Rem. Adde redactioneel onafhankelijke schoolkrant voor studenten en medewerkers van de CHE adremonline.nl | twitter @adremonline | email adrem@che.nl

In de toespraak stelt Boele dat chris-telijk onderwijs misschien wel keuzes moet maken “die niet helemaal meer passen in de criteria van Den Haag en de controleurs, maar wel bij die van Boven.” Volgens de bestuurder past dit voorstel ook binnen de missie van de CHE: “We willen jonge mensen goed opleiden, maar ook christelijk vormen.”De bestuurder vindt dat studenten geleerd moet worden om deze tijd te doorzien: “Anders denken ze bijvoor-beeld straks nog dat post-modern een

ander woord voor e-mail is.”Hij stelt voor om een pakket met Chris-tian Liberal Arts in te voeren. Dat bete-kent dat elke student vakken krijgt die bijdrage aan de algemene vorming, zo-als het lezen van kerkvaders, welspre-kendheid, theologie, muziek, filosofie, maar ook man-vrouw-verschillen en goede manieren.

De gemeente gaat binnen enkele weken elf drive-in-woningen aan de Langen-horst en Hogerhorst inspecteren. Als blijkt dat daar studenten wonen, dan moeten zij (na een procedure) hun huis uit. Dat blijkt uit een brief die aan een buurtbewoonster is gestuurd en tele-foongesprekken tussen de gemeente en Ad Rem. Volgens het bestemmingsplan zijn de woningen bedoeld voor ‘huis-houdens’; studenten zouden daar niet onder vallen.

Een boze buurtbewoonster schreef de gemeente in september vorig jaar. Zij wilde weten of studenten eigenlijk wel in Veldhuizen A mogen wonen. De gemeente antwoordde dat dit niet het geval is. De woningeigenaren zouden ‘een termijn’ krijgen, waarbinnen de ‘onjuist bewoning moet worden be-eindigd’. Volgens vastgoed-advocaat Tjeerd Grünbauer is de gemeente daar-mee een stap te ver in de procedure. Eerst moet namelijk de inspectie langs en dat is nog niet gebeurd.

“De bedoeling is dat die studenten bin-nen enkele weken hun huis uit zijn”, bevestigde een ambtenaar bij de afde-ling Handhaving in eerste instantie. In een later gesprek met Ad Rem ontkent hij die uitspraak en zegt dat “we van plan zijn dwangsommen op te leggen”. De gemeente heeft voor zover bekend nog geen contact opgenomen met de bewoners zelf.

Gelders Woningbeheer is beheerder van meerdere drive-in-woningen (een huis met de garage op de begane grond en de keuken op de eerste verdieping). Bij tenminste één daarvan wordt con-trole gedaan. Medewerker Ingrid van de Pieterman vindt dat de argumenta-tie van de gemeente “geen steek houdt” omdat het gaat het om privé-woningen. “Mits wij voldoen aan maximale bewo-ning, mogen wij gewoon met studenten of met andere mensen contracten aan-gaan. Dit is hoe wij werken en beheren. Wij verhuren conform wat toegestaan is.”

De studenten werden onaangenaam verrast door het nieuws. Op oudejaars-avond landde bij sommigen van hen een kopie van de brief (van de gemeen-te aan de bewoonster) op de mat. Er zat een anoniem briefje bij. ‘Pak je spullen maar vast’. “Wij wisten helemaal niet dat zoiets speelde”, zegt P&A student Bob Zwart. “We zijn naar een aantal buren gegaan en we zijn gaan vragen. Het zijn gehorige huizen, maar toch gaf niemand aan last van ons te hebben.”

De hinder voor de buurtbewoners zit hem vooral in de waarde van hun koopwoningen, die ze zien dalen door de ‘verpaupering’ van de wijk. In maart 2011 verscheen al een artikel in Ede Stad, waar bewonersvereniging Hor-stenwijk klaagt over de ‘overlast en

verpaupering’ in Veldhuizen A. Zowel studenten als Poolse en Duitse arbeids-immigranten zouden zich hier schuldig aan maken. Volgens Bob Zwart valt dat wel mee. “Soms borrelen we wel eens na van een kringavond, maar onze bu-ren hebben daar geen problemen mee.”

Bob stapte naar het Studenten Ver-bond Ede (SVE), die met steun van de Landelijke Studentenvakbond (LSVB) juridische hulp aanbiedt aan mogelijk gedupeerde studenten. SVE-bestuurs-voorzitter Bert van Leeuwen is “abso-luut niet blij” met deze gang van zaken. “Het is ook apart. De gemeente is van plan de huizen te ontruimen. Dat staat lijnrecht tegenover wat de plannen van de burgemeester met Ede2025.” Ede2025 is een project dat Ede aan-trekkelijk moet maken voor onder an-dere studenten.

Op welke datum de inspecties zullen plaatsvinden, is nog niet bekend.

Studenten hun huis kwijt?

CvB-voorzitter: ‘CHE moet christelijker’CHE-collegevoorzitter Kees Boele wil de CHE christelijker maken. In zijn jaarlijkse nieuwjaarstoespraak stelde hij voor om alle studenten hetzelfde pakket met christelijke basiskennis mee te geven. De reac-ties zijn verdeeld.

Door Christiaan Pelgrim

Door Jan-Willem Hordijk en Jolyn van der Garde

De gemeente gaat binnenkort ten minste elf studentenwo-ningen in Veldhuizen controleren op studenten. Zij zouden er niet mogen wonen. De gemeente is van plan dwangsommen op te leggen.

&. Lees ook pagina 8&9: “Ik voel me verant-woordelijk voor de ‘C’”

&. Zodra nieuwe

ontwikkelingen zich voordoen,

houden we je op de hoogte via www.

adremonline.nl

Minstens elf inspecties de komende weken

Zeg, hoe denk JIJ over seks voor het huwelijk?

Vul anoniem het onderzoek in op adremonline.nl/enquete

Beeld: Maurits Reijnoudt

Ad Remfebruari 2012

Hier op de CHE kun je precies zien wie welke opleiding doet. Daar loopt een groepje

stropdassen en gestreken overhem-den: MER-mannen op weg naar een presentatie. De student journalis-tiek is ook gemakkelijk te spotten: hij beent druk bellend door de gang en neemt zichzelf een tikkeltje te serieus. SPH- en MWD’ers zie je in de loop van de jaren uitgroeien van schuchtere refo-meisjes tot gezellige kletstantes.

Maar één ding hebben ze gemeen: ze zijn bijna allemaal christen. Slechts 6 procent van de instromen-de CHE’ers werd in 2010 geregis-treerd als ‘overig’, dus katholiek, moslim, jood of ongelovig. CvB-voorzitter Kees Boele wil die christe-lijke identiteit meer benadrukken. In zijn toespraak op de Vocatiodag sprak hij over plannen om de ‘C’ in de ‘HE’ meer ruimte te geven.

De gedachte erachter is dat stu-denten van tegenwoordig te weinig culturele/theologische/historische bagage hebben om het werkveld in te kunnen. In een post-modernisti-sche samenleving is er geen plaats voor zingeving, of een hoger doel. Mensen die in zo’n samenleving opgroeien, wij dus, krijgen te weinig mee van wat er wel toe doet: het hogere. Daarom is het nodig om studenten een pakket algemene christelijke vorming mee te geven, aldus Boele. ‘Christian liberal arts’, noemt hij dat.

De visie onderschrijf ik volledig. Precies die kritiek is de reden dat ik actief ben bij protestbeweging Occupy. Daar wordt het net iets anders verwoord, maar de bood-schap is hetzelfde: we leven in een morele crisis; het is tijd voor verandering. De door Boele uitge-sproken woorden klinken me dan ook als muziek in de oren. Behalve dan het plan om studenten verplicht christelijk te vormen. Ik vraag me af

of dat verstandig is. Ik denk dat dat christenen nog meer isoleert van de grote boze buitenwereld. En isolatie betekent polarisatie.

Wat ik zo mooi vind aan de CHE, is de ruimte die wordt gegeven aan diversiteit. Alle protestantse stromingen, van zwaar gerefor-meerd tot vrijzinnig evangelisch, zijn vertegenwoordigd. En ook niet-christenen kunnen hier goed aarden; ze worden niet raar aange-keken op hun heidendom of achter in de rij gezet. Dat zorgt voor de prettige sfeer die zo’n belangrijke rol speelt in het feit dat de CHE de beste middelgrote hogeschool van Nederland is.

Laat ik maar eerlijk zijn: ik schrijf dit stuk een beetje uit eigenbelang. Ik hoor namelijk bij die 6 procent die geregistreerd staat als ‘overig’ – en nee, ik ben niet katholiek of moslim. Word ik als heiden tijdens mijn studiejaren ook ‘als christen gevormd’? Wil ik dat wel? Ik vond het juist zo fijn hier. Hier op de ‘HE’ kan ik mezelf zijn, ook al ben ik niet zo ‘C’. Ik word gestimuleerd om mezelf te ontplooien en te ontwik-kelen. Als dat niet liberaal is. En die ‘C’ in de ‘HE’ is ook wel duidelijk aanwezig. Is een pakket christian liberal arts dan wel nodig?

Ik begrijp het wel als het bestuur een christelijke hogeschool een duidelijke identiteit wil geven. Dat is ten slotte waar die 94 procent van de studenten voor kiest. Maar ik hoop dat een verplicht christelijk lespakket geen afbreuk doet aan de prettige en openhartige sfeer, die de CHE zo kenmerkt.

Moet ik me bekeren om hier te studeren?

Jan-Willem Hordijkjhordijk@student.che.nl

adrem@che.nl

commentaar

2 | Inhoud

Beeld Maurits Reijnoudt

Blader door voor...

P. 4 OVERSPANNEN PABO’ERSP. 5 Eerste hulp bij netwerken

P. 5 Bonuscultuur op de CHE?P. 6 Schatgraven in tweedehands Ede

P. 7 Hartekreet: ik zoek een kamerP. 8 Cynische blik: Valentijnshaat

P. 8 Meer C op de HEP. 9 Snorkelend op stagebezoek

P. 10 lIk stopte niet met bidden voor ze helemaal genezen was

P. 11 Femmeke : slagingsdrang?P. 12 Docent en auto

P. 13 Docent en babyP. 14 Satire: NieuwjaarScoNfereNtie

Boele groot SucceS

P. 15 de twee vrouwelijke directeuren in gesprek

P. 16 Vorkje meeprikken bij een docent thuis

P. 18 Snelle recepten voorin de studentenkeuken

P. 20 Voors en tegens van valentijnP. 22 Uitagenda

P. 23 recensie van de nieuwe David Fincher

Ad Rem februari 2012

Door Caroline de Vente

Citaten van studenten van Wilfred Vollbehr:

‘Ik liep op de Wallen en wilde daar echt gaan werken’

Achtergrond | 3

“Het is allemaal begonnen met één leuk citaat dat ik wil-de onthouden. Dat heb ik opgeschreven en sindsdien is het balletje gaan rollen.” Kijk, zegt hij enthousiast, “hier heb ik een quote van een meisje dat op excursie ging naar het maatschappelijk werk in Amsterdam. Ze schrijft: ‘Tij-dens de themaweek brachten we een bezoek aan de Wal-len en toen kreeg ik echt het verlangen om daar te gaan werken.’ Zoiets is toch lollig? Of deze uitspraak van een studente: ‘Ik ben erg blij dat ik een vrouw ben. Ik vind het namelijk heerlijk om gewoon mijn gevoelens en emo-ties te kunnen uiten en mannen doen dat meestal minder

snel. Vrouwen zijn ook over het algemeen socialer dan mannen en ik vind dat een hele belangrijke eigenschap.”“Sinds vier jaar geleden stuur ik wekelijks een quote in voor de docentennieuwsbrief van Sociale Studies. Vanaf dat moment sturen collega’s me regelmatig leuke uit-spraken die zij opmerken in verslagen. Natuurlijk zijn dat geen schokkende uitspraken. Het gaat om grappige formuleringen die je doen glimlachen. De studenten hoe-ven zich daarbij geen zorgen te maken om hun privacy: de quotes zijn volstrekt anoniem en niet te herleiden naar de student.”

Uit een POP jaar 1: “Ik kàn plannen en organiseren. Het houden eraan vind ik veel moeilijker.”

Uit een portfolio jaar 1: “Sommige gescande formulieren zijn iets scheef. Ik heb deze formulieren laten scannen bij een sociale werkplaats in Slie-

drecht. Ik hoop dat u hier begrip voor heeft.”

Uit een stageverslag uit de verslavingszorg: “Ik ver-telde de cliënt dat hij voor 8 uur een urinecontrole moest doen. Hij werd hier heel pissig om.”

Een student met uitstelgedrag vraagt op donderdagavond toestemming om verslagen later te mogen inleveren. In een P.S. onder de mail schrijft hij: “ps: Als u dit morgen leest, wilt u dan rond 13.30uur terug mailen. Als het namelijk volgende week nog mag, denk ik morgenmiddag: ‘Het mag volgen-de week nog’ en ga ik vervolgens weer minder doen.”

Uit een mail: “Hierbij mijn proef POP, er zitten waarschijnlijk wat spel fouten in maar de spel-

lingscontrole had er nogal moeite mee.”

Antwoord in een toets met open vragen: “Deze toets is om de één of andere onbegrijpelijke re-den zodanig opgesteld dat, hoe minder men leert, des te minder vragen beantwoord kunnen worden. Ik zou

ver¬wachten dat juist diegenen met geringe theoretische kennis een zet in de rug nodig hebben.”

Uit een verslag van een gesprek over levensbeschouwing:

“Als ik dan met X praat, dan voel ik toch ook heel erg een ver-

langen naar het geloofsleven dat zij lijdt.”

Uit een opdracht waarin je jezelf moet beschrijven: “Op uiterlijk gebied lijk ik op allebei [mijn ouders], niet speciaal op één van de twee met bepaalde aspecten. Ik ben het na-

komertje dus ik zal het restje zijn van de overschotjes.”

Over reflectie: “Als je niet kunt reflecteren, doe je maar dingen in het wilde westen.”

Uit een stageverslag: “Een ander voorbeeld. Van-wege ziekte waren er te weinig leidingen op het terrein, waardoor er kinderen opgedeeld moesten

worden.”

