Talent werkt!Amsterdamse jongeren vertellen hun verhaal.

Talent werkt!U leest hier het verhaal van unieke Amsterdamse jongeren. Zij

staan model voor alle jongeren uit de stad die op zoek zijn naar

een geschikte opleiding of baan. De jongeren die hier hun verhaal

vertellen, is het gelukt om een plek te vinden. Met hulp, maar

ook door hun eigen doorzettingsvermogen, kwamen zij terecht

op een plek die bij hen past. We hopen dat deze verhalen voor

andere jongeren een inspiratiebron zullen zijn. Niet opgeven, dat

is de boodschap. Wij geven onze jongeren mee: kom in actie en

durf wanneer nodig ook om hulp te vragen. Er is veel meer moge-

lijk dan je denkt. Te veel jongeren in deze stad staan nog aan de

kant. Dat moet en kan anders. Jongeren verdienen een plek in de

samenleving die hen laat zien dat zij het waard zijn. Voor bijna alle

jongeren betekent dit dat zij naar school gaan of aan het werk zijn.

Samen met het onderwijs, de stadsdelen, maatschappelijke part-

ners, bedrijven uit de regio en de jongeren zelf, gaan we als stad

de uitdaging aan. De inzet: meer jongeren aan het werk, meer

kansen voor jongeren op de arbeidsmarkt.

Stadsbreed zijn er heel uitlopende trajecten die jongeren een

steuntje in de rug geven. Zij bieden hulp bij die lastige zoektocht,

bij het vinden van de juiste plek in de samenleving. Of ze nu een

eigen bedrijf willen beginnen, een leertraject willen volgen, een

opleiding willen afmaken of een baan zoeken. Deze jongeren

kunnen bij ons terecht. Ook jongeren met een arbeidsbeperking

kunnen rekenen op hulp. Amsterdam maakt zich ook voor deze

groep jongeren sterk. Binnen de gemeente Amsterdam gaat het

om bijna 140 banen voor jongeren met een arbeidsbeperking.

Het afgelopen anderhalf jaar zijn al 30 jongeren met een beper-

king aan een baan geholpen. Ook veel grote bedrijven in de regio

maken inmiddels plaats voor deze bijzondere doelgroep. Ook u

verhaal leest u hier terug.

We wensen u veel inspiratie toe.

Simone Kukenheim, wethouder Onderwijs

Pieter Litjens, wethouder Personeel & Organisatie

Kajsa Ollongren, wethouder Economie

Arjan Vliegenthart, wethouder Werk, Participatie en Inkomen

Guiovanni 24 jaar, Jong & Baas, eigen ondernemer

Trenchart Tattoos “Ik heb altijd al rondgelopen met het

idee om iets voor mijzelf te beginnen”, vertelt Guiovan-

ni. “In mijn opleiding mbo Grafische Vormgeving miste

ik ruimte voor eigen visie en creativiteit.” Dit gemis bleef tijdens zijn

afstudeerstage bij een reclamebureau. Daar merkte hij dat deze wereld

niet zo bij hem past. “In de creatieve wereld lijkt veel gebaseerd te zijn op

vriendjespolitiek. Daar wil ik niet aan meewerken. Ik sta voor motivatie,

passie en talent.”

Als hij even zonder werk zit, komt het traject Jong & Baas van de ge-

meente Amsterdam op zijn pad. Hij twijfelt geen moment. Het is een

initiatief dat jonge Amsterdammers ondersteunt bij het starten van een

eigen onderneming. “Ik heb toen de stap genomen om mijn plan om te

zetten in iets tastbaars.” Dit voorjaar opent hij zijn tattooshop TrenchArt

in Amsterdam Noord. “Zes jaar geleden begon mijn broer met tatoeëren,

drie jaar later volgde ik. Ik teken en schilder al van jongs af aan en droom-

de van een kunstenaarsbestaan”. De net geopende shop is pas het begin

– nu is the sky the limit. “Ik wil een platform creëren voor gemotiveerde

mensen met talent die niet gezien worden, maar wel iets unieks doen

met hun passie.”

Toch heeft hij geen spijt van zijn studie. Hij heeft het gevoel dat nu alle

puzzelstukjes op hun plaats vallen. “Zo ontmoette ik tijdens mijn opleiding

en het traject twee jongens die nu goede vrienden zijn – én collega’s.”

Guiovanni wil meer van zulke gemotiveerde creatievelingen om zich

heen verzamelen en de krachten bundelen. “Creatievelingen ontbreekt

het vaak aan businesswijsheid, ook daar wil ik graag in ondersteunen.”

TrenchArt moet een plek worden waar verschillende vormen van

kunst samenkomen, met een leger aan artiesten. “We gaan voor een

artrevolution.”

“Ik sta voor passie,

motivatie en talent.”

