2

Voorwoord

Je leest alweer de derde editie van het Bergerblad van dit

schooljaar. Onze redacteurs hebben de afgelopen weken

weer hard gewerkt om enkele leuke artikelen te schrijven

voor onderbouwers én bovenbouwers. Dit is het resultaat.

Omdat het bijna carnaval is, kleurt de schoolkrant rood,

geel en groen. De redactie wenst alle leerlingen, docenten

en overige medewerkers van Sint Ursula een fijne vakantie

en eine sjoeëne vastelaovendj.

Papieren exemplaren van het Bergerblad zijn te lezen en

mee te nemen bij de conciërgeloge en in de mediatheek.

Als je zelf leuke ideeën hebt voor een nieuwe rubriek, of als

je zelf ook een bijdrage wil leveren op wat voor manier dan

ook, dan ben je van harte welkom. Kom gerust eens langs

tijdens één van onze redactievergaderingen (dinsdag in de

middagpauze in E112) of stuur een mailtje naar meneer

Stollman of mevrouw Eggen.

Veel leesplezier.

De redactie

Colofon

‘Bergerblad’ is een uitgave van

Scholengemeenschap Sint Ursula

Postbus 4728, 6085 ZG HORN

Redactie Jerôme Crijns

Sophie Grubben

Julia Vosssen

Hoofdredactie: Kim Schreurs

Eindredactie Jos Stollman

Bonnie Eggen

Lay-out: Kim Schreurs

3

Inhoud

Interview met…

Deze keer bevat deze rubriek een bijzonder interview.

Sophie en Dilayah spraken met muziekleraar meneer Pisters.

Niet over zijn eigen leven, maar over een oud-leerlinge van hem die

inmiddels van muziek haar werk gemaakt heeft: Stevie Ann!

4

Jeugdprinses en Jeugdprins Bij ons op school lopen enkele leerlingen rond die dit jaar met carnaval

de eer hebben jeugdprins of jeugdprinses te zijn. In deze rubriek maak

je kennis met een prins en een prinses.

6

Moppen Lig in een deuk om de leukste moppen.

8

Legendarische auto’s Autofanaat Jerôme Crijns beschrijft in deze rubriek beurtelings een

onbetwiste legende in de historie van de automobiel. Eerder kwamen al

twee rijdende raketten aan de orde: de Jaguar XJ220 en Maserati

MC12. Ditmaal is het de beurt aan een minder extreme, maar minstens

zo ontzagwekkende Italiaan: de Alfa Romeo 8C Competizione.

9

Interview met… Het is voor leerlingen vaak moeilijk om te geloven dat docenten een leven

hebben buiten school. Toch hebben ook leraren hobby’s. Soms zijn deze

wel heel bijzonder of heeft een docent iets bijzonders bereikt.

Na een jaar op onze school lesgegeven te hebben, is Kim Peters Rit nu

docente Nederlands in Heythuysen. In haar vrije tijd schrijft ze verhalen.

Dit resulteerde in het najaar van 2012 in het POD-boek Snap het dan!.

10

Recensie Snap het dan! Na het interview met Kim Peters Rit kan een recensie van haar boek

Snap het dan! natuurlijk niet ontbreken in deze schoolkrant. Kim

Schreurs las het boek en schreef een recensie.

13

Recensie Nooit meer slapen Literatuurboeken zijn saai. Het lezen ervan wordt echter een stuk

leuker als je een spannend of ontroerend boek hebt. In deze rubriek

worden deze boeken besproken. Deze editie staat Nooit meer slapen

van Willem Frederik Hermans centraal.

14

Column Spieken: veel leerlingen doen het, alle docenten weten dat het

gebeurt. Soms bedenken die laatsten zelfs betere methodes dan je zelf

had kunnen verzinnen. Deze column gaat over de kunst van het

afkijken.

15

4

Deze keer bevat deze rubriek een bijzonder interview.

Sophie en Dilayah spraken met muziekleraar meneer Pisters.

Niet over zijn eigen leven, maar over een oud-leerlinge van hem

die inmiddels van muziek haar werk gemaakt heeft: Stevie Ann!

Hoe lang geeft u al les?

Dat zou ik moeten tellen. Een jaar of zestien.

