CLAUDE PUJADE-RENAUD Oι γυναίκες του...

CLAUDE PUJADE-RENAUD

Oι γυναίκεςτου λαθροθήρα

Η

ΨΥ

ΧΟΓΙ

ΟΣ

ΛΟ

ΓΟΤΕ

ΧΝ

ΙΑM

ΥΘΙΣ

ΤΟΡΗ

ΜΑ

ΗΜ

ΑΡ

ΟΙΣ

ΤΑ

ΟΤΕ

ΧΝ

ΙΓ

ΟΣ

ΛΟ

ΓΙΟΧ

ΥΨ

ΙΘ

MΥ

τιτλοσ πρωτοτυπου: LES FEMMES DU BRACONNIERΑπό τις Εκδόσεις ACTES SUD, παρίσι 2010

τιτλοσ ΒιΒλιου: Οι γυναίκες του λαθροθήρασυΓΓρΑΦΕΑσ: Claude Pujade-Renaud

ΜΕτΑΦρΑσΗ: Ασπασία σιγάλαΕπιΜΕλΕιΑ – ΔιορΘωσΗ ΚΕιΜΕΝου: Κατερίνα Δουρίδα

συΝΘΕσΗ ΕξωΦυλλου: Χρυσούλα ΜπουκουβάλαΗλΕΚτροΝιΚΗ σΕλιΔοποιΗσΗ: Ελένη σταυροπούλου

ΕΚτυπωσΗ: σταμάτιος Κοτσάτος & σιΑ ο.Ε.ΒιΒλιοΔΕσιΑ: Κωνσταντίνα παναγιώτου & σιΑ ο.Ε.

© ACTES SUD, 2010© Εικόνας εξωφύλλου: σίσσυ Χρυσοχόου© ΕΚΔοσΕισ ΨυΧοΓιοσ Α.Ε., Αθήνα 2011

πρώτη έκδοση: οκτώβριος 2011

ISBN 978-960-496-064-4

Τυπώθηκε σε χαρτί ελεύθερο χημικών ουσιών, προερχόμενο αποκλειστικάκαι μόνο από δάση που καλλιεργούνται για την παραγωγή χαρτιού.

το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Ελληνικού Νόμου (Ν. 2121/1993 όπωςέχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύ-τως η άνευ γραπτής αδείας του εκδότη κατά οποιονδήποτε τρόπο ή μέσο αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένειαναπαραγωγή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή (ηλε-κτρονική, μηχανική ή άλλη) και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου.

ΕΚΔοσΕισ ΨυΧοΓιοσ Α.Ε. PSICHOGIOS PUBLICATIONS S.A.Έδρα: τατοΐου 121 Head office: 121, Tatoiou Str.144 52 Μεταμόρφωση 144 52 Metamorfossi, GreeceΒιβλιοπωλείο: Μαυρομιχάλη 1 Bookstore: 1, Mavromichali Str.106 79 Αθήνα 106 79 Athens, Greeceτηλ.: 2102804800 Tel.: 2102804800Telefax: 2102819550 Telefax: 2102819550www.psichogios.gr www.psichogios.gre-mail: [email protected] e-mail: [email protected]

ΨΥΧΟΓΙΟΣΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Στον Ντανιέλ ΖιμερμάνΣτον Ζορζ, τον Ζιλιέν, τη Ματίλντ,

αδελφικούς αίλουρους


ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΖωολοΓιΚοσ ΚΗποσ............................................................ 13ΚΑλπΑσΜοσ ............................................................................. 15ΚοΚΚιΝο του ΑιΜΑτοσ...................................................... 19ο ΜΕτΑΝΑστΗσ ΜΕ τισ ΜΕλισσΕσ................................ 26Η ΦιλΕΝΑΔΑ τΗσ ΕποΧΗσ................................................. 30Η ΔΑΓΚωΜΑτιΑ ........................................................................ 34ορΕλιΑ.......................................................................................... 36πΑΝΘΗρΑσ ................................................................................. 38ο ΔΑΓΚωΜΕΝοσ ...................................................................... 42ο πΕριστΑσιΑΚοσ Φιλοσ .................................................. 44ορΕλιΑ.......................................................................................... 47Η ΓυΝΑιΚΑ-πουλι................................................................... 51Η Θυρωροσ τΗσ οΔου ΝτιΒιΒιΕ αρ. 4 ........................... 54ΓοΗσσΑ ΕρπΕτωΝ................................................................... 56ορΕλιΑ.......................................................................................... 59Η ΚιΒωτοσ τΗσ ΔιΑΘΗΚΗσ ............................................... 61ορΕλιΑ.......................................................................................... 68ο ΔοΚτωρ ΝτΕιΒι προσ τΗ ΔοΚτορΑ

ρουΘ ΜπΕσΕρ ...................................................................... 72ΓΑΜΗλιΑ τΕλΕτΗ ................................................................... 74ΜΗΝΑσ του ΜΕλιτοσ.......................................................... 77σΕΝιορΑ ΜΑΝΓΚΑΔΑ............................................................. 80το σΗΜΑΔι................................................................................. 83ΓουορΕΝ...................................................................................... 88ΔιΑπλουσ................................................................................... 93ΑΝοιξΗ στο ΚΕΪΜπριτΖ ..................................................... 99


ΑΜΕριΚΑΝιΚΗ πΑΝιΔΑ ........................................................ 104ορΕλιΑ.......................................................................................... 108το πουλΑΚι............................................................................... 115ΔοΚτωρ ρουΘ ΜπΕσΕρ........................................................ 121ΜιΑ ΓΑτΑ που τΗ λΕΓΑΝΕ σΑπΦω................................. 125ΑΜΕριΚΑΝιΚΗ πΑΝιΔΑ (συνέχεια) .................................... 127ο λΑτρΗσ του ΜΕλιου ....................................................... 133ΜΕλι ΚΑι ΑιΜΑ ......................................................................... 135ΔιΑπλουσ................................................................................... 139ορΕλιΑ.......................................................................................... 141ΔιΑπλουσ................................................................................... 146Αλ ΑλΒΑρΕΖ............................................................................... 151ΜοιρΑ............................................................................................ 155ορΕλιΑ.......................................................................................... 162ΓΚριΝΓουΝτ – Κορτ ΓΚριΝ ................................................ 167ΔιΑλοΓοι..................................................................................... 171ΓουορΕΝ...................................................................................... 175ΓουιΝιΦρΕΝτ ΝτΕΪΒισ.......................................................... 181το ΚΑρΔιοΧτυπι .................................................................... 185ΓουιΝιΦρΕΝτ ΝτΕΪΒισ.......................................................... 189ορΕλιΑ.......................................................................................... 191ΚΑΝτΑτΑ ΜΕ τρΕισ ΦωΝΕσ................................................ 193πΑΓιΔΕσ ....................................................................................... 197ΔιΑλοΓοι..................................................................................... 201Αλ ΑλΒΑρΕΖ............................................................................... 206ΜΕλισσΕσ.................................................................................... 210πΕρΑσΜΑ..................................................................................... 213ΓουιΝιΦρΕΝτ ΝτΕΪΒισ.......................................................... 214ΑποπΕιρΕσ................................................................................. 221σιλιΑ.............................................................................................. 226