“Dankzij zijn doorzettingsvermogen en focus heeft hij zijn mooie en zeer duidelijke ondernemersplan gerealiseerd. “

Hilbrand (coach Jong & Baas traject)

Iris 24 jaar, financieel administratief medewerkster, stadsdeel Noord.

“Ik werk hier nu een paar maanden”, begint Iris haar verhaal. “Veel

dingen zijn nog nieuw. Ik heb net gehoord, dat mijn contract met

ingang van september voor een half jaar verlengd wordt.” Iris is daar

erg blij mee.

Voor Iris is er aan de baan bij stadsdeel Noord veel vooraf gegaan. “Ik

ben ooit begonnen aan een opleiding tot apothekersassistente. Die

“Thuis op de bank? Nee hoor. Ik heb

liever iets om handen.”

opleiding was best pittig. Toen moest ik stage lopen. Daar ging het niet

helemaal goed. Ik stopte met de opleiding.” Uiteindelijk gaat ze verder

met een opleiding op mbo4-niveau, in de financiële richting. Ook voor

deze opleiding moet ze stage lopen. In 2012 haalt ze haar diploma.

Na haar opleiding begint de zoektocht naar vast werk. “Af en toe had ik

baantjes. Ik had tussendoor ook een paar financiële banen, vaak niet be-

taald. En ik zat ook geregeld thuis op de bank. Daar werd ik niet blij van.

Daarom heb ik ook een tijd vrijwilligerswerk gedaan. Onder meer bij een

vogelopvangcentrum bij mij in de buurt. Ik vond het belangrijk om iets om

handen te hebben. Maar tevreden was ik niet met al die onzekerheid.”

Iris schrijft zich in bij uitzendbureau Autitalent. Binnen twee weken voert

ze vijf sollicitatiegesprekken bij de gemeente Amsterdam, en wordt ze

aangenomen op de financiële afdeling van stadsdeel Noord. “Een pretti-

ge en rustige sfeer, dat past goed bij mij. De collega’s zijn leuk, ik voel me

welkom, er is genoeg ruimte voor grapjes.

Voor nu ben ik erg tevreden, al werk ik hier wel onder mijn niveau.” Iris

kijkt het nog even aan. Alles is nog best nieuw. Maar voor de toekomst

durft ze al wel voorzichtig aan aanvullende parttime opleidingen te

denken.

“Iris is een fijne, leergierige collega waar we als team op kunnen bouwen en vertrouwen.”

Linda (leidinggevende)

Lazaro 23 jaar, Art Deli, keukenmedewerker “Je moet

verantwoordelijkheid nemen voor jezelf. Voor mij is werk:

werken aan je toekomst”, zegt Lazaro. Op 13-jarige leeftijd

komt hij vanuit Cuba naar Nederland. De eerste twee jaar leert

hij intensief Nederlands. Daarna volgt hij verschillende mbo-opleidingen

– hij switcht verschillende malen van richting. Techniek, detailhandel,

beveiliging. Zijn laatste studie beëindigt hij vroegtijdig , omdat hij

onverwacht vader wordt. “Ik wilde toen heel erg graag werken. Niet

alleen voor mezelf, maar ook voor mijn kindje.”

Ondanks deze extra motivatie heeft Lazaro lange tijd moeten solliciteren.

Niets lijkt te passen bij zijn situatie, het merendeel van de vacatures zijn

op oproepbasis. “Het maakt mij niet eens zoveel uit wat voor werk ik

moet doen. Ik wilde gewoon heel graag aan de slag, maar wel met de no-

dige zekerheid. Al is het maar voor een jaar.” Gelukkig blijft hij zelf actief

doorzoeken en stuit hij – met hulp van de gemeente – op een vacature bij

een pas geopende lunchroom. Hier werkt hij inmiddels vijf maanden.

“Het voelt rustig, die zekerheid. Nu ik werk heb, kan ik verder kijken. De

volgende stap is dat ik op mijzelf wil gaan wonen.” Aanvankelijk wordt

Lazaro aangenomen als afwasser, maar eenmaal aan het werk krijgt hij

steeds meer taken. “Dat komt door mijn gemotiveerde houding. Ik doe

wat ik kan en soms nog een beetje meer.” Kieskeurig qua werk is hij niet,

maar als Lazaro tóch iets zou mogen kiezen, werkt hij het liefst in een

winkel met schoenen. Hij is dol op schoenen – en op het helpen van men-

sen. “Rijk word ik er niet van, maar het geeft mij wel een rijk gevoel om

anderen te kunnen helpen waar ik kan.”

“Ik doe wat ik kan en meestal nog een beetje meer. Dan gaan er nieuwe deuren voor je

open.”

“Hij is enthousiast, ontwapenend en vol humor. Hij heeft een gigantische wil om te slagen.”

