Mijn leven en games, read all about it!Pag. 4 en

Mijn leven en games read all about it!

BioShocxReviewPag. 12!

MyMagazine

2015

Mede mogelijk gemaakt door:

Awesomeness awaits...

Welkom!Ik ben Brandon Schaap, 18 jaar oud en zit op het Media-college Amsterdam. Wat je nu voor je hebt liggen is mijn eer-ste, eigen, zelfgemaakte ma-gazine. In dit magazine lees je wie ik ben, wat ik kan, waar ik van houd en waar van ik walg, wat ik later wil gaan doen, wat mijn droom is voor later en meer. Ik heb met plezier aan dit tijdschrift gewerkt en ik hoop dat dit magazine je een goed beeld geeft over mij.

Inhoudsopgave:

Pagina 4 - Coverartikel “Gaming <3” Pagina 5 - Coverartikel “Gaming <3” (vervolg)Pagina 6 en 7 - Wensen, liegen, dromenPagina 8 - Droom in de mediabranchePagina 9 - Songtekst “I Remember” - deadmau5Pagina 10 en 11 - Pagina 12 - Bioshock (2007) reviewPagina 13 - Amsterdam Music Festival reportagePagina 14 - Interview

3

Gears of War “Lancer”

4

Vanaf het moment dat ik geboren was ben ik al in aanraking ge-weest met games.De allereerste PlayStation was net een jaartje uit, een console waar mijn vader vooral actief mee aan de gang was. Tot plotseling de controller in mijn handen werd gelegd voor een leuke babyfoto. En uhm.. ik denk dat die dag mijn ogen heeft geopend.

PlayStation 2Mijn vader kocht een PlayStation 2. Meegeleverd waren natuurlijk de kabels en controllers en er zat een demo-disc bij (een CD met een speelbare game erop die nog moet uitkomen) van een of ande-re racegame met auto’s met pistolen erop. Ik heb geen flauw idee hoe die game heet, maar wow wat was dat awesome! En die graphics dan! Oke, nu ziet het er niet meer uit, maar voor die tijd was het jawdropping. Mijn favoriete game op de PS2 was WipEout Fusion (ja die hoofdletter E in het midden hoort zo), een futuristische racegame met vliegtuigjes, spacende banen, wapens en een dik-ke techno / house soundtrack tijdens het racen en schieten. Van deze game heb ik overigens ook een tattoo! Voor de rest heb ik aardig wat weggespeeld, maar WipEout Fusion bleef mijn favoriet. Tot de nieuwe generatie consoles werd aange-kondigd...

Gaming <3

4

Het nieuwe tijdperk is aangebrokenDe Xbox 360. Gelijk nadat de Xbox gelanceerd werd, zijn we naar de Free Record Shop (R.i.p.) gegaan om er een te halen. Thuis on-middelijk aangesloten en aangezet. Meegeleverd was de game Saints Row, een GTA-achtige gangster game. De graphics, game-play.. het was echt een klap in je gezicht. De Xbox 360 heeft mij zoveel goede tijden bezorgd. Games zo-als BioShock (zie review pag. 12), Gears of War, Fallout en nog veel meer, maakten dingen bij je los die films nooit zouden kunnen doen. Het verhaal, de vormgeving, gameplay, online multiplayer enzo-voort. Binnen no-time was ik hooked, ik spaarde hard voor nieu-we games. Ik probeerde veel genres uit, toch bleven shooters, racegames, RPG en horrorgames mijn favorieten.

