ACHTER HET MASKER VAN LEVEN

FOTOGRAFIE & POEZIE

CORRIE GROEN & LAURENS WINDIG

Voor Corrie

Achter het masker van levenwaar titels beelden zijn

Poëzie van Laurens Windigop fotografisch werk van Corrie Groen

Voorwoord

Gedichten welk ikzelf het liefst als poëzie betitelondanks dat het hetzelfde betekent.

Persoonlijk vind ik poëzie meer in mijn straatje passenomdat ik het rijmen van gedichten graag wil laten

samensmelten met proza en ook wel proetry wordt genoemd.Het is voor mij een uitdaging te laten inspireren

door fotografisch werk van anderen.Zonder te weten wat Corrie Groen haar beeldende passie is,

probeer ik mij in haar werk te nestelen.

Laurens Windig

Achter het masker van leven

En dan verbeeld ik mijbijna in het hart van de bloem

waar zich een groenbuitenaards wezen ontpopt

met haar lichte ogenonder een hoofdtooi

of zij zeggen wil, koester mijmet de gehele natuur

haal de kroon niet van mijn hoofd!

Spiegeling

Volg mijn vertakkingenzegt niets hoort niets

omgewenteld evenbeeldsereen onzichtbaar glas

geen stemsnijdt aan alle kanten

als een vingermijn gelaat streelt

werkelijkheid verandert meewater heeft geluid

water leeft, weerspiegeltspiegel mij

Stil mij

Vlei mij nederin het meest stille der stilte

waar ik hun rusten volgen kan

afgelegendichtbij mij

in hun eeuwige droom

voer mij meedaar waar de tijd geen stem meer heeft

doch toch hoorbaar blijft

Éen met de natuur

Daar waar ik mijzelf kan zijnbewust contact met de natuur

waar het water glijdt

het groen gedijtgeel zich pluimstrijkt

om mij heen

ademloos de lucht verfristin schoonheid

wordt geen beeld gemist

Durgerdam

Waar gij in de bochtaan de Waterlandse Zeedijk

schoon ontstond

met kerkje loofhagelwit in morgenstond

naar liefde toegelonkt

ach dijkdorpwaar ik eens langs je kwam

mij daarna terstond verslond

Edel dier

U heeft geen kop maar hoofdgeen poten nee, doch benen

geen bek maar mondU bent een kunstenaarals edel dier: ons paard

zo mooi en fieruw manen wild

dichtbij de mensrij en krachtig dier

met paardenstaart

door eeuwen heen geroemdOdysseus bedenkt een list

u als Trojaanse paardin hout vermomdstatig op de benen

slaagt hierin volle gloriede stad Trojein te nemen

uw vlees is niet mijn dis

Ongewenst beeld

Tast eerst het beeld afalvorens jij mij

een waas voor de ogen draait

zie de witte vlinderdie maar een dag heeft

om te leven

denk jij werkelijkdat zij boven een poel zwemt

en zich meteen laat wegzuigen?

Uw twijfel zou de mijne kunnen zijn

Daar staat gij weer te zijn met uw aanschijn na het sterven, door uw medemens geheiligdna alle goede werken, er bestaat zoveel goedheid uit het zicht zonder gelaat en

vraag mij af of God u die aura en glans heeft gegeven en volgens mij niet als aardsgestandbeeld personage…

waar men bij het passeren een kruis voor slaat? het komt op geloof, hoop en liefde aanzonder enig beeld, uw twijfel was niet op te heffen met enige ruggensteun, ondanks ik u

waardeer als goede geest met alle liefde voor De Heer en geestigheid, eenvoud,onzekerheid en uw eigen attitude, God had uw verstenen waarschijnlijk afgewezen…

doch uw uitspraak 'ik zal rozen uit de hemel laten regenen’ creëert affectie bij hendie om troost bidden, uw uitspraak was dus niet voor niets

*Theresia van Lisieux (geboren als Marie-Françoise Thérèse Martin; kloosternaam: Theresia

van het Kind Jezus en het Heilig Aanschijn; Alençon, 2 januari 1873 – Lisieux, 30september 1897) is een Franse heilige.

