Bomenroute Oerle.

Nieuwe natuurinrichting Heikantsebaan

Voor de kerk staat een mooie

- Atlasceder. Deze boom, oorspronkelijk uit Marokko, wordt vaak als sierboom in parken en tuinen

aangeplant. De naalden zijn blauw/groen. De vrouwelijke bloemen ontwikkelen zich tot groene

cilindervormige kegels met platte toppen van ± 8 cm lang en 3,5 cm breed. Bij rijpheid donkerbruin en

houtachtig.

Start met de rug naar de kerk en ga links. Hier zie je (voor het café)

- 2 Zomereiken. Zomereiken werden vaak geplant als grensboom van akkers en erfafscheidingen.

Sommige markeerden het land waarvan de pachter een tiende van de opbrengst aan de landheer moest

betalen (tiendeboom). Een van de meest eervolle onderscheiding bij de Romeinen bestond uit een

burgerkroon die gevlochten was uit eikenloof. Het scheldwoord eikel heeft niets te doen met de vrucht

van de eikenboom; hier wordt verwezen naar een mannelijk lichaamsdeel. Het rijmpje, Eiken moet je

wijken, Beuken moet je zoeken, wijst op de grotere kans op blikseminslag in een Eik bij onweer.

en

- 3 Platanen. Dit is een bladverliezende boom met een hoogte van meer dan 30m. De bloemen van de

plataan groeien in karakteristieke bolvormige hoofdjes, die los aan de takken hangen en die aan de

boom blijven hangen tot zelfs in het voorjaar. De vrouwelijke bloemen zijn groter en roodachtig aan de

top van een scheut, de mannelijke geel, staan wat lager op het oud hout.

De straat volgen (Oude Kerkstraat) tot huisnr 13. Voor het huis staat een prachtige

- Thuja, ook wel Levensboom genoemd. Levensboom (Thuja) is een geslacht van coniferen uit de

cipresfamilie (Cupressaceae). Er zijn vijf soorten, waarvan er twee in Noord-Amerika en drie in Oost-Azië

voorkomen. De naam levensboom danken de bomen aan het groenblijvende gebladerte en het

veelvuldige traditionele geneeskrachtige gebruik van deze bomen. De planten zijn groenblijvend. De

bladeren zijn schaalvormig, behalve jonge blaadjes, die naaldachtig zijn. De bladeren worden soms

gegeten door larven van motten. De mannelijke kegels zijn klein en zitten bij de uiteinden van de takjes.

De vrouwelijke kegels zijn in het begin ook klein, maar worden later ongeveer 1-2 cm lang en hebben

dan zes tot twaalf overlappende, dunne, leerachtige schalen. Het hout van levensbomen is licht en

aromatisch. Het is goed bestand tegen rotting. Het hout wordt gebruikt voor vele doeleinden en is ook

in Nederland zeer populair.

thua

- Lindebomen. De Hollandse of Gewone Linde is een hybride tussen de zomer– en winterlinde. Hij

bereikt een grote hoogte en leeft lang. Zijn wortels dringen overal door, vormt veel opslag rond de

stamvoet en is gevoelig voor luisaantasting. Hij vertoont geen herfstkleuren. (Hollandse) Linde: liefde en

trouw. Lindebomen worden soms aangeplant als gedenkboom bij geboorte of jubileum. Bij het planten

krijgt dan de boom de naam van de geëerde persoon bv. Wilhelmina boom. Anno.***. Lei linde worden

vaak aangeplant op de zuidzijde van gebouwen als zonnescherm. Ook zou de boom een goede

bliksemafleider zijn voor o.a. Woningen. Liesje leerde Lotje lopen langs de lange lindelaan, enz. enz. Ook

werden onder lindebomen belangrijke vergaderingen gehouden. We kenden ook gerechtsbomen die

dienden als rechtbank waar vonnissen werden uitgesproken. Als je de lindeboom beschadigen of er

tegen plaste zag men dat een misdaad. Door het strooien van linde-as op een akker, kon men onkruid of

schadelijke insecten, die daar door toverij waren terecht gekomen, verdrijven.

Bij huisnr 24 staat een Walnoot betekent nieuw leven. Tussen een halve walnoot en een mensenhoofd

bestaat een typische overeenkomst. De harde bolster is de schedel, de dunne huid het vlies en het

gelobde witte vlees de hersenen. Gezegdes: Er moeten harde noten worden gekraakt. Het hele verhaal

in een notendop. De walnoot geeft een sterke geur af en wordt daarom nauwelijks door insecten

bezocht. Dat verklaard waarom notenbomen vaak bij boerderijen en woningen staan. Ze houden

muggen en vliegen op afstand, daarom hing men een notenblad aan een kinderwieg.

