Ad Rem - editie 1, jaargang 17

Rem. Adde schoolkrant voor studenten en medewerkers van de CHE adremonline.nl | twitt er @AdRem_che | email [email protected]

We zijn nog geen tien minuten bin-nen bij De Winter, of de IT-journalist heeft al het antwoord op onze vraag. Wanneer hij de CHE-pas tegen zijn kaartlezer houdt en op zijn laptop-scherm kijkt, weet hij genoeg: “Deze pas is een zogenaamde ‘MIFARE-classic-kaart’ en daarmee loop je ge-lijk risico’s. Simpelweg: deze kaart is te kraken.” Sterker nog: als de pas wordt gekraakt, dan kan de CHE niet achterhalen wie dat heeft gedaan.

Jan Helman, manager Facilitaire Diensten, weet al jaren dat de CHE-pas onveilig is. Het bedrijf dat de pasjes aanlevert, heeft hem eerder al geadviseerd om de beveiliging aan te scherpen. Toch heeft hij de pas niet veiliger gemaakt. “Het is een kosten-baten-afweging die je maakt”, zegt hij. “Je kunt die pas helemaal dicht-timmeren met een irisscan en vin-gerafdruksysteem, maar dan jaag je de student op kosten. Doordat wij weinig geld stoppen in de beveiliging, houden we geld over voor goed on-derwijs. En dan worden we steeds de beste hogeschool van Nederland. Wij zijn geen InHolland, wij rijden niet in Ferrari’s.”

De Winter: “Dat slaat nergens op. Je hoeft geen draconische maatregelen te nemen om de pas veiliger te ma-ken. Er zijn genoeg goedkopere alter-natieven. Zo’n sneer naar InHolland vind ik typerend voor de houding te-genover beveiliging.”

KlonenIets preciezer over het kraken: je kunt de pas klonen. “Als iemand met een verkeerde bedoeling de CHE-pas in handen krijgt”, zegt De Winter, “dan hoeft deze persoon de kaart maar uit te lezen met een kaartlezer om hem te kunnen klonen. Natuurlijk moet je eerst langs de beveiliging, maar die is in 2007 al gekraakt. Sindsdien is het beveiligingssysteem niet meer vervangen.” De hacker ‘kopieert’ als het ware het systeem dat zojuist is

ingescand, op een nieuwe, lege kaart. “Vervolgens print hij de afbeelding van de CHE-pas uit en plakt die op de kaart.” En die nieuwe pasjes zelf? “Die kosten niets, minder dan een euro.”

Je moet dus wel wat geld uitgeven en technische kennis hebben wil je de CHE-pas klonen: “Iemand die bereid is om drie tientjes uit te geven: have fun. Maar let op: Het is strafbaar.”

Hacken mag nietEn dat heeft De Winter geweten, toen hij in samenwerking met onder andere de NOS, NU.nl en Powned de OV-chipkaart hackte: “Ik heb het Openbaar Ministerie achter mijn broek aan gekregen en ik moest voor

de rechter verschijnen. Gelukkig is de zaak geseponeerd.”

De IT-journalist die wel vaker zwak-ke plekken in computersystemen aantoont, heeft een dringend advies aan de CHE: “Ik zou geen fi nanciële transacties meer met deze pas laten doen. Dat is onveilig in een omgeving met studenten waarvan je kunt ver-wachten dat ze daar mee gaan spelen. De CHE moet een andere kaart kie-zen of op een andere manier de admi-nistratie van printen en cateringver-koop gaan voeren.”

Jan Helman benadrukt dat klonen een misdrijf is en dat de CHE even-tuele krakers van de pas aangeeft bij de politie. Naar aanleiding van dit ar-tikel overweegt hij, na jaren het pro-bleem genegeerd te hebben, strenger te gaan controleren.

Hoe komen we ineens aan een stu-dentenvakbond in Ede?Roland: “In Ede gebeurt van alles rondom studeren. Neem bijvoorbeeld de kenniscampus (o.a. nieuwe school en studentenkamers, red.) die hier straks gebouwd wordt. Op hoog ni-veau wordt erover gesteggeld en on-derhandeld door bedrijven, gemeen-te en scholen, maar heeft iemand jou iets gevraagd?Bestuurslid Bert: “Wij willen dat studenten ook betrokken worden bij die kenniscampus. Als studentenver-bond kan dat. Wij willen studenten kunnen vertegenwoordigen bij de burgemeester aan tafel.”

Is dat alles?Bert: “Nee! Ede heeft een enorme potentie een echte studentenstad te worden!” Hoe dan?Bestuurslid Bart: “We willen dat studenten straks korting krijgen, bij elk bedrijf in Ede waarmee ze in contact komen. Daarvoor zijn we al keihard in onderhandeling met een zorgverzekeraar, kappers, snackbars, de bios, noem maar op.”

CHE-pas is te kraken

Studenten Verbond Ede start jaar met ledenrecord

De pas waarmee jij je cola koopt en je verslagen print, valt te kra-ken. Dat zegt ov-chipkaart-hacker en IT-journalist Brenno de Win-ter. Manager Facilitaire Diensten Jan Helman weet het al jaren.

Door Anne Grijzenhout en Guido Baijense

De CHE weet al jaren dat de pas onveilig is en toch is er al die tijd niets aan gedaan

Door Jolyn van der GardeAls ‘Studenten Verbond Ede’ jou nog niets zegt ben je een van de weinigen. Vijftien september was de kick-off en sindsdien heeft de allereerste Edese studentenvakbond meer leden dan studentenver-enigingen Alpha en Navigators. Binnen tien dagen kreeg het SVE al ruim 200 aanmeldingen, and counting. Voorzitter Roland Brugge-man: “Dit is echt ongeloofl ijk.”

Brenno de Winter houdt de CHE-pas voor een kaartlezer Beeld Guido Baijense

�� 1, oktober 2011

Dubieuze BAS voor SPH’er | P.4

Jankweek: het mys-terie ontrafelt | P.5

Satire: Wilders in bezit CHE diploma? | P.14

Ontdekkingsreis door de Ardennen | P.12

Beveiligingsprobleem al jaren genegeerd

&. Lees verderPagina 2: ‘Niet boe, maar goede ideeën’

Ad Remoktober 2011

Er mag dus echt helemaal niks op de CHE. Een wa-terpijp mee naar school? Verboten!

Een rookhok omtoveren tot huiskamer? Nog meer verbo-ten! Praten over seks? Vergeet het maar. En als je dan een keer iets doet wat wel mag – zoals een nep-brandmelding sturen – dan wordt de halve school boos.

Nee, die promotie-actie werd niet door iedereen gewaardeerd. De heldhaftige moraalridders onder ons klommen meteen in de pen nadat ze gefopt waren met de mededeling dat ze misschien opnieuw op stage moesten. Er werd nogal zwaar getild aan het grapje. Oke, er bestaan leu-kere grappen, maar is dat een reden om zo gepikeerd te reageren? Mis-schien was er een misverstand: mis-schien namen wij de grap wel veel minder serieus dan sommige lezers. Wel jammer, het leverde nogal wat onbegrip op.

Toch zouden we het zo weer doen. Zo houden we het een beetje levendig op de CHE. Als het aan Ad Rem ligt, dan gaat de CHE een beetje bruisen. Sterker, het heeft hier en daar al ge-bruist. Op onze website vermeldden we dat er zowaar mannelijke studen-ten waren die over het grootste taboe ooit hadden gepraat: seks. De arme verantwoordelijke jongen werd ver-volgens zwaar onder druk gezet door zijn docenten. Eentje adviseerde hem zelfs om een offi ciële aanklacht tegen Ad Rem in te dienen.

Nu vraag ik je. Een jongen. Een jaar of twintig. In de auto met leeftijds- en geslachtsgenoten. Dan blijven er toch sowieso maar twee gesprekson-derwerpen over? Voetbal en seks. Ja, seks. Ik noem het S-woord gewoon nog een keer: seks. Puur omdat dat mag. Je mag over seks praten, dat is niet verkeerd. Maar volgens de

student in kwestie heeft hij het hele weekend heen en weer moeten ren-nen om zijn imago te redden. Ik vind het jammer dat dat kennelijk de manier is waarop sommige CHE’ers met seks omgaan. Verzwijgen. Doen alsof het niet bestaat. En vervolgens, als toch blijkt dat je er woorden over wisselt (shocking, shocking), er alles aan doen om dat ongedaan te ma-ken. Omwille van je imago.

Verder houden we het onschuldig hoor, dat bruisen. We kunnen er bij-voorbeeld achter komen dat de CHE-pas te kraken valt (voorpagina). Of twee redacteuren naar de Ardennen sturen voor prachtige verhalen van MER-jongetjes en -meisjes die door de modder ploeteren (p. 12). Hoe zit het met de ‘SPH-jankweek’ (p. 5)? Is het daar verplicht om in huilen uit te barsten tussen alle getraumatiseerde tieners? Hebben we internationale studenten op de CHE (p.18)? De bui-tenwereld komt op bezoek! Maar wie zijn die mensen eigenlijk? Je leest het in Ad Rem.

We gaan zorgen dat het hier leven-dig wordt. Gewoon door te schrij-ven over wat er gebeurt in en om de CHE. Kortom, door jouw verhaal te brengen. Er zijn veel mensen hier op school die mooie verhalen te vertel-len hebben. En soms, heel soms, valt er wel eens iets te beleven in Ede. Je moet het alleen even weten. En dan pak je er een Ad Rem bij, of je gaat naar de website. En als je dan een klacht, tip of mening hebt, laat je dan vooral horen. Blijf reageren, blijf twitteren, blijf brieven schrijven. Sa-men kunnen we iets beleven dit jaar. Als het niet van de CHE mag, dan zorgen we er zelf wel voor.

Dit commentaar gaat over seks

Jan-Willem [email protected]

[email protected]

��

Diep gebruind wandelt hij door de gangen van de CHE. Nou ja, hij drib-belt een beetje omdat hij zo snel loopt. Het gedreven loopje gaat gepaard met bruine stekeltjes, een zwart designer-brilletje en een pientere blik erachter. In de verte doet hij ook wel aan mi-nister Jan Kees de Jager en aan egel-tjes denken, maar dat is heel in de verte. Het zit ‘m in de uitstraling. Dat schijnbaar goedgemutste, wat onze minister van fi nanciën heeft, loopt ook door onze gangen. Zijn werk is

trouwens ook ongeveer hetzelfde. Je ziet nooit wat hij precies doet, maar wel de gevolgen. In tegenstelling tot zijn Haagse versie stuit dat overigens niet op verzet op school: onze CHE-Jan Kees laat namelijk vooral een spoor van schone toiletten en loka-len na. Al twee jaar lang is hij mede verantwoordelijk voor die glanzende wc-brillen en spiegels. Denk nog eens aan hem, de volgende keer dat je je tandpastasmile checkt.

��:

Vervolg van voorpaginaSecretaris Maarten: “Wij willen een aanspreekplein worden. Er zijn overal vragen en initiatieven. De ge-meente wil studenten op hun debat-dag, bedrijven zoeken goede stagiairs en studenten hebben vragen over hun examencommissie. Wij willen niet overal boven, maar in het midden staan als het verbindend element tus-sen bedrijven, gemeente, de school en studenten.” Ambitieus.Maarten: “We hebben soms echt ge-werkt voor twintig.”Roland: “Maar onze zaken zijn dan ook heel goed op orde. We hebben net de kick-off gehad, hebben elke maand contact met de burgemeester, wethouders en leiding van de kennis-campus, we vertegenwoordigen Al- pha Ede en Navigators, we leggen een netwerk bij bedrijven, onze statuten zijn door een notaris bekeken en nu zijn we aspirant-lid geworden van de Landelijke Studenten Vakbond. Dat word je ook niet zomaar!”

Is dat zo moeilijk dan? Maarten: (lachend) “Je kan niet binnen komen lopen met: ‘Yo, we zijn met z’n vieren, hier hebben we een A4’tje; mogen wij ook meedoen?’”

Hebben jullie weleens last van stress? Maarten: “Ik denk dat we alle vier wel getest zijn de afgelopen maan-den. Je hebt gewoon een bak vol ver-antwoordelijkheden.”Roland: “Soms heb je iets beloofd en dan moet je ’s nachts doorwerken om het waar te maken. Maar de volgende dag win je wel het vertrouwen van de gemeente of van een bedrijf en dat is zoveel waard.”Bert: “Er zijn hoge verwachtingen. Dat is soms dubbel. Voor bedrijven en gemeente wil je zo professioneel mogelijk overkomen, maar voor stu-denten wil je juist heel toegankelijk zijn. Jong en hip.”Bart: “Moeilijk hip.”Roland: “Hip en pro.”Bart: “Ik denk dat we hierdoor wel hele goede vrienden zijn geworden.”

Roland: “We hebben een soort sy-nergie ofzo, dat is wel gruwelijk.”

Waarom heten jullie eigenlijk Stu-denten Verbond, en niet Vakbond Ede? Roland: “Wij geloven dat het klas-sieke vakbondsidee van actievoeren niet meer werkt anno 2011. We zetten geen tenten neer en roepen dan; ‘wij gaan niet weg voor we een studenten-stad hebben!’ We willen verbinden en constructief bijdragen. Niet boe, niet tegen, maar: hé, wij hebben een beter idee!”

En nu? Roland: “Uiteindelijk is het de be-doeling dat meer studenten hier op kamers komen wonen en dat Ede gaat bruisen, zodat ook Ede een stu-dentenstad met allure wordt.”

‘Niet boe, maar goede ideeën’

Vittorio van schoonmaakbedrijf Drost &.Check www.adre-monline.nl voor het fi lmpje van de SVE kick-off kroe-

gentocht op het museumplein!

“We hebben gewerkt voor twinti g” Beeld SVE archief

2 | Nieuws

Blader door voor..1 Heb jij vooroordelen? | P.7

2 Hoeveel scholen heb jij gebouwd? | P.6

3 Recensies en de uitagenda | P.20&21

Ad Remoktober 2011

1Hoe werkt dat onderzoek eigen-

lijk?

Uit de nationale studentenenquê-te zijn representatieve vragen ge-haald, die weer zijn gebundeld tot vijf hoofdthema’s: programma, docenten, beroep, organisatie en faciliteiten. De oordelen worden vergeleken met het landelijk ge-middelde. De studentenoordelen tellen voor de helft mee.Ook wordt er gekeken naar het ‘expertoordeel’.Daarin zit het niveau van de bachelor, de pro-gramma-eisen, personeelseisen, de kwaliteit van het personeel en het gerealiseerde niveau. Als laatste kijken de onderzoekers naar de het aantal contacturen, de groepsgrootte, het percentage mensen dat na het eerste jaar stopt en het percentage mensen dat tijdig hun diploma haalt. De totaalscore van elke opleiding wordt berekend op grond van de scores op de tien deelonderwer-pen, die allemaal even zwaar mee tellen. Het resultaat is een cijfer tussen de 0 en de honderd.

Zal de CHE zich voor de achtste keer op rij de ‘beste middelgrote hogeschool van Nederland’ mogen noemen? Op 18 oktober is het zo ver. Dan komt de nieuwe Keuzegids Hbo Voltijd 2012 uit, met daarin het verlossende antwoord. Maar hoe komt het eigenlijk dat wij al zeven jaar zomaar de ‘beste’ zijn?

Door Joëlle Kole en Jan Pieter Rottier

De CHE wordt altijduitgeroepen tot de beste.

Hoezo eigenlijk?

2Durven christelij-ke studenten wel kritisch te zijn?

“We zijn een goede hogeschool,” zegt Peter Jansen, docent cultuur-fi losofi e en onderzoek op de CHE. “Maar er spelen wel een aantal ver-sterkende factoren.”Volgens Jansen herkennen christe-nen zichzelf vaak in de ander. “We zien iemand die ook een zondaar is, iemand die ook fouten maakt en iemand die ook van genade moet leven. Je bent vanuit dat besef ‘minder’ snel veroordelend naar de ander, is mijn indruk.” Christenen vinden vaak dat de mensen die bo-ven ons geplaatst zijn door God zijn aangesteld. “Dat maakt de gezagre-

latie vrij traditioneel en maakt ons voorzichtig in het geven van kritiek op mensen,” legt de docent uit. Hij vertelt ook dat ouders en studen-ten bewust kiezen voor deze school. “Dat zorgt voor groepsbinding en tegelijkertijd voor loyaliteit naar de buitenwereld: een soort ‘wij samen’ versus ‘buiten’. De ‘eigen’ groep zal dus niet zo snel bekritiseerd wor-den.”

Frank Steenkamp, hoofdredacteur Keuzegids Hbo Voltijd – de gids met het onderzoek - plaatst een kantte-kening. “Maar als er echte proble-men zijn, dan durven studenten die wel te melden. Daar hebben we ook voorbeelden van meegemaakt. De Nationale studentenenquête is im-mers anoniem.”

