Op weg naar Pasen40 Dagen 2011

IK ZIE JE

40 dagen

2011

IK ZIE JE

Onderweg naar Pasen Veertig dagen voor Pasen een tijd om ons even extra te bezinnen op ons leven. Waar zijn we mee bezig. Draait alles als een razende voort?

Ga je mee …..sorry geen tijd. Kom je deze week nog….sorry geen tijd….

De tijd glipt ons door de vingers, maar toch……Prediker schrijft in zijn boek over de tijd.Hierbij een bewerking:  Ik zag onder de zon

dat de zon iedere dag opkomt en weer onder gaat.Dat iedere ochtend de wekker weer gaat.Je moet je bed uit, je moet op staan,je moet aan de slag.Je moet je wassen, je moet je aankleden,je moet naar beneden.Je moet ontbijten, je moet je brood klaar maken,je moet je tas inpakken.Je moet je jas aan doen,je moet je fiets pakken,je moet naar school fietsen.Je moet luisteren,je moet schrijven,je moet je lessen volgen.Je moet je jas aan doen,je moet je fiets pakken,je moet naar huis fietsen.Je moet je huiswerk maken,je moet je kamer opruimen,je moet eten.Je moet je wassen,je moet je pyjama aan,je moet naar bed. Je moet je bed uit, je moet op staan,je moet aan de slag.Wat is dan de zin van het opstaan, als je toch weer terug gaat naar bed? Mijn commentaar:Ik groei! Ik hoef niet mijn hele leven naar school. Niet elke dag is het zelfde. Ik ben niet elke dag hetzelfde. Het leven is niet elke dag hetzelfde.Ik kan prioriteiten stellen, Ik kan de mens naast mij ontmoeten.Onder weg naar Pasen tijd om te zien, om te ontmoeten.Jezus ontmoet in de verhalen van deze periode, veel verschillende mensen en komt in verschillende situaties. Hij ontmoet de mens! We gaan het volgen.

40 dagen

2011

IK ZIE JE

Aswoensdag 9 februari

Begin van de lijdenstijd.Een tijd van 40 dagen om een ogenblik stil te staan,een ander te zien, een ander te ontmoeten.In de Rooms Katholieke kerk is het de traditie een askruisje te halen, een herinnering aan onze stoffelijkheiden het begin van de tijd van inkeer.In de protestante kerken is het vandaag ook biddag voor gewas en arbeid.We kunnen een askruisje halen in de R.K. Kerk.Of we kunnen in de Grote kerk naar de dienst van de biddag gaan.In beide tradities zien we hoe afhankelijk we zijn van Gods zegen.We vertrouwen op de Heer, we zijn van Hem afhankelijk.

Tijd van bezinningTijd van je minder druk maken

Tijd van een stap terugOm beter om je heen te kunnen kijken

Om dichter bij een ander te komenOm dichter bij jezelf te staanTijd van minder, voor meer

Vasten

Kan het ook iets minder…..Met een hele volle kar reed ik richting de kassa van de supermarkt. Het was weer meer geworden dan ik eigenlijk bedacht had. Rond het eten was ook niet echt een goede tijd om boodschappen te gaan doen en de hele supermarkt lag vol met lekkers. Het duurde lang voor ik aan de beurt was en weer thuis voor de deur stond. Mijn dochter was thuis en ik vroeg haar of ze me wilde helpen om de boodschappen naar binnen te brengen. Een diepe zucht en ze stond op. “Nou ja zeg, wat veel boodschappen zeg. Hebben wij dat allemaal wel nodig?”’Wat denk je zelf? Hier moeten we weer een week meedoen.”Een week”? Nou dat klopt niet want elke dag halen we wel dingen erbij. Ik zie een heleboel wat we volgens mij niet nodig hebben.” Ze pakte allerlei spullen uit de tassen en zette ze op het aanrecht. “Kijk, dit zijn allemaal extra’s. Daar kunnen we best zonder.” Ik keek eens naar de dingen die ze had neergezet, tja ze had eigenlijk wel gelijk. We hadden niet zo veel soorten koekjes nodig en chips en chocola en twee soorten jam. “Wat denk jij, zullen we er iets aan gaan doen?”,vroeg ik haar. Het bleef even stil en toen stelde ze voor om elke week een briefje te maken en alleen die dingen te kopen en dat we niet allerlei extra’s zouden kopen, alleen voor de zondag een koekje en iets van Chips of zo. Ik sprak met haar af dat we dat 40 dagen zouden proberen en dan samen kijken hoe het gegaan is.

