Burgerlijk en Handelsrecht

7/27/2019 Burgerlijk en Handelsrecht

1/23

Burgerlijk en handelsrecht

1. Bronnen van het recht

Wetten decreten ordonnanties

De wet is een bindende rechtsregel, opgelegd door de wetgevende macht Kamer van

Volksvertegenwoordigers en Senaat en bekrachtigd door de Koning.

Decreten worden uitgevaardigd op het vlak van de gemeenschappen en de gewesten door de

Vlaamse Raad, de Franse Gemeenschapsraad, de Waalse Gewestraad en de Raad van de

Duitstalige Gemeenschap.

De Brusselse Hoofdstedelijke Raad vaardigt ordonanties uit.

Zij worden afgekondigd en gepubliceerd in het Belgische Staatsblad.

Gewoonten

Gewoonten en gebruiken kunnen van streek tot streek verschillen en zijn gegroeid uit de

manier van handelen van het volk.

Bij de openbare verkoop van onroerende goederen (een huis of een stuk grond) wordt in

bepaalde verkoopszalen nog gewerkt met een kaars. Is de vlam gedoofd, dan wordt het goed

toegewezen aan de laatste en hoogste bieder.

Rechtspraak

In hun vonnissen en arresten geven de rechters een verklaring van de geschreven wettekst in

functie van de veranderde omstandigheden in de maatschappij. Toch al gehoord van de letter

en geest van de wet ?

Rechtsleer

Het zijn de studies en commentaren van rechtsgeleerden die tot nieuwe of gewijzigde wetten

aanleiding geven.

Verordeningen en richtlijnen

In de Europese Unie vormt de Europese Ministerraad het zwaartepunt van de wetgevende

macht. Een verordening van deze raad is rechtstreeks bindend zonder dat de lidstaten

nationale uitvoeringsbesluiten moeten uitvaardigen. Richtlijnen daarentegen moeten wel in

nationale wetgeving worden omgezet.

Internationale verdragen

Als belangrijke Europese verdragen kennen wij: het Europese Verdrag van de Rechten van de

Mens en het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind.


2/23

2. De persoon als lid van..

2.1 Een gezin (naam, woonplaats, nationaliteit)

Naam

De voornaam wordt gekozen door de ouders en onderscheidt het kind van de andere

familieleden. De familienaam van een kind wordt toegekend op basis van wettelijke regels.

Zo geldt bijvoorbeeld nog steeds de regel dat als moeder van het kind gehuwd is, de

ambtenaar van burgerlijke stand het kind automatisch de familienaam van de echtgenoot zal

geven.

De juiste schrijfwijze van je voornaam en je familienaam is belangrijk en het verboden aan je

identiteitskaart iets te wijzigen. Op je diploma en op officile documenten

Zoals verandering van woonplaats, huwelijksakte, geschreven overeenkomsten, etc. zal de

volgorde en de schrijfwijze moeten overeenstemmen met die van je identiteitskaart.

Woonplaats

De woonplaats is de plaats waar een natuurlijk persoon zijn hoofdverblijf heeft, wat betreft

uitoefening van zijn burgerlijke rechten; waar men volgens het recht geacht wordt te

verblijven.

Belang:

Op het wettelijke adres krijgt men zijn aanslagbiljet voor de inkomstenbelastingen, zijn

kiesbrief, de dagvaarding voor de rechtbank De woonplaats staat op de identiteitskaart.

Gewoonlijk is het de gemeente waar iemand ingeschreven is op een bepaald adres in het

bevolkingsregister.

De verblijfplaats daarentegen is de plaats waar men in werkelijkheid vertoeft. Bv. mijn

woonplaats is Antwerpen, maar tijdens de zomervakantie ik in mijn appartement te Oostende.

Er zijn dus meerdere verblijfplaatsen mogelijk maar er is slechts n woonplaats.

De woonplaats van een niet-ontvoogde minderjarige beneden 18 jaar is in de gezamenlijke

verblijfplaats van zijn ouders of voogd. Als de ouders niet samenleven, woont hij in de

verblijfplaats van n van beiden.

Man en vrouw kunnen beiden een afzonderlijke woonplaats hebben: zij hebben slechts n

gemeenschappelijke, echtelijke verblijfplaats;

Nationaliteit

De rechtsband die een natuurlijk persoon aan een bepaald land bindt, noemen we nationaliteit.

Uit deze rechtsband ontstaan rechten en plichten:

- alleen Belgen hebben in ons land de rechten van staatsburger of politieke rechten, nl.

kiesrecht, recht om verkozen te worden. Een vreemdeling kan in Belgi wel

overeenkomsten sluiten, in het huwelijk treden, handelaar zijn

- de rechten en de vrijheden van de Belgen worden gewaarborgd door de grondwet.


3/23

In het Wetboek van de Belgische nationaliteit van 28 juni 1984 wordt uitvoerig geregeld wie

Belg is en wie Belg kan worden.

2.2 Verwantschap

2.2.1 Bloedverwantschap

Bloedverwantschap is de juridische band tussen personen die ofwel van elkaar afstammen,

ofwel van een gemeenschappelijke stamouder afstammen. De afstand tussen twee personen

van eenzelfde familie noemen wij de graad van bloedverwantschap. De opvolging van graden

noemen wij lijn.

Wij maken onderscheid tussen:

1. bloedverwantschap in rechte lijnOpvolging van graden (generaties) van personen die van elkaar afstammen.

De opgaande lijn verbindt de persoon met degene van wie hij afstamt (ascendenten).

De neerdalende lijn verbindt de ouder met de personen die van hem/haar afstammen

(descenten).

2. bloedverwantschap in zijlijn

personen die van een gemeenschappelijke stamouder afstammen zonder van elkaar af te

stammen.

2.2.2 Aanverwantschap

Aanverwantschap is de juridische band die ontstaat door een huwelijk en die een persoon

heeft met enerzijds de bloedverwanten en anderzijds met de huwelijkspartners van zijn

bloedverwanten. Er bestaat aanverwantschap in rechte lijn en in zijlijn.


4/23

2.3 Als lid van de gemeenschap

De aangifte van geboorte

Voor alle belangrijke rechtsfeiten in het leven van de natuurlijke personen wordt een akte

door de ambtenaar van de burgerlijke stand opgemaakt.

Dit is het geval voor geboorte, huwelijk, echtscheiding, overlijden

Deze akte is een authentiek geschrift omdat het is opgesteld door een openbaar ambtenaar.

Aan de waarachtigheid wordt niet getwijfeld.