PlayStation 3In 2007 kwam de PlayStation 3 uit. Dat was wat, want het was niet alleen een spelcomputer, maar ook een blu-rayspeler! Vandaar dat ie ook zo belachelijk duur was, €599,99! Ondanks de prijs toch maar gehaald, want Sony heeft ook altijd van alles in petto. En WipEout was een Playstation-Only titel, dus ik had nog een reden om een PS3 te halen. Ik heb een aardige stapel games voor de PlayStation, maar toch gaat mijn voorkeur uit naar de Xbox 360. Waarschijnlijk is dat zo omdat ik op de Xbox eerder en meer indrukwekkende, meeslepen-de games heb gespeeld dan op de PlaySsation. Ik speelde ook heel vaak samen met mijn pa games op de Xbox, good times! Helaas is mijn Xbox 360 langzaam aan het sterven. Hij leest me-nig CD niet meer, en blijft vaak vastlopen. Hij wordt nu gebruikt als Netflix-machine. Thanks 4 the memories! De PS3 is de console waar ik nu alle games voor haal. De next-gen consoles zijn uit, mis-schien dat ik me daar maar eens op ga storten. Game on!

Mijn collectie:--------------------------Xbox 360 games: 99 stuksPS3 games: 34 stuksPS2 games: 20 stuksPS1 games: 26 stuksPSP games: 8 stuksNin. GameCube games: 3 stuks

5

6 6

Wensen, liegen, dromen

Waar wens je voor?

Waar ik voor wens later is een leven vol afwisseling en dat ik altijd wat te doen heb. Ik heb een hekel aan stilzitten en niks doen. Als ik thuiskom na een dag school, ga ik eerst even rustig chil-len. Na ongeveer een half uurtje ben ik meestal al aan het nadenken over wat ik zou kunnen doen die avond. En als ik die avond niks te doen heb, word ik gek. Ik moet wat te doen hebben. Natuur-lijk wens ik ook voor een gelukkig leven samen met prettige mensen, veel geld,veel games, veel nerdstuff and so on.

Waar lieg je over?ar lieg je over? Tja, iedereen liegt wel eens. Mannen liegen 6x meer dan vrouwen, blijkt uit onder-zoek. Of dat waar is weet ik niet. Er blijkt namelijk wel eens wat vaker uit een onderzoek, maar af en toe vraag je je af of het wel echt waar is. Maar goed, ik lieg ook wel eens. Over of ik m’n brood heb opgege-ten op school, of over of ik nog huiswerk heb. Je moet natuurlijk zo veel mogelijk gewoon eerlijk zijn in dingen, maar over huiswerk bijvoor-beeld. Soms krijg je gewoon heel veel huiswerk. Het komt wel eens voor dat je daar simpelweg geen zin in hebt. Of je hebt zoveel te doen dat je helemaal gek wordt. Dat heb ik soms. Niet 24/7 aan school zitten. Dat is onmenselijk. Als ik merk dat ik nog super veel moet doen, zeg ik dat ik geen huiswerk heb. Toch ga ik er dan aan werken. Als ik namelijk zeg dat ik nog superveel moet doen voor school, krijg ik nog een probleem erbij, en dat is meestal een preek van een kwartier over dat ik beter dit en dat moet doen etc. Lie-gen kan soms geen kwaad. In sommige situaties helpt het je juist.

Stratosphere in Las Vegas, ook zeker nog een keer bezoeken!

6

Waar droom je over?

Ik droom over een leven in Amerika. Amerika is een prachtig land. De regering daar is klote, maar het land zelf is awesome. Van grote steden tot bossen, woestijnen, stranden, alles. Mijn droom is om later te wonen als een God in Frankrijk, maar dan in Amerika. Zelf ben ik nog niet zeker waar en precies welke stad of staat. Er is zoveel keuze dat ik eigenlijk nog geen eens zou weten waar ik zou moeten wonen. Mijn voorkeur gaat uit naar New York, ik heb altijd al de grote, bekende stad die je alleen maar op TV en in films ziet van dichtbij willen zien. Dat gevoel lijkt me zo over-weldigend. Aan de andere kant is het ook zeker niet verkeerd. Los Angeles zou ook geweldig zijn. Gewoon uberhaupt al naar Amerika zou me al zo happy maken. Sinds dat ik leef heb ik altijd al van Amerika gehouden. Laten we het hier bij houden, mijn droom is om later te wonen in een dikke villa in Amerika samen met m’n vriendin die onder zit met tattoos (en ik tegen die tijd ook) . Het huis hangt helemaal vol met allemaal mer-chandise en andere game relateerde voorwerpen. Maar mijn ultieme droom is om Joel Zimmerman a.k.a. deadmau5 (DJ/producer) te ontmoeten en een keer een dag (of langer) met hem te chillen en hem beter leren kennen. Joel Zimmerman is een geniaal persoon. Ik raad aan om hem eens op te zoeken op Facebook, Youtube of Twitter. Op alle drie de platformen is hij behoorlijk actief. En hij maakt goeie muziek, zeer uniek. Achja, het is een droom. Als ik straks in m’n portemonnee open doe, huil ik al van blijdschap als ik 40 cent in totaal heb voor een bakje koffie uit de automaat op school.

