CELTICA’S MAANDELIJKSE MAGAZINE Augustus/September 2016

1

IN DIT MAGAZINE: FantasiaFest − een Magisch Verhaal in Roden Castlefest − een overweldigend succes Jeffrey Debris over “The Zar’aranos Deception” Patty van Delft leest: Hij is van mij - Chinouk Thijssen Ze bloesemt - gedicht Ivette Bens Love food − Yolinda Vixen Koffie met tranen - kort verhaal door Marian Kramer Later dan gewoonlijk, maar hier is het magazine voor augustus en september, met als extraatje een vakantieverhaal. Gezien mijn eigen vakantie en de broodnodige rust die ik mezelf de komende tijd gun, verschijnt het volgende magazine pas in de twee-de week van oktober. Ook in november zal het magazine later verschijnen aangezien ik een reis ga maken naar Suriname. Daar zal ik te zijner tijd iets meer over vertellen, voor nu veel leesplezier!

Rianne Lampers FantasiaFest − een Magisch Verhaal in Roden Voor Celtica Publishing was het de tweede keer dat zij samen met een aantal schrijvers het evenement FantasiaFest Leeft bijwoonde. Deze keer vond dit plaats in Roden, op het sfeervolle terrein van Havezate Mensinge. Er was gelukkig geen storm voorspeld, zoals vorig jaar, maar helemaal geliefd waren we niet bij de weergoden. Zaterdagochtend tijdens het opbouwen regende het. Zodoende was het onontbeerlijk om zeilen bij de plaatselijke bouwmarkt te sco-ren. Gelukkig was Christien Boomsma bereid om hiervoor op pad te gaan. Twee uur later dan gepland waren we ingericht en klaar voor een gezellige dag. De regen was opgehouden, de temperatuur was pri-ma en de sfeer zat er goed in. Samenwerken heeft zo zijn voorde-len! Er werden workshops gegeven door de verschillende auteurs

waar zeker animo voor was, al moest er wel geworven worden. Maar ook daarin speelde Christien een grote rol; zij zorgde dat er met een bordje rondgegaan werd waarop de workshops werden aangekondigd. Evi F. Verhasselt, van wie het nieuwste boek De Saffieren Troon

vers van de pers ge-rold was, vertelde over het verzinnen van namen bij fantasyverhalen en Patty van Delft en Jeffrey Debris hiel-den hun workshop van fan naar fictie.

Qua drukte was FantasiaFest niet te vergelijken met bui-

tenfestivals als Castlefest en Elfia, maar het was supergezellig en zeker een aanrader voor liefhebbers van dit soort gelegenheden in het noorden van het land.

Terug

Evenementen 1 en 2 oktober: Historisch Zoetermeer met Patty van Delft, Jeffrey Debris en Rianne Lampers 5 oktober: Speeddaten ‘t Coornhert, Gouda met Patty van Delft, Jeffrey Debris, Peter van Rillaer en Rianne Lampers 8 oktober: Boekenbeurs Andere Boeken, Bijzondere Uitgevers met Ivette Bens en Rianne Lampers

Ben je nog geen abonnee en wil je op de hoogte blijven? Registreer je dan in Celtica’s Webshop. Je krijgt maandelijks een link naar dit Magazine, je krijgt een e-verhaal cadeau en gegarandeerd géén spam!

Wil je afmelden? Dat doe je door in je account in de Webshop nieuwsbrief uit te zetten.

CELTICA’S MAANDELIJKSE MAGAZINE Augustus/September 2016

2

Castlefest − een overweldigend succes!

Castlefest is altijd een feest op zich. Toen ik er voor het eerst kwam in 2007, noemde ik het een dorp, een fantasydorp. Sinds die eerste keer is het festival gestaag uitgegroeid tot een stad, maar het gemoedelijke, dorpse gevoel is geble-ven. De schrijverstent was dit jaar rond. De opzet was beter zo: een eilandje in het midden waar Lui-tingh stond samen met Macc en de buitenring gevuld met de andere deelnemers. Voor leesfana-ten een ware feesttent; complimenten aan de organisatie!

