Photoshopcursus Practicum

Dit practicum dient als ondersteuning om wegwijs te worden in de wondere wereld van photoshop. Door middel van screenshots en instructies zal het makkelijk worden de opdrachten te voltooien. Er hoeft niks ingeleverd te worden. Als ergens in je achterhoofd de benodigde kennis al ronddwaald is het geen zonde om een opdracht over te slaan. Voor alle opdrachten zul je je eigen fotos of plaatjes moeten gebruiken. Het hebben van google skills is een must. (of een grote verzameling plaatjes op je computer). Dit dictaat is vooral erg nuttig om genoeg kennis te vergaren om een poster te maken, maar vormt ook een basis voor andere toepassingen van wat bekend staat als het meest gebruikte beeldbewerkingsprogramma naast MS Paint.

Opdracht 1: Layers en Geometrische operatoren.

Eerst gaan we kijken hoe we makkelijk aparte layers kunnen beinvloeden met photoshop.

Dit is het layer menu.

Open eerst een nieuw document. (file -> new)

In dit menu is het precies aan te passen wat voor een soort bestand je maakt. Ook is meteen te zien hoeveel ruimte een bijbehorend psd. bestand zal innemen. Voor deze opdracht werkt ieder soort afmetingen. De resolutie kan hoger als de situatie ervoor vraagt maar hij staat zo prima. Waar in Matlab het handig is om in zwart wit te werken in 8-bit, kan photoshop een reeks verschillende modi aan. Wederom: als de situatie er voor vraagt is het soms handig om 16 of 32 bit modi te gebruiken of om in lab colours te werken, maar ikzelf heb ze nog nooit nodig gehad. De achtergrond kleur laten we wit aangezien we deze toch gemakkelijk kunnen aanpassen.

In het midden van het scherm is nu een canvas te zien. De eerste gedachte die in veel mensen opkomt (vooral voor de mensen verslaafd aan mspaint) is dat hier meteen in gekliederd kan worden. Er staat echter een leuk slotje achter onze achtergrond dus dat gaat hem niet worden. Een achtergrond wil men over het algemeen intact houden en hier bovenop andere layers plaatsen. Wat we echter wel kunnen doen is de kleur van onze achtergrond aan passen. Het is ook mogelijk om van de achtergrondlayer een normale layer te maken. (rechtermuisknop -> layer from background)

Selecteer de paint bucket tool. Deze vult een gebied op met dezelfde kleur net als in mspaint. Vul de

achtergrondlaag met een kleur naar keuze.

Vervolgens maken we een nieuwe layer door op het tweede icoontje van rechts te klikken in het layer menu. De layer word automatisch layer 1 genoemd. Het is mogelijk om de layernaam aan te passen. Dit heeft verder geen invloed op het uiteindelijke resultaat maar is wel handig om de layers uit elkaar te houden (grote projecten hebben wel meer dan 40 layers!!) Dubbelklik op de titel van een layer om hem aan te passen.

Zoek nu ergens op internet naar een plaatje dat zeker groter is dan het canvas, kopieer en plak deze in het canvas. Natuurlijk is het ook mogelijk een plaatje op de computer te openen via photoshop en deze vanuit photoshop te kopieren.

Ons plaatje is te groot en we moeten deze aanpassen. Zoals ook behandeld in de slides gaan we dit met de free transform tool doen.

Kijk hoe groot je plaatje is en pas het aan met de free transform tool zodat het past. Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat het plaatje niet uitgerekt word. Dit kan gemakkelijk gedaan worden door de hoogte en breedte in percentages uit te drukken en deze te linken. Klik op het ketting icoontje in het midden van de twee vakken en ze zullen tegelijk aangepast worden wanneer je één van de twee aanpast. Ook kan het verkleinen van een plaatje worden gedaan door deze met de muis aan te passen net zoals in mspaint. Door de hoogte en breedte wederom te linken kan er voor gezorgd worden dat het plaatje niet uitrekt. Door in het midden van het plaatje te klikken en deze te slepen kan het plaatje naar het midden van het canvas worden gebracht.