τΖΕρΑλΝτ................................................................................... 229ορΕλιΑ.......................................................................................... 232ΓουιΝιΦρΕΝτ ΝτΕΪΒισ.......................................................... 234ΑριΕλ ............................................................................................. 239Αλ ΑλΒΑρΕΖ............................................................................... 245ΓουιΝιΦρΕΝτ ΝτΕΪΒισ.......................................................... 249ΖωολοΓιΚοσ ΚΗποσ............................................................ 252ΚΕΦΑλιΑ ΓΑτΑσ........................................................................ 254ΚΑΚοΚΑιριΑ............................................................................... 258ΔοΚτωρ ΧορΝτΕρ .................................................................. 261τρΕΒορ τοΜΑσ ........................................................................ 263ΦΑυΝοσ ....................................................................................... 265ορΕλιΑ.......................................................................................... 269ΜοΝοξΕιΔιο του ΑΝΘρΑΚΑ ............................................ 274Αλ ΑλΒΑρΕΖ............................................................................... 277ΝΑυτιΑ ......................................................................................... 281ΜΑρΓΚΑρΕτ................................................................................ 283ΔοΚτωρ ρουΘ ΜπΕσΕρ........................................................ 287τρΕΒορ τοΜΑσ ........................................................................ 289ΑποξΕσΕισ ................................................................................. 291ορΕλιΑ.......................................................................................... 297υποΓΕιοσ ΑΔΗσ ...................................................................... 300σιλιΑ.............................................................................................. 305ΓουιΝιΦρΕΝτ ΝτΕΪΒισ.......................................................... 308τρΕΒορ τοΜΑσ ........................................................................ 310τΖΕρΑλΝτ................................................................................... 312ΔιΑλοΓοσ.................................................................................... 315ΖωολοΓιΚοσ ΚΗποσ............................................................ 318σιλιΑ.............................................................................................. 322ορΕλιΑ.......................................................................................... 325


ΔιΑλοΓοσ.................................................................................... 328ΝΗσοι ΑρΑΝ............................................................................... 330ΓουιΝιΦρΕΝτ ΝτΕΪΒισ.......................................................... 340ΒιΒλοσ .......................................................................................... 342ρωΓΜΗ .......................................................................................... 345ΑριΕλ ............................................................................................. 350σιλιΑ.............................................................................................. 354ΔιΑλοΓοσ.................................................................................... 357ξΕλοΓιΑσΜΑ ............................................................................. 360ΓουιΝιΦρΕΝτ ΝτΕΪΒισ.......................................................... 365στουΝτιο 102 ........................................................................... 367ορΕλιΑ.......................................................................................... 369ΖωολοΓιΚοσ ΚΗποσ............................................................ 372σιλιΑ.............................................................................................. 376ορΕλιΑ.......................................................................................... 380Η ΓΕιτοΝισσΑ τΗσ οΔου οουΚοΒΕρ

ΜΑΝορ αρ. 3............................................................................ 384ΔιΑλοΓοσ.................................................................................... 386ΜιΚΑΕλ ΜΕΝτΕλσοΝ ........................................................... 387ΕλσΑ .............................................................................................. 392σιλιΑ.............................................................................................. 396ορΕλιΑ.......................................................................................... 401σιλιΑ.............................................................................................. 404ΜιΚΑΕλ ΜΕΝτΕλσοΝ ........................................................... 407ΔιΑλοΓοσ.................................................................................... 409Αλ ΑλΒΑρΕΖ............................................................................... 411Η ΜΑΪΜου τΗσ ΒιρΜΑΝιΑσ .............................................. 414

ΠΗΓΕΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΕΜΑΤΩΝ ................................................ 421ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ................................................................................. 423


ΖΩΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ

Λονδίνο, Οκτώβριος �955

οζωολογικός κήπος του ρίτζεντ παρκ βρίσκεται σεαναστάτωση. ο άντρας με το παράστημα ξυλο-κόπου, πάντα ντυμένος στα μαύρα, παρατάει τη

λάντζα στο κυλικείο. το ωράριό του τελείωσε. Επιταχύνειτο βήμα, σαν θηρίο που βγαίνει επιτέλους από το κλουβίτου. πριν από το κλείσιμο –σε μισή ώρα– κάνει τον κα-θιερωμένο του γύρο των κλουβιών. Και ο αναβρασμός με-γεθύνεται. το ζεμπού το λέει στο εμού, και το εμού στο γυ-παετό, και ο γυπαετός στην καμηλοπάρδαλη, που το με-ταφέρει στο βουβάλι, και αυτό με τη σειρά του στο βόα:προσοχή, είναι σαρκοβόρος! οι διαπεραστικές κραυγές,ενισχυμένες από τους παπαγάλους, τρυπώνουν ανάμεσααπό τα κάγκελα, κάτω από τις φυλλωσιές, στη λίμνη με τιςοταρίες, στην πνιγηρή οσμή του θηριοτροφείου.

ο άντρας σταματάει μπροστά στον ιαγουάρο. που δεντον φοβάται. Κοιτάζονται έντονα. Αναμετριούνται. Ένασυμπαγές ρεύμα. Μια επιβλητική κατακόρυφος. ο άντρας

��


απομακρύνεται, κάθεται σ’ ένα παγκάκι, γυρνώντας τηνπλάτη στο ζώο με τις βούλες. Βγάζει ένα σημειωματάριοαπό την τσέπη του (η αριστερή έχει χάσει το σχήμα της απόένα κομμάτι τσένταρ και ένα φλασκί για μπράντι, η δεξιάαπό ένα παξιμάδι, ένα μαχαίρι και έναν τόμο του σαίξπηρ).ο ιαγουάρος χασμουριέται. πριν να φύγει, ο άντρας ξανα-διαβάζει αυτό που έγραψε: τα ποιήματα είναι αγρίμια πουπρέπει να τα κυνηγήσεις και να τα αιχμαλωτίσεις.

ΚΛΟΝΤ ΠΙΖΑΝΤ- ΡΕΝΟ

��


ΚΑΛΠΑΣΜΟΣ

Κέιμπριτζ, �2 Δεκεμβρίου �955

οσαμ, παρόλο που ήταν καθαρόαιμο, δεν έκανεεπίδειξη της ισχύος του. Όταν βγήκε βόλτα με αυ-τό το άγνωστο κορίτσι, σε έναν μικρό χωμάτινο

δρόμο κοντά στο Κέιμπριτζ, φανταζόταν έναν χαλαρωτι-κό περίπατο για να πάρει οξυγόνο. πολύ σύντομα φάνη-κε ότι το κορίτσι δεν είχε ιδέα από άλογα. Δέκα λεπτά μετάτην αναχώρηση, ο σαμ, ως συνήθως, είχε ελαφρώς μειώ-σει ταχύτητα, αλλά η αναβάτρια δεν έλεγε να ξεσφιχτεί.Αμέσως κατάλαβε ότι επρόκειτο για μια αδαή πρωτάρα.Άφηνε λάσκα τα χαλινάρια, και ύστερα ξαφνικά τα τρα-βούσε. Νευρικά, όχι όμως βίαια. Εντελώς ανίκανη να με-ταδώσει το παραμικρό μήνυμα… ο σαμ την άφηνε, δια-σκέδαζε με την όλη κατάσταση. Μετά από μια στροφή στηγωνία ενός δάσους, άρχισε τον τροχασμό, τίποτα αφύσι-κο, έναν μικρό τροχασμό έτσι για να ζεσταθεί. το κορίτσιταρακουνιόταν αναπηδώντας, κάποιες στιγμές μαλθακάκαι άλλες γαντζωνόταν επάνω του. στο παραμικρό παρα-

