Ad Rem - editie 2, jaargang 18

16
De redactioneel onafhankelijke schoolkrant voor studenten en medewerkers van de CHE - editie 2 - jaargang 18 Huurders Idealis in gevaar door kenniscampus CHE bezuinigt niet op afscheid Boele STARBUCKS: hip of kwaliteit? D K C I

description

De tweede uitgave van het studiejaar 2012-2013 van de Ad Rem - de redactioneel onafhankelijke schoolkrant van de CHE.

Transcript of Ad Rem - editie 2, jaargang 18

Page 1: Ad Rem  - editie 2, jaargang 18

De redactioneel onafhankelijke schoolkrant voor studenten en medewerkers van de CHE - editie 2 - jaargang 18

Huurders Idealis in gevaar door kenniscampus

CHE bezuinigt niet op afscheid Boele

STARBUCKS:hip of kwaliteit?

D

K

CI

Page 2: Ad Rem  - editie 2, jaargang 18

02 Uitgelicht Ad Rem oktober 2012

Jacqueline MulckhuijseHoudt van schrijven, denken, liefh ebben en leven. Doet dat daarom ook.

commen

taar

Het is ijzig stil als ik de wachtkamer binnenkom. Ik meld me bij de balie, maar om de rust niet te verstoren doe ik het zo zachtjes mogelijk. Ik bemach-tig de enige lege stoel, maar bedenk al na een paar seconden dat ik beter had kunnen blijven staan. Tussen de niet geringe omvang van mijn twee buurmannen kan ik amper adem halen. Laat staan mijn jas uittrekken. Dat laatste is geen overbodige luxe, want ik heb me gehaast om op tijd te zijn en nu breekt het zweet me aan alle kanten uit. Tegelijk vraag ik mezelf af waarom ik mijn telefoon thuis heb la-ten liggen. Nu maak ik deel uit van de beklemmende stilte, terwijl ik anders kon doen alsof ik heel druk was met het lezen van het laatste nieuws of met mijn Facebook vrienden te laten delen in mijn lot.

Naar mijn schoenpunten staren houd ik ook niet heel lang uit en dus begin ik de vrouw tegenover mij te observe-ren. Blote benen steken in slobberige schoenen. Terwijl het buiten toch echt niet warmer is dan vijf graden. Een veel te grote jas is waarschijn-lijk bedoelt om haar magere lijf te verwarmen. Ingevallen wangen en haar dat eruit ziet alsof ze het al heel lang niet gewassen heeft . Op het eerste gezicht misschien onverzorgd, maar volgens mijn bescheiden mening is ze gewoon goed ziek. Net als mijn ogen de hare ontmoeten komt het slijm in haar longen los en begint ze aan een akelig lange hoestbui. Mijn buurman deinst van schrik een stukje achteruit. Bang om aangestoken te worden zeker. Hij wiebelt een beetje op zijn stoel en maakt mijn territorium daarmee nog kleiner. Mijn andere buurman lijkt daar absoluut geen problemen mee te hebben. Al lang geen vrouwenlijf in de buurt gehad zeker.

Minuten gaan langzaam voorbij en inmiddels vormt zich een hiërarchie in het gezelschap. Ik kom als laatste binnen vallen en mijn medepatiënten zitten er zo te zien al even. Vanuit mijn ooghoeken zie ik mijn buurman verge-noegd naar me kijken. Zoiets als: “Ghe ghe, ik was hier als eerst en jij als laatst, dus je mag nog een hele poos wach-ten.” Alsof ik heel bescheiden ben, sla ik mijn ogen neer terwijl hij doordrin-gend zijn blik op me vestigt. Nee, niet frunniken, spreek ik mezelf streng toe, anders gaat die man nog denken dat ik zenuwachtig ben. De deur van de spreekkamer gaat open. Vijf hoofden schieten overeind. “Jacqueline” roept de dokter met een vaste stem. Snel sta ik op. Een triomfantelijke knipoog kan ik de beste man natuurlijk niet onthouden.

Onder het genot van een cappuccino leg ik MER-studente Sanne Wakker, te zien op de cover, een aantal dilemma’s voor. Ze is twintig jaar en komt uit Leerdam , maar woont op kamers in Ede. Ze houdt van inrichten en voelt zich helemaal thuis in haar studentenkamer. Ze beschrijft zichzelf als nuch-ter, sociaal en ondernemend. Met studiegenoten heeft ze een bedrijfj e dat apps maakt die starters helpt bij het oprichten van een eigen onderneming. Boven aan haar bucket list staat: een eigen onderneming starten.

Tekst: Rebecca EuwijkBeeld: Dave de Haan

God/Allah“God. Ik ben christelijk opgevoed. Het is ook een van de redenen waarom ik voor de CHE heb gekozen; een christelijke omgeving in mijn studentenperiode vind ik fi jn. Op school ontmoet ik christelijke mensen die me kunnen opbouwen in het geloof en waarmee ik over God kan praten.”

Blond/Bruin“Blond!”

Pak/Jurk“Voor mannen vind ik een pak heel mooi. Ik houd van nette kleren en vind dat leuk om bij jongens te zien. Voor mijzelf kies ik voor een jurk.“

Bril/Lenzen“Ik heb ze allebei. Maar toch kies ik voor lenzen, dat is veel

comfortabeler.”

Rutte/Samson“Samson, want hij praat beter. In debatten sprak hij mij meer aan dan Mark Rutte. Als partij zou wel eerder op VVD stemmen maar als persoon kies ik voor Samson.”

Geld uitgeven/ Geld sparen“Haha, geld uitgeven. Ik ben niet zo goed in sparen. Mijn geld gaat meestal op aan kleding en spulletjes voor mijn kamer.”

Apple/Windows“Apple, want het ziet er super mooi uit. Ik vind het ook fi jn werken. Alleen het probleem is dat je dan alles van Apple moet hebben als je het optimaal wilt gebruiken. En een groot nadeel is dat het duur is.”

Twitter/Facebook“Facebook. Ik tweet bewust niet, want je moet iets heel interes-sants te melden hebben. Ik weet van sommige mensen dat ze op Twitter zetten wat ze hebben gegeten en wanneer ze onder de douche stappen. Ik vind dat te ver gaan.”

Koffi e/Th ee“Cappuccino, het liefst met suiker.

Openbaar vervoer/Auto“Zeker weten een auto, lekker hard de muziek aan. Het is veel relaxter dan met de trein reizen. Ik ben bezig met het mijn rijbewijs en mag al afrijden maar moet nog theorie halen.”

Als het om fi nanciën gaat, dan wordt 2013 zeer waarschijnlijk een lastig jaar voor de CHE. Omdat er minder studenten zijn die zich hebben aangemeld, moet er bezuinigd worden. Niet alleen de opleidingen, ook an-dere CHE-afdelingen gaan dit voelen. Maar naast die zekerheid zijn er ook nog vragen.

Tekst: Jeroen SchalkBeeld: Eline Lieft ink

Het afscheid van CHE-directeur Kees Boe-le bijvoorbeeld gaf daar aanleiding toe. Dit afscheid was op woensdag 21 november in het atrium, omdat Boele na ruim negen jaar afzwaait als voorzitter van het College van Be-stuur (CvB). Het vermeende kostenplaatje van dit afscheid, 6.700 euro werd in de wandelgan-gen genoemd, gaf aanleiding voor de nodige verontwaardiging vanuit sommige studenten. Niet te verantwoorden, vinden zij, met het oog op de bezuinigingen die nog gaan komen.Dit kostenplaatje klopt niet, meent Arjan van Vugt, directeur van de Dienst Bedrijfsvoering binnen de CHE. “Nog niet alle factu-ren zijn binnen, dus tot de cent nauwkeurig weet ik niet wat het afscheid gekost heeft . Het is in ieder geval zeker meer dan 6.700 euro.” Van Vugt vindt dat overigens geen reden voor verontwaar-diging. “Er is vooraf een bedrag beschikbaar gesteld door het CvB om het afscheid van te organiseren en daar zijn we keurig binnen gebleven.” De hoogte van dit bedrag wil Van Vugt, ook na aandringen, niet noemen.

Bovendien moet er niet in geld gemeten worden als het gaat om de waarde van het afscheid, meent Van Vugt: “Dit was het afscheid van iemand die zich jarenlang heeft ingezet voor de school. Daar-naast onderhield hij tal van relaties en groeide de school onder zijn leiding van drie- naar vierduizend studenten.” Reden om een lunch, een symposium met receptie en de druk van een geschre-ven afscheidsbundel te regelen. De lunch was voor 160 man en 120 man waren aanwezig bij het symposium en de receptie. Zij kregen allen het bijbehorende boekje uitgedeeld. De overgebleven boekjes dienen als relatiegeschenk.“Dit afscheid was natuurlijk voor Kees, maar het ging om meer. Met het symposium, waarbij zeker honderd man van buitenaf kwamen, is er ook iets gedaan aan promotie voor de CHE”, ver-volgt Van Vugt. “Denk aan media-aandacht vooraf, maar ook aan het onderhouden en versterken van relaties tijdens het afscheid. Het is niet zomaar een afscheid waar nodeloos geld aan is uitgege-ven. Bovendien komt het geld hiervoor uit een ander potje dan de budgetten waar de opleidingen het mee moeten doen.”Toch blijft het vooruitzicht wrang; de hele CHE moet bezuinigen. Van Vugt realiseert zich dat ook het evenementenpotje daaraan

moet geloven. “De precieze begrotingen zijn nog niet bekend. De Raad van Toezicht, de hogeschoolraad en academieraden zullen zich daarover nog buigen. Daarna wordt alles vastgesteld. Het is in ieder geval zeker dat we het met minder moeten doen.” Dat betekent ook dat ‘ellende samen gedragen moet worden’, meent Van Vugt. “Als het nodig is, dan kunnen budgetten voor 2013 aangepast worden. Als blijkt dat het in het belang van de CHE is om minder aan evenementen of PR uit te geven, dan kan het CvB hiertoe besluiten.”

De broekriem aanhalen, zoveel is dus zeker. “Ik weet in ieder geval dat de Vocatio-dag voor CHE-medewerkers versoberd wordt vanaf volgend jaar. Het bijbehorende diner voor tweehon-derd mensen op die dag wordt geschrapt. Ook de personeelsdag wordt gewijzigd. Deze is voortaan niet meer onder werktijd, maar bijvoorbeeld ’s avonds of in het weekend, waarmee we ook gaan besparen.”

En wat het afscheid betreft : ook dit kan bij de volgende CHE-voorman nog wel eens versoberd worden. “Door onze cal-vinistische achtergrond zijn we toch al niet zulke feestvierders. En als het fi nancieel noodzakelijk is, dan worden ook zulke evene-menten niet gespaard.”

Boele was sinds 2003 werkzaam bij de CHE. In 2004 werd hij voorzitter van het CvB, een uitdaging die hij nu aangaat bij de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen (HAN). De CHE maakte onder Boele’s leiding een groei door, maar staat nu voor een zware fi nanciële opgave. “Aan het CvB en de hele CHE-gemeenschap de taak om de hogeschool door tijden van bezuinigingen heen te loodsen”, besluit Van Vugt.

Prijzig afscheid Boele roept vragen op

Afscheid van Boele in het Atrium

Page 3: Ad Rem  - editie 2, jaargang 18

Uitgelicht 03oktober 2012 Ad Rem

Studenten die een kamer huren bij Idealis lopen de kans dat ze hier volgend jaar uit moeten. Dit is de keerzijde van de 250 studentenwoningen die momenteel achter D’ Overkant van de CHE worden gebouwd. Zeker is het nog niet. “Dat hangt van de vraag af ”, zegt Corina van Dijk, communicatiemedewerker bij Idealis.

Tekst: Carina den OtterBeeld: Eigen beeld

MWD-student Lieke Jorissen tekende deze zomer, net als veel andere Edese kamerbewoners, een contract bij Idealis, studentenhuisvester in Ede en Wageningen. Daarin staat dat het contract tijdelijk van aard is. Idealis is namelijk van plan om het huurcontract dat ze nu bij woningcorporatie Woonstede heeft , op te zeggen. En daarmee ook de huur-overeenkomsten met de hurende studenten.

Betekent dit dat er in de toekomst geen studenten meer wonen in de fl ats van de Arnold Koningstraat, Nieuwe Maanderbuurtweg en Langenhorst? Dat is nog niet zeker. Het hangt van de kamervraag af. “Maar we zetten het niet voor niets in het contract”, aldus Van Dijk. “Eind vorig jaar stonden er enkele kamers leeg. Aangezien de campuswo-ningen er extra bij komen, sluiten we zeker niet uit dat we kamers gaan afstoten.”

