Capturing of my Soul 6

47

Transcript of Capturing of my Soul 6

Page 1: Capturing of my Soul 6
Page 2: Capturing of my Soul 6

Als ik thuis kom, keil ik de sleutels op de grond, en storm de trap op. Het kan me niet schelen of mijn ouders er wel of niet zijn, en of ik straf krijg. Ik ruk mijn slaapkamerdeur open, en klik het licht aan. Ik loop naar mijn kast, als ik plotseling verstijf. Mijn moeder, in pyjama, zit op mijn bed te wachten. Haar blik is boos, nee, furieus.

Page 3: Capturing of my Soul 6

“Hoi,” zeg ik met een kleine stem. Ik blijf staan, niet in staat om me zelfs maar mijn handen te bewegen. “Luna,” haar handen trillen en haar stem is hard en kil, “Waar kom jij in Godsnaam vandaan?” Ik blijf mijn moeder aan kijken, op een of andere manier word ik gedwongen in haar ogen te kijken.

Page 4: Capturing of my Soul 6

“Heb je al enig idee hoe laat het is?” dondert haar stem. Ik krimp in elkaar. Op dit moment heb ik liever een boze vader voor me staan. Hij is altijd wat milder dan mam. “Laat,” piep ik. Mijn moeder vliegt overeind en stapt boos op mij af. Ik deins achteruit, en voel dat de angst mij de baas wordt. “Luna,” sist mijn moeder.

Page 5: Capturing of my Soul 6

“Eerst nablijven, en nu loop je ook nog gewoon weg, terwijl je geacht wordt thuis te blijven,” zegt mijn moeder boos. “Maar,” verdedig ik me, “Jullie waren er niet, dus ik dacht, dat, dat ik…” “Dat je wat? Dat je gewoon weg kont gaan. Heb je wel enig idee hoe onverantwoordelijk je bent,” roept mam uit.

Page 6: Capturing of my Soul 6

Ik slik, mijn handen trillen. “Heb je verantwoordelijkheid?” Ik zwijg, ik kan en wil niets zeggen. “Luna, hoe langer je zwijgt, des te erger je het maakt,” roept mijn moeder. Ze interpreteert mijn stilzwijgen als dwarsheid. “Nee,” fluister ik, na een stilte, waarin ik en mam elkaar aankijken.

Page 7: Capturing of my Soul 6

“Wat nee?” barst mam uit. “Bedoel je dat je onverantwoordelijk bent, of dat je gewoon wat zegt,” tiert mam. Ik kan dit niet meer houden. Tranen branden achter mijn ogen. Ik knijp mijn ogen dicht, in een poging de tranen te voorkomen. “Kijk me aan,” tiert ze verder. “Ik praat tegen je, begrijp je,” gaat ze verder.

Page 8: Capturing of my Soul 6

“Nee, je praat niet, je schreeuwt,” zeg ik hard. Mijn angst maakt plaats voor woede. “Ik doe één keer iets fout, en meteen is het alsof ik de wereld heb opgeblazen,” roep ik uit. Ik bal mijn vuisten. Mam kijkt me aan alsof ik haar geslagen heb. “Wat? Heb je wel door wat je zegt!?” roept ze uit. Ik sla mijn armen over elkaar.

Page 9: Capturing of my Soul 6

“Ja, dat heb ik door,” zeg ik. “Je moest nablijven en je bent een hele avond weg geweest, dat is minstens zo erg als de wereld opblazen.” Mam gooit haar armen in de lucht. “Je weet niet eens wat belangrijk is,” roep ik uit. “O, nee? Nou, ik weet wel wat belangrijk is, en dat is straf.”

Page 10: Capturing of my Soul 6

“Wat? Wil je me soms geen zakgeld meer geven?” zeg ik boos, mijn armen nog steeds over elkaar. “Nee, jongedame, een maand niet meer naar buiten. Alleen school, dat is de reden dat jij nog naar buiten komt,” zegt mijn hard. Ik voel ongeloof opwaaien. “Een- een maand?” fluister ik verbaasd. “Ja, dat heb je goed begrepen. En dat gaat nu in, waag je je toch ongevraagd buiten, wordt het verdubbeld,” sist mijn moeder.