Gregory (jobhunter)

Suzanne 24 jaar, Jong & Baas, eigen ondernemer Gusto

Moda “Zoveel mogelijk zelf doen, dat is mijn kracht”,

zegt Suzanne. Deze kracht zet zij in april 2015 om in iets

concreets: een eigen bedrijfje. Vijf jaar geleden komt zij

vanuit Den Haag naar Amsterdam om Media Marketing Publishing aan de

HvA te studeren. Tijdens haar studie heeft Suzanne verschillende baantjes

op marketing- en salesgebied. Een diploma op zak en een leerzame

werkstage bij een app-ontwikkelaar verder, gaat ze solliciteren naar een

echte baan. “Het was erg lastig een baan in online marketing te vinden.

Die dip in de arbeidsmarkt heeft mij er toe gezet om werk te maken van

mijn idee. Ik wil laten zien waar ik goed in ben.”

Suzanne heeft dit kunnen doen met hulp van het Jong & Baas traject.

Nu is er GustoModa, een webshop voor de vrouw, waar ieder product

naar persoonlijke wens kan worden gemaakt. “Ik focus me hierbij op de

zakenvrouw. Mijn concept is innovatief en duurzaam. Er wordt pas iets

gemaakt als iemand het bestelt. Geen onnodige verspilling van materia-

len.” Onlangs is zij zelfs genomineerd voor de Innovation Awards. Dankzij

crowdfunding kan Suzanne de site opzetten en een lanceringsfeestje

organiseren. “Je blijft niet voor altijd een start-up, mensen willen bewe-

ging zien.” Hiernaast gaat Suzanne voorlopig nog parttime werken - terug

de sales in - om te kunnen investeren en groeien. “Werk betekent voor

mij een baan creëren die ik de rest van mijn leven wil doen.” Afgelopen

jaar leerde zij dat je nooit helemaal kunt plannen hoe de uitwerking van

een idee verloopt. “Ik leer overal van, ook van tegenslagen”. Inmiddels

werkt zij al samen met 18 verschillende merken, waaronder één internati-

onal merk. ”Het zou mooi zijn om in de toekomst buiten de Nederlandse

grenzen te kunnen uitbreiden.”

“Werk betekent voor mij een

baan creëren die ik de rest van mijn leven wil

doen.”“Suzanne lijkt onvermoeibaar. Een ambitieuze, gedreven, energieke dame met passie voor het ondernemen. Zij laat zich niet ontmoedigen.”

Monique (begeleider Jong & Baas traject)

Bryan 19 jaar, stedelijk groen en natuurbeheer in het Amster-

damse Bos. Bryan werkt bijna twee jaar in het Amsterdamse

Bos, in een schakelbaan. Zijn vakgebied is stedelijk groen en

natuurbeheer. “Ik ben trots op het Bos en op mijn werk. De

ruimte die er is en de variatie van het landschap vind ik mooi. Overal is het

anders en alles verandert mee met de seizoenen.”

Zo werkt hij bijvoorbeeld in het Bloesempark, met niet alleen fraaie

bloesem maar ook met wildgroei vooral. Hij voert er takken en maaisel

af, stevig werk. Bryan is helemaal geen prater, wel iemand die graag met

anderen werkt en lol maakt met zijn collega’s. En hij wil graag veel leren.

Naast een VCA certificaat - veiligheid op het werk -, behaalde Bryan ook

het certificaat voor de aanleg van kleine waterpartijen. Zoals het aanleg-

gen van kleine damwanden. “Bij het Amsterdamse Bos kun je veel leren.

Bryan is geboren in Los Angeles en kwam - toen hij een half jaar oud was

- naar Nederland. Samen met zijn ouders woont hij vlakbij Westerpark,

dichtbij groen. Zijn vader is Braziliaans, daar spreekt hij Engels mee. Zijn

moeder is Nederlandse.

Bryan is op zijn plek in het Bos. “Ik heb geen behoefte om te reizen. Ik

ben een Amsterdammer en er is genoeg groen hier.”

Deze zomer heeft Bryan zijn Trekkercertificaat behaald. Niet zomaar een

papiertje. Nu mag hij op de tractor bijvoorbeeld rijden , ook op de open-

bare weg. En ook als je met de ‘Gator’ door het Bos rijdt, en dat gebeurt

nogal eens, moet je het certificaat hebben.. Hij vond het ook erg leuk

dat wethouder Vliegenthart dit bijzondere document kwam over-

handigen. Ook zijn begeleider was trots: ”Dit Trekkercertificaat is

met gezamenlijke inspanning voor elkaar gekregen.”

“Geen woorden maar

daden.”

