‘Warme Buren’

3

VoorwoordDe wijk Sluizeken-Tolhuis-Ham is de laatste decennia heel sterk veranderd. Mensen komen, gaan, blijven plakken en bouwen een nieuwe toekomst uit. Ook vandaag is de wijk bijzonder levendig en volop in beweging. Er is altijd wel iets te beleven in de wijk. ‘Mijn wijk’ ook, want zelf woon ik er al heel mijn leven.

Sluizeken-Tolhuis-Ham wordt gekenmerkt door een heel diverse samenstelling van bewoners. Toen medio de jaren 60 de arbeidsmigratie vanuit Turkije naar België op gang kwam, vestigden heel wat Turken zich in de buurt rondom de Tolhuislaan. Vandaag kom je in de buurt alle nationaliteiten tegen. Sluizeken-Tolhuis-Ham is echt een diverse, multiculturele wijk en dat zie je ook aan de lokale handelszaken, cafés en restaurants.

De sfeer van de wijk wordt toch het meest van al gekenmerkt door zijn bewoners en de sociale samenhang. In Sluizeken-Tolhuis-Ham zetten heel wat bewoners zich spontaan in voor hun buren. Via deze publicatie maken we kennis met 14 van hen. Sommigen doen vrijwilligerswerk bij erkende wijkorganisaties, anderen staan klaar voor hun minder mobiele of oudere buren en helpen waar ze kunnen en nog anderen organiseren hartverwarmende initiatieven.

Buurtwerk Sluizeken-Tolhuis-Ham van de Dienst Ontmoeten en Verbinden zet zich actief in om de sociale cohesie in de wijk te versterken door ontmoeting en dialoog tussen bewoners te stimuleren. Het buurtwerk deed een oproep in de wijk: ‘nomineer een warme buur’. 14 warme buren werden genomineerd en doen hun verhaal in dit boekje. Het is een uniek portret geworden van de buurt vandaag en vroeger. De warme verhalen belichten de evoluties in de wijk.

‘Het is belangrijk om blijvend aandacht hebben voor elkaar en niet onverschillig te worden’ zegt Germaine in een tekst even verderop. Beter kan ik het zelf niet verwoorden.

Veel leesplezier en bedankt warme buren,

Resul TapmazSchepen van Welzijn, Gelijke Kansen, Gezondheid en Sport

4

5

Inhoud‘Als ik iemand kan helpen, ben ik de gelukkigste mens ter wereld’AYSE 6

‘Hier wonen nog goede buren die vriendelijk goeiendag zeggen’DANIËL 8

‘Een goede buur is belangrijker dan familie’DUDU 10

‘Ik geniet ervan te zorgen ... de aard van het beestje’GERDA 12

‘Mijn hart staat open voor alle mensen’FRIEDA 14

‘Zorgen voor een ander is eigenlijk een beetje mijn leven’GERMAINE 16

‘Wat ik kan, doe ik’JULIA 18

‘Verschillende culturen, daar kun je van leren’LEENTJE 20

‘Via mijn vrijwilligerswerk wil ik mensen helpen zodat ze verder kunnen’MARIE-STÉPHANIE 22

‘Ik vind helpen een beetje onze taak hier op de wereld’NICOLE 24

‘Mijn ingesteldheid is: als ik kan, dan help ik’ROBERT 26

‘Als je weet dat je buur honger heeft, mag je niet met een volle maag gaan slapen’SEVILAY 28

‘Wij kwamen allemaal goed overeen’TREES 30

‘Ik hoef geen verre reizen te maken om het gezellig te hebben’HUGUETTE 32

‘Als ik iemand kan helpen, ben ik de gelukkigste mens

ter wereld’

AYSE · warme buurAyse woont 19 jaar in de buurt. Ze vertelt over de Özburunmarkt in de wijk, over samen sarma’s klaarmaken en over vriendschap en warmte.

7

Ayse: ‘Een jaar nadat mijn vader werk gevonden had in België, heeft hij de familie overgebracht. Ik was toen 6 jaar. Ik heb heel lang in Lokeren gewoond, ben daar naar school gegaan en later getrouwd. Toen ik mijn man verloor in een zwaar verkeersongeluk, besloot ik naar Gent te verhuizen. Deze woning heeft mij en mijn 3 zonen geluk gebracht. Ik blijf hier voorgoed wonen.’

DE BOERENMARKT‘Deze buurt is leuk en gezellig. Er zijn veel winkels van mensen met een verschillende afkomst. Verderop is er één keer per week een boerenmarkt. Aangezien veel mensen uit mijn geboortedorp hier wonen, hebben we die markt naar onze geboortestreek genoemd: de Özburunmarkt. Mijn vriendenkring bestaat niet alleen uit mensen met Turkse roots. Ik heb hier in de wijk eigenlijk contact met allerlei mensen want ik maak geen onderscheid.’

SAMEN DINGEN DOEN‘Ik ben waarschijnlijk genomineerd omdat ik veel doe voor mijn buren en voor de organisaties uit de buurt: vertalen, tolken, koken, naaien ... Dingen samen doen, is gemakkelijker en gezelliger. Bij mooi weer wandelen we samen in het park of we bereiden grote hoeveelheden sarma’s.

Wij zijn opgevoed om mensen te helpen. Ik heb het meegekregen van mijn ouders en zij van hun ouders. Mijn kinderen zijn ook zo in hun omgang met mensen. Als ik iemand kan helpen, ben ik de gelukkigste mens ter wereld. Het geeft mij voldoening.’

