Bezoek aan de Brouwerij PALM - kvoolimburg.magix.netkvoolimburg.magix.net/public/2005/februari...

Bezoek aan de Brouwerij PALM dinsdag 08 maart 2005

Mevr. Lutgarde Van den Veyver

De brouwerijsite Palm is gelegen in het noordwesten van de provincie Brabant. In het centrum van het rustige dorp Steenhuffel, in de schaduw van de kerk, bevindt zich de brouwerij die reeds meer dan 225 jaar het hoge gistingsbier Palm brouwt. Na het brouwerijbezoek brengt het Palm-treintje ons naar het geklasseerd monument Kasteel Diepensteyn. Wij krijgen er een rondleiding in de stoeterij die onderdak biedt aan een 20-tal rasechte Belgische trekpaarden.

Programma :

07.00 u Sint Truiden - Begijnhof

07.30 u Hasselt Cultureel Centrum - achterkant

08.00 u Lummen - parking car pooling

08.20 u Sint Joris Winge - parking car pooling

10.00 u Brouwerij Palm - geleid bezoek Stouterij Diepensteyn

12.45 u. Lunch Kasteel Diepensteyn

Menu : Bordje met drie degustatiehapjes & een fluitje Framboise F. Boon

~ Zalmsuprême met krokante groentjes

in Brugge Tripel en een saffraansausje, vergezeld van Rodenbach

~ Kalfsmignonette met wokgroentjes

& een zachte Royal pepersaus vergezeld van Palm

~ Tarte Tatin met Engelse room, munt en

een vleugje kriekbier F. Boon ~

Koffie & versnaperingen

Inschrijven en deelnemingsprijs : Telefonisch op 011.228848 of per e-mail [email protected] vóór 25 februari. Het bedrag van €42 per persoon (bezoek €4 - lunch € 27,50 - auto-car €10,50) met code ‘Palm’ moet vóór 03 maart toekomen op rekening

961-1951400-46 van KVOO LIMBURG

15.30 u. : vertrek en aankomst : St Joris Winge 16.30 u - Lummen 17.00 u - Hasselt 17.30 - Sint Truiden 18.00 u

Jaargang 31 - nummer 2 Februari 2005

KONINKLIJKE VERENIGING VAN OPRUSTGESTELDE OFFICIEREN - KRING LIMBURG

Woordje van de voorzitter

H et thema nummer één dat nu alweer een tijdje een hoop politieke energie opslorpt is de oeverloze discussie over de affaire Brussel–Halle/Vilvoorde. Geen kat in België die echt wakker ligt van de eigenlij-ke achtergrond van deze opgeklop-te principekwestie, die zich in feite herleidt tot een potje wederzijdse pesterijen tussen een aantal al dan niet rechtstreeks betrokken politi-ci en wat hardliners van de beide taalgemeenschappen. Met een mini-mum aan goede wil en respect aan beide kanten zou er nochtans geen vuiltje aan de lucht zijn.

Maar toch wordt het pro-bleem nu al decennialang met de regelmaat van een klok op de spits gedreven, en zoals de zaken er op dit ogenblik voor staan is de kans groot dat we binnenkort weer eens een regering zien over kop gaan, met nieuwe vervroegde verkiezin-gen als gevolg. De doorsnee burger

(Vervolg op pagina 2)

In dit nummer : Woordje van de Voorzitter Brouwerij Palm 08 maart

Lutgarde Van den Veyver “30 jaar KVOO LIMBURG”

17 maart 2005 Filmvoorstelling 22 Feb

Louis Truyers Verslag Nieuwjaarsreceptie ‘Onderweg in 2005’

Luc Vandenborne ‘Een goed verstaander …’

Eric Verboven ‘Inshallah’ Jef Schoups

die dat alles met de nodige nuch-terheid van op afstand bekijkt, en ziet dat er aan zoveel andere pro-blemen die hem rechtstreeks aan-belangen, geen ofwel veel minder aandacht wordt geschonken, kan er alleen maar wat onbegrijpend het hoofd bij schudden, en er voor de rest het zijne van denken. We zul-len er dus voorlopig maar niet ver-der bij stilstaan.

Vanmorgen was ik wel een beetje verwonderd toen ik in het radionieuws hoorde dat vandaag in Nederland het proces van start gaat tegen de moordenaar van film-maker Theo Van Gogh. Naar Belgi-sche normen is zoiets ondenkbaar, want de feiten speelden zich min-der dan 3 maanden geleden af ; daarenboven ging het niet zomaar om een “klassieke” misdaad, maar wel om een opzienbarende haast rituele moordpartij, met toch heel wat controversiële en delicate ne-venaspecten.

Wanneer bij ons een door-snee assisenproces aanvangt moe-ten we in het beste geval op zijn minst een 2 à 3-tal jaren teruggaan in de tijd om ons te herinneren wat de feiten waren, terwijl het even-goed 7 à 8 jaren kan aanslepen, denk maar aan het proces Dutroux, voordat gerechtigheid geschiedt. Nu behoor ik niet tot degenen die te pas en te onpas verwijzen naar onze noorderburen om aan te tonen dat alles daar beter gaat, en dat zij de problemen veel efficiënter aan-pakken, maar in dit geval meen ik toch dat onze justitie maar bekaaid uit de vergelijking komt.

Een ander fenomeen dat meer en meer onze samenleving ontsiert is het toenemend geweld in bepaalde scholen vanwege de leer-lingen tegenover hun leerkrachten. Waar er in Nederland reeds een

Woordje van de Voorzitter

(Vervolg van pagina 1)


K.V.O.O. - LIMBURG februari 2005 - 2 -

K.V.O.O.

05.01 Van Bart Claes - offerte voor het buffet in de Baen-winning op 17 maart 05 - ‘30 JAAR KVOO LIMBURG’ pg 3

14.01 Van Frans Kenis - voorstellen bezoek SC Mol

14.01 Van Luc Vandenborne artikel : ’Op weg in 2005’ pg 10

19.01 Van Lutgarde Van den Veyver ‘Details bezoek aan Palm ‘ pg 1

21.01 Rouwbeklag en Tamtam-procedure bij het overlijden van onze collega François Sannen

24.01 Artikel : ‘Inshallah’ van Jef Schoups pg 14

24.01 Artikel : ‘Een goed verstaander …’ van Eric Verboven pg 12

Activiteitenverslag 2004 voor aanvraag kredieten 2005 24.01

27.01 Van Marcel Demot ‘Woordje van de Voorzitter’ pg 1

27.01 Van Jules Neel aangekondigd artikel over Brazilië - nieuwsbrief van maart

Wij ontvingen een ganse lading humor in *doc,*jpg, *wmv, *pps, *mpeg van Luc Vandenborne, Jef De Heyn, Louis Feyen, en van vele anderen; die wij wegens beperkingen in afdruk niet kunnen opnemen maar waarvoor van harte dank.

Nieuwe leden: SYNAEVE Rudy - LtKol Gd Groenstraat 15 3560 Lummen Tel : 013.521441

Adreswijziging: LtKol v/h Vlw Tony DRESSELAERS lezen : Bosstraat 50 3530 Helchteren

Wensen voor een spoedig herstel, attentie en bezoek van Irma en Conny aan Zely Maes na heelkundige ingreep.

31.01

Wij betreuren het overlijden van onze collega

Cdt v/h Vlw. François SANNEN

echtgenoot van Gisèle SCHAEKEN

Geboren te Leopoldsburg op 10.07.1931 Overleden te Hasselt op 21.01.2005

De uitvaartdienst vond plaats

te Hasselt op 27.01.2005 Namens KVOO Limburg hebben wij aan

de familie onze gevoelens van deelneming aangeboden en heeft onze vereniging

bloemen neergelegd.

KVOO LIMBURG - 30 jaar Feestbanket donderdag 17 maart 2005

De eerste stichtingsvergadering van onze vereniging vond plaats op 18 februari 1975.

Op donderdag 17 maart 2005 herdenken wij het dertigjarig jubileum van KVOO LIMBURG

Wij nodigen U uit om samen deze verjaardag te vieren met een gezellig feestbanket om 1200 uur in de Baenwinning te Diepenbeek.

