Aaltje 180 (mei-jun 2010)

‘t Aaltje mei—juni 2014 31ste jaargang nr. 180 1

1984

1984? Een makkie voor

quizfanaten en literatuurkenners.

Jaartal als titel van de beroemde

SF-roman (Big Brother, weet je

wel) van de Britse auteur George

Orwell. Maar daarover is het ons

hier niet te doen. Deze dorpskrant

bestaat op de kop af dertig jaar.

In 1984 begon een vermetel

avontuur dat niemand toen een

lang leven had durven

voorspellen. Ook de bevlogen

pioniers niet. Dorpskranten

worden doorgaans niet oud.

Dertig jaar: 180 nummers, in

totaal 2.750 pagina’s, gratis

bedeeld in alle bussen van

Aalbeke en de Steert. Een stapel

van om en bij de 125.000 Aaltjes

of 7,5 ton dorpsnieuws.

Het krantje heeft zijn dorp in drie

decennia geleidelijk, op het

randje af onherkenbaar, weten

veranderen. Niet per se beter en

mooier. Stedelijker, dat wel.

Ook het doelpubliek,

dorpsgenoten en verenigingen,

evolueerde. De Kroniek

vermeldde 720 overlijdens, maar

ook 840 geboorten. Wie leeft nog

levenslang in zijn geboortedorp?

Verenigingen en organisaties zijn

evengoed levende wezens die ooit

in ultieme ademnood raken. Zo

ook een dorpskrant.

Onze toekomst? Papierloze

dorpskranten bestaan reeds.

Ons favoriet verplaatsingsmiddel

noemen we ook nog steevast

‘wagen’ of ‘rijtuig’.

Een prettig en ontspannen verder

voorjaar gewenst. Zomer en

vakantie wenken.

AALBEKE WANDELDORP De vier ‘reminiscentiewandelingen’ die het woonzorgcentrum De Weister,

samen met de Aalbeekse dorpsgemeenschap, heeft uitgestippeld hebben

blijkbaar in Europa indruk gemaakt. Uit een imposante reeks van 52

inzendingen uit acht verschillende landen werd het Aalbeeks initiatief

Levend Geheugen bekroond met een prijs van 10.000 euro. ’t Aaltje vond

het gepast om deze onderscheiding op de eerste bladzijde van onze

dorpskrant te zetten.

2 ‘t Aaltje mei– juni 2014 31ste jaargang nr. 180

beschrijving gidst de wandelaar

feilloos over het uitgestippelde

parcours. Alle wandelingen starten

aan De Weister. De wegen zijn goed

bewandelbaar, ook voor

rolstoelgebruikers. U moet er wel

rekening mee houden dat de

landelijke wegen in Aalbeke en op

de Markesteert lichtjes heuvelen.

Aalbeke wandeldorp

Vorig jaar werd al een interessante

wandeling geopend naar aanleiding

van de volledige heraanleg van het

dorpscentrum. Ook dat was een

initiatief van de Aalbeekse

gemeenschap. Daarbij verscheen

toen een lezenswaardige brochure

Aalbeke Dorp van Passage waarin de

twaalf keramiektegels van Peter de

Graaff, die over een afstand van ruim

een kilometer in het centrum en

langs de Moeskroensesteenweg

liggen, uitgebreid beschreven

worden. Af en toe zien we dan ook

bezoekers met de brochure in de

hand langs de twee kanten van de

Moeskroensesteenweg wandelen en

het dorpscentrum verkennen.

Door de realisatie van de vier nieuwe

wandelingen Levend Geheugen is

Aalbeke een uitnodigend wandeldorp

geworden. Het zal de inwoners van

Aalbeke en de Markesteert niet

verbazen als ze vanaf nu geregeld

bewoners en bezoekers van de

Weister een van de wandelingen zien

maken.

Misschien zal de verdere uitwerking

van het project Trage Wegen

aanleiding zijn om nog meer

wandelwegen te promoten. Het kan

mensen die in deze drukke tijden op

zoek zijn naar wat rust en naar

herinneringen alleen maar ten goede

komen.

Leven met dementie in eigen

dorp

In Aalbeke hebben we sinds 2010

het geluk een goed werkend

woonzorgcentrum te hebben waar

zowel dementerende als fysisch

zorgbehoevende ouderen in een

kleinschalige woonvorm verblijven.

Mensen leven langer dan vroeger,

maar die vergrijzing van onze

samenleving heeft haar keerzijde.

Het aantal personen dat met

dementie te maken krijgt groeit snel.

Dementie is een, helaas blijvende,

aftakeling van de geestelijke

vermogens waardoor het

verstandelijke en emotionele contact

met de naastbestaanden en de

leefomgeving geleidelijk teloorgaat.

Daardoor dreigen deze ouderen in

een isolement terecht te komen. Veel

mensen staan ook nog onwennig

tegenover deze problematiek.

Daarom lanceerden zowel de

Koning Boudewijnstichting, de

Vereniging van Vlaamse Steden en

Gemeenten, en enkele grote

Europese stichtingen oproepen om

initiatieven te nemen die het

samenleven van dementerende

ouderen en de inwoners van een

gemeente kunnen bevorderen. Het is

op die oproepen dat De Weister

heeft ingepikt met het initiatief

Levend Geheugen. En het European

Foundations’ Initiative on Dementia

heeft dit Aalbeeks initiatief dus nu

bekroond.

Wandelen in heden en verleden

De vier wandelingen die intussen in

Aalbeke en op de Markesteert

gerealiseerd zijn, dragen samen de

naam Levend Geheugen. Elke aparte

wandeling heeft een eigen naam en

een eigen kleur. Zo is er een

Steertwandeling (bruin), een

Talpenhoekwandeling (blauw), een

Sterrewandeling (groen) en een

Preshoekwandeling (rood). Wie de

vier wandelingen van elk 4 à 5

kilometer doet heeft zowat het hele

dorp gezien en heeft genoten van

prachtige vergezichten. Zoals onze

lezers intussen in het straatbeeld al

hebben kunnen zien zijn de

wandelingen over het hele traject

bewegwijzerd met kleine zeshoekige

bordjes met pijltjes en gekleurde

bolletjes. Op een twaalftal plaatsen

staan ook grotere informatieborden

met een foto en meer uitleg over de

plaats waar men zich bevindt. Een

uitgebreide brochure van niet minder

dan 36 bladzijden is ter beschikking

in De Weister, in ’t Krantenhuisje en

de cafés De Labberleute, De Smisse,

Den Batteur, ’t Beenhouwerijtje en

De Melkerij en bij de dienst

Toerisme van de stad Kortrijk. In de

brochure staat een kaart van elke

wandeling. Een uitgebreide

Op een twaalftal plaatsen staan ook grotere informatieborden met een foto en

meer uitleg over de plaats waar men zich bevindt.


In november 1960 overhandigde

burgemeester René Vanhoenackere,

als peter, de vlag aan

Michel Cosaert

Uiterst links: meter Noëlla Lemey.

RECHTZETTING

Het gebeurt niet zo vaak dat de

‘zetduivel’ toeslaat in het Aaltje.

Maar, als hij het doet, dan zelfs

twee keer in hetzelfde nummer!

Maanden in de knoop

Opmerkzame geesten hebben het

gezien: in het vorige nummer klopte

het volgnummer 179 wel, maar niet

de maanden. In plaats van januari-

februari moest er natuurlijk staan:

maart-april.

Verkeerde familienaam

Ook in het artikel over de vlaggen

van de harmonie sloop er een fout.

De vaandrig van de harmonie op de

foto hiernaast en in de tekst was

natuurlijk Michel Cosaert (i.p.v.

Santy).

Dit is de tweede lijst van

particulieren en verenigingen die ’t

Aaltje financieel steunden.

John Bonneel, Fernande Kerkhove,

Jean-Paul Mertens, Karel Francois,

Johan Vanraes, Joël Delputte, Hervé

Naessens, Mariette Houtekier,

Verenigingen

Gezinsbond Aalbeke, V.A.L.K.,

KVLV, Landelijke Gilde.

Abonnementen

Betty Pouleyn, Provincie West-

Vlaanderen, Sander Cornelus, Bart

Caron, Martine Millecamps, Mieke

Haegeman, Eric Declercq.

Hartelijke dank aan iedereen.

Wie de lijst nog wil aanvullen kan

nog steeds een bijdrage overmaken

op ons rekeningnummer

BE 57 4616-5227-8135.

Alvast onze dank.

STEUNERS


Voor de goede orde

Aalbeke heeft indertijd en nu nog

verscheidene soorten

landbouwersverenigingen gekend: de

Boerenbond, de Boerinnenbond, de

Boerenjeugdbond en de

Boerinnenjeugdbond. Mettertijd zijn

deze benamingen gewijzigd zodat

we het nu hebben over: de

Landelijke Gilde, de KVLV -

Vrouwen met Vaart, en voor de

jongeren KLJ Aroma. Voor de goede

orde en het bestaan van hun vlaggen

worden de oudere benamingen nog

aangehaald.