Doorgaans is de vrijdag een opstartdag. Het inrichten van de stand, de zichtbaarheid voor het publiek en natuurlijk het com-fort waarborgen. In zo’n grote tent kan het erg warm zijn, maar wind en regen wil je als uitgeverij verre van je houden, dus ook daar moet aan worden gedacht. Rond het middaguur was de inrichting geheel naar onze zin en konden we een eerste kop koffie drinken. Toch werd ons niet veel rust gegund, want er was een gestage aanloop van boekenwurmen. Aan het eind van de dag gingen Evi en ik al zeer tevreden huiswaarts.

Zowel op zaterdag als op zondag bleven er klan-ten toestromen. Natuurlijk wilden de meesten Het Zwarte Kristal van Patty van Delft kopen, maar ook Nachtval, De Saffieren Troon, The Fall of Netherea en Getatoeëerde Lelies vonden gretig aftrek. Het totale aantal verkochte boeken was uiteindelijk ruim het dubbele van vorig jaar! Drie dagen van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat in de weer zijn vreet energie, maar deze keer heeft het mij juist meer energie gegeven. Het is overduidelijk dat de boeken van Celtica Publi-shing door velen gewaardeerd worden!

Terug Jeffrey Debris over “The Zar’aranos Deception” Vorig jaar oktober verscheen “The Fall of Netherea”, het eerste boek in jouw Engelstalige SF-serie “The Shaedon Re-surgence”. Hoe ver staat het met het vervolg? Denk je dat dat in oktober van dit jaar zal verschijnen? Het gaat erg goed met het vervolg en ik verwacht zeker dat hij in oktober klaar zal zijn. Na ongeveer een maand feedback ver-werken is het manuscript verzonden voor de eindredactie, die ook deze keer weer door Caroline Kerstens gedaan gaat wor-den. Ik was zeer tevreden over haar werk aan het eerste deel en erg blij dat ze ook nu weer tijd en zin had om zich over mijn werk te ontfermen.

Het verhaal speelt zich ongeveer vier jaar na de gebeurtenissen in het eerste boek af en ook nu volgen we diverse personages in meerdere verhaallijnen. Alles draait om het dreigende conflict tussen de Inter-galactic Alliance en het Zar’aranos Empire. De hoofdpersonages pro-beren kostte wat het kost een oor-log te voorkomen, omdat ze niet op twee fronten tegelijk kunnen strij-den na de val van Netherea.

CELTICA’S MAANDELIJKSE MAGAZINE Augustus/September 2016

3

Kun je iets vertellen over jouw manier van schrijven. Maak je een plan, stel je een schema op? Dat soort zaken. Ik plan redelijk veel, maar ik laat ook graag nog veel over aan inspiratie op het moment zelf. Ik heb wel een outline voor het verhaal en vat elk hoofdstuk samen in zo’n vijf bullet-points. Daarna werk ik deze allemaal uit, maar moet ik nog wel alles invullen, van dialoog tot omschrijvingen van de omgeving, of andere nieuwe dingen die ik introduceer in het verhaal. Toch verras ik mezelf soms, of misschien zijn het de personages in mijn verhaal zelf wel, als ik schrijf. Het kan best zijn dat er ineens iets anders gebeurt dan ik op voor-hand had gepland. Je moet jezelf ook niet te veel vast leggen op het plannen denk ik, want dan dreigt het creatieve te verdwijnen. In een database houd ik korte biografieën van alle personages bij. Dit doe ik ook met loca-ties en schepen. Vooral de bemanning van sommige schepen heb ik uiteindelijk maar op papier gezet, omdat dit best flinke hoeveelheden namen werden. Sinds een tijdje geven Patty van Delft en ik ook regelmatig een lezing over schrijven. Hier-in vertellen Patty en ik allebei hoe schrijven voor ons werkt. Het leuke is dat we allebei een compleet andere stijl hebben, dus dat levert steeds weer een leuke sessie op! Het verhaal speelt zich af in een zeer groot speelveld, namelijk het universum - in elk geval een deel ervan. Maak je gebruik van bestaande kennis over het univer-sum, of verzin je alles zelf? Zit er ook echt “science in your fiction”? Iemand bestempelde mijn debuut als “Science Fantasy”. Ik vind dat eigenlijk wel een mooie benaming. Space Opera zou ook nog kunnen, zoals Star Wars ook vaak genoemd wordt. Eigenlijk is alles binnen het Ley Lines-universum, op de Aarde na fictief. De voor-naamste reden hiervoor is dat ik mezelf niet in de vingers wil snijden door dingen te be-schrijven die niet in het echt kunnen. Ik heb zeer veel respect voor scifi schrijvers die hier wel ver in gaan, zoals Andy Weir met “The Martian”. Veel van de dingen in zijn boek zijn wetenschappelijk onderbouwd. Aangezien in mijn verhaal ook magie en de elementen een rol spelen (sommige schepen zijn zelfs gebouwd om magie als brandstof te gebruiken) was het voor mij van ondergeschikt belang of er ook echt science in mijn fiction zat. Het draait in de hoofdlijn vooral om de karakters en de plot. Je bent samen met de ontwerper van de cover bezig met een boektrailer voor de serie. Kun je daar iets meer over vertellen? De boektrailer is een introductie voor mensen die nog niet bekend zijn met de serie. De trailer waar we momenteel mee bezig zijn wordt verteld vanuit het perspectief van de antagonisten. Dat thema keert ook op de kaft weer terug, waar je een vrouw dreigend de planeet Netherea ziet vasthouden. Zelf vind ik dat altijd wel een interessant gegeven, want elk verhaal heeft immers twee kanten. Momenteel is het laatste dat nog rest het geluid