De aangifte wordt gedaan door n van de ouders of beiden aan de ambtenaar van de

burgerlijke stand van de geboorteplaats van het kind binnen 15 dagen na geboorte. Op de

eerste werkdag na de bevalling moet de directie van de kraaminrichting kennisgevind doen

van de geboorte aan de ambtenaar. Op de keerzijde van deze kennisgeving is de vaststelling

van geboorte gedaan door een geneesheer of vroedvrouw.

Op basis van een ministerile omzendbrief van 3 november 2008 kan een geboorteaangifte

voortaan ook in de kraamkliniek zelf gebeuren.

3. Je wordt volwassen

3.1 Bekwaamheid

3.1.1 Begrip

Om te begrijpen wat volgt is het noodzakelijk vooraf goed het onderscheid te maken tussen

volgende begrippen:

De rechtsbekwaamheid:

- Dit is de bekwaamheid om titularis te zijn van rechten en plichten. Je kunt

bijvoorbeeld als 14-jarige eigenaar zijn van een stuk grond, je kunt passief van je

rechten genieten.

De handelingsbekwaamheid

- Dit is de bekwaamheid om de rechten en plichten waarvan je titularis bent zelfstandig

uit te oefenen. Je kunt bijvoorbeeld je eigendom verhuren of verkopen, je kunt op een

actieve manier je rechte uitoefenen.

3.1.2 Rechtsbekwaamheid

Algemeen gesproken is elke persoon (natuurlijke persoon of rechtspersoon) volledig

rechtsbekwaam. Dit wil zeggen dat iedereen de mogelijkheid heeft drager te zijn van alle

mogelijke rechten en plichten.

Ook een minderjarige is dus rechtsbekwaam.

Slechts een tweetal categorien van personen hebben geen volledige rechtsbekwaamheid, nl.

vreemdelingen en sommige strafrechtelijke veroordeelden.


5/23

Volledigheidshalve merken we op dat de wetgever af en toe specifieke

rechtsonbekwaamheden in het leven roept, die dan gelden voor n welbepaalde

rechtsverhouding (bv. artikel 909 Burgerlijk Wetboek)

3.1.3 Handelingsbekwaamheid

In principe is iedereen bekwaam om de rechten en de plichten die hij heeft ook zelf uit te

oefenen.

Sommige personen zijn echter in min of meerdere maten handelingsonbekwaam. We denken

hierbij vooral aan de minderjarigen.

3.2 Minderjarige

In Belgi ligt sinds 1 mei 1990 de grens van de minderjarigheid naar de meerderjarigheid opde leeftijd van 18 jaar.

Door zijn jeugdige leeftijd wordt de minderjarige handelingsonbekwaam geacht en op die

manier beschermd tegen eigen voortvarendheid en eventuele misleiding en uitbuiting door een

volwassene.

We zullen later duidelijk maken dat er binnen de minderjarigen naar Belgisch recht nog een

onderscheid moet gemaakt worden tussen een niet-ontvoogde minderjarige en een ontvoogde

minderjarige.

De ontvoogding van minderjarigen komt echter bijna niet meer voor.


6/23

3.2.1 De niet-ontvoogde minderjarigen

Niet-ontvoogde minderjarigen zijn in principe algemeen handelingsonbekwaam, dit is voor

alle rechten en plichten.

Bovendien is hun handelingsonbekwaamheid volledig. Dit wil zeggen dat de niet-ontvoogde

minderjarigen voor het stellen van de rechtshandelingen vertegenwoordigd moeten worden

door een ander persoon.

Deze andere persoon zijn meestal de ouder(s) of de voogd.

1. De oudersDe persoon van de minderjarige

- Wat betreft zijn persoon staat de minderjarige onder het ouderlijke gezag.

Uitgangspunt is dat beide ouders gezamenlijk het gezag over de persoon van hun kind

uitoefenen. Of de ouders met elkaar gehuwd zijn en al dan niet samenleven, staat hier

los van. Als er slechts n ouder is, dan oefent deze ouder alleen het gezag over de

persoon van het kind uit. In uitzonderlijke gevallen zal een rechtbank de uitoefening

van het gezag over de persoon toch toevertrouwen aan n van de twee ouders. De

ouder die dan niet het gezag heeft, kan wel de andere ouder controleren en eventueel

de jeugdrechtbank aanspreken. Gezamenlijke uitoefening betekent niet dat de ouders

altijd en overal gelijktijdig moeten optreden. Als slechts n ouder optreedt, wordt

vermoed dat hij optreedt met instemming van de andere ouder. Als er tussen de ouders


7/23

onenigheid ontstaat, kan de jeugdrechtbank wel worden aangesproken om mee het

probleem op te lossen.

De goederen van de minderjarige

- Als de ouders gezamenlijk het gezag over de persoon van het kind uitoefenen, beheren

ze ook gezamenlijk de goederen van het kind en vertegenwoordigen het kind. Ook hierbestaat het vermoeden dat als n ouder een daad stelt m.b.t. de goederen van het kind,

hij handelt met instemming van de andere ouder. Ouders kunnen niet zomaar doen wat

ze willen. Ze staan onder controle van de vrederechter en ze zullen voor bepaalde

handelingen (bv. verkopen van goederen van het kind, aanvaarden van schenking of

van een nalatenschap) een voorafgaandelijke machtiging moeten krijgen van de

vrederechter.

2. De voogd

Sinds 1 augustus 2001 is het systeem van de voogdij grondig gewijzigd. Daar waar vroeger de

voogdij reeds werd georganiseerd als een slechts n ouder (meer) had, komt de voogdij nutot stand als een kind geen ouders (meer) heeft. De familieraden die in het vroegere systeem

werden ingericht, bestaan niet meer.

Als een kind geen ouders meer heeft, zal men een oplossing moeten zoeken voor de vraag

hoe en door wie de goederen van het kind worden beheerd en hoe hij wordt

vertegenwoordigd, aangezien hij nog steeds handelingsonbekwaam is.

De voogd zal in de plaats komen van de ouders. Ook hij wil de persoon en de goederen van de

niet-ontvoogde minderjarige beschermen.

Net zoals de ouders staat de voogd onder controle van de vrederechter en moet ook hij in

bepaalde situaties voorafgaandelijk machtiging bekomen van de vrederechter.

3.2.2 De ontvoogde minderjarige

Een minderjarige kan ofwel door zijn huwelijk ofwel door een uitspraak van de

jeugdrechtbank ontvoogd worden.

Een verzoek tot ontvoogding bij de jeugdrechtbank kanpas vanaf de leeftijd van 15 jaar.