De Boerenbond

Die werd in Aalbeke gesticht in het

jaar 1902, al een tijdje een eeuweling

dus en het was onderpastoor Hoflack

die mee aan de basis lag.

Of de Boerenbond ooit een eigen

vlag had, kon niet meer achterhaald

worden. Vermoedelijk was dit niet

het geval want er was niemand die

zich dit kon herinneren en er waren

evenmin foto’s met de vlag erop.

Op de nationale vlag van de

Boerenbond stond de kenspreuk

vermeld: Ieder voor allen, Allen voor

ieder.

In de mate dat Aalbeke er een moet

gehad hebben, werd die dus in

Leuven gemaakt. Navraag bij de

diensten in Leuven bleven evenwel

onbeantwoord.

De Boerenbond is ondertussen van

naam veranderd in Landelijke Gilde

en de vereniging bestaat niet meer

uitsluitend uit landbouwers maar

staat ook open voor eenieder die

zich wil aansluiten. Zo heeft de

vereniging nu haar eigen vlag. Er

zijn er zelfs twee. De ene in een

groen-witte kleur met de tekst

Aalbeke landelijke gilde.

De tweede in een rood-witte kleur

met de tekst Landelijke Gilde

samen beleef je meer in

Aalbeke (zie foto’s).

Wel is het nog zo dat die vlaggen

door de moederorganisatie in Leuven

ter beschikking van de afdelingen

werden gesteld.

De Boerinnenbond

De vrouwelijke vereniging ontstond

hier in Aalbeke heel wat later, meer

bepaald in 1927 en initiatiefnemer

was nogmaals onderpastoor Karel

Hoflack. Ook hier beschikken we

nergens over een foto waaruit zou

blijken dat de vereniging in die tijd

een eigen vlag had.

Sedert 1970 is de vereniging van

naam veranderd in KVLV, de

Katholieke Vereniging van

Landelijke Vrouwen, en nu met een

eigen vlag waarvan onderstaande

foto.

Vanaf 2005 luidt de benaming KVLV

Vrouwen met Vaart. En uiteraard

werd ook voor een nieuwe vlag

gezorgd.

Daar waar in de vorige twee artikels geput kon worden uit een goed bijgehouden archief is dit voor de hierna

volgende verenigingen niet meer het geval. Daardoor moeten we het stellen met de eerdere schaarse gegevens en

foto. Al bij al kunnen we nog met een viertal vlaggen voor de dag komen.

AALBEEKSE VLAGGEN: LANDBOUWVERENIGINGEN


De Boerenjeugdbond

In Aalbeke begonnen in 1936 als

onderafdeling van de

volwassenenorganisatie moet die al

een eigen vlag gehad hebben. Niets

is hiervan overgebleven. In het boek

‘Landelijk Leven en Hoevengids

Groot Kortrijk’ deel 7 Aalbeke wordt

melding gemaakt van de inwijding in

1945 van een nieuwe(?) vlag (zie

foto) maar over de inwijding zelf zijn

geen gegevens meer terug te vinden.

De vlag beeldt een stralenkrans uit

met in het midden BJB en onderaan

de benaming Aalbeke. Dit was voor

alle afdelingen dezelfde vlag, Alleen

de naam van de gemeente verschilde.

Ook die afdeling veranderde van

naam en werd KLJ, de Katholieke

Landelijke Jeugd. Maar een vlag met

de nieuwe benaming is er niet

gekomen.

De Boerinnenjeugdbond

Als jeugdafdeling van de

Boerinnenbond had die, volgens

dezelfde uitgave, al in 1936 een

eigen vlag en zelfs een eigen

uniform. Maar ook hier is bij gebrek

aan archief alle informatie verloren

gegaan. Die moet er ongeveer

gelijkaardig als bij de BJB-vlag

uitgezien hebben.

Ondertussen is de benaming ook

KLJ geworden. Voor de beide

afdelingen werd de naam uitgebreid

tot AROMA, een samensmelting van

Aalbeke, Rollegem en Marke.

☺ ‘K WEET ’S WONDER

of er naar aanleiding van de

uitbaterswissel niet meteen ook

gedacht werd aan een

naamsverandering voor de populaire

drankgelegenheid op de hoek van de

Lauwsestraat. Iets als

‘Leeuwenleute’ of ‘Labberleeuw’.

Beide bekken best. De stamgasten

zullen er niet wakker van liggen, als

de pintjes maar fris blijven.

‘K WEET ‘S WONDER

Inwijding van de nieuwe BJB-vlag (1945).

V.l.n.r. eerste rij zittend: Raphaël Vermeulen, Gerard Lenoir, E.H. Vermandere, E.H. Lecluyse, Norbert Demuynck,

René Vanhoenackere, ir. Lecluyse, Georges Coghe.

Tweede rij: André Mercier, Henri Delcroix, André Demuynck, Raphaël Moulin, Emmanuel Vermeulen, Michel

Vermeulen, Eugène Wyseur, Georges Demuynck, Marcel Castel, Joseph Soenen, Aimé Demeulemeester, Marcel

Defossez, André Desmet, Antoine Christiaens, André Defossez, Michel Vanderstichele en Raymond Vanhoenackere.


DE MONNIK (3)

9. Vissen

“Ik ga vandaag nog eens vissen in

het kanaal Bossuit-Kortrijk” zei

Ludovic terwijl hij zijn jonge

echtgenote Ganaëlle zachtjes de

schouderbladen masseerde. Zij stond

dromerig uit het keukenraam te

kijken naar het groene glooiende

landschap met heel in de verte De

Sjouwer. De hele nacht hadden ze

met elkaar gespeeld en ze hoopten

vurig dat ze spoedig een kindje

zouden krijgen. “Ben je thuis tegen

de middag of wil je daar

picknicken?” vroeg ze, terwijl ze

haar hand op zijn strelende hand

legde. “Ik smeer me wel een paar

boterhammen,” zei hij en kuste haar

op haar rechter oorlelletje, “maar ik

breng een paar malse brasems mee

voor het avondeten. Dan kun jij die

lekker grillen.”

Het was een mooie vroege

voorjaarsdag en er was nauwelijks

enige rimpeling op het water. Zijn

telescopische hengel stak vast in de

oeverbodem en vanop zijn zitmand

tuurde hij naar de rood-witte dobber.

Soms had hij dit nodig. Alleen en

van geen mens gestoord. Weg zijn

van de wereld. Proberen niet te

denken aan wat er jaren geleden

gebeurd was. Hij alleen met de

zwijgzame vissen en het kalmerende

water. Diep inademen en

ontspannen.

Hij zag niet dat op de beboste helling

een man naar hem stond te kijken.

Hij droeg een vaalbruine winterjas

van dierenhuiden gemaakt en op zijn

hoofd stond een vilten hoedje. De

man stond roerloos in het dichte

struikgewas en leunde op een stevige

wandelstok. Zijn ogen lagen

verborgen onder zware

wenkbrauwen. Op zijn rug hing een

brede gehavende lederen tas die

blijkbaar goed gevuld was. Hij

kauwde op een pijpenstrootje en

verloor de jonge man met de

vishengel geen ogenblik uit het oog.

Maar de visser zag hem niet.

10. Een uitnodiging

Mauricette Verminderen, de

parochieassistente, drukte kort en

krachtig op de bel naast het bordje

‘Amour toujours’. Het duurde

eventjes vooraleer Ganaëlle de deur

opende. “Kom binnen Mauricette,

kom binnen,” zei ze opgewekt. “Heel

kort maar,” antwoordde die, “ik moet

nog naar de kerk om een en ander

klaar te zetten voor een

doopplechtigheid vanmiddag. Maar

ik kom jou en Ludovic uitnodigen

om eens bij mij te komen eten. Ik

zou het echt gezellig vinden als jullie

eens bij mij thuis een beetje kwamen

babbelen. En ik ben wel geen grote

kok maar een lekkere visschotel kan

ik wel klaarmaken.” Ganaëlle keek

verrast. “Dat is erg vriendelijk,”

antwoordde ze. “Maar ik weet niet of

Ludovic wel zal willen. Hij heeft het

soms moeilijk om onder de mensen

te komen. Hij is gaan vissen en zou

voor vanavond een paar brasems

meebrengen. Als hij thuiskomt zal ik

hem vragen die vissen tot bij jou te

brengen. Dat zou plezant kunnen

zijn, eten van wat hij gevangen

heeft.” “Prachtig,” antwoordde de

parochieassistente opgewekt. “Ik zal

mijn nieuw mes, mijn

Beckleyfileermes, al klaarleggen.

Het mag wel eens gebruikt worden.

Tot vanavond!” Ze stapte in haar

felgele sportwagen en stoof de steile

helling van de Luingnestraat af. Aan

De Smisse ging ze kort in de

De bisschop van Brugge heeft bij het begin van een zaterdagse misviering in Aalbeke aan de parochianen de

vervangende pastoor voorgesteld. Het is een monnik uit een Normandisch klooster maar van Vlaamse afkomst.

In het dorp is ook een onbekende zwerver opgedoken.

