Amateurvoetbalbijlage regio Deventer

15

description

De Stentor Amateurvoetbalbijlage regio Deventer seizoen 2009/2010

Transcript of Amateurvoetbalbijlage regio Deventer

Page 1: Amateurvoetbalbijlage regio Deventer
Page 2: Amateurvoetbalbijlage regio Deventer

www.destentor.nl dinsdag 1 september 2009

2| amateurvoetbalGD-D02

I n de hoek van de kantine staatde laatst gewonnen beker. Eencup met het formaat van een Eu-ropacup 1 viel de zaterdagvoetbal-lers ten deel na de winst in de

jaarlijkse strijd met dorpsgenoot SVHolten. Ook boven de bar, tot ver in dehoeken, blinkt en glimt het verzilverdeblik dat het een lieve lust is. Veel prij-zen, maar geen echte. Vriendschappe-lijk staat de club zijn mannetje, maarals het er echt om gaat laten de zater-dagvoetballers het nog wel eens afwe-ten. Dat is sinds het oprichtingsjaar in1966 de tragiek van Blauw Wit.Een enkele keer ontworstelde de ploegzich aan de laagste klasse voor stan-daardteams. Maar met 520 leden en 23

teams speelt het vlaggenschip van declub in de vierde klasse zaterdag welerg laag. Sportiviteitsprijzen zijn er welveelvuldig gehaald. In het laatste jaarvan de competitie onder de vlag van deTwentse voetbalbond, in 1996, won declub ook nog de fair play cup. Trotsshowde de club het glimmende dingaan de nieuwe trainer. ,,Hartstikkemooi, zei hij’’, vertelt Harry Paalman,pr-man van de club. ,,Maar die halenwe nooit meer.’’Voortaan zou het om echte prijzengaan. Maar welke trainer er ook voorde groep stond, hoger dan enkele sei-zoenen in de derde klasse kwam BlauwWit nooit. Fatsoen en plezier staan danook al jaren hoger dan met oogkleppen

op presteren.Op de eerste verdieping staan ook heren der nog trofeeën. Daar ook valt eenglimmende bokaal te ontwaren. Eenbeetje mooi van lelijkheid. Zou het eenhoofdprijs zijn? ‘Fairplayprijs toernooiSV Ratti ‘79’. Niet dus. Ook in de jarenzeventig was fair play geen vloek bij dede club. ,,Dat toernooi was in de we-ken na de competitie’’, vertelt AntonBeldsnijder, nu wedstrijdsecretaris, eer-der bestuurslid en ook speler van heteerste elftal. ,,Dat was altijd erg gezellig.Soms gingen we daarna met spelersvan andere ploegen nog wat drinken.Nu zijn de spelers na de competitienauwelijks nog te porren voor wedstrij-den.’’

Z e zijn hongerig om te slagenbij hun ‘cluppie’, dat z’n ge-luk opnieuw gaat beproevenin de hoofdklasse. Maken deRaaltese telgen kans op een

plekje in de hoofdmacht of moeten de ‘ei-gen’ jongens het opnieuw afleggen tegen‘aankopen van buitenaf’? De buitenwachtmaakt er nooit een geheim van. Raalterjongens die de mouwen van het rood-geleshirt opstropen, dat is wat ze willen. Maarbij Rohda gelden sentimenten niet. Eenstabiele hoofdklasser worden is bij de be-leidsbepalers al jaren het doel. Dat hetdaardoor vaak goed zoeken is naar eenRaaltenaar in de opstelling, het zij zo. ,,Hetis een utopie om te denken dat je je hoofdboven water kunt houden in de hoofdklas-se met eigen spelers”, zegt voorzitter Har-ry Paauw stellig.Toch geeft Rohda altijd hoog op over deeigen jeugdopleiding, de club werd zelfsonderscheiden met de Rinus MichelsAward, voor de beste jeugdopleiding vanamateurs. Waarom staat dat talent danniet op het veld? ,,Je hebt in een vroeg sta-dium al te maken met de eerste afroming.De echte talenten worden vroeg wegge-plukt door de bvo’s”, aldus Paauw.Veel van deze spelers komen vroeg of laatechter terug bij Rohda. Laurens Tepperikis daar een voorbeeld van en dit seizoenkwam Jorik Hollewand (18) terug vanuitde A-jeugd van GA Eagles. ,,Daarop hopenwij ook. Maar dan nog is de stap groot.Kijk naar Laurens, die heeft ook moeite ge-had en heeft nota bene in het tweede vanGA Eagles gespeeld. Ik denk dat het al heelmooi is als er eens in de drie jaar één eigenjeugdspeler doorbreekt. Van de afgelopenjaren is dat Tom Bloo geweest en ookPeter Marissink was er heel dichtbij, maar

hij koos ervoor naar Heino te gaan.”Dat het voor jeugdspelers lastig blijft omeen plek in het eerste te bemachtigen,blijkt ook in de voorbereiding van dit sei-zoen. Medio augustus werd door trainerPeter Reumer een schifting gemaakt. Deenige jeugdspeler die bij de selectie vanachttien spelers een vaste plek heeft be-machtigd, is middenvelder Deniz Sahbaz(19). ,,De trainer heeft gezegd dat ik megoed heb laten zien en initiatief durf te ne-men. Dat waardeert hij. Ik hoop mijn mi-nuten te maken en in de trainingen mezelfte bewijzen. Dit motiveert me enorm.”De overige jeugdspelers moeten het - voor-lopig - doen met een plek in het tweede.,,Niets staat echter vast”, benadrukt Reu-mer. ,,Ze blijven allen volwaardig lid vande selectie en blijven meetrainen. Maar jemoet voorzichtig zijn. Middels een oplei-dingstraject willen we ze klaarstomen. Af

en toe een oefenpotje, hier en daar watspeelminuten en met de trainingen moe-ten ze ervaring opdoen. Hopelijk zijn zeover een paar jaar klaar voor de echte stap.Maar het is aan hen zelf. Als ze goed ge-noeg zijn, krijgen ze hun kans. Maar als jewilt meedraaien op hoofdklasseniveau,moet je spelers aantrekken. Je hebt spelersnodig die er direct staan. Zo simpel is het.”Antoine Tenkink (18) beseft dat ook. ,,Hetheeft tijd nodig. Ik kom nog kracht, snel-heid en wat inzicht tekort en het tweedeelftal is ideaal om bij te leren, omdat datteam ook reserve-hoofdklasse speelt. Detrainingen met de selectie zijn erg nuttig,je leert zó veel van de ervaren spelers...”Toch heeft Tenkink ook zo zijn twijfels bijde weg die door Rohda wordt bevaren.,,Er worden vaak spelers gehaald met hetniveau van een 7,5. Er wordt op safe ge-speeld. Als je nou wat minder spelers aan-

trekt, die wel een 9 scoren en je bouwtdaar een team omheen met wat meerjeugdspelers, dan ben je net zo sterk.” Reu-mer wuift dit echter van de hand. ,,Zo sim-pel is het niet. Daar ontbreekt het geldvoor. Wij zijn geen FC Lienden ofQuick’20, die zo een aantal oud-profs bin-nen halen.”Ook back Rinse Bruggeman (19) kan zichde morrende geluiden van supporters voor-stellen. ,,Het vertrouwen in jeugdspelers isniet altijd even groot bij Rohda.” Hetgeenook door Sahbaz wordt ondersteund: ,,BijRohda geeft men de jeugd minder kansdan veel mensen denken...” Bruggemanhad echter niet verwacht dat hij zich zo-maar in het eerste elftal zou spelen. ,,Deconcurrentie in de verdediging is moor-dend en ik ben nog jong. Ik ga lekker inhet tweede elftal spelen en keihard m’nbest doen om me te bewijzen.”

Fair play geen vloek bij Blauw Wit’66

Ze zijn jong, hebben talent enhet Raalter bloed stroomt zedoor de aderen. Met DenizSahbaz, Rinse Bruggeman,Antoine Tenkink en JorikHollewand hebben zich weervier kersverse Raalter talentenaangediend bij Rohda.

door Roy Heethaar

Rohda voorzichtig met jeugd

In 1979 veroverde Blauw Wit de fair playcup op het toernooi van Ratti.

Rinse Bruggeman, Jorik Hollewand, Antoine Tenkink en Deniz Sahbaz, de toekomst van Rohda. foto Ronny te Wechel

