APOKALYPS NU!APOKALYPS NU!

•Neo-fascistischeregeringinOekraïne

•Opstanding•Een‘uitstapje’naardedierenwereld

•VSgaatdoormetstationeringrakettenschild

•HetDownsyndroom•DevelegezichtenvanNelsonMandela

•VanJezustotChristus

1

Voorjaar2014

Voorjaar2014

Vo

orjaar

2014Jaargang 6

losse verkoop € 4,50

2V

oo

rjaar 2014

jaargan

g 6

Apokalyps nu!Jaargang 6. voorjaar 2014-nr.19

ContactgegevensApokalyps Nu!T.a.v. Fredie de MooyBurg. Gratamastraat 149401 LG AssenE-mailadres:Info@apokalyps.nl

Redactie: Fredie de Mooy

Vormgeving:Frank Gerritsen

Aan deze uitgave hebben meegewerkt:Hugo van der Zee, Corry van der Zee-Spijkers, Renée Zeylmans, Jan Verduin, William F. Engdahl, Kees Kromme

ISSN: 1878-8645

Abonnement Apokalyps Nu!De prijs voor 4 nummers (1 jaar) is € 17,50Steunabonnement € 25,-Europa-abonnement (buiten Nederland) € 25,-Losse verkoop € 4,50

Opgave geschiedt met bovenstaande contact gegevens via brief of e-mail.Apokalyps Nu! is een vrij initiatief en werkt op non-profit basis. Giften zijn daarom van harte welkom.

Bankgegevens:Fredie de MooyBanknr.: 390105244BIC of Swift code: TRIONL2UIBAN: NL80 TRIO 0390 1052 44Triodosbank Zeist

InleidingColofon

Michaël met draak

Zeer gewaardeerde lezer,

We zijn verheugd u weer een nieuw nummer van Apokalyps Nu! te kunnen voorschotelen. Alleen al aan de titels kunt u zien hoe divers de inhoud van de on-derwerpen zijn. Het is de bedoeling om deze diversiteit ook in de toekomst te behouden. Niet uit principe, maar omdat bij de schrijvers, die zich met het blad inmiddels verbonden hebben, een bredere behoefte bestaat om de maatschappelijke realiteit ook vanuit andere, soms alge-meen antroposofische gezichtspunten te benaderen en te verdiepen. Wie had zes jaar geleden, toen het eerste nummer verscheen, kunnen bedenken dat er nu bijvoor-beeld een artikel over ‘dieren’ in het blad zou staan?Ik wil op deze plaats alle schrijvers en correctoren die meegewerkt hebben aan de totstandkoming van dit nummer, ten zeerste danken voor hun bijdrages. Zonder deze bijdrages zou het blad immers niet kunnen bestaan. Dit laatste geldt ook voor de lezers overigens. Een lezer consumeert immers niet alleen nieuwe inhouden, hij of zij maakt het ook mogelijk dat een schrijver verlost wordt van wat er in hem of haar leeft. Waarvoor dank!Zes jaar geleden ben ik zonder journalistieke ervaring en gewoon vanuit een impuls, uit het niets aan dit blad be-gonnen. Met horten en stoten, vallen en opstaan konden er steeds weer nieuwe nummers verschijnen. Mede dank-zij de vergevingsgezindheid van vele lezers, bestaat het blad nog steeds. Directe aanleiding voor het allereerste nummer was een boek dat ik gelezen had van de Ameri-kaanse onderzoeksjournalist William F. Engdahl, met als titel: ‘Apocalyps Now!’, of zo u wilt in het Duits: ‘Apo-calyps Jetzt!’ (Engdahl woont inmiddels al geruime tijd in Duitsland en het boek is ook in het Duits vertaald). De actualiteit van dit boek blijkt zes jaar later met de huidige crisis in de Oekraïne nog steeds buitengewoon groot. Een beetje uit eerbetoon aan hem, heb ik daarom een artikel van hem vertaald dat ook in dit huidige num-mer is terug te vinden. De werkelijke reden ligt uiteraard besloten in de inhoud van zijn artikel dat de ernst van de huidige wereldsituatie, zoals misschien alleen een Ame-rikaan die op deze wijze kan beschrijven, verduidelijkt.De werkelijke impuls voor de uitgave van Apokalyps Nu! ligt uiteraard in het licht dat aan het eind van de 19e en begin van de 20e eeuw – geheel appellerend aan de men-selijke vrijheid en waardigheid – in de mensheidsontwik-keling is verschenen: de door Rudolf Steiner geïnaugu-reerde Antroposofie of geesteswetenschap. En hoewel we in dit blad niet altijd voor de makkelijkste onderwerpen kiezen om ons tijdsgewricht te duiden, één ding kan toch nog steeds met alle stelligheid gezegd worden: het licht schijnt in de duisternis nog altijd het sterkst!Ik wens u een fijne paastijd toe,

Fredie de Mooy

3V

oo

rjaar 2014

jaargan

g 6

OekraïneHOE HET WESTEN EEN NEO- FASCISTISCHE REGERING IN DE OEKRAÏNE INSTALLEERDE

Fredie de Mooy

Neo-Nazi’s maakten een belangrijk onderdeel uit van de opstand in de Oekraïne. Het portret is van Stepan

Bandera, een oude Nazi-held

INLEIDENDBijna zes jaar geleden schreef ik het openingsnummer van de allereerste uitgave van Apokalyps Nu! Toen kon ik met verbazing schrijven dat de oude ‘Koude oorlog’-retoriek weer bij de westerse politici ingang had gevonden. Directe aanleiding was toen de crisis in Georgië en de Russische interventie in Zuid-Os-setië, nadat Georgische troepen deze provincie wa-ren binnengevallen. Hoe was het toch mogelijk dat zoveel jaar na de ontmanteling van de Sovjet-Unie in 1991, er weer zoiets als een ‘Koude oorlog’ in de wereld aan het ontstaan was? Zes jaar geleden kon ik analyseren dat de zogenaamde ‘bloemen revoluties’ van de vroegere Sovjet-landen, niets minder waren dan een doelbewuste poging van de VS om voormali-ge Sovjet-landen als Georgië en de Oekraïne binnen haar invloedssfeer te krijgen en zodoende Rusland te isoleren van de rest van Europa om zo haar hegemo-nie in de wereld tot in lengte van dagen te bevesti-gen. In 1999 konden we kennis maken met een zeer ingrijpende beleidsverandering van de NAVO toen bij de bombardementen in voormalig Joegoslavië het defensieve karakter van de NAVO definitief verlaten werd. In 2001, vóór de dramatische aanslagen op de Twin Towers, kondigde de toenmalige president van de VS, Bush junior aan om het oude ‘Starwars’-pro-ject weer nieuw leven in te blazen. Een rakettenschild waardoor het voor de VS mogelijk zou worden als

atoommacht, een zogenaamde ‘first-strike’ aanval uit te voeren en daarbij eventuele vergeldingsacties van de ‘vijand’ door onderschepping van vijandige raket-ten, te kunnen neutraliseren. (zie hierover het artikel in dit nummer van William F. Engdahl).Na de aanslagen op de Twin Towers in september 2001 werd vanuit de VS en haar bondgenoten in de NAVO, een nieuw vijandsbeeld gecreëerd, namelijk de ‘oorlog tegen het terrorisme’. Als gevolg hiervan werden landen als Afghanistan, Irak en later Libië binnengevallen. Op het Afrikaanse continent wer-den speciale NAVO-eenheden onder de naam AF-RICOM gestationeerd. Vijanden zijn nodig om een miljarden verslindende oorlogsmachinerie in leven te houden en zodoende de rest van de wereld je eigen wereld- en maatschappijfilosofie te kunnen opleggen. Vele landen weten inmiddels wat dit betekent. Het neoliberale gedachtengoed werd met alle gevolgen voor de sociale onderlagen van de bevolking in vele delen van de wereld rücksichtsloos ingevoerd.We weten, en hierover hebben we ook meerdere ke-ren vanuit verschillende invalshoeken geschreven, dat achter de coulissen van het wereldtoneel, kleine, voornamelijk westerse belangen dienende kringen of broederschappen bezig zijn door middel van langere termijn planning, de wereld naar haar hand te zetten. Dit zijn geen verzinsels die weggezet kunnen worden als ‘complottheorieën’. Denk maar even aan het werk van de leermeester van voormalig VS president Bill Clinton, de historicus Caroll Quickly en zijn mees-terwerk ‘Tragedy of Hope’, waarin hij uitgebreid het bestaan van dergelijke kringen bevestigt. Ook bij Rudolf Steiner kunnen we vele aanwijzingen vinden over de in het verborgen werkzame broederschappen. Van hem weten we dat bij deze broederschappen een bewustzijn voor handen is van de in de wereldont-wikkeling voorbestemde cultuurperiodes. Elke cul-tuurperiode heeft een episch centrum waarvandaan de dominante cultuurimpulsen zullen uitgaan. Zo ligt het episch centrum van de wereldontwikkeling in onze tijd in de westerse wereld en noemt Steiner deze vijfde-Na-Atlantisch periode, het tijdperk van de bewustzijnsziel. Het is het streven van de bewust-zijnsziel om als mens zogezegd volledig op eigen be-nen te staan. We staan nog maar aan het begin van dit tijdperk dat in de 15e eeuw haar aanvang had. De kiem van deze bewustzijns-ziele-ontwikkeling ligt in de Anglo-Amerikaanse bevolking. Het is hier als in-stinct aanwezig, zo Rudolf Steiner. En dit instinct, omdat het nu eenmaal een instinct is, werkt daarom geheel vanuit de zelfzucht en het egoïsme. En eigen-lijk kun je hier niet vanuit moralisme over oordelen.

4V

oo

rjaar 2014

jaargan

g 6

OekraïneRudolf Steiner zet in dit verband uiteen dat met deze instincten van zelfzucht en egoïsme eigenlijk het ‘ge-weld’ van deze tijd samenhangt, wat dus eigenlijk via de weg van de politiek zal uitwerken en ook als ‘nor-maal’ door hen zal worden beschouwd. Het spreekt vanzelf dat hier niet een soort van fatalisme wordt uitgesproken, noch een typering van een individu die tot de Anglo-Amerikaanse bevolking behoort. De wereldontwikkeling wordt bepaald door vele impul-sen. De werkzaamheid van de in het verborgene wer-kende broederschappen zijn erop gericht slechts één impuls in de wereldontwikkeling werkzaam te laten zijn. Vandaar dat er vanuit Midden-Europa als nood-zakelijk tegenwicht ook andere impulsen in de wereld zijn gekomen, waarbij we ons willen aansluiten. Denk daarbij aan het Duits idealisme, en de rozenkruizer-simpuls, die in zekere zin als metamorfose in de 20e eeuw als antroposofie in de wereld is opgestaan. Dat deze in het verborgen opererende groeperingen er alles aan gelegen is om deze Midden-Europese im-pulsen te ondermijnen, moge duidelijk zijn. We heb-ben kunnen zien hoe in de 20e eeuw, de tijd waarover Rudolf Steiner met buitengewone ernst beschrijft dat de etherische Christus bovenzinnelijk waarneembaar zal zijn en dat deze gebeurtenis niet mag worden ver-slapen, er alles aan gedaan is om deze Midden-Eu-ropese impuls niet werkzaam te laten worden. Door twee verschrikkelijke wereldoorlogen en het werpen van twee atoombommen werd de mensheid getuige van deze enorme samenballing van geweld die de we-reld op haar grondvesten deed schudden. Het is in dit verband buitengewoon belangrijk te vermelden dat Rudolf Steiner het volgende, 6e Na-Atlantische cul-tuurtijdperk als de ‘Slavische’ beschrijft. Een ontwik-keling waarbij het westen dus het stokje zou moeten overdragen aan het oosten van Europa. Deze wester-se broederschappen zullen er alles aan doen om dit te verhinderen, zoals nu al getracht wordt de Midden-Europese impulsen te onderdrukken en uit te roeien.

