3

What’s in me?Flowers of student live.....Digitaal ingepakt....Thinkfull writing....

Flowers of student live.

Heb jij ook altijd zo’n moeite met het onderhouden van je planten. Vergeet je ze water te geven of geef je zelfs te veel water. Misschien dat je helemaal niet aan planten begint omdat je weet dat ze het niet lang uit houden in jou kamer! Toch zijn er een heleboel planten die je met gemak in je kamer kan houden. Een aantal daarvan heb ik maar eens op een rijtje gezet. Ze vergen weinig ondehoud en kunnen je kamer toch een hele andere sfeer geven. Vergeet je ze een keer water te geven dan blijven toch gewoon leven. De ideale planten dus voor het drukke studentenleven.

Aloë Vera

Aloë Vera planten groeien het beste in op een bodem van klei gemengd met bladaarde. De grotere soorten gedijen beter in brede potten zodat ze een goed wortelstelsel kunnen ontwikkelen. De grote planten kan je in de zomermaanden buiten zetten. Hierdoor kunnen de bladeren mooi rood kleuren. Qua watergift moet je zeker in de winter spaarzaam gieten. Veel verzorging hebben de Aloë Vera’s niet nodig als je er maar voor zorgd dat de plant voldoende licht krijgt. Zelfs met de volle zon heeft deze plant geen problemen. De pot en de grond zijn eigenlijk de belangrijkste elementen om deze plant goed te houden. De grond en de pot moeten beide goed waterdoorlatend zijn en het liefste heeft de Aloë een stenen pot met een gat onderin. Op deze manier blijft het overtollige water niet onderin de pot staan

en kunnen de wortels bij een teveel aan water niet gaan rotten (indien de buitenpot wel geleegd wordt)

Tips:Het sap van de plant kan gebruikt worden tegen huidschimmeltjes. Hiervoor snijd je een stukje van de plant af en smeer je het sap dat er uit komt op de huid. Ook werkt het sap van de plant naar verluid goed bij brandwonden.Indien je de plant Half door snijd kan je een doorzichtige gelachtige substantie uit het blad halen met een lepel. Deze gel kan direct in het haar gesmeerd worden. De voordelen van de gel zijn eindeloos. Het ontwart het haar, hydrateerd, geneest en kalmeert de hoofdhuid en tevenz zou het haaruitval voorkomen!

Cyca

De cyca ook wel valse sagopalm kan wel honderd jaar oud worden. Wel is het een langzame groeier dus de grotere exemplaren zijn redelijk prijzig. Cycas groeien in een goed doorlaten luchtige grond. Ze prevereren net als andere palmsoorten speciale palmbomen grond. De grond moet licht vochtig ge-houden worden. Een te natte of te droge grond zorgt ervoor dat de plant de geest begeeft. Geef deze plant één keer per week een scheut water en dan kan hij er weer een week mee vooruit.

Als je de mogelijkheid hebt om deze plant in de zomer buiten te zetten, kan ik je dit zeker aanraden. Het zal de plant een positieve boost geven. Indien je een jonge plant aan hebt geschaft zal ik je advis-eren deze niet in de volledige zon te zetten. Oudere planten kunnen hier beter tegen. Ben je van plan om de planten voor buiten te gebruiken dan zou ik ze wel in de winter binnenhalen of in ieder geval op een vorstvrije plaats laten overwinteren. Dit omdat het een plant blijft die van oorsprong in warmere ge-

bieden groeit. Een strenge winter in Nederland zal het waarschijnlijk niet overleven!

De plant groeit van binnenuit en zal op die manier nieuwe bladeren aanmaken die zich als tafels boven de oudere bladeren verheffen.

Tips:Als je de plant vooral binnen houd kan het voorkomen dat door stof de bladeren er dof uit zien. Dit kan je oplossen door wat melk met water te mengen en hierin een spons te dopen. Wrijf ver-volgens voorzichtig over de bladeren heen en je zal zien dat de glans weer tevoorschijn komt. Indien je de planten in de zomer buiten hebt staan zal je dit minder vaak hoeven doen aangezien de regen het stof van de bladeren zal speoelen.