Page 3: Amateurvoetbalbijlage regio Deventer

dinsdag 1 september 2009 www.destentor.nl

amateurvoetbal | 3GD-D02R

E én eigenschap bezat hij sterk enredde hem uit de duivelse han-den die ‘blessure’ heet: Rossel iszo verrekte taai. In de jeugd vanWHCZ, één van de verenigin-

gen die opging in de fusieclub FC Zut-phen, werd zijn keepertalent snel erkend.Bliksemsnel intern en bijna even rap ex-tern. Profclubs zagen dat de krullenbol stijl-vol ballen uit de lucht kon plukken. Maaraltijd als Rossel dichtbij een glansrijke over-gang was, kwam de duivel even langs. Sa-tan richtte drie keer schade aan. De eerstekeer was Rossel nog een C’tje. De KNVBnodigde hem uit voor het streekelftal, Ros-sel kwam dichterbij elke jongensdroom,zijn groeispurt voorkwam een serieus op-treden richting profvoetbal. Toen de spie-ren en de lengte van ledematen weer oprelatief hetzelfde niveau zaten, toonde FCTwente interesse. ,,We speelden een wed-strijd tegen De Tubanters. Ik wist datscouts van Twente zouden komen kijken,speciaal voor mij’’, haalt hij zijn schoudersop. Satan, in de vorm van een speler vanDe Tubanters, kruiste Rossels wegen voorde tweede keer. ,,Ja, toen werd ik de wed-strijd uit geschopt. Ik had na de wedstrijddrie hechtingen in mijn knie. Ik moest erlanger dan een maand van revalideren. Deinteresse van Twente was meteen voor-bij.’’Niet getreurd, want al snel kwam GoAhead Eagles die hem wilde inlijven. Hijhaalde Deventer, maar dat was het danook wel. ,,Ik ging er al met fysieke proble-men heen. Ik had last van mijn heupen. Ikmoest eraan geopereerd worden. Mijnslijmbeurzen waren ontstoken. Voor ie-mand die wil keepen, hebben die dokto-ren eigenlijk prutswerk geleverd. Ze zijnnooit meegegaan in mijn sportbeleving. Ik

wilde keepen, maar kreeg zoveel pijn na-dat ze mijn slijmbeurzen in zijn geheelhadden weggehaald. Hadden ze maar watlaten zitten, dan was keepen beter moge-lijk geweest. Als ik dook, knalden twee bot-ten op elkaar. Dat deed zoveel pijn.’’ Ros-sel zag veel witte muren. ,,Ik ben in tal vanziekenhuizen geweest en heb veel fysiothe-rapeuten bezocht. Die van Go Ahead keeker uitvoerig naar. Ook de clubarts vanOranje onder 21. Niemand wist de oplos-sing. Zij gaven de hoop op dat ik ooit nogfatsoenlijk zou kunnen keepen, net als de‘gewone’ doktoren. Die deden dat al vlakna de operatie. Van hen mag ik denk ikook niet keepen.’’Rossel gaf de hoop zelf ook bijna op. Ac-cepteerde uiteindelijke het medische ge-zag. ,,Ik ging maar voetballen en traindemee met de A1 van WHCZ, waar oudevrienden van mij nog speelden. Het gingbest aardig en ik werd spits. Als ik ze nietstop, dan moet ik ze er maar in schoppendacht ik maar.’’ Opeens kroop de duivel inRossel. ,,In een wedstrijd probeerde ik ie-mand na te schoppen. Het lukte niet eens,maar toch kreeg ik rood. Dat was wel te-recht, alleen die vier wedstrijden schorsingwaren me teveel. Ik had van voetbal evenhelemaal tabak. Ik stopte er even mee.’’ Nade winterstop begon hij weer voorzichtig.Niet met voetballen, maar weer met kee-pen. ,,Het begon te kriebelen en ik bedachteen allerlaatste oplossing. Iets moest mijnheupen gaan beschermen.’’ Hij keek naareen inlegzooltje en kreeg een ‘eureka’-mo-ment. ,,Iets dat zo makkelijk inveert enlangzaam uitveert kon misschien de klap-pen wel opvangen als ik dook en op mijnheup landde. Ik ging naar de schoenmakeren dacht een belachelijke vraag te stellentoen ik vroeg of hij een hele rol van dat in-legzooltjesmateriaal had. Wonderbaarlijkgenoeg had hij dat.’’De goalie kocht een slidingbroekje meteen dubbele stoflaag. ,,Tussen die lagenstof liet ik moeders dat materiaal van inleg-zooltjes naaien. En het werkte, ik had zo-veel minder pijn en het keepen ging weervan een leien dakje.’’Rossel werd met zijn leeftijd ondertussenrijp voor de senioren. Hij keek naar het eer-ste en het tweede van FC Zutphen, maardaar stonden sterke doelmannen metmeer ervaring. De doelman bleef realis-tisch, die zou hij er niet in één seizoen uit-keepen. Mark Horsman, zijn voetbalvader(,,Nou ja, eigenlijk meer mijn voetbal-broer. Hij is echt een vriend. In de D, C en

B heb ik alles met hem meegemaakt.’’)werd trainer bij Zutphania. Rossel gingmee naar de buren. ,,Afgelopen seizoendaar was rommelig. Iedereen heeft het indeze krant kunnen lezen. Horsman werdontslagen. Dat was moeilijk, hij was behal-ve mijn trainer immers ook mijn vriend.Behoefte om loyaal te zijn had ik niet echt.Ik had ook een afspraak met Zutphaniadat ik daar het hele seizoen zou keepen. Ik

wil mijn afspraken nakomen.’’Dit seizoen keert hij terug bij zijn jeugdlief-de. ,,De tweede keeper Tom Oolbekkinkmoet nog fit worden. Dus ik begin als eer-ste man. Misschien twijfelen supportershier of ik het aan kan. Natuurlijk ga ik ookfouten maken, ik ben nog jong, maar ikheb vertrouwen in mijzelf en tijdens devoorbereiding is het goed gegaan. Ik heb ermeer dan zin in.’’

A an humor en zelfspotgeen gebrek bij de voet-ballers van Nieuw Hee-ten. Vragend naar demeest indrukwekkende

beker die er ooit gewonnen is, krijg jeer een banaan, geboetseerd op eenbronskleurige plastic sokkel in handengeduwd. De voebaltak van Nieuw Hee-ten neemt zichzelf vooral niet té se-rieus en dat siert ze. ,,Zoveel is er hierimmers ook niet gewonnen”, beseftSander Schiphorst, manusje-van-allesbij de dorpsclub, maar al te goed.Schiphorst is speler/coach van het der-de elftal en daarnaast ook nog coördina-tor van de seniorenelftallen. Hij wordtgezien als een echte clubman en de per-

soon die het meest te vertellen heeftover de palmares van zijn ‘cluppie’. ,,Erstaan hier maar weinig voetbalbekerstussen, de meeste prijzen zijn gewon-nen met handbal”, doelt Schiphorst opde blinkende bokalen, die netjes opge-steld staan op schappen boven de bar.Een prijzenkast is niet eens te vindenin het clubgebouw. ,,Nee, ik denk datals je naar een bijzondere beker opzoek bent, je toch al snel uitkomt bijde bananenbokaal”, zegt hij met eenlach die enige gêne niet kan verhullen.Hendrik Kooijmans, huidig eerste-elf-talspeler, kan een lach niet onderdruk-ken wanneer hij met de bananenbo-kaal wordt geconfronteerd. ,,Haha, jadat was lachen. Dat is meer uit een

soort geintje ontstaan. Eigenlijk washet best racistisch”, schaamt Kooimanzich met terugwerkende kracht. ,,Wededen in 1998 met de A1 mee aan eentoernooi in Landgraaf. Het begon alle-maal toen Dries IJsseldijk, een teamge-noot, een mooi vrouwtje achter de barzag staan. Voor hij het wist zag hij erechter een negroïde man mee vandoorgaan. Als flauwe grap riepen we toenvan ‘Ah, geef die jongen een banaan’.”Die leus hield lang stand en er werdzelfs een heuse trofee uit geboren, dieIJsseldijk zelf ontwierp. De A1-spelersbesloten dat het wel wat had om de bo-kaal aan zichzelf uit te reiken, omdathet toernooi zo beroerd was verlopen.,,Hadden we toch nog wat gewonnen.”

Geef Nieuw Heeten maar een banaan

Lars Rossel (20) heeft invoetballand nooit een engeltje opzijn schouder gehad, niet eenbeschermheer in zijn kielzog diealles voor hem in de gaten hield.Pure pech verknalde al drie keereen glansrijke promotie van deZutphense goalie.

door André Valkeman

Liefde op het vierde gezicht

De bananenbokaal van Nieuw Heeten voet-baller Dries IJsseldijk.

Lars Rossel staat dit seizoen weer bij FC Zutphen onder de lat. ,,Natuurlijk ga ik fouten ma-ken, ik ben nog jong, maar ik heb vertrouwen in mijzelf.’’ foto Ronny te Wechel

Page 4: Amateurvoetbalbijlage regio Deventer

www.destentor.nl dinsdag 1 september 2009

4| amateurvoetbalGD-D04

A lmen-trainer Herman vanZeijts was voor het duel inde kleedkamer duidelijk te-gen Pelgrum en Boonman.‘Leuk dat ‘Daan’ de stap kan

maken, misschien is het niet zo verstandigdat Bas weggaat.’ ,,Sommige spelers enmensen van de begeleiding vinden mijnstap naar Kon. UD niet zo verstandig’’, er-kent Pelgrum. ,,Iedereen heeft recht opzijn eigen mening, die respecteer ik. Maarik kan er ook niet heel veel mee want ikwil kijken waar mijn limiet ligt en daaromvoetbal ik nu bij Kon UD.’’Dat zijn beste vriend Boonman Almen ver-liet, daar leek heel de club wel vrede meete hebben. Het besluit van Pelgrum maak-te meer lippen los. ,,Ik heb gemerkt datmensen moeite hadden met mijn stap dandie van Daan.’’ Almense criticasters predik-ten vooral dat ze dachten dat Pelgrum één:het eerste-klasse-niveau niet aan zou kun-nen. En twee: ze bestempelden het als zon-de dat Pelgrum de functie als pilaar bij Al-men ruilt voor - wellicht - een rol als spe-ler in de breedte bij Kon. UD. ,,Het kloptdat ik de twaalfde man kan worden. Toch,ik wil kijken hoever ik kan komen. Hetliefst word ik gesteund, maar als het nietanders kan...’’Waar roddelooms en -tantes aan de slaggaan, worden ook pertinente onwaarhe-den geboren, blijkt rondom Pelgrum. Zorouleerde het verhaal over Pelgrum dat hijzichzelf in de etalage zou hebben gezet.Zijn vriend Boonman zou al een keer mee-getraind hebben bij Kon. UD en Pelgrumzou zich via hem aangeboden hebben bijUD. Toen duidelijk werd dat Boonmanvoor FC Zutphen koos zou Pelgrum ge-aasd hebben op een plek op Het Schoots-veld. Pelgrum lacht hard: ,,Onzin. Daan en