VRIENDSCHAP EN WARMTE‘Als je iets doet voor een ander, krijg je altijd iets positiefs terug bijvoorbeeld een goeiendag. Daarom probeer ik tussen de mensen te zijn, voor de vriendschap en de warmte. Wij babbelen veel aan de deur of brengen elkaar regelmatig een bezoekje. Ik zie dat mijn buren en vrienden waarderen wat ik doe voor hen. Ze proberen zelf ook anderen te helpen als dat nodig is. Het gevoel dat je ergens bij hoort, toont dat je niet alleen bent. Het is leuk ‘gezelschap’ te zijn.’

WARME BUREN‘Een warme buur heeft goede contacten met zijn buren, op een respectvolle manier. Dat vind ik zeer belangrijk. We hebben elkaar nodig als buur, in goede en slechte dagen.’

‘Hier wonen nog goede buren die vriendelijk goeiendag

zeggen’

DANIËL · warme buurDaniël woont bijna 6 jaar in de buurt. Hij vertelt over zijn favoriete frituur, over het voederen van Engelse kippen en over zijn grootste hobby, boodschappen doen.

9

Daniël: ‘Ik woon in Psychiatrisch Verzorgingstehuis (PVT) Hortus. Ik krijg hier goede begeleiding en verzorging. Ik zit hier heel goed. Met de ene klikt het natuurlijk wel wat beter dan met de andere maar dat is overal zeker? Ook in de buurt kom ik graag. Ik loop altijd buiten. Ik ken hier ook veel Turkse mensen.’

DE FRITUUR ‘De wijk valt zeer goed mee. Ik zeg goeiendag tegen de mensen en ik heb niet veel problemen. Wat wel minder is, is dat ze ‘s avonds soms in groepjes van 2 of 3 aan het Tolhuispark staan. Ik ga graag naar de frituur bij De Thuishaven. Vanmiddag ben ik met een hele lijst naar daar gegaan. Het is wel ambetant dat je zo lang moet wachten. Ik babbel dan een beetje met de mensen van de frituur. Dat zijn Turkse mensen en ze kennen mij daar al: ik krijg altijd een gratis cola. Ik val daar in de prijzen.’

KIPPEN‘Ik voeder dagelijks de kippen in Sint-Jan De Deo: 2 Engelse kippen en 2 legkippen. En 3 weken geleden heb ik een zwartje gekocht op de beestenmarkt. Dat is een schone hobby. Ik heb vroeger veel geholpen bij de boeren om de oogst binnen te halen en de koeien te melken. Dus ik ken wel wat van kippen. Nu ik niet meer mag voetballen, ben ik blij dat ik dat nog heb.’

BOODSCHAPPEN‘Ik ben genomineerd door Rita, een medebewoonster omdat ik 3 keer per week boodschappen doe voor haar. Ik doe dat al 5 jaar want ze is niet zo goed meer te been. Ik doe boodschappen voor iedereen. Ik denk dat ik een beetje teveel energie heb maar ik doe dat graag en ik voel me daar goed bij.’

WARME BUREN‘Een warme buur is iemand waarmee je kunt babbelen en een beetje zottebollen. Dat moet eens kunnen. Met de mensen van Dagcentrum De Totem kom ik goed overeen. Ze steken dan eens snoep binnen voor ons en ik geef hen dan eieren mee. Dat is toch ook sympathiek? Hier wonen nog goede buren in de straat die vriendelijk goeiendag zeggen. Een goeiendag kost geen geld hé.’

‘Een goede buur is belangrijker dan familie’

DUDU · warme buurDudu woont 50 jaar in de buurt. Ze vertelt over de eerste gastarbeiders, over de vlaggentraditie tijdens een trouwfeest en over de goede relatie met haar buren.

11

Dudu: ‘Ik was 6 jaar toen we naar Gent kwamen en ik ben altijd in deze wijk gebleven, zelfs na mijn huwelijk. Ik heb 6 kinderen, waarvan er 2 nog thuis wonen. Ik zou nergens anders willen wonen, ik voel mij hier thuis. Ook mijn familie en vrienden wonen in de wijk. Mijn buren zijn mijn vrienden geworden.’

50 JAAR GELEDEN‘We hebben een zeer hechte band met onze buren. Dat is zo gegroeid en die band is altijd goed onderhouden. We wonen hier samen met mensen van verschillende afkomst. 50 jaar geleden kwamen de eerste Turkse gastarbeiders hier aan. Ik weet nog goed dat mijn vader soms thuis kwam met mensen, die net in België waren en nog geen woning hadden. Die mensen bleven bij ons logeren tot ze iets vonden. Mensen met een migratieachtergrond die hetzelfde lot deelden, kregen op die manier een band. Solidariteit en elkaar helpen zijn altijd belangrijke waarden geweest in ons gezin.’

BUREN ZIJN BUREN‘Ik ken bijna iedereen en ik heb met zowel mijn Belgische, Turkse als Bulgaarse buren goede contacten. Buren zijn buren, afkomst is voor ons niet belangrijk. Samen met mijn Belgische buurvrouw die ondertussen overleden is, ging ik vaak bij andere buren op bezoek.

