Muziekkliniek: Flip Kowlier

NIEUW STADSMAGAZINEVOORUITBLIK: 100 DAGENSPEELPLEINWERKING IZZY FEEST

num

mer

1 -

jaar

gang

3 -

janu

ari-

febr

uari

2014

- t

wee

maa

ndel

ijks

- af

gift

ekan

toor

Izeg

em 1

- P

00

2013

‘tLOARKEW E E T H E T A LT I J D B E T E R !

BOAZE

INHOUD

inhoud

Column: Eindejaarsperikelen 2

FAQ: Goede Voornemens 3

Nieuw Stadsmagazine 4

Beweegredenen: Nancy Quidousse 6

Valentijn: Op liefde staat geen leeftijd 8

JIP/JAC: gezonde voeding voor een gezonde geest 9

Muziekkliniek: Flip Kowlier 10

Cultuurshot: Patrick Pickart 12

Terugblik: WOI 14

Vooruitblik: 100 dagen 16

Jeugddienst: Speelpleinwerking IZZY feest 18

Fuivelaar 19

WERKTEN MEE AAN DIT NUMMER: Wouter Vandemaele, Evelyn Vandeputte, Klaas Allosserie, Elien Vandevoorde, Guillian Maertens, Delphine Deneir, Maarten Vanhauwere, Dries Dehaudt, Lore Declerck, Nikolaas Notredame, Piet Van Coillie, Lien De Craene, vormgeving: aaivzz

Eindelijk, we zijn er weer voor een jaartje van af. Ik heb er name-lijk mijn buik van vol, van die dekselse feestdagen. Extra kilo’s, luidruchtige oudejaarsfuiven en verkeerde geschenken… De onzin begint allemaal op 24 december. De dag voordat die heilige snot-neus z’n licht over ons laat schijnen, eren we hem en door ons en masse vol te proppen met allerlei gerechten waarvan een seniele senior als mezelf de naam nog niet eens kan uitspreken. Zalmter-rine met safraanmayonaise, gestoofde escargots op duxelles van paddestoelen, grapefruitsorbet met champagne… Alsof er iets mis zou zijn met rosbief met kroketten. Scha en schande aan wie die Vlaamse klassieker nog durft klaar te maken, want dat is voor al die betweterige hobbykoks nu net iets te simpel. Ik krijg er figuurlijk en stiekem ook letterlijk het vliegend schijt van.

En dan hebben we het nog niet gehad over die dekselse cadeau-verplichtingen de dag erna. Cadeaus daar draait het om. En zeker bij die rotverwende kleinkinderen. Ze willen geen nieuwe GSM, maar wel een IPhone, geen mp3 speler, maar een IPod, geen bot-tines, maar wel caterpillars… Waren wij vroeger nog zo beleefd om onze ontgoocheling te verbergen, dan kan je die nu van de huidige generatie hun gezicht schrapen. Omgekeerd kan het natuurlijk wel, dan komen ze af met de zoveelste nieuwjaarsbrief of ineenge-knutselde brol waar je zeker niets mee kunt. Heb je even geluk, dan kan er nog een Bongobon vanaf. Dat ze zich maar geen illusies maken, want die flikker ik op mijn beurt ook gewoon op Ebay.

Een week na kerst begint die volledige rimram opnieuw. Dan mag je op de eerste dag van het nieuwe jaar aan tafel gaan zitten met een bende doorzopen misselijkmakende jonge gasten. En ook dan zijn de verwachtingen hooggespannen, want deze keer dien je als grootouder de geldbuidel open te knippen, want geld daar hebben ze na hun decadent oudejaarsfeest geen meer van over.

Cyriel Boazeloare

JEUGD

IZEGEMDIENST

2 Eindejaars-perikelen

ELINE HOCHEPIED (16) Ze is sowieso al vrij creatief, maar toch zou Eline nog wat extra aan die creativiteit willen werken door the colour photo challenge aan te gaan: “De bedoeling is dat je elke dag een foto neemt met een be-paald kleur erin. Op het einde van het jaar kan je dan een, uiteraard kleurrijke, collage maken van die foto’s.” Eerder deed Eline al eens een poging, maar toen belandde de camera per ongeluk in zee. “Nu heb ik dus geen camera en mijn gsm neemt ook geen geweldige foto’s”, voegt Eline toe. Tijd dus voor een subtiele hint: ten huize Hochepied zou een bepaald pakje onder de kerstboom zeer welkom zijn.

ISHA CNUDDE (19)Isha’s voornemen voor 2014? Een keer haalbare voornemens hebben. Ze legt uit: “Elk jaar maak ik wel voornemens, maar meestal houd ik me er niet eens meer aan na een paar maanden. Daarom wil ik dit jaar vooral

aandacht hebben voor kleine din-getjes.” Zo gaat ze proberen elke dag iemand een complimentje geven, liever te zijn voor haar ouders, meer stil te staan bij hoe gelukkig ze eigenlijk is. Dingen die ons inderdaad heel wat haal-

baarder lijken dan het voornemen om de Mount Everest te beklim-men. “En ik ben zeker dat het een leuker jaar wordt als ik mij er kan aan houden”, aldus Isha.