Voor de oriëntatie van de trouwe lezers van onze dorpskrant zijn de bestaande Aalbeekse straatnamen en namen

van gebouwen behouden. De gebeurtenissen en de personages daarentegen zijn totaal verzonnen. Echt bestaande

personages zijn door de verteller fictief gebruikt.

Soms had hij dit nodig. Alleen en van geen mens gestoord. Weg zijn van de

wereld. Proberen niet te denken aan wat er jaren geleden gebeurd was.


remmen, wuifde even door het raam

naar Prunella en nam dan nogal

roekeloos haar bocht richting kerk.

11. In de sacristie

Toen de parochieassistente de sleutel

van de winterkapel wou omdraaien

stelde ze tot haar verbazing vast dat

de deur niet op slot was. Er kwam

een diepe rimpel in haar voorhoofd

en een beetje aarzelend ging ze de

sacristie binnen. Wie kon hier op dit

uur aanwezig zijn?

Diep voorovergebogen en volkomen

onbeweeglijk zat frater Penitentius

op de bidbank geknield. Met

fluisterende stem wenste de

parochieassistente hem een

goedemorgen. De monnik ontwaakte

als uit een diepe trance. Over zijn

gezicht schoof een donkere

ontevreden trek en hij gromde goed

hoorbaar: “Vrouwen!” Mauricette

keek verrast en zei schuchter: “Ik

kom alles klaar zetten voor de

doopplechtigheid van straks,

eerwaarde.” Zonder haar aan te

kijken en zonder verder nog één

woord te spreken nam hij zijn brevier

en verliet met vaste stap de sacristie.

“Wat zullen we nu hebben?”

mompelde Mauricette Verminderen.

“Een vrouwenhater? Dat belooft.

Daar heeft de bisschop mij wel niets

over gezegd.” Ze trok even haar

schouders op en begon alles klaar te

leggen. Enkele ogenblikken later

galmde haar klare stem door de lege

kerk: Waar men gaat langs Vlaamse

wegen…

12. Inschrijving

Het was bijna middag.

Wijkinspecteur Anke Smets las

verwonderd het mooi versierde

naamschildje ‘Amour toujours’. Ze

glimlachte en drukte krachtig op de

bel van het nieuwe huis vlakbij de

Hoogmolen in de Luingnestraat.

Ganaëlle kwam opendoen en

begroette de agente vriendelijk. “Ik

heb wel veel bezoek vandaag,” zei

ze. “Kom binnen, mevrouw de

politieagent.” Anke Smets nam haar

papieren uit de zadeltas van haar

scooter en volgde de jonge vrouw de

woonkamer in. “Ik kom voor de

inschrijving in het

vreemdelingenregister,” zei de

wijkinspecteur. “Uw man is gaan

werken?” Ganaëlle schudde het

hoofd. “Neen, hij is een dagje gaan

vissen in het kanaal Bossuit-Kortrijk.

Maar tegen de vooravond is hij zeker

terug. Hebt u hem nodig?” “Neen,”

zei de wijkinspecteur,”ik kom alleen

vaststellen of jullie hier ook

daadwerkelijk wonen. In elk geval,

welkom in Kortrijk. Jullie komen uit

Frankrijk?” “Ja,” zei de jonge vrouw,

en ze bloosde licht, “we komen uit

Normandië. Mijn man wou daar

absoluut weg. Hij wou niet langer in

Frankrijk blijven, hoewel hij daar

geboren en getogen is. Zijn vader

was een Noordzeevisser en ik had

gedacht dat Ludovic in zijn

voetsporen zou treden. Maar kort

nadat we elkaar hadden leren kennen

begon hij plots te spreken over

verhuizen. En zo zijn we hier

terechtgekomen." “En bevalt het

hier, in Aalbeke?” vroeg Anke

Smets, die een beetje verbaasd was

over de openhartigheid van de jonge

vrouw. “O ja. Vriendelijke mensen.

Een mooie streek. Hier kan er niets

gebeuren zegt Ludovic. En we leren

allebei Nederlands.”

Wijkinspecteur Anke Smets moest

inwendig glimlachen bij die woorden

‘hier kan er niets gebeuren’.

“Commissaris Vriendelyckx zou het

Wijkinspecteur Anke Smets las verwonderd het mooi versierde

naamschildje ‘Amour toujours’


daar niet mee eens zijn,” dacht ze en

in haar herinnering zag ze in de

kleigroeve de verminkte lijken van

de grafelijke tweeling Angélique en

Béatrice de Hemptinne die een paar

maanden geleden voor de nodige

beroering in het dorp hadden

gezorgd. “Kijk,” zei de

wijkinspecteur, “als u hier even wilt

tekenen? En ik heb nog wat

informatie meegebracht over Kortrijk

en de diensten waar u een beroep

kunt op doen. Leg die brochures bij

de telefoon. U kan mij altijd bereiken

op 056 430952 in het Oud-

gemeentehuis. Zoals wij hier in

Vlaanderen zeggen: ‘Als er wat is,

laat het weten’. Nog een prettige dag

gewenst en tot ziens.”

Ganaëlle knikte, blij dat alles zo vlot

verliep, en ging de wijkinspecteur

voor tot aan de deur. “Voor u ook

nog een mooie dag,” zei ze en ze

keek de agente na die op de scooter

naar beneden reed.

13. Een beetje giswerk

Anke Smets reed niet direct naar

haar bureau in het Oud-

gemeentehuis, maar trok de remmen

dicht aan café De Smisse. Ze had

Felix Akers gezien en ze wou hem

wat vragen. Toen ze binnenkwam

was Felix net aan het hoektafeltje

gaan zitten waar de plaatselijke

heemkundige Marcellus Slots in een

brochure over de Eerste

Wereldoorlog aan het bladeren was.

“Aha,” zei Victor Sansen, “we

mogen weer een moord verwachten

Prunella. Daar is de lokale recherche

al!” “Geen griezelige grapjes

Victor,” antwoordde Prunella. “Wat

zal het zijn, Anke?” “Een koffietje,

Prunella. Geen bezwaar als ik er

even bij kom zitten, Marcelllus en

Felix?” “Natuurlijk niet. Is er nieuws

te melden in Aalbeke of op de

Markesteert?” vroeg Felix Akers.

Marcellus Slots schudde het hoofd:

”De wijkinspecteur is niet bevoegd

voor de Markesteert, Felix. Niemand

die dat begrijpt, maar in Kortrijk

willen ze nu eenmaal niet inzien dat

het te gek voor woorden is dat de

Markesteerters vijf kilometer verder

moeten aankloppen in plaats van

vlak bij de deur bediend te worden."

Wijkinspecteur Anke Smets liet de

sneer over zich heen gaan en vroeg

belangstellend: “Felix, Marcellus,

hebben jullie de voorbije dagen geen

vreemde figuur gezien? Een soort

zwerver. Ergens in de buurt van De

Sjouwer. Ik heb een ongerust

telefoontje gekregen. Met al die

inbraken van de voorbije maanden

zijn de mensen meer op hun hoede.”

De beide mannen schudden

ontkennend het hoofd. “Ik denk dat

ze die vreemde nieuwe pastoor

bedoelt,” grapte Victor Sansen. “Die

zwerft nogal rond op de parochie,

hoor ik.”

“Niet naar luisteren, Anke,” zei

Prunella. “Maar ik heb ook niets

gezien of gehoord.”

(wordt vervolgd)


Het was trouwens een ultra slank

nummer, amper zes pagina’s.

Hoofdbrok was een kennismaking

met de lokale afdeling van het Korps

Burgerlijke Bescherming, beginnend

met een stukje geschiedenis. Tijdens

de Tweede Wereldoorlog bestond in

ons land een dienst Passieve

Bescherming van de Bevolking bij

luchtaanvallen. Tijdens de

Koreacrisis in 1951 werd een korps

Burgerlijke Veiligheid opgericht om

ook bij ons de bevolking tegen een

mogelijke Derde Wereldoorlog te

beschermen. In 1953 werd de naam

gewijzigd in Korps Burgerlijke (of

Civiele) Bescherming, waarbij

mogelijke rampen in vredestijd voor

ogen stonden. In 1985 kwam het

Korps onder de bevoegdheid van

Binnenlandse Zaken en in 1983

werden doel en draagwijdte in een

wet vastgelegd.

Aalbeke mocht fier zijn op zijn

plaatselijke korps, een van de

weinige nog overblijvende in de

omgeving, naast Kortrijk-stad,

Lauwe en Harelbeke, vertelden de

woordvoerders. “De afdeling werd in

1960 opgericht, onder impuls van

Jozef Declercq, die het tot instructeur

bracht. Het korps telt twintig leden-

vrijwilligers, opgedeeld in twee

ploegen onder de leiding van Richard

Vanwijnsberghe en Norbert

Roesbeke. Iedereen, man of vrouw

ouder dan 18, kan lid worden. Met

vaste regelmaat worden theoretische

lessen en praktische oefeningen

georganiseerd in het OC. Daar is ook

een klein materiaaldepot. Een

interventie van de Burgerlijke

Bescherming bij ramp of catastrofe

dient door de burgemeester via de

provinciegouverneur aangevraagd.”