Tilandsia

Abera, te, mo me notilius arit.Batude ad det venatiae, quium te ac-ciend uctuscid idi, quam dium inique potis. Sernimis ad res auc omnes adees oc rescidit. Ivertantem ia? Idem ne moentia pon por inum proxim dit? Nam averidi-enam, seniti, quam ad imus, faciam iame cre con Etrius aurnum actebus aut que adduconsul us.Ommoena, ut di, consideroris moruntem

Pate, vit.Rum non turopubi intem curidius inpris crecioratiu supies! Mula cris enatrae luspimentrum prip-tide etili it, quit; halemur eviter-tere hos pratquam demquod iisti, quo ublia mor licuppl. Nam hae morterfecrum cul huium tis M. Des arid interni cuperarehem ver-ei si catrum in num fit occhusque co utus et aurenatra quo nonst vercenia obsesti caediondium ium telicapero audem inest furbit eti, ut aperictustie furbendie rem hac-cior publinvo, nocciemum iu in Etratquam elium con signa, noc-ture con Itam ponloc, mederrives rentiam ta nit publine natiam qua aus confitr ebator inatum de tam tus hiciiss icibus, C. Unclum num efac viribus? Nostis, que condam dii consunum publiem elin videm prorditre, notemquon ad audea demo verdit; num acidius. Viviver edefero ximmove rfirtistin tan-telles convocritro inatis intest?

Omnihil virmaxi mmortum vid iam ma, nihilnentrae optescesit.Edem deortus publicatem omanderfex me nonsu conitiam maio, auctor ute pubit? Pon sentesica vius manu es consid ium caucidium dit. Es fur. Qua Simo horia dis clerum in viliuspio, ne crem. Ectoriusque pratuspimo hem hocciena, unum ex non-sceris ademus? Tissistum host in tem rei

Nolina

Abera, te, mo me notilius arit.Batude ad det venatiae, quium te ac-ciend uctuscid idi, quam dium inique potis. Sernimis ad res auc omnes adees oc rescidit. Ivertantem ia? Idem ne moentia pon por inum proxim dit? Nam averidi-enam, seniti, quam ad imus, faciam iame cre con Etrius aurnum actebus aut que adduconsul us.Ommoena, ut di, consideroris moruntem Pate, vit.Rum non turopubi intem curidius in-pris crecioratiu supies! Mula cris enatrae luspimentrum priptide etili it, quit; hal-

emur evitertere hos pratquam demquod iisti, quo ublia mor licuppl. Nam hae morterfecrum cul huium tis M. Des arid interni cuperarehem verei si catrum in num fit occhusque co utus et aurenatra quo nonst vercenia obsesti caediondium ium teli-capero audem inest furbit eti, ut aperictustie furbendie rem haccior publinvo, nocciemum iu in Etratquam elium con signa, nocture con Itam ponloc, me-derrives rentiam ta nit publine natiam qua aus confitr ebator inatum de tam tus hiciiss icibus, C. Unclum num efac viribus? Nostis, que condam dii consu-num publiem elin videm prordi-tre, notemquon ad audea demo verdit; num acidius. Viviver ede-fero ximmove rfirtistin tantelles

convocritro inatis intest? Omnihil virmaxi mmortum vid iam ma, nihilnentrae opt-escesit.Edem deortus publicatem omanderfex me nonsu conitiam maio, auctor ute pubit? Pon sentesica vius manu es consid ium caucidium dit. Es fur. Qua Simo horia dis clerum in viliuspio, ne crem. Ectoriusque pratuspimo hem hocciena, unum ex non-sceris ademus? Tissistum host in tem rei caedi tio nium potilictam testrae llabere ntero, Patilicon habus crem pos occibusa con video moentem achuctorec tum fur

Wil je toch graag meer bloeiende planten in huis.... Kies dan voor een van de volgende planten...

De Medinella is te herkennen aan zijn reusachtige bloempluimen. Deze plant bloeit vanaf het voorjaar tot ver in de zomer. Deze plant onttrekt de benodigde vocht uit de lucht. Het is hierdoor een plant die optimaal gedijt bij een hoge luchtvochtigheid en warmte. De optimale temperatuur voor de medinella is tussen de 17 en 22 graden celcius. De plant houd van een lichtrijke standplaats, maar kan alleen in de wintermaanden direct zonlicht verdragen. In de warmere periodes kan het directe zonlicht namelijk voor “verbranding” van de plant lijden. Qua water geven kan ik alleen maar zeggen dat de medinella niet graag mijn zijn voetjes in het water staat. Zorg dus voor een goede afwatering en zorg dat het overtollige water uit de pot gegoten wordt.