Uit een werkstuk van een student:“Ik merk dat ik het heel lastig vindt te verwoorden wat ik nu precies be-doelt en al helemaal om hier woor-den aan te geven”

“Dag allen,In verband met zieke kinderen en een geëmancipeerde vrouw kom

ik vandaag niet op school.Groet X”

QuotesStudenten opgepast: ondoordachte, dubbelzinnige en grappige uitspra-ken zijn niet veilig. Wilfred Vollbehr, docent Sociale Studies, verzamelt al meer dan acht jaar geestige quotes uit verslagen en reflecties. Aan Ad Rem vertelt hij waarom.

Ad Remfebruari 20124 | Nieuws/achtergrond

Anti-spiekschermen

Op de website

Acht studentes ziek door pabo-stage

Wekelijks drie dagen les en twee dagen stage “te druk” voor pabo-studenten

In de kerstvakantie lagen acht pabo-studenten met griep op bed. Even daar-voor waren vier van hen al in huilen uitgebarsten. Wekelijks drie volle dagen school en twee volle dagen stage was hen teveel geworden.

Merel Moorelissen en Margriet Bragt, allebei tweedejaars pabo-studenten, liepen afgelopen half jaar, samen met nog zes andere meiden, twee dagen per week stage op een basisschool in Rotterdam. Omdat geen van hen in de buurt van Rotterdam woonde, moesten ze op woensdag en donderdag in een hostel overnachten. “Het was op zich wel goed geregeld, maar je had geen eigen ruimte om de lessen voor te bereiden”, vertelt Merel. “Overdag zat je met een klas van dertig, en ‘s avonds was je steeds met z’n achten”, vult Margriet aan.

Goed slapen lukte ook vaak niet, vertellen de meiden. “Omdat we geen tijd hadden om ons voor te bereiden, stonden we minder stevig voor de klas. En daar maakten we ons ’s nachts zorgen over”, zegt Merel. “Op een gegeven moment zijn vier meiden in huilen uitgebarsten”, vertelt Margriet. “En geloof me”, benadrukt Margriet, “dat zijn meiden die echt wel stevig in hun schoenen staan.” Ze vertelt dat huilen niet het enige gevolg was. “In de kerstvakantie lagen bijna alle acht de meiden met griep in bed.” Merel: “De laatste weken liep ik echt op mijn reserves.”

ReistijdWarner Bruins, teamleider onderbouw van de pabo, kent “niet alle gevallen” van griep en ziekte. Maar Bruins denkt dat overnachten in Rotterdam een

kwestie is van wennen. “We gebruiken het hostel al vier of vijf jaar, en we hebben gezien dat de klachten in de loop van het jaar vanzelf minder worden.”

Volgens Bruins worden er relatief veel tweedejaars studenten in Rotterdam geplaatst. “Het kan niet altijd zo zijn dat je op de school geplaatst wordt waarbij je in de buurt woont. Wij rekenen maximaal 1,5 uur reistijd.”Tot vorig jaar zaten studenten steeds twee weken aaneengesloten in Rotterdam. Omdat ze overnachtten in een hostel, scheelde dat reistijd. “Nu moeten de studenten vaker heen en weer reizen”, zegt Bruins.

SchakelenMerel en Margriet vonden het afgelopen half jaar veel te druk, zeggen ze. Dat had niet alleen te maken met hun stage in Rotterdam, maar ook met de drie volle dagen les die daaraan vooraf gingen. “Het schakelen tussen school en stage is enorm vervelend”, zegt Merel. “Ik was aan het eind van de week altijd helemaal op. ” Hun klasgenoot Melanie Hoogendoorn die niet in Rotterdam stage liep, beaamt dat.

Donderdag en vrijdag liepen Merel en Margriet stage. Maandag, dinsdag en woensdag zaten ze op school. “Alle drie de schooldagen waren van negen tot zes uur volgepropt met colleges”,

vertelt Margriet. In de tussentijd moest ze haar lessen voorbereiden - wat haar vaak in totaal wel zeven uur kostte – en moest ze haar verplichte schoolopdrachten inleveren. Margriet: “Daar had ik eigenlijk geen tijd meer voor. En op den duur had ik ook geen tijd en energie meer om colleges te volgen.”

De drukte is niet de schuld van veeleisende bijbaantjes of andere activiteiten, vertellen de meiden. Allebei hebben ze met hun bijbaantje moeten stoppen.

Theorie“Studenten vinden de praktijk heel inspirerend, maar ook zwaar”, vertelt academiedirecteur Joop Korteland. “Dat blijkt wel als we de theorie en praktijk in één week koppelen. Het geeft nog eens aan dat we zorgvuldig met elkaar moeten plannen, zodat de opleiding aantrekkelijk en uitdagend is.”

Er zijn volgens teamleider Warner Bruins drie redenen voor de combinatie van drie dagen school en twee dagen stage. “We kregen in de voorgaande jaren van de studentenraden te horen dat het tweede jaar te rustig was. De studenten zouden meer uitdaging nodig hebben. Tegelijkertijd wilden basisscholen dat de studenten vaker kwamen stagelopen. Dan konden ze een betere

band met de leerlingen opbouwen. Tot vorig jaar kwamen ze maar twee weken per blok. Daarnaast zaten de agenda’s van onze docenten op donderdag en vrijdag vol.” Noodoplossing Er is in ieder geval een noodoplossing voor de drukte bedacht, vertelt Bruins. “We hebben besloten om er het komende half jaar drie combinatieweken uit te halen, verspreid over de twee blokken. Het gaat dus om drie keer een donderdag en vrijdag. Studenten kunnen zich dan focussen op hun overtollig leerwerk of op de voorbereiding van hun stage.” Voor volgend jaar, voor de nieuwe tweedejaars, is er een andere oplossing bedacht, zegt Bruins. “Ieder blok laten we met drie volle lesweken beginnen, die vervolgens eindigt met een tentamendag. Dan volgt een volle stageweek, gevolgd door drie combinatieweken.”

De stagescholen hebben de studenten inmiddels zelf ook al geholpen. “Het verschilt erg per stageschool, maar de meeste zijn wel coulanter naar ons geworden”, zegt Merel. Merel en Margriet hoeven komend half jaar in ieder geval niet meer naar Rotterdam. Ze hebben een nieuwe stage kunnen regelen.

Spieken doen wij volwassen HBO’ers natuurlijk niet, maar de CHE heeft toch maatregelen getroffen voor het geval dat je de digitoets van je buurman wilt overnemen. De schermen in de toetslokalen zijn sinds kort voorzien van speciale anti-spiekschermen. Hierdoor kun je alleen zien wat er op het scherm staat, als je er recht voor zit. Handig, maar volgens sommige studenten ook hoofdpijnverwekkend, voor zover de toets dat zelf nog niet is.

Cijfersysteem Iris is live

Eindelijk, daar is ‘ie dan. DOS-programma CATS is met pensioen en het nieuwe cijfersysteem Iris is sinds deze week up and running. Docenten konden al een weekje wennen, maar ook studenten kunnen nu hun cijfers vinden in Iris. Eigenlijk had het nieuwe systeem al na de kerstvakantie in de lucht moeten zijn, maar met een beetje vertraging is het nu dan echt live. Dag CATS, rust zacht.

Open Dag aanpassingen

Ineens hangen er route bordjes aan het plafond en hé, wat doet die plant daar? In aanloop naar een Open Dag wordt ons schoolgebouw altijd wat opgevrolijkt zodat het net lijkt alsof de CHE altijd zo leuk en gezellig is. Dit jaar maakte de school het wel heel erg bont. Wie donderdag binnenliep vond daar het beginsel van een heuse loungeruimte op de plek waar ooit de kapstokken stonden. Vrijdags kwam daar nog een nieuwbouw-experience bij in de gang bij Roosterzaken en de receptie.

Bekers voor Heartbeat

Geld doneren zonder dat je het echt merkt? Een drietal studenten dat deze zomer met Atletes in Action gasat evangeliseren kan elk bekertje gebruiken. Op strategische punten door de school heen zijn inleverpunten gemaakt, te herkennen aan de grijze regenpijp met plastic tas er aan. Doneer je CHE beker en geef aan het project HeartBeat Europe. Elk bekertje telt en je helpt ook nog mee met recyclen als je anders je bekertje zou weggooien. Dubbelwinst dus.

Hoe denkt de CHE’er anno 2012 over seks voor het huwelijk? Ad Rem is zeer benieuwd en heeft daarom een enquête op de web-site staan. Hetzelfde onderzoek is een aantal jaar geleden al gehou-den onder ruim 500 studenten. De resultaten van dit jaar zullen worden vergeleken met die van de vorige keer. In Ad Rem #4 kun je de resultaten lezen. De enquête vind je op adremonline.nl/enquete

Let’s talk about SEX

Door Jan Pieter Rottier

beeldbewerking: Maurits Reijnhoudt

Ad Rem februari 2012 Nieuws/achtergrond | 5

MER-Studenten zetten unieke business club op

“Je moet het zien als een soort Marktplaats, met vraag en aanbod.”

“We zijn de enige hbo-studenten die een business club hebben opgericht, de universiteit van Twente is zelfs geïnteresseerd in ons concept”, vertelt Martijn enthousiast. Martijn Baan Hofman (20), Thijs Bolhuis (21) en Frank van Woudenberg (23), drie derdejaars MER-studenten, kwamen tijdens het plannen van dit idee twee vierdejaars studenten van

hun opleiding tegen. Jos Hovestadt en Richard Gort wilden net al zij studenten van de CHE in contact brengen met ondernemers in Ede. En andersom natuurlijk.

Wat maakt dit bedrijf nu beter dan een doorsnee stagebureau die ook bemiddelen tussen studenten en bedrijven? Frank: “Ten eerste vragen die bedrijven vaak belachelijk veel geld. Bovendien kennen wij de studenten en onderhouden ook nauwere contacten met de bedrijven dan zij. Daardoor weten we precies wat het bedrijf zoekt en wat de student kan bieden. We gaan met beide gesprekken aan en als uiteindelijk blijkt dat de student niet geschikt is dan zeggen we dat ook, omdat we streven naar een goede student op de juiste vacature.”

Hoe ze dit doen? Thijs legt uit: “We organiseren netwerkavonden op de CHE over bedrijfskundige onderwerpen. Een andere activiteit is het koppelen van studenten aan bedrijven. Wij kunnen dit goed doen omdat we onze studenten kennen en weten waar ze goed in zijn, daarom kunnen we ze aan het juiste bedrijf koppelen.” Hun bedrijf is er in eerste instantie voor MER en P&A- studenten maar volgens Martijn is er vanuit het bedrijfsleven ook zeker behoefte aan communicatie en

journalistiekstudenten en willen ze hier in de toekomst ook wat mee gaan doen.

MarktplaatsOp de website kunnen bedrijven hun vacature plaatsen en de student kan het bedrijf benaderen. Thijs: “Het is een soort trefpunt waar die twee samen komen.” Frank vult aan: “Het

is in de toekomst ook de bedoeling dat studenten bij het aanmelden kunnen aangeven van hun competenties zijn en in welke opdrachten of bijbaantjes ze geïnteresseerd zijn.” Martijn: “Je moet het zien als een soort Marktplaats, met vraag en aanbod.”

“Wat we hier mee willen doen is in eerste plaats om ondernemerschap te stimuleren in studenten en ze eerder in aanraking te laten komen met het werkveld waar ze later in terecht zullen komen. Want het is eigenlijk zonde dat ze nog bij de Albert Heijn werken terwijl ze ook iets met hun studie kunnen doen”, vindt Martijn.

NetwerkenDe netwerkavonden worden vooral georganiseerd door Jos en Richard. De bedoeling van zo’n netwerkbijeenkomst is dat alle bedrijven waar de business club contact mee heeft uitgenodigd worden. Daarnaast worden ook MER en P&A-studenten uitgenodigd. Daar kunnen ze dan contact leggen met de bedrijven. Frank: “Normaal gesproken krijgen studenten als ze stage willen lopen de receptioniste van een bedrijf telefoon, maar op deze manier komen ze gelijk in contact met mensen hogerop in het bedrijf.”De volgende netwerkavond is op 16 februari en heeft als onderwerp:

postduif versus smartphone. Wat kunnen studenten leren van ouderen? Het bedrijf organiseert lezingen met na afloop een borrel om te netwerken. Thijs: “Het leuke van de business club is dat wij vooral bezig zijn met het koppelen van de studenten aan de ondernemers terwijl Jos en Richard zich vooral bezig houden met de netwerkavonden. Wij kunnen onze relaties uitnodigen op zo’n avond maar we kunnen daar ook weer nieuwe relaties opdoen. En andersom werkt het natuurlijk ook. Een goede samenwerking dus.” Dankzij een sponsor, die het een leuk initiatief vindt, is de netwerkavond gratis voor zowel bedrijven als studenten.

SuccesDe jongens krijgen van de CHE twee dagen per week tijd voor dit studentenbedrijfje maar het vreet daarnaast ook behoorlijk wat tijd. “We hadden wel voorzien dat het wat tijd zou kosten, maar zoveel? We zijn er nu dagelijks mee bezig”, aldus Frank. Gelukkig brengt het ook wat geld op. De bedrijven betalen als er een geschikte match gevonden is. Hoeveel dat precies is verschilt per bedrijf en opdracht. Studenten niet schrikken: voor jullie is het gratis. De jongens zijn vorig begonnen met het bedrijfje, de eerste maanden waren nodig om voor te bereiden en vanaf december zijn ze echt begonnen met het koppelen van bedrijven aan studenten. Inmiddels doen er vijf bedrijven mee. Martijn: “Dat is nog minimaal maar het is de bedoeling dat het nog veel meer gaat worden, onze club staat echt nog in de kinderschoenen.” We hebben inmiddels een aantal bedrijven en studenten aan elkaar gekoppeld waarbij zowel student als opdrachtgever tevreden zijn.

Door: Arjanne Aleman

Op zoek naar een leuke bijbaan of stageplek in Ede? Mis-schien kunnen deze derde en vierdejaars MER-studenten je helpen. Onlangs richtten ze de CHE-Businessclub op.

Ontvang een beurs voor buitenlandstudie

Wil je voor stage of studie naar het buitenland? Laat je dromen niet meteen varen als je denkt te weinig geld te hebben, maar kijk eerst even wat verder. Er is een grote kans dat er meer geld voor is dan je dacht.

Je hoeft namelijk niet alles zelf te betalen. Er zijn veel organisaties die stage en studie in het buiten-land willen stimuleren, en daarom een potje klaar hebben liggen waar jij een aanvraag voor kunt doen. En als jou buitenlandwens niet voor een subsidie in aanmerking komt, kun je nog een beroep doen op de CHE-beurs, een eenmalig bedrag waarmee onze hogeschool je op weg wil helpen.