Ik nodigde haar ook uit op belangrijke momenten bij mij thuis en zij deed hetzelfde. Ik mis onze gesprekken. Ik heb geleerd om altijd klaar te staan voor mensen die hulp vragen. Ik laat alles vallen om te helpen koken, naaien, luisteren, op ziekenbezoek gaan ... ‘

VLAGGEN‘We zijn dankbaar dat we in België de mogelijkheid en de ruimte kregen om aan onze toekomst te werken. We hebben ons gesetteld en hier onze thuis gemaakt. Zo hangen wij tijdens een trouwfeest een Turkse vlag uit, omdat de traditie dat wil. Maar we zijn ook op zoek gegaan naar een Belgische vlag. We kregen hierover heel wat positieve reacties van Belgische mensen maar we deden het niet voor de complimentjes. Wel uit respect voor dit land dat ons toelaat onze gewoontes en tradities te beleven en te organiseren.’

WARME BUREN‘In onze cultuur is een goede buur belangrijker dan familie. Warme buren aanvaarden elkaar zonder onderscheid te maken op basis van afkomst of sociale klasse. Ze zijn er voor elkaar in goede en slechte dagen. Ze delen samen vreugde en leed en houden rekening met elkaars waarden en normen. Als buur zijn we elkaar minstens een goedendag schuldig.’

‘Ik geniet ervan te zorgen ...

de aard van het beestje’

GERDA · warme buurGerda woont 42 jaar in de buurt. Ze vertelt over het eerste buurthuis van Vuile Mon, over de levendige wijk waarin ze woont en over het gezellig Ateljeetje.

13

Gerda: ‘Mijn man en ik kwamen in ‘73 in de wijk wonen. We zijn als studenten blijven plakken. Niet zo toevallig want we waren actief bij Vuile Mon. Hij had toen het allereerste buurthuis in Gent, in de Sleepstraat. Via ons vrijwilligerswerk hadden we veel contact met de Turkse bevolking en zo heb ik ook Turks geleerd.’

DE EERSTE TURKEN‘Eind jaren 70 was er veel racisme. Veel Turken uit Emirdag kwamen naar hier en woonden in de cités. Het ging toen zeer slecht met de haven en de handelaars trokken weg. De Turken begonnen met eigen winkels en dat was zeer bedreigend voor de mensen die overbleven. Er trokken dan ook mensen weg. Dat is stilletjesaan wel verbeterd.’

DE WIJK LEEFT!‘Wij hebben er echt voor gekozen om hier te wonen omdat dit een gezellige wijk is, een wijk die leeft. Heel veel mensen zeggen goeiendag. Dat is nu iets kleins, maar dat charmeert mij. Er is ook altijd wel iets te doen en het multiculturele vind ik aangenaam. We hebben ook veel contact met de andere culturen. Door de komst van de Bulgaren zijn er wel spanningen voelbaar tussen Turken en Bulgaren.’

NAAIATELIER ‘T ATELJEETJE‘Ik vermoed dat mijn nominatie met het naaiatelier te maken heeft. Maar ik vind dat een beetje ambetant want ik doe dat niet alleen. Ik wil de eer dan ook graag delen met die groep. Naaiatelier ‘t Ateljeetje heeft zo’n succes doordat we respect hebben voor elkaar. Daar staan we echt op. En daarnaast speelt ook de warme sfeer een grote rol. Wij zijn vriendinnen en iedereen is gelijkwaardig. Wij proberen ook iedereen aandacht te geven. Het gebeurt zelden dat iemand alleen zit. Eigenlijk zijn er weinig echte naaisters, we zijn meer creatieve prutsers (lacht).’

DE AARD VAN HET BEESTJE‘Ik geniet ervan te zorgen, ik heb dat altijd al gehad ... de aard van het beestje. Ik vind het fijn als mensen het leuk vinden en graag komen. Zo komt er een mevrouw die veel naaiateliers in Gent heeft bezocht maar zich nergens welkom voelde. Tot ze naar hier kwam. Er komen ook mensen uit de psychiatrie die het Ateljeetje als hun plekje zien. Dat doet mij plezier.’

WARME BUREN‘Voor mij zijn dat mensen die openstaan voor een ander. Mensen die elkaar helpen als er iets is, die rekening houden met en respect hebben voor elkaar. Van mij mag iedereen zichzelf zijn en leven zoals hij of zij dat wil, op voorwaarde dat de ander er geen nadeel van ondervindt.’

‘Mijn hart staat open voor alle mensen’

FRIEDA · warme buurFrieda heeft altijd in de buurt gewoond. Ze vertelt over haar zorg voor Jeanine en Jenny, over ‘Thuis’ en ‘Familie’ en over het leven in PVT Hortus.

15

Frieda: ‘Volgend jaar woon ik 10 jaar in Psychiatrisch Verzorgingstehuis (PVT) Hortus. Ze hebben beloofd om dan mijn jubileum te vieren. Ze zijn hier goed voor mij maar door personeelstekort komen ze niet meer zo veel langs. Vroeger was er meer tijd voor een babbeltje of een potje koffie.’

TRAKTEREN‘Er is een goed contact tussen de bewoners in het PVT. Ik heb een goede buurvrouw Ina en ook Eddy is goed. Hij maakt elke dinsdag, woensdag, donderdag en vrijdag soep voor iedereen.

In de wijk woont er een madammeke van 82 en die trakteert mij soms op café. En als ik het eens een beetje beter heb, durf ik terug trakteren.’