Soms is een plaatje niet goed gedraaid en wil je het graag in de goede orientatie hebben. Hiervoor kan de hoek worden aangepast in het menu hierboven beschreven of kan de muiscursor naar de hoekpunten van het voorwerp worden verplaatst zodat deze veranderd in een draai-cursor. Hiermee kan met de muis de hoek worden aangepast.

We maken weer een nieuwe laag en gaan er in kliederen.

Pak de brush tool en open het brush menu bovenaan.

Hierin kan alles aan een brush worden aangepast. Een vorm kan geselecteerd worden in het menu beneden, de grootte van de brush boven. De grootte is in feite de diameter van de brush. De mode waarop de brush werkt gaan we later op in. Opacity is de transparantie van een brush. Merk op dat ook de layers een bepaalde transparantiegraad kunnen hebben ten opzichte van elkaar. Deze is op dezelfde manier aan te passen. De flow kwantificeerd de hoeveelheid geplaatste brushes in een getekende lijn. Bij een lagere flow zullen er minder brushes tussen punt A en B verschijnen als bij een hogere flow. Een meer uitgebreid brush menu kan worden gevonden vlak naast het drop down brush menu in het plaatje hierboven. Dit wordt door photoshop de brush presets genoemd. Vandaag houden we het simpel.

Kies ook een kleur uit in het kleur menu:

Kijk hier niet te lang in rond want het spreekt voor zich. Mocht je de eervolle baan van webdesigner beoefenen dan is het af en toe handig om de kleur uit te kiezen door middel van het hexadecimale codenummer beneden en alleen met web kleuren te werken.

Nadat we onze laag volgekliederd hebben zijn we eigenlijk de laag zat. Misschien willen we er later naar kijken dus we halen het uit ons gezichtsveld. In photoshop is het mogelijk voorwerpen spontaan onzichtbaar te maken door op het oog icoontje in het layers menu te klikken.

Klik op het oog icoontje naast de layer die je niet wil zien om zo het geklieder weg te toveren.

Opdracht 2: Maskers en brush type operatoren in photoshop.

Een hele mooie functie in photoshop is de zogenaamde maskerlaag of mask layer.

We nemen opnieuw een plaatje van internet of je eigen harde schijf en maken er een nieuwe laag boven.

Van een bestaande layer kan een mask layer worden gemaakt door op ctrl+alt+g te drukken (in windows) of door naar het menu voor layers bovenaan in het scherm te gaan en op create clipping mask te klikken.

Zoals in het plaatje hierboven te zien word een clipping mask gemarkeerd door een pijltje die naar beneden wijst en hiermee laat zien op welke layer het werkt. Door te kliederen in de clipping mask is al snel te zien dat de clipping mask echt alleen maar op de laag onder hem werkt en niet op de achtergrond.

Een ander soort mask is het vector masker of vector mask. Deze word toegepast op een geselecteerde layer in plaats van de layer eronder. In principe werkt het op dezelfde manier (niet helemaal) maar scheelt het in ruimte.

Op deze manier kan een ingewikkeld systeem worden ontworpen met maskers die op maskers werken. Denk aan inception.

Het masker zelf kan worden aangepast in het maskermenu.

Hier kan de density (in feite opacity) en de feather (hoe de mask omgaat met randen. Probeer dit uit!) worden aangepast.

Zoals ook al in de diaslides genoemd kunnen layers elkaar direct beinvloeden door de modus te selecteren. Tot nu toe heeft deze op normal gestaan. Klieder in de clipping mask.

In het modus menu staan een heleboel verschillende manieren waarop het geklieder iets kan doen met de laag beneden. Probeer ze allemaal uit en zie wat er gebeurd. Ook kan de gradatie waarop de laag een andere laag beinvloed aanpast door middel van opacity. Een handige modus is color, waarmee de kleur van de laag heel netjes word aangepast. In dit voorbeeld heb ik zwart gekliederd dus het plaatje zal op een bepaalde plek zwart wit worden.