“Er is een gestadige ontwikkeling zichtbaar, ieder in zijn eigen tempo.”Herman Oskam (werkbegeleider)

Elisa vrijwilligster kinderopvang “Anderen noemen mij een

doorzetter”, begint Elisa bescheiden. “Maar ik ben nog niet

waar ik wezen wil.” Na haar vmbo begint zij enthousiast

aan een opleiding spw. Op haar 16e wordt zij moeder, maar

ze gaat door. “Dat was niet gemakkelijk. Na twee jaar ging ik naar een

lager niveau. Daarna pakte ik de draad weer wat serieuzer op. ” Vijf jaar

verder besluit zij met de komst van haar tweede kindje te stoppen met

school, zonder diploma. “Dat is nu drie jaar geleden. Sindsdien ben ik

fulltime moeder”. Werken deed zij voor zij moeder werd, wel eens in een

supermarkt of in de kinderopvang - tijdens vakanties. “Daar ligt mijn hart.

Met kinderen werken. Maar daar heb je tegenwoordig echt een papiertje

voor nodig”.

Drie lange jaren volgden, t geen vrolijke tijd. Elisa voelt zich geïsoleerd

en raakt in een lichte depressie. “Ik ben gaan praten met iemand. Dat

heeft geholpen. Ik heb vooral geleerd minder streng voor mijzelf te zijn”.

Zelfreflectie is iets wat van nature al in Elisa zit. Tijdens haar opleiding

heeft ze dit verder leren toepassen. “Ik had dan misschien wel geen baan,

maar ik heb wel aan mijzelf gewerkt.” Eigenlijk heeft zij nooit echt stil

gezeten, ze is altijd wel in de weer met iets. “Zo vind ik het heel leuk om

te koken en voor gezelligheid te zorgen”. Op dit moment is Elisa drie

dagen per week vrijwilliger bij een organisatie voor kinderopvang. Het

liefst zou ze in de nabije toekomst in de kraamzorg gaan werken. Daar wil

zij binnenkort graag een interne opleiding voor gaan volgen. “Ik voel mij

nuttig nu ik weer bezig ben. Maar ik vind dat ik meer kan. Dat wil ik graag

laten zien”.

“Toen ik werkloos

werd, heb ik heel erg

aan mijzelf

gewerkt.”

“Elisa neemt ons ontzettend veel werk uit handen, is altijd enthousiast en leert snel”Petra (leidster kinderdagverblijf Het Groeiland)

Cherrety 24 jaar, medewerkster Food & Beverage, Good

Hotel Amsterdam. Cherrety is een geboren en getogen

Amsterdamse. Ze woont in Amsterdam West. Ze heeft

ooit een tijdje in Leiden gewoond. Daar doet ze vmbo

en start ze een mbo-opleiding voor toerisme. Die opleiding maakt ze ,

terug in Amsterdam, af. In een vervolgopleiding heeft ze even geen zin.

Doorleren? Of toch maar gaan werken? “Ik had allerlei korte baantjes,

van werk in een bejaardenhuis tot aan de verkoop van kaartjes bij het

WK Hockey. Ik pakte alles aan. Uiteindelijk kwam ik bij het Jongerenloket

terecht . Ik startte een horecaopleiding bij de Herstelling.” Na anderhalve

maand krijgt ze al een baan aangeboden. “Het was vrij vreselijk.

Lopende bandwerk. De hele dag door aan een lopende band broodjes

beleggen. Ik keek het aan, maar na drie weken kon ik het niet meer.

Het is geestdodend. Terug naar de Herstelling. Officieel mag je in dat

traject geen werk weigeren, maar mijn begeleidster begreep het wel.” En

toen kwam het Good Hotel. Dat betekende de start van een strenge en

zenuwslopende selectieprocedure, gevolgd door een zeer zware interne

training van januari t tot en met mei dit jaar. “Dat was keihard werken.

Vooral je persoonlijkheid werd onder de loep genomen, dat was heel

confronterend. Het hotel zou 19 juni de deuren openen. Iedereen heeft

gebikkeld om dat voor elkaar te krijgen. Ik geloofde er op een moment

niet meer in, maar het is toch gelukt. Het zorgde voor veel saamhorigheid

bij de collega’s. En ik heb daardoor nu echt het gevoel dat dit mijn tent

is.” In haar nieuwe functie pakt ze nog steeds alles aan, al gaat ze eigenlijk

over het eten en drinken. En toekomstplannen? “Oohhh, misschien wel

werken en reizen tegelijk. Op een cruiseschip. Dat lijkt me geweldig. Ik zie

ze hier iedere dag voorbij komen, langs ons hotel. Knotsen van schepen

zijn het.”

“Ik ben echt een outgoing type. Ik pak alles aan,

het maakt me echt niks uit. Het moet

toch gewoon gebeuren?”

“Door haar positieve instelling en haar passie voor het vak, ben ik ervan overtuigd dat haar een zeer succesvolle toekomst te wachten staat.”

Roel (begeleider Good Hotel Amsterdam)

Timos 23 jaar, student Media, informatie en communicatie

Hogeschool van Amsterdam (HvA), stagiair communicatie

gemeente Amsterdam. “Ik wil mijn wereld zo breed mogelijk

houden”, zegt geboren en getogen Amsterdammer Timos.