JEANINE‘Jeanine was hier nieuw en ze zat bij mij aan tafel. Ze vroeg of ze mijn kamer eens mocht zien. Ik heb haar dan een potje koffie gegeven en ze vroeg of ze ’s avonds mocht terugkomen om tv te kijken. Ik keek vroeger altijd naar Familie maar Jeanine keek graag naar Thuis. En nu kijken we allebei naar Thuis. Zo is onze vriendschap begonnen.’

SIGARETTENFILTERS EN HORLOGEBANDJES ‘Ik zorg graag voor Jeanine. Ik heb samen met haar gewaakt bij haar doodzieke moeder en ik ben ook mee geweest naar het rusthuis. Soms was ik Jeanine en kam ik haar haar. Ik vul ook haar sigarettenfilters maar ze heeft mij beloofd om volgend jaar te stoppen met roken. Ik ben content dat ik kan doen wat ik nu voor haar doe. Ik maak haar graag gelukkig.

Ik help hier verschillende mensen. Onlangs heb ik een nieuw horlogebandje voor Roland gehaald. En Jenny die in een rolstoel zit, breng ik met de lift naar de eerste verdieping. Mijn hart staat open voor alle mensen maar ik begin niet uit mezelf mensen te helpen. Ik durf dat niet, want ik heb schrik.’

WARME BUREN ‘In het PVT zijn ze allemaal goed. Iedereen spreekt tegen mij en zegt goeiendag. Ik zou willen dat alle mensen goed overeen komen. Ik wil in vrede leven met iedereen. Als ze mij een goeiendag zeggen, zal ik vriendelijk goeiendag terugzeggen maar ik durf niet als eerste.’

‘Zorgen voor een ander is eigenlijk een beetje

mijn leven’

GERMAINE · warme buurGermaine woont 10 jaar in de buurt. Ze vertelt over de brousse en Congo, over ontmoeting met taart en koekjes en over haar vrijwilligerswerk bij Ziekenzorg.

17

Germaine: ‘Ik ben naar Congo vertrokken toen ik 21 jaar was en heb daar 46 jaar als verpleegster en vroedvrouw gewerkt. Terugkomen was een grote aanpassing voor mij: ik voelde mij opgesloten na zo lang in de brousse gewoond te hebben.’

WAAKVRIJWILLIGSTER‘Terug in Gent was ik een beetje op de dool maar mijn zus stimuleerde mij om in het Sint-Lucasziekenhuis aan palliatieve zorg te doen. Na 10 jaar ben ik daarmee gestopt en ben ik waakvrijwilligster geworden. Als mensen stervend zijn en niemand meer hebben, word ik opgeroepen om telkens 2 uur bij hen te waken.’

TAART EN RUMMIKUB‘In het begin dat ik in de Geuzenberg woonde, waren de mensen afstandelijk en ik was eigenlijk alleen thuis om te slapen. Maar stilletjesaan leerde ik mijn buren beter kennen. En er is altijd wel iets te doen. Een groepje bewoners trakteert met taart in De Thuishaven als er iemand jarig is. Of ze gaan samen winkelen. En elke maandag spelen we met 3 rummikub. Op die manier ontmoeten wij elkaar.’

NIEUWJAARSKOEKJES ‘Ik doe ook aan ziekenzorg hier in de twee appartementsblokken. Van Sint-Lucas krijg ik een lijst waarop mensen staan die hulp nodig hebben. Ik ga dan eens bij hen op bezoek en vraag wat ik kan doen. En voor Nieuwjaar krijgen alle 80-jarigen een pakje koeken van Ziekenzorg. Als ik in de Geuzenberg aankom met mijn koekjes, zien ze mij graag komen. Ze vragen mij vaak binnen voor een potje koffie en zo leer ik de mensen beter kennen. Zorgen voor een ander is eigenlijk een beetje mijn leven ...’

WARME BUREN‘Een warme buur is iemand die aandacht heeft voor mensen. Iemand die een goeiendag zegt en een klapke doet met de mensen. Het is belangrijk om blijvend aandacht hebben voor elkaar en niet onverschillig te worden.’

‘Wat ik kan, doe ik’

JULIA · warme buurJulia woont 9 jaar in de buurt. Ze vertelt over het verschil tussen wijken, over haar buurvrouw en over het koor in Lokaal Dienstencentrum De Thuishaven.

19

Julia: ‘Ik woon in een appartement boven Lokaal Dienstencentrum De Thuishaven. Ik ben hier heel tevreden hoewel deze buurt helemaal anders is dan mijn vorige buurt. Ik heb altijd in de Brugse Poort gewoond en dat is toch een buurt apart ... iedereen kent iedereen daar.’

BUURVROUW‘Het contact met mijn buren is hier minder maar ze mogen mij altijd bellen om te helpen. Zo help ik dikwijls mijn buurvrouw met dingen die zij niet meer kan. Ik breng eens een boodschap mee en ik weet dat zij dat heel erg apprecieert. Ik zeg ook tegen iedereen goeiendag, al moet ik eerlijk toegeven dat ik niet zo veel buiten kom.’

HULP‘Mensen moeten geholpen worden. Ik heb nu nog veel hulp van mijn kinderen maar er kan altijd wel eens iets zijn waardoor je zelf ook hulp nodig hebt. Ik zou niet weten waarom ik niet zou helpen. Wel in de mate van het mogelijke want na mijn herseninfarct kan ik niet zoveel meer als vroeger. Maar wat ik kan, doe ik.’

