# 2. AARTSVIJAND

Dan Morrow

HOOFDSTUK 1

ONTWAAKT

Alana werd wakker met het voornemen niet te schrikken, dus hield ze haar ogen gesloten. In plaats daarvan gebruikte ze haar andere zintuigen om te achterhalen waar ze precies was, om te achterhalen waarom ze niet mocht schrikken.Ze voelde dat ze op iets hards lag. Een vloer, dacht ze. Haar armen en benen waren bloot, waardoor de kou van de grond gelijk haar lichaam bereikte. Er trok een huivering door haar heen.Ze ademde diep in, maar er drong geen enkele geur haar neus binnen. Ze fronste haar wenkbrauwen. Waarom ruik ik niets?

# Alana.

Ze concentreerde zich op de geluiden in de kamer. In de verte hoorde ze stemmen. En rare piepjes. Er verschenen diepe denkrimpels in haar voorhoofd.Maar al met al kon ze geen dingen ontdekken waarvoor ze eventueel bang zou moeten zijn. Dus opende ze haar ogen. Onmiddellijk vergrootten ze zich van verbazing.

Er stonden tientallen mensen om haar heen. Stuk voor stuk gekleed in duur uitziende kledij. Nee, geen mensen. Vampiers. Al hun rode ogen waren op haar gericht. Toen werd Alana nog iets gewaar. Er trokken vreemde pulsen door op plekken waar haar huid ontbloot was. Pulsen die steeds heviger werden.

Haar blik gleed naar haar arm. Er zaten zes verschillende slangetjes in haar rechterarm, verbonden met een van de vampiers die aan haar bed stonden. Nee, geen bed. Een operatietafel.Een ijselijke gil ontsnapte uit haar keel. Alana kwam er pas achter dat ze zich verzette, op het moment dat er nog meer vampiers zich om haar heen drongen en haar tegen de tafel drukte.

Ze voelde hun ijskoude handen, zag hun protesterende gezichten.‘Vrouwe Lysa had hiervoor al gewaarschuwd.’‘We hebben haar blijkbaar niet genoeg verdoofd,’ zei een vampier die met haar been verbonden was door middel van een van de slangetjes.‘Als we meer geven, zal het haar doden,’ klonk een andere stem.‘Ze zal ook doodgaan als ze zich ertegen verzet.’

‘Ik stel haar wel op haar gemak,’ zei weer iemand anders. Die stem kwam haar bekend voor. Niet veel later voelde ze een paar sterke handen haar hoofd omvatten. Boven haar verscheen het gezicht van Kyle Weicke.‘Waar zijn jullie mee bezig?!’ bracht Alana met moeite uit. Ze was ervan overtuigd dat er geen geluid uit haar mond was gekomen, toch hadden de vampiers haar gehoord. ‘Ze hoort niet te praten.’

‘Ze hoort zich niet te verzetten. Kyle, doe iets!’Zijn mond opende zich. Ze keek hem aan. Er stonden tranen in haar ogen. Verrader. ‘Alana, je bent echt veilig. Rustig aan. We zijn bezig met de transformatie. Je zult weer een Volbloed worden. Echter gaat het niet lukken als je protesteert tegen het proces.’‘Hoe kan ze bij bewustzijn zijn?’‘Geen idee.’

Ze negeerde de stemmen. Langzaam ontspande haar lichaam zich. ‘Ik ben veilig?’ vroeg ze zacht. Weer hoorde ze geen geluid uit haar mond komen.Kyle glimlachte. ‘Ja. Je zult altijd veilig zijn bij mij.’In de verte hoorde ze nog meer stemmen. Gegil, geschreeuw. Paniek. Er werd een deur opengesmeten. Voetstappen.

‘Katherine! Je kan niet naar binnen komen!’ Woede.‘Ongeoorloofd.’ Afkeuring.‘Wat een manieren.’ Sarcasme.‘En ze is nog wel een van de hooggeplaatste Edelen.’ Teleurstelling.‘Katie, wat doe je hier in hemelsnaam?!’ Verbijstering. Kyle Weicke. Zijn handen gleden van haar gezicht af.

‘Kyle?’ vroeg Alana toen hij een stap naar achteren zette. Ze wilde opstaan, maar de andere vampiers hielden haar nog steeds vast.‘Kyle!’‘Waar ga je heen?’‘Verdomme, Kyle! Ze is nog wakker!’Er stierven voetstappen weg. Twee paar. Kyle en Katie. Alana probeerde zich los te rukken. Hij mag niet weggaan! Hij mag me niet alleen laten!

Een luidruchtig piepgeluid galmde door de kamer.‘Weicke! Laat die schaar los! Wat doe –?’Zijn vertrouwde gezicht was al snel weer boven haar. Zijn warme handen in haar haren. Hij masseerde haar hoofdhuid. Er was echter iets vreemds aan de situatie. Die littekens. Ze hoorden daar niet thuis.Het kon haar niet lang deren. Hij was hier gebleven. Met een opgeluchte zucht sloot Alana haar ogen, genietend van zijn aanraking.

AARTSVIJAND

Wordt vervolgd…