Aaltje 179 (mrt-apr 2014)
-
Upload
filip-santy -
Category
Documents
-
view
232 -
download
2
description
Transcript of Aaltje 179 (mrt-apr 2014)
‘t Aaltje maart—april 2014 31ste jaargang nr. 179 1
SCHOP
In de berging staat een
spiksplinternieuwe ongebruikte
sneeuwschop. Ei zo na moest de
ingeoliede grasmaaier terug van
stal gehaald. Het gras bleef maar
groeien. Winter zonder winter,
maar water en wind zat. Hopelijk
worden lente en zomer niet op
dezelfde wijze overgeslagen.
Zijn er nog seizoenen? Alvast niet
voor de commercie: exact 70
dagen vóór datum lagen de eerste
paaseieren in de
warenhuisrekken.
‘t Aaltje stevent af op zijn paarlen
jubileum. Dertig jaar! Een
eigenzinnig fossiel uit het pre-
digitale tijdperk? Of nog steeds de
onmisbare maïzena in de
gemeenschapssoep? Een
dorpskrant voor een dorp dat
alsmaar minder dorp wordt? Wie
maalt nog om zijn buur en buurt?
De laatste selfmade feeststoet
dateert van vorige eeuw.
Herinneringen werden toen nog
op pellicule vastgelegd.
Tijden veranderen. De stad werd
inmiddels opgedeeld in
‘gebieden’. Dorpsidentiteit naar
de rommelmarkt, hoogstens
museumwaardig. Gebiedswerking
werd het toverwoord. De
cultuurfunctionaris werd
gebiedswerker, recent tot
bijberoep gedegradeerd.
Gebiedsondersteuning moet het
nu met afstandsbediening rooien.
O ja, we zouden haast vergeten u
te bedanken voor uw zeer
gewaardeerde steun. Wees gerust,
wij gaan na dertig jaar nog
bijlange onze schop niet afkuisen.
De redactie wenst u een
‘normaal’ voorjaar.
Kinderarmoede
Dat de kinderarmoede in Vlaanderen
de voorbije jaren sterk is
toegenomen wordt door de cijfers
bevestigd. Vooral sinds een zestal
jaar is de stijging spectaculair en ook
Kortrijk ontsnapt daar niet aan. In
West-Vlaanderen is Kortrijk zelfs de
stad met de hoogste kinderarmoede.
Sinds 2007 steeg die kinderarmoede
in onze stad van 7% naar 18%. De
oorzaken zijn veelvuldig: de
algemene economische crisis, de
jongerenwerkloosheid, het
toenemend aantal éénoudergezinnen,
verstoorde familierelaties,
uitsluitingen uit de sociale zekerheid
en de trek van arme mensen in
TOCH GEEN EXTRA GELD VOOR BIEKORFJE Even leek het er op dat de Aalbeekse basisschool Biekorfje zou delen in de
655.560 euro die minister Ingrid Lieten aan Kortrijk geeft om de
kinderarmoede in de scholen te bestrijden. Zo stond het toch recent in de
krant. ’t Aaltje trok op onderzoek uit en moest helaas, of misschien
gelukkig, vaststellen dat het krantenbericht niet correct was.
moeilijkheden vanuit de dorpen naar
de anonimiteit van de stad. Uit een
bevraging van de Kortrijkse
basisscholen, tussen mei en
november van vorig jaar, bleek dat in
sommige scholen de kleuterjuffen en
andere leerkrachten elke dag met
schrijnende situaties werden
geconfronteerd van ongewassen
kinderen, kleuters die blijkbaar geen
behoorlijk eten meekrijgen, droevige
kleding, … En toch moeten ook die
kinderen op het einde van het
schooljaar de eindtermen halen. De
scholen smeekten de overheid om
hulp. In maart 2013 lanceerde de
bevoegde minister voor de derde
opeenvolgende maal een oproep naar
2 ‘t Aaltje maart—april 2014 31ste jaargang nr. 179
de gemeenten en steden om projecten
in te dienen. Ze trok daarvoor
jaarlijks één miljoen euro uit.
Kortrijk zal nu gedurende zes jaar
telkens 109.000 euro krijgen om de
scholen toe te laten twee tot drie
begeleiders aan te trekken die deze
arme gezinnen moeten ondersteunen
en helpen.
Brugfiguren
Er is, zo zeggen de basisscholen,
immers grote nood aan brugfiguren
tussen de school en het zwakkere
gezin. Zij moeten helpen om het
gezin ten voordele van het kind te
versterken. Vaak weten die gezinnen
niet hoe en waar hulp geboden kan
worden. Soms zitten ze verstrikt in
een kluwen van kleinere en grotere
problemen. Sommige moeders
hebben uit hun eigen
voorgeschiedenis geen ervaring met
het warme nest dat een gezin voor
opgroeiende kinderen moet zijn. Ook
vinden sommigen de weg niet meer
in onze ingewikkelde maatschappij.
Uit ervaring weten de
maatschappelijke werkers van het
OCMW dat schuldenproblematieken
jonge gezinnen soms in het isolement
drijven. Dat er nu extra middelen
komen om de kinderarmoede te
bestrijden is dan ook voor Kortrijk
een bijzonder goede zaak.
Biekorfje
Omdat in de krant te lezen viel dat de
Aalbeekse basisschool Biekorfje
behoorde tot de Kortrijkse scholen
“waar het risico op leerlingen in
armoede het grootst is” en de
redactie van onze dorpskrant dus
dacht dat er extra middelen naar de
Aalbeekse basisschool zouden gaan,
ging ’t Aaltje praten met de directrice
van Biekorfje, Greetje Huyse. Zij
kon evenwel niet bevestigen dat er
een significante stijging van
kinderarmoede in haar school
zichtbaar was. Ook bij de stedelijke
welzijnsdienst vernam ’t Aaltje dat
het krantenbericht op een vergissing
moest berusten. Vermoedelijk heeft
men te sterk gekeken naar het
element thuistaal. Een van de zaken
waar kinderarmoede aan gelinkt
wordt is immers het niet spreken van
Nederlands in de thuissituatie. Maar
de kinderen van de Aalbeekse kleuter
- en basisschool die thuis Frans
spreken (en vaak van de
Moeskroense middenstand komen)
leven niet noodzakelijk in arme
gezinnen. Volgens de directrice is in
het Biekorfje het aantal gezinnen dat
er voor uit moet komen dat ze het
bijzonder moeilijk hebben heel klein.
Anderstaligheid
Toch is de anderstaligheid thuis van
veel kleuters, in het bijzonder in het
schooltje op de Sterreberg, een reden
tot bijzondere zorg en een heel
specifieke aanpak door de
leerkrachten. ’t Aaltje heeft daar in
2008 al eens een hoofdartikel aan
gewijd en de prima aanpak
toegelicht. Ongeveer 60% van de
kleuters op de Sterreberg spreken
thuis geen Nederlands. Voor de
lagere school is dat bijna 30%.
Gelukkig krijgt de school sinds een
paar jaar daarvoor een betere
ondersteuning vanuit Vlaanderen. Dit
jaar kreeg Biekorfje voor de kleuters
19 en voor de lagere school 28 extra
lestijden. Die worden ingezet om te
werken aan taal en komen zo de hele
school ten goede, zegt Greetje
Huyse.
Minder geboorten
Een andere zorg voor de directrice is
het lage aantal geboorten. In 2011,
het geboortejaar van de jongste
kleuters, waren er dat in Aalbeke
maar 19. Dit is een vrij recent
fenomeen. Vooral het aantal kleuters
op de Sterreberg is verminderd.
Daardoor zijn er dit schooljaar 2013-
2014 in het totaal wat minder
kinderen in Biekorfje dan vorig
schooljaar: 344 tegen 351
(tellingsdatum 3 februari 2014). De
grootste klassengroep blijkt het
eerste leerjaar te zijn met 44
leerlingen. Opvallend daarbij is dat
er in dat eerste leerjaar veel meer
meisjes dan jongens zitten: 28 tegen
16. De verhouding tussen meisjes
en jongens in de hele school
daarentegen is nagenoeg in
evenwicht: 176 meisjes tegenover
168 jongens.
GEZOCHT… M/V De redactie van ’t Aaltje zoekt
dringend nieuwe medewerkers met
interesse voor:
• alles wat leeft en leefde in
Aalbeke en op de Markesteert
• interesse voor de jeugd en
• een vlotte pen zijn een extra
aanbeveling
Mail uw interesse en uw vragen naar
of bel 0473 729235
‘t Aaltje maart—april 2014 31ste jaargang nr. 179 3
Sjouwer Cup 2014
Op 1, 3 & 4 mei 2014 organiseert K. FC Aalbeke Sport een Jeugdvoetbaltornooi voor de categorieën: Pluimpjes (U6), Duiveltjes (U8 & U9), Pré-Miniemen (U10) & Miniemen (U13). Op 1 mei treden de U8 & U9 aan, op 3 mei is het de beurt aan
de U13 en tot slot komen op 4 mei de U6 en U10 in actie. Vooral het tornooi voor de U6 moet een echte eyecatcher worden want dit zal afgewerkt worden op opblaasbare veldjes (2 tegen 2). De tornooien vatten telkens aan om 9u00. Heeft u (klein)kinderen bij K. FC Aalbeke spelen? Kom hen dan zeker eens aanmoedigen! Uiteraard zijn ook alle andere voetballiefhebbers van harte welkom. Ook voor toekomstige spelertjes is het een toffe gelegenheid om met onze club kennis te maken. Toegangsprijs: € 2,00/tornooidag. De opbrengst van het tornooi komt volledig de werking van onze Jeugdstructuur ten goede.
4 ‘t Aaltje maart—april 2014 31ste jaargang nr. 179
Een ‘oude dame’
Voor het ontstaan van de allereerste
vlag moeten we een beroep doen op
een foto want geschreven teksten
zijn tot nu toe niet teruggevonden.
Een paar jaar na de stichting van de
harmonie ‘In Deugd en Vreugd’ in
1885 moeten de bestuursleden
besloten hebben om een vaandel
voor hun vereniging te laten maken.
Een vaandel werd gemaakt uit zwaar
fluwelen stof, met kunstig en vaak
rijkelijk borduurwerk. Op de
groepsfoto waarvan u een fragment
te zien krijgt, staat het jaar 1890
vermeld, allicht het jaartal van de
inhuldiging van het pronkstuk.
Later ontstond vanuit kringen rond
de pannenfabriek een concurrerende
fanfare ‘St-Cécile’. Ook hier wilde
men over een vaandel beschikken. Er
zijn over die fanfare jammer genoeg
zo goed als geen verdere gegevens
bekend.
Wat opvalt is dat op het vaandel van
Deugd en Vreugd, naast het sierlijke
bloemenmotief met twee afhangende
kwasten, er een medaillon te zien is
waarin de beeltenis prijkt van Sint-
Cecilia, de patrones van de
muzikanten. Niet zo uitzonderlijk
voor een vereniging die gesteund
werd vanuit katholieke hoek.
Onderaan ziet u het Belgische
wapenschild ‘van sabel (zwart) met
de klimmende leeuw in goud,
getongd en geklauwd in keel (rood)’,
zoals dat in de wapenkunde wordt
omschreven. Bovenaan staat nog een
ster met stralenkrans,
De liberaal getinte fanfare koos,
eigenaardig genoeg, voor de naam
St.-Cécile, maar zette de heilige niet
op haar vaandel. Ook hier zien we
de Belgische leeuw opduiken. En,
voor de kenners van heraldische
wapens, kunnen we nog wijzen op
een opmerkelijk detail. De kronen
die boven het wapen zijn
aangebracht verschillen. Op het
vaandel van Deugd en Vreugd staat
(verkeerdelijk) een kroon die
verwijst naar een markgraaf. Op het
vaandel van St-Cécile staat de
correcte koningskroon.
