Lezing: Techniek in de Natuurkunde .............3 De laatste contactavond van 2016 ............. 20

Nieuw ATV-relais voor IJRC .........................4 Contactavond van 2 december 2016 .......... 22

Bericht uit de Radiokamer: de LV80 ........... 10 Nieuwjaarskien en QSL-kaart .................... 23

Bloemlezing Nederlands amateurland ......... 13 De vossenjacht van 27 november .............. 26

Bericht uit de tweede radiokamer ............... 18 Puzzel .................................................... 29

IJ R C 40 jaar

Februari 2017 Februari 2017

INFO

VERENIGINGSORGAAN VAN DE IJMOND RADIO CLUB

IJmond Radio Club (IJRC)

Website www.pi4yrc.ml

Fort Veldhuis

Het fort is in de wintermaanden gesloten

voor het publiek, en ook in de radiokamer

ontvangen we nu geen bezoek.

Maar er wordt druk gewerkt!

Zie verderop in deze Info.

Jubileum

De IJmond Radio Club bestaat 40 jaar.

Dat gaan we natuurlijk vieren! We zien

jullie graag allemaal op het jubileum-

zomerfeest van 30 juni t/m 2 juli.

Bij de voorplaat

Zomaar een winters plaatje van het

vliegveld Eelde. Kleine vliegtuigen worden

op het platform vaak met de hand

verplaatst: gewoon duwen en trekken.

Maar er bestaan dus ook piepkleine

vliegtuigtrekkertjes. Handig toch?

Agenda 2017

31 maart ALV (zie aankondiging)

7 april Lezing Jos Disselhorst:

Techniek in de Natuurkunde

23 april Vossenjacht

7 mei Radiokamer Veldhuis open

27 mei ‘Beetsterzwaag’-markt

30/6-2/7 Feestweekend IJRC 40 jaar!

Clubavonden

3 en 17 februari

3, 17 en 31 maart

7 en 21 april

Locatie:

‘De Schans’, Schans 1, Beverwijk

Voorzitter Arnold de Graaf, PE1OGX Jean Monnetstraat 244 1963 KX Heemskerk pe1ogx@amsat.org

QSL-manager Hella Wessels, PD0HWE Nieuwland 23 1911 BG Uitgeest hella-wessels@ziggo.nl

Secretaris Joop Kort PE1BTK Vliegerhof 7 1945PH Beverwijk joopkort@kpnmail.nl

Cursus zendamateur Inlichtingen R. Hooijenga, PF1F

Penningmeester Lars Witkamp, PD4LWB Pelikaanhof 94 1945 RT Beverwijk l.witkamp@planet.nl

Contactavonden Vrijdag van 20 tot 24uur Zie de agenda voor de data en locatie

Lid Martin Bark, PA4MB Zeestraat 91 1942 AL Beverwijk pa4mb@telfort.nl

Contributie per 1-1-2014

Gewoon lid € 40,- Gezinslid € 25,- Jeugdlid (t/m 18 jaar) € 20,- Donateur: vanaf € 15,-

Lid Ruud Hooijenga, PF1F T. Brandsmastraat 42 1964 BV Heemskerk pf1f@amsat.org

Bankrelatie ABN-AMRO 61.48.70.801 (IBAN NL46ABNA0614870801) t.n.v. Ymond Radio Club (let op: echt met een Y)

Lid (vacant) IJRC Info Redactie

R. Hooijenga, PF1F pf1f@amsat.org

QRZ.COM QSL-gegevens beheer

E.C.J. Koedijk, PD3KOE Nieuwland 17 1911 BG Uitgeest pa3koe@de3koetjes.nl

IJRC feb 2017 - blz. 2/30

Lezing: Techniek in de Natuurkunde Jolanda Bark PD0JO

Ik heb Jos Disselhorst PA3ACJ uitgenodigd om weer een lezing bij ons te komen geven.

Begin 2016 heeft hij een lezing geven over de spectrum analyzer, wat toen heel geslaagd

was!

Jos heeft laten weten dat hij graag nog eens naar Beverwijk komt om een lezing te

geven. De titel zal zijn: Techniek in de Natuurkunde.

Het zal gaan over lasers, sterke elektromagneten, zeer kleine bewegingen en

supergeleiding. Misschien komen er ook nog andere zaken aan het licht.

De datum is 7 april 2017.

De VERON afdeling Amstelveen, waar Jos eerder deze lezing hield, was er heel blij mee.

In hun verslag (waarin de foto’s wat donker waren geworden) lezen we:

Plaatjes schieten in het donker valt niet mee. Vandaar dat u het deze keer moet doen

met matige beelden van het optreden van Jos Disselhorst,

PA3ACJ. Wat zeker niet gezegd kan worden van wat Jos ons

voorschotelde.

Onder de titel "Techniek in de Natuurkunde" sprak Jos over

lasers, magneten, vacuüm, lage temperaturen en over zeer

kleine bewegingen. Wie dacht hierover toch wel het een en

ander te weten, raakte al snel verbaasd over de extreme

waarden waarmee Jos bij zijn dagelijkse werkzaamheden en

projecten te maken heeft.

Met zorgvuldig geselecteerde en al dan niet vereenvoudigde tekeningen, werden

moeilijke zaken voor iedereen begrijpelijk. Maar omdat Jos ook voorstander is van

aanschouwelijk onderricht, had hij ook ditmaal weer de nodige voorbeelden

meegebracht. Vooral de unieke schuimrubberen modellen werkten verhelderend.

Jos, bedankt voor deze heerlijke avond. We hebben genoten!

Dit wordt duidelijk een voordracht die ook wij niet mogen missen. Zet het in de agenda:

IJRC, 7 april 2017: lezing Techniek in de Natuurkunde door Jos Disselhorst

Vossenjachten in 2017

De vossenjacht van zondag 12 februari kon helaas bij gebrek aan

deelnemers niet doorgaan. Consignatie en onregelmatige diensten

zaten velen in de weg, helaas!

Volgende jachten staan gepland voor in elk geval:

Zondag 23 april 2017

Zondag 10 september 2017

Zondag 5 november 2017

IJRC Zomerfeest Reminder

Allemaal de uitnodiging gezien? Met het foutje in de datum? Het moest natuurlijk zijn:

30 juni, 1 juli en 2 juli 2017

Locatie: bij Piet PA1VDM, Westdijk 11, 1847 LH Zuidschermer.

IJRC feb 2017 - blz. 3/30

Een nieuw ATV-relais voor de IJRC Arnold de Graaf PE1OGX

Waarom een nieuw ATV-relais?

Jaren geleden hebben enkele initiatiefnemers een Amateur

Televisie Relaisstation of repeater op het dak van het oude

stadskantoor geplaatst. Door de uitzonderlijk goede (hoge)

locatie van de antennes en het vele werk van een aantal

amateurs groeide dat relais na een aantal jaren uit tot een

zeer succesvol en in de wijde omtrek bekend relais. PI6YRC

was zelfs best wel een begrip. Door de hoge antenneopstelling

kwamen er zelfs ontvangstrapporten uit de UK binnen. Ook uit

Friesland en Duitsland kwamen regelmatig rapporten binnen.

Veel amateurs uit de omtrek, waaronder ik, hebben door dit

relais de eerste succesvolle stappen in hun ATV-carrière gezet

en hun eerste bouwsels kunnen testen en afregelen.

Helaas moest het relais door de sloop van het

stadskantoor opgedoekt worden. Na de sloop van het

relais raakten de ATV-activiteiten in de regio IJmond

onderkoeld of stierven zelfs een beetje. De veelal

zelfgebouwde zend- en ontvangstapparatuur bij

amateurs thuis werd werkloos en verdwenen

langzaam onder het stof.

Voor veel amateurs bijzonder jammer en een beetje

het einde van dit facet van de hobby. Bij een aantal

amateurs is het vuurtje echter nooit gedoofd en

gloeien de kooltjes nog steeds. Die mensen zoeken

nog steeds naar nieuwe mogelijkheden voor een

locatie. Er is alleen wel een probleem gerezen. Het oude relais (of ook wel repeater

genoemd) is niet meer compleet en ook deels defect. Veel in het oude relais gebruikte

technieken zijn inmiddels ook verouderd en zijn in een nieuw te bouwen relais niet

handig, of zelfs helemaal niet meer bruikbaar.

We hebben dus helemaal geen relais dat we snel

kunnen plaatsen mochten we plots tegen een locatie

aanlopen. Als er een locatie komt kun je de eigenaars

of beheerders van de locatie moeilijk een jaar lang

laten wachten totdat we eindelijk zover zijn dat we

iets klaargestoomd hebben dat geplaatst kan worden.

Voor een repeater moet er ook een ‘Bijzondere

Toestemming’ worden aangevraagd. En als

Agentschap Telecom ons zo’n BT heeft vergund

moeten de frequenties ook binnen afzienbare tijd in

gebruik genomen worden. Het wordt niet

gewaardeerd als er een jaar lang een ongebruikte claim ligt op ruimte in de ether.

Helaas is het bouwen en ontwikkelen van een relais een tijdrovende klus. Er moet veel

bedacht en ontwikkeld worden. Dat alles moeten de bouwers in de vrije uurtjes voor

elkaar klussen. Het is geen kwestie van ‘even een relais kopen en plaatsen’.

Oude relais: Twee 19”-kasten op elkaar.

Oude repeaterantennes op het Stadskantoor

IJRC feb 2017 - blz. 4/30

We hebben nu geen relais omdat we geen locatie hebben, en we

kunnen geen locatie gaan vinden omdat we binnen een redelijke

termijn geen systeem hebben dat we kunnen plaatsen. Dat kip-

en-eiprobleem moet toch een beetje doorbroken worden.