Ook is er de Erasmusbeurs voor als je wilt studeren of stage lopen binnen Europa. En als je na je stu-die in het buitenland onderzoek wil doen of verder wil studeren, kun je proberen een VSB-beurs

te krijgen. Hier zijn wel wat voor-waarden aan verbonden: je moet goede studieresultaten hebben, en er kunnen elk jaar maar der-tien CHE-studenten met een VSB-beurs op pad.Meer buitenlandbeurzen staan op Entree.

Naast deze algemene beurzen is er een dikke kans dat je nog een beurs kan krijgen van een organisatie binnen je eigen studierichting. Je academie weet hier meer van af, en voor je buitenlandvragen kun je ook altijd terecht bij het bureau in-ternationalisering. Kijk daarvoor op Entree bij Algemene Links > Service > Internationalisering.

Door: Carina den Otter

College van Bestuur: honderd euro voor alle CHE-medewerkers

En? Waren de toffees lekker? Toffees? Je weet wel, dat doosje dat je kreeg om te vieren dat ‘we’ opnieuw de beste hogeschool van het land zijn. De medewerkers kregen in plaats van een doosje toffees een eenmalige bonus van honderd euro.

Goed, eerlijk is eerlijk, de mede-werkers hebben de prijs van beste hogeschool ook mede mogelijk gemaakt. Althans, dat vindt het College van Bestuur (CvB). In de personeelsnieuwsbrief liet het daarom ook weten: “Met elkaar weten we dat de hoge waardering door onze studenten ook wat kost. De mijl extra die wij vaak met onze studenten gaan, de toerusting die wij willen bieden, betekent ook dat er hard, vaak heel hard gewerkt wordt.”

En daarom bedacht het College van Bestuur een mooie beloning voor alle medewerkers. Let op: alle medewerkers, in de nieuws-brief wordt dit er nog extra bij vermeldt: “ongeacht de omvang

van de benoeming”. Om de waar-dering te onderstrepen kregen alle medewerkers die per 31 oktober 2011 op de loonlijst van de CHE stonden een eenmalige bonus van honderd euro. De bonus werd wel uitgekeerd met toestemming van de Raad van Toezicht en voor een keertje, aldus het College van Be-stuur in de nieuwsbrief.

Inmiddels hebben alle medewer-kers de bonus ontvangen.

Het CvB is niet van plan om elk jaar een bonus uit te keren aan de medewerkers. Het gaat hierom een bonus die één keer wordt uit-gekeerd. Geen bonuscultuur op de CHE dus.

Door: Anne Grijzenhout

Beeld Eigen archief

Ad Remfebruari 20126 | Studenten &zo.

Ik zoek een kamer #2

Het duurt niet lang of de lente staat weer voor de deur. Behalve acceptabe-le temperaturen, dagen die langer du-ren en fluitende vogeltjes die fungeren als wekker, betekent dat ook dat het tijd wordt om de lentegarderobe uit te breiden. Winkelen is voor de meeste dames en een enkele heer verre van een straf, maar met de onderhouds-kosten van het dure studentenleven reikt zelfs de collectie van H&M bo-ven je schamele budget. De oplossing ligt gelukkig voor de hand en voor ons CHE’ers zelfs naast de deur: de kring-loop.Tweedehands troep is hot. Waar men

tien jaar geleden nog de neus optrok wanneer je uitlegde dat je je overhemd tijdens Koninginnedag op de rommel-markt scoorde, zul je nu bij diezelfde anekdote bewonderenswaardige blik-ken en lovende kreten ontvangen. Kringloopwinkels, rommelmarkten en tweedehands winkels zijn niet langer meer slechts hotspots voor bijstands-gezinnen en zwervers; tegenwoordig hullen zelfs celebrity’s zich in de af-dankertjes van een ander. Allemaal leuk en aardig natuurlijk, maar wat voor ons studenten vooral interes-sant is aan de vintage vodjes is het prijskaartje dat er aan hangt. Voor een

paar euro kun je al een mooie blazer, hip tasje of warme trui bemachtigen. Maar daar zul je dan wel wat voor moeten doen. Het vereist namelijk heel wat geduld en moeite om de ju-weeltjes tussen de oude troep vandaan te halen. Hieronder een aantal tips om je strooptocht een beetje makkelijker te maken.

Tweedehands schatten tussen bergen troepVintage is hot en belangrijker: spotgoedkoop. Maar hoe vind je mooie items tussen de bergen zooi?

Door Janine Guijt

Mini-handleiding: vintage shoppen doe je zo

Het eerste wat opvalt bij het betreden van een kringloopwinkel is de lucht. Een muffige geur die je waarschijnlijk doet denken aan je oudtante in het bejaardentehuis, maar geloof me, na verloop van tijd zul je van deze geur gaan houden. Daarna zal je oog vallen op al het lelijks wat je aantreft. Oversized fleece-truien uit de jaren ‘90, uitgezakte spijkerbroeken en stropdassen met de monsterlijke motiefjes. Maak bij de aanblik hiervan niet meteen rechtsomkeert, maar duik de rekken in op zoek naar de schatten. Tussen alle troep zitten de mooiste kledingstukken verstopt. Kanten blousjes uit de sixties, overhemden met retro motief uit de jaren ‘80 en oversized truien waar je verstoppertje in kunt spelen; name it, you might find it, maar dat zal wel het nodige speurwerk vereisen.

Bedenk niet vooraf wat je graag wilt hebben, want de kans dat je precies vindt wat je in je hoofd hebt is zeer klein tot nihil. Meestal vind je juist dat waar je niet naar op zoek bent. Laat je lijstje met wensen dus thuis en wees verrast door de wonderlijke vondsten die doet

Vaak zul je iets vinden wat het nét niet is. Te groot, te wijd, te lomp of te saai. Hang het kledingstuk niet meteen weg, maar bedenk wat je er aan zou willen veranderen. Met scharen, lintjes, riemen, stofjes en knopen kun je er alsnog iets leuks van maken. Verpest je je gecustomizede tweedehands vondst? Jammer van die paar euro, maar geen wereldramp.

Negeer alle maatetiketjes en schroom als meisje niet om de he-renafdeling te checken. Als je een mannenoverhemd in maat 44 vindt, hoeft dat niet te betekenen dat die niet past. Rol de mouwen op, stop de onderkant in je broek of draag ‘m gewoon oversized. Een oude-opa-colbert met maatje L kan zo bijvoorbeeld een prima lente-jas zijn.

Nog even over die geur. Die krijg je er vaak gratis bij. Sowieso weet je niet wat de voormalige eigenaar van jouw nieuwe aanwinsten ermee gedaan heeft. Het zou zomaar kunnen dat er een oud vrouwtje is gestorven in die mooie satijnen blouse. Maakt dat de kleding meteen vies? Niet per se, maar een goede wasbeurt met een flinke scheut wasverzachter kan in de meeste geval-len geen kwaad. Hetzelfde geldt in sommige gevallen voor een bezoekje aan de stomerij.

Naast kringloopwinkels zijn er ook vintagewinkels. De kans om hier wat moois te vinden is groter, omdat de eigenaren vaak al het kaf van het koren hebben gescheiden. In tegenstelling tot de mensen bij de kringloopwinkel weten ze vaak wat voor hips er tussen hun rekken hangt en dat is te zien aan de prijskaartjes. Daarbij is het veel leuker om zelf op jacht te gaan. Met onderstaande tips en veel geduld zul je vanzelf een speurneus voor deze vintage-schatten ontwikkelen. Veel shopplezier!

3. Wees creatief

Laat je niet afschrikken1.

2. Laat je verrassen

Size doesn’t matter & think out-side the box4.

5. Wassen, luchten, stomen.

Vintagewinkels

Ad Rem februari 2012 Studenten &zo. | 7

Ik zoek een kamer #2De kamerzoektochten zijn nog lang niet over. Janien Würsten is negentien jaar oud en op zoek naar een kamer. Ze omschrijft zichzelf als een ‘flapdrol’. Een schaterlach volgt.

Janien is hobbyloos. “Ik wil ge-woon genieten. En lezen. Nee, wacht, lezen is saai.” Janien is christelijk en woont in Zwolle. Als het even kan wordt Zwolle ingeruild voor Schotland. Maar aangezien dat er toch nog niet in zit, moet ze op zoek naar een kamer in Ede.

Vanaf september begint ze aan de studie Leraar Godsdienst en Levensbeschouwing. Ze is snel tevreden met een kamer. “Ik wil alleen geen oude zeurende vrouw in huis.” Die toon ver-raadt enige ervaring met dit fenomeen. “Een studentenhuis lijkt me gezellig. Maar dan wel eentje met een frituurpan.”

Slecht in lijnen. “Ik houd van toetjes. Of eigenlijk houd ik van al het eten.” Ze is goed in orga-niseren en houdt van muziek. “Mijn lievelingsmuziek….” Een

stilte volgt. “ZZP’ers met gitaartjes.”, zegt ze uiteindelijk, zeer tevreden met haar eigen antwoord. KassamiepWerkt in de weekenden als caissière aka “kassamiep”. Janien houdt niet van betweters. “Ik heb een te grote hekel aan dat soort mensen om er zelf eentje te worden.”

Ze heeft graag haar spullen geordend en houdt van netjes. Schoonmaak-roosters zijn voor Janien dus ook geen probleem. “Soms heb ik last van een schoonmaaktic.” En met haar organi-satieskills is ze misschien wel de nieu-we roostermaker in huis.

PS I love youWil je deze enthousiasteling een avondje stil op de bank laten zitten? Zet een aantal films na elkaar aan met Gerald Butler in de hoofdrol en Janien geeft geen kik. Je weet wel, die acteur uit PS. I love you.Toch is het niet alleen maar gieren en

brullen. “Ik houd van de combinatie gezelligheid en goede gesprekken. Ik denk dat ik daarom een geschikt huis-genootje ben.” Voorkeur voor een ka-mer in Ede of Bennekom heeft ze niet. Een groot fan van dieren is ze niet. Ei-genlijk gewoon geen fan. “Ik houd er niet van. Maar ik ben ook niet bang voor ze, behalve voor honden in het donker.”

DiscussiesWil graag Leraar Godsdienst of Le-vensbeschouwing worden omdat het verder gaat dan alleen theorie. “Met dit vak kun je gesprekken en discus-sies aangaan.”

De lente als haar lievelingsseizoen, voor een feestje altijd wel te porren en koken kan ze ook. “Maar ik heb niet gezegd dat het dan ook lekker is.”

Weet jij of heb jij een kamer voor Ja-nien? Mail naar adrem@che.nl

Ik zoek een kamerTweedehands schatten tussen bergen troep

Door Martine ten Klooster

Goud geld voor MER en P&AJe bent jong en je wilt wat. Een eigen onderneming, bijvoorbeeld. De opleidingen P&A en MER spelen hier handig op in met de alom be-kende mini-ondernemingen. Met innovatieve ideeën storten P&A- en MER-studenten zich in de Edese vertolking van de American dream. Clemens Kardol van CMC Cimplicity vertelt.

“Het doel van de mini-onderneming is het lerend vermogen. Het opdoen van ervaring staat hierbij centraal. Na-tuurlijk is het extra leuk als je ook na de termijn van de ‘student company’ door kunt gaan vanwege geboekte suc-cessen. Dat is bij ons de bedoeling. Samen met twee vrienden heb ik CMC Simplicity opgericht. Wij verkopen in-terieurbeschermers.”

Dat, dus. Maar wat is een interieurbe-schermer en hoe kom je op dergelijke ideeën? “Een interieurbeschermer is een universele strip voor rond de stof-zuigermond. Deze strip beschermt de meubels tegen beschadiging van de stofzuiger. Bij ons is het idee ontstaan vanuit eigen ervaring. Eén van de me-deoprichters tikte een splinter van

de kast af. Zonde, vooral als je dure meubels hebt. Door die ergernis is het idee geboren: een goedkope, simpele oplossing dat snel aan je stofzuiger bevestigd is, maar dat wél je meubels beschermt.”

“Zoals ik net al zei willen wij ook na de door school vastgestelde termijn van de mini-onderneming, doorgaan met ons bedrijf. CMC Cimplicity is succesvol wanneer we in ieder geval één bedrijf binnenhalen met ongeveer twintig vestigingen. Op dit moment zijn we in gesprek met onder meer de Kruidvat, Marskramer en Blokker. Die gesprekken zijn nog in de oriënte-rende fase. Ons product ligt dus helaas nog niet in de winkel.”

Door: Caroline de Vente

Vintage shop till you drop in Ede:Restore: Zandlaan 22C (elke dag open)Winkel van Sinkel: Veenderweg 118a (woens- en zaterdag open)Dierenwinkel: Sportlaan 39 (elke vrijdag rommelmarkt)Leger des Heils, Bovenbuurtweg 11 (maandag en donderdag open)

Ad Remfebruari 20128 | Lifestyle + human interest

ee, ik ben zelf ook geen fan. Ja, het is commerci-eel en klef. Maar moet je daar nu echt de hele dag

over klagen? Ik vind van niet. En dat betekent dat je ermee op moet houden.

Waar het Valentijnsdag betreft is de mensheid oneerlijk verdeeld. Zo zijn er mensen met een date en mensen zonder. Wiens schuld dat is laten we in het midden, maar punt blijft dat de mensen zonder date meestal niet veel plezier ontlenen aan de feestdag. “Moet ik de hele dag tegen kopkluivende stelletjes aankijken, super,” hoor ik links en rechts. Feit: iedere vriendengroep kent wel een verbitterde ziel die Va-lentijnsdag wil zien branden.

ExoneratieclausuleLaat me even stellen: ik ga Valen-tijnsdag ook gewoon single door-brengen. Ik heb geen dame voor wie ik hoef te doen alsof ik het een geweldige dag vind. Ik heb geen aandelen in chocolade, bloemen en kaarten. Ik heb eigenlijk geen en-kele reden om voor dit festival der commercie op te komen. Behalve dan dat ik, boven alles, met rust ge-laten wil worden. En de innig ver-strengelde koppels presteren wat dat betreft bewonderenswaardig. De mensen die mijn dag verstoren zijn diegenen die hun mond niet kunnen houden over hoe erg ze de dag haten.

Ik ben een redelijk man. Zolang je een goede reden hebt, kom je bij mij met veel weg. Maar zoals on-derzoek vast wel een keer zal uitwij-zen kan een goede tachtig procent van de mensen die beweren Valen-tijn te haten het werkelijk niet zo-veel schelen. Ze horen één van hun vrienden luid blaten over hoe af-grijselijk Valentijn is en voelen een onbedwingbare drang om er ach-teraan te huppelen, lemmingen als ze zijn. Nederland kent niet genoeg diepe, met scherpe rotsen bezaaide

afgronden.