Deugd en Vreugd moderniseert
Toeval of niet, maar er zijn geen
aanwijzingen (ook weer tot nu toe)
dat beide vaandels na de Eerste
Wereldoorlog nog werden gebruikt.
Zijn ze misschien tijdens de oorlog
verdwenen?
Feit is dat Deugd en Vreugd in 1925
met een vlag op de proppen komt.
Zware vaandels hebben immers
enkele nadelen. Ze zijn duur én
delicaat. Bovendien niet zo geschikt
om er mee buiten ten komen. Wat
toch een van dé belangrijkste
opdrachten is van
muziekverenigingen in die tijd.
Er zijn in Aalbeke vermoedelijk weinig verenigingen die sinds hun bestaan meerdere vaandels en vlaggen gekend
hebben. Voor de Tweede Wereldoorlog kende Aalbeke twee muziekverenigingen. Die hadden elk een vaandel. De
harmonie Deugd en Vreugd schafte zich in 1925 een nieuwe vlag aan. Na de oorlog kwamen beide verenigingen
samen in de Eendracht, die pas in 1960 een eigen vlag kon verwerven. Over de inhuldiging van die vlag is er in
het harmonie-archief een verslag te vinden, alweer van meester Louis Corne waaruit we een paar teksten
plukken.
AALBEEKSE VLAGGEN: HARMONIE
Op het vaandel van de
‘muziekminnende maatschappij In
Deugd en Vreugd’ staat de datum
1890 vermeld.
De ‘Fanfare St-Cecile Aelbeke’ kreeg een vaandel in 1892.
‘t Aaltje maart—april 2014 31ste jaargang nr. 179 5
Daarvoor is een vlag in dundoek toch
iets praktischer…
De vlag uit 1925, die wél nog
bewaard is, is een zogenaamde
‘double face’. Dat wil zeggen dat
voor– en achterkant een verschillend
beeld tonen. De vlag in het formaat
van een ruit is duidelijk gemaakt om
geneigd te worden gedragen: de
vlagdrager houdt daarbij de stok
schuin naar voren of over de
schouder, zodat de toeschouwers het
beeld duidelijk kunnen zien. De vlag
is gemaakt uit zijde (die hier en daar
aan restauratie toe is) in rode en
groene kleur en is afgezoomd met de
Belgische driekleur en gouden
franjes. Aan de ene kant zien we
bovenaan opnieuw de Belgische
leeuw, met in het midden
borduurwerk in goud dat in een
lauwerkrans een trofee van
muziekinstrumenten toont, met
daarbovenop een partituur. Daarrond
staat ‘Harmonie’ en ‘Aelbeke’ en de
data 1885 en 1925. Onderaan duikt
de Vlaamse leeuw op. Midden links
staat een Ierse harp afgebeeld,
midden rechts een lier. Op de andere
zijde van de vlag wordt centraal
opnieuw Sint-Cecilia afgebeeld in
een medaillon, samen met de naam
van de vereniging. De hoeken zijn
versierd met een bloemenmotief.
De twee worden één: Eendracht
Wanneer na de oorlog het gewone
leven weer zijn gang gaat, komen
ook de twee muziekverenigingen in
actie. Het vlot blijkbaar niet zo best
om in het kleine Aalbeke twee
verenigingen in stand te houden. Na
moeilijk overleg ontstaat tenslotte
toch een nieuwe muziekvereniging
onder de naam ‘Eendracht’.
Daar hoort uiteraard een nieuwe vlag
bij. In 1948 is voor het eerst sprake
van het aanschaffen van een vlag.
Alleen had men er toen nog niet het
nodige geld voor...
Gelukkig beschikt de harmonie nog
over de oude vlag van Deugd en
Vreugd. Die zal dienst doen tot in
1960.
Op naar een nieuwe vlag
In 1960 beslist het bestuur van de
Eendracht om dan toch een nieuwe
vlag te laten maken. Tekenaar en
dorpsgenoot Robert Hinderyckx
maakt er het ontwerp van. De vlag
oogt heel wat moderner, zowel van
ontwerp in de stijl van die jaren als
door het gebruik van kunststof.
De vormgeving is duidelijk op
herkenbaarheid gericht: ‘Harmonie
Eendracht’ bovenaan en ‘Aalbeke’
onderaan laten het publiek meteen
zien met welke vereniging ze doen
hebben. Centrale blikvanger is een
artistieke combinatie van een
solsleutel en een symbolisch
wapenschild. Op de rechterhelft
ervan staan drie verbonden ringen
die doen denken aan de Olympische
ringen. Was het de bedoeling van de
ontwerper om hiermee te verwijzen
naar de twee vooroorlogse
muziekverenigingen, waarvan de
traditie door de Eendracht werd
verdergezet? Op de linkerhelft staat
een gestileerde jachthoorn. Beide
elementen worden met elkaar
verbonden door een notenbalk met
de eerste maten van het lied ‘Viva
Sancta Cecilia’, gecomponeerd door
de toenmalige dirigent Achiel
Decock. De tijdsgeest was ook
veranderd: de ontwerper liet niet na
zijn handtekening op de vlag achter
In november 1960 overhandigde
burgemeester René Vanhoenackere,
als peter, de vlag aan Michel Santy.
Uiterst links: meter Noëlla Lemey.
De vlag van Deugd en
Vreugd uit 1925
6 ‘t Aaltje maart—april 2014 31ste jaargang nr. 179
te laten, met als datum 27 november
1960.
De traditionele vlaggenwijding
In die tijd was het gebruikelijk om
een nieuwe vlag te laten wijden.
Dank zij meester Louis Corne, toen
secretaris van de vereniging,
beschikken we ook ditmaal over een
verslag van de bestuursvergadering
voorafgaand aan de vlaggenwijding.
Te 9.30 h overhandiging van het
vaandel door de heer burgemeester
in het gemeentehuis.
Te 9.50 h wijding van de vlag.
Te 10 h hoogmis, gevolgd door de
uitvoering van de Pavane.
{Muziekstuk van Gabriël Fauré}
Te 11h optocht met de
muziekmaatschappij op kop, gevolgd
door de afgevaardigden van de
verscheidene verenigingen met vlag.
Een reeks verenigingen werden
hierbij uitgenodigd: de Brandweer,
de Oudstrijders, de Vliegende Pijl,
het Davidsfonds, de BJB en de
VBJB (nu KLJ), de Bond van
Kroostrijke Gezinnen (nu de
Gezinsbond), de Kroonwacht (nu
Chiro), de KAJ, de KAV (nu
FeMMa), het ACW en de KWB.
Achteraan komt dan onze nieuwe
vaan omringd door ons bestuur,
supporters en supporteressen.
Gedurende de optocht brengen we
een bezoek aan het graf van onze
dirigent Ach. Decock en leggen we
eveneens een bloemtuil neer aan het
dodenmonument. Daarna volgt de
ontvangst door het gemeentebestuur
en de maaltijd.
De verdere viering
‘s Namiddags bezoeken de trotse
muzikanten een reeks herbergen: In
de Harmonie, In de Beenhouwerij, In
de Smisse en café Taxi. ‘s Avonds
volgt een gezellig samenzijn met
muziek en dans bij ondervoorzitter
Aimé Bekaert (Au Batteur).
En de secretaris vervolledigt het
verslag met een meer persoonlijke
noot: Misschien laat u dadelijk
opmerken dat we ’s voormiddags
geen enkele herberg aandoen; maar
we stellen aanstonds uw bierzucht
gerust, daar u in de namiddag nog de
gelegenheid zult hebben uw dorst te
lessen opdat u de maandagmorgen
met een bierhoofd naar uw werk
zoudt mogen trekken.
Nog een luimige noot
En in het verslag van de
bestuursvergadering omtrent de
toekomstige vlaggenwijding voegt
meester Louis er op zijn manier nog
een paar bedenkingen bij:
Voor de wijding van de vlag zien we
uit naar een peter en meter. E.H.
Onderpastoor was uiterst verbaasd
toen hij dit vernam; maar als er nu
een pasgeboren schepsel gedoopt
wordt, moet er toch een peter en
meter aanwezig zijn, al was het maar
om suikerbollekes uit te delen. Wie
deze voorname ambten zal bekleden
weten we nog niet en hoeft u zich
alleen maar stil en waardig te
gedragen en van elke commentaar
onthouden.
En voor het middagmaal weet hij in
zijn eigen stijl dit nog aan te merken:
Voor het middagmaal nemen we
dezelfde menu: boullie en karoten
worden tot uw spijt of tot uw vreugd
wederom vervangen door ruelle en
boontjes. Tafelredes worden
uitgesproken, muziek zal ten gehore
gebracht worden. Misschien komt er
aan tafel nog een extraatje bij doch
daarover reppen we geen woord en
wordt het voor u een blijde
verrassing. Aan tafel wordt uw
verloofde of desgevallend uw vrouw
geduld, maar schoonmoeders
worden absoluut geweerd. We
wensen u nu reeds ‘smakelijk eten’
en moest u na het diner nog niet
voldaan zijn, u kunt zich nog een
zakske frites aanschaffen bij de
associé van Frans Cornelus… Dit
laatste zal wel een ‘inside’ voor de
tijdsgenoten zijn geweest!
Nog altijd in dienst
De vlag uit 1960 is nog in perfecte
staat en wordt meer dan vijftig jaar
na haar wijding nog altijd in ere
gehouden. Op de meeste concerten
staat ze op het podium. De harmonie
komt op vandaag minder op straat
dan vroeger. Wanneer dat het geval
is, is de vlag er ook bij. Ook bij een
begrafenis van een (bestuurs)lid van
de harmonie staat de vlag, met de
zwarte rouwband, vooraan in de
kerk.
Vaandrig (of vlagdrager) van dienst
op nu is Marcel Benoit. Hij trad
daarmee in de voetsporen van zijn
naoorlogse voorgangers Michel
Santy en Lucien Lybeer.
In 1976 kreeg de Eendracht een eervolle uitnodiging om een galaconcert te
verzorgen in Le Havre. Er werd toen op de speelplaats van de jongensschool
een fotosessie georganiseerd, mét vlag uiteraard!
‘t Aaltje maart—april 2014 31ste jaargang nr. 179 7
In ’t Aaltje nr. 29 van maart-april
1989 verscheen een hoofdartikel
onder de titel ‘Allartbos: park of
natuurreservaat?’. De inleiding was
duidelijk: ‘De Aalbekenaren willen
het park graag opengesteld zien. Dit
bleek duidelijk uit een enquête en is
ook de wens van de Aalbeekse
verkozenen in de gemeenteraad. Is
dit wel zo zinvol? Is het niet nadelig
voor dit stukje natuur. Daarenboven
zijn park en kasteel privé-
eigendom…’
Het artikel verduidelijkte de
hamvraag: moest het gebied een
natuurgebied zijn, met beperkte
begeleide toegankelijkheid, of moest
het een ‘gemeentepark’ worden,
altijd open om er te wandelen, te
spelen, feesten en concerten in te
richten? Het is noch bos, noch
natuurreservaat, zo werd gesteld,
maar een door mensenhanden
aangelegd Engels park, met veel niet-
inheemse bomen en struiken. Uniek
is zijn ligging op een helling en de
daaraan gekoppelde
waterhuishouding. Allart had iets met
water en pompen (hij richtte nota
bene een vrijwillig brandweerkorps
op en investeerde in een mobiele
motorpomp). Bij de aanleg van het
park werkte hij een systeem uit
waarbij het water uit een vijver
beneden werd opgepompt en
trapsgewijs via reservoirs, beekjes en
watervalletjes, naar beneden
stroomde.
