Gemaakt door:

Lisanne de Rooij

Inleiding.

Maandag 18 April zijn we met de klas naar het fotomuseum gegaan. Ik ging hier met een best negatief vooruitzicht naartoe. Het leek me van tevoren niet leuk, omdat ik musea vaak niet zo leuk vind. Ik verwachtte er dus niet zo veel van. Ik ga in dit verslag eerst 3 schilderijen bespreken. Daarna wat vertellen over de tentoonstelling, vervolgens vertel ik wat over de opdracht die we moesten doen. Als laatste omschrijf ik mijn mening en ervaring.

Inhoud.

Pagina 2: Inleiding en inhoud. Pagina 3: Beschrijving schilderij. Pagina 4: Beschrijving schilderij. Pagina 5: Beschrijving schilderij.

Pagina 6: De tentoonstelling. Pagina 7: De opdracht.

Pagina 8: Mijn mening en ervaring.

Beschrijving 3 schilderijen.

2

De eerste foto dat me het meest is bijgebleven is de foto van Mohammed Bourouissa. Deze foto is me het meest bij gebleven, omdat deze foto het meest bij mezelf komt. Deze situatie is denk ik herkenbaar voor veel meiden die ’s avonds buiten lopen. Als ik met vriendinnen ergens vandaan kom en naar huis loop, staan vaak groepen jongeren waar je geen prettig gevoel van krijgt. Ze staren je vaak na en roepen dingen. Dit is herkenbaar in deze foto. De sfeer in deze foto vindt ik goed overkomen. Je krijgt er geen prettig gevoel bij, dit komt door de kleding van de jongens, grote en donkere truien en het lichtval. Wel vind ik dat deze foto best rassistisch is, omdat de jongens allemaal donker zijn en de twee meiden die langs lopen blank zijn. Het enige rare van deze foto vind ik dat het meisje omkijkt in de foto. Dit doe je in een zo’n echte situatie ook niet snel en ze kijkt ook niet bang om. Ze kijkt best streng en arrogant, dit komt dus verkeerd over vind ik.

3

Ik ben bij deze foto er niet achtergekomen van de naam hiervan is of wie deze foto heeft gefotografeerd. Deze foto vind ik interessant omdat ik hier het radicale wel in zie, maar ik vind het niet goed overkomen. Wat ik in deze foto zie is dat er een ontvoering plaatsvindt, hierin zie je dus wel het radicale. Het nadeel vind ik dat de uitdrukkingen van de personen niet zo overkomen. De ontvoerders komen op mij over als zachte mensen en niet alsof ze mensen zouden ontvoeren. Dit komt deels door het lichtval, het is erg helder en je ziet een soort ‘decor’. Ik denk dat dit heel anders al was overgekomen als ze in een donker kamertje of in een donker steegje zaten of zoiets dergelijks.

4

Deze foto vond ik erg goed bij het thema ‘angry’ passen. Je ziet rechts in de foto een jongen langs de hoge muur lopen die mij gelijk opvalt. Je ziet zijn gezicht niet en loopt in donkere kleding, dit maakt hem erg mysterieus. Wat deze foto ook mysterieus maakt is dat je eigenlijk niets meer ziet dan dit steegje door de muur. Je kan niet plaatsen waar dit plaats zou kunnen vinden. Ook de letters op de muur zeggen veel over de foto, er staat in grote zwarte letters ‘tering zooi’, dit is tuurlijk ook geen positief is. Wat ook weer apart is aan deze foto is als je goed kijkt, zie je aan de achterkant van deze foto mooie grote huizen. Je zou in zo’n wijk niet verwachten dat er zo’n steegje is waar je nou niet graag loopt. Zo zie je maar, dat op alle plekken waar je bent dingen gebeuren.

5

De tentoonstelling.

