Vorige keer maakten we kennis met Loretta Zoetjes en haar mini-huis. Wordt het nu wat spannender?

Ik krijg het warm en kan niet meer slapen. Er zit niks anders op dan op te staan. Tegen dat irritante gedoe kan ik niet

tegen.

Het dekbedovertrek strijk ik glad. Voorzichtig wandel ik naar de boekenkast. De planken kraken. Zoals gewoonlijk is het

kookboek het slachtoffer, maar veel tijd is er niet om nieuwe maaltijden te leren. De telefoon rinkelt. Abonneren op het

tijdschrift Lekker Eten? Nee dank u. Ik geef liever het geld uit aan mijn kind.

Al die maaltijden ben ik beu gezien. Laat ik die ene man nog maar eens spreken. Ik toets zijn nummer in, dat hij gister aan

me gaf. De toetsknoppen zijn zo zacht als sponsjes.

Na een paar minuten het ge’tuut’ te horen, krijg ik een krijsende stem aan de telefoon hangen. De man slaapt zeker graag uit. Ik moet zijn geschreeuw niet horen dus leg ik maar

meteen af. Wat kan ik nu eens gaan doen?

Scheppen dan maar? Misschien zit er nog wat nuttigs in de grond. Het is ijzig koud buiten, maar dit is toch wel beter dan

vanmorgen en dat bed.

Ik geef het op, er zit niks interessants in deze saaie grond. Het enige wat ik opgraaf is een steen. Maar dan komt er

leven aanwaaien. ‘Ha die Joyce!’ en ik zwaai naar het krantenmeisje. Ze knikt alleen maar en dan loopt ze weer

verder. ‘Pubers’ denk ik in mezelf.

Dan zal ik maar dat zand weer opruimen. Het zand is zo zwaar en de schep voelt ruw. Maar nu maar weer eens dat

kruiswoordraadseltje invullen!

De pen voelt veel zachter aan dan die harde schep. Het antwoord van gisteren was goed! Ik was het bijna vergeten, dat adopteren. Eerst ga ik wat werken, en als ik genoeg geld

heb, dan ga ik aan de slag.

Als het blad vol staat met gekribbel en woordjes, gooi ik hem meteen in de vuilnisbak vooraan bij de straat. Als ik met mijn

blote voetjes over het gras loop, kietelt het tussen mijn tenen.

Na een verfrissende douche begin ik aan mijn ontbijtje; een warm vruchtengebak.

Ach, rekeningen! Hebben die mensen niks beters te doen dan rekeningen in mijn brievenbus te proppen? Ik heb het geld al

hard genoeg nodig.

En om aan al dat geld te geraken, moet ik promotie kunnen maken op mijn werk. Leren koken dus.

En dan, eindelijk. Ik hoor een tuut. Daarna nog eens. Wat is dat vervelend geluid denk ik bij mezelf. Dan pas heb ik het

door, de carpool staat al vijf minuten op me te wachten.

Ik probeer die man van gisteren nog eens te bellen, en ik heb geluk. Hij neemt op en we praten vlotjes met elkaar.

Al snel wordt het donker. Is het nu al avond? Wat een tegenvaller is deze dag. Ik heb zowat niks gedaan. Nog even een slaatje in elkaar gooien en dan ga ik slapen. Ik hoop dat

morgen beter wordt.

Mijn bed zit niet zo mee, alhoewel ik wat langer heb uitgeslapen dan gisteren. De lamp naast me gloeit erg zodat

ik een warme gloed in mijn rug voel.

Ik ben klaar. Niks te doen, alweer niet. Het wordt tijd dat ik ga beginnen aan de adoptie. Maar eerst bel ik de man nog maar

eens. We komen zo goed overeen.

Kruiswoordraadseltje ingevuld. En toen gooide ik meteen de krant in de vuilnisbak. Mijn hakken klikken op de tegels. Nu beloof ik, dat als ik vandaag klaar ben met werken, meteen

de telefoon grijp en ga adopteren. Want zo kan ik blijven doorgaan!