Waarom bent u muziek gaan geven?

Dat was al een wens toen ik van de middelbare school afging. Ik ben

naar het conservatorium geweest. Daar kun je muziek leren.

Speelt u een instrument?

Ik heb in Maastricht trompet gestudeerd. Dat betekent dat ik

trompetleraar kan zijn of in een orkest zou kunnen spelen.

Wat voor een gevoel krijgt u van muziek?

Muziek maken geeft me een gevoel om een taal te spreken. Want

muziek is gewoon een taal. Ik ben muziekleraar juist omdat ik het zo

belangrijk vind dat anderen ook die taal kunnen begrijpen. Dat doe je

het beste op een school!

Zou u als u terug kon iets anders doen?

Nee, ik zou weer voor een carrière in de muziek gekozen hebben.

Hoe lang heeft u Stevie Ann als leerling

gehad?

Twee jaar. Het was de eerste keer dat ik een

bovenbouw klas had. Havo 4 en 5 als ik het

goed zeg.

Vond u haar al goed toen u haar voor het

eerst hoorde?

Toen ik haar in de les had, was ze nog geen

Stevie Ann. Ze heette gewoon Stephanie

Struik. Haar artiestennaam Stevie Ann heeft

ze later aangenomen.

Vond u haar muziek al goed?

Het nummer You versus me was een

onderdeel van haar eindexamen. Je moet

dan een compositie schrijven, maar zij was al

zo ver dat ze dat nummer in kon leveren. Dat

was uitzonderlijk.

Ze sprong er toen dus al uit?

Ze was toen al in staat om heel veel alleen te

doen.

Had u ooit gedacht dat ze het zo ver zou

schoppen?

Dat weet je nooit. We hebben er wel over

gesproken. Toen werd er om gelachen, maar

twee jaar later was het werkelijkheid.

Heeft u haar daarna ooit nog gesproken?

Niet echt. We hebben elkaar ooit wat

gevraagd via de mail en ik heb haar later nog

een keer in Roermond zien optreden.

Het zou leuk zijn om haar nog eens te

spreken, maar het moet wel spontaan.

5

Er word gezegd dat ze Amerika aan het

bestormen is. Denkt u dat dat gaat

lukken?

Dat weet je niet. Ik vind het belangrijk dat ze

zichzelf blijft. Als mensen in Amerika haar

dan leuk vinden, zal het haar zeker lukken

om er platen te verkopen.

Heeft u albums van haar gekocht?

Ik heb geen albums van haar gekocht, maar

wel een aantal liedjes.

Bent u er trots op dat u een

beroemdheid als leerling heeft gehad?

Niet echt. Ik vind het fijn voor haar dat ze

een carrière begonnen is. Ik ben blij dat ik

haar misschien een beetje geholpen heb.

Kijkt u wel eens op internet om te zien

wat ze nu doet?

Ik lees soms toevallig iets over haar. Het is

tien jaar geleden. We gaan beiden onze

eigen weg. Ik probeer bij al mijn leerlingen

te kijken of ze talent hebben en als dat zo is,

dan zeg ik dat tegen ze.

Heeft u later nog eens een ‘Stevie Ann’

in de klas gehad?

Ja, drie jaar later heb ik les gegeven aan

Kelly Kockelkoren en die is een band gestart.

Kennen jullie Kelly Kockelkoren? Nee?

Ga maar eens Googelen. Zij is ook goed. En

ik heb nu ook leerlingen van wie ik denk dat

ze later ook wel hun draai in de muziek

zullen vinden.

Wat zou u zeggen of vragen als u Stevie

Ann nu nog even zou mogen spreken?

Ik zou haar eerst feliciteren met haar beroep

en zou haar vragen of ze gelukkig is.

Door Sophie Grubben

6

7

8

Een vrouw komt thuis met 30

gloeilampen.

Zegt haar man: "Wat moet je daar nu

mee?"

Antwoordt de vrouw: "De dokter

heeft mij een licht dieet

voorgeschreven!"

Twee kannibalen moeten in het oerwoud

via een levensgevaarlijke lianenbrug een

rivier oversteken.

De mannelijke kannibaal vraagt galant:

"Mag ik u een arm aanbieden?"