GILLES VANHANDSAEME (17)Gilles schudt de originele voor-nemens zo uit zijn mouw: “Het is iets wat ik niet meteen zelf zou doen, maar misschien kan iemand eens alle recepten uit een kook-boek klaarmaken? Of tenminste

elke dag eentje!” Daarnaast wil hij ook eens een museum in eigen of naburige stad bezoeken in plaats van altijd naar de grote musea, die sowieso veel bezoekers over de vloer krijgen, af te zakken. Ten slotte zou hij wel eens op een willekeurige dag paaseieren verstoppen voor zijn familie. “Want wie wordt er nu niet blij van paaseieren?”

MARLIES CORVELYN (19)Marlies’ neemt haar dan weer voor om zich vroeger voor de examens te beginnen voorbereiden. Ze wil ook stilaan een beetje zelfstandi-ger worden: “In mijn achterhoofd begin ik al te denken aan het kotleven dat me nog te wachten staat. Bovendien gaat mijn lief op Erasmus dus hopelijk kan wat extra zelfstandigheid het gemis wat verzachten.” Graag zou ze ook vaker “ja” antwoorden op uitda-gingen die haar richting uitkomen.

Lore Declerck

3FAQ

Een nieuw jaar gaat traditioneel gepaard met een aantal goede voornemens. Benieuwd naar wat jullie deze keer plannen voor 2014 ging ’t boazeloarke dan ook op zoek naar een aantal originele voornemens.

VOORNEMENS 2014

CREATIEF NIEUWS NAAR DE JEUGD EN IETS OUDERE JEUGD BRENGENBegin 2012 verscheen de eerste editie van ’t Boazeloarke, het stadsmagazine voor en door de Izegemse jeugd. Op initiatief van Balder Clarys, die toen de dage-lijkse werking van het jeugdhuis in de gaten had, en Evelyn Van-deputte, die nu nog verantwoor-delijk is voor het magazine, werd het vroegere ‘Aknee’ begraven.Het oude magazine werd niet gelezen en moest door de jeugd-dienst zelf voorzien worden van alle artikelen. Samen met enkele studenten journalistiek werd een nieuw concept uit de

grond gestampt om alles fris-ser, spitanter en opvallender te maken. De studenten, allemaal afkomstig uit Izegem maar uit verschillende scholen, bepaal-den de naam en de inhoud. Yves Debaes, grafische duizendpoot, nam de lay-out en het uitzicht voor zijn rekening. Nu mengt het opperhoofd van de jeugddienst, Wouter Vandemaele, zich ook in de magazinewerking.

Er worden sportieve prestaties in de kijker gezet, videogames onder de loep genomen, eetge-

legenheden getest (en meestal goedgekeurd, wat weten wij van eten?) en zoveel meer. Ook het JAC, het Jongeren Advies Cen-trum, brengt tweemaandelijks een thema aan. We gebruiken rode draden en zorgen steeds voor de Izegemse stempel. Het magazine verscheen zoals nog steeds tweemaandelijks. De re-dactievergaderingen vinden ruim op tijd plaats op donderdagavon-den en de deadlines worden met de regelmaat van de klok gemist, al ging dat de ene editie al beter dan de andere. En voor de ene

4

Redactie jeugdmagazine schrijft nu ook voor stadsmagazine

reporter ligt de stiptheid ook wel wat nauwer aan het hart dan voor de andere, al laten we de interne ruzies graag buiten beschouwing.

Digitaal magazineIn april van dit jaar verscheen ons laatste stukje intellec-tueel eigendom op papier. De teloorgang van de printjournalis-tiek is ook op gemeentelijk vlak te voelen. Geen vrees voor de lezers: het boekje bleef digitaal bestaan. Er zijn ook terug wat nieuwe gezichten bijgekomen die vol goede moed aan hun eerste schrijfavontuur beginnen en een nieuwe insteek kunnen bieden. Nu de redactieleden van ’t Bo-azeloarke ook stukken voor het stadsmagazine mogen tikken, is het belangrijk om uit alle hoeken van onze Pekkerstad verhalen te krijgen.

Wouter van de jeugddienst is de schakel tussen de jonge

schrijvers en het stadsmagazine. Samen met communicatie-ambtenaar Piet Van Coillie wordt besproken welke artikelen ook in het nieuwe, gedrukte magazine mogen verschijnen. Alle Izegem-naren krijgen een exemplaar in de brievenbus, dus is de keuze belangrijk. Maar het wil ook wel betekenen dat er nu ruimer kan gewerkt worden en de jeugd echt een uitlaatklep kan krijgen. “We willen vooral dat er een krui-sing komt met ’t Boazeloarke”, aldus Wouter. “Dat de artikelen uit het jeugdmagazine ook in het stadsexemplaar verschijnen. Wel verwachten we dat er een jeugdige en frisse insteek aan de artikelen wordt gegeven, met de gedachte in het achterhoofd dat iedere leeftijdscategorie het kan lezen. De creativiteit die nu al te vinden is in ’t Boazeloarke, mag wel niet ontbreken. Belangrijke personen en gebeurtenissen, verschuivingen in het jeugd-

werk...al die dingen mogen niet ontbreken. Zolang het met de jeugdige insteek is.”

Wij kijken er alleszins naar uit, hopelijk wordt de jeugd nog meer in het goede daglicht gesteld door onze schrijfels.

De redactieKlaas Allosserie

5IZEGEM

Nancy Quidousse is de eerste vrouwelijke coach bij KFC Izegem. Ze geeft elke dinsdag en vrijdag training aan de U6 en staat elke zaterdag paraat voor hun wedstrijd. Dit combineert ze sinds eind augustus met haar job in de bankensector.

EERSTE VROUWELIJKE COACH BIJ KFC IZEGEM

6

dat ze wel eens willen zien of je eff ectief op een bal kan trappen.”

