10G Springs – BaCC Season City

Week 3

De vorige keer gebeurde dit allemaal:*William had een nachtmerrie xD

*Nina groeide op van baby naar peuter*Kristianne was zwanger van haar tweede kindje

*Er werd ingebroken*William reageerde steeds vreemder op dingen die Kristianne vertelde

*Kristianne beviel van een tweede kindje, een jongen die luistert naar de naam Arnout

*Ook hier reageerde William nogal raar op*Een dubbele verjaardag, Nina werd kind en Arnout peuter*William vertelde tegen Nina dat ze altijd eerlijk moet zijn

*William leerde Arnout lopen*Tenslotte wilde Kristianne met William praten. William deed alsof zijn neus bloedde

en Kristianne liep boos weg.*Als laatste zagen we dat William op de bank zat te huilen.

Goed, dan kunnen we nu verder!

“Papa, is er iets?”William schrikt op uit zijn gedachten. Hij ziet dat Nina naast hem is komen zitten op

de bank.Snel wrijft hij in zijn ogen, in de hoop dat Nina zijn tranen niet heeft gezien.“Wat zou er moeten zijn?” vraagt William.“Nou, ik hoorde jou en mama ruzie maken, ik zat namelijk te schaken”William kreeg een kleur. Nina heeft alles gehoord.“Waar is mama nu?”William zucht.

“Luister goed Nina. Papa is niet eerlijk geweest tegen mama. Papa heeft iets niet aan mama verteld. En nu is mama boos op papa, maar papa weet niet hoe hij dat moet oplossen”

Nina kijkt haar vader aan. “Maar papa, je zei tegen mij dat ik eerlijk moest zijn.”“Ik weet het Nina, maar het was ook niet zomaar iets” zucht William.“Pap, als je gewoon eerlijk tegen mama vertelt wat er gebeurd is dan vergeeft

mama het je echt wel”Even blijft het stil.

“Weet je dat zeker?” vraagt William onzeker.Nina knikt heftig.“Papa, mama houdt toch van jou en jij van mama. Jij moet gewoon eerlijk zijn

tegen mama en dan komt het goed, dat weet ik zeker” zegt Nina vol overtuiging.

William denkt na, hij weet dat Nina gelijk heeft, maar hij wil het niet toegeven. Dan zou hij alles aan Kristianne moeten vertellen. En hij vraagt zich af of ze het hem zal vergeven.

William trekt Nina tegen zich aan.“Je hebt gelijk. Ik ga mama zoeken en met mama praten. Ga jij dan even met

Arnout spelen. Hij ligt nog in zijn bedje.”“Mag ik Arnout uit bedje halen” zegt Nina opgetogen.“Als je heel voorzichtig bent” belooft William.Hij drukt een kus op Nina's voorhoofd.“Dankje Nina. Dit had papa even nodig.”

“Kom, dan gaat papa nu meteen mama zoeken, voordat ze verdwenen is” William probeert om het als een grapje te laten klinken, maar hij is bloedserieus.

Wat als hij haar niet kan vinden?“Pap, jullie moeten het goedmaken” Nina kijkt hem met haar blauwe ogen nog

eens ernstig aan.“Ja hoor, dat zullen we doen” belooft William.“Voor Arnout en mij!” zegt Nina met een glimlach.“Al is het alleen voor jullie”

Nina is al naar boven gerend om met Arnout te spelen.William staat op, geen idee waar hij moet beginnen. Er is eigenlijk niets waar

Kristianne heen kan gaan. Behalve de Wintervalley. Als dat zo is zal hij een oppas moeten inhuren. Zo lang kan hij Nina en Arnout niet alleen laten.

Maar misschien is ze nog niet zo ver weg als hij denkt.

Gelukkig, Kristianne heeft nog geen taxi genomen naar een of andere uithoek.“Kristianne, Kris, kom, je had gelijk!” William rent naar haar toe terwijl hij haar

naam schreeuwt.Ze kijkt niet op of om.“Kristianne, asjeblieft” smeekt William.

Kristianne staat stil en William heeft haar zo goed als ingehaald.“Lieverd, je had gelijk” zucht William.Kristianne zwijgt.“Kris, asjeblieft. Ik zal je het hele verhaal vertellen. Maar niet hier, niet buiten”

smeekt William.

Als Kristianne stil blijft pakt William haar bij haar pols.“Kristianne, kom asjeblieft” zucht hij.“Vooruit dan” geeft Kristiane toe. “omdat jij het bent”Ze kijken elkaar recht in de ogen. William ziet dat ook Kristianne gehuild heeft.Hand in hand lopen ze naar binnen. Zwijgend.

Even later zitten ze naast elkaar op de bank.William staart naar het plafond. Hoe moet hij in vredesnaam beginnen?“Ga je het nog vertellen of hoe zit dat?” vraagt Kristianne nogal chagrijnig.“Ik weet niet goed waar ik moet beginnen” zucht William. “Het is geen leuk

verhaal, geloof me, anders had ik het wel eerder verteld”Het blijft even stil.

“Ik had ook niet echt op een leuk verhaal gerekend!” zucht Kristianne. “Maar ik wil gewoon weten wat er aan de hand is, misschien dat ik dan begrip kan tonen voor je situatie.”

“Ik wilde alleen maar weten of je het wel echt wilt weten” zegt William.“Ja, begin dan!” snauwt Kristianne hem toe.William zwijgt. Dan heft hij zijn handen op. “Vergeef me asjeblieft dat ik het niet

eerder verteld heb” zucht hij nog eens.Kristianne zegt niets.

“Je moet ook weten dat het lang geleden is, maar ik ben eerder getrouwd geweest” William zucht, het hoge woord is eruit.

Kristianne bijt op haar lip, daar was ze al bang voor. Stuurs kijkt ze voor zich uit.“Mijn vrouw heette Nienke. Samen hadden we een zoontje, Arnout en ze was

zwanger van ons tweede kindje” zucht William. Hij heeft de blik wel op Kristianne's gezicht gezien. Hoe kan dit ooit goedkomen? Dan herinnert hij zich zijn belofte aan Nina, voor Arnout en haar zou hij het goedmaken.