Menu Koud voorgerecht aan tafel

Fantasietjes van Noordzeegarnalen, gemarineerde zalm en kabeljauw ~~~

Buffet: Fijne sneetjes van lamsbout in geurige tijm

Mechelse Koekoek in z’n vel gebakken met dragon blaadjes in room Mozaïk van in hoeveboter gewelde primeurgroenten

Gebakken champignons met fijne kruiden Drieluik van salades

Aardappelgratin en in de schil gebakken grenaille met spekjes en sjalotjes ~~~

Dessertbuffet: Buffet van diverse desserten

Mousse van Chocolade 2 bavaroissoorten

Tiramisu Dessert van het huis( bosvruchten, vanille en miringe)

Fruitsalade Ter plaatse gebakken flensjes met hun sausjes

Vanille ijs ~~~

Koffie met huisgebakken appelcake ~~~

inclusief 1 glas aperitief, 1 glas witte wijn, 2 glazen rode wijn en waters en koffie of thee

Programma : 1200 uur : aankomst en verwelkoming 1215 uur : aperitief en korte toespraak van de Voorzitter 1230 uur : feestbanket en gezellig samenzijn

Inschrijven en deelnemingsprijs : Telefonisch op 011.228848 of per e-mail aan [email protected]

vóór 05 maart 2005 met opgave van uw gekozen tafelgenoten. Het bedrag van €35 per persoon (er is een tussenkomst van €5 op de bedongen prijs van €40) met code ‘30 jaar KVOO’ moet vóór 10 maart

toekomen op rekening 961-1951400-46 van KVOO LIMBURG

K..V.O.O. - LIMBURG juni – juli 1999 -3- K.V.O.O. - LIMBURG februari 2005 - 3 -

leerkracht werd vermoord beperkt de agressie zich bij ons voorlopig nog tot een hoop verbaal geweld met slechts sporadisch een doodsbedrei-ging, hier en daar wat slagen en schoppen in de buik met soms werk-onbekwaamheid tot gevolg, en be-schadigingen van wagens of andere goederen. Hierdoor voelen steeds meer leerkrachten zich genoodzaakt om speciale verzekeringen af te slui-ten tegen deze nieuwe vorm van on-heil.

In het Gentse vond men het nodig voor de leerkrachten van een bepaalde beroepsschool speciale trainingen te organiseren om hen te leren omgaan met agressieve leerlin-gen, en dat zal nu worden uitgebreid tot andere scholen. Toch angstwek-kend, als men bedenkt dat het hier gaat om een steeds toenemende mas-sa snotneuzen van pakweg 14 tot 18 jaar, waarmee geen land te bezeilen valt, en die absoluut niet geïnteres-seerd zijn in het aanleren van om het even welke vaardigheid of kennis. Bij het einde van elk schooljaar wordt er dan een omvangrijke troep van zulke onaangepaste jongeren zonder meer losgelaten op onze maatschappij, met alle risico’s en gevolgen van dien.

Vroeger, toen er nog een echte dienstplicht bestond, was er nog een soort filtersysteem inge-bouwd in het opvoedingspatroon van de jeugd; de grote meerderheid had er misschien geen behoefte aan, maar voor een bepaald deel van de toenmalige jongeren was de leger-dienst ongetwijfeld een heilzame leerperiode waar ze, dikwijls tegen wil en dank en met veel tegenstrib-belen, leerden leven in een gemeen-schap volgens bepaalde regels, en rekening houdend met anderen. In onze huidige permissieve maatschap-pij lijkt dat allemaal minder belang-rijk, maar het blijft toch maar de



(Vervolg op pagina 4) 14 maart 2000 - 25-jarig jubileum

30 KVOO LIMBURG

Op dinsdag 18 januari 2005 werd in de zaal ‘Simfonie’ het theatercafé van het Cultureel Centrum een koffietafel georganiseerd voor de dames-weduwen van de vereniging. Een ‘nieuwjaarsbijeenkomst’ met een duide-lijke verwijzing naar de nakende viering van het ‘30-jarig bestaan’ van onze kring. Veertien dames waren op de uitnodiging ingegaan en de bestuursleden met hun dames fungeerden als gastgevers. Het werd een gezellig ‘onderonsje’, een gelegenheid om eens bij te praten en voor sommigen werd het een blij weerzien na meerdere jaren van gedwongen afwezigheid. Te meten aan de talrijke reacties en dank-betuigingen achteraf, werd dit initiatief zeer op prijs gesteld en is het misschien voor velen een aanzet om opnieuw aan de zittende activiteiten van onze kring deel te nemen. Zoals onze voorzitter het in zijn slotwoord benadrukte zal de vereniging er een punt van maken om van dit evenement een jaarlijkse nieuwjaars traditie te maken.

Volgende dames namen aan dit feestje deel :

Mevrouw : CLAESEN - DE MAGNÉE Simone, COUCKE - LENAERTS Georgette, COX - NOLMANS Lu, CRAYBEX - FIERENS Angèle , DE RUDDER - REEKMANS Yvonne, FREDERIX - BAERTEN Netta, LAVIGNE - VAN EXEL Mia, MAES - LEMMENS Zely, PHILIPPART - PLEVOETS Elise, THOMAS - LEMOINE Hélène, VAN GLABEKE - LENAERTS Godelieve, VAN HAEREN - WELLENS Paula, WILLEMOENS - HOEDEMAKERS Mia en Netje FRANSSEN. Van Bestuurszijde : Marcel en Irma DEMOT, Herman en Nelly SCHRIJVERS , Leon en Henriette MONSIEUR , Jef en Lea HENDRIX,, Gilbert en Germaine MOONS, Jules en Godelieve NEVEN, Jos en Conny HERMANS. JH


vraag hoever deze permissiviteit mag gaan.

Vandaag, 10 jaar na het op-schorten van de legerdienst, zien we weer sporadisch bepaalde groepjes jongeren opduiken in sommige mili-taire instellingen, ditmaal ingevolge een akkoord tussen onze defensie-minister en zijn collega en partijge-note van justitie. Het betreft hier jeugdige misdadigers die er hun straf komen uitboeten onder de vorm van een soort gemeenschaps-dienst, vergelijkbaar met de straf-karweien uit de goeie ouwe tijd.

Indien er geen ernstige aan-pak gebeurt van het agressiepro-bleem in de scholen zou het wel eens kunnen dat de lijsten met kan-didaten voor het “appel der ge-straften” steeds langer gaan wor-den, met als enig positief gevolg dat onze immer slinkende militaire kwartieren en terreinen er binnen afzienbare tijd uitzonderlijk proper en netjes zullen gaan bijliggen…

Uw voorzitter,

Marcel



Beleggings-club

maandag

28 februari om 1630 u.

Provinciecommando Guffenslaan 26 3500 Hasselt

Inlichtingen

Herman Schrijvers

Danstee

Wij nodigen U uit op de koffie- , taart- dansna-middag van :

dinsdag 15 februari om 14u30

Ekkelgardenstraat, 12 3500 Hasselt

Inschrijvingen telefonisch op het nummer 011.228848 vier dagen vóór

datum van de danstee.

De stortingen van € 4 per persoon met code TD/2 moeten

toekomen vóór 14 februari op rekening 961-1951400-46

van KVOO LIMBURG

Te

Noteren

05 april : CRC en Tongeren Yvan Lambrechts

21 april : Nationale dag te

Gent 10 mei : SC Kernenergie MOL

Frans Kenis 24 mei : Wandeling Hageland

Gilbert Moons


Nieuwjaarsreceptie 11 januari 2005 Officiersmess 2de Artillerieregiment

Honderd drieëndertig leden namen op

11 januari 2005 deel aan de traditionele nieuwjaars-receptie in de Officiersmess van het 2de Artillerie-regiment te Helchteren. De nieuwe formule die vorig jaar voor het eerst werd toegepast en waarbij het aanvangsuur werd vervroegd, valt duidelijk in de smaak en zorgde dit jaar voor een recordopkomst.

Het werd een gezellige bijeenkomst met een receptie en een feestbanket - dat ongetwijfeld de naam van ‘culinair festijn’ verdient, en waarvoor onze gastheer en zijn personeel alle lof verdienen.

Tijdens de verwelkoming was er ruim gelegen-heid om de persoonlijke wensen uit te wisselen waarna onze voorzitter, Kolonel Vl. SBH Marcel Demot, zijn traditionele nieuwjaarstoespraak hield die wij hier-onder volledig weergeven.

Generaals, Dames, Heren, Beste Vrienden,

Hier sta ik dan weer met mijn jaarlijks nieuw-jaarsbriefje; om te beginnen heet ik U van harte wel-kom op onze traditionele nieuwjaarsreceptie. Zoals U kunt zien is de Officiersclub bijzonder goed gevuld, in die zin dat de vooropgestelde maximum capaciteit ruim overschreden is; we zijn dit jaar met niet minder dan 133, en zulke massale respons is bijzonder verheugend. Een nadeel is wel dat er wat kunstgrepen nodig waren om iedereen een plaats te kunnen geven aan tafel, maar de gevonden oplossing heeft als voordeel dat er wel enkele mensen een goed overzicht zullen hebben op de zaal van op het podium…

Vooreerst, in naam van het Bestuur van onze Kring, onze beste wensen van geluk en voorspoed voor het nieuwe jaar 2005. Moge het voor ieder van U en degenen die U dierbaar zijn een positief jaar worden, met niet te veel gezondheidsproblemen en veel succes in al Uw ondernemingen.