VerhuizenIdealis is niet van plan de huidige huurders in de kou te laten staan. De opzegtermijn is, afh ankelijk van hoe lang je er al woont, drie tot zes maanden. Daarnaast ‘zal Idealis indien gewenst zorgen voor vervangende woonruimte’, zo staat beschreven in het contract. Maar de huurprijs en het aantal vierkante meters kan dan afwijken van wat nu gangbaar is.

Die vervangende woonruimte zal op de campus zijn, aangezien Idealis die woningen gaat beheren. Maar Lieke heeft geen zin om daar te gaan wonen. “Het is te dicht bij de school. Als ik thuiskom, wil ik niet weer geconfronteerd worden met studenten.”

BruisendToch hebben de betrokken partijen wel de potentie om er iets moois van te maken voor studenten. “We zijn trots op het project, omdat ik denk dat het wezenlijk iets toe-voegt aan de sfeer en beleving op de kenniscampus”, zegt Woonstede-directeur Marian Teer in haar toespraak bij de feestelijke start van de bouw.

Om deze sfeer en beleving te creëren moeten er ook meer voorzieningen komen voor studenten. “Je kunt bijvoor-beeld denken aan een café en een fi tnesscentrum”, vertelt CHE dienstdirecteur Joop Korteland. “Ede is momenteel niet echt een studentenstad. Daar willen we in samenwer-king met Wageningen wat aan gaan doen.”

Lieke is hier kritisch over. “Ik vind dit een geforceerde manier om het niet-bruisende Ede bruisend te maken. Alle studenten bij elkaar stoppen werkt niet. Je komt dan geen andere mensen meer tegen, terwijl dat wel bij het wonen hoort.” Vierdejaars-Pabo student Corina de Jong vindt het wel een goed initiatief: “Als ik een nieuwe student was, zou ik er best willen wonen. Ideaal, zo dicht bij de CHE. Ik vraag me alleen wel af of het goed zou zijn voor mijn studieresultaten.”

De campuswoningen zijn onderdeel van de kenniscampus Ede. Dit is een project van de Idealis, verschillende scholen

aan de Zandlaan, Woonstede en de gemeente Ede. Het doel is om een aantrekkelijke leer- en woonomgeving te creëren voor studenten, met alle benodigde voorzieningen. Daar-naast willen Ede en Wageningen zich meer profi leren als één gebied. Er zullen dan ook Wageningse studenten gaan huren in de woningen op de kenniscampus.

Verplicht verhuizen door campuskamers

Op 10 oktober plaatste burgemeester Cees van der Knaap symbolisch de eerste studentenkamer, om de start van de bouw te vieren.

Wonen op de campus?

Tussen juli en september 2013 zijn de eerste wo-ningen klaar. Wil je hier wonen, dan kun je je nu al inschrijven als woningzoekende via www.ide-alis.nl. Een wooneenheid op de campus bestaat uit vijf kamers van elk 15 vierkante meter en een gedeelde keuken, wc en badkamer. Een kamer gaat tussen de 300 en 360 euro kosten.

Opwekking / Top 40“Ik luister meer naar top 40. Ik ga wel naar het festival Opwekking toe. Ook luister ik naar de muziek van christelijke artiesten. Zoals Jimmy Needham. Ik ben niet zo van de Nederlandstalige muziek.”

Wijze uil/ Uilskuiken“Wijze uil, dankzij levenservaring. Dus niet zozeer in kennis maar door ervarin-gen uit het leven.”

Televisie/Film“Nou, ik kijk niet zoveel televisie. Ik houd van fi lms. Een lekkere, vrouwelijke, romantische komedie maar gecombi-neerd met actie.”

Studentikoos/ Burgerlijk “Studentikoos, al ben ik niet van de stu-dentenverenigingen. Ik houd van gekke dingen die je als student kan uithalen. Ik woon samen met een vriendin in een huis. Op een avond hebben we een badkuip in Eindhoven opgehaald en op ons balkon gezet als jacuzzi. De badkuip moesten we meeslepen in de trein, dat leverde spontane gesprekken op! Wat ook leuk is, is in de trein stappen en kijken waar je uit komt. Heerlijk, die impulsie-ve acties!”

Prijzig afscheid Boele roept vragen op

Page 4: Ad Rem  - editie 2, jaargang 18

04 Nieuws Ad Rem oktober 2012

Het Xnoizz Flevo Festival is een begrip dat geen uitleg no-dig heeft voor de gemiddelde CHE’er. Of beter gezegd: was. Kennelijk kunnen Youth for Christ, JOP en de EO en het hoofd niet meer boven water houden en moet het festival wegens fi nanciële redenen stoppen. Gevolg: de vaste vakan-tieafsluiter van menig CHE-student is niet meer.

Tekst: Janine GuijtBeeld: Dave de Haan

Gelukkig is er een doekje voor het bloeden, zij het nog geen concreet exemplaar. Televisieproducent en poppenspeler Aad Peeters heeft namelijk grootse plannen voor een doorstart van het jaarlijkse muziekfestival. Peeters wil een evenement opzetten dat een podium biedt aan christelijke jongeren en op een creatieve manier maatschappelijke thema’s aansnijdt. Op de vraag of hier wel behoeft e aan is, antwoordt Peeters tegen-over CIP.nl: “Die vraag zou ik willen omdraaien. In hoeverre heeft de Bijbel wat te betekenen voor de maatschappij? Het moet ook niet-christenen aan kunnen spreken.” Het alcohol-verbod, dat op Flevo voor het festivalterrein gold, past daar volgens de tv-producent niet bij. Hij heeft al een creatieve oplossing voor alcoholmisbruik voor ogen: “Je moet er iets voor doen om de biertent binnen te mogen, bijvoorbeeld over een schommelbalk lopen om te laten zien dat je niet dronken bent. De oudsten schenken dan bier in die tent.”

Allemaal leuk en aardig, maar wat vinden CHE’ers van deze nieuwe plannen? Gaan zij het nieuwe festival bezoeken of brengen ze het één na laatste weekend van de zomervakantie weer begint liever elders door?Tweedejaars HRM-studente Tina Anema was een trouwe

Flevoganger die het festival vooral voor de gezellige sfeer bezocht. Hoe het nieuwe evenement er volgens haar uit moet zien? “Er moeten veel activiteiten zijn buiten de muziek. En grote namen op de podia staan; de kleinere bandjes mogen ze van mij achterwege laten.” Of Tina naar het nieuwe evenement gaat, hangt af van hoe het festival door de organisatie gepromoot wordt.

Ook SPH-studente Maaike van der Meiden sleet de laatste dagen van de zomervakantie doorgaans op het festival-terrein in Bussloo. “Ik heb begrepen dat het nieuwe festival heel anders wordt dan het oude Flevo, dus ik weet niet echt wat ik moet verwachten. Ik denk wel dat het meer een van-alles-wat festival wordt en minder een muziekfestival.”

Jesse Haasnoot heeft niet zoveel vertrouwen in Aad Peeters en zijn plannen. “Het nieuwe Flevo wordt een soort Ark van Noach met loopplanken naar de biertent,” lacht hij. Volgens de tweedejaars pabo’er moet Peeters een voorbeeld nemen aan de organisatie van het Duitse Christmas Rock Night. “Het moet echt staan voor de muziek,” vindt hij. “Bij Christmas Rock Night halen ze de grootste namen naar een gymzaal in een of ander Duits dorp.” Of Aad Peeters een soortgelijk succes neer kan zetten, betwijfelt Jesse. “Kijkend naar zijn achtergrond denk ik niet dat hij het redt. Volgens mij wordt het nieuwe Flevo een soort toneelspel.”

“Het nieuwe Flevo wordt een toneelspel”

Wollig, zwart en verstopt achter een schilderij: schapenwol. De zwarte vierkante kunstwerken hangen sinds kort aan muren in verschillende lokalen en hebben bijzondere eigenschappen. Zo zuivert schapenwol bijvoorbeeld de lucht.

Tekst: Rebecca EuwijkBeeld: Anouk Kwant

De wollige kunstwerken in school zien er nog niet mooi uit maar dienen eerst als testmiddel. Medewerker van Huisvesting en Beheer, Jan Hidding vertelt “De schapenwol hangt er nu nog als test om te kijken of het eff ect heeft . Het doel van de wol is dat het vieze geurtjes en stofj es uit de lucht haalt en daarmee de lucht-kwaliteit verbeterd.” Het soort wol wordt Doshawol genoemd. Naast luchtreiniging draagt het product ook bij aan de akoestiek in de ruimte. Dit komt door de hoge dichtheid van het materi-aal. Verder is de wol ingedeeld in Euroklasse E, omdat de wol brandvertragend werkt. Bovendien is het ook nog eens duurzaam doordat Keratine, een dure naam voor een stofj e in de schapen-wol, een ecologische en secundaire grondstof is waardoor het minimaal milieubelastend is.

Hoe de schapenwol uiteindelijk vorm gegeven wordt in school, is nog niet helemaal duidelijk. Het is een optie om de wol aan de achterkant van een schildersdoek te plaatsen en het doek zelf te beschilderen. Het nadeel daarvan is dat het dan erg prijzig wordt. De ‘testwol’ blijft in ieder geval nog eventjes hangen, maar hoe-lang precies is nog niet bekend.

Heb jij (luchts)verandering gemerkt door de schilderijen in 1.006 en 0.092? Geef het door aan de servicebalie!

Wil je meer weten over de bijzondere wol? http://www.doscha.nl/doscha

Schapenwol op school verbetert de omgeving

Amanda is negentien jaar en beschrijft zichzelf als enthousiast, ongeduldig en “…even denken hoor. Gezellig. Ja, ik ben gezellig.” Ze studeert Commu-nicatie via de vwo-route. Haar lievelingsseizoen is de herfst en ze houdt van spareribs.

“Ik heb inmiddels een tijdelijke kamer, maar ik heb dus ook een tijdje heen en weer naar Ede gereisd vanuit Krimpen aan de Lek. En dat reizen maakte me gek. Dat wil ik straks echt niet opnieuw. In de trein kan ik geen huiswerk maken en door dat stomme reizen zag ik mijn vrienden veel te weinig.” Dat is duidelijke taal. Amanda wil in Ede blijven wonen. “Maar het is natuurlijk niet alleen dat reizen. Ik vind het ook heel gezellig om echt op kamers te gaan. Het lijkt me leuk om hier een leventje op te bouwen.”

Als Amanda jouw nieuwe huisgenoot wordt, hoef je niet bang te zijn voor rommel. “Ik ben heel netjes.” Ook hoef je niet bang te zijn voor saaie avondjes. “Een studentenhuis lijkt me erg gezellig. Ik houd van een hapje en een drankje. Het lijkt me leuk om een woonkamer te hebben; gezellig met z’n allen zitten en misschien kunnen we een keer een feestje geven. Ik houd me voor alles aanbevolen.” Een lach volgt.

Of ze op een studentenvereniging gaat, weet ze nog niet. “Eerst maar eens een kamer zoeken en mijn studie bekijken. Volgend jaar misschien. Nu ga ik ook elk weekend nog naar huis, want ik moet oefenen met de band. Ik zing in de Life Praise Band.”

Roze is haar lievelingskleur. Een kat haar favoriete dier. Als bijbaantje werkt ze bij een entertainmentbureau. “Ik ben gastvrouw op grote evenementen.” Ze studeert communicatie omdat het “echt mijn ding is. Het is heel breed. Ik houd van organiseren, presenteren, ontwerpen en van plannen. Dat zijn vier dingen die je sowieso op mijn opleiding leert.”

Het raarste ding dat Amanda ooit heeft gedaan? Houd je vast. “Afgelopen zomer deed ik mee met een wed-strijd in Turkije. Ik stond op het podium en heb een kip nagedaan met een ei tussen mijn benen.” Hou je nog steviger vast. “Ik heb gewonnen. Ik was de beste. Oh…zo gênant.” De combinatie van haar eerlijkheid en lichte schaamte siert haar.

Help jij Amanda aan een kamer? Stuur dan een mailtje naar: [email protected]

IK ZOEK EEN KAMERZe heeft donkerblond haar en blauwe ogen. Amanda zoekt een kamer. Anyone? Oké, lees nog maar even verder. In deze rubriek leer je communicatiestudent Amanda Jansen kennen. Vanaf januari wordt ze haar tijdelijke kamer uitgeschopt. Help jij haar aan een nieuw stulpje in Ede?