De cyclaam houd niet van een warme leefomgeving. De plant bloeit lang en rijkelijk als het op een lichte en koele plaats wordt gehouden. Deze plekken zijn nog te vinden voor het raam of op de grond. Als de plant uitgebloeid is kan je de verwelkte bloemstengels en slap geworden bladeren met een korte ruk verwijderen. Als je vervolgens langzaam aan de watergift verminderd zonder de bol droog te laten vallen, worden de bladeren geel en vallen ze af. Zolang je deze conditie voor de bol blijft behouden, heb je de mogelijkheid deze het volgende jaar opnieuw te planten. Deze methode kan alleen onder goede omstandigheden werken. Toch worden de bloemen nooit weer zo groot.Voor het water geven van de cyclamen geldt dat de plant eigenlijk niet op het “hart” van de plant water gegeven moet worden. Dit heeft namelijk tot resultaat dat de plant gaat rotten. De beste methode om water te geven is eigenlijk op een schoteltje onder de pot, maar tevens kan de kluit een keer per week ondergedompeld worden in lauwwarm water.

Wil je toch graag meer bloeiende planten in huis.... Kies dan voor een van de volgende planten...

De prachtige orchidee is alom bekent. De belangrijkste punten voor de verzorging van een orchidee zijn licht, warmte, water en bemesting. Ook voor de orchidee geldt dat de plant in de zomer beter niet in de volle zon gezet kan worden. De kans dat de plant verbrand is dan groter en tevens verdwijnt de glans van de bladeren. In de winter wordt aangeraden het zonlicht juist zo veel mogelijk te benutten.Voor het water geven van de orchidee geldt net zoals het grootste grof van de planten dat overdaad schaadt. Je kan beter de plant iets te weinig water geven en een paar dagen later nog wat bijschenken, dan de grond te vochtig maken. Dit laatste heeft namelijk tot gevolg dat de plant gaat rotten. In de winter volstaat één keer per week en in de zomer twee keer per drie weken. Als de bloemen uitgebloeid zijn snijd je de stengel zo laag mogelijk af en geef je de plant een rustperiode. Alleen de phalaenopsis die je bovern het tweede of derde oog af te snijden. Dit heeft tot positief gevolg dat er binnen enkele weken of maanden al weer een nieuwe steel kan verschijnen, wat anders vier tot acht maanden zou duren. Na dit trucje één a twee keer toegepast te hebben dien je de steel wel zo kort mogelijk af te snijden.

Haal de herfst in huis met

herfsttinten en dan met name pompoenen en

kalebassen!

Digitaal ingepakt

Sociale media magnaat Sabrina is 20 jaar en studeert communicatie en Multimediadesign aan de HAN in Arnhem. Ze doet ons een exclusief verhaal uit de doeken over haar gebruik van internet en sociale media. Dagelijks maakt zij intensief gebruik van sociale media en

hiervan geniet zij met volle teugen.

Als we haar naar sociale media vragen meldt ze ons meteen dat gebruikt maakt van Twitter en MSN. Hyves en Facebook zijn toch minder haar ding. Dagelijks maakt ze toch wel zo’n tien uur achter de computer waarbij MSN en Twitter standaard open staan. Volgens haar gaat het namelijk een stuk makkelijker om via sociale media een berichtje te plaatsen en het is natuurlijk leuk om te lezen wat anderen beleven en om reacties te krijgen op je eigen tweets. Het voordeel van Twitter is volgens haar ook de mogelijkheid om contact te houden met personen die je niet of nauwelijks in het dagelijks leven kunt spreken. Als we naar haar twitteraccount gaan, zien we dat ze nu wel geschreven 213 Tweets heeft geplaatst… Op de opmerking “dat zijn er nog niet zo veel” meldt ze ons dat ze ook net iets meer dan één maand met het twitteren mee doet. “Maar ondertussen zou ik al niet meer zonder kunnen…” Een weekeind zou nog net gaan, maar na een week worden het toch wel een heleboel berichten die ik door zou moeten lezen en dan kan ik ook nergens meer op reageren.” Sabrina leest namelijk alle berichten de getweet worden en natuurlijk probeert ze ook