Ik leer nog wat in mijn kookboekjes om mijn tijd te vullen. Na een tijd zie ik scheel van al die kookprentjes. Buiten even een

frisse neus halen.

Dan zie ik een oude vrouw. Christa. Ik begroet haar met een mop, die werkt altijd! Daarna praten we nog wat over oude

vrouwen dingen.

Maar Christa moest er al snel van door. Snel terug gaan joggen in haar paars pakkie. Joggen is niks voor mij, ik ga

eventjes naar het toilet.

Hetzelfde geluid klinkt. Nu herken ik hem meteen en ga direct naar buiten. Ik heb er zin in! Nu beloof ik, dat als ik vandaag uit mijn werk kom, aan de slag ga. Adopteren.

Vlug sla ik de deur van de auto dicht. Snel die telefoon grijpen, dat ben ik van plan.

Maar als ik het adoptiebureau te horen krijg, zeggen ze dat ik te weinig geld heb. Ze willen het kind bij goede ouders

plaatsen met genoeg geld. Nu ben ik lastig.

Ach, nu ik de telefoon toch in mijn handen heb laat ik het maar vertellen aan Erik. (zo heet die man)

Maar zoals altijd, praten we tot in de late uurtjes. Alweer met die felle lamp in mijn rug, sluip ik mijn bedje in.

Te warm. Echt te warm. Ik houd dit niet meer vol. Geïrriteerd rol ik uit mijn bed. Wat voor fris heeft de koelkast in

aanbieding?

Niks? Dan maak ik zelf maar gevulde flensjes. Omdat ik me toch zo verveel, steek ik er een vlammetje bij aan.

Maar voordat ik eet, moet het echt netjes zijn. Dat vuil aanrecht, daar kan ik echt niet naar kijken als ik eet! Met een

spons schuur ik al de viezigheid van het blauwe blad.

Het hele huis is netjes, en er is niks te doen. Om Erik te bellen zou ik niet riskeren. Hij is niet zo’n ochtendmens, en dan zal

ik weer een hels gekrijs horen en daar heb ik geen zin in. Dus besluit ik nog eens te gaan lezen. En zoals altijd, een

kookboek!

Na iedereen opgebeld te hebben ben ik toch bevriend geraakt met Erik. Joyce is inmiddels ook al de krant komen

brengen. Nu heb ik honger, die gevulde flensjes van toen net komen goed van pas.

En wie zie ik daar?! Ja, het is Erik. Ik sla een babbeltje met hem om vrienden te kunnen blijven. Hem in het echt zien, dan alleen een stem aan de telefoon, is toch veel leuker.

Maar voordat ik het weet, staat daar die vieze carpool alweer. Hij kan wel eens een wasbeurt gebruiken. Waarom moet ik

eigenlijk borden afwassen in plaats van die auto? Dat lijkt me ook nog leuker! Maar ik moet nu naar mijn werk en ik heb er

reuze zin in!

Ik heb een promotie binnengesleept. En daar ben ik trots op. Ik moet punten voor inzicht dus dat betekent een

schaakbord! Ook wat creativiteit wordt gevraagd op het werk. Voor een schildersezel heb ik spijtig genoeg te weinig geld

voor.

De volgende dag werk ik aan de vereiste vaardigheden. Natuurlijk bel ik Erik af en toe ook op. Ik hoor mijn buik

grommen. Ik stop met schaken en bereid een lekker omeletje. Dat geeft me weer een boost om door te doen.

De tijd vliegt voorbij. Ik moet alweer gaan werken. Ik verwacht geen promotie aangezien ik maar één vriend heb.

Maar toch stap ik met een lach op mijn gezicht de ongewassen carpool in.

Van mijn werk en meteen m’n bedje in. Ik hoop zo erg, dat ik morgen een promotie binnensleep. Dit kan niet blijven duren!

Zo, einde update :D

Volgende keer hopelijk niet zo saai. Maar ik hoop dat jullie wel blijven lezen.