Actueel in Sint-Lucia · Actueel Sint-Lucia Pagina 2 Gedicht van de maand... September is ook...

Actueel in Sint Lucia

Actueel in Sint-Lucia Maandblad van Woonzorgcentrum Sint-Lucia

September 2018

Jaargang 8

Nummer 9

Actueel Sint-Lucia Pagina 1


Gedicht van de maand...

September is ook herfstmaand,

de zon neigt sneller neer.

De boer al op zijn ladder staand,

plukt appels, peren en nog veel meer.

September schenkt ons ‘t rijpe fruit

en lokt de paddenstoelen uit.

Hij is de herfst ook goed gezind,

daar vliegt mijn vlieger op de wind.


Terugblik…

Augustus, kermismaand Ook in ons woonzorgcentrum hebben wij Turnhout kermis gevierd. Smoutebollen mogen dan zeker niet ontbreken en ze hebben gesmaakt.


Spreuk van de maand

Elke nieuwe dag is een cadeau,

klaar om uitgepakt te worden.

Op z’n Turnhouts!

Hawd is oep me semmelen !

Stop eens met babbelen !


Terugblik…

Kermisbal met dj Jerome


Bewonersnieuws…

Wij gedenken volgende bewoners:

Mevr. Van Der Veken Jet, De Paai 2, kamer 218.

Overleden op 2 augustus 2018.


Pastoraal…

B e s t e b e w o n e rs !

Het is nog vakantietijd als ik dit schrijf. Een tijd voor ontspanning en rust. Ook tegen zijn apostelen zei Jezus: rust nu even uit. En de apostelen vragen Jezus dikwijls: leer ons bidden?

Het is niet alleen een vraag die de leerlingen in het Nieuw Testament aan Jezus voorleggen, maar een vraag die door de eeuwen heen op de lippen van de mensheid ligt. Direct maakt het duidelijk dat het niet betekent "leer ons

bepaalde woorden tegen God prevelen". Het betekent ook niet "leer ons een

trucje". Het gaat om de vraag hoe je je leven in relatie met God kunt brengen

en daar in kunt oefenen en ingroeien. Ik denk dat het slim en terecht is dat hij van gebed niet een dingetje binnen het geloof maakt, maar laat zien dat het "het geloof zelf" is. Leer ons bidden, dat is in feite "leer ons leven", of "leer ons mens te zijn". Het gaat hier om de juiste geesteshouding: afstemming van je leven op het leven van Jezus. En wat deed Jezus: hij noemde God "Vader" en zag van zichzelf af. Bidden is dus je verenigen met Jezus: de Zoon van God. Onze enige kans om werkelijk tot bidden te komen, is ons te laten opnemen in het gebed van Jezus, door één te worden met Hem, door Hem in ons te laten bidden via zijn Geest. Dat is het werkelijke doel van het Onze Vader. Het is niet bedoeld om ons te leren bidden, maar om te worden opgenomen in het gebed van Jezus. Het begint niet bij jou, het draait niet om jou. Bidden is van jezelf afwijzen. Ons onvermogen om te vergeven is de ontluistering die we als christenen nodig hebben om ons voortdurend te laten bidden en smeken. Als ik die noodzaak, dat onvermogen, deze vernedering niet ervaar, dan ga ik niet op de knieën. Mijn gebed kan jarenlang

lauw en vrijblijvend zijn, tot ik op een gegeven moment geconfronteerd word met de noodzaak om iets te vergeven wat fout is, wat pijn doet, wat me innerlijk verscheurt. Dan sta ik op een kruispunt. Als ik christen wil zijn moet ik vergeven en om dat te kunnen moet ik bidden, bonzen, bedelen, vragen; dan begin ik eindelijk te bidden.

Hartelijke groet! Maak er het beste van.

Herman, pastoor.


Bewonersnieuws_____________________

Verjaardagen september

09/09 Blanca Ghoos K. 118 87 jaar 12/09 Joske Dijkmans K. 145 82 jaar 16/09 Erika Potzsch K. 113 92 jaar 16/09 Marina Boullart K. 147 68 jaar 27/09 Marieke Sterckx K. 164 91 jaar


Nieuwshoekje In deze rubriek komen het belangrijkste nieuws

en de opvallendste krantenkoppen van afgelopen

maand aan bod.

Voor 15de keer vallen knuffels uit

kerktoren

De ‘Gheyntjesworp’ werd dit jaar georganiseerd op zaterdag 25 augustus, door het Beiaardcomité en Toerisme Turnhout. Het is een gratis evenement en voor veel kinderen ook een feestelijke afsluiter van de zomervakantie. Met het evenement wordt Andreas van den Gheyn herdacht, een klokkengieter uit de 18e eeuw. Hij maakte ook de klokken voor de kerktoren van de Sint-Pieterskerk. Zoals de traditie het wil vielen er honderden nieuwe knuffels vanuit de kerktoren naar beneden. Dit jaar werd het een feesteditie met een groots belevingsplein vol animatie zoals springkastelen, kindergrime, … Dankzij sponsors was er voor elk kind ook nog een extra verrassing.

Belgen en Nederlanders samen op

patrouille

Voortaan gaan de politie Zeeland-West-Braband en de politiezone Regio Turnhout samen op patrouille. Het gaat om een proefproject waarbij er één gezamenlijke patrouille zal zijn per maand. Later wordt het systeem mogelijk in héél de Belgisch-Nederlandse grensstreek toegepast. Momenteel werken de politiezones al samen bij grote evenementen in de grensstreek zoals de Midzomernacht of de intrede van Sinterklaas. Nu komen daar de gemengde patrouilles bij. De grote meerwaarde is dat men elkaars database kan raadplegen en veel sneller kan ingrijpen omdat er niet meer getwijfeld moet worden op wiens grondgebied een incident zich voordoet. Er wordt momenteel ook nog bekeken om het project uit te breiden naar grensgebied in Ravels/Arendonk en Hoogstraten.