op zoveel mogelijk tweets te reageren. Als we haar vragen op welke manier ze het liefste communiceert krijgen we wel te horen dat haar voorkeur uit gaat naar rechtstreeks contact… Ze legt ons ook meteen uit dat dit komt doordat bepaalde zinnen via sociale media verkeerd over kunnen komen. Je mist dan namelijk de lichamelijke communicatie die je wel hebt bij rechtstreeks contact. Dus als ze de tijd heeft gaat ze liever persoonlijk op zoek bij haar vriendinnen

om lekker bij te kletsen. Vragen we haar vervolgens of ze dan ook meer rechtstreeks contact heeft dan via sociale media, dan worden haar wangen rood en begint ze te lachen. “Nee, ik heb meer contact via sociale media dan rechtstreeks. Dit komt vooral omdat ik toch de hele dag de computer aan heb staan en daar dan ook gewoon Twitter en MSN op open heb staan.” Haar internet wordt vooral opgestart voor het kijken van Amerikaanse series, het luisteren van muziek, het controleren van haar mail, plaatjes zoeken en even wat woorden googlen. En het internet zal blijven groeien in de ogen van Sabrina. Over dertig jaar zitten we waarschijnlijk nog steeds achter sociale media terwijl onze ouders dat op dit moment niet doen. “Internet en sociale media zullen een

onderdeel uitmaken van ons bestaan”.

“Maar ondertussen zou ik al niet meer zonder kunnen…”

HijAls het leven een feest was,Bepaalde hij mijn moodmet zijn muziek.Volgde ik zijn ritmealsof het de mijne was.

Als het leven mijn wereld was,was hij de zon.Draaide hij om mij heenen verwarmde mij.Volgde ik zijn baanen ging hij achter het mijne aan.

Waarom?Waarom kan je niet houden van….verliefd zijn op, denken aan….kijken naar, smachten om….

Waarom kan je niet zien dat….luisteren naar, voelen dat….proeven met, ruiken aan….

Waarom wil ik alles….kan ik niks, durf ik alles….doe ik niks, vertrouw ik hem,maar doet dat niks…

VriendschapAls ik om mij heen kijk,zie ik een wereld vol gezichtenpersonen met karakters en eigenschappen.Ik zie verschillen, expressies,veranderingen en overeenkomstenEn ik zie jouHoe onbeduidend misschien in dewereld. Hoe belangrijk in mijnleven. En onmisbaar in mijnHart.Je bent mijn wereld

Moed en drijfverenIk heb de moed om door te gaandaar waar ik ben blijven hangen ...ik heb het enthousiasme door te gaan waar an-deren stoppen...Ik heb de kracht om waar te maken wat ik wil bereiken...maar ik heb niet de mogelijkheid te doen wat mij drijft.

Book: Nightmare Chapter1: “I am your worst nightmare”

You would never think your worst nightmare was real, but here I am. Alive and in real-life. We have been among you for centuries. Everybody thought we were dead, killed hundreds of years ago, but some of us survived. We hid our-selves in caves and only came out when it was dark. We fed ourselves with traveling human and animals. So nobody knew of our existence. Now I have found a way to walk in daylight and only the i can. The others still can’t and if they try their skin will start to burn because of the UV-light. Now, I am sure that you are wondering what we are. Well, you will have to figure that out for yourself.I will tell you my story, but first I’ll warn you, it isn’t a happy story.