Als ik me niet vergis dan zijn er hervormingen op komst, waar-door de U6 wedstrijden van 2vs2 zal moeten spelen. Wat vind je van deze hervorming?Nancy: “Persoonlijk had ik liever 3vs3 gezien. Waarom? Bij 2vs2 gaan ze er vanuit dat er nog altijd een keepertje in het doel zal blijven staan en bij de klein-tjes staat de keeper dan altijd eff ectief in het doel. Daardoor zal er toch minder beweging zijn en zou het telkens om dat ene veldspelertje gaan. Als je naar 3vs3 zou gaan, dan zou je de mogelijkheid scheppen om toch een pas te geven. Het is wel zo dat het systeem die nu van toepassing is, 5vs5, echt niet makkelijk is voor die spelertjes want de meeste zijn tenslotte nog maar vijf jaar.”

Ben je van plan om dit te blijven doen of is het een tijdelijke bezigheid? Nancy: “Het is de bedoeling om dit te blijven doen. Ik zal probe-ren om in januari te starten met het eerste luik van een

trainersdiploma, om dan uitein-delijk verder te kunnen doen.”

Zijn er nog andere leeftijden die je dan graag eens zou coachen? Nancy: “We zien wel. Het spel-letje op zich heeft mij altijd het meest aangesproken. Ik heb het niet zo voor al die technische snufj es. Het spel op zich, zeker nu met het zonevoetbal, is wel enorm interessant en dat kan je natuurlijk rapper vinden bij de iets oudere leeftijden. Maar bij de hele kleintjes is het wel zo dat je bij de spelertjes een enorme evolutie ziet, wat wel leuk is, en dat heb je niet bij de ouderen. Sommige spelertjes komen toe en kunnen niet springen of niet lopen en na een aantal maanden is het dan tof om hun progres-sie te zien. Ik had vooraf altijd gedacht dat die hele kleintjes niet echt iets voor mij zouden zijn, maar ik moet zeggen dat ik er toch de rust in terugvind.“Facebookgroep: U6 KFC Izegem - seizoen 2013 - 2014

Maarten Vanhauwere

7BEWEEGREDENEN

Hoe ben je precies bij deze job terecht gekomen? Nancy: “Ik heb zelf altijd voetbal gespeeld, tot zo’n 5 à 6 jaar terug. Ik ben begonnen met voetballen toen ik 11 of 12 jaar was en uiteindelijk is dat altijd een beetje in mij blijven zitten. Bovendien heb ik al eens training gegeven zo’n twintig jaar terug, bij wat nu KV Kortrijk is, toen aan de Duiveltjes. En nu ben ik opnieuw een beetje in mijn pas-sie gerold door mijn man, die ook training geeft bij KFC Izegem.”

Je hebt dus zelf een voetbal-verleden. Waar speelde je dan?Nancy: “Vroeger waren er slechts twee reeksen, nationale en pro-vinciale. Ik speelde in provinciale. Eerst werd ik als linkeraanvaller uitgespeeld en daarna ben ik gestaag naar achter geschoven langs de linkerfl ank om dan uiteindelijk te eindigen als laatste man, ofj a laatste vrouw.”

Je bent de enige vrouwelijke coach van KFC Izegem. Is dat storend of krijg je daar opmer-kingen over?Nancy: “Ik geef training samen met twee collega’s, Serge en Filip, en ik moet zeggen dat die mensen mij eigenlijk heel tof en hartelijk ontvangen hebben, als-ook de andere mensen in de club. Ik vind het absoluut niet storend en ik krijg ook geen opmerkingen van ouders. Ze vinden het zelf in die zin positief dat de kinderen een soort van moederfi guur hebben, al voel ik dat echter niet zo aan. Het enige wat je wel ondervindt bij de kinderen zelf, is

het eerste luik van een

Op liefde staat geen leeftijd

8 VALENTI JN

Verzamel je al een heel jaar herinneringen van jullie of ben je pas twee weken samen en wil je graag een knuff elbeer en een grote kaart kopen? Alles kan en mag, zolang je hem of haar maar niet vergeet, want dat zou weleens fout kunnen afl open!Denk je dat valentijn enkel iets is voor jongeren en pas verliefden? No way! ’t Boazeloarke verlegde zijn grenzen en ging eens kijken bij woonzorgcentrum De Plataan in Izegem. Daar verblijven mo-menteel vijf koppels en ook voor hen gaat 14/02/14 niet zonder slag of stoot voorbij. We spraken met Els van het animatieteam.

Hoe ziet Valentijnsdag eruit in WZC De Plataan?Els : “Alle koppels – zowel de vijf inwonende als diegenen met een partner thuis – worden uitgeno-digd voor een ontbijtbuff et. We zorgen voor speciaal versierde tafels met placemats, servetten, leuk tafelpapier, hangertjes, enz. Geen gewone boterhammen als maaltijd maar wel een valentijns-koek. Die wordt vergezeld door een glaasje bubbels en een stuk valentijnschocolade als toetje.”

Zorgen jullie ook voor een speciale activiteit?Els: “Vroeger werd valentijn niet

echt gevierd. Gezien het een feest is voor koppels, beperken we ons tot een activiteit voor hen, zijnde het ontbijt.”

En cadeautjes?Els: “Ons cadeautje is hun cho-coladefi guur die ze bij het ontbijt krijgen. De bewoners kunnen eigenlijk voor elkaar ook een cadeautje halen, maar doen dat niet echt.”