Blairon viert 80 jaar kazerne en 20 jaar campus

Precies 80 jaar geleden werd de eerste steen van Kazerne Blairon gelegd. Uiteindelijk zouden er 700.000 jonge Belgen hun soldatendienst beginnen. Twintig jaar geleden werd het gebouw omgevormd tot Campus Blairon. Op 1 september wordt die dubbele verjaardag met muziek en een expo gevierd. Kazerne Blairon heeft geholpen om Turnhout mee op de kaart te zetten. Over heel België wordt Turnhout immers geassocieerd met de kazerne, dat dienst deed als opleidingscentrum. Reden genoeg om de 80ste verjaardag van de kazerne te vieren, vindt het stadsbestuur. De bouw startte officieel op 11 maart 1938 en een jaar later namen de eerste militairen er hun intrek. Toen WO II uitbrak, duurde het niet lang voor de gebouwen in handen vielen van de Duitsers. Begin 1946 werd de kazerne in gebruik genomen als Opleidingscentrum nr. 3 voor dienstplichtigen. Zo begonnen talrijke jongemannen hun soldatendienst in Turnhout. Na de opleiding gingen ze naar een andere kazerne in eigen land of in Duitsland. In 1999 werd de Kazerne Majoor Blairon definitief gesloten ten gevolge van de opschorting van de dienstplicht in ’94. De stad Turnhout kocht het complex en verbouwde het tot Campus Blairon. Verschillende stedelijke diensten, sociale woningbouwmaatschappij DE ARK, Huisartsenwachtpost Regio Turnhout en enkele bedrijven namen er ook hun intrek. Precies 20 jaar geleden werd de omvorming van Kazerne Blairon naar Campus Blairon een feit. De dubbele verjaardag wordt op 1 september onder andere gevierd met de tentoonstelling ‘Zo was het – Zo is het’. Authentieke voorwerpen en foto’s brengen het verleden tot leven. Voor wie meer wil weten over het gebouw is er elk half uur een gegidste rondleiding door de site. Om 15u brengt de Koninklijke Muziekkapel van de Belgische Luchtmacht een taptoe onder leiding van commandant-kapelmeester Matty Cilissen. Om 15.30 uur is het dan de beurt aan de Turnhoutse Lowland Pipers.

Terrastheater herleeft Twintig jaar lang kon je op de Grote Markt iets drinken op een van de terrassen en dan kreeg je er een gratis sketch bij. Tien jaar geleden kwam er echter een einde aan het evenement. Eind augustus deed het Koninklijk Toneelgezelschap Pogen de traditie weer herleven. Op die manier werd tegelijk de aftrap gegeven van hun feestjaar naar aanleiding van hun 100-jarig bestaan. In tegenstelling tot vroeger beperkte het evenement zich wel maar tot één dag. Acht toneelverenigingen voerden een sketch op aan een terras en schoven telkens na een half uur op. De editie was zo geslaagd dat KTG Pogen het evenement nu weer jaarlijks wil organiseren.


Wist je dat….

… bewoners, familie en gasten gebruik kunnen maken van draadloos

internet. U kan inloggen met ‘Lucia108’.

… de rolstoelen, die je kan lenen uit de rolstoelberging op het gelijkvloers, graag terug op hun plaats gezet worden na gebruik. … je Sint-Lucia ook kan volgen via Twitter en Facebook? Kijk alvast eventjes en vind onze pagina leuk. … wij nog steeds op zoek zijn naar “het beste servies”

Weten jullie nog de zondagen dat het beste servies uit de kast mocht komen, de leuke herinneringen die we hebben aan de lekkere feestmaaltijden…. Deze herinneringen willen wij in ons woonzorgcentrum terug in het leven roepen.

Heb jij thuis nog een oud servies staan, met minimum 9 stuks van elk, dan mag je dit binnenbrengen aan het onthaal. Onze bewoners zullen jullie dankbaar zijn.

... we weer gaan werken rond het thema “Boeken”. Deze weken gaan door van 8 oktober tot 19 oktober. Verschillende grote en kleine activiteiten worden georganiseerd in dit thema. Hou de activiteitenkalender of de planningen op de afdeling goed in het oog. … we op 11 oktober een mosselsouper voor bewoners organiseren in de Hessie. We nodigen iedereen uit om op deze donderdag allemaal samen in de Hessie te komen eten. Lust je geen mosselen dan kan je genieten van vidée.


Terugblik….

Wandelen met bewoners van 1A, genieten van de natuur…


Pssssssttttt, heeft u het al gezien…………………

er is een Beauty Salon geopend op de eerste verdieping in de tussengang

van het Bels Lijntje en Boones Blijk.

Voortaan komt de pedicure / schoonheidsspecialiste niet meer op de kamer, maar zijn alle bewoners welkom in het Beauty Salon waar je nog beter geholpen kan worden. Even voorstellen: wij zijn Ria Bosch en Inge Mostmans, gespecialiseerde pedicures en schoonheidsspecialisten. Bij ons kan je terecht voor een pedicure, manicure, harsen van het gezicht en een gelaatsverzorging. Als gespecialiseerde voetverzorgers kunnen wij je niet alleen van bepaalde ongemakken verlossen, maar een regelmatige voetverzorging kan juist helpen dit te voorkomen. Wist je dat:

- We gemiddeld zo een 7 km per dag lopen? En dat dus iemand van 70

jaar ongeveer 4 keer de aarde heeft rondgewandeld!

- Onze voeten dag na dag ons volledig lichaamsgewicht moeten dragen

- Pijn aan je voeten je volledige lichaamshouding kan doen veranderen

waaruit andere klachten kunnen ontstaan, zoals rug – nek klachten,

knieproblemen, …

- Reden genoeg om goed zorg te dragen voor je voeten en deze regelmatig

eens een extra verwenbeurt te geven.

Meermaals per jaar volgen wij nog bijscholingen en cursussen, zodat we de juiste technieken en behandelingen kunnen verlenen.


Ook wordt er voor iedereen een attest voor terugbetaling door de mutualiteit ingevuld, die je 1 maal per jaar kan indienen (wordt bezorgd via de verblijfsfactuur). Tevens kan je ook nog terecht voor het harsen van ongewenst haar in het gezicht zoals bovenlip, kin en wenkbrauwen, of kiezen voor een volledige relaxte gelaatsverzorging. Wij hopen je te verwelkomen in ons nieuw Beauty Salon, voor vragen of een afspraak kan dit via een medewerker van de afdeling, of kan je rechtstreeks contact opnemen met ons.

Ria Bosch Inge Mostmans 0491-744083 0479-245388


Terugblik…

Avondwandeling naar de kermis, leuke sfeer opsnuiven.