My name is William Carton, born in Winkinson in 1847. I grew up in an enormous mansion together with my par-ents and younger brother. We now call it “The Blood house” because my parents were slaughtered there. My brother and I were there when it happened, but somehow we survived. After that attack our lives changed. Nothing was ever the same. All we knew was that the attackers weren’t human, though they looked a lot like it. The only way we could tell was because of their eyes and skin. Now our parents weren’t there anymore, our uncle took care of us. We did home school because it was impossible for us to go outside the first couple of weeks. Everywhere we looked we saw scary things around us , just because we were so afraid. My uncle understood. We were just six and four years old.We grew older and became less scared. We became friends with other children in the village and that made us decide that we wanted to go to school. That was one and a half year after the attack. We studied hard and at the end of that year I was allowed to go to high school. There I had classes with a girl named Violla. Well, actually that’s what every-body called her. Her real name was Viollet Margareth Jones. She had long dark-brown hair, brown eyes, a skin like marble with beautiful red cheeks. Let’s put it this way, all the boys literally stared at her. So did I. I fell in love with her the moment we met … well at the moment I saw her for the first time. After a couple of weeks I wasn’t afraid anymore to show her who I really was, though I was still a little nervous about whether she would like me or not. After a month she told me that she loved me. I have never been so happy in my life. She came to my place every weekend, we had fun and then I took her home. I did notice that she didn’t eat that much, but I always thought that she wasn’t that hungry every day. Six months later I went to her place for the first time. It was her birthday, so I assumed that she would like it when I was there. She did and even asked me if I wanted to stay a little longer. As her boyfriend I did. I stayed till late in the evening and had a great time. Then everything changed. Actually, she changed. Her eyes went red, her skin went pale and even her mouth started changing. All this I saw in the reflection of her bedroom window. Within one second she stood behind me, that was even faster than I could blink my eyes. What happened in the minutes after that, I can’t remember. I remember only pain in my entire body. I suppose ten minutes past before I was back to consciousness , with a blood taste in my mouth and my jaws hurting. My ears hurt by the noise of the TV and her talking. Within two hours all the pains disappeared and only the hunger remained. I went home, my wish for food and more specifically blood became worse and started to control me. That was the first time I ever killed a human being. And at that moment I realized what I had become… something I had never wished for.

Chapter 2: “Enormous pain”

Dear diary, How much pain can one man stand? So much pain as I have at the moment is … well it really hurts. I have always thought so much pain would kill a man, but I am still alive so it is possible. The pain is nothing comparable to my broken leg last summer… it is about then times worse. And this pain isn’t physical but mental. Though it feels like my heart is ripped out of my chest and the wound doesn’t stop bleeding. Everything that has happened this summer has to do with it. First the car accident, then waking up in the hospital with all sad faces staring at me and the story that my parents haven’t survived the accident. After that I decided I would go to my grandmother and go to school there. Three weeks have passed now but I still feel miserable. I miss my friends and every night is a torture. I keep dreaming about the accident and the pain and I can’t think about anything else the entire day. Everything is new in this town, though I have been here a couple of times to visit my grandmother. Everyone knows what has happened and every-one wants to know how I feel and how they can help me. That’s real nice, I know, but I feel better when they don’t talk about it. It only helps when grams is talking to me about it.. she is she really knows what to say to make me happy. Probably because I look just like my mother in that way. I also knew what to say to my mom when she needed me. I really miss mom and dad. It still feels weird not to have a mom and a dad anymore. Especially because I am the only one of us three who survived the accident. Perhaps because I was in the backseat. But still, I could swear I felt the heat of the fire. And the pain in my legs when my trousers caught fire. That’s also when I lost consciousness. I can’t remember that they took me to hospital and cleaned my wounds. Neither my aunts and uncles coming to see me. The first thing I remember is my family staring at me with sad faces. At that moment I realized that something was really wrong. Now I realize that everyone was thinking about my parents. My grandmother organized there funeral. I just sat down and listened to everything that had to be arranged…“Are you coming down Adelina? Breakfast is ready!” Grandma always calls me in the morning when I have to get up. “Don’t be late for your fist day of school”. She called. I threw my diary on my bedside cabinet, went to the bathroom, brushed my hair and made a ponytail . Then I went to the dining room. My grandma was wearing dark blue jeans and a black t-shirt. She had waited until I was down-stairs before she started eating. “Good morning grams, how was your night?”“It was fine my dear. I dreamed about your grandfather. It was like he was with me again, that feels good. I know he is guarding me even though he isn’t here on earth anymore”.“That’s great. I am also sure grandpa watches us. I think even mom and dad are watching out for us now. That’s some-thing I am glad about”. “They will be with me where ever I go”. Grams smiled. “I am not doubting about that darling”.I took the sandwich my grandma made for me. After that I made myself a cup of coffee and gave my grandmother a glass of milk. I know she likes that more than a hot cup of coffee. After that, I drank my coffee and walked upstairs to grab my bag. At that moment I realized I had to hurry for not coming late. I ran down the stairs again, kissed my grandma goodbye and jumped in my mom’s car. At the moment I started the car and the engine start making the usual noise, I saw something in the corner of my eye. When I turned my head to watch what it has been, I saw noth-ing on the place where it should have been. Though I saw a young man standing across the street. He had black hair and an unusual colored eyes. From the distance they looked like brown-yellow. Then I drove off. Ten minutes later I arrived at school. I parked my car at the left side and went to the administration. After asking a small girl where I had to be, I found it at the second floor. After signing in I received my schedule and a floor plan so I could find my way around the first couple of days. It wasn’t difficult to find my first class. All the science classes were at the right side of the administration office. 5 minutes later my class started. My science teacher was around 35 years old and looked a bit like a marine. His hair was so short that it looked like he was bold. He was wearing a tight green t-shirt what made that you could see his muscles very well. Further he wore black trousers and those black army boots. “Good morning class”“Good morning Mr. Fowley”“I see there is a new girl in the class”.