OnnodigKuddegedrag is natuurlijk verwer-pelijk, maar ik heb pas echt een vadsig broertje dood aan onrede-lijkheid. “Onredelijkheid?”, pikt de Valentijnshater zijn cue op. “Dat is toevallig één van mijn speciali-teiten!” Problemen maken waar er geen zijn. Een talent? Zeker. Voor ergens anders. Ver weg. “Maar ik heb goede redenen! Mensen moe-ten niet publiekelijk lebberen! Het is gewoon een excuus om chocola en bloemen duurder te maken! Ik heb recht op mijn mening, ik ben een vrije geest, wat ben je van plan met dat stuk slaghout, alsof men-sen een bepaalde dag nodig hebben om romanti- oempf!”

Mijn oplossing is simpel. Doe ge-woon alsof het een feestdag van een andere religie is. Ben je een scien-toloog? Doe alsof Valentijnsdag in hetzelfde straatje ligt als de Rama-dan. Of de Wederkeer. Ik weet niet of ik de uitzondering of de regel ben, maar ik heb me nog nooit ge-ergerd aan de feestdagen en ritue-len van mensen die iets anders ge-loven dan ik. Misschien omdat het me niets kan schelen. En dat is de juiste houding. Als je geen reden hebt om het te vieren, laat het dan gewoon een normale dag zijn. Je hoeft het niet eens speciaal voor je-zelf te maken. Ik kan wel helemaal met een fles whisky bij de hand in mijn leesstoel gaan dichten over de eindigheid van alles, maar dan zou mijn Kerst direct een stuk minder speciaal zijn.

Door: Christiaan PelgrimRuben Molenaar

Cynische Blik Bij CHE-opleidingen moet de ‘C’ een ‘nadrukkelijker overwo-gen plek’ krijgen. Dat zei Kees Boele, voorzitter van het Col-lege van Bestuur, tijdens zijn nieuwjaarstoespraak in janua-ri. Hij vindt dat studenten meer algemene christelijke vorming nodig hebben om staande te blijven in deze geseculariseerde tijd.

In de toespraak opperde hij zelf al-vast een mogelijkheid om die ‘C’ een plekje te geven. De CHE moet een pakket algemene christelijke vorming, een soort ‘christian liberal arts’, aanbieden, verplicht voor elke student. Daarin zitten de vakken welsprekendheid, het lezen van kerk-vaders, logica, geschiedenis, theolo-gie, muziek, Bijbelstudie en filosofie, maar ook man-vrouw-verschillen en goede manieren.

Na afloop zeggen de meeste van de aanwezige docenten dat ze het goed vinden dat Boele extra aandacht wil besteden aan de identiteit van de hogeschool. Maar de CHE moet wel uitkijken dat je daarin ook te ver kan doorschieten. Corrie de With, docent bij Theologie: “Het gaat ook om in-houd en vaardigheden.”

Praktische problemen

Timo Jansen, voorzitter van de Ho-geschoolraad, ziet vooral een aantal praktische problemen: “Als je hier meer ruimte voor geeft, heb je min-der ruimte voor andere, beroepsin-houdelijke, vakken. Willen we dat wel?” Ook vindt hij dat deze vakken alleen interessant kunnen worden als ze aan de beroepspraktijk worden

gekoppeld: “Dat heb je nodig om het voor studenten interessant te hou-den. Anders is het te algemeen.”

Maar Boele maakt zich niet zo druk over deze praktische punten. Hij houdt zich als bestuurder liever be-zig met de grote lijnen, zegt hij later tegen Ad Rem: “Het gaat erom dat de ‘C’ in de opleiding een nadrukkelijker overwogen plek krijgt. De precieze

uitwerking zal me een worst zijn.”

ControleursDie nadrukkelijke ‘C’ mag dan zelfs belangrijker worden dan de regels vanuit Den Haag. Hij zegt in zijn toe-spraak: “Misschien moet het chris-telijk onderwijs wel keuzes maken die niet helemaal meer passen in de

“Misschien moet het christelijk onderwijs wel keuzes maken die niet helemaal meer passen in de criteria van Den Haag en de controleurs, maar wel bij die van Boven.”

Over lemmingen en Valentijnshaat

N

beeld: Guido Bayense

Ad Rem februari 2012 Lifestyle + human interest | 9

criteria van Den Haag en de contro-leurs, maar wel bij die van Boven.”

Krijgt de CHE daar problemen mee? De staatssecretaris wil pas een reac-tie geven als het definitieve plan op papier staat, maar Boele voorziet geen problemen: “We leiden studen-ten goed op, we hebben het financi-eel op orde, maar we willen óók een prestatie leveren op die vorming. Ik denk dat als wij dit gaan doen, dat vele andere scholen ons zullen vol-gen.”

WerkstukjesHij denkt dat de meeste studenten hier ook op zitten te wachten: “Dat vertellen ze me ook bij de studenten-lunch. Ze willen meer uitdaging en minder reflectie en werkstukjes.” Hij vindt dat de CHE er vooral moet zijn voor mensen die hun geloof met hun vak willen verbinden: “Niet iedereen is daar evenveel mee bezig, maar dat

is wel ons bestaansrecht.”

En als dat vakkenpakket met ‘chris-tian liberal arts’ niet genoeg steun krijgt, heeft Boele nog genoeg andere ideeën. Hij noemt een ‘studium ge-nerale’, een reeks van avonden met sprekers en een discussie waar je naartoe kunt gaan om je vrije stu-diepunt in te vullen. Of cursussen spreekvaardigheid “om je christe-lijke opinie goed onder woorden te brengen in de debatten.” Bij die cur-sus lijkt het hem helemaal mooi als ook mensen worden uitgenodigd die fel tegen het christelijk geloof zijn, zodat studenten leren om met hen te discussiëren.

Verschillende manierenDe ideeën zijn nog vers, dus het is niet te verwachten dat we komende

jaren al grote veranderingen zullen meemaken. Boele wil dat er eerst gekeken wat de verschillende aca-demies al doen aan christelijke vor-ming, wat de mogelijkheden zijn en natuurlijk wat de studenten zelf wil-len, want “je kunt dit plan op allerlei verschillende manieren uitrollen.”

“Wat mij vooral drijft”, zegt Boele, “is dat studenten die hier vandaan komen een goede opleiding hebben gehad, maar dat ze ook kunnen zeg-gen: ‘ik heb daar omheen ook wat anders meegekregen, waardoor ik nu beter in staat ben om mijn geloof on-der ore te brengen.’”

Pabo organiseert dag voor toekomstige meestersEen feestje voor alleen mannen van de opleiding Pabo. Dat was de wens van docenten Theo Dekker en Siebe van der Kooij. In januari vond ‘100% Meesterproof’ plaats: voetballen, eten en over mannenonderwerpen praten. Belangrijk: zonder de vrouwen.

Het interne mannenfeestje vindt plaats op de CHE. De dames van de opleiding weten dat de mannendag plaats vindt, maar het programma is diep geheim gehouden. Het evenement wordt letterlijk afgetrapt met een wedstrijd zaalvoetbal, iets waar de meeste mannen wel van houden. Naast het sportieve gedeelte is er ook tijd voor onder meer goede gesprekken en een workshop van gospelartiest Marcel Zimmer. Want dat is wat de organisatoren Theo Dekker en Siebe van der Kooij willen: “We willen een programma aanbieden met een mix aan sportieve activiteiten en gezelligheid, maar ook van verdieping en ontmoeting.”

Behoefte aan mannenTheo Dekker denkt door dit evenement aan te sluiten bij de wensen van de toekomstige meester: “Feit is dat er steeds minder mannen in het basisonderwijs willen werken en ik zelf heb ervaren dat je behoefte hebt om even alleen met mannen te zijn, wanneer tijdens je Pabo-studie in een wereld zit die soms wel erg soft en emotioneel geladen kan zijn door de ‘overload’ aan vrouwelijke input.”

De eerste Pabo Mannendag heeft het thema ‘100% Meesterproof’ meekregen.

Over het thema is goed nagedacht volgens Theo Dekker: “Het is een knipoog naar het vroegere begrip van een meesterproef afleggen. Ook het woord meester is bewust gekozen. We willen juist benadrukken dat het meester-zijn gewoon cool is, dat het een gaaf beroep is waar je trots op kunt zijn en waar kinderen zeker op zitten te wachten.”

De reacties op het evenement zijn enthousiast. Tweedejaars Pabo’er Pieter Schonewille vindt het een leuk initiatief: “Heerlijk om even als mannen onder elkaar te zijn en bijvoorbeeld even mannengrappen te maken. En dat op een informele manier.” Elco den Oudsten denkt ook aan het behouden van de mannen op de opleiding: “Door dit soort evenementen te organiseren denk ik dat het voor jongens makkelijker blijft om de opleiding af te maken. En dat is zeker belangrijk.”

De twee organisatoren kunnen aan de bak. In het voorjaar staat er alweer een dag gepland en als het aan Theo en Siebe ligt wordt er nog voor de zomer een mannenweekend georganiseerd.

Door Anne Grijzenhout

“Ons vorige bezoek was in oktober. Toen hebben we samen met de studenten leerplannen opgesteld. Zij zijn hiermee aan de slag gegaan en twee weken voor ons vertrek naar het eiland moesten ze alles digitaal bij ons inleveren”, vertelt van der Kooi.

Het zijn geen Nederlandse studenten die de zon hebben opgezocht om daar eens lekker te gaan studeren. Nee, het zijn negentien Bonairianen die vanuit hulpverleningsorganisaties SPH studeren. Een soort bijscholing dus. Op het eiland zitten verschillende organisaties waaronder Crusada, Forma en Stichting Project. Bonaire hoort bij Nederland en moet daarom voldoen aan de hulpverleningseisen die hier ook gelden.

WerkenDrie keer per jaar vliegen ze die kant op. “Natuurlijk is het genieten op zo’n mooi eiland, maar het is zeker geen snoepreisje. Elke ochtend gaat om zes uur ‘s ochtends de wekker en zijn we vanaf half zeven aan het werk. In de tien dagen dat we er zijn, houden we intervisiemomenten met de begeleiders daar. We leren hen hoe je het best studenten kunt begeleiden. Ook toetsen we studenten en stellen we nieuwe doelstellingen op. Daarnaast is er nog een studentenbijeenkomst. Meestal zijn we rond vier uur klaar met werken.”

Aan het eind van de middag kan er dus gesnorkeld worden en ‘s avonds is er tijd om lekker te eten en van het eiland te genieten. Maar ’s ochtends gaat de wekker weer.

Bonaire. Dat eiland met die witte stranden, die zee waar je je voeten door het heldere water nog op de bodem ziet staan, de strakblauwe lucht en de palmbomen. Op dat paradijs wonen duale CHE-studenten SPH. Docenten Arie Hordijk en Hedzer van der Kooi zoeken ze wel eens op.

Zon, zee en studieDoor Martine ten Klooster

Collegevoorzitter Kees Boele. Beeld Maurits Reijnoudt

CvB-voorzitter wil CHE’ers vooral

christelijk vormen

“Als je hier meer ruimte voor geeft, heb je minder ruimte voor andere, beroepsinhoudelijke, vakken. Willen we dat wel?”

“Ik voel me verantwoordelijk voor de ‘C’”

Ad Remfebruari 2012

“De mevrouw reed langs in haar rol-stoel en dacht: ‘Jezus is Heer en Hij regeert, niet de ziekte.’ In de Bijbel is zieken genezen en demonen verdrij-ven bijna het enige wat Jezus deed. Ik sprak haar aan en ik moest het een paar keer herhalen. Ze kon zich niet goed concentreren, dat is het gevolg van een beroerte die ze veertien jaar geleden heeft gehad. Daardoor is ze ook voor de helft verlamd. Ze had daar geen gevoel en kon haar linker-been ook niet bewegen. Toen vroeg ik of ik voor haar mocht bidden. Ik legde mijn hand op haar hoofd en geloofde echt dat God haar zou gene-zen. Ik bad dat Hij het effect van de beroerte ongedaan wilde maken. Ge-lijk merkte de mevrouw verschil. Ze kon zich weer concentreren, ze zag er minder depressief uit en ik zag hoop in haar ogen.”

“Daarna legde ik mijn hand op haar schouder en bad of er leven in mocht komen. Gelijk begon haar arm uit zichzelf te bewegen en krijg zij er weer gevoel in. Verbaasd zei ze toen: ‘God bestaat echt’. Vanaf dat mo-ment begon haar broer met filmen.”

Twijfelde je geen moment?“Jawel. Het is ontzettend spannend en diep van binnen was ik toch een beetje bang. Zou het wel een blijven-de verandering zijn, of zou ze mor-gen alweer terugvallen? Toch besloot ik niet te stoppen met bidden totdat zij helemaal genezen zou zijn of tot ze zou aangeven te willen stoppen met bidden. Daarom ben ik door gegaan. Ook haar been is weer volledig her-steld. Haar rechter oog, waar ze eerst half blind aan was, is ook genezen.”

Ze was genezen en toen heb je haar uitgezwaaid?“Vrij snel daarna heeft ze de beurs verlaten. We hebben contactgege-vens uitgewisseld en afscheid geno-men. De dag erna kwam ze met fami-lieleden terug naar de beurs om mij te bedanken.”

Hoe gaat het nu met haar?“Vorige week heb ik haar nog gespro-ken. Met lopen gaat het steeds beter.

Haar broer schrikt nog steeds als hij haar ziet lopen. Na veertien jaar in een rolstoel is dat ook niet niks na-tuurlijk.”

Hoe reageerden omstanders?“Er kwam een magnetiseur naar mij toe die mijn genezing heel liefdevol vond, maar ook boos was omdat hij ervan uitging dat de genezing tijde-lijk zou zijn. Hij zei dat ze de dag erna weer teleurgesteld zou zijn omdat ze dan ons enthousiasme niet meer zou voelen. Volgens hem zou ik haar in-tensiever moeten begeleiden. Een andere standhouder vond het ‘feno-menaal’. Hij verwonderde zich over de kracht van Jezus. En hij was niet de enige, volgens hem praatte de hele beurs erover.”

Is de vrouw helemaal genezen?“Ja, ze is helemaal genezen. Natuur-lijk moet haar lichaam eraan wennen om weer actief te zijn, daarom wordt het lopen opgebouwd. Dat doet ze zonder fysiotherapeut, zelf in huis.

