Na zovele dagen is het terug zover… de examens! Natuurlijk zijn de examens met vrucht

beëindigd… ik heb een 10 behaald, Amalia een 9,5. Best goed, toch?

Gwendolyn* & Amalia

Ondertussen ben ik na de examens snel naar mijn college vertrokken en is het hele rijk voor

Amalia – en de rest van de medestudenten – alleen. Ze maakt dan haar paper af…

Nadat Amalia naar haar college is vertrokken en ik juist terug kom, begin ik aan mijn paper.

Daarna is de dag voor zovele mensen weer om… het is tijd om naar dromenland te vertrekken.

Niet veel uurtjes later dringt de tijd om wakker te worden.

Allebei hebben we pas „s avonds college, overdag kunnen we veel dingen doen wat we zelf

willen. Bijvoorbeeld naar het park in de stad gaan.

Lekker van elkaar genieten…

Gaan zwemmen in het park is ook een optie.

Opdrachten maken en naar colleges gaan… deze dingen horen ook nog bij het studentenleven.

Een tijdje later hebben de examens voor de deur gestaan en dat is alweer met vrucht geëindigd.

Allebei zijn we tot „studiebollen‟ genoemd.

Het is nog heel even volhouden… en Caitlin groeit al op tot een groot mooi meisje. Daarom is het

ook belangrijk dat ze alle vaardigheden leert, zoals lopen en praten.

Chiara*, Clarence & Caitlin

Nadat de zon in de aardbodem is gezakt en buiten het donker wordt, wordt het stilaan tijd voor

een serieus gesprek met Clarence.

“Wat ga je doen als het kindje van Lorelei is geboren?” vraag ik.

Clarence kijkt me verward aan, zoals hij dat altijd doet bij deze dingen.

“Ik kan dat kindje niet opvoeden.” zegt hij, “mijn plaats is bij jou, Caitlin en onze baby. Hier.”

Betwijfeld kijk ik hem aan. “Ieder kind is wel eens nieuwsgierig naar zijn echte vader of moeder.

Vroeg of laat zal Caitlin ook erachter komen dat jij haar echte vader niet bent. Jouw kind bij

Lorelei zal dat ook zijn.”

“Nou… dat is waar. Maar hoe kom je eigenlijk aan Caitlin?”

Ik slik in een sliertje spaghetti, net op tijd kan ik het „eruit kotsen‟. Weet Clarence dat nog

altijd niet? “Ik ben verkracht geweest. Nou ja, ik bedoel: mijn ex was alleen op seks uit en…”

Ik word onderbroken door gekuch van Clarence. “Ja oké, ik snap het al.”

Vanwege mijn zwangerschap ben ik te moe om taakjes in huis te maken. Clarence neemt

sommige taken in huis over, zoals voor Caitlin zorgen… Blijkbaar kunnen die twee goed met

elkaar vinden.

Dan is het slaaptijd voor ons dochtertje. Huh, wat zeg ik nu? Ik bedoel wel „mijn‟ dochtertje.

Ook al doet Clarence alsof Caitlin door hem verwekt is.

“Welterusten, mijn klein bloempje.” Hij geeft haar een nachtzoen, doet vervolgens het licht in

de kamer uit en verlaat de kamer.

In de laatste uurtjes hou ik de zwangerschap niet meer vol, de laatste tijd voel ik veel schoppen

in mijn buik wat absoluut niet normaal is. We hebben de dokter om raad gevraagd. Hij heeft één

conclusie genomen: als ik die schoppen in mijn buik voel, betekent dat het niet meer lang duurt

tot ik moet bevallen.

En dat moment is nu gekomen.

“Mevrouw Colson, hou u rustig.” blijft de dokter het zeggen. Makkelijk gezegd dan gedaan, ik

hou dit echt niet meer vol… dit is nog veel erger en pijnlijker dan bij Caitlin.