KOOR‘Het is een groot pluspunt dat er in De Thuishaven veel te doen is. Voor iemand die alleen is, is dat wel goed. Zo hebben we een koor, waarvan ik de verantwoordelijke ben. Op maandagnamiddag is het repetitie en we hebben ook veel optredens. De mensen doen hier enorm hun best om leuke activiteiten te organiseren en we hebben ook een goede centrumleidster.’

WARME BUREN‘Goede buren helpen elkaar als het nodig is en roddelen niet over elkaar. Als je elkaar tegenkomt, is het minste wat je kunt doen een goeiendag zeggen.

‘Verschillende culturen, daar kun je van leren

’

LEENTJE · warme buurLeentje woont 16 jaar in de buurt. Ze vertelt over blijven plakken in Gent, over goed nabuurschap en over de mooiste plekjes in de wijk.

21

Leentje: ‘Ik ben afkomstig uit Aalst. In de jaren 80 studeerde ik aan het UZ en leerde zo Gent kennen. Na mijn studies ging ik even terug naar Aalst maar intussen woon ik alweer 16 jaar in ‘t Sluizeken. Mijn man en ik vonden dit een mooie wijk om in te wonen.’

WIJK IN BEWEGING‘Ik leerde de wijk vooral kennen via De Buurt, waar onze kinderen school liepen. Het is een kleine school waardoor je vlugger contact legt met andere ouders. Ik ben ook al 9 jaar lid van de wijkfanfare en de kinderen gaan hier naar de scouts. Ik doe graag mee aan de activiteiten van het buurtwerk want zo leer je je buren beter kennen. Er is veel veranderd in de wijk. Mensen komen en gaan. Zo wonen in onze straat veel mensen met kinderen maar die verhuizen dan naar ‘de buiten’ omdat ze daar een grotere tuin hebben. De wijk is eigenlijk constant in beweging.’

MOOIE PLEKJES‘Een schoon plekje in de wijk is het water aan de Huidevetterskaai. Je ziet er mooie zonsopgangen en -ondergangen, met de meeuwen op het water. Het geeft een open gevoel. Ook de Sleepstraat met zijn diversiteit typeert voor mij de wijk. Verschillende culturen, daar kun je van leren. In het naaiatelier in het buurtcentrum is het publiek ook heel gemengd en dat vind ik wel plezant.’

DE KATTEN VAN DE BUREN‘Ik was een beetje geschrokken toen ik over mijn nominatie hoorde. Maar ik probeer wel een warme buur te zijn. Ik vind het fijn om iets te kunnen doen voor een ander. Soms is dat een babbel, soms is dat iets meer. Ik let bijvoorbeeld op de katten van mijn buur als die op vakantie is. Ik vind dat er in onze buurt nog een grote anonimiteit is. Ik probeer altijd een goeiendag te zeggen tegen mijn buren.’

ZÉLF MENSEN AANSPREKEN‘Ik denk dat je vooral zelf naar buiten moet komen en mensen aanspreken. Tijdens de rommelmarkt in de Blekersdijk en in de Kongostraat kom ik vaak mensen tegen die ik een tijdje niet meer gezien heb en dat vind ik wel leuk. Het zou ook wel tof zijn, mochten mensen nog meer deelnemen aan activiteiten in de wijk. Zo leer je elkaar beter kennen.’

WARME BUREN‘Een warme buur zijn, begint met elkaar te leren kennen. Het zit ‘m in de kleine dingen: goeiendag zeggen, een praatje slaan, de stoep van je buur meevegen ... Warme buren hebben aandacht voor elkaar en houden rekening met elkaar. Als wij eens een feestje geven, dan verwittig ik altijd mijn buren.’

‘Via mijn vrijwilligerswerk wil ik mensen helpen zodat

ze verder kunnen’

MARIE-STÉPHANIE · warme buur

Marie-Stéphanie woont 5 jaar in de buurt. Ze vertelt over woordenboeken met symbolen, over haar vrijwilligerswerk en over het infobord aan haar raam.

23

Marie-Stéphanie: ‘Ik woon zeer graag in deze buurt. De mensen zijn heel sympathiek en het is een aangename buurt om in te wonen. Ik deel een huis met 2 huisgenoten en dat valt goed mee. We maken goede afspraken. Vroeger woonde ik in Brussel maar ik ben eigenlijk opgegroeid in Ledeberg.’

VRIJWILLIGERSWERK ‘Ik ben graag actief in de buurt. Ik sport via Wijkgezondheidscentrum De Sleep en doe aan vrijwilligerswerk in sociale dienstencentra. Zo leer je de buurt en de mensen in de buurt goed kennen. Er wonen hier veel mensen van een andere origine in de wijk maar dat vind ik geen probleem. Ik werk ook veel met hen samen. De communicatie loopt niet altijd even vlot maar ik spreek wel enkele talen. Ik leer nu Spaans maar gebruik ook woordenboeken met symbolen.’

MENSEN WEGWIJS MAKEN‘Ik ben genomineerd door mijn vriend en zijn 2 vrienden. Ik heb hen wegwijs gemaakt in de buurt zodat ze zich hier goed voelen.

Aan mijn vensters hangen verschillende affiches waarmee ik buren graag informeer. Het is één groot infobord. Ook via mijn vrijwilligerswerk wil ik mensen helpen zodat ze verder kunnen.’