Tekst: Martine ten KloosterBeeld: Anouk Kwant

Page 5: Ad Rem  - editie 2, jaargang 18

Nieuws 05oktober 2012 Ad Rem Nieuws 05oktober 2012 Ad Rem

Kerst vieren, maar dan andersKerst vieren, maar dan anders

De achttienjarige Vincent Lengkeek is tweedejaars journalis-

tiekstudent. Hij gaat met zijn ouders naar een sabbatvierende gemeente. Daar vieren

zij feesten die in het Bijbelgedeelte Leviticus 23 staan. Kerst is daar niet bij inbegrepen. Vincent

vertelt dat kerstfeest oorspronkelijk een heidens feest is, want het stamt uit een andere godsdienst. Dat is zijn

reden om geen kerst te vieren. Het volk Israël vierde nooit verjaardagen. Volgens Vincent staat de geboortedag van Jezus niet duidelijk vermeld

in de Bijbel en daarom viert hij geen kerst.

ReactiesSoms krijgt hij verbaasde reacties uit zijn omgeving als ze horen dat hij geen kerst viert. “Meestal kunnen mensen het wel begrijpen als ik het uitleg. Vaak weten ze wel dat Jezus niet rond de tijd van kerst is geboren en daarom kerst eigenlijk niet klopt.” Hij respecteert wel iedereen die kerst viert. “Ook ongelovige mensen die een kerstboom en een kerstdiner hebben respecteer ik. Maar dat betekent nog niet dat ik er niet kritisch over ben.” Iets waar hij ook kritisch over is, is dat veel christenen wel kerst vieren, maar niet de andere feesten vieren die Jezus ook vierde. “Mensen zeggen dat je Jezus moet volgen. Maar ze

geven alleen aandacht aan de oorspronkelijk heidense feesten.” Hij vindt dat je ook bijvoorbeeld Pesach, Loofh uttenfeest en de Sabbat zou moeten vieren bij het na-

volgen van Jezus. “Het is typisch menselijk dat we een alternatief verzinnen voor iets goeds dat God ons geeft . Tradities maken wat dat betreft veel

kapot.” Gezellig of niet, het gaat Vincent om de bedoeling van het feest. “De vraag wanneer Hij geboren is kunnen we wel bij

zijn tweede komst vragen.”

Het is zover. De tijd van kerst is bijna aangebroken. Dat betekent: De geboorte van Jezus vieren, kerstbomen en gezel-ligheid. Of… toch niet? Als christen beleef je het misschien op deze manier. Maar de betekenis van kerst is voor een moslim, jood en een sabbatvierende christen anders. Ja, ook deze mensen zitten op de Christelijke Hogeschool Ede. En wat betekent kerst nog als je in die periode een dierbare verloren bent?

Tekst: Ruth van de Kolk en Hanneke van OlstBeeld: Joelle Post - KoleBeeld: Joelle Post - Kole

Th eo Dekker is docent aan de PABO. Met zijn drie kinderen

en vrouw woont hij in Ermelo. Voor hem en zijn gezin is kerst ieder jaar

weer bijzonder. Zijn oudste dochter is zestien jaar geleden overleden, vlak na haar geboorte op kerst-

nacht. Ieder jaar bezoeken ze de begraafplaats. Voor hem is kerst een gemis. Anderzijds ervaart hij kerst ook als een troost, omdat Dekker

gelooft dat Jezus toen geboren werd. “Dankzij kerst is ons verdriet niet bodemloos, maar is er ook iets om te vieren.” Het gezin doet ook leuke dingen rond kerst. “Ik mag graag koken en daar betrek ik onze drie kinde-ren bij we met z’n allen iets lekkers maken.” Ook nodigen ze altijd iemand uit die met de kerst niet omringd is met gezelligheid. “Bijvoorbeeld een student, iemand waarvan de relatie net uit is of iemand die een dierbare heeft verloren.” Meestal nodigt Dekker een jong iemand uit, omdat hij

jongerenwerk doet. Naast het werk voor jongeren werkt hij bij het christelijk multimediaaltheater No More Lies, waar hij ook rond

de kerst mee optreedt. “In onze optredens behandelen we onderwerpen als hoe en waarom kerst er is.”

De 22-jarige Nathan Boosman is

vierdejaars communicatie-student. Als jood viert hij geen kerst. “Voor mij

betekent kerst gezellig met de familie thuis zitten”, vertelt hij. “Maar ’s avonds wordt er gewoon weer televisie

gekeken. Bovendien zijn alle winkels gesloten, dus er is toch niets te doen”. Nathan viert wel Chanoeka (spreek uit: Ganoeka)

rond de tijd van kerst, ook wel ‘het feest van de lichtjes’ genoemd. Chanoeka is een oud feest dat een gebeurtenis uit 164 voor Chr. herdenkt: Het verhaal uit de geschiedenis leert dat bij de opbouw van de tempel er net genoeg olie was om de Menora (zevenarmi-ge kandelaar uit de tempel) één dag te laten branden. Maar de volgende dag was de oliekruik op wonderbare wijze weer vol. Dit

gebeurde volgens de traditie acht dagen lang. Om dit won-der te herdenken werd het feest Chanoeka ingesteld. “En

dat vieren we altijd met gezelligheid”, vertelt Nathan. Chanoeka begint na de zonsondergang van 24

december en eindigt acht dagen later.

bijvoorbeeld Pesach, Loofh uttenfeest en de Sabbat zou moeten vieren bij het na-volgen van Jezus. “Het is typisch menselijk dat we een alternatief verzinnen

voor iets goeds dat God ons geeft . Tradities maken wat dat betreft veel kapot.” Gezellig of niet, het gaat Vincent om de bedoeling van het

feest. “De vraag wanneer Hij geboren is kunnen we wel bij zijn tweede komst vragen.”

student, iemand waarvan de relatie net uit is of iemand die een dierbare heeft verloren.” Meestal nodigt Dekker een jong iemand uit, omdat hij

jongerenwerk doet. Naast het werk voor jongeren werkt hij bij het No More Lies, waar hij ook rond

de kerst mee optreedt. “In onze optredens behandelen we onderwerpen als hoe en waarom kerst er is.”

Nathan Boosmanvierdejaars communicatie-

student. Als jood viert hij geen kerst. “Voor mij betekent kerst gezellig met de familie thuis zitten”,

vertelt hij. “Maar ’s avonds wordt er gewoon weer televisie

Dieuwertje Boers is 21 jaar en woont op kamers in Ede. Ze studeert Maatschappelijk Werk en Dienstverlening. Dieuwertje is niet gelo-vig. Kerst is voor haar vooral gezelligheid met vrienden en familie. “Het begint voor mij op kerstavond, dan ga ik met vrienden uit eten en daarna stappen of de stad in. Eerste of tweede kerstdag vier ik vaak met mijn familie, we gaan dan met z’n allen bij iemand uit de familie op bezoek en iedereen neemt een gerecht of wat hapjes mee.” Ook al gelooft Dieuwertje niet in Jezus, het feest

van Zijn geboorte viert ze wel. Dit komt omdat voor haar kerst heel gezellig is en het een leuk familiemomentje

is. “Op zo’n moment waardeer ik mijn familie en vrienden om me heen extra en maak ik er

samen met hen een gezellige kerst van.”

neemt een gerecht of wat hapjes mee.” Ook al gelooft Dieuwertje niet in Jezus, het feest

van Zijn geboorte viert ze wel. Dit komt omdat voor haar kerst heel gezellig is en het een leuk familiemomentje

is. “Op zo’n moment waardeer ik mijn familie en vrienden om me heen extra en maak ik er

samen met hen een gezellige kerst van.”

De oorspronkelijk in Marok-ko geboren, maar naar Ede verhuisden Bilal

Belhadj is 23 jaar oud. Hij studeert Maatschappelijk Werk en Dienstverlening. Bilal is moslim en daarom viert

hij kerst niet als een christelijk feest. Maar kerst is wel belangrijk voor hem omdat hij het viert op zijn werk. Hij respecteert de gezelligheid

en uitgebreide maaltijden. “Maar ik sta verder niet stil bij het geloof. Je bent geen volwaardig moslim als je niet alle profeten, waaronder ook Jezus Christus,

aanvaardt.’’ De Islam kent veel vieringen, maar slechts twee feesten: het Suikerfeest en het Off erfeest. De overige islamitische vieringen zijn religieuze hoogtijdagen met een

serieuze ondertoon. Zoals de geboorte van de profeet Mohammed, islamitisch nieuwjaar, Ramadan enzovoort.

Omdat hij inmiddels goed is ingeburgerd in Nederland vindt Bilal dat hij zich aan moet passen aan de Nederlandse cultuur, en dus res-pecteert hij het wel dat zijn vrienden kerst vieren. Andersom hoopt hij dat andere mensen zijn feestdagen respecteren. “Ik vier geen

kerst, maar dat betekent niet dat ik het niet respecteer’’. Het valt hem op dat veel mensen kerst vieren voor de gezelligheid. “Ik

vraag me af in hoeverre men kerst viert om de religie.”

Nieuws 05oktober 2012 Ad Rem

Page 6: Ad Rem  - editie 2, jaargang 18

06 Student&zo. Ad Rem oktober 2012

–º

Bas Derks

Heft zijn schrijfb roek tot het randje. Steekt hart onder de riem. Laat vervolgens zijn gulp open.

–º

Column

Mijn naam. Niet bijster uniek. Wel blij mee overigens. Lekker oer-Hollands. Degelijk en zonder gekke franjes. Een naam bedenken is tegenwoordig een hele sport. Ouders roeren de meest onmogelijke letters door elkaar. Daarna wordt het mengsel aangebrand en onbegrijpelijk op het naambordje van een pasgeboren spruit gesmeerd. Niet om het één of ander. Maar het lijkt mij stierlijk vervelend om bij iedere ontmoeting elke letter van je naam te moeten spellen. Zelf geen last van. Mijn oprechte dank daarvoor, ouders.

Namen zijn hedendaags niet meer dan een mysterieus kunstwerk. Vroeger hadden ze nog betekenis. Zo beweert mijn naam ‘koning van het onbeken-de’ te zijn. Het is de basis van mijn nieuwsgierigheid. Ik wil namelijk weten wat dieren denken. Wil weten waar het heelal ophoudt. Wil weten waar mijn dood begint. Wil weten of er nog ergens leven is. Ik. Wil. Weten. Nu. Onmogelijk helaas. Tenminste, het zijn vragen zonder oplossing. Elk antwoord is juist. Of ze nou religieus of ongelovig van aard zijn. Dat is het mooie. Ze zijn geheel zelf in te vullen. Al zoek je een minuut. Desnoods jaren. Altijd 100 procent correct.

Stilstaan bij levensvragen. Ik houd ervan. Uren diep in gedachten starend naar een vuurkorf. Mijn ogen verliezen in een vonk richting sterrenhemel. Zonder een stap verder te komen. Het leven leven als een ongewijzigde veran-dering. Het maakt niet uit. Tijd bestaat alleen op klokken. Het geeft me energie, geeft me rust. Gek genoeg. Mijn agenda maakt er ruimte voor. Precies zoals het hoort. Tijdloos genieten.

We zijn een samenleving zonder pauze. Ontoombaar. Zondagen worden werkdagen, geluk een product en rust kunnen we kopen. Nieuwe energie zoeken we drie weken per jaar. In het buitenland. Vinden we genoeg. Meer tijd is er ook niet. We willen bescheiden status en onopvallende schoonheid. Dubbelzinnig als we zijn. We brengen duisternis in ons levenslicht. Want onze voeten roken. Onze oren stomen. Maar onze bloeddoorlopen ogen zien het niet. Willen het niet zien. Zijn uitzicht-loos.

Ik vind, meen en beveel: neem eens tijd. Schakel even terug. Kijk omhoog na een dag van hot naar her. Zoek jouw rustmoment tussen de sterren. Leen mijn naam. Vind een vraag zonder antwoord en wees de koning van het onbekende. Eén keertje maar. Om te proberen. Majestueuze rust zal de uwe zijn. Ja. Totaal gratis. Of nou ja. Doe je aanstaande zoon een gunst. Noem hem Bas. Hij zal je dankbaar zijn. Heus.

Raad de kamerAnnemieke, Jesse, Minke en Joost vertellen over hun smaak qua interieur, manier van wonen en over hun karakter. De een droomt van een grote villa en de ander juist van een oude boerderij. Maar als student moet je het doen met een kamer. Wat zeggen hun persoonlijkheden en studies over hoe zij hun kamer presenteren? Raad van wie welke kamer is.