De omwenteling in Oekraïne

Het is bijzonder te aanschouwen hoe het westen de Russische president Poetin beschuldigd van bin-nenlandse inmenging in de Oekraïne, terwijl inmid-dels toch duidelijk is geworden dat de omwenteling in de Oekraïne, door westerse bemoeienis tot stand is gekomen. En hoe men ook mag denken over de ‘gevluchte’ president Yanukovich, het was een demo-cratisch gekozen president die door de gewelddadig-heden die meer dan drie maanden duurden, gedwon-gen werd Kiev te verlaten en daarna het land uit te

vluchten. Zo kon de Amerikaanse vice-minister voor Europese en Euraziatische Zaken Victoria Nuland verklaren dat de VS verschillende organisaties in de Oekraïne heeft gefinancierd, inclusief de neo-nazi partij Svoboda: “We have invested more than 5 bil-lion dollars to help Ukraine to achieve these and other goals…..We will continue to promote Ukraine to the fu-ture it deserves.” Meer dan 5 miljard dollar investeerde de VS in organisaties die actief zijn in de Oekraïne. Het zijn dezelfde methodes die de VS al hanteerde bij de destabilisatie en omverwerping van voormalig Joegoslavië, de zogenaamde bloemen revoluties in de voormalige Sovjet-landen en recentelijk de revolu-ties in Egypte en Syrië. Hierbij schuwen de VS niet paramilitaire milities te financieren of, zoals in Syrië en Lybië, hand in hand te strijden met ‘voormalige vijanden’, extremistische Al Qaida-groeperingen. Zie ook het artikel van Hugo van der Zee, zomer 2011 in dit blad: “Geweldloze revoluties…..zegen of westerse geopolitiek”. Ook bij de huidige onlusten is te zien hoe met westers geld gefinancierde NGO’s al ver van te voren bezig zijn geweest met de destabilisering van de regering van president Yanukovich. Voor wie de moeite wil nemen voor wat diepgaander onderzoek, zij gewezen op de website van pando.com. Daar zijn documenten te vinden over de betrokkenheid van de NGO: ‘Omidyar Network’ en medeoprichter van E-Bay, Pierre Omidyar, bij de financiering van de pro-testbeweging in de Oekraïne. Dat buitenlandse mo-gendheden ook direct betrokken waren bij de Maidan onlusten, blijkt wel uit een bericht van ‘the Jewish News Agency JTA’ dat speciale Israëlische militaire eenheden betrokken waren bij de onlusten in Kiev en wel onder direct commando van de Neo-nazistische Svobodo partij! Het kan verkeren….

Fuck the EU versus fuck de VS´Fuck the EU´ is de zin die het Westen is bijgeble-ven van een, via YouTube gelekt telefoongesprek, dat Victoria Nuland met de Amerikaanse ambassadeur in Kiev had. Wie een maand later het gesprek nog eens herbeluisterd kan enkel vaststellen dat de voor-stellen die door Nuland worden gedaan, ondertussen minutieus zijn opgevolgd.De Amerikanen zagen « Klitsch » (ex-wereldkampi-oen boksen Vitali Klitschko) liever niet als premier en hadden een voorkeur voor « Yats » (Arseniy Yat-senyuk). Ook voor de neonazi’s van  Svoboda (Vrij-heid) en Pravy Sektor - de terroristische arm van de Euromaidanbeweging – moest plaats gemaakt wor-den in de nieuwe regering. Wat was de achtergrond van deze ‘Fuck the EU’ uitspraak van de neoconser-vatief Victoria Nuland? Er was op 21 februari een akkoord bereikt tussen de EU, de zittende president

5V

oo

rjaar 2014

jaargan

g 6

OekraïneYanukovich, drie oppositieleiders en een afgevaar-digde vanuit Rusland. De VS deed niet mee aan de onderhandelingstafel, zij waren niet uitgenodigd. Feitelijk was het dus in eerste instantie de EU die tegen het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken kon zeggen: ‘Fuck the VS’. Het akkoord leek een eind te maken aan de al maanden durende chaos. Er was besloten om nieuwe verkiezingen in decem-ber te houden, een terugkeer naar de constitutie van 2004 en de vrijlating van Julia Tymoshenko uit de gevangenis. Dit akkoord kon welgeteld twaalf uur standhouden. Toen brak de hel los. Op 22 februari werd door sluipschutters plotseling in het wilde weg geschoten. Volgens ooggetuigen trok de oproerpolitie zich terug. De oppositieleider Vitali Klitschko wilde zich niet meer houden aan de gemaakte afspraken - zonder opgave van redenen overigens - en Yanuko-vich vluchtte weg uit Kiev. De vraag is: wie gaf er opdracht aan de sluipschutters om zowel op demon-stranten als op de politie te schieten? Een methode om de hele situatie volledig uit de hand te laten lo-pen? Volgens de Amerikaanse onderzoeksjournalist William F. Engdahl was hijzelf door oudgediende medewerkers van de Amerikaanse inlichtingen-diensten ingelicht dat de plotseling in het wilde weg schietende sluipschutters, het werk was geweest van een ultra rechtse militaire organisatie, bekend als de Ukrainian National Assembly – Ukrainian People’s Self-Defense (UNA-UNSO). De leider van UNA-UNSO, Andriy Shkil, werd 10 jaar geleden adviseur van Julia Tymoshenko en tijdens de door de VS ge-initieerde ‘Oranje’ revolutie van 2003-2004 steunde hij pro-NAVO kandidaat Viktor Yushchenko tegen zijn pro-Russische opponent, Yanukovich. Al sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie in 1991 is deze paramilitaire organisatie betrokken bij elke revolte tegen Rusland. En nu komt het interessante: volgens bronnen van deze inlichtingendiensten maakt deze organisatie onderdeel uit van een geheime NAVO-‘GLADIO’ organisatie en is niet te beschouwen als een ordinaire Oekraïense nationalistische groepering. Volgens deze bronnen is deze organisatie betrokken bij alle vuile NAVO-oorlogen gedurende het post-koude oorlog tijdperk, altijd vechtend aan de zijde van de NAVO. “Deze mensen zijn de meest gevaarlijke huurlingen die over de gehele wereld worden ingezet om de vuile NAVO-oorlogen te voeren en Rusland valselijk bepaalde zaken in de schoenen te laten schuiven omdat ze zich voordoen als speciale Russische eenheden. THESE ARE THE BAD GUYS, vergeet die nationalisten, dat is slechts de buitenkant, dit zijn de mannen die achter de sluipschutter-geweren stonden.” Als het klopt wat deze bronnen beweren en als het inderdaad geheime NA-VO-eenheden waren met de Oekraïne als basis, komt Engdahl tot de conclusie dat het EU-compromis van

21 februari slechts door één partij kan zijn gesabo-teerd, namelijk de partij die was uitgesloten van de onderhandelingen….., Victoria Nuland’s ministerie van Buitenlandse Zaken. Wel of niet geheime NA-VO-eenheden. De gebeurtenissen kunnen niet in de schoenen van de gevluchte president en zijn rege-ring worden geschoven zoals aanvankelijk gebeurde aangezien de gebruikte kogels zowel op die van de demonstranten als de politie, van dezelfde geweren afkomstig waren.

De nieuw geïnstalleerde regering, de NAVO-bondgenotenDe aanstelling van een regering door een  coup (wat niets afdoet aan het corrupte karakter van zijn voor-ganger, noch aan de bewonderenswaardige strijd van de Oekraïense burgers voor meer individuele vrij-heid…), kan natuurlijk nooit als rechtmatig worden bestempeld. Een korte analyse van de nieuw geïnstal-leerde regering laat overduidelijk zien, dat het aloude gezegde: ‘het doel heiligt de middelen’, ook nu weer van toepassing is.

Premier Arsenij Yazenyuk is een 39-jarige bankier en voorzitter van Batkivchtchina (« Vaderland »), de partij van oligarch Julia Timosjenko. Yazenyuk is de favoriet van de VS en heeft zowat alle sleutelposten al bekleed: voorzitter van het Parlement, minister van Buitenlandse Zaken, minister van Economie, voor-zitter van de centrale bank. Hij staat bekend om zijn pro-Europese koers en zijn onderwerping aan de dic-taten van het IMF in ruil voor geld. Tijdens de pre-sidentsverkiezingen van 2010 haalde hij de monster-score van... 7%. Dat Arseniy Yatsenyuk niet tot een extremistische partij behoort, maakt dat hij makkelij-ker aan het Westen kan worden 'verkocht'. Yatsenyuk heeft al aangekondigd de minst populaire premier in de geschiedenis van Oekraïne te zullen worden, om-dat zijn regering maatregelen zal moeten treffen die enkel als ‘kamikaze’-missie kunnen worden omschre-ven. Hij staat dicht bij Duitsland en de EU, waar zijn land al ‘het Griekenland van het Oosten’ wordt genoemd. Internetonderzoek van de Duitse onder-zoeksjournalist Gerhard Wisnewski maakt inzichte-lijk welke partijen achter deze Yazenyuk staan. Via zijn eigen Arseniy Yazenyuk stichting: ‘Open Uk-raine’ krijg je een kijkje achter de financiers van deze kersverse premier. Zo wordt daar de ‘Black Sea Trust’ van het ‘Marshall Fund’ vermeld, een Amerikaanse stichting voornamelijk gefinancierd met Duits geld. Daarnaast wordt niemand minder dan het ‘Chatham House’ genoemd, beter bekend als het Royal Insti-

6V

oo

rjaar 2014

jaargan

g 6

Oekraïnetute of International Affairs (RIIA), de Britse versie van haar Amerikaanse tegenhanger, de Council of Foreign Relations, een Amerikaans-imperialistische denktank. Projekten van het Chathamhouse worden onder meer gefinancierd door de familie Rockefeller, Bill Gates, de NAVO, de EU en de Duitse Konrad-Adenauer stichting. En als klap op de vuurpijl stond nog het embleem van de NAVO op zijn website en werd als een van zijn belangrijkste partners, het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken ge-noemd.

Arseniy Yatsenyuk staat aan het hoofd van een ‘hor-rorkabinet’ met aan een kant de voorstanders van brutale besparingen, die alles zullen doen om aan de voorwaarden van de EU, het IMF en de VS te voldoen in ruil voor financiële hulp, en aan de andere kant een reeks extremisten, die Oekraïne willen zuiveren van een aantal etnische groepen of minderheden, colla-borateurs uit de naziperiode in eer willen herstellen en Rusland willen blijven provoceren. Het gaat om een ongelijksoortig, maar wel coherent kabinet: ban-kiers die naar de pijpen van het IMF dansen, in de VS opgeleide zakenlui die hun fortuin maakten op het graf van de USSR en een groep pro-Europese be-roepspolitici, die dicht bij de verschillende oligarchen staan, en alle in corruptieschandalen zijn verwikkeld. Zo heeft de niet gekozen regering belangrijke gou-verneurs in het oosterse, pro-Russische industrie ge-bied geïnstalleerd. Daaronder 3 miljardairs die tot de rijkste mannen van de Oekraïne gerekend kunnen worden. Zij krijgen belangrijke regionale politieke functies of zijn als adviseur aangesteld.

Zo is daar Ihor Kolomojskyj, een metaal- bank- en mediabaron met een geschat vermogen van 3 tot 6 miljard dollar. Hij wordt de gouverneur van zijn thuisregio Dnipropetowsk. Zijn miljarden verdiende hij als kompaan van de wegens fraude aangeklaagde ex-premier Julia Tymoschenko. Hij is een oligarch van Joodse afkomst met een dubbel Israëlisch-Oe-kraïens paspoort, wat overigens niet is toegelaten in de Oekraïne. Hij leidt zijn zakenimperium vanuit Zwitserland.

Serhij Taruta, op de lijst van rijkste mannen van de Oekraïne staat hij op nummer 16, werd verantwoor-delijk gemaakt voor de strategisch belangrijke ko-lenregio Donezk. Deze zakenman is eigenaar van de voetbalclub FC Metalurh Donezk en volgens Forbes behoort hij tot de 500 rijkste mannen van de wereld. Zijn vermogen wordt op ongeveer 2 miljard dollar geschat.

Het meest bedenkelijke is de rol van de rijkste man van de Oekraïne, de miljardair Rinat Achmetow, wiens System Capital Management (SCM), bijna de helft van de kolen- staal- en thermo-elektriciteitsin-dustrie in handen heeft. Zijn netto vermogen wordt op een slordige 15,4 miljard dollar geschat die hij vooral in de negentiger jaren door zijn verbindingen met de georganiseerde criminaliteit bij elkaar geraapt heeft. Zijn SCM-groep heeft 300.000 medewerkers in dienst. Volgens de Engelse versie van Wikipedia was hij leider van Akhat Bragins beruchte ‘Tatar’-mafia.