Interview met Maria Luyckx, Boones Blijk K.127

Ik ben geboren in Merksplas op 5 augustus 1934. Ik heb nog één zus en drie

broers. Mijn zus is 12 jaar jonger als ik. Als kind ben ik naar de lagere school

gegaan in Retie. Daar heb ik ook mijn eerste

communie gedaan. Wat ik nooit meer zal

vergeten is het volgende: ik had voor mijn

communie een mooi bijpassend hoedje. Toen we

te voet naar de kerk wandelde, vloog mijn

hoedje af van de wind. Niemand kreeg het nog te

pakken. Ik ben dus zonder hoedje de kerk

binnengewandeld.

Het laatste jaar van mijn lagere schooltijd ben ik

naar Oud-Turnhout verhuisd omdat mijn ouders

daar een boerderijtje hadden gekocht. Ook een

koe hadden ze gekocht, een grijze. Deze mocht ik

altijd melken.

Op 14-jarige leeftijd ben ik na het afronden van mijn schooltijd gaan

werken. Mijn eerste job was bij Splichal in Turnhout, in een drukkerij. Ik

stond daar in voor de inrichting, de decoratie en ik zorgde voor iedereen. Ik

hield alles wat de medewerkers nodig hadden. Ik heb daar vijf jaar gewerkt.

Tijdens mijn job op Splichal heb ik mijn man leren kennen. Het was op een

Vlaamse kermis. Hij kon niet dansen en ik wel. Ik heb hem dan natuurlijk

leren dansen. Zo is de klik ontstaan. Mijn schoonouders vonden het geen

goed idee om in de fabriek te werken, ze vonden het een goed idee om iets

zelfstandig te beginnen. Dit heb ik gedaan. Na mijn werk op Splichal heb ik

dus zelfstandig een winkeltje geopend in Lier, vlak aan de kerk. De winkel

had de naam ‘De oude heps’. Ik opende elke dag om 7uur. Het was een klein

supermarktje met fruit, groenten, ijs, likeuren, etc. Wat ik zeker niet zal

vergeten is dat er elke dag een vaste klant kwam die steeds één grote witte

selder kocht. Zij aten deze thuis rauw op want dit zit vol vitaminen. Ik ging

mijn fruit en groenten ’s morgens vroeg met de fiets halen op de markt.

Zowel vooraan als achteraan op mijn fiets had ik etenswaren liggen. Ik heb

de winkel vijf jaar gehad.


Nadien ben ik verkoopster geworden in de Priba in de Korte Gasthuisstraat

in Turnhout. Nu beter bekend als GB of Carrefour. Ik reed elke dag met een

oranje brommertje naar het werk, tot de dag dat het gepikt werd. In de

Priba deed ik aan stand verkoop. Ik had een eigen standje met een

microfoon. Ik riep doorheen de hele winkel de promoties van de dag af. Mijn

collega van toen, Rita, bezoekt me nu nog steeds. Zij was eerste verkoopster

aan de kassa. Ik heb er 55 jaar gewerkt.

Samen met mijn man heb ik twee kinderen. Een zoon Frans en een dochter

Annemie. Mijn zoon is geboren in Lier en mijn dochter in het moederhuis in

Turnhout. Mijn zoon is nu verpleger op het spoed in Turnhout. Ook werkt

hij bij RTV. Mijn dochter werkt als eerste verkoopster in een winkel.

Nog een leuke anekdote: Mijn zoon, Frans, is toen hij nog maar drie jaar

was een keertje gaan lopen. Ik kon hem nergens vinden. Hij was blijkbaar

naar de bakker gelopen. De bakker herkende hem gelukkig en heeft hem

terug naar huis gebracht. Eind goed, al goed!

Mijn man is vroeger busontvanger geweest. Op de bus is hij heel ziek

geworden, hij moest naar het ziekenhuis. Hij had veel medische problemen

met lever en gal. Ik heb dit altijd goed aanvaard, ik heb steeds goed voor

hem gezorgd. Mijn man is op 64-jarige leeftijd gestorven aan kanker.

Ondertussen heb ik al drie achterkleinkinderen. Schatten van kinderen.

Nu woon ik pas in WZC Sint-Lucia. Ik moet mijn draai hier nog wat vinden.

Ik ben graag onder de mensen en breng mijn dag veel door op mijn kamer.

Bedankt voor de

fijne en gezellige

babbel!


Pastoraal…

De vakantie periode is voorbij. Het nieuw werkjaar begint... Ook in het nieuwe werkjaar zullen de eucharistievieringen met communie-uitdeling op de kamers gewoon doorgaan. Wie graag een bezoek van de pastoor wenst, geeft een seintje! Tijdens de wintermaanden - oktober tot en met maart - wil ik terug de “Ontmoetingen” en “lezen met Herman” opnemen. Verleden werkjaar hebben we het al aangeboden en het werd goed bezocht. Info " ONTMOETINGEN "... Dit programma richt zich tot elke bewoner die als christen door het leven wil, in het bijzonder tot hen die aan de eucharistieviering deelnemen. Christelijk geloven doe je niet alleen; het is geen privé- aangelegenheid van een individu tegenover Jezus Christus. Christelijk geloven is een gemeenschappelijke aangelegenheid van samen luisteren naar de geloofsverhalen van de velen die ons zijn voorgegaan, samen eucharistie vieren, samen bidden, samen dienstbaar zijn, kortom van samen de weg van Gods volk gaan. Christelijk geloven is ook geen goed dat je eens en voor altijd hebt ontvangen om onveranderd te bewaren; Christelijk geloven is een levenslange tocht, een voortdurend groei- en leerproces dat snakt naar "voedsel voor onderweg" opdat je geloof niet afbrokkelt tot er op een dag niets meer van overblijft. Het initiatief 'veertiendaagse ontmoetingen' wil daartoe bijdragen. Het is een aanbod ter verdieping van het christelijk geloof, een gezellig samenzijn bij een glaasje of een tas koffie of thee (maar dit moet niet). Ook wil ik jullie laten weten dat ik dagelijks aanwezig ben in het WZC. Als jullie een babbel met mij willen doen, dan ben ik bereikbaar vanaf 11u op de 2de verdieping in leefgroep Bels Lijntje. Ik wens jullie allen het "allerbeste" toe! Herman van Gorp, pastoor.


Therapiehond… Wij zijn zo fier dat Zadro, onze therapiehond en zijn baasje, Hilde de pers hebben gehaald.