Hij is niet zo van de toekomstplannen en kiest voor wat op dat moment

goed voelt. Na zijn havodiploma besluit hij een jaartje pauze te nemen.

Hij heeft altijd wel een bijbaantje, meestal in de horeca, het ene langer

dan het andere. “Dat was een en al gezelligheid”. Dan is het tijd voor

een opleiding Media, informatie en communicatie aan de HvA en werk

bij een rederij. Als hij zijn specialisatie Nieuws en media heeft gekozen,

doet hij een stage bij AT5. “Daar stond mijn accent me niet in de weg”,

grapt hij. Bij AT5 verkent hij vooral de journalistieke kant van de studie.

Hij mag items uitdenken, productiesheets maken en verhalen uit de stad

ophalen. “Ik houd van schrijven en verhalen vertellen. In mijn vrije tijd

schrijf ik recensies voor Clublife Magazine”. Amsterdam is zijn thema. Om

te kunnen afstuderen, loopt hij nu stage bij de gemeente Amsterdam.

“Ik voel mij betrokken bij de stad en wil graag iets terugdoen, een

maatschappelijke bijdrage leveren”. En zijn toekomst? Die houdt hij graag

nog even open. Timos heeft deze open houding van nature, maar die

werd wel versterkt na een minor filosofie. “Toen heb ik iets geleerd wat

er echt toe doet, een ruimdenkende houding die ik in het dagelijks leven

kan toepassen”. Hij wil zeker zijn diploma halen. “Daarna ga ik misschien

reizen, de wereld zien, verhalen beleven”.

“Over de toekomst denk ik nog niet al te veel na. Voor nu wil ik gewoon

lekker mijn ding doen.”

“Heerlijk om zo’n jonge hond in het team te hebben. Hij houdt ons met zijn frisse blik bij de les.” Marleen (stagebegeleider, gemeente Amsterdam)

Sandra 26 jaar, gemeente Amsterdam, ondersteuner

programma Vroeg- en Voorschoolse Educatie (VVE) “Ik ben

hier terechtgekomen via mijn opleiding. Iemand van school

kwam met deze vacature aanzetten. In eerste instantie niet

helemaal wat me voor ogen stond. Ik heb een opleiding tot medisch

secretaresse gevolgd en mijn studie bij het REA College in Wijk aan Zee

afgerond. Ik ben op gesprek gegaan – ja, dat was een leuk gesprek – en

ik ben het nog geworden ook.” Sandra’s jobcoach heeft haar geholpen.

Bij haar nieuwe baan heeft ze ook een begeleider, Ada. “Daarnaast

kan ik ook nog een beroep doen op de arbeidsdeskundige. En op een

ergotherapeut voor eventuele werkplekaanpassingen. Jaja, een heel

team. Ik ben hier nu ongeveer een half jaar en het is echt leuk, veel leuker

dan ik had verwacht. Ik ben echt supergemotiveerd – al moet ik soms

wel drie keer zo hard werken om hetzelfde voor elkaar te boksen als een

ander.”

Sandra is heel open over haar beperking. Als ze hulp nodig heeft, vraagt

ze dat gewoon. “Dit is mijn eerste echte baan als ondersteuner, al heb ik

in het verleden onder meer stage gelopen bij een reisbureau. Ik heb ook

vier jaar lang speeltuinwerk gedaan, leuk was dat. Kaartverkoop, organisa-

tie, van alles. Ik was toen echt de mevrouw van de speeltuin, en niet meer

de mevrouw in de rolstoel. Dit werk kan ik intussen niet meer missen. Ik

vind het heerlijk om te werken. Je wereld wordt er zo’n stuk groter door.”

En het team VVE? Zij kunnen Sandra intussen ook niet meer missen.

“Ik vind het heerlijk om te

werken! Je wereld wordt er zo’n stuk

groter door.”

“Sandra gaat als een speer! We kunnen

haar nu al niet meer missen.”

Ada (begeleider, gemeente Amsterdam)

Mitchell 24 jaar, gemeente Amsterdam afdeling

Leerplicht, junior eerplichtassistent. “Ik heb net te

horen gekregen dat mijn contract met een jaar is

verlengd”, vertelt Mitchell , zichtbaar blij. Hij kan zich

al bijna niet meer voorstellen hoe zijn situatie twee jaar geleden was. “Ik

zat thuis, met mijn meisje, en ons zoontje. Een vervelende situatie. Want

ik wil erg graag dat mijn gezin trots op mij is. Ik wil goed voor ze zorgen.”

Na een hoop tegenslag in het leven begint het Mitchell uiteindelijk mee

te zitten. Hij krijgt een jobcoach toegewezen, dit keer een hele goede,

die hem begrijpt, en meteen ziet waar Mitchells capaciteiten liggen.