Een belangrijke functie is weggelegd voor Andrej Parubij. Hij werd tot voorzitter van de nationale vei-ligheids- en defensieraad verkozen. Parubij leidde de opstand tegen de regering. Als zijn plaatsvervanger is de leider van de neofascistische ‘Rechtse Sektor’ (Prawyj Sektor), Dmytro Jarosh in beeld. Deze club heeft ongeveer 5000 leden en zij waren betrokken bij de ernstigste geweldsuitbraken op het Maidan-plein. Tot de leden van deze ‘Rechtse Sektor’ behoort de reeds eerder genoemde UNA-UNSO, die we in ver-band hebben gebracht met geheime NAVO-milities. Zoals de oudste krant van Israël kon vermelden, deel-de de ‘Rechtse Sektor’ op het Maidan-plein vertalin-gen uit van Hitlers ‘Mein Kampf ’ en de ‘protocollen van de wijzen van Zion’ uit. Dit laatste geschrift werd al door Rudolf Steiner in zijn tijd door hem als abso-lute vervalsing ontmaskerd.Jarosh is sinds 2005 voorzitter van neofascistische organisatie ‘Stepan Bandera Tryzub’. Op zijn web-site deed Jarosh een oproep aan Doku Umarow, de leider van de Tjetjeense terroristische guerrilla be-weging (verbindingen met Al Qaida), om de Oekra-ine te ondersteunen. Parubij richtte in 1991, toen de Oekraïne onafhankelijk werd van de Sovjet-Unie, de neonazistische Sociaal-Nationale partij van Oekraïne op. Deze werd later omgedoopt tot de bedenkelijke Svoboda partij, een rechtsextremistische partij en in wezen fascistisch en antisemitisch.

Jarosh tijdens een toespraak op het Maidan-plein

7V

oo

rjaar 2014

jaargan

g 6

Oekraïnedoor deze kringen wordt gehecht en waardoor ook enigszins begrijpelijk wordt dat desnoods met fas-cisten en zelfs neonazi’s er uitstekend zaken gedaan kunnen worden. In 1997 schreef Brzezinsky:

“De Oekraïne, een nieuw en belangrijk gebied op het Eu-ro-Aziatisch schaakbord, is de spil en vanuit geopolitiek oogpunt cruciaal, omdat haar existentie als onafhanke-lijke staat, bijdraagt aan de omvorming van Rusland. Zonder de Oekraïne is Rusland geen Euro-Aziatisch Rijk meer. Het kan desondanks een imperiale status ambiëren, zal dan echter een overwegend Aziatisch Rijk worden, dat naar alle waarschijnlijkheid in verlammende con-flicten met opstandige centraal-Aziaten getrokken zal worden……Indien Moskou echter de heerschappij over Oekraïne met haar 52 miljoen mensen, belangwekkende grondstoffen en de toegang tot de Zwarte Zee zal herstel-len, verkrijgt Rusland automatisch de middelen om een machtig Europa en Azië omvattend Rijk te worden.”

Het is duidelijk dat dit laatste door deze westerse kringen ten koste van alles verhinderd zal worden. Of het Rusland van Wladimir Poetin er ook zo over denkt, valt te betwijfelen. In dit opzicht staat er veel op het spel. Een kans op escalatie van het conflict is gelet op het bovenstaande uiterst reëel. We mogen hopen dat er in Washington facties zijn die dit conflict niet op de spits willen drijven en de neoconservatieve oorlogshaviken binnen de regering van Obama een halt zal toeroepen.

Gebruikte infobronnen:

Zie: www. Koppverlag.de diverse artikelen over de Oekraïne Zie verder: http://www.globalresearch.ca/americas-advan-cing-empire-putsch-pillage-and-duplicity/5372688

http://www.dewereldmorgen.be/artikels/2014/03/06/scherpschutters-in-kiev-waren-ingehuurd-door-leiders-van-het-maidan-protest

http://www.globalresearch.ca/democratization-and-anti-semitism-in-ukraine-neo-nazi-symbols-become-the-new-normal/5371919

http://www.globalresearch.ca/the-u-s-has-installed-a-neo-nazi-government-in-ukraine/5371554

http://www.globalresearch.ca/target-ukraine-how-foreign-intervention-is-tearing-the-country-apart/5371613

Opmerkelijk genoeg levert de neonazipartij Svoboda  - wiens originele logo hiernaast staat en voor zichzelf spreekt - 6 van de 19 ministers.  Zij controleren nu de gebieden Justitie, economie, landbouw en defensie. De mi-nister van Binnenlandse Zaken,

Arsen Awakow, werd vanwege illegale privatisering van land en machtsmisbruik beschuldigd. Een arres-tatiebevel noopte hem het land uit te vluchten en zijn heil in Italië te zoeken.

De voorzitter van Svoboda: Oleh Tyahnybok. Hoe-wel deze een ministerpost weigerde - hij richt zijn pijlen op het presidentschap - is nu een van 's lands machtigste mensen. In 2004 gaf Tyahnybok een toe-spraak bij een herdenkingsplechtigheid voor een ge-sneuvelde van het Oekraïense Verzetsleger dat met de nazi's collaboreerde en tienduizenden joden, Polen en communisten ombracht. Hij riep bij die gelegen-heid de Oekraïners op 'de Moskoviets-joodse maffia' die het land regeert te blijven bestrijden’. Hij prees ook de collaborateur Stepan Bandera die 'vocht tegen Russen, Duitsers, joden en ander 'uitschot', dat onze Oekraïense staat wil afnemen.'

Tot zover dit weinig verheffende beeld van de nieu-we leiders van de Oekraïne dat met steun van de VS en de EU in het zadel gebracht is. Men kan alleen medelijden krijgen met de gewone bevolking van de Oekraïne dat straks een Spartaans IMF-regime te wachten staat.

Oleh Tyahnybok (links) in gezelschap met Victoria Nuland

Het belang van bepaalde dominante kringen binnen de westerse wereld bij de isolatie en afsnoering van Rusland, kan door niemand anders en beter dan door de huidige adviseur van de president van de Verenig-de Staten, Zbigniew Brzezinsky verwoord worden. Hierdoor kan voor ons enigszins duidelijk worden welk belang er aan de recente coup in de Oekraïne

8V

oo

rjaar 2014

jaargan

g 6

Opstanding

OPSTANDING

Corrie van der Zee- Spijkers (Vrij naar Stephan Zweig)

Zelfs, of misschien juist een groot mens, kan in een toestand van totale wanhoop geraken. Maar hoe die-per de vertwijfeling, hoe glorieuzer is dan ook het moment van opstanding.In de volgende korte biografische vertelling komt dit op een heel bijzondere manier tot uiting.

De leerling van de maestro werd ongerust. Het was zo stil daar boven zijn hoofd, waar de grote musicus woonde. Meestal hoorde je regelmatig zijn dreunen-de voetstappen.Zou hij eens gaan kijken?. Maar hij kon heel ongelegen komen en dan zwaaide er wat!!!Dan, een enorme dreun alsof er wat logs en zwaars op de grond viel. Heel het pand aan de Brookstreet in Londen schudde er van.Geschrokken rende hij de trap op, deed behoedzaam de deur open maar zag niemand. In de slaapkamer? Ook niemand. Toen viel zijn oog op een lichaam dat op de vloer lag. Het was het zware lichaam van zijn meester, bewusteloos. Buren die aangesneld waren boden aan een arts te halen, deze wilde eerst niet komen, maar toen hij hoorde om wie het ging, bedacht hij zich geen ogen-blik.De behandeling bestond uit een aderlating. De zieke sloeg even de ogen op.‘Wat is er met hem?”vroeg de leerling.“ Een beroerte, een hele zware,” antwoordde de arts. Rechts geheel verlamd.“Zal dat ooit nog goed komen?”“Alleen als er een wonder gebeurt, maar ik heb dat in mijn praktijk nog nooit gezien.”“Zal hij ooit nog kunnen componeren?”” Uitgesloten. Ik zal hem een warmwaterkuur voor-schrijven in Aix-les-Bains daar vinden dit soort zie-ken wel eens verlichting van hun kwaal.”

In Aix-les-Bains ried de behandelend arts hem aan vooral niet meer dan 3 uur per dag in de baden te gaan.Onze patiënt was echter een uitermate wilskrachtig mens die maar aan één ding dacht, genezen en dan weer componeren. Het werden negen uur per dag in het zeer warme water.Een paar weken later kon hij zijn rechter arm en

been bewegen. Nog een paar weken verder kon hij weer op het klavier spelen, schrijven, en dus compo-neren. Snel reisde hij terug naar Londen.

Inmiddels was daar de winter aangebroken, een zeer strenge winter.Dat was niet bevorderlijk voor het concertseizoen, er was gewoon geen brandstof genoeg om zalen te ver-warmen.Dus kwamen er geen opdrachten. Al gauw had hij geen geld meer om kolen en eten te kopen.Hij kon ook de deur niet uit vanwege de schuldeisers, die hem belaagden.Maar het ergste van alles was dat hij zijn creativiteit voelde wegebben en dat die niet meer terugkwam. Nog een nasleep van de ziekte die hem getroffen had?Ditmaal was het niet zijn lichamelijke maar zijn psy-chische gezondheid die zwaar werd aangetast. Hele dagen bracht hij in bed door en wenste maar liever dood te zijn. Deze toestand duurde lang. Het gingen drie jaar voorbij, maar er verbeterde niets.

In de duistere nacht van de 21ste augustus 1749, na een gloeiend hete dag, hield hij het niet meer uit in bed.Hij zette zich aan zijn lessenaar maar er kwam weer geen muziek in hem op . Zijn geest bleef leeg. Wan-hopig vroeg hij zich af wat er van hem moest worden, zonder muziek voelde hij zich geen mens. Hij was niet iemand die vaak zijn toevlucht zocht in gebed, maar nu welde uit zijn hart een smeekbede om hulp.“Oh my Lord.. Waarom heeft u mijn lichaam genezen als mijn geest niet meer scheppen kan? Is er een mid-del dat mij ook nu kan redden uit mijn verstarring?”

Maar daartegen helpen geen hete baden. Een totale ontreddering overviel hem. Plotseling viel zijn oog op een enveloppe die op de grond lag. Lusteloos raapte hij hem op. Afzender Jennens. Het waren wat gedichten; of hij die op muziek wilde zetten. Jennes! Dat uilskui-ken! Die ellendeling! Hoe kon hij zo wreed zijn om hem dat te vragen, hij wist immers hoe hij er aan toe was. Alsof hij daartoe in staat zou zijn!

Toch liet hij, ondanks zichzelf, zijn ogen over de tekst dwalen. Het bleken een aantal samen gevoegde Bijbel-teksten te zijn..:”Confort ye… Thus saith the Lord”; “Wees getroost… zo spreekt de Heer.”Zo begon het.Nooit zal hij kunnen vertellen wat hij toen ervoer, maar een stroom van bijna onaardse klanken kwam tot hem. Snel begon hij te schrijven, af en toe rennend naar het klavier, de toetsen aanrakend en dan weer schrijven, schrijven….Bijna vier weken duurde dit bezeten werken, bijna zonder rust, bijna zonder eten.

9V

oo

rjaar 2014

jaargan

g 6

OpstandingEn dan eindelijk de laatste woorden; “Amen, Amen”16 september 1741. Het was af. Het grootse oratorium “De Messias” was geboren!!!In zo korte tijd. Je kunt je niet voorstellen dat iemand dat voor elkaar krijgt, al die partijen uitschrijven, voor zo’n groot orkest, koor en solisten. Dan moet je wel-haast een magiër zijn.

Na deze bovenmenselijke inspanning kon Händel nog net zijn bed bereiken.Helemaal uitgeput viel hij in slaap. Zijn leerling kwam met wat eten, in de hoop dat hij niet weg gescholden werd zoals in de laatste weken herhaaldelijk gebeurde.“Vlieg op met je eten, ik heb wel wat anders aan mijn hoofd.” Hij was wel gewend aan het opvliegende ka-rakter van de maestro maar het deed hem wel verdriet.Maar nu vond hij tot zijn verbazing zijn meester niet achter het klavier, maar in bed in een afgronddiepe slaap..Zachtjes sloop hij de kamer uit. Na een paar uur pro-beerde hij hem toch maar wakker te maken, het was al klaarlichte dag. Het lukte niet, hij sliep maar door. Zo ging het 17 uur door. Nog was hij niet wakker te krijgen, hij lag daar als een dode. Zou hij weer een be-roerte gekregen hebben?Zijn leerling hield het niet meer uit en besloot de dok-ter te halen. Het duurde even tot hij hem gevonden had, vissend in de Thames.