�5


στράτημα, θα έπεφτε. Αλλά εκείνη την ημέρα ο σαμ είχεκαλή διάθεση, δεν ήθελε περίεργα παιχνίδια. Δεν έκανεκαμία τρέλα. παίρνοντας μαλακά μια στροφή μπήκε στηνπίστα ιππασίας που διέσχιζε το δάσος. Μια ωραία, ευθύ-γραμμη αλέα, με μαλακό χώμα, ιδανική για καλπασμό. οσαμ δεν τον στερήθηκε, δίχως ωστόσο ίχνος πονηράδαςή βίας. Αμέσως η σέλα, που τα λουριά της δεν είχαν σφι-χτεί, γύρισε, και η αναβάτρια μαζί της. Χάρη σε ένα απί-στευτο θαύμα, κατάφερε να γαντζωθεί. Με τα πόδια απότο στέρνο, με τα χέρια από τον αυχένα. ο σαμ, ξαφνια-σμένος από την απρόβλεπτη τροπή της κατάστασης, κα-τέβασε τ’ αυτιά κι επιτάχυνε τον καλπασμό του. Ένας βα-ρύς καλπασμός, προσκολλημένος στην κυκλική του επα-νάληψη. οι αναβατήρες ελεύθεροι ταλαντεύονταν ρυθ-μικά, το κορίτσι κρατιόταν γερά. Η αλέα κατέληγε σ’ έναδρόμο στρωμένο με πίσσα και πολυσύχναστο. Η μεταλλι-κή αντήχηση των οπλών επέτεινε τη ζέση του σαμ. το κο-ρίτσι, τόσο κοντά στο έδαφος, πρέπει να είχε ξεκουφαθείμε αυτόν το σαματά – μπαταμπούμ, μπαταμπούμ, σφυριέςστο αμόνι, σπίθες που πετάγονταν, σαν σιδηρουργείο στοαπόγειο της δουλειάς. Διασχίζοντας ένα σταυροδρόμι,ένας ποδηλάτης που έκανε τον κυριακάτικο περίπατό του,τρομοκρατημένος απ’ αυτή την ξαφνική εμφάνιση, απ’ αυ-τό το τερατώδες ζευγάρι που δεν μπορούσες καν να τουπροσδώσεις τον ορισμό του κενταύρου, προτίμησε να πέ-σει στο χαντάκι με το ποδήλατό του, αγνοώντας αναμφί-βολα ότι ένα άλογο θα έκανε τα πάντα προκειμένου νααποφύγει έναν άνθρωπο. ο σαμ κρατούσε το ρυθμό – μιαβροχή από βαριές τρίφωνες συγχορδίες, μπαταμπούμ,μπαταμπούμ… Με αυτό το περίεργο κολιέ κρεμασμένο


��


στο λαιμό του να αιωρείται, οσφραινόταν τη στυφή μυ-ρωδιά από τον ιδρώτα του κοριτσιού, ιδρώτα από την προ-σπάθεια, την αγωνία, διόλου δυσάρεστη. συνέχισε να καλ-πάζει διατηρώντας στιβαρά το ρυθμό του. το κορίτσι συ-νέχιζε να παραμένει γαντζωμένο επάνω του, και ο σαμ νατο διασκεδάζει. ξαφνικά, μια άλλη μυρωδιά, πέρα από τονιδρώτα, ξέθωρη και βίαιη ταυτόχρονα, τον χτύπησε σταρουθούνια. ο σαμ κατάλαβε αμέσως: αυτό το κορίτσι μύ-ριζε θάνατο. Μια μυρωδιά που τα άλογα δεν αντέχουν.Ήταν τόσο ανυπόφορο σαν να μύριζε ψοφίμι. το δράμαήταν ότι αυτό το ψοφίμι το κουβαλούσε μαζί του. Αφήνια-σε για τα καλά. τέρμα τα παιχνίδια. Μια τρελή φυγή, δέ-ντρα, πεζοί, αυτοκίνητα περνούσαν από μπροστά του ολο-ταχώς. Η δυσοσμία τον ακολουθούσε. το κορίτσι δε φώ-ναζε, γραπωνόταν επάνω του, αντιλαμβανόταν την απέ-ραντη ένταση του κορμιού, μια ένταση συγκεντρωμένηστους αστραγάλους και στα χέρια. Εκπληκτικές δονήσειςενέργειας, ζωτικότητας διαπερνούσαν αυτό το πτώμα πουκουβαλούσε, και μεταφέρονταν στα νεύρα του, στους μυςτου, στη μάζα του των οκτακοσίων λιβρών. Κατά σύμπτω-ση, συνάντησε μία άλλη ιππική πίστα, αν την ακολουθού-σε, το ήξερε, θα τον έβγαζε στους στάβλους. ο σαμ, ξανα-βρίσκοντας την ηρεμία του δάσους κάτω από τις χλωμέςακτίνες του χειμερινού ήλιου, άρχισε σταδιακά να κόβειταχύτητα. Ευχάριστες μυρωδιές –χώμα, ίχνη ζώων, κοπριές,λιμνάζοντα νερά– κάλυψαν τη σκοτεινή, αγωνιώδη οσμή.ο σαμ, καθησυχασμένος ανασήκωσε τ’ αυτιά και υιοθέ-τησε έναν ήρεμο τροχασμό με το καπίστρι των χεριών, τωνποδιών, των μαλλιών και της ιδρωμένης σάρκας να συνε-χίζουν να κρέμονται από πάνω του. τα τραβήγματα στη

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΛΑΘΡΟΘΗΡΑ

��


χαίτη του είχαν αρχίσει να τον εκνευρίζουν, αλλά αφούήταν στο δρόμο της επιστροφής έκανε υπομονή μέχρι επι-τέλους να μπορέσει να αφήσει στα άχυρα του στάβλου αυ-τή τη γυναικεία γιρλάντα που κολλούσε από τον ιδρώτα.Μόλις μεταμορφώθηκε σε δίποδο, ακούμπησε ξέπνοη στοπλευρό του, εναλλάσσοντας γέλια και λυγμούς. Μία απότις κοτσίδες της, ξέπλεκη, γαργαλούσε τον ώμο του σαμ.Ηρέμησαν και οι δυο τους, συμφιλιωμένοι – αλλά μήπωςήταν απόλυτα ταιριαστοί κατά τη διάρκεια αυτής της τρε-λής κούρσας; το κορίτσι, έχοντας σχεδόν ηρεμήσει, έπια-σε μια χούφτα σανό και ήθελε να τρίψει τον σαμ χωρίς καννα σκεφτεί να του βγάλει τη στομίδα, τα χαλινάρια και τησέλα – τελικά, τίποτα δεν ήξερε να κάνει… Ακουμπισμέ-νη πάνω στον λευκοφαιόστικτο όγκο συνέχιζε τον κλαυ-σίγελο με κοφτούς σπασμούς, και ο σαμ, συγκινημένος,αισθάνθηκε στο δεξί πλευρό του τη θέρμη των δακρύων της.