Het artikel vermeldde voorts het
bestaan van een orchideeënserre en
vestigde de aandacht op de
omgeving: een oplopend onverhard
wegje tussen meidoornhagen,
hooiweide en boomgaard. Een
inventaris van de aangetroffen
soorten vogels, bomen, struiken,
KWARTEEUW Een kwarteeuw geleden stelde Aalbeke zich heel wat vragen over de toekomst van het ‘kasteel’ en ‘den bos’ van
Allart. De eigenaar-bewoner Georges Allart was in 1962 overleden. Het inwonend huispersoneel moest enkele
jaren later verhuizen toen de eigendom geamputeerd werd voor de verbreding van de rijksweg. De erfregeling
bleef aanslepen met verwaarlozing en aftakeling tot gevolg. De dorpskrant wilde zijn lezers iets meer vertellen
over de waarde van het park.
bloemen en planten vervolledigde de
beschrijving. Wat de bestemming
van het kasteeltje moest worden liet
het artikel wijselijk in het midden.
Een aantal jaren later werd dit
duidelijk. In 2000 werd het juridisch
steekspel tussen de erfgenamen
beëindigd. Kasteel en park werden
toebedeeld aan de familie van
kleinzoon Guillemyn. Het park kreeg
een grondige onderhoudsbeurt. Het
kasteel werd opgeknapt, deels
opnieuw bewoonbaar gemaakt en
betrokken door een achterkleinzoon
van de legendarische ‘meneer
Allart’.
In 2004 werd het geheel als
monument en dorpszicht beschermd.
De mythes en mysteries die decennia
lang de Aalbekenaren intrigeerden
vervagen stilaan in ons collectief
dorpsgeheugen.
Uniek is zijn ligging op een helling en de daaraan gekoppelde waterhuishouding.
8 ‘t Aaltje maart—april 2014 31ste jaargang nr. 179
DE MONNIK (2)
5. Zaterdagavond
Parochieassistente Mauricette
Verminderen was blij dat Ganaëlle
die avond naar de bisschop zou
komen luisteren. Het zou voor de
jonge vrouw zonder twijfel een
bijzondere gebeurtenis zijn en het
kon haar integratie in de Aalbeekse
dorpsgemeenschap alleen maar
bevorderen. Ook al verstond ze nog
niet alles, haar kennis van het
Nederlands was toch al voldoende
groot om straks de woorden van de
bisschop te begrijpen. En misschien
zou ze zin krijgen om later mee te
zingen in het kerkkoor. Haar man
Ludovic wilde niet meegaan. Ze had
nochtans een beetje aangedrongen,
maar hij had koppig geweigerd. “Je
weet, Ganaëlle, dat ik niets moet
hebben van priesters of paters. Ik ga
vanmiddag vissen en ik maak
vanavond, terwijl jij in dat kerkje
naar die bisschop luistert, een
lekkere spaghetti voor ons tweeën
klaar. Verontschuldig mij bij die
nieuwe vriendin van jou, maar mij
zie je niet in de kerk.”
Er was opvallend veel meer volk dan
gewoonlijk in de Sint-Corneliuskerk
aanwezig toen de kerkklok halfzeven
sloeg. Alleen helemaal links waren
nog een drietal stoelen vrij waar
blijkbaar niemand op durfde te gaan
zitten. Achteraan stonden zelfs
enkele mensen tevergeefs uit te
kijken naar nog een vrije zitplaats
ergens in de rijen.
Het Aalbeeks Gemengd Koor stond
met een maximale bezetting klaar in
de diepte achter het altaar. Op de
eerste rij van de middenbeuk zaten
de kloosterzusters en enkele
notabelen van de stad. Op de tweede
rij zat heemkundige Marcellus Slots
naast Azère Sandra. De jonge vrouw
uit de Luingnestraat, Ganaëlle, zat
heel bescheiden opzij naast de
achterste pilaar. Haar ogen blonken.
Het altaar was mooi versierd met
wintergroen en enkele vuurrode
amarillissen. Mauricette
Verminderen had uit de sacristie een
zware gebeeldhouwde stoel gehaald
voor de bisschop en over de hoge
rugleuning een damasten kleedje
gehangen. De koster speelde, tot
grote vreugde van enkele kenners
van orgelmuziek, een koraalvariatie
van de beroemde zestiende-eeuwse
componist Jan Pieterszoon
Sweelinck. In de kerk was een licht
geroezemoes hoorbaar. De
aanwezigen keken belangstellend
naar het koorgedeelte van de kerk,
wachtend op de intrede van de
bisschop. Er heerste een zekere
spanning want in het dorp hadden de
gekste geruchten de ronde gedaan
over wat de bisschop van Brugge in
het kleine Aalbeke zou komen
zeggen. Zou de diaken alleen
verantwoordelijk worden voor de
zielzorg? Zouden de missen in het
klooster of in het
ouderenzorgcentrum De Weister
plaats moeten vinden? Zou de kerk
misschien gesloten worden?
Een grapjas, die duidelijk niet thuis
was in kerkelijke kringen, opperde
zelfs dat de bisschop in Aalbeke de
eerste vrouwelijke priester zou
aankondigen…
6. De bisschop spreekt
De heldere klank van het
intredeklokje galmde door de kerk.
Spontaan gingen alle aanwezigen
rechtop staan en het werd muisstil.
Parochieassistente Mauricette
Verminderen ging plechtig voorop
en hield halt opzij van het altaar,
vlakbij de microfoon. Achter haar
schreden de bisschop, met staf en
mijter, en de diaken naar hun
Pastoor Havermans is met ernstige hartproblemen opgenomen in het ziekenhuis. Daardoor heeft Aalbeke
tijdelijk geen priester meer om de kerkelijke diensten te verzorgen. Parochieassistente Mauricette Verminderen
heeft echter vernomen dat de bisschop van Brugge een oplossing heeft gevonden. De laatste zaterdag van januari
zou hij persoonlijk naar Aalbeke komen om in de Sint-Corneliuskerk de gelovigen te informeren.
Voor de oriëntatie van de trouwe lezers van onze dorpskrant zijn ook in dit achtste Aalbeekse misdaadverhaal de
bestaande straatnamen en namen van gebouwen behouden. De gebeurtenissen en de personages daarentegen zijn
totaal verzonnen. Echt bestaande personages zijn door de verteller fictief gebruikt.
Parochieassistente Mauricette Verminderen ging plechtig voorop en hield halt
opzij van het altaar, vlakbij de microfoon.
‘t Aaltje maart—april 2014 31ste jaargang nr. 179 9
zitplaatsen. Op grote afstand volgde,
schijnbaar een beetje aarzelend, een
wat kleinere man met een asgrauwe
pij. Hij droeg een grijze ringbaard en
een donkere hoornen bril. Van op
afstand leek hij kalend maar de
parochieassistente had in de sacristie
al gezien dat het een recent
aangebrachte tonsuur of
kruinschering was. In de kerk keken
de mensen snel naar elkaar. “Een
monnik,” fluisterde Marcellus Slots,
en Azère Sandra knikte hevig.
“Goede avond allemaal,” zei de
parochieassistente, en ze kuchte
zenuwachtig. “Het is een hele eer
voor ons dat bisschop Jozef naar de
Sint-Corneliuskerk van Aalbeke is
willen komen om ons te spreken over
een oplossing voor het probleem van
de verhinderde pastoor.” Ze keek
even sluiks op het kleine papiertje
dat ze in de hand had. “Het is dan
ook met grote vreugde dat ik u allen
onze bisschop van Brugge mag
aankondigen en hem het woord
verlenen.” Blij dat ze die slotzin er
zonder haperen uit gekregen had,
trad Mauricette Verminderen opzij
en wenkte met een voorzichtig
gebaar de bisschop.
De bisschop zette zijn mijter af
waardoor een klein paars mutsje op
zijn hoofd zichtbaar werd, gaf zijn
staf aan de diaken en ging achter het
altaar staan. Alle ogen in de kerk
waren vol spanning op hem gericht.
“Beminde broeders en zusters in
Christus. U weet dat het aantal
priesters in ons bisdom de jongste
jaren sterk verminderd is. Van de
overblijvenden zijn velen te oud
geworden om nog een parochie te
leiden. Gelukkig beschikken we nog
over enkele flinke diakens, maar zij
kunnen helaas niet alle vereiste
bedieningen verrichten. De
noodsituatie in Aalbeke heeft mij
ertoe gebracht op zoek te gaan naar
nieuwe oplossingen. Ik heb dan ook
de abt van de abdij Notre Dame du
Bec in Normandië aangeschreven
met de vraag of hij geen monnik ter
beschikking kon stellen om
gedurende enkele maanden de
misvieringen in de parochie van
Aalbeke te leiden. Tot mijn grote
vreugde heeft de abt daar positief op
geantwoord. Hij heeft mij voorge-
steld frater Penitentius te sturen, een
van zijn bekwame en godvrezende
monniken. U ziet frater Penitentius
daar zitten, naast de diaken.”
De bisschop boog zich zijwaarts en
gaf teken dat de monnik even
rechtop moest gaan staan. Frater
Penitentius boog voorzichtig en
ernstig naar de gelovigen in de kerk.
“Misschien, beminde broeders en
zusters, stelt u zich de vraag of frater
Penitentius, een monnik uit een
Frans klooster, uw taal zal spreken.
Ik kan u daarin gerust stellen. Frater
Penitentius is van Vlaamse afkomst.
Hij heeft mij verzekerd dat hij met
liefde en toewijding voor de
Aalbeekse kerkgemeenschap zal
zorgen. Hij zal verblijven in het huis
van de vroegere geestelijke directeur
van de zustergemeenschap, het huis
in de Moeskroensesteenweg dat
recent is vrijgekomen door de
opname van de directeur in een woon
- en zorgcentrum. Ik hoop van harte
dat u hem in uw midden met
blijdschap en genegenheid zult
ontvangen. Ik zal nu voorgaan in de
eucharistieviering. Na de viering
kunt u dan kennis maken met uw
nieuwe pastoor, frater Penitentius.”
De bisschop knikte naar de diaken
die onmiddellijk het grote met zilver
beslagen misboek bracht en het open
legde op het altaar. Het koor zette
met overtuiging het Kyrie in van de
Missa Papae Marcelli van de
Italiaanse grootmeester Palestrina.
Het beloofde een lange mis te
worden…
7. Een zwerver
Op de Papeyeweg stapte in het
duister een man. Zijn zware
bergschoenen waren helemaal
beslijkt. Hij droeg een vaalbruine
winterjas van dierenhuiden gemaakt.
Op zijn hoofd stond een vormeloos
vilten hoedje met een rafelig lint
rondom. Met zijn rechterhand tikte
hij met de regelmaat van een klok de
stevige wandelstok op het brokkelige
asfalt. Hij stapte niet erg snel maar in
een gelijkmatig tempo alsof hij al
van erg ver kwam. In de duisternis
waren zijn ogen niet te zien. Was het
een schaduw over zijn gezicht of
droeg hij een baard?