4 Is de CHE echt de beste hogeschool?

“Wij zullen niet zo snel zeggen ‘bes-te hogeschool’”, zegt Frank Steen-kamp van de Keuzegids. “Daarvoor zijn de verschillen tussen hogescho-len te groot.” Als alle hogescholen in één competitie zouden zitten, dan zou de katholieke Pabo in Zwolle de beste hogeschool zijn. Steenkamp raadt aan om het op ‘beste middel-grote hogeschool’ te houden.Want dat is de CHE met 79 punten zeker. De Hogeschool Zeeland stond

in 2011 met 68 punten op de tweede plek, een verschil van 11 punten. De NHTV heeft ook 68 punten, maar staat op de derde plaats. Er zijn tien middelgrote hogescholen.Frank Steenkamp: “Wij meten steeds per opleiding, en vergelijken die met dezelfde opleiding bij an-dere instellingen. De CHE doet het goed, want jullie hebben veel oplei-dingen die hoog scoren.”Docent Peter Jansen vindt de CHE ook een goede hogeschool. “Kijk naar de relatie tussen studenten en docenten. Je kunt makkelijk bin-nenlopen voor een babbeltje. Wij kijken ook altijd naar de student zelf en niet alleen naar het cijfer.”

5 Levert de be-

oordeling meer studenten op?

Een rondvraag langs studenten leert dat de meesten niet voor de CHE kiezen vanwege de goede be-oordelingen. De positieve woorden in de Studiekeuze Gids zijn mooi

meegenomen, maar hebben bij de uiteindelijke keus vaak geen of een kleine rol gespeeld. Arco Terlouw, eerstejaars student SPH/MWD, geeft aan dat de wetenschap dat de CHE goed scoort wel meespeelde in zijn keus voor de CHE, naast die van de christelijke grondslag. Ad Rem is geen studenten tegengekomen die alleen vanwege de scores voor hun opleiding kiezen.

3 En hoe houden we de titel vast?

“De kans dat de CHE voor de achtste keer de beste middelgrote hogeschool wordt, is groot,” zegt Frank Steenkamp van de Keu-zegids. “De kans dat je de voor-sprong verliest, is klein.”Maar er zijn volgens hem altijd gevaren. “Naar mijn mening moet de CHE voorkomen dat ze wordt opgeslokt door een andere, grote instelling. Ze moeten kleinschalig blijven. Door heftige groeistuipen kan de CHE zo zijn positie kwijt-raken.”Ook docent Peter Jansen hoopt niet de kant van ‘leerfabriek’ op te gaan. “Na de verbouwing is er een grote kans dat docenten geen vaste werkplek meer hebben, maar fl explekken. Het binnenlo-pen en babbelen zou dan minder kunnen worden. Het menselijke aspect valt weg. En dat kan wel eens vervelend uitpakken voor de beoordeling.”Maar Jansen zou het niet erg vin-den als we het dit jaar niet worden. “Het voorkomt dat we naast onze schoenen gaan lopen en zorgt er-voor dat we teruggaan naar de kern.”

&. Niet alleen de keuzegids Hbo Voltijd is positief over de CHE. Ook weekblad Else-vier deed onderzoek naar de beste oplei-dingen in het hoger onderwijs. Wat blijkt?

De CHE heeft maar liefst 5 opleidingen op nummer van z’n soort staan. Bij de opleidingen Communicatie, Jour-nalistiek, MER, P&A en SPH mag de vlag uit. Verpleeg-kunde is volgens het onderzoek van Elsevier nummer

twee van Nederland en de Pabo moet het met een zevende plaats doen. De overige CHE opleidingen zijn niet in het onderzoek opgenomen. Meer weten over het Elsevier-on-derzoek? Op Adremonline.nl vind je de link.

Achtergrond | 3

Ad Remoktober 2011

De hoge heren van de CHE kunnen niet meer zomaar beslissingen ne-men. Vanaf dit jaar heeft elke aca-demie een eigen academieraad (AR), waarin drie studenten en drie docen-ten de plannen van het academiema-nagement bespreken. Tot vorig jaar waren er wel oplei-dingscommissies, maar die mochten alleen adviseren. Vanaf nu heeft de manager voor veel plannen toestem-ming nodig van de AR. Bijvoorbeeld voor de begroting van de academie.

Meer invloed voor studenten en docenten

4 | Nieuws

“Vorig jaar begon ik aan de studie SPH op de CHE. Met mijn MBO-diploma mocht ik instromen in het tweede jaar, mits ik een groot instroompro-ject maakte. Maar toen ik dat wilde inleveren, was de opdracht van mijn USB-stick verdwenen. De stick had blijkbaar bij een sterke magneet gele-gen. Het maken van de opdracht had 255 geduurd, daarom schoof ik het opnieuw maken steeds voor mij uit. Af en toe herinnerde mijn SLB’er mij eraan, maar er was geen deadline, dus er zat geen druk achter. Tot ik ineens een W-BAS kreeg. Als ik de opdracht niet snel zou inleveren, werd ik van school gestuurd.

“Nog steeds zag ik tegen de opdracht op. Daarom adviseerde mijn SLB’er om de opdracht dit keer te maken met studiemateriaal van anderen. Een paar klasgenoten die ook van het MBO kwamen, moesten namelijk precies hetzelfde project maken. Als ik dat materiaal gebruikte en het aan-paste en aanvulde met mijn eigen be-vindingen, was er geen probleem. “Is dat dan geen fraude?”, vroeg ik nog. Mijn SLB’er vond van niet. Ik had de opdracht immers al een keer gemaakt en ervan geleerd.

“Ik volgde zijn advies op en leverde de opdracht in. Maar de examencommis-sie vond dat ik fraude had gepleegd. Ik moest de opdracht opnieuw ma-ken. Ook moesten mijn SLB’er en ik onafhankelijk van elkaar een brief schrijven, waarin we verklaarden hoe de situatie was gelopen. Mijn SLB’er schreef dat hij me inderdaad het ad-vies had gegeven om studiemateriaal van anderen te gebruiken, maar dat ik dat verkeerd had opgevat. Hij noem-de mijn actie een ‘domme zet’.

Machteloos“Voor de derde keer maakte ik het project, terwijl ik het ontzettend druk had met stage. Weer verliep het niet

probleemloos. Mijn project werd voorzien van een taalsticker. Ik kreeg vijf dagen de tijd om de opdracht zon-der taalfouten in te leveren. Maar toen ik dat deed, vertelde mijn docent, die ook voorzitter is van de examencom-missie, dat ze er helemaal klaar mee was. Dit ging ze niet meer nakijken, ik had genoeg kansen gehad. Na een vergadering over mijn situatie, kreeg ik een brief waarin stond dat ik met een BAS van school zou worden ge-stuurd. Ik voelde me zo enorm mach-teloos. Ik kon helemaal niets begin-

nen tegen de examencommissie. Bij het afsluitende gesprek toonde mijn SLB’er weinig begrip en erkende hij zijn eigen fout niet. Hij vond dat ik zijn advies verkeerd had opgevat.

“Ik ben niet meer boos. Wel ben ik te-leurgesteld in mijn SLB’er en de exa-mencommissie. Natuurlijk was het deels mijn fout, maar ik vind het zwak dat mijn SLB’er zijn deel van de fout niet erkent. En ik vind het raar dat de docent die mijn project na moest kijken, ook voorzitter was van de exa-mencommissie.

Toekomst“Ik heb een leuke tijd gehad op de CHE en ik heb veel geleerd bij de opleiding SPH. Ik zou de school ook nog steeds aanbevelen aan andere mensen, maar voor mijzelf ben ik het vertrouwen in de CHE kwijtgeraakt. Voor de klas staan in het bijzonder onderwijs was mijn grote droom en de deur daar naartoe is nu keihard dichtgegooid. Ik werk nu op een kin-derdagverblijf en een buitenschoolse opvang. Hoe de toekomst er voor mij uitziet? Geen idee. Maar ik kom er wel, daar heb ik alle vertrouwen in.”

SPH’er Sanne werd van school gestuurd

Gezeik met de examencommissie. Menig student ontkomt er niet aan. Maar bij Sanne Hoffl and liep het wel heel erg uit de hand. Dankzij een goedbedoeld advies van haar SLB’er werd ze genade-loos van de opleiding gekickt.

Door Janine Guijt

Van den Bos met zijn geschreven boek Beeld Uit eigen archiefSannes SLB’er en de examencommis-sie reageren niet specifi ek op de BAS van Sanne omdat ze daar te weinig ti jd voor kregen. Wel geven ze een verklaring over hun werkwijze:“Feiten worden verschillend ervaren, vandaar dat de examencommissie deze documenteert (bijvoorbeeld e-mails en gespreksverslagen). Van belang is om deze feiten te laten spre-ken, hoe pijnlijk dat soms ook is. Een examencommissie is o.a. ver-antwoordelijk voor het nakomen van de regels rondom toetsing. Een van deze regels betreft het hanteren van de deadlines en om hiermee naar alle parti jen transparant en eerlijk te zijn. In situati es van overmacht kan een student vragen om een extra her-kansing. De examencommissie weegt zo’n verzoek in overleg met betrok-kenen en komt tot een besluit naar rechtvaardigheid en redelijkheid.”

“Ik kon helemaal niets beginnen tegen de examencomissie”

“Ik ben het vertrouwen in de CHE verloren”

‘De deur is keihard dichtgegooid’

Waar nu de Overkant staat, wordt in 2013 de eerste steen gelegd voor een uitbreiding van de school. Plug: “De nieuwbouw wordt via een sluis verbonden met het oude gebouw dat verbouwd gaat worden.” In het huidige pand komen volgens Plug “grote veranderingen.” Zo verhuist het restaurant naar het midden van het atrium.

Niet alleen de school zal een metamorfose ondergaan, ook de omgeving gaat op de schop. De gemeente Ede is bezig met de herontwikkeling van de Zandlaan. Plug: “Daar komen middenbermen, waardoor de snelheid naar beneden gaat. Het is dan makkelijker om over te steken.” De Oude Kerkweg gaat weg, zodat de nieuwbouw

een geheel vormt. “Maar er komt wel een fi etspad.”

Plug: “In 2012 begint woningcorporatie Woonstede op het oude Praxisterrein met de bouw van driehonderd studentenwoningen.” Het merendeel van de kamers is bestemd voor CHE-studenten.” Als alles verloopt volgens plan, zijn de projecten in 2014 klaar. Maar voor het zover is, zal er fl ink wat getimmerd en geboord worden. Waar blijven de studenten dan? Plug: “Er wordt gezocht naar vervangende ruimte, want van een eerder bouwtraject weten we dat onderwijs geven en verbouwen niet samen gaat.”

Achter de schermen wordt keihard gewerkt aan een vernieuwde CHE en kenniscampus. Wat staat ons te wachten? Projectleider Pieter Plug vertelt over de laatste stand van zaken.

Hoe zat het ook al weer met die kenniscampus?

Door Femke Taale

Evangelisch voorganger worden? Het kan sinds kort aan de CHE

De voorgangersopleiding is een spe-cialisatie binnen de Academie Theo-logie. Eerder was de opleiding te vol-gen aan de Evangelisch Theologische Hogeschool (ETH). De laatste jaren werden meerdere opleidingen die eerst te volgen waren aan de ETH, toegevoegd aan de opleidingen van de Academie Theologie van de CHE. Nu is die overgang van opleidingen tus-sen de ETH en de CHE afgerond.

Levensvragen De voormalig directeur van de ETH, René Erwich, is nu lector ´Geestelijk leiderschap´ aan de CHE. Hij vindt dat er van voorgangers meer wordt

verwacht dan van mensen met andere functies in de kerk, bijvoorbeeld ker-kelijk werkers, waarvoor je ook kunt studeren aan de Academie Theologie: “Voorgangers dragen veel verant-woordelijkheid en moeten richting geven in geloofs- en levensvragen. Zij staan hiermee in een positie waar-door hun persoon en beroep op een bijzondere manier met elkaar verbon-den zijn.”

Stel, je ervaart een roeping van God om voorganger te worden in een evangelische gemeente, maar je wilt eerst je huidige opleiding afmaken. Moet je die roeping uitstellen omdat

De CHE had al een opleiding waarmee je later voor een stel pu-bers op de middelbare school godsdienstles kan geven. En een opleiding waarmee je kerkelijke gemeenten kunt adviseren over gemeenteopbouw. Maar sinds september kun je ook voor ‘evange-lisch voorganger’ studeren aan de CHE.

Door Anne Grijzenhout

je geen tweede studie kan beta-len? Nee. Dat hoeft niet. Voor de opleiding GPW is een zogenaamde compensatieregeling van kracht, waardoor je niet de volle mep be-taalt voor je tweede studie.

Ad Remoktober 2011

De hoge heren van de CHE kunnen niet meer zomaar beslissingen ne-men. Vanaf dit jaar heeft elke aca-demie een eigen academieraad (AR), waarin drie studenten en drie docen-ten de plannen van het academiema-nagement bespreken. Tot vorig jaar waren er wel oplei-dingscommissies, maar die mochten alleen adviseren. Vanaf nu heeft de manager voor veel plannen toestem-ming nodig van de AR. Bijvoorbeeld voor de begroting van de academie.

Meer invloed voor studenten en docenten

4 | Nieuws

“Vorig jaar begon ik aan de studie SPH op de CHE. Met mijn MBO-diploma mocht ik instromen in het tweede jaar, mits ik een groot instroompro-ject maakte. Maar toen ik dat wilde inleveren, was de opdracht van mijn USB-stick verdwenen. De stick had blijkbaar bij een sterke magneet gele-gen. Het maken van de opdracht had 255 geduurd, daarom schoof ik het opnieuw maken steeds voor mij uit. Af en toe herinnerde mijn SLB’er mij eraan, maar er was geen deadline, dus er zat geen druk achter. Tot ik ineens een W-BAS kreeg. Als ik de opdracht niet snel zou inleveren, werd ik van school gestuurd.

“Nog steeds zag ik tegen de opdracht op. Daarom adviseerde mijn SLB’er om de opdracht dit keer te maken met studiemateriaal van anderen. Een paar klasgenoten die ook van het MBO kwamen, moesten namelijk precies hetzelfde project maken. Als ik dat materiaal gebruikte en het aan-paste en aanvulde met mijn eigen be-vindingen, was er geen probleem. “Is dat dan geen fraude?”, vroeg ik nog. Mijn SLB’er vond van niet. Ik had de opdracht immers al een keer gemaakt en ervan geleerd.

“Ik volgde zijn advies op en leverde de opdracht in. Maar de examencommis-sie vond dat ik fraude had gepleegd. Ik moest de opdracht opnieuw ma-ken. Ook moesten mijn SLB’er en ik onafhankelijk van elkaar een brief schrijven, waarin we verklaarden hoe de situatie was gelopen. Mijn SLB’er schreef dat hij me inderdaad het ad-vies had gegeven om studiemateriaal van anderen te gebruiken, maar dat ik dat verkeerd had opgevat. Hij noem-de mijn actie een ‘domme zet’.

Machteloos“Voor de derde keer maakte ik het project, terwijl ik het ontzettend druk had met stage. Weer verliep het niet

probleemloos. Mijn project werd voorzien van een taalsticker. Ik kreeg vijf dagen de tijd om de opdracht zon-der taalfouten in te leveren. Maar toen ik dat deed, vertelde mijn docent, die ook voorzitter is van de examencom-missie, dat ze er helemaal klaar mee was. Dit ging ze niet meer nakijken, ik had genoeg kansen gehad. Na een vergadering over mijn situatie, kreeg ik een brief waarin stond dat ik met een BAS van school zou worden ge-stuurd. Ik voelde me zo enorm mach-teloos. Ik kon helemaal niets begin-

nen tegen de examencommissie. Bij het afsluitende gesprek toonde mijn SLB’er weinig begrip en erkende hij zijn eigen fout niet. Hij vond dat ik zijn advies verkeerd had opgevat.

“Ik ben niet meer boos. Wel ben ik te-leurgesteld in mijn SLB’er en de exa-mencommissie. Natuurlijk was het deels mijn fout, maar ik vind het zwak dat mijn SLB’er zijn deel van de fout niet erkent. En ik vind het raar dat de docent die mijn project na moest kijken, ook voorzitter was van de exa-mencommissie.

Toekomst“Ik heb een leuke tijd gehad op de CHE en ik heb veel geleerd bij de opleiding SPH. Ik zou de school ook nog steeds aanbevelen aan andere mensen, maar voor mijzelf ben ik het vertrouwen in de CHE kwijtgeraakt. Voor de klas staan in het bijzonder onderwijs was mijn grote droom en de deur daar naartoe is nu keihard dichtgegooid. Ik werk nu op een kin-derdagverblijf en een buitenschoolse opvang. Hoe de toekomst er voor mij uitziet? Geen idee. Maar ik kom er wel, daar heb ik alle vertrouwen in.”

SPH’er Sanne werd van school gestuurd

Gezeik met de examencommissie. Menig student ontkomt er niet aan. Maar bij Sanne Hoffl and liep het wel heel erg uit de hand. Dankzij een goedbedoeld advies van haar SLB’er werd ze genade-loos van de opleiding gekickt.