Omdat de wens voor een relais erg groot is, is ervoor gekozen

alvast met de ontwikkeling van een nieuw relais te beginnen,

zodat we in elk geval een systeem klaar hebben om te kunnen

plaatsen.

Wat is een amateur ATV-relaisstation eigenlijk? En hoe zit zoiets in elkaar?

Ik ga beginnen met een beschrijving van een dergelijk relaisstation. En dat kan in een

heel korte beschrijving verteld worden:

Een ATV-relaisstation, ook wel ATV-repeater genoemd is een installatie waarmee een of

meer televisieamateurs tegelijkertijd kunnen worden ontvangen en worden

heruitgezonden op een andere frequentie.

Natuurlijk is dit wel een heel korte omschrijving, en valt er nog veel uit te leggen.

Daarom ter verduidelijking een schematische tekening van een zeer eenvoudig relais.

Dit eenvoudige relais bestaat uit vier ontvangers, een zender en wat elektronica om de

vier beelden te verwerken tot een beeld dat opnieuw kan worden uitgezonden. De

antennes en de elektronica voor de voeding zijn nog uit de tekening weggelaten.

Praktisch gezien is een eenvoudige opzet als dit schematische station al een goed

werkbaar relais.

Waarom wordt er met ATV op die vervelende hoge frequenties gewerkt?

Om een kleuren-tv-signaal compleet met een of meer audiokanalen te verzenden is veel

bandbreedte vereist. Op de HF, VHF en UHF-banden is daar simpelweg te weinig ruimte

voor. Bij een ATV-signaal in FM-mode praat je namelijk al snel over een bandbreedte van

20 MHz. Dat is zelfs al te veel voor de toch relatief brede 70cm-band, die immers ‘maar’

10 MHz breed is. ATV kan wel op de 70cm-band in AM-mode. Dat is smalbandiger dan

FM, maar dan heb je nog steeds de hele 70cm-band nodig. Een beetje vervelend voor

amateurs die die band ook nog graag gebruiken in andere modes.

Hoornstraler op het dak van het Stadskantoor

IJRC feb 2017 - blz. 5/30

Met de nieuwere digitale ATV-modes is het overigens wel mogelijk met ATV te werken op

de 70cm-band zonder dat je andere amateurs stoort. Digitale amateurtelevisie (DATV) is

echter een heel andere techniek, die we niet willen uitsluiten, maar afhankelijk van het

succes van de repeater misschien in de toekomst

mogelijk gaan maken. Dit om nu de ontwikkeltijd en

de kosten van de repeater zo gering mogelijk te

houden.

Vanwege de benodigde bandbreedte zijn we dus

beperkt tot de 23cm-band en hogere frequenties. En

dat heeft weer als nadeel dat het bereik van een ATV-

zender beperkt is. Theoretisch kom je op dergelijke

hoge frequenties tot aan de horizon. Praktisch haal je

dat vaak niet doordat de signalen al snel geblokkeerd

worden door hoge gebouwen, of vol in het blad

zittende bomen. De mogelijkheden voor een

amateurstation om verbinding te hebben met een

andere amateur zijn dus al snel erg beperkt.

De oplossing hiervoor is een relaisstation dat zijn antennes op een zeer hoge plaats heeft

staan. Dat kan dan ook meteen dienen als platform om meerdere amateurs tegelijk met

elkaar te laten praten.

Waarom gaan we FM gebruiken en geen AM of digitale modes?

AM gaan we niet gebruiken omdat de beeldkwaliteit minder is dan die bij FM, en vooral

omdat het door vrijwel geen enkele amateur gebruikt wordt. AM-mode was heel vroeger

nog in gebruik op de 70cm-band, maar vanwege de al genoemde bandbreedteproblemen

is dat ook niet meer gewenst.

Digitale modes komen misschien in de toekomst beschikbaar op het relais.

De meeste amateurs hebben nog oude analoge spullen staan die alleen hoeven te

worden afgestoft en ze zijn operationeel. Er kan dus na plaatsing heel snel activiteit op

het relais komen. Ook willen we vanwege de beschikbare mankracht alles zo eenvoudig

mogelijk houden, zodat alles zo snel mogelijk gerealiseerd kan worden. Als alles goed

werkt, en het relais een succes is, en als de wens er is, kan er worden uitgebreid naar de

nieuwste digitale technieken. Die mogelijkheid wordt in elk geval wel opengehouden.

Om de kosten en de ontwikkeltijd binnen de perken te houden is ervoor gekozen

voorlopig met alleen analoge FM-overdracht te gaan werken.

Aan welke eisen moet het nieuwe relais gaan

voldoen?

Een van de belangrijkste dingen is een lijst van eisen

of specificaties waaraan een nieuw relais moet gaan

voldoen. Dat voorkomt dat het apparaat een kostbaar

waterhoofd gaat worden dat misschien niet eens

helemaal voldoet.

Dit zijn de eisen:

Eenvoudig en betaalbaar

Voorlopig alleen geschikt voor analoge ATV

Zo zuinig mogelijk met energie

Klein van afmetingen en laag in gewicht

Kleine antennes die zo dicht mogelijk bij, of

zelfs het liefst aan, de kast bevestigd moeten worden

Voorlopig alleen twee ingangen in de 13cm-band en twee ingangen in de 23cm-

band, en een uitgang in de 3cm-band

Alles moet lang zonder ingrijpen van buitenaf zonder moeilijkheden kunnen

functioneren

Eventuele afstandsbesturing niet via dure UMTS, wifi of andere betaalde

abonnementen bij commerciële netwerken

Karl G. Jansky Very Large Array (VLA). Dit is voor echt hoge frequenties. Nog even een utopie voor de IJRC.

De nieuwe repeater, met onderdelen van de nieuwe antennes op de kast

IJRC feb 2017 - blz. 6/30

Het relais moet kunnen draaien op afgelegen, moeilijke bereikbare plaatsen waar

weinig energie voorhanden is

Waarom juist deze eisen?

Eenvoudig en betaalbaar is redelijk duidelijk. We zijn geen rijke club.

Voorlopig alleen analoge ATV: dat is een techniek die we in de vingers hebben.

Veel amateurs in de regio hebben nog hun oude analoge systemen die ze bij het

oude relais gebruikten. De drempel voor lokale amateurs is dan laag om (weer) te

starten met ATV.

Elektriciteit kan een flinke kostenpost vormen voor de club. Het oude relais

gebruikte meer dan 1000 W, de klok rond. De elektriciteit kregen we toen echter

voor niets. Omdat we nog geen nieuwe locatie hebben, moeten we er rekening

mee houden dat we de stroom zullen moeten gaan kopen, of dat er in het geheel

geen stroom is, zodat we naar bijvoorbeeld zonne-energie moeten uitwijken.

Daarom dus zo zuinig mogelijk. We willen ernaar streven dat het relais niet meer

dan 50 W gaat verbruiken – twintigmaal zo weinig dus als het oude relais.

Een kleine waterdichte kast met een laag gewicht en kleine antennes stelt minder

eisen aan de constructie waaraan het relais bevestigd gaat worden. Het relais

zouden we daardoor ook op een hoge, winderige, lastig te bereiken plaats buiten

kunnen plaatsen.

Voorlopig geen luxe toeters en bellen vanwege het energiegebruik en een kortere

ontwikkeltijd. Alleen een basissysteem.

Geen afstandsbesturing via commerciële netwerksystemen omdat dat kostbaar

kan zijn; en misschien zijn dergelijke netwerken wel helemaal niet beschikbaar op

de nieuwe locatie. Het mooiste is het om de eigen zenders en ontvangers van het

relais te gebruiken voor een afstandsbesturing.

Waarom gebruiken we het oude relais van de IJRC niet?

Uiteraard gaan we dat wel doen. Alleen is niet alles

bruikbaar, en is het relais niet compleet meer. Delen van

het oude relais, zoals de zender, zijn gesneuveld door

slijtage, blikseminslag en dergelijke. Die delen zijn toen

vervangen door delen die geen eigendom van de club

waren. Bij het ontmantelen van het relais zijn deze delen

weer naar hun rechtmatige eigenaars gegaan. Deze zullen

dus alsnog nieuw moeten worden aangeschaft.

Er werden ontvangers van het merk Barco gebruikt. Goede

ontvangers, maar enorme stroomgebruikers. Deze zijn

daardoor ongeschikt om in het nieuw op te zetten relais te

gebruiken.

De voedingen zijn prima bruikbaar, maar van het lineaire type. Dat betekent een

betrekkelijk laag rendement. Het is vanwege het energiegebruik beter om uit te zien naar

modernere geschakelde voedingen, die een veel beter rendement kunnen halen.

De beeldverwerkingselektronica was in het oude relais een groot en energievretend

systeem, bestaande uit een video processor of PIP-unit, computers, enzovoorts. Dat kan

tegenwoordig heel anders en veel zuiniger.

Helaas is de sleufantenne op mysterieuze wijze verdwenen. Dat was iets dat gewoon

gebruikt had kunnen worden. Een nieuwe is niet heel duur, maar heel veel werk om te

maken. Eigenlijk daardoor wel weer duur. En daarom is het erg jammer dat de oude

antenne verdwenen is.

Het enige dat eigenlijk bruikbaar zal zijn in het nieuwe relaisstation is de video-

basisbandmodulator. En die gaan we dus ook gewoon gebruiken.