40 dagen

2011

IK ZIE JE

1ste zondag 13 maart

Naam van de zondag ‘Invocabit’ ‘Hij roept..’Psalm 91 : 15Mattheus 4 : 1-11

In de woestijn

Wie leidt de dans Wie laat zich leidenPassen en stappenTempo en rustDraaien en keren, keer op keerWie leidt de dansWie laat zich lijdzaam leidenWie leidt hier de dans

Als je zoekt zul je vindenAls je kijkt zul je zienAls je deelt zul je krijgenAls je blijft mag je er zijnAls je geeft Als je leeftAls je doetAls je open bent wordt je gezienAls je luistert wordt je gehoordAls je onthoud zul je niet worden vergeten

Oog hebben voor kwetsbare mensen

40 dagen op weg met het licht van de levende

40 dagen

2011

IK ZIE JE

Punker:Ze stoppen me in een hokje.Wat dacht je dan, als je er zo uit ziet als ik.Als je je laat zien.Laat zien waar je voor staat.Daar kunnen ze niet tegen.Als je niet met de massa mee loopt, kun je het wel schudden.Dan wordt het moeilijk voor ze.Dan blijven ze steken bij de buiten kant.Jij bent hoe je er uit ziet.

 Donker persoon:Ze stoppen me in een hokje.

Als je donkerder bent als de rest, dan ben je verdacht.Dan houden ze je aan om je te foliëren.

Dan houdt iedereen je in de gaten als je in de bus zit.Want je weet nooit wat er in die tas zit.

Geweigerd bij een disco, dat gebeurt zo vaak.Mensen kijken niet verder dan je kleur.

 Ze stoppen me in een hokje.Alleen omdat mijn werk ze niet aanstaat.Ik ben een prostitué, een hoer, een slet.Zo hebben ze nog wel meer namen voor me.Maar als ze gebruik van me kunnen maken,Dan ben ik niet vies voor ze.Willen ze voor een dubbeltje op de eerste rang.Maar verder zien ze me niet.Ze kijken niet verder dan wat ik doe.

Ik zie je ?????Ik ontmoet je ????

Ontmoet de mensen zoals ze zijn……

40 dagen

2011

IK ZIE JE

Uit het reisdagboek

Elke keer voordat ik met een groep op reis ga maak een lange wandeling op het strand. Het geeft me rust in mijn hoofd als ik langs de zee loop met de wind in mijn gezicht en het geruis van de golven in mijn oren. Als ik dan na zo'n wandeling weer thuis kom is er ruimte in mijn hoofd om weer op reis te gaan met een nieuwe groep mensen en open te staan voor al de verhalen die weer op mijn weg zouden komen. Zo was het ook deze keer, 's maandags zou ik een reis gaan maken met een groep van 12 mensen. Dus de zondag ervoor stapte ik in mijn auto en ging op weg naar het strand. De weg was gelukkig niet al te druk dus het duurde niet lang of ik was er. Ik parkeerde mijn auto en liep richting het strand. Nog voor ik het strand op wilde lopen werd ik aangehouden door een man met een microfoon in zijn hand. “Meneer, u hebt geluk vandaag. En ik hoor u al denken hoe, nou dat zal ik u vertellen. U krijgt van mij een opdracht en dat is niet zomaar een opdracht, met deze opdracht kunt u laten zien wat u waard bent.” De man legde een hand om mijn schouder en wilde mij meenemen het strand op, daar stonden een heleboel joelende mensen, camera's en wat al niet meer. Ik bleef staan en de man keek mij wat verbaast aan. “U grijpt deze kans toch wel, zo'n kans krijg je niet snel weer. Wie wil er nou niet aan de wereld laten zien wat hij waard is?” Ik keek de man aan en zei:”Ik laat elke dag aan de mensen om mij heen zien wie ik ben en waar ik voor sta, daar heb ik u en de camera's niet voor nodig.” De man was sprakeloos ik wenste hem een fijne dag draaide me om, liep weer naar mijn auto en ging op weg naar een rustiger .

JL©

Momenten van hoop

Een muur is een muur

Is een muur is een muur Is een muur is een muur Is een muur is een muur

Tot je er doorheen komt.

40 dagen

2011

IK ZIE JE

Uit de schoolkrant Maartje zit al 5 jaar bij ons op school. Nu ze bijna examen doet en de school gaat verlaten hebben wij haar gevraagd wie of wat ze nooit zal vergeten. Haar antwoord was: Sanne. Zij had anorexia. Op de helft van het jaar werd ze opgenomen in een speciale kliniek. In de klas hadden we het er vaak over en stuurde elke week een kaart naar haar. Dit ging zo door tot het einde van het schooljaar. Na de vakantie kwam Sanne niet terug op school. We probeerden weer steeds een kaart te sturen. Maar het werd steeds minder, totdat we het helemaal niet meer deden. We wisten ook niet zo goed wat we tegen haar moesten zeggen. Langzamerhand zijn we haar uit het oog verloren. Stom eigenlijk. Weet je, het is veel makkelijker als iemand een gebroken been heeft. Dan zet je wat leuks op het gips, draagt de tas, gaat mee in de lift en na zes weken is het weer over. Dat is veel beter te begrijpen. Maar toch, ik denk nog vaak aan Sanne en dan vraag ik me af wat zij er van vond toen onze kaarten niet meer kwamen….