Hij gromde en bleef even stilstaan.
Uit zijn jas haalde hij een zakhorloge
en hield die schuin naar het licht van
de maan. Hij was te laat. De kerk
was vlakbij, maar hij was te laat. Hij
draaide zich om en keerde op zijn
stappen terug. Het silhouet van De
Sjouwer tekende zich haarscherp af
tegen de avondlijke hemel. Daar kon
hij slapen.
8. In De Smisse
De plechtige misviering had
inderdaad lang geduurd. Azère
Sandra had tijdens de kerkdienst
gehoopt dat hij in De Smisse nog een
partijtje zou kunnen kaarten en hij
was dan ook blij verrast dat de
vrienden op hem hadden gewacht.
“En,” vroeg Victor Sansen “heeft de
bisschop een nieuwe pastoor uit zijn
hoed, of beter uit zijn mijter,
getoverd?” “’t Is een Franse monnik
van Vlaamse afkomst, een tamelijk
klein ventje met een ringbaard,”
antwoordde Azère Sandra. “Hij heeft
nog geen woord gezegd. ’t Ziet er ne
serieuzen uit. Hij gaat in de
Moeskroensesteenweg wonen in het
huis van de geestelijke directeur van
de zusters.”
“’t Zijn harten troef,” riep Felix
Akers en hij wenkte Prunella voor
het eerste rondje.
(wordt vervolgd)
Het silhouet van De Sjouwer tekende
zich haarscherp af tegen de
avondlijke hemel
10 ‘t Aaltje maart—april 2014 31ste jaargang nr. 179
80 BEDDEN TUSSEN AALBEKE EN COMPOSTELA (2) In vorig nummer kon je lezen hoe Pieter Hanssens en Mieke Nottebaere gedurende een kleine vier weken
wandelden tot in Vézelay in Bourgondië. Het was een eerste belangrijk doel op de weg naar Compostela. Tot daar
waren er nagenoeg geen problemen die te maken hebben met de tumor die zich op de pancreas van Pieter
genesteld heeft en ze hadden dan ook goede hoop dat ze het doel in het noordwesten van Spanje konden halen.
Toch waren er nog een dikke vijftienhonderd kilometer te gaan. Letterlijk!
Op kruissnelheid
Vanuit Vézelay gaat het dan verder
in west-zuid-westelijke richting. Het
heuvelachtige Bourgondië gaat over
in het vlakkere gebied van het
Centre. We hebben nog een laatste
ontmoeting met een ‘bekende’: onze
zwangere dochter Saskia. Vanaf
Tannay zijn we op onszelf
aangewezen tot … ja hopelijk tot in
Compostela zeker. De warme dagen
zijn terug en aangezien we nu
meestal slapen in gemeentelijke
‘refuges’, dit zijn (delen van)
gebouwen die speciaal ten behoeve
van de pelgrims zijn ingericht,
kunnen we telkens vroeg opstaan en
profiteren van de koele ochtenduren
om kilometers te maken. Zo tellen de
laatste drie etappes vóór Bourges
samen 95 kilometer. Een mens zou al
beginnen zweten bij het gedacht
alleen! En dat doen we, want het
kwik gaat in de namiddag steevast
richting 35 graden. Drinken is de
boodschap, gelukkig zijn er in elk
dorp tappunten met drinkbaar water.
We passeren ook veel ‘lavatoires’,
dat zijn centrale waterbassins in de
dorpen waar mensen vroeger hun
was kwamen doen. Nu worden die
voor dat doel niet meer gebruikt,
maar voor ons zijn het heel welkome
plaatsen om even halt te houden en
de voetjes te verfrissen.
Al stappend proberen we elke dag
een overzicht van onze tocht te
reconstrueren, opgehangen aan de
namen van de slaapplaatsen. We
onderhouden elkaar over de
avonturen die we hebben beleefd tot
dan toe en houden die aldus levendig
om ze later nog te kunnen vertellen
aan al wie er oor voor heeft. Het gaat
over de goede, de domme en de
leuke burgemeester, over de lekke
band in Buironfosse, over de
gastvrouw die ons geen drankje kon
geven in Locquignol en de
vriendelijke kano-uitbater in
Autreppes. Bij Tannay beginnen we
luidkeels het Ultreïa-lied te zingen,
want daar hebben we enkele
kilometers in het spoor van een
groepje scouts gestapt, die ons dit op
een schitterende manier voorzongen.
Tussenstop in de Kennedylaan
Ondanks het vele drinken merk ik
dat mijn plas steeds donkerder wordt.
De dokter had vooraf gewaarschuwd
dat mijn galkanaal wat dichtgedrukt
werd door de tumor en dat het
mogelijk was dat ik geelzucht zou
ontwikkelen. We zijn extra attent en
op onze rustdag in Bourges op
zaterdag 3 augustus, wanneer ik mij
naast Mieke sta te wassen, valt het
haar op dat de bovenkant van mijn
benen, waar de korte broekspijpen
het bruinen beletten, veel geler is dan
haar bovenbeen. Het kleurverschil is
onmiskenbaar en we besluiten terug
te keren naar België. Met je
gezondheid moet je tenslotte niet
spelen… Onze droom lijkt in het
water te vallen, maar we zijn er zeker
van dat dit de enige goeie beslissing
is. De zusters Annonciaden, bij wie
we die dagen logeren, tonen zich van
hun allerbeste kant en steunen ons
Bij Tannay ontmoeten we een groepje scouts, die het Ultreïa-lied zingen.
Drinken is de boodschap, gelukkig
zijn er in elk dorp tappunten met
drinkbaar water.
‘t Aaltje maart—april 2014 31ste jaargang nr. 179 11
met raad en daad en veel gebed in dit
moeilijke moment.
Zondag 4 augustus stappen we om
kwart over acht op de trein in het
station van Bourges en om kwart
over drie in de namiddag uit de
Rijselse metro aan de Franse grens
bij Risquons-Tout. We zijn dit als
een intermezzo op onze queeste gaan
beschouwen, een soort pitstop om
even bij te tanken en de nodige
herstellingen uit te voeren. De
maandag al heb ik een afspraak met
de dokter in de Kennedylaan en de
dag erna plaatst hij een stent in mijn
galkanaaltje. Maar o wee, dat doet
pijn! Ik probeer die te verdragen,
maar als ik na een drietal dagen toch
even de dokter contacteer, stelt hij
meteen voor om het stent-buisje te
vervangen door een korter model, dat
iets minder zal uitsteken en dus ook
minder irritatie zal geven. Al bij al
duurt het oponthoud een goeie tien
dagen. Op donderdag 15 augustus
vertrekken we in alle vroegte met
een oom van Mieke richting
Bourges. Hij neemt nog een paar
weken vakantie en is bereid om ons
bij Bourges met pak en zak af te
zetten. Niet zonder eerst nog even de
Zusters Annonciaden te gaan
bedanken voor hun zeer
gewaardeerde bijstand!
Enkel oplossingen
We zitten meteen weer in het ritme
en overnachten op de tweede dag na
de onderbreking bij Monique, een
‘garde champêtre’ die haar huis in
Neuville-Pailloux ter beschikking
stelt van pelgrims onderweg. Haar
motto is ‘Ici, il n’y a pas de
problèmes, il n’y a que des
solutions’ (hier zijn er geen
problemen, enkel oplossingen). En
effectief, als ik op een bepaald
moment tot de vaststelling kom dat
ik mijn tasje met fototoestel, gps en
voorraadje cash geld in de dorpskerk
heb laten liggen en dat die kerk
intussen op slot is, schiet ze in een
lach en haalt doodleuk de sleutel van
de kerk uit haar handtas! Ze trakteert
ons zelfs op en privérondleiding in
de kerk, waar ze als vrijwilliger mee
helpt in het onderhoud en de
restauratie.
Een steentje voor de zonden
Op maandag 19 augustus verandert
het landschap van de ene kilometer
op de andere. Kort nadat we Vézelay
verlaten hadden, trokken we veelal
door open landschappen met
graanvelden, akkers met koolzaad en
zonnebloemen. In het dorpje
Badecon-le-Pin schuiven we voor de
middag aan in een piepklein
restaurantje dat door Belgen gerund
wordt en daarna duiken we in de
vallei van de Creuse en wordt het
landschap ruiger en heuvelachtiger.
De lichtbruine kleur van de runderen
wijst erop dat we in de Limousin
gekomen zijn. Dit is het dunst
bevolkte département van Frankrijk,
maar de mensen leven er in hechte
dorpsgemeenschappen en zijn
uitermate gastvrij. Ze hebben
duidelijk een hart voor pelgrims. We
ontmoeten in het middeleeuwse dorp
Crozant een dametje van wel
negentig jaar, dat een winkeltje runt
en naar eigen zeggen de enige echte
pelgrimstempel van het dorp in bezit
heeft. We laten er ook een steentje
achter ter nagedachtenis van een
jonge man uit Rollegem die in een
moto-ongeval uit het leven gerukt
werd en de dag erna begraven zou
worden. Dat achterlaten van een
steentje op een symbolische plaats is
een eeuwenoud gebruik van pelgrims
op weg naar Compostela. Men nam
een steentje mee van thuis dat de
eigen zonden symboliseerde en liet
dat achter bij het Cruz de Ferro, zo’n
150 kilometer vóór Compostela op
het hoogste punt van de
pelgrimsroute. Het idee was om op
die manier met een gezuiverde ziel
de heilige stad te betreden. In de loop
der tijd breidde het gebruik uit en nu
zie je overal langs de weg bij
kruisen, kerken, standbeelden of
gewoon in de vrije natuur hoopjes
met achtergelaten steentjes.
Limousin en Périgord
Enkele dagen later bereiken we
Limoges, waar we onze volgende
rustdag gepland hebben. De zusters
Franciscanessen hebben een
pelgrimsrefuge, maar je mag er maar
één nachtje blijven en dus verkassen
we tijdens onze rustdag naar een
hotel elders in deze mooie stad. We
moeten opnieuw een aanvaardbaar
evenwicht zoeken tussen nodige rust
en het verkennen van het boeiende
weefsel van deze
aartsbisschoppelijke stad.
De warme dagen zijn terug en we
naderen lager gelegen gebieden. We
zullen de Pyreneeën immers
oversteken op minder dan 50 km van
de Atlantische kust. We trekken door
kleinere stadjes die in de loop van de
geschiedenis elk wel hun moment de
gloire gehad hebben. Zo is er La
Coquille, die zijn naam ontleent aan
de Coquille-Saint-Jacques, het
symbool van de Compostela-
pelgrim. Daar ontmoeten we Marie-
Béatrice en Huguette voor het eerst.
Twee kranige jong-gepensioneerde
dames, die in een drietal weken
vanuit La Coquille de pelgrimsroute
tot aan de Alpen willen volgen. We
weten dan nog niet dat we bijna
dagelijks elkaars pad zullen kruisen
Even een steentje achterlaten bij
een kruis langs de weg geeft het
gevoel dat je iets ‘terug’ kan doen
in ruil voor al het mooie…
12 ‘t Aaltje maart—april 2014 31ste jaargang nr. 179
gastheer van de refuge in het
pittoreske stadje Roquefort-de-
Marsan. ‘Des araignées de porc’
noemt hij het en we zijn er nog niet
helemaal uit welk deel van het
varken we precies gegeten hebben,
maar het was heerlijk. We genieten
van speciaal voor pelgrims ingerichte
rustplaatsen langs het pad met
telkens een soort gulden boek waarin
je een boodschap kan achterlaten
voor wie na je komt. Op die manier
komen we te weten dat Henk, een
kranige en vooral warme
Nederlander die we een aantal keer
ontmoetten tussen Troyes en
Bourges ons steeds een tiental dagen
voor blijft, precies de tijd die we
besteedden aan het gele probleem.