Rondomgevoelige ontvangstantenne voor de 13cm-band

IJRC feb 2017 - blz. 7/30

Het geschatte energiegebruik van het oude relais op een rijtje.

Zender en modulator 25 W

Zes stuks Barco à 40 W 240 W

Computer (voor de besturing) 350 W

PIP-videoprocessor 50 W

Tweede computer (internet) 350 W

Video-voorrangsschakeling en audiomixer 50 W

Totaal 1065 W

Dit is een schatting van het elektrisch vermogen dat door het oude relais gebruikt werd.

Dat is dus ruim twintig keer zoveel als de 50 W die we als ontwerpeis voor het nieuwe

relais gesteld hadden. Er moet dus wel het een en ander anders.

Apart belicht: De voeding

In plaats van de oude

netvoedingen gaan we het

voedingssysteem heel

anders opzetten. De

netvoedingen van het

oude relais willen we niet

gebruiken omdat die niet

efficiënt zijn en omdat ze

erg groot en zwaar zijn.

De kast zou met de oude

voedingen ook nog eens

veel groter en zwaarder

moeten worden.

Omdat de kast buiten in

weer en wind op een heel

hoog punt opgesteld moet

kunnen worden, kan een

lange voedingskabel

noodzakelijk zijn. Een

lange (eventueel gepantserde) voedingskabel voor 230 V is duur, evenals het benodigde

schakelmateriaal dat door de hogere spanning ook duurder is. Om deze redenen kiezen

we ervoor om alles op laagspanning te laten draaien. Beneden komt een klein kastje met

een trafo die de netspanning omzet naar 24 V wisselspanning, en eventueel kWh-meter

om het stroomverbruik te meten en zo te kunnen afrekenen.

Met een laagspanningskabel gaan we dan naar boven naar het relais.

In het relais zelf komt een aparte schakelende voeding die van de 24 V wisselspanning

een mooie 12 V gelijkspanning maakt. Alle overige benodigde positieve en negatieve

hulpspanningen maken we dan nog apart met goedkope DC/DC-converters afkomstig

van de Internetchinees.

Wat hebben we nu eigenlijk nodig voor de complete repeater?

Een zender in de 3cm-band

Een rondstralende zendantenne voor de 3cm-zender

Twee 23cm-ontvangers geschikt voor FM, met twee geluidskanalen: op 7,02 en op 7,2

MHz. Een mogelijkheid voor nog twee geluidskanalen is zeer wenselijk.

Twee 13cm-ontvangers geschikt voor FM, ook weer met geluidskanalen op 7,02 en de

7,2 MHz en liefst een mogelijkheid voor nog twee geluidskanalen.

Een rondomgevoelige ontvangstantenne voor de 23cm-band

Een rondomgevoelige ontvangstantenne voor de 13cm-band

Een PIP (picture in picture) videoprocessor om de ontvangen beelden samen te

voegen tot één uit te zenden videobeeld

Een audiomixer om de vier ontvangen stereo geluidskanalen zonder ruis en

niveauverschillen door te geven naar de zender

Binnenwerk van de nieuwe repeater. Zender en ontvangers gemonteerd in subframes.

IJRC feb 2017 - blz. 8/30

Een voedingsunit die de binnenkomende netspanning (230 V) of misschien de

spanning van een zonnebatterij omzet naar een reeks voedingspanningen, nodig voor

de verschillende apparaten in de repeater

Een waterdichte kast met montageframe waarop ook de antennes kunnen worden

vastgezet

Een stukje (afstand-)besturing om in elk geval de PIP te kunnen besturen en delen

van het relais aan en uit te kunnen zetten

Hoe ver zijn we?

Er is een 3cm-zender aangeschaft

Er is een 3cm-sleufantenne gebouwd

Er zijn vier bruikbare ontvangers geschonken door een medeamateur. Ze hebben

geluidskanalen op 7,2 en 7,02 MHz. Daar wordt in elk geval nog één geluidskanaal bij

gemaakt.

Er wordt een antennes voor 13cm en een voor 23cm gebouwd, beide volgens het zgn.

vogelkooimodel.

Er is een zeer kleine, zuinige en betaalbare PIP-videoprocessor aangeschaft.

Een audio mixer wordt ontwikkeld en gebouwd.

De voeding wordt zoals gezegd iets aparts. Het hele systeem gaat gevoed worden met

een gelijk- of wisselspanning die ergens tussen 15 en 30 V kan liggen. In de

repeaterkast komt een DC/DC-converter die 12 V gelijkspanning maakt. Alle extra

positieve en negatieve hulpspanningen in de repeater gaan we maken met kleine

DC/DC-converters afkomstig van de Internetchinees. De voeding wordt nu

samengebouwd en is deels klaar.

We hebben een kast gekregen van een medeamateur. Die kast is inmiddels ingericht

met de repeaterapparatuur die al klaar is.

Er is een stalen frame gebouwd waar de kast en antennes op gemonteerd moeten

worden.

Er wordt een minimaal stukje besturing gebouwd waarmee de beheerder in elk geval

de PIP op afstand kan besturen.

En ten slotte:

De repeater begint aardig vorm te krijgen. Het is de bedoeling dat we dit jaar een

werkende installatie klaar hebben staan.

Er zijn ook ontwikkelingen betreffende het vinden van een locatie. Helaas niet in

positieve zin. Een heel mooie locatie is op het laatste moment afgeketst. De aanvankelijk

zeer welwillende eigenaars van het pand wilden uiteindelijk geen installatie op hun dak.

Er zijn echter nog andere mogelijkheden met een grote kans, waar we druk achteraan

zitten. En als er mensen zijn die nog iets weten? De ATV-commissie heeft altijd een open

oor.

Een ATV-ontvanger in ontwikkeling

IJRC feb 2017 - blz. 9/30

Bericht uit de radiokamer: de LV80 Fred Wessels PA3DLX

Nu de 3030-set weer operationeel is

zijn we begonnen aan de LV80

De LV80 is een versterker om de

output van de 3030-set, die ongeveer

10 W bedraagt, op te schroeven naar

ongeveer 60 W.

De eerste onderzoeken wezen uit dat

er geen zichtbare schade was in de

vorm van ontplofte condensatoren of

iets dergelijks. Vervolgens de 24 V

voedingspanning er op gezet en kijken

wat er ging gebeuren. De 24 V was wel

aanwezig, maar de hoogspanning voor

de buizen niet.

Dus wat doe je dan allereerst: je

gaat de zekeringen controleren.

De hoofdzekering van 15 A was

nog heel. Daarentegen was de

reserve zekering stuk; die konden

we dus niet meer gebruiken.

Verder waren er nog twee

zekeringen van 12 A stuk, en nog

een zekering van 1,5 A. Deze

zekeringen hebben we vervangen,

en gekeken wat er ging gebeuren.

Het inschakelen van de 24 V werd

gevolgd door een felle flits, en dat

was geen onweer. De twee

zekeringen van 12 A lagen er

weer uit, er was dus meer aan de hand.

Nu was het dus meten geblazen, en de conclusie was dat er ergens een sluiting moest

zitten. Omdat we voor deze avond

genoeg spanning en sensatie hadden

gehad, en bijna een paar

meetpennen hadden opgerookt,

hebben we besloten de volgende

keer verder te gaan, nadat we de

schema’s erbij gezocht hadden.

Nadat we op het internet de

schema’s hadden gevonden zijn we

weer verder gegaan. We waren er al

achter gekomen dat er in het

voedingsgedeelte iets niet pluis was.

Het was tijd geworden om de

schema’s te bestuderen, en werd het

IJRC feb 2017 - blz. 10/30

ons duidelijk waarom we een bekend gepiep niet hoorden. Dat was het geluid van de

omvormer, en hier moesten we onze aandacht op vestigen. Wederom de universeelmeter

ter hand genomen en weer gaan meten. Nadat het nodige meetwerk was verricht bleek

dat er minimaal een van de powertransistoren was overleden. Het volgende probleem

diende zicht aan. Op het schema stond de 2N1146 als transistor vermeld, maar in onze

LV80 zat de AD149. De 2N1146 was al de vervanger van de AD149. Het zou een

probleem worden om de juiste transistoren te bemachtigen, want de 2N1146 was al niet

meer leverbaar. Besloten werd om het voor deze avond voor gezien te houden, en de

komende week te benutten om het internet te raadplegen.

Gelukkig voor ons heeft Simon de benodigde transistoren weten te vinden, en hij heeft

deze besteld, ondanks

dat deze niet goedkoop

waren. Er moest 27

euro per stuk voor

worden neergelegd. Het

goede bericht was dat

Simon er nog een paar

had liggen, zodat we

weer verder konden

zonder op de bestelde

torren te hoeven

wachten. De

eerstvolgende avond

dat we weer aan de

gang konden gaan zijn

we de transistoren gaan

wisselen. Waar begin je

dan? Juist, de aansluit

draadjes losmaken. Deze waren met draadjes met een oogje eraan netjes met een

moertje vastgezet. We vonden dit wel een beetje vreemd, want aan de nieuwe

transistoren zaten helemaal geen pootjes met schroefdraad eraan.

Eerst de twee schroefjes aan

de bovenkant van de transistor

losgemaakt, en zie: de

transistor was in een voetje

gemonteerd. Het wisselen van

de twee transistoren was nu

een fluitje van een cent.

Vervolgens weer even

gemeten, en de sluiting die we

hadden was verdwenen! De

LV80 in een test opstelling

gezet en wederom de spanning

aangesloten. Het vertrouwde

gepiep van de omvormer was

weer hoorbaar.

Het was tijd geworden om de

3030-set erbij te halen.