Een ontvoogde minderjarige is slechts gedeeltelijk handelingsonbekwaam, dit wil zeggen

enkel voor die handelingen die de wetgever uitdrukkelijk aanduidt.

Een ontvoogde minderjarige is dus eigenlijk een soort van tussencategorie: hij kan meer dan

een gewone minderjarige, maar aan de andere kan hij nog niet evenveel als een

meerderjarige.

3.2.3 De verlengde minderjarigheid

Een persoon kan in staat van verlengde minderjarigheid worden verklaard door de rechtbank

als hij wegens ernstige geestelijke achterlijkheid ongeschikt is en schijnt te zullen blijven om

zichzelf te leiden en zijn goederen te beheren.


8/23

Dergelijke personen worden gelijkgesteld met minderjarigen beneden de leeftijd van 15 jaar,

ook al zijn ze in werkelijkheid bijvoorbeeld al 30 jaar.

4 Huwelijk

4.1 Formaliteiten

4.1.1 Aangifte

Een van de aanstaande echtgenoten of beiden doen aangifte van hun huwelijk bij de

ambtenaar van de burgerlijke stand. Het is de ambtenaar van de burgerlijke stand van de

gemeente waar een van hen zijn inschrijving heeft in het bevolkingsregister. De ambtenaar

maakt de akte van aangifte op. Voor ieder van da aanstaande echtgenoten dienen bij de

aangifte van het huwelijk een aantal documenten voorgelegd te worden, o.a. bewijs van

identiteit, bewijs van nationaliteit, bewijs van ongehuwde staat, bewijs van inschrijving in hetbevolkingsregister

Sinds 1 februari 2006 zijn deze formaliteiten voor de meeste aanstaande echtgenoten nog

verder versoepeld en vraagt de ambtenaar van de burgerlijke stand zelf de nodige documenten

op.

4.1.2 Voltrekking

Het huwelijk mag niet voor de 14de dag na de datum van de opmaak van de akte van aangifte

worden voltrokken.

De voltrekking geschiedt in het openbaar voor de ambtenaar van de burgerlijke stand die deakte van aangifte heeft opgemaakt en in aanwezigheid van twee getuigen.

Tot voor kort kon men alleen maar huwen in het gemeentehuis zelf. Sinds 2009 geeft de

wetgever het mogelijk gemaakt om de huwelijksplechtigheid te laten doorgaan op een andere

plaats in de gemeente. Het is aan de gemeenteraad om deze plaats(en) aan te duiden.

4.1.3 Vereisten

1. Verwantschap

Je kiest je huwelijkspartner uiteraard vrij. Maar in zeer uitzonderlijke situaties zal de

ambtenaar van de burgerlijke stand het huwelijk toch niet laten doorgaan. Dit is bijvoorbeeld

het geval wanneer de aanstaande echtgenoten een bepaalde verwantschap met elkaar hebben.

In sommige gevallen kan de Koning alsnog toelating verlenen, soms is ook dat niet mogelijk

en dan is er sprake van een absoluut huwelijksbeletsel.

In Belgi geldt een absoluut huwelijksbeletsel voor bloedverwanten in rechte lijn (bv. een

grootvader mag niet met zijn kleindochter trouwen) en voor bloedverwanten in zijlijn tot en

met de tweede graad (je kunt niet met je broer trouwen).

Een huwelijk tussen aanverwanten in de rechte lijn (bv. je vraagt een echtscheiding om nadien

te kunnen trouwen met je schoonmoeder) en een huwelijk tussen bloedverwanten in de zijlijn

in de derde graad (oom-nicht) kan enkel wanneer de Koning het huwelijksbeletsel opheft.


9/23

De aanstaande echtgenoten moeten van hetzelfde geslacht of van een verschillend geslacht

zijn. Het homo- of lesbiennehuwelijk is in Belgi toegelaten. Dit huwelijk heeft dezelfde

rechten als het heterohuwelijk.

Sinds de wet van 18 mei 2006 kunnen ook personen van hetzelfde geslacht samen een kind

adopteren.

2. Leeftijd

Om te trouwen moeten de partners 18 jaar oud zijn. De jeugdrechter kan afwijking van

leeftijd toestaan.

3. Onderlinge toestemming.

Bij de voltrekking geven de toekomstige echtgenoten hun jawoord. Men kan geen tweede

huwelijk aangaan, tenzij na ontbinding van het eerste door echtscheiding of overlijden.

4. Toestemming van de ouders

- indien beide partijen meerderjarig zijn is toestemming van de ouders niet vereist.

- Onder de 18 jaar moeten de ouders hun toestemming geven. Deze toestemming moetdoor de jeugdrechter worden vastgesteld. Indien de ouders hun toestemming weigeren,

kan de jeugdrechter in bepaalde gevallen, onder andere zwangerschap, toestemming

verlenen

5. Verzet tegen huwelijk

Vroeger konden sommige personen tegen een voorgenomen huwelijk verzet aantekenen bij de

ambtenaar van de burgerlijke stand. In dat geval mocht het huwelijk niet worden voltrokken

vooraleer over dit verzet door een rechtbank uitspraak is gedaan. De wetgever heeft recent

deze verzetsmogelijkheid afgeschaft. In de praktijk werd er zelden of nooit gebruik van

gemaakt.

6. Schijnhuwelijk

Er is geen geldig huwelijk als, ondanks de gegeven formele toestemmingen tot het huwelijk,

uit een geheel van omstandigheden blijkt dat de intentie van minstens n van de echtgenoten

er niet op gericht is om een duurzame levensgemeenschap tot stand te brengen, maar enkel op

het bekomen van een verblijfsrechtelijk voordeel dat verbonden is aan de staat van de

gehuwde.

Een schijnhuwelijk kan nietig worden verklaard, zodat het geacht wordt nooit te hebben

bestaan.

4.1.4 Einde van het huwelijk

Een huwelijk eindigt ofwel omdat het wordt ontbonden waardoor het voor de toekomst

ophoudt verder te bestaan, ofwel omdat het nietig wordt verklaard, waardoor het geacht wordt

nooit te hebben bestaan.

1. De ontbinding van een huwelijk

Een huwelijk wordt ontbonden ofwel door een echtscheiding ofwel door het overlijden van

n van de huwelijkspartners.

Bij overlijden

- bij een overlijden is het huwelijk van rechtswege, dit wil zeggen automatisch

ontbonden.Bij een echtscheiding


10/23

- De wet van 27 april 2007 betreffende de hervorming van de echtscheiding heeft met

ingang van 1 september 2007 het Belgische echtscheidingsrecht grondig hervormd.