Page 11: Capturing of my Soul 6

Ze loopt mijn kamer uit, en slaat de deur achter zich dicht. Ik loop naar de deur en draai me om. Ik laat me omlaag zakken langs de muur. Tranen wellen weer op in mijn ogen. “Waarom?” fluister ik. Tranen lopen nu over mijn wangen. „Onrechtvaardig,‟ klinkt in mijn hoofd, „Oneerlijk‟. Ik neem de moeite niet om mijn tranen weg te vegen.

Page 12: Capturing of my Soul 6

Minutenlang zit ik tegen de muur. Tranen blijven maar lopen. Ik huil niet hard op, maar de tranen blijven komen. Na een tijdje dwalen mijn gedachten af naar Matthew. Matthew Alours. Ik zucht, ik had nooit van mijn leven verwacht dat ik hem zou zien. Ik had gedacht dat hij ver weg zat op een internaat.

Page 13: Capturing of my Soul 6

„Matthew Alours had een ontdekking gedaan,‟ flitst door mijn hoofd. Die Matthew had jaren geleden geleefd, en ervoor gezorgd dat zijn afstammelingen in rijkdom leefde. „En nu is er een nieuwe Matthew Alours. Wat zal hij doen?‟ Ik kom overeind en loop de badkamer in. Ik kijk in de spiegel en veeg de tranen van mijn gezicht.

Page 14: Capturing of my Soul 6

Even later klim ik in bed, en laat mijn hoofd rusten op mijn kussen. “Opgesloten, voor een maand. Wat nu?” fluister ik tegen mezelf. “Wat nu?” En dan val ik in slaap.

Page 15: Capturing of my Soul 6

De volgende dag, ik stap moe de schoolbus uit. De bus rijdt meteen weg, en ik zie dat mam me al opwacht bij de deur. Met hangende schouders loop ik naar de deur die mam openhoudt. “Naar binnen, Luna,” zegt ze. Er kan geen glimlach er vanaf, en net als ik dat wil zeggen, slik ik mijn woorden in.

Page 16: Capturing of my Soul 6

Ik loop naar binnen en stamp de trap op. “Nee, Luna, eerst kom je gezellig bij me zitten. Wij moeten even praten,” zegt ze zacht, maar toch goed verstaanbaar. Ik zucht en draai me om. Mijn moeder gaat aan tafel zitten, en ik ga schuin tegenover haar zitten. “Luna, je moet wel weten dat ik het ook niet leuk vind om ze te moeten doen.”

Page 17: Capturing of my Soul 6

Ik haal mijn schouders op. Ik probeer haar niet aan te kijken. “Luna, kijk me alsjeblieft aan,” zegt ze zacht. Door haar stem klinkt spijt en warmte. Ik kijk in haar ogen. “Als je je gewoon even rustig aandoet, ben je zo van je straf af. En ik geef eerlijk toe dat ik een beetje onredelijk ben, maar ik trek de straf niet in, nog niet.”

Page 18: Capturing of my Soul 6

“Ik begrijp het,” lieg ik. “Maar kan ik nu naar boven gaan, ik heb heel veel huiswerk te doen, en ik wil vanavond nog even naar Paulien bellen.” Mijn moeder kijkt verbaasd, maar herstelt zich en knikt. Ik kom overeind en loop weer naar boven. Ik doe mijn deur open, en loop naar binnen.

Page 19: Capturing of my Soul 6

Ik laat me vallen op mijn bed, en denk aan mijn straf. „Een maand opgesloten in een huis. Ik moet hieruit.‟ Beneden wordt er gebeld, ik sla er geen acht op. Zuchtend pak ik mijn boeken en sla ze open. Ik begin net met Frans, als mijn moeder mijn deur opendoet, en de kamer binnenkomt. “Luna, er is iemand aan de deur voor je.”