De tentoonstelling begon met het bekijken van een tijdlijn. Dit ging over radicale dingen. Wat mij hier erg was opgevallen is dat je verschillende radicale dingen hebt. Je kan positieve of negatieve radicale acties hebben, terwijl ik vaak aan de negatieve acties dacht. Later kregen we een rondleiding door de tentoonstelling. We bekeken verschillende foto’s en bespraken wat we zagen en wat voor radicaals we erin zagen. Wat ik hier opvallend vond is wat lichaamstaal betekent. Je had een muur waar je zwart/witte foto’s had waar je mensen zag met een F’en grijze achtergrond. Hier kon je toch het radicale eruit halen door de lichaamstaal van de mensen.Vervolgens hadden we nog een half uur de tijd om zelf rond te lopen. Ik was in een kamer gegaan en heb daar een film bekeken van een man. Toen ik binnenkwam en die man zag kreeg ik al een heel angstig gevoel, door de uitstraling van de man. Op de film zelf was niet veel te zien, alleen de man zelf in een ruimte. Hij vertelde over zijn ervaringen met betrekking op radicale acties.Als laatste verzamelde we weer met de groep en hebben we weer een filmpje bekeken. Over een jongen die een neo-nazi was. Hier viel op dat een jongen er wel zo uitzag, maar zijn dagelijks leven eigenlijk heel normaal was. Hier kon je dus goed zien hoe uiterlijk een beeld van mensen kan veranderen.

Door het fotomuseum wordt deze tentoonstelling omschreven als:‘ In de tentoonstelling ‘ANGRY’ onderzoeken leerlingen met de museumdocent wat jongeren door de jaren heen boos maakt en op welke manier ze hieraan uiting geven. Onderwerpen als activisme, idealen, beeldvorming en radicalisering staan centraal. ‘

6

De opdracht.

De opdracht die wij na de tentoonstelling kregen was als volgt:We moesten 5 foto’s maken met een standpunt dat je wilde benadrukken. Je mocht hiervoor binnen en buiten zoeken. Ik vond het eerst moeilijk om een standpunt te bedenken waar je ook op dat moment foto’s van kan maken. Maar we kwamen op het standpunt ‘geen bezuinigingen op cultuursubsidies’. Vlak bij het fotomuseum staat het Luxor theater. Hierbij hebben wij 5 foto’s gemaakt waar we dingen uitbeelden. Nadat we dit hadden gedaan kwamen we terug in het fotomuseum en bespraken we de foto’s met degene die ons rondleidde. Wat ik hieruit geleerd heb is vooral hoe je dingen moet overbrengen. Wij hadden bijvoorbeeld 2 protestfoto’s waarbij 1 van ver genomen was en 1 dichtbij de personen. De foto die van ver genomen was zag er niet uit alsof er echt een protest gevoerd werd omdat er maar 2 personen stonden. Maar bij de foto die dichtbij de personen genomen was leek dit wel, omdat je de omgeving er omheen niet zag dus je je in kon beelden dat daar nog een groep mensen omheen kon staan.

7

Mijn mening en ervaring.

Mijn mening over het fotomuseum is verschillend. Ik vond de tentoonstelling wel interessant maar niet heel leuk en te lang. De tentoonstelling was interessant omdat ik heb geleerd hoe belangrijk een houding kan zijn op een foto. Wat lichaamshouding met een hele uitstraling van een foto kan doen. De tentoonstelling vond ik minder leuk omdat ik het na 2/3 foto’s wel gezien had. Het duurde dus te lang naar mijn idee.

De opdracht daarentegen vond ik wel leuk en vooral leerzaam. Je kreeg veel vrijheid in deze opdracht om je eigen idee toe te passen, dit vond ik goed. Vooral van het nabespreken van alle foto’s en verbeterpunten leer je veel. Zo is het nog moeilijk om een protest over te laten komen als je maar met 3 personen bent. Maar met bepaalde technieken en trucjes kun je dat zeker laten zien.

Ik zou mensen die niets met fotografie hebben niet adviseren om hiernaartoe te gaan, maar interesseert het je wel is het zeker de moeite waard om te gaan kijken!

8