onder de trailer. Zodra dat ook klaar is gaat de trailer op YouTube. Al het artwork kun je ook terugvinden op mijn website, onder de Codex entries die ik probeer elke dinsdag de komende weken te posten. Alle vier de personages waar Peter een ka-rakterschets van heeft gemaakt hebben ondertussen de revue gepasseerd daar. Ook heb ik Peter alvast aan het werk gezet voor de kaft van deel twee. Dat belooft ook weer een fantastisch mooie cover te worden!

Terug Ook verkrijgbaar als e-book!

Räz Numera

CELTICA’S MAANDELIJKSE MAGAZINE Augustus/September 2016

4

Patty van Delft leest: Hij is van mij - Chinouk Thijssen Nadat Zara haar beide ouders heeft verloren, gaat ze bij haar oma wonen die haar liefdevol opvangt. Na een tijd in een kledingzaak te hebben gewerkt, neemt Zara een nieuwe uitdaging aan; de manager worden van een ander filiaal. Daar ontmoet ze Arthur en ze wordt halsoverkop verliefd op de charmante jongen. Maar er zijn meer meiden die zich tot hem aangetrok-ken voelen, waaronder Zara's kersverse collega's. Al snel krijgt Zara het gevoel dat ze continue in de gaten wordt gehouden en ontvangt ze dreigbrieven. Dan wordt een van haar collega's vermist en Zara wordt als verdachte aangewezen. Hij is van mij is een boek dat gemakkelijk wegleest. Soms zelfs iets te gemakkelijk. Zara is een leuke meid, maar mist diepgang. Ik vond haar een beetje naïef, al draagt dit aan de andere kant ook wel weer bij aan haar charme. Ook had ik al snel door wie achter de dreigementen en andere nare dingen zat. Toch hield het verhaal me wel vast, ik wilde natuurlijk weten of ik gelijk had! De schrijfstijl is prettig en er zitten aardig wat spannende momenten in het verhaal. En aan

het einde werd ik absoluut nog even verrast! Zeker het lezen waard dus, al moet je er wel rekening mee houden dat het echt een YA-thriller is en voor de geoefende thrillerlezer misschien net iets te gemakkelijk. Echt een boek om mee te nemen op vakantie!

Terug

Ze bloesemt - gedicht door Ivette Bens Terug

CELTICA’S MAANDELIJKSE MAGAZINE Augustus/September 2016

5

Love food − Yolinda Vixen Deze voedzame, warme maaltijd van hustle back patatoes met kip, courgette en cham-pignons, is elke dag lekker, of het nu regent of de zon schijnt. Bereid eerst de aardap-pels. Benodigdheden: − 2 zoete aardappels − olijfolie − teentje knoflook − oregano − zeezout en wat peper − 2 stukjes kipfilet van ieder 100 gram − 200 gram courgette − 160 gram champignons Snijd de aardappel in dunne plakjes. Mix de oregano, het fijngesneden teentje knoflook en de olijfolie door elkaar en wrijf de aardappel ermee in en strooi er wat zeezout overheen. Bak de aardappel circa 50 minuten in een voorverwarmde oven op 175oC.