Door Janine Guijt

Van den Bos met zijn geschreven boek Beeld Uit eigen archiefSannes SLB’er en de examencommis-sie reageren niet specifi ek op de BAS van Sanne omdat ze daar te weinig ti jd voor kregen. Wel geven ze een verklaring over hun werkwijze:“Feiten worden verschillend ervaren, vandaar dat de examencommissie deze documenteert (bijvoorbeeld e-mails en gespreksverslagen). Van belang is om deze feiten te laten spre-ken, hoe pijnlijk dat soms ook is. Een examencommissie is o.a. ver-antwoordelijk voor het nakomen van de regels rondom toetsing. Een van deze regels betreft het hanteren van de deadlines en om hiermee naar alle parti jen transparant en eerlijk te zijn. In situati es van overmacht kan een student vragen om een extra her-kansing. De examencommissie weegt zo’n verzoek in overleg met betrok-kenen en komt tot een besluit naar rechtvaardigheid en redelijkheid.”

“Ik kon helemaal niets beginnen tegen de examencomissie”

“Ik ben het vertrouwen in de CHE verloren”

‘De deur is keihard dichtgegooid’

Waar nu de Overkant staat, wordt in 2013 de eerste steen gelegd voor een uitbreiding van de school. Plug: “De nieuwbouw wordt via een sluis verbonden met het oude gebouw dat verbouwd gaat worden.” In het huidige pand komen volgens Plug “grote veranderingen.” Zo verhuist het restaurant naar het midden van het atrium.

Niet alleen de school zal een metamorfose ondergaan, ook de omgeving gaat op de schop. De gemeente Ede is bezig met de herontwikkeling van de Zandlaan. Plug: “Daar komen middenbermen, waardoor de snelheid naar beneden gaat. Het is dan makkelijker om over te steken.” De Oude Kerkweg gaat weg, zodat de nieuwbouw

een geheel vormt. “Maar er komt wel een fi etspad.”

Plug: “In 2012 begint woningcorporatie Woonstede op het oude Praxisterrein met de bouw van driehonderd studentenwoningen.” Het merendeel van de kamers is bestemd voor CHE-studenten.” Als alles verloopt volgens plan, zijn de projecten in 2014 klaar. Maar voor het zover is, zal er fl ink wat getimmerd en geboord worden. Waar blijven de studenten dan? Plug: “Er wordt gezocht naar vervangende ruimte, want van een eerder bouwtraject weten we dat onderwijs geven en verbouwen niet samen gaat.”

Achter de schermen wordt keihard gewerkt aan een vernieuwde CHE en kenniscampus. Wat staat ons te wachten? Projectleider Pieter Plug vertelt over de laatste stand van zaken.

Hoe zat het ook al weer met die kenniscampus?

Door Femke Taale

Evangelisch voorganger worden? Het kan sinds kort aan de CHE

De voorgangersopleiding is een spe-cialisatie binnen de Academie Theo-logie. Eerder was de opleiding te vol-gen aan de Evangelisch Theologische Hogeschool (ETH). De laatste jaren werden meerdere opleidingen die eerst te volgen waren aan de ETH, toegevoegd aan de opleidingen van de Academie Theologie van de CHE. Nu is die overgang van opleidingen tus-sen de ETH en de CHE afgerond.

Levensvragen De voormalig directeur van de ETH, René Erwich, is nu lector ´Geestelijk leiderschap´ aan de CHE. Hij vindt dat er van voorgangers meer wordt

verwacht dan van mensen met andere functies in de kerk, bijvoorbeeld ker-kelijk werkers, waarvoor je ook kunt studeren aan de Academie Theologie: “Voorgangers dragen veel verant-woordelijkheid en moeten richting geven in geloofs- en levensvragen. Zij staan hiermee in een positie waar-door hun persoon en beroep op een bijzondere manier met elkaar verbon-den zijn.”

Stel, je ervaart een roeping van God om voorganger te worden in een evangelische gemeente, maar je wilt eerst je huidige opleiding afmaken. Moet je die roeping uitstellen omdat

De CHE had al een opleiding waarmee je later voor een stel pu-bers op de middelbare school godsdienstles kan geven. En een opleiding waarmee je kerkelijke gemeenten kunt adviseren over gemeenteopbouw. Maar sinds september kun je ook voor ‘evange-lisch voorganger’ studeren aan de CHE.


je geen tweede studie kan beta-len? Nee. Dat hoeft niet. Voor de opleiding GPW is een zogenaamde compensatieregeling van kracht, waardoor je niet de volle mep be-taalt voor je tweede studie.

Ad Remoktober 2011

Jan Buitenhuis, P&A jaar 2, over zijn ideeën bij jankweek: “Je gaat een weekje op kamp en iedereen vertelt zijn levensverhaal. Dan moeten veel mensen huilen. En als je niet huilt kun je je emoties niet goed uiten, dus wordt er net zo lang doorgevraagd tot je alsnog moet huilen.”

En Gerben Bos, eerstejaarsstudent sociale studies, vertelt wat je doet op jankweek: “Janken! Hahaha.” Dan serieus: “Je vertelt je levensverhaal. Ik denk dat het goed is dat je dat in alle eerlijkheid vertelt. Dat gebeurt in het eerste jaar ook al, maar tijdens de jankweek sta je er nog meer bij stil. Volgens mij is het belangrijk dat je

weet waar je krachten en valkuilen liggen zodat je dat kunt gebruiken in de uitoefening van je beroep.” InzichtHermine de Rijk gaat als begeleider al vijf jaar mee op trainingsweek, de offi ciële term voor jankweek. Ze ver-telt: “Het doel is om goed inzicht te krijgen in jezelf, zodat je zicht krijgt op je sterke en zwakke punten, je context en je bestaansniveau. En ja, dan kom je wel eens bij thema’s die je raken, en dan wordt er ook wel eens gehuild.”

Wel eens? Wordt het niet uitgelokt? “De regel is: Je bepaalt zelf wat je

vertelt. Het is belangrijk dat studen-ten niet over hun eigen grenzen heen-gaan. Daar voelen wij ons ook verant-woordelijk voor. Vorig jaar was er een student die heel veel vertelde en daar erg emotioneel van werd. Toen zeiden wij: “Stop even. Is dit wel goed voor jou?”

Bonte avondEn binnenkort is de beurt dus aan de tweedejaars SPH’ers en MWD’ers. Hoe staan zij er tegenover?

“Ik heb niet echt zin om uitgemolken te worden”, vertelt Rozemarijn van Eeken, tweedejaars SPH-student. “Maar mijn SLB’er heeft de verwach-

tingen die ik er van had behoorlijk bijgesteld. Eerst dacht ik dat je op een stoel gezet zou worden en dat ieder-een vragen aan je zou stellen. Maar het gaat vooral om het leren luiste-ren en vragen stellen. Het is niet de bedoeling dat je helemaal gebroken wordt. Ik ben benieuwd en laat het maar gewoon over me heen komen.”

Niet iedereen gebruikt de term jankweek. “Het is een trainingsweek. Ik zou niet weten waar ik om moet janken”, zegt Eva Wisse, een SPH’er die de VWO-route doet en dus nieuw is op de CHE. “Ik heb er wel zin in. Er zijn ook momenten van ontspanning, zoals een bonte avond.”

Over de jankweek gaan hardnekkige geruchten de ronde: “Je wordt helemaal gebroken, want als je jezelf niet goed kent kun je geen goe-de hulpverlener worden.” En: “Als je nooit problemen hebt gehad hoor je er niet bij.” De tweedejaarsstudenten sociale studies gaan aan het einde van dit blok op jankweek. Wat staat hen te wachten?

‘Hulpverlener worden? Eerst janken!’ Door Carina den Otter

POH bestaat 10 jaar

De post-hbo-opleiding Praktijkon-dersteuner Huisartsenpraktijk (POH) bestaat tien jaar. Op donder-dag 13 oktober viert de opleiding, die bij de Academie Gezondheidszorg hoort, dat met (oud)studenten en (oud)docenten met een jubileum-symposium. Een POH'er onder-steunt de huisarts in zijn dagelijkse werk, bijvoorbeeld bij het toedienen van injecties bij diabetespatiënten. De opleiding heeft in tien jaar tijd ongeveer 200 POH'ers opgeleid.

Elsevier kiest: CHE vijf keer de beste

Weekblad Elsevier heeft vijf CHE-opleidingen uitgeroepen tot de beste van Nederland. Elsevier vergeleek 153 opleidingen uit het hoger onder-wijs. De CHE staat vijf maal op de eerste plaats. Communicatie, Jour-nalistiek, MER, P&A en SPH komen bij de categorie hbo-opleidingen als beste uit de bus.Verpleegkunde staat op een goede tweede plek, terwijl Pabo het moet doen met nummer zeven. Andere opleidingen die de CHE aanbiedt, zoals GPW, Leraar Godsdienst/Levensbeschouwing en MWD, werden niet onderzocht.Zie p. weetikveel: Is de CHE eigenlijk wel terecht de beste?

Financiële steun van de CHE

In bijzondere gevallen kunnen studenten sinds kort fi nanciële steun krijgen bij de CHE. Als je studievertraging oploopt door ziekte of zwangerschap, dan kun je de steun aanvragen. Ook studenten die lid zijn van het bestuur van een medezeggenschapsraad of studentenvereniging komen in aanmerking. Daarnaast is er een noodfonds voor studenten die in fi -nancieel zwaar weer zitten. De com-missie die aanvragen beoordeelt,bestaat uit twee CHE-medewerkers en een student.

Geen gescheiden lessen Pabo

De Pabo-opleiding voelt er niets voor om jongens en meisjes apart les te geven, zoals sinds kort wel gebeurt op de Fontys Hogeschool in Venlo. De opleiding in Venlo wil met deze proef van 6 weken op zoek naar een leerstijl die voor jongens aantrekkelijk is, om vroegtijdige uitval te voorkomen. Adé de Vries, docent rekenen aan de Pabo op de CHE, liet op adremonline.nl weten het 'generaliserend' te vinden. “Niet alle jongens zijn beter in rekenen, en niet alle meiden zijn slecht in rekenen. Er zijn ook jongensachtige meiden en meisjesachtige jongens.”

Op de website

Nieuws | 5

“Ik heb niet echt zin om uitgemolken te worden.“ (De afgebeelde persoon komt niet in de tekst voor) Beeld Guido Baijense

(Deze advertorials zijn niet gemaakt door Ad Rem)

Ichtus WageningenToff e mensen, leuke avonden, goede gesprekken, nieuwe vriendschappen

en uitdagende en spontane acti viteiten. Dit vind je bij Ichthus Wageningen!

Naast je studie nog genoeg ti jd over? Kom dan is gezellig langs.

Op dinsdag en donderavonden komen wij bij elkaar voor bijbelstudie, maal-

ti jd, en uiteraard borrelen! Vast prik bij Ichthus : intro weekend, kerstmaalti jd en uiteraard

een gala. We willen elkaar aansteken met Gods liefde en met elkaar vurig naar Hem op zoek

gaan.

We hopen jou te ontmoeten en samen jouw studententi jd tot een super toff e ti jd te maken!

Je kunt ons vinden via Facebook, www.ichthuswageningen.nl voor nog meer informati e en

voor vragen mag je alti jd mailen naar : [email protected].

Tot gauw!

Dien je Stad

Netwerk Dien je Stad biedt hulp en netwerk aan mensen met weinig of geen

netwerk. DjS geeft iedereen de mogelijkheid om zich in te zett en voor de me-

demens. DjS is een lokaal netwerk van jongeren en volwassenen. Er komen

zeer diverse hulpvragen binnen bij het netwerk, zoals individuele projecten bij

mensen thuis of hulpvragen van maatschappelijke zorginstellingen. Projecten die DjS uitvoert zijn onder

andere opruimen van verwaarloosde huishoudens, oppassen bij mensen met weinig netwerk, huiswerkbe-

geleiding voor allochtone kinderen, opknappen van tuinen/huizen, bezoek aan Sociaal Pension, klussen op

kinderboerderijen, assisteren bij een open dag in de buurt, acti viteiten met mensen met een beperking of

met ouderen. Het netwerk inspireert jongeren om vrij te geven aan de medemens. Dienen begint dichtbij,

thuis, op school, in de straat en op je werk. Dien jij mee?

Netwerk Dien je Stad | Ede | dienjestad@ti jdvooracti e.nl | 06-25494056 | www.dienjestad.nl

Ad Remoktober 2011

Soms helpen werkvakanties het der-dewereldland helemaal niet verder. Zo vertelt werkvakantieganger Sanne van der Vlugt in Volkskrant Maga-zine: “Ik heb niet het gevoel dat ik zoveel gedaan heb in Oeganda. In het weeshuis heb ik met kinderen ge-speeld, en misschien heeft dat even een verschil voor ze gemaakt. Maar zonder mij had het daar ook wel ge-lopen.”

AssertieverSander van Zanten is ronduit cynisch over de motivatie van jongeren om werkvakanties te doen. Hij woont in Oeganda, waar hij een servicecen-trum voor kleine Nederlandse stich-tingen heeft. “Laat er geen misver-stand over bestaan”, zegt hij in het magazine. “Vrijwilligerswerk doe je puur voor jezelf. In één, twee of zelfs zes maanden verander je hier niets. Zodra je je omdraait pakken mensen hun oude gewoontes weer op. Als je

echt dingen voor elkaar wilt krijgen, moet je dat samen met lokale mensen doen die dat ook echt willen.” Toch vindt Van Zanten het goed dat jongeren meegaan met werkvakan-ties. “Ik zie het als een sociale stage. Een investering in jezelf. Je krijgt een realistischer beeld van een ontwik-kelingsland en het vormt je persoon-lijkheid. Uiteindelijk gaat iedereen hier anders vandaan dan hij of zij is gekomen.” Ook Sanne heeft geen spijt van haar reis naar Oeganda. “Ik heb veel geleerd. Zo ben ik ben een stuk assertiever geworden. Iedereen wil hier wat van je en het is nooit ge-noeg. Je moet dan echt nee kunnen zeggen, anders word je helemaal kaal geplukt.”

Verre medemensTweedejaars Pabo-student Maartje Trommel deed deze zomer vrijwil-ligerswerk in Zuid-Afrika. “Ik vond de keus wel moeilijk, vooral vanwege

het sanitair en de hygiëne in de gast-gezinnen daar.” Marieke Malestein, ook tweedejaars PABO-student, is al twee keer op werkvakantie naar Zuid-

Afrika geweest. Deed zij het om haar verre medemens te helpen, of wilde ze gewoon een nieuwe ervaring op-doen? “Ik ging eigenlijk om andere mensen te helpen, maar uiteindelijk hebben zij mij meer geholpen. Op ge-loofsgebied, maar ook persoonlijk.”De twee CHE’ers zijn optimistisch over het nut van hun werk in Afrika. Maartje: “Wij hebben belangrijke in-formatie kunnen doorgeven. En we hebben rolstoelen gedoneerd die ze anders waarschijnlijk nooit hadden gehad.” Ook Marieke denkt dat het zeker wel zin heeft om op werkvakan-

tie te gaan. “Ik ben met een organi-satie meegegaan die eerst onderzoek doet of het wel nut heeft om een pro-ject starten in dat gebied. Na het pro-

ject houden ze in de gaten of lokale mensen er verder mee gaan.”

Eten weggooienMaar waarom zou je op werkvakantie gaan als je ook geld kan sturen? Je bespaart een aardig bedrag aan vlieg-tickets, waardoor de zielige kindjes meer geld krijgen. Daar heeft Marie-ke wel een antwoord op. “Op werkva-kantie ben je bewuster bezig met het project, waardoor je meer geld van sponsors ophaalt. En ze vinden het in Afrika fi jn om te merken dat mensen uit rijke landen de moeite nemen om

naar hen toe te komen. Geld sturen is wel een gemakkelijke manier om je er vanaf te maken.” Maartje is het daar mee eens: “Het gaat niet alleen om geld en andere materiële dingen. We nemen ook onze ervaring en ken-nis mee.”

Sommige mensen veranderen com-pleet na terugkomst in Nederland. Maartje: “Ik had dat heel even, toen ik net terug was. Dat ik liever niet gelijk uitgebreid ging shoppen. Maar dat is nu wel weer weg. ” Marieke merkt wel een blijvende verandering: “Ik kan nu echt boos worden als ik zie dat mensen eten weggooien. Dat kan ik echt niet meer over mijn hart verkrijgen. Eigenlijk zou iedereen een keer op werkvakantie moeten. Net als je vroeger de dienstplicht had.”

Hoeveel scholen heb jij gebouwd?

“Vrijwilligerswerk doe je puur voor jezelf.”

“Zodra je je omdraait pakken mensen hun oude gewoontes weer op.”

Door Arjanne Aleman en Christiaan PelgrimOok afgelopen zomervakantie trokken CHE-studenten er massaal op uit om overal ter wereld scholen en weeshuizen uit de grond te stampen. Maar hoeveel nut heeft zo’n werkvakantie eigenlijk? Kunnen wij Zuid-Afrika of Roemenië wel redden in twee weken?

6 | Studenten &zo.