Teks: Ruth van der KolkBeeld: Anouk Kwant

Minke is eenentwintig jaar oud en studeert GPW. Ze houdt van mensen en is nieuwsgierig naar wat een ander beweegt. “Anderen noemen mij bewogen, een gevoelsmens en een doener.” Ze nodigt iedere dag mensen uit of zoekt ze op. Haar kamer houdt ze netjes, omdat ze gasten wil kunnen ontvangen. Haar kamer richt ze in door de juiste kleuren te kiezen en teksten. Boven het raam hangt de tekst: ‘A Toi la glorie’ (U zij de glorie red.), omdat ze geniet van de zon die door haar kamer schijnt. Minke wordt niet warm van een villa waar het geld ervan af druipt. Maar ze zou ook niet kiezen voor een afgelegen boerderij. Sim-pel en gezellig is prima voor haar. Als mensen zich maar welkom voelen.

De negentienjarige Annemieke Hartog woont in de grootste kamer van het studentenhuis waar ze in leeft . In plaats van een bed slaapt ze op een boxspring, want “die lag nog in de garage”. Haar kamer wordt gekenmerkt door veel spulle-tjes, kleurtjes en hebbedingetjes. De derdejaars verpleegkundestudente wil geen standaard kamer met grijs en wit. “Dat heeft iedereen al, dus ik wilde bijzondere en leuke kleurtjes”. Van haar moeder kreeg ze een pastelgroene vaas, en dat was de basis voor haar kamer in Ede. Onmisbaar vindt ze haar cdspeler, die altijd aanstaat. Haar droomhuis is een leuk, klein, oud boerderijtje midden in de stad, met rode geblokte gordijntjes. Of het dan in Nederland of in het buitenland is maakt niet uit. “Maar waarschijnlijk blijft dat droomhuis ook bij een droom”, lacht ze.

Jesse Haasnoot is achttien jaar en woont sinds begin dit schooljaar op kamers. Hij heeft een functionele kamer van zestien vierkante meter op het industrieter-rein. Dat hij zijn kamer niet mooi vindt is typisch studentikoos, volgens Jesse. “Het is allemaal niet mooi, maar alles werkt en is praktisch.” De tweedejaars PABO-student denkt dat het feit dat zijn kamer functioneel is ook het meest kenmerkend is aan zijn kamer. Zijn favoriete voorwerpen zijn dan ook zijn koel-kast en bureau. “Die dingen zijn makkelijk en heb ik altijd nodig.” Ook bij Jesse is, als enorme muziekliefh ebber en -kenner, zijn muziekinstallatie onmisbaar. “Wat ik met mijn kamer wil uitstralen is dat mensen er altijd welkom zijn. Mijn kamer moet een sociale uitstraling hebben.” Na het studentenleven hoopt Jesse in een fi jn, knus en gezellig huis te wonen.

MER-student Joost van den Berge is achttien jaar en komt uit Zeeland. Hij deelt zijn kamer met een vriend. De eerste paar weken was dit wennen voor hem. “We gaan op dezelfde tijd slapen dus het gaat allemaal prima”, lacht hij. De kamer van Joost is licht en heeft een plafond dat je terugbrengt naar kantoorruimtes uit de jaren ’80. “Mijn kamer kent de geneugten van warme voeten.” Vloerverwarming dus. “Het geeft een gevoel van ruimte door middel van een strak en licht design.” Omdat Joost veel waarde hecht aan slapen en er ongeveer de helft van zijn leven mee doorbrengt, is zijn bed het belangrijkste en minst misbare voorwerp in zijn kamer. Ook zijn laptop is belangrijk, “zoals bij veel bewoners van ontwikkelde landen.” Het droomhuis van Joost moet in Zeeland staan, langs de kust met uitzicht op zee. Ook moet het een huis zijn dat haar eigen ramen schoonmaakt, zichzelf reinigt en deuren opent op spraak.

1

2

3 4

Minke

Annemieke

Jesse

Joost

Opl

ossi

ng: M

inke

3, A

nnem

ieke

1, J

esse

4, J

oost

2Wil je ook in ‘Raad de kamer?’ Stuur voor 26 december een mail naar [email protected]

Page 7: Ad Rem  - editie 2, jaargang 18

Student&zo. 07oktober 2012 Ad Rem

Annemieke

Joost

Een echte doener, dat is docent Ton van Bergeijk. “Ik werk graag in de praktijk, maar ook met studenten. Ik wil hen laten zien dat communicatie in het werkveld belangrijk is.”

Tekst: Jolijn MuijsBeeld: Joëlle Post - Kole

Lesgeven“Het leukste aan mijn werk op de CHE vind ik het contact met studenten. Hen uitdagen en mee zoeken naar hun kwaliteiten en hen ook op zijn tijd prikkelen. Vooral een spiegel voorhouden vind ik belangrijk, want we zitten hier op de CHE in een beschermende cultuur. Er wordt tijdens colleges als interculturele communicatie vaak over Marok-kanen gepraat. Maar ga ook mét hen praten, om te kijken of dat wat jij zegt klopt.” Docent zijn heeft ook zo zijn minder leuke kanten, geeft van Bergeijk toe. “Het administratieve werk is meer geworden, doordat we meer moeten verant-woorden. Ik merk dat de druk op docenten toe neemt.”

Keuzes makenVan Bergeijk zelf is een oud-student van de CHE. Afge-studeerd als maatschappelijk werker ging hij meteen bij Vluchtelingenwerk Utrecht aan de slag. Daar zag hij dat veel CHE-stagiaires niet goed wisten hoe ze hun plek moesten innemen. Hij kwam hij erachter dat iedereen op zijn eigen manier verschil kan maken, maar dat moet je wel weten. “Als christen kun je van veel betekenis voor anderen zijn. En je hoeft niet per se in christelijke organisaties te gaan werken als christen: iedereen heeft een eigen plek.” Dit is de reden dat van Bergeijk les is gaan geven op de CHE. Maar zien we dat ook terug in zijn lessen? “Ik probeer er vaak naar te vragen in mijn lessen, bijvoorbeeld ‘hoe zie je

dit als christen en hoe ga je daarmee om?’ Kijk waar je mee bezig bent, voor wie je van betekenis kunt zijn, en maak daarin je keuzes.”

Het hoofdvak wat Van Bergeijk geeft, is Methodiek aan de propedeuse studenten van Sociale Studies en binnen de Major van MWD. Ook is hij verantwoordelijk voor de minor Samenlevingsopbouw aan tweede- en derdejaars MWD-studenten. Hij geeft nu zeven jaar les op de CHE. Naast lesgeven volgt Van Bergeijk een master, en doet twee dagen per week onderzoek de inzet van informele netwer-ken binnen de jeugdzorg.

Naast zijn werk op onze hogeschool is van Bergeijk lande-lijk actief bij Premarriagecourse. Samen met zijn vrouw, Minella, geeft hij daar een cursus waarin ze nadenken over het huwelijk. Minella en hij hebben samen drie kinderen: Manoa, Seth en Livya.Ook is van Bergeijk weer aan de studie. Hij doet de deeltijd master Social Work in Nijmegen. Hier heeft hij voor geko-zen omdat de master bij de nieuwste ontwikkelingen van Social Work stil staat. “Op deze manier ben ik zelf weer up to date van de nieuwste ontwikkelingen.”Als hobby’s heeft hij hardlopen en lezen. “Op dit moment lees ik veel boeken voor mijn studie, maar daarnaast lees ik graag goede literatuur, over sociologie of boeken over maatschappelijk werk zelf. Dit laatste zodat het me scherp houdt en ik ook kritisch kan kijken naar mijn vak.”

Je plekje vindenVan één ding in zijn leven heeft van Bergeijk spijt. “Ik vind het jammer dat ik na mijn studie gelijk ben gaan werken, en niet doorstudeerde. Als ik de keuze opnieuw kon maken, was ik verder gaan studeren.” Na zijn studie vertrok van

Bergeijk naar Rotterdam. “Ik was een idealistische student met dromen. Maar daar gekomen kwam ik erachter dat het niet mijn wereld was, ik paste er niet in.” Na een jaar liet hij het dan ook los en ging naar Utrecht. “Van het feit dat ik naar Rotterdam ben gegaan heb ik niet per se spijt. Van al-les leer je. Wat ik daar geleerd heb, is wat rustiger te zijn. Ik was heel actief en wilde goed bezig zijn, maar je hoeft niet altijd bezig te zijn. Het beste is een goede balans te vinden en je leven vormgeven zonder drukte.”

Jij maakt het verschilHet allerbelangrijkste vindt van Bergeijk toch wel het ver-schil maken in de maatschappij. “Op de CHE moeten we niet te veel naar binnen gericht zijn, maar zoeken hoe ieder op zijn eigen manier verschil kan maken. Als docent maak ik in de vier jaar die studenten hier zitten hun vormings-proces mee. Ik wil hen daarin bewust maken hoe zij op hun manier hun plek kunnen innemen. Dat doe ik graag door de studenten uit te dagen. Je hoeft in de praktijk geen pre-ken te geven aan mensen om het christendom te laten zien. Wees gewoonweg jezelf en naar buiten gericht. De gesprek-ken komen dan vanzelf wel. Je bent namelijk als zout, en ik hoop mee te geven hoe je dat bent.”

Nu woont van Bergeijk met zijn vrouw en drie kinderen in Houten. Het is daar prima, maar op het moment dat hen iets aangeboden wordt, willen ze wel weg. ‘Nu zit ik in de onderwijswereld, maar ik wil later zelf graag bezig zijn en weer de praktijk in. Dat kan in Nederland of in het buiten-land zijn, dat maakt niet uit. Mijn droom is om te werken in achterstandswijken. Om daar te kijken hoe je met elkaar kunt samenleven. En ook hier geldt: door gewoonweg er te zijnen samen te leven. Door naar buiten gericht te zijn, wil ik laten zien dat we als christenen van betekenis kunnen zijn.”

‘Praat niet over Marokkanen, maar mét’Interview met Ton van Bergeijk

Page 8: Ad Rem  - editie 2, jaargang 18

ConclusieDe koffi e uit de automaat ziet er het

mooist uit, die van de Coff ee&More ruikt het beste en die van de Starbucks smaakt

het lekkerst. Aangezien smaak voor de test-personen – en waarschijnlijk voor vrijwel elke koffi edrinker – het belangrijkste is,

is Starbucks de winnaar van deze test. Pittig, smaakvol en een

echt koffi egevoel.

De testOm de beurt komen de testpersonen langs bij de bank naast de Starbucks, zodat ze elkaars mening niet kunnen beïnvloeden. Drie plastic bekertjes, gevuld met zwarte koffi e, staan voor hen klaar. Elk met een nummer. De testpersonen weten niet welke koffi e waar vandaan komt.

Nummer 1 is de koffi e van de Coff ee&More. Hoewel het café verbannen is door de Starbucks, is de koffi e nog steeds beschik-baar. Je kunt het halen voor 1,05 euro uit de Coff ee&More-automaat bij het buff et. Afrekenen bij de Albron kassa.Nummer 2 is de koffi e uit de automaat. Veertig cent voor een plastic bekertje. Als je die weer inlevert ter bevordering van het recyclen, krijg je nog tien cent toe ook. Nummer 3 is de door velen geliefde, door sommigen gehate, Starbucks-koffi e. Je portemonnee moet goed gevuld zijn om dit regelmatig te kunnen halen. 1,50 voor een zwarte bak. Maar dit is dan wel Fairtrade.

1. Coff ee&MoreZicht: “O, help. Als er maar geen melk in zit”, denkt Emmy bij het zien van dit bekertje. Door de dikke schuimlaag is de koffi e zelf niet te zien. “Het zit zo dicht. Alsof er een korstje op zit”, zegt Geert dan ook. Tobias houdt niet van schuim. Maar als het er dan toch op zit, is deze schuim “mooi donker”.Geur:Wat geur betreft scoort de Coff ee&More het beste. De koffi e ruikt naar koffi e, en dat is precies de bedoeling, aldus de testers. Smaak:“De smaak valt tegen”, zegt Tobias na zijn eerste slok. “Hij is wat zurig.” Dan vertrekt zijn gezicht. Eerst een beetje, maar steeds meer, tot zijn gezicht op gruwelstand staat. “Hij is echt heel vies! Bah, wat een zure nasmaak.”De andere testers zijn milder: “Het is wat fl auw, ik mis iets”, zegt Emmy. “Het zou ook Senseo kunnen zijn.” Soft , zacht en slap, vinden Laura en Geert. Alleen Bart is positief. “Lekker pittig. Een normale koffi esmaak en niet kunstmatig. Hij is gewoon goed.”