Snijd de courgette en de champignons in plakjes. Bak of gril tegen de tijd dat de aardappelen klaar zijn de kipfilet en de groen-ten. Breng dit op smaak met wat zeezout en peper. Eet smakelijk! Wil je nog meer lekkere en gezonde recepten zien? Ga dan naar mijn foodblog! Terug Koffie met tranen - kort verhaal door Marian Kramer “Was oma vroeger knap?” Mijn dochter Amanda houdt zich erg bezig met uiterlijk, iets wat gezien haar toekomstdroom niet vreemd is: ze wil modeontwerpster worden. Het is de laatste dag van ons uitje in Londen. Zij, haar vriend Ronald en ik hebben daar een genoeglijk winkelweekend doorgebracht. Ik glimlach, blaas over mijn koffie en haal een aantal jeugdfoto’s van mijn moeder voor de geest. Daar staat ze op als een Hollywoodactrice, met halflang, donker krullend haar. De foto’s zijn zwart-wit, maar ik weet dat ze blauwe ogen heeft. Een prachtige combinatie. “Ja, oma was echt knap.” “Dat zou je nu niet meer zeggen,” reageert Amanda droog. “Op de foto’s die ik van haar gezien heb, is ze overal dik.” Mijn glimlach wordt breder. Ik knik en zeg: “Dat is zo, maar toen oma naar Nederland kwam, woog ze slechts zevenenveertig kilo. Ze was echt heel mooi en slank, maar na haar eerste kind is het misgegaan. Haar leven is nooit gemakkelijk geweest, weet je. Lekker eten kan dan een uitlaatklep zijn.” Amanda’s vriend kijkt me net zo vragend aan als zij en ik vul aan: “Je moet je voorstellen dat mijn vader van het Hollandse platteland komt. Hij ging het leger in, reisde onder andere naar Suriname en kwam ineens getrouwd terug. Als je kijkt naar hoe de mensen nu vaak met een scheef oog naar buitenlanders kijken, dan moet je je voorstellen hoe het toen was. Mijn moeder mag dan blank zijn, maar ze is erg Su-rinaams en daar wist men indertijd niet goed mee om te gaan. Daar kwam nog bij dat mijn opa en oma heel protestants waren en mijn moeder was rooms-katholiek. Mijn vader en moeder hebben noodgedwon-