Ze durft nog niet zonder rolstoel naar buiten te gaan. Nadenken over de toekomst is bedreigend voor haar. Ik snap dat wel. Ze is nu midden veertig en ze heeft veertien jaar in een rol-stoel gezeten, dan moet je wennen aan een nieuw toekomstperspectief.”

Hoe doe je dat precies, gebeds-genezing?“Als jij echt wilt dat iemand van zijn ziekte afkomt, dan wil God het ook. Dan zal het ook gebeuren, daar moet je in blijven geloven. God wil ieder-een genezen, net zoals hij iedereen wil vergeven. Als we dat geloven, dan kunnen we in geloof bidden. Anders is het geen geloof maar hoop.”

Soms blijft een acute genezing uit. Hoe komt dat volgens jou?“Er zijn weinig situaties waar niet gelijk resultaat van herstel is. Maar als genezing niet gelijk optreedt, kun je God daar de schuld niet van ge-ven. Hij stelt geen voorwaarden om Zijn liefde en genezing te geven. Een

voorbeeld in de Bijbel is Daniël. Hij moest dertig dagen bidden voordat zichtbaar werd wat God gegeven had. In de hemelse gewesten is een strijd gaande. Satan heeft de macht om genezing tegen te houden en maakt daar graag gebruik van om je geloof in God af te breken. Daarom is het belangrijk om te blijven bidden en te blijven geloven. God wil de werken van de vijand vernietigen.”

Kan ongeloof een belemmering zijn voor genezing?“Nee, voor ongelovige mensen niet. Het is juist een middel om hen tot God te brengen. Als degene die de gebedsgenezing uitvoert gelooft, is dat genoeg. Tenzij iemand natuurlijk absoluut niet genezen wíl worden, bijvoorbeeld omdat zijn slachtoffer-rol hem wel bevalt. Dan ligt de zaak anders.”

Waarom was je op een paranormale beurs? “Ik was daar om drie redenen. De eerste reden is om christenen die willen experimenteren op spiritueel gebied terug naar huis te sturen. De tweede om bezoekers over de liefde van God te vertellen. En als derde voor de overige standhouders. Om hen te laten zien dat er ook een an-dere weg is, namelijk die van Jezus.”

Kun je als christen wel op een para-normale beurs aanwezig zijn? “Ik vind van wel. Het is onze taak om Gods liefde buiten de kerkmuren te laten zien, om te getuigen van de ge-nezing die Hij wil geven en die gene-zing vervolgens in praktijk te bren-gen. Daarom was ik daar.”

“God wil de macht van satan verbreken”

“Het is onze taak om Gods liefde buiten de kerkmuren te laten zien”

10 | Religie

Sta Stel je voor: je bent op een paranormale beurs en er komt iemand naar je toe die aanbiedt om voor je genezing te bid-den. Het overkwam een vrouw die veertien jaar in een rolstoel zat. Vier-dejaars GPW-student Ju-riaan Beek is degene die haar benaderde.

Beeld: Guido Bayense

op en wandel!

Door Jacqueline Mulckhuijse

Ad Rem februari 2012

Ieder blokje, ieder mens, ieder schakeltje telt: brengt je verder naar de top Beeld SXC

Uw rubriekschrijver loopt tegenwoordig elke dag langs schreeuwende reclames over traineeships, carrièredagen en mas-terclasses. Ze vragen me of ik de gedreven en ambitieuze student ben die zij zoeken. Omdat ik niet het idee heb dat ze mij be-doelen, begin ik te denken dat er iets he-lemaal mis is: moet ik niet nodig beginnen aan cum laude afstuderen en hippe din-gen op mijn CV zetten?

Ik word er benauwd van. Hoe zit dat nu precies: is ambitie alleen iets voor mensen die niet weten wie ze zijn zonder te gekke baan? Christenen vin-den als het goed is hun identiteit in God en heb-ben dat niet nodig toch? Of zijn juist zij de aange-wezen personen om hun dromen waar te maken en alles uit hun talent te halen wat er in zit? Om hier meer over te weten te komen bedien ik me graag van de wijsheid van twee interessante jonge mensen. Rikko Voorberg, 31 en theoloog is een creatieve gemeentestichter die enorm veel interessante projecten doet. Hij preekt bijvoor-beeld in de ‘Denkstof’ filmpjes van de EO en runt een theater in zijn Eend (de auto). Eline Kuijper, 24 en net afgestudeerd journalist is sinds kort dankbare bezitter van haar droombaan. Hoe ver-houdt een goed zelfbeeld zich tot een ambitieus leven? Is ambitie en optimaal presteren voor ie-dereen verplicht of een kwestie van karakter?

Eline beschouwt zichzelf in ieder geval niet als ambitieus maar noemt het liever gepassioneerd. “Carrière en een topsalaris zijn niet mijn doel, ik haal mijn identiteit niet uit een baan. Maar ik heb wel uitdaging nodig om lekker naar mijn werk te kunnen gaan. Ik heb een drang om iets goeds te doen. Journalistiek heeft voor mij eeu-wigheidswaarde. Ik geloof echt dat het iets bij-

draagt aan deze wereld.” Rikko is erg visionair. “Ik zie overal mogelijkheden en toffe concepten waar ik heel enthousiast over word en die ik dan ga uitwerken. Daarin ben ik niet voorzichtig, ik ga er helemaal voor. Zodra het op poten staat, draag ik het over aan iemand anders en begin ik weer iets nieuws. Of ik ga het verbeteren, ik ben altijd bezig.” Hij noemt als voorbeeld een zolder op zijn werk. Die was bedoeld voor jongerenwerk maar er gebeurde niets. Rikko zag een fantasti-sche plek voor bandjes, verhalen en interviews en zocht wat mensen bij elkaar. In mum van tijd was de eerste aflevering van “zoldergasten” een feit.Opvallend is dat Rikko zijn activiteiten opnoemt als ik hem vraag wie hij is. Eline zegt dat ze haar identiteit niet haalt uit een baan, maar is dat echt zo? “Het is verleidelijk om te denken: ‘ik heb een goede baan, dus ik ben iemand.’ Ik merkte dat die gedachte erin sloop toen ik deze baan kreeg. Maar het is echt een leugen, want vóór deze functie was ik dezelfde persoon als nu.” Volgens Rikko is een goed zelfbeeld een voorwaarde voor een ambiti-eus leven. “Je hebt lef nodig om op te springen en te zeggen: ‘dit gaan we doen, wie doet er mee!?’ Met het risico dat het mislukt. Daarvoor heb je geloof in jezelf nodig, en dat heb ik meegekregen van thuis. Aan de andere kant doe ik wat ik doe soms ook in een hang naar bevestiging en om gezien te worden. Het geeft me een plek; dit kan ik, dit draag ik bij. Maar wie je bent, verbinden met wat je doet, is wel een zwak fundament. Door steeds te vertellen wat voor toffe dingen ik doe ga ik nooit krijgen wat ik echt wil: iemand die me waardeert om wie ik ben.”

Ambitie is niet aan te leren. “’Je moet ambitieus worden’ is echt een onzin stelling” vindt Rikko. “Het moet een gevolg zijn van ‘weten wat je wilt’. Wat past bij jou, wat raakt jou? Als je dat ontdekt

hebt komt ambitie bijna vanzelf.” Eline is het daar helemaal mee eens. “Toen ik vroeg waarom ze me voor het sollicitatiegesprek hadden uitgenodigd, noemden ze alles wat op mijn CV stond. Maar die dingen - EH-basisjaar, mijn bestuursfunctie, mijn opleiding - heb ik allemaal gedaan omdat het me leuk en nuttig leek. Ik heb nooit bewust aan CV-building gedaan. Door te doen wat bij me paste, werd ik gevormd voor mijn functie.“

Maar hoe weet je dan wat bij je past? Volgens Rikko moet je niet op zoek gaan naar de vorm, maar naar de inhoud van wat je wil gaan doen. Voor jou belangrijke waarden en interessegebie-den dus. In zijn geval was dat ‘iets met mensen’ en ‘iets met het evangelie’. De vorm valt er van-zelf omheen. Eline denkt dat je altijd naar je plek blijft zoeken. “Laatst was ik bij mijn ouders en zei ik: ‘jullie hebben het echt voor elkaar: kinderen grootgebracht, een goede baan, jullie zijn bin-nen!’ Mijn vaders reactie was: ‘dacht je dat? Ik ben nog steeds bezig met de vraag ‘wie ben ik nu eigenlijk en zit ik wel op de juiste weg?’ Blijkbaar hoort die onrust erbij. Je bent hier op aarde on-derweg. Quarterlifecrisis, midlifecrisis, allemaal onzin, haha, het hele leven is een crisis! De vraag ‘wie ben ik?’ blijft. We zijn gemaakt om bij God te zijn, we zoeken naar ons thuis, naar onze rust-plek, maar die is hier niet.”

Rikko heeft nog wat tips voor ons. “Ga nu doen wat bij je past. Begin klein, in je vrije tijd en groei erin. Wees niet bang dat dingen als ambitie en netwerken fout of egoïstisch zijn. Productief net-werken komt altijd van twee kanten en resulteert vaak in goede vriendschappen. Je hebt van God een speelterrein gekregen waarop je vrij kunt uitproberen, Hij vindt je alvast fantastisch, wees niet bang om op je bek te gaan!”

Tafel van Levensbeschouwelijke Vragen | 11

Femmeke Riezen-bosch:

vierdejaars godsdienstleraarstudent, confronteertons op deze pagina met de hoofdpijnvragen uit het leven. Vaak aan de hand van de bijbel en andereinteressante bronnen.de bijbel en andere interessante bronnen.

Femmeke overNetwerken, CV-building, ambitie: is het verplicht om te slagen?

Ad Remfebruari 2012

Trots ben je op vrouw en kinderen,niet op een stuk blik

Wat doe je als je een nieuwe Opel wilt kopen, en drie Opelgarages in de buurt failliet blijken te zijn? journalistiekdocent Jan Arents luisterde naar het advies van zijn collega, en kocht een goudkleurige Mercedes, een keuze die hij nog altijd relativeert.

“Ik praat eigenlijk nooit over auto’s“, zegt Jan Arents bijna verontschuldi-gend bij aanvang van het interview. “Ik lees geen autotijdschriften en kijk ook geen autoprogramma’s. Ik ben al-leen lid van de ANWB.” Er zijn veel be-langrijkere dingen in het leven, vindt hij. “Een auto is zo vergankelijk als wat; na een paar jaar is ‘ie niets meer waard.”“Jij hebt makkelijk praten met je goudkleurige Mercedes C280.” Jan hoort het de lezers van dit artikel den-ken. “Ik ben blij hoor, met mijn auto, maar ik ben er niet trots op. Trots ben je op vrouw en kinderen, niet op een stuk blik.” AchterveringDit is pas Jans eerste Mercedes. “Ik heb bijna mijn hele leven Opel gere-den, maar dan wel de redelijkere mo-dellen.” Zijn laatste Opel was dringend aan vervanging toe. “Gezeur aan de achtervering, waarschijnlijk door die drempels hier in Ede.”Reparatie zou teveel kosten, verze-kerde de monteur. “Dus ik besloot de garage te bellen dat ik een nieuwe auto wilde hebben. Maar ze bleken inmid-dels failliet te zijn. Net als de Opelga-rage in Arnhem en de Opelgarage in Oosterbeek. Ik kon wel naar Doetin-chem, maar dat vond ik te ver.”

Hoewel hij graag wilde, kon Jan niet meer aan Opel komen. ‘Waarom koop je geen Merce-des,’ vroeg collega Bert lachend. Jan lachte terug. “Toen

heb ik een

Citroën C5 geprobeerd, een vrij groot model. Maar zelfs stilstaand voelde ik mij al ongelukkig in de auto.” Ineens herinnerde Jan de woorden weer van collega Bert. “Ik wist meteen welke Mercedes ik wilde hebben. Mijn vrouw was bij de werkelijke koop. Het uitzoeken van de auto en de extra’s liet ze aan mij over. Auto’s boeien mijn vrouw niet.” ZwedenBert bleek een goede tipgever. “Ik zit heerlijk in de auto, en nog belangrij-ker: hij doet wat ik wil.” Jan heeft een uitvoering die nogal sportief aan doet: een 3 litermotor met 6 cilinders. “Het is een beetje een afwijking van mij, maar ik houd van krachtige, zware motoren.”Maar echt benutten doet Jan zijn mo-tor niet. “Ik ben een defensieve rijder: boven de 120 km/h kom ik niet en ik geef anderen altijd voorrang. Ik kan mij ook niet herinneren dat ik ooit een botsing of bekeuring voor te hard rij-den heb gekregen.”Veel kilometers maakt Jan niet met zijn Mercedes. “Ik ga niet helemaal naar het noorden van Zweden met de auto. Daar zijn tegenwoordig veel makkelijkere manieren voor.” Jan heeft in de twee jaar dat hij de auto

heeft 40.000 kilometer gereden. “Zo’n benzineslurper ben ik dus niet.”

Zuinig. Dat is Jan op zijn auto. “Mijn vrouw is de enige die

er in mag rijden.” Wan-neer derdejaars jour-na l i s t i e ks t u d e nt e n ergens voor de lokale omroep heen moeten, wil Jan ze graag helpen. “Maar als ze om mijn

auto vragen, zeg ik nee.”

Voor driehonderd gulden kocht Jan zijn eerste auto: een NSU Prinz III, “een auto waar-van de voor- en achterkant er precies hetzelfde uitzagen.” Jan had de auto gekocht om in zijn diensttijd heen- en weer mee naar Duitsland te kunnen reizen. “Ik was in de buurt van Osnabrück gelegerd, 175 kilo-meter oostwaarts van Neder-land.”Maar vader Arents greep in. Het wagentje was te gammel voor zo’n grote reis, vond hij. Daarom kocht hij een Fiat 850 voor hem. Een nieuw, klein autootje met maar liefst vier uitlaten, wat een “agressief geluid” gaf. Het is volkomen waanzin, zegt Jan, “maar voor mijn gevoel heb ik nooit een snellere auto gehad dan dat karretje.” VintageIn welke auto zou je nou nooit willen rijden? Jan vindt het een lastige vraag. “Tegenwoor-dig zijn alle auto’s goed.” Maar als hij dan toch iets moet noe-men: vintage modellen. “Dat zijn van die supermoderne auto’s met het model van der-tig jaar geleden. Kom eens met iets nieuws, denk ik dan.”Mercedessen zijn solide auto’s. Maar ook solide auto’s moeten een keer ingewisseld worden. Als het tot de mogelijkheden behoort, kiest Jan opnieuw voor een Mercedes. Zelfde mo-del, zelfde type. Als die er dan nog zijn, tenminste. Anders wordt het iets nieuwers. Jan: “Heel conservatief eigenlijk, en misschien ook wel een beetje calvinistisch.”