Voortaan zijn er nog twee echtscheidingsprocedures, nl. de echtscheiding op grond

van onherstelbare ontwrichting van het huwelijk (EOO-artikel 229 Burgerlijk

Wetboek) en de echtscheiding op grond van onderlinge toestemming (EOT-artikel 230

Burgerlijk Wetboek)

De EEO is nieuw en kan op drie verschillende manieren worden bekomen:

- door feiten te bewijzen die aantonen dat er een onherstelbare ontwrichting van het

huwelijk is. Dit is volgens de wet wanneer de voortzetting van het samenleven tussen

de echtgenoten en de hervatting ervan redelijkerwijs onmogelijk is geworden

ingevolge die ontwrichting.

We denken bv. aan situaties waarbij n van de echtgenoten een overspelige relatie

heeft of n van de echtgenoten de andere mishandelt.

- Door gezamenlijkde echtscheiding aan te vragen wanneer men meer dan zes maanden

feitelijk gescheiden leeft. Als de feitelijke scheiding nog geen zes maanden bedraagt,

kan de echtscheiding worden bekomen bij een tweede aanvraag na een bedenktermijnvan drie maanden of korter indien ondertussen de termijn van zes maanden is bereikt.

- Doordat n der echtgenoten de echtscheiding aanvraagt wanneer er sprake is van een

feitelijke scheiding van meer dan n jaar. Indien de feitelijke scheiding nog geen jaar

bedraagt, kan de echtscheiding bekomen worden bij een tweede aanvraag na een

bedenktermijn van n jaar of korter indien de termijn van n jaar ondertussen is

bereikt.

In deze laatste twee varianten bewijst de gedurende de wettelijke vereiste periode

volgehouden feitelijke scheiding op zich dat het huwelijk onherstelbaar is ontwricht.

De EOT bestond reeds voorheen, maar het is voortaan niet langen vereist dat de echtgenoten

beiden ouder zijn dan twintig jaar en dat het huwelijk reeds langer dan twee jaar duurt.

Specifiek voor deze vorm van echtscheiding is dat de echtgenoten om hun echtscheiding te

bekomen niet alleen een gezamenlijke aanvraag moeten doen, maar ook dat zij over de

volgende punten een globale en schriftelijke overeenkomst hebben bereikt:

- de verblijfplaats van de echtgenoten gedurende de proeftijd (tijd tussen het indienen

van de aanvraag tot scheiding en de uitspraak van de scheiding)

- Het bestuur over de persoon en over de goederen van de minderjarige kinderen en het

bezoekrecht van de ouder die de kinderen niet bij zich heeft.

- De bijdrage van elke echtgenoot in de opvoeding van de kinderen- Het bedrag van de eventuele uitkering, te betalen door de ene aan de andere

echtgenoot.

De nieuwe echtscheidingswet verandert niets aan het gegeven dat een echtscheiding

noodzakelijkerwijze bij vonnis van een rechtbank moet worden uitgesproken.

Nadat het vonnis niet meer vatbaar is voor hoger beroep, zal de griffier van de rechtbank het

vonnis overmaken aan de ambtenaar van de burgerlijke stand waar het huwelijk is gesloten.

De cirkel is dan rond. Het is pas op het moment dat de ambtenaar het echtscheidingsvonnis

overschrijft in zijn registers dat het huwelijk naar de buitenwereld toe is ontbonden. Tussen de

vroegere echtgenoten is de echtscheiding voltrokken zodra het echtscheidingsvonnis niet meer

vatbaar is voor hoger beroep.


11/23

4.1 Wederzijdse rechten en plichten van de echtgenoten

4.2.1 Rechten van de echtgenoten

- De echtgenoten kunnen ieder een afzonderlijke woonplaats hebben.

- Ieder van de echtgenoten heeft zijn eigen inkomen

- Ieder van de echtgenoten kan onder zijn eigen naam een beroep of handel uitoefenen

zonder de instemming van de andere echtgenoot; de opvang van de kinderen moet

echter gewaarborgd worden

- Ieder van de echtgenoten kan een eigen financile rekening en bankkluis hebben; de

bank moet de andere echtgenoot hierover informeren

4.1.1 Plichten van de echtgenoten

- Voor schulden aangegaan door n van beiden voor de huishouding of de opvoeding

van de kinderen is de andere eveneens verbonden.

- Echtgenoten hebben slechts n echtelijke verblijfplaats die in onderlinge

overeenkomst wordt vastgesteld.

- De echtgenoten zijn tegenover elkaar tot samenwoning verplicht. Zij zijn elkaar

getrouwheid, hulp en bijstand verschuldigd.

- Iedere echtgenoot draagt bij in lasten van het huwelijk naar zijn eigen vermogen.

4.2 Soorten huwelijksvermogensstelsels

4.3.1 Soorten stelsels


12/23

4.3.2 Stelsel van de algehele gemeenschap

In het huwelijkcontract kunnen de echtgenoten het gemeenschappelijk vermogen zoals

voorzien door het wettelijk stelsel uitbreiden. Zij kunnen o.a. overeenkomen dat bepaalde

goederen die zij of n van hen bezaten vr het huwelijk tot het gemeenschappelijk

vermogen zullen behoren. Bv. de ene partner bezit al een bouwgrond en brengt deze in hetgemeenschappelijk vermogen in omdat zij hierop later wensen te bouwen. Het

huwelijkscontract kan zelfs volledige gemeenschap van goederen voorzien. Dit wil zeggen dat

alle goederen, zowel diegene die zij vr het huwelijk bezaten als deze die zij later zullen

erven of verkrijgen, worden opgenomen in de gemeenschap, met uitzondering van die

goederen die van persoonlijke aard zijn.

Alle schulden zijn dan ook gemeenschappelijk.