"Nee, dank u," zegt het

kannibalenvrouwtje. "Ik heb al

gegeten."

'Vader, ik ben bijna even knap als de meester.'

'Zo, zo.'

'Ja, want we weten allebei bijna even veel níét.'

Door Julia Vosssen

Jan: 'Mijn voorouders stammen nog van Karel de Grote af.'

Henk: 'Opschepper. Dadelijk wil je zeker ook nog beweren dat je voorouders

in de ark van Noach meegevaren zijn.'

Jan: 'Natuurlijk niet. Die hadden een eigen boot.'

Rechter: 'Toen u van de tandarts de rekening kreeg, heeft u hem een

vals biljet gestuurd?'

Verdachte: 'Ja natuurlijk. Het gebit was toch ook vals?'

9

Autofanaat Jerôme Crijns

beschrijft in deze rubriek

beurtelings een onbetwiste

legende in de historie van de

automobiel. Eerder kwamen al

twee rijdende raketten aan de

orde: de Jaguar XJ220 en Maserati MC12. Ditmaal is het de beurt aan een minder extreme,

maar minstens zo ontzagwekkende Italiaan: de Alfa Romeo 8C Competizione.

Een courante autowijsheid luidt als volgt: je kunt jezelf pas met recht autoliefhebber noemen, wanneer

je ooit in het bezit van een Alfa Romeo bent geweest. Dat is niet geheel onbegrijpelijk, gezien het

imposante assortiment van Alfa Romeo door de jaren heen. Het van origine Milanese bedrijf heeft

talloze auto’s geproduceerd die tegenwoordig langzaamaan in de vergetelheid raken, maar stuk voor

stuk hun stempel hebben gedrukt op de historie van de automobiel. Nog altijd doen typebenamingen

als ‘Montreal’ of ’33 Stradale’ het hart van Alfisten sneller kloppen. Maar ook recentere modellen als de

duivelse 'Sprint Zagato' – niet zonder reden betiteld als ‘il monstro’ – hebben dankzij een oogstrelend

uiterlijk furore gemaakt.

Afijn, terug naar de 8C Competizione. De connaisseurs onder ons weten dat die naam boogt op

eveneens legendarische productiemodellen. Zo verwijst 8C naar de 8-cilinder sportwagens van Alfa, die

de autowereld in de jaren dertig van de vorige eeuw domineerden. Het toevoegsel Competizione,

hoewel dat op zich weinig uitleg vereist, werd al eerder toegepast in een sublieme sportwagen die aan

de Mille Miglia van 1950 deelnam: de Alfa 6C 2500 Competizione.

Rest nog de vraag waarom specifiek deze Alfa, de 8C Competizione, het predicaat ‘legendarische auto’

verdient. ’s Werelds bekendste autopresentator en mogelijk Engelands meest humoristische man –

jawel, Jeremy Clarkson – noemde dit “quite simply the best looking car ever made”. En dat is, voor

iemand die wekelijks een begerenswaardige auto aan een rijtest onderwerpt, niet niks.

Maar geef hem eens ongelijk. Oké, misschien is de

8C niet bijzonder praktisch, en doet hij qua snelheid

onder voor een moderne Ferrari. En oké, misschien

is de prijs van 250.000 euro (inclusief belastingen,

dat dan weer wel) wat aan de hoge kant. Maar

toch: deze auto klopt gewoon. De klassieke, door

een Ferrari Daytona geïnspireerde verhoudingen; de

schitterende, venijnige neus; de subtiele

uitlaatpijpen en oogverblindende velgen… Je

begrijpt: ik sluit me moeiteloos bij Clarkson aan.

Die autowijsheid zal nog wel even blijven bestaan.

10

Het is voor leerlingen vaak moeilijk om te geloven dat docenten een leven hebben

buiten school. Toch hebben ook leraren hobby’s. Soms zijn deze wel heel bijzonder of

heeft een docent iets bijzonders bereikt. In deze rubriek worden leraren van Sint

Ursula Heythuysen en Horn geïnterviewd over hun hobby.