What Matters To You-project van de maand:

Therapiehond ZADRO van wzc Sint-Lucia

Turnhout doorbreekt het isolement en leert

vaardigheden aan. Op 6 juni 2018 nam Vlaanderen voor de tweede keer deel aan de internationale

What Matters To You-dag. Meer dan 80 organisaties hebben één of meerdere

initiatieven gemeld. Daaruit selecteerden we elf projecten. Elke zesde van de

maand zetten we gedurende één maand één project in de kijker, en dat tot de

volgende WMTY-dag op 6 juni 2019. Van 6 augustus tot 5 september staat

ZADRO centraal. Kwaliteitscoördinator Margot Piron vertelt ons alles over de

therapiehond van wzc Sint-Lucia.

Elke week komt onze therapiehond ZADRO langs in het woonzorgcentrum. Door met hem te

werken, kunnen we meerdere doelstellingen bereiken.

1. Bewoners uit hun isolement halen

We laten de bewoner en de therapiehond contact maken door hem/haar de hond te laten strelen.

De leefwereld van ouderen wordt alsmaar kleiner. Door met de hond te knuffelen, voelen

bewoners zich opnieuw onbevooroordeeld verbonden. De hond doorbreekt de eenzaamheid, en

vermindert de depressieve gevoelens. Daardoor krijgt de bewoner opnieuw een bepaalde rol, en

dat heeft een positieve invloed op de eigenwaarde. Via de hond leggen ze contact met de

begeleider, want dat is niet bedreigend. Knuffelen verlaagt de bloeddruk en de hartslag. Angst en

stress verminderen. Hij kan een steun zijn bij verlieservaringen en veranderingen.

Samen met de zorgteams bepalen we welke bewoners tot onze doelgroep behoren. Zoals

bewoners die vaak alleen op de kamer verblijven, familiaal weinig of niet omringd zijn, op andere

manieren moeilijk te bereiken zijn.

De therapie vindt plaats bij de bewoner op de kamer. Dan bevestigen we een kaartje met een foto

van ZADRO en de tekst “niet storen a.u.b.” aan de deur.

Als de bewoner ergens anders is (in de leefgroep of in de bibliotheek), kan de sessie ook daar

doorgaan. In samenspraak met het zorgteam, bieden we de andere bewoners dan even iets anders

aan.

De tijdsduur is afhankelijk van de situatie. De hond hoeft niet steeds actief bezig te zijn. Soms is

passief aanwezig zijn voldoende.

De begeleider is actief aanwezig tijdens de therapie. Het is belangrijk om vooraf de aandacht van

de hond te hebben, door hem aan te spreken, zodat hij alert blijft. Door de therapiehond te

belonen, stimuleren we hem om nabij de bewoner te zijn en om contact te leggen.

Voor bewoners die bedlegerig zijn, is het isolement vaak heel erg. Een nauwe aanwezigheid en

contact met de therapiehond creëren, kan het gevoel van isolement en eenzaamheid doorbreken.

Dan laten we de therapiehond op het bed liggen.


2. Cognitieve vaardigheden oefenen

Tijdens het knuffelen bereiken we ook cognitieve doelstellingen. Bewoners beginnen vaak te

vertellen over gebeurtenissen met honden. Het maakt niet uit of die waargebeurd zijn of niet. Het

gesprek dat op gang komt, is belangrijk. Bewoners willen de naam van de hond onthouden.

Sommigen gaan reminisceren, herinneringen ophalen, liedjes zingen …

Ze doen veel moeite om de hond toch maar te kunnen aanraken, daardoor komen ze – volledig uit

zichzelf – uit hun bewegingsarme omgeving. Vaak brengen die strelende bewegingen rust bij de

bewoners. Het leidt hen af van hun dagelijkse, soms negatieve overpeinzingen.

Fysiek contact tussen de bewoner en hond is niet altijd de doelstelling. Als de therapiehond gaat

liggen, soms op de voeten van de bewoner, is dat ook prima. Veel bewoners genieten er ook van

om naar de rustige hond te kijken. Vaak ontstaat op dat soort momenten een gesprek, soms dieper

of emotioneler dan wanneer de hond er niet bij is.

3. Bewoners meer laten bewegen

De therapiehond kan grenzen doorbreken en motiveren op het moment dat mensen dat niet

kunnen. Dat iets meer bewegen, iets meer moeite doen, … dat willen sommige bewoners wel

doen voor een therapiehond. Door met de hond te wandelen, krijgen bewoners meer zelfrespect en

stijgt hun eigenwaarde.

Door meer en gedurende een langere periode te bewegen, daalt de bloeddruk, wordt de bewoner

rustiger, verminderen angst en eventuele agressie en agitatie. Na de beweging zal er een

natuurlijke vermoeidheid optreden met een gezondere slaap.

Bewoners met verlammingsverschijnselen zoals na CVA (hersenbloeding), bekkenbreuk …, om

terug net dat iets meer te bewegen op een ontspannen manier. Bewoners die nog kunnen stappen,

met of zonder rollator, om net die extra motivatie te hebben, een doel om te gaan stappen. De

oefeningen kunnen best individueel gebeuren op de kamer, en dat voor een goede concentratie en

echt persoonlijk contact. Bij gelegenheid kan het wel eens in de leefgroep of in de fitness zodat

meerdere bewoners er van kunnen genieten. Bij goed weer kan het zeker ook eens buiten.

4. Rust brengen in palliatieve situaties

In een palliatieve situatie kunnen bewoners onrust ervaren. Communicatie is niet altijd mogelijk

waardoor gevoel en nabijheid erg belangrijk worden. Met de therapiehond spelen we daarop in.

De bewoner ligt op een comfortabele manier in bed. De hond ligt op het deken naast de bewoner.

De begeleider coördineert het contact tussen hond en bewoner. Per situatie bekijken we de noden

en de mogelijkheden van bewoner en therapiehond.

De therapiehond kan ook troost bieden aan familieleden in die moeilijke situatie.

Meerwaarde van de therapiehond

Het gebruik van een therapiehond voor onze bewoners is een hulpmiddel om hun eenzaamheid te

doorbreken. De leefwereld van onze bewoners wordt alsmaar kleiner. Broers, zussen, vrienden …

worden zelf oud(er) en kunnen niet meer komen of zijn reeds overleden. De komst van de hond


doorbreekt de eenzaamheid en vermindert depressieve gevoelens.