Een hele leuke manier van werken met de color mode is dat je hiermee haarkleuren kan aanpassen. Als je jezelf altijd al met blond/rood/paars/regenboog haar had willen zien, probeer dan over een masker gedefinieerd over jouw haar de color modus te kiezen en deze in te kleuren met een kleur naar keuze. Speel rond met de opacity en probeer zo een realistisch resultaat te krijgen.

We gaan weer terug naar normal mode. Soms is de brush niet verfijnd genoeg en vinden we dat hij als het ware gesmeerd moet worden over een bepaald oppervlak zodat het eindresultaat er waarachtig leuk

uit ziet. Hiervoor benutten we de smudge tool.

Denk ook terug aan het gekleurde haar. Het zal vast gebeuren dat de randen van het haar niet enigzins fijn overlopen in huid, zelfs niet echt met een zachte brush. De smudge tool kan dit dus mooit uitsmeren, al kan de blur tool ook helpen.

Het smudge menu lijkt verdacht veel op het brush menu, dus dit spreekt voor zich. Belangrijk te vermelden is dat de sterkte van het smudgen kan aangepast worden door het percentage bij het kopje strength aan te passen. Door sample all layers aan te vinken smudged men alle layers tegelijk terwijl alleen de layer waarin je werkt word aangepast. De aanpassing in de layers onderonder word in de nieuwe layer gekopieerd.

We smudgen ons geklieder van eerder en zorgen er zo voor dat het er mooi vloeiend uitziet.

Vervolgens kan je ook weer de verschillende layer modi aanpassen zodat je een leuk resultaat kan krijgen.

We pakken een nieuw plaatje. Ditmaal één met een inperfectie. Een cameralens is ook maar door mensen gemaakt.

Of je fabriceert een fout zoals ik.

We willen graag alleen de zwarte vlek verwijderen. In mspaint zou men in zo'n geval een stukje van de lucht kopieren en die hierover plakken. Zo eindig je echter met erg opvallende knip en plak randen. Het valt vaak op en duurt lang. Een veel efficientere methode is de ook in de diaslides behandelde healing spot brush. Deze kijkt naar de omringende pixels en vult een geselecteerd gebied afhankelijk hiervan op.

Het healing spot brush menu is weer vergelijkbaar met het brush menu. Door een gebied te selecteren die precies overeenkomt met die van de vlek word hij op een hele mooie manier verwijderd en de achtergrond opgevuld. Probeer dit ook bijvoorbeeld met foto's van jezelf die je op facebook of hyves wilt zetten waar enge pukkels in zitten.

Een manier waarop een laag lichter of donkerder kan worden gemaakt op een positie die jij zelf bepaald

is door de dodge en burn tools. Probeer ze uit en zie wat er gebeurd.

Ook is het plaatje makkelijk te verscherpen en te onscherpen door sharpening en blur respectievelijk.

Al deze aanpassingen zijn brush operatoren die werken op plekken waar jij ze wilt laten werken.

Een laatste optie in het menu aan de linkerkant van het scherm is text.

Het text menu komt vanzelf tevoorschijn en ziet er als volgt uit:

Zoniet, klik op dit icoontje:

In dit menu kunnen allerlei tekststijlen gekozen worden, de afstand tussen de letters en de grootte van de letters zelf worden bepaald in horizontale en verticale richtingen. Cursief, vet, onderstreept, doorgestreept is er allemaal en zelfs de overgang van tekst naar achtergrond kan worden bepaald. Probeer tekst uit en zet je naam of de titel van een poster op je plaatje. Zonder tekst is een poster natuurlijk niet compleet. Belangrijk om rekening mee te houden met het plaatsen van tekst is dat het niet teveel opvalt op een poster. Je blikvanger moet de poster zelf zijn. Als mensen de poster eenmaal gaan bestuderen, lezen ze de tekst vanzelf. Hou het dus op simpele lettertypes en zorg ervoor dat het vooral leesbaar is. Maak gebruik van het feit lichte kleuren makkelijk te lezen zijn op donkere kleuren.

Befaamde lettertyp-deskundigen sterven ter plekke als je het lettertype Comic Sans MS gebruikt.