2. AutomaatZicht:Deze koffi e wordt gewaardeerd. “Deze schuimkraag is mooier dan die eerste”, aldus Laura. “Hij is wat opener”, zegt Geert. Emmy beaamt dat: “Bij de nummer twee zie ik tenminste ook koffi e.” Bart is minder waarderend. “Hij is te licht van kleur.”Geur:Het bekertje zwarte koffi e uit de automaat is bijna geurloos. En daar zijn de testpersonen niet over te spreken. “Het ruikt nogal soft ”, zegt Geert. “Niet echt naar koffi e.”Smaak:Het uiterlijk is beloft evoller dan de smaak. “Het had ook soep kunnen zijn”, zegt Emmy over dit waterige bakkie. “Eerst is hij slap, daarna wordt hij bitter. Het is duidelijk automatenkoffi e en ik hoef er zeker geen tweede van.”Ook Tobias vindt de koffi e niet denderend. “Maar door zijn waterigheid is hij ook niet zo zuur als de eerste, dat scheelt.” Bart: “Het is niet vers, smaakt naar Senseo en is fl auw.” Alleen Geert vindt de smaak wel prima. “Gewoon. Niet zo speciaal”, oordeelt hij.

3. StarbucksZicht:De enige koffi e zonder schuimkraag. Tobias is daar blij mee. “Ik houd niet van schuim.” Ook Bart vindt deze koffi e het beste uiterlijk heb-ben. “Hij is mooi donker en er zit geen kunstmatig laagje op.” Geert en Laura hebben toch de voorkeur voor een schuimlaag. “Maar hij is wel mooi helder en goed zwart”, aldus Laura.Geur:Aan dit bakje zwart hangt een moeilijk te omschrijven raar luchtje. “Synthetisch”, vindt Emmy. “Een beetje scherp”, zegt Geert. Tobias: “Het doet me denken aan dat spul waar je een whiteboard mee afneemt.” Niet bepaald zoals koffi e hoort te zijn.Smaak:De smaak van deze beker maakt de vrij negatieve geurbeoordeling weer goed. Deze koffi e is het sterkst en brengt het meeste ‘koffi egevoel’ met zich mee. “Hij is wat voller van smaak dan de andere twee”, zegt Laura. “Wat pittiger”, zegt Tobias. Hoewel deze koffi e beter bevalt dan de andere twee zijn de testpersonen niet laaiend enthousiast. “Redelijk”, is de meest genoemde score.

Hordes studenten staan in de pauze in de rij voor de Starbucks. Voor een megabak koffi e met eigen naam erop. Anderen kijken bedroeft naar hun te dunne portemonnee en sluipen naar de automaat om daar hun dagelijkse – of uurlijkse – shotje cafeïne te halen. Tijd om uit te zoeken of dit imagoverschil terecht is.

Tekst: Carina den OtterBeeld: Anouk Kwant

Synthetisch, slap en schuimloos

Geert Hartog (22) - MER jaar 3 “Als het om prijs/kwaliteit-ver-houding gaat, kies ik voor de automaat.”

Laura Bronsveld (20) - Communicatie jaar 1“Nummer 3 smaakt het meest naar koffi e en is vol van smaak. Mijn favoriet!”

Emmy Hoogendoorn (54) -Sociale studies jaar 1“Wat een waterige bak. Het had ook soep kunnen zijn.”

Bart van der Meeren (22) - MER jaar 3“Koffi e 3 is de lekkerste, hij heeft de sterkste smaak”

Tobias Pasma (21) - Communi-catie jaar 5“Dit ruikt naar van dat spul waar je een whiteboard mee afneemt.”

Het Panel

Page 9: Ad Rem  - editie 2, jaargang 18

Synthetisch, slap en schuimloos

Studentikoze koffi emomentenAls student heb je aan het eind van de maand misschien zelfs geen geld om langs de Starbucks, de Broodzaak of Kiosk te wippen voor je hoognodige cafeïne shot. Daarom drie recepten om zelf de lek-kerste en meest bijzondere koffi e te maken.

Tekst: Klarinda de Rijke

Voor de volgende recepten is sterke koffi e of espresso de basis. Deze kun je op verschillende manieren maken. Je hebt de oplossticks, maar je kunt ook een espresso maken met koffi epads en een Senseo apparaat. Doe dan twee pads in de houder en pak twee kleine kopjes. Maak een koffi e met de twee pads. Verwissel halverwege het ene kopje met de andere. Het eerste kopje heeft de sterkste koffi e opgevangen: je espresso.

Latte MacchiatoDit drankje is niet alleen een culinair genot, maar ziet er ook nog eens artistiek uit met zijn witte en bruine strepen. Benodigdheden: Macchiato- glas (een hoog glas, iets dikker dan normaal), Volle melk en Espresso.

Wat te doen?Verwarm de melk in een pannetje, klop zacht tijdens het verhitten. Zo ontstaat er genoeg en stevig schuim. Laat het niet koken. Schep het glas vol met melkschuim. Maak daarna de espresso in het kannetje en giet deze langzaam in ringen in het melkschuim. Als er geen lagen zich vormen kun je eventueel de espresso over de bolle kant van de lepel gieten. Strooi wat cacaopoeder op het schuim en geniet van je Latte.

Wil je een extra speciale Latte? Doe dan voordat je de melk in het glas giet, een laagje hazelnoot- of cho-coladesiroop in het glas.Schep daarna het melkschuimin het glas, giet de espresso erinen strooi vervolgens hazelnoot- of chocoladesnippers op het schuim.

CappuccinoWist je dat men vaak in Italië een cappuccino bij het ontbijt drinkt met een zoete croissant? Verwen jezelf eens met zo’n ontbijt.Benodigdheden: Zoete croissant, volle melk, espresso, cappuccinokop (groter en breder dan een kopje).

Wat te doen?Een cappuccino bestaat 1/3 uit melkschuim, 1/3 uit hete melk en 1/3 uit espresso. Verwarm de melk in een pannetje en klop zacht de melk om schuim te creëren. Giet de hete melk in een kop en schep het schuim erbovenop. Giet daarna langzaam de espresso in het kopje. Maak je cappuccino af met een beetje kaneel of cacaoop het schuim.

Wil je een bijzondere cappuccino? Doe voordat je de melk en espres-so in het kopje giet een druppel honing of karamelstroop in je kop. Schenk daar bovenop de melk(schuim) en espresso. ‘Teken’ vervolgens een raamwerk met de honing of karamelstroop op het schuim. Leg een blokje karamel of een honingsnoepje op het schoteltje en geniet.

Café au lait of koffi e verkeerdDe Franse delicatesse: café au lait. Zij noemen het gewoon koffi e met melk, maar wij Nederlanders vonden het een verkeerde koffi e, want gewo-ne koffi e is met minder melk.Benodigdheden: Sterke koffi e, melk, hoog glas met oor.

Wat te doen?De café au lait bestaat 2/3 uit melk en 1/3 uit sterke koffi e. Zet de koffi e en warm de melk op. Giet dit bij elkaar en: voila.

Zeg je ‘Starbucks’ dan kun je verschillende reacties verwachten. Iemand spuwt zijn woede over de tent uit, of iemand begint spontaan te stralen en is helemaal blij. Wat zijn de redenen toch achter deze uitbarstingen? Studenten Nienke Grootenboer en Bob Zwart beargumenteren hun mening en Starbucksmedewerker Ruben Daamen laat zijn kant van het verhaal zien.

Tekst: Klarinda de Rijke

De Starbucks in de CHE is er nu een aantal maanden. Tijd voor een refl ectie. Deze kof-fi ecorner is speciaal gericht op studenten, maar er zijn allerlei soorten mensen te vinden. Van luidruchtige middelbare scholieren tot moeders met baby’s en hun vriendinnen.

Starbucksmedewerker ‘Ruub’ (eigenlijk Ruben) (21) vertelt dat Starbucks beroemd is ge-worden omdat deze anders is dan andere cafés en koffi ezaken. “De kwaliteit is er hoger en we bieden een ‘experience’. Een soort belevenis. We creëren dat door namen op de bekers te schrijven. Dat is niet alleen praktisch, maar het maakt de koffi e voor de student ook persoonlijker. En het leuke aan de CHE is, dat het er minder druk is dan bij de Starbucks in de Erasmus universiteit. We kunnen praatjes maken met de klanten en we herkennen zelfs mensen aan de naam of een bepaald drankje.”

Nienke (20) is een bedrijfskundestudente die vaak aan de balie staat bij Starbucks. Ze wordt er helemaal blij van. “Ik heb een koffi everslaving van een zorgwekkende omvang. Ik vind de koffi e van Starbucks echt goede en lekkere koffi e: een fi kse hoeveelheid van goede smaak. Het nodigt mij uit om er vaker koffi e te halen. Er is wel een minpuntje. Het is wat prijzig.”Daarentegen wil human resource student Bob (23) de koffi e niet eens proberen bij de

Starbucks. “Het is me veel te duur. Maar,” gaat hij verder, “wij studenten zijn ook wel tegenstrijdig. Aan de ene kant zeuren we over een boete als we zes jaar over een opleiding doen, maar aan de andere kant lijken we te elitair worden om koffi e uit de automaat te drinken.”Maar Bob krijgt niet alleen de kriebels van de prijs. Zijn nekharen gaan ook overeind staan als hij de naam ‘Starbucks’ hoort of ziet. “Het is in mijn ogen een middel om te laten zien hoe hip je bent. Een makkelijk bewijs daarvan is het aantal posts op social media toen het café net open was. Nu zie ik nog steeds bekers voorbij komen met fout gespelde namen. Het wordt vooral gebruikt als statusobject.”

Nienke wil de sfeer in Starbucks niet omschrijven als ‘hip’. “Eigenlijk vind ik de Starbucks meer een traditionele en klassieke sfeer uitade-men. Dat komt door de kleuren, de muziek en het gedempte licht. Dat ik de keuken in kan kijken vind ik prettig. Je kunt het hele proces op de voet volgen, dat geeft transparantie. De CHE is dat naar mijn inzien ook. De Starbucks past wel bij de school.Een goede en prettige school als de CHE verdient goede en prettige koffi e.”

Juist omdat de Starbucks in de CHE zit, vindt Bob dat de koffi eketen zichzelf tekort doet. “In de winkelformule van de Starbucks zit een stuk onthaasting: rust met een lekkere bak koffi e. Als ik op school rustig koffi e wil drinken, kan ik op veel plekken terecht en zit ik bij de Starbucks niet goed. Doordat Starbucks een café in de CHE en op stations plaatst, gooit de caféketen zijn eigen formule weg. Dat vind ik zonde, want het concept was zo goed.”

Verslaafde koffi egenieters en fervente Starbuckshaters

Tips

Vieze handige koffi eprut

Heb je genoten van je koffi e? Dan wordt het tijd om de troep op te ruimen. Die vieze bruine prut in fi lter kun je in de prullenbak gooien, maar je kunt het ook heel duurzaam in en om huis gebruiken. Een paar tips.

Tekst: Klarinda de Rijke

Vochtregelaar en nieuwsgierige kattenAls jouw studentenkamer is gezegend met een tuin, kun je de koffi edik in de tuin strooien. Leg je het aan de voet vande planten, dan neemt de koffi e bij nat weer water op, maar geeft het bij droog weer water af. Een ideale vochtregelaar in je tuin. Maar het houdt ook de anders zo nieuwsgierige buurkat uit je tuin.

ScrubKoffi edik kan je ook een heel ander voordeel opleveren: een schone en zachte huid. Maak dan de koffi edroes nat en scrub je lichaam. Doe dit niet te hard, spoel je huid goed na en je dode huidcellen zijn verdwenen.

OpstoppingsfrustratiesAls je af en toe koffi edik door het afvoerputje in de keuken gooit, scheelt je dat een hoop frustraties en ontstoppingsmiddelen. Het voorkomt namelijk dat je leiding dichtslibt.

De Starbucks in de CHE deelt koffi edroesem uit, onder het mom van ‘verbeteren van de tuin’. In het café staat een mand waarin verschillende zakken met afgewerkte koffi e liggen. Als je een zak meeneemt, help je niet alleen met verminderen van afval op de CHE en een beter bodemleven, maar spaar je ook je eigen portemonnee.

Ruben Daamen, Starbucksmedewerker

Page 10: Ad Rem  - editie 2, jaargang 18

10 Student&zo. Ad Rem oktober 2012

“Als wij er niet zouden zijn, liggen de kinderen de hele dag in hun bedje”, vertelt Jacqueline Dees over de baby’s uit het staatziekenhuis in het Oekraïense stadje Beregovo. Verpleegkundestudenten Christian van der Spek (20) en Jacqueline Dees (20) pakten afgelopen zomer hun spullen om Nederland een jaar lang in te ruilen voor Oekraïne.