De woordvoerders beklemtoonden

verder nog de goede verstandhouding

met de brandweer. Er bleken ook wel

problemen te bestaan: gebrek aan een

eigen vast lokaal met opslagruimte en

het wegvallen, sedert de fusie, van

elke gemeentelijke subsidie. Uit stil

protest daartegen werd er niet meer

opgestapt in de jaarlijkse 11

novemberoptocht.

Vandaag de dag is de Civiele

Bescherming een professionele, goed

uitgeruste tweedelijns hulpdienst die

in actie komt bij zware

verkeersongevallen, treinrampen,

KWARTEEUW Een kwarteeuw geleden verscheen het dertigste nummer van deze dorpskrant. ’t Aaltje bestond vijf jaar. In het

nummer van mei-juni 1989 wordt geen gewag gemaakt van dit eerste lustrum. Uit bescheidenheid of gewoon over

het hoofd gezien?

verlies van ladingen,

overstromingen, en andere grote

calamiteiten. Het land telt zes

operationele eenheden, waarvan drie

in Vlaanderen: Brasschaat,

Liedekerke (de grootste en

bekendste) en Jabbeke. Daar staan

beroepskrachten en materiaal dag en

nacht paraat. Er zijn nog een beperkt

aantal voorposten met vrijwilligers.

In onze provincie te Koekelare,

Harelbeke en Menen.

En wat met de kleine, moedige

Aalbeekse afdeling? Daar ging het

artikel in 1989 toch over. Die

afdeling bestaat al lang niet meer.

Zonder veel tamtam stopgezet,

wegens niet meer erkend en tekort

aan manschappen en middelen,

ergens midden de jaren negentig.

Niemand van de geraadpleegde oud-

leden kan zich nog het precieze

jaartal herinneren. Wat wel in de

herinnering blijft is het laatste en

enige optreden van het plaatselijke

korps, na een uitzonderlijke

wolkbreuk, waarbij onder meer de

school onder water liep. Die dateert

van 1963. Dat is geen kwarteeuw,

maar reeds meer dan een halve eeuw

geleden.

In ‘t Aaltje 170 van september-

oktober 2012 besteedden we

aandacht aan de beslissing van het

stadsbestuur om de beschermde

Allartbosweg te renoveren.

De werken werden recent

uitgevoerd . Een deel van de weg

werd in kasseien gelegd en ook de

afwatering werd aangepakt.

Aalbeke is er weer wat mooier op

geworden.

ALLARTBOSWEG


80 BEDDEN TUSSEN AALBEKE EN COMPOSTELA (3)

In het vorige Aaltje kon je lezen dat we, ondanks een noodzakelijke terugkeer naar huis voor een kleine

chirurgische ingreep, de voet van de Pyreneeën bereikt hadden in Saint-Jean-Pied-de-Port. Dat was op zaterdag

14 september. Vanaf daar werden we deel van een menigte van duizenden pelgrims die als het ware één lange

stoet vormen tussen die plaats en het einddoel van de tocht: de kathedraal van Santiago de Compostela.

Aanpassingen

In Saint-Jean-Pied-de Port logeren

we in een pelgrimsherberg die door

een Nederlands koppel gerund wordt.

Mensen op wie de Camino zulk een

uitwerking gehad heeft, dat ze hun

leven compleet omgegooid hebben.

De herberg biedt plaats aan een

dertigtal logés en zit elke dag

afgeladen vol met pelgrims, zoals

haast alle herbergen in het stadje. We

nemen er afscheid van Huguette en

Marie-Béatrice, de twee dames met

wie we de tocht sinds La Coquille

gedeeld hebben. Zij stappen het

Spaanse deel volgend jaar. Omdat er

in Spanje geen problemen zijn om

een slaapplaats te vinden, geven we

hier onze slaapmatjes in bewaring.

Ook de carrix, mijn rugzakkarretje,

en het gasvuurtje met toebehoren

blijven achter in de bergruimte van

de Compostela-vrienden in Saint-

Jean-Pied-de-Port. Het plan is dat ik

mijn broer met zijn gezin in Burgos

ontmoet. Zij hebben nog

uitgebreidere avonturenplannen in

Spanje en Marokko en komen

daartoe met onze auto tot in de

Spaanse stad. Wij hebben dan ook

meteen een middel om op eigen

ritme naar België terug te keren.

Bovendien zouden we zo dan ook het

achtergelaten materiaal kunnen

ophalen.

Een pelgrimsfabriek

Op zondag 15 september steken we

om 8 uur ‘s morgens de

legendarische houten brug in Saint-

Jean-Pied-de-Port over, om van daar

een klimtocht van een twintigtal

kilometer aan te vatten. Op vijftig

kilometer van de Atlantische oceaan,

is de pas waar we de Pyreneeën

oversteken nog 1425m hoog.

Honderden andere pelgrims doen net

hetzelfde, maar de meesten van hen

beleven nu de eerste dag van hun

queeste. Het gezelschap kan haast

niet internationaler. We ontmoeten

mensen van Canada tot Nieuw-

Zeeland en van Zuid-Korea tot Chili,

maar geen Belgen, laat staan

Vlamingen.

Wanneer we die avond, na een

afdaling van nog eens zeven

kilometer, aankomen in het klooster

van Roncesvalles, dringt het

gigantisch succes van de Weg naar

Santiago pas echt goed door. We

delen een chambrette met twee

Duitsers. In de slaapzaal zijn zo’n

dertig chambrettes en het klooster

beschikt over vijf dergelijke

slaapzalen. Die liggen allemaal vol,

want laatkomers moeten nog

uitwijken naar hotels of naar een nog

niet ingericht deel van de

kloostergebouwen… Dit lijkt wel

een soort massatoerisme, een

pelgrimsfabriek.

Om tien uur stipt gaan de lichten uit

en om zes uur stipt gaan ze terug

aan, maar om vijf uur zijn de

meesten al in de weer met hun

rugzakken. Stil weliswaar, maar je

wordt er toch wakker van. We staan

dan ook maar op, zoeken een ontbijt

in het nabijgelegen hotel en trekken

op. Het is halfzeven in de morgen,

pikdonker en vijf graden warm.

Pelgrimsherberg ‘L’Esprit du

Chemin’ in Saint-Jean-Pied-de-

Port.

Een kunstwerk ter ere van de pelgrims op de Alto del Perdon.


De rat-race

Spanje is helemaal anders. Vooreerst

is er natuurlijk de taal, die we

nagenoeg niet begrijpen, ook het

dagritme dient aangepast: voor een

ontbijt moeten we naar een café of

een hotel, het middageten kan pas

vanaf één uur ’s middags en

bakkerijen vind je er haast niet:

bakkerijproducten zijn altijd

industrieel gemaakt. Bovendien is

de sfeer onder de pelgrims totaal

verschillend: het is nu veel meer elk

voor zich. We krijgen de indruk dat

voor velen het belangrijkste doel van

een stapdag erin bestaat om zich zo

vlug mogelijk te verzekeren van een

bed. Daarom vertrekken velen haast

in het holst van de nacht. ze komen

dan tegen de middag op hun

dagbestemming aan. Een rat-race. De

tweede nacht op Spaanse bodem

hebben we al een probleem om een

bed te vinden. Uiteindelijk slapen we

in een particuliere woning: een man

op leeftijd, die zijn huis helemaal

volgepropt heeft met bedden. Wij

delen een kamer met een Spanjaard

en een Canadese. De dag nadien

komen we in Pamplona, waar we een

rustdag nemen, een beetje weg van

de route. We bezoeken rustig de stad,

bekend om zijn stierenloop, de

Encierro, en om zijn band met Ernest

Hemingway. We brengen er ook een

bezoek aan het ziekenhuis, waar ik

met veel handen- en voeten-gedoe

uitleg dat mijn poortcatheder even

gespoeld moet worden.

Vanuit Pamplona gaat het alweer

omhoog naar de ‘Alto del Perdon’,

een heuvelrug met een majestueus

uitzicht op de omgeving en meer

nog: met een schitterend monument

ter ere van de vele pelgrims die er

voorbijkomen. We slapen in Puenta

la Reina, alweer in een refugio voor

honderden pelgrims. Onze

tafelgenoten zijn dit keer mensen uit

Australië, uit Nieuw-Zeeland,

Zwitserland en ook Inge uit Bertem,

de enige Vlaamse pelgrim die we

ontmoet hebben. Het landschap

wordt droger, de dorpen zien er

armer uit en de enige economie die

ze kennen lijkt gericht te zijn op de

honderden pelgrims die er dagelijks

voorbijtrekken. We zien heel vrome

en devote Sint-Jacobsbeelden, maar

ook heel erg kitscherige souvenirs-

winkeltjes met schijnbaar echte

pelgrimshoeden, -stokken, -capes of

–gourdes.