IJRC feb 2017 - blz. 11/30

De nodige bekabeling werd aangesloten en

vervolgens werd alles onder spanning

gebracht. Gedurende het opwarmen van

de buizen hebben we de beschrijving van

de bediening van de LV80 er bij gepakt.

Na het nodige afstelwerk bleken de 3030-

set en de LV80 naar behoren te werken.

Het audio is nog een beetje aan de zachte

kant, maar daar gaan we nog wel een keer

naar kijken.

Het heeft de nodige kopjes koffie en thee

gekost, om maar te zwijgen van de

heerlijke speculaas. Maar voorlopig

beschikken we weer over een set die in

het fort gedemonstreerd kan worden.

IJRC feb 2017 - blz. 12/30

Een bloemlezing uit het Nederlandse amateurland Joop Kort PE1BTK

De aanloop

Vanaf jongs af aan en ouder wordende is het mij welzeker opgevallen wat een boeggolf

van ontwikkelingen zich in amateurland zich hebben voorgedaan. Gaandeweg beweeg je

jezelf door de tijd van jong naar ouder worden, terwijl mede de wereld om je heen

verandert. Je merkt het niet zo, omdat je langzaam meedrijft op de golfjes van de

stroom. Heden terugblikkend zie je wat er allemaal aan gigantische ontwikkelingen in

onze liefhebberij zich hebben voorgedaan. Je wordt er bleek van.

We weten allemaal wel van deze ontwikkelingen in het verleden. Barnsteen, Volta,

Galvani, Popov, Branly, Herz, Maxwell, Marconi, Lee de Forest en zo kun je er nog velen

opnoemen. De verglijding van de lange naar de korte golven enzovoorts. De stoot tot

verdere ontwikkeling werd door de Italiaan Luigi Marconi gegeven. In aanvang bedreven

met vonkzenders en gaandeweg verfijnd met radiobuizen. Dit zich ontwikkelende proces

ontvouwt zich aan ons allen als een roman.

We hebben allemaal wel gehoord van Jan

Corver, Leonard de Vries met zijn

Hobbyclub, De Club van Draadje van W.N.

van der Sluis, Leonard Roggeveen en nog

vele andere jongens- en

meidenboekenschrijvers en schrijfsters.

Niet te vergeten de AMROH met het Radio

Bulletin en later de jeugduitgave Radio

Blan. Pure nostalgie! In mijn jeugd was

het hiervan smullen. Toentertijd moest je

nog op zaterdagmorgen tot halfeen naar

school (mulo). Vervolgens als een razende

naar huis fietsen omdat om één uur ’s

middags de Dutch Swing College Band op jouw kristalontvangertje met koptelefoon op

Hilversum 1 was te horen. Later op jouw zelfgebouwde éénlampsontvangertje (DL92 of

1S4). Later uitgebreid tot kortegolfontvangst

met de visserijband en Scheveningenradio.

Rode koontjes kreeg je hiervan! Lange tijd deed

je het hiermee, omdat je geen begeleider had

die je hielp hierin jezelf te ontwikkelen. Ja, je

hoorde van het bestaan van zendamateurs.

Toen nog fluisterde men over de club van witte

boorden. Niet makkelijk om hierbij te komen. Je

kende niemand van deze clubs. Allemaal

vreemden voor je en hoe kwam je met ze in

contact?

Dit zijn gedachten van een eenzaam jochie op een eenzaam zolderkamertje. Maar de

wereld was via je eenkringertje bij je met de gezellige uitzendingen op de vaderlandse

verzuilde omroepzenders! Joop Doderer met Conny Stuart en Johan Kaart als Opa Bobby

in Mimosa waren er. Opa Bobby had het er maar steeds over een rode brommer te willen

hebben. Er was De Bonte Dinsdagavondtrein en Mastklimmen, Sprong in het Heelal en

Paul Vlaanderen met zijn Ina gepaard met Monus de man van de maan lieten nog een

deel van je eigen fantasie en inlevingsverbeelding zelf nog gebruiken. De Limobiel en

Soebkad in de pot. Spannend joh. Niet te vergeten het gezellige programma Brusselse

Kermis van de toen o zo populaire familie Brusse. De regio Hilversum en omstreken

waren magisch in jouw tienerverbeelding. De Muiderkring met Amroh en Radio Bulletin

waren belangrijker dan voedsel. Later de uitgave van Radio Blan met zijn doldrieste

avonturen met zoon en kleinzoon. Te gek man!

IJRC feb 2017 - blz. 13/30

Zo vergleden de jaren met toch niet aflatende interesse in het radiogebeuren. Allerlei

amateuruitgaven van boeken gekocht en letterlijk stukgelezen, maar het echte werk

kwam pas met de afdeling IJmond van de landelijke 27 MC-club Nederlandse

Communicatie Vereniging, kortweg NCV. Bij het lid worden van die Club kreeg je een

officieel NCV-nummer (ik had 1540). Heel gedisciplineerd overigens. De ‘bakkies’

werkten allemaal met AM-modulatie. Pas na sluiting van de tv-programma’s toentertijd

om 23.00 uur mochten we gaan zenden en/of vossenjagen! Zo niet, dan kregen de buren

balken over het scherm. Inspraak op de middenfrequent van de tv.

Dus netjes blijven en pas aan het werk na 23.00 uur. Een middel om de overheid niet tot

heksenjacht over te laten gaan. Notoire piraten werkten met zwaardere sets en Single

Side Band. Niet te geloven in de huidige tijd met onze tv-uitzendingen over 24 uur per

dag, dat toen alle uitzendingen na 23.00 werden gestaakt! Toch werd deze of gene

27MC’er door de RCD uitgepeild met inbeslagname van zijn spulletjes en als toegift een

veroordeling.

Later hoorde je uitzendingen op de drie meter FM-band. Toen was uw schrijver reeds

middels examens in de Utrechtse hallen overgegaan naar de ‘braven’ met licentie.

In die tweemeterperiode werd je geconfronteerd met ‘moonbounce’. Nou, dat wilde je

ook wel. Doch bij nadere beschouwing bleek dat je toch wat meer aan de hand moest

halen dan je op dat moment kon presteren.

Auroraverschijnselen. Berichten over een speciale manier van uitzenden via het

noorderlicht. Ook verworpen vanwege de extra te treffen maatregelen om dit tot een

goed einde te brengen.

Meteoorscatter. Hetzelde als bij de Aurora zendontvangst maatregelen.

Sporadische E. Komt plotseling op en valt ook plotseling weer weg. Op zo’n moment

onvoorstelbare verre verbindingen mogelijk.

Temperatuur-inversie. Afgelopen zomer meerdere malen voorgekomen. Veel

verbindingen gehoord van Nederlandse amateurs met Engelse. Normaal niet mogelijk,

dan wel.

Allemaal meegemaakt en vaak met open mond op open dagen van

zendamateurverenigingen aanschouwd.

Bij het vervallen van de exameneis van morse kreeg de C-amateur toestemming om zich

op de kortegolf-amateurbanden te gaan begeven. Nog weer later mochten de D-

amateurs zich, zei het wel beperkt, ook daarmee bezighouden. Favoriet werd het

fenomeen Slow Scan TV. Voorts wordt de pc aan de sets gekoppeld en met programma’s

zoals Packet, Morse decodering, Telex en Tor gewerkt. Scannerluisteraars krijgen een

zeperd als C2000 wordt ingevoerd. Spannende acties, zoals bureau Warmoesstraat,

alsmede brandweer en ambulance behoren tot het verleden!

Opmerkelijk is dat ondanks het vervallen van

de Morse-eis deze zendmode zich mag

verheugen in een toenemende belangstelling!

Uw verslaggever heeft ooit deelgenomen aan

een door Bart PA0ZEZ gegeven morsecursus.

Deelnemers waren Ted, Frans en Joop.

Aanvankelijk thuis met de sounder beoefend,

en later met de SSB-set IC-202. Barts

kenmerkende aanroep was Papa Alfa nul

Zanzibar Echo Zanzibar. Joop moest het laten

afweten tegen de veel jongere Ted en Frans.

Later heeft Fred PA3DLX weer een

morsecursus gegeven in ons ‘oude’ clubhuis

bij het toenmalige Stadskantoor aan het President Kennedyplein 1a in Beverwijk.

IJRC feb 2017 - blz. 14/30

Wat maken we heden nu weer mee?

Ja, buiten onze gewone verrichtingen op twee meter, 70 centimeter en de HF-banden,

worden we geconfronteerd met het onderwerp Amateurtelevisie. (ATV). Boven op het

dak van ons toenmalige onderkomen stond buiten de VHF, UHF en HF-antenne ook een

ATV-relais. Veel gebruikt door amateurs rond Beverwijk voor proefnemingen. Helaas, ons

ontnomen door de sloop van de flat eind 2012. Heden houdt een klein groepje IJRC-leden

zich bezig met de ontwikkeling en bouw van een nieuw ATV-relais met onderdelen in de

huidige stand van techniek.

Voorts worden we geconfronteerd met DRM (Digital Radio Mondiale) en SDR (Software

Defined Radio). Digitale technieken dus! Onze openbare middengolfzenders zijn in

september 2015 al uit de lucht gehaald en vervangen door digitale zenders. In mei 2007

kwam Elektuur met een DRM-bouwontwerp. Dat is door mij gebouwd, maar ik heb er

verder niets mee gedaan. Dat wordt nu tijd dus. Als een andere IJRC-er hier

belangstelling voor heeft sta ik open voor samenwerking in deze. Vandaag de dag kun je

een DAB (Digital Audio Broadcasting)-radio aanschaffen en kun je luisteren op die

digitale zenders! Maar eigenbouw is toch wel leuker, nietwaar?