Voorliefde

Vaak in het wit met paars gekleeddeclameert Amalia

graag op kleine podiamuze en haar minnedicht

de tinten die zij draagtheeft ze van de bloemen

waar de echtgenoot,die dichter is,

geregeld rond haarloopt te zoemen

haar stuk ongewisvele malen in zijn sas

denkt dat ‘ie hommel is

rond de kleuren die haar strelenfluistert hij

kleed je nu maar eensin ’t zachte blauw

dan speld ikprikkelende luchtkastelen

op jouw mouw

Geen spillebeen

Hier zat geen kabouterheen en weer te wippen

dat was verderopzo eentje met rood en witte stippen

deze zat niet alleen maar met z’n tweetussen het struikgewasals een paar heel lieflijk

aan elkaar te klitten

Wat zal ik doen

Als er enige twijfelbeslag op je neemthet zogenaamdewelles of nietes

ik kies voor nietesdat heb ik ook

op de lounge setin de tuin

als een meeuw vanaf de dakgooteen plakkaat laat vallen !

Duizendpoot

Zij heeft zichzelfeen schouderklop gegeven

haar lieve kleine scheetwordt beschermd

tegen stormwind, hagel en regen

door recyclingonder meer uit haar tuin

voor de hond een grote zegen

Wie kent je beter dan de spiegel

De molen van je levendraait maar door en doorje hoofd, de wieken slaanje steeds tegen de grond

wie kent je beterdan de spiegel

die je jaren portretteren

je mag dan tactloos zijnroyaal met verf en geld

je grote mondeigengereid, het noodlot

sloeg geliefden doodalleen je werk doorstaat

misschien dan nog de tijd

Rembrandt Harmenszoonmolenaar van Rijn

die molen van je vaderlaat je nooit meer los

*Rembrandt van Rijnraakt in een impasse na de dood van

Saskia (Anno 1642)

Zelfs overdag…

Is het sloffen door de kille gangenveronderstel ik dat jij mij roept

ik noem jouw naam

Titus, mijn zoon

jij bent allang opgegaandaar waar jij in alle vrede rust

waar ik nooit een deur hoor slaan

tussen kreunende posten

*Rembrandt na de dood van zijn zoon Titus

Glas in lood

Uit een raamwerkvan hun voormalig huis

heeft hij een stuk glas gesneden

het oogt als kruis

om de koele wijde bliknaar buiten te markeren

omlijnd met zwart

ja straks, als die kale ranke boomernaast in bloei staat

door het warme diepe geeldan pas wordt het wat

Zwerver

Hij had het kunnen wetenze heeft hem letterlijk en figuurlijk

het huis uitgesmeten

natuurlijk heeft hij nu tocheen prachtig ruim dak boven zijn hoofd

en kan ontvangen wie hij wil

amper was ‘ie thuisen volgens haar toch al opzoek

naar een uitgestrekt huis

ze heeft nog een plantje gestuurd!

Onzekerheid

Niet de twijfelaarwaar wij misschien later in dromen

maar het plukken van…

zij wil mij wel, zij wil mij niet

de spanning stijgthalf op weg

naar de ontluistering

of is er een kenteringdat het plukken voor niets is

en jij direct inwilligt

Aanschouwelijk

Het draait niet alleenom de structuur van het geheel

het detailkan zoveel mooier zijn

waar men kan doordringennaar het tere hart

de ziel en uitstralingzoals een mens kan zijn

schittering van het willen zienhet vaceren

waaruit alles voortvloeit

Verbeelden

Het komt vaak op fantasie aanwat willen wij zien en wat niet

is het een dier dat zich verschuiltof speling van de natuur?