CELTICA’S MAANDELIJKSE MAGAZINE Augustus/September 2016

6

gen een tijdje bij hen ingewoond en aangezien mijn vader vaak lang weg was, was het echt geen gemak-kelijke tijd voor mijn moeder.” De kinderen knikken begrijpend, al kunnen ze zich met geen mogelijkheid voorstellen hoe het leven in de jaren vijftig geweest moet zijn. “En oma den Ouden, was die knap?” Mijn glimlach bevriest. Natuurlijk verwachtte ik die vraag, het is logisch dat ze hetzelfde wil weten van de moeder van haar vader. Tien jaar zijn Kees en ik nu uit elkaar, iets waar Amanda het erg moeilijk mee heeft gehad. We hebben altijd contact gehouden, ook met haar grootouders, ook al verliep het soms wat stroef. Met haar opa en oma van vaders kant deelde ze een innige band. Maar zij niet alleen. Mijn gedachten zijn met een sprong terug bij de tijd toen ik net verkering had met Kees. Ik was toen net zo oud als Amanda nu is. Vanaf het eerste moment hield ik van zijn ouders. Ze waren zo hartelijk. Alles wat ik bij mijn eigen ouders miste, vond ik bij hen. Geborgenheid, aandacht, liefde. Het enige wat zij niet konden, dat was praten over gevoelens. Pijn, verdriet, eenzaamheid: al die zaken bleven onbesproken. Daar praatte je nu eenmaal niet over. Ik herinner me de dag dat de moeder van Kees zijn moeder overle-den was. Ik kwam bij hen binnen en zag hen aan tafel zitten, ogen rood. De vader van Kees zei dat oma ’s nachts overleden was en de moeder van Kees draaide haar hoofd weg. Ze verbeet haar tranen. Het was alsof iemand in mijn hart kneep. Ik zei met nadruk dat ze hun verdriet niet moesten verbergen, dat huilen logisch was op zo’n moment. Ik moedigde hen aan om vooral te praten over hun gevoelens. In het begin ging het schoorvoetend, maar na een tijdje accepteerden ze mij als een eigen kind. Zo leerde ik onder andere dat de moeder van Kees graag meer dan één kind had willen hebben. Zijn vader was ech-ter zo geschrokken van de zware geboorte, van al het bloed en de angst zijn vrouw te verliezen, dat hij het altijd heeft tegengehouden. Ondanks de liefde die hij voor haar voelde, ging hij zondermeer voorbij aan de eenzaamheid die dit bij haar teweegbracht. Mijn komst zorgde ervoor dat ze eindelijk toch min of meer een tweede kind had. Het besef dat dit niet voor altijd bleek te zijn, voelt aan als een wond die nooit dichtgaat en die ik zo nu en dan stoot. Amanda’s vraag maakt haast ongekende gevoelens bij me los. Ik wil niet denken aan hun enerzijds zo liefdevolle leven, hun anderzijds zo tragische lot en mijn rol daarin. Niet nu. Ik vecht tegen mijn tranen. “Nou... Oma was misschien niet zo knap, maar ze was heel spontaan en vrolijk. Ze lachte bijna altijd. Opa en oma Den Ouden hielden echt van elkaar.” Amanda kijkt me verbaasd aan. Ze trekt haar keurig geëpileerde wenkbrauwen op en vraagt: “Hé, huil je nu?” Ik probeer opnieuw te glimlachen, pak mijn tas en ga op zoek naar een zakdoek. Het heeft geen zin te ontkennen. “Ja, ik huil. Dat heb ik soms. Dan ben ik... Ja, hoe noem je dat...” Ronald antwoordt voor mij: “Ontroerd?” Zijn vondst komt in de buurt, maar verwoordt toch niet wat ik precies voel. “Ik denk meer aan ‘bewogen’,” zeg ik dus. Ik vertel hun over het niet kunnen huilen waar anderen bij zijn van de ouders van Kees, iets waar Aman-da met een grijns op reageert. “Jij huilt altijd.” “Nou, altijd... Als er iets gevoeligs op tv is, ja.”

CELTICA’S MAANDELIJKSE MAGAZINE Augustus/September 2016

7

“En als er iets met mij is, als we praten.” Ik grijns beminnelijk terug, wetend dat ze gelijk heeft. Gelukkig heb ik mijn tranen weer onder controle. Ook ik huil niet graag in gezelschap. Voorzichtig breng ik de koffie naar mijn mond, neem een slok en vertrek mijn gezicht. Jakkes, weer zo’n bak slootwater, denk ik en verlang mistroostig terug naar Neder-land. “Net als oma Den Ouden heb ik moeite met huilen waar anderen bij zijn. Ik wil altijd sterk zijn en daar horen nu eenmaal geen tranen bij. Zo dacht men vroeger en het is moeilijk om daarvan los te komen. Nu is dat allemaal een stuk minder beladen. Er wordt overal over gepraat op tv.” “En op school,” vult de aandachtig luisterende Ronald aan. Amanda en ik knikken instemmend. “Ja,” zeg ik, “en dat is maar goed ook. Met elkaar praten is belangrijk. Het voorkomt niet dat je af en toe ruzie hebt, maar het zorgt er wel voor dat je elkaar goed leert kennen. En daar horen zo nu en dan tranen bij. Daar moet je je niet voor schamen.” Mijn zicht op Amanda vertroebelt. Toch zie ik dat ze glimlacht en ik hoor haar zeggen: “Nu huil je weer.”

Marian Kramer Terug

Alleen als e-book

€ 6,00

Los:

€ 12,50

Ook verkrijgbaar als e-book

Los:

€ 14,50

Ook verkrijgbaar als e-book

Samen:

€ 20,00