Toen de dokter eindelijk arriveerde zat Händel aan tafel, met een enorme pul bier en een groot stuk ham voor zich. Als hij de dokter ziet met zijn koffertje, krijgt hij een daverende lachbui.” Man, wat kom je doen, nog nooit heb ik minder een dokter nodig gehad.” Sprake-loos keken de twee hem aan, de dokter en de leerling. Eindelijk werd Händel ernstig. Hij liep naar het kla-vier speelde een paar melodieën neuriede er wat bij en keek de beide mannen zwijgend aan.Zij durfden niets te vragen.

Enkele maanden later klopten twee heren wat timide aan Händels tijdelijke woning in Dublin. Hij had op uitdrukkelijk verzoek van de society aldaar, in Ierland zijn intrek genomen. Verschillende van zijn werken had men daar beluisterd en iedereen was verrukt.Nu wilde men hem vragen of hij Ierland de eer wil-de gunnen zijn nieuwste Oratorium: “De Messias”, in Dublin te laten uitvoeren. “En” voegden zij er be-schroomd aan toe, “zou de opbrengst van de eerste uitvoering voor de zieken en de gevangenen kunnen zijn?”Händel keek de twee goedmoedig aan.” Nee, niet al-leen de eerste, maar alle uitvoeringen. Voor dit werk zal ik nooit geld willen ontvangen.Zelf was ik ziek, maar door Hem ben ik beter gewor-den.

Zelf was ik gevangen, maar deze muziek heeft mij bevrijd.Mij komt noch de eer noch de opbrengst toe.”De beide heren begrepen er niet veel van. Ze lieten het maar zo en snelden naar de stad om het goede nieuws over te brengen.Wat een eer. De première van de Messias in Ierland!

Dublin 13 april 1742.De uitvoering.Heel Dublin verkeerde in een roes. Degenen die bij de repetities waren geweest, hadden al met grote geestdrift over de Messias gesproken. Nu wilde bijna iedereen de uitvoering bijwonen, maar de zaal was niet zo groot. Daarom werd aan de dames gevraagd niet in hoepelrok te verschijnen en de heren hun de-gen thuis te laten. Dat scheelde ruimte, 700 personen vonden een plaats en dat was nog niet eerder gebeurd.Händel bevond zich naast het orgel. Hij onderging de muziek alsof die niet van hem was, maar eerder als een goddelijke openbaring.Bij het slot: “Amen, Amen…”… hield hij zich niet meer in en zong uit volle borst mee.

Händel heeft nog veel ellende meegemaakt. Ziekten, tegenwerking van jaloerse vakgenoten, vijandigheden van de kant van de adel, (hij was niet onderdanig ge-noeg en kon driftig van zich afbijten), geldnood, want hij was van die adel afhankelijk enz. Bovendien was hij aan het eind van zijn leven zo goed als blind. Maar nooit heeft hij zich meer aan wanhoop overgegeven.Hij bleef fier en recht overeind. Hij ging door met componeren tot hij echt niet meer kon.

Zijn verlangen was op Goede vrijdag te sterven, de 13de april, de dag van zijn beroerte, dat was immers ook de datum van de eerste uitvoering van de Mes-sias.Het was in de vroege morgen van de 14de april 1759, dat het onsterfelijk deel het lichaam verliet van de man die de mensheid zo veel geschonken heeft, het meest aan hen die soms in hun leven geen uitweg meer zagen.“Comfort ye.”Wie zou niet getroost zijn bij het horen van bijv. de sopraan aria: I know that my Redeemer liveth; de woorden van Job,19:25-26. (Ik weet dat mijn verlos-ser leeft.)En al die andere ontroerende melodieën uit dat ma-gistrale werk van:

Georg Friedrich Händel (1685-1759)

10V

oo

rjaar 2014

jaargan

g 6

DierenwereldEEN ‘UITSTAPJE’ NAAR DE DIEREN-WERELD

Renée Zeylmans (www.reneezeylmans.nl)

De mens weet en het dier weet.Doch de mens is het enige wezen dat weetDat het weet.(Teilhard de Chardin)

Waarom over dieren in Apokalyps-Nu?”De ‘grondtoon’ daartoe: Liefde, respect, dankbaar-heid en verantwoordelijkheid.Als je je gaat verdiepen in dieren, vogels, planten en natuurwezens, gaat er een wereld voor je open. Om niet te verdwalen in deze prachtige wereld, waar wij een grote verantwoordelijkheid voor dragen, open ik schoorvoetend een deurtje naar honden en poezen.Dat is voor mij geen theorie, omstreeks mijn tiende kreeg ik Beertje mijn eerste poes. Op mijn 18e Kido een Japanse Spaniël en Dogi, Petit Brabançonne.Toen begon mijn ‘hondenleven’. Fokken, tentoon-stellingen. Importeerde en exporteerde in Europa. Werd dierenartsassistente, richten de Jeugdafdeling Anti-Vivisectie Stichting op etc. etc.Wilde dierenarts worden, maar het leven gaf mij een andere richting. Maar het fundament was gelegd, dat zie je pas later!Dieren schenken je onvoorstelbaar veel, dat moet wederzijds zijn!

De intuïtie van dieren is onvoorstelbaar, vooral op het gebied van sterven en rouw of als er gevaar dreigt voor hun baas en familieleden. In mijn gesprekspraktijk komt rouw om het verlies van een dier regelmatig ter sprake . Verdriet kun je nooit vergelijken. Ieder verdriet is weer anders.

Tony over het verdriet en de rouw van de kater van zijn gestorven vrouw:

Van de ene op de andere dag weigerde Nijnoo, de kat van mijn vrouw, te eten. Ik haalde alle mogelijke hapjes, hij weigerde ze op te eten. Ik stak ze in zijn bekje, hij spuwde ze uit. De dierenarts legde hem aan het infuus. Zonder resultaat, weer thuis weiger-de hij opnieuw te eten. Tot hij exact een maand na mijn vrouw stierf. Hij weigerde hier achter te blijven zonder haar.

Een vriendin vertelde over de poes van haar moe-der, die aanwezig was bij haar stervenswijding.

Mijn moeder zou de stervenswijding krijgen. Ze was heel zwak en men dacht dat ze niet lang meer zou leven na de zware operatie die ze had ondergaan. In het huis, waarin ze met een zevental mensen woon-de, kwamen enkele familieleden, de bewoners en een paar goede vrienden bij elkaar om het rituaal van de stervenswijding bij te wonen. Net voor de pries-ter wilde beginnen, slipte haar poes naar binnen en kwam naast me zitten. De poes zat eigenlijk nooit bij me, maar nu drukte ze zich dicht tegen me aan en heeft zo, zacht trillend, de hele plechtigheid mee-gemaakt. Na afloop verdween ze weer. Ze moet het gevoel gehad hebben dat er iets bijzonders met haar vrouw gebeurde en wilde erbij zijn.De poes was een goede graadmeter wat de toestand van mijn moeder betrof. Als het moeder niet goed ging, zag de poes er ‘mottig’ uit; als moeder weer wat opknapte, glansde de vacht van haar poes. Er was een heel speciale band tussen deze twee.

Ik laat nu Rudolf Steiner aan het woord:

“De dieren hebben een fysiek-ether en astraalli-chaam. Terwijl het ik in de astrale wereld is, echter zo, dat gelijk gevormde dieren als het ware de lede-maten van het groeps-ik van deze dieren zijn.We kunnen ons daardoor ook voorstellen dat wat men geboorte en dood noemt in een mensenleven, voor de dieren niet dezelfde betekenis heeft. Want als een afzonderlijk dier sterft, blijft de groepsziel of het groeps-ik in leven. We kunnen begrijpen dat geboorte en dood voor de groepsziel van de dieren helemaal niet dezelfde betekenis hebben als voor de mens van de huidige ontwikkelingscyclus. De groepsziel van de dieren kent omvormingen, meta-morfose. Bij een stervend dier moet dat wat daarbij afvalt helemaal in de omringende wereld opgaan; terwijl wat het dier met geest en ziel doortrekt moet terugstromen in de groepsziel, om zich daarna op-nieuw uit te strekken en tot een nieuw individu uit

11V

oo

rjaar 2014

jaargan

g 6

te groeien.Maar nu bestaan er dus bepaalde diervormen die niet alles naar de groepsziel kunnen terugsturen, en deze overgebleven dingen, die los gesnoerd, losge-rukt zijn van de groepsziel, leiden dan een geïsoleerd bestaan als elementenwezens. En omdat onze evolu-tie de meest verschillende vormen en niveaus heeft doorgemaakt en er op elk niveau zulke elementen-wezens zijn afgesnoerd, kunt u zich wel voorstellen dat we een aanzienlijk aantal van zulke soorten van elementenwezens om ons heen hebben in wat wij de ons omgevende bovenzinnelijke wereld noemen”

Deze Anekdote komt van Margarite Volosjin. Rus-sisch kunstenares heeft o.m. als euritmiste meege-werkt aan een opvoering van het Faust-drama onder leiding van Rudolf Steiner.Ik vroeg Rudolf Steiner: “Waarom zijn mensen voor sommige zaken zo overgevoelig? Het gebeurt toch dat sterke mannen terugdeinzen bij het zien van een spin?”Hij antwoordde: “Deze dieren hebben in de objectieve zielewereld een wonderschone groepsziel, terwijl de mens in die wereld maar een afstotelijke vorm is.”Het scheen mij dat hij de woorden ‘afstotelijke vorm’ met afschuw uitsprak.Later verwoordde hij het zo:(…) ‘Bij het waarnemen heeft men onbewust een ontmoeting met de groepsziel van het dier, en die aanblik beleeft de mens als verwijt, hij krijgt een schok. Die schok wordt in dit geval dan gespiegeld als afkeer.’(…)

Steiner:"Als de mens in een nauwe relatie treedt met die-ren, zoals een herder met zijn schapen, dan krijgt hij inzichten toegefluisterd door wezens die in zijn omgeving leven. Als we deze gedachte verder door-denken, beseffen we: we zijn geheel en al door gees-telijke wezens omgeven! We lopen door de lucht, en die is niet alleen maar chemische substantie – elk zuchtje wind, elke luchtstroom is de openbaring van geestelijke wezens, en de mens moet in de toekomst, wil hij niet een treurig lot, een verdord leven tege-moet gaan, kennis hebben van wat er om hem heen leeft. Zonder deze kennis zal hij niet meer verder kunnen komen. De mens moet zich afvragen: wat is de oorsprong van deze wezens?"

Mijmering:Waar is de lucht nu zo langzamerhand van vervuld? Angst, begeerte, materialisme etc.?Misschien als tegenwicht, ons realiseren, als we bui-ten lopen, de wijsheid en de hulp van geestelijke we-

zens. Tot onze eigen bescherming en zuivering voor de medemens? En niet te vergeten welke hulp deze wezens van ons verwachten!

We gaan weer verder met Steiner:‘’Dieren hebben hun ik in de astrale wereld. Dat is net zoiets als wanneer een mens achter een wand met tien gaten erin zou staan en daar zijn tien vingers door zou steken. Die mens is dan niet te zien, maar elk verstandige waarnemer zou oordelen: daarachter bevindt zich een centrale macht, waaraan die tien vingers toebehoren. Zo is het met de groeps-ik: de afzonderlijke dieren zijn daar slechts de ledematen van. Datgene waar ze aan toebehoren bevindt zich in de astrale wereld. Deze dieren- ikken lijken niet op de mens, hoewel ze geestelijk gezien heel goed met hem te vergelijken zijn, want een groeps-ik van een diersoort is een zeer, zeer wijs wezen. De mens als individuele ziel is nog lang niet zo ver.”