I started blushing and stared at my desk.“Can you come forward and introduce yourself miss…?“Adelina Sir, Adelina Price”.“Well welcome miss Price. I see you have found yourself a seat already.”I blushed again and walked back to my seat. There I just kept staring at the blackboard behind the teacher.“Well class, if you all take your books in front of you and open it at page 134, we will continue with the chapter about electrolysis”. The rest of the hour I made notes about everything the teacher said, even though I already studied this subject at my old school. When the bell rang, I dropped my books in my school satchel and started looking at the floor plan again. “What lesson do you have right now?”A tall girl with black hair and green eyes was standing next to me.“Mathematics”, I answered her.“You can walk with me if you want to, I have the same lesson. Mr. Cardray doesn’t like it if people come late.”“Okay, thanks”, I nodded and walked with her.“I am Melany Garrison by the way”, she looked at me and smiled. “You’re Adelina right?”“Yeh, that’s how they call me, but at my old school they called me Linn”.“I prefer to call you Adelina if you don’t mention.”I looked at her sideways. “I think it suites you more and it’s a beautiful name”, she added confused by my reaction. “Yeh, sure, no problem”. I gave her the best smile I produced in a long time.The rest of the way to the math classroom we were silently walking next to each other. Melany introduced me to Mr. Cardray. “Ah.. Welcome Adelina, nice to meet you.” He shook my hand but there was no emotion on his face. I sup-posed that was nothing personal, just his normal behavior.“There is one small problem sir, my mathematic books haven’t arrived yet, so I am not having a book right now”. “She can sit next to me if she wants”, Melany said. “I will share my book with her this lesson and after that she can copy some pages so she will be able to make her homework”. I smiled at her again and even started feeling comfortable. “Thanks Melany, that’s really kind of you”, Mr. Cardray told her, then he turned to me and asked: “Is that all right with you Adelina?” I looked at Melany and answered: “ Yes, that would be great”.Melany walked towards her seat and I followed her.“That’s the second time you help me, even though you just met me”, I told her. She smiled at me. “I know how difficult it is to start at a school, knowing nobody and trying to find your way around by yourself.”“How…” I started asking, but she interrupted me. “Two years ago my parents, brother and I moved here. I didn’t know anybody and I was too shy to introduce myself to other boys and girls. Because of that I didn’t have much friends for a long time. It also took me about three weeks before I finally knew where all the classrooms were.”“But why did you move here?” I whispered to her. The teacher had started his lesson. Melany looked at Mr. Cardray and then replied a little softer: “My father was offered a job as a director here in Fisher. The job he had always wished for, so it didn’t took a long time for him to think about that. Two months later we moved here. I started in the middle of the semester unlike you. It was a really hard time for my brother and I”.“I guess I know where you have been through”, I told her.“I don’t know, you tell me. What’s your reason for being here?”“Well, my parents…”, I started but Mr. Cardray interrupted me. “ I know you want to tell Melany all about yourself and find out everything about her, but I would respect it when you did that after class. At the moment I would like it if you and miss Garrison paid a little more attention to class”. At that moment he looked at me, smiled and gave me winks. At that moment I realized that he was glad that I had already met someone to talk to, but that he as a teacher had to warn us, just like he would have done to every other student. I suppose Melany also understood the clue and we went silent for the rest of the lesson. At the moment the bell rang, we both jumped up and walked out of the classroom. When we were out of the classroom we immediately started talking again. “What did you wanted to say before Mr. Cardary inter-rupted us so politely?”