ik zijn, vanaf training één, tegelijk begon-nen. Bij UD wilden ze met koppeltjes wer-ken. Dus twee jongens die elkaar al ken-den mochten meetrainen. Daan heeft toengevraagd of ik wilde meewerken aan dieopzet. Uiteindelijk, na die ene training, be-gon het te kriebelen en UD vroeg zomaarof ik er volgend jaar wilde komen voetbal-len. Dus ik ben echt wél gevraagd en hebme niet aangeboden.’’Pelgrum voetbalt nu voor het eerst in zijnleven zonder kameraad Boonman. Vindthij dat niet heel erg jammer? ,,Nee... ja, hetis wel jammer dat ik niet bij hem in hetveld sta. Soms zoek ik hem ook in de wed-strijd, maar Daan is er dan niet hè. Ik be-doel, het is jammer, maar wel goed. Ik hebtoch vaak in de schaduw gestaan van hem.Daan was de man in de picture van onstwee. Hij scoorde altijd. Ik heb meer een

dienende rol gehad. Nu sta ik er helemaalalleen voor, dat is heel erg leerzaam, ik kanme nergens achter verschuilen. Anderswas het aanpassen toch langzamer gegaan.Nu moet ik gelijk in contact staan met an-deren als enige jongen uit Almen.’’Tijdens de voorstelronde voelde hij zichniet gelijk op zijn gemak. ,,Ik was de enigedie van een club kwam lager dan de eersteklasse. De andere nieuwkomers kwamenvan bvo’s of andere eersteklassers of zelfshoofdklassers. En ik kom van Almen. Nietdat ik me daar voor schaam. Grappig waswel dat sommigen het niet eens kenden.’’Voor zijn studie is hij drie jaar geledennaar Nijmegen verhuisd maar Almen zalaltijd een deel van zijn leven blijven. Daarwaar zijn ouders wonen aan het Twenteka-naal. Waar sommige Almenaren hun twij-fels hebben steunt vader Flip zijn zoon

zeer sterk. ,,Hij is echt beretrots, merk ik.We hadden laatst een oefenwedstrijd bijSVZW. Hij kwam naar Deventer om naarUD te kijken. Ik reed met hem terug naarhuis. Zaten we daar allebei in de auto meteen ‘big smile’.’’ In zijn beginjaren bij deselectie in Almen voetbalde de toen nogkleinere Bas samen met zijn vader in heteerste. Zijn vader balde tot ruim na zijnvijftigste verjaardag nog in dat elftal. ‘Papa’noemde hij hem ook gewoon tussen hetbegin- en eindsignaal.Zoonlief gaat van het bescheiden boeren-bolwerkje Almen naar het soms ‘poeneri-ge’ genoemde Kon UD. Zien ze hem ooitnog terug bij Almen? ,,Je weet niet wat detoekomst brengt. Almen blijft altijd inmijn hart maar ik weet niet waar ik laterga wonen. Waar mijn maatschappelijkecarrière me naar toetrekt.’’

T ournoi International Pous-sins Milly-la-Foret 1999prijkt er op een opvallendetrofee in de prijzenkast vanLochem. Niet de mooiste

beker, wel één met een verhaal.Nick Brigg, destijds negen jaar en nuselectiespeler, herinnert zich dit Pink-sterweekeinde nog goed. ,,Ik zat in deE3 en ging voor eerst in het buitenlandvoetballen. Op vrijdag mochten we eer-der uit school om met allemaal flesjesAA-drink op de achterbank naar Frank-rijk te rijden.’’ De beker vertegenwoor-digt geen hoofdprijs. ,,Iedereen kreeger één, we werden volgens mij 17e ofzoiets. FC Köln won het toernooi. Naeen wedstrijd tegen FC Metz, waarin

we dik werden afgemaakt, gingen weshirtjes ruilen en met elkaars tenue opde foto.’’In de kantine hangt nog een fotocolla-ge van het toernooi. Moeiteloos lepeltBrigg herinneringen op aan een voorde jonge voetballertjes geweldige erva-ring. ,,Het was echt heel professioneel.We gingen met de Nederlandse vlagdoor het dorp.’’ De trainer van het ta-lentvolle stel, Raymond van der Heidevult hem aan. ,,Toen we na die paradeterugkwamen in het stadion stelden al-le 24 teams uit tien landen zich op hetveld op. Stonden we daar als boeren-clubje uit Lochem tussen veel bekendeploegen. We waren het eerste team uitNederland dat daar meedeed.’’ Tussen

alle voetbalculturen keek de huidigetrainer van Grolse Boys zijn ogen uit.,,Er heerste een enorme verbroederingtussen de ploegen. Op het moment datFC Metz werd uitgeschakeld huildenonze jongens zo met hen mee. Maar erwaren ook teams uit het Oostblok diena een nederlaag voor straf in de tentwerden opgesloten.’’,,Ik weet nog dat er een jongetje heim-wee had en in het hotel bij de oudersmocht slapen’’, vertelt Brigg. ,,Datklopt’’, lacht Van der Heide. ,,Hij huil-de tranen met tuiten en mocht bij mijin de slaapzak. Werd ik ‘s morgenswakker, maar het voelde zo broeierigen vochtig aan in de slaapzak. Had hijin zijn broek geplast....’’

Lochemse jeugd beleeft Frans avontuur

Samen met boezemvriend DaanBoonman kreeg hij een maandgeleden bij zijn oude club Almeneen afscheidsduel in een tegenHarfsen (1-0 zege). Beidenzoeken ze het dit jaar hogerop, alsnappen sceptici de gang vanPelgrum naar Kon. UD niet.

door André Valkeman

Pelgrum voelt zich onbegrepen

De relikwie van het Lochemse avontuur inFrankrijk, waar FC Köln het toernooi won.

Bas Pelgrum verkaste deze zomer van Almen naar Kon. UD. ,,Ik wil kijken waar mijn limiet ligt.’’ foto Ronny te Wechel

Page 5: Amateurvoetbalbijlage regio Deventer

dinsdag 1 september 2009 www.destentor.nl

amateurvoetbal | 5GD-D04R

I n de rijk gevulde prijzenkast vande Zutphense zesdeklasser DeHoven valt een oude beker op.De zilverkleurige bokaal, afge-werkt met hout en een klein

voetballertje, blijkt de meest begeerdetrofee in Zutphense volksbuurt te zijn.,,Het is de prijs voor de beste buurtver-eniging van de wijk de Hoven’’, weetHoven-voorzitter Hans Nooteboom.,,Jaarlijks vond er een wedstrijd plaatstussen de twee buurtverenigingen. Hetnoordelijk gelegen Voorsterwegkwar-tier (VWK) nam het op ons veld op te-gen Buurtvereniging Achterhoven(BVA). De wisseltrofee heeft altijd eenprominent plekje in onze kantine ge-had.’’

Hoewel het aan de beker misschienniet te zien is, was het jarenlang demeest prestigieuze prijs in de wijk.Zelfs een kampioenschap van de voet-balvereniging kon niet tippen aan dewinst in de wijkderby. ,,De Hoven isdoor de buurtverenigingen in tweeëngesplitst. In het noorden woonde je opstand, in de Achterhoven woonden dearbeiders. In de aanloop naar het duelwerd er over niets anders gesproken.Dit ging om de eer van je wijkvereni-ging’’, aldus Nooteboom, die zelf beginjaren negentig voor BVA speelde. ,,Opdie dagen liep de hele wijk uit. Het wasde wedstrijd van het jaar. De emotiesliepen soms zo hoog op dat de scheids-rechter genoodzaakt was het duel te

staken.’’Toch waren het vooral de feestelijkhe-den na afloop die in het geheugen zijnblijven hangen. Traditiegetrouw reiktede verliezer de beker uit aan de win-naar waarna een groot feest losbarstte.Het laagje stof op de bokaal en de laat-ste inscriptie uit 1994, verklapt dat detraditie ter ziele is gegaan. In een ande-re opzet probeert de vereniging dewedstrijd van het jaar nieuw leven inte blazen. ,,Vorig jaar was er een grootvier tegen vier toernooi en dat gaan wedit jaar opnieuw organiseren. Als voet-balvereniging hopen we dat de wed-strijd ooit weer in volle glorie terug-keert. Het is een stukje geschiedenisdat niet verloren mag gaan.”

Na acht jaar speelt NielsPereboom weer in hetvertrouwde oranjezwart vanVoorwaarts. Bij Vitesse bleek deconcurrentie te groot, bij GoAhead Eagles werd hijweggesaneerd. Nu mag hij hetmet de promovendus gaanproberen in de eerste klasse.

door Stef de Bont

Een jaarlijks buurtgevecht bij De Hoven

Niels Pereboom ging van GA Eagles naar eersteklasser Voorwaarts: ,,In veel opzichten isVoorwaarts veel professioneler.’’ foto Ronny te Wechel

De bokaal voor de winnaar van de presti-gieuze wijkderby bij De Hoven.

Pereboom terug op oude nest

Een voorzichtige glimlach verschijntop het gezicht van Niels Pereboomals hij het Voorwaarts-logo bij deingang van het sportcomplex ziet.