We trappen af met oud-leerlinge Kim Peters Rit. Na een jaar op onze school

lesgegeven te hebben, is ze nu docente Nederlands in Heythuysen. In haar vrije tijd

schrijft Kim verhalen. Dit resulteerde in het najaar van 2012 in het POD-boek Snap

het dan!.

Hoe lang schrijf je al?

Ik schrijf al zo lang als ik

me kan herinneren. Ik denk

dat het begonnen is nadat

ik in groep 4 een opstel

moest schrijven. Dat vond

ik toen ontzettend leuk.

Daarna ben ik zelf een

verhaal gaan schrijven en

daar had ik veel plezier in.

Dat plezier in schrijven is

eigenlijk nooit meer

verdwenen en nu heb ik

dozen vol geschreven

blaadjes bij elkaar

gespaard. Veel later, toen

we de beschikking hadden

over een computer, heb ik ook veel getypt. Al die dozen vol met geschreven verhaaltjes van

vroeger zijn denk ik niet voor niets geweest, maar bruikbaar is het ook niet. Snap het dan! is

het eerste verhaal dat ook echt klaar is.

Hoe is dit boek tot stand gekomen?

Het boek Snap het dan! heeft heel wat tijd gekost. Ik heb mijn boek al honderden keren

veranderd. Zo heb ik de volgorde van het verhaal veranderd en fragmenten weggelaten en

toegevoegd. Tijdens het schrijven zijn er zelfs nog personages weggevallen en in het begin had

ik een ander einde voor ogen dan dat het nu is geworden.

Het idee voor Snap het dan! kreeg ik toen op 5 havo zat. Destijds heb ik in een schoolschrift

wat aantekeningen gemaakt voor het verhaal. Toen ik in het schooljaar 2010/2011 op Sint

Ursula in Horn werkte, besloot ik om aan het verhaal te gaan werken. Toen heb ik mij ook

voorgenomen om dit verhaal ook echt af te maken. Vlak voor het begin van dit schooljaar had

ik het boek af. Ik besloot het op te sturen naar Boekscout.

11

Waarom heb je het boek via POD bij Boekscout uitgegeven?

Boekscout is een gemakkelijk bereikbare uitgever, waar de kans op het daadwerkelijk uitgeven

van het boek groter is dan bij een reguliere uitgeverij. Het grote verschil is dat een reguliere

uitgeverij (bijvoorbeeld Querido of Kluitman) veel boeken laat drukken en dat zij verlies maken

wanneer niet al deze boeken worden verkocht. Boekscout laat de boeken printen op bestelling

(printing on demand). Pas als iemand een boek wil hebben, wordt het boek geprint. Er worden

zo dus geen onnodige boeken geprint of gedrukt, die ergens een in opslagplaats blijven liggen.

Hoe reageerden docenten en leerlingen van je school op het uitkomen van je boek?

Ik heb ontzettend leuke reacties gehad van leerlingen en docenten op Sint Ursula Heythuysen

en Horn! Heel vaak kwamen leerlingen en collega's informeren hoe het met het boek was en of

ik al iets had gehoord van de uitgeverij. Voordat het boek bij de uitgever terecht kwam, waren

er slechts enkele collega's die op de hoogte waren van de vorderingen. Veel mensen wisten

niet dat schrijven mijn favoriete vrijetijdsbesteding was.

Toen het boek daadwerkelijk uitkwam, waren de reacties ook geweldig! In een recordtempo

kwamen er collega's op mij af die graag een boek wilden bestellen. Ook in enkele klassen

waren leerlingen nieuwsgierig. Daarom is er besloten om een paar exemplaren voor de scholen

te bestellen. In sommige klassen zijn er al heel veel leerlingen die het boek hebben gelezen en

dat vind ik geweldig! Het boek is tenslotte ook voor leerlingen geschreven.

Je bent docent Nederlands. Geef je je klas wel eens schrijfopdrachten?

Natuurlijk geef ik af en toe wel eens een schrijfopdracht. Dat kunnen we niet iedere week

doen, maar het gebeurt regelmatig. Zo heeft mijn brugklas van vorig jaar een krantenbericht

geschreven met opmerkelijk nieuws.