is het vluchtendaar waar het veilig is

of is het klitten uit liefde

is het opmerkzaamheidvan het alles willen zien

of eeuwige belangstelling

Tegen de klippen op

Het altijd maar wilde gedragvan het onstuimige water

dat wordt opgejaagd door Poseidon

de almachtige god van de zeewaar schepen vergaan en stukslaan

waar de sirenen zingen

Odysseus met zijn schip vaartwaar monsters huizen: Scylla en Charybdis

die driemaal per dag het water opslokken…

en weer uitspuwen tegen de rotsen

ALLE DAGEN

Geboren ben ik in treurige dagendie overgingen in schone dagen

ik heb de dagen omhelsd en gekustheb ze vervloekt en behuild

gekoesterd en verafgooden mogen lieven

heb met ze gevrijd en bezetengedanst en stil gezeten

gewantrouwd en geloofdheb met de dagen geslapen

ik heb de dagen geboren zien wordenvan het dagen naar nachten

heb ze zien regenen

ik heb de dagen misbruikten gekraakt

geluierd en gewerktmet ze gevochten en gedood

tot tranen toe beroerd

heb ze tevreden zien zijnen ontevreden

de dagen hebben mij geziektheb ze zien leven en sterven

spring en juich ik met de dagenondanks ons ouder worden

zal ik alles zonnig en warm aanbidden

*volg de videoclip markeer Ctrl + klikkenhttp://youtu.be/CC5sEZLdLRI

Het licht tilt op

Laat gewichtloos zwevendoor haar eeuwigheid

geen dag en geen nacht,alleen rust en stilte

van ademloze heerlijkheid

voel het zweven, hoog en laagregelend op eigen krachtlangs glanzende planeten

die stralend welkom heten

fluisterend;jij wilde het wel weten

je wil voert langs je eigen tijdnergens meer je aan

steeds weer verder gaan

absolute stilte is er nietjouw stem blijft altijd hoorbaar

onverklaarbaar helder

kalm drijvend, tijdloos zwevendgeheel op eigen kracht

zeilend glijden, nergens meer je aanvreedzaam onverstoorbaar

verder gaan

onverwacht overdondertbliksemsnel verblindendjouw wilskrachtig hart

en laat liefde splinters na

INEENGESTRENGELD

Hoe vol van liefdenatuur zich gelden laat

verstrengelddoor seizoenen heen

na de herfstverkilt het water

transformeert in winter witwat sterven moet dat sterft

tot een vleugje lente weerhaar trage entree doet

krokussendrond haar groene voile

IJLEN

Vanuit de diepe wortelsvan de oude eik

door zijn sterke stameen snelle vlucht

die zich telkens openstelttot ik het hoogste punt bereik

tel de jaren van zijn ringen

zo lieflijk zijn bestaanhet felle zonlicht weert

hoe vaak wordt hij omarmddoor luister fluisteraars

het bazelen of dazenhet ijlen en het razen

VERSTUIVEN

Nu nog jong ontstaanop plaatsen waar het rusten kansteen kan zo ontvankelijk zijn

het zit in de materie

als de tijd er isin stilte uitgerust

stuift de schimmel heenweg van de sporenplant

VERSCHIJNEN

Er doemen zomaar bergen oponeindig aan de kim

van onze grote fantasie

DESORIENTATIE

Het golft langzaam opzoals het ook kan doen

in een driehoekwaar wij niet in voortbestaan

wij leven tussen vier murenwelke links en rechtsvoor en achter onsrondom begeven

wel is er een krachtige ‘relatie’welke reeds in het sjibbolet aanwezig is

het woord golft evenzo

toch rijst de vraaghoe het zich visueel toont

OPEN HET DOEK

Overtuig mijzelfdat ik de mooiste plaatsen

in het theater heb weten te bemachtigende spanning als het voorhangzich omhoog heeft bewogen

zo ook de danseressenhet bevallig kunnen doen

ik in vervoering raakbij pluizende bewegingen

in het ballet ‘Giselle’

VERSTEEND GELOOF TE KOOP

Zeeën vol van liefde heeft zij geweendhaar wonderschone kind, haar Zoon is dood

genageld aan een kruis met slag en stoothaar lief en leven werd alleen geleend

God heeft ook haar uitgezocht te lijdenvanuit reeds aangewezen moederschoot

het Mirakel waar zij zo van genootalles was voorzien, niet te vermijden

nu wiegt zij haar Wonder onder tranenin doeken gewikkeld net zoals toende Krachtige die dit nog kan wanen?

beloofd als Messias in de targoemnu versteend in het graf der timpanen

wellicht Hij zich straks vertoont na den doem.

HERSENSPINSELS

Er is zoveel op te roependat je verstrikt raakt

in je eigen hallucinaties

doch als je wiltkun je ze anders vertalen

om verzachting aan te brengen

chimères: drogbeeldenen fantasma dat opzuigt

in slapeloze nachten

tracht jezelf spooksels te ontnemen

IEDERE ZONDAG WEER…

Stond hij even stilvoordat hij

de preekstoel omhoog rende

dan dacht hij aan zijn vrouwdie zei altijd…

‘rustig Jan,haastige spoedis zelden goed’

anders loopt de kerk leeg!

BIJ HET DRAAIEN VAN EEN CD

Met haar handenop de borst gekruist

was het genieten van de proloog

dan verbeelde zij zichplaybackend als sopraan

in het Concertgebouw te staan

toen haar stemhet afgodisch publiek veroverde

viel iedereen plattoen zij Bach uit haar keel zong

‘Ave Maria’