Ultra Music Festival in Miami, als ik hier ben geweest kan ik in vrede sterven.

7

Mijn droom in de media-branche

Het is niet echt mijn ultieme droom, maar in de mediabranche lijkt het me geweldig om te werken als redacteur voor een gametijdschrift. Ik game al mijn hele le-ven en doe het nog steeds bijna elke dag.Om dan als redacteur van een gametijd-schrift door het leven te gaan lijkt me op zich wel gepast.Je speelt de nieuwste games, je bent al-tijd als een van de eersten die een game te zien krijgt, ook al is de game nog niet uit. Je speelt dan de demo van de game die uiteindelijk als compleet in de winkel wordt gelegd op de releasedatum. Je gaat op pers trip naar verre landen. Je gaat bijvoorbeeld naar de gamebeurs E3 in Los Angeles, de Tokyo Game Show in (je raad het al) Tokyo en nog veel meer gamebeurzen. In het kort: je speelt games, je krijgt er geld voor, je ziet alles van de wereld en de redactie is meestal niet zo tuttig als bij bijvoorbeeld de Telegraaf of andere kranten. Natuurlijk werk je hard, maar ondertussen heb je een hoop lol met de mensen die dezelfde passie hebben als jij.

Kortom: redacteur voor een gametijd-schrift lijkt me wel wat!

8

“I Remember”

Feeling the past moving inLetting a new day begin

Hold to the time that you knowYou don’t have to move on to let go

Add to the memory you keepRemember when you fall asleepHold to the love that you know

You don’t have to give up to let go

Remember turning on the the nightAnd moving through the morning light

Remember how it was with youRemember how you pulled me through

I rememberI rememberI rememberI rememberI rememberI rememberI rememberI remember

9

6661. De aankomst in het hotel

Een klein hotel – het enige hotel in een klein dorpje, ver afge-legen van de grote stad. Een vrouw komt binnen: een keurige vrouw, een tikkeltje sjiek zelfs. In haar hand heeft ze een kleine linnen koffer. De hotelbaas kijkt haar nieuwsgierig aan, heeft geen reserveringen ontvangen. Ze vraagt: ‘Heeft u een hotelka-mer voor mij.’ De man knikt. ‘Kan ik die voor een maand huren? Of nee, maak er maar twee maanden van’. Ze haalt een envelop tevoorschijn, bulkend van het papiergeld. €10.000,- om precies te zijn. ‘Als u nu akkoord hier mee gaat, zal ik u later vertellen wat er precies aan de hand is. ‘ De hotelbaas overhandigd haar de sleutel voor haar kamer. Kamer 666.. De vrouw slikt even. In een flits denkt ze even terug aan afgelopen week.