Vinden jullie, als animatie-team, dergelijke activiteiten belangrijk voor de bewoners?Els: “We staan er even bij stil, maar echt belangrijk is valentijn

Met alle feestdagen die net achter de rug zijn, denken jullie er misschien nog niet aan, maar binnenkort is het weer Valentijnsdag! Op 14 februari 2014 wordt er weer tijd gemaakt om je geliefde in de bloemetjes te zetten.

“Thuiswonende partners horen er ook nog bij”

9JIP-JAC

niet. Feesten als Kerstmis, Nieuwjaar, Pasen zijn toch een stuk belangrijker.”

Zorgt valentijn voor leuke herinneringen in het anima-tieteam?Els: “De bewoners zijn erg dankbaar en appreciëren het wel dat we extra inspanningen doen met het ontbijt. Vooral de thuiswonende partners vinden het belangrijk dat ze er ook nog bijhoren.”

KOPPELKAMERS

Wonen de vijf inwonende kop-pels ook effectief samen op hun kamer?Els: “Koppels hebben twee stan-daardkamers naast elkaar, waar-van de tussendeur openblijft. De ene kamer wordt als slaapkamer gebruikt, de andere doet dienst als woonkamer.”

Elien Vandevoorde

Je hoort wel eens het cliché ‘een gezonde geest in een gezond lichaam’. Om je gezond te voelen, is het belangrijk om goed te eten. En het klopt echt! Door altijd fastfood te eten bijvoorbeeld, krijg je niet voldoende vitamines bin-nen en voel je je sowieso meer futloos.

Nog een veel voorkomend clichébeeld: bij stress of verdriet grijp je wel eens naar iets zoet of zout om te knabbelen. Je voelt je even beter door vetten of suikers die in je bloed komen. Maar dit verlicht je gevoel slechts heel kort. Beter is te kiezen voor een evenwichtig en gevarieerd voedingspatroon.

Soms zorgt spanning of stress ervoor dat je nog nauwelijks een hap door de keel krijgt of dat je vergeet te eten. Te weinig of onevenwichtig eten resulteert in een futloos gevoel, vermoeidheid en prikkelbaarheid waardoor je nog vatbaarder wordt voor stress. Om deze vicieuze cirkel te doorbreken is het belangrijk om evenwichtig en gevarieerd te eten. Dat wilt zeggen: genoeg groenten en fruit, voldoende water drinken, ervoor zorgen dat je genoeg vezels binnenkrijgt,…

Maar spanning kan ook eetbuien veroorzaken, ook bekend als emo-tioneel eten. Als de spanning te lang aanhoudt, maakt je lichaam meer cortisol aan. Dat stresshormoon wakkert je drang naar vet, zoet en zout voedsel aan. Door het eten van suikerrijke tussen-doortjes en hartige snacks komen er bovendien ‘geluksstoffen’ of endorfines in de hersenen vrij die je ontspannen. Als je gestresseerd bent, je verveelt, angstig bent of je eenzaam voelt, grijp je vaak snel naar een vettige snack of een heerlijke reep chocolade. Maar je voelt je vaak slecht na het eten omdat je beseft dat je eigenlijk geen voed-sel nodig had. Door dat slechte gevoel ga je dan weer eten. Zo wordt het een vicieuze cirkel. Probeer dus in de eerste plaats de oorzaak van de negatieve gevoelens aan te pakken. Komt de verleiding toch om de hoek loeren, probeer dan bezig te blijven en op zoek te gaan naar afleiding. Je kan ook op je inkopen letten en er voor zorgen dat je weinig of geen zaken als chocolade, ijs of chips in huis hebt. Probeer ook niet naar de winkel te gaan als je honger hebt.

Maar vergeet jezelf echter niet af en toe te verwennen. Wanneer je toch hebt toegegeven aan een eetbui, blijf dan niet met een schuldgevoel rondlopen. Je creëert dan immers negatieve emoties die weer kunnen leiden tot een eetbui. Probeer er zeker met iemand over te praten, blijf er niet mee zitten!

GEZONDE VOEDINGVOOR EEN GEZONDE GEEST

10

locaties. Als ik in ‘Stuntman’ van ’t Hof van Commerce bijvoorbeeld zing over “de Ram”, dan weten heel veel Izegemna-ren waarover ik het heb en dat brengt toch altijd een ambiance met zich mee.”

Door jouw keuze voor West-Vlaamse liedteksten, ben je willens nillens gebombardeerd tot een ambassadeur voor jouw regio. Is dat op den duur niet wat vervelend?“Helemaal niet. Kijk, ik ben niet specifi ek ‘trots’ op het feit dat ik Izegemnaar of West-Vlaming ben. Ik ben hier toevallig geboren en kan daar dus eigenlijk niets aan doen. Maar ik ben wel trots op het feit dat mensen blijkbaar aan mij denken als ze aan West-Vlaanderen denken. En ik voel me ook goed in die rol van vertegen-woordiger.”