“Heel bijzonder”, vertelt Mitchell verder. “Zo ben ik bij Leerplicht terecht-

gekomen. Zelf zat ik een hele tijd aan de andere kant. Geen opleiding

afgemaakt. Geen beeld over de toekomst. Nu bezoek ik jongeren die in

een vergelijkbare situatie zitten. Ik kan ze echt helpen, want ik ben erva-

ringsdeskundige. Door mijn eigen ervaring kan ik ze vaak dat extra zetje

geven. En daar haal ik echt enorm veel voldoening uit. En nu ben ik dus

een echte veldwerker. Ik leg vooral huisbezoeken in West af, daar woon

ik ook. Mijn drive is om jongeren hulp te bieden die dat daarvoor niet

kregen. Soms kom ik ze in mijn vrije tijd tegen, op straat. En zo zie ik dus

soms terug dat ik mijn werk goed heb gedaan.”

In september start Mitchell met een mbo-opleiding Zorg en Welzijn,

gericht op zijn huidige werk. De volgende stap is wellicht leerplichtambte-

naar, maar in ieder geval iets met jongeren. “Echt, alles is mogelijk, als je

maar wilt”, zegt Mitchell. “Ik ben trots en blij dat ik deze kans heb kunnen

grijpen.”

“Alles is mogelijk, als je

maar wilt. Benut

je kansen.”

“Mitchell is de afgelopen tijd enorm gegroeid en leert nog iedere dag bij.”Bertus (leidinggevende, gemeente Amsterdam)

Mariem 26 jaar, mbo Juridisch dienstverlening en

openbaar bestuur 2e jaar (23+ klas) “Ik wil nu

vaart maken”, zegt Mariem krachtig. Op vierjarige

leeftijd komt zij vanuit Tanger (Marokko) naar

Amsterdam-West. Na het vmbo begint zij een mbo-opleiding Marketing

Communicatie. Maar economie is haar ding niet. Mariem is dan nog

leerplichtig. Zij gaat van leerplichtambtenaar naar jongerenloket, tot een

ROC-servicepunt en netwerkschool. Na een oriëntatietraject van drie

maanden, besluit zij iets totaal anders te gaan doen: een modeopleiding.

“Mijn moeder was wat sceptisch, maar zij zag hoe graag ik het wilde

en kreeg toen al haar steun.” Mariem tekent en ontwerpt al kleding

sinds haar 13e. Haar schetsboek gaat overal mee naar toe. “Ondanks

mijn enorme passie voor het vak, kwam ik erachter dat ik de opleiding

onderschatte. De druk lag enorm hoog en het type modemensen kende ik

niet.” Uiteindelijk kost deze stress haar de kop. Twee maanden voor haar

eindexamen krijgt zij een zware burn-out. Mariem gaat zes weken naar

Marokko. “Daar vind ik rust.” Na herhaalde pogingen de modeopleiding

te hervatten, en een baantje bij een marktonderzoeksbureau verder, is er

een moment van bezinning. “Ik ben 25, ik moet een opleiding afmaken.

Anders loop ik tegen een studieschuld aan.” Dat lukt. Ze zit nu in het

tweede jaar van een versnelde opleiding Juridische dienstverlening en

openbaar bestuur. Dat is verrassend leuk. “Hiervoor had ik het gevoel

alsof ik ergens was blijven hangen, terwijl mijn omgeving vooruit ging.”

De motivatie leeft meer dan ooit. En brengt haar een stapje dichterbij

de wens om nog een hbo-opleiding te volgen. Ze besluit haar plan voor

een eigen kledinglijn door te zetten. Met Amazingh (Amazigh is de naam

voor Berberse cultuur) Art & Design, wil zij traditionele Berberse kleding

omtoveren tot ready-to-wear stukken. “In de toekomst hoop ik daarvan te

kunnen leven. Maar nu eerst mijn diploma’s.”

“Werk is voor mij

zelfontplooiing. Ik jaag op

nieuwe uitdagingen.”

“Mariem streeft naar het hoogst haalbare. De altijd aanwezige motivatie en ambitie die zij uitstraalt zijn ingrediënten waarmee ze ver kan komen.”Quincy (begeleider via het JongerenServicePunt)

Sander 24 jaar, medewerker groen Schooltuin De Roos.

Sander is 24 jaar en woont in het centrum van Amsterdam.

Sinds eind juli 2015 werkt hij bij Schooltuin De Roos, in

Westerpark. Het duurt even voor Sander terechtkomt waar

zijn hart ligt. “Kijk eens naar deze prachtige Oost-Indische kers. Weet je

dat je die kunt eten? Ik ben eerst vijf jaar lang kok geweest. Dat boeide

me na een tijdje niet meer zo. Op een moment hielp ik mijn moeder

met tuinieren. Ik ontdekte dat ik dat eigenlijk heel erg leuk vond. Dat

moet ik gaan doen, besloot ik!” In 2014 begint Sander zijn groencarrière

in het Amsterdamse Bos, met zaagwerk, snoeiwerk en onderhoud.