Een speciaal dankwoordje wil ik in ons aller naam richten aan onze gastheer, LtKol SBH Peter HUBRECHT, Comd van het 2A. Kolonel, Uw gastvrijheid en deze van Uw medewerkers wordt door alle aanwezigen zeer op prijs gesteld, temeer daar wij goed beseffen dat de mogelijkheden die de eenheden op dit vlak nog hebben aan steeds meer beperkingen onderhevig zijn. Voor ons, oud-gedienden, zijn het echter juist deze tegemoetkomin-gen vanwege de actieve eenheden in onze provincie, die ons de mogelijkheid geven om nu en dan nog eens de sfeer op te snuiven die zo vele jaren lang, tijdens



onze actieve loopbaan, heeft deel uit gemaakt van ons militaire leven. Nog eens bedankt, Kolonel, en we wensen Uzelf en al de mensen van Uw eenheid veel succes toe in alle activiteiten en opdrachten die er dit jaar op het programma staan.

Eén van de obligate onderdelen van een klassie-ke Nieuwjaarsspeech is een terugblik op de markant-ste gebeurtenissen van het afgelopen jaar, maar wees gerust, ik zal kort zijn wat dat betreft. Er zijn voldoende nationale en internationale jaaroverzichten aan bod gekomen in de diverse media, waardoor ieder-een voor zichzelf wel kan uitmaken of onze samen-leving er nu in feite op vooruitgegaan is of niet. In eigen land zorgden 2 opeenvolgende verkie-zingsjaren ervoor dat de politiek vooral met zichzelf en een overvloed aan stoelendansen bezig was, terwijl het vertrouwen van de modale burger en zeker de werkgelegenheid niet gediend waren door de DHL- en andere minder fraaie affaires. De vrees dat onze asymmetrisch samengestelde regeringen aanleiding zouden geven tot kletterende ruzies en eventueel zelfs tot nieuwe verkiezingen bleek echter ongegrond. Integendeel, vooral in onze Vlaamse regering blijken we al een tijdje getuige te zijn van wat men kan noe-men “degelijk bestuur”, hetgeen toch een verademing betekent na al de loze peptalks, open debatculturen en andere goed-nieuws-shows die we voorheen tot vervelens toe voorgeschoteld kregen. Internationaal heeft het noodlot ongemeen zwaar toegeslagen in Z.O.Azië om het jaar af te slui-ten, maar de manier waarop wereldwijd de hulp in alle mogelijke vormen is op gang gekomen is echt bemoedi-gend en hoopgevend. Hopelijk blijft deze positieve trend ook nadien aanhouden, want er zijn nog tal van schrijnende noden te lenigen in grote delen van onze wereld.

In onze Kring Limburg hebben we er, naar ik meen, weer een goed jaar opzitten, met de nodige variëteit in de maandelijkse uitstappen en andere ac-tiviteiten, waarbij eenieders gading wel eens aan bod kwam. De deelname was dan ook verheugend, met dikwijls een volle bus, en ik maak hier graag van de gelegenheid gebruik om al diegenen die zich hebben ingezet om één of andere activiteit te organiseren of te helpen organiseren hartelijk te bedanken voor hun bereidwilligheid. Onze reis naar het Île de Ré in Sep, onder de kundige leiding van Leon, was een succes over heel de lijn, en de deelnemers hebben er zeker een mooie herinnering aan overgehouden.




Onze maandelijkse Nieuwsbrief blijft het onmisbare instrument om de praktische werking van onze Kring in goede banen te leiden. We hebben het geluk te kunnen bogen op de maandelijkse pennen-vruchten van een paar vaste medewerkers die zeer worden gewaardeerd, maar ook de talrijke occasionele schrift- of poëziestukjes dragen bij tot de kwaliteit die onze Nieuwsbrief kenmerkt. Sinds een tijdje ziet het er echter minder rooskleurig uit wat het drukken betreft, want door een beslissing van het Kabinet dienen de scholen voortaan al hun drukwerk te laten uitvoeren in de Centrale Drukkerij van EVERE. Hierdoor zouden we dus de steun van Saffraanberg moeten missen, en dienen we dus uit te kijken naar betaalbare alternatieven. Zoals ieder jaar maak ik ook nu weer van de gelegenheid gebruik om de praktische bezieler van onze Nieuwsbrief, onze secretaris Jos, bijgestaan door Conny, in ons aller naam van harte te bedanken voor al de energie en de vele uren die zij bijna dage-lijks aan deze opgave besteden. Dank zij de multi-mediakennis van Jos verschijnt hij nu ook in kleuren op onze website, zodat hij wereldwijd kan gelezen worden.

In de loop van het jaar hebben we niet minder dan 10 nieuwe leden mogen verwelkomen. Traditie-getrouw werden zij even voorgesteld tijdens de eerste activiteit waaraan zij deelnamen. Zo heten we vandaag van harte welkom aan:

onze actuele Prov Comd, Maj Marcel BAILLIEN, reeds sinds lang een vertrouwd gezicht in ons mid-den, maar nu ook lid van onze Kring; en aan ons nieuw Lid Sympathisant, Marc ROGIEST.

Van harte welkom, en we hopen jullie regelmatig te kunnen ontmoeten tijdens onze activiteiten.

Helaas hebben we in de loop van 2004 ook definitief afscheid moeten nemen van 7 leden of echtgenoten van leden:

Mevr Anita PELEMAN, echtgenote van LtKol Emile VAN PUT, overleden op 14 februari Mevr Francine DEWINT, echtgenote van Kol SBH Marcel JACOBS, overleden op 01 maart Mevr Marie-José DELVAUX, Wwe van Cdt Michel HUBO, overleden op 02 maart Kol Jean PHILIPPART, overleden op 21 maart Bde Gen Vl August WOUTERS, overleden op 17 juni Mevr Juliette COLLIN, overleden op 01 juli Mevr Hilda DE MEYER, echtgenote van Kol SBH Arthur DE BAERE, overleden op 04 november

Mag ik U verzoeken enkele ogenblikken van ingetogen-




heid in acht te nemen ter hunner gedachtenis.

…….. Dank U !

Nu even een blik vooruit naar het nieuwe jaar dat we zojuist zijn binnengestapt. Natuurlijk gaan we ook nu weer ons best doen om een zo gevarieerd mogelijk programma aan te bieden, met elke maand minstens 1 hoofdactiviteit. Een ontwerp werd U reeds voorgesteld in een vorige Nieuwsbrief. We hebben dit jaar, op 21 april, de Nationale Dag van de KVOO, inge-richt door onze collega’s van OOST-VLAANDEREN, waar we zeker met een flinke delegatie zullen aan deelnemen.

Wat er echter dit jaar nog speciaal in het oog springt is het 30-jarig bestaan van onze Kring, en dat verdient toch ook even in de bloemetjes te worden gezet.

De reis die na het minireferendum de voorkeur kreeg is deze met bestemming FRIESLAND; zij zal door-gaan in september, en wij hopen natuurlijk weer op een ruime deelname.

Meer over dit alles verneemt U tijdens de Algemene Vergadering op 08 februari, en uiteraard via de volgende Nieuwsbrieven.

Maar genoeg gebabbeld nu; terug naar onze samenkomst van vandaag, en meer bepaald naar het culinaire gedeelte er van. Dank zij de inzet van de mensen van de mess en de keuken van 2A wacht er ons een eerste klas koud buffet, terwijl Jos er hopelijk weer in geslaagd is een hoge graad van voldoening te bereiken bij het uit-puzzelen van de tafelschikking. Alle ingrediënten zijn er dus om er een gezellige en aangename namiddag van te maken. Na de maaltijd kunnen dezen die het wensen nog wat nagenieten in de bar tot maximum 1700 Hr, en ik vraag U dit uur te willen respecteren.

Mij rest alleen nog U smakelijk eten toe te wensen, en U te bedanken voor Uw aandacht. Smakelijk !



Aanwezig : Marcel Demot - Herman Schrijvers - Luc Vandenborne - Leon Monsieur - Jef Hendrix — Gilbert Moons - - Jules Neven - Jos Hermans Verontschuldigd : Luc Van Camp

De Voorzitter opent de vergadering met nieuwjaars-wensen voor de bestuursleden en drukt de hoop uit dat de vereniging in 2005 op de ingeslagen weg zal voort-gaan en dat het succes van de maandactiviteiten nog zal toenemen.

Evaluatie activiteiten : Nieuwjaarsreceptie : Uitmuntend met felicitaties voor de koks en het personeel van de Officiersmess van 2A. 133 deelnemers - de activiteit sluit met batig saldo.

Voorbereiding Algemene Vergadering Voorafgaand aan de bestuursvergadering werd door de commissarissen het nazicht van de boek-houding van het dienstjaar 2004 verricht - verslag op 08 februari Uurregeling : 1345 u Causerie

1545 u Koffietafel 1630 u Algemene Vergadering

De dagorde wordt in zijn geheel goedgekeurd De reis naar Friesland zal worden toegelicht door Leon Monsieur Voorstellen voor de reizen 2006 worden ingewacht en zullen nadien het voorwerp zijn van een minire-ferendum. Een reis in eigen beheer mag in de toekomst nooit meer geprogrammeerd worden in dezelfde maand van de jaarlijkse KVOO-reis. Nadat de uitslag van het minireferendum gekend is, zullen in overleg met de initiatiefnemers, de data eventueel worden aangepast.