“Moet je dat echt willen? Student zijn

is voor iedereen en op deze manier schrik je ongelovige studenten af. Ik zie niet echt een toegevoegde waarde, de christelijke studenten komen toch wel.” Aldus Heiko Strietman, tweede-jaars journalistiekstudent die aanwe-zig was bij het ‘Lagerhuisdebat Stude-ren’, afgelopen juni.Op de Facebookpagina van de jon-

gerenraad Ede waren felle reacties te lezen. Ook Jules Stuyt van de Jon-gerenraad in Ede, is niet enthousiast over het idee. “Ede is natuurlijk een christelijk dorp, maar ook veel jon-geren uit andere culturen wonen en studeren hier. Ik denk dat we moeten zorgen voor een goede samenwer-king tussen verschillende culturen in

plaats van ons te concentreren op het christelijke.”

Verpauperde kroegenOké duidelijk, een christelijke stu-dentenstad vindt niet iedereen een goed idee. Blijft de vraag over of het wel realistisch is om van een stad als Ede, waar meer kerken staan dan kroegen, überhaupt een studenten-

stad te willen maken. “Je moet Ede niet gaan vergelijken met Utrecht, ” zegt Heiko. “Maar volgens mij staan er wel voldoende kroegen in Ede. En als ze dat rijtje verpauperde kroegen bij het station een beetje opknappen lijkt me bijbouwen niet nodig”.De gemeente Ede wil aan de slag met een kenniscampus om het studen-tenleven aantrekkelijker te maken. Ze willen nauwer gaan samenwerken met de universiteit van Wageningen en aan de Zandlaan zijn plannen voor nieuwe faculteiten voor bijvoorbeeld

duurzame technologie, biologische landbouw, gezond leven, welzijn en zorg. Ook wil Ede zorgen voor meer studentenwoningen.

Goedkoop sportenJules is optimistisch: “Als jongeren-raad bedenken we hoe we Ede aan-trekkelijk kunnen maken voor stu-denten. Utrecht en Arnhem hebben

natuurlijk meer te bieden maar zeker met de universiteit in Wageningen vlakbij denk ik dat er wel potentie is van Ede een studentenstad te ma-ken.”

Wat kan er nog beter in Ede voor stu-denten? Op het debat kwam van al-les ter sprake. Van meer kroegen tot goedkoper sporten. In 2025 moet het allemaal gaan gebeuren. En wie weet is Ede dan wel zo hip dat we ons hart vasthouden als onze kinderen er later gaan studeren.

De gemeente wil van Ede een hippe, christelijke studentenstad maken. De vraag is natuurlijk of het slaperige Ede wel potentie heeft om studentenstad te wor-den.

Door Arjanne Aleman

Ede: bruisende studentenstad of slaperig dorp?

“Is het wel realistisch om van Ede, met meer kerken dan kroegen, een

studentenstad te maken?”

“Het gaat niet alleen om geld en materialisti sche dingen“ Beeld SXC

Ede bruist Beeld Joëlle Kole

&.Lees ook pagina 8: een succesverhaal van een wereld-verbeteraar

Ad Remoktober 2011

Soms helpen werkvakanties het der-dewereldland helemaal niet verder. Zo vertelt werkvakantieganger Sanne van der Vlugt in Volkskrant Maga-zine: “Ik heb niet het gevoel dat ik zoveel gedaan heb in Oeganda. In het weeshuis heb ik met kinderen ge-speeld, en misschien heeft dat even een verschil voor ze gemaakt. Maar zonder mij had het daar ook wel ge-lopen.”

AssertieverSander van Zanten is ronduit cynisch over de motivatie van jongeren om werkvakanties te doen. Hij woont in Oeganda, waar hij een servicecen-trum voor kleine Nederlandse stich-tingen heeft. “Laat er geen misver-stand over bestaan”, zegt hij in het magazine. “Vrijwilligerswerk doe je puur voor jezelf. In één, twee of zelfs zes maanden verander je hier niets. Zodra je je omdraait pakken mensen hun oude gewoontes weer op. Als je

echt dingen voor elkaar wilt krijgen, moet je dat samen met lokale mensen doen die dat ook echt willen.” Toch vindt Van Zanten het goed dat jongeren meegaan met werkvakan-ties. “Ik zie het als een sociale stage. Een investering in jezelf. Je krijgt een realistischer beeld van een ontwik-kelingsland en het vormt je persoon-lijkheid. Uiteindelijk gaat iedereen hier anders vandaan dan hij of zij is gekomen.” Ook Sanne heeft geen spijt van haar reis naar Oeganda. “Ik heb veel geleerd. Zo ben ik ben een stuk assertiever geworden. Iedereen wil hier wat van je en het is nooit ge-noeg. Je moet dan echt nee kunnen zeggen, anders word je helemaal kaal geplukt.”

Verre medemensTweedejaars Pabo-student Maartje Trommel deed deze zomer vrijwil-ligerswerk in Zuid-Afrika. “Ik vond de keus wel moeilijk, vooral vanwege

het sanitair en de hygiëne in de gast-gezinnen daar.” Marieke Malestein, ook tweedejaars PABO-student, is al twee keer op werkvakantie naar Zuid-

Afrika geweest. Deed zij het om haar verre medemens te helpen, of wilde ze gewoon een nieuwe ervaring op-doen? “Ik ging eigenlijk om andere mensen te helpen, maar uiteindelijk hebben zij mij meer geholpen. Op ge-loofsgebied, maar ook persoonlijk.”De twee CHE’ers zijn optimistisch over het nut van hun werk in Afrika. Maartje: “Wij hebben belangrijke in-formatie kunnen doorgeven. En we hebben rolstoelen gedoneerd die ze anders waarschijnlijk nooit hadden gehad.” Ook Marieke denkt dat het zeker wel zin heeft om op werkvakan-

tie te gaan. “Ik ben met een organi-satie meegegaan die eerst onderzoek doet of het wel nut heeft om een pro-ject starten in dat gebied. Na het pro-

ject houden ze in de gaten of lokale mensen er verder mee gaan.”

Eten weggooienMaar waarom zou je op werkvakantie gaan als je ook geld kan sturen? Je bespaart een aardig bedrag aan vlieg-tickets, waardoor de zielige kindjes meer geld krijgen. Daar heeft Marie-ke wel een antwoord op. “Op werkva-kantie ben je bewuster bezig met het project, waardoor je meer geld van sponsors ophaalt. En ze vinden het in Afrika fi jn om te merken dat mensen uit rijke landen de moeite nemen om

naar hen toe te komen. Geld sturen is wel een gemakkelijke manier om je er vanaf te maken.” Maartje is het daar mee eens: “Het gaat niet alleen om geld en andere materiële dingen. We nemen ook onze ervaring en ken-nis mee.”

Sommige mensen veranderen com-pleet na terugkomst in Nederland. Maartje: “Ik had dat heel even, toen ik net terug was. Dat ik liever niet gelijk uitgebreid ging shoppen. Maar dat is nu wel weer weg. ” Marieke merkt wel een blijvende verandering: “Ik kan nu echt boos worden als ik zie dat mensen eten weggooien. Dat kan ik echt niet meer over mijn hart verkrijgen. Eigenlijk zou iedereen een keer op werkvakantie moeten. Net als je vroeger de dienstplicht had.”

Hoeveel scholen heb jij gebouwd?

“Vrijwilligerswerk doe je puur voor jezelf.”

“Zodra je je omdraait pakken mensen hun oude gewoontes weer op.”

Door Arjanne Aleman en Christiaan PelgrimOok afgelopen zomervakantie trokken CHE-studenten er massaal op uit om overal ter wereld scholen en weeshuizen uit de grond te stampen. Maar hoeveel nut heeft zo’n werkvakantie eigenlijk? Kunnen wij Zuid-Afrika of Roemenië wel redden in twee weken?

6 | Studenten &zo.

“Moet je dat echt willen? Student zijn

is voor iedereen en op deze manier schrik je ongelovige studenten af. Ik zie niet echt een toegevoegde waarde, de christelijke studenten komen toch wel.” Aldus Heiko Strietman, tweede-jaars journalistiekstudent die aanwe-zig was bij het ‘Lagerhuisdebat Stude-ren’, afgelopen juni.Op de Facebookpagina van de jon-

gerenraad Ede waren felle reacties te lezen. Ook Jules Stuyt van de Jon-gerenraad in Ede, is niet enthousiast over het idee. “Ede is natuurlijk een christelijk dorp, maar ook veel jon-geren uit andere culturen wonen en studeren hier. Ik denk dat we moeten zorgen voor een goede samenwer-king tussen verschillende culturen in

plaats van ons te concentreren op het christelijke.”

Verpauperde kroegenOké duidelijk, een christelijke stu-dentenstad vindt niet iedereen een goed idee. Blijft de vraag over of het wel realistisch is om van een stad als Ede, waar meer kerken staan dan kroegen, überhaupt een studenten-

stad te willen maken. “Je moet Ede niet gaan vergelijken met Utrecht, ” zegt Heiko. “Maar volgens mij staan er wel voldoende kroegen in Ede. En als ze dat rijtje verpauperde kroegen bij het station een beetje opknappen lijkt me bijbouwen niet nodig”.De gemeente Ede wil aan de slag met een kenniscampus om het studen-tenleven aantrekkelijker te maken. Ze willen nauwer gaan samenwerken met de universiteit van Wageningen en aan de Zandlaan zijn plannen voor nieuwe faculteiten voor bijvoorbeeld

duurzame technologie, biologische landbouw, gezond leven, welzijn en zorg. Ook wil Ede zorgen voor meer studentenwoningen.

Goedkoop sportenJules is optimistisch: “Als jongeren-raad bedenken we hoe we Ede aan-trekkelijk kunnen maken voor stu-denten. Utrecht en Arnhem hebben

natuurlijk meer te bieden maar zeker met de universiteit in Wageningen vlakbij denk ik dat er wel potentie is van Ede een studentenstad te ma-ken.”

Wat kan er nog beter in Ede voor stu-denten? Op het debat kwam van al-les ter sprake. Van meer kroegen tot goedkoper sporten. In 2025 moet het allemaal gaan gebeuren. En wie weet is Ede dan wel zo hip dat we ons hart vasthouden als onze kinderen er later gaan studeren.

De gemeente wil van Ede een hippe, christelijke studentenstad maken. De vraag is natuurlijk of het slaperige Ede wel potentie heeft om studentenstad te wor-den.

Door Arjanne Aleman

Ede: bruisende studentenstad of slaperig dorp?

“Is het wel realistisch om van Ede, met meer kerken dan kroegen, een

studentenstad te maken?”

“Het gaat niet alleen om geld en materialisti sche dingen“ Beeld SXC

Ede bruist Beeld Joëlle Kole

&.Lees ook pagina 8: een succesverhaal van een wereld-verbeteraar

Ad Remoktober 2011 Studenten &zo. | 7Studenten &zo. | 7

Het eerste oordeel

Stereotypen op de CHE

Door Janine GuijtHip kapsel? Check. Kruisje om de nek? Check. Houthakkersblousje? Check. Jup, duidelijk een GPW’er. Waarschijnlijk maak jij je ook wel eens schuldig aan het afgaan op dit soort vooroordelen als je door het gebouw van de CHE rondloopt. En je afvraagt wie de mysterieuze, onbekende stu-dent is, die je pad kuist. Vier studenten die elkaar voor het eerst zien, we-ten precies wat voor iemand de ander is, op basis van hun uiterlijk.

David

Op het eerste gezichtMarieke: “Gerdieneke is een eer-stejaars MER-studente. Ze lijkt me zo’n typisch meisje dat in haar vrije

tijd het liefst met vriendinnen op een terrasje neerploft en wijntjes drinkt. Verder houdt ze van zin-gen en winkelen en ze is een be-hoorlijke fl apuit.”

David: “Gerdieneke studeert Journalistiek en is iemand die je eerst echt goed moet leren ken-nen, voordat je bevriend met haar kunt zijn. Ze vindt het leuk om met vriendinnen af te spre-ken. Ze is ook niet vies van een avondje stappen, denk ik.”

Youri: “Ze is onder de 20 en stu-deert SPH, of een andere sociale studie. Gerdieneke is een echte vriendinnenmeid, lid van een studentenvereniging en woon-achtig in Ede.”

Zij over Marieke Gerdieneke: “Marieke is een twee-dejaars communicatiestudente. Ik schat dat ze 19 jaar is. Ze is extravert en makkelijk in de omgang. Ze vindt het leuk om gezellig met vriendin-nen een drankje te doen, maar is geen grote stapfanaat.”

David: “Marieke is een sociaal type; zorgzaam voor de mensen om haar heen. Ze doet SPH of MWD en is 21 en derdejaars. Ze is trouw als het op vriendschappen aankomt.”

Youri: “Ze is wat introvert en inge-togen. Iemand waarop het gezegde ‘stille wateren hebben diepe gron-den’ van toepassing is. Marieke is een eerstejaars MWD-student van rond de 19 jaar. Ze is een liefhebber van taal, houdt van muziek en is een creatief type.”

Het eerste oordeel over DavidGerdieneke: “David houdt van ouwehoeren met vrienden onder het genot van een biertje. In het begin zal hij wat gesloten zijn, maar die houding zal al snel ver-dwijnen. Hij is 21 jaar en derde-jaars SPH-student.”

Marieke: “Hij is een rustige jon-gen die van goede gesprekken houdt waarin hij zegt wat hij vindt. David houdt ervan om met vrienden naar de hei te gaan. Ik denk dat hij GPW studeert.”

Youri: “Hij komt op mij over als iemand die weet wat hij wilt. Hij heeft een duidelijke visie, is ge-makkelijk in de omgang, maar geen kroegtijger. David studeert MER en is 19 jaar oud.”

Vooroordelen over YouriGerdieneke: “Youri is een vierdejaars GPW-student van 23 jaar oud. Hij woont in Ede, vindt het leuk om in de kroeg te hangen en houdt van mu-ziek maken en luisteren.”Marieke: “Ik vind Youri echt een jongen die festival en con-certen afstruint en in een band zit. Hij studeert GPW en is on-geveer 23 jaar oud. Later wordt hij echt zo’n buurtwerker onder jongeren.”David: “Ook ik denk dat Youri GPW studeert en zijn derde of vierde jaar zit. Youri is een extra-vert, outgoing fi guur die houdt van terrasjes pakken en muziek luisteren.”

Gerdieneke: “Ik ben eerstejaars student Communicatie. Dat van het terrasjes pakken en afspreken met vriendinnen klopt helemaal! Ook ben ik inderdaad best wel een fl apuit. Zingen kan ik daarentegen totaal niet en ik ben juist makkelijk om mee om te gaan, dus wat Da-vid zei klopt niet helemaal. Verder ben ik niet lid van een studenten-vereniging en woon ik ook niet in Ede.”

Marieke: “Om te beginnen ben ik geen 19, maar 25 en zit ik in het vierde jaar van de opleiding MWD. Ik ben inderdaad sociaal, en trouw naar vrienden toe. Ik vind het leuk om met vriendinnen wat te drin-ken op een terrasje. Wat Youri zegt, klopt: ik speel viool.”

David: “Ik ben 19 jaar en ben eer-stejaars SPH-student. Ik ga in-derdaad makkelijk met mensen om, hou van feestjes, terrasjes en chillen op de hei met goed gezel-schap. Ik zou mezelf niet zo snel omschrijven als rustig en vind me-zelf redelijk extravert.”

Youri: “Grappig dat iedereen denkt dat ik GPW studeer, want dat klopt. Ik ben eerstejaars. Ik ben alleen iets ouder dan dat ik ge-schat wordt, namelijk 30 jaar. Mu-zikaal? Ik kan nog geen noot aan-slaan, hoewel ik wel van muziek houd. Op terrasjes verveel ik me dood, maar ik zie mijzelf wel als een extravert fi guur. Ik kan genie-ten van de omgang met mensen, maar hou er ook van om de stilte op te zoeken en te fi losoferen.”

Youri

Marieke

GerdienekeHun

reacties op het eerste

oordeel.

Ad Remoktober 2011

Ik wandel graag. ’s Nachts. Bij voorkeur in de regen. “Je bent raar,” oordeelt een wei-nig subtiele klasgenoot. La-

ter die avond kijk ik ‘Alice In Won-derland’. Ter bevestiging vraag ik Alice: “Ben ik raar?”“I'm afraid so. You're entirely bon-kers.”

Ik hoor het vaker. Dingen die an-dere mensen volstrekt normaal vinden, vind ik vreemd. Andere mensen kunnen ruiken. Ik op zich ook, zolang wat ik hoor te ruiken sterker is dan ammonia. Veronder-steld wordt dan ook dat ik vanzelf zal sterven aan een gaslek. Altijd als ik ‘De Wolf en de Drie Biggetjes’ las, juichte ik voor de wolf. Wolven zijn immers pracht-beesten. En daarbij, wij eten var-kens als, wel, varkens. Waarom zou het opeens fout zijn als een wolf big wil eten? Wolven hebben rech-ten. Bovendien moet je wel kunnen waarderen hoe hij twee huizen om-ver blaast. Hij heeft een longinhoud die ik na acht jaar ruimschoots ge-hoond klarinetspelen nooit heb kunnen evenaren.