Emily en Irn

De volgende dag hebben we er tegen

de middag al de 22 kilometer naar

Estella op zitten en besluiten om nog

een zestal kilometer te wandelen naar

de volgende overnachtingsplaats,

maar die valt zo erg tegen, dat we er

nog vijf kilometer verder stappen

naar Villamayor de Monjardin. Daar

blijken alle beschikbare bedden bezet

en het is nog twaalf kilometer tot Los

Arcos, het volgende stadje. Probleem

dus. Het is warm, we zijn bezweet en

moe. Wat moedeloos blijven we op

een muurtje bij de pakken zitten. En

dan komt Emily op de proppen. We

kennen haar niet, maar herkennen

haar omdat ze wat opvalt: het kleine

Chinese dametje dat op stap is met

een wat ruige man: Irn de Ier. Zij

hebben hetzelfde probleem als wij,

maar het verschil is dat Emily de

moed niet verloren heeft. Ze heeft al

een taxi geregeld naar Los Arcos en

als we meewillen, dan is dat ok. Het

is één van de momenten die we nooit

meer vergeten. “Ici, il n’y pas de

problèmes, il n’y a que des

solutions”, zei Monique Richard toen

we halverwege Frankrijk in de knoei

zaten. Vrij vertaald: “Als de nood het

hoogste is, is de redding nabij.”

En – o ja- die dag dronken we van

de ‘Fuente del vino’, de wijnfontein,

maar die ervaring verbleekt bij de

levensles die we van Emily en Irn

kregen.

Passsage door het stadje Villatuerta.

Linksonder lopen Irn en Emily toevallig in beeld.

Het retabel in Navarrete

is minstens twintig meter hoog.


we maar een paar uur hebben om

zoveel mogelijk indrukken op te

doen. De dag erop hebben we

immers afspraak met Toon en

Katrien in camping Fuentes Blancas

en dan wil je natuurlijk tijd om van

het gezelschap te genieten en

nieuwtjes uit te wisselen. Ook een

Skype-sessie met het thuisfront staat

op het programma. Alles verloopt

volgens plan, alleen de buik wil

alweer niet mee. Toch vertrekken we

op zondagmorgen 29 september te

voet uit Burgos voor een wandeling

van 26 kilometer naar Hornillos del

Camino. Het weer is intussen

omgeslagen: regen en wind zijn ons

deel op de lange rechte paden door

de eenzame vlakte. De tweede dag na

Burgos wordt het duidelijk dat het

woorden van twee devote pelgrims

kracht bij te zetten in hun betoog

tegen een lokale machthebber, die de

arme dieren net wou verorberen. In

de kathedraal van het stadje wordt

sinds jaar en dag een hoenderhok

ondergebracht om deze legende

levendig te houden.

Een vervroegd einde.

We naderen Burgos, plaats van

afspraak met broer Toon. De streek

verandert van bergachtig in vrij plat:

de Meseta’s, droog en winderig. De

laatste avond voor Burgos slapen we

in Agès, een piepklein dorpje waar

de economie volledig op de Camino

geënt is. Raùl is er onze gastheer

hospitallero en we ontmoeten er onze

Duitse vriend Andreas nog eens, met

wie we een gezellige avond beleven.

Hij is met stip de pelgrim met wie

we nu al het langst optrekken: we

zagen hem voor het eerst in Crozant

(Midden-Frankrijk). We nemen er

ook afscheid van Inge uit Bertem,

want zij stopt in Burgos, om volgend

jaar van daaruit de tocht verder te

zetten. Minder leuk is de nacht in

Agès. Ik word midden in de nacht

wakker met haast ondraaglijke

buikkrampen. Het ziet ernaar uit dat

de tocht ten einde zal lopen. In ieder

geval stappen we nog tot Burgos en

dan zien we wel.

Burgos is adembenemend mooi. De

kathedraal lijkt wel uit stenen

kantwerk opgetrokken. Jammer dat

Overweldigende natuur en

cultuur

De dagen rijgen zich aaneen. We

passen ons aan de nieuwe

omstandigheden aan, hoewel we

vanaf de ervaring in Villamayor de

Monjardin toch iets alerter worden

om tegen de vroege namiddag een

slaapplaats te bemachtigen.

Bovendien lijkt het belang van een

stevig middagmaal en een licht

avondmaal zich meer op te dringen.

Ik ondervind dat een maaltijd na vijf

uur mijn nachtrust hypothekeert. En

die is sowieso ondermaats.

Ondanks de druk van de

oververzadiging en de

buikproblemen kunnen we toch

genieten van het schitterende

landschap van de Rioja wijnstreek.

Vooral het stadje Navarrete bekoort

ons. Het ligt midden een uitgestrekt

vallei op een heuveltop , vanwaar het

uitzicht weergaloos mooi is. Maar

niet enkel de natuur biedt spektakel.

Ook de menselijke geschiedenis

heeft schitterende sporen nagelaten

in dit minder bekende deel van

Spanje. De kerken lijken met elkaar

te wedijveren om het grootste,

mooiste en meest majestueuze

altaarretabel. Absoluut winnaar van

deze vermeende wedstrijd is

Navarrete. Het altaarstuk is er

minstens twintig meter hoog, even

breed en helemaal belegd met

bladgoud.

Maar het belangrijkste

cultuurgegeven langs deze Camino

Francès is uiteraard de Camino zelf.

De volle achthonderd kilometer

pelgrimsroute in Spanje is bezaaid

met gebouwen, standbeelden,

manifestaties en legendes die

betrekking hebben op dit

legendarische erfgoed. Zo zien we

ons in Santo Domingo de la Calzada

(te vertalen als ‘De Heilige

Dominiek van de Steenweg’) plots

omgeven door beeldjes van kippen

en hanen. Er is immers een legende

die ons wil laten geloven dat deze

heilige op miraculeuze manier twee

stuks gebraden pluimvee weer tot

leven heeft gewekt. Dit om de

Regen en wind in de Meseta’s

Bij de kathedraal in Compostela.


SOFIE STROBBE NIEUWE GEBIEDSWERKER

Geboren en getogen in Kortrijk

Onze nieuwe gebiedswerker is

weliswaar niet van Aalbeke

afkomstig maar ze is evenmin

‘geïmporteerd’ uit een of andere

verre provincie. Als geboren en

getogen Kortrijkse liep ze school in

Ten Broele en was ze lid van de

Scouts Groeninghe, waar ze onder

meer actief was in Pallieter, een

afdeling van de scouts voor mensen

met een handicap. Ze was ook

betrokken bij de werking van het

jeugdhuis Reflex. Door haar grote

liefde voor de wiskunde en het

tekenen volgde ze de

architectuuropleiding aan de

Universiteit Gent. Voor haar stage

trok ze in 2010 zes maanden naar

Ecuador. Toch oefende ze het beroep

van architect niet uit. Op 1 januari

2011 begon ze te werken bij de stad

Kortrijk. De eerste jaren was ze

actief bij de jeugddienst en nu is ze

dus gebiedswerker voor een groot

gebied in het zuiden van Kortrijk.

Aalbeke ontdekken

Sofie is nu volop Aalbeke en de

Markesteert aan het ontdekken. Het

dorp blijkt wel wat meer te zijn dan

één grote straat met enkele tientallen

huizen langs een drukke steenweg…

Ze is verrast door het vele groen en

het netwerk van landelijke wegen,

maar ook door nogal wat historische

elementen. Haar eerste gesprekken

en bezoeken vallen ‘geweldig mee’.

Maar door de nieuwe organisatie is

zij niet meer vast verbonden aan het

Ontmoetingscentrum van Aalbeke en

evenmin verantwoordelijk voor de

programmatie. Zij heeft dus een

andere taak dan Nicolas

Vanlerberghe vroeger had. Zoals al

in een vorig nummer van ’t Aaltje

meegedeeld zijn het de vrijwilligers

die nu het beheer en de

programmatie verzorgen terwijl de

dagelijkse werking in de goede

handen is van Véronique De Waele,

Philippe Delrue en Carol Da Silva.

Signaalfunctie

Onze nieuwe gebiedswerker maakt

deel uit van een gebiedsteam dat

bestaat uit mensen van de stad, van

het OCMW en van de politie. Haar

taak is onder andere het doorspelen

van signalen vanuit Aalbeke naar het

stadsbestuur. Daarbij, zo zei Sofie

aan de redactie, wenst de stad zoveel

mogelijk rekening te houden met wat

de inwoners van Aalbeke en de

Markesteert vragen. De opvolging

van ‘Aalbeke spreekt’, de budget

games en de patrimoniumstudie

waarover onze dorpskrant al

herhaaldelijk berichtte, staan hierbij

op de eerste plaats. Zij moet ook

werken aan een

‘wijkverwachtingsplan’.

Sofie Strobbe is te bereiken op

[email protected] en

telefonisch op 0473 86 29 66.

Het stadsbestuur heeft besloten tot een grondige herschikking van de

gebiedswerking. De stad en de deelgemeenten zijn ingedeeld in veertien

deelgebieden waarvoor vijf gebiedswerkers verantwoordelijk zijn.

Aalbeke valt onder het deelgebied Aalbeke, Marke, Rollegem en Kortrijk

-West. Onze gebiedswerker is Sofie Strobbe.