Na een halfuurtje persen en puffen is het dan eindelijk zover… de kleinste in ons midden heb ik

in mijn armen.

“Oh, het is een meisje!” Vol trots glunder ik naar het meisje, mijn tweede dochter.

Ontmoet deze kerngezonde, schattige baby.

De dochter van Chiara Colson en Clarence Filippino,

de zus van Caitlin Colson,

de kleindochter van Jonathan Colson en Marie Colson,

het nichtje van Cody, Gwendolyn en Lorelei…

Eliza Colson.

Op een „gezellige‟ avond kan ik niet meer wachten tot ik moet bevallen… Ik maar denken dat de

bevalling ongeveer hetzelfde zal lopen, als bij Amata. Waarschijnlijk niet, het doet dubbel

zoveel pijn.

Lorelei* & Amata Op diezelfde avond

Even later heb ik een zoontje op de wereld gebracht. Met veel liefde en plezier vertroetel ik het

jongetje en heet hem welkom.

Hij heet… Bjorn van der Voeten*.

* = Lorelei was getrouwd met Alwin van der Voeten.

Nu zijn ze gescheiden maar Lorelei heet dus nog altijd ‘van der Voeten’

en haar zoon heeft die achternaam mee gekregen, alhoewel het kleintje een andere vader heeft.

Ik had niet genoeg geld om Bjorn zijn kamer in te richten, alleen voor een wiegje heb ik

voldoende. Het wiegje heb ik maar in mijn kamer gezet. Heel handig als hij midden in de nacht

aan het huilen is, dan kan ik sneller bij hem zijn.

De volgende ochtend word ik wakker gewekt door Amata, die haar klein broetje aan het

bewonderen is.

“Goedemorgen, mama.” glimlacht ze breed naar mij. Dat doet me altijd deugd, als Amata vrolijk

en goedgezind is. Terwijl ik in de put zit.

“Goedemorgen, liefje.” mompel ik. Ik probeer terug vrolijk te zijn, wat moeilijk is.

Even later kom ik op besef dat ik vandaag moet werken. Ik krijg geen bevallingsverlof van mijn

baas. Dat is weer typisch voor die soort volk, hè.

“Oh nee!” raak ik in paniek en kleed me snel om. Ondertussen kijkt Amata me vreemd toe.

“Wat is er, mama?”

“Ik moet werken.” zeg ik, “ik kom pas om vier uur thuis en jullie mogen niet alleen thuis zijn. Ik

kan geen kindermeisje regelen, ik heb niet genoeg geld.”

Dan komt Amata weer met haar goede ideeën. Dat heeft ze waarschijnlijk van haar mama. “Bel

oma op!”

Mama twijfelt geen enkele seconde om op de kleintjes te passen. Alhoewel Amata tot vijf uur op

school is en ik tot vier uur op mijn werk, zit Bjorn nog alleen thuis.

“Zorg goed voor mijn zoontje, hè mama.”

“Ja natuurlijk, lieve schat. Wie heeft hier voor vier kinderen gezorgd?”

Ik moet hierom lachen… toch mag ik geen tijd verliezen en moet naar mijn werk vertrekken.

De oma en de kleinzoon komen al goed overeen…

Ik kom vroeger thuis dan verwacht… want ik heb een moeilijke opdracht gekregen die ik juist

heb ingevoerd. De baas is zelfs tevreden dat hij me een promotie heeft gegeven.

Zolang moet de oma niet op haar kleinzoon passen.

Onderweg naar mijn slaapkamer kom ik mama tegen.

“Lorelei, ben je al terug? Het is maar twaalf uur.” is ze verbaasd.

Ik kan helemaal begrijpen dat ze verbaasd is. Van A tot Z leg ik uit waarom ik vroeger thuis

kom, vanwege de promotie ik heb gekregen. Ik ben mijn moeder eeuwig dankbaar dat ze op mijn

zoon heeft gepast.