,,Ik ben weer thuis.” Ondanks zijn gave ge-zicht is hij getekend door de harde profwe-reld. Bankzitter in Arnhem, zonder teamin Deventer. Pas achttien lentes jong, maarnu al bezig zijn voetbalgeluk te hervinden.,,Ik wil weer genieten van het spelletje.”Het verhaal van Niels Pereboom begon alseen jongensboek. Als D-speler van Voor-waarts werd de tot op dat moment onop-vallende linksbuiten opgemerkt door Vites-se. Het was tegen AGOVV, als hij het zichgoed kan herinneren. ,,Iemand vroeg aande trainer wie dat jochie op linksbuitenwas. Een week later ontving ik een briefvoor een testwedstrijd en voor ik het wistwas ik speler van Vitesse”, blikt Pereboomtrots terug. ,,Daar liep ik als dorpsjongentussen al die stadsen. Het was echt een he-le leuke ervaring.”Met spelers als Ricky van Wolfswinkel enAlexander Bütnner mengde Vitesse zich inde landelijke jeugdtop. Toch leerde de jon-ge Pereboom in Arnhem ook de hardevoetbalwereld kennen. Onder oud-interna-tional Jan Jongbloed speelde hij als eerste-jaars B-speler in een heel seizoen nog geennegentig minuten. Dat waren de eerstescheurtjes in de relatie met Vitesse. ,,Moestje uit naar Den Haag en zat je alleen maarop de bank. Ik vroeg me af waar ik het alle-maal voor deed. Dat trainen, dat reizennaar Arnhem. Dat seizoen duurde zo ver-schrikkelijk lang.”Met het oog op het nieuwe seizoen leekhet Vitesse beter om uit elkaar te gaan. Pe-reboom, die inmiddels was omgeschooldtot linksback, zou de concurrentiestrijdgaan verliezen van huidig FC Twente-spe-

ler Nicky Kuiper. Nog geen drie dagen na-dat Pereboom het slechte nieuws had ge-hoord, hing Go Ahead Eagles al aan delijn. Het leek de ideale oplossing. Dichtbijhuis, een treetje lager.Hoewel hij een geslaagd eerste seizoen be-leefde in Deventer, kreeg hij in zijn twee-de seizoen slecht nieuws. Afzender: En-schede. ,,Op ouderavonden werd de fusiemet FC Twente belicht. Al snel werd dui-delijk dat het beloftenelftal van Go AheadEagles zou verdwijnen. We moesten onsbest maar doen om bij FC Twente in beeldte komen”, verzucht Pereboom een halfjaar na dato nog steeds. ,,De jeugd van FCTwente behoort al jaren tot de landelijketop. Bij de eerste bijeenkomst wist ik al ge-noeg; ik was bezig aan mijn laatste seizoenals prof.”Gelukkig bestaat er nog zoiets als jeugdlief-de. Het gerucht over een mogelijk vertrekverspreidde zich snel in Twello. Zijn oudeclub polste de inmiddels 18-jarige speler enna één gesprek was Pereboom overtuigd.,,Ik heb altijd een bijzondere band gehou-den. Toen ik bij Vitesse speelde, heb ik weleens stiekem meegetraind. Bovendiensprak het verhaal van de trainer me aan”,zegt hij.Hoewel de stap van het Gelredome en deAdelaarshorst naar sportpak de Laene inTwello een grote lijkt, bleek dat in de prak-tijk heel anders. ,,Het niveau van de trai-ningen ligt hoger dan bij de jeugd van GoAhead Eagles. Vooral fysiek is het zwaar.”Toch was dat niet de grootste verrassingvoor Pereboom. In zijn eerste weken keekhij vooral zijn ogen uit waar het gaat omfaciliteiten. ,,Hier is alles tien keer beter ge-regeld dan bij de Eagles. Bij trainingen vanGo Ahead moesten we het soms zonderverzorger doen en was de medische ruim-te niet meer dan een omgebouwd washok-je. Hier hebben we twee kleedkamers. Inveel opzichten is Voorwaarts veel profes-sioneler.”Die professionaliteit is een gevolg van deprestaties van de laatste jaren. Als trouwesupporter zag Pereboom zijn club steedseen stapje omhoog gaan, met als voorlopighoogtepunt de titel afgelopen seizoen. Deverwachtingen voor het eerste seizoen inde eerste klasse tempert de nieuweling.,,Een eerste jaar in zo’n klasse is nooit een-voudig. Handhaven moet ons allereerstedoel zijn. Het is wel duidelijk dat er veelpotentie in dit team zit. Eerst handhavenen dan maar eens kijken wat er te halenvalt.”

Page 6: Amateurvoetbalbijlage regio Deventer

www.destentor.nl dinsdag 1 september 2009

6| amateurvoetbalGD-D06

H et beeld van trainer ThijsKieft in een lange regenjaslangs de lijn laat nog evenop zich wachten. Misschiendat hij bij absentie van trai-

ner Laurens Leussink eens een trainingleidt. ,,Maar ik word geen assistent van Lau-rens, ik ben eerder stagiair.’’Kieft moet zijn trainersdiploma’s nog ha-len, maar dat hij ooit ergens hoofdtrainerwordt, lijdt geen twijfel. De rossige mid-denvelder is het type speler dat op hetveld denkt, roept en corrigeert. Ook zon-der dat de trainer het beveelt. Misschienjuist wel zonder trainer. ,,Ik heb altijd mijneigen ideeën over voetbal gehad. En als ikhet ergens niet mee eens was, dan zei ikdat. Dat had ik soms beter niet kunnendoen. Als in de rust de trainer wat uitlegdeben ik er wel eens tegenin gegaan. Nuweet ik dat dat voor een trainer niet altijdeven makkelijk was.’’Kieft is leerlingenbegeleider op een middel-bare school, daarnaast heeft hij zijn studiePedagogiek bijna afgerond. Een groep lei-den en een beetje opvoeden, dat past hemwel. ,,In het voetbal vind ik de psychologi-sche kant ook heel interessant. Guus Hid-dink is daar een meester in; zo met spelersomgaan dat ze zich helemaal geven.’’ Eenkruising van Van Gaal en Hiddink met eenvleugje Mario Been, dat is Kiefts ideale oe-fenmeester. ,,Als hij over voetbal praat isVan Gaal zo ontzettend sterk. Been heeftwel een beetje van Hiddink, zoals hij metzijn spelers omgaat.’’Zo’n schreeuwerd in een regenjas langs delijn, daar heeft voetballer Kieft niks meeop. ,,Zo’n man die achter uit zijn strotloopt te schreeuwen hoop ik niet te wor-

den. Toen ik bij Colmschate speelde riepArt Langeler ook wel eens een cynische op-merking het veld in. Ik kan me herinnerendat ik dan een cynische opmerking terugmaakte, zo van; ‘dat schiet lekker op, trai-ner’. Met Art kon ik het verder prima vin-den. Hij was de reden dat ik naar Colm-schate ging, waar ik ook de B-junioren hebgetraind. Zoals ik ooit voor Ivo Dokmaneen jaar bij Be Quick heb gespeeld. En nukom ik naar ABS, omdat Laurens Leussinker trainer is. Ik ken hem van FC Zutphen.Ik wil me graag prettig voelen bij een cluben die trainers zorgden daar voor.’’Kieft komt niet zomaar een jaartje afbou-wen in Bathmen. Hij is fit van lijf en le-den. Niet voor niets vroeg eersteklasserKon. UD hem in mei naar Deventer te ko-men om daar te gaan spelen. ,,Maar Lau-rens had me vorig jaar ook al gevraagd bijABS. Toen kon ik ook trainer van het twee-de elftal worden, maar dat werd me teveel.Nu vond ik de tijd wel rijp om de overstapte maken. Ik heb nu niet de verantwoorde-lijkheid voor een elftal, dat zou nog teveelzijn met mijn werk, studie en zelf spelen.Ik had ook bij FC Zutphen kunnen blijvenen daar mijn diploma’s halen. Maar ikdenk dat ze me wel begrijpen bij FC Zut-phen. Ik kan er altijd terugkomen. Al zaldat als trainer zijn. Ik voel er niets voor omin een vijfde elftal te spelen. Daar ben ikveel te fanatiek voor. Maar voetbal is veelte mooi om er niks mee te doen, dat is nogeen reden dat ik trainer wil worden.’’Trainer bij de Zutphense zaterdagclub wilde eerste jaren niet worden. ,,Het lijkt meniet goed om trainer te zijn van spelerswaar je zelf nog mee gespeeld hebt. Dusals die jonge jongens uit het eerste van FCZutphen weg zijn, ben je tien jaar verder.Dan zou het kunnen.’’Bij FC Zutphen kennen ze de voetballerKieft en ook de trainer Kieft ontpopte zichal. Hij mag in de kantine of kroeg graagmet viltjes en bierglazen een tactische ver-handeling uitbeelden. Maar je bent tochniet zo’n trainer, die er allerlei tactische on-zin inpompt en een middenveld in eenkommetje of een ruit laat spelen? ,,Eh, ikmag graag over tactiek praten. Natuurlijkben je afhankelijk van de spelers die je totje beschikking hebt, maar ook bij een vier-de- of derdeklasser kun je je ploeg best vol-gens een bepaalde tactiek laten spelen.’’Trainer Thijs Kieft vervolgt: ,,Als je er regel-matig op traint kun je spelers ook duide-lijk maken welke looplijnen ze moeten vol-gen.’’