De hond beoordeelt en bevooroordeelt niet. Op die manier kan hij voor een nieuwe hechting

zorgen. Dat is liminality, drempeloverschrijdend: nieuwe kansen worden gecreëerd. De bewoner

krijgt opnieuw meer zelfwaardegevoel. Emoties worden bespeeld, herinneringen komen boven …

Dat kan leiden tot reminiscentie. De bewoner vertelt over hoe het vroeger was: hadden ze een

hond of voelden ze liefde voor andere dieren, mensen …

De hond zorgt voor een schakel. Door zijn aanwezigheid kunnen nieuwe wegen bewandeld

worden en verandert de relatie met de zorgverlener. De hond is een transitioneel object.

Maar hij krijgt ook een bepaalde rol. Het is hij die kan geknuffeld worden, hij die liefde geeft en

aanneemt.

In palliatieve situaties kan de aanwezigheid van de hond op het bed een enorme meerwaarde

betekenen. Aanwezigheid en warmte vormen de basis om rust te vinden.

Bewoners concentreren zich meer in de aanwezigheid van de hond. Het gaat niet alleen om het

strelen, maar om meer te bewegen. Aaien vraagt een inspanning van de bewoner, hij gaat meer

moeite doen om toch maar die hond te kunnen aanraken en zijn fysieke grenzen verleggen. Al is

dat vaak maar zeer beperkt, het is zeker een enorme meerwaarde in de bewegingsarme omgeving

van sommige van onze bewoners. Het feit dat ze dan weer verwezenlijken, geeft hen weer meer

eigenwaarde.

Tijdens het strelen wordt gebruik gemaakt van fractalen, dat betekent: hetzelfde herhalen. Dat

komt voor in de natuur, in structuren, maar ook in bewegen. Dat gegeven werkt rustgevend voor

mens en dier. Dat bewegen kan ook een kleine opdracht zijn, zoals het geven van een pootje.

Voor andere bewoners wordt de hond een aanleiding om ook effectief meer te gaan stappen. Niet

alleen binnen, maar ook buiten. Ook komt de vraag van permanente rolstoelgebruikers om toch

met de hond eens naar buiten te kunnen.

Op die manier kan de hond bijdragen tot de directe behoeftebevrediging van de mens. Naar buiten

gaan, de buitenlucht ervaren, de natuur; voor ons lijkt het zo gewoon. Maar voor onze bewoners

die zoveel binnen vertoeven en die hulp nodig hebben om even buiten te kunnen gaan, zorgt dat

voor een diep dankbaar gevoel.

Door in de natuur te komen en contact te hebben met dieren, worden neurotransmitters zoals

dopamine aangemaakt. Een andere neurotransmitter is endorfine, en die vermindert het

angstgevoel en onderdrukt pijn. Ook bepaalde hormonen worden aangemaakt. Zoals oxytocine,

dat een rol speelt tussen hechting van mensen en tussen mens, dier en natuur.

Effect van de therapie

Onze bewoners ervaren de bezoeken van ZADRO als aangenaam, verwarmend en emotioneel. Hij

raakt de diepste gevoelens van mensen en geeft veel liefde en genegenheid. We bespreken het

effect van de therapie uitvoerig in de doelstellingen. De bezoeken van ZADRO zijn een

meerwaarde voor onze bewoners. Zij genieten ervan, elk op hun eigen manier. Sommige

bewoners zijn uitbundig en verwelkomen ZADRO heel hartelijk. Anderen zijn eerder

teruggetrokken, maar genieten zeker niet minder.


Hilde & ZADRO

Wie is begeleidster Hilde?

Hilde Nuyens is één van onze begeleiders wonen en leven, ze werkt op afdeling 1B. Dit is haar

verhaal.

Na het secundair onderwijs heb ik een opleiding als schoonheidsspecialiste gevolgd. Ik heb die

job tien jaar uitgeoefend in bijberoep, als hoofdberoep werkte ik als verkoopster bij een bakkerij.

Het doel van mijn bijberoep was vooral goed zorgen voor mijn klanten en hun welbevinden. Ik

had minder interesse voor het commerciële aspect, ik was niet bezig met de verkoop van

producten. Omdat zorgen voor heel belangrijk voor me was, heb ik me omgeschoold tot

zorgkundige. Ik heb me ook verdiept in verschillende aspecten van de zorg en volgde daarvoor

bijkomende opleidingen zoals palliatieve zorg. Na mijn opleiding ben ik aan de slag gegaan bij

Familiehulp.

In 2007 ben ik gestart met de opleiding tot seniorenconsulente met als onderdeel de LEIF-

opleiding. Nadien begon ik te werken als animator in WZC Sint- Lucia, waar ik nog steeds werk.

Ik heb de kans gekregen om me te verdiepen in een aantal aspecten. Zo volgde ik de opleiding

‘contactclown’. Maandelijks ga ik samen met een collega rond en bereik ik vooral bewoners met

dementie. Samen met twee vrijwilligers en collega ergotherapeute bouwden we een bewonerskoor

“Het zilverkoor” uit.

Ik heb zwemactiviteiten opgestart, dat doen we nu maandelijks met bewoners, familie en

vrijwilligers.

Als animator werk ik het liefst individueel met een bewoner of in een kleine groep. Ik ga telkens

weer op zoek naar wat ik voor de bewoner kan betekenen. Het levensverhaal is van groot belang.

Ook dat project mocht ik uitwerken, en nu ontvangt elke bewoner een levensverhaalboekje dat

een dankbare herinnering is voor de familie bij het overlijden van de bewoner.

In het levensverhaal las ik dat heel wat bewoners een hond of ander huisdier hadden. Werken met

ZADRO als therapiehond past dan ook volledig in mijn eigen levensvisie. Terug naar de natuur

gaan om rust en vertrouwen te vinden, dat is wat we in de loop van ons leven vaak verliezen.

Door te werken met een therapiehond bij ouderen, kunnen we hen op het einde van hun leven

ondersteunen. De relatie en de band die de hond en bewoner opbouwen, geeft aandacht,

vertrouwen, warmte. Terug naar de basis van hoe het leven begint, het vertrouwen in de natuur.

Onze bewoners meer NU momenten bezorgen, plezier, geluksmomenten!

Wie is therapiehond ZADRO?