Voorts komen wij de fenomenen tegen zoals PI3UTR op 145,575 en PI2NOS op 430,125

MHz. Verguisd door velen en omarmd door anderen.

Het is waar, men hoort op beide relaiszenders een hoop ‘geouwehoer’ wat niets met de

hobby heeft te maken, doch ook wel zinnige gesprekken. PI3UTR was begin 2013 in de

lucht gekomen en vanaf onze locatie niet open te krijgen. Later en heden gaat dit wel

uitstekend. Nieuw zijnde was het relais overbezet en zoals het altijd gaat is dit relais na

verloop van tijd rustiger in gebruik.

Voorheen gebruikten vrachtwagenchauffeurs 27MC-setjes tijdens hun ritten door het land

en waar ook maar naar toe. De beperking lag in de reikwijdte van de setjes. Heden neem

je waar dat PI3UTR het meest in gebruik is door diezelfde ‘Truckers’. Nu, de meesten N-

gelicenseerd. Je hoort ze veelvuldig in contact op 430,125 MHz met collega’s. De een

rijdt bijvoorbeeld in Antwerpen en de tegenpartij in Groningen, met het grootste gemak

en luid en duidelijk te nemen. Mijn mening is dat hier een analogie van de 27Mc-tijd naar

het heden is verschenen. Communicatiebedrijven door de meeste N of F-gelicenceerden

op dezelfde manier van toen. Geen moeilijke technische zaken maar gewoon met elkaar

kouten. Dit was voorheen een vurige wens van de 27MC’ers die heden volkomen legaal

werkelijkheid is geworden.

PI3UTR is ontstaan uit een tijdelijke en bijzondere gelegenheidsrepeater, die jaarlijks

tijdens de ballonvossenjacht vanuit de Gerbrandytoren in IJsselstein operationeel was in

het tweede weekend in september. Op 1 januari 2013 werd een vergunning afgegeven

voor de regionale repeater PI3UTR. Op 22 december is dit omgezet naar de

bovenregionale status, die tot het huidige gebruik als landelijke dekking heeft geleid.

De vergunninghouder voor beide repeaters is de ‘Stichting Scoop Hobbyfonds PI4NOS’.

Nu is het nog druk op de repeater PI2NOS op 430,125 MHz, maar je merkt dat het

gaandeweg rustiger wordt. Dit relais moest in 2010 als regionale repeater tengevolge

van gewijzigde wetgeving uit de lucht. In 2013 werd de vergunning opnieuw verleend en

de bovenregionale status werd op 24 januari 2014 verworven.

Beide systemen maken gebruik van de zogenaamde co-channeltechniek. Dit betekent dat

alle gebruikte zenders exact identiek zijn, gelijke modulatie kennen en binnen enkele

microseconden in audio gelijk zijn. Hierbij is de zendfrequentie precies ‘zero beat’ tussen

de zenders onderling.

Vervolgens staan in alle windstreken ontvangers opgesteld die elk in verbinding staan

met een centrale server in Hilversum, die het geheel netjes regelt. Er zijn koppelingen

met Echolink, Curaçao, Suriname, Aruba en Brazilië.

De zender op Curaçao gebruikt de roepletters PJ2NOS en zendt uit op 438,725 MHz. De

shift op Curaçao is −7,6 MHz.

IJRC feb 2017 - blz. 15/30

In iedere geval ben ik vol bewondering voor de techniek en het systeem met de

zelfontwikkelde software, die door een handjevol amateurs uit de Regio Utrecht is

neergezet.

Actueel is het feit dat QSO’s op PI2NOS frequent plagerig verstoord werden door allerlei,

door ongelicenceerden voortgebrachte rare geluiden. Dit heeft zolang geduurd dat heden

enkele ontvangers zijn uitgerust met een afwijkende CTCSS-toon van 192,8 Hz. Het

betreft de ontvangers in Zuidwest-Nederland. Vastgesteld is dat dit gaat om de driehoek

Rotterdam-Den Haag-Dordrecht en een tweetal gebruikers in de regio Breda, alsmede

één station in Groningen. Te vaak wordt er, veelal zonder roepletters te noemen,

gereageerd op deze verstoorders. De juiste aanpak is om te schakelen naar de ingang

van de repeater en een onderbouwde melding doen bij de toezichthouder Telecom, met

tijd, locatie en een opname. Dit helpt om de klacht in behandeling te nemen.

Mocht de maatregel van de CTCSS-toon niet helpen, dan dreigt men de ontvangers in

deze delen van Nederland te ontmantelen en de zender in IJsselstein uit te schakelen. De

zender in Hilversum zal dan aangaan met een beperkt vermogen. Hierdoor zal Zuidwest-

Nederland geen gebruik meer kunnen maken van deze bovenregionale repeater.

Meetnet Hobbyscoop

Je kunt je signaal controleren via het Meetnet Hobbyscoop op de pc. Op een rustig plekje

in de band op 431,600 MHz kun je jouw eigen signaal beoordelen. Ideaal om het

modulatiesignaal van UHF-zendapparatuur te testen. Informatie hierover is te vinden op

de website hobbyscoop

https://www.hobbyscoop.nl/2016/nieuw-bij-hobbyscoop.meetnetwerk-baretta .

Wist u dat?

- Op 2 november 2016 zijn er amateurexamens afgenomen voor zowel N als F-

kandidaten in Nieuwegein (Stichting Radio Examens). Te weten 254 Novice en 209 Full

examens. In 2015 waren er 242 Novice en 161 F-kandidaten.

Voor N slaagden 181, en voor F 86 kandidaten. Dus op alle fronten een stijging in

aantal.

De examens worden samengesteld door het Agentschap Telecom. In 2017 zal de

Stichting Radio Examens op diverse tijden examens afnemen in Assen, Vlaardingen

(Rotterdam) en Veldhoven (Eindhoven). Nieuw is het examen aan het begin van 2017

in Nieuwegein. Op de website van de examinerende Stichting is een overzicht te

IJRC feb 2017 - blz. 16/30

vinden met examendata en -locaties. Aanmelden kan tot 29 dagen voor ieder examen.

Ook op deze site wordt er vermeld dat meer deelnemers en meer geslaagden zijn voor

het F-examen.

Ook volgend jaar zal om het examen te kunnen doen, net als in 2016, € 61,00 moeten

worden afgetikt.

Meer informatie is te vinden op de website: https://radio-examen.nl/

- Het bureau Telecom heeft een verzoek tot de landelijke verenigingen gericht om de N-

machtiging te herijken. Omdat deze verenigingen meerdere malen tijdens het

amateuroverleg verzocht hebben om de Novice meer mogelijkheden te bieden, mogen

zij nu een voorstel hiertoe maken. Uit de notulen van het laatst gehouden

Amateuroverleg zal meer duidelijkheid moeten komen. Deze notulen komen later dit

jaar beschikbaar. Eerder was dit het geval over uitbreiding van de Novicemachtiging

tot de 40 meter alsmede toegang tot de 23 centimeter band. Het een en ander houdt

verband met de terugloop in het gebruik van de VHF-banden.

- De VRZA is uit kostenoverweging gestopt met de papieren versie van het blad CQ-PA.

Ter vervanging is een alternatief verschenen in pdf-formaat. Dit is ook voor niet leden

van de VRZA beschikbaar, doch pas twee weken na de versie voor clubleden. Het

novembernummer telt 28 pagina’s.

- De 60 meter band in Nederland zal helaas worden verkleind. Van 100 kHz en 100 Watt

wordt teruggegaan naar 15 kHz en 15 Watt EIRP. Zo is wereldwijd overeengekomen

tijdens de WRC/vergadering. Medio 2017 moet dit zijn verwerkt in de

gebruikersbepalingen. In Luxemburg en Finland is dit al geregeld.

- Nederland heeft er middels een ATO er een nieuwe ATV repeater bij. Deze staat in het

Westland tussen Hoek van Holland en Den Haag. De repeater beschikt over meerdere

ingangen. Op 23 cm is dit 1252 en 1285 MHz, en op 13 cm 2330 en 2385 MHz. Op de

70 cm is dit 432,250 of 436,000 MHz. Er wordt uitgezonden met circa 30 Watt ERP op

10,490 GHz. De roepletters zijn PI6WL.

- Het aantal registraties is iets afgenomen, zo wordt gemeld. Na de herinvoering van

een geldelijke bijdrage hebben zo’n 80 gelicenceerden zich afgemeld. Kennelijk niet

meer actief zijnde en door de vastgestelde bijdrage wakker geschud. Heden zijn er

nog 12.637 roepletters, waaronder 189 PI-roepletters.

- Er zijn op de tweemeterband in Nederland twee landelijke rondes actief. Elke

zondagavond vindt de Zondag Avond Aanroep Ronde (ZARR) plaats op 145,500 MHz

in FM. Om de week op woensdagavond is er een ronde in USB op 144,345 MHz. De

begintijd van beide rondes is 21.00 uur. De laatste weken tellen beide rondes meer

dan 30 deelnemers en dit aantal lijkt te groeien nu de winterperiode is begonnen. De

USB-ronde heeft zijn oorsprong in Arnhem, maar stations uit geheel Midden-Nederland

zijn te horen. De ZARR is oorspronkelijk begonnen in Brabant, maar ook hier zijn

deelnemers uit het hele land te vinden. Informatie ZARR: http://zarr.nl voor de FM-

ronde en http://pa2old.nl voor de tweewekelijkse USB-ronde. Op de woensdagavond

gaat dit onder de clubroepletters PI4ANH.