2de zondag 20 maart

Naam van de zondag ‘Reminiscere’ ‘Gedenk’Psalm 25 : 6Mattheus 17 : 1-9

Op de berg

De levensboom van duizenden geslachtenVan het begin tot de eeuwigheid

De rode draad van God en mensenAaneengeschakeld door de tijd

 De namen aan de rode takkenDe namen van ons allemaal

De namen van wie nog niet genoemd zijnAllemaal schakels in het verhaal

40 dagen op weg met het licht van de levende

40 dagen

2011

IK ZIE JE

Dag in dag uit,jaar na jaar gaat het door en doorVelen die komen en velen gingen je voor Mensen die komen en mensen die moeten gaanEen stoet van mensen als een lange karavaan Wat je ook doet de wereld die draait toch wel doorBlijf niet staan zeuren maar kom op en ga er voor Je kunt wel zeggen ’t is lucht hier en het is nietsAls je maar wilt, als je werkt word het altijd iets

Open je ogen voor mensen die anders zijn

Wie houdt het vol altijd de ogen open te houden?Wie kan alles waar ons oog op valt verdragen?

Een jongen had een droom.Hij ging een winkel binnen.Achter de toonbank zag hij een engel.Haastig vroeg hij hem: ‘Wat verkoopt u meneer?’De engel antwoordde vriendelijk: ‘Alles wat je maar wilt’.Toen zei de jongen: ‘Dan wil ik graaghet einde van de oorlog in heel de wereld,meer bereidwilligheid om met elkaar te overleggen.aandacht voor de kleinen en de zwakken,een hartelijke kerkgemeenschap,meer tijd voor de ouders om met hun kinderen te spelen en…’.De engel onderbrak hem en zei:‘Verontschuldig me jongen, je hebt me verkeerd begrepen.We verkopen hier geen vruchten,We verkopen hier alleen zaadjes.’Huub Oosterhuis

40 dagen

2011

IK ZIE JE

Uit het reisdagboekWe zijn nu 7 dagen op reis. Het is een bijzondere groep mensen waar ik deze keer mee op reis ben. Alle twaalf zijn ze heel verschillend maar ze vormen een hechte groep. Het komt vast door de bijzondere dingen die er gebeuren. Zo waren we vandaag een berg aan het beklimmen, op zich niet zo bijzonder zou je zeggen dat doen zo veel mensen. Om je eerlijk te zeggen ik had deze berg al vele malen beklommen, maar het was nooit als deze keer. Nadat we de top bereikt hadden gingen we in een kring zitten om wat te drinken, te genieten van onze prestatie en van het uitzicht. Het was wel een heel grijze dag, maar toch was het een mooi uitzicht. We hadden daar even gezeten toen één van de reizigers zijn rugzak pakte en daar een zijden buideltje en een kruis haalde. Iedereen stopte met praten en keek naar hem. Hij keek de kring rond en zei:”Ik wil wat met jullie delen nu we hier op deze bijzondere plek zijn. Mijn opa had net zijn vader verloren en dat had er bij hem erg ingehakt. Hij had samen met zijn vader een bedrijf opgezet en nu stond hij er helemaal alleen voor. De twijfel sloeg toe, opa dacht niet dat hij het kon helemaal alleen. Maar toen hij een reis ging maken en deze zelfde berg beklom heeft hij iets heel bijzonders meegemaakt. Alles was heel mistig toen hij de berg beklom en zelfs op de top leek het niet veel beter. Opa ging zitten om even bij te komen van de klim en dan maar weer naar beneden te gaan. Hij zat daar te denken over de situatie met het bedrijf en over zijn twijfels of hij het zonder zijn vader wel zou redden. Net toen hij bij zichzelf dacht ik geef het op, ik kan het gewoon niet, trok de mist op en scheen de zon op zijn gezicht. Het voelde alsof zijn vader hem wilde zeggen je kunt het , geloof in jezelf, je staat er niet alleen voor. Net voordat ik op reis ben gegaan is mijn opa overleden. Hij heeft me gevraagd of ik iets van zijn as wilde verstrooien hier op de top van de berg, voor hem de plek waar hij heeft ervaren dat hij nooit alleen is. Dat heeft hem zijn hele leven geholpen. We waren er allemaal stil van en het wonderlijke was dat terwijl de reiziger de as verstrooide de zon op zijn gezicht scheen. JL©

Doe wat je kunt op jou manierDoe het vanuit je hart

Traan en zon maken een boogPasen nieuwe start

De ene is de ander nietLuister naar elkaar

Als jij een ieder ruimte biedtDan komt het voor elkaar

Liefde is niet als vanzelfJe moet er iets voor doen

Sta open voor GodLuister naar je hart

40 dagen

2011

IK ZIE JE

3de zondag 27 maart

Naam van de zondag ‘Oculi’ ‘Mijn ogen’Psalm 25 : 15Johannes 4 : 5 - 26

Bij de bron

Door de chaosdoor het waterdoor het donker naar het lichtbalanceren wijop de rand van waterstromen.