Op naar de Pyreneeën
Onze laatste rustdag op Franse
bodem is voorzien in de stad Mont-
de-Marsan. We hebben dan de
uitgestrekte en zanderige Landes
doorkruist. We hebben gezien hoe
pruimen machinaal van de bomen
geschud worden, hoe duizenden
eenden in eendenfarms voor onze
magret de canard of eendenborst
zorgen, hoe gigantische sproei-
installaties van honderden meter lang
traag vooruitschuiven door
maïsvelden, of hoe de hazelnootjes
word getrakteerd op een ontmoeting
met mijn grote idool Don Bosco. Of
hoe toeval soms te toevallig is om
toeval nog toeval te zijn…
In de geest van de Camino
Meer en meer lijkt de pelgrimsroute
ingebakken in de omgeving en de
cultuur. Mensen die we ontmoeten
steken hun duim op, beginnen
spontaan een gesprekje of wensen
ons een ‘bon chemin’.
We worden verwend door een
vrouwtje dat ons, gekromd van
ouderdom, met een pastic zakje
eigen gekweekte mirabellen
tegemoet komt. We worden
getrakteerd op een privérondleiding
in de gigantische abdijkerk van het
kleine dorpje Saint-Ferme.
Het dametje aan wie we een lift
vragen na onze boodschappen twee
kilometer buiten het stadje Saint-
Séver is zo fier dat we te voet uit
België komen en haar vragen om ons
terug naar de refuge te brengen, dat
ze er prompt een haast professionele
rondleiding door het middeleeuwse
stadje aan boord van haar Citroën C3
(met airco) bij doet.
We mogen aanschuiven voor een
feestmaal ter ere van onszelf, bereid
door Henri, deeltijds clown, deeltijds
beroepspelgrim en deeltijds kok en
en er uiteindelijk een goeie
vriendschapsband aan zullen
overhouden.
Périgueux is een middelgrote stad
met een romaanse kathedraal
waarvan men beweert dat ze model
gestaan heeft voor de bekende
basiliek Sacré-Coeur in Montmartre,
Parijs.
Sainte-Foy-la-Grande is een oude
garnizoenstad, wat heel duidelijk te
merken is aan het dambordpatroon
van de straten. We logeren er in het
tehuis voor daklozen. Want dat zijn
we natuurlijk ook een beetje, hoewel
uit vrije wil natuurlijk. We steken er
de Dordogne over.
Op maandag twee september stappen
we de vallei van de Garonne binnen.
Bazas heeft ook een kathedraal, maar
daarmee is ook bijna alles over die
stad gezegd. Wanneer we er in de
avond nog een wandelingetje willen
maken, is de stad leeg, we kunnen
niet eens nog ergens een ijsje krijgen
en op het terras voor de kathedraal
zijn een drietal kinderen aan het
voetballen. Het portaal dient als
doel!
Op maandag twee september komen
we in het stadje La Réole aan de
oevers van de Garonne. Mijn
leraarsbloed kriebelt die dag, maar ik
Spelende kinderen in het portaal van de kathedraal van Bazas.
‘t Aaltje maart—april 2014 31ste jaargang nr. 179 13
van de Nutella chocopasta gekweekt
worden. Mont-de-Marsan voelt al
wat Spaans aan met zijn
stierenvechtersarena,
drinkgelegenheden met Spaans
klinkende namen als Don Quichote
of Corrida en zijn met palmbomen
aangelegde pleinen. We hebben er
nood aan een extra rustdag, want
Miekes voeten en mijn buik lijken
wat uit evenwicht geraakt te zijn.
Een volle maaltijd na de klok van
vijf verhindert mijn nachtrust, maar
soms hebben we geen andere keuze.
De eerste van de twee rustdagen
spenderen we dan ook bijna volledig
in ons hotelkamertje.
Zes dagen scheiden ons van de
Pyreneeën, maar groot is onze
verwondering als we de volgende
dag plots heel in de verte de
bergketen al kunnen waarnemen, op
zo’n tachtig kilometer afstand! We
komen in Frans Baskenland, iets
waar de plaatselijke bevolking zo te
zien graag mee uitpakt. De
straatnaamborden zijn tweetalig en in
het plaatsje Ostabat leren we zowaar
een lied in het Baskisch.
Muziekleraar is plaatselijke boer en
gastheer Beñat Eyharts – Bernard
pour les Francophones. Ostabat is
trouwens de plaats waar ook de Via
Turonensis (weg over Tours) en de
Via Podiensis (weg over Le Puy en
Velay) aansluiten bij onze Via
Lemovicensis. We slapen er ineens
met zijn dertig. Beñat is intussen een
begrip langs de Camino, je kan hem
aan het werk zien op Youtube als je
er ‘Ultreïa’ intikt. Daar is hij
trouwens heel erg fier op.
De dag nadien bereiken we Saint-
Jean-Pied-de-Port, legendarische
startplaats van de Camino Frances,
waar de meeste pelgrims de tocht
aanvatten. Vanaf nu maken we deel
uit van een achthonderd kilometer
lange stoet met duizenden pelgrims
en één doel…
Op woensdag 9 april om 19.30 u.
komen Mieke en Pieter vertellen
over hun tocht in het OC van
Aalbeke.
LIJST STEUNERS Dit is de eerste lijst van particulieren en verenigingen die ’t Aaltje financieel steunden.
Robert Vanderghinste, Pierre Cosaert,
Gilbert Dedecker, Remi Gistelinck,
Stefaan Derde, Filip De Wispelaere,
Giovanni Debard, Rosa Vanrijckeghem,
Gaspard Vandekerkchove, Genoveva
Vermeulen, Frank Heyse, Marie-Joseph
Verbeke, Els Haegeman, Eric
Vanoverschelde, Zusters Van Liefde,
Dries Cottenier, José Coghe, Arsène
Losfeld, Astrid Fioen, Roger Verhoyen,
Daniël Cottenier, Leonel Hooghe,
Jeanine Wastyn, Isidoor Depourcq,
Maria Bruggeman, Gerard Declercq,
Geert Delhaye, Marie-Louise Deré,
Antoine Mortier, Gabriël Lavaert,
Johnny Vandenbossche, Georgette
Callens, Liliana Staelens, Roger
Hanssens, Jacques Verdin, Etienne
Putman, Jean-Marie Planckaert, Eddy
Debrulle, Wim Debu, Patrick Decraene,
Geert Foulon, Oswald Geeraert, Lucien
Meulebrouck, Gesubsidieerde Vrije
Basisschool, Willy Haegeman, Anne
Ovaere, Clarisse-Maertens, Rogette
Verhaeghe, Joseph Messiaen, Joseph
Neirynck, Oswald Vanbiervliet, John
Meulebrouck, Francis Vanrysselberghe,
Eric Brunein, Bernise Bouckhout,
Lieven Kerckhof, Dirk Ghequiere,
Margriet Tijtgat, Stefaan Desramault,
Arsène Leman, Hendrik Ryckoort, Louis
Corne, Pieter Hanssens, André Debels,
Gervais Debrulle, Freddy Van Meenen,
Arsène Santy, Norbert Wittouck, Ignace
Bels, André Tomme, André Desmet,
Lutgarde Yzerbyt, Jonny Beunens, Lieve
Devolder, Edy Douchi, Anne-Marie
Decruyenaere, Lievain Theys, Frans
Destoop, Jean-Marie Stichelbout,
Etienne Soens, Georgette Rigole, Noël
Vincke, Josepha Vandenbogaerde, Frans
Houtekier, André Vercleyen, Arsène
Nottebaere.
Verenigingen
Pastorale Werken, K.W.B., OKRA,
Koninklijke Sportclub, Femma,
Ziekenzorg CM.
Abonnementen
Hubert Sergeant, Cyriel Dejaegere, Jan
Soenen, Silvère Vermeulen, Marijke
Vandorpe, Johnny Dhondt, Jan Peene,
Patrick Vanooteghem, Robert Santy,
Lucas Santy, Achille Vermeulen, Luc
Deschamps, Michel Vandesompele,
Georges Leman, Arsène Hanssens,
Firmin Cornelus, Willy Parmentier, Paul
De Wulf, Guy Defontaines, Luc Joye,
Griet Van Nieuwenhove, Stefaan
Cornelus, Peter Cosaert, Florent
Adriaens, Wilfried Desramault, Koen
Willems, Bernard Santens, Gilbert
Soens, Charvet-Dejaegere, Norbert
Vermeulen, Nottebaere-Santy, Hans
Deprez, Etienne Casteele, Stichting De
Bethune, Jean-Pierre Monserez, Dirk
Deschamps, Raf Van Poucke, Wim
Nottebaere, Lucien Maes, Etienne
Vermeulen, Johan Maebe, Jaklien Suys,
Pierre Monserez,
Hartelijke dank aan iedereen.
Wie de lijst nog wil aanvullen kan
nog steeds een bijdrage
overschrijven op ons
rekeningnummer
BE 57 4616-5227-8135.
Met dank bij voorbaat.
14 ‘t Aaltje maart—april 2014 31ste jaargang nr. 179
VEEL VOLK OP DE NIEUWJAARSRECEPTIE
‘t Aaltje maart—april 2014 31ste jaargang nr. 179 15
Jammerlijk vandalisme
Een pijnlijke verrassing was het toen
de vormelingen onder de leiding van
de koster en de parochieassistente
samen de mooie glas-in-loodramen
gingen bewonderen. Twee grote
gaten onderaan het raam van de
heilige Lodewijk (Ludovicus)
gaapten hen aan. Het kon niet anders
of de politie moest hier bij gehaald
worden.
De penningmeester is er het hart van
in. Zeker nu de expert van de
verzekering hem hoofdschuddend
heeft gezegd dat de Aalbeekse glas-
in-loodramen van een zeer hoge
kwaliteit zijn zoals die zelden wordt
gevonden ‘tot in Compiegne’.
Gelukkig blijkt de verzekeringspolis
de schade te dekken en is er een
goedkeuring tot herstel, maar het zit
de penningmeester hoog dat dit nu al
voor de derde keer gebeurt. Over de
precieze kostprijs bestaat er nog geen
duidelijkheid, maar de kerkfabriek
Begin januari 2014 werd in onze dorpskerk voor de derde keer het glas-in-loodraam dat de beeltenis draagt van
de heilige Lodewijk ernstig beschadigd. Dit keer werd niet, zoals in 2011 en 2013, één ruitje van het brandraam
verbrijzeld, maar moesten er twee gebrandschilderde ruitjes aan geloven. Dat wordt zonder twijfel een dure
herstelling. ’t Aaltje ging daarover praten met de penningmeester van de kerkfabriek Pierre Cosaert.
zou de herstelling graag
toevertrouwen aan een
glaskunstenaar uit de streek. De
kunstenaar die de kerkfabriek op het
oog heeft kan, wegens
gezondheidsproblemen, ongelukkig
genoeg op dit ogenblik nog niet aan
het werk gaan.
Beschermingsnetten
Om dergelijke schade in de toekomst
te voorkomen denkt de kerkfabriek
eraan om aan de buitenkant van de
kerk beschermingsnetten aan te
brengen. In het meerjarenplan 2014-
2019, dat al voor de zomer van 2013
werd opgemaakt, was dit al voorzien.