2. Het voorwerp in de koffer

De vrouw opent de deur van kamer 666. Een koude, grimmige ril-ling loopt over haar rug. Ze sluit de deur. Snel trekt ze de gor-dijnen en jaloezieën dicht. De vrouw neemt plaats op het grote tweepersoonsbed. Voorzichtig legt ze haar kleine, linnen koffer neer. Ze neemt een grote hap lucht en vervolgens opent ze haar koffer. Ze pakt het voorwerp eruit. In één ruk haalt ze het doek van het voorwerp eraf. Daar ligt het. Het ding dat haar zoveel ellende heeft aangedaan. Ze pakt het bord, wat sterk lijkt op een bordspel, en legt het neer. De vrouw steekt wat kaarsen aan en een stokje wierook. De lampen zet ze uit.

3. Een geheimzinnig telefoontje

De hotelbaas staat vreemd te kijken naar de vrouw. Dat is logisch, aangezien de vrouw nog steeds niks tegen de man heeft gezegd. Snel loopt de vrouw weer naar boven en sluit de deur achter haar. ‘Laat me met rust’, fluistert de vrouw tegen haarzelf. Ze pakt het bord en doet een gebed. ‘Is daar iemand?’, vraagt de vrouw. Het voorwerp op het bord begint de bewegen. Van links naar rechts, van voor naar achter. Het spelt een naam. Lucifer. -->

10

4. Vreemd bezoek

Snel loopt ze naar haar badkamer toe. Ze gooit de deur open en stormt op de wc af. Plotseling geeft ze over. Het is niet zomaar spuug, het is zwart en rood van kleur. Ze schrikt zich een onge-luk. ‘Oh nee...’, zegt de vrouw op een verdrietige toon. Nadat de wc is doorgespoeld kijkt ze in de spiegel. De pupillen van haar ogen zijn enorm. Het lijkt bijna alsof ze zwarte ogen heeft. Hoe langer ze in de spiegel kijkt, hoe slechter ze eruit ziet. Na 5 mi-nuten in de spiegel te hebben gekeken is haar hele gezicht (spie-gelbeeld) verminkt. Ze slaakt een enorme kreet. Plotseling word er keihard op haar deur gebonkt. Zachtjes en een tikkeltje bang loopt de vrouw naar de deur. Ze kijkt door het kijkgat. Er staat niemand. Ze doet de deur open, misschien bevindt er zich ergens een grappenmaker in het hotel. Ze kijkt goed maar ziet niks. Al-leen de hal, waarvan langzaam alle lampjes langzaam springen in de richting van de vrouw. Alsof er iets op haar af komt dat onzichtbaar is.

5. De hotelbaas snuffelt

Begrijpend kijkt hij naar buiten. Shit, daar komt de vrouw aan-gelopen. Snel probeert hij alle spullen die hij net uit de vrouw haar koffer had gepakt op dezelfde manier terug te stoppen. Al-leen vergeet hij een voorwerp, het ouijibord. Helaas is de hotel-baas net te laat.

De ontknoping

De vrouw staat in de deuropening met nog een persoon. Het is de priester van de katholieke kerk van een dichtstbijzijnde dorpje. De hotelbaas mompelt: ‘Sorry, dit is niet wat het lijkt’. De vrouw en de priester kijken de hotelbaas emotieloos aan. ‘Mevrouw?’ Geen antwoord. Dan opeens begint de vrouw te schreeuwen en gillen. De hotelbaas schrikt zich een ongeluk. De priester doet niks. ‘Priester, wat is er mis met deze vrouw?’. De vrouw houdt maar niet op met krijsen. Dan ziet de hotelbaas iets vreemds. De priester heeft enorme pupillen, zijn hele ogen worden langzaam zwart. De priester wijst naar iets achter de hotelbaas. Hij draait zich om en ziet het ouijabord langzaam zijn kant op komen. Plotseling houdt de vrouw op met gillen. De hotelbaas keert zich tot de vrouw...

De priester, de vrouw en de hotelbaas zijn tot vandaag de dag nog steeds niet gevonden..

11

In mijn leven heb ik een aardig lange periode voor de TV gezeten. Het ging dan niet zozeer om welke programma’s op de buis waren. Nee, ik zat continu voor de TV om te gamen. Sinds dat ik game heb ik een tamelijk grote lijst games afgewerkt, maar tussen al deze games zit een game die mij vandaag de dag nog steeds bijblijft en dat is Bioshock.