Jannie vertelt:Pivo is de hond van familie Balvers, de overburen van Jannie. Pivo heeft een paar keer een ongeluk ge-had en mijn man, Johan, heeft hem mede verzorgd. Pivo was stapel gek op Johan.Op 13 februari 2004 is mijn man gestorven. Vier à vijf weken na zijn sterven hoorde ik, als ik in bed lag, duidelijk voetstappen boven op de gang. Dit her-haalde zich iedere avond. Johan ging altijd als laatste naar bed, deed de deur op slot en de lichten uit. Het geluid van de voetstappen maakte mij onrustig en ik vroeg mij af of ik het me verbeelde. Pivo logeerde wel vaker bij ons en ik vroeg of hij een paar nachtjes bij me mocht logeren. Hij lag zoals altijd bij mij op bed, toen ik weer de voetstappen hoorde. Pivo’s ha-ren gingen overeind staan, hij gromde en liep naar beneden. Sindsdien wilde hij, als hij ’s nachts bij mij was, alleen beneden slapen.Een paar maanden daarna heb ik Pivo meegenomen naar de urn van Johan. Toen we bij het hek van het kerkhof kwamen, begon hij te trekken aan de riem. Ik heb hem losgelaten en hij vloog als een gek weg, ik liep hem achterna. Hij ging gelijk naar de plaats waar de urn van Johan staat, legde zijn pootjes op de muur, begon heel hard te blaffen en bleef de steen maar besnuffelen en aflikken. Ik voelde de tranen over mijn gezicht lopen. Ik wilde weglopen bij de steen, maar ik kreeg Pivo niet mee. Toen begon hij weer heel hard te blaffen en liep in één keer weg.Als ik hem nu meeneem naar het kerkhof, rent hij hard naar de steen toe en begint de steen te likken,

Dierenwereld

12V

oo

rjaar 2014

jaargan

g 6

Dierenwereldalsof hij wil laten weten dat hij er weer is. Nadat wij op het kerkhof waren geweest, bleef Pivo de nacht bij mij. Weer hoorde ik de voetstappen. Pivo hoorde het ook, maar bleef nu rustig op bed liggen. Ik denk dat Johan wilde laten weten dat hij ons gezien heeft..Ik hoop dat als Pivo dood gaat, mijn man Johan hem opwacht, want dan is hij bij zijn grote vriend.

Pivo

Steiner:"De groepszielen zijn in voortdurende beweging. De helderziende ziet langs de ruggengraat van dieren een steeds aanhoudend flikkeren. De ruggengraat lijkt door flikkerlicht ingesloten. De dieren worden doortrokken door stromingen, die in alle richtingen in oneindige aantallen rond de aarde gaan zoals pas-saatwinden, en die op de dieren werken doordat ze het ruggenmerg omstromen. Deze dieren-groeps-zielen bevinden zich in voortdurende cirkelvormige bewegingen om de aarde heen, op elke hoogte en in elke richting. Deze groepszielen zijn zéér wijs, maar het ontbreekt hun aan iets wat zij nog niet hebben: ze kennen de liefde niet, verbonden met wijsheid, in zijn individualiteit aanwezig.De groepsziel is wijs, terwijl in het afzonderlijke dier de liefde leeft als geslachtelijke liefde en ouderliefde. De liefde is in het dier individueel, maar de wijze regulering, de wijsheid van het groeps-ik is nog van liefde verstoken.Bij de mens zijn liefde en wijsheid verenigd; het dier heeft de liefde op het fysieke vlak en het astrale vlak de wijsheid. Zulke inzichten zullen voor de mensen ongelooflijk veel dingen verhelderen.Nu is de mens slechts geleidelijk aan tot zijn huidige ik gekomen. De mens had vroeger ook een groeps-ziel en pas in de loop van de tijd heeft zich daaruit

de individuele ziel ontwikkeld"

Jean Parker in Peterborough (Engeland) merkte op dat er iets uitzonderlijks gaande was toen ze op een middag thuiskwam van haar werk en tot haar verbazing zag dat haar kat Timmy op haar zat te wachten: normaal sliep hij de hele dag op het bed van haar zoon.‘Hij bleef klagend miauwen en ik dacht dat hij er-gens pijn moest hebben, maar hoe ik hem ook ver-troetelde, niets kon hem tot bedaren brengen. Om een lang verhaal kort te maken: om kwart over acht hoorde ik dat mijn zoon een zeer ernstig verkeers-ongeluk had gehad en in het ziekenhuis op de afde-ling intensive care lag, hij verkeerde in levensgevaar. Mijn zoon heeft daar zeven weken in coma gelegen. Timmy wilde al die tijd niet naar zijn kamer. Totdat hij op een avond regelrecht naar de slaapkamer van mijn zoon rende, op het bed sprong en tevreden be-gon te spinnen. Die dag kwam mijn zoon bij uit zijn coma en keerde terug in het land der levenden’.

Diepe dankbaarheid mag ons vervullen dat wij mens konden worden door de terughouding van de dieren!De mens is zo hoog gestegen, doordat hij als laatste met zijn fysieke wezen te voorschijn is gekomen. De andere wezens zijn zo geworden omdat ze niet heb-ben kunnen wachten, omdat ze zich eerder in een fysieke incarnatie hebben geperst.Wat een voorrecht als wij voor een dier mogen zor-gen en hem respecteren, dankbaar zijn voor wat hij ons schenkt.Behalve liefde en trouw, hebben zij mij ook inzicht in mijzelf geschonken. Honden hebben een baas. Poezen een slaaf.Over poezen kun je niet de baas spelen. Je moet ze respecteren en het soms uithouden, dat ze niet altijd dat doen wat je zou willen. Ze hebben mij geduld geleerd en mij bewust gemaakt van mijn ongeduld, heerszucht en zo meer.Als ik Lottie, mijn Heilige Birmaan, riep als ze bui-ten was, dan ‘riep’ ze: ‘Ja ik kom, maar moet nog even een ommetje lopen of iets bekijken’!Mijn Ragdolls hebben hun eigen regels en hechten zeer aan gewoontes, waar ik nauwelijks van mag af-wijkenNiet van poezen houden zegt veel over de betref-fende mens, niet van dieren houden is volgens mij een ziekte!

Vandaag las ik in de krant over vivisectie: er worden meer dan een half miljoen dieren nodeloos gefokt voor experimenten. Aantal proefdieren in Neder-land rond de 580.000 per jaar. Bijna 525.000 dieren haalden in 2012 hun proef niet omdat ze voor die tijd stierven, of werden gedood. Aanzienlijk meer

13V

oo

rjaar 2014

jaargan

g 6

Dierenwerelddan in 2007, ruim 400.000.Dat is toch niet te ‘behappen’!! Hier past dan ook een uitspraak van Rudolf Steiner:“Dat men zijn afgelopen, laatste leven na de dood in alle details terug beleeft heeft in de zin dat men nu zijn eigen handelingen waarlijk leert kennen, doordat men de uitwerkingen ervan aan zichzelf be-leeft. Want nu doet zich voor de mensen bij iedere handeling de zielstoestand voor, die degene gehad heeft tegen wie de handeling gericht was. U beleeft de smarten en vreugden die u andere mensen bereid heeft van binnen uit. Het is geen straf, men wil dit ook en voelt het als rechtvaardig! Hier geldt de zin: Wat u zaait, dat zult u oogsten.Neemt u voor dit terugwerkende beleven een voor-beeld: de vivisectie. Deze hangt nauw samen met de materialistische richting van de huidige wetenschap. Een arts uit de middeleeuwen zou het zeer dwaas zijn voorgekomen om het leven te bestuderen door-dat men in een levend lichaam snijdt en het leven vernietigt. In die tijd waren nog veel mensen en in het bijzonder artsen helderziend en zij zagen der-halve door het fysieke lichaam heen. Dit waarne-mingsvermogen ging echter verloren en doordat de mensen niet meer in het innerlijk van het organisme konden schouwen, begonnen ze erin te snijden en te ontleden. Dit is te begrijpen, maar op geen manier te verontschuldigen of te rechtvaardigen. Onontkoom-baar treden de gevolgen op van een leven dat zulke kwellingen veroorzaakt. Wie vivisectie pleegt, die snijdt in levend leven. Na de dood doet zich karma, de wet van oorzaak en gevolg, gelden. De bedoeling, die tot de vivisectie voert, komt daarbij minder in beschouwing. De vivisectie pleger heeft de gevolgen van zijn daden aan zichzelf te beleven. Alle afzonder-lijke pijnen die hij de dieren aangedaan heeft, moet hij in het Kamaloka nu zelf uithouden en doorma-ken. Dat hij het niet opzettelijk deed, het voorwen-den van wetenschappelijkheid, het ‘goede doel’, zijn geen verontschuldigingen. De wet van het geestelijk leven is onbuigzaam. De wetenschappelijke bedoe-ling wordt pas later in het karma verweven”. (Der Vivisektion hat die Folgen seiner Taten an sich selbst zu erleben. Alle einzelnen Schmerzen, die er den Tieren zugefügt hat, muß er in Kamaloka nun selbst aushalten und durchmachen….. Die wissen-schaftliche Absicht wird erst später in sein Karma verwoben.) (GA. 94 Leipzig 3 juli 1906)

„Uiterlijk bezien kan men gemeenschappelijke ken-merken tussen zwarte magie en vivisectie waarne-men. De huidige wetenschap is als gevolg van haar materialisme op vivisectie aangewezen. De tegenbe-weging tegen vivisectie ontspringt aan diep morele

gronden. Maar men zal in de wetenschap niet tot afschaffing van de vivisectie komen zolang men het hogere waarnemen in de medische wetenschap niet heeft terug verkregen.“(Äußerlich gesehen, kann man Gemeinsamkeiten zwischen der schwarzen Magie und der Vivisektion konstatieren. Die heutige Wissenschaft ist infolgeihres Materialismus auf die Vivisektion angewiesen. Die Gegenströmung gegen die Vivisektion ent-springt tief moralischen Gründen. Aber man wird in der Wissenschaft so lange nicht zur Abschaffung der Vivisektion gelangen, als die Medizin nicht das höhere Schauen wiedergewonnen hat.) GA 94, Kosmogonie, 9e voordracht, 2 juni 1906

Liesbeth is uitvaartverzorgster, zij vertelde mij het volgende.“Een jonge vrijgezelle boer valt op een ochtend dood neer op zijn erf. Tijdens zijn leven trok hij de hele dag met zijn hond op. Waar hij ook ging, de hond, een kruising Herder-Rotweiler, was altijd bij hem.De boer wordt met een ambulance naar het zie-kenhuis gebracht, waar de doctoren constateren dat hij is overleden. Hij zal op zijn boerderij opgebaard worden. Als de begrafenisondernemer met de over-ledene bij het hek van de boerderij komt, is de hond volgens de familie achter slot en grendel. De familie wil graag dat de boer bij thuiskomst nog eens over het erf gaat, langs de stallen en machines. De familie loopt achter de auto, de ondernemer loopt voor de auto uit.Wat schetst hun verbazing: de hond is losgebroken en loopt rustig, in dezelfde pas, naast de begrafe-nisondernemer de hele ronde over het erf mee. Hij blaft niet, hij gromt niet.. Bij de voordeur aangeko-men gaat de hond rustig liggen en kijkt toe hoe de boer, zijn maatje, door de familie binnengebracht wordt in zijn huis”

Wat een waardigheid. Over waardigheid gesproken dan wil ik ook vertellen over mijn allerliefste schat poes Tim, een Balinees.

14V

oo

rjaar 2014

jaargan

g 6

DierenwereldHij is afgelopen december overleden, met Kerst zou hij 18 jaar zijn geworden. Jaren lang lag hij s’ avonds in mijn armen met zijn kopje op mijn hart, altijd spinnend.Opeens hield hij op met eten, wat hij altijd met ple-zier deed, hij was niet ziek en had geen pijn. 10 dagen later stierf hij. Hij regelde dit zelf, zoals hij dat tijdens zijn leven ook deed! Liefdevol en wederzijds respect naar mij en Doedel en Sanneke, de Ragdolls. Een do-delijk spuitje zou voor hem vernederend zijn en voor mij respectloos.

Ik heb mij gericht op de huisdieren, maar vanzelfspre-kend geldt het voor alle soorten dieren in de gehele wereld. De vogels, bijen, vissen, apen, ezels, leeuwen, olifanten etc., planten, ga zo maar door!! (Lees over de bijen het gelijknamige boek van Steiner) Als je je daarmee bezig houdt dan realiseer je je wat wij ons nog eigen hebben te maken, met eerbied voor de grootheid van de kosmos, dan voel je je maar een ‘kruimeltje’ in het grote geheel, zo voelt dat althans voor mij.