Opgave 3: De pen tool

De pen tool is een aparte tool waarmee het mogelijk is om vectorlijnen te tekenen tussen twee punten. Dit is bijvoorbeeld handig voor het verfijnder maken van schetsen. Schetsen zijn soms te donker of te licht en zitten bijn altijd in een resolutie die je niet wilt hebben. Met vectorlijnen is de resolutie van het plaatje perfect, voor welke dimensies dan ook. Open de pen tool door op het desbetreffende icoontje te klikken in het menu.

Hier zijn verschillende opties zichtbaar. Met pen tool kan men een aantal punten zetten op het canvas. Hier word niet getekend maar slechts een pad gedefinieerd waarover eventueel getekend kan worden. Dit gebeurd niet op een aparte laag dus zorg ervoor dat je een nieuwe laag hebt gemaakt. Met de freeform pen tool is het mogelijk zelf een lijn te trekken waarbij photoshop automatisch punten toevoegd. Aan een bestaande lijn kunnen punten worden verwijderd of toegevoegd door add anchor points en delete anchor points.

De laatste optie (convert point tool) is verreweg het handigst. Door met de muis op een punt te gaan staan en deze te slepen kan het pad dat tussen het ene en het andere punt zit worden aangepast. Hiermee kan je dus perfect ronde lijnen tekenen. Om het pad zo egaal mogelijk te houden, probeer met zo weinig mogelijk punten te werken.

Als we nu ronde lijnen om bijvoorbeeld dit oog willen hebben gebruiken we de convert point tool en komt er zoiets uit.

Waarbij ik er tussendoor heb ondervonden dat we slechts met drie punten al genoegen kunnen nemen.

Het is echter ook mogelijk om via al voorgemaakte vormen het pad te definieren. In het pen tool menu bovenaan staan een aantal van deze vormen voor het gemak.

De meest rechtse optie is in staat om ook zelf vormen te definieren of een van de talloze vreemde vormen in te laden. Als je zelf een pad hebt wat je later opnieuw wilt gebruiken kan je deze opslaan en later weer inladen.

Photoshop slaat jouw gedefinieerde pad op in een .CSH bestand. Deze bestanden kan je gemakkelijk te delen, mailen of uploaden vanwege het kleine formaat. Iedereen met photoshop zou ze moeten kunnen inladen. Dit maakt het erg handig voor logo ontwerpen. Ze hebben immers idealiter iets nodig met oneindige resolutie wat makkelijk in te laden is.

De bestanden worden opgeslagen in de map ´custom shapes´ te vinden in ´presets´ in de photoshop map op de computer. In dezelfde map ´presets´ bevinden zich ook brushes, die op eenzelfde manier kunnen worden opgeslagen en geladen.

Willen we een lijn tekenen door dit pad dan klikken we op de rechtermuisknop, waardoor we een aantal opties krijgen.

Stroke path zorgt ervoor dat met een brush er een lijn getrokken word.

Deze brush moet vooraf gedefineerd worden. Wil je het dichtst in de buurt komen van echt tekenwerk, dan zijn de realistisch uitziende brushes die pennen, pencelen en potloden nabootsen hiervoor erg geschikt:

Op de tweede en derde rij.

Het lijkt alsof de persoon in één keer meer mascara op heeft gedaan.

We kunnen het pad weer verwijderen door op delete path te klikken waardoor deze mooi uit ons gezichtsveld verdwijnd.

Men kan ook een selectie maken van het gemaakte pad, waardoor in de tekening slechts dat gebied wat zich binnen in het pad bevind word geselecteerd. Dit is handig om met grotere precizie dan een normale selectie een aanpassing te doen. Vooral op het gebied van posters loont het maken van selecties op deze manier. In het eerder genoemde menu waar ook stroke path te vinden is kan je op ´make selection´ klikken om een dergelijke selectie te krijgen.