In een vloedgolf van woordenin een chaos van klankenhopen we op een woordeen klankdie niet wegebt.

Er is een Mens die zegt:IK BENklaar als waterhelder als klanken.

Je verwondertAls je maar ziet wat er te zien valt

Als je maar niet vervreemdLangzaam dicht slibt

Ogen heb je Ogen in je hoofd

Ogen in je zielAls je je maar verwondert

Het lichtDe bomen

Alles had er ook niet kunnen zijnZolang je verwondert

Leef jeBen je mens

Hans Bouma

De wind blies als een goddelijke adem de zee uiteen.En zieer was een weg.

40 dagen op weg met het licht van de levende

40 dagen

2011

IK ZIE JE

We staan weer opGaan op pad

Lopen hardStaan even stil

ZoekendOf recht op het doel af

We delen, we krijgenWe doen en laten

We lachen we huilenWe steunen leunen

We levenGaan elk onze weg

Maar weten ons verbondenDoor Hij

Die deel uit maaktVan ons leven

Licht Gaat met je mee

Op wegEen wegOnzeker

Een wereld grootEn vol

De lange wegEr door

 Licht

Is altijdDag en nacht

Is vuurkolom en wolkLicht

het is

makkelijkereen lichtte

ontsteken daneen licht te zijn

Licht kan zijn

waar je

het Ruimte geeft

40 dagen

2011

IK ZIE JE

Joods verhaal.Een rijk man kwam bij een Rabbi.Hij vertelde over zijn zorgen om zijn geld op een goede manier te beheren. Na zijn verhaal nodigde de Rabbi zijn rijke gast uit om eens in de spiegel te kijken.’Wat ziet u?’‘Ik zie me zelf’, zei de man. Daarna nam de Rabbi hem mee naar het raam en vroeg hem wat hij zag. ‘Ik zie iemand op straat lopen’, antwoordde hij.’Kijk ‘, zei de Rabbi, ‘zowel de spiegel als het raam zijn van glas gemaakt. Met dit verschil: de spiegel is met zilver beplakt en zodra dat in het spel is, ontneemt het de mens uitzicht op de ander’. Schrijver onbekend

Uit het reisdagboekAlweer zeven dagen verder en we hebben net een speciale dag afgesloten. We zijn vandaag door een heel onherbergzaam gebied gereisd. Zo'n gebied waarvan ze zeggen dat je het beter kunt mijden. We reden een poos door het woestijnlandschap, onherbergzaam maar heel intrigerend en mooi. Om iedereen de kans te geven wat foto's te maken en even de benen te strekken besloten we te stoppen. Alles zag er rustig uit, dus dat moest geen probleem zijn. In gedachten verzonken liep ik een eindje weg van de bus. Ik schrok op uit mijn gedachte en in de verte zag ik een vrouw zitten, ik liep haar richting uit. Toen ik wat dichterbij kwam merkte ze me op en ze wilde weglopen. Eén moment keken we elkaar recht in de ogen aan. Ze bleef staan en ik liep naar haar af. Ik probeerde haar te vragen of alles goed met haar was en of ik wat voor haar kon doen. Tot mijn verbazing sprak ze een beetje Engels. Ze vertelde me dat ze op weg was naar familie. Ik vroeg haar hoe lang ze al onderweg was en of ze nog ver moest. Daarop antwoordde ze dat het nog een paar uur moest lopen. Ik zag dat ze een heel droge mond had en vroeg haar of ze wat wilde drinken. Dat wilde ze graag, want ze had zelf niet genoeg water meegenomen. Maar voegde ze er aan toe, hebben jullie dan nog wel genoeg. Ik verzekerde haar dat dat wel goed zat. Als je wilt kunnen we je met de bus naar je familie brengen stelde ik voor. Nee, dat hoeft niet zei ze, nu ik genoeg water heb kom ik er wel en ik heb dingen te overdenken, daar is de woestijn een goede plek voor. Ze lachte, haalde één van de kettingen van haar nek af en gaf die aan mij. Ik wilde haar mijn ketting geven, maar daar wilde ze niets van weten. Jij kwam naar me toe en gaf me water zei ze en water in de woestijn is leven, daardoor draag ik je altijd met me mee. Ze ging weer verder, draaide zich nog even om en zwaaide. Ik stond haar nog een poosje na te kijken.