Ondertussen woon je al meer dan 15 jaar in Gent. Is een

terugkeer naar de Izegemse regio nog een optie?“Als je die vraag vijf jaar geleden gesteld had, had ik zeker met een ferme ‘nee’ geantwoord. Maar ondertussen weet ik dat niet zo goed meer. Tegenwoordig ga ik bijvoorbeeld al op café in Izegem, en dat heb ik vroeger zelfs nooit gedaan. Dus dat is misschien al een stap in de goede richting.”

www.fl ipkowlier.bewww.deleest.be

Piet Vancoillie

11MUZIEKKLINIEK

In de programmabrochure van De Leest staat jouw optreden aangekondigd als “een thuis-match”. Zorgt dat voor extra spanning bij jou?“Eigenlijk wel. Er komen heel wat familieleden en oude vrienden kijken, en dan leg ik de lat voor mezelf nog net dat tikkeltje hoger. Het is een dankbaar publiek, maar ik voel me zeker niet meer op mijn gemak omdat ik veel mensen in een zaal ken. Integendeel.”

Is er tijdens een optreden in Izegem plaats voor specifi eke accenten die je elders niet legt?“Op 17 januari zal ik niet zoveel van het vastgelegde programma afwijken. De toer draait om mijn nieuwe plaat en binnen die krijtlijnen is er niet veel ruimte om af te wijken. Maar het is natuurlijk wel zo dat bepaalde nummers in Izegem anders opgepikt worden dan op andere

Als er één entertainer is die Izegem met de regelmaat van de klok in de schijnwerpers plaatst, dan zal het Flip Kowlier toch wel zijn. De man woont ondertussen al meer dan 15 jaar in Gent, maar heeft de banden met zijn thuisstad nooit doorgeknipt. Op 17 januari komt hij in De Leest zijn nieuwe plaat ‘Cirque’ voorstellen. En hij is voorwaar een beetje ‘nerveus’.

TE GAST IN CULTUURHUIS DE LEEST

FLIP KOWLIER

Zijn eerste show op Izegemse bodem in november was een succes. Zo een groot suc-ces dat Patrick Pickart op 19 februari nogmaals optreedt in De Leest. Ondertussen staat hij al 10 jaar op de planken en houdt hij België in de ban van hypnose.

“IK WIL NIETS LIEVER DAN DAT MENSEN VERSLAAFD RAKEN AAN HYPNOSE”

Wat gaat u doen tijdens uw volgende show in Izegem?Patrick Pickart: “Een beetje iets gelijkaardigs als de vorige keer. We gaan hier en daar wat bijsleutelen. Maar elke show is anders, want mensen reageren verschillend. Er zijn ook veel mensen die terugkomen. Ze zullen misschien meer vertrou-wen hebben dan de vorige keer omdat ze het al eens gezien hebben. Ik kijk er al naar uit, Izegem was een fantastisch publiek, heel open minded. De show is in samenwerking met Geerwin van De Leest. Ik heb een paar keer voor Geerwin en personeel een show in een intiemere kring gegeven en dat vond Geerwin zo boeiend dat hij zei: ‘Eigenlijk moet je daar iets meer mee doen.’ En hij heeft dan hulp aangeboden om de show een nieuwe dimensie te geven. Het is fantastisch als de mensen geloven in wat je doet.”

Hoe gaat hypnose juist in zijn werk?Pickart: “Bij hypnose gaan we werken met het onderbewustzijn. Dat is een beetje onze harde schijf zoals bij een computer. Ergens hebben we onze gevoe-lens, herinneringen, onze fantasie opgeslagen. Het is juist door de combinatie van concentratie en ontspanning dat we aan die infor-matie kunnen. We gaan een beeld zo sterk maken voor onze geest dat die eigenlijk geen verschil meer ziet of het beeld echt is of denkbeeldig. Hoe meer ontspan-nen je bent, hoe meer je het be-leeft. Het is iets heel natuurlijks. De persoon zelf ervaart een zalige ontspanning. Ik vergelijk het altijd met een natuurlijke drug. Je bent helemaal los, alles gaat vanzelf. Sommige mensen herinneren zich wat er gebeurt is onder hypnose, anderen niet. Dat komt omdat je die handelingen onder hypnose niet bewust doet.”

Gebeurt het dat het niet lukt om sommige mensen te hyp-notiseren?Pickart: “Ja zeker en vast. Bij zo’n grote shows lukt het niet zo snel. Ik moet mensen vinden die het snel toelaten, want ik kan niet 10 minuten per persoon gaan hypno-tiseren. Mensen willen soms eerst eens kijken wat er gebeurt en dan duurt het langer, maar dat wil niet zeggen dat het niet lukt. Soms lukt het niet omdat je kopzorgen of iets dergelijks hebt en dan kun je je niet loslaten. Maar elke normale mens is hypnotiseerbaar, zonder uitzondering.”

Hoe staat u tegenover mensen die niet geloven dat hypnose echt is?Pickart: “Zolang ze het niet gezien of gedaan hebben, vind ik niet dat ze een uitspraak mogen doen. Ik denk dat ze dat soms zeggen uit angst. ‘Stel u voor dat het zou bestaan.’ Dat is omdat ze er niets

12 CULTUURSHOT

geven. Mijn job als therapeut be-staat eruit mensen te behande-len om te stoppen met nagelbij-ten, ontstressen, afvallen,…alles wat gewoontes zijn. Gewoontes zijn ergens verkeerd ontstaan en zo kun je ze ongedaan maken.”

Wat doet u dan het liefst?Pickart: “Bij therapie weet je niet altijd het resultaat. Je wordt dan ook vaak geconfronteerd met negatieve emoties. Er zit minder actie in. Maar soms ben ik blij als ik iemand kan helpen die al misschien al 5 jaar de medische wereld heeft afgeschuimd. Bv. iemand die haar haren uittrok en dankzij hypnose na 5 jaar die gewoonte afgeleerd is. Dan kreeg ik een enorme bedankingsmail van die persoon en dan is mijn dag goed. Coaching zijn eerder trage processen. Bij een show heb je muziek, publiek, ap-plaus, dat geeft ook voldoening. Als mensen appreciëren wat je doet, is dat het belangrijkste. Ik doe het allemaal graag, ik wil niet één iets stopzetten. Maar hypnose is mijn grote passie.”