I n Haarlo is de prijzenkast jarengeleden in de ban gedaan. De za-terdagclub weigerde de nieuw-bouw vol te proppen met kit-scherig blik uit vergrijsd verle-

den. Op de koelkast achter de barpronken nog een paar recent verover-de relikwieën. De geschiedenis kreegverder zijn plaats in het stof op zolderboven de kleedkamers. ,,Maar ik wistzeker dat we de beker uit Gerkeskloos-ter nog hadden bewaard.’’Dick Teunissen kan een brede lachniet onderdrukken. De wilde verhalenachter de trofee uit 1991 hebben eeu-wigheidswaarde in het Achterhoeksedorp. ,,Nooit in mijn leven heb ik zobrak op een veld gestaan’’, stelt de

42-jarige preses, die achttien seizoe-nen de spitspositie van de Haarlosehoofdmacht bevolkte. ,,Na een doel-punt liet ik me meteen wisselen. Ger-rit te Nahuis hing zelfs kotsend achterde dug-out. Het is een wonder dat wetweede werden.’’ Op het GSVV-jubi-leumtoernooi in Friesland kwamentwaalf Nederlandse clubs in actie, dieop dat moment het 25-jarig jubileumvierden. Zo ook Haarlo, dat de avondvoor het toernooi bezit nam van de be-stuurskamer. ,,Om half zes ‘s nachtsrolden we daar naar binnen en lag ereen briefje van die club. Als we dorsthadden konden we pakken.... Tja, dathoef je Achterhoekers maar één keerte zeggen. Potjes tegen Reünie uit Bor-

culo zijn voor ons het summum, maardit was een van de mooiste toer-nooien die ik heb gespeeld.’’De finale ging weliswaar verloren,maar de tweede plaats was indirect deopmaat voor de gouden periode vanHaarlo. De club promoveerde ondertrainer Bert van Til naar de derde klas-se KNVB. ,,We werden het Real Ma-drid van de Achterhoek genoemd’’,stelt Teunissen. ,,Met Henk Klumper,Rob Simmelink en keeper Arjan Wis-sink hadden we toppers is huis. In debeker wonnen we zelfs van HSC’21 enWVC. FC Twente 2 met Michael Molsen Gerald Sibon hield ons uit de vier-de ronde. Een onvergetelijke toptijdmet fantastische sfeer.’’

Op zijn ‘oude’ voetbaldagverandert Thijs Kieft (32) nogeen keer van club. Na 199wedstrijden bij FC Zutphenspeelt hij komend seizoen voorABS. De keus voor dederdeklasser uit Bathmen komtvoort uit zijn groeiende drangom trainer te worden.

door Harry Hekkert

Kieft denkt al als een trainer

Haarlo viert 25-jarig feestje in Friesland

Haarlo’s pronkstuk ligt in het stof op zolder.

Thijs Kieft gaat voetballen bij ABS en wil zich verder ontwikkelen tot trainer. ,,Maar zo’nman die achter uit zijn strot loopt te schreeuwen wil ik niet worden.’’ foto Ronny te Wechel

Page 7: Amateurvoetbalbijlage regio Deventer

dinsdag 1 september 2009 www.destentor.nl

amateurvoetbal | 7GD-D06R

B ijna was hij gestopt met voet-ballen, in elk geval op prestatie-niveau. Toen Marc Jansen aanhet eind van het seizoen2007/2008 de overstap maakte

van het derde naar het tweede elftal vanSchalkhaar wilde hij hooguit een jaar opdat niveau voetballen. ,,En dat is dus nietgelukt’’, constateert hij droog.Jansen stond in de jeugd te boek als talent,maar bleef als jonge twintiger dobberentussen het eerste en tweede elftal. Hij vielwel eens in bij de hoofdmacht, maar totvaste waarde wist hij het niet te schoppen.Omdat hij te druk was met zijn werk bijschoonmaakbedrijf De Zon en het voetbalniet heel serieus nam, besloot hij zijn ge-luk te zoeken in lagere teams. ,,Ik ging echtvoor de gezelligheid.’’Tussen zijn 22ste en zijn 32ste kwam hij uitvoor het negende, zesde, vierde en derdeelftal. Zijn trainer in het derde was ArnoHaarman, die dat team vorig jaar inruildevoor het tweede. Jansen ging mee, omdathij hem een fijne trainer vond en omdathij bevriend met hem is. Dat de dertigerzich met die stap eveneens beschikbaarstelde voor het eerste, besefte hij niet.Al na één gezamenlijke training van de eer-ste en de tweede selectie vroeg hoofdtrai-ner Jacob Ensing of Jansen zin had inSchalkhaars hoofdmacht te komen voetbal-len. ,,Het eerste is een jong elftal en Jacobzocht een ervaren speler. Hij kende menog uit zijn tijd als voetballer en zag het inme zitten. Ik heb ‘ja’ gezegd omdat iknieuwsgierig was geworden naar wat iknog kon.’’In het begin moest hij ‘vreselijk’ wennenaan het tempo. ,,Terwijl de vierde klasseeen laag niveau is. Ik heb wel eens getwij-feld of ik het zou redden. Maar halverwegehet seizoen verdween de twijfel. Ik stondbijna wekelijks in de basis en kon het tem-

po steeds beter bijbenen.’’ Daarvoor moestzijn levensstijl wel iets veranderen. Jansenmag graag een sigaretje roken en een bier-tje drinken, maar maakt het tegenwoordigop zaterdagavond niet later dan twaalfuur. ,,Dat heb ik er nu echt voor over.’’In het verleden was dat wel anders. Hetkwam in het negende dikwijls voor dat hijen zijn medespelers na een avondje door-zakken ‘half bezopen’ op het veld stonden.,,Dat was echt een bierteam. Het was voor-al na de wedstrijd gezellig, voor het voet-bal hoefde je het niet te doen.’’Jansen koestert mooie herinneringen aanzijn tijd in het negende. Hij noemt speciaalBart Toorneman, de spits die het team ei-genhandig kampioen maakte door zestigkeer te scoren. ,,Dat is een verhaal apart. ‘sZaterdags volleybalde Bart in het eerstevan SVS, zondag voetbalde hij bij ons. Hij

heeft zelfs nog een tijdje in het eerste elftalgespeeld.’’Na vier jaar in het negende en het zesde tehebben gevoetbald, ging hij met enkeleoud-selectiespelers en vrienden ‘die nognooit een bal hadden geraakt’ in het vierdespelen. ,,Toen werd het al iets serieuzer.We spraken af dat we één keer per weekzouden trainen. In die tijd veranderde ikook van baan, waardoor ik meer tijd kreegvoor voetbal.’’ Met het vierde werd hij elkjaar kampioen. ,,Er zaten hele goede voet-ballers in dat team. Sommige jongenssprongen ook wel eens bij in het eerste,tweede of derde. Dat gold ook voor mij.’’Voordat Jansen onder Arno Haarman inhet derde ging spelen, werd hij ook al ge-vraagd voor het eerste. Maar daarvoor be-dankte hij op dat moment. Nu, twee jaarlater, is de routinier door zijn multi-inzet-

baarheid van grote waarde voor de eersteselectie. Jansen begon vorig seizoen alsspits, speelde laatste man toen aanvoerderRuben Bumkens op huwelijksreis was enbekleedde na diens terugkomst de buiten-posities.Hij verwacht dat Schalkhaar dit seizoen inhet linkerrijtje kan eindigen en misschieneen periodetitel kan veroveren. Maar is hetonrealistisch om te reppen over een kam-pioenschap? Schalkhaar verloor in de vier-de klasse niet één wedstrijd, speelde vijfkeer gelijk en won zeventien maal. Dedoelcijfers: 86-18. Jansen blijft voorzichtig:,,Ik durf niet te zeggen of wij kunnen mee-spelen om de titel. Wat ik wel durf te zeg-gen is dat Schalkhaar zeker binnen driejaar tweedeklasser is. Op dat niveau hoortde club thuis.’’ Lachend: ,,Ik denk alleenniet dat ik dan nog in de selectie speel.’’

H oe mooi de bekers ookmogen glimmen in deprijzenkast van Voorst,de meest gekoesterdetrofeeën hebben een

plaatsje in de bestuurskamer gekregen.De muren worden gesierd met zilve-ren schalen die verwijzen naar succes-sen uit het verleden. Hoewel de titeluit het seizoen 1984-1985 bij veel ledenhet meeste gekoesterd wordt, doet depromotie in 1990 naar de vierde klasseKNVB het meeste stof opwaaien. Depromotie is ongewild de boeken inge-gaan als de prijs van voorzitter Her-man Eekhuis. De kranten kopten des-tijds met de ‘kopzorgen’ voor de pre-ses. ,,Als we zouden winnen bij WW-

NA, promoveerden we tijdens ons50-jarig bestaan naar de vierde klasseKNVB. Tegen mijn gewoonte in be-sloot ik dit duel in de dug-out plaats tenemen. Ik wilde het van dichtbij mee-maken’’, zo herinnert de 71-jarige Eek-huis zich het beslissingsduel. In de laat-ste minuten van het duel trok de voor-zitter ongewild alle aandacht. ,,Wescoorden de 4-0 en ik sprong op vanblijdschap. Ik was even vergeten dat ikin de dug-out zat. Ik stootte mijnhoofd en bloedde als een rund.’’ Hoe-wel op het veld de festiviteiten losbarst-ten, was de verzorger in de weer omde voorzitter te behandelen. ,,Ik liep dehele avond met een grote pleister opm’n hoofd. Twintig jaar na dato moet

ik dat verhaal nog altijd aanhoren.’’De kampioensschaal van vijf jaar eer-der heeft de meest centrale plaats in debestuurskamer gekregen. Het was eenbijzonder moment in de geschiedenisvan de club, zo weet Eekhuis. ,,We wa-ren al zestien jaar geen kampioen meergeworden. Uitgerekend op de dag vanons negende lustrum werden we kam-pioen. Onder leiding van Art Hille-brandt bleven we na een zinderend sei-zoen WWV net voor.’’ De zilverenschaal staat voor de voorzitter symboolvoor zijn mooiste dag als voorzitter.,,Het hele dorp liep uit. Overal was hetfeest langs de weg. Iedereen in Voorstvierde het mee. Als voorzitter kon ikdie dag helemaal niets verkeerd doen.’’