Door Jan Pieter Rottier

Jan Arents bij zijn Mercedes. Beeld Maurits Reijnoudt

12 | Docent&Auto

Ad Rem februari 2012

“Ze moeten niet aan m’n dochters komen”

Johan van Vugt, vader van vijf kinderen, doet uit de doeken hoe het in de opvoeding toch allemaal weer op zijn pootjes terechtkomt.

De een noemt het ouderwets, de an-der voorzichtig. Laten we het houden op ‘zorgzaam’. Zo komt Johan van Vugt over. De jarenoude vroedvrou-wenwijsheid ‘Rust, Reinheid en Re-gelmaat’ moeten we er volgens hem vooral inhouden. En ook ‘Veiligheid, Vertrouwen en Verantwoordelijk-heid’ klinken hem goed in de oren. Zijn gezicht vertrekt als het gaat over de toekomst van de wereld. Toch is Van Vugt apetrots op zijn vijf sprui-ten. In september 2011 is hij voor de vijfde keer papa geworden, maar nog steeds vindt hij het ‘onwijs leuk’ om nieuw leven te zien opgroeien. “Na-tuurlijk, het proces is hetzelfde, maar het is toch iedere keer een andere variant.”

Balans “Kinderen kosten je niets.” Dat is een ferme uitspraak, maar Van Vugt be-denkt zich geen moment. “Zodra je kinderen krijgt, staat je leven op z’n kop en wordt het nooit meer zoals

het was. Als je het zo bekijkt kost het je hele leven, maar de balans slaat absoluut positief door. Je krijgt er zoveel voor terug.” Joas is de nieuw-ste aanwinst van de familie. De jon-geman is geboren op 18 september 2011. Eigenlijk gaat dit artikel over hem, maar Van Vugt kan het niet la-ten om over zijn hele gezin te vertel-len. “Ik ben zo ontzettend trots op ze, ik zou het uren vol kunnen houden om over ze te praten.”

Werk en studieAls studenten zeggen “Pfoe, pittige week gehad”, bedoelen ze dat ze druk zijn geweest met werken, borrelen, feestjes, sociale contacten, studen-tenvereniging en heel misschien een stukje studie. Een drukke week in de agenda van Van Vugt is pas écht actief. Op de CHE is hij coördinator van de post-hbo-opleiding coaching en doceert hij het vak psychologie. Het andere deel van zijn werkweek studeert Van Vugt theologie. Om-

dat zijn vrouw ook twee dagen in de week werkt, zorgt dat voor het nodi-ge planwerk. Tel daar nog maar eens vijf kinderen bij op!

“Om als vader een studie te volgen is een keuze die spanning met zich mee kan brengen. Daarom is een goede taakverdeling en planning belang-rijk.” Waarom dat zo belangrijk is, merkte Van Vugt tijdens het opgroei-en van zijn oudste zoon. “Ik had het ontzettend druk en was bijna nooit thuis. We merkten toen dat hij meer naar zijn moeder trok dan naar mij.” Van Vugt heeft zijn lesje wel geleerd: “Dat doe ik nooit meer zo.”

Nu zijn kinderen ouder worden, merkt de docent dat vooral ‘er zijn’ belangrijk is. Dat zorgt ervoor dat hij bewust keuzes maakt. “Het ge-vaar is groot dat je ook thuis met je werk bezig blijft. Daarom ben ik zo blij met de schoolvakanties, dat zijn oases, momenten dat je echt tijd voor

elkaar hebt.”

Ouders als de handen van God Van Vugt ziet zijn taak als ‘priester in zijn gezin’ duidelijk voor zich. “Voor-al als vader heb je een enorme ver-antwoordelijkheid. Zoals je kinderen jou beleven, zo kijken ze ook naar God. Als je zegt dat God er altijd is, maar zelf ben je nooit thuis, strookt dat niet met elkaar.”

“Als ik dan met Joas op schoot het journaal zit te kijken, vraag ik mij-zelf wel eens af: ‘in wat voor wereld kom je toch terecht?’ Maar toch is het Gods plan dat hij er is. Tegelijk maakt dat de verantwoordelijkheid groter, want de wereld wordt er niet beter van.”

Geschikt/ongeschiktAls je wel kinderen wilt, maar je wilt er niets voor opgeven, dan kun je er beter niet aan beginnen, vindt hij. “Er zijn periodes dat je alleen maar

geeft. Bijvoorbeeld als ze heel klein zijn en afhankelijk zijn van jouw hulp, maar ook als ze ouder zijn en hun ouders als schuurpaal gebrui-ken. Soms kwetsen je kinderen je diep, maar dat moet je kunnen hen-delen. Voldoende identiteit hebben om even je tanden op elkaar te zetten en te focussen op leuke dingen die er ook zijn.”

TipsKrijg je spontaan verschijnselen van nesteldrang? Voel je je eierstok-ken klapperen? Van Vugt geeft tips: “Praat samen over opvoeding. Juist voordat je kinderen krijgt. Praat met je vriend of vriendin over je ei-gen opvoeding zonder daar enorm negatief over te zijn. Ervaar het als een geschenk.” Maar waar moet je dan precies over praten? “Stel je doel vast, vraag je af welke waarden je jul-lie kind(eren) mee wilt geven. Zorg ervoor dat je je kinderen voldoende meegeeft om zelfstandig te zijn.”

Door Jacqueline Mulckhuijse

Docent&Baby | 13

Ad Remfebruari 2012

De nieuwjaarsconference die collegevoorzitter Kees Boele van de CHE jaarlijks houdt op de Vocatiodag voor medewerkers, werd dit jaar voor het eerst posi-tief ontvangen. Waar Boele vori-ge jaren op safe speelde met zijn grappen, gingen nu alle remmen los.

Docent Hendrie van Maanen is laai-end enthousiast: “Afgelopen jaren kon ik mijn ogen moeilijk open hou-den. Boele’s grappen waren altijd erg voorspelbaar. Nu ging hij buiten alle gebaande paden met zijn absurdisti-sche humor.”

Medebestuurder Ton Bestebreur vond de leukste grap: ‘Misschien moet het christelijk onderwijs wel keuzes ma-ken die niet helemaal meer passen in de criteria van Den Haag en de con-troleurs, maar wel bij die van Boven.’ Bestebreur: “Dit was de eerste keer dat ik buikpijn had van het lachen. Het is geniaal hoe hij de techniek van overdrijving gebruikt. Ik mag me ge-lukkig prijzen met zo’n humoristische

collega.”

Boele kijkt terug op een geslaagde voorstelling: “Van tevoren was ik wel zenuwachtig. Het is natuurlijk altijd afwachten of de boodschap zal landen. Maar door de tegenvallende resultaten voorgaande jaren, zei ik te-gen mezelf ‘Kom op een beetje meer risico dit keer’. Het was echt een test-Kees.”

Zelf heeft Boele ook een favoriete grap. “Op een gegeven moment zei ik dat we moeten uitkijken dat onze studenten straks denken dat post-modern een ander woord voor e-mail is. E-mail is natuurlijk moderne post, en die woorden heb ik omgedraaid. Twee weken geleden zag ik op tv een omdraaigrap. Ik dacht meteen: zo’n grap wil ik ook in mijn show.”

Volgend jaar hoopt Kees Boele op-nieuw de nieuwjaarsconference te houden. De Reformatorische Omroep heeft laten weten de uitzendrechten te willen kopen.

Nieuwjaarsconference Boele groot succes CHE-bestuurder blijkt talentvol cabaretier

Tekst Jan Pieter Rottier en Christiaan Pelgrim

Onopvallend, goed gelovig, tik-keltje naïef en een lichte voor-keur voor het dragen van rokjes. Jarenlang vroeg hoofddocent Hendrik van Dijk zich af een grote groep CHE´ers veel van deze ken-merken bezit. Nu heeft hij ont-dekt dat inteelt de veroorzaker is van een speciaal CHE-gen.

De onderzoeker had deze vermoedens al sinds hij zelf aan de CHE ging stu-deren, nu zo’n tien jaar geleden: “Ik had altijd al het idee dat ik anders was dan mijn mede-MWD-studenten. Ik had niks met Opwekking, had een uit-gesproken kledingkeus en woonde op kamers in Wageningen.” Van Dijk kon geen verklaringen vinden voor deze unieke CHE-identiteit. Tot hij er bij zijn onderzoek achter kwam dat er een

gen is dat veel CHE-studenten met el-kaar gemeen hebben.

De vermoedelijke oorzaak van deze DNA-mutatie was daarna snel gevon-den: “Ik ben ervan overtuigd dat dit gen is ontstaan door de vele huwelij-ken tussen verschillende CHE’ers ge-sloten zijn. Het is niet vreemd dat de CHE-baby’s die hieruit voortkomen, zelf ook een natuurlijke voorkeur voor deze christelijke hogeschool hebben.” Ook verwijst Joopssen naar een ander recent onderzoek: “Het blijkt dat een volwassen broer en zus die elkaar nooit gekend hebben, een grote kans hebben om bij de eerste ontmoeting verliefd te worden. Het spreekt voor zich dat dit bij gemeenschappelijke delers van het CHE-gen ook het geval is.”

Speciaal CHE-gen ontdektJarenlange inteelt resulteert in ‘model-CHE’er’

Dennis Aalbers, de Albronmede-werker die alleen christenen wil-de helpen, wordt niet ontslagen. Dat laat Teun Verheij, algemeen directeur van het cateringbedrijf, weten. Hij meent dat binnen zijn organisatie “ruimte moet zijn voor verschillende opvattingen.”

Vorige week dinsdag had Teun Ver-heij een gesprek met de weigercateraar. “Maar mij werd al snel duidelijk dat Aalbers een gepassioneerde religieuze man is”, vertelt de directeur. “In een emotioneel gesprek maakte hij me deel-genoot van zijn gewetenswroeging. Het is niet aan mij om iemand te ontslaan op basis van religieuze opvattingen.”

De zaak kwam aan het rollen toen de als openlijk atheïst bekend staande communicatiestudent Viktor Steijn zijn

beklag deed. “Toen ik mijn broodje kro-ket bij die man wilde afrekenen, legde hij uit dat hij de situatie erg vervelend vond, maar dat hij mij als niet-christe-nen onmogelijk aan een maaltijd kon helpen.”

“Het is heel triest. Ik voel me in de steek gelaten”, zegt Steijn. “Hier had Albron echt een vuist moeten maken en moe-ten zeggen: dit kan niet. Moeten alle ongelovige CHE’ers nu honger lijden?” Dennis Aalbers reageert opgelucht op de beslissing: “De vrijheid van gods-dienst heeft gezegevierd.” Nu hoeft Aal-bers geen heidenen meer te bedienen. “Je kunt moeilijk met naambordjes gaan werken, maar ik hoop dat de niet-christelijke studenten willen meewer-ken door niet bij mij in de rij te gaan staan.”

Albron houdt weigercateraar in dienstMedewerker hoeft geen heidenen meer te bedienen

De CHE heeft drie jaar lang geïn-vesteerd in een onbetrouwbaar evangelisatieproject onder jon-geren. Dat vertelt klokkenluider Jan van der Voet van de afdeling Financiën. Evangelist Jasper de Jong vroeg veel geld, maar lever-de geen bekeerlingen op. Klokkenluider Van der Voet ontdekte dat er afgelopen drie jaar vijfduizend euro naar de rekening van De Jong werd overgemaakt. “Ik vond het direct al geen zuivere koffie”, vertelt Van der Voet, “omdat het geld naar een Zwit-serse bankrekening ging.” Dus stapte hij naar Ad Rem.

De jongeren die door de evangelist zijn benaderd, vertellen dat hij een verwarde indruk maakte. “Hij had geen idee waar hij over sprak”, vertelt

Jonathan Geluk. “Hij had het over citaten van de heilige apostel Mozes, maar dat bleken gewoon songteksten van Michael Jackson te zijn.”

Manager van de afdeling Financën Arjan van Vught zegt dat De Jong destijds een “heel betrouwbare in-druk” achterliet: “Vol passie vertelde hij zelfs de grootste atheïst te kunnen bekeren.” Volgens Van Vught was het eigenbelang van de CHE niet het leid-motief: “Het ging heus niet alleen om het aantal potentiële CHE-studenten te laten groeien. Je investeert bovenal in het Koninkrijk van God. Maar na-tuurlijk konden wij er ook een leuk rendement uit halen.”

Evangelist Jasper de Jong heeft toe-gezegd een bijbelcursus te volgen.

CHE investeert in malafide evangelisatieproject

Let op! De berichten op deze pagina zijn satirisch van aard en berusten niet op waarheid.

Redactie Ad Rem.

14 | Satire

Ad Rem februari 2012

“Eigenlijk ben ik gewoon een vakidioot. Zeven dagen per week ben ik met mijn vak bezig. Journalistiek en communi-catie komen terug in alle facetten van mijn leven en beheersen dus mijn leven. Is het niet op mijn werk, dan is het wel in mijn vrijwilligersactiviteiten of zelfs bij de opvoeding van mijn kinderen”, al-dus Alma Feenstra. Feenstra is enthou-

siast en werkt hard: “Ik weet dat dit geen 9-5 baantje is. Naast mijn

werk op school ben ik ook vaak buiten de CHE bezig met de opleiding. Ik voer gesprekken met externe mensen, leg contacten en probeer de CHE meer op de kaart te zetten.” Saskia van Helden herkent dit patroon, maar maakt ook andere keuzes: “Vier dagen in de week ben ik in de gangen van de CHE of daar-buiten te vinden. De vijfde dag gebruik ik voor mijn andere bezigheden”

Portret | 15

Alma Feenstra en Saskia van Helden: allebei academiedirecteur, allebei bijna een jaar werkzaam op de CHE en allebei hebben ze een duidelijk doel voor ogen voor hun academie én voor de CHE.