Page 20: Capturing of my Soul 6

Fronsend kijk ik op, en denk na of ik iemand onwetend heb uitgenodigd. “Hij zegt dat je mee moet komen voor een huiswerkgroepje. Blijkbaar heb jij gezegd dat je straf hebt, en dat je daarom niet mee kon komen,” zegt mam. Snel denk ik na, en dan besluit ik maar gewoon te bevestigen. “Ja, dat klopt. Maar ik dacht dat je dat niet leuk zou vinden, als ik gewoon zou gaan,” lieg ik.

Page 21: Capturing of my Soul 6

“En waarvoor is dit huiswerkgroepje?” vraagt ze argwanend. “Wiskunde,” antwoord ik vlug. “Nou, waar wacht je dan op?” roept mijn moeder uit. “Jouw punten voor wiskunde zijn nooit de beste geweest. Vlug, pak je spullen, oké? Alleen voor vandaag geldt de straf niet,” antwoordt ze er knipogend aan toe.

Page 22: Capturing of my Soul 6

Vlug gris ik wat spullen bij elkaar, en loop tevreden mijn kamer uit. Maar dan vraag ik me af wie er voor mij aan de deur staat. Rustig loop ik naar beneden en ik zie dat een jongen op de bank zit. Hij heeft bruine haren, en kijkt rustig voor zich uit. “Matthew?” vraag ik, maar dan voel ik de ogen van mijn moeder in mijn rug. “Ik wist niet dat jij ook meedeed,” roep ik verstandig uit.

Page 23: Capturing of my Soul 6

“Ook hallo,” lacht hij. “Zullen we gaan, ik denk niet dat de rest het leuk vindt dat we hun laten wachten!” Ik knik, en zwaai naar mam. “Dag, lieverd,” glimlach ze. Iets te overdreven, vind ik, maar ik sla er geen acht op. “Rond het eten thuis zijn, Luna,” zegt ze voor ik de deur uit loop. Ik lach even naar mam, en loop de deur uit.

Page 24: Capturing of my Soul 6

Buiten juich ik zacht en spring in de rug van Matthew. “Hoe wist je dat ik gered moest worden,” vraag ik lief. Hij lacht, en houdt mij vast. “Vandaag zag je er echt sikkeneurig uit, en ik heb zoiets gister ook moeten meemaken. Maar de geweldige ik weet natuurlijk zich overal uit te draaien,” zegt Matthew.

Page 25: Capturing of my Soul 6

“Bleh, wat een onzin,” lach ik. Nu ik buiten ben, kan het me niet schelen dat Matthew mij heeft opgezocht. Ik klim van zijn rug af, en begin te lopen. “Wat ga je doen?” vraagt hij verbaasd. “Lopen,” zeg ik. Hij komt achter me aan, en loopt naast me. “Waar gaan we dan heen?” vraagt hij, met een twinkeling in zijn ogen.

Page 26: Capturing of my Soul 6

“Gewoon, lopen. Weg van huis, mijn gevangenis voor de komende maand,” glimlach ik. “Wat? Een maand?” vraagt Matthew ongelovig. Ik knik, en stop. Ik plant mijn handen in mijn zij, en kijk hem veelbetekenend aan. “Wat is jouw vonnis geworden dan?” vraag ik. Hij schiet in de lach, maar al snel wordt hij weer serieus.

Page 27: Capturing of my Soul 6

“Alleen een preek, en meteen naar bed. Mijn ouders geven mij al lang geen straf meer. Daarvoor ben ik veels te ondeugend. Vroeger ging ik dan ook altijd weg, als ik straf had,” zegt hij, terwijl hij zijn schouders ophaalt. “Goh, het zou toch zo fijn zijn, om jou te zijn,” zeg ik. “Nou, je kunt al in ieder geval blij zijn dat ik je weggehaald heb.”

Page 28: Capturing of my Soul 6

“Ja, oké, dat klopt,” geef ik toe, “De timing was perfect.” Hij lacht naar me, en ik voel iets buitelen in mijn maag. Snel loop ik verder. “Heb je al enig idee waar je heen loopt?” vraagt Matthew als hij me ingehaald heeft. “Nee, maar ik volg gewoon mijn neus,” antwoord ik. “Weet je zeker dat die de juiste kant opwijst?” vraagt hij, lachend.