OUDER WORDEN

Dat zie je ookbij bomen van kerels

en hun evenknie

hun huid droogt uitverandert met de jaren mee

het is de schors

van het bestaan

KOM MAAR…

Dat je een emotioneel mens bentweten wij allebei

houd mijn hand maar vast

laat je niet overvleugelenis makkelijker gezegd

dan gedaan

accepteer het maardaar waar ruimte isvoor overdenking

langs het watergaat er

een affaire voorbij

WEET JE NOG…

Dat wij een daggie uit gingenEr kon zoveel meer dan je dacht

bij de Zonnebloem

en nog

veel gelukzaligheidonder hen

die anders misschienachter de Geraniums zaten

nu is het rolderdebolderen wegwezen

en de bloemenman maar klagendat ’ie amper nog zo’n plant verkoopt

VAN DE ENE DAG…

Op de anderekan het omslaanhet is wispeltuur

alsof je een luik dichttrekt

de samenhangvan het geheel

hangt af van de temperatuur

dan wordt het vechtentegen de bierkaai

en gedonder in de glazen

NIET MET ZEKERHEID TE ZEGGEN

Of het nu echt een kwal iszo’n gluiperd

die zich mooi aftekent

dat je erin stinktdan ben je verder van huis

zelfs honden blaffen om hem heen

hij heeft dezelfde eigenschapals een buurman

zo’n vervelende klier

brutaal en zo doorzichtigals het maar kan

KUNSTIG

Vanaf een afstandzou het écht kunnen zijn

maar de ware werkelijkheid is anders

kunstkrijgt dan een dubbele betekenis

ook tuincentraweten er alles van

kant en klaar is hetpure nep

als je de nerven mist

AFVALLIGE

Het vergeelde bladheeft zich tevergeefs

vastgeklampt

aan de takwaarmee hij zo verbonden was

ONDUIDELIJK

Je ziet het niet altijdvanaf de buitenkant

bezwaren zoekendie er niet zijn

het is soms vaagwat het oog vangt

misvattingbij het ogenschijnlijk

passeren

er is ruimte voldoendeom het hoofd

boven water te houden

DE KUNST VAN HET ZIEN

Of misschieniets willen zien

dat wat er isof niet is

achter het masker leefthet masker van het leven

Corrie Groen

Passie voor fotografie is voor mij een veel te groot woord.Ik vind fotograferen leuk, kan er helemaal in opgaan, maarpassie - een alles verzengend vuur dat je voortdrijft- is mij tezwaar.Dat past niet bij mij.

Fotograferen is voor mij niet alleen schrijven met licht . Hetdoet ook iets met mijzelf.Sinds ik regelmatig met een camera op stap ga ben ikanders gaan kijken. Nog oplettender dan voorheen. Je gaatmeer zien. Dingen zien die er al waren, maar je nooit op zijngevallen. Je gaat scherper en bewuster kijken.Ziet kleinere kleinigheden en wordt daar helemaal blij van.Verwondering gluurt dan om de hoek.

Als iemand als Laurens dan ook nog eens je pad kruist en uitjouw foto’ s inspiratie haalt om er mooie dingen bij teschrijven, wordt aan het fotograferen een dimensietoegevoegd.

Copyright

Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/ofopenbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie,microfilm op welke wijze dan ook, zonder voorafgaandeschriftelijke toestemming van de schrijver.

No part of this proëtry may be reproduced in any form, byprint, photo print, microfilm or any other means, withoutwritten permission from the writer:

Amsterdam, 30 oktober 2014.

Homepage:http://members.chello.nl/l.windig/

YouTube kanaal:http://www.youtube.com/user/windigful

E-books:http://issuu.com/windig

Laurens Windig 1943

Amsterdammer en Nederlandse dichter, laat zich er niet vanweerhouden veel humor een plaats te geven in zijn werk,maar vooral ook drama: wie mij leest en naar mij luistert zalwillen glimlachen en ook ontroering willenvoelen. Bijzonder thuis voelt hij zich in de rij Vlaamsedichters welke hij links en rechts ziet als zijn poëtisch balans.

Vooral vrije poëzie boeit hem uitermate omdat er geenbeperkingen zijn.

Windig gebruikt rijm wanneer het op de meest onvoorzienemomenten opduikt. Hij voelt zich gedreven, zoals veledichters, vooral de liefde in al haar vormen een grote plaatsin zijn werk te geven. Hij is telkens opzoek naar het juiste,mooiste gevoel dat erin ons leven bestaat.Persoonlijke liefdevolle, maar vooral ook dramatischelevenservaringen hebben hem tot het schrijven gebracht:invoelen is zijn motto.

Het is voor Laurens Windig een uitdaging gedichten temogen schrijven op het werk van mededichters en vooralook op creatief werk van anderen, in dit geval de fotografievan Corrie Groen.Hij roemt het vertrouwen dat zij haar werk zomaar in zijn penwil geven om zijn fantasie erop los te laten.Zoals hij zelf zegt, te staan popelen er aan te beginnen.Het resultaat is aan de toeschouwers en lezers.

©® Corrie Groen & Laurens Windig