William slikt, nu komt het moeilijkste gedeelte, voor hem althans.“Op een dag... toen ik uit m'n werk kwam... op Arnouts verjaardag... op die dag”

hij begint ervan te stotteren. Kristianne kijkt om, ze ziet de verdrietige blik op zijn gezicht en kijkt hem medelijdend aan.

“Ik kwam uit m'n werk en Nienke en Arnout waren er niet. Op een briefje dat in de keuken lag stond dat ze een taart aan het halen waren. Ik was een beetje kwaad, want dat had ik al gedaan. En het duurde vreselijk lang voordat ze terug kwamen. Uiteindelijk, toen ik ze wilde gaan zoeken, ging de bel. Er stond een politieagent voor de deur...” William bijt op zijn lip. Het is nog niet de volledige waarheid, maar dat kán hij niet vertellen.

Williams ogen hebben zich met tranen gevuld. “De agent vroeg of ik familie was van Nienke en Arnout Springs. Ik zei dat het

mijn vrouw en zoontje waren. Toen vertelde hij dat ze een ongeluk hadden gekregen...” William slikt.

Kristianne kijkt hem geschokt aan. In haar ogen las hij de vraag die hij niet durfde te beantwoorden.

“Ze waren allebei dood” zegt hij tenslotte. “Ik was alles kwijt. Ook ons tweede kindje was te klein om levensvatbaar te zijn”

De ontzetting is op Kristiannes gezicht te lezen.“William” is het enige wat ze zegt.

Kristianne schuift naar hem toe op de bank en legt haar hand op zijn been.Voorzichtig legt William zijn arm op haar schouder.“Ik houd wel van je. Maar soms, dan is het zo moeilijk” zucht hij.Kristianne wrijft over zijn been.“Het is goed!” fluistert ze. “Ik had er geen idee van. Ik begrijp het nu”Op dat moment beseft William pas hoeveel hij van haar houdt.

Hij trekt Kristianne bij zich op schoot.“Lieverd” fluistert hij. “Het spijt me, van alles. Kunnen we opnieuw beginnen?”Kristianne zegt niets, maar legt haar hoofd op Williams schouder.“Ik houd van je” fluistert ze dan. “Desnoods beginnen we iedere dag opnieuw”Ondanks de ernst van alles glimlacht William.“En hoe stel je je dat voor?” grijnst hij.

Kristianne gaat overeind zitten. “Geen idee, dat zien we dan wel” lacht ze.Verliefd kijken ze elkaar in de ogen, dankbaar dat ze elkaar weer terug hebben

gevonden.“Papa, mama, is het weer goed?” Nina komt de trap afrennen.

Snel laten William en Kristianne elkaar los, maar Nina heeft het wel gezien.“Het is weer goed, toch?” roept ze blij.“Ja hoor lieverd. Papa en mama zijn niet meer boos op elkaar” zegt William met een

glimlach.“Mama, wil je dan voorlezen?” vraagt Nina.Kristianne glimlacht. “Vooruit dan, omdat je het zo lief vraagt!”

“Welk verhaaltje moet ik lezen?” vraagt Kristianne.“Van de prins en de prinses!” roept Nina enthousiast.Kristianne glimlacht, “maar dat verhaaltje ken je toch al?”“Ja, maar het is zo leuk. Want dan maken de prins en de prinses ruzie, maar

uiteindelijk komt het toch goed. Net als bij jou en papa!”

William heeft een flesje klaargemaakt voor Arnout.“Papa, papa!” roept Arnout enthousiast als hij William de kamer in ziet komen.“Dag jongen, heb je honger?” vraagt William terwijl hij het flesje aan Arnout geeft.Arnout zegt niets, maar pakt het flesje gretig aan.“Asjeblieft knul!” zegt William glimlachend.

Erna gaat William schilderen. Het is ondertussen al best laat geworden, maar erg moe voelt hij zich nog niet. Hij is vooral blij dat alles weer goed is tussen hem en Kristianne.

Hij was bang dat ze het niet goed zou oppakken en daarom had hij het verzwegen. Als hij het vantevoren had geweten had hij het meteen verteld.

Maar ja, achteraf gezien, had je alles vantevoren kunnen weten.

Nina is ondertussen naar haar bed gegaan, de dag was voor haar erg vermoeiend.En morgen is haar eerste schooldag, dan moet ze natuurlijk wel uitgerust zijn.

Kristianne heeft Arnout breinmelk gegeven en nog wat loopoefeningen met hem gedaan.

Ze ziet aan zijn oogjes dat hij erg moe is en zet hem op het potje.“Erna gaan we lief slapen hè, Arnout”Arnout protesteert niet maar knikt slaperig. Ook hij is doodop.

Als laatste gaan Kristianne en William slapen. Ze kruipen dicht tegen elkaar aan, allebei beseffen ze dat ze niet zonder elkaar kunnen.

Iedereen is in diepe rust en niemand heeft in de gaten dat een man naar hun huis sluipt en een aantal spulletjes meeneemt.

Pas de volgende ochtend komen ze erachter.Het is al de tweede keer dat er een inbreker hun huis is binnengekomen.

Als William die ochtend wakker wordt merkt hij dat Kristianne al uit bed is. Snel stapt hij uit bed en kleedt zich aan.

Hij hoopt dat hij niet te laat is voor het ontbijt.

Kristianne heeft al ontbeten, maar Nina zit nog aan tafel.“Papa, mag ik wat vragen?”William knikt.“Is het eigenlijk wel leuk op school? Want als het niet leuk is wil ik liever bij

jou, mama en Arnout blijven” zucht Nina.

“Maar natuurlijk is het leuk op school. Je leert er heel erg veel en ook ontmoet je andere kinderen. Ik weet nog dat toen ik op school zat het toen heel erg gezellig was. En al zou je bij papa, mama en Arnout willen blijven, dat mag niet” lacht William.

“Hè, wat jammer” Nina lacht ook alweer.“En vandaag is Arnout jarig, dus morgen hoef je niet alleen naar school!” troost

William haar.

Ondanks de geruststellende woorden van haar vader is Nina toch wel zenuwachtig als ze naar de schoolbus loopt. Wat als niemand haar aardig vindt?