Mensen begrijpen niet dat ik van regen hou. Het is koud en klam en je spijkerbroek plakt er de rest van de dag door aan je benen. Dat is een manier om er naar te kijken. Ik vind het juist heerlijk. Een douche waarvan je spiegel niet beslaat, een demper op de pollen en het ziet er wonderlijk uit in een spinnenweb. Dat normale mensen het niets vin-den dringt soms niet helemaal tot me door. Zo heb ik wel eens im-promptu in korte broek, T-shirt en stromende regen bij een charmante jongedame aangebeld, een luttele seconde voor het tot me doordrong dat ik compleet doorweekt was. Sta je dan met je bek vol tanden. “Err… hey. Ik was toevallig in de buurt. Hoe gaat het?”

Ik ben ook graag alleen. Woon alleen. Kook alleen. Douche alleen, al schijnt dat de norm te zijn. Ik zou er weinig moei-te mee hebben alles achter te laten en lekker in een blokhut in Noorwegen te gaan wonen. Alleen in een blokhut val je immers niet snel uit de toon. Misschien een wolf als huisdier nemen, mocht de hut me uiteindelijk toch niet zo aanstaan. Overleven door te jagen op konijnen en puppies. In mijn vrije tijd schrijven, gletsjers beklimmen, worstelen met iTunes, dergelijke zaken. De wereld geen invloed op mij en ik geen invloed op de wereld.

Maar dat kan ik niet. Daar ben ik te eigenwijs voor. Koppigheid heb ik van mijn vader, denk ik. Die is fl ink koppig. Evenals mijn moe-der, maar dat terzijde. Als ik weg-ga, geef ik iets op. Wat, dat weet ik niet precies. Maar als ik iets opgeef ben ik mezelf niet en dat zou raar zijn. Normaal? Vreemd.

Ik kijk nog maar eens naar Alice. Dat hele Underland, daar zou ik me best kunnen vermaken. Maar je moet nu eenmaal realistisch zijn, Underland bestaat niet. En als het toch be-staat, weten wij het niet. Nee, ik zal voorlopig nog wel een tijdje in Ede blijven. Het begint lang-zaam te regenen buiten. Terwijl ik mijn veters strik fl uistert Alice een stukje volmaakte logica: “You're entirely bonkers. But I'll tell you a secret. All the best people are.”

Raar

Gerlinda Bruijnes (21 jaar) is net afgestudeerd en heeft drie dagen haar Pabo-diploma op zak, als ze in het vliegtuig stapt. Bestemming: Namibië. Daar gaat ze anderhalf jaar werken onder de kinderen van de stad Rehoboth. “God heeft het ver-langen in mij gelegd om terug te gaan.”

“Veel jongeren zijn verslaafd aan al-cohol en drugs en hebben geen hoop voor de toekomst”, zegt Gerlinda. “Zij hebben geen ouders meer, of er wordt amper naar hen omgekeken. Proberen te overleven is aan de orde van de dag.” Al eerder dit schooljaar liep Gerlinda twee maanden stage bij het René Kids Centre (RKC) in Rehoboth, een middelgrote stad ten zuiden van de Namibische hoofd-stad Windhoek. Het RKC is geves-tigd in de allerarmste wijk van Re-hoboth, Block E. De keuze wat zij na

haar studie zou gaan doen was niet moeilijk: “Ik kan wel heel luxe in Nederland gaan werken, maar wat is anderhalf jaar op een heel mensenleven?”

Verantwoordelijkheid Hoop is wat Gerlinda wil brengen in de uitzichtloze situatie van deze kinderen. “Ik hoop dat wij als Ne-derlanders op den duur niet meer nodig zijn. Dat ze zelf zien dat God voor hen een hoopvolle toekomst heeft.” Haar weekprogramma ziet er druk uit: ’s morgens gaat ze aan de slag in de schoolklas van het RKC.

“Ik geef vooral creatieve lessen. Mu-ziek, handvaardigheid en koken.” ’s Middags is Gerlinda verantwoorde-lijk voor de huiswerkklas, waar de kinderen een maaltijd krijgen, ge-holpen worden met hun huiswerk en mee kunnen doen aan allerlei

activiteiten. Op zaterdagochtend gaat een deel van het team naar het ziekenhuis van Rehoboth, naar de babyafdeling. Hun hulp daar is hard nodig. “Als wij het niet doen, doet niemand het.” Met ‘het’ bedoelt Gerlinda aandacht, een schone luier en eten geven.

Twijfel“Hier in Nederland heb ik graag mensen om mij heen, in Namibië zal ik veel alleen zijn.” De verantwoor-delijkheid die Gerlinda draagt, is groot. “Ik denk dat ik het kan, al ga ik het geestelijk wel zwaar krijgen. Al die ellende en schijnbare uitzicht-loosheid. Ik voel me vaak zo mach-teloos.” Toch weet ze dat dit is wat God van haar vraagt. “Soms twijfel ik. Dan vraag ik mij af of ik het wel goed genoeg doe, maar ik hoef het niet alleen te doen. Ik heb het team daar en ik heb God.”

Ruben MolenaarCynische Blik

Gerlinda brengt 8 | Lifestyle

‘Het leek alsof Jezus de vuilnisbelt op kwam lopen’

Ad Remoktober 2011

Volgens het onderzoek gaan studen-ten bewust om met hun geld. Jaren-lang hoorden we dat studenten niet met geld konden omgaan. En nu zegt de Rabobank opeens dat het tegen-overgestelde waar is, maar daar blijft het niet bij. Nee, ze weten ons ook te vertellen dat bijna driekwart van de studenten het laatste beetje geld liever uitgeeft aan boodschappen dan aan drank of kleding. “Verrassende uitslag”, zegt Pabo’er Judith Bos-Stoelinga. “Als ik om mij heen kijk zie ik dat het anders is. Veel mensen hebben aan het eind van hun geld nog een stuk maand over.”

Judith is één van de studenten die goed om kan gaan met geld. Hoe is dit bij haar zo gekomen? “Ik werd ermee opgevoed dat sparen belang-rijk is. Het is natuurlijk leuk om een

groot bedrag op je rekening te zien staan. En ik houd van sparen, ik ben gek op sparen.”

Driekwart van de studenten in het onderzoek maakt er geen gewoonte van om extra te lenen. Lenen is iets voor noodgevallen. Of zoals Judith zegt: “Als ik op de radio hoor: ‘let op geld lenen kost geld’, denk ik bij me-zelf: ‘Waarom zou je geld lenen als student?' Je moet gewoon werken, niet lui zijn. Dan kun je best rond-komen als student. Niet teveel geld uitgeven. Als het geld op is, dan is het geld gewoon op.”

Judith voegt de daad bij het woord. Zij gaat binnenkort op kamers. Als ze dan geld tekort komt, dan knab-belt ze wel op een droog biscuitje van Euroshopper. Als het geld op is, dan is het gewoon op.

Studenten zijn gek op sparen. Tenminste, dat zegt de Rabobank, die afgelopen zomer een on line onderzoekje uitvoerde. Tweede-jaarsstudent Pabo-student Judith Bos-Stoelinga is het er in ieder geval mee eens.

‘Ik houd van sparen, ik ben gek op sparen’Onderzoek: studenten kunnen heel goed met geld omgaan

Een energiestoot die heel lang door-dreunt. Dat is het gevoel dat Ab kreeg toen hij hoorde dat hij begin april de CHE-personality-verkiezing gewon-nen had. “Je doet je werk voor stu-denten en dan word je zó in het zon-netje gezet. Super! Het voelt écht als een hele stevige schouderklop. Ik heb hierdoor nog meer plezier in mijn werk gekregen.”

Naast een titel om trots op te zijn, hoorde er bij de prijs een reischeque van 300 euro. Het was voor Ab nog best lastig om een bestemming te kiezen. “We wilden niet te lang en ook niet te ver weg, want onze kin-deren bleven thuis.”

Begin deze maand heeft hij het waardepapier toch verzilverd, in het Limburgse Vaals. “Ik heb daar samen met mijn vrouw een hotel-letje geboekt.” Dat heeft de vrolijke CHE’er overigens bewust na de zo-mervakantie gedaan. “Het is leuk als je in het najaar nog iets extra’s hebt.”

Ab vindt de personality-prijs een prijs voor zijn hele afdeling. “Ik werk op de fi jnste en mooiste afde-ling van de CHE. Ik sta misschien iets vaker met mijn gezicht aan de balie, maar mijn collega’s doen echt niet onder voor mij.”

Personality-verkiezing winnen voelt als stevige schouderklopDe onbetwiste CHE-personality. Die titel draagt Ab Rebergen al een klein half jaar met zich mee. Heeft de vrolijke medewerker van de servicebalie zijn reischeque inmiddels al verzilverd?

Door Jan Pieter Rottier

Door Ariene de Groot

Gerlinda Bruijnes Beeld Guido Baijense

StrijdBijzonder was het moment waarop een jongen vertelde hoe zijn eerste ervaring met medewerkers van het RKC was. Vroeger bracht hij zijn dagen door op de vuilnisbelt. Hij vertelde: “Toen ik jullie zag, leek het net alsof Jezus zelf de vuilnisbelt op kwam lopen.” Sommigen kinderen die bij het RKC komen, kiezen ra-dicaal voor Jezus. Gerlinda: “Ik heb zo’n respect voor hen. De strijd die ze voeren is groot. Satan is aanwe-zig in de weinige houvasten die ze hebben. Dat maakt het stoppen met drinken of drugs gebruiken ook zo moeilijk. Wij zouden meer moeten beseffen dat je dankbaar mag zijn voor wat je hebt en wat je doet. Wij hebben in ieder geval iets, dat is al veel meer dan heel veel andere men-sen kunnen zeggen.”

hoop in Namibië

Een energiestoot die lang doordreunt. Beeld Jan-Willem Hordijk

Human interest | 9

Door Jacqueline Mulckhuijse

Ad Remoktober 2011

Honderden nieuwbakken studenten zijn aan het begin van dit schooljaar door de introductie heen geloodst. Zij het soms wat hardhandig of afmattend, maar dat hoort erbij. Het levert in ieder geval mooie foto's op. Een kleine selectie uit velen: je ziet een GPW-fi etstochtje door Veldhuizen, het Pabo-kamp in Bennekom en de traditionele stormbaan van Journalistiek en Communicatie.

Afgematte nuldejaars op kampFoto's GPW: Introductiecommissie GPW Foto's Pabo: Jan Pieter Rottier Foto's Journalistiek en Communicatie: Suzanne van der Knijff

10| Introductie

Ad Remoktober 2011

Honderden nieuwbakken studenten zijn aan het begin van dit schooljaar door de introductie heen geloodst. Zij het soms wat hardhandig of afmattend, maar dat hoort erbij. Het levert in ieder geval mooie foto's op. Een kleine selectie uit velen: je ziet een GPW-fi etstochtje door Veldhuizen, het Pabo-kamp in Bennekom en de traditionele stormbaan van Journalistiek en Communicatie.

Afgematte nuldejaars op kampFoto's GPW: Introductiecommissie GPW Foto's Pabo: Jan Pieter Rottier Foto's Journalistiek en Communicatie: Suzanne van der Knijff

10| Introductie Ad Remoktober 2011 Introductie. | 11

Ad Remoktober 2011

Wat doen we in de fokking Ardennen?

Er is geen snackbar, geen inter-net en geen bed. Er zijn wel 149

medestudenten, een hoop op-drachten en koud weer. Als je

de studenten hoort, denk je dat het een legerkamp is. Maar nee: het is gewoon het Ardennenuit-

je van P&A en MER. ‘Jammer dat het niet keihard regent deze

dagen,’ zegt een van de docen-ten, ‘dan krijg je ze nog meer uit

hun comfort zone.’ Want als ze dat eenmaal zijn, laten ze hele-

maal hun ware ik zien. Maar de ego´s die nu bovendrijven zijn

al fascinerend zat.

Het is schattig om te zien hoe de jon-gens constant aan het dollen zijn. De een kan wat karate en moet dat aan iedereen laten zien. De andere zit op fi tness en trekt enthousiast als eerste zijn shirt uit bij het vlotbouwen. Het zijn een stel competitieve pauwen, die met hun veertjes wapperen. Dit gedrag wordt constant geanalyseerd door de docentbegeleiders. Sterker nog: het wordt uitgelokt. Met als doel om dit competitieve gedrag vol-ledig tot uiting te laten komen en ze er vervolgens mee te confronteren. Eerst jezelf leren managen, voordat je later een bedrijf gaat managen. ‘We hebben geen plant in de groep!’

Geen plant in de groep kan catastro-faal zijn volgens de Belbin-theorie. Deze theorie stelt dat er binnen een team diverse rollen zijn en benoemt deze. Een plant staat bijvoorbeeld voor een creatieve denker. De ste-reotype rollen die Belbin aanreikt, gebruiken de docenten om hun groentjes in hokjes te stoppen. Het wordt hen niet moeilijk gemaakt. Het gedrag dat ze willen uitlokken, krijgen ze te zien. Ze spelen in op basisemoties om ze te helpen die te herkennen. Opvallend is dat er van elke opdracht een wedstrijd wordt gemaakt. Binnen de groepen wil ie-dereen de leider zijn. Het verschil met een natuurdocumentaire is

klein. Alleen de voice-over van David Attenborough mist.

Maar in tegenstelling tot bijvoor-beeld de docu ‘Ape Genius’, hebben in dit geval de bestudeerden een vermogen tot praten. Als ze een lad-der moeten vasthouden om iemand erover heen te laten klimmen, moet er eerst een plan van aanpak vastge-steld worden. Als ze een stoel aan het bouwen zijn, moet er constant over-leg gepleegd worden. En iedereen denkt het meest geniale idee te heb-ben. De vergadercultuur zit ingebak-ken, zelfs bij de doeners. De kunst is om al deze ideeën te leren omzetten in iets bruikbaars.

De docenten hebben de opdrachten speciaal uitgezet om dit soort ge-dragspatronen naar voren te laten komen. Het werkt zoals voorspeld. Duidelijk is er een hoop ervaring aanwezig bij de begeleiders, die ze gebruiken om feedback te geven aan hun pupillen. Deze moeten op hun beurt de feedback zien als een cadeau; om zichzelf te kunnen ont-plooien. Al dat overleggen, bouwen en klau-teren is natuurlijk vermoeiend. Maar daar was een oplossing voor. ‘We hadden een paar pallets met energy drink, maar dat was niet al te verstandig.’ Er verschijnt een cyni-

De eerstejaars van P&A en MER op ontdekkingsreis in de Ardennen. Een zelfontdekkingsreis welteverstaan.

Tekst Frank van Wijhe Beeld Maurits Reijnoudt

12 | Ardennen

Ad Remoktober 2011

Wat doen we in de fokking Ardennen?

Er is geen snackbar, geen inter-net en geen bed. Er zijn wel 149

medestudenten, een hoop op-drachten en koud weer. Als je

de studenten hoort, denk je dat het een legerkamp is. Maar nee: het is gewoon het Ardennenuit-

je van P&A en MER. ‘Jammer dat het niet keihard regent deze

dagen,’ zegt een van de docen-ten, ‘dan krijg je ze nog meer uit

hun comfort zone.’ Want als ze dat eenmaal zijn, laten ze hele-

maal hun ware ik zien. Maar de ego´s die nu bovendrijven zijn

al fascinerend zat.

Het is schattig om te zien hoe de jon-gens constant aan het dollen zijn. De een kan wat karate en moet dat aan iedereen laten zien. De andere zit op fi tness en trekt enthousiast als eerste zijn shirt uit bij het vlotbouwen. Het zijn een stel competitieve pauwen, die met hun veertjes wapperen. Dit gedrag wordt constant geanalyseerd door de docentbegeleiders. Sterker nog: het wordt uitgelokt. Met als doel om dit competitieve gedrag vol-ledig tot uiting te laten komen en ze er vervolgens mee te confronteren. Eerst jezelf leren managen, voordat je later een bedrijf gaat managen. ‘We hebben geen plant in de groep!’

Geen plant in de groep kan catastro-faal zijn volgens de Belbin-theorie. Deze theorie stelt dat er binnen een team diverse rollen zijn en benoemt deze. Een plant staat bijvoorbeeld voor een creatieve denker. De ste-reotype rollen die Belbin aanreikt, gebruiken de docenten om hun groentjes in hokjes te stoppen. Het wordt hen niet moeilijk gemaakt. Het gedrag dat ze willen uitlokken, krijgen ze te zien. Ze spelen in op basisemoties om ze te helpen die te herkennen. Opvallend is dat er van elke opdracht een wedstrijd wordt gemaakt. Binnen de groepen wil ie-dereen de leider zijn. Het verschil met een natuurdocumentaire is

klein. Alleen de voice-over van David Attenborough mist.

Maar in tegenstelling tot bijvoor-beeld de docu ‘Ape Genius’, hebben in dit geval de bestudeerden een vermogen tot praten. Als ze een lad-der moeten vasthouden om iemand erover heen te laten klimmen, moet er eerst een plan van aanpak vastge-steld worden. Als ze een stoel aan het bouwen zijn, moet er constant over-leg gepleegd worden. En iedereen denkt het meest geniale idee te heb-ben. De vergadercultuur zit ingebak-ken, zelfs bij de doeners. De kunst is om al deze ideeën te leren omzetten in iets bruikbaars.