De opdracht om zelf een verhaal te schrijven heb ik nog niet gegeven, omdat ik denk dat veel

leerlingen dit best lastig zullen vinden. Ook denk ik dat niet iedereen dat leuk vindt. Ik moet

altijd stiekem lachen wanneer ik een stukje tekst vraag van honderd woorden. Veel klassen

reageren dan geschokt: “Honderd woorden?! U bent gek!” Later ziet iedereen in dat honderd

woorden niet veel is.

De school in het boek is gebaseerd op Ursula Horn. Waaraan kunnen de lezers onze

school herkennen?

Ik weet niet zeker of het voor de lezers herkenbaar is dat het verhaal zich afspeelt op Sint

Ursula Horn. Toen ik het schreef, speelde het verhaal zich daar af in mijn hoofd. Het is heel

gek, want dat gebeurde eigenlijk automatisch. Waarschijnlijk kun je het aan kleine details

herkennen, bijvoorbeeld aan het feit dat de muzieklokalen op de tweede verdieping liggen.

Ook zijn er pilaren in de aula en banken bij het raam.

Leek je vroeger op je hoofdpersoon Julia of een ander personage uit het boek?

Ik lijk totaal niet op Julia, omdat zij dingen doet die ik vroeger echt niet in mijn hoofd zou

halen. Ook is Julia een muzikaal talent en dat ben ik helaas niet. Er zijn weliswaar enkele

overeenkomsten tussen Julia en mij, maar ik verwacht dat meerdere lezers iets van zichzelf in

Julia herkennen.

12

Heb je personages gebaseerd

op leraren of leerlingen van

Ursula (Heythuysen of Horn)?

Nee, er zijn geen personages

gebaseerd op bestaande personen.

Ik heb vooral gebruikgemaakt van

stereotype personages,

bijvoorbeeld de strenge leraar (in

het boek meneer Roelofs), de

leraar die heel erg meeleeft

(meneer Konings) en de leraar bij

wie alles mag (meneer Jacobs).

Er zijn dus geen leraren of

leerlingen van Sint Ursula te

herkennen in mijn boek. De kans

was te groot dat ik onbedoeld

iemand zou kwetsen als ik dat zou

doen en dat wilde ik voorkomen.

Heb je als scholier of docent ervaring met de onderwerpen uit je boek?

Ik denk dat er wat betreft pesten, buitengesloten worden en jaloezie niet heel veel veranderd

is ten opzichte van 10 jaar geleden, toen ik in Horn op school zat. Waar mensen bij elkaar zijn,

zul je dit soort dingen altijd tegenkomen.

Gelukkig heb ik echt pesten nooit hoeven meemaken; niet als leerling en niet als docent. Er

wordt wel eens geplaagd onderling en ruzie gemaakt, maar van echt pesten is er in mijn

schooltijd geen sprake geweest.

Blijf je schrijven?

Natuurlijk ga ik verder met schrijven. Ik denk niet dat ik kan stoppen. Ik heb nog een heleboel

ideeën waar misschien iets mee gedaan kan worden. Schrijven lukt mij niet elke dag. Soms

heb ik er geen tijd voor of geen zin in.

Ik zou best nog wel een boek willen schrijven. Waarschijnlijk wordt het dan weer een boek

voor jongeren.

Waarom moeten we allemaal je boek lezen?

Het boek Snap het dan! is een heel spannend boek, waarin Julia te maken krijgt met een

vriendin die haar leven wil overnemen. Rosalie, Julia’s vriendin, verft haar haren blond, koopt

dezelfde kleren als Julia, leert haar handschrift en sluipt stiekem rond bij Julia's huis. Julia

probeert Rosalie uit te leggen dat ze dit niet prettig vindt, maar Rosalie lijkt het niet te

begrijpen. Rosalie verandert in een gevaarlijk meisje dat er alles aan doet om Julia’s leven te

verpesten.

Ik denk dat delen van het verhaal voor velen heel herkenbaar zijn: het leven op school, het

omgaan met klasgenoten en het maken van vrienden. Tot slot denk ik dat het verhaal

gemakkelijk geschreven is. De zinnen zijn niet zo lang en er worden geen dingen uitgebreid

beschreven. Je kunt het natuurlijk zelf gaan lezen om erachter te komen of het klopt en om te

ontdekken hoe het verhaal afloopt.