Verdachte vuurtoren

Het is 1960. Dat is al gelijk te merken want Jack, de man die op het punt staat een zeer bijzondere en spannende reis te maken, rookt rustig een sigaret aan boord van het vliegtuig waar hij zich in bevindt. Dan opeens gaat het mis. Het vliegtuig begint te schudden, mensen raken in paniek en de verlichting aan boord valt uit. Snel handelen moet je, want binnen no time bevind je je in de Atlantische Oceaan, een paar meter onder water. Brokstukken van het vliegtuig zakken naar de bodem en koffers en overige bagage van de andere passagiers is overal verspreid. Er is maar 1 optie en dat is zwemmen naar de vuurtoren die zich een paar meter van Jack be-vindt. Een vuurtoren middenin de Atlantische Oceaan? Precies, verdacht!

Rapture

Eenmaal in de vuurtoren aangekomen stappen we in een kleine onderzeeër, krijgen we een geweldige introductie van de man Andrew Ryan en zien we voor het eerst de prachtige onder-waterstad Rapture. Nouja, prachtig kun je het eigenlijk niet noemen. Eerder gruwelijk, in positieve en negatieve zin. De stad ziet er prachtig uit van buiten, maar van binnen is het complete chaos. Ramen staan op barsten en dat is duidelijk te zien. Water sijpelt naar binnen, kamers staan volledig onder water, vissen spartelen op het droge etc. Inderdaad, het klinkt indrukwekkend. Maar is het ook echt daadwerkelijk zo? Het antwoord is een dik-ke vette JA! Deze game is schitterend. Alles zit “onder” de details. Water, wat een zeer grote rol speelt in Bioshock, ziet er super realistisch uit. Het sijpelt langs de muren, van de trappen af en hier en daar krijg je af en toe ook eens een druppel in je gezicht. De graphics zijn gewoon top. Rapture heeft heel erg veel weg van Manhattan en dat is te zien aan de gebouwen die Rapture vormen. Alle gebouwen hebben een prachtig art-deco stijltje, wat de jaren 40 – 50 sfeer extra versterkt. Ook de verschillende locaties waar je doorheen reist in de game zitten vol mooie art-deco details. Ouderwetse posters, interieur, hier en daar hoor je een nummer van Django Reinhardt of The Andrew Sisters door de jukebox of grammofoon, het voelt echt alsof je in Rapture bent. Als je tussendoor het vechten en be-schermen van je eigen leven nog tijd hebt om even rust te nemen, zet je geluidssysteem of headset of max. volume, want het geluid is ook van het hoogste niveau.

ConclusieBioshock is een bijzondere game die RPG elementen combineert met een shooter, wat zeer goed uitpakt. Het verhaal is meeslepend en zeer spannend (de game heeft een ongelooflijke plot-twist), de graphics zijn uitstekend, het geluid is van het hoogste niveau, alles wat deze game te bieden heeft is zeer goed uitgewerkt.Ik kan nog wel uren doorpraten over deze game maar uhm.. ga de game maar anders lekker zelf spelen. Awesomeness awaits!

Cijfer: 9,5 + Briljant verhaal+ Soepele gameplay+ Graphics - Einde valt tegen

12

De dag is 18 oktober 2014. Een dag waar ik heel erg lang met smart op heb zitten wachten. Nee, het is niet de releasedate van de nieuwe BioShock of Halo, het is de dag dat ik mijn idolen eindelijk voor het eerst in levende lijve ga zien. Het kaartje waarmee ik binnen kom heb ik gekregen als verjaardagscadeau. Gelukkig maar aange-zien €69,99 niet iets is wat je zomaar even uitgeeft. Tijd om los te gaan op het Amsterdam Music Festival 2014!