De docenten hebben de opdrachten speciaal uitgezet om dit soort ge-dragspatronen naar voren te laten komen. Het werkt zoals voorspeld. Duidelijk is er een hoop ervaring aanwezig bij de begeleiders, die ze gebruiken om feedback te geven aan hun pupillen. Deze moeten op hun beurt de feedback zien als een cadeau; om zichzelf te kunnen ont-plooien. Al dat overleggen, bouwen en klau-teren is natuurlijk vermoeiend. Maar daar was een oplossing voor. ‘We hadden een paar pallets met energy drink, maar dat was niet al te verstandig.’ Er verschijnt een cyni-

De eerstejaars van P&A en MER op ontdekkingsreis in de Ardennen. Een zelfontdekkingsreis welteverstaan.

Tekst Frank van Wijhe Beeld Maurits Reijnoudt

12 | Ardennen Ad Remoktober 2011

sche glimlach op het gezicht van de docent. ‘Ze dronken het als ontbijt, bij het middageten, bij het kampvuur en als tussendoortje.’ Binnen no-time is de energy drink op en stuitert de helft van de studenten rond in het kamp. De vraag rijst onder enkele studen-ten dan ook wat ze in hemelsnaam in de fokking Ardennen moeten. De activiteiten hadden gemakkelijk in omgeving Ede georganiseerd kunnen worden. Een terechte vraag. Maar ze zijn zich onbewust van het feit dat juist dit soort frustraties een van de redenen is om naar die fokking Ar-dennen te gaan. ‘Ken uzelve’ lijkt een

&.Kijk op www.adre-monline.nl voor de blogverhalen die live werden gepost

tijdens de Ardennenweek.

van de hoofdthema’s. Zelfbewust-wording staat hoog in het vaan-del. Maar onwillekeurig moet je als toeschouwer glimlachen, wan-neer de eerstejaars zonder zelfbe-wustzijn in het kamp rondhuppe-len. Als ze zichzelf toch eens terug konden zien.

Ardennen | 13

Ad Remoktober 2011

Het is lang verborgen gehou-den. PVV-leider Geert Wilders ontwikkelde zijn ideeën over de islam op de Christelijke Ho-geschool Ede (CHE). Hij volgde hier drie jaar lang de opleiding Leraar Godsdienst. Dat blijkt uit onderzoek van Ad Rem.

Wilders ontwikkelde zijn ideeën over de joods-christelijke identiteit nergens anders dan aan de hoge-school op de Veluwe. “Geert kwam nooit echt mee met de groep”, ver-telt Bram Jacobs, voormalig docent Oude Testament. “Maar hij miste geen enkel college. En hij stelde in-telligente vragen, zeker als het over het Joodse volk ging.”

De CHE geeft nu pas openheid van zaken, nadat hogeschoolkrant Ad Rem het College van Bestuur (CvB) confronteerde met haar kennis. De studietijd van Geert Wilders kwam aan het licht doordat geclassifi ceer-de informatie abusievelijk op Entree te vinden was.

“Ik kan niet zeggen dat ik er trots op ben”, zegt CvB-voorzitter Kees Boele. Het is duidelijk merkbaar dat hij het er moeilijk mee heeft. “Maar als dit openbaar wordt zijn de gevol-gen niet te overzien. Nu de partij van Wilders het kabinet gedoogt, moeten we vrezen voor onze subsidie. Eén keer heb ik voorzichtig gevraagd of we het niet bekend moesten maken. Daarna werd er een week lang dreig-mail naar me gestuurd en in mijn brievenbus geplast.”

Navraag leert dat de hospita van Wilders nog steeds in Ede woont. Ze blijft zelf liever anoniem, maar over de voormalige huurder van haar Edese zolderkamer spreekt ze ronduit. “Hij was een voorbeeldige jongen. Zijn kamer was altijd keurig opgeruimd. Het gebeurde maar zel-den dat hij zijn onderbroeken vergat op te ruimen. Hij liet ook bijna nooit een van zijn bussen haarlak slinge-ren.”

Boele heeft het er moeilijk meeGeert Wilders ontwikkelde politieke ideeën op CHE

Beeld SXC Tekst Jan Pieter Rotti er en Christi aan Pelgrim

Studentensteden zijn er al ge-noeg in Nederland. Nu is het tijd voor een authentiek boe-ren-studentendorp. Tenmin-ste, als het aan het Boerenver-bond Ede (BVE) ligt. Hendrik Diekstra, voorzitter van de pas opgerichte vereniging, ziet het al helemaal zitten.

“Sinds ik in het centrum van Ede woon, kan ik me totaal niet meer concentreren op mijn studietaken”, zegt Diekstra. “Toen ik nog in Lunte-ren woonde, had ik nergens last van. Het loeien van koeien en het luiden van de kerkklok was het enige dat ik hoorde.” Toen hij in Ede kwam, wist hij dus direct wat hem te wachten stond. “Dat boerenverbond moest en zou er

komen. Veel studentensteden kijken naar Amsterdam, maar al die kroe-gen vind ik maar niks. Geef mij maar een gezellig schuurfeest.” De Christelijke Hogeschool Ede (CHE) is laaiend enthousiast. Net als burgemeester Van der Knaap: “Ik kan niet wachten om de rurale elementen in onze omgeving te ac-centueren. Tractoren in plaats van stadsbussen, veldwachters op klom-pen, een boerensloot als alternatief voor stadsgrachten. Alle opties staan nog open.” Op dit moment is Diekstra nog in gesprek met de CHE. “Het zou he-lemaal leuk zijn”, zegt hij, “als dat het landleven ook doordringt in het curriculum. Vooral een minor be-mestingsmanagement lijkt me erg interessant.”

Boerenverbond Ede zet Ede neer als ‘studentendorp’ ‘Neem niet Amsterdam als voorbeeld, maar Lunteren’

Eerstejaarsstudent Rachel van Eerenbeemd heeft naar eigen zeggen ‘onder druk van klasgenoten’ per direct de op-leiding SPH moeten verlaten. Bij het trainingsweek, ook wel ‘jankweek’ genoemd, bleek zij de enige die geen jeugdtrauma wilde delen met de groep.

Van Eerenbeemd kon niets delen, omdat ze ervan overtuigd is dat ze geen trauma heeft. “Ik heb gewoon hele fi jne herinneringen aan mijn jeugd in Koog aan de Zaan. Ik be-grijp niet dat mijn studiegenoten me

daar niet in steunen.” Een anonieme student rechtvaardigt namens de klas hun keuze om Van Eerenbeemd weg te werken: “Ze heeft ons gewoon keihard voorgelogen. Natuurlijk heeft ze wel een trauma! Ze heeft er immers zelf voor gekozen om SPH te studeren. Je studeert toch ook geen Pabo als je nog nooit basisonderwijs hebt gevolgd?”

Van Eerenbeemd heeft zich inmid-dels neergelegd bij het feit dat ze geen SPH meer kan studeren: “Ik oriënteer me nu op opleidingen waar een trauma geen vereiste is.”

Traumaloze student weggepest bij SPH‘Ik kon gewoon geen jeugdprobleem verzinnen’

De Christelijke Hogeschool Ede (CHE) heeft zichzelf vo-rig jaar ten onrechte ‘de beste hogeschool van Nederland’ ge-noemd. Dat blijkt uit nieuwe cijfers van de HBO Keuzegids.

Hoofdredacteur van de Keuzegids Bart Jochemsen legt uit hoe dit heeft kunnen gebeuren: “Wij dachten dat de CHE het grootste bedrag had neergeteld voor deze belangrijke ti-tel. Maar na hertelling, bleek onze

MER-stagiair uit Ede de helft van het Zwolse geld verduisterd te heb-ben. We hebben uiteraard onze uit-gebreide excuses aangeboden aan het College van Bestuur (CvB) van Zwolle.”

De CHE heeft al toegezegd maat-regelen te zullen treffen tegen de MER-student. CvB-voorzitter Kees Boele: “Door dit slordige gedrag kan hij nu wel fl uiten naar zijn beloning.”

Edese hogeschool ten onrechte zeven keer de beste De zevende keer betaalde Windesheim Zwolle meer

Let op! De berichten op deze pagina zijn satirisch van aard en berusten niet op waarheid.

Redactie van Ad Rem.

14 | Satire

Ad Remoktober 2011

DoorbraakVan den Bos, docent recht bij sociale studies en verpleegkun-de, is met zijn boek onder meer bij Hart van Nederland en TV Rijnmond gekomen. Ook is er over gepubliceerd in het AD, RD en ND. Toch blijft de schrij-ver bescheiden op de

vraag of dit zijn grote doorbraak was. “Qua publiciteit is dit voor het eerst, maar van mijn boek Weerloos (verschenen in 2000, red.) zijn veel meer exemplaren verkocht.” Toch heeft hij het af-gelopen jaar als een droom be-leefd. “Toen ik het eerste exem-plaar mocht overhandigen aan

de burgemeester van Maassluis was dat geweldig. Mijn gezin was er bij en er waren ook nog eens twee tv-ploegen. Het was als een trouwdag.”

Toen een oud familielid van Van den Bos hem jaren geleden naar aanleiding van de gevon-den brief vertelde over oom Piet en de goudstaaf, kwam hij uit bij een geschiedenis die een aantal jaar daarvoor begon. Het verhaal van Loodsboot 19 die aan het begin van de Twee-

de Wereldoorlog goudstaven van de Nederlandsche Bank uit Rotterdam veilig moest stel-len. “Maar de geheime missie mislukte. Op de terugweg van Rotterdam naar Hoek van Hol-land voer het met goudstaven beladen schip bij Vlaardingen op een Duitse mijn en zonk.”

TijdrovendHet achterhalen van de ge-schiedenis was enorm tijdro-vend. “Ieder uurtje vrije tijd was ik met het boek bezig.” En dat bleef niet onbeloond. Van den Bos stuitte op een bijzon-der verhaal. Natuurlijk ont-dekten de Duitsers het goud nadat het schip gezonken was. “En het grootste deel namen ze mee. Maar er bleven 120 goud-staven achter in de vaargeul.” En dat is waar ome Piet bij het

verhaal komt kijken. “Twee jaar na de oorlog is hij een van de baggeraars die de goudsta-ven op moet zoeken.” Samen met wat maten drukt hij er een achterover. Later komt dit uit en zo belandt hij in de bak.

In de media wordt het boek een historische roman genoemd, maar zelf spreekt de docent lie-ver van onderzoeksjournalis-tiek. “Ik heb ontmoetingen ge-had met nabestaanden van alle betrokkenen en heb veel tijd

doorgebracht in archieven.” Al die tijd was de zelfbenoemd hobbyschrijver er intens mee bezig. “Als ik schrijf stap ik continue in en uit het verhaal.” En dat is ook op school niet onopgemerkt gebleven. “Soms kreeg ik een inval tijdens het lesgeven. Dan moest ik even stoppen om snel wat op te schrijven.” Veel van zijn klas-sen leefden erg met hem mee. “Soms zat ik een halve les over het boek te praten.” En nadat hij daaraan toevoegt dat dat natuurlijk niet de bedoeling is, lacht hij: “Maar ja, ik kan er wel dagen over praten.”

Baggergoud€ 18,95237 p.Free Musketeers

Familiegeheim ontpopt zich tot spannende geschiedenis

‘Als ik schrijf stap ik steeds in en uit die wereld’

Door een brief die hij vond op de zolder van zijn ouderlijk huis ontdekte hij dat zijn oom Piet in de gevangenis had gezeten voor het stelen van een goudstaaf. De vinder van de brief, rechtdocent Daniël van den Bos, liet het er niet bij zitten. Er volgde een grondig onderzoek van tweeënhalf jaar en nu is de geschiedenis rond het familiegeheim te lezen in het boek ‘Baggergoud’.

Door Femke Taale

Van den Bos met zijn geschreven boek Beeld Uit eigen archief

Achtergrond | 15

Sluit de opleiding P&A wel aan op het vak? Volgend studiejaar wordt Personeel & Arbeid (P&A) landelijk omgedoopt tot Human Resource Management (HRM). Die naam klinkt al heel wat be-drijfskundiger. Maar verschillen-de mensen vinden de opleiding nog steeds ‘te sociaal’ voor een goede aansluiting op masters en het werkveld.

“Met een MER-diploma had ik de keus uit allerlei bedrijfskundige masters”, zegt oud-student P&A Rudolph de Waard. “Nu mag ik dankbaar zijn dat ik überhaupt de master HRM aan de Vrije Universiteit kan volgen.” Om toegela-ten te worden tot deze master, had Ru-dolph niet genoeg aan zijn P&A-diplo-ma, waar alvast de internationale titel ‘bachelor of HRM’ opstaat. Hij moest aantonen dat hij in zijn vrije ruimte genoeg bedrijfskundige MER-vakken heeft gevolgd.

MBO-functiesTineke Choi, studieadviseur van de Vrije Universiteit (VU), verklaart waar-om P&A-studenten niet zomaar toe-gelaten worden. “De VU-master is een bedrijfskundige master, geen sociale. Het vereist dan ook een bedrijfsecono-mische of bedrijfskundige vooroplei-ding.” Ook bij de Erasmus Universiteit kom je als P&A’er niet zomaar binnen. Maar sommige HRM-masters zijn wél toegankelijk voor ‘bachelors of HRM’. De UvA zegt bijvoorbeeld dat de oplei-ding P&A “wel relevant” is om door te stromen naar de HRM-master. Toch blijft het opmerkelijk dat er universi-teiten zijn die P&A’ers niet toelaten tot hun bedrijfskundige masters. Is de op-leiding te sociaal?

Job Hoogendoorn, hoofddocent HRM aan de Erasmus Universiteit, vindt van wel. “Het vak is steeds bedrijfskundi-ger geworden. De opleidingen hebben minder beweging gemaakt dan het vak.” Rudolph merkte de verandering in het werkveld tijdens zijn stage bij ICT-bedrijf Ordina. “De personeelsad-ministratie en de HRM-afdeling zijn

daar twee totaal verschillende afdelin-gen.” Dus vraagt hij zich af: “Leidt de hogeschool mensen op voor de perso-neelsafdeling, waar vaak MBO’ers wer-ken, of leidt ze mensen op om de pro-ductiefactor ‘human’ bedrijfskundig in te zetten?”

Mensgericht“In Ede zit P&A dicht tegen MER aan”, legt academiedirecteur Herman Oever-mans uit. “65 à 70 procent is hetzelfde. Dus volgens mij is ons onderwijs op dit moment bedrijfskundig genoeg.” Maar hij vindt dat de opleiding ook ‘mensge-richt’ moet blijven. “Je moet goed met mensen omgaan en het beste in hen naar boven te halen. Tegelijk moeten P&A’ers kunnen meten, rekenen en cij-fermatig inzicht hebben. Daar hebben we de laatste jaren vrij consequent aan gewerkt.”

Toch blijft het opvallend dat P&A bij de overheid geregistreerd staat in het domein Gedrag en maatschappij, net als SPH en MWD. Oevermans was zich niet bewust van deze indeling door de overheid. “Ik ken het wel uit de Keuze-

gids HBO, maar ik wist niet dat zij die indeling baseren op het opleidingenre-gister van de overheid. Het is inderdaad handiger om P&A bij het bedrijfskun-dige domein te zetten dan bij Gedrag en maatschappij. Ik ga het hier over heb-ben in het landelijk overleg van P&A-opleidingen.”

Niet trotsVolgens Oevermans wordt het nu tijd om eens goed te kijken naar de door-stroming naar universitaire masters. “Bij welke masters stromen onze stu-denten door, wat zijn hun ervaringen, en wat betekent dat voor ons onder-wijsprogramma. De beantwoording van deze vragen komt op dit moment in beeld.”

Over de naamswijziging van P&A zijn de verschillende partijen het in ieder geval eens: dat is een goed idee. “De ‘A’ van arbeid is een beetje een stoffi ge naam bij studenten”, zegt Oevermans. “HRM is een internationaal bekende term en klinkt meer bij de tijd.” Ru-dolph: “Ik zeg niet met alle trots dat ik P&A heb gestudeerd. Ik zeg ‘Human Resource Management’, want dat is ook wat ik voel en hoe ik ben.”

Door Jan Pieter Rottier en Christiaan Pelgrim

‘P&A te sociaal voor werkveld’

Ad Remoktober 201116 |

De Driehoek heeft kantoren in Groningen, Amersfoort, Zwolle en Rotterdam

www.dedriehoek.nl

Als moeilijkheden problemen worden….