- Tot ons leedwezen is Dick Rollema, bekend om zijn publicaties in Electron, op 86-

jarige leeftijd overleden, zo meldt de secretaris van de VERON aan Ham News. Dick

was bekend om zijn 331 technische artikelen en Reflecties in het VERON-blad. Hij was

ongeveer 35 jaar lid van de redactie van dit blad, waaronder een behoorlijke tijd als

hoofdredacteur. Zijn artikelen zijn later in boekvorm verschenen. Het eerste boek

bestrijkt de periode van 1969 tot en met 1982, het tweede de periode van 1983 tot en

met 1986. Na 1998 is deze rubriek vervangen door ‘Technische notities van ….’, waar

Dick ook regelmatig een bijdrage aan leverde. Naast de Nederlandse versies deed hij

ook regelmatig bijdragen aan Engelstalige uitgaven. Enkelen zijn nog online te vinden

op http://antentop.org/contributor/pa0se.htm .

Bronnen: eigen inbreng en Ham News.

IJRC feb 2017 - blz. 17/30

Bericht uit de tweede radiokamer Fred Wessels PA3DLX

Het nieuwe jaar is van start

gegaan, en nu de dampen van

het vuurwerk opgetrokken zijn

en de lucht van versgebakken

oliebollen is verdwenen,

hebben we de

werkzaamheden in de tweede

radiokamer weer opgepakt.

Om het geheugen even op te

frissen wil ik het doel van

deze tweede radiokamer nog

even doornemen.

In deze tweede radiokamer wil

ik het verhaal vertellen over

communicatie en met name

de ontwikkeling hiervan. En

dan niet tot in de details,

maar in grove lijnen, want de ruimte is beperkt.

Als start neem ik een afbeelding van de soldaat Pheidippides, die ongeveer 490 v.Chr.

een boodschap overbracht. Zo wil ik aan de hand van voorbeelden de noodzaak vertellen

om berichten snel over te kunnen brengen.

Ik eindig dan met een afbeelding van een Sterling ‘spark transmitter’ (vonkzender) die

als eerste in een vliegtuig is ingebouwd.

Als er onder U zijn die iets hebben wat hierbij aansluit, kom dan eens naar een clubavond

om hierover te praten.

Zaterdag 14 januari zijn Ed,

Lars en ik bezig geweest om

de groene bies in de

radiokamer aan te brengen.

Allereerst hebben we de

benodigde spullen bij elkaar

gezocht en zijn we begonnen

met het aftekenen en

afplakken om de hoogte van

de bies af te bakenen. Dit viel

niet mee, doordat de vloer

niet helemaal vlak is en er

zomaar een centimeter

verschil in zit.

Helemaal spatzuiver hebben

we het niet gekregen, maar

het zit er netjes op.

Vervolgens is het zaak om met een kleine kwast alvast een stukje te schilderen, zodat we

met de verfroller de grote vlakken konden doen.

IJRC feb 2017 - blz. 18/30

Ondertussen kwam Bram met de

vraag of we Fred hadden gezien. Als

uit één mond klonk het ‘nee’

(ondanks dat ik ook lekker bezig

was). Bram antwoordde, ‘of wij aan

Fred wilde mededelen dat er koffie

was’.

Nadat we koffie hadden gedronken

zijn we weer verder gegaan.

Intussen had Lars het fototoestel

ter hand genomen om een actiefoto

van mij te maken. Hiervoor moest

hij wel plat op zijn buik liggen om

een goed perspectief te krijgen.

Als een geoliede machine

vorderde de klus Ed

schilderde langs hetgeen

was afgeplakt, terwijl ik

met de verfroller de grote

vlakken van verf voorzag.

Lars liep met een kwastje

alles na om te controleren

of er geen plekjes waren

overgeslagen.

Om 10.00 uur waren we

begonnen, en om 12.00

uur was de klus geklaard.

En het resultaat mag er

wezen. Zelfs het houtwerk

was van een lik verf

voorzien.

En zo zie je maar weer dat,

als je de klusjes samen

aanpakt, je ook zó klaar

bent.

Wordt vervolgd.

IJRC feb 2017 - blz. 19/30

De laatste contactavond van 2016 Joop Kort PE1BTK

Foto: Jolanda Bark PD0JO

Toch wel vreemd zo’n laatste contactavond van het jaar. Wel heel leuk als je hijgend na

het nemen van zes overgangen en vijftig traptreden boven in het lokaal binnenkomt bij

een geanimeerd gezelschap van zo’n achttien leden. Dat doet een senior goed.

Geweldig toch: als het klimmen niet meer zo goed gaat, of je hebt wat bij je, dan kun je

naar boven bellen en wordt de lift voor je naar beneden gestuurd. De liftboy heet geen

Abeltje, maar Martin. Betere service kun je niet krijgen.

Gelijk word je geconfronteerd met een stel vrolijke clubgenoten en wat er allemaal voor

aantrekkelijks aan bikken op tafel staat! Chips, chocolaatjes en oliebollen. En of het nog

niet genoeg, is komt Alina daarna nog enkele keren rond met blokjes kaas en lekkere

plakjes worst.

Om me heen kijkende zie ik dat het combisetje voor 2m en 70cm met voeding en

aangesloten antennekabel op tafel klaarstaat voor gebruik! Wie wil pakt de microfoon en

meldt zich aan op de gekozen band. Dit zou ook een heel goede locatie zijn om een

ronde te beginnen. Net zoals ik mijzelf altijd inmeld bij de zondagsronde van de VERON

R46, oftewel Zaanstad. Noem het maar een radiosociëteit. Ja, ja, in vervlogen jaren

bezochten de notabele heren van de gemeenschap hun sociëteit in bepaalde lokale

etablissementen. De gevoerde gesprekken gingen niet alleen over hun vakgebied, doch

over alles wat er zowel lokaal als in de wereld actueel gaande was (noot: dus vooral over

dames!).

Zo had je in Haarlem voor en direct na de oorlog de heel bekende Sociëteit Teisterbant.

Deze kwam bijeen in een ruimte onder het al even bekende restaurant Brinkman, dat

nog altijd bestaat op de hoek van de Barteljorisstraat en de Grote Markt. Om de sociëteit

IJRC feb 2017 - blz. 20/30

te betreden moest men een trap afdalen naar de ruimte in het souterrain van het

restaurant. Deze toegang werd door de Haarlemmers in de regel betiteld als ‘de

keldergang der Heren’.

Nou, en daar kwamen alle literaire coryfeeën bij elkaar. Bekende leden van de Sociëteit

waren onder andere Godfried Bomans, Harry Mulisch, de tycoon van die tijd, mijnheer

Karel Lodewijk Joan Alberdingk Thijm, alias Lodewijk van Deyssel, en nog vele andere

bekende auteurs van die tijd. Zelfs bekende schrijfsters werden in de voortschrijdende

liberalisatie in die tijd toegelaten. Hun onderwerp was dus voornamelijk over ‘literatuur’.

Onze eigen radiosociëteit lijkt dus toch wel op de communicatie van die lieden. Alles wat

er maar in de hobby voorkomt, gepaard gaande met waar de aan het woord zijnde

inmelder op dat moment behoefte aan heeft om dit onder de aandacht van zijn

kompanen te brengen. Dat de inmelders van de ronde voornamelijk uit grijze en kale

koppen bestaat, is toch wel opmerkelijk. Maar, zo gaat dat in de praktijk. Wie weet of er

nog weleens een clublid er is die de, jaren geleden verzandde, IJmond Ronde weer

overeind trekken wil!

Aan het begin van de avond nam Jolanda het woord en werd er gestemd voor de door de

leden ontwikkelde QSL-kaart. De uitslag van deze stemming wordt bekendgemaakt op de

Nieuwjaarsborrel en Kienavond op 6 januari 2017. Al met al wederom een gezellige

bijeenkomst. Die nemen ze ons niet meer af!

Joop had de boeken over de geschiedenis van de communicatie door de eeuwen heen,

die hij van Simon PE1PGW had geleend, mee teruggenomen. Aangezien Simon niet

aanwezig was, namen Fred en Hella ze mee om ze bij mede-Uitgeester Simon te

deponeren.

Joop kreeg van Ed PA3KOE een uitgebreide uitleg over hoe om te gaan met QRZ.com.

Onwennig zijnde met de omgang met diverse aspecten van websites op het internet

stelde ik dat zeer op prijs. Senior Joop ging tevreden op zijn fietsje naar huis.

Hij sprak tijdens de avond over mede het artikelen schrijven voor het Hoogovenmuseum.

De tekstverwerking gaat uitstekend, doch het invoegen van afbeeldingen gaat hem niet

zo goed af. Willem gaf spontaan het telefoonnummer van zijn dochter Vera, die daar wel

raad mee weet. Binnenkort bellen dus voor een cursus plaatjes invoegen in de

geschreven tekst.

Tegen tienen vonden Nico PD1AKJ en XYL Sonja het tijd om huiswaarts te gaan. Na nog

een beetje napraten door de achtergebleven enkelingen werd de zitting opgeheven en

ging ieder zijns weegs.