WARME BUREN‘Een warme buur is vriendelijk, attentvol en sympathiek tegen iedereen. Een goeiendag zou er toch altijd af moeten kunnen. Ik probeer zelf ook altijd een goeiendag te zeggen tegen mensen die ik tegenkom op straat.’

‘Ik vind helpen een beetje onze taak hier

op de wereld’

NICOLE · warme buurNicole woont 33 jaar in de buurt. Ze vertelt over haar vrijwilligerswerk, over haar pleegkleinkindjes en over de zorg voor haar kranige buren.

25

Nicole: ‘Na mijn scheiding kwam ik hier als alleenstaande mama met 3 kinderen wonen en dat was niet altijd makkelijk. Maar het is een zeer goede en warme buurt. Iedereen zegt goeiendag en spreekt tegen elkaar.’

VRIJWILLIGERSWERK‘Vroeger heb ik lang in de horeca gewerkt. Na een arbeidsongeval en een operatie aan mijn schouder kon ik niet meer terug aan het werk. Ik ben toen met vrijwilligerswerk begonnen: oudere mensen gezelschap houden, op kamp gaan met personen met een handicap ... Nu probeer ik hier in het gebouw te helpen waar ik kan. In onze blok hebben we heel goede buren, iedereen staat klaar voor elkaar. We helpen elkaar waar we kunnen. We wonen hier ook zeer dicht bij elkaar en dan vind ik het wel belangrijk om goed overeen te komen en te kunnen zeggen waar het op staat.’

BUREN HELPEN‘Ik doe soms boodschappen voor mijn kranige buurvrouw van 90 jaar. Of ik loop vlug naar de supermarkt voor mijn buurvrouw die onlangs een heupoperatie onderging. Ik geef eens eitjes mee of doe de was als de wasmachine van de buren kapot is.

Ik vind dat een beetje onze taak hier op de wereld maar het zit natuurlijk ook in mij. Ik ben zeer sociaal. Als ik iemand op straat zie sukkelen dan vraag ik of ik kan helpen. De ene zal boos kijken en zeggen ‘laat mij gerust’ maar de ander zal zeggen ‘ja, dankjewel’. Ik heb ook verschillende ‘pleegkleinkindjes’ waar ik af en toe voor zorg. Mijn eerste pleegkindje was 3 weken toen hij bij mij kwam en hij was 3 jaar toen hij naar huis gegaan is.’

WARME BUREN‘Een warme buur is iemand die jou helpt zonder iets terug te verwachten. Als je iets doet voor een ander, dan doe je dat met je hart.’

‘Mijn ingesteldheid is: als ik kan, dan help ik’

ROBERT · warme buur

Robert woont 48 jaar in de buurt. Hij vertelt over zijn job als postbode en manusje-van-alles, over elektriciteitspannes en Gentinfo en over zijn vrijwilligerswerk bij de Brailleliga.

27

Robert: ‘Ik woonde vroeger op ‘de buiten’ maar werkte als postbode in Sint-Amandsberg. Omdat je dan zeer vroeg uit de veren moet, was het niet evident om op tijd op het werk te geraken en dus kwam ik hier in de buurt wonen. Toen de appartementen in de Geuzenberg gebouwd werden, zijn we naar daar verhuisd.’

ALTIJD ONDER DE MENSEN‘Ik sta altijd klaar om mensen te helpen. Dat is zo’n beetje gegroeid in de periode dat mijn vrouw hier conciërge was. Als zij een vraag kreeg, stuurde ze mij soms langs bij die buur om te kijken wat het probleem was. Vooral mensen op leeftijd kunnen wel wat hulp gebruiken. Ook tijdens mijn job als postbode ben ik altijd onder de mensen geweest. Ik heb veel gezien en veel geleerd.’

HELPEN WAAR HET KAN‘Mijn ingesteldheid is: als ik kan, dan help ik! De poetsvrouw waarmee ik 30 jaar heb samengewerkt bij de Post, krijgt palliatieve zorgen. Ze heeft niemand dus vind ik het maar normaal dat ik nu en dan eens op bezoek ga. Mijn vrouw en ik zijn intussen ook meer dan 10 jaar vrijwilliger bij de Brailleliga. 2 keer per maand begeleiden we blinden en slechtzienden tijdens uitstappen of ontmoetingsmomenten. Maar ook mijn buren help ik graag. Mijn beste vriend die multiple sclerosis had, woonde in het appartement boven ons. 2 jaar bracht ik elke dag zijn dagblad naar boven.

Maar mijn buren bellen mij evengoed omdat ze bij een elektriciteitspanne de schakelaar niet durven aanzetten. Ik krijg ook veel vragen waarvoor ik naar Gentinfo telefoneer. Intussen kennen ze mij daar al goed.’

RESPECT‘Het is niet meer zoals 30 jaar geleden. Mensen komen niet veel meer buiten en de mentaliteit is enorm veranderd. Ik heb zeker geen probleem met andere nationaliteiten en culturen maar het is soms wel moeilijker om contact te leggen. Ik heb respect voor hun cultuur maar verwacht ook respect terug. Soms zijn er wel eens kleine discussies.’