Marc Jansen speelde jaren inlagere elftallen, maar vorigseizoen brak hij door in heteerste van Schalkhaar. Deroutinier (34) blikt terug op zijnbijzondere loopbaan en kijktkort vooruit.

door René Vorderman

Kopzorgen voor voorzitter Voorst

Doorbraak van een routinier

De kampioensschaal die Voorst in 1990won leverde preses Eekhuis hoofdpijn op.

Marc Jansen: ,,Ik durf niet te zeggen of wij kunnen meespelen om de titel. Wat ik wel durf te zeggen is dat Schalkhaar zeker binnen drie jaartweedeklasser is. Op dat niveau hoort de club thuis. Ik denk alleen niet dat ik dan nog in de selectie speel.’’ foto Ronny te Wechel

Page 8: Amateurvoetbalbijlage regio Deventer
Page 9: Amateurvoetbalbijlage regio Deventer

dinsdag 1 september 2009 www.destentor.nl

amateurvoetbal | 9GD-

GORSSEL – Gerrit Roeterdinkwas deze zomer elke dag wel opsportpark Gerstlo te vinden. De23-jarige doelman van het eer-ste elftal is sinds een halfjaargrasbaas in Gorssel en zijn aan-wezigheid betaalt zich uit. Zel-den lagen de velden van de vijf-deklasser er beter bij dan aan devooravond van dit seizoen.,,Het kost heel veel tijd’’, steltRoeterdink. ,,Maar het is hetwaard. Ik heb al zoveel compli-menten gehad... Het is nu eenbeetje mijn gras. Ik bepaal wiewaar voetbalt en niemand komtop de velden zonder mijn toe-

stemming.’’ Want Roeterdinkweet wat het is om op een Gors-selse savanne te moeten voetbal-len. Toen het bestuur in de win-terstop bij hem kwam, hoefdehij dan ook niet lang na te den-ken. ,,Ik kom van de boerderijen vind het leuk om buiten be-zig te zijn. Ik heb ook wel watmet velden en hier was op gras-gebied veel te winnen.’’ Een ka-potte waterpomp, engerlingenen een gebrek aan regen brach-ten Roeterdink niet van zijnstuk. ,,We hebben een slechte,bruine strook gras aan de weg-kant. Frustrerend, maar helaas.

Ik mocht daar van de zomerniet meer sproeien omdat de re-clameborden net schoon warengemaakt door de onderhouds-ploeg. Ons water bevat roest-deeltjes en daarmee zouden deborden weer vies worden.’’ Nuis een lange strook gras bruinuitgeslagen.... ,,Ik hoopte op re-gen, maar die bleef van de zo-mer veelal uit. Nu ligt het velder een stukkie minder bij. Zon-de, maar nog even en dan hebik dat vlekje weggewerkt enhebben we de perfecte mat. Nueen zeven? Volgend jaar wil ikeen hoger cijfer.’’

DEVENTER – De velden in de ge-meente Deventer komen over hetalgemeen niet al te best uit de test.Veel clubs hebben zware kritiek opde gemeente, die verantwoordelijkis voor het onderhoud. Niet alleenwordt er te weinig of te laat bere-gend, ook wordt volgens sommigeclubs te laat gemaaid.De gemeente Deventer erkent datde staat van de velden te wensenoverlaat, maar steekt de hand nietvolledig in eigen boezem. ,,Het on-derhoud wordt zo goed mogelijkuitgevoerd’’, meldt een woordvoer-der, ,,alleen hebben we te makenmet een natuurproduct en daar-

door hebben we niet alles tot in de-tail in de hand.’’,,De velden zijn over het algemeenvan iets mindere kwaliteit dan nade groot-onderhoudsperiode vande afgelopen jaren. De schade doorengerlingen heeft geleid tot eenachterstand in de kwaliteit op di-verse velden.’’De hoop is de komende tijd niet al-leen gevestigd op Deventer GroenBedrijf, dat het onderhoud ver-richt, ook de goden worden ver-zocht. ,,De verwachting is dat dekwaliteit van de velden de komen-de tijd nog zal verbeteren, mits deweersomstandigheden goed zijn.’’

Keeper als redder van Gorssels gras

D e regionale voetbalvelden verke-ren in een redelijke staat. Liefst75 procent van de velden in desteekproef van deze krant kun-

nen een voldoende overleggen. In 2007was dat nog maar 63 procent. Toch zijn erclubs de wanhoop nabij als hun hoofdare-na ter sprake komt. ,,Ons veld is een dra-ma’’, treurt EGVV-preses Wim Hondelink.Het hoofdveld van de Gelselaarse zesdek-lasser kampt met een chronisch gebrekaan onderhoud. ,,Er is deze zomer net alsin voorgaande jaren niet veel gebeurd’’, er-kent Hondelink. ,,De gemeente Berkellandis verantwoordelijk, maar doet niet veelmeer dan wat zaaien en zand erop gooien.Het veld is niet egaal en loopt af. Drama.’’Berkelland beloofde beterschap. ,,Maar datdoen ze al jaren. Wij staan samen metVios Beltrum bovenaan de prioriteitenlijstals het om de velden gaat, maar zo lang degeldpot leeg blijft gebeurt er niets.’’Epse is in twee jaar tijd weinig opgescho-ten. Was er in 2007 nog een konijneninva-sie op sportpark ‘t Hassink, dit jaar wordthet hoofdveld geteisterd door engerlingenen kraaien. Het veld oogt dood- en dood-ziek. ,,Het ziet er vreselijk uit’’, weet ookEpse-preses Bert Veeneman. ,,Het is defrustratie van onze vrijwilligers. Er wordt

hard aan gewerkt, maar de problemen blij-ven. Het veld is al geïnjecteerd met knof-look en wordt continu nat gehouden. Hetis te hopen dat we de tijdens de start vande competitie op het hoofdveld mogen.’’Klarenbeek heeft heel andere problemen.Van een afstand een prachtig voetbaltapijt,van dichtbij een door heksenkringen - cir-kels van paddenstoelen - aangetast veld.,,Doodzonde’’, reageert bestuurslid GerardLieferink, terwijl hij wijst naar het doelge-bied voor de kantine. ,,De rest van hetveld is gewoon goed. De enige remedie isom de hele zestienmeter volledig uit te gra-ven. Geen sinecure, want volgens expertsmoet je dan heel diep spitten. Ik vrees datde keepers hier voorlopig nog wel last zul-len houden van de paddenstoelen.’’Cupa heeft voor het eerst in jaren eengoed hoofdveld. De engerlingen die demat sinds jaar en dag teisterden, hebbenhun heil verderop gezocht. ,,In het tweedeveld zitten ze nog, maar ook daar valt deschade mee’’, weet Gerard de Krosse. DeCupa-voorzitter prijst de onderhoudsploegdie zeer regelmatig op het veld te vindenis. ,,Voor de werkploeg is het eerste veldhet verlengde van hun eigen gazonnetje.’’Als het golft, dan golft het goed. Het hoofd-veld van FC Zutphen heeft meer weg vaneen glooiend landschap, geliefd bij konij-nen. De rechterflankspelers die zich voorde dug-out willen bewijzen voor hun trai-ner, kunnen beter een ander moment kie-zen dan op het Zutphense oorlogsgebied.Een eersteklasser onwaardig, weet ook ter-reinbaas Dick Vosselman. ,,Zo gauw be-kend is dat we definitief niet naar het nieu-we sportpark Meijerink gaan moet hethoofdveld helemaal uitgegraven worden.Nu is het pappen en nathouden.’’Bij Witkampers is het wel in orde. Vanafbegin juni is de werkploeg onder aanvoe-ring van voorzitter Jan Schepers bezig omhet hoofdveld in perfecte staat te brengen.Het is ze gelukt. ,,We zijn trots op het re-sultaat’’, stelt een glunderende Schepers.,,Maar wij hebben het geluk dat we vrijwil-ligers met de juiste know-how hebben endie de handen uit mouwen willen steken.’’

Deventer in verdediging

HEINO – Het is nog maar kort genieten vanhet fraaie hoofdveld in Heino. Over eenaantal weken is het zo vaak bespeeld, dathet veld onherkenbaar is. En volgend jaargaat de bulldozer er over heen en ligt erkunstgras. Echt waar.Het veld ziet er deze maandag zo mooiuit, dat wordt in de regio niet geëvenaard.Zo’n perfect matje moet je koesteren.,,Toch gaan we over op kunstgras’’, zegtvoorzitter Freddy Kemerink. ,,We hebbenbijna duizend leden en vijftig teams. Wekomen een veld tekort. Uitbreiden zit erniet in. Dus ook daarom moeten we wat.’’En dus wordt gekozen voor een prakti-sche oplossing van nepgras, zodat er onbe-perkt gespeeld en getraind kan worden.,,Ik geloof dat iedereen in de verenigingdat wel met ons eens is.’’ Ook Ben Bol,verantwoordelijk voor de accommodatieen de velden binnen de club, is groot voor-stander van een kunstgrasveld. ,,Nu ernog niet opgespeeld is ziet het eerste velder mooi uit, maar over tien weken is heteen heel ander verhaal.’’ Op veld 4 in Hei-no ligt al zes jaar kunstgras. Bol: ,,De selec-

tieteams trainen daar al op en zien er welhet voordeel van in. Je ziet ook aan Hera-cles dat ze thuis veel punten pakken. Daar-naast is het interessant om doordeweeksoefenwedstrijden te kunnen spelen.’’De gemeente Raalte onderhoudt nu deechte grasvelden in de gemeente. In Hei-no doen ze in ieder geval goed werk. Bol:,,De gemeente doet zeker erg zijn best.Maar veld 2 bij ons ziet er niet uit. Dat isnieuw, maar de firma die het legde heefteen wanprestatie geleverd. De sleuvenvoor de drainage is verzakt en er groeitgeen gras meer op.’’Het kunstgras lijkt groener in Heino.Maar wat moet de onderhoudsploeg vande club zelf, die bijvoorbeeld met veel lief-de perfecte lijnen trekt. Bol: ,,We hebbeninderdaad een hele fanatieke onderhouds-ploeg. Maar het is een vergissing dat jemet kunstgras geen werk meer hebt. Hetheeft juist net zoveel onderhoud nodig.Ook al omdat we dat zelf moeten doen.De gemeente doet dat niet. Ik denk datRaalte en Rohda waar ze nu kunstgras leg-gen daar ook nog wel achter komen.’’