ZADRO is een chocoladebruine labrador, hij is geboren op 1 juli 2011 en zijn naam komt van

ZAlig DROmen.

Als hobby hebben we een stukje van een jachtopleiding gedaan, zodat ik zelf in bos met hem wat

kon werken door dummy’s te verstoppen, apporten te halen… Dat apporteren kan ik niet

gebruiken in de therapie. Het is voor ZADRO echt een spel en vaak ook een spelen met mij vanuit

zijn beleving, waardoor we elkaar meer frustreren dan er plezier aan hebben. Toen hij twee jaar

was, scheurden zijn gewrichtsbanden van zijn linkerknie. Twee jaar later die van zijn andere knie.

Elke keer volgde een lange revalidatie. ZADRO mag nog steeds veel los in bos en kan alles weer.

Met spelen met andere honden pas ik op om blessures te vermijden.


ZADRO is een heel aanhankelijke hond en wil graag door iedereen gestreeld en geknuffeld

worden. Dan is hij vaak heel verbaal, en laat hij huilgeluidjes horen, waardoor hij nog meer wordt

geknuffeld.

Daarom kwam ik op het idee om hem te gebruiken als therapiehond. Hij wordt graag aangehaald,

geknuffeld en is graag bij mensen. Zo kreeg hij zelf ook weer een uitdaging.

ZADRO blaft soms, maar dat is omdat hij geen aanwijzingen krijgt. Hij heeft even niets te doen…

Aan bewoners heb ik uitgelegd dat dat ongevaarlijk is en dat ze dat moeten proberen te negeren.

Natuurlijk staat zijn geblaf gelijk aan hoge decibels, maar zo weten anderen dan weer dat ZADRO

in huis is.

Als ZADRO bij je komt, gaat hij eerst rondsnuffelen in je kamer en bij jou. Dat komt omdat de

hond vooral op zijn geur vertrouwt en wil weten waar hij is. ZADRO mag niet gevoederd worden,

enkel met hondenkoekjes die ik zelf mee breng.

Graag wil ik één op één werken, vooral het knuffelen met de therapiehond. Dat zal psychische

(warmte, aanvaard voelen, …), fysieke (strelen is bewegen, motivatie om mee te bewegen, …), en

cognitieve (reminiscentie, structuur, …) voordelen hebben.

Verder wil ik gezellige momenten in de leefgroep creëren en de thuissituatie nabootsen. Volgens

Clark Brickel fleurt de aanwezigheid van honden het leefklimaat op. Daarnaast wil ik regelmatig

werken met een jonge, diep demente bewoner om samen te wandelen. Eerst binnen en bij beter

weer buiten, zodat die bewoner zijn fysieke frustraties beter kan verwerken.

Collega’s aan het woord

KV Directeur

Toen Hilde meer dan een jaar geleden vroeg om een opleiding te mogen volgen als zorgbegeleider

met therapiehond, fronsten wij toch even de wenkbrauwen. Was een hond een meerwaarde in ons

huis, hoe zouden bewoners, familie, medewerkers reageren, waren er geen risico’s aan verbonden,

…?

Hilde bleek echter voorbereid op onze vragen en bezorgdheden en wist snel ons vertrouwen te

winnen. Haar ingesteldheid, het werk dat ze afgelopen jaren al had geleverd en haar enthousiasme

leidden ertoe dat wij groen licht gaven voor de opleiding.

Al snel bleek onze initiële vrees onterecht: de bezoekjes van ZADRO werden door alle

betrokkenen positief onthaald. Na een toelichting door Hilde in de gebruikersraad kwamen er

vragen over hoe je een bezoek van de therapiehond kon aanvragen in plaats van vragen die met

ongerustheid te maken hadden.

Vanuit het directieteam zijn en blijven wij bijzonder positief over het project en over de aanpak

van Hilde. Het is voor ons ook een geruststelling dat het werken met een therapiehond in ons huis

ook wordt gekaderd en ondersteund vanuit een (praktische) opleiding. Doordringen tot de

(belevings)wereld van bewoners met dementie blijft een dagelijkse uitdaging en een opdracht in

ons woonzorgcentrum. De goed voorbereide en omlijnde aanwezigheid van ZADRO is daartoe

ongetwijfeld een hulp en opent deuren en ogen die anders gesloten blijven.


Wij wensen Hilde nog veel succes met ZADRO en de opleiding en kijken uit naar het moois dat

dit team ons huis en zijn bewoners nog kan aanreiken.

BC ergotherapeute

Ik vind de aanwezigheid van ZADRO in het woonzorgcentrum zeker en vast een meerwaarde.

Hij sluit aan bij de levensstijl van onze bewoners die een groot deel van hun leven hebben

doorgebracht in het gezelschap van dieren. ZADRO bevordert de huiselijke sfeer. Hij brengt

vrolijkheid en gezelschap met zich mee.

Het valt mij ook op dat ZADRO de bewoners stimuleert om te bewegen. Ze strelen hem, kammen

zijn haar en sommigen wandelen kleine stukjes mee. Ook geeft ZADRO veel vriendschap aan

onze bewoners. Ik merk dat ze opfleuren als hij op bezoek komt. De meeste bewoners herinneren

zich dat bezoek ook een lange tijd. Soms vragen ze er zelfs spontaan naar. Tijdens het bezoek

komen de bewoners ook in contact met elkaar door erover te spreken. Het vergemakkelijkt de

communicatie onderling. De bewoners zijn ook steeds nieuwsgierig en willen alles over ZADRO

weten.

ZADRO is natuurlijk een grote hond, maar ik heb nog geen enkele bewoner gezien die schrik van

hem heeft. Dat komt omdat hij heel goed is getraind en goed naar de commando’s van Hilde

luistert. Ik kan geen enkele negatieve feedback bedenken. Ik vind het heel positief en hoop dat hij

nog vaak op bezoek mag komen!

MS verpleegkundige

Tijdens de wandeling in de gang kon bewoner F op een rustige manier met ZADRO wandelen.

Hij kreeg de leiband en wandelde parmantig verder, recht door. De hond was rustig, niet te snel,

en liep samen in de pas met bewoner. Dat gaf een vredige indruk.

Zo’n hond op de afdeling, dat prikkelt de aandacht. Sommige bewoners kijken nieuwsgierig,

anderen reageren wat terughoudend.