Langzaam maar zeker begint het al te kriebelen. In de bus onderweg naar Schiphol luister ik naar A State of Trance, een radioshow die zich richt op zowel de bekende als opkomende artiesten die de muziek-genres Trance en Progressive produceren, gehost door Armin van Buuren. Eenmaal aangekomen op Schiphol pak ik de bus die mij naar het “dance-walhalla”zal brengen. De bus vertrekt. Amsterdam Bijlmer Arena is de halte waar ik moet uitstappen. Ik zie de Arena al in de verte. Bij het moment van waarnemen krijg ik een al een grappig gevoel in m’n buik. Logisch eigenlijk, voor het eerst zie ik maar liefst 8 wereldberoemde DJ’s en pro-ducers in het echt, en dat allemaal in minder dan 9 uur tijd. Dat kan bijna niet mis gaan.

Dat ging het gelukkig ook niet. Aangekomen bij de Arena sluit ik aan bij de lange rij voor ingang H. De rij is zeer multicultureel. Ik hoor verschillende talen door elkaar heen gesproken worden. Het woord ‘kurwa’ heb ik ook al eens een paar keer voorbij horen gekomen. Die Polen zijn werkelijk overal! Gelukkig loopt het allemaal wel lekker door. Na minder dan 20 minuten te hebben gewacht mag ik door het poortje. Even gefouilleerd worden voor het geval ik misschien een granaat of bom onder m’n jas mee heb gesmokkeld. “Yes, keurig, boven zijn de kluisjes”. Snel naar boven, op m’n kaartje stond namelijk dat er maar een bepaald aantal kluisjes beschikbaar is en om de hele tijd met een veel te zware winterjas aan te feesten is ook behoorlijk ruk. Geluk-kig! Voor slechts €..veel..te..duur..om..op..te..noemen heb ik een kluisje bemachtigd. Dan is het nu tijd om maar eens de dansvloer te gaan checken.

Mijn mond valt open. Het is gigantisch. Ik heb nooit gedacht dat de Arena zo groot zou zijn. Met de krui-zen nog in blauwe gloed en zachte, rustige achter-grondmuziek op de achtergrond verken ik de loop-ruimte. Van YouTube filmpjes weet ik dat vooraan bij het podium het altijd helemaal vol zit, dus loop ik snel naar voren. Niet veel later nadat ik m’n uit-m’n-dak-gaan-spot heb geclaimd, begint de magie. De kruizen krijgen de kleur rood en blauw, een zware stem geeft een korte intro en de lichten gaan uit.Let the awesomeness begin!

Dash Berlin kwam het podium op, een Hagenees die trance produceerd. Boven zich hield hij een iPad vast met daarop de scrollende tekst “Hello Amsterdam!”.Dat moment blijft me denk ik voor een hele lange tijd bij. Dat moment dat iedereen zich kapot juicht voor één persoon. Dat is echt heel bijzonder. Toen de muziek kwam barstte het los. Wat ik echt heel erg vet vond om te zien was dat ook gewoon wat oudere mensen nog naar dit soort festivals gaan. Voor mij stond een man samen met zijn vrouw helemaal uit zijn dak te gaan. Springen, klappen, juichen. Op een filmpje dat ik gemaakt heb daar staat deze meneer ook. Dat toverde een brede glimlach op m’n al erg

13

vrolijke smoelwerk. De andere artiesten die een show gaven waren Hardwell, Armin van Buuren, Wildstylez, David Guetta, Martin Garrix en Dimitri Vegas & Like Mike. Wildstylez heb ik niet kunnen meemaken, die gaf z’n set namelijk toen ik om 5:00 vertrok, omdat ik hele-maal kapot was. Boeit eigenlijk niet, aangezien mij het genre hardstyle ook niet boeit. Het was een onvergetelijke ervaring. Dit is het bewijs dat muziek je inderdaad dichter bij elkaar brengt. Ik heb nog steeds het kaartje dat mij binnen bracht en ik heb nog een tas gekocht met daarop het logo. Maakt niet uit hoe duur het is, volgend jaar zeker weer! X

Exclusive interviewwith Marianne van Musscher (my mum)

--------------------------------Na een lange tijd denken wie ik zou moeten interviewen, kreeg ik opeens een helder momentje. Welk persoon kent je nou beter dan wie dan ook? Precies, JE MOEDER!