Op St. Jan 24 juni om 12 uur s nachts gingen vrouwen naar de notenboom en plukte er een blad af. Dit

legde zij in de linkerschoen, zodat zij in komend jaar verzekerd waren van de liefde en trouw van hun

echtgenoot. Een tak met bladeren van de walnoot is een bestandsdeel van de st.Janstros die in Oerle

boven of naast de voordeur wordt gehangen.

in de tuin en op de hoek een grote

- Plataan. Het blad verkleurt geel oranje in de herfst. De vorm van het blad kan sterk variëren zelfs aan

eenzelfde boom met diepere lobben en meer tanden of verschillende grootte. De schors is zeer

kenmerkend, loslatend in schilfers waarbij lichtere onderlagen zichtbaar vrijkomen, zodat een gevlekt

geheel ontstaat.

Links om de school, in de voormalige kloostertuin, staat een

- Rode beuk. Vroeger werd bij een boerderij een rode beuk gepland zodat iedereen kon zien dat de

boerderij was afbetaald. De beuk is een stevig ingeburgerde en talrijk aangeplante boom in de westerse

cultuurlandschappen. Sinds de 19e eeuw worden er heel wat cultivars van de beuk gekweekt.

De z.g. bloedbeuken met bruine bladeren stonden bij de volkeren in een hoog aanzien. Schedels en

huiden van geslachte dieren werden aan de offerbomen opgehangen.

Bij de Kelten overgoot men de stam met bloed opdat de boom niet zou sterven.

en

- 4 Beuken. De koningin van het bos. Als krachtterm zeggen we wel eens: we gooien de beuk er in: als

we eens flink moeten aanpakken. Een stukje beukenhout bij je dragen zou geluk brengen. Water uit een

holle boom drinken zou schurft en andere huidziekten genezen ook bij dieren. Veel beukennoten

betekent een lange en strenge winter. De Beuk is een inheemse soort, vaak aangeplant voor

houtproduktie. De eetbare vruchten leveren olie die in bepaalde soorten margarine verwerkt wordt. De

driehoekige nootjes rijpen in augustus/ september.

Beuken en paardenkastanjes

en

- 2 Paardenkastanjes. De paardenkastanje wordt vaak in parken en lanen aangeplant als schaduwboom.

De rode bloemen ontluiken in mei in trossen. Bij het splijten in oktober komen er 2-3 bruine noten vrij.

De bladeren zijn donkergroen en vaak gerimpeld met 5, soms 7 bijna zittende blaadjes. De (rode)

paardenkastanje werd vaak voor medicijn voor paarden gebruikt vandaar zijn Nederlandse naam.

We lopen door tot huisnr 52. Voor dit huis met klokgevel, voorheen een melkfabriekje, staat een

Hollandse Linde en 4 geknotte

- Wilgen. De Wilg (Salix is de klassieke naam) is een wijdverspreid geslacht van 300 soorten en veel

hybriden, voornamelijk struikachtig. Bij de meesten zijn de bladeren afwisselend geplaatst, slank en met

lange punt. Wilg: water. De wilg wordt al eeuwenlang gebruikt voor erfafscheiding de zg. wilgentuyn.

Een houten vlechtwerk van wilgen bestond uit in de grond geplante staken waartussen lang

wilgenrijshout werd gevlochten. Volgens oud volksgeloof zouden er heksen en spoken op wilgen wonen.

De koningin van de heksen voert een wilgentwijg als scepter en als haar onderdanen de toverwijven, de

morgendauw met rode wilgenroede wegstreken, ontstond nachtvorst die de bloesem vernietigde.

Aan de rechterkant, Paleisstraat 2,staat een 30 jaar oude schijncypres met de mooie naam

- Californische cipres (Chamaecyparis lawsoniana (wisselii) is een boom uit de cipresfamilie

(Cupressaceae). De plant wordt ook wel lawsoncipres genoemd. De soort komt oorspronkelijk uit

westelijk Noord-Amerika (Californië, Oregon). In Noord- en Midden-Europa wordt de boom veel

aangeplant als beschutting en als sierboom. Gekweekte varianten zijn veel in parken, tuinen en op

kerkhoven te zien. In Amerika kan de boom wel 60 m hoog worden, in Europa is 40 m het maximum.