Algemene Ledenvergadering Bestuur

De ALV wordt gehouden op vrijdag 31 maart 2017 in onze clubruimte bij SIG. In

overeenstemming met onze statuten, artikel 14, punt 3, luidt de agenda:

1. Vaststelling notulen vorige ALV;

2. Jaarverslag van de secretaris;

3. Jaarverslag van de penningmeester;

4. Verslag van de kascommissie;

5. Vaststelling van de begroting;

6. Vaststelling van de contributies;

7. Verkiezing bestuursleden;

8. Verkiezing leden van de kascommissie;

9. Rondvraag.

IJRC feb 2017 - blz. 21/30

De contactavond van 2 december 2016 Joop Kort PE1BTK

Ik reed op de e-bike vanaf de Vliegerhof de Olieslagerslaan in naar de Zuiderkruisstraat,

stak door de stoplichten de Plesmanweg over en reed via het Frank Sinatraplein de

Büllerlaan op naar de van Loenenlaan, rechtsaf het Slingertje in langs de Vomar aan de

Schouwenaarstraat, en via bouwbedrijf van Lith, de Heemskerkerweg en de Overboslaan

naar de Alkmaarseweg. Eenmaal veilig overgestoken gaat het rechttoe rechtaan richting

SIG. Dit met een blij gevoel dat je veilig aan de overkant bent gekomen, want voor je

het weet word je door de langsrazende auto’s van de weg gereden. Weg vouw in je

broek, en lig je veilig in de ambulance richting RKZ. Onderweg gezellige omgang met de

ziekenbroeders. Als je geluk hebt is er nog een leuk verpleegstertje bij.

Maar nee, je bent de dans ontsprongen, en staat stevig op de trappers vanwege de

tegenwind.

Uit de verte zie je reeds het licht door de kenmerkende langwerpige ruitjes op de derde

verdieping van de SIG aan de Schans schijnen. Het komt nu zo vertrouwd voor, want je

weet dat jouw makkers daar al bijeen zijn! De fiets gaat mee naar binnen; onder de trap

op slot en met de kabel vastgezet aan de trapstijl.

Dan begint de tocht de trap op naar boven. Hoe hoger je komt, des te hijgeriger je

wordt. Tel ze maar eens na: via zes opgangen kom je aan zo’n 52 treden!

Door de deur heen komt het geroezemoes je al tegemoet. Dat klinkt naar gezelligheid en

warmte.

Jasje uit, de pet af en dan naar binnen. Juist op deze avond werd er geschiedenis

geschreven! Rond de tafel zitten er zo’n 19 leden bij elkaar! Het doet goed dit te

constateren, na toch wel veel contactavonden met geringere aanloop. Van verbazing over

deze o zo vreugdevolle constatering valt je mond van puur genoegen open!

Een enkeling ontbreekt echter door omstandigheden. Er zijn nu eenmaal vaste bezoekers

die in wisseldiensten

werken, en dat kan

weleens met de

contactavond

samenvallen en dan

houdt het op, nietwaar?

Een enkeling die niét

onder deze categorie valt

zie je een aantal

maanden totdat je

plotsklaps dit lid nooit

meer ziet op de

avonden. Het zou nuttig

zijn om deze personen

eens te benaderen om in

een gesprekje na te

gaan wat de knelpunten

nu zijn. Dit kan weleens

verhelderend werken

naar beide zijden.

Maar dit was weer eens

een echte ouderwetse

clubavond, en dat doet

de Old Man goed. Jo, PD0JO, brengt Joop PE1BTK zijn biertje in het radiohoekje van de IJRC bij SIG

IJRC feb 2017 - blz. 22/30

Nieuwjaarskien en nieuwe QSL-kaart Jolanda PD0JO

Dit jaar had de Nieuwjaarskien een extra feestelijk tintje door het veertig jaar bestaan

van de IJmond Radioclub.

Mart en ik hadden de organisatie weer op ons genomen, zoals prijsjes kopen voor de

kientafels en de loterij. Ik ben overal wezen struinen en soms ging ik met anderen op

pad. Met Marian Helwes, Anneke Vonk, Marian Gertenbach ging ik bijvoorbeeld naar

tuincentrum De Boet, waar we met veel lol slaagden voor prijsjes. De voorpret kan heel

gezellig zijn.

Bij de SIG mochten we, net als de twee afgelopen jaren, in de middag alvast de

voorbereidingen voor de avond treffen. Met hulp van Mart, Willem, Anneke en Fred

PE1PAB hebben we alle tafels en stoelen neergezet, slingers opgehangen en de kientafel

in orde gemaakt.

Vanaf halfacht

stonden de koffie en

thee klaar met

lekkere mini

Bossche bollen. De

opkomst was,

ondanks dat er tien

leden hadden

afgezegd, goed te

noemen. Toen

iedereen binnen was

gaf de telling een

gezelschap van 24

personen aan!

Ik startte de avond

rond acht uur met

iedereen welkom te

heten en de

welkomstloterij. Er waren meerdere grappige prijsjes. Een ervan was een donatie van

Willem Helwes: een legpuzzel die hij en Marian hadden gewonnen op een kien op de

camping: ze

puzzelen zelf niet!

En wat wil het Lot:

Willem wint de

puzzel gewoon weer

terug. Dat zijn van

die kleine leuke en

hilarische

momenten.

Arnold PE1OGX kon

tegen halfnegen

draaien met de

molen. De nummers

vlogen ons om de

IJRC feb 2017 - blz. 23/30

oren. De kientafels

waren tot twee keer

toe goed gevuld met

leuke prijsjes,

allemaal

aardigheidjes.

De eerste ‘kien’-

kreet was van

Atiana. Helaas was

dit een valse kien.

De kienronde gaat

verder! Achter

elkaar schieten de

kreten ‘kien’ door

het lokaal en wordt

de prijzentafel

aangesproken! Het

ging er gewoon gezellig aan toe met veel humor!

In de pauzes tussen de kienrondes konden de leden die dat nog niet gedaan hadden

alsnog voor een nieuwe QSL-kaart stemmen. Dit als alternatief voor de reeds verlopen

inzenddatum.

Er waren genoeg vrijwilligers die Mart PA4MB hielpen de hapjes en drankjes te

verstrekken. Zo kon Jolanda PD0JO de volgende kientafel in orde maken, en later ook de

tafel voor de grote loterij. De verkochte lootjes werden in teamverband gevouwen en in

de pan gedaan. We zeggen altijd: vele handen maken licht werk. Alles verliep in een

relaxte, gemoedelijke sfeer.

Voor de loterij was extra feestelijk uitgepakt. Wat stond er op de tafel: een etui (over

van de kien), een aardbeienpot, een borenset van HBM en een luxe messenset. Voor

deze verschillende prijzen mochten mensen gaan graaien in de bekende soeppan. Ed

PD3KOE won het blauwe plastic pennenetui; een prijsje van niks, dus ruilde Ed dit etui

voor de puzzel van Willem. De grote terracotta aardbeienpot werd gewonnen door Fred

PA3DLX. Nico PD1AKJ won de prachtige borenset van HBM, en Sonja PD4SON de luxe

messenset.

Klap op de vuurpijl

was de hoofdprijs:

een grote bak vol

met

levensmiddelen.

Joop PE1BTK mocht

grabbelen in de

grote soeppan en

trok nr. 277. De

winnaar was Mart

PA4MB! We waren

geweldig verrast.

IJRC feb 2017 - blz. 24/30

Het was een goed

gevulde bak met

levensmiddelen.

Na al deze

gebeurtenissen zijn

we nogmaals met

hapjes rondgegaan.

Hierdoor konden de

juryleden Suus

PD3BOE en Anneke

zich in een aparte

ruimte terugtrekken

om de stemmen

voor de QSL-

kaarten te tellen. Na

enige tijd kwamen

zij terug in de

clubruimte, waarna

zij direct hun bevindingen aan de aanwezigen bekend maakten. Als winnaar stak Martin

PA4MB er als koploper met twaalf stemmen bovenuit.

Tijdens het

feest van het

veertigjarig

bestaan gaat

deze QSL-kaart

dus in gebruik.

Er zijn nog een

paar kleine

aanpassingen

gedaan:

PI4IJRC moet

PI4YRC zijn, en

enkele leden

wilden ook nog

iets van de

Jota op de

kaart zien.

Beide punten

zijn aangepast.

Deelnemers die ontwerpen hebben ingeleverd waren: Arnold PE1OGX, Fred PA3DLX,

Hella PD0HWE, Alina PD0ALY, Nico PD1AKJ, Sonja PD4SON, Mart PA4MB.

We hebben met een groep leden alles opgeruimd en alle tafels teruggezet zoals ze

oorspronkelijk horen te staan, waarna we nog wat hebben gedronken en nagebabbeld.

We hebben vier cakes uit naam van IJRC-bestuur en leden op tafel neergelegd als dank

en traktatie voor de medewerkers en cliënten van de SIG, zodat ze ook een klein beetje

ons veertigjarig bestaan mee kunnen vieren. We hebben een lieve zelfgemaakte kaart

terug gehad van de cliënten van de SIG als bedankje. Het zijn de kleine dingen die het

doen!

Het was wat ons betreft, en volgens de geluiden die we opgevangen hebben, een

geslaagde avond. Een leuke start voor een veertigjarig jubileumjaar!

IJRC feb 2017 - blz. 25/30

De vossenjacht van 27 november Joop Kort PE1BTK

Zoals gebruikelijk was het voor aanvang van de feitelijke jacht verzamelen in dat

bekende huis aan de Zeestraat te Beverwijk, Huize MJB. Bij binnenkomst bleken de

meesten van de jagers reeds aanwezig te zijn onder het genot van een bak koffie en

onderling gekout. Ja, daar kwam de wedstrijdcommissaris de rust verstoren. Er moesten

toch teams worden samengesteld, nietwaar?