Toch nog even de vlinder voorzichtig naar voren ha-len! Ik was ten zeerste verrast, zeg maar perplex wat Steiner daarover vertelt. In het kader van deze bijdrage zeer kort, een moeilijke samenvatting, van de veelheid die Steiner hierover weergeeft. (Maar zie: ‘De mens als klankharmonie van het scheppende wereldwoord’)

“Vlinders en vogels, met begrip beschouwd, zijn een in het klein omgezette gemetamorfoseerde herinne-ring aan die vormen, die men als geestgestalten om zich heen had, toen men nog niet neergedaald was in de aarde-ontwikkeling. Omdat de aardematerie zwaar is en overwonnen moet worden, trekken de vlinders hun gigantisch grote gestalte, die zij eigenlijk heb-ben, in het klein samen. Als u van een vlinder alles zou kunnen wegnemen, wat aardematerie is, zou zij zich kunnen uitbreiden tot een aartsengelgestalte, als geestwezen, als lichtwezen. We hebben inderdaad in die dieren die de lucht bewonen, aardse afbeeldin-gen van wat in hogere regionen op geestelijke wijze voorhanden is. Daarom was het in de tijd van het in-stinctieve helderzien een vanzelfsprekendheid om de symbolische vorm, de beeldvorm van de geestwezens der hogere hiërarchieën, in de vorm van deze gevleu-gelde dieren kunstzinnig uit te beelden. Dat is inner-lijk gemotiveerd. Tenslotte zijn de fysieke vormen van vlinders en vogels immers de fysieke metamorfosen van geestwezens. Niet de geestwezens hebben zich gemetamorfoseerd, maar het is de gemetamorfoseerde afbeelding ervan; het zijn natuurlijk andere wezens.

Als we een vlinder bekijken, hij fladdert in de lucht, in de licht doorstroomde, licht doorglansde lucht met zijn glinsterende kleuren.

Wat thans in de lichtdoorglansde lucht schittert als vlindervleugels, daarvan heeft de aanleg zich het eerst gevormd gedurende de oude Zonne-periode. Toen is dat ontstaan, waardoor het heden ten dage de vlinder mogelijk is in feite een licht-lucht-schepsel te zijn.En eigenlijk begrijpt diegene de vlindernatuur niet, die haar op de aarde zoekt. De krachten, de werkzame krachten in de vlindernatuur moeten we boven zoe-ken, moeten we zoeken bij Zon, Mars, Jupiter, Satur-nus. Zij behoort vooral tot de lichtether. De kosmos schenkt aan de aarde deze zee van vlinders, Saturnus geeft hen de kleuren. De Zon geeft de kracht tot vlie-gen, tevoorschijn geroepen door de dragende kracht van het licht. De aarde wordt op de meest veelvuldige wijze doorfladderd door de vlinder-wereld, die voort-durend geestelijke materie aan de kosmos afgeeft, uit-stromend in het universum. De vlinders stralen door-geestelijkte aardematerie uit in de kosmos. Ik zou nu deze doorgeestelijkte aardematerie, in navolging van een gebruikelijke uitdrukking uit de zonnefysica, de vlindercorona willen noemen. Deze vlindercorona straalt voortdurend uit in de kosmos. Dan heeft men van buitenaf, geestelijk gezien, de aanblik van een lichtende corona, uitgaande van de vlinders.

Als de mens aanstalten maakt om af te dalen vanuit de geestelijke wereld in de fysieke wereld, dan is het om te beginnen de vlindercorona, deze eigenaardige uit-straling van vergeestelijkte aardematerie, die de men-sen tot een aards geboren-worden roept. En de stralen van de vogelcorona worden meer ervaren als krachten die omlaag trekken.De aarde lokt in zekere zin de mensen tot een nieuwe incarnatie, doordat ze de lichtstraling van de vlinder-corona en de straling van de vogelcorona uitzendt de wereldruimte in.. Dat zijn de dingen die de mens, na-dat hij een tijdlang heeft doorgebracht in de zuiver geestelijke wereld tussen dood en nieuwe geboorte, weer binnenroepen in een nieuw aardeleven. Daarom is het geen wonder als de mens moeite heeft, het ge-compliceerd gevoel te ontraadselen, dat hij met recht heeft bij de aanblik van de vlinder- en vogelwereld. Want datgene wat werkelijkheid is, zit diep in het on-derbewustzijn. Wat daar reëel is, is de herinnering aan het verlangen naar een nieuw aardeleven.

Wij kunnen de hele mens naar zijn innerlijke wezen bestuderen, als wij begrijpen wat buiten ons in de kos-mos leeft en weeft.”

Terwijl ik mij verdiep in de vlinders, hoor ik van een vriendin een belevenis over haar dochter Jasmijn (toen 9 jaar) met een vlinder op hun vakantie in Oostenrijk. Tijdens een lange wandeling kwam er op een gegeven moment een vlinder op Jasmijn haar schouder zitten en bleef tijdens het lopen gewoon zitten. Bijzonder was dat Jasmijn niet bang was en ze weet deze gebeur-

15V

oo

rjaar 2014

jaargan

g 6

Dierenwereldtenis nog heel goed te herinneren. Hij bleef minstens drie kwartier zitten. Op een gegeven moment gingen we ergens even rusten en toen vloog de vinder op en bleef langs haar hoofd cirkelen, vervolgens ging hij weer op haar schouder zitten en heeft hij de rest van de wandeling met ons ‘meegelopen’.

Tot slot uit de Christus Legende van Selma Lagerlöf: Vogel Roodborst, dat past mooi bij Pasen/Golgotha. Ieder jaar met Pasen las ik het de kinderen voor: ook dit vogeltje verschijnt vaak als symbool voor ons men-sen.

(Slechts een fragment geef ik weer)(…) Moeder Roodborst vertelde haar jongen in het nest, het droevige verhaal van haar voorvaders die hun best hebben gedaan om rode veertjes te krijgen, be-looft door Onze Lieve Heer. ‘We hebben alles gedaan wat we konden’, zei het roodborstje. Maar we hebben wel begrepen dat het de bedoeling van Onze Lieve heer is, dat ik zo warm zal liefhebben, dat mijn borst-veren rood worden door de liefdegloed, die in mijn hart woont’.(…) De jongen piepten er heel moedig over, dat zij toch wilden beproeven ’t zo gewenste voorrecht te verwerven. Maar de oude vogel antwoordde hun droevig dat het onmogelijk was. Hoe konden zij dat hopen daar zoveel uitstekende voorvaderen ’t doel niet hadden kunnen bereiken. Wat konden ze meer doen dan lief hebben, zingen en vechten. Wat konden…. de vogel hield midden in de zin op, want uit een der poorten van Jeruzalem kwam een menigte mensen stromen en de hele schare kwam snel op de heuvel af, waar de vogel zijn nest had.Het waren ruiters op trotse paarden, krijgslieden met lange speren, beulsknechten met hamers en spijkers, het waren waardig voorttrekkende priesters en rech-ters, schreiende vrouwen en voor alles een troep wild rondspringend, loslopend volk, een afschuwelijke hui-lende bende straatslijpers!De kleine grijze vogel zat trillend op de rand van zijn nestje. Hij vreesde ieder ogenblik, dat het doorn-struikje vertrapt zou worden en zijn jongen gedood.‘Wees voorzichtig!’ riep hij de weerloze diertjes toe, ‘kruipt bij elkaar en wees doodstil. Daar komt een paard, dat raast dwars over ons heen, daar komt een soldaat met sandalen met ijzeren zolen, daar komt de hele woeste bende aanstormen’Opeens hield de vogel met zijn waarschuwingen op en bleef doodstil zitten. Hij vergat bijna het gevaar, waarin hij verkeerde. Plotseling sprong hij in het nest en spreidde de vleugels over zijn jongen uit.‘Neen, dat is al te vreselijk’, zei hij, ‘ik wil niet, dat jullie dat zien zult. Daar zijn drie misdadigers, die gekrui-sigd moeten worden.’ En hij spreidde de vleugels uit,

zodat de kleinen niets zien konden. Ze hoorden alleen dreunende hamerslagen, jammerkreten en het wilde gejoel van het volk. Het roodborstje volgde het hele toneel met ogen groot van ontzetting, hij kon de blik-ken niet van de drie ongelukkigen afwenden.‘Wat zijn de mensen wreed’, zei de vogel na een poos, ‘het is hun niet genoeg die arme schepsels aan het kruis te nagelen, maar ze hebben op het hoofd van die ene ook nog een kroon van scherpe doornen gezet.’‘Ik zie, dat de doornen zijn voorhoofd hebben gewond, zodat zijn bloed vloeit,’ ging hij voort. ‘En die man is zo heerlijk en ziet om zich heen met zulke zachte ogen, dat ieder hem lief moet hebben. Het is me alsof een pijl mijn hart doorboort, nu ik hem lijden zie.’Het vogeltje begon een al sterker medelijden te gevoe-len met de man die de doornenkroon droeg.‘Als ik mijn broeder de arend was,’ dacht hij, ‘zou ik de spijkers uit zijn handen rukken, en met mijn sterke klauwen al die mensen op de vlucht jagen, die hem pijnigen.’Hij zag hoe het bloed langs het voorhoofd van de ge-kruisigde vloeide en toen kon hij niet langer stil in zijn nest blijven.‘Al ben ik klein, en zwak, ik kan toch wel iets voor die armen gemartelde doen, dacht de vogel en hij verliet het nest en vloog op in de lucht, grote kringen be-schrijvend om de gekruisigde heen. Hij zweefde ver-scheidene keren om hem heen, zonder nader te ko-men, want hij was een schuwe, kleine vogel, die nog nooit gewaagd had een mens te naderen.Maar langzamerhand vatte hij moed, vloog naar hem toe en trok met zijn snavel de doorn uit, die in het voorhoofd van de gekruisigde gedrongen was.Maar terwijl hij dat deed, viel een druppel van het bloed van de gekruisigde op de borst van de vogel, die breidde zich snel uit en verfde al zijn tere borstveertjes.Maar de gekruisigde opende zijn lippen en fluisterde de vogel toe: ‘Ter wille van uw barmhartigheid hebt gij nu gewonnen, waar uw geslacht naar gestreefd heeft sinds de schepping der wereld.’Zodra de vogel in zijn nest terugkwam, riepen zijn jongen hem toe: ‘Uw borst is rood, uw veren zijn roder dan rozen.’‘Dat is maar een bloeddruppel van het voorhoofd van die armen man, die verdwijnt zodra ik mij baad in een beek of een heldere bron.’Maar hoe het vogeltje ook baadde, de rode kleur week niet meer van zijn borst en toen zijn jongen volwas-sen waren, was de schitterende rode kleur ook op hun borstveren, zoals die op de keel en de borst van ieder roodborstje te zien is tot op de huidige dag.

16V

oo

rjaar 2014

jaargan

g 6

RakettenschildV.S. GAAT DOOR MET DE KRANKZIN-NIGE STATIONERING VAN TEGEN RUS-LAND GERICHT RAKETTENSCHILD

William F. Engdahl, 19-02-2014

Ondanks de inspanningen van Rusland om een vreedzame oplossing te zoeken voor de Syrische chemische wapens en ondanks het aanbod om te be-middelen tussen Iran en de V.S. inzake hun atoom-geschil, blijft de regering Obama doorgaan met de provocatieve stationering van het raketten-afweer-systeem (BMD, Ballistic Missile Defense) in de na-bijheid van Rusland. Daarbij verzwijgen onze wes-terse politici dat deze alles behalve vreedzame opera-tie, de wereld, door een miscalculatie, dichter bij een atoomoorlog brengt dan ooit tevoren.

