De volgende ochtend wordt Matthew wakker, door het zonlicht wat door de ramen schijnt. Hij wrijft de slaap uit zijn ogen en klimt uit bed. Het eerste wat hij doet, is uit het raam kijken. En hoewel hij kan verwachten dat daar niets bijzonders is, doet hij het toch. Hij schudt zijn hoofd, onmogelijk.

Nadat zijn vader was weg gegaan, had Matthew een poging gewaagd om zijn moeder te spreken, maar zij had geweigerd met hem te praten. Waarom weet Matthew niet, maar vreemd vindt hij het wel. Boos was hij dan ook naar bed gegaan.

Snel kleedt hij zich aan, en loopt naar beneden. Direct gaat hij naar de eetkamer, de geur van ei en bacon opsnuivend. Vandaag gaat hij een poging wagen om met zijn moeder te praten. Dat zijn vader belangrijk is, weet Matthew, maar waarom ging hij zo geheimzinnig weg? Heeft hij iets te verbergen?

Zijn vader is niet te bekennen in de eetkamer, en zijn moeder zit alleen met haar bord vol ei en bacon. Kathy kijkt niet op als Matthew binnen komt lopen. Ze blijft naar haar bord staren, en eet niets. Verbaasd gaat Matthew tegenover haar zitten. Iemand komt snel een bord brengen naar Matthew, en snelt de keuken weer uit.

Matthew neemt een hap, en kijkt zijn moeder aan. Kathy heeft nog steeds geen woord gezegd en staart koppig naar haar bord. “Mam, is alles goed?” vraagt hij. Kathy kijkt op, en Matthew schrikt. Haar ogen staan fel, anders dan de lieve blik die ze normaal heeft. “Matthew, wil je alsjeblieft je mond houden tijdens het ontbijt?” vraagt ze.

Verrast, alsof hij een klap op zijn wang heeft gekregen, kijkt hij zijn moeder aan. Zijn moeder doet normaal nooit zo, en nu… Nu heel anders. Mam, waar is pap?” vraagt hij. Gestoken antwoordt ze. “Waarom wil je dat weten, waar bemoei je je mee!?” “Rustig, mam, ik wil gewoon weten waar hij is, aangezien hij altijd mee-eet s`morgens,” antwoordt Matthew.

“Sorry, Matthew, het is zo dat…” aarzelt Kathy. “Ja?” dringt Matthew aan. Kathy schudt haar hoofd, en prikt wat ei aan haar vork. Ze doet het in haar mond, alleen maar om tijd te winnen, dat weet Matthew. Maar de stilte blijft aanhouden, die Matthew steeds meer begint te irriteren. “Vertel nou,” dringt hij weer aan.

“Nee, Matthew, ik kan het niet vertellen. Het gaat je niets aan, en James zou het mij niet in dank afnemen als ik je het zei,” zegt Kathy. Matthew opent zijn mond, maar Kathy is haar te snel af. “Matthew, houd er nu over op, ja?” zegt Kathy. Ze staat op en loopt de eetkamer uit. Verbaasd kijkt hij haar na, en richt zijn aandacht weer op het eten.

Als het bijna tijd is om naar school te gaan, komt Kathy naar Matthew toe. “Matthew, ik ben de hele dag weg, oké? Als je straks thuis komt, ben ik er dus nog niet,” zegt Kathy en ze loopt weg. Nieuwsgierig loopt Matthew naar het raam en kijkt hoe zijn moeder in een zwarte auto stapt en die de straat uitrijdt. Dan neemt hij een besluit.

Hij rent naar de telefoon, tikt het nummer van de school in, meldt zich af, en hangt weer op. Dan gaat hij de trap op, naar de kamers van zijn ouders. Hij gaat de studeerkamer van zijn vader binnen, en kijkt nieuwsgierig rond.

Vroeger kwam hij vaak in de studeerkamer. Hij ging dan altijd nieuwsgierig kijken naar wat zijn vader deed, en ging dan altijd op het kleed voor het bureau van zijn vader zitten. James was dan altijd druk aan het werken en Matthew keek altijd wat James deed, en vaak mocht hij helpen.

Matthew loopt de kamer binnen en gaat op de bureaustoel zitten waar zijn vader altijd zit. Het bureau is netjes opgeruimd. Alle papieren netjes in de lades, de lamp op gelijke afstand van zijn laptop en de laptop staat uit. Voorzichtig zet Matthew de laptop aan.

De laptop start snel en geruisloos op. Matthew klikt de documenten van zijn vader aan. “Afbeeldingen? Zou daar iets belangrijks staan?” mompelt Matthew. Hij klikt het aan, en spit alle foto`s om. De meeste foto`s zijn van Matthew, en geïrriteerd klikt hij alles weg. “Kom op, pa, waar staat alles?” mompelt hij.

Dan ziet hij iets verdachts. Bij de documenten staat een map met de titel „I: P‟. Nieuwsgierig klikt Matthew het document aan, en het blijkt een Worddocument te zijn. Een officieus vel komt te voorschijn. Matthew leest, en na elke zin wordt het duidelijker. Dit moet hij aan de anderen vertellen, maar hij kan de laptop niet ongezien meezeulen.

“Aha, bingo, een printer,” zegt Matthew. Snel print hij alles uit, en zet dan de laptop uit. Hij vouwt de papieren op en stopt die in zijn zak. Dan hoort hij voetstappen de trap opkomen. Als een speer rent hij naar de deur, maar het is te laat om omgezien weg te glippen. Hij rent naar het lege bureau naast die van zijn vader en verstopt zich eronder.

De voetstappen houden halt bij de deur van de studeerkamer, en duwen de deur open. De voetstappen lopen even de kamer in, en draaien zich om en lopen de kamer weer uit. Zuchtend van opluchting komt Matthew onder het bureau vandaan.

Matthew loopt naar zijn eigen kamer, en leest de papieren nog eens door. Hoewel alles duidelijk wordt, roept het ook nog vragen op. Dan hakt hij de knoop door. Hij gaat de enige genoemde locatie bezoeken, en van daaruit zijn vragen beantwoorden.