Kristianne probeert Arnout nog wat extra woordjes te leren.Arnout vindt het niet leuk om te leren, maar hij pikt de woordjes snel op. “Goedzo Arnout” prijst Kristianne hem.

Na een tijdje neemt Kristianne Arnout op haar arm, ze gaat hem in bad stoppen.Ze denkt na over de tijd, hoe snel alles is gegaan.De ruzie met William lijkt al eeuwen geleden en toch zou ze de tijd willen

stoppen.Vandaag wordt Arnout al weer kind, zal William nog meer kinderen willen?

Kristianne wil dolgraag nog een kleintje, maar ze durft er niet over te beginnen.

's Middags, als Arout een middagdutje doet komt Nina alweer thuis.Kristianne staat te schilderen.“Was het leuk op school lieverd?” vraagt ze belangstellend.“Ja, het was echt super, er zitten leuke kinderen bij mij in de klas. Maar ik moet

heel erg nodig plassen!” vertelt Nina.

Die avond is het zover. Arnout zal opgroeien.William draagt hem op zijn arm.“Taart, taart!” roept Arnout blij.Nina lacht. Ook zij is blij dat haar broertje gaat opgroeien.

Samen staan ze bij de taart.William wilde graag Arnout helpen opgroeien en Kristianne vond dat goed.“Kom Arnout, dan blazen we de kaarsjes uit!” roept hij enthousiast.Daarna zet William Arnout op de grond. “Je kan het grote jongen!” fluistert hij.

“Papa?!” roept Arnout angstig als hij zijn voetjes voelt kriebelen.Maar zonder de hulp van zijn vader gaat het prima en even later is Arnout

opgegroeid.“Wauw, ik ben net zo groot als Nina!” zegt hij blij.“En nu taart!” roept Nina enthousiast.

Na het eten van de taart moeten Nina en Arnout naar bed.“Morgen moeten jullie weer fit zijn om naar school te gaan!” vindt William.Arnout gehoorzaamd zijn vader, hij is erg moe en kijkt er naar uit om naar school

te gaan.

De volgende ochtend zijn Arnout en Nina al vroeg wakker.“Is het gezellig op school?” vraagt Arnout aan zijn zus.Nina lacht, zij heeft gisteren dezelfde vraag aan haar vader gesteld.“Arnout, het is echt superleuk op school, wees maar niet bang. De juffen en

meesters zijn erg lief en we mogen ook best lang buitenspelen!” ratelt ze. “Maar je moet wel huiswerk maken” zucht ze dan.“O nee, ik moet mijn huiswerk nog maken, dat doe ik nu gelijk!”

“Is goed, dan ga ik me even aankleden.

Als Arnout zich heeft aangekleed gaat hij bij zijn zusje op de kamer met de blokken spelen.

Nina maakt snel haar huiswerk, moeilijk vindt ze het niet.“Ik ga nog even douchen” Arnout staat op.“Oké, daarna gaan we denk ik ontbijten, ik hoor de bordjes al” zegt Nina.“Zeg jij dat ik eraan kom?” vraagt Arnout.Nina knikt. “Zal ik doen!”

William en Kristianne zijn al aan het eten als Nina beneden komt.“Jammie, pannekoeken!” zegt Nina.“Speciaal voor jou en Arnout” lacht Kristianne. “Waar is Arnout eigenlijk?”“Hij is toch al wel wakker?” vraagt William.

“Arnout ging nog even in de douche” antwoordt Nina.“Hoe was school gisteren eigenlijk, je hebt er nog niet over verteld” zegt William.“Het was echt supergezellig pap, je had helemaal gelijk!” “Ik heb wel vaker gelijk” grijnst William.“Nee Will, je denkt dat je gelijk hebt” glimlacht Kristianne. “Maar Arnout moet wel

opschieten, want jullie moeten zo naar school!”

“Ik ben er al!” roept Arnout. “Jammie, pannekoeken!” zegt ook hij.“Speciaal voor ons” vertelt Nina.Met z'n vieren genieten ze van het ontbijt, ze praten gezellig met elkaar en voor

ze het weten staat de schoolbus voor de deur.“Dag pap, dag mam!” zeggen Arnout en Nina.“Zullen jullie goed opletten?” vraagt William.“Misschien” zegt Nina ondeugend.

Als de kinderen naar school zijn wast Kristianne de bordjes af. Dan maakt ze de keuken schoon en zorgt dat alles weer tiptop in orde is.

Dan gaat de telefoon.

“Kristianne Springs?”“...”“Nee, Springs, maar ik ben getrouwd, vroeger heette ik Spits”“...”“Emily? Emily van Zomeren, ben jij het?”“...”“Dus je woont ook in Seasoncity, sinds wanneer?”“...”“O, je bent vandaag aangekomen. Wat geweldig. Ja, dan moeten we snel maar

een keertje afspreken”

“...”“Ja, een keertje later deze week dan. Maar wat heeft je hier gebracht?”“...”“Nou, dat klinkt mysterieus. Ken ik hem?”“...”“Het is dus nog niets serieus, nou meid, houdt me op de hoogte. Wat te gek dat

we elkaar na al die jaren weer spreken”“...”“Nou, ik heb niet alleen een man, ook twee kinderen. Nina en Arnout” “...”En zo gaat het telefoongesprek nog wel een tijdje verder. Zo gaat dat als je een

oude vriendin na vele jaren weer spreekt.

Arnout en Nina zijn inmiddels weer van school teruggekeerd.Arnout vond het best leuk op school maar hij is toch blij dat hij weer thuis is.“Kom je ook Nien?” zegt Arnout, terwijl hij naar boven klimt. “Bijna” is Nina's antwoord.

De hele middag spelen Nina en Arnout lief samen.“Ik ben het zat” zucht Nina tenslotte en ze laat zich naar beneden glijden. “Ik

ga huiswerk maken”Arnout blijft nog even buiten, maar het wordt snel donker en William roept hem

naar binnen.

Arnout herinnert zich de actie van zijn zus en besluit dat hij dat niet wil. Hij gaat die avond nog zijn huiswerk maken, dan hoeft hij dat morgen niet meer te doen.