JL ©

40 dagen

2011

IK ZIE JE

4de zondag 3 april

De naam van de zondag ‘’Laetare’ ‘Verheug u’Psalm 122 : 1Johannes 9 : 1 – 12

In het voorbij gaan

God,Soms vergeten wij om ons heen te kijken.Om de andere kant te zien van het verhaal.Om verder te kijken dan het voor de hand liggende.Verder te kijken dan de buiten kant. Soms sluiten wij onze ogen.Kijken we wel, maar zien we niet.Gaan we voorbij aan wat er om ons heen gebeurt.Zien we alleen wat we willen. Soms zien we het niet meer zitten.Zien we er geen gat meer in.Lijkt het dat er geen betere tijden in zicht zijn.Verliezen we onze idealen.Verliezen we ons toekomst perspectief. Wilt U ons helpen te kijken met andere ogen.Zodat wij onze blik verruimen.En wij anders tegen de dingen aan gaan kijken.Zodat wij onze ogen openen.Dat wij niet alleen kijken, maar ook zien.Zodat we het zien zitten.

Het visioen van de nieuwe aarde krijgt een gezichtRoep mijRoep mij , dan kom ik naar buitenmet pijn in mijn ogenvanwege het donker van binnen.De gang zit er nog niet goed inzoals u ziet.Ik durf geen ruimte te nemen,maar geef mij Uw woord,zoals ik mijn armaan de blinde.

40 dagen op weg met het licht van de levende

40 dagen

2011

IK ZIE JE

God is geen tovenaarDie met zijn stafje en spreuken alles weer goed tovertDie alles wat er scheef gaat weer recht maaktDie ons op onze wenken bedient als het weer eens mis dreigt te gaanDie alles wel even regelt

God is redenOm door te gaanOm tegen de stroom in je leven te levenOm mensen te zienOm mensen te horenOm met mensen te zijn begaan

Geloven is vragenIs zoeken is wagenGeloven

Is werkenIs er voor gaan

Is het kan andersGeloven

Is je ogen openIs opstaan

Is soms een ander weg gaan

GelovenIs levenGelovenIs geven

Dat is geloofGeloof ik

Eén vonk Kan een vuur laten ontstaanEén druppel een emmer laten overlopenEén duwtje in de rugHelpt je over de drempel heenEén lach kan je dag anders kleurenDoor kleine dingenKunnen de groten gebeuren

40 dagen

2011

IK ZIE JE

Uit het reisdagboekPrecies op de helft van onze reis. Hun ogen worden geopend.. je dingen anders mag begrijpen en er gaat een wereld voor je open. Vandaag zijn we precies op de helft van onze reis. Het gaat altijd weer snel, zeker als er zoveel gebeurd. Dan ben ik wel blij met dit dagboek, zodat het niet zo maar vervliegt en voorbij is. Het programma van vandaag was iets wat ik nog nooit eerder heb gedaan. Ik had er over gelezen in een tijdschrift. Langs de rivier woont een kunstenaar die workshops geeft. Het leek me echt iets om toe te voegen aan ons programma. We logeerden in een hotel dicht bij de rivier dus gingen we wandelend naar de kunstenaar. De wandeling alleen al maakte het de moeite waard. Eenmaal aangekomen bij de kunstenaar keken we onze ogen uit. Overal waar je ook keek stonden beelden en steeds als je dacht dat je ze allemaal gezien had, was er toch weer een nieuwe te ontdekten. Nadat we even hadden rondgekeken was het de bedoeling dat we een beeld zouden gaan maken met de hele groep. Er heerste het gevoel van dit kunnen we niet, creativiteit kunnen we beter aan een ander overlaten, maar we moesten er aan geloven en de kunstenaar hielp ons op gang. We moesten in een kring gaan zitten. Daarna moest iedereen een bonk klei in de handen nemen en de ogen dicht doen. Zo moesten we een minuut of 5 blijven zitten en ondertussen de klei voelen en kneden. Nadat we onze ogen weer geopend hadden moesten we goed naar de bonk klei kijken en ontdekken wat we er van zouden kunnen maken. Iedereen ging heel geconsenteerd aan de slag en maakte de meest uiteenlopende vormen. Daarna kwam de tweede stap, al de losse vormen moesten samen een beeld gaan vormen. We puzzelden en probeerden en opeens was het of al onze ogen open gingen en we zagen wat het moest gaan worden. Samen bouwden we een totempaal op een plek langs de rivier. We begonnen met 13 stukken rivier klei, voegde daar elk onze eigenheid aan toe en maakte dat tot een eenheid nadat onze ogen geopend waren. JL©

Mijn kind ,ik zou wel altijd

mijn vleugels om je heen willen houden.