Afdrukken van de nieuwsbrief In extremist kon de Tech Sch van Saffraenberg toelating verlenen om minstens nog 1 jaar het kopiëren van onze nieuwsbrief ten laste te nemen - dit betekent een grote financiële- en lastenbesparing waarvoor van harte dank.

Lidgelden 32 leden hebben tot nog toe het lidgeld en de bij-dragen voor 2005 NIET betaald. De niet-betalers zullen op hun adresetiket van de volgende nieuwsbrief een rood merkteken krijgen. Ook diegenen die de bijdrage voor de VOOR-ZORGSKAS NIET betaald hebben (wat een statu-taire verplichting voor Limburg is) zullen een blauw merkteken op hun adresetiket krijgen. Indien de niet-betalers de volgende nieuwsbrieven

nog verder willen ontvangen dienen zij de ver-schuldigde bedragen vóór 15 februari op rekening KVOO Limburg te storten. Dit bericht geldt als allerlaatste uitnodiging

Koffietafel voor de Dames-Weduwen 18 janauri - details op pagina 4.

30-jarig bestaan van KVOO LIMBURG De secretaris geeft toelichting bij de afspraken voor het feestdiner in de Baenwinning te Diepen-beek op donderdag 17 maart 2005.

Details op pagina 3. Er wordt beslist dat de kas een tussenkomst van €5 per persoon zal verlenen, zodanig dat de be-dongen deelnemingprijs van €40 kan terug-gebracht worden tot €35 per persoon. De eretafel zal voor deze gelegenheid uitsluitend voorbehouden worden voor de bestuurleden. Bij inschrijving kunnen de deelnemers hun tafel-genoten kiezen.

Bezoek SCK Mol - 10 mei Details worden besproken aan de hand van het programma van Frans Kenis - de uitnodiging en de details zullen verschijnen in de nieuwsbrief van april

Wandeling - 24 mei Gilbert Moons geeft toelichtingen bij de door hem georganiseerde wandeling in het Hageland op 24 mei - uitnodiging en details in de nieuwsbrief van april

Bezoek aan de Brouwerij van Palm organisatie Lutgarde Van den Veyver - details worden besproken - vertrek en opstapplaatsen worden vastgelegd - details en uitnodiging op pagina 1.

Allerlei en tafelronde Herman Schrijvers informeert naar mogelijke reizen 2006 die georganiseerd worden door CDSCA - details algemene vergadering Limburg zal bij de Nationale Raad van Beheer het voorstel van Leon Monsieur steunen om 4-talige lidkaarten KVOO uit te reiken aan de leden. Jef Hendrix zal de prijsofferten bij de Witte Merel opvragen voor de verplaatsingen per autocar voor de activiteiten 2005. Voor de Nationale Dag in Gent op 21 april werd voor rekening KVOO Nationaal bij De Zigeuner een dubbeldekker besteld. - 70 inschrijvingen

Volgende vergadering : maandag 25 april 1930 uur JH.

BESTUURSVERGADERING 17 januari 2005


Genk 14/01/2005 Onderweg in 2005 14/01/2005 een datum die de geschiedenis van het mensdom voor eeuwen zal marke-ren. Je dacht voor de 12-12 actie? Ook een mooi feit natuurlijk, maar voor de geschiedenis??? Neen we denken aan de ruimtesonde “Huygens” die vandaag moet landen op een maan van Saturnus nml. “Titan”. In afstand en moeilijkheidsgraad de max van alle landin-gen tot op heden. Cassini was 7 jaar onderweg, de sonde “Huygens” zette vóór 20 dagen zijn daling in. De sonde bereikte bij het binnengaan van de atmosfeer een snelheid van Mach 20, snelheid die door frictie moest terugvallen tot Mach 1,5. Op de fractie van een seconde, moet de ingebouwde timer “Huygens” wekken en de eerste parachute loslaten, 30” later moet nr.2 volgen, elke minimale afwijking is fataal. Bijsturen is onmogelijk, om verbranding te vermijden ontplooit ”Huygens” zijn antennes pas na het openen van de eer-ste parachute. Ja waarom zit ik hier spullen te ver-tellen die jullie ook weten en trouwens pas zullen lezen als de ja/neen landing reeds oud nieuws is. Simpel ik moet toch met iets beginnen en als ik over zaken moet praten die jullie niet weten kan ik me beter de moeite besparen want dan weet ik ze evenmin. Maar ook en nog meest omdat “Titan” de Saturnusmaan die een atmosfeer heeft, me al vele jaren intrigeert. Ik las vele jaren geleden een “science fiction” die een bemande ruimtevaart naar “Titan” beschreef. Details heb ik niet onthouden maar wel het beeld van de landing. De cosmonoten hadden

geen enkel gegeven over de samenstelling van de bodem op de landingsplaats. De landing verliep zachter dan verwacht en ze hadden de overtuiging dat ze vrij diep in de bodem waren gezakt. De cosmonote (ja juist vrou-welijk!) opende de sluisdeur, hield zich vast aan het grendelsysteem terwijl ze de bodem aftastte, stelde vast dat ze met 1/7 van haar gewicht een vaste voet kreeg en sprong uit de sonde. Ze voelde en snoof het stof op Titan en sprak toen de woorden “This is the dust of life”. Ik begreep toen niet wat de schrij-ver bedoelde maar de intrige zat voor mij in de combi-natie van die uitspraak met het scheppingsverhaal. Ook dat begreep ik natuurlijk niet, anders was er geen intrige. Maar wat ontdekte ik nu toen “Cassini” werd gelanceerd en er veel over “Titan” werd gepubliceerd. ”Titan” beste vrienden is “the place to be”. Niet onmid-dellijk natuurlijk maar over een paar miljard jaren wordt dat bolletje van ons door de zon opgeslorpt en ondertussen moet “Titan” juist op temperatuur zijn om onze soort toe te laten zijn stommiteiten aldaar verder te zetten. Geef toe dat wisten jullie niet hé. De vraag is natuurlijk zouden we zolang kunnen reïncarneren (staat die carne in dat woord nu echt voor vlees?) Terug op onze bol dan maar. Men kan rustig stellen dat we het jaar vrij goed zijn begonnen. Meer dan 130 KVOO’ers in Helchteren. Ze zagen er allemaal goed uit, alhoewel, de ene al wat beter dan de andere. Hun Bourgondische eetlust is nog steeds flink op niveau en naar geluidsvolume gemeten hebben ze mekaar nog altijd evenveel te vertellen. Ook onze bestuurders (des land bedoel ik) zien er erg goed uit. De premier heeft bij de feestdagen een nieuwe bril gekregen en daar schijnt nogal wat om te doen te zijn. Zelf heb ik het niet gele-zen maar in de dagklapper, mijn dagelijkse wekker rond 0735, vertelde men dat een van de hoofdredacteurs stelde dat aan die bril meer aandacht werd besteed dan aan de “Tsunami”. Nu ik hem gisteravond zelf op TV zag (die bril hé) vond ik het ook wel heel speciaals. Ik vrees echt dat het een soort multi-purpose bril is, je kan er dus meer mee doen dan kijken. Niemand kan daar trouwens enig bezwaar tegen hebben want die man moet een goed zicht hebben. Surtout een ver zicht want de laatste jaren was er geen enkele proportie tus-sen zijn visie en zijn futuristische welsprekendheid. Wat ook weer geen kwaad kan want de man is blijkbaar


Onderweg in 2005

Kapt ter Zee Luc Vandenborne


overtuigd dat hij de grootste groep dwazen ter wereld toespreekt. Gezien “da joenk” in zijn zesde jaar zit ziet hij dat tenminste juist. Ook aan hun vruchtbaarheid hebben ze serieus gewerkt want enkele vrouwelijke prominen-ten hebben toegegeven zwanger te zijn en verschillen-de mannelijke collega’s zien er zelfs hoogzwanger uit. Voor de rest zitten ze rustig te wachten tot die sociale partners in plaats van mekaar een boel te verwijten terug onderhandelende partners worden. Gisteren ga-ven ze een lolly van 200 miljoen om ze zoet te houden, vandaag is het al 250, wie doet meer……….. De “Tsunami” dan. Een angstaan-jagende ramp waarbij een miljoen sukkelaars nog maar eens de volle lading kreeg. Als men de beelden van de weggespoelde rommel ziet kan er maar één besluit zijn, ze hadden niets en hebben nu nog minder dan niets. Vanwaar nu plots de hartverwarmende vloed van solida-riteit? Waarom hier wel terwijl elders, bijzonder in Afrika, de meest waanzinnige toestanden omzeggens worden doodgezwegen? Is het misschien de boodschap van Kerstmis? Mocht dat waar zijn dan komt er echt vrede aan hen die van goede wille zijn. Is het omdat het toch zo’n aantrekkelijke vakantieoorden zijn? Is het omdat er ook mensen van bij ons tussen de slacht-offers zijn. Welke ook de reden het blijft hartverwar-mend. Maar laten we ons niet te vroeg feliciteren. Wat zijn de cijfers van de donorlanden:

Over welke termijn is niet helemaal duidelijk. Geef toe zó indrukwekkend is dat allemaal niet. En dan dat verschrikkelijke opbod. De US stelde eerst 35 Milj voor doch toen het de cijfers van andere landen hoorde deden ze plots het tienvoudige. Een nieuwslezer van bij ons die zegt Europa geeft meer dan de US. Op dat ogenblik, vóór nieuwjaar was de zevende vloot reeds ter plaatse met 21 schepen en 12600 man-schappen. De Abraham Lincoln heeft 1,82 ha vliegdek en zette onmiddellijk 45 helikopters in, aantal werd na blitzbezoek Powel verdubbeld. Die helikopters vliegen tussen 13 en 17 zendingen per dag. Wij hadden toen

ook drie man ter plaatse, Axel van Hasselt, Flahaut en Beaucourt (die kwam na vier dagen terug voor proper ondergoed en vloog toen nog maar eens terug want hij had terreinkennis. Natuurlijk hadden we veel meer schitterende anonieme mensen, hardwerkend, bij AZG, Caritas en veel andere NGO’s. Hartverwarmend inderdaad, maar het spijt me, ik ben erg bang dat de continuïteit zal ontbreken en van al dat hartverwarmende over een paar maanden niet veel meer zal overblijven. Ter illustratie! Het “Wereld Econo-misch Forum” stelde zich bij de eeuwwisseling tot doel tegen 2015 armoede, gezondheid, veiligheid, honger, mensenrechten en ecologie drastisch te verbeteren. Bij de laatste ”meeting” van de groep stelde men vast dat slechts 1/3 gebeurde van het nodige om de doelstellin-gen te bereiken.

Men kende punten toe op 10, k geef jullie de scores: Wat mij betreft is daarmee het hart-verwarmende pijnlijk diep gekoeld.

Maar “Huygens “ is geland Lvdb


Onderweg in 2005

Australië Noorwegen Zweden Duitsland Japan Frankrijk

Groot Brittaninië

U S China

815 183 74,3 674 500 103 95 350 60

0,142 0,107 0,032 0,029 0,014 0,006 0,006 0,003 0,0009

Boven in miljoen dollar, onder als %BNP

Veiligheid 3

Armoede 4

Honger 3

opvoeding 3

Gezondheid 4

Ecologie 3

Mensenrechten 3


Ik ken de generaal SCHOUPS, oeps, dit is al een verkeerd begin. Opnieuw. Ik ken de Jef al vanuit vervlogen tijden; "de muur" stond toen nog in al zijn glorie te pronken tussen de democratie en het commu-nisme. Ik heb de hint op bladzijde 11, regel 27 van het decembernummer dan ook helemaal begrepen. En vermits ik een rasechte Limburger ben. officier en op minder dan drie jaar van het einde van mijn loopbaan voel ik hem al op kousenvoeten afkomen: als ik mijn ex-ADC nu reeds kan strikken voor een artikeltje in dit tijdschrift zal hij zeker niet "neen" durven zeggen als de tijd gekomen is om lid te worden voor deze in mijn huidige perceptie nog vereniging van "de oude garde". Ken je chef... En die oude garde schrikt me eigenlijk een beetje af want het zal me moeilijk vallen om het predikaat "gepensioneerd" te moeten dragen. Niet omdat ieder-een dan weet dat ik tot het voor dit land te grote legertje van niet werkenden behoor maar wel omdat ik nog te jong ben om me als lid van deze club te moeten blootgeven. Nog deze week schatte iemand me een mid-dertiger. En dat was volgens mijn bescheiden me-ning een goede inschatting (!?) want ik voel me nog

altijd een jonge KAPITEIN-commandant, met de na-druk op Kapitein want die is per definitie nog een jonge, viriele en energieke gast! Erg beleefd ben ik eigenlijk ook al niet want ik eis hier als wildvreemde, uitgezonderd de Jef zullen er niet veel lezers zijn die me kennen, een deel op van de schrijfruimte die voorbehouden is aan de eerbiedwaar-


In zijn artikel “Ik heb met het melkmeisje in bad gelegen”, dat in ons decembernummer verscheen, schreef LtGen Schoups : “ Het wordt de maiden-trip van Eric, mijn ADC, je weet wel, een jong officier toegevoegd aan een generaal. Hij moet er voor zorg dragen dat zijn autoriteit “binnen de grenzen van het welvoeglijke blijft”, en in mijn geval is dat een hele klus: daar geeft ik me nu pas rekenschap van. We zijn vrienden sedert 1982. Hij is een Limburger, dus ook wat regionaal betrokken en misschien eens bereid voor een verhaaltje in onze nieuwsbrief, Eric?” Eric Verboven heeft de handschoen opgenomen en schreef een stukje, dat wij hieronder opnemen. Aan Generaal Schoups vroegen wij dit artikel te willen inleiden en wat meer over Eric te vertellen. JH. A D C - M A

Snel en op verzoek , een inleidend woord over Eric . Hij was al een filmster in 1983 - " Observer one zero " van Televox over de Recce troepen in 1 ( B E ) Corps - ik plukte hem weg uit het Pentagon in 1991 om mijn M A te worden = militairy adviser - in A M F , Heidelberg - tot nu bij mijn pensioen in 2001 , of A D C , vleugeladjudant of zo wat - kwalificaties , criteria , vereisten ? Hij doet zijn job - ik de mijne . Ik heb nooit een vliegtuig gemist , steeds het programma

punctueel afgewerkt , nooit diners moeten reserveren of tafelschikkingen maken , geen letter getikt ( niet op P C , niet waar ook ... ) , en zo kan ik doorgaan . Hij moest voor mij nooit een artikel , een conferentie of een toespraak voorbereiden , nooit een " boze " brief of een " gevat " antwoord geven ; heeft ze wel alle verbeterd . Mijn bagage dragen of mijn tentje recht zetten , bij wijze van spreken , heeft hij ook nooit moeten doen . Zijn hobby ? Hij verzamelt nijlpaarden : 400 nu al - velen versieren zijn woning . Elk heeft een ver-haal .Misschien ooit eens een gelegenheid om ze alle-maal een naam te geven , en nadien hun leven te laten te vertellen , over Ottawa , Rome , Athene , New York , Istanbul , Heidelberg , Arolsen , Edinburgh , Helsinki en ga zo maar door ... Voor mij is hij een jongere vriend die op alle gebeurte-nissen dadelijk en spontaan reageert , zodat ik meteen ook weet wat zovele jonge mensen over iets denken - en soms is dat zeer verschillend van de " oudere generatie " , zoals ik . M A of A D C ? Bovenal , zoals Karel Jonckheere dat veel beter en beknopter kan zeggen dan ik , " een vriend die je tijdens je leven zegt wat anderen na je dood vertellen " .

Jef

Een goed verstaander is er twee waard. Of ken je chef ...…

Cdt Eric VERBOVEN

1992


dige leden van de KVOO LIMBURG. Een flagrante over-treding van de hoffelijkheidregels die gelden in het officierenmilieu: altijd eerst jezelf voorstellen als je iets te zeggen hebt! Heb ik trouwens wel het recht van spreken in dit hooggeacht lezerspubliek? Ik behoor immers nog helemaal niet tot het doelpubliek van dit tijdschrift. Nog niet... Ik ben VERBOVEN Eric, commandant van de cel infor-matica in de Pantsercavalerieschool in LEOPOLDS-BURG. Ik begon mijn loopbaan... Nee, ik ga hier geen saaie opsomming geven van alle functies die ik allemaal uitgeoefend heb of van alle eenheden waar ik verbleef. Voor hen die meer willen weten (let wel op, ik ben al bezig aan mijn tweede militaire leven): de ontcijfering van de code 0/23634 geeft je een beeld van mijn huidige militaire identiteit en van mijn loopbaan sinds 1978. In een vorig leven (1975-1977) was ik een A/36598 (luchtverkeersleider bij de toen nog Lucht-macht). Ik ben al enkele keren aangehaald, met of zonder foto, in de artikels die de Jef in dit tijdschrift schreef. Daarom toch even dit om de "relatie" tussen hem en mezelf te verklaren. Ik ben na de Koninklijke Militaire School bij het Eerste Regiment Jagers te Paard terechtgekomen, een verkenningsbataljon dat toen nog een belangrijke rol speelde in de afschrikking die er moest voor zorgen dat "die mannen van het leger van de overkant" zeker geen poging zouden wagen om ook maar met één voet of voertuig ons deel van deze we-reld te betreden. Hij was toen mijn bataljonscomman-dant. Ik ken hem dus al van 1982! Van 1991 tot 2001 was ik bijna ononderbroken zijn ADC,eerst toen hij de Commander AMF(L) was, nadien toen hij Force Commander UNTAES was en tenslotte toen hij de functie van Stafchef uitoefende in HQ AFNORTH. Als ik zeg dat hij me toen op bepaalde vlak-ken beter kende dan zijn echtgenote overdrijf ik zeker