De redactie van ’t Aaltje zoekt

dringend nieuwe medewerkers met

interesse voor:

• alles wat leeft en leefde in

Aalbeke en op de Markesteert

• interesse voor de jeugd en

• een vlotte pen zijn een extra

aanbeveling

Mail uw interesse en uw vragen

naar [email protected]

of bel 0473 72 92 35

GEZOCHT… M/V

kankergezwel in de weg zit voor de

rest van de tocht. In Castrojeriz

besluiten we om met de bus terug

naar Burgos te reizen en van daaruit

met de auto toch nog Santiago te

bezoeken.

Op 2 oktober staan we uiteindelijk

op het plein bij de kathedraal in

Santiago de Compostela, niet geheel

volgens de normale gang van zaken,

maar we zijn toch dolblij dat we dit

kunnen meemaken. Het heeft iets

magisch na een tocht van drie

maanden. We krijgen probleemloos

onze Compostela, een soort diploma,

en voelen ons één met de miljoenen

die het ons voordeden, bezoeken het

graf van de apostel Jacob en slaan de

overwinningstafereeltjes gade op het

plein. Een soort onwereldse rust

daalt neer… Dankbaar en bijna als

herboren kunnen we terug naar huis.


Procedure

In de uitnodigingsbrief voor de

omwonenden stelt de firma

Bosschaert dat ze dit initiatief

spontaan genomen heeft omdat ‘een

goed nabuurschap ons nauw aan het

hart ligt’ en omdat ze hoopt dat

‘eventuele bezorgdheden of

problemen reeds in deze fase van het

project verholpen kunnen worden’.

Een vijfentwintigtal

belangstellenden waren opgedaagd

om meer te vernemen over de

plannen.

Om een uitbatingsvergunning te

verkrijgen moet de klassieke

procedure van

milieuvergunningsaanvraag en

bouwvergunningsaanvraag gevolgd

worden. Na de indiening van de

aanvraag moet eerst gewacht

worden op de volledigheids- en

ontvankelijkheidsverklaring. Dan

wordt gedurende dertig dagen het

openbaar geopend. Opmerkingen,

bezwaren, suggesties kunnen tijdens

die periode aan de stad Kortrijk

worden meegedeeld. Dan loopt er

een adviestermijn van zestig dagen

voor allerlei Vlaamse instanties. Een

algemeen advies wordt dan

geformuleerd door de provinciale

vergunningscommissie, waarna de

Bestendige Deputatie een beslissing

neemt. Men mag ervan uit gaan dat

het zeker einde zomer wordt

vooraleer alles rond is.

Werkwijze

Uit de toelichting bleek dat de

aanpak van een dergelijke

ontginning een hele klus is. Alleen

al de tijdhorizon is indrukwekkend.

Men rekent voor de volledige

ontginning op vijf à zes jaar.

Vooraleer de put weer opgevuld zal

zijn mogen we tien à dertien jaar

rekenen...

Eerst worden veiligheidsmaatregelen

genomen zoals de afsluiting van het

terrein. Er moet een afstand

gerespecteerd worden van vijftien

meter van de Papeyeweg en dertig

meter van de Doomanstraat. Omwille

van de geluidsnormen worden daar

drie meter hoge taluds aangelegd. De

ontginning gebeurt in trappen. Over

een afstand van tien meter gaat men

telkens vier meter dieper. Eerst wordt

de teelaarde weggenomen, daarna de

gele klei (niet bruikbaar voor

pannen) en tenslotte de fameuze

Aalbeekse grijze klei. Na de

opvulling wordt het gebied agrarisch

en is dan ter beschikking van de

landbouw. Nu is het bewuste perceel

75b volgens het Gewestplan

AANVRAAG KLEIONTGINNING Tijdens een informatievergadering op 15 april in het Ontmoetingscentrum gaf de Kortrijkse firma Bosschaert

toelichting bij de milieuvergunningsaanvraag die ze op 27 maart heeft ingediend om in Aalbeke een

kleiontginning uit te baten. De redactie ging mee luisteren.

Het nu nog maagdelijke terrein aan de Doomanstraat, waarvoor de

ontginningsaanvraag loopt.


ontginningsgebied met

nabestemming agrarisch gebied.

Er worden ook een aantal

preventieve maatregelen genomen

om de hinder te beperken, zoals semi

-verharde wegen voor de machines

en vrachtwagens en een wielwas. Er

wordt in het weekeinde niet gewerkt.

Volgens de firma Bosschaert zal niet

ononderbroken gewerkt worden

maar in zgn. campagnes. Zo zal de

grondlaag (gele klei) afgevoerd

worden, afhankelijk van vraag en

aanbod bij grote

infrastructuurwerken. De firma voert

ook gesprekken met de nabijgelegen

pannenfabriek om na te gaan of zij

een deel van de klei zouden kunnen

gebruiken. Dit is nog in onderzoek.

Het zou wel de verkeersdruk kunnen

ontlasten. Het verkeer van de

vrachtwagens zal via de

Doomanstraat over een afstand van

ongeveer zeshonderd meter naar de

Moeskroensesteenweg verlopen en

vandaar over de spoorweg naar de

Geallieerdenlaan en zo naar de

snelweg E17.

Verkeer

Tijdens het vragenuurtje bleek juist

dat de verkeersafwikkeling voor vele

aanwezigen een groot probleem is.

Er werd openlijk betwijfeld of

kruisen van veertigtonners in de

Doomanstraat wel mogelijk zal zijn.

De bestaande uitwijkstroken zijn

volgens de omwonenden daartoe niet

geschikt. Ook wordt er gevreesd

voor de kwaliteit van het wegdek.

Er waren ook vragen over de

groenbuffering, de beveiliging en

afspanning van de site, de eventuele

waterproblematiek, de mogelijke

geluidshinder, enz. De firma

verklaarde zich bereid om, naast de

nu gegeven mondelinge antwoorden,

ook de gebundelde vragen van de

omwonenden schriftelijk te

beantwoorden.

Hij is ruim drieënnegentig jaar

geworden. In Aalbeke was hij

gedurende bijna dertig jaar een

bekend figuur. In het nieuwjaars-

nummer van 2011 had onze

dorpskrant nog zijn negentigste

verjaardag gemeld. Jozef Lagast

verbleef sinds het begin van de jaren

tachtig in Aalbeke en was er lange

tijd actief als hulppriester, als

geestelijk directeur van de

zustergemeenschap, als proost van

OKRA en van het Gemengd Koor.

Hij was voordien het laatst pastoor

in Bellegem.

Jozef Lagast werd priester gewijd in

1945. Hij was toen vierentwintig

jaar. In zijn loopbaan was hij een

tijdlang leraar en in verscheidene

opeenvolgende parochies

onderpastoor en pastoor.

Naar aanleiding van het schandaal

rond de Brugse bisschop Roger

Vangheluwe raakte bekend dat hij

zijn biechtvader was. De bericht-

geving daarover in de pers trof hem

bijzonder diep.

Sinds een aantal maanden verbleef

Jozef Lagast niet meer in Aalbeke,

maar omwille van

gezondheidsproblemen in het woon-

en zorgcentrum Sint-Carolus in

Kortrijk.

JOZEF LAGAST OVERLEDEN

Terwijl de redactie van ’t Aaltje de laatste hand legde aan het nummer

van mei-juni bereikte haar het bericht dat E.H. Jozef Lagast overleden

was.

VROEGER EN NU...


V.A.L.K.

Leden gezocht

Na een wat onzekere periode waait er

een nieuwe wind door de vereniging

van de Aalbeekse amateur-

kunstenaars. De werking van het

wekelijkse schilder- en kleiatelier

blijft bestaan mits een paar kleine

wijzigingen. Het schildersatelier

vindt vanaf nu plaats op

woensdagnamiddag van 16 u tot

18.30 u. Het kleiatelier gaat door op

dinsdagnamiddag van 16.15 u tot 19

u. Deze uurregeling is bespreekbaar

en kan in principe elke dag van de

week. Hebt u zin om creatief bezig te

zijn maar u hebt er de ruimte niet

voor? Hebt u zin om creatief bezig te

zijn maar liever niet alleen? Hebt u

zin om creatief bezig te zijn maar

kunt u af en toe wel wat hulp

gebruiken? Geen probleem: in het

atelier van de V.A.L.K. is er plaats,

bent u onder vrienden en deelt men

ervaring en kennis. U kunt gratis in

het atelier komen werken maar u

moet wel voor uw eigen materiaal

zorgen. Er zit in Aalbeke nog heel

wat artistiek talent verborgen. Hierbij

een warme oproep aan deze

schilders, beeldhouwers,

keramisten… kunstenaars: sluit aan

bij de V.A.L.K. en neem gratis deel

aan de jaarlijkse tentoonstelling.

Voor €15 per jaar kunt u zich

inschrijven en genieten van een

groepsverzekering, deelnemen aan de

jaarlijkse tentoonstelling en aan

andere activiteiten.