“Je studententijd is de mooiste tijd van je leven. Geniet ervan!” Dit advies kan je regelmatig horen. Veel mensen kijken achteraf met plezier op deze levensfase terug. Je studententijd is ongetwijfeld een bijzondere tijd. Je maakt je eigen keuzes bij het zoeken van een opleiding, een baan, vrienden. Je ontwikkelt een eigen leefstijl, waarbij je los komt van je ouders. Je bent bezig je eigen identiteit te ontwikkelen. Voor de ene jongere is deze periode een fijne tijd vol nieuwe kansen en mogelijkheden. Voor de ander kan het zoveel moeilijkheden opleveren dat hij/zij met zichzelf niet goed raad weet. De relatie met je vrienden, je ouders maar ook je relatie met God kan veranderen en onder spanning komen te staan. Er worden andere vaardigheden gevraagd, waarover je niet zomaar beschikt. Je ontdekt dat het ingewikkeld kan zijn om je leven op orde te krijgen. Hulp van een psycholoog Als je steeds weer tegen dezelfde situaties opbotst en het probleem je leven gaat beheersen, dan is het verstandig om hulp te zoeken. Bij een psycholoog van De Driehoek bijvoorbeeld. Samen met de psycholoog kijk je waar je tegen aanloopt. Je leert om op een andere manier naar jezelf en je omgeving te kijken. Je kunt gaan ontdekken waarom het je niet lukt om grip op je leven te krijgen. Je oefent hoe je anders met situaties en gevoelens om kunt gaan.

Training Op eigen benen Soms leer je meer als je in groepsverband kunt oefenen. Samen met andere jongeren die, net als jij, zich onzeker voelen bij alle veranderingen die bij deze periode horen. Het accent van de training ligt op het ontwikkelen van je eigen identiteit en (positief) zelfbeeld. Er is veel aandacht voor communicatie en sociale vaardigheden. Door met elkaar te praten en te oefenen kun je leren om anders te denken, te voelen en anders te gaan doen. Informatie Het complete hulpaanbod vind je op onze website. Hulpverlening bij de psycholoog wordt vergoed door je zorgverzekeraar. Voor de groepsbijeenkomsten wordt een eigen bijdrage gevraagd. Heb je behoefte aan een (oriënterend) gesprek, dan kan je hulp vragen via: www.dedriehoek.nl/aanmelden. Met een hulpverlener chatten kan op maandagmiddag en donderdagavond via de site: www.kmwdedriehoek.nl.

NSEde, een bruisende studentenvereniging die dit seizoen gestart is met zo’n 160 leden. Leden van allerlei verschillende opleidingen, kerkelijke achtergronden en met elk hun eigen talenten. Samen willen we Christus kennen en Hem bekend maken. Dat houdt in dat we samen zoeken naar wie God is voor ons en hoe wij God in de maatschappij kunnen uitdragen. We doen dat door Bijbelstudie te doen, thema-‐avonden te organiseren en op outreach te gaan. Regelmatig hebben we open avonden. Je bent dan van harte welkom om langs te komen en sfeer te proeven. De data van de open avonden kan je vinden in onze agenda die op de website te vinden is. Één van de dingen die we organiseren is de StudentAlpha. Student Alpha is een geweldige kans voor mensen die meer willen weten over het christelijk geloof. Het is een cursus voor iedereen die over levensvragen nadenkt en het christelijk geloof op een ontspannen manier wil

verkennen. Voor meer informatie: www.studentalphaede.nl Check voor meer informatie over NSEde www.nsede.nl of mail naar [email protected]

(deze advertorials zijn niet gemaakt door Ad Rem) Ad Remoktober 2011

Beste reformatorische (aanstaande) student,

Van studenten wordt verwacht dat ze klaar staan met hun beargumenteerde mening. Vooral als je christenstudent bent wordt er van je verwacht dat je op moeilijke vragen een antwoord hebt. Antwoord vinden hierop is niet gemakkelijk, zeker niet doordat het aantal vragen die de moderne wetenschap opwerpt extreem groeit. Als christenstudent heb je een opdracht om je te verantwoorden tegenover medestudenten. Solidamentum biedt jou verdieping in Gods Woord, bezinning op ons staan in de maatschappij, de kans veel vaardigheden te leren en vrienden met dezelfde achtergrond. Kortom: een oase tijdens je studie!

Solidamentum is een reformatorische studentenvereniging op gereformeerde grondslag voor HBO en WO studenten. De vereniging geeft bezinning en vriendschap vorm op basis van Gods Woord en de Drie Formulieren van Enigheid en in verbondenheid met de gereformeerde traditie.

Solidamentum bestaat uit vijf kringen: Barneveld, Ede-Wageningen, Gouda, Rhenen en Zwolle. Voor meer informatie verwijzen we je graag naar www.solidamentum.nl. Op deze site staan onder andere de data voor de activiteiten. Je bent van harte welkom om een keer een avond mee te maken!

www.rabobank.nl/vr

Alles in de hand met het Rabo StudentenPakket.

Rabobank. Een bank met ideeën.

Open nu een gratis Rabo StudentenPakket en ontvang een Albert Heijn cadeaubon t.w.v. € 30,- en een tas vol boodschappen.Wil je zelf je bankzaken regelen met een rekening die jouw studenten leven aankan?

Met het Rabo StudentenPakket heb je alles in de hand. Open nu een studentenrekening

en doe gratis boodschappen (t.w.v. € 30,-) bij jouw Albert Heijn. Naast de cadeaubon

ontvang je ook een tas vol boodschappen.*

Deze aanbieding is geldig op:• zaterdag20augustustijdenshetspelbijdeRabobankinWageningen• woensdag24augustustijdensdeinfomarktvandeAIDinWageningen• dinsdag27septembertijdensdeinfomarktvandeChristelijkeHogeschoolEde

* DetasmetboodschappenkunjeophalenbijdeAlbertHeijnXL aandeKeesomstraatinEde.

www.sjamacha.nl [email protected]

Houd je van zingen? Zing dan met ons mee!

Wij, jongerenkoor Sjamacha, zijn op zoek naar jou!

Lekker een avondje gezelligheid en God grootmaken door het zingen van gospel, opwekking en andere liederen. Je bent van harte welkom op onze repetities op donderdag

van 20:00-22:00 uur (Verl. Maanderweg 33 in Ede).

www.opella.nl

Armanda, junior thuisbegeleider:“Je krijgt bij Opella de ruimte om te groeien als professional.”

Zoek jij

Opella biedt het jou!

• een bijbaan• een stageplaats• een uitdagende werkplek

Je kamer ziet er goed uit en de huurbaas zorgt ervoor dat het veilig is. Maar is het ook veilig? Zeg nooit nooit! Brand kan ook jou overkomen. Zorg dat jij en je kamergenoten je kunt redden in nood. Van jou wordt ook verantwoordelijkheid verwacht.

Wat denk je van: • nietrommelenmetelectrischeinstallaties• geengangenentrappenblokkerenmetfietsen,stoelen enanderetroep•rooknietinbedenlaatdetelevisienietopstand-bystaan•laatrookmeldershangenenzorgdatzeblijvenwerken•brandblussersvrijhoudenomtegebruiken

Gaeenkeermetelkaaromtafelzittenenbespreekwatjedoetalser brand uitbreekt of als er een calamiteit is. Oefen eens samen je vluchtgedrag!

Meerinfoop:

www.zegnooitnooit.info

| 17

Ad Remoktober 2011

glimlachen.”Michaëla: “Iedereen is hier zo open. Een letterlijk voorbeeld is dat je in Nederland overal naar binnen kunt kijken. In Tsjechië komt dat niet vaak voor; daar zijn de gordijnen overal dicht.”Gabór: “De inkomensverschillen lig-gen hier veel lager. Alle Nederlanders zijn gelijk.”Martina: “Het is hier wel duur. Voor-al het reizen, tabak en alcohol. Voor sigaretten betaal je hier twee keer zo-veel als in Tsjechië.Sorin: “Over alcohol gesproken, bier krijg je in een miniatuurglaasje waar je ook nog eens twee euro voor be-taalt. Geef mij maar het formaat vis-senkom.”Gabór: “Het valt me op dat iedereen hier alles op de fi ets doet. En dan heb je ook nog eens honderd verschillen-de soorten fi etsen.”

Jullie wonen hier midden in een afgelegen bos, op een voormalig militair terrein waar hekken en slagbomen jullie scheiden van de buitenwereld… Merken jul-lie nog iets van het bruisende leven in het centrum van Ede?Martina: “Voor pubs en clubs moet je niet in Ede zijn. In de stad waar wij vandaan komen, is een straat met driehonderd kroegen. Dat is wel wat anders dan een volgepropte Premier waar geen ruimte is om te dansen.”Sorin: “Ede is een mooie plaats om te wonen, maar niet als je student bent. Om goed te kunnen stappen moet je hier niet zijn.”Michaëla: “Soms gaan we naar het centrum om te winkelen. Verder sky-

pen we veel met vrienden en familie uit Tsjechië. We zijn ook een keer naar een festival in Arnhem geweest. Dat was één van de leukste ervarin-gen hier in Nederland tot nu toe.”Aneta: “Verder zijn we natuurlijk druk met de studie. Dat vergt veel tijd, omdat alles in het Engels is.”Gabor: “Ik ben gek op fi etsen. Zo ben ik vandaag nog heen en weer naar Utrecht gefi etst. Op zondag ga ik hier n a a r de kerk en door-deweeks doe ik mee met Bijbelstudie. Ik zou wel graag meer contact willen met Nederlandse studenten.”

Internationale studenten. We weten dat ze er zijn, maar daar is al-les mee gezegd. Wie zijn ze? Waar komen ze vandaan? Wat studeren ze? Maar vooral: wat hebben ze te zoeken in een slaperig bolwerk als Ede?

Door Janine Guijt, Jacqueline Mulckhuijse, Caroline de Vente

“I guess I chose the Netherlands with my heart”Wat doen die internationale

Hoe zijn jullie hier verzeild ge-raakt?Gábor: “In maart 2010 waren er twee docenten en drie studenten van de CHE op mijn universiteit in Hongarije. Van hen hoorde ik dat er een uitwis-selingsprogramma is. Van de tachtig studenten op mijn school waren er vijf die zin hadden om een tijdje in Neder-land te studeren. Slechts één van ons zou toestemming krijgen voor deze uitwisseling. Omdat ik het beste En-gels spreek, werd ik uitgekozen.”Sorin: “Ik koos vooral voor Nederland vanwege de praktische instelling die Hollanders hebben. Verder vind ik jul-lie cultuur prachtig. I guess I chose the

Netherlands with my heart.”Michaëla: “Martina, Anete en ik kre-gen een lijst met universiteiten in het buitenland waaruit we konden kiezen. We twijfelden tussen Portugal en Ne-derland.”Martina: “Toen hebben we voor Ne-derland gekozen. Nederland leek ons gewoon een leuk land om te verblij-ven. We dachten dat de mensen hier meer open minded zouden zijn.”

En…is dat zo? Wat vinden jullie van Nederland en de Nederlan-ders?Martina: “Nederlanders zijn vriende-lijke en behulpzame mensen die veel

De opkomst van de eerlijke smartphone

Het duurde even, maar het duur-zaamheidsvirus heeft ook de mo-biele markt bereikt. Onder de naam ‘Fairphone’ willen idealis-ten zoals Nathalie Ankersmit bin-nen vijf jaar een eerlijke telefoon op de markt hebben. Een naïeve droom of binnenkort werkelijk-heid?

“Er is geen eerlijke telefoon op de markt, en eigenlijk is dat heel raar”, aldus Nathalie Ankersmit, één van de initiatiefnemers van Fairphone. “Uit onderzoek bleek dat we voor de eerste stap voor een eerlijke telefoon bij het begin van de keten moeten zijn en dat is in Congo. En bij de elektronicabedrij-

ven, maar die willen het probleem niet oplossen en houden hun han-den af van de problemen in Congo.”

In het Afrikaanse land worden kinde-ren misbruikt om grondstoffen voor mobieltjes uit mijnen te halen. Dat bleek uit de documentaire Bloed in je mobieltje, die eerder dit jaar werd uitgezonden door VPRO. Nokia wilde niet reageren op de feiten die hen werd voorgelegd over hun werkwijze van het maken van de telefoons. “Willen de elektronicabedrijven de problemen niet oplossen, dan moeten we het zelf maar doen en dat willen we doen met dit initiatief: de Fairphone.” Ontwik-kelingsorganisatie NIZA, de stichting Waag Society en communicatiebureau

Project Fairphone wil een fair trade telefoon maken

“Ik mis niks. Laat mij hier nog maar tien jaar blijven.”

“Het bier is hier echt niet te drinken.”


“Het valt me op dat iedereen hier alles op de fi ets doet.” Beeld Guido Baijense

Het projectt eam van Fairphone in Afrika. Beeld Fairphone

18 | Internationale Studenten &zo.

Ad Remoktober 2011

glimlachen.”Michaëla: “Iedereen is hier zo open. Een letterlijk voorbeeld is dat je in Nederland overal naar binnen kunt kijken. In Tsjechië komt dat niet vaak voor; daar zijn de gordijnen overal dicht.”Gabór: “De inkomensverschillen lig-gen hier veel lager. Alle Nederlanders zijn gelijk.”Martina: “Het is hier wel duur. Voor-al het reizen, tabak en alcohol. Voor sigaretten betaal je hier twee keer zo-veel als in Tsjechië.Sorin: “Over alcohol gesproken, bier krijg je in een miniatuurglaasje waar je ook nog eens twee euro voor be-taalt. Geef mij maar het formaat vis-senkom.”Gabór: “Het valt me op dat iedereen hier alles op de fi ets doet. En dan heb je ook nog eens honderd verschillen-de soorten fi etsen.”

Jullie wonen hier midden in een afgelegen bos, op een voormalig militair terrein waar hekken en slagbomen jullie scheiden van de buitenwereld… Merken jul-lie nog iets van het bruisende leven in het centrum van Ede?Martina: “Voor pubs en clubs moet je niet in Ede zijn. In de stad waar wij vandaan komen, is een straat met driehonderd kroegen. Dat is wel wat anders dan een volgepropte Premier waar geen ruimte is om te dansen.”Sorin: “Ede is een mooie plaats om te wonen, maar niet als je student bent. Om goed te kunnen stappen moet je hier niet zijn.”Michaëla: “Soms gaan we naar het centrum om te winkelen. Verder sky-

pen we veel met vrienden en familie uit Tsjechië. We zijn ook een keer naar een festival in Arnhem geweest. Dat was één van de leukste ervarin-gen hier in Nederland tot nu toe.”Aneta: “Verder zijn we natuurlijk druk met de studie. Dat vergt veel tijd, omdat alles in het Engels is.”Gabor: “Ik ben gek op fi etsen. Zo ben ik vandaag nog heen en weer naar Utrecht gefi etst. Op zondag ga ik hier n a a r de kerk en door-deweeks doe ik mee met Bijbelstudie. Ik zou wel graag meer contact willen met Nederlandse studenten.”

Internationale studenten. We weten dat ze er zijn, maar daar is al-les mee gezegd. Wie zijn ze? Waar komen ze vandaan? Wat studeren ze? Maar vooral: wat hebben ze te zoeken in een slaperig bolwerk als Ede?

Door Janine Guijt, Jacqueline Mulckhuijse, Caroline de Vente

“I guess I chose the Netherlands with my heart”Wat doen die internationale

Hoe zijn jullie hier verzeild ge-raakt?Gábor: “In maart 2010 waren er twee docenten en drie studenten van de CHE op mijn universiteit in Hongarije. Van hen hoorde ik dat er een uitwis-selingsprogramma is. Van de tachtig studenten op mijn school waren er vijf die zin hadden om een tijdje in Neder-land te studeren. Slechts één van ons zou toestemming krijgen voor deze uitwisseling. Omdat ik het beste En-gels spreek, werd ik uitgekozen.”Sorin: “Ik koos vooral voor Nederland vanwege de praktische instelling die Hollanders hebben. Verder vind ik jul-lie cultuur prachtig. I guess I chose the

Netherlands with my heart.”Michaëla: “Martina, Anete en ik kre-gen een lijst met universiteiten in het buitenland waaruit we konden kiezen. We twijfelden tussen Portugal en Ne-derland.”Martina: “Toen hebben we voor Ne-derland gekozen. Nederland leek ons gewoon een leuk land om te verblij-ven. We dachten dat de mensen hier meer open minded zouden zijn.”

En…is dat zo? Wat vinden jullie van Nederland en de Nederlan-ders?Martina: “Nederlanders zijn vriende-lijke en behulpzame mensen die veel

De opkomst van de eerlijke smartphone

Het duurde even, maar het duur-zaamheidsvirus heeft ook de mo-biele markt bereikt. Onder de naam ‘Fairphone’ willen idealis-ten zoals Nathalie Ankersmit bin-nen vijf jaar een eerlijke telefoon op de markt hebben. Een naïeve droom of binnenkort werkelijk-heid?

“Er is geen eerlijke telefoon op de markt, en eigenlijk is dat heel raar”, aldus Nathalie Ankersmit, één van de initiatiefnemers van Fairphone. “Uit onderzoek bleek dat we voor de eerste stap voor een eerlijke telefoon bij het begin van de keten moeten zijn en dat is in Congo. En bij de elektronicabedrij-

ven, maar die willen het probleem niet oplossen en houden hun han-den af van de problemen in Congo.”