��


ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ

Κέιμπριτζ, Φεβρουάριος �95�

οκαλπασμός που μοιράστηκα με τον σαμ είχε ξε-θωριάσει. τσαλαβουτούσα σ’ έναν απ’ αυτούς τουςθλιβερούς χειμώνες που είναι η ειδικότητα της

Αγγλίας, υγρή γκριζάδα, σκιές που περιπλανιούνται μέσαστην ομίχλη, ίδιος ο Άδης που ανέβηκε στη γη. στα μέρημου, στη Μασαχουσέτη, ο χειμώνας απέπνεε ένα καθαρό,αναζωογονητικό κρύο. Αυτό τον καθαρό ουρανό νοσταλ-γούσα. Και το χιόνι. Και τη μητέρα μου… Αλλά απεχθανό-μουν να το παραδέχομαι: είχα τόσο πασχίσει γι’ αυτή τηνυποτροφία του πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ. Είχα λοιπόνδιασχίσει τον Ατλαντικό, ήμουν στο Κέιμπριτζ, και παρα-κολουθούσα μεταξύ άλλων κι ένα μάθημα για την τραγω-δία, ήμασταν στον ρακίνα, η Φαίδρα μού άρεσε παθιασμέ-να. ωστόσο, στα είκοσι τρία μου, αισθανόμουν μαραμένη,άχρηστη. στα τέλη αυτού του Φεβρουαρίου, είχα περίοδο,και μία ρινίτιδα που φοβόμουν μήπως εξελιχθεί σε ιγμορί-τιδα, το χρόνιο σύμπτωμα (αργότερα, η μητέρα μου μου

�9


εκμυστηρεύτηκε ότι και ο πατέρας μου είχε το ίδιο σύ-μπτωμα). Η συνεχής καταρροή, αυτή η μέγκενη στο μέ-τωπο και τα μάτια που έτρεχαν. Και σαν να μην έφτανανόλα αυτά και το βρομερό αίμα… τους πόνους της περιό-δου, σπασμωδικούς ή όχι, τους συνέδεα με το θάνατο, ή μεέναν στείρο τοκετό, και αισθανόμουν να ελλοχεύει η σκο-τεινή απειλή της κατάθλιψης, παλιά γνώριμη σύντροφος.το κρασί και το τσέρι κατάφερναν λίγο να την ξορκίσουν– αντιλαμβανόμουν με πόση ευκολία μπορείς να κατρακυ-λήσεις στον αλκοολισμό. Αλλά φοβόμουν τόσο μην κολ-λήσω σε αυτό τον καταθλιπτικό βούρκο, σαν τη μέλισσαστο μέλι. ο φόβος μου: και αν ο κόσμος αποχρωματιζόταν;Όχι η πραγματικότητα, ο φανταστικός κόσμος. Αν με εγκα-τέλειπε, αν δεν μπορούσα πια να γράψω, θα κατέρρεα.

συνήθως ντυνόμουν με σκούρα χρώματα. Αλλά πέραναυτού, στο Κέιμπριτζ έπρεπε να φοράμε και αυτή τη μαύ-ρη τήβεννο. Αρχικά, αυτή η μεταμφίεση με διασκέδαζε.πολύ σύντομα όμως άρχισε να μ’ εκνευρίζει. ξηλωνότανκατά τόπους – ή μήπως ήμουν εγώ που την έσκιζα με τηλύσσα που τη φορούσα ή την έβγαζα, εξοργισμένη, νευ-ριασμένη, χωρίς να το συνειδητοποιώ; πάντως, βαριόμουννα τη μαντάρω. Μερικές φορές είχα την αίσθηση ότι ήμουνσφιχτοδεμένη μέσα σε ζουρλομανδύα – μήπως τελικά αυ-τή ήταν η στολή που μου ταίριαζε; ωστόσο, κατά διαστή-ματα μηχανευόμουν τρόπους να ζωντανεύω αυτό το μαύ-ρο με κόκκινα αξεσουάρ, μια εσάρπα, γάντια, μια κόκκινηκορδέλα για τα μαλλιά. στο πένθος, τυλιγόμουν μυστικάσε αυτό που ονόμαζα, με αφορμή τη Φαίδρα, «κόκκινο μαν-δύα του πεπρωμένου». Αλλά ποιος ο λόγος να κουνάςβλακωδώς την αυταπάτη ενός πορφυρού μανδύα μπρο-


2�


στά στη μούρη του κρυμμένου τέρατος, του Μινώταυρου;το πρωί λοιπόν της 25ης Φεβρουαρίου, εξαντλημένη,

φοβούμενη την επιστροφή της καταθλιπτικής κατάστα-σης, μην αντέχοντας πλέον τις αγωνίες που μου προκα-λούσε η περίοδος, επισκέφτηκα έναν ψυχίατρο, τον ψυ-χίατρο του πανεπιστημίου, και κατέρρευσα στο ιατρείοτου μυξοκλαίγοντας: Μου χρειαζόταν ένας άντρας που ναμε κανακεύει, να με παρηγορεί… Ναι, φυσικά, είχα ένα φί-λο, έμενε στο παρίσι και ήταν φοιτητής στη σορβόνη. Μι-κροκαμωμένος, πράγματι, με πολύ ωραίο πρόσωπο, Αμε-ρικανοεβραίος, ευαίσθητος, καλλιεργημένος, τίποτα κα-τακριτέο σε όλ’ αυτά, αλλά δεν ήμουν πλέον πολύ σίγουρηότι τον αγαπούσα, παρόλο που στηριζόμουν επάνω του.στην πραγματικότητα, ομολόγησα στον ψυχίατρο, ονει-ρευόμουν να συναντήσω κάποιον που το βάρος του, τοπαράστημά του θα με έλιωναν, θα με γέμιζαν. στο κρεβάτι,με αυτό τον λεπτεπίλεπτο και κάπως ασθενικό ρίτσαρντ,αισθανόμουν σχεδόν υπερμεγέθης… υπερβολικά αθλητι-κή, καταλαβαίνετε τι θέλω να πω; ο ψυχίατρος φάνηκεαμήχανος, οι ευγενικές Αγγλίδες φοιτήτριες με την παρ-θενική επιδερμίδα δεν πρέπει να του έλεγαν συχνά τέτοιαπράγματα. Βεβαίως και ήμουν δεμένη με τον ρίτσαρντ, αλ-λά μπορεί να μου χρειαζόταν ένας πιο ώριμος άντρας, έναςπατέρας… ίσως… ο πατρικός ψυχίατρος φάνηκε να ξανα-βρίσκει τα σημεία αναφοράς του, εγώ πάλι όχι, και πρόσθε-σα: Αν όχι ένας πατέρας, τουλάχιστον ένα άτομο μεγαλύ-τερο σε ηλικία, με κατανόηση, στην Αμερική οι καθηγητέςήταν πολύ πιο διαθέσιμοι, πιο περιποιητικοί απ’ ό,τι εδώ…Χαμογέλασε ευγενικά, με ενθάρρυνε να τον ξαναεπισκεφτώ.

