Wat meteen opvalt in ‘Arearea’ zijn de overeenkomsten met ‘Mata Mua’. Gauguin schildert hier weer een groep vrouwen rond een Hina beeld, de maangodin. Ook staat er weer een grote boom en plaatst hij de twee personages rechts vooraan. Het werk zou een detail kunnen zijn uit ‘Mata Mua’ maar er is toch een duidelijk verschil. Zo speelt het gebruik van kleur, vorm en ritme een belangrijke rol. De geblokte structuur van de bomen en de figuren word gebroken door zwierige planten. En zo schuilen er nog een aantal andere verborgen geheimen in de compositie. De parallelle arm van de vrouw in het wit zou een teken van verbinding kunnen zijn tussen haar en de hond. De rode hond staat symbool voor de mannelijke verleiding en zoekt benadering tot het onschuldig in het wit geklede hoofd-personage. Meestal werden de namen van Gauguin’s modellen niet vermeld. Ook hier niet, daarbij schiep hij vaak onduidelijkheid over het geslacht van zijn modellen. Gauguin deed dit uit protest tegen de traditionele symbolen in de schilderkunst want hij vond dat die het realisme vertroebelden.

Vaders v/dmoderne kunstMuseum@School

Arearea (1892) - Tijdverdrijf

Paul Gauguin