Op 11 februari van dit jaar, arriveerde de eerste van de vier moderne ‘Destroyers’ van de Verenigde Staten in het marine-steunpunt Rota in Spanje. De ‘Destroyers’ vormen een essentieel onderdeel van het door de VS gecontroleerde ‘rakettenschild’. Dit rakettenschild zou naar verluidt, Europa moeten beschermen tegen een Iraanse atoomaanval. De vier schepen die volgens plan binnen 2 jaar op hun plek moeten staan, zijn voorzien van moderne sensoren en onderscheppingsraketten die volgens NAVO-bronnen vijandige raketten kunnen herkennen en afschieten.De USS Donald Look, een Destroyer van de Ameri-kaanse marine die is voorzien van het hightech Aegis-raketafweersysteem, ging in de haven van Rota voor anker. Hoewel zij officieel onder commando staat van een Spaanse admiraal, wordt het steunpunt Rota vol-ledig met Amerikaanse middelen gefinancierd en zijn er meer soldaten van het Amerikaanse Marine korps gestationeerd dan waar dan ook in Spanje. Volgens de secretaris-generaal van de NAVO, Anders Fogh Ras-mussen, zal de USS Donald Cook daar blijvend gesta-

tioneerd zijn.Rasmussen, die kennelijk weinig begrijpt van een nu-cleaire strategie, verklaarde voor de pers: “De aankomst van de USS Donald Look betekent voor de NAVO, voor de Europese veiligheid en voor de trans-Atlantische samen-werking een stap in de goede richting.” Bij de NAVO-top in Lissabon van 2010 hadden de deelnemende landen afgesproken dat de NAVO een raketafweersysteem ontwikkelt “om de bevolking en territorium van de NAVO landen te beschermen……. De gehele inzetbaarheid zal in de eerste helft van het volgend decennium een feit zijn”, al-dus de NAVO.

Het doel is Rusland

Washington beweert zoals voorheen, dat de statione-ring van het Amerikaans raketten-afweersysteem zich richt tegen een mogelijke aanval van Iran op Europa. In werkelijkheid is zij, sinds de Bush-regering het plan in 2001 presenteerde en zoals Moskou steeds weer bena-drukt, tegen de enige atoom-strijdkracht van de wereld gericht die in staat is een Amerikaanse atoomaanval te beantwoorden, namelijk Rusland.Inderdaad stond het raketten-afweersysteem (BMD) voor de Amerikaanse minister van defensie Donald Rumsfeld en voor George W. Bush al in de eerste da-gen van de Bush-regering in 2001 bovenaan de agenda. Zes maanden voor de choquerende gebeurtenissen van 11 september 2001 zette president Bush in een dui-delijk misleidende toespraak uiteen, waarom de wereld een raketten- afweersysteem nodig heeft. De president benadrukte toen dat de opbouw van het VS-raketten-schild niet tegen Rusland gericht was: “Het huidige Rusland is niet onze vijand”. Het BMD-systeem zou uitsluitend tegen ‘terroristen’ en ‘schurkenstaten’ als Irak, Iran en Noord-Korea worden gebruikt.In werkelijkheid beschikten, zoals experts uit Moskou, Peking en Berlijn benadrukten, geen enkele ‘terrorist’ of ‘schurkenstaat’ over de mogelijkheid om atoomra-ketten af te schieten. Volgens inschatting van de Ame-rikaanse inlichtingendiensten is dat tot op de dag van vandaag niet anders. Waarom geeft Washington dan tig miljarden, waarschijnlijk meer dan honderd miljard dollar belastinggeld uit voor de ontwikkeling van het BMD-systeem?Uit de details van de officiële berichtgeving met betrek-king tot het militaire beleid van de VS blijkt overduide-lijk dat sinds de ineenstorting van de Sovjet-Unie, dat het doelbewust en vastberaden politiek van Washing-ton was, systematisch – en dit tijdens de ambtsperiode van vier Amerikaanse presidenten – het doel van een atomair primaat (eenzijdig gegarandeerde vernietiging) en de mogelijkheid van een wereldwijde militaire do-minantie, te vervolgen. Het Pentagon (Amerikaanse ministerie van defensie) spreekt van een ‘Full Spectrum

17V

oo

rjaar 2014

jaargan

g 6RakettenschildDominance’ (dominantie op alle niveaus).

Het atomaire primaat van de VS

In een interview met de Financial Times in 2006 ver-klaarde de toenmalige VS-ambassadeur bij de NAVO en voormalig adviseur van voormalig vicepresident Dick Cheney, Victoria Nuland – dezelfde die vanwege het afluisteren van haar telefoongesprek met de Ame-rikaanse ambassadeur in de Oekraïne over de ombouw van de regering in Kiev (haar uitspraak: ‘Fuck the EU’) volledig beschaamd is – dat Amerika zich een we-reldwijde strijdmacht wenste, die overal operaties kon uitvoeren, van Afrika tot het Midden-Oosten en nog verder tot ‘over de hele wereld’. Zoals Nuland toen ver-klaarde, had dit ook betrekking op Japan, Australië en alle NAVO-landen. Met betrekking tot het raketten-afweersysteem van Rumsfelds Pentagon zei ze dat dat iets totaal anders was; in het origineel: “A totally dif-ferent animal”.Waar atoomstrategie-experts toen, inmiddels 8 jaar geleden, voor waarschuwden, was dat de stationering, zelfs van een minimaal raketten-afweersysteem, over-eenkomstig het toen nieuwe CONPIAN (crisisplan) 8022 van het Pentagon, het de VS, in militair jargon, een ‘Escalation Dominance’ zou verschaffen. Bedoeld is daarmee de mogelijkheid, een oorlog op denkbaar alle geweldsniveaus te voeren, ook een atoomoorlog. De auteurs van een opmerkelijk artikel in het tijdschrift ‘Foreign Affairs’ van april 2006 schreven:“de voortdurende weigering van Washington om een ‘first strike’ (eerste allesbeslissende aanval) te kunnen toepassen en de ontwikkeling van een begrensd raketten-afweersys-teem van het land, neemt een nieuwe en mogelijkerwijs be-dreigende vorm aan……De mogelijkheid, een atoomoorlog te voeren, blijft een bestanddeel van de militaire doctrine van de Verenigde Staten en het atomaire primaat blijft doelstelling van de VS.”Aansluitend laten de beide auteurs van het Foreign Af-fairs artikel, Lieber en Press, de werkelijke gevolgen van de huidige escalatie van het raketten-afweersysteem in Europa (en tegen Rusland en China) zien:“Het type raketten-afweersysteem dat de VS naar alle waarschijnlijkheid zal stationeren, zal in eerste instantie in offensieve zin, niet in een defensieve context waardevol zijn – als aanvulling tot een mogelijke ‘first strike’ van de VS, niet als een geïsoleerd defensief defensieschild. Zouden de Verenigde Staten een atomaire aanval op Rusland (of China) uitvoeren, blijft er van het in vizier genomen land slechts een minuscuul deel van het arsenaal over, als er al iets overblijft. Dan zou al een relatief bescheiden ineffici-ente raketafweer volstaan om zich voor een vergeldingsactie te beschermen……”Zij beëindigen hun artikel met de volgende vaststel-ling:

“Voor het eerst sinds vijftig jaar staan de Verenigde Staten aan het begin van de drempel van het atomaire primaat. De Verenigde Staten zullen waarschijnlijk al snel in staat zijn, met een ‘first strike’ het lange-afstandsarsenaal van Rus-land of China uit te schakelen. Deze dramatische wijziging van het machtsevenwicht is het gevolg van verscheidene verbeteringen van de nucleaire systemen van de Verenigde Staten, de plotselinge achteruitgang van het arsenaal van Rusland, en het slakkentempo van de modernisering van de Chinese atoomstrijdkrachten.”Het is daarom niet verwonderlijk dat Rusland bena-drukt dat de stationering door Washington van een raketschild – en uitsluitend Washington heeft de con-trole over de BMD-steunpunten – van een uitermate agressieve opstelling getuigd. Op de zeer ernstig te ne-men Russische protesten antwoord Washington met de steeds holler klinkende leugen dat het raketschild in Europa tegen Iran gericht zal zijn.Naast de van raketten voorziene Destroyer USS Do-nald Cook in Rota, onderhouden de VS op dit moment raketafweer-steunpunten in Turkije, Bulgarije, Polen, en de Tjechische Republiek, die allen tegen Rusland ge-richt zijn. Dat de Russische militaire leiding na 1991 weigerden hun complete atoomstrijdmacht af te bou-wen totdat ze van de VS de zekerheid kregen dat zij hetzelfde zouden doen, houdt in dat elke stap naar een volledige stationering van een Amerikaans raketten-afweersysteem de mogelijkheid van een preventieve atoomaanval met zich meebrengt, gericht tegen Turkije, Bulgarije, Polen, de Tsjechische Republiek en nu ook Spanje alsmede tegen de atoomsilo’s van de VS, inclusief diegene die in Duitsland staan. Hoe dom zijn de rege-ringen van de EU-staten? En hoe dom is Washington?In 2007 onderhandelde de toenmalige Poolse minister van defensie Radek Sikorski over de stationering van Amerikaanse raketten op Pools grondgebied. Op dit moment speelt hij als minister van Buitenlandse Zaken voor Europa een sleutelrol bij de poging Oekraïne los te weken van Rusland en daardoor Rusland verder te isoleren van de rest van de wereld. Daarbij zijn ze zich kennelijk niet bewust dat de Russische beer, ook wan-neer hij slaapt, steeds één oog openhoudt.De plannen van de neo-conservatieven in Washington om Rusland te reduceren tot een uiteengevallen natie, behoort niet tot de meest intelligente strategie die Wa-shington aan de dag kon leggen. Nu waren neo-conser-vatieven nooit bekend om hun intelligentie, maar veel meer om hun brutale oorlogsstrategie in Irak, Afgha-nistan, Lybië, Syrië en nu misschien om de dreiging van een wereldoorlog door hun vasthouden aan een raketten-afweersysteem die tegen de Russische atoom-strijdkrachten is gericht.

18V

oo

rjaar 2014

jaargan

g 6

DownsyndroomDOWNSYNDROOM

Jan Verduin Stichting.dehalm@outlook.com Nieuwebroederschap.blogspot.com

Het nu volgende bericht las ik onlangs in de krant:

Zwangere vrouwen kunnen binnenkort met een prenatale bloedtest vaststellen of hun ongeboren kind lijdt aan het syndroom van Down. De minister geeft acht academische ziekenhuizen een vergunning voor een proef. Deze zogenoemde niet- invasieve prenatale test wordt uitgevoerd door een buisje bloed af te nemen bij de moeder, waarmee het DNA van de foetus kan worden geanalyseerd. Nu eerst bij vrouwen van wie uit de combinatietest is gebleken dat zij een verhoogd risico lopen op een baby met een afwijking.Deze test is minder riskant dan de vruchtwater-puncties, die geven een klein risico op een miskraam.Op de lange termijn is het denkbaar dat de NIPT aan alle zwangere vrouwen wordt aangeboden, als alternatief voor de combinatietest bij 11 tot 13 weken.Een ongewenst bij bijeffect van zou kunnen zijn dat ouders al in een heel vroeg stadium het geslacht van de foetus weten. Informatie die mogelijk door sommige zwangeren of paren kan worden gebruikt voor een abortus wegens ongewenst geslacht, schrijft de gezondheidsraad.De nieuwe test is minder riskant, maar ook minder precies in het onderkennen van Down.De foutmarge voor vrouwen met een bekend down-risico is 5 procent. Voor alle zwangere vrouwen samen is dat hoger. Breed testen leidt daarom zeker tot meer abortussen terwijl het kind niets mankeert.

Tot zover het bericht dat mij aangrijpt en waar ik dan toch weer van schrik. Hoewel we langzamerhand toch wel wat gewend zijn aan dit soort berichten en ontwikkelingen.Daar zit het grote gevaar in verborgen, dat we het verslapen en denken dat het normaal en goed is. Op de dag van dit bericht hoorde ik een verslaggever vragen aan een moeder met 'zo'n kind' of zij zich niet bezwaard voelde over de hoogte van het bedrag dat zij jaarlijks opsoupeerde voor haar kind uit de sociale voorzieningen.