Probeer zelf de pen tool uit op een schets of een tekening of foto die je wilt verfijnen. De pen tool is erg handig voor mensen die zelf veel tekenen en/of artistiek bezig willen zijn. Zoek een plaatje uit met een

ietwat complexe vorm waar je de pen tool op wilt gebruiken. Probeer een lijn te trekken met stroke path en aanpassingen te maken aan de selectie. Een handige aanpassing is de kleur van de layer aan te passen. Benut hiervoor je kennis over layers.

De belangrijkste functie blijft toch het maken van logos voor posters, websites of andere gelegenheden. Maak zelf een pad en sla het op als .CSH bestand. Probeer of iemand anders jouw bestand kan openen.

Opgave 4: filters

Photoshop heeft een schijnbaar oneindige hoeveelheid filters. Ieder van die filters is te zien als convolutie van een layer met een of meerdere intensiteitsmatrices met verschillende waarden.

Alle filters die je kunt gebruiken met hun opties zijn te vinden in het filtermenu:

Het is ook mogelijk om meer filters online te vinden. Aanraders zijn Topaz filters en fourier tranformatie (om ook met interferometrie aan de slag te kunnen).

Een hele bekende filter is de sharpening filter. Hierbij zijn de opties sharpen (normaal), sharpen more, sharpen edges (voor alleen de randen) en smart sharpen mogelijk. Voor de meeste verscherpingen werkt sharpen of sharpen more prima. Als je echter van plan bent om specifiek een bewegingsfout of lensfout teniet te doen kan smart sharpen handig zijn. Ook is het handig om specifiek de donkere of lichte intensiteiten op te helderen.

Probeer het met een nogal wazige foto en zie hoe het mooi word verscherpt.

Ook voor blur (smoothening) zijn er een reeks aan opties. Zo kan je om artistieke redenen of omdat je foto te sherp is, zodat er teveel ruis is, een blur veroorzaken.

Lens blur en motion blur zijn handig om blurs te fabriceren. Normale blurs zijn handig om details eruit te filteren. Probeer het op een te scherpe foto (bijvoorbeeld één gemaakt met een stoffige lens, waardoor er een boel ruis op zit) te blurren zodat dit er beter uitziet.

Veel andere filters spreken erg voor zich en zijn er om een bepaald effect te simuleren. Zo kan onder het kopje distort bij swirl een soort wervelwind gemaakt worden. Andere effecten zoals mosaic of waterpaint kunnen in een soort simulator worden bekeken waarbij meteen een resultaat word gegeven. Probeer er een aantal uit.

Hier is het resultaat van cutout te zien, een leuke filter die kan benut worden wanneer je een cartoon versie van jezelf wilt maken. Door gebruik te maken van deze filter op verschillende niveaus en accent te geven aan de randen word dit al snel heel makkelijk. Dit kan bijvoorbeeld gerealiseerd worden door gebruik te maken van poster edges.

Bonus:

Voor de mensen die microscopische technieken hebben gehad, is het ook mogelijk om zelf filters te maken door een matrix te definieren.

Ga naar custom filter.

Het custom filter menu ziet er als volgt uit:

Bovenstaand voorbeeld is de operator om de afgeleide te nemen. Probeer ook de volgende matrices:

Sharpening: [-1 -1 -1; -1 8 -1: -1 -1 -1]

Smoothening: [1 1 1:1 1 1: 1 1 1]

Matige sharpening: [1 -2 1; -2 7 -2; 1 -2 1]

Relief: [-1 -1 -1; 0 1 0; 1 1 1]

Opdracht 5: Globale operatoren.

Zoals ook al genoemd in de diaslides, zijn globale operatoren in feite handelingen die effect hebben over het hele canvas, afhankelijk van de inhoud van dit canvas.

Een goed voorbeeld van zo´n operator is de lightning tool in photoshop. De lightning tool is te selecteren onder het types menu boven (photoshop CS4) of aan de rechterkant van het scherm (photoshop CS5).

De lightning tool neemt het plaatje wat je hebt en rangschikt de niveaus van intensiteit in een intensiteitshistogram. Aangezien we in 8-bit werken ligt de laagste waarde op 0 (voor zwart) en de hoogste waarde is 256 (voor wit). Als je met 16 of 32 bits werkt liggen de waarden van 0 tot 512 of van 0 tot 1024. (ga dit na!)