niet. Er waren immers lange periodes dat we 24 uur op 24 uur zeer dicht bij elkaar leefden. Aan de top is het dikwijls eenzaam maar samen met mij kon hij, als er op bepaalde dagen tijdens de ellenlange vergaderingen weer over te veel nutteloze dingen en bijkomstigheden "gezaagd" werd, 's avonds ontspanning vinden tijdens een etentje of bij een glas wijn. Of meerdere glazen (flessen) wijn zoals toen we op een avond als gevolg van een staking op Zaventem de nacht in een klein hotelle-tje in de buurt van het vliegveld van Rome moesten doorbrengen. De chianti moest maar niet zo lekker zijn... Honderden "toeristische" foto's heb ik dankzij hem kunnen maken: van bevroren watervallen in Ottawa in Canada; van middeleeuwse moskeeën in Erzerum, ge-legen in Turkije vlak aan de Syrische grens; van Narvik, een stadje in Noorwegen dat voor Noorse standaarden niet meer zo heel ver ververwijderd was van de noord-pool. Van de winteroefeningen (skipret) in Sonthofen, van de nachtelijke skyline van New Y ork, van de Witte Toren in Thessaloniki, van... Vele van die foto's bevat-ten mooie herinneringen of vormen de link naar de één of andere anekdote. Een boek zou ik kunnen vullen met mooie, verrassende, unieke maar soms ook trieste ver-halen. Want één ding heb ik op onze vele reizen wel geleerd: het is nergens zo goed leven als in ons klein Vlaanderen. En toch klagen we voordurend over zelfs maar de kleinste ongemakken die ons hinderen in onze vrijheid. Vrijheid kan nu eenmaal niet totaal zijn, zeker niet als vele individuen van diverse standen, rangen en origine op een beperkte ruimte moeten samenleven. ., Maar dat is een heel ander verhaal. Of er nog een vervolg gaat komen op dit "artikeltje van de eerste kennismaking"? Zeker niet onmiddellijk wegens nog te jong en te actief. Eventueel later dan? Ook onzeker omdat ik over enkele jaren misschien geen deel meer uitmaak van de Limburgse populatie. . .

Eric


Een goed verstaander is er twee waard ...

Kabinet van de Koning

13 december 2004 Nr A.A4.1/342

Mijnheer de Voorzitter, Ter gelegenheid van Koningsdag heeft u uw trouw aan het Vorstenhuis betuigd.

De Koning en de Koningin, zeer gevoelig voor deze blijk van verbondenheid, vragen me u, en al diegenen die zich aansloten bij uw boodschap, hun erkentelijkheid over te maken.

Met de meeste hoogachting, Generaal G. MERTENS Hoofd van het Militair Huis ven de Koning


Inshallah … Vorige maand, bij gebrek aan tijd, was ik genoodzaakt een artikel over “Bully Beef” over te nemen … sorry voor mijn tekortkoming, maar alles komt weer terecht. Tony De Bruyne vroeg me in zijn antwoord het artikel volledig en in originele vorm over te nemen, wat helaas op dat ogenblik niet kon omdat ik dat niet bezat. Ook weze vermeld dat het tijdschrift “Shrapnel” van “The Western Front Association” – België – dit verhaal publi-ceerde. Dat is nu, bij deze, gebeurd. Deze korte inleiding sluit goed aan bij mijn bijdrage deze maand, iets over Turkije en mijn belevenissen zowat meer dan tien jaar geleden; iets over de IJzer-vlakte en Galipoli, een slagveld in Vlaanderen en bij de straat van de Dardanellen; iets van de eerste grote oorlog van 1914-18 maar vooral over wat ervan rest – nu … Waarbij mensen van vroeger en nu er weer aan herin-nerd worden dat macht en fascisme het onderspit delven van dienstbaarheid en verdraagzaamheid. Net als duizenden hiervoor hun leven offerden in de Westhoek, hebben anderen dat ook in dezelfde periode in Galipoli gedaan, en net als daar worden ook hier de kerkhoven, monumenten, musea of andere “Menenpoorten” niet zo maar als curiositeit bewaard, maar als een duurzame verworvenheid gekoesterd. “Nasilsiniz” (hoe gaat het?) – zo wordt ik begroet in oktober ’91 in Ankara. “Choke guzel” (heel goed) – of iets in die aard moet ik antwoorden, denk ik. Dat heb ik toch gelezen in mijn boekje met enkele zinnetjes waar-mee we een gesprek “te velde” kunnen beginnen. In Turkije ben ik nog nooit geweest en nu in mijn functie van AMF commandant zal dat veranderen. In-derdaad - de komende drie jaar zal ik er vijfmaal voor enkele weken terechtkomen, vooral de gelegenheid hebben met velen te praten en heel veel te leren. Voor-aleer het zover komt moet ik wel enkele muurtjes slopen. In Ankara moet ik de vlucht naar Izmir nemen. Ik wacht er in een VIP-salon tot een “chi-chiboy” met brede glimlach mijn paspoort en papieren terugbrengt en vertelt dat hij mij naar de volgende vlucht zal begeleiden. Izmir : hetzelfde scenario tot in ’t hotel. ’s Anderendaags met een escorte naar het hoofd-kwartier van 5ATAF. Officiële ontvangst, blabla, papierzakdoekjes en eau de cologne na elk koekje of elke handdruk. Een dag gaat voorbij en ik heb nog

niemand van mijn staf gezien, die bezig is om de volgen-de oefening in goede banen te leiden. ’s Avonds maak ik mijn stafchef duidelijk dat ik mijn programma heb gewijzigd en dat ik vroeger met de staf en in hun bus uit het hotel naar de kazerne zal gaan om te vernemen waar hun werk staat en wat er verder wordt gedaan. Merkwaardig genoeg “knippen alle lakeien” en ben ik gerust. De dag daarna trek ik verder op met mijn staf, naar Çannakale, tussenstop op weg naar Istanbul, want een historische uitstap staat op het programma: Ephe-se, Bergama, Troje. Maar ook het niet-geplande gebeurt. De bus valt in panne, op een kleine provinciale baan, gewoon lekke band … Maar geen reservewiel, geen wielsleutel om te herstellen, niets. Wachten op een boer met een tractor. Veel gekakel en gebaren – ondertussen gebeurt er niets. Uren gaan voorbij midden in een veld van katoenplantjes – veel zon. Dat hebben we dan toch. Inshallah … het zal wel in orde komen. Midden in de nacht rijden we Çannakale binnen. Morgen varen we naar het slagveld van Galipoli. De rol die Mustafa Kemal Atatürk heeft gespeeld bij de opbouw van het huidige Turkije is belangwekkend. Niet alleen tijdens de eerste wereldoorlog maar ook erna, in 1921 tijdens de campagne tegen de Grieken, in 1922 bij de afschaffing van het sultanaat, op 29 oktober 1923 bij de uitroeping van de republiek en in 1924 bij de opheffing van het kalifaat. Ankara wordt in plaats van Istanbul de hoofdstad, het Arabisch schrift wordt door het Latijnse vervangen, sluiers voor de


I n s h a l l a h . . .

LtGen Jef Schoups

Inshallah


vrouwen worden verboden, religieuze orden worden afgeschaft, een nieuw burgerlijk wetboek treedt in voege: Turkije wordt op West-Europese leest geschoeid. Overal zie je zijn foto: in stadhuizen, scholen, theaters en op feesten. Het leger staat volledig achter hem, en dat leger heeft veel macht. Je ziet het overal. Het land staat ver in de emancipatie zou je denken want Tansa Çiller zit in het zadel om de eerste vrouwelijke eerste minister te worden. Dat is wat we allemaal ver-nemen tijdens onze uitstap. We komen uiteindelijk aan in Çorlu, garnizoensstad van het 5e legercorps, op een honderdtal kilometer west van Istanbul. Mijn staf wordt ondergebracht in een hotel in de stad. Ik kom terecht in de Ordu Evi (officiersmess), in een VIP-suite. Daar wordt ik opgewacht door mijn tolk, een jonge luitenant – Süleyman. Hij stelt me voor na die lange dag een bad te nemen en daarna te dineren in de officiersclub. Zo heb ik dat niet begrepen. Ik vraag hem zich om te kleden in burger en samen met mij naar een restaurantje in de stad te gaan. Binnen een kwartiertje kom je me maar halen, zeg ik hem. Net tijd genoeg om mijn boeltje uit te pakken. Even later stap-pen wij beiden in burgerkledij de wachtpost voorbij … enige verbazing van de schildwacht. Dan vraag ik Süleyman: zoek “iyi bir lokanta” – een goed restaurant, had ik onthouden – naturally with wine. Ook dat lukt hem. Aan elke zin voegt hij toe: “my general”. Dus nu maar uitleggen dat ik in burger Jef ben – “no general” – en als dat niet gaat zeg je “Efendim” (mijnheer). Hij heeft de keuze; Morgen in uniform, dan zeg je “my ge-neral” – ok? En zo geraken Süleyman en ik in een lang gesprek, de hele avond, bij een fles wijn en een “mezeh”, kleine hapjes met veel groenten. Rond 23 uur stappen we weer de Ordu Evi binnen. Thank you very much, sir. Morgen ben ik hier om 07.30 – “Iyi akshamlar” – (goede nacht). Ergens diep in mijn dromen hoor ik een dof geroffel op een trom. Het komt naderbij – verdwijnt langzaam verder in de nacht. Later klinkt de indringende zang uit de luidsprekers van een minaret voor het ochtend-gebed, denk ik, … en wat later is het tijd om op te staan. “Merhaba” zegt Süleyman - goede morgen, my general. De plicht roept ons. Hij heeft mijn wens ter harte genomen. Piekfijn afgeborsteld, niet wijkend van mijn zijde. Bij het ontbijt vertel ik hem over de trommel. ’t Is vastentijd, ramadan, zegt hij. Oei, denk ik – moge Allah vergiffenis schenken voor de wijn van gister-a v o n d . M a a r