WARME BUREN‘Als er iemand aanbelt die het moeilijk heeft, zal ik helpen waar ik kan. Ik moet de mensen daarom niet kennen. Ik heb zelf een kleinkind met een handicap dus ik weet hoe belangrijk zorg is. Maar het is voor mij zeker geen moeite. Ik help graag waar ik kan behalve als ik aan het eten ben, dan word ik graag gerust gelaten (lacht).’

‘Als je weet dat je buur honger heeft,

mag je niet met een volle maag gaan slapen’

SEVILAY · warme buurSevilay woont 25 jaar in de buurt. Ze vertelt over lekkere recepten en volle magen, over belangrijke waarden en over de buren in haar straat.

29

Sevilay: ‘In 1973 ben ik naar België gekomen en na mijn huwelijk kwam ik in deze straat wonen. Ik heb 2 kinderen, een dochter van 19 jaar met Down-syndroom en een zoon van 17 jaar. Mijn kennissen, vrienden en familie wonen ook in de wijk. Ik woon hier heel graag en heb een goed contact met mijn buren.’

VILLA IN EEN BUITENWIJK‘Ik voel mij thuis in ‘t Sluizeken. Zelfs al geven ze mij een villa in een buitenwijk, ik zou niet willen ruilen. Ik ben gelukkig met wat ik heb. ‘Op de buiten’ zou ik depressief worden want ik kan niet leven zonder mensen rond mij. Mensen hebben elkaar gewoon nodig ...

Veel hangt af van de relatie met je buren. We leven hier allemaal samen. We zijn allemaal mensen en buren van elkaar, we moeten er zijn voor elkaar.’

RECEPTEN ‘Ik sta altijd klaar voor iedereen, om het even wie. Ik help met koken, tolken, vertalen of de administratie. Ik ga op bezoek, breng mensen ergens naartoe of ga mee om hen te steunen. Omdat ik graag kook, maak ik grote hoeveelheden klaar zodat ik het aan mijn buren kan uitdelen. Af en toe probeer ik nieuwe recepten uit en dan laat ik mijn buren proeven van mijn specialiteiten. Het is tof dat ik dat kan doen. Het zit ook in onze cultuur want buren komen vóór familie bij ons.’

VOLLE MAAG‘Het geeft mij voldoening als ik mensen gelukkig kan maken. Het is niet alleen onze cultuur maar ook ons geloof dat mensen ertoe aanzet om solidair te zijn met iedereen. Er is een Turkse uitdrukking die zegt: ‘als je weet dat je buur honger heeft, mag je niet met een volle maag gaan slapen’. We moeten deze waarden zeker doorgeven aan onze kinderen zodat ze niet verloren gaan. Mensen zijn materialistisch en hebzuchtig geworden maar geluk zit in kleine dingen. Ik heb geen luxe nodig en zal ook niets verspillen.’

WARME BUREN‘Op warme buren kun je in goede en slechte dagen rekenen, ze stellen zich tolerant en begripvol op. Zo woont er in onze straat een oude eenzame vrouw, die het niet breed heeft. Ze heeft geen familie, alleen buren. Ik ga bijna elke dag bij haar langs met wat ik voor ons gekookt heb. Als er administratieve dingen geregeld moeten worden, breng ik dat in orde. Of ik breng haar naar de dokter of ga boodschappen doen voor haar. Ik voel mij verplicht om voor haar te zorgen als buur.’

‘Wij kwamen allemaal goed overeen’

TREES · warme buurTrees woont 59 jaar in de buurt. Ze vertelt over winkelende dames met handschoenen aan, over de eerste Turken in de wijk en over haar vrijwilligerswerk in het Diencentrum.

31

Trees: ‘Ik ben hier terechtgekomen toen ik 11 jaar was. Mijn ouders, die van de boerenbuiten kwamen, hadden in de Tolhuislaan een groentewinkel overgenomen. Daar heb ik voor het eerst ervaren wat het betekent, mensen die in armoede leven. Onze poetsvrouw bijvoorbeeld kreeg liever geen geld maar wel eten, voor de kinderen.’

DAMES MET HANDSCHOENEN ‘Ik heb nog geweten dat de dames met handschoenen aan naar de winkels in de Tolhuislaan kwamen. Dat waren vrouwen van een kolonel van het leger of van een advocaat, een dokter… Hier had je ook meer de grote huizen, die zie je nu nog in de Sleepstraat. Maar in de zijstraten woonden arbeiders in fabriekshuisjes van textielfabriek Voortman.

Ook de eerste Turken heb ik zien toekomen. Ze vestigden zich vooral in en rond de Tolhuislaan. Ik heb nog foto’s van vroeger toen we aan elkaars deur zaten te kletsen. Wij kwamen allemaal goed overeen. Als we iets tekort hadden dan werd dat naast de deur bijgehaald. Maar nu zijn het om de vijf voeten anderen die in mijn straat wonen. Ik kan bijna niet meer volgen.’

IN DE BRES‘Als ik met iemand van buitenaf een wandeling door de Sleepstraat maak, krijg ik altijd de reactie: Heb je geen schrik? Maar dat zijn meestal mensen die niet veel mensen van een vreemde cultuur zien.

Maar waarom zou ik schrik moeten hebben? Mocht er met mij iets gebeuren op straat, dan durf ik wedden dat ze voor mij in de bres springen. De meesten kennen mij. Het is hier zeer multicultureel maar ik vind wel dat wij als Belgen rapper de stap naar de anderen toe zetten dan omgekeerd. En soms zijn er wel spanningen tussen de verschillende culturen.’