Helaas liet de stad toen weten dat er
weinig geld ter beschikking was,
maar de schepen van financiën
vertelde de kerkfabriek nu ‘dat dit
misschien toch voorrang had’. In
een eerstvolgende vergadering zal
vermoedelijk beslist worden een
raming op te laten maken voor het
aanbrengen van die bescherming.
Als er dan op de stadsbegroting een
budget vrijgemaakt wordt kan met de
concrete uitvoering begonnen
worden.
GLAS IN LOODRAAM WORDT HERSTELD
Op de plaats van de vernielde
glas-in-loodraampjes is tijdelijk
klaar glas aangebracht.
LEVEND GEHEUGEN: VIER WANDELINGEN
Zoals vroeger al in ’t Aaltje vermeld
werd heeft het Woonzorgcentrum De
Weister positief gereageerd op de
oproep van de Koning
Boudewijnstichting om van Aalbeke
een dementievriendelijke gemeente
te maken. Een van de initiatieven is
het uitstippelen van vier wandelingen
onder de naam Levend Geheugen.
De voorbije weken zijn de eerste
wegwijzertjes verschenen. Naast
Levend Geheugen staat er ook Kjèr
ne kjé were in de tit route op de
bordjes. Een pijltje en een
Hebt u ze al gezien? De nieuwe zeshoekige bordjes die de voorbije weken in het straatbeeld van Aalbeke zijn
verschenen?
voetganger geven aan in welke
richting de wandelaar moet gaan. Op
vier van de zes randen van de
wegwijzertjes staan de namen van de
initiatiefnemers: Kortrijk, Aalbeekse
Gemeenschap, Woonzorgcentrum De
Weister en Koning
Boudewijnstichting.
Later moeten er nog borden met tekst
en foto’s worden geplaatst. De
wandelroutes krijgen elk een eigen
naam en kleur en er komt ook een
wandelbrochure. De inwandeling is
gepland voor de maand mei. In een
volgend Aaltje gaat de redactie daar
dieper op in.
16 ‘t Aaltje maart—april 2014 31ste jaargang nr. 179
De moederholding Dry Tex One,
geleid door Louis’ aangetrouwde
kleinzoon Pascal Dryon, neemt de
handelsactiviteit en de merknaam
over en brengt een veertigtal
werknemers onder bij Vernier, een
ander bedrijf binnen zijn groep.
Geen verwondering bij de
ingewijden. Reeds sedert eind de
jaren tachtig, is LDP een
onverkwikkelijke en hopeloos
ingewikkelde soap van ruzies en
intriges binnen de eigenaarsfamilie,
herstructureringen, faillissementen,
overnames binnen dezelfde groep.
Stof voor een roman of een TV-
serie.
Mooi geschiedenis
Het was ooit anders. Louis De
Poortere, industrieel met
textielroots, startte in 1929 aan het
stationnetje van Aalbeke, tegen de
grens met Moeskroen een
tapijtweverij met 24 kleine
getouwen. De werknemers stapten
van de trein zo de werkplaatsen
binnen. Het bedrijf groeide en
bloeide. De uitbreiding van de
gebouwen gebeurde noodgedwongen
over de gemeentegrens. Louis De
Poortere werd in de jaren zestig een
communautaire twistappel. Maar dat
belette geenszins het commercieel
succes. In de jaren veertig veroverde
LDP de Amerikaanse markt. LDP
werd een der grootste tapijtweverijen
van Europa, met in de hoogdagen een
tewerkstelling van tegen de
tweeduizend arbeiders en bedienden
en een jaarproductie van veertig
miljoen m² (of meer dan vijf maal de
oppervlakte van heel Aalbeke). De
hoge kwaliteit van de producten
maakte LDP wereldberoemd. Tot in
het UNO-gebouw in New York en
het Vaticaan in Rome, lag luxetapijt
van Louis De Poortere. In de jaren
zeventig kwam koning Boudewijn
naar Aalbeke op bedrijfsbezoek.
Louis verdeelde zijn bedrijf
gelijkmatig over zijn vier zonen:
Jean, Carlo, Franck en Pierre. Franck
werd de operationele leider. Maar
toen in de jaren tachtig de derde
generatie aantrad begonnen de
problemen: onenigheid binnen de
familie, een onbesuisd
overnamebeleid, een commerciële
misinschatting van de opkomende
goedkopere getufte tapijten. LDP
gleed bergaf. In 2000 werd LDP
failliet verklaard.
Zevenhonderd banen verdwenen.
Vele Aalbekenaren verloren hun job.
De tuftafdeling werd overgenomen
door Lano en verhuisde naar
Harelbeke. De afdeling geweven
tapijt werd door Pascal Dryon
overgenomen en teruggeplooid in
Moeskroen. Daar is nu dus ook een
eind aan gekomen. Tenzij de naam
over een paar jaar opnieuw ergens
opduikt. Iemand zei: ”Louis De
Poortere heeft meer levens dan een
kat!”
LOUIS DE POORTERE ANDERMAAL FAILLIET Het nieuws haalde amper de media: tapijtbedrijf Louis De Poortere uit Moeskroen heeft het faillissement
aangevraagd. De krant De Tijd schrijft over het failliet van ‘het sterfhuis’ en bedoelt daarmee dat het hier gaat
over de schaarse overblijfselen van wat LDP ooit geweest is: een negentigtal tewerkgestelden in Moeskroen
werkten nog voor de ooit wereldvermaarde merknaam.
De toegang tot het bedrijf in betere tijden, op grondgebied Aalbeke, net voor de spoorweg.
‘t Aaltje maart—april 2014 31ste jaargang nr. 179 17
18 ‘t Aaltje maart—april 2014 31ste jaargang nr. 179
OKRA
Wandelen
Vrijdag 7 maart en 4 april, 14 u., OC.
Wandeling van 7 à 8 km. Er is een
tussenpauze voor een verfrissing.
Niet-leden zijn niet verzekerd.
Petanque
Vrijdag 14, 28 maart, 11, 25 april.
Zoals u ziet is er nu 2x petanque per
maand. Dit vindt plaats bij André
Tomme, Bergstraat 136 om 14.30 u.
Petanqueballen zijn ter plaatse te
verkrijgen. Deelname € 2, sportleden
zijn verzekerd.
Meifeest
12 mei 2014, 14 uur. Verder
uitnodiging langs uw kernlid.
Voordracht samen met
Ziekenzorg
13 maart, 14.30 u, OC.
Het bestuur van Ziekenzorg en
OKRA nodigen u uit op een zeer
interessante voordracht. Thema:
Vernieuwde spelregels voor een
gezonde voeding. Voeding en
welvaartziektes door diëtiste
Mevrouw Anne Mie Dufromont.
Duur van de voordracht 2 uur,
deelname 1 euro, koffie inbegrepen.
OC
Kinderatelier ‘Een wereld vol
fantasie’ van 4 t.e.m. 12 jaar
Dinsdag 4 t.e.m. donderdag 6 maart
van 9 tot 12 uur.
Elfjes en trollen, dat bestaat toch
helemaal niet? Toch wel, als je er
maar hard genoeg in gelooft. Want
met fantasie kan je alles!
In mijn hoofd zie ik een kasteel, met
torens als suikerspinnen, en de
prinses die er woont is zo stoer dat ze
eigenhandig alle draken de les
spelt… Met wat klei, verf of papier is
het heus niet moeilijk om een
tovenaar met flaporen te maken! Of
een tijger met vleugels en
VERENIGINGSNIEUWS
regenboogstrepen! Of een kabouter
die rondtolt op zijn eigen
pinnenmuts! Of…
Voor 6-12-jarigen is er de
mogelijkheid om aansluitend in de
namiddag een sportkamp omnisport
te volgen.
Inschrijven: sportplus 056 278 000:
kinderatelier € 17,25 / dagkamp
kinderatelier/sportkamp 9 u.-16 u. –
6 t.e.m. 12 jaar: € 37,50
Filmnamiddag ‘Stip en Vlek’ en
‘Komaneko’
Vrijdag 7 maart – 14-16 u.
Toegang: € 4, drankje inbegrepen,
leden Gezinsbond € 3 (op vertoon
van lidkaart). Er is opvang voorzien
vanaf 13.30 u. en tot 16.30 u.
Vanaf 3 jaar, i.s.m. de Gezinsbond
Kijk, daar heb je Stip & Vlek. Stipt
is gestipt en Vlek is gevlekt. Precies
zoals het hoort. Stilzitten kunnen ze
niet. Ze buitelen van het ene
avontuur in het andere. Ze houden
van picknicken, de kamer behangen,
stempels maken en piraat spelen.
Bruisend van fantasie bezorgen ze
het allerjongste publiek een echt
filmfeest!
In grootvaders charmante huisje op
de top van de groene heuvel krijgt
het katje Koma nooit de kans om
zich te vervelen. De hele dag is ze in
de weer met papier, lapjes stof en
met haar camera. Ze maakt decors,
kostuums en poppen die de hoofdrol
spelen in haar eigen filmpjes. Koma
houdt van speurtochten en
picknicken in de natuur en maakt
graag vriendjes om mee te spelen.
Maar geen avontuur zonder gevaar:
spoken, een yeti, een geheimzinnige
verdwijning,… Koma vindt voor
alles een oplossing.
Op de koffie met… Bang-Up!
opera – Regards to Broadway
Maandag 24 maart – 14.30 u.
€ 8 (koffie en taart inbegrepen)
Dit internationale gezelschap,
bestaande uit studenten van de
Vlaamse Operastudio in Gent,
verwent het publiek met hoogstaande
opera of musical en dit vaak op
plekken waar je dit allerminst zou
verwachten.
Met Regards To Broadway komen
alle elementen voor een geslaagd
avondje uit samen : muziek, dans,
verleiding, passie, drama en
romantiek, het zit er allemaal in.
Bij aanvang concentreren de burlesk
geklede zangeressen zich op hun rol
als niet ongevaarlijke dames van
lichte zeden. Gebaseerd op het werk
van Bob Fosse en geïnspireerd op
zijn broadway shows en films krijgen
nummers uit de hitmusicals Cabaret,
Chicago en Sweet Charity een
sprankelende, humorvolle vertolking.
Ook de songs van Stephen Sondheim
lenen zich tot een revue-achtige
‘t Aaltje maart—april 2014 31ste jaargang nr. 179 19
aanpak met als apotheose het zalige
lied “Cell Block Tango” uit Chicago
waarbij de dames lustig uitleggen
hoe een man per ongeluk vermoord
wordt door zijn liefhebbende eega.
He definitely had it coming!
Schitterend gebracht en met veel
humor geïnterpreteerd. Je zou de
moordenaressen onmiddellijk
vrijpleiten!
Ook romantische zielen kunnen hun
hart ophalen bij nummers uit West
Side Storu(Bernstein) en een selectie
uit musicals van o.a. Gershwin.
Vanzelfsprekend mogen Les
Misérables en The Sound of Music
en natuurlijk ook Andrew Lloyd
Webber niet op het menu ontbreken.
“Anything you can do” van Berlin is
trouwens heel geestig uitgewerkt en
voor het publiek is het alvast
moeilijk kiezen wie van de
zangeressen nu eigenlijk de beste is.
Familievoorstelling
‘Bus vol leugens’
Zaterdag 29 maart om 13.30 u. | 15
u. | 17.30 u. in een bus op
Aalbekeplaats
Tickets: € 6 – vanaf 4 jaar.
