Skippie ontdekt

Geschreven en geillustreerd door Stephanie Rosemann

ROME

2

Lang tijd geleden leefde een klein stokstaartje

genaamd Skippie in de oude stad Rome. Toen

bestonden er nog geen computers en ook nog geen

tv‘s. Maar als deze dingen toch zouden bestaan dan

zou Skippie die niet bezitten. Want Skippie is een erg

arm stokstaartje.Skippie leeft niet zoals de rijke stok-

staartjes van de stad in een groot huis en draagt ook

geen mooie kleding.

3

Want het kleine stokstaartje leeft daar, waar

niemand kan verzinnen dat er nog iemand leeft. Een

erg kleine nis tussen twee huizen is de ingang naar

Skippie‘s schuilhoek. De schuilhoek

bestaat uit een hangmat,

die ver weg van de

drukte in de stad,

van de andere

stokstaartjes

en achter alle

rijke en arme

huizen hangt.

4

Zijn huisje bestaat niet echter slechts uit de oude

hangmat. Skippie heeft zich een klein rijk rond zijn

hangmat gebouwd. Bakken met vruchten die Skippie

van de markt gestolen heeft, heel veel verschillende

kannen en aarden potten,

maar ook munten, een

schoen en grote, blauwe

parels van een

ketting.

5

Hoewel Skippie geen eigen huis heeft, is

hij toch een gelukkig stokstaartje en hij heeft altijd veel

plezier. Vandaag is de jaarlijkse processie in de stad.

Ook de senatoren van de stad nemen aan de processie

deel. Senatoren zijn heel rijk en dragen mooiere kleding

dan Skippie.

6

Iedere keer als Skippie deze rijke stokstaartjes

ziet, is hij toch een beetje ernstig en bedroefd. Want hij

heeft niet zo veel geld. Maar hij durft nooit een van de

senatoren aan te spreken.

Vandaag heeft hij echter een beetje moed verzameld en

spreekt een senator aan die net aan hem voorbij loopt.

“Waarom ben je zo rijk en waarom ben ik zo arm?”

Het senator stokstaartje kijkt verbluft naar de kleine

Skippie en antwoordt met een boze stem:

”Wat wil je, klein kindje? Ik wil niets met jullie arme

stokstaartjes te doen hebben! Verdwijn!”

7

Meteen verschrikt de kleine Skippie en hij loopt

zo snel als hij kan terug naar zijn schuilhoek. De hele

nacht kan Skippie niet slapen. Hij kijkt naar de sterren-

hemel en vraagt zichzelf, waarom er

stokstaartjes zijn die niets

van andere stokstaar-

tjes die armer zijn,

willen weten.

8

Maar nog in deze nacht ontwikkelt het kleine en

dappere stokstaartje een plan die Skippie de volgende

dag omzetten wilt. Nadat hij de plan overlegd heeft,

valt Skippie toch nog druk in

slaap.

9

Op de volgende dag kamt het stokstaartje zijn haar

en trekt zelfs zijn ene schoen aan. Omdat vandaag een

belangrijke dag is.

Van morgen gaat Skippie met een breed glimlach door

de oude stad met een bepaald doel: de senaat. De

senaat is het huis waarin de senatoren elkaar

ontmoeten. De senatoren spreken over de wetten voor

Rome. Met een kloppende hart opent Skippie de grote,

zware deur van de senaat en kijkt naar een grote zaal.

Honderd stokstaartje ogen kijken Skippie aan.

10

11

“Wat wil het kleine kindje hier?” vraagt een stem

uit de achter deel van de zaal. Met trillende stem ant-

woordt Skippie “Ik wil jullie laten zien, hoe de stokstaar-

tjes leven die niet zo rijk zijn als jullie. Ik wil jullie laten

zien dat wij jullie hulp nodig hebben om te overleven.”

De senatoren zijn zo verrast van de moed van het klei-

ne stokstaartje zodat zij hem naar het arme gebied van

Rome volgen.

De stokstaartjes van het arme gebied hebben

eigenlijk de senatoren nog nooit zo dicht gezien.

Daarom weten de stokstaartjes niet wat zij ten eerste

zullen doen en laten zo alles vallen en liggen om te

buigen.

12

13

Maar daar letten de senatoren momenteel niet op

omdat zij geschokt zijn dat er zo veel arme

stokstaartjes in hun bloeiende stad wonen. Zo gaan de

senatoren in elk vervallende huis en spreken met

iedere stokstaartje vrouw en iedere stokstaartje man.

Aan het einde van hun reis gaat een senator naar

Skippie. Het is dezelfde senator zoals bij de processie

met die Skippie probeerde te spreken.

“Dankje klein en dapper stokstaartje dat je ons de

andere kant van onze rijke stad liet zien .

Wij willen nu alles doen om jullie te helpen.”

Deze zin maakt Skippie erg gelukkig. Om Skippie te

danken, geeft de senator zijn rooie senator schoenen

aan Skippie.

14

Zo lacht Skippie aan het einde van de dag en

wenkt nog de senatoren als zij terug naar de Senaat

gaan.

Uit15