Had u verwacht dat u zoveel succes ging oogsten met uw shows?Pickart: “Ik had het wel gehoopt natuurlijk. Mensen hebben nog het beeld van een hypnotiseur als een goeroefi guur, dat maakt hen bang. Ik wil echt het beeld geven dat het zalig is. Ik wil niets liever dan dat mensen verslaafd raken aan hypnose. Met de juiste uitleg kan je laten zien dat het geen hocus pocus is. Ik heb ook al veel inter-nationale aanvragen gehad o.a. voor Suriname, Zwitserland en onlangs ben ik Frankrijk geweest. Vroeger heb ik dat een beetje

verstopt voor mijn ouders. Ik wou niet dat ze zouden denken ‘wat een rare zoon hebben wij’. Uitein-delijk heb ik het gezegd nadat ik een cursus gevolgd had in Londen en ik wist dat ik het kon. Ze vonden het heel tof en ze stonden daar ook open voor. Ze zaten hier ook in het publiek in Izegem. Het was de 2de keer dat ze mij zagen optreden dit jaar. Mijn ouders hebben eigenlijk pas na 9 jaar mij voor het eerst bezig gezien. Ik kon vroeger niet goed verdragen dat mensen die ik ken in het publiek zaten. Zo verlegen ben ik.”

Ook onze reporter ging onder hypnose na het interview. Patrick Pickart slaagde erin haar enkele seconden haar naam te laten ver-geten. Nog niet overtuigd? Kom dan op 19 februari naar de hypno-seshow in De Leest.

Delphine Deneir

13CULTUURSHOT

van kennen. Er zijn ook mensen die denken dat ik de duivel ben en die mij daarom weren op be-paalde sites. In Nederland denken er mensen dat ik een pact met de duivel heb. En dat nog altijd in de 21ste eeuw. Als ik echt ‘power’ had dan was ik hier nu niet. Dan zat ik op een eilandje met een cocktail en een massageke.”

Hoe bent u eigenlijk begonnen met hypnose?Pickart: “Ik kan het niet bewijzen, maar ik denk dat het door mijn overgrootvader komt. Ik ben ook goochelaar en mijn grootouders zeiden altijd ‘onze pa die kon ook goochelen en vooral hypnotise-ren.’ Dan kwamen de verhalen dat hij mensen in de sneeuw liet lopen op blote voeten en andere fratsen. Mijn vader had ook een boek thuis liggen over hypnose, dat is geen toeval. Ik denk dat het daardoor moet zijn. Ik heb dan cursussen gevolgd in Londen, Amerika, Antwerpen,... Ik was een redelijk verlegen persoon en heb pas in 2000 mijn eerste experi-mentjes gedaan en in 2003 mijn eerste show. Dat was onmiddel-lijk een succes en sindsdien ben ik blijven verder doen. Nu treed ik al tien jaar op met veel voldoening.”

Wilt u die shows zo lang mo-gelijk blijven doen?Pickart: “Ja, ik heb er hard voor gewerkt en geknokt en ik leef er ook deels van. Daarnaast ben ik ook coach en therapeut. Als coach ga ik vooral naar bedrijven om mensen nieuwe inzichten te geven in hun carrière, bv. als ze niet goed weten wat ze willen. Door bepaalde vragen te stellen kun je hen nieuwe inzichten

Delphine Deneir

IZEGEMSE HOOFDROLSPELERS IN HERDENKINGEN 100 JAAR GROOTE OORLOG

“DE HERINNERING MOET BLIJVEN”

14

het middelpunt van de wereld zal worden. Er zullen mensen van ver buiten Europa aanwezig zijn om de herdenkingen en plechtig-heden waar te nemen en wij wil-len dat we kunnen zeggen: ‘Het was allemaal perfect in orde’. We werken nauw samen met de Vlaamse regering en Geert Bour-geois, maar ook met de federale regering. Tot op vandaag verloopt die samenwerking erg goed.”

IZEGEM STAD VAN DE VELDHOSPITALENIzegem ving in het begin van de oorlog veel vluchtelingen op. In oktober 1914 worden de eerste Duitse soldaten gespot. Onze stad wordt vooral de stad van de veldhospitalen. In het goederen-station, het rusthuis, het kloos-ter, ... brengt men veldhospitalen onder. Veel Duitse soldaten sterven in de Pekkerstad aan hun verwondingen van aan het front. In 1919 telde men 3102 Duitse graven in Izegem. Er wordt ook een vliegveld aangelegd in Ize-gem, in de buurt van De Abeele. “Iedere gemeente kan bij de provincie een aanvraag indienen voor een artistiek project. Dat is om een originele toets te geven aan de herdenkingen. Alles loopt over vier jaar, dus hebben we graag dat alles verspreid wordt. Van Izegem weet ik momenteel

nog niets concreet, maar ik ben er zeker van overtuigd dat Ize-gemnaars creatief genoeg zijn en de herdenking niet aan hen zullen laten voorbijgaan. We hebben muziekgezelschappen en derge-lijke genoeg die het volk kunnen betrekken in hun evenement en de goedkeuring van de provincie kunnen krijgen om iets op poten te zetten.”