Vind een plaatje dat of onderbelicht of overbelicht is. (of allebei als je pech hebt) Hetzij op google hetzij op je harde schijf.

Mijn plaatje is van het beestfeest. De fotos hiervan zijn makkelijk op de site van olympus te vinden.

Over en onderbelicht zo te zien.

Gelukkig kunnen we dit makkelijk aanpassen door te sleutelen met het histogram.

Zoals te zien in het layer menu is er een nieuwe laag gemaakt met daarop een masker. De filter voor levels werkt dus als een masker.

De middelste slider representeerd het midden van het histogram. Laten we deze dus naar links vallen dan zullen er meer waarden hoger komen te liggen. Het plaatje wordt dus meer verlicht. Schuiven we de slider naar rechts dan word het plaatje donkerder.

De onderste slider beinvloed ook de belichting van het canvas, maar in dit geval lineair. Hetzelfde kan worden gerealiseerd door bijvoorbeeld een totaal witte of zwarte laag met een bepaalde opacity boven een layer te zetten en de modus hiervan te veranderen.

Zoals alle andere maskers is ook deze aan te passen door met een zwarte brush deze te bekleuren. Alles was op het masker wit is word aangepast, alles wat zwart is word niet aangepast. Zo kan men ervoor kiezen om donkere gebieden te laten verlichten en lichte gebieden licht te laten.

Probeer een mooi resultaat te krijgen.

Een andere globale operator is de color balance, die afhankelijk van de inhoud van het canvas de kleurenbalans hiervan aanpast. Deze is op dezelfde manier als de belichtingsoperator te vinden.

Door de sliders aan te passen kunnen verschillende kleuren de nadruk krijgen. Dit kan worden gedaan voor de donkere gebieden (shadows), de lichtere gebieden (highlights) en het middengebied (midtones)

Zo kan bijvoorbeeld het bekende gameboyscherm een minder groene kleur krijgen.

Origineel:

Aangepast:

Een makkelijke manier om dit met vooraf geselecteerde mooie veranderingen aan te passen is met behulp van variations. Deze is gebruiksvriendelijker, maar minder effectief.

Nog een erg bekende globale operator is de treshold operator.

Deze kijkt wederom naar de intensiteitshistogram en kiest een waarde uit. (aan te passen door de slider te verschuiven of door een waarde in te typen) Alles onder deze waarde wordt zwart, alles erboven word wit. Probeer ook zelf dit uit door een plaatje naar keuze te tresholden en hiermee misschien achter details te komen die je eerder niet zag. Denk aan het aantal kraters op de maan die je hiermee makkelijk kan tellen of andere rariteiten met bijna dezelfde intensiteit. De tresholding operator is nuttig om lichtstralen met bijna dezelfde intensiteit toch van elkaar te kunnen scheiden.

Om een zwart wit beeld te maken, gebruik de black&white operator. Deze spreekt voor zich. Ook de invert operator spreekt voor zich. Deze keert de kleuren om. Probeer ze allebei.

Opdracht 6: Renderen.

Een render is wat web ontwerpers een plaatje noemen zonder achtergrond. Het nut van renders is erg varierend. Digitale kunstwerken (signatures o.a.) maken vaak gebruik van renders en vullen de achtergrond met C4Ds en/of smudge effecten. Ook voor posters en bijvoorbeeld ansigtkaarten worden deze renders alom gebruikt.

Om de achtergrond te verwijderen gebruiken veel onervaren photoshoppers een simpele gum tool en proberen dan beetje bij beetje de achtergrond te verwijderen. De randen tussen de render en de achtergrond worden hierdoor lastig te manipuleren, wat kan leiden tot plaatjes die er gewoonweg niet mooi uitzien.

Hierboven is een voorbeeld van een render van de wereldberoemde Mona Lisa. Zoals te zien is hier zijn de randen totaal niet verfijnd en het is duidelijk te zien dat de persoon met een gum tool bezig is geweest. Dit oogt niet mooi. We zullen hier een techniek bespreken die ietwat professioneler in nature is.