“You asked me why I moved here, but it’s nothing like your story”“I am sure I can handle that” she nodded encouragingly to me.“Okay, well.. how shall I start?” I went silent for a moment. “This summer my parents and I were driving home from a party. I suppose it was around nine o’clock in the evening. We were having fun about our relatives and we were discussing about whether we would eat in a diner or order a pizza.” I had to swallow by the thought of my last minutes with my parents. “Some truck driver fell asleep behind the wheel. He started driving more and more at our side of the road. As soon as my father noticed it, he hit the horn a couple of times, but the truck kept driving on our lane. My fa-ther managed it to avoid the truck, but because of the sudden movement at high speed the car started spinning in the air. My parents did not wear any seatbelts so they looked like dolls being tosses up and down in the car. After a couple rotations the engine caught fire somehow…” I had to stop talking and swallow the lump in my throat so I wouldn’t start crying. Melany patted my arm. “ As soon as the car stopped spinning something exploded and the entire front of the car was on fire. My parents had wounds all over there body and they both lost consciousness. I tried to put my seatbelt off, but I figured out that it would not open. I twisted myself so it was possible to crawl out. At that moment there was another explosion and I felt the warmth of the flames on my face. That same moment I felt that my trousers started to burn and my legs started to hurt. After that I can’t remember anything anymore. I woke up in hospital with aunts, uncles and my grandmother staring at me. I remember their faces and the police coming to me and telling me my parents didn’t survive the accident. I still don’t know how I survived, but I do know that I am alive and it would be my parents wish that I continue to live like I would have when they were still alive.”I looked at Melany and saw the tears in the corners of her eyes. “You must have had a horrible summer. And I am really sorry for your lost”. She said to me.“Thanks.” “But if I may ask, where do you live at the moment?”“My grandmother took me in. So I moved from Gardrige to Winkinson. I had to say goodbye to my friends and sell my parents house. I was a wreck at that moment. I was really glad my grams took care of me cause she really support-ed me and tried to get back the smile on my face.”“She must be a great grams”, she said to me.“She really is”, I smiled at the thought of my grandmother. Knowing that she is wondering how my first day of school is. While I told her my story, we had walked to the cafeteria. I kept thinking about the accident again. It had been a little while, but living at my grams place and not having parents anymore still felt a little weird. I wasn’t hungry so I only ate my apple and drank an can 7-up. After the break I had no classes so I decided to go outside and make my biology homework while enjoying the warmth of the sun on my skin. Melany had history classes so I went outside alone. I found a place next to the sport fields. It had a beautiful view on the lake across the road. The water was so clear, you could see the fishes swimming in it. I decided to go and sit over there and just don’t make homework but draw the beauty of the landscape. I’m carrying my drawing book with me every day , because drawing relaxes me and I just love drawing every beautiful thing I see. At the end of the class I went back inside and found my way to my English class. It took a little while but I reached it all by myself. I went to the teacher and told for the third time today that I was the new student. He said which seat was not taken and I dropped my stuff there. Then I walked towards the window and looked at the lake. At that moment I got goose pimples on my arms and the hair in my neck went up strait. The boy I had seen this morning across the street, was now standing at exactly the same place as where I had been drawing ten minutes ago. I could tell it was him because he wore the same black jeans and the black jacket he had worn this morning was hanging around his right shoulder now. You could see the grey T-shirt now that he had been wearing underneath it. Then I found myself staring at him and at that same moment he turned around and looked at me. Even from a distance I saw that his eyes were really the unusual color brown as I had notices this morning. His face was beautiful. It looked a bit pale but somehow also really colorful. Then I heard the teacher say that we all had to go to our places because he wanted to start his lesson. I turned around and walked to my desk but I kept thinking about the boy. Who was he? Was he even at this school? I would ask Melany about him later. I opened my book and after a glance at my neighbors’ book I found the right page. Still I wasn’t paying attention. The eyes of that boy outside just kept popping up in my head. I kept thinking about the color and how it was possible that his face looked pale but also so colorful. At the end of the lesson I had no idea where the teacher had been talking about and I didn’t even care about it. I only wanted to know who that mysterious boy was.