Voor meer info over het kleiatelier

kunt u terecht bij Mieke Nottebaere

056 32 04 48

[email protected].

Voor het schildersatelier kunt u

terecht bij Ronny Vanhee

056 41 14 59 of

[email protected].

Inschrijven kan op nieuw reknr.

BE75 0688 9906 6351 met

vermelding ’lidgeld V.A.L.K. 2014’.

VERENIGINGSNIEUWS

Harmonie Vrijdag 9 mei, 20 u., OC De Steiger

Menen

Evelien Millecamp, sopraansax, legt

haar eindexamen af in de

muziekacademie van Menen. De

Eendracht begeleidt haar in het werk

Sax de Voyage van Jérôme Naulais.

Zaterdag 10 mei, schoolfeest

De jeugdharmonie werkt mee aan het

schoolfeest van de basisschool, dit

jaar in het thema

“Doremifasollasidoos”.

Zaterdag 14 juni, 17 u, De Weister

Jaarlijks concertje van het

instaporkest de Mini’s. Iedereen van

harte welkom om de puike prestaties

van onze allerjongste muzikantjes te

beluisteren.

Oldtimerrit St.-Cornil Op zondag 11 mei, op moederdag,

wordt voor de vijftiende maal in

Aalbeke een oldtimerrit

georganiseerd.

Vanaf 8 uur komen de wagens aan

op Aalbekeplaats. Na het ontbijt

vertrekken ze, om 9 uur, voor een

speurtocht over de Vlaamse en

Waalse wegen. Enkele stops zijn

ingelast en de magen worden ruim

voorzien van spijs en drank. Deze

mooie wagens worden terug

verwacht rond 17.30 uur op

Aalbekeplaats en er wordt nagekaart

in café ’t Beenhouwerijtje. De

organisatoren hopen dat de

Aalbeekse bevolking massaal naar

deze prachtige wagens komt kijken.

Maak er een leuke familieuitstap

van! Voor meer inlichtingen en

inschrijvingen: 0475 70 72 58.

Seniornet-Vlaanderen

Hoe belangrijke gegevens veilig

bewaren?

Maandag 12 mei 2014, 19.30 u., OC.

Anything that can go wrong, once

will go wrong*

Uit het leven gegrepen… u bent

volop aan het werk op uw computer

en plots niets meer! Weg gegevens,

weg foto’s, weg muziek, weg

paswoorden en pincodes…

Had u maar op een of andere manier

een back-up genomen!

Of erger nog: u geniet in het zonnige

zuiden van een welverdiende

vakantie maar dan slaat het noodlot

toe. Ongenode gasten gingen aan de

haal met al uw reisdocumenten.

Had u maar op een of andere manier

voor kopieën gezorgd…

In deze sessie wordt haarfijn

uitgelegd hoe u computerbestanden

veilig kunt wegschrijven naar een

stick of een externe harde schijf, hoe

u een cd brandt en hoe u een

duplicaat van uw reisdocumenten,

via Dropbox, online kunt bewaren.

Beter voorkomen dan genezen!

*Als iets fout kan gaan, dan gaat het

ook eens fout! Murphy (1918-1990).

Femma

Vreemd koken

Dinsdag 6 mei om 19.30 in het OC.

We maken kennis met een vreemde

keuken, een andere cultuur. We

mogen helpen klaarmaken en

natuurlijk proeven van een heerlijk

stoofpotje. Interesse ? Kom gerust af

en proef met ons mee.

Info bij Jeanine Carrein

0473 37 16 25 of 056 40 31 71


Crea salon

Woensdag 7 mei en 4 juni,19.30 u.,

OC.

Maandag 26 mei en 23 juni, 13.30 u.,

OC.

Breien, haken, allerhande

borduurtechnieken, verschillende

hobby’s… Vanaf nu werken we

zonder begeleiding. Iedereen helpt

elkaar. U bent er welkom.


0473 37 16 25 of 056 40 31 71

Zwemmen

Donderdag 8 mei en 5 juni, 19.45 u.,

oud gemeentehuis.

Enkele lengtes zwemmen en

genieten van een tof samenzijn onder

vrouwen. Dat is onze formule voor

een leuke zwemavond.


0473 37 16 25 of 056 40 31 71

Ledenreis :

omstreken van Canterbury

Dinsdag 20 mei, 6.45 u. aan de kerk.

Vertrek met de shuttle naar

Engeland, stadswandeling met gids

door Canterbury, middagmaal in

Chilham, bezoek aan Godinton

House en zijn tuinen, terugreis met

de ferry.

Een heel leuk en tof programma. De

reis staat open voor iedereen, zelfs

onze mannen mogen mee.

Reageer snel en schrijf je in. We

maken er opnieuw een prachtige dag

van.

Info en inschrijving bij Bea Loncke

056 40 33 37, 0485 98 75 52,

[email protected]

Kruidenverwennerij voor het

lichaam

Donderdag 22 mei, 19.30 u., OC.

Een leuke avond waar we kennis

maken met kruiden die ons heerlijk

kunnen verwennen. Een mooie en

gezonde huid vindt iedereen toch

belangrijk ! Ook de natuur kan ons

daar een handje bij helpen. Tijdens

deze workshop maken we een

versterkende haarlotion en een

herstellende voetengel. De wereld

van de kruiden is toegankelijk voor

iedereen. Welkom!

Info bij Lieve Devolder,

056 41 09 89 of 0472 28 56 57

Koken : confituur, chutneys en

fruit

Dinsdag 27 mei om 19.30 in het OC.

Tijdens deze kookactiviteit zullen

we werken met fruit en groenten.

We ontdekken lekkere combinaties

van confituren, chutneys en

fruitsmaken. Een aanrader voor

iedereen. Kom mee proeven !


0473 37 16 25 of 056 40 31 71

Vriendinnenwandeling

Dinsdag 3 juni, 19 u., aan het OC.

We ontdekken een nieuw brokje

natuur. Een plekje dat we nog niet

gedaan hebben. Nu en dan houden

we halt om eens stil te staan bij het

leven. Nadien is er mogelijkheid

voor een natje en hapje.

Info bij Regina Bethune

0477 41 23 87 of 056 41 02 64,

[email protected]

Crea : vrij juwelen maken

Dinsdag 10 juni, 19.30 u., OC.

Een avond waar je vrij kunt verder

werken aan je juwelen. Een nieuwe

creatie starten kan ook.

Info bij Valérie Vandenbussche

0473 36 27 95 of 056 299 605,

[email protected]

Crea : vrije scrappy avond

Woensdag 18 juni, 19.30 u., OC.

Een avond waar je verder kunt

werken aan je scrapcreaties. Je wilt

iets nieuws starten? Hier heb je de

mogelijkheid. Iedereen helpt elkaar.

Info bij Bea Loncke

056 40 33 37 of 0485 98 75 52

Fietstocht met bezoek tuinen

Donderdag 19 juni,;19 u., aan het

OC.

Dit jaar fietsen we via

fietsknooppunten naar de

volkstuinen op de Venning. Als het

kan bezoeken we de vlindertuin. Zin

om mee te fietsen? Zeker afkomen,

ambiance verzekerd.

Info bij Lieve Devolder,

056 41 09 89 of 0472 28 56 57

ACW

Congo-avond

met Jeroen Folens

Woensdag 21 mei, 19.30u, OC.

Geregeld gaan mensen van het ACW

en Wereldsolidariteit op

ervaringsreis naar landen in

ontwikkeling. Jeroen Folens trok in

2012 met zeventien medereizigers

naar Congo om er projecten te

bezoeken van ACW, KAJ, Femma,

ACV en CM in Kinshasa, Kikwit en

Lumumbashi. Hij komt ons vertellen


Eerste fietstocht van het nieuwe

werkjaar. We fietsen zo 20 à 25 km

met een tussenstop voor een

verfrissing. Niet-leden zijn niet

verzekerd.

Petanque

Op vrijdag 9 mei en 30 mei en

vrijdag 13 juni en vrijdag 27 juni.

Bij André Tomme, Bergstraat 136

om 14.30 u.

Petanqueballen zijn te plaatse te

verkrijgen. Deelname € 2, sportleden

zijn verzekerd.

Meifeest

Maandag 12 mei, 14 u., OC

Wij nodigen alle senioren uit op ons

jaarlijkse seniorenfeest. Wij starten

met een geurige koffie en daarna

brengen wij u de “Chris en Chris”

show, een komisch programma met

als thema “ Lachen is gezond”. Korte

sketches en typetjes worden ten

tonele gebracht afwisselend met

en beelden tonen over de nood en de

hoop van vooral de jeugd in Congo.

Zijn motto is: ‘kleine vlammetjes

kunnen grote vuren doen ontstaan’.

De toegang is gratis.

Davidsfonds

Wandeling

Davidsfonds verplaatst zijn

natuurwandeling van 25 mei naar

zondagvoormiddag 18 mei, wegens

de verkiezingen. Gelieve de affiches

en folders in het oog te houden om

plaats en uur van de afspraak te

weten.

De wandeling heeft plaats in Moen

langs een oude spoorwegberm en de

gids zal ons laten kennis maken met

wilde orchideeën.