Süleyman komt niet terug op de “time off” van g i st e r e n a vo n d . Vertel eens iets over de vasten en de islam. Ik weet er niet veel over. Ja .. ’t is 1991 – ik ben nooit in een moslim-land ge-weest en heb nooit met een moslim gepraat . Het begint met een geschiedkundige inleiding. Over Mohammed, gebo-ren in Mekka in 570, over zijn familie, zijn opvolgers, zijn wijsheid en zijn boodschap. Ooit had ik eens gelezen dat Moham-med op zijn 50e huwde met een meisje van 9 jaar oud (nadat zijn vrouw was gestorven) – nadien hield hij nog een tiental vrouwen bij, maar wanneer ik Süleyman iets daar over vraag, weet hij het niet. Ook niet over de familietwisten, over soennieten en sjiieten of over an-dere groepen weet hij ook niet veel te vertellen. Ik wil eens in een moskee met mensen praten, zeg ik hem. Hij neemt me mee en we gaan zitten midden in een groep mannen, op het tapijt. We wachten het einde van hun gebed af en dan legt Süleyman uit wat ik wil. Vrien-delijk zijn ze. Heel welkom - en dan leer ik wat van de geloofsregels van de islam, uit de mond van de gewone man. Ik leer er voor de eerste maal hun vijf plichten: geloven in één god (dus geen drievuldigheid of zo); vijf keer per dag bidden (bij dageraad, ’s middags, in de namiddag, kort voor duisternis en twee uur na zons-ondergang – vroeger was dat voor mij alleen ochtend- en avondgebed); naleven van de vasten (heb ik ook geleerd, geen snoep, geen vlees …); een maal op bede-vaart naar Mekka en het mild geven van aalmoezen (Süleyman zegt nu dat hij die ook betaalt. Hij heeft het wel over belastingen). Vrijdag moeten ze naar de moskee om naar de imam te luisteren. (wij moesten dat ’s zondags). Süleyman moet alles vertalen – ik versta geen woord Turks. Wel wil ik graag iets meer weten over de imam, maar dat moet ik een andere keer vragen als hij er zelf is. Dus maar een afspraak gemaakt twee dagen later. Dan begint een moeilijke preek: god zelf is de heerser en de wetgever. Het oordeel komt alleen aan god toe. Gij zult zijn boek (de Koran) volgen. Die Koran legt alle basisregels van het sociale en economi-sche leven vast. Het profeetschap stopte met Moham-



I n s h a l l a h . . .

Naar de moskee !


med en de kaliefen (opvolgers), ook imams genoemd. Hun gehoorzamen is een geloofsartikel. Dat alles wordt nu enige jaren weer herinnerd in mijn “Pakistaans boekje” : “Achteruitgang van de moslims gedurende de jongste drie eeuwen bracht een einde aan het kalifaat in 1924. Moslims zullen nu hun imams gehoorzamen en ervoor werken om het kalifaat in de gehele wereld te herstellen.” Merkwaardig toch – in Turkije heeft Mustafa Kemal godsdienst en staatsbestuur precies gescheiden …. Misschien loont het de moeite door te gaan met dat verhaal maar dat wordt beslist saai en anachronisch. Ik heb snel begrepen dat net als in zovele andere geloofs-strekkingen en ideologieën, ook hier fantasten de onderwerping, de vrees en de verdrukking van de gewone mens beogen: niet wat echt een geloofsover-tuiging zou moeten inhouden: ontplooiing, bevrijding, verdraagzaamheid, menslievendheid. Stop dus. Er bestaat voldoende literatuur hierover. De tijd van welke kruistocht dan ook is lang voorbij. Heel wat meer heb ik geleerd tijdens mijn wandelingen door Istanbul maar velen van jullie kennen die stad ook genoeg. Ik stap over naar een andere ervaring, naar het zuidoosten. Even op de kaart kijken: Adana - Gaziantep – Diyarbakir. Op de Amerikaanse luchtmachtbasis in Adana waar we landen is de herinnering aan de eerste Golfoorlog nog levendig. Ook deze streek langsheen de Syrische grens is een oefenzone. Geen oefening deze maal, geen tentjes of gamellen, gewoon op verken-ning in juni 1992 met een comfortabel onderkomen in hotel Tugcan, of iets in die aard, in Gaziantep. Mijn escorte-officier ben ik vergeten – tevergeefs zijn naam en foto gezocht (die ik nochtans “ergens” bewaar, maar niet teruggevonden). Ik noem hem maar Seyhan.

Hij is ook mijn tolk en trouwe waakhond. Tijdens dit eerste verblijf is hij fier om van heel mijn staf de gids te zijn bij een rondleiding in Yesemek, een historische site nog ouder dan de straat (ongeveer 1300 vóór J.C.). Ik weet alleen nog dat het er snikheet is, geen boom in de omgeving, alleen beelden die sfinxen, berggoden en leeuwen voorstellen. In de dorpen of de theehuizen mogen we niet stoppen … Koerdische “gevaar” is de uitleg. Bovendien verkies ik hier mijn US helikopter voor mijn verplaatsingen. De lokale chauffeur kent alleen het gaspedaal van zijn jeep. Huiveringwekkend. Toch heb ik een heel mooie uitstap gemaakt, met patrouillebewaking voor en achter mijn voertuig. Het gaat van Gaziantep langs de baan naar Sanlurfa. Daar ongeveer noordwaarts, zo’n vijftig kilometers en we staan aan de “Yasak Bolge” (verboden zone) van de Ataturkdam. Het water van de Eufraat (Firad) wordt hier opgevangen in een groot stuwmeer. Het is de belangrijkste dam van een complex van tweeëntwintig – het GAP – Guneydogu Anadolu Projesi – dat de bevloei-ing regelt voor een regio groter dan België denk ik. De ligging is betekenisvol: niet ver van de grens met Syrië en volgens de uitleg van mijn gids bestaat de mogelijk-heid om na voltooiing van het project gedurende acht maanden de watervoorziening van Syrië en Irak te onderbreken. Terloops maar … Het is echter ook de regio van de Koerden. Na een lange briefing volgt ook een uitgebreid bezoek. De rondleiding is buitengewoon en indrukwekkend en over-treft alles wat ik totnogtoe aan afdammingen en elektriciteitscentrales ooit heb gezien. Spijtig genoeg geen foto’s – staatsgeheim. Hoewel we in de kazernes van Gaziantep foto’s zien van wreedheden door de Koerden bedreven, vermijden we als NATO-gasten commentaar te geven op die toe-standen. De Koerden zijn een belangrijke minderheid in Turkije, niet alleen hier, maar overal in het land: zo’n tien procent denk ik, wat snel zes miljoen betekent,

met enige invloed. Hier in het zuidoosten zwaait het leger de scepter, dus stappen de gewapende soldaten weer in hun camionet-tes voor en achter mij en gaat het stoetje weer Tugcan-waarts; Dat is de lente van 1992 … maar ik keer er nog eens terug, nu voor een oefening in de herfst van 1994 Eric, mijn ADC, heeft me voor die trip boeiende lectuur bezorgd. “Faraç – Relaas uit de Turkse folterkamers”, een boekje van Michael Suphi – uitgeverij EPO – 1994. ISBN – 90 64458375 – voor wie dat wenst te zoeken. Het voorwoord is van senator Hugo Van Rompaey. 8 mei 1994. Een zinne-tje overgenomen van het omslag: “Op paas-



I n s h a l l a h . . .