Californische cipres

We lopen deze straat in, zien bij huisnr 5 een rode beuk en een

- Magnolia (Nederlandse naam beverboom) is in West-Europa niet inheems en is bij ons het bekendst

vanwege de rijk bloeiende soorten en kruisingen die in veel tuinen en parken zijn aangeplant. Magnolia's

worden al heel lang gekweekt. In China, waar Magnolia's van nature voorkomen, is Magnolia denudata

al sinds de T'ang dynastie (618-907) of eerder in cultuur als sierplant bij tempels, en verder is bekend dat

er ook altijd exemplaren voor de keizerlijke tuinen werden gekweekt. Van deze soort werden

geselecteerde (vooral witte) vormen geënt op een onderstam van de kleinere Magnolia liliiflora,

waardoor ze minder hard groeiden

bij huisnr 21 een drietal

- Papierberken. De ondoorlaatbare bast van deze berk, met zuiver witte maar doffe schors en

opvallende grijze lenticellen (horizontale streepjes) werd door indianen gebruikt voor de constructie van

kano’s. Een decoratieve boom waarvan de schors afschilfert in dunne papierachtige vellen.

papierberken

Tegenover staat een

- Treurberk. Berk: De boom der wijsheid. Van berkensap wordt het beroemde haarwater gewonnen. Er

werd verteld dat Jezus met berkentakken werd gegeseld, en sindsdien laat de berk uit schaamte zijn

takken hangen. In de takken komen vaak vergroeiingen voor die heksenbezems worden genoemd. Dit

zou komen omdat de berk geliefd was bij heksen en witte wieven die ‘s nachts uitvlogen op hun

heksenbezems en soms er een verloren.

Aan het einde van de Paleisstraat, hoek Heikantsebaan, zien we een

- Fijnspar (Piceaabies) Komt voor in bossen, tuinen en huiskamers (als kerstboom). Hij kan 200-250 jaar

oud worden en groeit de laatste 50 jaar nauwelijks meer. Het hout is wit en wordt gebruikt voor

keukentafels, schrijnwerk en pulp (voor papierfabricage). Langzaam gegroeid hout uit de bergen dient

als resonantiehout voor bijv. violen. Spar: Geboorteboom, kerstboom. We zingen met kerst oh,

dennenboom oh, dennenboom wat zijn je takken wonderschoon. We gaan er geheel aan voorbij dat we

een spar toezingen. Pas halverwege de 19de

eeuw verscheen de eerste kerstboom in Nederland. In 1844

prijkte de eerste kerstboom in een Amsterdamse winkel. Op het platteland plant men wel een spar op

een nieuwbouwhuis als het hoogste punt is bereikt, de eigenaar moet dan trakteren.

fijnspar

We gaan rechtsaf. Aan beide kanten van deze straat staan

- Ruwe berken (Betula pendula, synoniem: Betula verucosa) is een boom uit de berkenfamilie

(Betulaceae) die van nature voorkomt in de Benelux. De soort wordt ook wel 'zilverberk' genoemd. De

ruwe berk en de zachte berk (Betula pubescens) zijn spontaan met elkaar gaan hybridekruisen, hierdoor

is het moeilijk om zuivere soorten te vinden. De ruwe berk komt het meeste voor en is in West-Europa

te vinden. De boom wordt tot 20 m hoog. De oudere stambasis vertoont over het algemeen barsten. De

twijgen zijn meestal overhangend. De bladeren worden 3-7 cm lang, eirond tot ruitvormig, spits en kaal.

De katjes worden 2-4 cm lang. De berk kan alleen in de herfst of winter gesnoeid worden, omdat hij in

de bloei zeer sterke sapstromingen heeft.

en

- Inlandse (zomer) Eiken: de koning van het bos. De eik was ook een boom waar onder recht en

dingbanken werden ingericht. Het woord plank werd vroeger alleen voor eikenhout gebruikt. Was dit

van bv. naaldhout dan noemde men dat een deel. In veel plaatsnamen komt de naam eik voor bv.

Bergeijk, Maaseik. Een mooie uitdrukking is:zij zijn onder de eikenboom getrouwd: als aanduiding dat het

huwelijk niet in een kerk of gemeentehuis heeft plaatsgevonden. Van een grote leugenaar zei men

wel;hij liegt door een eikenplank heen. Er zijn ook bedevaartsplaatsen waarin Maria in verschenen zou

zijn in een eikenboom, H. Eik Oirschot en Meerveldhoven. De Zomereik, stoer en sterk, komt over een

groot deel van Europa voor. Groeit het best op kleigrond maar gedijt ook op niet al te arme zandgrond.