Ik zal je altijd willen beschermen

tegen gevaar.Ik zal je altijd koesteren

als een waarde volle schat,

onvervangbaar, uniek.Mijn kind.

40 dagen

2011

IK ZIE JE

5de zondag 10 april

De naam van de zondag is ‘Judica’ ‘Doe mij recht’Psalm 43 : 1Johannes 11 : 1 – 44

Bij het graf

Als wij God levend houdenAls de kaarsen blijven brandenZal Hij niet verloren gaanAls wij in God blijven gelovenBlijft Gods geloof in ons bestaan

Een helder lichtOp mijn gezichtU bent het licht

wanneer het aarde donker schijntU zal er zijn

Begin en eind U bent het licht dat niet zal doven

Eerst zien en dan gelovenOf

Eerst geloven en dan zien

40 dagen op weg met het licht van de levende

40 dagen

2011

IK ZIE JE

Foto

In de krantOp bladzij drieTussen het puin Van de stad aan flardenZit een kindHet huiltEn roeptNaar wie?Nergens een mens te bekennen, hoewel…Ergens een lens, die gluurtEn zachtjes klikt….

God verbindt zich met:De mishandelden, gemartelde,en omgebrachte mens.Met jongeren die schreeuwen om erkenning,Omdat ze zich overbodig voelen,niets meer waard,niemand ziet ze,niemand luistert.Ontmoeten?Ho, maar!

Jezus is zijn weg teneinde toe gegaan.Wij vragen U ons nabij te zijnjuist op de uitzichtlozemomenten van ons leven.

40 dagen

2011

IK ZIE JE

 Zoeken, zoeken, zoekenWat heeft prioriteitZoeken, zoeken, zoekenMaak je niet zo kwaadZoeken, zoeken, zoekenJe loopt er aan voorbijZoeken, zoeken, zoekenVergeet niet waar het om gaatZoeken, zoeken, zoekenKijk dichterbij van binnenAls je zoekt vindt je Onverwachte dingen

Uit het reisdagboekWe zijn al over de helft van onze reis en in de groep heerst er een gevoel van neerslachtigheid daardoor. We zijn ondertussen zo met elkaar vergroeid geraakt,dat het niet voor te stellen is dat we over 2 weken niet meer samen zullen zijn. Dat we elkaar los moeten laten en in sommige gevallen uit het oog zullen verliezen. Het is prachtig weer en we hebben een excursie naar een prachtig museum en een bezoek aan een oude stad met een lunch het dak van een van de huizen. Heel bijzondere dingen die ons vandaag te wachten staan, maar op de één of andere manier blijft het neerslachtige gevoel hangen. Na de lunch is iedereen vrij om rond te wandelen door de stad, voordat we weer terug gaan naar ons hotel. Ik blijf alleen achter op het dak en kijk naar de stad beneden me. Her en der zie ik de reizigers, mijn mensen, lopen en ik sla ze een poosje gade. Hoe bijzonder, we hebben uiteenlopende achtergronden en komen uit heel verschillende plaatsen, maar deze reis heeft ons toe een groep gemaakt, tot een geheel. We zijn verbonden, hoe dan ook voor de rest van ons leven. Wat we ook doen, al zullen we elkaar misschien uit het oog verliezen, onze herinneringen neemt niemand ons meer af. Als ik daar aan denk ebt bij mij het vervelende gevoel langzaam weg. Ik moet dit delen met de groep, denk ik bij mezelf. 's Avonds na het eten vraag ik de hele groep of ze met mij mee willen gaan de tuin in. We gaan in een kring zitten, het is donker en stil. Ik loop naar het middel van de kring en zei deze woorden:

Straks, als we elkaar los moeten laten. Straks als we elk een eigen kant op worden getrokken. Als we elkaars wegen misschien nooit meer zullen kruisen.Straks...... Mijn hart krimpt ineen bij die gedachte.Straks, laat het later zijn of liever nooit.Maar straks is al bijna hier, onvermijdelijk.Troost vind ik in de gedachteNiemand steelt mijn herinnering Niemand verbreekt wat we hier hebben beklonkenJullie namen staan in mijn hart

Voor alle reizigers stak ik een kaars aan en gaf die aan hen en daarna zaten we daar nog een poos, elk met onze eigen gedachte. En het was stil en het was goed.