Eens op café


maandag 1994 – dan legt hij de laatste hand aan zijn boek – wordt hij door onbekende Turken in de bossen van Geel in commandostijl over-vallen en toegetakeld. Een intimidatie om de publicatie van dit boek te verhin-deren.” Deze maal, wanneer ik voet aan wal zet in de oefen-zone, wordt ik door een andere Seylon opgevangen. Een kolonel. Nu waag ik het wel om soms een vraagje te stellen om mijn “algemene vorming” over die regio van Turkije te verbreden en ik maak al eens een toespeling op de toestanden uit het boek. “Bir daka” … is telkens het antwoord. (een minuutje …) – ofwel had hij een te-lefoontje, ofwel moesten we even stoppen, ofwel zou hij het antwoord later bezorgen, maar ik krijg er geen. Inshallah … Merkwaardig, denk ik, dat ik deze maal met een kolonel moet optrekken en geen jonge officier. No comments. Hoewel – de derde streek van Turkije die me wat bekend is ligt rond Erzurum en het Kars-gebergte, in het noordoosten. (hoek Georgië en Armenië). Deze maal is het april 1994. Ik herinner me nog zeer precies dat ogenblik want ik heb ’s avonds uit mijn hotel, samen met mijn RSM, in naam van AMF, een rouwtelegram gestuurd naar het 2 Bn Cdo voor onze vermoorde soldaten in Kigali. Het wordt een oersaaie week met vele vergaderingen voor het op puntstellen van het operatieplan met aangepaste logistieke steun en enige verkenningen. Telkens mijn officieren met een voertuig de stad verla-

ten worden ze na enige kilometers gestopt door politie of militaire patrouilles want ze gaan naar een sperzone, geen pottenkijkers toegelaten, voor onze veiligheid heet dat. De tweede dag dien ik een officiële aanvraag in om met mijn US helikopter een verkenning te maken. ’s Anderendaags komt er al het fiat. RV wordt bepaald op het vliegveld, heel precies met uur en escorte-officier (weer een kolonel) die ik aan boord moet nemen. Nu maar op stap. Helaas is er op de afspraak geen kolonel te bespeuren – ik sta op het burgervlieg-veld op de goede plaats. Eén uur gewacht: niets. Dan besluiten we toch op te stijgen en daar gaan we, vogel-vrij, over de hele zone, het prachtig hooggebergte (ongeveer 3000 m), heel kleine dorpen met lemen huis-jes en daken van stro en klei, stinkende blauwe walmen van brandend mest, heel verlaten, ijskoud, her en der nog pakken sneeuw. Na een lange vlucht landen we in Sarikamis, niet zo ver van de Armeense grens, het vliegveldje dat op mijn vergunning staat aangegeven voor de refuelling. We worden er opgewacht door een peloton gewapende soldaten. Onmiddellijk gaat mijn gezelschap met mij in een aparte zaal. (met thee). Een US-piloot (die als bij toeval Turks spreekt) wordt terzijde genomen. Het resultaat is dat we geen kero krijgen: de pistoolgreep van de tankwagen past niet op de vergaarbak van de heli. Wachten dus maar … Inshallah. Ongeveer een uur voor het invallen van de duisternis komt er schot in de zaken : plots krijgen we toch kero, juist genoeg om langs de kortste weg en voor de duis-ternis naar Erzurum te vliegen. Tijdens de vlucht verneem ik meer van mijn piloot. Tot in Ankara hebben de telefoons gerinkeld. Blijkt dat de bewuste Turkse kolonel zich had vergist van vliegveld: stond op het militaire. Met de tweede piloot spreken we onderling af dat we buiten over onze niet opgedoken kolonel ook niets bijzonders te vertellen hebben bij de landing, en zo geschiedde. In Erzurum staat de escorte er weer, zo terug naar het hotel. Inmiddels worden mijn stafchef en Eric met alle zonden van de wereld overladen. En eerlijk gezegd: zij wisten niets van onze trip … Op het einde van de week keren we dan terug naar huis. Vooraleer we in-stijgen verschijnt de Turkse militaire politie en Eric moet mee. Hem wordt verteld dat “zijn generaal” kaarten van de streek heeft meegenomen en dat het vliegtuig dus niet zal vertrekken. Nu ben ik uitermate allergisch aan alles wat papier, dus ook kaarten, raakt. Misschien zijn er te kort – dat weet ik niet – Eric zeker niet - mijn staf? – misschien? – dus andermaal een uiterst lange “ideeënwisseling”. Uiteindelijk geeft de thuisploeg het op wanneer mijn (Engelse) inlichtings-officier enkele foto’s van LOCE toont en zegt dat we in



I n s h a l l a h . . .

Vrij

Heidelberg over meer kaarten van Turkije beschikken dan er in het hoofdkwartier van Erzurum liggen. En we zijn weg … De demonstratie van het bureaucratisch despotisme van het Turkse leger is voorbij. Daarbuiten niets dan fijne herinneringen. De stad, de vele winkels, de vele wandelaars op de skihellingen niet zo ver van de stad, de kopersmid die aan Eric een prachtig “meubelstukje” verkocht dat elke shoe shine boy van standing bezit: een grote doos met vele schuif-j e s , p r a c h t i g , koperen versieringen en handvatten. Niet zo heel lang geleden heb ik nog eens contact gehad met Süleyman; Ook slechts een indruk. Uit wat ik hoorde kan ik alleen maar afleiden dat Turkije meer onze aandacht verdient. De scheiding tussen kerk en staat verzwakt, het fundamentalisme dat zijn groeibodem vindt bij de arme en misnoegde mensen van de sloppen-wijken groeit, de “Koran” – elite” van jonge studenten in de universitaire milieu’s rond de grote steden breidt uit en Süleyman’s opvattingen die ik in 1992 als modern en vooruit strevend heb ingeschat, zijn nu meer conserva-tief. Een indruk? Turkije heeft drin-

gend Europa nodig. De katoentelers rond de Dardanel-len, de kopersmeden van Erzurum, de tapijtwevers van Konya, de landbouwers van Urfa en zovele miljoenen van d i t p r a c h t i g e l a n d h e b b e n a l s iedereen recht op voorspoed en welzijn. Net als de bomen en de sterren zijn zij allen een stukje van het universum – zoals wij die in bermuda of met een glad-geschoren bikinilijn liggen te zonnen op de stranden van Antalya … ondanks alles wat een kleine kudde xenofobe paljassen in een klein uithoekje van de lage landen bij de Noordzee, met een wereldhaven, ook moge denken. Alasmaladik - tot kijk !

Jef



I n s h a l l a h . . .

De weg naar Europa

Viel u enkele jaren geleden ook voor de charmes van Amélie Poulain, dat dromerige meisje uit Montmartre met het Audrey Hepburn-kapsel dat alleen maar goed wilde doen en zoveel mogelijk mensen gelukkig wilde maken? Dan hebben we fantastisch nieuws voor u: precies drie jaar na het fenomenale succes van 'Le fabuleux destin d'Amélie Poulain' hebben regisseur Jean-Pierre Jeunet en hoofdactrice Audrey Tautou de magische handen opnieuw in mekaar geslagen. Het resultaat heet 'Un long dimanche de fiançailles', en het is opnieuw een wonderlijke film, deze keer over een amour fou in de Eerste Wereldoorlog. Het verhaal, gebaseerd op de bestseller van Sébastien Japrisot, is wel een tikkel1je donkerder dan 'Amélie Poulain': 'Tautou vertolkt een meisje dat niet wil geloven dat haar verloofde, die samen met vier andere veroordeelde deserteurs werd achtergelaten in het niemandsland tussen de Franse en Duitse loopgraven, is omgekomen. Tegen beter weten in onderneemt ze een hopeloze speurtocht naar de waarheid. De film kostte een slordige vijftig miljoen euro

en is daarmee de duurste Franse film aller tijden, maar het werd wel “De” Europese film van 2004 . Dit mag je niet missen ! ……. Je kan nog inschrijven tot 19 februari !


Koninklijke Vereniging van Oprustgestelde Officieren

v.z.w.

K.V.O.O. - LIMBURG Nieuwsbrief

Februari 2005 verschijnt maandelijks

op 300 exemplaren

Hoofdredacteur en Verantwoordelijke uitgever : Jos HERMANS Lay-out en verzending : Jos en Conny Hermans

Helbeekplein 3 bus 7 3500 Hasselt Tel / Fax : 011.228848 GSM : 0472/825510 E-mail : [email protected] Web-pagina : http://users.belgacom.net/kvoo.limburg [email protected] http://users.skynet.be/kvoolimburg

In de volgende nieuwsbrief :

Bezoek CRC en stad Tongeren

- Yvan Lambrechts 05 april ‘05

Nationale Dag te Gent - 21 april ‘05

Verslagen : Algemene Vergadering en causerie

door Kol Gd Bruggeman Verslag Filmvoorstelling - Louis Truyers

In en Uit document

Artikel door : Jef Schoups Luc Vandenborne Jules Neel

Varia

Deadline volgend nummer : 25 Feb ‘05

Bezoek aan de Brouwerij PALM - kvoolimburg.magix.netkvoolimburg.magix.net/public/2005/februari...

Documents

Transcript of Bezoek aan de Brouwerij PALM - kvoolimburg.magix.netkvoolimburg.magix.net/public/2005/februari...