Tekst: Martine ten KloosterBeeld: Eigen beeld

“Vorig jaar ben ik op werkvakantie geweest voor ditzelfde project”, vertelt Jacqueline. “Na drie weken kwam ik weer thuis, maar het enige wat ik wilde was teruggaan naar Oekraïne. De situatie daar had me aangegrepen en de kinderen lieten me niet los. Ik besloot mijn studie een jaar te stoppen en terug te gaan.”

LoslatenSamen met Christian en nog een aantal Nederlanders is Jacqueline uitgezonden door Children’s Relief, een stichting verbonden aan Oost-Europa Zending. De drijfveer van deze stichting is het geloof in Jezus Christus. Children’s Relief zendt regelmatig een team Nederlanders uit om zich in te zetten voor jonge kinderen in Oost-Europa. “Ik realiseer me dat ik over een jaar de kinderen weer moet loslaten. Ik ben heel benieuwd hoe dat gaat, maar gelukkig hoef ik me daar nu nog niet druk om te maken”, lacht Jacqueline.

In Oekraïne is de staat verantwoordelijk voor kinderen tot één jaar. Veel kinderen die thuis geen goede zorg krijgen, worden doorgestuurd naar het ziekenhuis. Christian en Jacqueline werken op de kinderafdeling van zo’n staatsziekenhuis. “De kinderen voor wie wij zorgen zijn dus niet ziek”, legt Christian uit. “Soms zijn ze achtergelaten of zijn er thuis alcoholpro-blemen, maar heel vaak weten we niet eens de exacte reden waarom ze bij ons terechtkomen. Onze taak is om de kinderen liefde en aandacht te geven.”

“God heeft mijn keuze bevestigd”“Mijn droom om naar het buitenland te gaan en daar voor kinderen te zorgen was er al op jonge leeftijd”, vertelt Christian. “Vorig jaar oktober vertelde Jacqueline mij over haar plannen en eigenlijk wilde ik wel mee. Maar er kwam een mooi meisje op mijn pad en toen heb ik het idee maar uit mijn hoofd gezet. Later dat jaar hadden we op school een blok over ‘zwangeren, barenden, kinderen en jeugdigen’. Ik hoorde hoe belangrijk liefde en aandacht is in het eerste levensjaar van een kind. Daar realiseerde ik me dat het Oekraïne-verhaal me nog niet had losgelaten. Hoewel ik nog steeds dacht dat dit niet het geschikte moment was, bleef het knagen. Ik besloot me er meer in te verdiepen. Uiteindelijk heb ik besloten om mee te gaan naar Oekraïne en tot de dag van vandaag heeft God me de bevestiging gegeven dat het een goede keuze was, ondanks de moeilijke dingen die erbij komen kijken.”

Schurft en steenpuistenHoewel de twee Verpleegkunde studeren, doen ze geen medi-sche handelingen. “Als er wat aan de hand is, als een baby bij-voorbeeld koorts heeft, dan moeten we daar altijd mee naar de zusters.”, legt Jacqueline uit. Christian vult aan: “We zien zeer slechte hygiëne waardoor schurft en steenpuisten ontstaan. Als verpleegkundigen in opleiding jeuken onze handen om dat probleem aan te pakken. Maar dat is niet aan ons.”

Op een gemiddelde werkdag staat team Nederland om negen uur ‘s ochtends klaar in het ziekenhuis. De tijd wordt verdeeld tussen de grote en de kleine zaal. Op de kleine zaal liggen baby’s tot zes maanden en op de grote zaal liggen baby’s van zes maanden tot een jaar. “We verzorgen ze door ze te knuffelen en met ze te spelen en door ze schone kleren aan te doen. Door de katoenen luiers die ze ’s nachts te lang dragen hebben ze vaak rode of zelfs bebloede billen”, vertelt Jacqueline. “ Vaak helpen de zusters ’s ochtends met eten geven. Als zij daarmee klaar zijn, proberen wij de kinderen te stimuleren tot ontwik-keling”, legt Christian uit. “Laatst begon een meisje, Livia, te lopen. Dan til je haar uit bed en ga je haar daarbij helpen. Als je haar gewoon in haar bedje laat staan zou ze verder geen uitdaging krijgen. In een gezinssituatie hebben de ouders in principe vierentwintig uur met hun baby. Wij moeten de kin-

deren onder elkaar verdelen en over het algemeen hebben we niet meer dan 20 minuten per kind per dag.”

Onderaan de hiërarchieDe kennis van school hebben deze ambitieuze verpleegkunde-studenten duidelijk niet in Nederland gelaten. “We hebben een meisje op de afdeling, haar naam is Seherezade. Ze had een inf-uus, maar kreeg er nog een injectie in haar bil bij. In Nederland zou je dat met vloeistof via het infuus geven, zodat het kind zo min mogelijk belast wordt. Hier leggen ze het kind achterste-voren en prikken ze met een dikke naald in een bil waar bijna geen vet aan zit. Je wilt daar dan wel iets over zeggen, maar dat mag echt niet”, vertelt Christian. Jacqueline knikt. “We staan onderaan de hiërarchie. Zo is het gewoon.”

CorruptieNaast de uren in het ziekenhuis bouwen de Nederlanders ook een leven op in Oekraïne. “Ik duik midden in een nieuwe cul-tuur”, roept Christian enthousiast. “Het is wel bizar hoor, echt alles is corrupt. In het verkeer krijgt degene met de mooiste auto voorrang, in het onderwijs geven kinderen hun juf ca-deaus voor goede cijfers en de door overheid betaalde dokters verzinnen zelf extra tarieven. Soms is het ook heel heftig. Afge-lopen woensdag zette ik het vuilnis buiten en meteen doken er zigeuners op af. Dat went nooit, denk ik.”

ErwtensoepDe steun uit Nederland is enorm. Jacqueline begint van enthousiasme sneller te praten. “We krijgen veel geld voor het project en mensen sturen kaartjes. Echt heel bemoedigend. Ik mis de mensen en het gezellige studentenleven wel.” “Ik mis mijn vriendin”, zegt Christian. “Oh, en erwtensoep. Dat mis ik ook.”

Als ze terugkomen in Nederland gaan Christian en Jacqueli-ne gewoon weer verder met hun opleiding. Maar voor nu is het avontuur nog lang niet afgelopen. “Alles opzeggen en het onbekende tegemoet gaan. Ik vind het heerlijk om te mogen dienen”, zegt Christian tevreden. “Het is eigenlijk heel simpel,” vult Jacqueline aan. “We zijn hier voor God aan het werk. En daarom komt het goed en daarom is het goed.”

Van collegebanken naar baby’s met schurftTwee verpleegkundestudenten voor een jaar in Oekraïne

Page 11: Ad Rem  - editie 2, jaargang 18

Tafel van levensbeschouwelijke vragen 11oktober 2012 Ad Rem

Femmeke over ‘relaties met God’ en soortgelijke ondingen

Wat moeten wij, westerlingen, met spiritualiteit?

Normaal gesproken schrijf ik in deze rubriek over dingen waar ik ideeën over heb. Voor je ligt echter een artikel over een onderwerp waar ik jaren mee gewor-steld heb en wat ik nog steeds nauwelijks snap: spiritualiteit. Wij CHE-ers zijn westers, rationeel, intellectueel en nuchter. Wij zien wat onze ogen registreren en horen wat onze trommelvliezen in beweging brengt. We doen van alles met ons gevoel maar van het concept ‘geest’ hebben we geen verstand. Toch lijkt ‘spiritu-aliteit’ ook bij onze religie te horen want God ís Geest, en wij schijnen ook zo’n ding te hebben. Maar kunnen we daar wel iets mee?

In de moderne tijd is de “persoonlijke relatie met God” een big topic geworden. De grote onzekerheid van elke puber in tienerkerken is of hij/zij wel zo’n relatie heeft , en zo ja, hoe je die dan zo eff ectief mogelijk kunt verbeteren. Niemand weet wat het heel concreet inhoudt. Het heeft te maken met dat jij er bent, en dat God er is en dat die twee contact hebben. Maar hoe hebben mensen contact met een Geest? Hoe vaderlijk hij volgens de Bijbel ook schijnt te zijn? De nadruk ligt hierbij erg op het individuele. Hopelijk heb je een bijzonder bekeringsverhaal met een bijbehorende ‘eerste liefde’ waar je altijd naar terug zal verlangen. Je worstelt met zondes die vooral betrekking hebben op jezelf, zoals jaloezie, seksu-ele onreinheid, roddelen en niet durven evangeliseren. Je hebt al jaren ‘strijd’ om die individuele stille tijd er goed in te krijgen, maar dat wil niet lukken. Kortom, spiritualiteit is een grote struggle en misschien wel niet voor je weggelegd?

Een nieuwe beweging in het christendom, genoemd ‘het koninkrijksdenken’, richt zich meer op het collectieve. De aanhangers zijn beïnvloed door vooraan-staande theologen als N.T. Wright. (Google op third quest for the historical Jesus en the new perspective on Paul voor meer info.) Ze geloven niet dat het draait om de relatie tussen God en individuele mensen. Volgens hen gaat het, net als in het Oude Testament, in eerste instantie om de relatie tussen God en zijn volk. Jouw individuele zonden doen er dan ook minder toe, de massale zonden van een volk zijn veel belangrijker. Uitbuiting van ontwikkelingslanden, het vervuilen van de planeet. De roep van God aan Israël om te strijden voor recht en te zorgen voor weduwen en wezen, pagina na pagina, geldt nog steeds voor ons. Alleen hebben de wezen nu aids. God belooft ook pagina’s lang dat er een nieuw koninkrijk komt, zonder aids, en daar kijkt deze beweging verschrikkelijk naar uit. Zo sterk dat ze er naar genoemd zijn.

Johan ter Beek, de schrijver van het boekje Heerlijk Eenvoudig, verbindt dit col-lectieve denken met spiritualiteit. Toen God de mens schiep blies hij zijn adem in het stoffi ge boetseerwerkje. Die adem wordt anders vertaald met ‘Geest’. God blies zijn Geest in ons, en die ademen wij nog steeds. Niet alleen wij, maar alle mensen. Allemaal werden we gemaakt naar zijn beeld: scheppers. We zijn er dol op. Ter Beek omschrijft spirituele mensen als mensen die willen scheppen. Die net als God nieuwe dingen willen maken. Die kapotte dingen heel willen maken, lelijke dingen mooi, kromme dingen recht, duistere dingen licht. Die mee willen met Gods plan voor een herschapen, nieuwe hemel en nieuwe aarde.

Concreet zijn we volgens hem dus al spiritueel bezig als we de afwas doen. We maken de vieze vaat weer schoon en mooi. Deze kleine dingen ziet hij als een soort spirituele oefening voor de meer uitdagende dingen. Bijvoorbeeld het wer-ken aan een goede relatie met je vriend(in). Zorgen voor gezinnen met proble-men in jouw straat. Je inzetten voor rechtvaardige internationale handel. Los van God noem je dit activisme. Maar Gods scheppingsgeest die wij ademen maakt het spiritualiteit.

Ter Beek laat zich inspireren door hoe het er in kloosters aan toe gaat. ‘Ritme’ en ‘rituelen’ helpen om God te ervaren in heel praktische dingen. Zijn Geest doortrekt immers het hele leven. Rituelen kun je zelf instellen. Daarbij heb je je verbeelding nodig. Wanneer je naar bed gaat en de deken om je heen wikkelt, verbeeld je je dat het Gods hand is die op je ligt en over je waakt. Wanneer je met vrienden of familie eet denk je na over hoe God jullie voedt en liefde geeft . Door ritme worden spirituele oefeningen stukken makkelijker. Stel bijvoorbeeld samen met huisgenoten een ochtendgebed in.

Het belangrijkste is volgens Ter Beek dat je spiritualiteit niet alleen hoeft te doen. Niets hangt af van jouw individuele geloof, gebedsleven of levensheiliging. Zelfs als je twijfelt aan God is er geen man over boord. Wanneer je hoort bij het lichaam van Christus ben je deel van een lichaam dat wel gelooft , en geloven anderen voor jou.

Terug naar de vraag: kunnen we iets met spiritualiteit? Ter Beek ziet heil in een gemeenschappelijke variant daarvan. Vooral daagt hij ons uit om af te stappen van het dualistisch idee dat ‘Geest’ los staat van ‘stoff elijkheid’. Dat biedt perspec-tief. En veel om over na te denken. Ik ben er nog niet helemaal uit, maar zeker geïnspireerd. Heb jij hier nog ideeën of vragen over, mail naar [email protected].