PEDAGOGISCHE VERANTWOORDELIJKHEIDHet is belangrijk dat de jeugd, en zeker ook de Izegemse, niet vergeet wat er allemaal gebeurde in die periode. “Er zijn er niet veel meer die het kunnen navertellen wat er in de Eerste Wereldoor-log gebeurde. Wij hebben nu de pedagogische verantwoordelijk-heid om de jongeren bewust te maken van de gruwel en de getuigenissen, maar dan op een andere, frisse manier. Door een bezoek aan de frontlinie en via aangepaste lespakketten kan dat bijvoorbeeld gedaan worden. Ook een bezoek aan de set van ‘In Vlaamse Velden’ in Veurne was een mooi alternatief. Na de periode zou niemand nog mogen zeggen dat ze niet weten wat er hier gebeurde 100 jaar terug.”

Klaas Allosserie, met dank aan Ten Mandere Izegem (+foto)

De Westhoek, het kleine stukje West-Vlaanderen, zal tussen 2014 en 2018 even het middelpunt van de wereld worden. Twee Izegemnaren, Vlaams Minister van Toerisme Geert Bourgeois en West-Vlaams gedeputeerde Myriam Vanlerberghe, spelen een hoofdrol in de herdenkingen.

15TERUGBLIK

Op 4 augustus 1914 viel het Duitse leger België binnen om via ons land Frankrijk aan te vallen. Twee dagen eerder had Duitsland de toestemming gevraagd om door ons land te trekken met hun legers zonder enig geweld, maar de neutraliteit van België kon dat niet zomaar toelaten. Groot-Brittannië verklaart de oorlog aan Duitsland en ook het Franse leger kan niet achter-blijven. De verschillende legers graven zich in nabij Ieper en de loopgravenoorlog kan beginnen. Tussen 1914 en 1918 werden er 600.000 dode soldaten opgetekend in België, waarvan zeker 90 procent in de Westhoek alleen. Nu, 100 jaar later, mag De Groote Oorlog niet vergeten worden.

“Ik houd het volledige plaatje rond de herdenkingen in de gaten in West-Vlaanderen”, aldus Myriam Vanlerberghe. “De herdenkingen vinden plaats van 2014 tot en met 2018, dus heb-ben we daar alleszins veel werk mee. We moeten er voor zorgen dat er geen overlappingen zijn en dat het ook geen commerciële zaak wordt. Het gaat ons hier niet om toerisme, maar om de herinnering. Natuurlijk moeten we wel in het achterhoofd hou-den dat West-Vlaanderen even

31 januari 2014 wordt voor veel Izegemse laatstejaars wellicht een datum om niet snel te vergeten. Dan vinden namelijk de 100 dagen van alle vier de Izegemse scholen plaats. Wat er op het programma staat, dat ontdek je hier.

100 DAGEN IN DE PEKKERSTAD

16

wordt. “Op 31 januari willen we zo veel mogelijk zesdejaars naar het JOC lokken”, gaat Matthijs Ooster-linck van De Tunne van start. “We organiseren er met het jeugdhuis namelijk een vette Glow-In-The-Dark-Party. Compleet met glow-sticks, blacklights en stroboscopen hopen we er alvast een denderende fuif van te maken.”

Helaas betekent het samenvallen van de 100 dagen ook dat enkele tradities ophouden te bestaan. Zo zal de cantus voor de fuif van het College niet meer plaats-vinden. Maar niet getreurd, on-dergetekende is er rotsvast van overtuigd dat de vele zesdejaars hun weg naar het bacchanaal ondanks deze nieuwe maatrege-len wel zullen vinden.

Dries Dehaudt

Don’ts op 100 dagenBreek niet in op school. Enkele jaren terug zorgde deze stoot er nog voor dat het alarm van het Sint-Jozefscollege afging. De betrokken partijen mochten achteraf naar hun schoolreis richting Londen of Amsterdam fl uiten.

Laat de zwijnestift beter thuis, want die zorgt vaak voor een fi kse boete. Daar konden ook de Roeselaarse leerlingen in 2008 over getuigen. Er werd meteen geverbaliseerd, want in de Zuidstraat werden en-kele gevels besmeurd met het moeilijk verwijderbare goedje. Ook het stelen van examens wordt ten stelligste afgeraden. In 2006 ging het alweer in het College goed mis toen ettelijke toetsen, taken en examens uit de kelders verdwenen. De daders pakken bleek niet van de poes, maar toen de aap uiteindelijk uit de mouw kwam, bleek die misstap toch het vroegtijdige einde van enkele schoolcarrières.

17VOORUITBLIK

Voor het eerste sinds lang vieren de Izegemse Scholen dus weer samen de 100 dagen. Die com-binatie van uitgelatenheid, drank en lak aan regels zorgde er in het verleden al voor dat de boel aardig ontaarde… Gelukkig wordt alles dit jaar anders.

Het programma dat de scho-len voor hun laatstejaars in petto hebben wordt door de verschillende scholen afzonderlijk bepaald. In het college houden ze het bij een gratis ontbijt en een gigantisch spel aangevuld met een optreden van hypnotiseer Patrick Pickart. De buren van het Atheneum laten de keuze in han-den van de leerlingen, die kunnen kiezen uit allerhande activiteiten zoals paintball, een brouwerij-bezoek, een stadspel… Bij het IDP staan de 100 dagen garant voor een volledige week vertier. “De week vóór de eigenlijke 100 dagen vindt er elke dag iets speci-aals plaats. Een fi lm, een gala, enzovoort”, vertelt Chelsea De-gryse van het zesde jaar Creatie Mode. “De dag zelf is er dan onder andere nog een vrij podium.”