Zou je jezelf misschien even willen voor-stellen aan de lezers?‘Ik ben Marianne van Musscher, de moeder van Brandon. Ik ben 45 jaar en woon samen met Erwin van Efferen. Twaalf jaar geleden ben ik gescheiden van Brandon’s va-der, Edwin Schaap. Mijn beide ouders zijn gelukkig nog in leven. Ik ben de oudste van vier dochters. Heb twee lieve nichtjes en ook niet geheel onbelangrijk twee hele leuke katten: Max en Pablo.’

Kun je jouw leven in het kort samenvatten?‘Ik ben geboren in Den Haag, op 27 augustus 1969. In Den Haag heb ik tot mijn 10e levensjaar gewoond met veel plezier. Daarna ben ik met mijn vader en moeder verhuisd naar Alphen aan den Rijn. Toen ik 11 jaar was zijn mijn ouders gescheiden, wat ik niet leuk vond. De daarop volgende jaren waren helaas niet al te gemakke-lijk. Ondanks dat, heb ik mijn opleidingen goed weten af te ronden en heb de nodige diploma’s behaald. Uiteraard heb ik mij prima vermaakt in het weekend door te gaan stappen met vrienden en vriendinnen. Ik heb ook veel bijbaantjes gehad naast m’n studie omdat ik altijd m’n eigen geld wilde hebben. Dat moest ook wel, want mijn moeder had niet veel geld. Na m’n opleidingen ben ik gaan werken bij verschillende bedrijven. Momen-teel werk ik al 7 jaar als verhuurconsulent bij wonenCen-traal, een corporatie waar woningen voor mensen met een lager inkomen worden verhuurd. Ik heb het daar erg naar mijn zin door de leuke collega’s en de werkzaamhe-den die lekker varierend zijn.’

Kun je mij in het kort omschrijven?‘Je bent een gevoelige lieve jongen, af en toe een grote mond maar met een klein hart, veel humor, ietwat cy-nisch, maar daar houd ik zelf ook van, ietwat chaotisch en sleept mij daar af en toe in mee, wat ik niet altijd als prettig ervaar. Voor jezelf merk ik wel eens dat het niet echt handig is en dat je daarmee jezelf in de weg zit. We hebben een goede band. We kunnen over alles praten, positief of negatief. Ik ben trots op je! ‘

Wat doe je graag in je vrije tijd?‘Koken vind ik leuk om te doen, met Brandon een week-endje weg ergens heen, met m’n nichtjes dagjes weg, huis gezellig maken, met vriendinnen kletsen, shoppen (als ik genoeg geld heb, opgroeiende zoon kost veel geld), mooie films en series kijken waardoor ik de sleur van de dag vergeet. CD’s luisteren is ook fijn om te doen , meestal doe ik dat tijdens het huishouden.

Wat is jouw ultieme droom?‘Heb je even? Duiken op een mooie exotische bestem-ming, bij de Cariben. Doordat ik 20 jaar geleden m’n duikbrevet heb behaald in Cuba en het daarna nooit meer heb gedaan. Het lijkt mij juist daarom zo mooi en gaaf om dat weer te beleven, omdat je je dan in een an-dere wereld waant. Oh, en een week weg met jou naar een zonnige bestemming of wereldstad zoals New York of Parijs.’

Wat was het bijzonderste moment in je hele leven?De geboorte van jou!

Heb je een favoriete quote?“Als je doet wat je deed, dan krijg je wat je had.”“Aan het einde van mijn salaris heb ik altijd een stukje maand over.”

14