Met andere woorden: dat jij nu zo dom bent om zo'n kind geboren te laten worden, daar hoeven wij dan toch niet met zijn allen voor op te draaien?!Tegen zo'n kind zeg je dan in feite dat ze nooit geboren had mogen worden omdat ze mismaakt en simpel is, en ze alleen maar heel veel geld kost. Het nazisme wist daar ook wel raad mee en loste het probleem op een meer radicalere manier op. Al moet je je wel afvragen of wat we nu doen niet veel radicaler is: bij de wortel direct uitroeien. Het is een verschrikkelijke materialistische benadering, die als zo vaak gebracht wordt als een wonder van vooruitgang. Wat goed is wordt kwaad, wat kwaad is wordt goed, zo werkt dat!Geestelijk gezien is deze denkwijze een ramp. Je vraagt je dan soms af waarom we niet gaan testen op mensen met een te groot ontwikkeld verstand, die vormen pas een gevaar voor de verdere gezonde ontwikkeling van de mensheid!De zielen die naar de aarde komen met een minder ontwikkeld verstand hebben ons heel veel te leren. Vraag dat maar aan de ouders en verzorgers van dat soort kinderen. Zelden of nooit heeft een moeder achteraf spijt dat ze het kind wel heeft laten komen. Wel ondervindt ze hinder van het oordeel dat over haar en haar kind geveld wordt.Deze mensen met een verstandelijke beperking laten ons zien dat liefde niet in het hoofd zetelt.Het zijn bijna altijd ontroerende liefdevolle mensen die volkomen open en kwetsbaar in de wereld staan. Hoe meer het verstand de boventoon gaat voeren hoe verder we van de liefde en eenvoud komen af te staan en dat is heel zorgelijk. Vooral als we dan ook nog heel geraffineerd de poorten laten sluiten voor die mensen die ons iets komen brengen en leren.Wat te denken van al die mensen die in de gezondheidszorg werken en iedere dag kunnen leren om zich belangeloos en liefdevol te ontfermen over hun medemensen die minder geluk hebben dan zijzelf. Die gevoed worden door de liefde en aanvaarding van deze mooie mensen. Ja, het kost veel geld en daarom praten we over mantelzorg, met andere woorden: zoek het zelf maar uit, het is niet meer onze zorg.Nu de 'gehandicapten' en straks de oudjes? En de zorgverleners sturen we naar huis en laten hen solliciteren naar voor hen wezensvreemde beroepen, waar ze doodongelukkig worden en verstoken van hun taak achterblijven.Geestelijk gezien veroorzaken we nogal wat in de

19V

oo

rjaar 2014

jaargan

g 6

Downsyndroomwetten van oorzaak en gevolg, in de wetten van karma. Waardoor we steeds weer naar de aarde komen om iets te leren, om iets met iemand in het reine te brengen, om schuld in te lossen of om iets wezenlijks naar de aarde te brengen.Iets zo puurs dat wij ons amper kunnen voorstellen dat juist een voor ons minderwaardig iemand dat komt brengen. Je kunt je ook voorstellen dat iemand nu de kans krijgt om iets anders te ontwikkelen omdat hij of zij in een vorige incarnatie heel intelligent was, maar te eenzijdig ontwikkeld. Wat richten we wel niet aan als we deze zielen niet meer toelaten en terugsturen?Het is natuurlijk ook niet makkelijk om zo'n kind te krijgen waar je het leven lang verantwoordelijk voor blijft, maar wie heeft ons wijs gemaakt dat het gemakkelijk zou moeten zijn, en dat het leven zonder problemen zal moeten verlopen?Zalig zijn de armen van geest, want van hen is het koninkrijk der hemelen, zei Christus in de bergrede.Ik ben geen dominee of schriftgeleerde en het wordt op heel verschillende manieren verklaard, maar ik ga er vanuit dat Hij ons toen al wilde wijzen op de arrogantie van het verstand, en het grote gevaar als dat geheel op zichzelf gaat varen, verstoken van de liefde. Het intellect is een geschenk aan de mensheid mits het in balans wordt gehouden.Met het verstand kunnen we blijkbaar niet bedenken wat we teweeg brengen met ons doorgeschoten praktische denken. Hoe we ingrijpen in het lot van velen zielen en in het lot van de wereld. Het is ook verbazend hoe weinig bewustzijn er nog is over deze materie. We zitten in een soort gevaarlijke overgangsfase waar de te vaststaande regels van de kerk, niet meer gelden, en ook wel terecht.Maar vanuit welk gedachtengoed maken wij nu dan de regels?We stellen nu onze eigen spelregels op en toetsen dat aan het economisch belang. De economen zijn de nieuwe priesters van onze tijd. We vragen ons niet meer af wat iets ons brengt, maar wat iets ons kost. Niet duurzaam maar op korte termijn, ... dat is het nieuwe criterium.

In Scandinavië, Denemarken in het bijzonder om precies te zijn, zou het Downsyndroom de afgelopen jaren 'succesvol' teruggedrongen zijn via geleide geboorteregeling met behulp van instrumenten als

prenatale screening. De Nederlandse cultuur en mentaliteit zouden echter geen basis vormen voor onverkorte navolging van dat beleid, aldus kinderarts Michel Weijerman.Zie: Downsyndroom bijna uitgeroeid in Denemarken (Welingelichte kringen, 19-12-2013) en Denemarken wordt samenleving zonder Down (Trouw, 18-12-2013). Voor meer over en van Michel Weijerman, dit is trouwens zijn Facebook pagina, zie: ‘Zonde om kansen te laten liggen bij down’ (Medisch Contact, april 2012) en Interview Michel Weijerman in Magazine Mednet 2011.

Me dunkt dat zeker de Sectie Gezondheidszorg van de Vrije Hogeschool voor Geesteswetenschap zich over dit soort zorgwekkende kwesties dient te buigen.

Eigenlijk ben ik nu nog meer geschokt door deze informatie. Ik wist echt niet dat het dus al werkelijkheid is geworden in sommige landen. Bijna hoopvol dat bij ons nog moeders zijn die het aanvaarden zoals het komt en vervolgens er alles aan doen om de juiste zorg voor hun kind te krijgen. Verder een positief stukje hieronder geplakt uit het interview met Michel Weijerman.Zolang er nog mensen zijn zoals hij is er hoop ...!Mooi werk vindt Weijerman het op de Downpoli. Nog meer dan andere kinderen zijn Downkinderen open en eerlijk, ze hebben geen geheime agenda en laten zich zien zoals ze werkelijk zijn. Dat raakt hem telkens weer.Daarnaast zijn de medische uitdagingen en de uitdagingen op het terrein van wetenschappelijk onderzoek groot. Weijerman: ‘Voor de specifieke problematiek van Downkinderen valt nog zoveel te ontwikkelen. We zijn bezig met heel klinisch, praktijkgericht en actueel onderzoek. De resultaten uit mijn onderzoek kan ik direct gebruiken in de dagelijkse praktijk. Tegenwoordig kan veel worden bereikt met Downkinderen, zowel op medisch als op cognitief en sociaal gebied. Veel kinderen gaan bijvoorbeeld naar de gewone basisschool en het sterfterisico door hartproblemen is drastisch verminderd.

20V

oo

rjaar 2014

jaargan

g 6

DE VELE GEZICHTEN VAN NELSON MANDELA

Hugo van der Zee

Het is nog maar enkele maanden geleden dat Mandela is overleden. De begrafenis was een groot evenement dat over de hele wereld werd uitgezonden. Onder de vele genodigden waren 100 staatshoofden. Regerin-gen die in het verleden de apartheid hadden gesteund noemden Mandela de ‘grootste man van de twintigste eeuw’. Ook de media, waarvan velen Mandela ooit als terrorist beschreven, presenteren hem nu als internati-onale held, vergelijkbaar met personen als Gandhi en Martin Luther King. Natuurlijk kan je niet anders dan respect hebben voor een man die de strijd aanging te-gen de onderdrukking van zijn volk. Een man die, na 27 jaar gevangen te hebben gezeten, de mensen van het apartheidsregiem kon vergeven en de draad weer kon oppakken. Er zijn inmiddels vele boeken en films over het leven Mandela. Deze beschrijven hem als de man van verzoening en van dialoog, als de man die Zuid Afrika op bekwame en geweldloze wijze van apartheid naar een vrije democratie had weten te leiden. Dit beeld blijkt echter eenzijdig. Met name de overgang naar een democratie komt niet overeen met historische feiten. Feiten die grotendeels zijn na te gaan met de gangbare nieuwsbronnen. Weinig journalisten durven zich echter aan deze zaak te branden. Mandela kreeg al tijdens zijn leven de status van een heilige. En kritisch kijken naar een heilige, ook al gaat het om feiten, betekent heilig-schennis.

De enkele personen die zich durven uitspreken zijn on-der anderen Naomi Klein, John Pilger, Glen Ford, Ron-nie Kasrils, Cosmas Desmond, Vishwas Satgar, Patrick Bond, en Yasmin Sooka. Deze personen, die bekend staan als zeer integere mensen, scheppen een ander beeld van Mandela dan het beeld van de verzoener die

we via de media kennen. Het motief van deze mensen is niet om iemand in een goed of kwaad daglicht te stellen. Het is geen aanklacht, geen beschuldiging, maar journa-listiek onderzoek. Er zijn belangrijke vragen die roepen om antwoorden. Wat is er werkelijk gebeurd in Zuid Afrika? Hoe is de overgang verlopen? Wat was de rol van Mandela en de ANC top? Welke diplomatieke en commerciële belangen speelden hier? Wat zijn de over-wegingen geweest en welke beslissingen zijn genomen? Hoe is de situatie nu, en hoe ziet men de toekomst.

Om de situatie in Zuid Afrika te kunnen begrijpen is het goed om terug te gaan in geschiedenis, naar het ont-staan van het apartheidsregiem. Na de tweede wereld oorlog werden veel Westerse kolonies in Afrika en Azië onafhankelijk en er vonden democratische verkiezingen plaats. Ook in Zuid Afrika had de zwarte bevolking de hoop op vrije verkiezingen. Aangezien de zwarte bevolking 90% van Zuid Afrika uitmaakt zouden zij de verkiezingen vrijwel zeker winnen. In 1948 echter greep de blanke Zuid Afrikaanse nationalistische partij de macht en stichtte een regiem gebaseerd op racisme en klassenscheiding, de ‘apartheid’. Alleen blanken en kleurlingen hadden stemrecht. Nu bestonden racisme en rassenscheiding in Zuid Afrika als sinds de tijden van het kolonialisme. Maar het was voor het eerst dat het officieel werd ingevoerd. De zwarte bevolking werd hun Zuid-Afrikaans staatsburgerschap ontnomen en ze werden staatsburgers van de ‘bantoestans’ of ‘thuis-landen’, ook als ze daar niet woonden. De thuislanden waren onvruchtbare droge niet-aaneengesloten gebie-den waar nauwelijks een normaal bestaan mogelijk was. Miljoenen (!) zwarte mensen die ongewenst waren of niet productief geacht, werden van hun land verdre-ven en naar deze thuislanden gestuurd. Veel ouderen en kinderen bezweken door honger en uitputting. De zwarte mensen die in Zuid Afrika bleven werden als vreemdelingen beschouwd en moesten een pasje bij zich hebben. Veel zwarten werden in de Townships on-derbracht. Dit waren wijken die zich op gepaste afstand van blanke gebieden bevonden. Elke stad, vooral indus-triële steden, moest minimaal één bijbehorende zwarte township hebben. De townships werden met de steden verbonden, het liefst door spoor, en niet door wegtrans-port. De structuur van systematische onderdrukking en uitbuiting was grotendeels vormgegeven door de in Nederland geboren Hendrik Verwoerd. In 1958 werd Verwoerd premier van Zuid-Afrika en ontzegde nu ook de kleurlingen in Zuid Afrika van stemrecht.

Mandela kwam uit een aristocratische familie en maak-te de opkomst van de apartheid mee als jonge advo-caat. Via zijn cliënten kreeg hij direct te maken met het onrecht in Zuid Afrika, met name de huisuitzettingen. Mandela was al sinds 1944 lid van het ANC en hij be-sloot zijn loopbaan op te geven om zich volledig als ac-

Mandela

21V

oo

rjaar 2014

jaargan

g 6

tivist in te zetten. Het ANC was een politieke beweging die de geweldloze strijd van Gandhi als voorbeeld had. In een alliantie met de beweging van kleurlingen en de blanke linkse beweging werd het ‘Handvest van de vrij-heid’ (Freedom Charter) opgesteld. In een proces dat één van de meest democratische uit de wereldgeschie-denis is, gingen tienduizenden ANC leden van deur tot deur om de mensen te vragen wat voor hen belangrijke punten waren, hoe zij dachten dat een post-apartheid er uit zou moeten zien. De Freedom Charter is veel meer dan een sociaal manifest of grondwet,