De kinderen komen terecht in de
zachte, warme en veilige buik van de
walvis waar ze al dobberend het
hoofdpersonage Mark ontmoeten.
Mark is de bangste bangerik van de
hele wereld. Hij is voor alles bang,
maar vooral voor zwemmen. Met de
hulp van het publiek en allerlei
bizarre figuren maakt hij de sprong
in het diepe. Zal zijn droom
uitkomen? In de Bus vol leugens is
alles mogelijk.
Filmnamiddag ‘Pudding T’
Donderdag 10 april – 14-16 u.
Toegang: € 4, drankje inbegrepen,
leden Gezinsbond € 3 (op vertoon
van lidkaart). Er is opvang voorzien
vanaf 13.30 u. en tot 16.30 u.
Vanaf 8 jaar, i.s.m. de Gezinsbond
‘Pudding Tarzan’, dat is de bijnaam
die de tienjarige Ivan van zijn vader
kreeg. Ivan is namelijk helemaal niet
sterk en bovendien heeft hij ook nog
eens zijn uiterlijk niet mee. Zijn haar
ligt nooit goed, hij heeft een grote
neus en dunne ‘spaghetti’-armen.
Dat maakt hem het ideale doelwit
voor pesterijen. Niet alleen thuis
door zijn vader, maar ook op school.
Ivan is doodongelukkig en doet er
alles aan om sterker te worden, maar
niets lijkt te werken. Tot er een heks
in het dorpje komt wonen…
Kinderatelier ‘Wij gaan
kamperen!’ van 4 t.e.m. 12 jaar
Dinsdag 15 t.e.m. donderdag 17 april
van 9 tot 12 uur.
“Heb je al je rugzak gemaakt?” “Ja
mama!” “En kleren aan die vuil
mogen zijn?” “Ja mama!” Goed, nog
drie dikke zoenen en de kinderen zijn
helemaal klaar om te gaan kamperen!
Slapen we in een tent in het
bos of bouwen we een gezellig huisje
met stoelen en tafels? Slaapzak of
zaklamp vergeten? Dat knutselen we
toch gewoon zelf! In ons kamp is er
plaats voor iedereen! (maar eerst het
wachtwoord zeggen…)
Voor 6-12-jarigen is er de
mogelijkheid om aansluitend in de
namiddag een sportkamp balsporten
en omnisport te volgen.
Inschrijven: sportplus 056 278 000:
kinderatelier € 17,25 / dagkamp
kinderatelier/sportkamp 9 u.-16 u. –
6 t.e.m. 12 jaar: € 37,50
Filmnamiddag ‘Kirikou en de
mannen en de vrouwen’
Vrijdag 18 april – 14-16 u.
Toegang: € 4, drankje inbegrepen,
leden Gezinsbond € 3 (op vertoon
van lidkaart). Er is opvang voorzien
vanaf 13.30 u. en tot 16.30 u.
Vanaf 5 jaar, i.s.m. de Gezinsbond
20 ‘t Aaltje maart—april 2014 31ste jaargang nr. 179
De PlanKtrekkers
De B.O.M.
Vrijdag 14, zaterdag 15, vrijdag 21
en zaterdag 22 maart om 20 u.;
zondag 16 maart om 15 u.
Een aartsconservatieve dochter en
haar slappe echtgenoot, een zoon die
wel pastoor is maar moeilijk van de
fles kan blijven, en een andere
dochter die het niet zo nauw neemt
met de regels van het fatsoen, meer
heb je als moeder niet nodig om
vroegtijdig dement te worden. Of
doet ze maar alsof? Tijdens de
rouwplechtigheid voor haar
overleden echtgenoot, doet ze
behoorlijk raar, alhoewel haar
heldere momenten de meest genante
blijken te zijn. En wie is die
onbekende, hoogzwangere vrouw die
hete tranen plengt voor de dode,
ouwe rakker? De schone
schijnwereld van dochterlief wordt
pijnlijk door elkaar geschokt,
wanneer blijkt dat papa helemaal niet
Kirikou is er weer! Opnieuw is deze
animatiefabel van Michel Ocelot
opgebouwd uit een aantal korte,
eenvoudige verhalen, verteld door de
oude wijze man uit het dorp. Hij
haalt herinneringen op aan de
kindertijd van Kirikou, een tijd
waarin hij meermaals in de bres
sprong om het dorp te beschermen
tegen het boze oog van Karaba, de
heks. Hij vertelt hoe Kirikou een
vrouw te hulp schoot van wie het dak
volledig vernietigd werd door
Karaba; of over hoe Kirikou de
mopperende dorpsoudste terugvond
die verdwaald was op de savanne.
zo'n heilige was als ze, o zo graag,
had willen geloven...
FeMma
Koken met kids
Maandag 3 maart, 13.30 u., OC.
Een klein hapje, een lekker
gerechtje, een heerlijk dessertje. Een
speciale namiddag voor de kinderen
samen met mama of oma achter het
kookfornuis.
Info bij Jeanine Carrein 0473 37 16
25, 056 40 31 71
Crea salon
Woensdag 5 maart en 2 april, 19.30
u. OC.
Maandag 17 maart en 28 april, 13.30
u., OC.
Dinsdag 25 maart om 20 uur OC Aalbeke Filip Santy (historicus)
In en rond Aalbeke tijdens de Groote Oorlog (1914-1918)
Toegang
leden: € 5,
niet-leden:€7
‘t Aaltje maart—april 2014 31ste jaargang nr. 179 21
Breien, haken, allerhande
borduurtechnieken, verschillende
hobby’s… Vanaf nu is het werken
zonder begeleiding. Iedereen helpt
de ander.
Info bij Jeanine Carrein 0473 37 16
25, 056 40 31 71
Zwemmen
Donderdag 6 maart en 3 april om
19.45 u. aan het oud- gemeentehuis.
Enkele lengtes zwemmen en
genieten van een tof samenzijn onder
vrouwen. Dat is de formule voor een
leuke zwemavond.
Info bij Jeanine Carrein 0473 37 16
25, 056 40 31 71
Koken : zoete lekkernijen
Dinsdag 11 maart, 19.30 u. OC.
Cadeautjes uit de keuken. Een hele
reeks aan zoete lekkernijen :
klassiekers als bokkenpootjes,
macarons, koekjes aangepast aan
modernere smaken. Een lekkere
avond zonder meer.
Info bij Jeanine Carrein 0473 37 16
25, 056 40 31 71
Info avond: website FeMma
Donderdag 13 maart, 19.30 u. OC.
Wat kan ik vinden op de website van
FeMma ? Op de website van FeMma
Aalbeke ? Hier zal men u wegwijs
maken in de wereld van internet en
meer bepaald de FeMma websites.
Info bij Valérie Vandenbussche 0473
36 27 95, 056 299 605,
Crea : naaiproject voor starters
Dinsdag 18 maart, 29 april en
woensdag 28 mei telkens om 19.30
u., OC.
Nieuw bij
Femma ! Naaien
voor starters, maar
ook voor diegenen
waarvan het heel
lang geleden is.
Wegwijs maken
met de
naaimachine,
proeflapje en een
bistroschortje
uittekenen en
natuurlijk
aaneenstikken.
Voor de hele rappe
is er mogelijkheid
om nadien iets
nieuws te starten.
Later op het jaar
wordt het naaiproject verder gezet.
Info bij Jeanine Carrein 0473 37 16
25, 056 40 31 71
Crea : vrije scrappy avond
Donderdag 20 maart en
woensdag 23 april, 19.30 u., OC.
Een avond waar u verder kunt
werken aan uw scrapcreaties. U wilt
iets nieuws starten ? Hier heeft u de
mogelijkheid. Enkele lesgevers staan
klaar om te helpen.
Info bij Bea Loncke 056 40 33 37,
0485 98 75 52
Lentewandeling
Maandag 24 maart, verzamelen om
14 uur aan het OC.
Start omgeving Sint-Anna. Een
namiddag samen met onze mannen
genieten van een mooi brokje natuur.
Info bij Anita De Coninck 056 41 76
83
Start to yoga
Donderdag 27 maart en 24 april,
19.30 u. aan het OC.
Zowel jong als oud volgt yogalessen,
als antistressmiddel, om zich te
ontspannen, om soepel te blijven van
lichaam en geest, maar vooral omdat
yoga heel leuk is.Yoga brengt
energie, rust, ontspanning en
harmonie.
Info bij Heidi Lagae, 056 32 39 26,
Ladies @ the movies
Dinsdag 1 april, afspraak aan de
voorkant van de kerk, 18.45 u. om te
carpoolen.
Een leuke avond die start met een
glaasje, verschillende standjes van
winkeliers, een film die nog niet
uitgekomen is en als geschenk een
goody bag. Reservatie enkele weken
vooraf. Inschrijven noodzakelijk.
Wees er snel bij en contacteer Bea
Loncke 056 40 33 37, 0485 98 75 52
of bij Valérie Vandenbussche 0473
36 27 95, 056 299 605,
Crea met kids
Dinsdag 8 april,19.30 u. OC.
Een mooi armbandje of een creatie
met pixels. Een leuke avond voor
kinderen samen met mama of oma.
De kinderen krijgen de kans om iets
tofs te creëren.
Info bij Nancy Debouvries, 0496 66
51 11
Crea: vrij juwelen maken
Dinsdag 15 april,19.30 u. OC.
Een avond waar u vrij kunt verder
werken aan uw juwelen. Een nieuwe
creatie starten kan ook.
Info bij Valérie Vandenbussche 0473
36 27 95, 056 299 605,
Bloemschikken: paasstuk
Donderdag 17 april, 19.30 u., OC.
22 ‘t Aaltje maart—april 2014 31ste jaargang nr. 179
Een mooie creatie in het thema van
Pasen zal prachtig staan op uw kast
of op uw tafel. André zal u opnieuw
wegwijs maken hoe u dat
bloemstukje tot stand kunt brengen.
Iedereen gaat fier naar huis met een
prachtig bloemstuk.
Info bij Jeanine Carrein 0473 37 16
25, 056 40 31 71
Kom uit je kot
Kom uit je kot editie 6
Zaterdag 5 en zondag 6 juli
Aandacht : andere locatie voor dit
jaar: basisschool in Aalbeke.
Voor de 6e maal worden er
verschillende activiteiten
georganiseerd voor jong en oud. Een
spel zonder grenzen in een nieuw
kleedje, een heerlijk avondmaal, een
optreden, uw tentje uitzetten en
lekker camperen. Op zondag een
lekker ontbijt, een familie animatie,
een optreden en natuurlijk de
frietjes. Voor elk wat wils. Een
weekend om niet te missen. Noteer
de datum alvast in uw agenda.
Info bij Valérie Vandenbussche 0473
36 27 95, 056 299 605,
KWB
Bewogen Vertellers
Woensdag 9 april,19.30 u., OC.
Pieter Hanssens en Mieke Nottebaere
komen vertellen over hun tocht naar
Santiago de Compostela. Deze
activiteit wordt ondersteund door
talrijke socio-culturele verenigingen
van Aalbeke (zie advertentie elders
in dit nummer)
Prijswinnaars kaarting
443, 604, 431, 208, 445, 584, 306,
500, 324, 485, 391, 453, 317, 585,
460, 250, 114, 496, 375, 418, 174,
195, 302, 245, 298, 361, 279, 141.
Afhalen voor eind maart a.u.b.