Het bijna ongesteelde blad, (de eikel is gesteeld) wordt spoedig aangevreten door insecten en getooid

met gallen. Dit geeft geen merkbare schade aan deze langlevende boom.

Inlandse eiken

Halverwege deze laan is een nieuw stukje natuur aangelegd.

Op de Nationale Boomfeestdag in 2010 zijn hier Eiken en Ruwe Berken geplant.

Links een fraaie wal. Bij de Vilderstraat gaan we rechtsaf. Voor de boerderij staan

- Lei-linden De linde wordt veel gebruikt als leiboom, dan wordt hij wel lei-linde genoemd. Takken

worden hierbij horizontaal gebogen en aan een frame vastgemaakt. In volgende jaren worden de

scheuten op de stam en scheuten die de verkeerde kant op groeien gesnoeid. Op die manier ontstaat

een dicht bladerscherm dat met name in de zomer verkoeling in huis biedt. Lindes worden veelvuldig

aangeplant als herdenkingsboom. Zo heeft Staatsbosbeheer de Nederlandse gemeenten een

'koningslinde' aangeboden ter gelegenheid van de geboorte van prinses Amalia. In 260 van de 480

gemeenten van Nederland is deze op de Nationale Boomfeestdag geplant. Voordat de raffinage van

suiker zijn intrede deed was de linde belangrijk omdat de lindebloei veel honing produceert. Van de

bloemen van de linde kan kruidenthee gemaakt worden, ook wel tilleul genaamd, de Franse naam voor

linde (afgeleid van de geslachtsnaam 'Tilia').

en rechts zien we Berken. We lopen door tot huisnr 4a. Hier zijn

- (grote) Schietwilgen omgezaagd, maar schieten ook weer uit. De Schietwilg is een inheemse soort.

Groeit in het wild langs waterkanten. In België en Nederland vooral als gewone boom, als knotwilg en als

struik in grienden. Tot 25 m hoogte. Katjes ontluikend tegen eind april en in mei. De bladeren zijn

lichtgroen in het begin, later donkergroen met witte zijde-achtige haren aan de bovenkant en dik wit

dons aan de onderkant, waardoor de boom een bleek, grijsachtig wit uiterlijk krijgt. Schietwilgen kunnen

worden geknot. In een vlak en open landschap is dit soms noodzakelijk om te voorkomen dat de bomen

door een najaarsstorm worden geveld.

Lopend naar de oudste boerderij van Veldhoven die nu wordt opgeknapt staat rechts een

- Vlier. Deze bladverliezende struik of kleine boom groeit wild in bossen en ruderale terreinen. Vaak

beschouwd als onkruid. De vruchten rijpend in aug- sept zijn rijk aan vitamine C en worden gebruikt voor

het maken van wijn. Vrijwel alle delen van de plant zijn wel eens als geneesmiddel gebruikt. Vlier:

Onverwoestbaar. De vlier is een echte cultuurvolger, waar mensen wonen groeien vlieren. Vliegen

houden niet van de geur van de vlier. Om die reden maakten voerlieden vroeger kransen van vlier voor

paardenhoofden met als doel de vliegen te weren. Christenen moesten niets hebben van de verering

van vlier. Volgens een vers uit de veertiende eeuw hing Judas na zijn verraad zich op aan een vlier. Op

oude vlieren groeit soms een zwam die judasoor wordt genoemd.

Bij de boerderij staan oude Paardenkastanjes, Lindebomen en Zomereiken.

Links aanhouden. Lopend langs een mooie

- Beukenheg. Beuken worden veel in hagen geplant. Jonge beuken behouden hun afgestorven blad tot

eind april wanneer het nieuwe blad uitloopt. Daarom zijn ze bijzonder geschikt voor een dichte, hoge

haag.

zien we aan het eind hiervan een

- Krulwilg Salix matsudana of krulwilg - ook bekend als Chinese wilg - werd genoemd naar de Japanse

botanicus Sadahisa Matsudo. De soort staat erom bekend zich zeer gemakkelijk te laten stekken. Het

volstaat een tak van 1-3 cm in diameter tussen november en april - wanneer het blad van de boom is - in

voldoende water te steken om wortelgroei te verkrijgen. Ook later heeft de boom, die zeer groot en

breed uitgroeit, veel water nodig. De takken zijn populair voor het versieren van bloemstukken.