Het samenvallen van de 100 dagen heeft natuurlijk heel wat voordelen. Niet in het minst wanneer de fuif door het jeugdhuis georganiseerd

Ingrediënten voor geslaagde

100 Dagen

Een vet thema, met kostuums en alles erop en eraan. De ge-bruikelijke pranks op de jongere jaren. Een afsluitende fuif waar iedereen verkleed naartoe gaat.

wordt. “Op 31 januari willen we zo Voor het eerste sinds lang vieren

SPEELPLEINWERKING IZZY: 38 JAAR OUD EN SPRINGLEVEND!

Hoeveel jaar heb je als anima-tor op de speelpleinwerking gestaan? “Ik heb vijf jaar meegedraaid als animator, waarvan 3 jaar als hoofdanimator. Toen ik aankwam was de eenmaking van de speel-pleinwerking net achter de rug en dus heb ik altijd gewerkt op het centrale speelplein aan het JOC. Ik ben ook wel een paar keer mee ge-weest met de PLAYmobiel, die ei-genlijk een soort van mini-werking organiseert in de deelgemeenten.”

Heb je nog contact met an-dere oud-animatoren?“Sommige oud-animatoren zijn vrienden geworden. David Depoot en Matthijs Oosterlinck bijvoor-beeld zijn samen met mij gestopt en wij zien elkaar nog heel regelma-tig. Enkele andere oud-animatoren zoals Robbe Scheldeman en Jonas Vandemoortele zijn daarnaast ook medeleiders in de KSA.”

Heb je leuke anekdotes over de speelpleinwerking?“Het zijn er te veel om op te noemen, maar vooral de animato-renweekends waren legendarisch.

mator van de speelpleinwerking. Jarenlang zette hij zich in om iedere paas- en zomervakan-tie leuke activiteiten voor te bereiden. Naar aanleiding van de nakende reünie van de oud-animatoren legden we hem even op de rooster.

Animator zijn op de speel-pleinwerking van Izegem is een uitdaging. Leren samenwerken met anderen, verantwoordelijk-heid opnemen, leuke activiteiten organiseren voor kinderen; het is niet voor iedereen weggelegd. Staf De Smet is een oud-ani-

18 JEUGDDIENST

mator van de speelpleinwerking. Animator zijn op de speel-

Achtendertig jaar geleden is het al dat er in Izegem een speelpleinwerking werd opgericht. Door de jaren heen hebben honderden kinderen zich rot geamuseerd op de verschillende speelpleinen in onze stad. De tijden zijn dan wel veranderd en de spelletjes misschien ook, maar één gegeven is hetzelfde gebleven: geen speelpleinplezier zonder speelpleinanimatoren.

Zaterdag 25 januariISOCHAPTER ONEOrg: vzw 50-50

Vrijdag 31 januariDe LeestRUDI VRANCKXOrg: vzw De Mast tvv FOS De Jakketoes en Chiro Uilenspiegel

Vrijdag 31 januariJOC100-DAGENFUIFOrg: Jeugdhuis De Tunne

Zaterdag 15 februariOud Gemeentehuis Emelgem – 14u15BEERGAMES IOrg: Aspi’s Chiromiesjes Emelgem

Zaterdag 15 februariJOCTHE AMERICAN RED CUP PARTYOrg: VKSJ Izegem

Vrijdag 21 februari JOCGalabal Sint-JozefscollegeOrg: Sint-Jozefscollege

Vrijdag 28 februariJOCQUIZ HANDBALCLUB IZEGEMOrg: Handbal Izegem

19FUIVELAAR

FUIVELAAR

SPEELPLEINWERKING IZZY: 38 JAAR OUD EN SPRINGLEVEND!

Tijdens zo’n weekend kwamen we samen met de animatoren van het afgelopen jaar en evalueerden we de zomervakantie. Daarnaast zullen de animatorenactiviteiten mij ook steeds bijblijven. Zo hebben we dit jaar in de grote zaal van het JOC een gigantisch waterpistool-gevecht gehouden. David Depoot had de hele zaal ingericht in een ware oorlogszone. Het woord ‘epic’ was hier met andere woorden zeker op zijn plaats. Maar ook aan de speelpleinwerking zelf heb ik natuurlijk heel veel goede herin-neringen overgehouden. Jonathan Depoot, mijn mede-hoofdanimator, en ikzelf verzonnen steevast de gekste toneeltjes. Zo zijn we onder meer tijdreizigers Shrek en Donkey geweest. En een stel gevreesde piraten met een hoek af.”

Studeer je nog of ben je al aan het werk? En kun je de erva-ring die je hebt opgedaan als animator daarbij gebruiken?“Momenteel loop ik stage bij Br(ik in Brussel, dat is een orga-nisatie die studenten onder-steunt aan de Nederlandstalige universiteiten en hogescholen. Ik vervolledig er het communicatie-team. Mijn taak bestaat vooral uit het organiseren van evene-menten. Mijn studies KMO-ma-nagement en de ervaring die ik opgedaan heb op het speelplein en in de KSA zijn daarbij al heel waardevol gebleken. Mijn inzet in jeugdwerk was trouwens ook een doorslaggevend element bij mijn aanwerving als stagiair.”

v.u. Wouter Vandemaele - Krekelstraat 167 - 8870 Izegem

Cartoon