Voor verdere studie:- Het boekje “Heerlijk eenvoudig” van Johan ter Beek. (Weinig systematisch, vind ik een nadeel)- De persoon Shane Claiborne. Hij stichtte een klooster in een ghetto en liep stage bij moeder Th eresa. Hij combineert net als Johan het koninkrijksdenken met monastiek.- Het fi lmpje “breathe” van Rob Bell (14 min. versie)- Diepgravende studie: boeken van Tom Wright en alles wat gaat over ‘the third quest’ en ‘the new perspective on paul’.

Femmeke RiezeboschVijfdejaars godsdienstleraarstudente, confronteert ons op deze pagina met de hoofdpijnvragen uit het leven. Vaak aan de hand van de Bijbel en ande-re interessant bronnen.

Page 12: Ad Rem  - editie 2, jaargang 18

12 Lifestyle Ad Rem oktober 2012

Janine Guijt

Is een 20-jarige ‘socially aw-kward’ journalistiekstudent die geboren werd met een Vogue in haar hand

Mode

“Mag ik je iets vragen?” Verbaasd vanwege het feit dat iemand mij hier aanspreekt draai ik me om en kijk in de ogen van een vrouw die eruit ziet als begin veertig. Maar gezien het mode-evenement waar ik me bevind, zou ze zomaar zestig kunnen zijn. Ik herken haar vaag van televisie, maar kan haar niet direct plaatsen. Vragend trekt ze een perfect geëpileerde wenkbrauw omhoog, terwijl ik iets stamel dat voor ‘ja, natuurlijk’ door moet gaan. “Je jurk is echt A-MA-ZING. Stella McCart-ney?” Toevallig weet ik precies op welk jurkje deze vrouw doelt. Een zwart bodycon-exem-plaar met doorschijnende stukken rond de taille en slechts een mouw. Aangezien de des-betreff ende jurk meer dan een jaar collegegeld kost en ik een student ben die in permanente staat van armoede leeft , ligt het voor de hand dat ik op die bewuste avond een jurk van het soort ‘beter goed gejat dan slecht verzonnen’ draag, die inderdaad sprekend lijkt op het model dat de vrouw bedoelt. Vriendelijk leg ik de dame uit dat mijn jurkje helaas niet is ontworpen door de dochter van Paul McCart-ney, maar gewoon voor drie tientjes over de toonbank van H&M ging. Na een laatste blik van top tot teen en terug, een zuinig lachje en een ‘oh’ draait de vrouw zich resoluut om en beent mijn zicht uit.

Bovenstaande situatie is geen passage uit Th e Devil Wears Prada, maar een heuse gebeurte-nis uit mijn leven. Blijkbaar was ik ineens niet zo interessant voor de vermoedelijke BN’er toen bleek dat ik geen jurk van tweeduizend euro droeg. Natuurlijk is dit slechts een ge-beurtenis op zich, maar de situatie paste aardig in het plaatje van luchtkusjes, champagne, de overheersende geur van Chanel No. 5 en de keurende blikken. Een wereld waarin ik me als armetierige student uit de Biblebelt enigszins misplaatst voel. Terwijl ik mijn laatste slokje gratis champagne achterover klok, denk ik aan de CHE. Je kunt zeggen over ons eigenaardige schooltje wat je wilt, – dat het gros er rond-loopt in een uniform bestaand uit spijkerbroek en nietszeggend shirt – maar het interesseert niemand of je schoenen van Jimmy Choo of van de Schoenenreus zijn. Terwijl ik mijn glas neerzette, bedacht ik me dat ik hier geen seconde langer wilde blijven. Tijd om Amster-dam te verruilen voor de Gelderse Vallei en mijn Jimmy Choo look-a-likes voor mijn All Stars.

Pimp je garderobe goedkoop en makkelijk

DIY, oft ewel Do It Yourself is steeds populairder aan het worden. Het internet staat vol met beschrijvingen hoe je zelf op een makkelijke manier een bestaand product kunt veranderen in een nieuwe, betere versie. Soms zelfs zo simpel dat je je afvraagt waarom je er zelf nog niet opgekomen bent. In deze Ad Rem vindt je een verzameling van simpele veranderingen met een groots eff ect. En inderdaad, sorry mannen, ‘t zijn allemaal vrouwendingen.

Tekst: Joelle Post - Kole

Nagellak matchen met je oogschaduwTip voor de feestdagen: wist je dat je met oog-schaduw blanke nagellak kunt kleuren? Het is de perfecte manier om deze kerst je nagels te laten matchen met je ogen. Het concept is simpel:Kies een kleur oogschaduw en schraap hier wat van af op bijvoorbeeld een kartonnen bordje. Verpulver het tot de oogschaduw helemaal ver-poederd is. Druppel er wat blanke nagellak bij en roer goed met een tandenstokertje. Zorg dat er geen klontjes meer inzitten en je kunt lakken. Je kunt op deze manier ook een heel potje nagellak kleuren.

Kosten: € 1,50Bron: http://www.eyeslipsface.com

Zelfgemaakte wantenZin in andere wanten? Vis een oude trui met een leuke patroontje bij je ouders van zolder en maak daar je nieuwe wanten van. Geen motiefj e is te gek deze winter. Leg je hand op de stof en knip er ruim omheen. Maak op deze manier vier handjes, links en rechts een voor- en achter-kant. Leg deze voor- en achterkanten per want binnen-stebuiten tegen elkaar aan en naai ze vast, met de hand of naaimachine. Draai ze weer goed en je wanten zijn klaar om aan te trekken. Voor een bijpassende muts trek je een passende muts om en knip je twee stukken in die vorm uit de trui. Weer binnenstebuiten op elkaar leggen, aan elkaar naaien en je hebt de hele winter hippe, warme oren. Kom maar op met die Elfstedentocht!

Kosten: een trui met tof motief, eventueel van de kringloopBron: http://abeautifulmess.typepad.com/

SjaalhangerDe winter staat voor de deur dus het is weer sjaaltjestijd! Maar meestal draag je er toch maar één, terwijl de gemiddelde vrouw er acht in de kast heeft liggen. Dit is de oplossing om je kast wat op te scho-nen. Neem een houten kleerhanger met een dwarsstang. Doe om het stangetje douchegordijnringen en klaar is je hanger! Ook handig voor riemen, tasjes en andere accessoi-res.

Kosten: €1

Bron: http://cornfl owerbluestudio.blogspot.co.uk

Vrolijke neuzenWil je iets heft igers dan alleen een gekleurde zool? Sla dan wat acrylverf in om je ballerina’s of pumps van suède of andere stof te verfraaien. Plak over de neuzen een stuk schilderstape en zorg dat het goed op de stof zit. Schilder de neuzen met acrylverf wit. Laat het goed drogen en schilder de neuzen over in een kleur naar keuze. Herhaal dit indien nodig. Pumps met een laklaag? Guess what... Nagellak is your best friend: dezelfde werkwijze, alleen dan met nagellak in plaats van verf.

Kosten: €5Bron: http://apair-andaspare.blogspot.nl/

Page 13: Ad Rem  - editie 2, jaargang 18

Lifestyle 13oktober 2012 Ad Rem

Jeroen SchalkSchrijfgraag, veelvraat, smulpaap, antiheld, shagroker, bokkenlul. Ik deponeer graag oneliners, hou niet van moraalridders en drink wel eens.

Column

“Kom eens Jeroen, ik moet je even wat zeggen.” Dat waren de woorden van mijn moeder. Het beloofde weinig goeds. Als kind voel je dat aan. Je weet precies wanneer je moeder met droevig nieuws komt. Ik sjokte naar de keuken, de chocoladeletter die ik ’s ochtend in mijn schoen vond had ik in mijn hand. “Sinterklaas bestaat niet”, zei ze beslist. Ik protesteerde hevig. Ma moest me dan maar eens grondig uit-leggen hoe die chocoladeletter in m’n schoen terecht kwam. “Nou, dat heeft papa gedaan.” Ik was ontroostbaar.

Ik weet niet meer hoe oud ik toen was. Acht, geloof ik. Het maakt ook weinig uit, want tot het moment dat ik van mijn geloof afviel, vond ik Sinterklaas toch maar een aparte vent. Ik begreep ook niet waarom hij zo warm ontvan-gen werd, elk jaar weer. Dat deden ze bij opa namelijk ook niet. Maar aan de andere kant: opa stopte ook niet elke avond iets te snollen in mijn schoen. Zodoende tolereerde ik Sinterklaas en ontwikkelde ik een chocoladever-slaving die ik tot de dag van vandaag koester. De gezelligheid rond 5 decem-ber zoek ik nog steeds op.

Het Sinterklaasfeest was ook het feest van de toevalligheden. De buurman was nooit vies van een goed glas Beerenburg. Dat Sinterklaas elke keer die penetrante Beerenburg-lucht met zich meenam, vond ik als kind heel boeiend. “U bent zeker eerst naar de buurman geweest hè?” Sinterklaas knikte, gevolgd door een alcoholi-sche boer die de Beerenburg-lucht verspreidde. Sinterklaas praatte niet zoveel, veel snoep gaf ‘ie wel. En we mochten bij hem op schoot, twee broers en ik. Stilzitten konden we niet, enthousiast als we waren. De buurman had daags na pakjesavond altijd last van zijn rechterbeen. Vreemd vonden we dat.

Zwarte piet was een ander verhaal. Ik vond hem altijd erg vriendelijk. Mikken was ‘ie alleen slecht in; als er uit het niets gestrooid werd in de huiskamer, kreeg ik bijna altijd van die loeiharde pepernoten tegen m’n kanus. Natuurlijk vrat ik ze daarna wel op. Ook zong ik ’s avonds voor het slapen gaan, in de hoop dat ik ’s ochtends weer snoep met een hoop E-nummers in m’n schoen vond.

Nu is dat totaal anders. Schoentje zetten doe ik niet meer en Sinterklaas zie ik tegenwoordig alleen nog maar via tv. Het geloof is er niet meer, maar op 5 december ben ik dronken van geluk. Met dank aan een goed glas Beerenburg.

Pimp je garderobe goedkoop en makkelijk

“Trek die scheur toch eens open,” zegt dirigente Marleen van der Kolk tegen haar sopranen. “Weg met die engeltjes, ik wil de vrouwen horen.” Soms zijn de engeltjes nodig voor een muziekstuk, maar voor een lied als ‘Th e Lord bless you and keep you’ van John Rutter zijn damesstemmen nodig.

Tekst: Klarinda de RijkeBeeld: Anouk Kwant

Het CHE Kamerkoor oefent vele klassieke muziekstukken. Daarmee wil het koor maar een ding doen: God loven en prijzen. Want wat is fi jner dan ‘geloof met elkaar uitdragen in alle vrijheid?’ vindt Gerlies van der Sman. Ze is oud-student en nu docent op de CHE. “Soms kun je iets niet beschrijven, dus zing het dan.” En zingen doen de koorleden graag. Zeven sopranen, vier alten, drie bassen en drie tenoren oefenen uit volle borst muziek vanuit de middeleeuwen tot vandaag. Om mensen te raken, te bemoedigen of te troosten.

Bij een school hoort een koorExpressief zit Marleen van der Kolk achter haar vleugel en leidt de stemmen in goede banen. Jarenlang volgde ze piano-, dwarsfl uitlessen en studeerde ze zang aan het conservatorium. Vorig jaar haalde ze haar diploma ‘koordirectie’ en wilde dat de CHE ook een koor kreeg. “Ik vond het heel apart dat de CHE dat niet had. Bijna elke highschool in Engeland of Amerika heeft een koor dat meewerkt aan vieringen. Wij hebben wel een CHE Live Band, maar ik wilde ook graag een klassieke bijdrage.”

Op dat moment is ze zestien jaar werkzaam bij de CHE als secretaresse bij de academie Journalistiek & Communicatie. Zo kon ze heel gemak-

kelijk het plan om een CHE Kamerkoor op te starten bij het College van Bestuur leggen. Zij keurden het goed en begin 2012 ontstond het ‘CHE Kamerkoor’. Nu is het koor uitgegroeid tot 22 mensen. De stabie-le factor zijn de elf docenten. Want de studenten lopen ook stage; nu zijn er van de elf studenten vijf op stage.