JL©

40 dagen

2011

IK ZIE JE

6de zondag 17 april

Naam van de zondag Palarium PalmzondagMattheus 21 : 1 – 11

Bij de stad

Vergezicht dat blijft verborgenAchter vastgeroeste vanzelfsprekendheid

Opgezweepte mensenmassaopgehemeld Vredevorsttoebedeelde heldenstatuslaaft alle honger en de dorstnaar het zwaard der overwinningvijand vermorzeld, plat getrapthoog in het vaandel de vergeldingdie recht op eist en wetten tartmet luid geroep om die heerserhosanna voor een redder in de nooddan jagen zij de ware koning eenvoudig menselijk in de dood.JL

40 dagen op weg met het licht van de levende

40 dagen

2011

IK ZIE JE

 DOE MIJ RECHT

Zeven tranenVier tranen voor de windstreken

De aardeDrie tranen, drie-eenheid

Zeven tranenIk had hogerIk had dorst

Ik was een vreemdelingIk was naakt

Ik was ziekIk zat in de gevangenis

Deed jij Mij rechtDeden ze jou recht

Was er ruimteOm recht te doen

Om tot recht te komenKwam jij tot je recht

Zeven tranenDe zon schijnt met haar stralen

Dwars door de tranen heenDoor de ellende

En vormt een teken aan de hemelEen regenboog

Een verbondEen teken in de lucht

Een duifEen vredesvogel

Een vogel van rechtVan tot je recht komen

Een vogel van verbonden mensenMensen die in openheid en vrijheid

Bij elkaar komen uit alle windstrekenMensen met een hart

Doe vanuit je hartDoe wat je kunt

Doe op jou manierSluit je ogen niet

Gelukkig de mens die de handen voor zijn ogen weg haalt,Om het grootste risico aan te gaan:

‘Pasen leven met Christus’

40 dagen

2011

IK ZIE JE

Zijn jouw ogen er klaar voor?

Of heb jij je roze bril nog op?

Uit het reisdagboek

Het was een drukke dag geweest en we gingen op weg naar ons hotel. Iedereen is moe, hongerig en wil zich graag opfrissen. Het was echt geweldig toen we bij het hotel aankwamen. Ze stonden ons op te wachten. We kregen allemaal een welkomstdrankje. Ondertussen werd de bagage snel naar binnen gebracht en iedereen naar zijn kamer begeleid. De kamers waren prachtig en in iedere kamer stond een mand met fruit. Het leek wel of we V.I.P’s waren. En het hield maar niet op. Het diner was in een privé ruimte en de maaltijd die we kregen voorgeschoteld was luxe. Het werd een onvergetelijke avond. En de morgen die er op volgde, die zullen we ook niet snel vergeten. Er werd al vroeg op de deur geklop en we moesten ons aankleden. De bagage werd op de gang gezet en verder moesten we het maar uit zoeken. Daarna werden we onze kamers uitgezet, naar de lift begeleid en het hotel uitgezet. Ik probeerde nog om een uitleg te vragen aan een van de mensen van het hotel. Jullie zijn nep, was het enige wat ze zeiden. Zo zaten we een poosje later allemaal beduusd in de bus. Het leek wel of we in een slechte film hadden gespeeld. JL©

 

40 dagen

2011

IK ZIE JE

Witte donderdag april

Johannes 20 :1 - 18

Bij de stad

Zie,Ik kniel voor je neer

haal het stof van je voetenmaak je klaar voor de reis

Zie,Ik deel met jou het brood

Mijn lichaamlaat het je honger stillen

Zie,Ik deel met jou de wijn

Mijn bloedlaat het je verkwikken

Zie,hoe we de maaltijd delen

houd dit vast

Zie,en laat dit beeld niet vervagen

40 dagen op weg met het licht van de levende

40 dagen

2011

IK ZIE JE

Goede vrijdag april

Johannes 18 : 1 – 19: 42

God,waar bent U ,hoort U mij?Dat ik nog droomde, het lijkt een eeuwigheid geleden. God,want U hebt het beloofd,ik heb erin geloofd,droomde de dromen met U mee. God,waar bent U?Ik ben U kwijt,zelfs de dromen willen niet meer komen. God,er moet een plek zijnbeter dan de afgrond waar ik sta. God,waar bent U?

God, die heet ‘Ik zal er zijn’,heeft U het laatste woord?

Stille zaterdag aprillezing

De nacht is donkerHet straalt achter de horizon

Waar tranen zijn vervlogenKeert het om

40 dagen

2011

IK ZIE JE

Pasen

Johannes 20 : 1 – 18Genesis 2 : 4b – 25

In de tuin

Toekomst kan weer verder gaanKijk omhoog, kijk in het rondGeloven in het vergezichtGaat verder dan de grond Doe wat je kunt op jou manierDoe vanuit je hartTraan en zon maken een boogPasen nieuwe start

God heeft de wereld lief.Zijn eigen zoon Verbond met deze wereld.Die zijn leven geven zal.Telkens opnieuw

Vernieuwd verbondOpnieuw mogen beginnen

40 dagen op weg met het licht van de levende

Zie, Hij leeft

40 dagen

2011

IK ZIE JE

Als het niet ophoudt bij de doodIs alles is anders Staat de wereld op zijn kopKan er meer Dan je ooit had kunnen denken

Een nieuw begin.