το απόγευμα, ακόμη θολωμένη, ζαλισμένη (η πραγμα-


2�


τεία μου για τη Φαίδρα δεν προχωρούσε καθόλου), σκέ-φτηκα ότι, περιμένοντας τον άντρα, τον πατέρα, λίγο αλ-κοόλ θα ήταν καλοδεχούμενο για να αναχαιτιστεί κάπωςτο κρύωμα. Είχα κανονίσει να πάω σε μια μικρή γιορτή γιατην έκδοση ενός καινούργιου περιοδικού ποίησης. στοΚέιμπριτζ αυτά τα περιοδικά εμφανίζονταν και εξαφανί-ζονταν σαν τα μανιτάρια. Ήπια ένα ποτήρι κρασί (έκρυβαένα μπουκάλι σ’ αυτή την τρύπα που είχα για δωμάτιο – αχ,αυτά τα φοιτητικά δωμάτια με την τόσο κακή θέρμανση).Μέσα σ’ αυτή την ελαφρώς πυρετώδη θολούρα ήρθε απόμακριά η ανάμνηση, αβέβαιη στην αρχή, όλο και πιο έντο-νη στη συνέχεια, του τριαδικού ρυθμού του καλπασμού,βροχή από τρίφωνα, μπαταμπούμ, μπαταμπούμ. ο καλπα-σμός του σαμ, αυτό το εκπληκτικό κοκτέιλ τρόμου και ικα-νοποίησης… Όταν ήμουν παιδί, κολλούσα το αυτί μου στοστέρνο του πατέρα μου, ήταν μεγάλος και δυνατός ο πα-τέρας μου, βούιζε, έβραζε, σφυροκοπούσε, σωστό σιδη-ρουργείο, και καμιά φορά ορδές άγριων αλόγων αφήνια-ζαν εκεί μέσα. Μια παράξενη έφιππη παρέλαση ξεκινούσε,με ξεσήκωνε, θα ήθελα τόσο να την αναπαράγω στο ρυθ-μό των λέξεων, στο μέτρο ενός ποιήματος. τέλος πάντων,χρειαζόμουν ουίσκι ή τζιν, κι έναν ωραίο καλπασμό, ερω-τικό, αλκοολικό, ποιητικό, και τι να κάνουμε αν κάποιαμείγματα φημίζονται για την επικινδυνότητά τους!

Όπως είχαμε κανονίσει, ένας φίλος φοιτητής πέρασενα με πάρει. Ένας Καναδός, ο Χάμις. Ευγενικός, ο ιδανικόςτύπος του συνοδού, η τρελή κούρσα που ονειρευόμουν σί-γουρα δε θα συνέβαινε μαζί του. Αυτός με είχε ενημερώσειγι’ αυτή τη γιορτή. Είχα προμηθευτεί το εν λόγω περιοδι-κό και είχα εντοπίσει τα κείμενα κάποιου τεντ Χιουζ. τα


22


πιο ενδιαφέροντα, κατά την άποψή μου· ξέφευγαν απότον επιτηδευμένο σνομπισμό από τον οποίο έβριθαν αυ-τές οι μικρές εκδόσεις που θεωρούνταν και αβανγκάρντ.Αποστήθισα μερικά αποσπάσματα, ειδικά αυτά που ανα-φέρονταν στα ζώα. Ύστερα θυμήθηκα ότι είχα διαβάσει κιένα άλλο ποίημα αυτού του τεντ Χιουζ, που είχε δημοσιευ-τεί μερικές βδομάδες νωρίτερα σε μια φοιτητική εφημερί-δα. Έψαξα στη χαρτούρα μου και το βρήκα. ονομαζόταν«το δυστύχημα» – όχι, κανένας κακός οιωνός σε αυτό τοντίτλο. Επρόκειτο για τη συντριβή ενός αεροπλάνου. Η πτώ-ση… ε ναι λοιπόν, η πτώση του Ίκαρου, είχα σκεφτεί. ο πι-λότος είχε καεί, έπεσε τυλιγμένος στις φλόγες. Ένας φα-σιανός κι ένας λαγός παρακολουθούσαν το δράμα. Μουάρεσε πολύ αυτή η παρουσία. Και σκεφτόμουν τον πίνα-κα που είχα δει στην Εθνική πινακοθήκη, Ο θάνατος τηςΠρόκριδος: αυτός ο σκύλος που ξενυχτάει τη νεαρή πεθα-μένη, αυτός ο σκύλος που πενθεί, τόσο ανθρώπινος. Όπωςμόνο ένα ζώο μπορεί να ενσαρκώσει τη βουβή απόγνωσημπροστά στο ανεπανόρθωτο.

Είχα βαφτεί επιμελώς, επιτυγχάνοντας να κρύψω τη νε-κρική χλωμάδα μου και το σημάδι στο δεξί μου μάγουλο.το στόμα κόκκινο του αίματος. Από την εφηβεία, είχα επι-λέξει τη σφοδρότητα αυτού του βαθυκόκκινου. στα χέριαένα άλικο βερνίκι, ταιριαστό με τα χείλη. Μια ζώνη και γό-βες κόκκινες. ο Χάμις μου έκανε φιλοφρόνηση για την εμ-φάνισή μου. στη διαδρομή, πρότεινε να σταματήσουμε σεμια παμπ. συζητώντας για πάνω από μια ώρα κατεβάζαμετο ένα ουίσκι πίσω από το άλλο – αυτός περισσότερο απόμένα. ο πυρετός, το βάρος χαμηλά στην κοιλιά και η μέ-γκενη πάνω από τα μάτια αμβλύνθηκαν. Φεύγοντας από


2�


την παμπ, αισθανόμουν ανεβασμένη. Άκουγα το αλέγροσφύριγμα του ανέμου γνωρίζοντας ωστόσο, ειρωνικά διαυ-γής, ότι ήταν μια πολύ κρύα νύχτα αλλά πολύ ήρεμη. ού-τε το παραμικρό αεράκι. Θύελλες και καλπασμοί άρχισαννα φουντώνουν μέσα μου, όπως άλλοτε στο πατρικό στέρ-νο, κι εκεί πάνω ήμουν διαυγής. σκεφτόμουν την Τρικυμία,το θεατρικό του σαίξπηρ. Αυτή τη λύσσα του αέρα και τωνκυμάτων που προκλήθηκε από έναν πανίσχυρο πατέρακαι τη βοήθεια του Άριελ, αυτή την τρέλα των στοιχείωντης φύσης που θα επιτρέψει στο κορίτσι να συναντήσειτον άντρα που αγαπά. Μου έρχονταν στο νου και τα απο-σπάσματα με τα ζώα αυτού του τεντ Χιουζ, και ήθελα νααρχίσω να πηδάω σαν λαγός.