Davidsfonds
Nacht van de Geschiedenis
Dinsdag 25 maart 2014, 20 u, OC.
Meer in de advertentie elders in dit
nummer. Toegang leden: € 5 en niet-
leden € 7
Quiz
Zaterdag 26 april 2014, 20 u., OC.
De slimste ploeg van Aalbeke quizt
voor de beste wijnen. Sponsors
steeds welkom.
Vier personen kunnen een ploeg
vormen om deel te nemen. Vergeet
niet om de naam van de ploeg te
vermelden. Haast u: er zijn al vroege
inschrijvers. Inschrijven tegen
zaterdag 19 april ( paaszaterdag) bij
Inleg per ploeg: €12 (€ 5 per
persoon). Supporters zijn natuurlijk
welkom.
De Digitale Week De Digitale Week vindt dit jaar
plaats van zaterdag 19 april t.e.m.
zondag 27 april. Onder de leuze ‘Yes
We Click’ worden in geheel
Vlaanderen, sessies georganiseerd
rond het gebruik van computer, gsm,
internet, sociale media en digitale
televisie. Stad Kortrijk, Gezinsbond,
VBS Aalbeke, KWB, en de Markse
Apple-Mac gebruikersgroep ‘appeltje
-i’ en Seniornet-Vlaanderen
organiseren tijdens deze week samen
een aantal activiteiten en workshops.
Programma
dinsdag 22 april, OC, 14 u. en 18 u.
Een computer is toch handig.
We richten ons vooral naar een
publiek met weinig of geen ervaring
met computers maar dat nieuwsgierig
is naar de mogelijkheden van laptops
en tablets. Het wordt geen
‘praatbarak’. Na een uiterst korte
uiteenzetting en demonstratie van het
internet kan ieder die dit wil proeven
van een aantal mogelijkheden.
Deelnemers hoeven geen vrees te
hebben: we zetten 10 computers en
Staand v.l.n.r. David Carrein, Frans Destoop (ondervoorzitter), Jorinde
Derde, Filip De Wispelaere, Jean-Marie Stichelbout, Xavier Werniers, Nele
Hagebaert en Frank Heyse.
Zittend v.l.n.r. Bart Chiers, Lieve Devolder, Ulrike De Wispelaere
(secretaris), Annie Vermeulen en Filip Santy (voorzitter).
Ontbreken op de foto: Tom Bels, Tomas Bulcaen, Joël Delputte, Driek
Desmet, Jan Deweer, Arsène Santy, Tine Soens.
VERNIEUWD BEHEERSCOMITÉ OC
‘t Aaltje maart—april 2014 31ste jaargang nr. 179 23
MAART za 1 Concert, Kon. Harmonie Eendracht, 20 u., OC
ma 3 Koken met kinderen, feMma, 13.30 u., OC
di 4 t.e.m. do. 6: Kinderatelier ‘Een wereld vol fantasie’, OC, 9-12 u.,
OC + sportkamp ‘Omnisport’ 13-16 u.
wo 5 Kaarting, Okra, 14 u., OC
Creasalon, feMma, 19.30 u., OC.
vr 7 Filmnamiddag ‘Stip en Vlek’ en ‘Komaneko’, OC, 14 u., OC
Wandelen, Okra, 14 u., start aan OC
di 11 Zoete lekkernijen, feMma, 19.30 u., OC
do 13 Voordracht over gezonde voeding, Ziekenzorg & Okra, 14 u., OC
Info-avond over website, feMma, 19.30 u., OC
vr 14 Petanque, Okra, 14.30 u., André Tomme
De B.O.M., De PlanKtrekkers, 20 u., OC
za 15 De B.O.M., De PlanKtrekkers, 20 u., OC
zo 16 De B.O.M., De PlanKtrekkers, 15 u., OC
ma 17 Creasalon, feMma, 13.30 u., OC
t.e.m. do. 20: i-Pad, Seniornet Vlaanderen, 19 u., OC
Voordracht over orgaandonatie, LG en Davidsfonds, 20 u., OC
di 18 Naaiproject voor starters (3), feMma, 19.30 u., OC
do 20 Onder ons, Ziekenzorg, 14 u., OC
Vrije scrappy, feMma, 19.30 u., OC
vr 21 De B.O.M., De PlanKtrekkers, 20 u., OC
Bowling, KWB, 19.30 u., verzamelen oud-gemeentehuis
za 22 De B.O.M., De PlanKtrekkers, 20 u., OC
ma 24 Op de koffie met…Bang-up opera!, OC, 14.30 u., OC
di 25 Kantklossen, feMma, 19.30 u., OC
Nacht van de geschiedenis, Davidsfonds, 20 u., OC
do 27 Kantklossen, feMma, 19.30 u., OC
Voordracht rond EHBO, Gezinsbond, 19.30 u., OC
Start to yoga (1), feMma, 19.30 u., OC
vr 28 Petanque, Okra, 14.30 u., André Tomme
Musical, Basisschool Kinderland, 18 en 20.30 u., OC
za 29 Familievoorstelling ‘Bus vol leugens’, OC, 13.30 u., 15 u.,
17.30 u. bus op Aalbekeplaats
APRIL di 1 Kookles ‘verleidelijke vis’, KVLV, 13.30 u., OC
wo 2 Kaarting, Okra, 14 u., OC
Creasalon, feMma, 19.30 u., OC.
vr 4 Wandelen, Okra, 14 u., start aan OC
di 8 Vorming voor begeleiders kinderatelier, OC, 9.30 u., OC
Crea met kids ‘juwelen met pixels’, feMma, 19.30 u., OC
wo 9 Creanamiddag met de kinderen, KVLV, 14 u., OC
‘Pieter Hanssens & Mieke Nottebaere naar Compostella’,
KWB, 19.30 u., OC
do 10 Hobby, Ziekenzorg, 14 u., OC
Filmnamiddag ‘Pudding T’, OC, 14 u., OC
Bloemschikken ‘Bloementaarten’, KVLV, 19.30 u., OC
vr 11 Petanque, Okra, 14.30 u., André Tomme
Cocktails bereiden, LG, 20 u., OC
ACTIVITEITENKALENDER een aantal tablets klaar en we zorgen
voor de nodige assistentie.
Deze sessie wordt tweemaal
georganiseerd: van 14 tot 16 u. En
van 18 tot 20 u. Deelname: 3 euro
woensdag 23 april, OC, 18u tot 21 u.
Workshop: Hoe digitaliseren we oude
lp’s en cassetjes?’
Wellicht hebt u nog ergens lp’s of
cassetjes met nieuwjaarsbrieven van
de kinderen? En wat doet u ermee? In
deze workshop gaan we aan de slag
met een usb-platendraaier en een
cassetterecorder. Met behulp van het
gratis programma ‘Audacity’
digitaliseren we lp’s of cassetjes en
zetten het resultaat om naar mp3.
Deelname: 3 euro
zaterdag 26 april, OC, 9 u. tot 17 u.
Mac-café en ‘demo’s-
workshops’ (telkens een uur)
Op 26 april organiseren we in het OC
elf verschillende workshops van één
uur. Geïnteresseerden kunnen dus
aan verschillende activiteiten
deelnemen. Deelname: 3 euro
Inschrijven kan via 056 40 18 92 of
Info: www.aalbeke.be |
www.facebook.com/aalbeke |
www.facebook.com/snvlaalbeke
QR-wedstrijd
'Wie wordt 'digikampioen'?
Tijdens de digitale week ontdekt u in
het centrum van Aalbeke een tiental
borden met een QR-code. Met een
smartphone of tablet-pc kunt u de
codes ontcijferen en de
wedstrijdvraag oplossen. U bezorgt
uw antwoord op een creatieve
digitale manier en u dingt mee naar
een prachtige prijs.
24 ‘t Aaltje maart—april 2014 31ste jaargang nr. 179
REDACTIE
Frank Claerhout, Firmin Cornelus
Boudewijn Deschamps, Frans Destoop
Pieter Hanssens, Etienne Lachat
Filip Santy, Alain Vandeputte,
Ginette Vermeeren
REDACTIEADRES
Ontmoetingscentrum, Aalbekeplaats,
8511 Aalbeke, tel. 056 40 18 92
Rek. nr. BE57 4616 5227 8135
'T AALTJE is een uitgave van de
Aalbeekse verenigingsraad ARKO
GRATIS VERSPREIDING
Jaarabonnement buiten Aalbeke en
Markesteert: € 12.
AFHUREN: 1 pag: € 50 - ½ pag: € 30
SPONSORING: € 40 per nummer.
VERANTWOORDELIJKE UITGEVER
Frans Destoop,
Steertstraat 93, 8510 Marke
Artikels en aankondigingen van activiteiten
voor het volgend nummer worden op het
redactieadres verwacht vóór
15 april 2014.
Dit Aaltje kwam tot stand met de
financiële steun van:
Geboorten
27 december: Liam Decavel
29 december: Néas Masselus
6 januari: Nicole Cras
30 januari: Camille Van Glabeke
Overlijdens
22 december: Jean-Pierre Delavaud,
65 jaar
28 januari: Antoine Debels, 75 jaar,
echtgenoot van Fernande Kerkhove
3 februari: Marie Naessens, 86 jaar,
weduwe van Mauritius Lobbens
KRONIEK De wet op de privacy bepaalt dat eenie-
der de publicatie van gegevens van de
burgerlijke stand over zichzelf kan ver-
hinderen door een seintje te geven aan
het stadsbestuur. Dat wil onder meer
zeggen dat wie niet wil dat geboorte,
huwelijk, jubileum of overlijden in het
Aaltje wordt vermeld, dit ook aan de
stad moet laten weten.
di 15 t.e .m. do. 17: Kinderatelier ‘Wij gaan kamperen’, OC, 9-12 u.,
OC + sportkamp balsporten en omnisport 13-16 u.
Vrij juwelen maken, feMma, 19.30 u., OC
do 17 Paasfeest, Ziekenzorg, 14 u., OC
Maaltijd Witte Donderdag, Parochie St.-Cornelius, 19 u., OC
Bloemschikken ‘Paasstuk’, feMma, 19.30 u., OC
vr 18 Filmnamiddag ‘Kirikou’, OC, 14 u., OC
zo 20 Paasontbijt, VBS Sterhoek, 8 u., OC
di 22 Kantklossen, feMma, 19.30 u., OC
Digitale week, 14 en 18 u, OC
wo 23 Vrije scrappy, feMma, 19.30 u., OC
Digitale week, 18 u., OC
do 24 Start to yoga (2), feMma, 19.30 u., OC
Kantklossen, feMma, 19.30 u., OC
vr 25 Petanque, Okra, 14.30 u., André Tomme
Avondwandeling, KBW
za 26 Digitale week, 9 u., OC
Quiz, Davidsfonds, 20 u., OC
Zo 27 Vissen op zee, LG
ma 28 Creasalon, feMma, 13.30 u., OC
Voordracht ‘Help, mijn computer doet het niet’, Seniornet
Vlaanderen, 19 u., OC
di 29 Naaiproject voor beginners (4), feMma, 19.30 u., OC
7 februari: Godelieve Deceuninck,
87 jaar, weduwe van André
Vandamme
11 februari: Christiane Vanluchene,
81 jaar, weduwe van Hector
Vanhuysse
16 februari: Denise Kinds, 86 jaar,
weduwe van André Vanhoucke
Jubilea
8 februari: gouden jubileum van
Marcel De Bevere en Bernadette
Dejaegere