Page 29: Capturing of my Soul 6

“Hee,” roep ik zogenaamd verontwaardig uit. Ik wrijf over mijn neus, en Matthew giert het uit. Ik lach mee, en dan kijk om me heen waar we zijn. De weg loopt langs de kerk, herinner ik me. “Zullen we de kerk ingaan?” vraag ik. Matthew, die eerst heeft zitten lachen, kijkt verbaasd op. “Wat? Staat hier een kerk dan?”

Page 30: Capturing of my Soul 6

“Ja, maar daar hoeven we niet naar toe, hoor,” lach ik. “Is hier ergens een park?” vraagt hij. “Ja, hier, deze kant op.” Ik pak zijn arm en sleur hem mee. Mak als een lammetje volgt Matthew me. Ik ren de straat over en ren naar het park toe. Vlak bij de vijver laat ik hem los, en kijk om me heen. “Voor een meisje heb je redelijk veel kracht,” lacht Matthew.

Page 31: Capturing of my Soul 6

“Ooh, haha,” zeg ik sarcastisch. “Wat? Het is een compliment,” zegt Matthew. “Oké,” glimlach ik naar hem. Dan wordt hij rood, en wendt zijn blik af. Wat heeft dat te beteken? Maar ik besteed er verder niet veel aandacht aan. Ik loop naar het bankje en ga erop zitten. Matthew gaat voor me, op de grond, zitten.

Page 32: Capturing of my Soul 6

“En wat als mijn moeder ontdekt dat ik gelogen heb?” vraag ik na een stilte. “Luna, je moet niet zo peinzen maar genieten van de middag,” zegt Matthew, terwijl hij gaat liggen op zijn rug. “Dat kan ik niet, ik ben zo`n paniekerig gevalletje,” grijns ik. “Dan zal ik je moeten leren chillen,” is het antwoord van Matthew.

Page 33: Capturing of my Soul 6

“Zeg, kom er eens bij liggen,” zegt Matthew, en hij komt overeind. Hij reikt me zijn hand aan, en ik twijfel. „Dan lig ik erg dicht bij hem,‟ vind ik. Maar ik sla alle twijfel uit de bocht en neem de hand aan. Even voel ik een vonk in onze handen maar dan trekt hij me van de bank. Ik slaak een gil, en dan lig ik naast hem op de grond.

Page 34: Capturing of my Soul 6

“Hoe wist je eigenlijk dat ik hier woonde?” vraag ik nadat we allebei zwijgend naar de hemel kijken. “Wil je dat echt weten?” vraagt hij. “Ja,” antwoord ik. “Nou, ik zat ook in de bus, maar ik ben later uitgestapt. Ik wou perse weten waar je woonde. Dus liep ik weer naar jouw huis, en ik zag dat je het niet leuk vond om onderdrukt te worden.

Page 35: Capturing of my Soul 6

Dus ik verzon een simpel smoesje en belde aan, alsof ik jou kwam ophalen voor een huiswerkclubje,” zegt Matthew na een tijdje. “Toen jij de trap af kwam, had ik door dat mijn smoesje gelukt was, ik had gedacht dat je zou zeggen dat je van niets wist. Maar blijkbaar wilde je daar maar al te graag weg.” “Maar waarom ga je eigenlijk met me om?” vraag ik na een stilte.

Page 36: Capturing of my Soul 6

“Waarom niet?” reageert Matthew fel, en hij komt krachtig overeind. “Waarom wel?” breng ik er tegen in. “Nou, je bent aardig, leuk en knap,” zegt Matthew. Ik bloos en kijk weg. “En ook omdat ik geïnteresseerd ben in jou. Je hebt iets, iets waardoor ik alles van je wil weten,” zegt Matthew met een lichte twijfeling in zijn stem.

Page 37: Capturing of my Soul 6

“Interesseer ik jou?” vraag ik ongelovig. Niet te geloven, wat is dit? “Ja, toen ik jou zag in het nablijflokaal, vroeg ik me af wat jij daar deed,” zegt Matthew, “Het komt niet vaak voor dat daar een nieuw iemand komt. Toen kwam ik jou ook nog tegen, gister, iets wat ik totaal niet verwachte.”