Door Kim Schreurs

13

Titel: Snap het dan!

Auteur: Kim Peters Rit

Uitgeverij: Boekscout

Doelgroep: Jongeren

Snap het dan!

Julia Wilder zit in het laatste jaar van de Havo. Op de eerste schooldag ontmoet ze Rosalie die

bij haar in sommige clusters zit. De meisjes hebben veel gemeen en ze worden vriendinnen.

Maar Rosalie wil niets liever dan Julia’s leven leiden. Haar jaloezie neemt extreme vormen aan.

Boeken die in eigen beheer of via een Printing on Demand (POD) ‘uitgeverij’ uitgegeven zijn,

hebben een slechte naam. Niet zonder reden, want veel boeken van bijvoorbeeld Boekscout en

Free Musketeers staan vol fouten omdat ze niet gecorrigeerd zijn door een redacteur.

Daarnaast maken de schrijvers veel beginnersfouten omdat ze gewoonweg eigenlijk (nog)

geen verstand van schrijven hebben. Aangezien dit boek via POD (Boekscout) uitgegeven is,

was ik bij voorbaat al een beetje sceptisch.

Ik zou graag willen zeggen dat ik daar helemaal van teruggekomen ben, maar dan zou ik

liegen. Het gaat op de eerste bladzijde namelijk al mis op enkele punten, vooral in de

dialooginterpunctie. Details, dat geef ik toe. Details waar gewone lezers waarschijnlijk niet

eens op zouden letten, maar als een redacteur naar de tekst gekeken zou hebben, zou dat niet

gebeurd zijn.

Dat is niet het enige wat me opviel aan de schrijfstijl. Er wordt aan het begin van het boek ook

erg veel uitgelegd en ik stoorde me aan de dialogen.

Ik vraag me af voor welke leeftijdsgroep dit boek geschreven is. Voor basisschoolleerlingen is

het boek namelijk niet interessant en ook onderbouwers zullen zich moeilijk kunnen

identificeren met een hoofdpersoon die in de vijfde klas zit. Het boek is echter ook niet echt

geschikt voor bovenbouwleerlingen omdat zij al vaker dit soort boeken gelezen hebben en

omdat de onderwerpen die in dit boek centraal staan niet meer zo spelen in hogere klassen

waardoor de leerlingen zich er automatisch ook niet meer zo voor interesseren.

Het boek is niet echt spannend of verrassend. Het tweede perspectief werkt verwarrend en

helaas is aan het einde van het boek nog steeds niet duidelijk wat het nut hiervan was. Ook de

personages zijn redelijk stereotiep en niet vernieuwend voor dit type boek.

Toch ben ik niet alleen maar negatief over het boek. Ik weet zeker dat veel jongeren zich

zullen identificeren met Julia en veel situaties zijn herkenbaar voor middelbare scholieren.

Ondanks – of misschien juist dankzij – de zwakke spanningsboog is het boek erg toegankelijk

voor onderbouwers en zij zullen het boek dan ook lekker weg vinden lezen.

Als je door de beginnersfouten heen kijkt, is wel te zien dat de schrijfster potentie heeft, alleen

komt dat er naar mijn mening nog niet helemaal uit. Een schrijfcursus, wat schrapwerk en een

redacteur die de opbouw van het boek onder handen genomen had, zouden dit boek goed

gedaan hebben. In deze vorm ben ik er echter niet enthousiast over.

Heb je het boek gelezen en ben je het niet met me eens? Bedenk dan dat mijn mening slechts

één mening is. Ik wil dan ook benadrukken dat iedereen die over dit boek gehoord/gelezen

heeft en die het graag wil lezen dit vooral moet doen en een eigen mening moet vormen.

Door Kim Schreurs

Snap het dan! staat net als de andere in deze rubriek besproken boeken sinds

dit schooljaar onder NJ in de mediatheek. Het boek is geschikt voor leerlingen

uit de eerste en tweede klas, en mag op de boekenlijst voor Nederlands.

Het boek mag niet gelezen worden voor de literatuurlijst van de bovenbouw.