4.3.3 Wettelijk stelsel

A. SamenstellingAls de toekomstige echtgenoten geen huwelijkscontract bij de notaris opstelden vr de

echtverbintenis, dan kozen zij voor het wettelijk stelsel. Dit stelsel kunnen wij

omschrijven als een stelsel van scheiding van persoonlijke goederen met een gemeenschap

van aanwinsten. Het wettelijk stelsel omvat dan ook drie vermogens:

Tot het eigen vermogen van iedere echtgenoot behoren:

- alle bezittingen en schulden van vr het huwelijk- alle bezittingen en schulden die n van de echtgenoten tijdens het huwelijk door

schenking, ergernis of testament heeft verkregen

- de gereedschappen en werktuigen die dienen voor de uitoefening van het beroep van

vr of tijdens het huwelijk

- kleren en voorwerpen voor persoonlijk gebruik verkregen vr of tijdens het huwelijk

Tot het gemeenschappelijk vermogen van beide echtgenoten behoren:

- de inkomsten uit de beroepsbezigheden die elk van de echtgenoten tijdens het

huwelijk ontvangen

- de schulden door beide echtgenoten gezamenlijk aangegaan

- de inkomsten en intresten tijdens het huwelijk verkregen van de eigen goederen

- de schulden door n van de echtgenoten aangegaan voor het huishouden, de

gezinswoning en de opvoeding van de kinderen

- alle goederen en schulden waarvan niet bewezen is dat zij aan n van de echtgenoten

toebehoren


13/23

B. Het bestuur van de drie vermogens

Op deze regeling zijn ook uitzonderingen voorzien zoals bijvoorbeeld de regel die de

gezinswoning beschermt: als de gezinswoning en/of de huisraad eigendom zijn van n

van de echtgenoten, kan deze de gezinswoning en/of het huisraad niet verkopen zonder de

instemming van de andere echtgenoot.

4.3.4 Scheiding van goederen

De scheiding van goederen kan door de echtgenoten worden bedongen in het

huwelijkscontract of kan het gevolg zijn van een vonnis.

A. Bedongen scheiding van goederen

Zoals je merkt bestaat er in dit stelsel geen gemeenschappelijk vermogen meer. Alle goederen

blijven eigen goederen en alle schulden eigen schulden. Ieder van de echtgenoten zal naar

verhouding bijdragen in de lasten van het huishouden en de opvoeding van de kinderen. Als

het bewijs van eigendom van een goed niet geleverd kan worden door eigendomstitels ofboedelbeschrijving, wordt dit goed beschouwd als in mede-eigendom (ieder voor de helft)

tussen de echtgenoten. Als zij goederen samen aankopen is dit tevens hun onverdeelde

eigendom. Ieder van hen kan op ieder ogenblik de verdeling van de onverdeelde eigendom

eisen, tenzij het om de gezinswoning gaat.

Het stelsel van scheiding is aangewezen voor handelaars en personen met een vrij beroep. Bij

faillissement van de handelaar(ster) kan door de schuldeisers alleen beslag worden gelegd op

het persoonlijk vermogen van de gefailleerde (hoewel dat wat in mede-eigendom is, zal

worden verkocht en gesplitst). Het stelsel van scheiding van goederen is evenwel minder

interessant als n van de echtgenoten geen beroepsinkomsten heeft, noch inkomsten uit

persoonlijk vermogen.

Een aangepaste clausule in het contract kan hieraan echter verhelpen.


14/23

B. Gerechtelijke scheiding van goederen

Als n van de echtgenoten het gemeenschappelijk vermogen slecht beheert of zijn

inkomsten verkwist, kan de andere echtgenoot de ontbinding van de gemeenschap vragen

bij de rechtbank van eerste aanleg. Deze gerechtelijke scheiding is vanzelfsprekend alleen

mogelijk in een stelsel met een gemeenschappelijk vermogen.

5 De voornaamste overeenkomsten

5.1. De (ver)koopsovereenkomst

5.1.1 Begrip

Het is een overeenkomst waarbij de ene partij (verkoper) zich verbindt om een zaak te leveren

en de andere (koper) zich verbindt om daarvoor een prijs te betalen.

Bij de wederzijdse toestemming van koper en verkoper over de zaak en prijs is de koop

voltrokken en gebeurt van rechtswege de eigendomsoverdracht; ook al werd de zaak nog niet

geleverd en de prijs nog niet betaald. Een geschrift is niet noodzakelijk, maar kan van groot

belang zijn als bewijs voor later.

5.1.2 Essentie van de koop

In de bepaling kunnen we de twee bestanddelen van de koop terugvinden:

- de eigendom moet van de verkoper overgaan op de koper

- de koper moet daarvoor een prijs in geld betalen

A. De eigendomsoverdracht

Wanneer gebeurt de eigendomsoverdracht ?

- De verkochte zaak is welbepaald: bv. een bepaald schilderij

de eigendomsoverdracht gebeurt op het ogenblik van het akkoord, zelfs als de

feitelijke levering of betaling van de prijs pas later zal plaatsvinden

- De zaak is slechts bepaald op basis van soort: bv. 2000 l huisbrandolie

de eigendomsoverdracht gebeurt bij het tellen, wegen of meten; dus bij het

overpompen in mijn tank thuis


15/23

B. De prijs moet bepaald of bepaalbaar zijn in geld en door partijen vastgesteld.

5.1.3 Geldigheidsvoorwaarden

1. Toestemming

Zodra partijen het eens zijn over de zaak en de prijs is de koop voltrokken. Detoestemming is ongeldig als zij alleen door dwaling is gegeven, door geweld is afgeperst

of door bedrog verkregen.

2. Bekwaamheid

Als algemeen principe geldt dat al degenen aan wie de wet het niet verbiedt, kunnen

kopen of verkopen. Denk aan de handelingsonbekwaamheid van de minderjarige.

3. Voorwerp

- de verkochte zaak moet in de handel zijn en de vervreemding ervan mag niet door een

bijzondere wetsbepaling benoden zijn. Bv. verkoop van drugs, bedorven

voedingswaren.

- De verkochte zaak moet aan de verkoper toebehoren

- Op het ogenblik van de koop moet de zaak bestaan of kunnen bestaan. Bv. verkoop

van oogst die nog gezaaid moet worden, verkoop van een appartement dat nog

gebouwd moet worden.

5.1.4 Rechten en plichten van de verkoper

1. Verplichtingen van de verkoper

De verkoper heeft twee hoofdverplichtingen:

De verkochte zaak leveren de koper vrijwaren

1.1. De levering

Begrip

Het is de overdracht van de verkochte zaak in de feitelijke macht en het bezit van de koper.

De levering is de zichtbare eigendomsoverdracht.

Hoe gebeurt de levering?

Voor roerende goederen: door de werkelijke overgave van het goed.

Voor onroerende goederen: door afgifte van de eigendomstitels of de sleutels.

Waar en wanneer?

In principe verwijzen wij hiervoor naar de geschreven overeenkomst. Bij het ontbreken

hiervan gelden de volgende regels:

Plaats

- De levering gebeurt op de plaats waar het verkochte goed zich ten tijde van het sluiten

van de overeenkomst bevond. Dit is gewoonlijk bij de verkoper.