Zo kwam de volgende configuratie tot stand:

Team 1: Anneke en Fred Vonk PE1PAB

Team 2: Fred Wessels PA3DLX en Jan Klos PD0SAO

Team 3: Martin PA4MB en Willem Helwes

Team 4: Arnold de Graaf PE1OGX en YL Atiana

Team 5: André Berkhout PA1 NSF, met xyl Sharmila en de kleine Daniël

Team 6: Dit is een heel bijzonder team, want dit is de groep verzorging, bestaande uit

Jolanda PD0JO, Alina PD0ALY en Marjan Gertenbach. Heel bijzonder omdat het

vossenjagen zonder hen een min of meer zouteloze boel zou zijn.

Een aantal coryfeeën kon helaas niet de vreugde meemaken vanwege hun

werkzaamheden. Op zondag?, roep je verwonderd. Ja dus, want buschauffeurs, zoals het

duo Nico en Sonja de Jong, rijden hun diensten ook in het weekend gewoon door. Net

zoals Ruud Hooijenga PF1F, die consignatiedienst had op het vliegveld Eelde. Ja, je zal

het maar treffen; Uw schrijver heeft deze gang van zaken dertig jaar lang in

vierploegendienst van dichtbij meegemaakt. Op het laatst weet je niet beter meer!

De vossenuitzetters hadden hun plan om een jachtgebied aan de overkant van het

Noordzeekanaal moeten herzien. Op deze dag werd namelijk de zogenaamde Velser

Tunnelloop gehouden. De start zou plaatsvinden in het Tatastadion en de finish via de

tunnel aan de Velserzijde van het Wijkeroogpark.

De drukte was echter aan die zijde zo groot, dat het vossenuitzetteam Lionel PE1HIP en

Alina PD0ALY besloot de wijk terug te nemen en een alternatief gebied te kiezen. Dus zij

kwamen het verzamelpunt wat later dan gebruikelijk binnenstappen.

Vrijwel direct daarna gaf organisatrice Jolanda het sein tot vertrek naar het

bekendgemaakte jachtgebied. Dit bleek kort voor vertrek in het Heemskerkerduin te zijn,

bij een ingang van het PWN-duingebied aldaar. Te bereiken via een zijweggetje van ‘Het

Laantje’, ter plaatse bekend. Aldaar werd het start- en eindcentrum ingericht.

Langzamerhand uitgegroeid tot een min of meer luxueuze commandopost.

IJRC feb 2017 - blz. 26/30

Het kistje met de Condor op twee meter,

gekoppeld aan de antenne die is opgetuigd

op een kastje van twee meter hoogte

werkt fantastisch in het portofoonverkeer.

Ook de monitor bewees zijn nut weer bij

het volgen van de uitzendingen van de

kleine zendertjes. Alina was een van de

achterblijvers en de portofoonassistent

van de wedstrijdcommissaris.

Lionel ging af en toe een bospaadje en

struikje om. In het begin van de jacht

scheen het zonnetje, maar later kwam een

breed wolkendek over met een spettertje

regen. Later was het toch weer droog. Maar zoals bij iedere rechtgeaarde

wintervossenjacht drong uiteindelijk bij de organisatietafel de kou toch tot op je botten

door.

Team 1 kreeg het sein tot vertrek om

13.25 uur en verdween door het hek het

duinbos in. De volgende teams vertrokken

met tussenpozen van 5 minuten, totdat als

laatste team 5 door het hek ging en door

het bos was verzwolgen.

Het team 6 zwalkte, niet geremd door

competitiegevoelens, op zijn gemak over

de bospaden.

Toen werd het afwachten op de

commandopost, totdat om 13.37 uur team

1 zich meldde met het bericht dat zij vos 1

hadden uitgepeild. Alina bevestigde hun

bericht en Joop registreerde dit op papier.

Om 15.45 moest Fred PA3DLX de jachtgronden verlaten om zijn XYL van haar QRL af te

halen. Ja, zo gaat het nu eenmaal, net als de buschauffeurs en de verantwoordelijke

Ruud op het vliegveld Eelde!

Er deden zich tijdens de jacht twee incidenten voor:

- Het eerste bericht was van Arnold, dat hij verstrikt

was geraakt in de duindoorns met een flinke prik of

schram op zijn voorhoofd. Dit bloedde nogal, zodat er

papieren zakdoekjes aan te pas moesten komen om

te stelpen.

- Het tweede incident deed zich voor dat Willem zijn

ontvanger had verloren. Een beetje paniek, maar Jan

SAO, die in de buurt was, vond de peildoos toch een

eindje terug, liggend op het doorlopen pad. Willem

was maar wat blij dat hij zijn peilontvanger weer

terug had!

Het laatste terugkerende team was dat van André

met Shamira en QRP Daniël, om 15.45 uur.

Het klapstuk van de dag!

IJRC feb 2017 - blz. 27/30

Het klapstuk van die dag was de gezamenlijke maaltijd in het wokcentrum aan de

Vrijburglaan in Heemskerk. We hadden allemaal onze bijdrage aan Jolanda toevertrouwd.

Zij had afgesproken dat de IJRC-tafel om 17.30 gereed zou staan. Daar wij om ca. 16.00

uur alweer op het honk waren, bleven we

daar een beetje ‘rondlummelen’ in

onderling QSO met een bakkie koffie of

iets anders erbij.

Uiteindelijk zijn wij massaal richting Wok

Delight gegaan en om 17.30 uur zaten wij

allen aan de lange tafel met drank en

spijzen. Het gebodene was voortreffelijk,

en iedereen genoot er zichtbaar van.

Het Klassement

Tijdens de maaltijd nam Joop de

gelegenheid waar om de resultaten aan de

disgenoten mede te delen. Het is gewoon

zo dat als de kaken beginnen te bewegen, de gesprekken even verstommen, zodat dat

de spreker zich verstaanbaar kan maken.

De uitslag was onverwacht verrassend. Fred en Anneke Vonk komen, ongeacht hun

starttijd, in de regel als laatsten binnen. Zij vallen pas op de til terug als de laatste vos

door hen is uitgepeild. Diehards dus! Zodoende dacht onze wedstrijdcommissaris er goed

aan te doen om Fred en Anneke als team 1 te laten starten. Ondanks deze move volgde

er toch een verrassende uitslag.

Martin en Willem kwamen terug op het honk met de gedachte ‘nou, het zal wel niets

geworden zijn!’ Let op, hier zijn de resultaten van deze jacht. Luisterrrrr en huiverrr.

1: Team 3. Martin PA4MB en Willem Helwes gingen dit keer met de eer strijken, door de

complete ronde in 115 minuten te voltooien. Inclusief het mee terugnemen van twee

vossen werd het dus 115 - 10 = 105 minuten, garant voor de gouden dennenappel.

2: Team 5. Aan André, Sharmila en Daniël lukte het de volledige ronde te doen in 120 –

1 vos = 115 minuten. Goed voor de zilveren dennenappel.

3: Team 2. Fred Wessels PA3DLX en Jan Klos PD0SAO liepen de ronde in 125 minuten.

Goed voor de bronzen eikel dus.

4: Team 1. Fred en Anneke liepen de gehele ronde in 130 minuten. Goed voor de

poedelprijs.

5: Team 4. Arnold en Atiana liepen de ronde in 88 – 1 vos = 83 minuten. Zij misten

echter de vossen 2 en 3. Arnold werd helaas gegijzeld door doornstruiken en haalde zijn

hoofd open aan de stekels.

6: Het beste aller teams. Jolanda, Marjan Gertenbach en Marjam Helwes wandelden

een alternatief concours zonder vossen en kwamen dan ook onbekommerd terug.

Nabeschouwing

Het portofoonverkeer verliep naar behoren. De portofoonassistent bewees ook dit keer

weer van nut te zijn. En met de monitorontvanger is het verloop van de uitzendingen van

de vosjes goed te volgen.

Jammer genoeg kwamen de uitzendingen van vos 5 en vos 3 weer door elkaar te lopen.

Later in de jacht werden de tussenpozen tussen de groepen steeds langer.

In de discussie over hoe hier nu eens vanaf te komen werd de mening verkondigd dat dit

de jacht alleen maar spannender maakte! Maar goed is het natuurlijk niet. Niet elk

deelnemend lid is nu eenmaal gespecialiseerd in het doen van deze peilingen.

De gezamenlijke maaltijd in Woks Delight was een goede greep van de organisatie. Wij

gingen stuk voor stuk met een goed gevoel van saamhorigheid huiswaarts. Een

geslaagde IJRC-dag dus.

IJRC feb 2017 - blz. 28/30

Een nieuwe televisierepeater

Stuur de juiste oplossing naar Ruud en win een drankje!

F G N I N N A P S T E N

D L C O N V E R T E R O

E M O C E L E T A S L L

E M A G E N T S C H A P

Z E L F G E B O U W D K

E N O O L A A T I G I D

N N C E A N A L O O G A

D E A D A L M R E G I O

E T T I J M O N D E E M

R N I V R E T A E P E R

E A E I S S I M M O C T

A T V R E G N A V T N O

De oplossing van de vorige woordzoeker was: EEN RADIOACTIEF UITGEEST

Hella was die keer de winnaar.

AGENTSCHAP

ANALOOG

ANTENNE

COMMISSIE

CONVERTER

DIGITAAL

DRAAGGOLF

IJMOND

KAST

LOCATIE

NETSPANNING

ONTVANGER

REGIO

REPEATER

TELECOM

VIDEO

ZELFGEBOUWD

ZENDER

Keuken

Badkamer

Sanitair

CV installatie

MV installatie

Tel 0652680064 info@kbmaik.nl www.kbmaik.nl

IJRC feb 2017 - blz. 29/30

IJRC feb 2017 - blz. 30/30