14

Literatuurboeken zijn saai, dat weet elke bovenbouwer. Natuurlijk is het

verplicht lezen van acht of twaalf literatuurboeken niet bepaald de favoriete

bezigheid van de gemiddelde zestienjarige. Toch hoeft het lezen van deze

boeken niet zo saai te zijn als het vaak is; je moet gewoon de juiste boeken

lezen, want er zijn wel degelijk leuke, spannende of ontroerende romans. In

deze rubriek worden deze boeken besproken.

Deze editie staat 'Nooit meer slapen' van Willem Frederik Hermans centraal.

Niet iedereen zal de uitgebreide beschrijvingen van de natuur en van de tocht

die hoofdpersoon Alfred Issendorf maakt kunnen waarderen, maar voor

jongeren die houden van boeken met een rustig tempo, is dit een absolute

aanrader.

Titel: Nooit meer slapen

Auteur: Willem Frederik Hermans

Uitgeverij: De Bezige Bij

Eindeloze eenzaamheid in Noorwegen; Nooit meer slapen

“Nooit meer slapen is een prachtige roman over de worsteling met het leven.

Diep in Noorwegen wordt hoofdpersoon Alfred geconfronteerd met zichzelf en

zijn gebreken.”

Alfred Issendorf is geoloog. Hij gaat op expeditie naar Noorwegen om zijn hypothese te

bewijzen zodat hij zijn proefschrift kan voltooien. De reis wordt echter niet wat Alfred

ervan verwacht had. Onder de barre omstandigheden in het expeditiegebied komt Alfred

tot verrassende inzichten over zichzelf.

Nooit meer slapen begint heel mooi met één van de bekendste beginzinnen uit de

Nederlandse literatuur. Ook mensen die het boek niet gelezen hebben, zullen deze zin

ongetwijfeld kennen: “De portier is invalide.”

Er zijn weinig (begin)zinnen waaruit meer kracht spreekt dan uit deze simpele zin van

vijf woorden. Het is een zin die alles zegt, en tegelijkertijd niets. Prachtig. Het is bijna

onmogelijk om als lezer niet meteen gefascineerd te zijn.

Helaas is het eerste hoofdstuk verder behoorlijk saai. Dat geldt eigenlijk voor het hele

eerste deel waarin Alfred slechts op zoek gaat naar de luchtfoto’s en voorbereidingen

treft voor zijn expeditie. Hoewel de personages zeker interessant zijn, kon de verhaallijn

me niet boeien. Dat veranderde op het moment dat de expeditie daadwerkelijk begon.

Het is te merken dat dit Hermans' vakgebied is. Niet alleen de eindeloze uitgestrektheid

van het landschap wordt prachtig beschreven, ook de tegenslagen waarmee de groep te

kampen krijgt, worden benadrukt. Het is onmogelijk niet mee te leven met Alfred die

geen luchtfoto’s heeft, ’s nachts niet kan slapen en continu geteisterd wordt door

muggen.

Zijn eenzaamheid en de confrontatie met zijn ergste angst zorgen ervoor dat Alfred tot

nieuwe inzichten over zichzelf komt. Door alles wat hij meemaakt, verandert Alfred van

een achterdochtig en wantrouwig personage in een man die zijn eigen beperkingen kent

en die zijn zwaktes onder ogen ziet. Die transformatie is mooi om te zien, en alleen al

daarom is het boek de moeite waard.

Nooit meer slapen is niet zo briljant of beklemmend als De donkere kamer van Damokles,

maar de mooie beschrijvingen, de bijzondere personages en natuurlijk Hermans’

geweldige stijl maken ook dit verhaal tot een memorabel boek dat absoluut de moeite

van het lezen waard is. Door Kim Schreurs

15

Kim Schreurs zit in 6VWO, is recensente voor

uitgeverij The House of Books en is

amateurschrijfster. Elke editie schrijft ze over wat

haar opvalt aan middelbare scholen in het

algemeen en aan onze school in het bijzonder.

Deze keer schreef ze over spieken.