Tijdstip

- De levering van welbepaalde zaken gebeurt onmiddellijk bij de wederzijdse

toestemming. Zijn de zaken slechts bepaald op basis van hun soort, dan gebeurt de

levering bij de individualisatie (tellen, wegen of meten).


16/23

In welke toestand?

De zaak moet geleverd worden in de toestand waarin zij zich op het ogenblik van de koop

bevond. Als de zaak zichtbare gebreken vertoont, weiger dan het ontvangstbewijs te tekenen

of maak schriftelijk voorbehoud dat je door de leverancier laat ondertekenen als je de zaak

toch aanvaardt.

Kosten

De kosten van levering zijn ten lasten van de verkoper. De kosten van weghalen zijn ten laste

van de koper.

Over welke rechtsmiddelen beschikt de koper als de verkoper de goederen niet levert ?

Als de verkoper binnen de tussen partijen overeengekomen termijn de goederen niet heeft

geleverd, kan de koper na ingebrekestelling van de verkoper, ofwel de ontbinding van de

koop eisen ofwel de inbezitstelling (rechtstreekse uitvoering). De vertraging moet in dit geval

alleen aan de verkoper te wijten zijn. De verkoper kan bovendien tot schadevergoeding

worden veroordeeld, als de koper door niet-tijdige levering schade heeft geleden.

1.2 Vrijwaring tegen verborgen gebreken

De verkopermoet aan de koper het ongestoorde bezit van de verkochte zaak verzekeren en

hem beschermen tegen verborgen gebreken van die zaak of tegen koopvernietigende

gebreken.

Wat is een verborgen gebrek?

Het is een gebrek dat een doorsnee koper na ernstig onderzoek van de zaak redelijkerwijze

niet heeft kunnen vaststellen; bv. een constructiefout. Bij zichtbare gebreken is er na de koop

geen verhaal meer.

Draagwijdte van de vrijwaring

De verkopermoet de koper vrijwaren tegen verborgen gebreken, ook al kende hij deze zelf

niet en die:

- de zaak ongeschikt maken voor het gebruik waarvoor ze bestemd was, of het gebruik

ervan zo vermindert dat de koper de zaak niet of slechts voor een mindere prijs zou

gekocht hebben als hij de gebreken zou gekend hebben.

- Reeds bestonden op het ogenblik van de koop

Rechtsmiddelen waarover de koper beschikt

Bij het ontbreken van een clausule van niet-vrijwaring, moet de koper het bestaan en de

omvang van het verborgen gebrek bewijzen. Hij heeft dan de keuze:- de ontbinding vorderen van de koop wegens een koopvernietigend gebrek, de zaak

teruggeven en de betaalde prijs terugvorderen.

- De zaak behouden en een gedeelte van de prijs doen terugbetalen

LET OP:

De overeenkomst tussen partijen mag van deze regels afwijken. In vele gevallen is de

contractuele waarborg nadeliger voor de koper dan de wettelijke waarborg. Waarborgkaarten

beperken in vele gevallen de aansprakelijkheid van de verkoper.


17/23

5.1.5 Rechten en plichten van de koper

Prijs betalen De zaak in ontvangst nemen

1. Betaling van de prijs

Het is de hoofdverplichting van de koper de prijs in geld te betalen

Waar en wanneer?

Op de eerste plaats verwijzen we naar wat partijen overeenkwamen. Bij het ontbreken

hiervan, vallen de plaats en het tijdstip samen met de levering.

Rechtsmiddelen van de verkoper bij niet-betaling

- De verkoper is niet verplicht de zaak te leveren als de betaling nog niet gebeurd is. Dit

noemt met retentierecht of het recht van terughouding van de zaak

- De verkoper kan de rechtstreekse uitvoering, d.i. betaling van de prijs vorderen, of deontbinding eisen van de koop en aldus de zaak terugvorderen.

2. De zaak in ontvangst nemen

Als hierover niet werd overeengekomen tussen koper en verkoper zijn de plaatselijke

gebruiken van toepassing.

Bij niet-aanvaarding moet de koper de verkoper onmiddellijk zijn weigering bekendmaken,

want door aanvaarding ziet hij af van zijn recht om bezwaren in te dienen voor de zichtbare

gebreken.

3. De bescherming van de verbruiker

De wet van 14 juli 1991 over de handelspraktijken en de voorlichting en de bescherming van

de consument heeft aan de verkopers van producten en diensten die aan private consumenten

verkopen, bepaalde extra verplichtingen opgelegd.

Deze wet is thans opgeheven en vervangen door de wet van 6 april 2010 betreffende

marktpraktijken en consumentenbescherming.

4. Verplichting tot voorlichting van de consument

Ten laatste op het ogenblik van het sluiten van de verkoop moet de verkoper te goeder trouw

aan de consument de behoorlijke en nuttige voorlichting geven over de kenmerken van hetproduct of de dienst en over de verkoopsvoorwaarden.

5. Onrechtmatige bedingen in het contract

Alle verkoopvoorwaarden die de koper te sterk benadelen tegenover de verkoper kunnen door

de rechter nietig worden verklaard. De wet bevat een lijst met voorwaarden die verboden zijn.

Hier zijn er enkele vermeld:

- eenzijdige wijzigingen van de prijs of de leveringstermijn, met de mogelijkheid iets

anders te leveren dan was overeengekomen.

- De consument verbieden de ontbinding van de overeenkomst te vragen ingeval de

verkoper zijn verbintenis niet nakomt


18/23

- De consument ertoe verplichten zijn verbintenis na te komen, terwijl de verkoper de

zijne niet is nagekomen of in gebreke zou zijn deze na te komen.

- De wettelijke waarborg voor verborgen gebreken op te heffen of te verminderen

- Een onredelijk korte termijn te bepalen om gebreken aan de verkoper te melden

- Het bedrag vast te leggen van de vergoeding, verschuldigd door de consument die zijn

verplichtingen niet nakomt, zonder in een gelijkwaardige vergoeding te voorzien tenlaste van de verkoper die in gebreke blijft.

- In geval van betwisting, de consument te doen afzien van elk middel tot verhaal tegen

de verkoper

- In geval van niet-uitvoering of vertraging in uitvoering van de verbintenissen door de

koper, schadevergoedingsbedragen vast te stellen die duidelijk niet evenredig zijn aan

het nadeel dat door de verkoper geleden kan worden.