“Arnout, ga jij ook slapen?” hoort hij de stem van zijn vader.“Ja pap, eerst nog m'n huiswerk maken en dan ga ik slapen” is Arnouts antwoord.En aan die belofte houdt hij zich, hij is veel te moe om nog iets anders te doen.

Nina is nog niet klaar met haar huiswerk, maar ze is zo moe, ze besluit om maar te gaan slapen.

Morgen is er nog een dag waarop ik huiswerk kan maken, vindt ze zelf.En gelijk heeft Nina, morgen is er weer een dag.

De volgende ochtend stapt Nina met een slaperig hoofd haar bed uit.Wat was er ook alweer waarom ze haar wekkertje had gezet?O ja, huiswerk, vandaag had ze een repetitie van Aardrijkskunde over de valleien die in de buurt lagen.

Kristianne wordt die ochtend laat wakker. Als ze uit het raam in de slaapkamer kijkt ziet ze de schoolbus al wegrijden.Hopelijk heeft William ontbijt gemaakt en zijn Nina en Arnout netjes naar school vertrokken, denkt Kristianne.

Gelukkig, beneden staat nog een ontbijtbordje met warm vruchtengebak, hoewel het inmiddels is afgekoeld. Nina en Arnout zijn netjes naar school vertrokken en William staat te schilderen.Snel eet Kristianne haar bord leeg. Ze heeft namelijk een plan bedacht, ze moet nog met William overleggen en ze verwacht wel dat hij het goed vindt.

Opgewekt zit Kristianne even later achter de naaitafel.William vond het een goed idee. De meubelzaak gaan ze verkopen en van de opbrengst en wat extra geld zullen ze een nieuwe zaak beginnen. Een kledingzaak.

De dag gaat snel voorbij en Nina en Arnout komen uit school.Nina is blij, ze heeft een tien voor de repetitie gehaald, heeft ze toch haar wekkertje niet voor niets gezet.Arnout had een 8,5 voor een rekentoets, daar is hij ook erg gelukkig mee.Maar ze zijn nogal opgewonden over iets wat de juffrouw verteld heeft, morgen zullen er nieuwe kinderen in de klas komen.

“Ik ben echt heel erg benieuwd” zucht Arnout, terwijl hij met de penseel strepen trekt over het doek.“Het zijn gewoon drie kinderen hoor” zegt Nina.“Ja, maar ze zijn een drieling, zouden ze erg op elkaar lijken?” “Dat weet ik toch ook niet? Maar het is wel leuk dat ze bij ons in de klas komen”“In welke klas zouden ze anders moeten komen?” lacht Arnout.

“Zitten jullie bij elkaar in de klas?” vraagt Kristianne verbaasd. “Ja mam, we zitten in een combinatieklas. De school is nog heel erg klein, er zijn niet zoveel andere kinderen, dus is het één klas” antwoordt Nina.“En morgen komt er een drieling in de klas” zegt Arnout enthousiast.“Zo, dat is bijzonder” zegt Kristianne. “Wat maken jullie trouwens mooie schilderijen!” merkt ze op.

“William Springs”“...”“Ja, Kristianne is thuis, ik zal haar even roepen”“...”“Kristianne, ene Emily voor je aan de telefoon” roept William naar zijn vrouw.

In no time is Kristianne bij de telefoon.“Hee Emily, alles goed?”“...”“O, dat is niet positief”“...”“Dat klinkt niet leuk. Ga je nog wat proberen?”“...”“Echt waar? Heeft het gewerkt?”“...”

“Nee, dat meen je niet?”“...”“Nou, ik zou dat nooit gedaan hebben, niet vervelend bedoeld hoor”“...”“Waarom zei je dat dan niet tegen hem?”“...”“Ja, dat is natuurlijk ook weer zo. Maar wat ga je nu doen, ik bedoel, wat als Dennis een vaste relatie wil?” “...”

“O, dat is dan misschien wel weer positief, of niet?”“...”“Em, gaat het wel echt goed?”“...”“Hopen dat Job er niet achter komt natuurlijk.”“...”Een tijd lang blijven Kristianne en Emily doorpraten, totdat Emily aankondigt dat ze gaat slapen omdat ze doodmoe is na vandaag.

Diep in gedachten verzonken hangt Kristianne de telefoon terug op de haak. Wat een gedoe met Emily. Het klonk ook helemaal niet als iets wat Emily zou doen. Wanhopig zijn is één, maar dan met een andere man te daten om degene op wie je verliefd bent jaloers te maken, dat is iets heel anders. Totaal niet Emily. En wat kon je doen als je niets aan je date wilde laten merken en hem daarom maar zijn gang liet gaan met alle gevolgen van dien?!Kristianne zucht, blij dat zij zoiets niet hoeft mee te maken. Ze besluit dat ze ondanks alles een goede vriendin voor Emily zal zijn.

Boven zit Nina te ploeteren over haar huiswerk. Papa heeft gezegd dat hij haar wil helpen, maar ze wil het helemaal zelf doen. Als Nina heel eerlijk is vindt ze leren ook helemaal niet erg. En de gedachte dat ze morgen haar wekkertje niet vroeg hoeft te zetten om huiswerk te maken geeft haar veel moed.

Arnout is al klaar met zijn huiswerk.Hij wil morgen ook een tien halen, net als Nina. Hij kijkt om zich heen, zal hij nog even met het speelgoed gaan spelen? Of zal hij maar naar bed toe gaan.

Het is al laat als Nina ook klaar is met haar huiswerk. Moe van alle belevenissen van die dag stapt ze haar bed in en valt bijna meteen in slaap.

Arnout ligt nog een poosje te draaien in zijn bedje.Hij heeft veel zin in morgen, dan komt de drieling in de klas, hij vindt het zo fascinerend, een drieling. Pas heel laat valt Arnout ook in slaap.

De volgende ochtend is Nina al vroeg wakker.Ze staat zingend onder de douche: “Op een grote paddestoel, rood met witte stippen, zat kabouter Spillebeen...” galmt ze.William roffelt op de deur: “Kan het wat zachter?” zegt hij lachend.Als antwoord gaat Nina nog harder zingen.