De kunst afkijken

Met de vele proefwerkweken en de naderende examens in het

vooruitzicht, is het weer een actueel onderwerp: spieken. Elke

leraar weet dat het gebeurt, maar niet iedereen gaat er

hetzelfde mee om. Vooral tijdens proefwerkweken zijn de

verschillen tussen docenten duidelijk te merken. Zo mocht ik

tijdens sommige proefwerken beslist geen etui op mijn tafel

hebben en moest ik mijn tas dichtritsen, terwijl ik bij een

ander proefwerk bij wijze van spreken zo ongeveer mijn boek

erbij mocht houden.

Eerlijk is eerlijk: het is best naïef van leraren om te denken

dat leerlingen bij het schrijven van een Duitse brief geen

blaadje met standaardzinnen in hun grammaticastencil

verstoppen. En ondanks de diverse versies opgavenboekjes bij

kijk-luistertoetsen heb ik genoeg verhalen gehoord van

leerlingen die codes hadden voor de lengte van de zinnen en zo het (volgens hen) juiste

antwoord doorgaven aan vrienden. Van het laatste lijkt het cito zelf inmiddels ook op de

hoogte te zijn, want in de officiële examens van 2013 waren de antwoorden zo

zorgvuldig mogelijk ongeveer even lang gemaakt.

Nog leuker dan de naïeve leraar is het type docent dat alles verdacht vindt. Onwijs

irritant als je gewoon een potlood uit je tas wil pakken, maar dit soort geeft je wel

hoogstpersoonlijk de beste spiektips. Het zou me overigens niet verbazen als de oorzaak

van het feit dat ze zo goed op de hoogte zijn van alle methodes niet zo onschuldig is.

Toen ik tijdens een proefwerk ooit een docent van dit type als surveillant had, moest ik

zelfs het klepje van mijn rekenmachine in mijn tas stoppen zodat ik eventuele formules

die blijkbaar prima in de binnenkant passen niet zou kunnen lezen. Iets minder origineel,

maar wel een klassieker bij het afkijken, is het gebruik van de proefwerkblokken waar al

formules of begrippen op staan. Deze moeten bij bepaalde leraren dan ook in de tas

gestopt worden. Soms mag je zelfs maar maximaal één leeg blaadje op je tafel hebben

liggen.

Zelf durf ik echt niet te spieken. Ik ben veel te bang om betrapt te worden als ik ook

maar één keer op mijn arm geschreven wiskundeformules zou verbergen onder de lange

mouwen van een trui. Ik denk dat ik door mijn onervarenheid binnen vijf minuten betrapt

wordt. Gelukkig voor mijn docenten heb ik niet de spiekcapaciteiten die een voormalige

klasgenoot van mij – die tijdens een proefwerk Frans, terwijl de docent haar recht

aankeek, doodleuk haar boek uit haar tas haalde en opensloeg om de betekenis van een

woordje op te zoeken – wel had.

Er zit voor mij dus niets anders op dan gewoon

hard te blokken voor mijn examens. En als ik

écht zou willen spieken, dan keek ik de kunst wel

af van de docenten.

Info en aanmelden:www.studereninnijmegen.nl

15 maart Proefstudeerdag

13 april Open Dag

25 april Proefstudeerdag

7 juni Last Minute Radboud

Manage your future!Faculteit der Managementwetenschappen

Ben je op zoek naar een maatschappelijk verantwoorde studie met prima kansen op de arbeidsmarkt?

Aan de Faculteit der Managementwetenschappen volg je onderwijs op het gebied van management en bestuur van bedrijven, non-profit instellingen en overheden. In de faculteit zijn diverse wetenschapsgebieden bijeen gebracht: bedrijfskunde, bestuurskunde, economie en bedrijfseconomie, politicologie, geografie, planologie en milieu.

Bedrijfskundewww.ru.nl/bedrijfskunde

International Business Administration www.ru.nl/iba

Bestuurskundewww.ru.nl/bestuurskunde

Economie en Bedrijfseconomiewww.ru.nl/economie

International Economics & Businesswww.ru.nl/ieb

Geografie, Planologie en Milieuwww.ru.nl/gpm

Politicologiewww.ru.nl/politicologie

Zoek je informatie voor je profielwerkstuk? Check dan: www.ru.nl/profielwerkstuk

@ studievoorlichting@dsz.ru.nlW www.ru.nl/fm facebook.com/rufdm twitter.com/rufdm