SB logistiek medewerker

De allermooiste kristal is niets tegenover de schittering van de ogen van bewoner E op het

moment dat ZADRO op zijn kamer was. Prachtig!

SJ zorgkundige

Vandaag is ZADRO op onze afdeling geweest. We hebben een speciaal moment meegemaakt

tussen ZADRO en een bewoner. Toen ZADRO binnen ging ... je had zijn lach moeten zien, zijn

ogen straalden mee. Dat zien we niet gemakkelijk bij hem. Het deed ons iets, om die bewoner zo

te zien. Een van de collega’s had het zelf eventjes emotioneel moeilijk. Het was gewoon

fantastisch. Ik hoop dat we ZADRO geregeld op onze afdeling mogen ontmoeten.

LA verantwoordelijke bewonerszorg

Ik kende ZADRO al nog voor hij met Hilde meekwam naar het WZC. Hij was een speelse hond,

die je moeilijk in bedwang kon houden en steeds op zoek was naar aandacht. Toen Hilde vroeg

om de opleiding te volgen, was het voor haar niet meteen duidelijk of ZADRO in aanmerking

kwam. De afgelopen twee jaar heb ik ZADRO zien veranderen in een rustige hond, die open staat


voor alles wat de bewoner met hem doet. Hij is graag gezien in het WZC. Bewoners kijken naar

hem uit en zijn trots als ZADRO bij hen is geweest. Hij is het gespreksonderwerp aan tafel.

Niet alleen ZADRO is veranderd, ook Hilde. In het begin wou ze heel wat mensen bereiken, maar

de tijd was telkens te kort. Ondertussen weet ze dat kwaliteit belangrijker is dan kwantiteit. Ze

maakt duidelijke afspraken met het team, de bewoner en/of de familie.

Hilde kijkt niet alleen naar ZADRO, maar zoekt ook andere mogelijkheden met dieren. Dieren en

ouderen, dat schept een band. Zo waren er al eens puppies op bezoek, deden we een huifkartocht

met paard en staat er binnenkort een bezoek gepland aan de Megustahoeve.

Na de opleiding zullen we er rekening mee houden dat Hilde één keer per week een aantal uren

tijd krijgt om met ZADRO langs te gaan bij de bewoners want hij is ‘onmisbaar’ geworden.

What Matters To You 2019

Volgend jaar doen we opnieuw mee met What Matters To You. De warme zorg voor bewoners en

medewerkers geeft steeds opnieuw uitdagingen en voldoening.

Op de Facebookpagina van What Matters To You vind je nog meer foto's en video's van ZADRO

en de bewoners van wzc Sint-Lucia.

de kracht vanwarme

zorg

© 2018 What Matters To You Algemene voorwaarden

https://www.facebook.com/WhatMattersToYouBE/?hc_ref=ARRdU2AYHp669cL4ukfP4EUUha2jJB--Fk3EqR9coNxH8RhpZrFDlb__GHtiiCsxQ-0

https://www.whatmatterstoyou.be/algemene-voorwaarden/


Waar is de tijd…?

Als onze bewoners van Sint-Lucia het over

vroeger hebben eindigen hun gesprekken

meestal met een zucht..Ja..Ja.. Waar is de tijd

van voeger?

Toen was het echt anders... Het was de tijd van

de lange winteravonden bij het haardvuur waar er

verteld werd over: heksen en spoken… Van de

donkere onvoldoende verlichte straten die toen

nog autovrij waren zodat kinderen zonder gevaar met elkaar konden spelen…Van de

kerken die tijdens de zondagsmis vol zaten, vrouwen links en mannen rechts, en

over grote gezinnen met soms tien of meer kinderen. Een tijd waar het levensritme

rustig en kalm was. Men leefde toen op het ritme van de stap van paard en koe, dus

traag. Het was ook de tijd dat de meeste gezinnen slechts twee boekjes bezaten

waarvan de inhoud door ieder gekend was. Het is dan ook daarover dat ik het hier wil

hebben.

Vooreerst was er de Mechelse Catechismus, zo genoemd omdat hij de goedkeuring

had van kardinaal Mercier uit Mechelen. Dit boekje, dat uitgegeven was in vraag- en

antwoordvorm, moest door elke catechist gekend zijn om zijn plechtige communie te

mogen doen. Wat hebben kinderen met een slecht geheugen toen water en bloed

gezweet. En omdat dit boekje dagelijks van en naar de school moest meegenomen

worden was het op den duur voorzien van ezelsoren en vlekken waardoor het leek

op een schotelvod. En moeilijke vragen die erin stonden, zoals: ‘Wat is het teken van

een christenmens?’ en ‘Hoe maakt men het kruisteken?’ Wij wisten wel hoe we het

kruisteken maakten, maar het formuleren was een ander paar mouwen. Mijn

grootmoeder kende het wel en dreunde het als volgt af: Ik maak het kruisteken door

de rechterhand aan het voorhoofd te brengen terwijl ik zeg: In de naam des Vaders,

dan aan de borst terwijl ik zeg en des Zoons en tenslotte van de linker naar de

rechter schouder terwijl ik zeg en des heiligen Geestes, Amen’. Gemakkelijker was

het antwoord op de vraag: Met welk water moet men dopen. Het antwoord: “Bij

gebrek aan gewijd water moet men dopen met echt en natuurlijk water zoals:

regenwater, putwater, rivierwater of zeewater. Maar omdat dit laatste bij ons niet

voorkwam dachten sommigen dat zeepwater bedoeld werd. Waar is de tijd! En was

het maar bij deze vragen gebleven! Neen. Zeven weken voor de plechtige communie

kregen we nog elke dag verder opleiding en leerden we: de akten van geloof, hoop,

liefde en berouw, de Tien Geboden, de vijf geboden van de heilige kerk, het

symbolum des geloofs enz. Op het einde van elke les werden we naar huis gestuurd,

eerst de meisjes en tien minuten later de jongens, zodat die de meisjes niet konden

plagen.

Op de leeftijd van 12 jaar waren we dan dankzij deze stoomcursus tot ware

Christenen gevormd en gereed om het ware leven aan te vangen.