Η γιορτή γινόταν στον δεύτερο όροφο ενός παλιού κτι-ρίου, στο Φάλκον Γιαρντ. ο Χάμις με κρατούσε από τοναγκώνα ανεβαίνοντας τα σκαλιά, εντάξει, τα καταφέρνεις;Μην ανησυχείς, το αντέχω πολύ καλά το αλκοόλ! στηνπραγματικότητα ήταν σαν να ανέβαινα τα σκαλιά του Βα-σίλισσα Ελισάβετ ΙΙ, του πλοίου που με είχε φέρει από τηνΑμερική στην Αγγλία: το σκαμπανέβασμα ανέβαινε κατάμήκος των ποδιών μου, δονούσε το στομάχι μου, φουσκο-θαλασσιά και ανεμοστρόβιλος με σήκωναν πολύ καλύτε-ρα από το υποτιθέμενο βοηθητικό χέρι του Χάμις. Ύστερα,φτάσαμε σε μια μεγάλη αίθουσα, όπου οι αέρηδες εισχώ-ρησαν παράλληλα με μένα. υδρατμοί αλκοόλ και βαριέςανάσες, δαχτυλίδια καπνού, βοή γέλιων και συζητήσεων,μια ορχήστρα που περνιόταν για τζαζ – στη χώρα μου γι-νόταν πολύ περισσότερο κέφι! πήρα ένα παντς από τομπαρ, χόρεψα ούτε και γω ξέρω με ποιον, σίγουρα πάντωςόχι με τον Χάμις. Αργότερα, βγαίνοντας από την ομίχλη


2�


–μήπως ήταν εντός μου η ομίχλη;– ένας ψηλός, σκοτεινόςτύπος με πλησίασε, λες και τον είχαν φέρει οι ριπές του ανέ-μου. περισσότερο από ψηλός, τεράστιος, και αμέσως σκέ-φτηκα: Ένας άντρας από τα ανατολικά, από την ΚεντρικήΕυρώπη. Γερμανός; πολωνός;


25


Ο ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΜΕ ΤΙΣ ΜΕΛΙΣΣΕΣ

Σεπτέμβριος �9��

στα δεκάξι του, ο Ότο πλατ ανακάλυψε την Αμερι-κή. του φάνηκε μικροσκοπική κι επίπεδη. ονομα-ζόταν νησί Έλις. Κτίρια από τούβλα, περίπλοκα κα-

μπαναριά, πόρτες και παράθυρα πλαισιωμένα με βαριέςπέτρες. Αίθουσες στρωμένες με άσπρα πλακάκια, πουβρομούσαν αντισηπτικό. Η Αμερική απολύμαινε τους υπο-ψήφιους στη Γη της Επαγγελίας. υποπτεύονταν ότι κου-βαλούσαν το κακό, τις μουνόψειρες, τη δυστυχία, τις ψεί-ρες, την αρρώστια, τη σαπίλα; τον Ότο, τον ακροάστηκαν,τον μέτρησαν, τον ζύγισαν, τον ψηλάφησαν, τον φωτογρά-φισαν: ένα καρτελάκι καρφιτσωμένο στο στήθος του ανέ-γραφε το νούμερο του πλοίου του, Πραιτόρια. Διάφοροιγιατροί εξέτασαν με μανιακή επιμέλεια τα μάτια του, τολαιμό του, τη μύτη του, τ’αυτιά του, τις μασχάλες του και τιςτρίχες του εφηβαίου, τη βάλανο του πέους. Και γιατί όχικαι την κωλοτρυπίδα, αναρωτήθηκε, μήπως εκεί είχε κρυ-φτεί όλη η μιζέρια της γηραιάς Ευρώπης, η λέρα, η πείνα

2�


και τα παράσιτα; στην οικογένεια πλατ χόρταιναν τηνπείνα τους, παρόλο που οι γονείς είχαν κάνει επτά παιδιά,αλλά ο Ότο θέλησε ν’αφήσει το Γκράμποου, αυτό το μεγά-λο κεφαλοχώρι κοντά στο Ντάντσιχ. Αυτό τον τόπο, τονεγκλωβισμένο ανάμεσα σε δύο χώρες, που είχε δεινοπα-θήσει, διαιρεθεί από τις διακυμάνσεις τις ιστορίας. Η οικο-γένεια πλατ περιφρονούσε αυτούς τους καθολικούς πο-λωνούς, παρόλο που από μία γιαγιά είχαν λίγο πολωνικόαίμα. Αισθάνονταν και ήθελαν να είναι Γερμανοί. πρώσοικαι λουθηρανοί, με μια άκαμπτη περηφάνια. ο πατέραςτου, του οποίου το σιδεράδικο παρήκμαζε, του έδωσε ταλεφτά για το ταξίδι. Ντάντσιχ, Βαλτική, Βόρεια θάλασσα,Ατλαντικός, ναυτία και συγχρωτισμός με την αθλιότητα.ο νεαρός Ότο είχε σφίξει τα δόντια και είχε ορκιστεί νααντέξει. στη Νέα υόρκη θα πήγαινε σ’ ένα θείο μπακάληπου θα τον βοηθούσε στο μαγαζί κατά τη διάρκεια της μέ-ρας, το βράδυ θα παρακολουθούσε μαθήματα, και θα γύ-ριζε οριστικά την πλάτη στην γκρίζα στασιμότητα τουΓκράμποου.

οι γιατροί της νήσου Έλις του βρήκαν μια φλεγμονήστο δεξί αυτί, ρινίτιδα και ιγμορίτιδα. ο Ότο ήταν έξαλ-λος· είχε φύγει σε τέλεια φυσική κατάσταση από το Γκρά-μποου και σ’ αυτό το βρομερό σαπιοκάραβο, το Πραιτόρια,είχε κολλήσει αυτές τις βρομιές. τον έβαλαν σε καραντί-να για πέντε μέρες, για να παρακολουθήσουν την εξέλιξητης μόλυνσης. Κατάλαβε ότι παρά τρίχα γλίτωσε την απέ-λαση· κάποιοι από τους συνταξιδιώτες του, άρρωστοι ήσακάτηδες, απελάθηκαν αμέσως και επέστρεψαν με το ίδιοτο Πραιτόρια που τους είχε φέρει. τα νιάτα του, η ωραίατου κορμοστασιά, συν η διεύθυνση του θείου στη Νέα υόρ-


2�


κη αναμφίβολα συνηγόρησαν υπέρ του. στο υγειονομικότου κελί είχε άπλετο χρόνο να μηρυκάσει τις αναμνήσειςτου. Από τις μυρωδιές της κοπριάς και της καμένης οπλήςστο πατρικό σιδεράδικο, προτιμούσε τη μυρωδιά του με-λιού. Έφευγε μόνος του στην εξοχή, παρατηρούσε υπομο-νετικά τη διαδρομή των μελισσών, εντόπιζε πού φώλιαζαν.Καμιά φορά και σε τρύπα αλεπούς. Έρποντας προσεκτικάκαι με το πρόσωπο προστατευμένο, μπρούμυτα, μ’ένα μα-κρύ καλάμι στα χείλη, κατάφερνε να ρουφήξει λίγο από τομέλι τους. Είχε μεγάλη ανάγκη για ζάχαρη, η μητέρα τουδεν του έφτιαχνε συχνά γλυκά. ο Ότο τρελαινόταν γι’ αυ-τή την αρωματική, άγρια ζάχαρη. του άρεσαν και οι γλώσ-σες επίσης. πολύ γρήγορα κατάλαβε ότι το να μιλάει «πλατ»ήταν μια χυδαία, λαϊκή διάλεκτος, τα γερμανικά της φτω-χολογιάς. στο σχολείο, πολύ γρήγορα αφομοίωσε τη λο-γοτεχνική γλώσσα, τα γερμανικά της διανόησης. Η Ερνε-στίν παρακαλούσε τον Κύριο να συνεχίσει τις σπουδές τουο πρωτότοκός της, που ήταν τόσο έξυπνος, και να γίνει πά-στορας. Από αυτή τη μεμψίμοιρη μάνα, εξαντλημένη απότις επτά απανωτές εγκυμοσύνες και που έσερνε το ένα πό-δι, χρόνια ελκώδες, είχε κληρονομήσει τα εκπληκτικά μπλεμάτια με τη μεταλλική λάμψη. Αλλά όχι και την αγάπη γιατον Κύριο, στον οποίο επιθυμούσε τόσο να τον αφιερώσει.ο Ότο έφτυσε τους κιτρινοπράσινους θυμούς του, απέ-βαλε το Γκράμποου με την πλήξη του και τους ατέλειωτουςχειμώνες του, το φορτίο του λουθηρανισμού, τη μητρικήμελαγχολία. την πέμπτη μέρα θεώρησε ότι είχε ολοκλη-ρώσει εντός του τη διαδικασία του αποχωρισμού _ μήπωςαυτή ήταν η δοκιμασία που απαιτούσαν οι φρουροί τηςπύλης που οδηγούσε στη Γη της Επαγγελίας: να απαλλα-