Door Anne Grijzenhout

“De CHE is op dit moment een Ferrari op de handrem”

Feenstra en Van Helden zijn de eer-ste vrouwelijke academiedirecteuren binnen de CHE. Allebei kwamen ze in vergaderingen met andere academie-directeuren en het College van Bestuur binnen in een mannenwereld. Van Helden nam een afwachtende hou-ding aan: “Ik heb rustig toegekeken. Ze hadden onderling aan één woord genoeg en de posities waren vaak al ingenomen. Een mooi voorbeeld: we waren aan het einde gekomen van een etentje en de ober kwam langs om te vragen of we nog iets wilde drinken. Kees Boele nam het woord en richtte

zich tot ons: “Koffie iedereen? Kof-fie ober.” Totdat ik zei: ‘doe mij maar een cappuccino.’ Dan doorbreek je de mores, maar ik voelde me wel wel-kom.” Toch denkt Van Helden dat het verschiltussen man/vrouw in dit soort overleggen niet veel mee zal spelen: “Ik denk eerder dat er gekeken wordt naar de diversiteit in de groep op de gebieden doener/denker, strateeg/open, ervaren of wat korter in dienst. Ik merkte dat het een mannencul-tuur was, maar dit hoeft niet altijd te betekenen dat dit ook een machocul-tuur is.” Alma Feenstra was al in haar

eerdere banen aan een machocultuur gewend, dus is het meegevallen op de CHE: “Ik ervaar de cultuur hier niet als macho.. Het is denk ik meer een ‘So-ciale Studies-cultuur’: iedereen staat open voor elkaar en je wordt onmid-dellijk geaccepteerd.” Toch vindt de directeur van J&C het beleid rondom vrouwen in hogere functies op de CHE nog matig: “Ik ben een pleitbezorger van samengestelde teams. Kijk naar het College van Bestuur en zelfs naar de Raad van Toezicht: na het vertrek van mw. Voorham nu geen enkele vrouw. Dat moet toch anders!”

Vrouwen aan de top hebben boodschap voor de CHEDe CHE kende lang geen vrouwelijke academie-directeuren. Tot vorig jaar. Bij Gezondheidszorg en Journalistiek & Communicatie werden nieuwe directeuren benoemd. Twee vrouwen. Saskia van Helden is nu acht maanden het hoofd van de academie Gezondheidszorg en vergelijkt de eerste weken op de CHE met een huwelijk: “De eerste

weken waren een soort van ‘wittebroodsweken’. Ik ben rustig begonnen met alles leren kennen, ik heb lessen meegemaakt, de introductie van de eerstejaars bijgewoond en zelf colleges gegeven.” Voor Alma Feenstra verliep de introductie op de CHE hectischer: “Ik stapte in februari de CHE binnen en op de agenda stonden de accreditaties

van beide opleidingen. Ik kreeg direct een stoom-cursus onderwijs. Zo wist ik ook gelijk hoe de opleidingen er echt uitzagen en ik kon zo erachter komen of er ‘oude lijken’ in de kast lagen. Het was een hectisch, maar zeker ook een leuk begin.”

De beide directeuren hebben een duidelijke visie hoe zij de CHE naar een hoger niveau kunnen tillen. “We zijn eigenlijk een Ferrari op een handrem: we weten dat we de beste zijn, we zijn er trots op, maar we doen er weinig mee”, denkt Feenstra. “We mogen best uitdragen dat we voor de achtste keer de beste Hogeschool van Nederland zijn.” Van Helden sluit zich hele-maal bij aan: “We leven eigenlijk in een stolp, we mogen best wat militanter zijn in de richting van andere hbo‘s en Den Haag. We weten blijkbaar wat goed onderwijs is. Dat mogen we uitdragen en daar mogen we veel meer een accent opleggen. Intern, maar zeker ook extern.”

mannencultuur

Leven in een stolp

vakidioot

Beel

d Jo

elle

Kol

e

Ad Remfebruari 2012

Aan tafel bij Gert en Ella

16 | Uitgelicht

Ad Rem februari 2012

Als uitwonende student is het vaak gezelliger, praktischer en relatief goedkoper om met mede-studenten te eten. Daarom startten een aantal mensen uit de Nederlands Ge-reformeerde Kerk in Ede de prakavonden; vrijblijvende en laagdrempelige eetavonden voor studenten. Ad Rem schoof aan bij Gert en Ella Delhaas, één van de zes initiatief-nemers.

“Wij zijn zelf gewend om te beginnen met gebed en een stukje uit de Bij-bel,” begint gastvrouw Ella Delhaas terwijl ze de Bijbel openslaat. “We stoeien nog wel eens met de volgor-de, maar laten we het meteen maar doen, dan zijn we er vanaf”, voegt ze er met een knipoog aan toe. Na het bidden en Bijbellezen gaan de deksels van de pannen. Met typisch Hollandse prakjes als zuurkool en boerenkool met worst op het menu doen Gert en Ella de naam ‘prak-avond’ eer aan.

Het duurt niet lang voor de gesprek-ken losbreken. Omdat Gert en Ella allebei een baan in het sociale werk-veld hebben - Gert geeft les op de CHE aan de academie sociale stu-dies, Ella is gastvrouw in een op-vangcentrum voor verslaafden - ont-staat er al snel een klik met de twee gasten die SPH en MWD studeren. Maar er wordt nog veel meer bespro-ken tussen de happen zuurkool door. Van hobby’s tot religieuze achter-grond; er is gespreksstof genoeg aan de tafel van de familie Delhaas.

“De prakavonden hebben we niet zelf verzonnen. Zo’n vijftien tot twintig jaar geleden is dit initiatief opgezet door een predikant uit onze kerk om contact te onderhouden met studenten”, legt Ella uit terwijl ze nog eens opschept. “Na een aan-tal jaar zijn die avonden gestopt en het leek ons wel wat om dit initiatief nieuw leven in te blazen.” De initiatiefnemers willen de avon-den zo laagdrempelig mogelijk hou-den. “Er hoeven niet per se zware onderwerpen aangesneden te wor-den. We willen gewoon een maaltijd delen met studenten en we zien wel wat daar uit komt,” vertelt Gert tus-sen twee happen door. “Eigenlijk willen we dat studenten adressen hebben waar ze gewoon binnen kun-nen vallen; een soort sociaal vang-net. Ik las eens dat 50 procent van de uitwonende studenten eenzaam is. Wat is er dan makkelijker om je huis open te stellen en pannen op tafel te zetten?”

&.De prakavonden worden ge-organiseerd door een zestal mensen uit de Nederlands Gereformeerde Kerk in Ede.

Elke twee weken is de tafel gedekt op een ander adres. Van zo’n maaltijd kun je vrijblijvend genieten; je kunt elke keer komen, maar als je één keer wilt mee-eten is dat ook geen probleem. Het rooster met daarop data en locaties vind je binnenkort op adremonline.nl en op de prikborden van de verschillende academies. Kosten voor een prakje? In principe niets, maar tijdens elke maal-tijd wordt er een potje op tafel gezet. De opbrengst daarvan gaat naar Street Pastor, een initiatief waarbij een kennis van Gert en Ella de straat opgaat om contact te leggen met mensen die op straat leven.

Aan tafel bij Gert en Ella

Uitgelicht | 17

Beel

d Su

zann

e va

n de

r Kni

jffTe

kst J

anin

e G

uijt

Ad Remfebruari 2012

Voor erbij

Meer chocolade kan er niet in brownieEen stomme opdracht in het vooruitzicht? De tijd van de maand? Of wil je je (potentiële) vriendin versteld laten staan? Maak dan deze fantastische brownie klaar. Een kleine moeite, maar het effect is overweldigend. Meer chocolade past er gewoon niet in. Echt niet.

Voor 12 stukken heb je nodig:> 2/3e theelepel zout> 150 gram bloem> 40 gram cacaopoeder> 135 gram donkerbruine basterdsuiker> 135 gram witte basterdsuiker> 60 gram pure chocolade in stukjes> 60 gram witte chocolade in stukjes> 1 zakje vanillesuiker.> 150 ml zonnebloemolie (of 150 gram gesmolten boter)> 3 eieren

Zo maak je het:Verwarm de oven voor op 175 graden. Doe alle ingrediënten in een grote kom en roer het even goed door elkaar totdat er geen bloemklonters meer inzitten. Vet een browniebakblik (of een ander bakblik) in met een beetje boter. Doe het beslag in het bakblik en zet het in 20-25 minuten in de oven. Haal de brownie uit het bakblik en snijd ‘m in kleine stukjes (niet in het blik zelf snijden, daar gaat het bakblik stuk van). De binnenkant is heerlijk smeuïg, het korstje is lek-ker krokant.

Tip1: ontzettend lekker als toetje met een bolletje (room)ijs. Helemaal perfect als ‘ie nog warm is.Tip 2: ook heel goed te doen bij een kopje thee. Of twee.

Studentikoos

Leidse kotsDit is een recept voor vijf personen, maar natuurlijk makkelijk te verdubbelen. Echt smakelijk ziet het er niet uit, maar lekker is het wel.

Voor op je boodschappenlijstje:> 500 gram pasta> 500-600 gram spinazie á la crème> Bakje kruidenroomkaas, paturain/boursin> Bakje spekjes, 250 gram> Bakje champignons> Eventueel een (rode) ui/olijven

En zo maak je het:Je hebt net boodschappen gedaan en voordat je gaat koken, wil je eerst mail checken, bijkletsen met huisgenootjes, of what ever. Geen probleem. De spina-zie moet toch een half uurtje ontdooien. Klaar om te beginnen? Begin dan met het koken van de pasta zoals op de verpakking staat aangegeven. Bak tegelijker-tijd de spekjes knapperig en laat het vocht weglopen. Bak de champignons en de ui mee. Voeg daarna de (ontdooide) spinazie toe aan het spekjes/champig-non/ui-mengsel. Roer alles goed door, en doe er dan de kruidenroomkaas bij. Daarna moet je alles nog een keer goed doorroeren.

Drinktip: bier natuurlijk!

Studentenrecepten

foto: jummyinmytummy.nl

foto: flickr.com / JeffreyW

Door Jacqueline Mulckhuijse & Joëlle Kole

18 | Receptenrubriek

Ad Rem februari 2012

Het beste van twee toppers

BierBlikKip

Kip met bier is lekker, maar wat dacht van kip gebakken met bier? Klinkt goed, nietwaar? Het idee is simpel, de voorbereidingen stellen niks voor en op de bord verschijnt iets heerlijks. Kan het beter? Nou, eigenlijk niet.

Voor 4-6 personen heb je nodig:> een hele kip> theelepel zwarte peper> theelepel zout> theelepel suiker> theelepel knoflookpoeder> theelepel paprikapoeder> blikje bier

Zo maak je het:Om te beginnen neem je een slok van je biertje. Zet vervolgens de oven aan op 200 graden ºC. Controleer of de kip goed schoon is. Gebakken veertjes zijn niet lekker en in sommige kippen zitten de organen in een plastic zakje. Ook niet lekker. Neem nog een paar slokken bier. Doe alle kruiden in een schaaltje en roer ze even goed. Neem de kip en smeer deze van binnen en buiten in met het kruidenmengsel. Zorg dat met name aan de buitenkant overal kruiden zitten; dit zorgt voor een lekker smakelijk korstje. Pak het blikje bier (je hebt een half biertje nodig voor het recept) en maak voorzichtig wat extra gaten in de boven-kant van het blik. Als je kruiden over hebt kun je die bij in het bier doen. Pas op, want dit kan schuimen. Zet vervolgens het blik in een ovenschaal of ovenplaat. Plaats de kip met z’n kont er overheen zodat ‘ie lekker in kleermakerszit in de ovenschaal belandt. Vouw de vleugeltjes naar binnen en plaats de schaal met kip onderin de oven.

Na een uur is de kip klaar. Haal ‘m voorzichtig uit de oven (omgevallen bier levert veel rotzooi op in een oven) en controleer of ‘ie gaar is. Serveer de kip met friet en sla.

Dranktip: de rest van het sixpack.Toetjestip: nog een biertje. Of gewoon vla.Zomertip: kan ook op een (afsluitbare) barbecue. Leg er dan wat rookhout bij en laat het een uur tot anderhalf uur garen.

Makkelijk én gezond

Spaghetti carbonara

Houd je van pasta? Heb je een hekel aan al die pakjes (inclusief E-nummers)? Of heb je gewoon zin om een keer een andere manier spaghetti te maken? Dan is dit héérlijke recept echt iets voor jou.

Deze ingrediënten heb je nodig:> 200 gram spaghetti > 4 sjalotjes OF 2 uien > 150 gram spekjes > 3 eieren> 100 gram geraspte Parmezaanse OF oude kaas> Evt. verse peterselie

En zo maak je het:Verhit in een wokpan een flinke scheut olie. Bak in deze pan de fijngesneden sjalotjes/uien en de spekjes. Tegelijkertijd kook je de spaghetti al dente.

In een schaaltje meng je de geraspte Parmezaanse/oude kaas met drie eier-dooiers tot één geheel.

Als de spaghetti klaar is, giet je deze af en doe je ‘m meteen terug in de pan. Dan gelijk het kaas/ei mengsel er door roeren. Verdelen over twee borden, de spekjes en ui eroverheen, afmaken met wat verse peterselie en voilá de lekker-ste Carbonara ooit!

Snel, fris en lekker

Supersnelle mango smoothieVoor 2 personen heb je nodig:> 1 mango> 400 ml yoghurt > Staafmixer

Schil de mango en snijd ‘m in grove stukken. Doe de yoghurt erbij en mixen maar! Verdeel de smoothie over 2 glazen en drink-je-smakelijk.

Lekker als toetje, tussendoortje of gezonde energiebom. foto: flickr.com /

Matthias Rhomberg

foto: flickr.com/ Izik

foto: flickr.com/ LaMenta3

Receptenrubriek | 19

Ad Remfebruari 2012

Gerben Bos is 20 jaar en eerstejaarsstudent SHP/MWD. Hij vindt Valentijnsdag ‘helemaal leuk’. “Vooral al die verlegen gezichten, de spanning.” Klinkt dat niet een beetje middelbare school-achtig? “Ja, maar dat geeft toch niet? Het gaat om de liefde.” Zelf slaat hij het dit jaar een keer over. “Eigenlijk wel zielig voor al die meiden die hopen op een kaartje”, klinkt het geamuseerd.

Floris Schouten 18 lentes jong en eerstejaars SHP/MWD-student, “is er niet echt mee bezig. Maar het is wel leuk om een kaartje te krijgen natuurlijk.” Dus dames, grijp je kans! Hij vindt het ‘goed voor de economie’. “Het is toch handig voor die bloe-misten dat ze een paar rozen extra verkopen?”

Márlin van Krimpen 18 jaar en eerstejaarsstudent Godsdienst Leraar: “Eén dag per jaar extra aan-dacht voor de liefde mag van mij wel.” Dus doet ze enthousiast mee. “Niet iets heel duurs, maar een hele grote kaart vind ik wel leuk.” Bestemming? “Mijn vriendje.” Dat laatste zegt ze met een big smile.