William gaat weer schilderen.De schilderijen leveren aardig wat op en het geld kunnen ze goed gebruiken, vooral om de wekelijkse belastingen te kunnen vertellen. Nu weet William dat de belastingheffing is om een universiteit te kunnen bouwen en daar heeft hij zijn geld wel voor over. Zijn kinderen zullen nog niet kunnen studeren, maar misschien zijn kleinkinderen al wel.

“Heb je zin in vandaag?” vraagt Arnout aan zijn zus, als ze samen aan het ontbijt zitten.“Jawel, maar ik vind het altijd leuk om naar school te gaan!” zegt Nina.“Ik niet. Maar vandaag heb ik wel zin”“Dat komt om die nieuwe kinderen, of niet?” vraagt Nina.Arnout knikt. “En omdat ik een repetitie geschiedenis heb”“En daarom heb je zin in school?” Nina kijkt hem niet-begrijpend aan.“Ja, want ik heb het goed geleerd en ik wil graag een tien halen!” legt Arnout uit.

Voor ze naar school vertrekken doen Nina en Arnout nog een spelletje, maak de lama niet wakker, heet het.“Je kan het niet!” zegt Nina.“Echt wel” zegt Arnout en hij doet zijn uiterste best om het stokje goed te krijgen. Als dat lukt steekt hij zijn tong uit naar Nina. “Kijk dan, het is gelukt en nu ben jij aan de beurt!”

Het spel begint net spannend te worden als de schoolbus de straat inrijdt. Omdat ze geen zin hebben om te laat te komen laten ze het spel toch maar voor wat het is en lopen naar de bus toe.

Als Nina en Arnout naar school zijn grijpt Kristianne haar kans. Ze wil al eeuwen hier met Wiliam over praten. “Will...” begint ze voorzichtig.“Ja lieverd” is Williams antwoordt terwijl hij zich omdraait. Kristianne zucht even, ze weet niet goed hoe ze nu moet beginnen.“Ik... eh... ik... zou jij nog een kindje willen?” vraagt ze dan.William glimlacht even. “Ben je zwanger dan?” vraagt hij, met gefronste wenkbrauwen.

“Nee, maar ik zou dat wel heel erg graag willen” zegt Kristianne. Het hoge woord is eruit.“Waarom, je hebt toch genoeg aan mij, en Arnout en Nina?”Kristianne zucht. “Natuurlijk, maar toch. Gewoon nog een baby'tje om te knuffelen en gewoon nog een kindje van ons”“Gewoon?” lacht William. “Zo gewoon is dat niet.”Kristianne lacht ook.

“Jij wilt het zeker niet” zucht Kristianne.William zwijgt even en neemt haar dan in zijn armen. “Lieverd, als jij dat wilt, dan wil ik het ook”Kristianne zucht weer, nu van opluchting en blijdschap.“Kom mee” fluistert William in haar oor.Kristianne kijkt hem vragend aan. “Als je een kindje wilt...” lacht William ondeugend.

“Ik voel me net een tiener die iets stiekem doet” lacht Kristianne als ze samen met William op het tweepersoonsbed ligt.“Haha. Het is ook een beetje stiekem. Nina en Arnout zijn er niet enzo” lacht William. “Weet je het zeker?” vraagt Kristianne nog een keer. “Je gaat niet gek doen enzo?”

William kijkt even ernstig. Dan kust hij Kristianne. “Ja lieverd, ik weet het zeker”

Niet veel later komen Nina en Arnout weer thuis. Ze hebben een schoolvriendje meegenomen, Remon.“Dus jij bent de jongste?” vraagt Nina, terwijl ze opstaat en een stokje op de stapel legt.Remon knikt. “Robert is de oudste, dan Rachel en ik was de laatste” “Vind je haar niet vervelend?” vraagt Arnout lachend.“Wie?” vraagt Remon verbaasd.“Nina. Ze loopt je al met vragen te bestormen vanaf vanmorgen vroeg in de schoolbus”Remon lacht. “Mijn zusje is pas druk” zegt hij dan.

“Zus toch?” vraagt Nina.“Ach, zoveel scheelt dat niet” lacht Remon.“Ik dacht eigenlijk dat Rachel een beetje verlegen was” merkt Arnout op.“Dat lijkt maar zo.” zegt Remon. “Volgens mij gaan de stokjes vallen Arnout”“Nee, dat lijkt ook maar zo” zegt Arnout met een wijs gezicht. “Want ik ben hier heel erg goed in!”

William en Kristianne zijn ondertussen naar beneden gekomen. Kristianne heeft besloten dat ze Emily maar eens gaat bellen. Ze heeft al een tijdje niets van haar gehoord.“Hee Em, met mij” zegt ze opgewekt.“...”“Is er iets, je klinkt verdrietig” merkt ze dan op.“...”“Je mag alles tegen me vertellen, dat weet je toch”“...”

“Is dat echt waar?”“...”“En ga je er wat aan doen?” “...”“Daar heb je helemaal gelijk in. Dat kindje kan er ook niks aan doen” “...”“Maar hoelang dan al? Had je het niet in de gaten?”“...”

“Oké, en Dennis?”“...”“Ga je hem er echt buiten laten, ik begrijp het, hij is een romantieksim, maar hij is wel de vader”“...”“Natuurlijk mag dat, ik wil je ook niks opdringen” “...”

“Em. Een ding, ik zal er altijd voor je zijn!” zegt Kristianne serieus.“...”“Natuurlijk, waarom zou het veranderen?” “...”“Ja, ik ga ook ophangen. Sterkte meis, en als er iets is, je hoeft alleen maar te bellen en ik kom eraan!”“...”“Geen dank hoor”“...”

Om een uur of 5 is Remon weer naar huis gegaan. Na het eten is Arnout meteen aan zijn huiswerk begonnen, maar hij is moe en maakt zich zorgen. Morgen is Nina jarig, zal ze wel lief blijven? Erg geconcentreerd is hij dus niet.

Arnout is nog niet helemaal klaar als hij naar bed gaat. “Het komt morgen wel!” mompelt hij en hij slaat het schriftje dicht.Dan trekt hij zijn pyjama aan en vertrekt naar bed.