2�


γεί από τις μνήμες του όπως και από τα μικρόβιά του; Ημόλυνση είχε εξαφανιστεί, του δόθηκε η άδεια να εισχω-ρήσει στο αμερικανικό έδαφος. ο υπάλληλος που ήτανεπιφορτισμένος να φτιάξει τα χαρτιά του –αμελής ή βιαστι-κός– μετέτρεψε το πλατ σε πλαθ. Ότο πλαθ, γεννημένοςστις 13 Απριλίου του 1885 στο Γκράμποου της πρωσίας.

ο νεαρός Ότο ανέπνευσε. λίγο έλειψε… Δε θα μιλού-σε ποτέ πια «πλατ», τα εκχυδαϊσμένα γερμανικά είχαν τε-λειώσει. το μόνο που του έλειπε: η γεύση του άγριου μελιού.Αλλά η Γη της Επαγγελίας είχε σίγουρα πληθώρα μελισσιών.


29


Η ΦΙΛΕΝΑΔΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

Κέιμπριτζ, 2� Φεβρουαρίου �95�

Αυτό το κορίτσι που τρέκλιζε πάνω στις κατακόκκι-νες γόβες της –αυτές οι Αμερικανίδες περνιούνταιγια Μέριλιν Μονρόε–, αυτό το κορίτσι είχε περίο-

δο. τη μυρίζομαι αλάνθαστα στις άλλες. Αιμορραγούσε,κι έκανε τον τεντ να ματώσει. τον δάγκωσε στο αριστερόμάγουλο. Άγρια. το πορφυρό τού κραγιόν της, το καφετίτου πηγμένου αίματος. Απεχθής αυτός ο συνδυασμός…Κάτω από το δεξί της μάτι, μια ουλή. παλιά αλλά ορατή.Δεξιά, αριστερά, ε λοιπόν αυτοί οι δύο ταιριάζουν πλέον,αυτή και ο τεντ – αυτό επιζητούσε; συν τοις άλλοις, έσερ-νε και ένα κρύωμα, εν μέρει καλυμμένο από το αλκοόλ,ωστόσο δε μου ξέφυγε ότι η μύτη της έτρεχε και ήταν κόκ-κινη. σαν να μην έφτανε που είναι ήδη μεγάλη… Και αυ-τή η κόκκινη κορδέλα στα καστανόξανθα μαλλιά της, όχικαι τόσο πετυχημένος αυτός ο συνδυασμός χρωμάτων.τέλος πάντων, πολύ κόκκινο σε αυτό το χορευτικό μεθο-κόπι αφιερωμένο στην ποίηση. παντς, τσέρι, ουίσκι, κα-

��


πνός από πίπες και τσιγάρα, αναθυμιάσεις ιδρώτα, τζιν,μπράντι, οχλοβοή και μεθυσμένα ξεφωνητά, μία ερασιτε-χνική τζαζ ορχήστρα, τα ντραμς εξαφάνιζαν το σαξόφω-νο… Είχα έρθει για τον τεντ φυσικά. το μπουκωμένο κο-ρίτσι έφυγε με τον ιπποτικό καβαλιέρο της, ο τεντ μαζίμου. Από την τσέπη του κρεμόταν η κόκκινη κορδέλα (οιτσέπες του τεντ είναι πάντα γεμάτες με τρόφιμα και διά-φορα ευρήματα, συμβαίνει και να μη μυρίζει και πολύ ωραία,άλλωστε δε τρελαίνεται διόλου για το πλύσιμο το αγόριμου, ο άντρας των σπηλαίων). τον ειρωνεύτηκα σχετικά μετην κορδέλα, τι ήταν, δώρο ή κλοπιμαίο; Φυλαχτό, υπό-σχεση αφοσίωσης; λάφυρο πολέμου; Δεν απάντησε, πίε-ζε ένα σιχαμένο μαντίλι πάνω στο πληγωμένο του μάγου-λο. το κάθαρμα. Αν πάθαινε μόλυνση, κανείς δε θα τουέφταιγε. τον φρόντισα ωστόσο… σωστή πανούκλα αυτήη κοπέλα, και φέρνει την πανούκλα. ο τεντ είχε συμβου-λευτεί τ’ άστρα για να μάθει αν η 25η Φεβρουαρίου ήτανευνοϊκή για την έκδοση του περιοδικού τους (αυτές οιιστορίες των συναστριών δε μ’ενδιαφέρουν διόλου, αλλάαυτός τις πιστεύει ακράδαντα). Και παρόλο που η ημερο-μηνία, απ’ό,τι φαίνεται, ήταν ολέθρια, αποφάσισαν να μηντην αλλάξουν. Ε λοιπόν, καλά θα είχαν κάνει να την ακυ-ρώσουν. ούτως ή άλλως –μικρή παρηγοριά– ο τεντ, πουφυτοζωεί με μικροδουλειές στο λονδίνο, θα πρέπει σύ-ντομα να φύγει για να συναντήσει τον μεγαλύτερο αδελ-φό του στην Αυστραλία· λένε ότι η Αυστραλία είναι φαντα-στική για το κυνήγι και το ψάρεμα. υπήρχε μια περίπτω-ση να πάω μαζί του, το σχέδιό του ήταν να εκτρέφει βιζόν_ αισθάνομαι ότι είναι ξεγραμμένο. ο σκοτεινός τεντ Χιουζδεν είναι ούτε για μένα ούτε για τη μεθυσμένη Αμερικάνα.