Dit was zowat het stramien waarin wij en onze ouders zijn opgevoed. Zo was het in

elk geval bij ons en ik veronderstel ook bij jullie.

http://www.google.be/url?sa=i&rct=j&q=&esrc=s&source=images&cd=&cad=rja&uact=8&ved=2ahUKEwiLgtCphtPcAhUNPFAKHflWBzIQjRx6BAgBEAU&url=http://www.heemkundekring-goirle.nl/heertganghen/?page_id%3D5295&psig=AOvVaw0nEWeMdgRaJrwjTeyEhdoO&ust=1533459902105814


Een tweede boekje dat ook in elk gezin op de schouw

grijpklaar lag om te lezen, was de ‘Volksalmanak Van

Snoeck’. Hij was vooral nuttig en gegeerd bij de boeren

omdat ze er de data van kermissen en jaarmarkten van elke

Vlaamse gemeente in vonden. Ook weersvoorspellingen, het

uur van zonsopkomst en zonsondergang van de zon, data

van bedevaarten en weerspreuken zoals, ‘Als het regent met

Sinte Margriet, zes weken dat het water giet, Ook de

maanstanden: nieuwe maan, eerste kwartier, volle maan en

laatste kwartier, en tenslotte de zeer belangrijke

zaaikalender,

Naast al deze informatie stonden er ook nog teksten en verhalen met humoristische

inslag in die door de lezers geprezen werden

Dat was nu eens een andere tijd!

Paul Aubroeck augustus 2018

Tijdens onze cafetarianamiddag van woensdag 17 oktober 2018

bieden wij jullie aan tussen 14u en 16u:

Verkoop van kwaliteitsschoenen,

sandalen en pantoffels aan

voordelige prijzen!

Wij komen langs met onze collectie

en iedereen is welkom!

Tot dan! Griet en Elke

https://www.google.be/url?sa=i&rct=j&q=&esrc=s&source=images&cd=&cad=rja&uact=8&ved=2ahUKEwjp6YzXqLXcAhUCKlAKHZUzB1YQjRx6BAgBEAU&url=https://veiling.catawiki.nl/kavels/19369269-groote-snoeck-s-almanak-1927&psig=AOvVaw23tKnAjzGhzDCQRhBS-yIR&ust=1532438534240672


Bewonersnieuws______________________

Kortverblijf……. Wat is een centrum voor kortverblijf?

Een centrum voor kortverblijf biedt tijdelijke opvang aan 65+'ers. Een oudere kan er dag en nacht verblijven voor een periode van maximaal 60 opeenvolgende dagen en maximaal 90 dagen per jaar. Voorbeelden van opname in een kortverblijf:

· De mantelzorger gaat op reis en de oudere kan niet alleen thuis blijven wonen.

· Na een ziekenhuisopname kan de oudere nog niet direct terug naar huis, …

Momenteel verblijven volgende bewoners op de kamers van het kortverblijf.

Kamer 121, Boones Blijk 1, Mevr. Aarts Dymphna

Kamer 169, Brug 1, Mevr. Moeyaert Angelina


Terugblik______________________

Bewoners van 1B en 1A genieten van hun uitstap naar de kermis.


Optreden

Marc Dex

dinsdag 9 oktober

om 14u00 in de Hessie

deuren open vanaf 13u30


Vorige prijsvraag Selfiewedstrijd Onze oproep naar vakantie Selfie’s heeft een mooi resultaat opgeleverd… deze zijn nog te bewonderen in het onthaal van het WZC.

Er zijn 3 leuke foto’s gekozen uit alle inzendingen… Proficiat aan de winnaars Ricky, Mia en Pascale, jullie mogen je prijs komen afhalen in het

activiteitenatelier.

Je kan deze ook vragen aan de animator tijdens de

namiddagactiviteit in de

Hessie. Gefeliciteerd!!


Terugblik______________________ Muziek brengt leven in huis. Doet ons allen bewegen en genieten.


Terugblik______________________ Genieten in de vrije natuur.


Activiteitenkalender: september 2018

Zaterdag 1 september 2018

10u30 Eucharistieviering in het dagverzorgingscentrum

Zondag 2 september 2018

10u30 14u00 tot 16u30

Eucharistieviering in het dagverzorgingscentrum Cafetarianamiddag

Maandag 3 september 2018

14u30 Handwerknamiddag

Dinsdag 4 september 2018

10u30 14u30

Eucharistieviering in de Hessie Gebruikersraad voor genodigden

Woensdag 5 september 2018

14u00 tot 16u30 Cafetarianamiddag

Donderdag 6 september 2018

10u30 14u30

Eucharistieviering in de Hessie Verkoop van kledij verzorgd door “Onder Het Parapluuke”. De uitbaatster van deze marktkraam staat wekelijks op Turnhout kermis en komt haar collectie aan ons voorstellen.

Vrijdag 7 september 2018

14u30 Kaartnamiddag




10u30 14u00 tot 16u30



14u30 Activiteit georganiseerd door studenten


10u30 14u30

Eucharistieviering in de Hessie Zilverkoor




10u30 14u30

Eucharistieviering in de Hessie Sjoelbak


14u30 Bingo




10u30 14u00 tot 16u30



Geen grote activiteit BBQ voor bewoners van 2B



10u30

Eucharistieviering in de Hessie Geen grote activiteit BBQ voor bewoners van 1A




10u30

Eucharistieviering in de Hessie Geen grote activiteit BBQ voor bewoners van 1B


Geen grote activiteit BBQ voor bewoners van 2A




10u30 14u00 tot 16u30

Eucharistieviering in het dagverzorgingscentrum Cafetarianamiddag met optreden van de Kemp’ner Musikanten


14u30 Kaart-bingo


10u30 14u30

Eucharistieviering in de Hessie Zilverkoor


14u00 tot 16u30 14u30-16u00

Cafetarianamiddag ’t winkeltje met wafels


10u30 14u30

Eucharistieviering in de Hessie Bewegingsoefeningen op muziek


14u30 Filmnamiddag


10u30

Eucharistieviering in het dagverzorgingscentrum


10u30 14u00 tot 16u30


Naast deze grote activiteiten in de Hessie, worden er door het animatie-ergoteam ook nog activiteiten georganiseerd in de leefgroepen, op de kamer…Kijk alvast naar de planningen die uithangen in de goededaghoekjes.

Actueel in Sint-Lucia · Actueel Sint-Lucia Pagina 2 Gedicht van de maand... September is ook...

Documents

Transcript of Actueel in Sint-Lucia · Actueel Sint-Lucia Pagina 2 Gedicht van de maand... September is ook...