6. Documenten betreffende de verkopen van producten en diensten

Als de tarieven van een dienst niet geafficheerd zijn, er geen bestek of factuur is gegeven en

het niet gaat om diensten voor een forfaitair bedrag, dan hoeft de consument de dienstslechts te betalen na afgifte door de verkoper van een gratis bewijsstuk.

Elke verkoper is verplicht een bestelbon af te geven als de levering van een product of de

verlening van een dienst uitgesteld wordt en er door de consument een voorschot wordt

betaald. De verkoper is door de gegevens van de bestelbon gebonden. De ondertekening van

een bestelbon heeft tot gevolg dat je akkoord gaat met alle gegevens en met de algemene

verkoopsvoorwaarden die op de keerzijde vermeld staan kleine lettertjes

7. Bijzondere regels

Er bestaan bijzondere regels voor overeenkomsten op afstand (verkoop via telefoon,

postorder) en voor verkopen buiten het bedrijf (ten huize van) van de verkoper, op de

arbeidsplaats of op salons of beurzen enz. Hiervoor verwijzen wij naar de Wet betreffende

marktpraktijken en consumentenbescherming.

DE WET VAN 20 DECEMBER 2002 BETREFFENDE DE MINNELIJKE INVORDERING

VAN SCHULDEN VAN DE CONSUMENT

Reclame kan dikwijls de oorzaak zijn dat de consument onbezonnen aankopen doet en die

financiert met een aangevraagde krediet.

Na enkele aflossingen kunnen zich betalingsmoeilijkheden voordoen en wordt de consument

gecontacteerd door incassofirmas. Zij treden op voor schuldeisers en proberen de uitstaandeschulden te innen.

De wetgever reglementeert op zeer strikte wijze de manier waarop een minnelijke invordering

van schulden mag gebeuren.

Incassobureaus mogen enkel werken als ze hiervoor een erkenning hebben bekomen van de

FOD ECONOMIE. Anders kunnen ze gestraft worden.

Worden verboden door deze wet: telefonische oproepen en huisbezoeken tussen 22.00 uur en

08.00 uur, het innen van niet voorziene of niet wettelijke toegestane bedragen, navraag doen

bij buren, familie of werkgever van de schuldenaar.

Deze wet biedt echter enkel bescherming aan een consument, dit wel zeggen elke natuurlijke

persoon die schulden heeft die vreemd zijn aan zijn handels- beroeps- of ambachtelijke

activiteit.


19/23

5.1 De huurovereenkomst voor de huur van een woning

5.2.1 Begrip

De huurovereenkomst is een contract waarbij de ene partij (verhuurder) zich ertoe verbindt

aan een andere partij (huurder) het gebruik of het genot van een (on)roerend goed of een deel

ervan af te staan voor een bepaalde duur tegen een bepaalde prijs die de huurder zich verbindt

te betalen.

Men kan bv. een fiets, een dvd of een auto huren, maar ook een woning of een appartement.

Een aantal artikelen uit het Burgerlijk Wetboek heeft specifiek betrekking op

huurovereenkomsten van woningen die dienen als hoofdverblijfplaats van de huurder. Men

noemt die geheel van regels meestal de Woninghuurwet. Deze artikelen zijn dan niet van

toepassing op de huur van een garage, van een vakantieverblijf, van een studentenkamer, een

kantoor of een stuk grond.Huurovereenkomsten die onder de woninghuurwet vallen, moeten verplicht schriftelijk

worden opgesteld. In andere gevallen is een geschrift als zodanig niet vereist om te huren.

1. De registratie

Een schriftelijk huurcontract moet binnen de vier maanden na de ondertekening door de

huurder en/of de verhuurder geregistreerd of ingeschreven zijn op het registratiekantoor van

de plaats waar het goed gelegen is.

Het niet laten registreren van een huurcontract maakt dit niet ongeldig. Wel is het een fiscale

verplichting.

2. De kostenTenzij in het geschreven contract anders werd overeengekomen, worden de registratiekosten

verdeeld tussen huurder en verhuurder.

In de praktijk wordt de huurder meestal contractueel verplicht tot registratie op zijn kosten.

Dit is begrijpelijk gezien de registratie de huurder zal beschermen in geval van overdracht van

het gehuurde goed.

3. Betekenis

Door de registratie krijgt het huurcontract een vaste, dit wil zeggen een door derden

betwistbare, datum. De huurovereenkomst zal dan tegenstelbaar zijn aan een nieuwe eigenaar,

d.w.z. hij zal de huurovereenkomst moeten naleven zoals de oorspronkelijke verhuurder.


20/23

4. Belang bij overdracht van het gehuurde goed

Ondanks het feit dat de fiscale wetgeving tot registratie verplicht, gebeurt het in de praktijk

niet altijd. Nochtans beschermt een registratie van de huurovereenkomst de huurder in geval

van overdracht van het gehuurde goed:- De huurovereenkomst heeft een vaste dagtekening.

Als de huurovereenkomst een vaste datum heeft vr de vervreemding van het

gehuurde goed, treedt de verkrijger om niet of onder bezwarende titel in de rechten en

verplichtingen van de verhuurder op de datum van het verlijden van de authentieke

akte. Dit geldt zelfs als de huurovereenkomst her recht van uitzetting in geval van

vervreemding bedingt.

- De huurovereenkomst heeft geen vaste dagtekening.

Hier geldt hetzelfde als de huurovereenkomst met vaste dagtekening, op voorwaarde

dat de huurder het verhuurde goed sinds minstens zes maanden bewoont. De verkrijger

kan evenwel de huurovereenkomst op elk tijdstip beindigen, om dezelfde redenen en

voorwaarden die wij vroeger al hebben vermeld. Hij moet wel aan de huurder eenopzeg van drie maanden geven, binnen de drie maanden te rekenen vanaf het verlijden

van de authentieke verkoopakte door de notaris.

5.2.2 Huurprijs

Huurder en verhuurder kunnen bij het sluiten van het contract de huurprijs overeenkomen.

Zolang er geen prijs is, is er geen huur. De prijs moet ernstig zijn. Een te lage prijs in

verhouding tot het genot van het gehuurde goed, zou een verdoken schenking kunnen doen

vermoeden.

Waaruit bestaat de prijs ?

- geldsom

- uitzonderlijk

- in natura: levering van koopwaar

- in prestatie te leveren door de huurder in het voordeel van de verhuurder.

Aanpassing van de huurprijs

Eens de partijen bij aanvang van de huurovereenkomst een huurprijs zijn overeengekomen,

kan deze tijdens de huurovereenkomst slechts op een tweetal manieren aangepast worden, nl.

afwel door een indexatie ofwel door een herziening.