��


ωστόσο, το περασμένο φθινόπωρο, με πήγε στους γονείςτου στο Γιόρκσαϊρ. Ζεστός άνθρωπος η μητέρα του, ο πα-τέρας του σιωπηλός, κατεστραμμένος από τον πόλεμο του1914. Είχα πιστέψει ότι ήταν σοβαρό, ότι θα μπορούσαμενα σκεφτούμε και το γάμο, παρόλο που αυτό δεν ενδιέφε-ρε καθόλου τον τεντ, και παρόλο που είχα νιώσει στο πε-τσί μου ότι η αδελφή του η Όλγουιν δε μ’ εκτιμούσε διό-λου. Αυτή μύησε τον τεντ στην αστρολογία, ένα από ταπάθη του μαζί με το ψάρεμα, την ποίηση και την ανθρω-πολογία. Ε λοιπόν, ας του φτιάξει τη συναστρία του με τηνψεύτικη ξανθιά. Κάτω από ποιους οιωνούς η συμπαιγνίατους αυτή τη νύχτα της 25ης ξημέρωμα 26ης Φεβρουαρίου;Μια συνάντηση κάτω από το πρίσμα του αίματος, έμμη-νου ή όχι, βάζω στοίχημα ότι θα είναι πλήρως αποτυχημέ-νη. ο τεντ ο κυνηγός, ο σαρκοβόρος, δέχτηκε επίθεση απόένα βρομερό δηλητηριώδες ζώο. Ας ξεκουμπιστεί λοιπόν,ας φύγει να πάει να κυνηγάει και να ψαρεύει στην αντίπε-ρα γη παρέα με τον αγαπημένο του αδελφούλη. Μακριάαπό μένα, μακριά από εκείνη, τη μεθυσμένη ξεμυαλίστρα.τη γνωρίζω, παρακολουθούμε το ίδιο μάθημα για την τρα-γωδία, με εξοργίζει η άνεσή της να διαβάζει ρακίνα από τοπρωτότυπο –τη Φαίδρα με αυτή τη φρικτή βοστονέζικηπροφορά–, και το ύφος της, της καλοζωισμένης, αθλητι-κής και καλλιεργημένης Αμερικανίδας, τέλειο προϊόν τουκολεγίου σμιθ, στην ανατολική ακτή των Ηνωμένων πο-λιτειών, το καλύτερο του είδους του, υψηλό επίπεδο, τοπμόντελ, λέγεται ότι πόζαρε για γυναικεία περιοδικά τύπουMademoiselle. ωραία πόδια, οφείλω να το παραδεχτώ, έχειμακριά καλοσχηματισμένα πόδια. τι μ’ έχει πιάσει τελευ-ταία και μιλάω τόσο συχνά γι’ αυτή στον τεντ, μου χει γίνει


�2


εμμονή, μ’ έχει μαγέψει; Αυτή η κοπέλα είναι τρελή. Επικίν-δυνα τρελή, αυτό βγάζει μάτι. Και φαντασμένη (τα ποιή-ματά της επίσης, μου εκμυστηρεύτηκε ένας συνεργάτηςτου καινούργιου περιοδικού, είναι υπερβολικά στημένα).πληθωρική, επιδειξιομανής, και αυτός ο τρελός τρόπος νααναστατώνει τους γκόμενους, κυριολεκτικά τους ρίχνεται!Και σαν να μη φτάνουν όλα αυτά, θεωρεί και το αγγλικό φα-γητό αηδία. Φυσικά οι Αμερικανοί την περίοδο 1940 με1945 δεν υπέφεραν όπως εμείς. πλαθ; Βάζω στοίχημα ότιείναι γερμανικής καταγωγής το όνομα. Από την εποχή τουπολέμου και τους βομβαρδισμούς στο λονδίνο, μισώ τουςΓερμανούς.


��


Το 1956 στο Κέιμπριτζ, η Σίλβια Πλαθ γνωρίζει τον πολλά υποσχόμενο ποιητή Τεντ Χιουζ, έναν άντρα με έντονη γοητεία και δύναμη. Οι δύο συγγραφείς ενώνονται με τα δεσμά του γάμου και σ’ αυτή την ένωση αναμειγνύονται η δημιουργία και το πάθος. Η φλογερή Σίλβια υποκύπτει σταδιακά στη σκοτεινή πλευρά του εαυτού της, ενώ ο «λαθροθήρας» Τεντ ρουφάει τη ζωή. Σύντομα ο έρωτάς του με την ποιήτρια Άσια Γουέβιλ θα σημάνει το τέλος ενός από τα πιο γοητευτικά ζευγάρια της λογοτεχνίας και θα οδηγήσει στην αυτοκτονία της Σίλβια.

Μέσα από τις πολλαπλές φωνές των μαρτύρων –γονιών, φίλων, συγγενών, γειτόνων– η Κλοντ Πιζάντ-Ρενό αντιμετωπίζει απόμια εντελώς διαφορετική οπτική αυτό το ερωτικό τρίγωνο και μας καλεί ν’ αποκρυπτογραφήσουμε τη νοσηρή σαγήνη που περικλείει τη ζωή των δύο γυναικών, καθώς μοιράζονται την ταραχώδη ζωή του ποιητή στο Λονδίνο ή στο Κορτ Γκριν.

CLAUDE PUJADE-RENAUDΟι γυναίκεςτου λαθροθήρα

ΨΥ

ΧΟΓΙΟ

ΣΛ

ΟΓΟ

ΤΕΧΝ

ΙΑM

ΥΘΙΣΤΟ

ΡΗΜ

Α

CCLAUDE PUJADE-RENAUDC UJADE-RENAUDJADE-RENAUDJ DE-RENAUDCLAUDE PUJADE-RENAUDCC

το Κέιμπρο 1956 σΤυποσχόμενο ποιητή Τκαι δύναμη. Οι δύοτου γάμου και σ’ αυ

Οι γυναίκεςτου λαθροθήρα

UJADE-RENAUDJADE-RENAUDJADE-RENAUDDE-RENAUD

ιτζ, η Σίλβια Πλαθ γνωρίζει τον πολλά ρεντ Χιουζ, έναν άντρα με έντονΤ

συγγραφείς ενώνονται με τα δεσυτή την ένωση αναμειγνύονται η

κεςςςθήραοθήραοθήραοθήρα

πολλάνη γοητείαμάσδημιουργία Σ

ΟΓΙ

ΟΧΥ

Ψ

και το πάθος. Η φλοσκοτεινή πλευρά τουρουφάει τη ζωή. Σύν

α σημάνειουέβιλ θΓΓουέβιλ θτης λογοτεχνίας και

Μέσα από τις πολλασυγγενών, γειτόνων–

ιαφορεμια εντελώς δκαι μας καλεί ν’ απο

ικλείει τη ζωπου περτην ταραχώδη ζωή τ

ιακταδογερή Σίλβια υποκύπτει συ εαυτού της, ενώ ο «λαθροθήραντομα ο έρωτάς του με την ποιήττο τέλος ενός από τα πιο γοητευ

την αυτοκτονία της Σίλβια.α οδηγήσει σθ

απλές φωνές των μαρτύρων –γον– η Κλοντ Πιζάντ-Ρενό αντιμετωπετική οπτική αυτό το ερωτικό τρ

ρή σοκρυπτογραφήσουμε τη νοσηωή των δύο γυναικών, καθώς μοι

το Κοτο Λονδίνο ή στου ποιητή σ

Α

τηκά σεντας» Τ

ιαια Άστριαυτικά ζευγάρ

ης Σίλβια.

νιών, φίλων,πίζει απόρίγωνοσαγήνηιράζονται

ινορτ Γκρ

ΟΤΕΧ

ΝΙ

ΓΟ

ΛΗ

ΜΑ

ΡΟ

ΙΣΤΘ

MΥ

την ταραχώδη ζωή τ το Κοτο Λονδίνο ή στου ποιητή σ ιν.ορτ Γκρ

CLAUDE PUJADE-RENAUD Oι γυναίκες του...

Documents

Transcript of CLAUDE PUJADE-RENAUD Oι γυναίκες του...