Ilse-Marije Bijlstra 19 jaar en tweedejaars MWD-student en Hans Sikkema 21 jaar en 2e jaars GPW. Met Valentijnsdag zijn ze negen maanden bij elkaar. Ze leerden elkaar kennen in Ede en kwa-men er achter dat ze beide uit Friesland komen, wat natuurlijk gelijk al een band schept. Ze bleken ook nog eens, zonder dat van elkaar te weten, bij elkaar in de kerk te zitten. Om het nog gekker te maken is Ilse-Marije zelfs gedoopt door de vader van Hans. Dat kan geen toeval zijn.Ze zijn duidelijk gek op elkaar. Hans: “Ik vind Valentijnsdag een leuk moment om degene van wie je houdt te laten zien dat je haar waardeert.” Waarop Ilse-Marije aanvult: “Voor ons is het elke dag Valentijnsdag.” Hans blijkt een verrassing in petto te hebben voor 14 februari. Ilse-Marije kijkt blij verrast op: “Heb je al iets in gedachten dan?” Dat belooft wat voor hun eerste Valentijnsdag.

Door Arjanne Aleman en Jacqueline Mulckhuijse

Valentijn

NEE!Je wekker gaat. Terwijl je ‘m met een klap tot zwijgen brengt, dringen de verlichte cijfers die de datum aangeven tot je door. 14/02/2012.

Vandaag het dieptepunt van de kwelling die al wekenlang aangekondigd wordt in de etalages van boekhandels en bloemenwinkels. En het is

echt niet zo dat je er een hekel aan hebt omdat je toevallig dit jaar geen Valentijn in je leven hebt. Nee, de redenen dat bij jou het gal naar boven

komt op deze dag zijn strikt rationeel en kunnen samengevat worden in twee woorden: commer-

ciële onzin. Toch?

Lukas van de Haar is 4e jaars verpleegkundestu-dent en 23 jaar. “Ik vind het maar overdreven

gedoe hoor. Waarom precies die ene dag in het jaar? Uit principe zou ik op 13 of 15 februari iets

leuks doen.” En vroeger dan? “In de brugklas heb ik vast wel eens een roos verstuurd, maar

doet doe je omdat iedereen het doet. Nu vind ik het maar commerciële onzin.”

Redmar Smit 19 jaar, tweedejaars journalistiek-student vindt Valentijn op zich een mooi feest. “Maar”, voegt hij daar fel aan toe, “waar ik dus echt een bloedhekel aan heb is dat het voor veel mensen maar om die ene dag gaat. Als je echt van iemand houdt zou het elke dag Valentijns-

dag moeten zijn.”

JEE!Zodra je laatste college afgelopen is, snel je naar huis. Al struikelend over je fiets die je nogal hard-handig tegen de schutting hebt geparkeerd, ren je naar de voordeur. In jezelf scheldend omdat je de sleutel niet gelijk kunt vinden, open je vol spanning de deur. Zou er wat op de mat liggen? En ja hoor, gelukkig maar, je wordt niet teleurge-steld. Met trillende handen scheur je de envelop open…

20 | Valentijn

Ad Rem februari 2012

Ad Remoktober 2011

Theologie studeren doe je niet zomaar.

tua.nl

• Bijbelgetrouwklimaat• Gedegenwetenschappelijkescholing• Grondigonderwijsindeklassieketalen• Diversiteitendynamiek• Bredeopleidingmetdiversespecialisaties• Studerenineengemeenschap• Kleinschaligenpersoonlijk

Info-avond 25 november 2011

Kies daarom voor de TUA!

Wilhelminapark 4 te Apeldoorn,  055-577 57 00, secretariaat@tua.nl

(advertenties)

 

22 |

Klantenservice medewerkers M/V

De baan • Manpower zoekt zowel inbound als outbound medewerkers die telefonisch informatie (aan klanten) kunnen verstrekken.

Jij • goede telefoonstem • beschikbaar tus-sen 12 en 25 uur per week • MBO+ of HBO werk- en denkniveau.

Wij • een leuke baan in Ede • voor langere tijd • interne opleidingsmogelijkheden • flexibele werktijden • goede verdiensten.Contact • Manpower

Marcella van DinterNieuwe Stationsstraat 46711 AG EdeT (0318) 69 45 15marcella.van.dinter@manpower.nlwww.manpower.nl

Zie voor ons privacybeleid: www.manpower.nl

adv Ede 63321.indd 1 12-09-11 09:06

Ook adverteren in

Ad Rem?Stuur dan

een mail naarAdrem@che.nl

Advertenties | 21

Ad Remfebruari 2012

Kijk ook op de ‘Calender of Events’ op www.adremonline.nl voor

evenementen, feestjes en uit-tips!

22 | Uitagenda

U I T -

Agenda.

Open Thema-avond NSEde

‘Tijd voor de ander’

De Kei, Ede

27 maart, 20.00 uur

€ 19,50

Pasen met SelaBethelkerk Barneveld10 maart, 19.30 uur

€ 17,00

Cultureel Café Dante Caf Cultura, Ede

23 februari, 20.00 uurGratis

DGWW-feestje

Café Premier28 maart, 21.30 uur

Rommelmarkt voor Moldavie

Verlengde Blokkenweg 3 maart, 09.30-12.30 uurGratis

JijDaar! jongerenavond

Ichtus College Veenendaal

29 februari, 20.00 uur

Gratis (collecte)

Popschool jamsessie

Cafe Substitution16 februari, 20.30 uur

Gratis

Hier ben ik - tourKees KraayenoordDe Schuilplaats, Ede23 maart, 19.30 uur€ 17,00

NSEde NSV Songfestival

Enka Fabriek, Ede9 maart, 20.00-04.00€12,50

Ad Rem februari 2012

Colofon HoofdredactieJan Willem Hordijk

RedactieArjanne AlemanAnne GrijzenhoutJolyn van der GardeAriene de GrootJanine GuijtJoëlle KoleMartine ten Klooster

Ruben MolenaarJacqueline MulckhuijseChristiaan PelgrimCarina den OtterFrank van WijheJan Pieter RottierCaroline de Vente

EindredactieChristiaan PelgrimJan Pieter Rottier

BeeldredactieGuido Baijense Maurits ReijnoudtJoëlle Kole

OpmaakredactiePietro Kruithof Frank van Wijhe

AcquisitieAnnemiek van Dam

FiLM

Waarom wel: Kundige Amerikaanse versie van het bekende verhaal, voelt niet overbodig.

Waarom niet: Alle verkrachtingen, seks en geweld in volle glorie zal niet iedereen bekoren.

Amerikanen hebben er een handje van om remakes te maken van goede buitenlandse films. Meestal levert het weinig extra’s op, naast het feit dat ze Engels spreken. Fincher waagde zich toch een poging aan de Amerikaanse verfilming van The Girl With the Dragon Tattoo en levert een film af die zijn bestaansrecht ten volle verdient.

Het verhaal gaat over de onderzoeksjournalist Blomkvist (Daniel Craig), in dienst van het blad Millennium. Hij heeft net een rechtszaak wegens smaad verloren, maar krijgt desondanks een lucratieve klus van een oud zakenman aangeboden. Om even van de radar te blijven accepteert Blomkvist de opdracht. Dan blijkt er veel meer mis in de familie Vanger dan alleen een mogelijk vermoord meisje.

Waar de Zweedse versie zich meer richtte op het moordmysterie, wordt het direct in het begin al duidelijk dat Fincher het moordmysterie naar de achtergrond schuift. Vanaf de begintitels schuift Fincher de karakters naar voren. En daarmee doet hij een meesterzet.Zijn versie van de film is een verhaal over twee gebroken mensen in een net zo gebroken wereld, die zich allen van hun lelijkste kanten laten zien. De hardheid uit zich onder andere in een minutenlange verkrachtingsscène. Onprettig, maar het settelt de diepcynische sfeer. Als kijker wordt je net zo hard meegesleept tussen sprankjes hoop en tekens van goedheid en net zo hard weer neergeslagen door de duistere daden van de mens.

Deze insteek gecombineerd met Finchers uitstekende visuele visie, maakt dat deze versie van het verhaal wellicht de meest uitgewerkte en intense vertelling is. Voor zowel liefhebbers van rauwe verhalen als kenners van de Millenium trilogie een aanrader.

CD

Door Frank van Wijhe

COnCERTBOEK

Waarom wel: Aandacht voor de Duitse slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog

Waarom niet: Uitgebreide seksuele beschrijvingen die niet echt fijn om te lezen zijn

Trudy Swenson vindt een familieportret waarop ze als klein meisje samen met haar moeder Anna en een SS-officier staat afgebeeld. Meerdere keren bevraagt Trudy haar moeder over die SS-officier van wie ze denkt dat het haar vader is, maar Anna heeft het besluit genomen om over haar verleden te zwijgen. Aan de hand van het portret en de interviews die Trudy als hoogleraar Duitse geschiedenis houdt, ontdekt ze haar ware verleden.Het verhaal over de zoektocht van Trudy naar haar roots wordt afgewisseld door het verhaal van Anna als jonge Duitse vrouw. Aan het begin van de oorlog kreeg ze haar dochter Trudy met een Joodse man die opgepakt is. Ze vindt werk en onderdak bij een bakker, maar als haar bazin wordt doodgeschoten weet Anna te overleven door maîtresse te worden van een SS-officier. Het boek wisselt dus van perspectief. Trudy’s leven speelt zich af rond 1990 in Amerika, dat van Anna in de Tweede Wereldoorlog in Duitsland. Doordat je je om de beurt met beide hoofdpersonen identificeert snap je de gedachten en keuzes van zowel Anna als Trudy beter dan de hoofdpersoon. Het boek vertelt zowel het verhaal van de Duitse oorlogsslachtoffers, als het verhaal van een moeizame relatie tussen moeder en dochter omdat ze elkaar niet begrijpen. Als het gaat om de seksuele relatie van Anna met de SS-officier, treedt de schrijver erg veel in detail; meer dan nodig is. Dat maakt het boek gruwelijk, maar aan de andere kant komt het verhaal van Anna hierdoor beter tot zijn recht. Niet altijd leuk om te lezen, maar wel mooi en inzichtverbredend.

Door Carina Den otterWaarom wel: Geniet voor de laatste keer van het werk van de David Crowder*BandWaarom niet: Countryachtige

muziek afgewisseld met rare geluidjes? Niks voor mij!

‘En de David Crowder*Band rust in vrede’. Beetje flauw misschien, maar deze boodschap komt vooral naar voren na het luisteren van de allerlaatste cd van de David Crowder Band. Je kent de band misschien van die leadzanger met die lange sik die een paar jaar geleden op het podium van de EO Jongerendag stond. Na zestien jaar stoppen de mannen uit Amerika en in januari brachten ze hun laatste cd uit. ‘Give Us Rest – A Requiem Mass in C’ is de toepasselijke titel van het album. Requiem betekent immers een compositie om te spelen tijdens een begrafenis of afscheid. Het album is gevuld met een herkenbare stijl die je ook terugvindt op oudere albums. De teksten zijn voornamelijk worship. De muziek is typisch des David Crowders: country en rock gemixt met enkele moderne, elektrische beats.

Wanneer je de titels van de nummers bekijkt, raak je misschien in een treurige, melancholische stemming: ‘God, give us rest’, ‘Come, find me’ of ‘Why me?’. Maar doe dan snel de cd in je cd-speler en luister goed naar de teksten. Kom tot rust met de muziek van deze band. De gesproken teksten, het kerkkoor en de lyrics van de nummers brengen je in hogere sferen. En dat is misschien wel het doel van de muziek van David Crowder: je dichter bij God brengen: “Because He lives, all fear is gone”.

Door Anne GrijzenhoutWaarom wel: Leuk avondje uit met fijne luistermuziek.

Waarom niet: Presentator is echt de afknapper van de avond.

Rogier Pelgrim en vrienden vullen deze avond Café Marnix voor de presentatie van zijn eerste EP ‘Our Dear Lady Of The Plains’. Singer-songwriter Laurens Collée opent het voorprogramma met fijne luisterliedjes, maar deze zijn jammer genoeg door slechte geluidsmix slecht te verstaan. Tweede act zijn de jongens van Lieve Bertha, die als kwispelende jonge honden op het podium staan en vrolijk hun liedjes vertolken. Presentator Gerben moet de boel aan elkaar praten, maar blijkt de grote misser deze avond. Tussendoor verschijnt hij op het podium met grappen die alleen hijzelf leuk vindt. Menig bezoeker haalt dan ook hoorbaar opgelucht adem als hij weer van het podium verdwijnt.

Dan is het eindelijk de beurt aan singer-songwriter Rogier Pelgrim die een toetsenist en zangeres heeft meegenomen. Van kwetsbare, lieve liedjes gaat het naar vrolijker uptemponummers. Tussendoor vertelt Pelgrim het een en ander over zijn EP en werkt een lijst bedankjes af. Na songs met de band zingt Pelgrim ook een aantal liedjes solo met alleen zijn gitaar als begeleiding. In de zaal is het muisstil. Zachtjes tikken voeten mee op het de vloer van het overvolle Café Marnix. Pelgrims stem is een beetje hees, zeker als hij zijn falsetstem gebruikt, maar dat heeft z’n charme. Het programma staat als een huis, wat niet verwonderlijk is na de tientallen huiskamerconcerten die Pelgrim al gaf. De volgende keer een andere presentator en het gaat richting perfectie.

Door Joëlle Kole

Recensies | 23

U I T -

Agenda.

Het Familie Portret

Jenna Blum

Give us Rest

David Crowder Band

The Girl with the Dragon Tattoo

David Fincher

Dear Lady of the Plains

Rogier Pelgrim, Ede, Cafe Marnix

GRAND CAFÉ PREMIER M U S E U M P L E I N E D E

DJ FRIENDS

WIJ ZOEKEN ALTIJDENTHOUSIASTPERSONEELVOOR MEER INFO:info@cafepremier.nl

Het gezelligste café en terras van Ede!Lounchen met vrienden en vriendinnen, aan een tafeltje of op één van de lounge bankjes met een lekker drankje of een panini.

Veranda met verwarming!Onze veranda haalt een stukje gezelligheid van binnen naar buiten! Wanneer het wat kouder wordt is de veranda lekker verwarmd.

STUDENTENAVONDIEDERE DONDERDAGAVOND vanaf 21.30

(advertentie)