Velden zijn klaarvoor competitie

Kort genietenvan mooiste veld

WINNAAR Heino kiest volgend jaar voor kunstgras

VELDENTEST 2009Het is redelijk gesteld met de voetbalvelden in de regio. De traditionele veldentest van deze krant le-verde dit jaar slechts acht onvoldoendes op, al zijn er maar weinig velden die de middelmaat ontstij-gen. Heino is de grote winnaar. De Sallandse derdeklasser heeft een plaatje van een hoofdveld.

� Het sportpark van het Zutphense AZC onder-gaat een metamorfose. In de zomermaandenis er vooral door de inzet van eigen ledeneen volledig nieuwe kleedkameraccommoda-tie met daarboven de bestuurskamer uit degrond gestampt. Daarnaast ligt er sinds vori-ge week op het tweede veld kunstgras.

� De veranderingen zorgden er voor dat hethoofdveld negen vierkante meter gras moestinleveren. De reden was de aanleg van eenverbreed wandelpad langs het hoofdveld, al-dus terreinbaas Ferry de Beus. Het veld vol-doet nog net aan de KNVB-richtlijnen. ,,Ach,het gras was bij AZC toch al niet zo best.Daar mocht best wat van weg’’, stelde de vrij-williger nuchter.

Het perfecte matje van Heino is volgens de club toch niet zo ideaal. foto Floris Brandriet

9

8

8

8-

7,57,5

7+

7

7

7

7-

7-

7-

7-

6,5

6,5

6+

6+

6

6

6

6

5,5

5,5

5+

5-

5-

4

4

3,5

3

2

Veld AZC is gekrompen

Page 10: Amateurvoetbalbijlage regio Deventer

www.destentor.nl dinsdag 1 september 2009

10| amateurvoetbalGD-D10

G een betere dag om herinne-ringen op te halen dan dewarmste van het jaar. Wanthoewel het down under nuwinter is, zat het duo de laat-

ste tweeënhalve week in de tropischewarmte van Thailand. Of, duo: Niek Klei-ne Schaars was er ook met zijn vriendin,Ruud Pol zag zijn liefde overkomen enWouter Pol was er in Australië ook al bij.Amper waren ze op Schiphol geland of zezaten al weer met teamgenoten en vrien-den aan een speciaal welkomstontbijtje.Mulder trapte ’s avonds al tegen een balle-tje, Ruud Pol volgde dat goede voorbeeldtwee dagen later. ,,We lopen toch een paarweekjes achter.’’De twee rondden vorig jaar hun studie afen zagen een kans schoon om de wereld teverkennen. Zoals vele goede ideeën ont-stond ook deze in de kroeg. En zo beland-den ze van het ijzige Nederland begin fe-bruari in het bloedhete Perth. ,,Van deschaatsen naar 39 graden; een hele over-gang’’, vertelt Mulder. Al snel waren zehun ritme, dat van toeleven naar de wed-strijd op zondag, kwijt. Maar immer bleefhet duo betrokken bij het wel en wee vanhet vlaggenschip van Wijhe. ,,Elke zondagkregen we een sms’je met de uitslag enmeestal zochten we op maandag een inter-netcafé op om de verslagen te lezen.’’Het pakken van de eerste-periodetitel had-den ze zelf nog meegemaakt, maar daarnaging het een stuk minder. Mulder en Polstuurden bij wijze van mascotte een speel-goedkangoeroe en met die knuffel op debank prompt begon Wijhe weer te win-nen. ,,We wilden wat van ons laten horenen dit was een mooie manier om die jon-gens een duwtje in de rug te geven.’’ Hethielp, wat heet. ,,Ze bleven zelfs ongesla-gen, tot de finale’’, weet Mulder. ,,Hebbenwe ’m toch een week te vroeg gestuurd.’’

Die laatste wedstrijd, tegen BeuningseBoys, was in Australië live te volgen. Uiter-aard met een biertje in de hand: ,,Telefoonop speakerstand en vrienden die ter plek-ke waren voorzagen ons van radiocom-mentaar’’, vertelt Pol. ,,Dat gesprek kon iknog wel terugvinden op mijn rekening...’’Samen met Wouter Pol maakte het duohet nodige mee in Australië. ,,Maar het isaltijd lastig om dat na te vertellen’’, zegtMulder. Anekdotes komen gedurende eengesprek, niet op bestelling. ,,Vrienden enfamilie vragen ook: ‘Wat was het mooiste,wat was het leukste?’ Zetten we maar dedvd op van het skydiven, zijn we weer eenhalf uurtje verder.’’In een oude Mitsubishi-bus reden ze hethele land door, onderweg wachtte bij elketussenstop een nieuw avontuur. Tot ruziekwam het nooit. ,,We kennen elkaar ookal een jaartje of twaalf. Als er al eens eenmeningsverschil ontstond, dan ging hetover wat we ’s avonds zouden gaan eten.’’Hachelijke momenten beleefden ze ook.Kakkerlakken, bedbugs en loslopende var-kens kleuren de verhalen. Net als het oudebusje dat hen van A naar B bracht. Linksrijden bijvoorbeeld ging niet altijd als van-zelf ,,Ook hadden we een keer een lekkekoppakking. Ons werd geadviseerd in deeerste de beste stad dat ding te vervan-gen’’, weet Mulder nog goed, ,,maar hijreed als een zonnetje, dus dat hebben weniet gedaan.’’ Dik zesduizend kilometer la-ter deed de Japanner het nog steeds. ,,Enwe hebben ’m zelfs voor honderd dollarmeer weer doorverkocht.’’Pol kreeg flink last van zijn keel, zat in to-taal zo’n 35 dagen vast aan antibiotica.,,Kon-ie niet eten, drinken of praten’’, ver-telt Mulder. ,,Was het even een paar dagenmooi rustig voor mij.’’ Pol: ,,Toen adviseer-de de dokter ons om toch maar wat gezon-der te eten. Dus dat hebben we gedaan.’’,,Ook onder invloed van jouw vriendin’’,vult Mulder aan.Ze probeerden wel iets aan hun conditiete doen, maar ontkwamen toch niet aaneen flinke achterstand ten opzichte van derest van het team. ,,Daar komt bij’’, is Polrealistisch, ,,dat er een half jaar lang anderejongens op onze positie hebben gestaan.Zo hebben ze het tot de laatste wedstrijdvan de nacompetitie volgehouden; compli-menten.’’ Mulder sluit zich aan: ,,Heelknap hoe ze dat hebben opgepakt.’’En zo gaat het gesprek al snel weer overvoetbal. Met de VI op tafel en het komendseizoen in gedachten. Mulder: ,,Alles

wordt snel weer gewoon.’’ Pol: ,,Ja, datgaat heel snel. Wat dat betreft is het net alseen korte vakantie.’’ Mulder ervoer dat bin-nen 24 uur. ,,Dinsdagavond zat ik in dekantine en dacht bij mezelf: ‘Goh, is dit

nou zo lang geleden?’ Alles is als vanouds,er is eigenlijk weinig veranderd.’’En in Wijhe, waar ze de laatste jaren lou-ter proeven aan succes, is dat nog helemaalniet zo verkeerd.

V oor Activia eindigde hetafgelopen seizoen in mi-neur. Wat had de clubgraag in de vierde klassegevoetbald. USV, dat ne-

gende eindigde in de competitie, bleekin het beslissende duel om promotieeen te groot obstakel (0-2). Toch haal-de Activia in juni een prijs. ‘t Winnenvan de Voorster Cup was niet meerdan een pleister op de wonden, maartoonde wel mooi wat spanning en on-bevangenheid met een ploeg doet.In een stoffig kozijn van een opberg-hok staat hij weggemoffeld. VoorzitterWillem Grooters heeft alle moeite omde beker te vinden. ,,Och kijk, daarstaat hij wel’’, is hij verheugd nadat

zijn zoektocht resultaat oplevert. HoeActivia de Voorster Cup wist te win-nen is een typisch geval van voer voorde sportpsycholoog. Tegen USV leekhet niet mis te kunnen gaan, maar ginghet dat wel. ,,Ongelooflijk...”, schudt devoorzitter zijn hoofd. ,,Normaal speelje spanning van je af, maar nu stondenwe binnen vijf minuten al met 2-0 ach-ter, terwijl we anderhalf jaar geen thuis-wedstrijd hadden verloren.’’Zet dit af tegen de zegereeks in deVoorster Cup, waar Activia elk duel deunderdog was en je ziet het contrast.,,We hebben nota bene Voorwaarts,dat op volle oorlogssterkte was, in detweede ronde verslagen.” De VoorsterCup is voor Activia dan ook een beker

met verhaal, temeer omdat de club nor-maliter niet deelneemt aan het toer-nooi. De velden van Activia liggen wel-iswaar in de gemeente Voorst, maarmen profileert zich als Deventer club.,,Omdat Klarenbeek (zat) uitviel, kwa-men ze een team tekort en werden wijgevraagd. En dan win je ‘m ook nog...”De cupwinst werd tijdens de Deventerkermis nog wel even goed gevierd. ,,Ikkan me herinneren dat Frank Ooster-wegel met een omgekeerde lampenkaptwee uur op een tafel heeft staan blè-ren.” Oosterwegel met een grijns: ,,Datklopt. Het was een lekker gevoel, doordie winst kwam een hoop frustratielos. Maar als het kon, ruilden we diecup zo in voor een promotie, hoor.”