See

me!

Know

me!

Love

me!

Dagelijks thuiskomen in een huis dat fijn aanvoelt is belangrijk. Je neemt er je rust, ontvlucht het werk of de studie en geniet er met je vrienden. Het is een plekje waar je je kan terugtrekken en gewoon even een momentje voor jezelf kan nemen. Des te belangrijke natu-urlijk dat het er ook gezellig is. Daar zijn een aantal manieren voor die ik graag met je wil delen.

boost it up!

Je eigen huis een al snel een thuis maken met de juiste aankleding. Het gaat niet alleen maar om je meubilair en en je woonlokatie, ook kleine details in je huis spreken boekdelen en kunnen de sfeer bepalen. Zo kunnen leuke felle kussens een saaie strakke bank een vrolijke hippe look geven. Ook een schilderij aan de muur of een schaal op tafel maken dat je huis er meteen anders uitziet.

De sfeer kan ook bepalend zijn door de mensen die in de ruimte aanwezig zijn. Er kan enorme gezelligheid door heersen, maar het tegenovergestelde kan natuurlijk ook. Hier heb ik ook een kleine tip voor je. Weet je dat er mensen langs zullen komen waar je minder goed mee op weet te schieten, bedenk dan iets wat je leuk vind en zorg dat je dit van te voren al geregeld hebt. Om maar eens een persoonlijk voorbeeld te noemen. Bij mij in de familie zit een persoon waar ik me niet bij op mijn gemak voel. Een gesprek beginnen gaat haperend en als we een keer een gezamelijk onderwerp hebben gevonden blijken onze meningen daarover nogal te verschillen en is het gesprek van korte duur. Persoonlijk hou ik nogal van bakken en koken. Nu heb ik een keer overheerlijke cupcakes en appeltaart gebakken op het moment dat ik wist dat zij weer kwam. Het resultaat: Een huis dat heerlijk naar mijn bakkunsten rook EN een onderwerp om over te kletsen. Onder het genot van een kopje koffie hebben we heerlijk genoten en de recepten uitgewisseld. Hier en daar wat herinneringen opgehaald over gerechten die onze ouders ook altijd maakten en vervolgens was het al weer tijd om te gaan. Wat ik uiteindelijk overgehouden heb aan die dag is dat ons huis nog heerlijk rook, ik ondertussen weet over welke onderwerpen ik kan praten en het heeft me een hele leuke dag in mijn herinneringen bezord. Daarbij heb ik nu een ervaring die ik ook kan gebruiken in andere situaties en met andere personen.

Lucky Moments!

Een dag delen in geluk!Maandag 10 oktober 2011 stond daar dan een grote doos op tafel. Ik was er mee binnen ge-komen en iedereen vroeg zich af wat er in zat. Via twitter probeerde ik iedereen er op aan te sturen een goede gok te doen. Mijn enige beschrijving tot een uur of twaalf ‘s middags was : “ Een stukje geluk”. Na uiteindelijk drie reacties te hebben gehad besloot ik een volgende hint te geven. Dit maal twitterde ik rond: “Een geluksmomentje”... De reacties die ik vervolgends terug kreeg verschilden van “ Ik wil ook gelukkig zijn!” tot “Een portie geluk is altijd welkom.”

Om twee uur toverde ik uiteindelijk toch maar de inhoud tevoorschijn en begon rond te vragen wie zijn geluk met of zonder chocolade wou. Velen kozen natuurlijk voor een dubbele portie geluk. Vol goede moed begon ik ter plaatse mijn gebakken cakejes te versieren met chocolademousse, slagroom, chocolade crème en zilverpareltjes. Op een aantal plaatste ik bovenop de chocolademousse nog een heerlijke gekonfijtte kers!

Daarna hebben dertig mensen overheerlijk genoten van mijn zelfgemaakte cupecakes.

Een aanrader waard!

Ingrediënten.

Bereiding.