De volgende dag zitten Nina en Arnout allebei aan hun huiswerk.Arnout met weinig enthousiasme en Nina zit te stuiteren, vanavond gaat ze opgroeien, ze kijkt er zo naar uit!

Als Arnout klaar is met zijn huiswerk, wat hij een beetje afgeraffelt, gaat hij in bad. Straks zal hij aan Nina vragen of ze wel lief tegen hem blijft doen als hij opgegroeid is.

“Pap, jij hebt zeker het ontbijt gemaakt” zegt Arnout, als hij aan tafel gaat zitten.“Hoezo?” vraagt William met een onschuldig gezicht.“Omdat de pannekoeken zijn aangebrandt” zegt Nina met een vies gezicht.“Sorry lieverds, ik was er niet helemaal bij met m'n gedachten, maar er is niks anders meer” zegt Kristianne.“Heeft mama dat gedaan?” vraagt Arnout verbaasd.“Blijkbaar” lacht William.

Als Nina en Arnout naar school zijn vertrokken, na nog wat gemopper over het ontbijt, gaat Kristianne in bad. Ze voelt zich al een tijdje niet lekker en in bad komt ze helemaal tot rust.Totdat ze wat in haar buik voelt. Ze legt haar hand op haar buik, het lijken wel babyschopjes.Er komt een glimlach op haar gezicht.

Ze trekt haar zwangerschapskleding aan en loopt naar William.“Kijk Will” zegt ze zachtjes. William is in opperste concentratie aan het schilderen en eigenlijk wil ze hem niet storen, maar het kan niet anders.

William legt meteen zijn schilderspullen aan de kant en legt zijn handen op haar buik. “Wauw. We krijgen nog een kindje” zegt hij enthousiast.“Je bent er dus blij mee?” vraagt Kristiane voor de zekerheid.

“Heel blij” zegt William en hij trekt Kristianne in zijn armen en zoent haar.

“Niet normaal hoe goed je hierin bent” zucht William, terwijl Nina haar zoveelste overwinning op haar vader behaalt.“Kom, dan doen we nog een potje, je kan vast wel winnen” zegt Nina.“Jaja. Dat zeg je nu. Bovendien mag je zo de kaarsjes uitblazen.” zegt hij. Maar Nina heeft de stukken alweer op het speelbord gezet en heeft haar eerste zet gedaan.“Pap, jij bent”

Die avond is het voor Nina tijd om op te groeien.De kaarsjes branden al, Nina kijkt nog even om zich heen, naar haar vader, moeder en broertje, gelukkig blijven die wel hetzelfde.

Nadenken over een wens hoeft Nina niet, ze weet allang wat ze wil. Ze heeft haar wens geïnspireerd op haar favoriete film, of haar ouders er blij mee zijn weet ze niet, maar dat maakt haar niet uit.En met een sprong zegt Nina vaarwel tegen haar kinderjaren en wordt een tiener.“Wat heb je gekozen?” vraagt Arnout meteen.

“Ik ben nu een kennissim!”zegt Nina enthousiast.“Dat had ik eigenlijk wel zien aankomen” merkt Kristianne op.“Hoe dan? Ik niet” is Williams reactie.“Pap, zoiets noem je een moeder-dochterrelatie” grapt Nina, terwijl ze de taart op schoteltjes schept.

“Nou, ik ga me omkleden hoor, dit ziet er niet uit!” vindt Nina.“Dat zijn we met je eens” lacht Kristianne.“Arnout, wat ben je stil” zegt William. “Is er iets?”Arnout schrikt op. “Nee hoor, ik ben moe, dat is alles!” antwoordt hij.“Dan kan je maar beter naar bed gaan” zegt Kristianne. “Ook al is het vrijdag, morgen is er nog een dag hoor!”

Arnout gehoorzaamt zijn moeder. Hoewel hij een beetje gelogen had tegen papa. Er is wel wat, hij heeft nog steeds niet aan Nina gevraagd of ze wel lief blijft.Ach, volgens mama is er morgen weer een dag.

Nina is naar boven gelopen en heeft zich omgekleedt. “Dit is al een stuk beter, ook veel meer mijn kleur” zegt ze tegen zichzelf, als ze in de spiegel kijkt.Ze bekijkt haar vlechtjes nog eens kritisch, maar besluit om die gewoon te laten zitten.Ze is blij dat haar ouders nog niet naar haar levenswens hebben gevraagd. Hoe vertel je je ouders dat je graag crimineel meesterbrein wil worden? Al vanaf jonge leeftijd is ze fan van de boeken en films over Robin Hood, daarom heeft ze hiervoor gekozen.

De volgende ochtend zijn ze allemaal vroeg wakker, behalve Kristianne. “Nien, weet je wie er vandaag komen?” zegt Arnout enthousiast. “Nee, ik heb geen idee” zegt Nina. “Maar jij bent aan de beurt”“Remon en Robert” antwoordt Arnout, terwijl hij een stokje op de stapel legt.“Gezellig!” zegt Nina, ze vindt het jammer dat ze niet mee kan spelen, nou ja, het kan wel, maar ze vraagt zich af of de jongens dat wel leuk zullen vinden.

“Zijn ze op school ook zo druk?” vraagt William aan Nina, als de jongens met veel kabaal naar buiten zijn vertrokken.“Drukker” is het antwoord van Nina.William lacht, dan wordt hij serieuzer. “Nina, vind jij het eigenlijk wel leuk dat je nog een broertje of zusje krijgt?” vraagt hij dan.“Ja, hoewel ik veel ouder ben lijkt het me toch wel leuk. Alleen, is het kindje dan niet eenzaam?” zegt Nina hardop.“Daar maak ik me ook zorgen over. Maar als wij het kindje liefde geven, dan komt het wel goed” “Dat denk ik ook, pap!”

De jongens hebben met z'n drietjes de grootste lol.“Jammer dat Rachel niet kon” merkt Arnout op.“Als ze hoort hoe leuk we het hebben gehad heeft ze spijt dat ze tekenles belangrijker vond” lacht Robert.“Ik denk dat je daar wel gelijk in hebt” Remon is het met zijn broer eens.