De straat is verder met eiken en appelbomen aangeplant

- Appelbomen. Appel: onsterfelijkheid en eeuwige jeugd.

Een appel voor de dorst. Voor een appel en een ei. Door een zure appel heen bijten.

St. Odulpus een heilige die in Best geboren is wordt afgebeeld met een appel en een boek. Zijn

gedenkdag is 12 juni. Sinds de jaren “ 80 is er een officiële appel dag : 21 oktober. Met het doel om te

stimuleren dat er weer oude appelrassen worden aangeplant.

We lopen door tot Hoeve Sandwijn, de naam van het huis is een samen voegsel van de namen van de

bouwers ( de heer Sanders en mevr. Wijnen 1928). Hier staan 2 Linden.

Bij het fietspad gaan we rechtsaf. In dit park tref je

- Populier. Populier: een doorzetter. Gezegde: popelen van ongeduld.

De snel groeiende populier werd te hulp geroepen door meisjes die hun haar snel lang

wilden laten groeien. Ze boorde daartoe een gaatje in de stam waar zij wat haren van zichzelf

in staken. Bij de geboorte van een dochter was het de gewoonte populieren te planten. Men verzorgde

ze tot de dochter ging trouwen, velde ze dan waarbij de opbrengst diende al huwelijksgeschenk. Van het

niet splinterende populierenhout worden o.a. klompen lucifers en speelgoed gemaakt.

- Esdoorn. De esdoorn is een inheemse boom. Esdoorns komen voor in de gematigde streken van het

noordelijk halfrond. Enkele soorten komen voor in Zuidoost-Azië en Indonesië. Er zijn zo'n 120

verschillende soorten. De gevleugelde vrucht is voorzien van een grote vleugel en wordt soms

'helikoptertje' genoemd. Er zitten twee vruchten aan één steeltje, zodat de vleugels tegenover elkaar

staan en zo een goede verspreiding door de wind geven. Het hout van esdoorns wordt ook veel gebruikt

voor meubels.

- Es symbool van onsterfelijkheid.

Veel plaatsnamen zijn naar de es vernoemd bijv. Esbeek, Escharen, Esch.

Daar waar eiken essen en meidoorns groeien, kan men elfjes kabouters en feeën aantreffen. De voor de

eerste geknipte nagels van een baby begroef men vroeger onder een es, in de hoop dat hij later goed

kon zingen.

Het blad van een es gebruikte men vroeger ook voor het verwijderen van wratten.

Men legde een essenblad op de wrat en sprak de woorden, es, es, ik bid u, koop deze wratten van mij.

- Haagbeuk. De haagbeuk kan uitstekend gesnoeid worden en is daardoor zeer geschikt als haagplant.

Ook de beuk (Fagus sylvaticus) wordt als haag gebruikt, wat door de Nederlandse naamgeving zeer

verwarrend is. Een beukenhaag is iets anders dan een haagbeukenhaag. De haagbeuk kan veel beter

tegen wisselende waterstanden i.t.t. de beuk. Op de klei is daarom de haagbeuk al gauw een betere

keuze. Waar een gesnoeide beuk 's winters de dode, bruine bladeren laat hangen, is de haagbeuk min of

meer kaal. De haagbeuk loopt echter fraai en weken eerder uit dan de beuk.

Het hout is bijzonder splijtvast. Het wordt gebruikt voor hakblokken, heien en stampers in een

oliemolen, gereedschap en als imitatie-ebben voor piano's. Het hout is hard en taai. Het heeft een fijne

nerf maar werkt veel.

haagbeuken

Hulst, Moeraseiken en

- Spaanse Aak. Dit is een esdoornsoort Let op bladvorm en stand van de twee vruchten t.o.v elkaar.

Bij het kruispunt van fietspaden staan links een 3-tal Lindebomen. Verderop bij de banken staan

Zomereiken. Aan het eind van het park gaan we rechtsaf, Nieuwe Kerkstraat in. In deze straat staan

oude

- Amerikaanse Eiken. Deze bladverliezende boom is de beste groeier van de uit Noord-Amerika

geïmporteerde eiken. Jonge bomen kunnen wel 2,5 m per jaar groeien. Het hout is wel hard maar niet

duurzaam en wordt hoofdzakelijk voor brandhout gebruikt. De bast, rijk aan tanine, kan gebruikt

worden bij het looien van leer. De eikels 1,8 cm lang rijpen in 2 jaar en vallen in oktober af. De bladeren,