Voordracht

De avond met Kurt van Eeghem op

vrijdag 16 mei gaat niet door.

Sint-Lutgardis

Op zaterdag 14 juni is er een

eucharistieviering voor de heilige

Lutgardis, de patroonheilige van het

Davidsfonds in de kerk om 18.30 u.

Pierre Cosaert en Mieke Snauwaert

luisteren de viering op.

OKRA

Fietsen

Vrijdag 2 mei en vrijdag 6 juni,

14 u., OC.

zang en humor. Een show waarbij

een lachkramp nooit ver weg is. Er is

een pauze voorzien en de bar is dan

open.

Leden OKRA betalen 6 euro,

niet-leden 10 euro.

Iedereen is welkom, inschrijven bij

een wijkverantwoordelijke of op tel.

056 41 79 36.

Koninklijke Sportclub Aalbeke

Wielerwedstrijd Elite z/c en

beloften

Dinsdag 13 mei

7de grote prijs André Losfeld.

Ereprijs café De Lampe

Start in de Bergstraat om 15 uur voor

104,5 km, 11 ronden van 9,5 km op

een open omloop.

Aankomst in de Bergstraat nr 72

omstreeks 17.35 u.

Parcours: Start Bergstraat –

Lampestraat – Kleine Lampestraat –

Luingnestraat – Schorbeekstraat –

Doomanstraat – Burg. Margostraat –

Lauwsestraat – Preisbergstraat –

Kapelhoekstraat –

Moeskroensesteenweg – Knokstraat

en terug Bergstraat.

Wielerwedstrijd voor

nieuwelingen

Zaterdag 17 mei,

11de grote prijs De Sjouwer – Café

De Melkerij, om 15 uur voor 65 km,

KWB De voordrachtavond met Pieter

Hanssens en Mieke Nottebaere over

hun tocht naar Compostela was een

groot succes. Niet minder dan

honderdzestig aanwezigen luisterden

ruim twee uur geboeid naar hun

verhaal.

De KWB wenst alle Aalbeekse

verenigingen die hun schouder onder

dit initiatief hebben gezet nog eens

van harte te danken.


16 ronden van 4,1 km op open

omloop.

Aankomst in de Lauwsestraat aan

café De Melkerij omstreeks 16.45 u.

Parcours: Start Burg. Margostraat –

Doomanstraat – Blauwkasteelstraat –

Brumierstraat – Kobbestraat –

Lauwsestraat en terug Burg.

Margostraat.

Parkeerverbod in de vermelde

straten. De wegbewijzering en de

rijrichting van de renners volgen.

Jeugdcomité Corneel

War comes to Aalbeke

Zaterdag 10 mei, 17.30—22 u., OC

X-box of Playstationspelletjes zijn

leuk, maar wat als je nu eens echt

oorlog kon voeren met jouw

vrienden, in je eigen dorp? Daarom

organiseert Jeugdcomité Corneel een

grote laserbattle in een unieke

locatie, het OC van Aalbeke.

Voorzien van verschillende

lasergame wapens strijden acht

ploegen tegen elkaar. Maar geen

paniek, er worden enkel pijnloze

infraroodstralen afgevuurd! Door de

geluidseffecten weet je wanneer je

onder vuur genomen wordt. Eens je

levens op zijn, wordt verder spelen

onmogelijk. Toch kan je zo weer

terug naar het hart van de actie.

Munitie is ongelimiteerd.

Inschrijven via

[email protected]

Meer info op ons facebook-event.

MEI do 1 Bedevaart naar Dadizele, KWB, voetgangers 7 u., fietsers 8.30 u.,

vertrek aan oud-gemeentehuis

1-meiviering, Splus, 15 u., OC

vr 2 Fietsen, Okra, 14 u., start aan OC

di 6 Columbiaans koken, feMma, 19.30 u., OC

wo 7 Kaarting, Okra, 14 u., OC

Creasalon, feMma, 19.30 u., OC

do 8 Hobby, Ziekenzorg, 14 u., OC

vr 9 Petanque, Okra, 14.30 u., André Tomme

za 10 Lasershooting, JCC, 13.30 u., OC

Schoolfeest, basisschool Biekorfje

ma 12 Meifeest, Okra, 14 u., OC

di 13 Klassiekers uit ons kookboek. KVLV,13.30 u. OC

Kantklossen, feMma, 19.30 u., OC

Wielerwedstrijd, 15 u., Bergstraat

do 15 Onder ons, Ziekenzorg, 14 u., OC


za 17 Wielerwedstrijd, 15 u., De Melkerij

zo 18 Wandeling Moen, Davidsfonds

Wo 21 Congo-avond, ACW, 19.30 u., OC

do 22 Kruidenverwennerij voor het lichaam, feMma, 19.30 u., OC

za 24 Familie-uitstap minigolf, KWB, Gezinsbond, feMma

zo 25 Verkiezingen, OC

ma 26 Creasalon, feMma, 19.30 u., OC

di 27 Confituren en chutneys, feMma, 19.30 u., OC

wo 28 Naaiproject voor starters (5), feMma, 19.30 u., OC

do 29 Rerum Novarum, 11 u., ACW, OC


JUNI wo 4 Kaarting, Okra, 14 u., OC

Creasalon, feMma, 19.30 u., OC.

vr 6 Fietsen, Okra, 14 u., start aan OC

Gps-wandeling, KWB, 19 u., start aan OC

di 10 Vrij juwelen maken, feMma, 19.30 u., OC

do 12 Hobby, Ziekenzorg, 14 u., OC



za 14 Mini-concertje, jeugdharmonie, De Weister, 17 u.

Eucharistieviering, Davidsfonds, 18.30 u., Sint-Corneliuskerk

di 17 Kantklossen, feMma, 19.30 u., OC

wo 18 Vrije scrappy, feMma, 19.30 u ., OC

do 19 Onder ons, Ziekenzorg, 14 u., OC

zo 22 Speelstraat, KWB, Gezinsbond, feMma, hele dag, Aalbekeplaats

do 26 Kookles, KVLV, 19.30 u., OC


ACTIVITEITENKALENDER

☺ ‘K WEET ’S WONDER of het

basketters waren die het

wandelbordje langs de Dooman met

uitleg over de Sjouwer, op die hoogte

hebben geplaatst. Misschien dachten

ze dat de Aalbekenaren, in

tegenstelling tot de Kortrijkzanen,

‘lange nekken’ zijn.

‘K WEET ‘S WONDER


REDACTIE

Frank Claerhout, Firmin Cornelus

Boudewijn Deschamps, Frans Destoop

Pieter Hanssens, Etienne Lachat

Filip Santy, Alain Vandeputte,

Ginette Vermeeren

REDACTIEADRES

Ontmoetingscentrum, Aalbekeplaats,

8511 Aalbeke, tel. 056 40 18 92

[email protected]

Rek. nr. BE57 4616 5227 8135

'T AALTJE is een uitgave van de

Aalbeekse verenigingsraad ARKO

GRATIS VERSPREIDING

Jaarabonnement buiten Aalbeke en

Markesteert: € 12.

AFHUREN: 1 pag: € 50 - ½ pag: € 30

SPONSORING: € 40 per nummer.

VERANTWOORDELIJKE UITGEVER

Frans Destoop,

Steertstraat 93, 8510 Marke

Artikels en aankondigingen van activiteiten

voor het volgend nummer worden op het

redactieadres verwacht vóór

15 juni 2014.

Dit Aaltje kwam tot stand met de

financiële steun van:

Geboorten

1 maart: Ella-Marie Opbrouck

12 maart: Theo Vandemeulebroucke

Overlijdens

16 februari: Denise Kinds, 86 jaar,

weduwe van André Vanhoucke

18 februari: Gaston Vandevoorde,

73 jaar, echtgenoot van Marie

Thérèse Vanhove

23 februari: Joseph Neirynck,

78 jaar, weduwnaar van Jacqueline

Vandendriessche

Huwelijken

8 maart: Freddy Schreers en Lucrèce

Lobbens

15 maart: Pieter Knockaert en Els

Pauwels

15 maart: Simon Libeer en Sharon

Cagnard

26 maart: Freddy Vandecaveye en

Veronique Blouwe

KRONIEK

De wet op de privacy bepaalt dat eenie-

der de publicatie van gegevens van de

burgerlijke stand over zichzelf kan ver-

hinderen door een seintje te geven aan

het stadsbestuur. Dat wil onder meer

zeggen dat wie niet wil dat geboorte,

huwelijk, jubileum of overlijden in het

Aaltje wordt vermeld, dit ook aan de

stad moet laten weten.

Proficiat aan de honderdjarige

Julia Renard, weduwe van André

Lavaert en geboren op 17 februari

1914, werd 100 jaar. Ze woonde tot

2003 in de Luingnestraat 270 en

verblijft nu in het rusthuis in Marke.

Julia op haar verjaardag

op 17 februari 2014

Aaltje 180 (mei-jun 2010)

Documents

Transcript of Aaltje 180 (mei-jun 2010)