“Hoe leuk is het nou om een drieling te zijn?” vraagt Arnout, als de jongens, uitgeput van het spelen, in het gras zijn neergeploft.“We zijn niet anders gewend” zegt Robert vrolijk.“Het is wel gezellig, je hebt altijd iemand om mee te spelen.” vindt Remon.“En je bent even oud, dus je bent allemaal tegelijk jarig...” merkt Arnout op.“Is dat vervelend, dat Nina veel ouder is?” wil Robert weten.“Heb er nog niet zoveel van gemerkt, maar ik krijg nog een broertje of zusje, alleen, als die groot is, ben ik ook al tiener.” vertelt Arnout.Het blijft even stil.“Zullen we 'maak de lama niet wakker' gaan doen?” stelt Arnout dan voor.De jongens vinden dat een goed idee, ze springen op en rennen naar binnen.

Het is al laat als Remon en Robert weer naar huis gaan.William heeft het eten klaargemaakt.“Was het leuk vanmiddag, Arnout?” vraagt Nina.Arnout knikt en vertelt hoe leuk ze gespeeld hebben. Als Arnout klaar is met zijn verhaal is het even stil.“Nina, wat heb je eigenlijk als levenswens gekozen?” vraagt William dan.Nina schrikt even. Dan zegt ze, met een grijns op haar gezicht: “Crimineel meesterbrein worden”“Jaja, dat zal wel” zegt William. Nina was er al bang voor, haar ouders geloven het niet, of willen het niet geloven. Nou, in dat geval zal ze er niets meer over vertellen.

Even later zitten Kristianne en Nina nog alleen aan de tafel.“Meende je dat?” vraagt Kristianne zachtjes.“Wat?” vraagt Nina onschuldig.“Je levenswens”“Eigenlijk heb ik nog geen idee. Er zijn zoveel dingen die ik zou willen doen in mijn leven!”“Denk er nog maar over na” glimlacht Kristianne.“Zal ik doen, en nu ga ik Arnout helpen met zijn huiswerk, dat had ik beloofd”

“Wat lief dat je me wilt helpen” zegt Arnout, als hij zijn schriftje openklapt.“Natuurlijk doe ik dat, je bent toch m'n lieve broertje” lacht Nina. “Was je bang dat ik stom zou gaan doen ofzo?”Arnout zwijgt, dat is precies wat hij dacht, maar wat gelukkig niet zo is.“Hoe reken je dat uit, Nien?” vraagt hij en hij wijst een sommetje aan.Nu Nina hem helpt gaat het huiswerk veel sneller dan normaal.

Als het huiswerk af is geeft Arnout zijn zus een knuffel. “Heel erg dankjewel Nina, kan ik nog wat voor jou doen?”“Ja, niet tegen papa en mama vertellen wat mijn levenswens is!” lacht Nina.“Is dat echt crimineel worden?” vraagt Arnout met grote ogen.“Nou, niet echt. Ik bedoel, jij kent Robin Hood toch?” vraagt ze.Arnout knikt.“Zo wil ik zijn”Arnout knikt weer, dat begrijpt hij wel.

Na nog een kort gesprek met Arnout besluit Nina om naar bed te gaan.Morgen wil ze nog wat dingen doen en het zal niet lang meer duren voordat de baby komt en als Nina papa moet geloven krijgt niemand dan rust meer. Dus kan je maar beter genieten van je rust, zolang je die hebt.

De volgende dag is Nina al vroeg wakker.Ze gaat naar de koelkast en pakt er spullen uit om het ontbijt klaar te maken, dat zullen de anderen vast wel op prijs stellen.Ze houdt het wel zo makkelijk mogelijk voor zichzelf, havermoutpap.

“Mama slaapt zeker nog?” vraagt Nina, als Arnout en William ook aan de ontbijttafel zitten.“Nee, ze is net wakker. Ze komt zo ook ontbijten.”“Ik ben er al!” Kristianne komt de woonkamer al inlopen.Dan gaat de telefoon.

“Ik neem wel op!” zegt Kristianne en ze loopt naar de telefoon.“Kristianne Springs”“...”“Hee Em. Alles goed?”“...”“Maar dat is fantastisch, gefeliciteerd!”“...”“Voel je je verder wel goed?”“...”Het telefoongesprek gaat nog even verder.

“Wie was dat?” vraagt Nina nieuwsgierig.“Emily, ze heeft een zoontje gekregen!” zegt Kristianne opgewekt.“Wat leuk.” merkt William op.“Wie is Emily?” vraagt Arnout.“Een oude schoolvriendin van mij.” antwoordt Kristianne. “Ik ga er zo even langs” zegt ze dan.“Zou je dat wel doen?” vraagt William bezorgd.“Ja hoor, ik voel me prima!” is Kristiannes antwoord.

“Kristianne!” Emily gilt bijna als ze Kristianne om de nek vliegt.“Dat is echt té lang geleden!” zegt Kristianne, minstens even enthousiast.“O yeah. Maar hij is zo lief echt Kris, ik kan niet geloven dat ik zelfs maar over abortus heb gedacht!” zegt Emily.“Dan wil ik hem wel zien. Ik kan zelf ook haast niet meer wachten” zegt ze, terwijl ze over haar buik wrijft.“Kom mee!”

“Even wachten, ik heb nog een cadeautje voor de kleine!” zegt Kristianne.“Dat had je niet hoeven doen!” merkt Emily op.“Jawel, want hij moet toch mooie kleertjes hebben als hij straks opgroeit!” merkt Kristianne op.Emily scheurt het papier eraf en haalt er piepkleine kleertjes uit.“Wat schattig. Dankje Kris, ik ben er echt superblij mee!”“Dat is mooi, laat me nu die kleine maar zien!”

Emily heeft Kristianne meegenomen naar de babykamer.Ze tilt haar zoontje uit zijn wiegje.“Kijk eens Jelle, dit is tante Kristianne!” zegt ze enthousiast.Het jongetje maakt geen geluid en kijkt zijn 'tante' met zijn helderblauwe ogen aan.“Wat een lieverd. Wat istie mooi!” zegt Kristianne bewonderend.