Ten eerste is het voor belang voor het renderen dat er een verschil in kleur is tussen de voorgrond en de achtergrond. Ietwat hypocriet om nu te zeggen, maar op het bovengenoemde voorbeeld van de Mona Lisa zal deze techniek dus nauwelijks werken en is gummen inderdaad een snellere methode. We zullen hier een voorbeeld doornemen van wat wel een praktische foto is om te gebruiken.

Hierboven is Arno Van der Weijden weergegeven die het probleem van weinig kleurverschil tussen een witte deur een een grijs shirt heeft opgelost door er een handoek op te hangen. Dit is ideaal en creatief. En zoals we zullen zien werkt dit redelijk in photoshop.

Eerst zullen we de foto openen in photoshop en een grove selectie maken van Arno´s lichaam. Dit kan op verschillende manieren. De lasso tool is een vrij ruwe tool, maar de magnetic lasso tool is handiger. Deze zal een kleurverschil detecteren en de selectie ruwweg baseren hierop zolang er langs lijnen word gelopen. Het icoontje hiervoor is:

Het is eigenlijk een mengseling tussen de pen tool die eerder is beschreven en de lasso tool. Overigens is de pen tool natuurlijk het beste om te gebruiken, maar zal deze uiteraard het meeste tijd kosten. Als er tijd over is, probeer dan vooral de pen tool uit.

De selectie hierboven is gemaakt met behulp van de magnetic lasso tool. Zoals te zien, is deze niet ideaal, maar hopelijk zal de optie 'refine edges' hier wel raad mee weten. We gebruiken de befaamde rechtermuisknop, waarbij er een mysterieus menuutje tevoorschijn komt.

Natuurlijk gaan wij naar 'Refine Edge...'. Deze optie zal een menu tevoorschijn toveren die een aantal opties bevat.

We moeten de volgende opties veranderen: Smart radius moet aangevinkt zijn en de radius moet maximaal zijn. Men ziet als het goed is al enige verandering in de achtergrond. Mocht deze naar behoren zijn, dan is het helemaal mooi. Hierbij is men dan klaar met renderen. Echter in de meeste gevallen zal het niet naar behoren zijn. Klik hiervoor op het pijltje bij 'view'. Hierdoor kan de achtergrond handig worden aangepast, zodat het duidelijk is welke stukjes nog gedaan moeten worden.

Overigens zijn er natuurlijk ook andere mogelijkheden, maar zwart is persoonlijk het handigst.

Vervolgens kan de optie 'decontaminate colours' worden aangezet en met de slider worden gespeeld. In sommige gevallen kan dit een verbetering teweeg brengen, maar dit hoeft niet altijd het geval te zijn. Als laatste en handigste optie kan de selectie worden aangepast door handmatig delen toe te voegen of er vanaf te halen.

Dit kan worden gedaan door met de muis over de achtergrond te gaan. Hierdoor zal een transparante brush te zien zijn waar een plus op staat. Deze kan een minteken worden door alt in te houden. In het voorbeeld hier is goed te zien dat er nog enige blauwe randen om Arno’s gezicht zitten. Door een aantal keer op het blauw te klikken met de transparante brush, kan dit allemaal worden weggehaald.

Arno zelf heeft hier niet veel aan gedaan, dus enige randen zullen nog aanwezig zijn, maar het resultaat is er wel:

Vooral als dit plaatje word benut in overlay layers of gesmudged/blurred aan de zijkanten, zal het niet opvallen dat deze origineel uit een foto kwam. Complex selecteren, zoals deze methode word genoemd, is een opvallend snelle methode in vergelijking met handmatig gummen die toch resultaat kan hebben. Vooral voor plaatjes waarbij veel uitstekend haar is te zien zal deze tool snel uitkomst bieden.

Hierboven een tweetal voorbeelden met wat mogelijk is.

Hier is het vooral afhankelijk hoe precies de selectie is en hoeveel van de verkeerde kleuren zijn weggewerkt in de 'refine edge' tool.