In het Afrikaanse land worden kinde-ren misbruikt om grondstoffen voor mobieltjes uit mijnen te halen. Dat bleek uit de documentaire Bloed in je mobieltje, die eerder dit jaar werd uitgezonden door VPRO. Nokia wilde niet reageren op de feiten die hen werd voorgelegd over hun werkwijze van het maken van de telefoons. “Willen de elektronicabedrijven de problemen niet oplossen, dan moeten we het zelf maar doen en dat willen we doen met dit initiatief: de Fairphone.” Ontwik-kelingsorganisatie NIZA, de stichting Waag Society en communicatiebureau

Project Fairphone wil een fair trade telefoon maken

“Ik mis niks. Laat mij hier nog maar tien jaar blijven.”



“Het valt me op dat iedereen hier alles op de fi ets doet.” Beeld Guido Baijense

Het projectt eam van Fairphone in Afrika. Beeld Fairphone

18 | Internationale Studenten &zo. Ad Remoktober 2011

Martina: “We gaan niet bijzonder veel met Nederlandse studenten om. De docenten hier zijn heel vriendelijk en zorgzaam. Ze vragen regelmatig hoe het gaat en of we hulp nodig hebben. Bij één docent hebben we zelfs gege-ten. Zoiets is in Hongarije ondenk-baar. ”

Wat missen jullie het meest uit jullie thuisland?Martina en Anda in koor: “Ons

vriend-je!”Sorin: “ I k

mis niks. Laat mij hier nog maar tien jaar blijven. Maar als ik dan echt iets moet noemen, kies ik voor het bier. Dat is hier echt niet te drinken.”

Michaëla: “Tsjechië is het land van het bier. Hier moeten we het met Hei-neken en Amstel doen.”Martina: “Ook missen we typisch Tsjechische gerechten zoals dum-plings, een soort worstjes. Hier eten we vooral rijst, omdat dat één van de weinige dingen is die we allemaal lus-ten.”Sorin: “Als ik weer in Roemenië ben ga ik Hollandse kaas zeker missen.”Anda: “En hagelslag en stroopwa-fels!”Last but not least: hebben jul-lie nog wat wijze woorden over voor Hollandse studenten?Anda: “Wees dankbaar voor waar je woont en de kansen die je krijgt. Hier is het heel normaal om te studeren, maar besef dat dat niet voor iedereen

vanzelfsprekend is.”Gabor: “Nederland is een stipje op de wereldkaart, maar heeft een schat aan mogelijkheden. Gebruik die op een goede manier.”

De opkomst van de eerlijke smartphoneProject Fairphone wil een fair trade telefoon maken

Gábor Baracskai (Hongarije)Aneta Kozáková (Tsjechië)Martina Vaslokova (Tsjechië)Michaela Slova’kova’ (Tsjechië)Anda Soroiw (Roemenië)Sorin Sdare (Roemenië)Zijn zes internationale studenten die voor drie maanden de CHE komen ver-blijden met hun aanwezigheid. In hun thuisland studeren ze sociale studies of psychologie.

Schrijf Schrijf sloegen de handen in een en zijn nu bezig om het idee te lanceren bij bedrijven en voor-lichting te geven over de plannen.

“We zijn nu beland in de tweede fase. Met bedrijven kijken we naar het de-sign van het product, maar ook naar de productie van de telefoon. Op dit moment zijn we bijvoorbeeld aan het kijken of het mogelijk is om een duur-zame, eerlijke batterij te produceren.”

StudentenDuurzaam leven is leuk, maar niet goedkoop. Wie op de duurzame toer gaat in de supermarkt, kan het ver-schil merken op de kassabon. Maar Nathalie gelooft niet dat studenten

daarom niet de Fairphone willen ko-pen: “Juist studenten zijn vatbaar-der voor deze boodschap. Zij denken na over de wereld, hoe deze er uit hoort te zien en wat zij kunnen bete-kenen voor de wereld. Tegen de tijd dat de Fairphone op de markt er is, kan de huidige generatie studenten de telefoon gemakkelijk betalen.”

Vooruitgang hebben de organisaties al geboekt: “KPN heeft ons toegezegd dat er bij een afname van honderd-duizend telefoons, zij met ons in zee willen gaan. Dit is vastgelegd in een intentieverklaring. En ook RaboMo-biel wil graag met ons samenwerken.”

Het duurt dus nog even voordat je kunt bellen, sms’en en misschien wel pingen met een eerlijke tele-foon. Wil je in die tussentijd de productie van de Fairphone volgen of zelfs meedoen? Via fairphone.com is er meer info beschikbaar.


studenten hier?

Internationale Studenten &zo. | 19

HoofdredacteurJan-Willem Hor-

dijk

EindredactieChristiaan Pelgrim

Femke Taale

RedactieArjanne Aleman

Jolyn van der

Garde

Anne Grijzenhout

Ariene de Groot

Janine Guijt

Martine ten

Klooster

Joëlle Kole

Ruben Molenaar

Jacqueline Mulck

huijse

Carina den Otter

Christiaan Pelgrim

Jan Pieter Rottier

Femke Taale

Caroline de Vente

FotoredactieGuido Baijense

Joëlle Kole

Maurits Reijnoudt

OpmaakredactiePietro Kruithof

Frank van Wijhe

AcquisitieAnnemiek van Dam

Colofon. Ad Rem is de redactioneel onafhankelijke schoolkrant van de CHE. [email protected] | www.adremonline.nl

Ad Remoktober 201120 | Uitagenda

U I T -U I T -

Agenda.Agenda.

Switchfoot (concert)Melkweg, Amsterdam12 november, 19.00 uur

€ 20,-

Live Stage Marnix

Café Cultura

10 november, 20.00 uurGratis

Anuar – Gedreven

(cabaret)

Theater Cultura

28 oktober, 20.15 uur

€ 19,50

Benefi etconcert met Gerald TroostThe Shelter, Veenendaal13 oktober

Gratis

DGWW-feestje

Café Premier

12 oktober, 21.30 uur€ 5,-

Live Stage MarnixCafé Cultura13 oktober, 20.00 uur

Gratis

Nico Dijkshoorn -Ook voor vrouwen

Theater Cultura15 oktober, 20.00 uur

€ 21,50

Lang Lang speelt Liszt

Cinemec23 oktober, 21.30 uurStudenten € 12,50

Cultureel Café Dante

Café Cultura27 oktober, 20.00 uur€ 5,-

Kijk ook op de ‘Calender of Events’ op www.adremonline.nl voor evenementen, feest-

jes en uit-tips!

Bergrace by night

Wageningen - Rhenen

4 november€ 7,50

Gospelkoor Spirit en Sela

De Schuilplaats, Ede5 november

€ 12,50

Intocht Sinterklaas

Ede Centrum

12 november, 13.00 uur

Gratis

Popschool jamsessie

Substitution17 november, 20.30 uur

Gratis

Warme Truien Tour met Rogier PelgrimDe Schaapskooi (de hei)3 november, 20.00 uurGratis

Ad Remoktober 2011

Doo

r A

rjan

ne A

lem

an

Doo

r Ja

cque

line

Mul

ckhu

ijse

Doo

r A

nne

Gri

jzen

hout

Recensies | 21

Waarom wel: Vanwege de zinderende spanning die je tot de laatste pagina aan het lezen houdt.

Waarom niet: Er zijn zo-veel personages waarvan de namen ook nog eens op elkaar lijken dat het af en toe verwarrend is.

Jan Forstner, een geschoffeer-de psychiater en hoofdpersoon van het boek, wordt al 23 jaar gekweld door de stilte die de verdwijning van zijn jongere broertje met zich mee brengt. In het eerste hoofdstuk krijgt Forstner een kans om zijn car-rière weer op de rails te krij-gen. Een kans die hij met beide handen aangrijpt, ondanks de dubieuze voorwaarde die eraan verbonden is. Het boek speelt zich af rondom het terrein van een psychia-trische kliniek in het fi ctieve stadje Fahlenberg. In de loop van het verhaal worden bijna alle voorkomende personages in die kliniek opgenomen, wat de lezer naar het verschil tus-sen werkelijkheid en psychose doet raden. Met de komst van Forstner lijkt ook de dood zijn intrede in het stadje te doen. Verbluffende gelijkenissen tussen heden en verleden doen Forstner twijfe-len aan zichzelf en zijn omge-ving. Toch blijft hij zoeken naar het antwoordt op die ene vraag: waar is zijn broertje? Samen met journaliste Carla Weller gaat Forstner op onderzoek uit.

Carla heeft naar aanleiding van de raadselachtige zelfmoord van haar beste vriendin zo haar eigen vragen. Ze komen een ge-heim op het spoor dat al jaren verborgen ligt achter de muren van de kliniek. Een geheim dat al veel levens heeft opgeëist en misschien ook het hunne kost…

Waarom wel: Ontzettend goed en geloofwaardig acteerwerk van de twee hoofdrolspelers.

Waarom niet: Zoals in elke Nederlandse fi lm valt ook in deze het (vrouwelijk) naakt niet te negeren. Tja, je houdt er van of je houdt er niet van.

De fi lm begint met een shot van een naakte Isabelle (Halina Reijn) in het bos die zichzelf betast. Het zou kunnen dat je dan meteen afhaakt, bevestigd in je vooroordelen over Neder-landse fi lms. Niet doen, dat zou echt zonde zijn.Isabelle is Nederlands meest geliefde actrice en wordt ont-voerd door de Belgische Jean-ne (steengoede rol van Tineke Caels). Jeanne heeft tot nu toe als hobby het schilderen van het ontbindingsproces van die-ren, maar nu gaat ze over op mensen. Aan het begin is ze erg onzeker over haar rol als ont-voerder maar naarmate ze zich bozer maakt over Isabelle’s schoonheid (in tegenstelling tot haarzelf) wordt ze steeds zekerder. De steeds verder vermagerende Isabelle (Halina Reijn is negen kilo afgevallen voor de fi lm) wordt met regelmaat naakt op de bank gedrapeerd waarna Jeanne aan het schilderen gaat. Al snel ontwikkelt zich een psy-chisch spel tussen ontvoerder en slachtoffer. Langzamerhand krijgen ze een relatie met el-kaar die ingewikkelder is dan je in eerste instantie zou denken. Wat doet Isabella als ze de kans krijgt te ontsnappen? Voor het antwoord zal je toch echt een bezoekje aan de bioscoop moe-ten wagen.

Waarom wel: omdat het weer een echte Switchfoot plaat is; lekker afwisse-lend en perfect in balans.

Waarom niet: Ja, waarom niet eigenlijk?

Met Vice Verses laat Switchfoot zien het nog steeds te kunnen. Vijftien jaar en acht albums na de oprichting, rocken de man-nen door als nooit te voren. Jon Foreman, leadzanger en tevens verantwoordelijk voor vrijwel alle Switchfootsongs, deed op een begraafplaats de inspiratie voor dit album op. Dat klinkt wat luguber, maar levert een evenwichtige, stevige plaat op.

Openingssong ‘Afterlife’ kickt er al gelijk lekker in. De rauwe tekst met het typische Switch-footgeluid is het een opening die je meesleept het album in. Na de eerste tracks volgt een rustpunt met de song Restless. Vanuit daar gaan we door via het hoopvolle Blinding Light naar ‘Selling the news’. In dit nummer worden de lyrics haast melodieus gesproken. Anders, maar zeker niet verkeerd. De tekst komt daardoor alleen maar extra binnen. Na dit nummer volgt een track die erg lijkt op het solowerk van Fore-man. Rustiger, met de focus op de tekst.

Rise Above It, een lekker ste-vig nummer, zal de Melkweg in november laten springen met de vuisten in de lucht. Ook titelsong Vice Verses is weer een rustige ballad die het evenwicht in het album houdt. Met het mooie ‘Where I Be-long’ sluit de plaat waardig af. Vice Verses is een reis langs het donksterste naar de hoop in het licht. Foreman vertelde in een interview dat het een plaat over de hoogte- en dieptepunten van het leven moest worden. Een album met spanning en ontspanning. Missie meer dan geslaagd, mannen.

Waarom wel: Goede mu-ziek, duidelijke teksten en prima uitvoering.

Waarom niet: Het was meer een gebedsgene-zingsdienst dan een con-cert.

Waar normaal de grote bands der aarde optreden is het op een zonnige dinsdagavond in september de eer aan de chris-telijke worshipband Jesus Cul-ture om de Heineken Music Hall (HMH) op zijn kop te zet-ten. De populaire aanbiddings-band is op uitnodiging van de charismatische beweging TRIN naar Amsterdam gekomen.

Een najaarszonnetje straalt over de ArenA boulevard, waar jong christelijk Nederland zich heeft verzameld voor de deuren van de HMH. Ongeveer vijfdui-zend mensen zijn die avond ge-tuige van de muziek van Jesus Culture, maar ook van onaan-gekondigde gebedsgenezingen.

Om direct in de sfeer te komen roept TRIN-voorman Mattheus van der Steun aan het begin van de avond het publiek op om “het grootste applaus van de avond aan Jezus te geven.”

Daarna nemen de bandleden van Jesus Culture het podium over. De band, die onder lei-ding staat van Chris Quilala en Kim Walker, beginnen met het intro van de laatste cd: Come Away. Een goede binnenkomer en vooral een nummer om God uit te nodigen voor de aanbid-ding, aldus Chris: “We invite you Lord.”

Wie voor de muziek van Jesus Culture komt is die avond op het verkeerde adres. De band speelt slechts zes nummers, maar staat ongeveer twee uur op het podium. Er wordt veel meer aandacht gegeven aan een preek en de gebedsgene-zingen. Teleurstellend voor de concertliefhebbers. Een mooie avond voor aanhangers van deze diensten.

Doo

r Jo

ëlle

Kol

e

Ad Remoktober 2011

Theologie studeren doe je niet zomaar.

tua.nl

• Bijbelgetrouwklimaat• Gedegenwetenschappelijkescholing• Grondigonderwijsindeklassieketalen• Diversiteitendynamiek• Bredeopleidingmetdiversespecialisaties• Studerenineengemeenschap• Kleinschaligenpersoonlijk

Info-avond 25 november 2011

Kies daarom voor de TUA!

Wilhelminapark 4 te Apeldoorn, 055-577 57 00, [email protected]

(advertenties)

22 |

Klantenservice medewerkers M/V

De baan • Manpower zoekt zowel inbound als outbound medewerkers die telefonisch informatie (aan klanten) kunnen verstrekken.

Jij • goede telefoonstem • beschikbaar tus-sen 12 en 25 uur per week • MBO+ of HBO werken denkniveau.

Wij • een leuke baan in Ede • voor langere tijd • interne opleidingsmogelijkheden • flexibele werktijden • goede verdiensten.Contact • Manpower

Marcella van DinterNieuwe Stationsstraat 46711 AG EdeT (0318) 69 45 [email protected]

Zie voor ons privacybeleid: www.manpower.nl

adv Ede 63321.indd 1 12-09-11 09:06

Ad Remoktober 2011

Theologie studeren doe je niet zomaar.

tua.nl

• Bijbelgetrouwklimaat• Gedegenwetenschappelijkescholing• Grondigonderwijsindeklassieketalen• Diversiteitendynamiek• Bredeopleidingmetdiversespecialisaties• Studerenineengemeenschap• Kleinschaligenpersoonlijk

Info-avond 25 november 2011

Kies daarom voor de TUA!

Wilhelminapark 4 te Apeldoorn, 055-577 57 00, [email protected]

(advertenties)

22 |

Klantenservice medewerkers M/V

De baan • Manpower zoekt zowel inbound als outbound medewerkers die telefonisch informatie (aan klanten) kunnen verstrekken.

Jij • goede telefoonstem • beschikbaar tus-sen 12 en 25 uur per week • MBO+ of HBO werken denkniveau.

Wij • een leuke baan in Ede • voor langere tijd • interne opleidingsmogelijkheden • flexibele werktijden • goede verdiensten.Contact • Manpower

Marcella van DinterNieuwe Stationsstraat 46711 AG EdeT (0318) 69 45 [email protected]

Zie voor ons privacybeleid: www.manpower.nl

adv Ede 63321.indd 1 12-09-11 09:06

Ad Remoktober 2011

(advertenties)

GRAND CAFÉ PREMIER M U S E U M P L E I N E D E

DJ FRIENDS

WIJ ZOEKEN ALTIJDENTHOUSIASTPERSONEELVOOR MEER INFO:[email protected]

Het gezelligste café en terras van Ede!Lounchen met vrienden en vriendinnen, aan een tafeltje of op één van de lounge bankjes met een lekker drankje of een panini.

Veranda met verwarming!Onze veranda haalt een stukje gezelligheid van binnen naar buiten! Wanneer het wat kouder wordt is de veranda lekker verwarmd.

STUDENTENAVONDIEDERE DONDERDAGAVOND vanaf 21.30

| 23

Met de juiste blik, zie je een

hoopvolle toekomst

EHEvangelische Hogeschool Amersfoort

WORDEN WIE JE BENT

EH-TrajectOpleiding van 5 maanden

Gestopt met je studie? Doorstart nodig?WWW.EH.NL

Voorlichtingsbijeenkomst 19 januari | 15.00 - 16.30 uur

van31 januaritot en met

3 juli

(advertentie)

Ad Rem - editie 1, jaargang 17

Documents

Transcript of Ad Rem - editie 1, jaargang 17