VOLTIJDS VRIJWILLIGSTER‘Ik ben genomineerd omdat ik al 15 jaar ‘voltijds’ als vrijwilligster in het Diencentrum werk. Het centrum ontstond meer dan 40 jaar geleden. Enkele kansarme mensen belden bij de toen nieuwe pastoor aan en vroegen boterhammen en wat geld. En tot op de dag van vandaag doen we nog altijd aan voedsel- en kledij-bedeling. Ik doe dat niet echt om er vriendschappen aan over te houden maar van sommige mensen krijg je wel veel dankbaarheid. Je ziet dat je mensen uit de miserie helpt, je draagt een steentje bij. Maar ik wil zeker niet alle pluimen op mijn hoed steken. 2 vrijwilligers werken hier al langer dan ik. En in de buurt zijn er ook mensen die zieken bezoeken of boodschappen doen voor elkaar.’

WARME BUREN‘Een warme buur is iemand die oog heeft voor een buur in nood. Iemand die jou op straat niet zomaar voorbij loopt maar je een knikje geeft of zijn hand naar je opsteekt.’

‘Ik hoef geen verre reizen te maken om het gezellig

te hebben’

HUGUETTE · warme buurHuguette woont 30 jaar in de buurt. Ze vertelt over de fanfare, over abrikozen- en puddingtaart en over op reis zijn in eigen buurt.

33

Huguette: ‘Ik kom eigenlijk uit Lommel en ben in Nederland naar school geweest. Op een bepaald moment kwam ik in Gent terecht en wilde ik hier niet meer weg. Ik was verliefd op de stad en op de buurt. Ik heb het altijd een toffe buurt gevonden. Ook de verscheidenheid aan mensen vind ik tof.’

DE FANFARE‘Bij de Murgafanfare Van Komen en Gaan heb ik een tijdje kindjes geschminkt. Als ik ze nu nog eens tegenkom, dan roepen en zwaaien ze naar mij. Ik vind dat echt leuk. Ook onze buurt is tof maar ik ken de mensen intussen ook al 30 jaar hé. Ook de Turkse mensen in de straat ken ik al zo lang.’

GEZELLIG BUITEN‘Vroeger zaten we bij mooi weer allemaal aan de voordeur. Wij kwamen met onze stoel buiten en dan dronken we thee en babbelden we. En dat was gezellig. Intussen is dat een beetje verwaterd, ik weet eigenlijk niet goed waarom. Maar nu hebben we de Gedekte Tafels of een feestje op onze hoek. Iedereen maakt dan iets om te eten, we zijn allemaal buiten en we zien elkaar nog eens. Ook in de zomer is het heel tof. Ik ga dan naar het speelplein op een bankje zitten bij de Turkse vrouwen. Ik hoef geen verre reizen te maken om het gezellig te hebben. Ik vind het op dat bankje tussen die mensen even leuk. Wij komen hier goed overeen.’

ABRIKOZENTAART BIJ DE BUREN‘Samenleven in een buurt is niet altijd een rozentuin, we moeten ook alert zijn en elkaar een beetje beschermen. In Limburg was dat vroeger zo. Mensen gingen daar heel gemakkelijk bij elkaar over de vloer, vooral tijdens het weekend. Het was de gewoonte om abrikozentaart, puddingtaart .. te halen bij de bakker en dan gingen we bij de buren. Maar ik zou niet meer terug willen naar Limburg. Ik ben eigenlijk verknocht aan Gent.’

KLEINE DINGEN‘Ik snap eerlijk gezegd niet zo goed waarom ik genomineerd ben. Ik vind het doodnormaal dat ik iets doe voor mijn buren, ook al is dat niet echt iets bijzonders. Een babbel op straat, samen thee drinken, op de dieren letten of de planten water geven als mensen op reis zijn. Geen speciale dingen. Maar ik zie ze wel allemaal graag. Dat is misschien raar om te zeggen, maar ik houd wel van mijn buren.’

WARME BUREN‘Warme buren zijn mensen die buiten komen, eens glimlachen, hun hand opsteken. Dat hoeft niet altijd een heel gesprek te zijn. Het zit soms in kleine dingen.‘

DANKWOORDJE

Dit boekje kwam tot stand dankzij de warme buren in de wijk Sluizeken-Tolhuis-Ham.

De toewijding van Ayse, Daniël, Dudu, Frieda, Gerda, Germaine, Julia, Leentje, Marie-Stéphanie, Nicole, Robert, Sevilay, Trees en Huguette werd extra in de verf gezet door de buren die hen genomineerd hebben.

Maar er wonen natuurlijk méér dan 14 warme buren in deze wijk. Ook aan die mensen: een grote dankjewel voor de zorg en het enthousiast engagement voor je buren en je buurt. Die kleine of grote gebaren maken een wereld van verschil.

Bedankt om van Sluizeken-Tolhuis-Ham een warme wijk te maken!

V.u.: Paul Teerlinck - stadssecretaris - stadhuis, Botermarkt 1, 9000 Gent - 2016

Meer info over het warme buren-project?Dienst Ontmoeten en Verbinden Buurtwerk Sluizeken-Tolhuis-Ham Godshuishammeke 20

9000 Gent

tel. 09 265 70 40

buurtwerking.sluizekentolhuisham@stad.gent

Sluizeken Bruist