1. principe van indexatie

Volgens de wet mag de huurprijs nmaal per jaar op de verjaardag van de inwerkingtreding

worden aangepast aan het indexcijfer van de gezondheidsindex, enkel als:

- de overeenkomst schriftelijk werd gesloten

- de mogelijkheid van indexatie in de huurovereenkomst niet uitdrukkelijk werd

uitgesloten

-

Mondelinge huurovereenkomsten zijn wel geldig (met uitzondering van de

huurovereenkomsten van korte duur), maar de huurprijs kan niet worden gendexeerd.

Een indexering moet schriftelijk gemeld worden en werkt slechts terug tot drie maanden

voorafgaand aan het verzoek.


21/23

2. Bedrag

De aanpassing gebeurt meestal volgens de formule:

Basishuurprijs x nieuw indexcijfer

Aanvangsindexcijfer = aangepaste huurprijs

5.2.4 Duur

1. Het gewone contract

Elke huurovereenkomst duurt in principe negen jaar. Zij eindigt na het verloop van deze

periode op voorwaarde dat n van de partijen ten minste zes maanden voor de vervaldag het

contract opzegt. Als er geen opzeg is, wordt de overeenkomst automatisch met drie jaren

verlengd onder dezelfde voorwaarden.

2. De huur van korte duur of maximum 3 jaar

Het contract moet schriftelijk worden gesloten en kan slechts n keer en schriftelijk worden

verlengd zonder dat de totale duur meer dan drie jaar mag bedragen. Het contract wordt

beindigd met een opzegtermijn van 3 maanden voor het verstrijken van de in de

overeenkomst bepaalde duur

3. De huur van lange duur of meer dan 9 jaar

Het contract moet schriftelijk worden gesloten.

Ook deze huurovereenkomst eindigt slechts door middel van een opzeg van zes maanden door

n van de partijen.

4. De huur voor het leven van de huurder

Het contract wordt schriftelijk gesloten en eindigt van rechtswege bij het overlijden van de

huurder. Tenzij anders overeengekomen kan de verhuurder het contract niet opzeggen. De

huurder kan het contract op ieder ogenblik beindigen met een opzeg van 3 maanden.

5.2.5 Einde: opzeg en vroegtijdige beindiging

Een woninghuurovereenkomst zal bij het bereiken van de voorziene duur niet zonder meer

eindigen. Hiervoor is een opzeg vereist, behalve bij de huur voor het leven van de huurder.

De verhuurder of de huurder kunnen volgens de wet in sommige gevallen nzijdig een einde

maken aan de huurovereenkomst en dit voortijdig, die wil zeggen voor het bereiken van de


22/23

aanvankelijk voorziene einddatum. De opzeg gebeurt het best door een aangetekende brief.

Het afschrift en het ontvangstbewijs van het postkantoor gelden als bewijsmiddel. De

opzegtermijn vangt aan op de eerste dag van de maand na die waarin de opzeg is gegeven. De

huurder die een opzeg gekregen heeft, kan een tegenopzeg doen van 1 maand.

1. Opzeg door de verhuurder

De opzegtermijn bedraagt steeds 6 maanden en in bepaalde gevallen is de verhuurder

schadevergoeding verschuldigd.

De verhuurder is geen schadevergoeding verschuldigd in de volgende gevallen:

- De verhuurder wil een naast familielid de woning laten betrekken

Op elk ogenblik van de huurovereenkomst kan de verhuurder door middel van een

opzeg van zes maanden de overeenkomst beindigen indien hij de verhuurde woning

zelf of door een naast familielid wil laten betrekken.

Op verzoek van de huurder moet de verhuurder de band van zijn verwantschap

bewijzen. Binnen het jaar moet de verhuurder of zijn bloedverwant de woning

betrekken en dit doorlopend gedurende ten minste twee jaar.

Sanctie:

Als deze voorwaarden niet vervuld worden, heeft de huurder recht op een vergoeding

gelijk aan 18 maanden huurprijs, tenzij de verhuurder buitengewone omstandigheden

kan bewijzen.

Als een broer, zuster, oom, tante, neef of nicht (familieleden in de 3 de graad) de

woning wil betrekken, mag de opzegtermijn niet verstrijken voor het einde van de

eerste drie jaar.

- Verbouwen

Met een opzegtermijn van 6 maanden kan het huurcontract eindigen na drie jaar of na

zes jaar als de verhuurder verbouwingswerken wil uitvoeren.

Ook hier zijn bepaalde voorwaarden na te leven en wordt een sanctie voorzien voor

het niet naleven van deze voorwaardxen.

- Zonder motivering

Met opzegtermijn van zes maanden, kan de verhuurder het huurcontract beindigen na

drie jaar of na zes jaar. Hij zal een schadevergoeding aan de huurder betalen van:


23/23

5.2.6 Rechten en plichten van de verhuurder

1. Hij moet het gehuurde goed gebruiken als een goed huisvader, wat wil zeggen dat hij het

moet onderhouden zoals een zorgzaam eigenaar normaal zou doen. Bv. de woning regelmatig

verluchten en schoonmaken, de verhuurder tijdig en met aangetekend schrijven inlichten van

uit te voeren grote herstellingen, jaarlijks de schoorstenen vegen

In appartementsgebouwen bestaat dikwijls tussen de huurders een huishoudelijk reglement

waarin een beurtrol voorzien wordt voor het onderhoud van gemeenschappelijke delen. Dit

maakt dan deel uit van het huurcontract.

De huurder moet bovendien de gehuurde woning gebruiken volgens zijn bestemming. Hij

mag de zolderkamers niet veranderen in duiventillen. In een woonhuis mag hij geen

handelszaak beginnen.

2. Hij moet de huurprijs op de overeengekomen termijn betalen. De kosten en lasten die dehuurder moet betalen, moeten overeenkomen met de werkelijke bedragen, maar ze mogen op

forfaitaire wijze in het contract worden bepaald.

3. Hij moet de woning voorzien van voldoende huisraad. Zo bekomt de eigenaar een

bijkomende waarborg in geval van niet-betaling.

4.De huurder staat in voor de huurherstellingen. Hiermee worden de kleine herstellingen als

kranen van de waterleiding, zekeringen van de elektriciteit, deurklinken, sleutels, ruiten, enz..

bedoelt. Als door ouderdom van de woning of door overmacht een herstelling uitgevoerd zou

moeten worden, valt deze niet ten laste van de huurder

Burgerlijk en Handelsrecht

Documents

Transcript of Burgerlijk en Handelsrecht