Muziekfans Studenten die op het koor zitten, houden erg van zingen. Zo ook alt Janninga van der Heiden. “Maar wel in een koor,” haast ze zich te zeggen. Ze houdt van alle soorten muziek. Van klassiek tot R&B, maar is ook fan van modern-klassiek componist John Rutter. “Het geeft een bepaalde sfeer, er gaat rust vanuit.” “Dat komt doordat je zijn muziek gemakkelijk kunt horen. Ook men-sen die doorgaans niet zo van klassieke muziek houden, kunnen de liederen en hymnes van John Rutter mooi vinden,” voegt Marleen toe.Maar ook nog oudere klassieke muziek gaat het koor niet uit de weg. Bij de opening van het schooljaar zongen ze een koraal van J.S. Bach en bij het paasconcert een polyfoon (waarbij alle stemmen gelijkwaardig zijn, dus niet een stem die de melodie leidt) van F. Anerio uit de zes-tiende eeuw. Heel soms sluipt er een jazz-nummer door het repertoire heen.

Gratis punten verdienenMarleen ziet graag dat het koor iets groter wordt dan het nu is. Niet alleen omdat het fi jn is om met veel mensen te zingen, maar ook omdat zingen goed voor je is. Marleen: “Het is wetenschappelijk bewezen dat zingen gezond is en dat het stress verlagend werkt. Bij kinderen is ge-keken of muziek maken zou bijdragen aan intelligentie, en dat blijkt te kloppen. En ja, als dat bij kinderen is bewezen, dan helpt het studenten misschien ook wel aan dat extra puntje voor een toets.”

Engeltjes en bromberen op het CHE kamerkoor

Nieuwsgierig geworden? Tijdens de jaar-lijkse kerstviering laat het CHE Kamerkoor zich ook horen. “We zingen verschillende Christmas Carols, maar ook een verras-send Gloria. Luister mee,” aldus dirigente Marleen van der Kolk.

Page 14: Ad Rem  - editie 2, jaargang 18

14 Recensies Ad Rem oktober 2012

Owl City // The Midsummer Station De Bijbel voor ongelovigen // Guus Kuijer

Lawless // John Hillcoat

Met zijn nieuwe plaat Th e Midsummer Station lijkt Adam Young de bekende hit Firefl ies achter zich te laten. Het rustige elektro geluid van Owl City maakt plaats voor dansbare beats.

Bij de eerste seconden van het album is zijn liefde voor dance voelbaar. En dat bevalt me wel. Met deze cd in de auto was ik afgelopen zondag snel bij de kerk. Het christe-lijke geloof van Adam sijpelt hier en daar door zijn teksten heen. Neem bijvoorbeeld het nummer Embers: ‘Cause we’re burning bright as we all unite. And when it’s all said and done, we’ll shine like the sun.’

Toch mis ik zijn gevoelige, schattige teksten van zijn vorige albums. Ik denk trouwens dat vele vrouwen dat me eens zijn. Op Silhouette na. Want wat is dat nummer gevoelig en mooi! De combinatie van de tekst en zijn stem maken dat ik halverwege een keer fl ink slik. Over zijn stem gesproken, die blijft altijd hetzelfde. Het volume gaat dan wel omhoog tijdens zijn dansbare producties, maar zijn stem heeft nog altijd iets zachts. Iets liefs.

Als beginnend Owl City luisteraar heb je denk ik geen moeite met de sing-a-long’s die op dit album aanwezig zijn. Maar als trouwe fan vind ik het jammer dat Young daarbij zijn creativiteit op zij lijkt te zetten voor het maken van een hit. Nummer drie van de plaat zou zo in de top 40 kunnen: “You’re go-oh-oh-oh-oh-oh-oh-oh-oh-ld”.

Leuk dat Adam meerdere nummers geproduceerd heeft met andere artiesten. De welbekende hit Good Time zingt hij samen met Carly Rae Epsen en bij Dementia krijgt hij hulp van Blink 182-gitarist Mark Hoppus.

Metropolis is mijn favoriet van dit nieuwe album. Want hier doet hij precies waar ik van houd en waar hij goed in is. Als het nummer begint, klinkt zijn zachte stem met een paar elektro toontjes door de speakers waarbij de tekst goed te verstaan is, het wordt gevolgd door een lekkere beat die je steeds meer gaat voelen en dan uiteindelijk eindigt het weer met alleen die mooie stem van Adam.

Ik vind het een prima plaat. Lekkere geluidjes, een goede volgorde van nummers en de vrolijkheid spat ervan af. Toch is het wat eentonig. Ik denk dat je een heel eind komt als je de woorden ‘bright’, ‘shine’ en ‘light’ gaat tellen. Maar ach, dat slik ik wel. Want als je eenmaal van Owl City bent gaan houden, kom je er ook niet snel meer vanaf. Deze wordt voorlopig nog wel grijsgedraaid.

De Bijbel voor ongelovigen is volgens de fl ap een herver-telling van de Bijbel in romanvorm. Maar wie een leuk sinterklaascadeau ter kennismaking met de bijbel denkt te vinden, komt bedrogen uit.“Verhalen zijn om verteld te worden”, schrijft Kuijer in zijn nawoord. “Maar ik heb ze natuurlijk wel op mijn manier naverteld”. Met de Bijbelverhalen hebben Kuijers verzinsels weinig meer te maken. Hij gaat met de Bijbel op de loop, tot het godslas-terlijke aan toe.

Kuijer voegt dingen toe, kneedt en vervormt. Sommi-ge zaken zijn nog wel grappig, zoals God die tijdens de schepping licht en donker creëert omdat de schemer z’n ogen bederft . Soms mixt Kuijer een aantal Bijbelverhalen door elkaar. De tegenstanders van de toren van Babel lopen rond de toren met hoorngeschal in de hoop dat de toren instort. Jericho, anyone? Maar veel vaker schiet hij door in het extreme. God die aan het spelen is met een balletje dat ineens met een enorme knal uit elkaar klapt, waar op zijn beurt weer een chaos uit ontstaat. Een chaos die God geschapen heeft . Of niet, want misschien was het balletje sowieso ontploft . Dat weet God zelf ook niet. Noach wordt weggezet als een blinde, seniele dronkenlap. En Kuijer laat Jozef zeggen dat “alleen een dwaas verwaarloost de goden van het land waarin hij leeft ”. Waarmee Kuijer toch heel wat oudtestamentische fi guren wegzet als dwazen.

Maar vooral is Kuijer bezig om te verklaren dat het zo zou kunnen zijn. Hij laat personages in het boek vertellen dat de geschiedenis is verdraaid, zodat zijn eigen verzinsels grond vinden om te ontkiemen. Kuijer doet zijn best om de verhalen in de bijbelse setting te laten spelen, maar weet zich niet van de 21e eeuw te ontdoen als hij onder ande-re Saraï ontzet laat roepen dat Abram zijn lul moet laten besnijden.

Doorspekt van cynisme en sarcasme wordt de geschiedenis soms in een vogelvlucht verteld, alsof Kuijer christenen en joden om de oren wil slaan. Zien jullie dan zelf niet hoe belachelijk het allemaal is, lijkt hij te willen schrijven. Maar dat doet hij niet. Net niet.

Wie de Bijbel kent, komt tal van verwijzingen tegen. Wie geen weet heeft van de Bijbel ziet een familiegeschiede-nis van een stel gekken die zo nu en dan vertrouwen op een godheid. Dat maakt dat dit boek niet meer is dan de uitspatting van een atheïst die in zijn absurde verhalen laat zien waarom hij als tienjarig jongetje niet meer kon geloven.

Het op feiten gebaseerde Lawless vertelt het verhaal van de drie broeders Bondurant uit Virginia. Zij verdienen hun geld met het stoken van drank tijdens de Ameri-kaanse drooglegging in de jaren twintig.

Middelkind Forrest (Tom Hardy), heeft de leiding over de lucratieve handel. De broers hebben in hun leven al diverse ziektes en ellende overleefd waardoor zij en hun omgeving, geloven dat de Bondurants onoverwinnelijk zijn. Jongste broer Jack (Shia LaBeouf) heeft ambities en wil ook in de drankenhandel beginnen, zijn broers achten hem echter ongeschikt.

Drank stoken is geen zeldzame bijverdienste in de streek. De lokale politie is bereid een oogje dicht te knijpen, zolang zij zelf maar een graantje meepikken. Dit verandert wan-neer de ijdele agent Charlie Rakes (Guy Pearce) uit Chicago arriveert. Hij kijkt neer op de boertjes in de streek en nog meer dan de lokale politie wil de onvermurwbare Rakes geld zien. Liever laat hij bloed vloeien, veel bloed. Meng dit met de, naar eigen zeggen, onsterfelijke Bondurant broer-tjes en het gevolg is een knap potje expliciet geweld.De fi lm is het resultaat van een samenwerking tussen regisseur John Hillcoat en countryzanger Nick Cave. In 2005 leverde dit al Th e Proposition op, een verhaal dat ook om drie broers draaide. Een geslaagde, bloederige western die opviel door zijn, mede dankzij Cave’s muziek, surrealis-tische sfeer.

Hillcoat weet het landschap van Virginia mooi vast te leggen en de muziek van Cave zet precies de juiste toon om de kijker de fi lm in te sleuren. De dromerige sfeer is wederom aanwezig. Daarbij wordt het duo ook geholpen door het uitstekende acteerwerk van de hoofdrolspelers. Hardy speelt overtuigend een loeisterke brombeer. Daarte-genover levert ook Pearce een knap staaltje acteerwerk af als de glibberige klootzak Rakes. Ook leuk is de bijrol van Gary Oldman als maffi abaas Floyd Banner, die zelfs in deze kleine rol nog alle aandacht naar zich toe weet te trekken.Het enige wat schort aan de fi lm is het onevenwichtige ver-haal. Er zijn veel tempowisselingen waardoor je als kijker niet altijd weet wat nog relevant is. Zo komen de liefdesver-haaltjes van Jack en Forrest niet echt uit de verf.

Desalniettemin blijft Lawless goed overeind staan dank-zij het ijzersterke acteerwerk en de sfeervolle manier van vertellen. Een aanwinst in het genre, waarbij de kijker niet kleinzerig dient te zijn.

Martine ten Klooster Joelle Post - Kole Robin Hazeleger

Dol op muziek en Radio DJ bij Xnoizz Positive Radio. Houdt van rock/pop met inhoud. Zingt onder de douche en in de auto.

Leest alles en overal. Ontbijt met oorlogromans, luncht met literatuur en dineert met detectives.

Kijkt met de pen. Van geweld tot liefde, van bloed tot seks. Westerns het liefst met spaghetti.

Prijs // 21, 99 Prijs // 18,95 Prijs // 17, 99

Page 15: Ad Rem  - editie 2, jaargang 18

HoofdredacteurJacqueline Mulckhuijse

Eindredactie Arjanne AlemanMartine ten Klooster

RedactieArjanne AlemanRebecca EuwijkAriene de GrootJanine GuijtRobin HazelegerMartine ten KloosterRuth van der Kolk

Jolijn MuisHanneke van OlstCarina den OtterKlarinda de Rijke

Fotografi eDave de HaanSuzanne van der Knijff Anouk KwantJoëlle Post - Kole

OpmaakredactieSanna de BoerDebora Post

AcquisitieRianne den Hartog

A

Rommelmarkt voor dierentehuisHof van Ede, Sportlaan 397 december, 10.00-16.00 uur (Elke vrijdag)www.ede.dierenbescherming.nl/rommelmarkt

ACabaret: Comedy Kitchen – Op heet vuurDe Reehorst, 8 december, 20.15 uur€15,00 http://www.theaterdereehorst.nl A

Kerstmarkt: Dickens FairDorpsstraat en Kerkplein, Bennekom14 december, 14.00-21.00 uur en 15 december, 10.00-16.30 uurhttp://www.dickensfairbennekom.nl/Home.html

Kerstmarkt Stationshal Amersfoort14 december 2012, 10.00 uur-20.00 uurGratis

AKerst met Trinity en Kees KraayenoordVeluwehal, Nieuwe Markt 6, Barneveld20 december, 20.00 uur€17,50 + €2,00 reserveringskostentruetickets.nl/e/1670/Kees-and-Trinity-Barneveld

JamsessieCafé Substitute Ede20 december en 24 januari, 20.30 uurGratiswww.popschoolede.nl/jamsessie

A

Kerst OutreachEde21 december, 16.30 uurGratishttp://www.outreachede.nl/

Traditioneel Kerstconcert - Reformatorisch Jongerenkoor ChenánjaGrote kerk Ede21 december, 19.45 uurGratiswww.chenanja.nl

A

Th eatervoorstelling MagicaCultura, Ede3 januari 2013, 15.00 – 17.00 uur

A

Jazzoptreden SparkCultura, Ede 20 januari 2013, 15.00-18.00 uurCultura

Page 16: Ad Rem  - editie 2, jaargang 18

Advertenties 16oktober 2012 Ad Rem