Page 38: Capturing of my Soul 6

Ik zucht zachtjes, en kijk naar de hemel, die opeens bewolkt is. “Is er iets?” vraagt Matthew. “Nee, er is niets,” glimlach ik naar hem. Even kijkt hij bedenkelijk naar de hemel, en staat dat op. “Kom op, laten we gaan. Zo te zien gaat het zo meteen regenen.” Hij steekt zijn hand naar me uit. Ik negeer zijn uitgestoken hand en kom overeind.

Page 39: Capturing of my Soul 6

“Waar gaan we dan heen?” vraag ik, als ik sta. Hij haalt zijn schouders op, en begint te lopen. “Die kant op is naar de begraafplaats,” zeg ik tegen zijn rug. “Leuk toch,” lacht hij. Hij pakt mijn hand en trekt me mee. “Kom maar gewoon mee, het gaat dadelijk regenen,” zegt hij. Ik laat me gewoon meevoeren.

Page 40: Capturing of my Soul 6

Al snel, na een paar minuten lopen, komen we uit bij de begraafplaats. Hij duwt het hek open en loopt het kerkhof op. Even twijfel ik, kerkhoven heb ik nooit leuk gevonden, maar dan volg ik hem. “Kom jij vaker hier,” vraagt Matthew, als we een tijdje zwijgend hebben gelopen. “Nee, ik kan niet tegen begraafplaatsen. Ik krijg er een eng gevoel van,” antwoord ik.

Page 41: Capturing of my Soul 6

“Ik bescherm je wel,” glimlacht Matthew flauwtjes. Ik lach zachtjes, en loop verder. Overal om mij heen staan graven. De meeste zijn oud, en vies.. “Liggen hier alleen maar rijke mensen?” hoor ik Matthew zeggen. “Zou kunnen, voor een graf heb je geld nodig. Vroeger was dat een luxe, hoor,” zeg ik, als ik me omdraai naar hem.

Page 42: Capturing of my Soul 6

“Waarom vraag je dat?” vraag ik. Matthew kijkt verbaasd op, en twijfel valt van zijn gezicht af te lezen. “Wat?” vraag ik. “Dat zie je aan de „I‟ op hun graven,” zegt Matthew. “‟I‟? Wat bedoel je daar nou mee?” vraag ik, terwijl ik naar het graf loop waar Matthew bij staat.

Page 43: Capturing of my Soul 6

“Imunisten,” zegt Matthew duister. Maar ik heb al lang geen aandacht meer voor Matthew. Het graf heeft inderdaad een „I‟ erop staan, in de rechterbovenhoek. Aandachtig bestudeer ik het. Ik wrijf er met mijn vinger over, en kom overeind. “Raar,” fluister ik.

Page 44: Capturing of my Soul 6

Dan loop ik verder. “Waar ga je naar toe?” vraagt Matthew verbaasd. “Gewoon even verder lopen,” zeg ik nonchalant. Dan stop ik bij een graf. De aarde is vers rond het graf, en er liggen allemaal verse bloemen. Niet veel, maar wel vrolijke bloemen. Er ligt een lint bij. “Lieve Amelia, rust in vrede,” luidt het lint.

Page 45: Capturing of my Soul 6

Dan zie ik dat er een portret van een vrouw bij het graf ligt. Ik pak het op, en zie een blonde vrouw met blauwe ogen naar mij lachen. “Amelia van Amerongen,” zegt Matthew, en ik schrik. Ik was in een seconde vergeten dat Matthew er ook nog was. “O mijn God,” roept Matthew opeens uit. “Wat?” vraag ik, verbaasd door zijn uitbarsting.

Page 46: Capturing of my Soul 6

“Je… Je lijkt ontzettend op haar,” zegt hij met grote ogen. Geschokt kijk ik hem aan, en draai langzaam om naar de foto. Ik kijk nog eens naar de foto. Dan voel ik een rilling door mijn lichaam gaan. “Inderdaad,” fluister ik.

Page 47: Capturing of my Soul 6

~*~Hier eindigt het verhaal over Luna, omdat ik het nooit af heb kunnen maken.Mijn spel crashte, en dus is er nooit een einde gekomen.