“Dag Jelle” zegt Kristianne blij en ze zwaait met haar handen naar het jochie.Nu begint hij toch te brabbelen.“Wat ben je mooi! Je lijkt op je mama!” zegt Kristianne.Emily zwijgt even. “Z'n haarkleur komt van z'n papa!” zegt ze dan zachtjes.“Geen zorgen” zegt Kristianne glimlachend.“Ik vraag me echt af of ik wel een goede moeder zal zijn” zegt Emily met een zucht. Een stuk vrolijker zegt ze: “Kom kleine man, het is de hoogste tijd voor je middagdutje!”

Kristianne kijkt toe hoe Emily Jelle in zijn bedje legt.“Weltrusten lieverd!” zegt Emily, terwijl ze Jelle over zijn buikje aait.Jelle tilt zijn handje op, net alsof hij zwaait.Kristianne kijkt met een glimlach op haar gezicht naar het vertederende tafereeltje.

Jelle valt bijna meteen in slaap. Emily aait over zijn hoofdje.“Em... maak je geen zorgen, je zult een fantastische mama zijn!” zegt Kristianne.“Meen je dat?” vraagt Emily, terwijl ze het kamertje uitlopen.

“Natuurlijk meen ik dat!” zegt Kristianne terwijl ze Emily een knuffel geeft.“Bedankt dat je er was. We zullen het wel redden met z'n tweetjes” lacht Emily.“Natuurlijk, en als er wat is mag je altijd langskomen.”“Jij nog sterkte met de laatste loodjes” zegt Emily.Na het afscheid gaat Kristianne snel naar huis, waar William, Nina en Arnout op haar wachten.

De baby begon onrustig te worden en daarom kon ze niet lang blijven bij Emily.Kristianne is blij als ze weer thuis is, misschien was het toch niet zo verstandig en had William gelijk. Maar wat maakt het uit, Emily is helemaal opgefleurd en Jelle is zo'n schattig babytje, nu kan Kristianne helemaal niet wachten tot hun kindje geboren is.

Als ze weer binnen is kust William haar.“Hoe was het?” vraagt hij.“Zoals vroeger. Zo gezellig. En Jelle is zo lief!”“Dat is mooi!”“Ik kan nu echt niet meer wachten”“Zo lang duurt het niet meer lieverd”

William gaat weer verder met zijn schilderij en Kristianne gaat een poosje schaken, ze wil net zo goed als Nina worden, maar dan moet ze nog lang oefenen.De baby wordt steeds onrustiger en als ze steken in haar buik voelt weet Kristianne dat het kindje eruit wil.

“Will!” roept Kristianne, terwijl ze haar handen om haar buik klemt.“Ja lieverd, o, je bent aan het bevallen. Rustig, ademhalen lieverd. Rustig blijven” zegt William gestresst.Ondanks de pijn glimlacht Kristianne.

Niet veel later houdt Kristianne haar derde kindje vast.“O, wat ben je mooi!” zucht Kristianne.“Wat is het?” vraagt William.“Een jongetje. Thomas” zegt ze.Arnout komt binnenstormen. “Heb ik een broertje?”“Ja lieverd. Hij heet Thomas”

Ook Nina is komen kijken.Kristianne geeft Thomas aan William, ze kijkt verward.“Is er wat?” vraagt William onzeker.“Ik... ik.. geloof dat er nog een kindje komt!” zegt ze.

En daar heeft Kristianne gelijk in. “Dag kleine meid!” zegt Kristianne als ze haar dochtertje vasthoud.“Een meisje deze keer?” vraagt William.Kristianne knikt. “Ilse” zegt ze.“Wauw. Nou heb ik een broertje én een zusje!” zegt Arnout enthousiast.

Kristianne geeft Ilse een flesje terwijl William Thomas knuffelt.“Twee voor de prijs van een!” glimlacht William terwijl hij Thomas over zijn hoofdje aait.“Wie had dat gedacht? Dit was mijn makkelijkste zwangerschap!” zegt Kristianne.“Misschien zijn het hele rustige kinderen!” grijnst William.“Nou, als het kinderen van jou zijn is dat nog maar de vraag” lacht Kristianne.

Nadat de tweeling uitgebreid is bewonderd leggen William en Kristianne hen in hun wiegje.“Slaap lekker Ilse!” zegt Kristianne.“Weltrusten Thomas!” fluistert William.Kristianne en William kijken nog even vertederd naar de wiegjes, dan lopen ze de kamer uit en laten Thomas en Ilse slapen.

En toen. Ghehe. Ik schreef de vorige keer dat deze wat korter zou zijn. Jup, dat is ook echt gelukt (a).

Pfft... het heeft ook nog een tijdje geduurt, maar het valt mee, al zeg ik het zelf.Ja... eigenlijk wilde ik William en Kristianne geen kindjes meer laten krijgen, maar Kristianne wilde het zo graag en Jelle was al geboren en ik dacht, voor Jelle is het misschien leuk als er nog een kindje van zijn leeftijd in de stad woont. En hij heeft

geluk, er zijn er twee.Ja, ik ben fan van Emily en Jelle, daarom wilde ik ze per se in het verhaal!

Over een poosje, geen idee wanner, zou morgen kunnen zijn, maar ook over 14 dagen xD, dan kom ik met een 'picspam'powerpoint. Heb zoveel

debiele/leuke/schattige foto's van de familie Springs, die MOET ik gewoon laten zien. (ik ga ook foto's van Jelle als peuter laten zien dan, want ik ga nu, als ik dit

gepost heb, verder bij de familie van Zomeren)De drieling is ook wel leuk en daar heb ik ook plannetjes voor;-) You'll see.

Tadada, heb ik verder nog wat te vertellen. Nope, dacht het niet.Ja, ik heb vakantie:-) Eindelijk.

Hierna komen nog stats en dan vind ik het weer meer dan genoeg voor vandaag;-)

Xx Mirjam

Stats

Households: 3Playable sims: 11Cas-Sims available: 1Community lots: 3Total Lots: 6Business Districts: 0Universities: 0Downtown: noSM: 2Population: 22Fires: 0Burglars: 5Graduated sims: 0Fulfilled life time aspirations: 0Taxes: 32.276