Zijn opleiding voor hovenier bij het Wellantcollege brengt hem bij de

Schooltuinen. “Het Bos is vet groot. Ik werk liever op één plek. Ik vind het

leuk hier. Hier komen veel kinderen. Zij zijn nieuwsgierig en ze hebben

slimme opvattingen, over alles.” Sander vindt goed contact met zijn

collega’s belangrijk. “Het is fijn om goed met elkaar overweg te kunnen.

En ik houd ook van humor en van grappen op de werkvloer!” Sander

heeft een grote interesse in landschapsinrichting en groen. “Ik houd ervan

om zelf te ontdekken, ik ben best leergierig. Hier kan ik me echt nuttig

maken. Het is een houding. Ik ben geen kapitalist; bomen en groen zijn

voor mij van grote waarde. Recent heb ik mijn tractorcertificaat behaald.

Dat is voor dit werk reuze handig.” “Ik werk hier graag in de tuin op

het veld en soms ook in de kassen. Klussen, opruimen, tomatenplanten

‘dieven’. Er is – geloof ik – niet één ding wat ik het allerleukste vind. Ik

vind alles leuk! Ook wil ik ook graag nog een keer een opleiding voor

imker gaan volgen.” Sander, een man van bomen en van bijen.

“Bomen en groen zijn voor mij van grote

waarde. Ik voel me thuis op

deze plek.”

“Hij is een aardige, sociale

en leergierige jongen, die zijn

draai op de schooltuin wel

kan vinden.”

Cor (leidinggevende, gemeente Amsterdam)

Brhan 23 jaar, opleiding Zorg bij het ROCA, stage bij een

kinderdagverblijf. Ongeveer vier jaar geleden komt Brhan

naar Nederland. Ze is van oorsprong uit Eritrea. Ze woont

een tijdje in Limburg, maar daar heeft ze niet zoveel mee. “Ik

wilde graag naar de grote stad en woon nu bijna een jaar in Amsterdam.

Ik houd van de drukte, van al die verschillende mensen. Ik voel me er

prettig.”

Eenmaal in Amsterdam vindt ze woonruimte in Oost en volgt een op-

leiding Zorg bij het ROC, niveau 2. “Ik heb veel met zorg. Ik wil graag

andere mensen helpen. Toen ik nog in Limburg woonde, was ik een paar

jaar vrijwilliger in een bejaardenhuis. Nu loop ik stage bij een kinderdag-

verblijf in Amsterdam Zuidoost. Ik weet nog niet wat ik na mijn opleiding

ga kiezen, kinderen of ouderen? Eigenlijk heb ik met beide doelgroepen

wel iets.”

Een belangrijk deel van haar tijd probeert Brhan het Nederlands verder

onder de knie te krijgen. “Dat is best pittig, het is zo’n andere taal dan

mijn moedertaal, de woorden, het schrift. Ik kijk veel Nederlandse televi-

sie. Vooral kinderprogramma’s zijn leerzaam. En op mijn stageplek lees ik

boeken met de kinderen. Daardoor leer ik iedere dag weer woorden. Dat

ik het Nederlands nog niet perfect beheers, is zeker op mijn stageplek

geen probleem. Kleine kinderen begrijpen alles.”

Ook op school kan ze op voldoende hulp rekenen. Prettige docenten, die

haar geduldig uitleggen wat goed is, en wat niet. En met wat doorzet-

tingsvermogen lukt dat huiswerk ook best wel. En dan is coach Hanna er

nog. “Zij heeft mij vooral goed geholpen met formulieren, papierwerk en

mijn inschrijving op het ROC. Van haar heb ik veel steun gekregen.”

“Ik heb veel

met zorg.

Ik wil graag

andere mensen

helpen.”

“Brhan is een gemotiveerde

jongvolwassene, die in Nederland

een bestaan probeert op te

bouwen. Dat gaat haar zeker

lukken.” Hanna (coach)

Midas heeft sinds september 2014 een schakelbaan in

het Amsterdamse Bos. En heeft hij verlenging voor

een jaar gekregen. Midas begon hier ooit als vrij-

williger. Midas voelt zich thuis in het bos, hij houdt

van uitgestrekte landschappen. “Maar ‘gedetailleerd groen’ vind ik ook

interessant. Ik wil leren in het groen en certificaten behalen.” Dit jaar

studeert hij af aan het Wellant college in Amsterdam-Oost. In juni van

dit jaar heeft Midas zijn Trekkercertificaat behaald. Dat was best pittig.

Nu mag hij op de tractor bijvoorbeeld rijden, ook op de openbare weg.