Voorster Cup legt mooi contrast bloot

Een half jaar zaten ze inAustralië, maar twee dagen nathuiskomst is de plaatselijkevoetbalvereniging al gauw weeronderwerp van gesprek. NikMulder en Ruud Pol (beide 22)zijn terug in Wijhe.

door Floris Brandriet

Wijhe leeft ook down under

Nik Mulder en Ruud Pol zijn terug in Wijhe na een halfjaar Australië. ,,Dinsdag zat ik in dekantine en dacht: ‘Alles is als vanouds, er is eigenlijk weinig veranderd.’’ foto Ronny te Wechel

De Voorster Cup kon de pijn van de gemistepromotie niet wegnemen bij Activia.

Page 11: Amateurvoetbalbijlage regio Deventer

dinsdag 1 september 2009 www.destentor.nl

amateurvoetbal | 11GD-D10R

V erwacht van Jan Ligtenberggeen opgepimpte verhalen enfraai gekleurde anekdotes.Wars als hij is van pochen engrootspraak. Niet voor niets is

zijn trainerscarrière diep geworteld op hetplatteland. Normaal is al gek genoeg, zo-iets. De stadse bestuurders kunnen in hunbijna jaarlijkse zoektocht naar vers trainers-bloed de naam van Ligtenberg gerustschrappen. ,,Het is niet zo dat ik met eenwijde boog om stadse clubs heen loop,maar ik ben een boerentrainer.’’Haast verontschuldigend haalt Ligtenbergde schouders op. Aan de vooravond vanzijn negentiende seizoen als trainer isRuurlo pas zijn zesde club. Voorst, Vor-den, Heeten, Markelo en Witkampers. Alle-maal dorpsclubs, waar gemoedelijkheidhet wint van obsessieve prestatiedrang ensucces nog echt wordt genoten. ,,Ik verloo-chen mijn achtergrond niet. Voel me fijnin een dorp, waar de binding met de plaat-selijke voetbaltrots groot is. Kijk naar deachterban van bijvoorbeeld Ruurlo en Wit-kampers. Iedereen leeft mee met het eersteelftal, gaat mee naar uitwedstrijden en wilwerkzaam zijn voor de club. Ik heb geenvergelijkingsmateriaal, maar denk dat debetrokkenheid in de stad veel minder is.’’Jan Ligtenberg werd als voetballer grootbij het Larense Witkampers, waar hij jaren-lang het eerste elftal bevolkte. ,,Maar ikwas geen talent. Wim Klein Velderman,een medespeler bij Witkampers zei hetdestijds wel mooi: ‘Wat jij in je hoofd hebtkun je prima overbrengen op anderen;jammer dat het op je eigen benen maar

niet wil lukken.’’’ Ligtenberg wist dan ookal vroeg dat hij trainer zou worden. ,,Ikhaalde al op jonge leeftijd mijn diploma’sen wist voor mezelf precies hoe het spelle-tje gespeeld diende te worden. Ik was eenmondige voetballer, overal een meningover. Niet iedere trainer waardeerde dat al-tijd. Maar ik ben recht-door-zee, altijd ge-weest ook. Als je dingen voor je houdt,barst hoe dan ook een keer de bom.’’Ligtenberg meldde zich vorig najaar metopen vizier bij het bestuur van Witkam-pers. De oefenmeester vertelde eerlijk dathij zijn contract niet wenste te verlengen,maar haalde zich daarmee wel de Larensetoorn op de hals. ,,Als alles goed gaat is hetprachtig om in het dorp van je werkgeverte wonen, maar afgelopen seizoen evenniet. Nadat ik mijn vertrek wereldkundighad gemaakt werd alles minder. Mijn tweedochters, actief in de jeugd bij Witkam-

pers, hoorden allerlei negatieve verhalenover hun vader. En als trainer had ik nietmeer de autoriteit die ik daarvoor wel had.Spelers kunnen die vijf procent extra ineen wedstrijd dan niet meer brengen.’’Het eind van het seizoen en de aanstaandebreuk kwamen geen moment te vroeg.,,Maar ik heb niet met een vervelend ge-voel afscheid genomen van Witkampers.De resultaten vielen met twee keer eenachtste plaats tegen, maar de spelers zijnindividueel stuk voor stuk beter gewor-den. Geef de club even tijd, maar op ter-mijn staat er weer een structurele vierde-klasser in Laren.’’Die succesvolle opmars heeft zijn nieuwewerkgever Ruurlo al achter de rug. De Ach-terhoekse club werd vorig seizoen kam-pioen in 4C en promoveerde naar de der-de klasse. ,,Nog nooit speelde Ruurlo zohoog’’, weet Ligtenberg. ,,Het perspectief

bij deze club is fantastisch. Niet zo zeer fi-nancieel, vooral sportief ligt hier een groteuitdaging.’’ Ruurlo plukt de laatste seizoe-nen de zoete vruchten van een jaren gele-den constructief opgebouwde jeugdoplei-ding. De ruim 700 leden tellende vereni-ging dropt de talenten sinds twee jaar bijbosjes in de uitpuilende selectie. ,,De toe-komst van Ruurlo ziet er echt goed uit.’’Zeker nu het eerste elftal uitgevlogenRuurloërs als keeper Roy Brekveld(HSC’21), Wouter Schouten (Kon. UD),Marnix Schoppers (AZSV) en Sander Was-sink (AZSV) weer in de boezem heeft ge-sloten. ,,Zij hebben laten zien dat ze methun ervaring een meerwaarde zijn voorRuurlo. Maken het elftal beter.’’ Dan traptLigtenberg op de rem. Geen wilde verha-len of drieste prognoses. ,,Ruurlo is geentitelkandidaat. Als we ons handhaven, heb-ben we een superprestatie geleverd.’’

Ruurlo zwaaide trainer JanLigtenberg acht jaar geleden uit.Maar de Achterhoekse club wistdat het afscheid niet definitiefwas. In 2009 wandelt de ervarenoefenmeester uit Laren dan ookweer drie keer per week door depoorten van sportpark Rikkelder.In een bij voorbaat historischseizoen. Nog nooit speeldeRuurlo in de derde klasse.

door Dennis Arentsen

I n de kantine van Sallandia zijnde prijzen in vrijwel elk hoekjete vinden. Zelfs op de koelkast inde bestuurskamer staan er eenpaar. Er waren drie authentieke

prijzenkasten, maar één heeft plaatsmoeten maken voor een groot beeld-scherm. Voorzitter Henk Fuchs moeter niet aan denken al dat zilverwerk temoeten oppoetsen. Trots loopt hij doorhet oude clubgebouw, in de bestuurska-mer houdt hij net om het hoekje stil.Aan de wand prijkt het originele diplo-ma dat de kampioensploeg van Sallan-dia in 1929 mocht ontvangen van deNederlandsche Voetbalbond. ‘Voor hetbehalen van het kampioenschap vierdeklasse B van Afdeeling III.’

Het was de eerste titel van de Deventervereniging. ,,Volgend jaar bestaan we85 jaar’’, meldt Fuchs. ,,Dat is knaplang.’’ Verhalen over die titel zijn gro-tendeels vervlogen. Zelfs oud-voorzit-ter Anton Verhaagen heeft ze zo nietparaat. ,,Toen was ik vier jaar.’’ Maar inde dik twintig jaar dat hij de club leid-de, heeft de nu 85-jarige Verhaageneen mooi archiefje aangelegd. Na eenduik in een aantal jubileumnummersblijkt dat de strijd toen ongekend span-nend was. ,,De titel werd behaald naeen nek-aan-nekrace met Labor’’, leestVerhaagen voor. ,,Die club bestaat nuniet meer. De titel was geen garantievoor promotie, daarvoor moesten nogtwee wedstrijden gespeeld worden. De-

venter, niet de club die nu SportclubDeventer heet, en BIC uit Brummenwerden verslagen: 5-0 en 1-2.’’Kampioenschappen zijn er niet veel inde historie van Sallandia. ,,In 1985 zijnwe nog gepromoveerd naar de tweedeklasse’’, weet Verhaagen. ,,Grootste con-current was toen Daventria.’’ Fuchs,die ook al weer twaalf jaar voorzitter is,telt in de gauwigheid acht kampioen-schappen bij elkaar. Uit de overleveringvernam hij ook dat feest vieren erg be-langrijk was in de sobere jaren twintig.,,Toen Sallandia werd opgericht zat ernatuurlijk nog niks in kas. Ze hebbentoen wat centen bij elkaar gelegd en be-gonnen met een feestavond. Daarnazijn ze maar eens gaan voetballen.’’

Thuis op het platteland

Eerste kampioenschap van Sallandia

Het diploma uit 1929 van Sallandia.

Jan Ligtenberg was als voetballer geen groot talent. ,,Wim Klein Velderman, een medespeler bij Witkampers zei het destijds wel mooi: ‘Watjij in je hoofd hebt kun je prima overbrengen op anderen; jammer dat het op je eigen benen maar niet wil lukken.’’’ foto Ronny te Wechel

Page 12: Amateurvoetbalbijlage regio Deventer
Page 13: Amateurvoetbalbijlage regio Deventer
Page 14: Amateurvoetbalbijlage regio Deventer
Page 15: Amateurvoetbalbijlage regio Deventer