10-22,5 cm lang, fraai heldergeel gedurende de eerste 3 weken, dan groen en in de herfst dieprood tot

bruin. In Nederland is deze boom zeer veel aangeplant in parken en bossen waar hij plaatselijk zelfs

schadelijk dreigt te worden door andere soorten weg te concurreren.

en zijn jonge Zomereiken aangeplant. Bij huisnr 50 zien we

- Knot-Linde. De linde wordt veel gebruikt als leiboom, dan wordt hij wel leil-inde genoemd. Ook

knotlindes voor het beschaduwen van vee, markten of terrassen komen voor. Lindes worden veelvuldig

aangeplant als herdenkingsboom.

knotlinde

We lopen door, steken de Platanenlaan over en gaan rechtsaf Clementinelaan in. Hier staan een hele rij

- Berken. De berk is een sierlijke en elegante boom met opgaande of hangende takken, prachtig in het

voorjaar met haar lange, hangende katjes, het lichtgroene blad en de meestal witte bast. Een

vriendelijke boom ook, symbool van fijnheid en bekoorlijkheid. Zij wordt ook wel 'de Vrouwe van het

woud' genoemd of 'de witte Vrouwe met de groene sluier'. In de Scandinavische landen vereert men de

berk als boom van het licht, de nieuwe lente.

Voor de Germanen was de berk de boom der wijsheid. Zij kenden aan bladeren, twijgen en sap magische

en geneeskrachtige eigenschappen toe. Zij geloofden dat berken de aardse behuizing vormden van de

godin Freya. Bij de Kelten is de berk gewijd aan Bergha of Brigit, godin van het onderricht in de

dichtkunst, waarzeggen, geneeskunst en smeedwerk

In het plantsoen zien we 5 prachtige

- Reuzenzilversparren. De Reuzenzilverspar wordt in het algemeen gebruikt als bosboom vanwege zijn

snelle groei en ongevoeligheid voor mindere bodemomstandigheden. Kan 16m hoogte bereiken in 20

jaar tijd. In zijn natuurlijke milieu soms tot 90 m hoogte. De kegels zijn 7-8 cm lang, mooi helder groen

en bij rijpheid, in oktober, donkerbruin. De naalden, bij wrijven, sterk ruikend naar mandarijnen hebben

2 witte banden aan de onderkant.

Reuze zilversparren

Naast de reuzenzilversparren staan hier 2 Thuja’s. Bij huisnr 28 staat een

- Lariks. Het loof verkleurt tot goudgeel en valt af in nov. Dit is bij ons de enige naaldboom die zijn blad

verliest. De schors is grijs of roze-achtig met verticale barsten of schubben. De mannelijke bloemen

kleuren eind maart en begin april geel als het stuifmeel vrijkomt. De vrouwelijke bloemen zijn bleek of

bijna wit.

Aan het eind gaan we rechtsaf, St.Janstraat in. Bij huisnr 45a staat een

- Slangeden of Apenboom. De slangenden of apenboom (Araucaria araucana) is een conifeer die van

nature groeit in het Zuiden van Chili en het zuid-westen van Argentinië. Het is een altijdgroene boom die

tot 40 m hoog kan worden en een stamomtrek van 1,5 m kan bereiken. De boom wordt ook wel

apetreiter, apenpuzzel, kandelaarden of apeverdriet genoemd. Door de symmetrische, opvallende

takken is deze boom in de 20e eeuw een echte modeboom geworden en is veel aangeplant (tot in de

jaren zeventig). Overal kan men wel ergens in een voortuin een apenboom zien.

Slangeden of apenboom

In deze straat worden de Amerikaanse Eiken door Inlandse eiken vervangen. Links, voor het witte

gebouw staat een

- Iep. Bladvorm (scheve voet) en de stand van de knoppen (in twee rijen langs de tak) duiden daarop.

Deze soort gaat in Nederland hard achteruit als gevolg van de iepeziekte. Hoogte tot 35m. Bloemen

ontluikend tegen eind maart, vruchten ±1,8 cm lang. Bladeren breed, met donkergroene ruwe

bovenkant en een blekere onderkant met ruwe haren op de nerven. Schors donkergrijs of afschilferend.

We gaan links, ’t Stoom in. Voor huisnr 8 links staat een Zomereik op de hoek. Links aanhouden en einde

rechtsaf. Hier staan weer Paardenkastanjes, en zomereiken. Lopen door weer naar de kerk.

Einde route. Totale afstand Oerle 4 km

Voet paardenkastanje met uitloop