstgenoemde ziet een

zaag uit de hoogste categorie beloond worden met een gele prent en

de kaart van Mathijs Linders is helemaal opmerkelijk. Als reactie op

een onterecht gegeven hoekschop roept hij scheidsrechter J. van Os

even later “Ik zou nu nog een corner geven!” toe. Dit schiet de

leidsman in het verkeerde keelgat en de centrumverdediger ontvangt

geel.

De wedstrijden voor dit seizoen zaten erop, maar de traditionele afsluiting moest uiteraard

nog volgen. Op woensdag 2 juni kwamen alle lokale voetbalbobo‟s tezamen in de kantine van

SV Dalfsen voor het jaarlijkse „Voetballer van het Jaar Gala‟. Als team viel Dalfsen A1

buiten de prijzen, al stond de ploeg tweederde van het seizoen bovenaan in de strijd om de

derde periode. Allereerst werd aanvoerder Stefan Jansen of Lorkeers naar voren gehaald door

presentator Jos Ramaker. Met een totaal van vijf treffers kroonde hij zich tot clubtopscorer en

dus mocht hij de gouden schoen in ontvangst nemen. Vervolgens ging de Tim Vincken award

voor het meeste blessureleed voor het tweede seizoen op rij naar Coen Scheperboer, die Jorick

Pasman net voorbleef in het eindklassement. De Stijn Vreven Prijs voor het meest

memorabele frustratiemomentje ging naar Mark Knol en de Peter Crouch award voor beste

lange speler ging net als vorig jaar naar Mathijs Linders. De Gouden Kroket was voor Ruben

Middelveen en de George Best Trofee voor Tom Hultink. De Paolo Maldini Award voor het

meest imponerende clubicoon ging naar Dennis Zwienenberg, de Gouden Vlag was voor Niek

van der Vegt en de Jeroen Verhoeven Trofee, voor net iets te

dikke voetballers, werd uitgereikt aan Alexander Habers. Ten

slotte mocht Erik Koedijk de Denny Landzaat Award in

ontvangst nemen, de prijs voor de mooiste stift. Al met al was het

weer een geslaagde avond, aangezien maarliefst tien Dalfsenaren

in de prijzen vielen.

Als afsluiting van deze terugblik wil ik graag de trainer Joop

Tichelaar bedanken voor dit seizoen, evenals leider Ard

Busscher, grensrechter Niek van der Vegt, keeperstrainer Hans

Westerhof en trainer Fernandez Pruik. Ook wil ik onze fans

bedanken voor wederom een seizoen lang trouwe steun, ook

tijdens dit jaar dat hoofdzakelijk bestond uit nederlagen. Ten

slotte een woord van dank richting de ouders die na iedere wedstrijd weer de shirts voor ons

wasten en vervoer voor de uitwedstrijden verzorgden. Al met al was het seizoen 2009/2010

een turbulent voetbaljaar te noemen, waarover nog lang zal worden nagesproken. Dat je als

lezer deze terugblik niet in een kwartiertje doorgelezen hebt, zegt op zich al genoeg over

hoeveel er is gebeurd in nog geen negen maanden tijd. Tot slot wil ik mijn

verontschuldigingen aanbieden aan een ieder die zich, na aanleiding van deze terugblik,

beledigd of gekwetst voelt. Deze hele samenvatting van het seizoen is geschreven met een

knipoog en moet zeker niet té serieus genomen worden. Ik hoop dat jullie deze terugblik het

lezen waard vonden!

Dalfsen A1 2009/2010:

Joop Tichelaar Mark Knol Willem te Wierik

Ard Busscher Coen Scheperboer Erik Koedijk

Niek van der Vegt Leon Schokker Luc van der Vegt

Hans Westerhof Hayo de Haan Tom Hultink

Fernandez Pruik Stefan Bredewold Steve Oosterkamp

Mathijs Linders

Jorrit Jansen

Jelle Boerstra

Stefan Jansen of Lorkeers

Alexander Habers

Jorick Pasman

Dennis Zwienenberg

Ruben Middelveen