Midas aarzelde nog even. Maar hij kreeg een duwtje in de rug van zijn

werkbegeleider. Eerder heeft Midas het VCA certificaat behaald. Veilig-

heid op de werkvloer, dat is een heel gewild diploma. “Ik ga nog meer

papieren halen voor meer kans op werk na de periode bij het Amsterdam-

se Bos.” “Het werk blijft doorgaan, er is altijd wat te doen.” Nu werkt hij

in het Bloesempark. In een deel van het park is er vooral wildgroei, van

bramenstruiken bijvoorbeeld. De gesnoeide takken gaan naar een plek

diep in het bos, op een ‘takkenril’. Deze biedt een schuilplaats voor egels

en vogels bijvoorbeeld. “Ik heb ook met mijn moeder en broertje een jaar

in Nieuw-Zeeland gewoond, dat was nodig voor mij. Het leven is daar wat

langzamer dan hier, maar Amsterdam is toch mijn eigen stad.” Mensen

zien hem vaak voor reiziger aan. Hij wil graag gaan sparen om te kunnen

reizen. “Ik wil met mijn vrienden naar Spanje, Afrika, Macedonië, Jamaica

én Indonesië. Daar komt mijn oma vandaan. Ik wil de wereld leren ken-

nen.”

“Mensen zien mij vaak voor reiziger

aan; ik denk er soms over om ooit in

het buitenland te werken.”

“Er is een gestadige ontwikkeling zichtbaar, ieder in zijn eigen tempo.”

Herman Oskam (werkbegeleider)

Felino 27 jaar, via StreetPro bij Blokker “Ik werk voor mijn

vrijheid. Dat klinkt tegenstrijdig, maar als je geen of weinig

inkomsten hebt, moet je overal rekening mee houden”, stelt

Felino. Aanvankelijk stopt hij op zijn 16e met school, maar

besluit op zijn 18e toch nog een poging te wagen. Na het behalen van

mbo niveau 1 vindt hij geen stage. Op zijn 20e werkt hij dan fulltime.

Drieënhalf jaar lang doet hij magazijnwerk bij Schiphol. Hij hoopt op een

vast contract, maar tevergeefs. “Ik ging er echt voor en dan levert het

niets op, dat brengt teleurstelling.” Enthousiast gaat Felino toch weer aan

de slag, dit keer in een restaurantkeuken. “Toen het restaurant plotseling

werd overgenomen, had ik weer niks. Je hebt het gevoel iets te hebben

opgebouwd, maar dat verdwijnt dan ineens.” Zijn liefde voor lezen bracht

hem bij het volgende hoofdstuk in zijn leven. De advertentie van de

Kandidatenmarkt in de krant kwam als geroepen. “Ik ga altijd naar zulke

evenementen, je weet nooit waar het goed voor is.”

Zo komt Felino in aanraking met StreetPro. “Ik flirtte met verschillende

organisaties, op zoek naar de begeleiding die bij mij past.” StreetPro is

een organisatie die jongeren op weg helpt naar sociaal maatschappe-

lijke zelfredzaamheid. Dit doen zij door begeleiding naar een passende

vervolgopleiding of een baan. Felino is nu vier dagen per week bij Blokker

“Werk is een middel

naar vrijheid”

“Beperk niet je uitdagingen, maar daag je beperkingen uit is een motto dat Felino past.”Biba (coach van StreetPro)

aan het werk en gaat één dag per week naar school voor een opleiding

mbo Detailhandel. Een goede start op weg naar zijn vrijheid. “Een groot

deel van mijn motivatie om te werken is het onderhouden van mijn fiets.

Fietsen is wat ik het liefst doe, daar word ik rustig van. Maar het meest

omdat ik mijn moeder trots wil maken en een toekomst op wil bouwen.”

Colofon

De reizende expositie Talent werkt! en de bijbehorende publicatie vertellen een positief

verhaal over de Amsterdamse jeugdwerkloosheid. Het gaat over ondernemende jongeren,

die met het nodige doorzettingsvermogen hun plek op de arbeidsmarkt weten te vinden.

Het gaat over creatieve ondernemers, die graag jonge mensen een kans willen bieden.

Kortom, het gaat om onze gezamenlijke inspanning om voor alle Amsterdamse jongeren een

plek te vinden op de arbeidsmarkt. Daarom gaan wij actief af op de jongeren die moeite

hebben om werk te vinden of de juiste schoolkeuze te maken en zorgen er ook voor dat

zij ons weten te vinden. Het Jongerenpunt voor werk en opleiding is de plek waar deze

jongeren terecht kunnen www.amsterdam.nl/jongerenpunt.

In Amsterdam moet iedereen mee kunnen doen.

Met dank aan alle jongeren die zijn geportretteerd voor deze expositie en de publicatie. Ze

willen graag een rolmodel zijn voor alle Amsterdamse leeftijdgenoten en zijn dat. Onze dank

aan hen is groot.

Gemeente Amsterdam, oktober 2015