Je moet weleens opnieuw beginnen,alles laten vallen,

alles anders,even stoppen,

Nadenken.En dan weer verder gaan,

terug naar de start.Dat is helemaal niet erg, wist je dat?

Ga gewoon je eigen weg,zonder of met pech.

Iedereen begint weleens opnieuw.Je gedachten op een rijtje.

Een nieuw begin.

Je bloeit dan net zo mooi als deze bloem.

Zoek je de Heer in het graf?Zoek je de Heer bij de doden?

Maria, open je ogen

Rabboeni

40 dagen

2011

IK ZIE JE

Laat ze het merkenop straat en in de winkels:

Hij is in leven!Laat ze het horen

in de stad en het dorp:Hij is in leven!

Laat ze het voelen in hun huizen,de kinderen en de groten:

Hij is in leven!Laat ons het zeggen,

laat ons het doen.

Uit het reisdagboekDe laatste dag van onze reis, als we aan het ontbijt zitten kijk ik eens rustig de groep rond. Het is altijd afwachten hoe het gaat werken binnen een groep mensen die elkaar niet kennen. Past iedereen wel bij elkaar en krijgt iedereen genoeg ruimte om zichzelf te zijn. Terwijl ik de groep rondkijk blijft mij oog rusten op de rustigste van de groep. Zij had zich in het begin van deze reis niet echt veel laten horen, maar na een tijdje leek ze haar draai te hebben gevonden. Na het ontbijt kwam ze naar me toe. ‘Ik wilde je graag wat geven.’, zei ze en stopte en papiertje in mijn hand. ‘Hoef je nu niet meteen te lezen hoor, maar ik moest dat gewoon even kwijt. Zo bijzonder jullie allemaal te ontmoeten. Deze reis heeft mij heel veel geleerd en veranderd. Ik zal jou, deze groep en deze reis nooit vergeten.’ Daarna liep ze weg en ging haar bagage halen. Ik stond daar een beetje overdonderd met het briefje in mijn hand. Ze had het volgende opgeschreven:

Even weg van waar je staatWeg van hoe het altijd gaatWeg van alles wat steeds maar moetWeg van wat je altijd zo doetWeg van wie je altijd wasWeg van altijd in de pasEen reis kan je veranderenEen reis geeft je een nieuwe kijkOp jezelf en op jou plekOp leven en op anderenEen reis kan je veranderen

 Ik werd er stil van. JL©

40 dagen

2011

IK ZIE JE

Zondag 17 april Open je ogen…..voor mensen die vol houden

AgendaZondag 17 april Palarium

`PalmzondagViering in de Grote KerkVoorganger ds. R . den Hertog Goede week Vespers In de Grote Kerk – VrouwenkoorMaandag 18 april 19.15 uurVoorganger ds. R. den Hertog

Dinsdag 19 april 19.15 uurVoorganger Pastoor K. Meyer

Woensdag 20 april 19.15 uurVoorganger ds. A. van Bergen

Witte Donderdag 21 april 19.30 uur In de Grote KerkMaaltijd van de HeerVoorganger ds. R. den Hertog

Goede Vrijdag 22 april 10.30 uurHof van Batenstein Maaltijd van de HeerVoorganger ds. A van Bergen

Tienermoeders in Moldavië

Door de crisis is ook Moldavië zwaar getroffen. Geld voor de zwakkeren heeft de overheid niet. Alleen staande moeders en zwangere vrouwenhebben zeker ondersteuning nodig. Een van de reden is dat er anders abortus wordt gepleegd of hun kinderen worden achtergelaten.MCA, Moldavian Christian Aid, ondersteunt twintig alleen staande of zwangere tiener moeders. Ze komen uit kwetsbare gezinnen in de stad Chisinau. Er worden trainingen gegeven en kinderverzorging.Ze krijgen hulp bij beroeps oriëntatie . Ook materiële steun wordt gegeven aan deze twintig jonge meisjes.

Wil jij dit werk ook steunen?

Vasten 2011Een ogenblik stilstaanExtra aandacht voor de anderDe ander meenemen in je gebedDe ander zien en ontmoetenEen bezoekjeEen kaartje sturenSparen voor……

Goede Vrijdag 22 april 19.30 uur In de HoeksteenVoorganger ds. R den Hertog

Stille zaterdag 23 april 22.30 uur in de HoeksteenVoorganger ds. R. den HertogMaaltijd van de Heer

Pasen 24 aprilIn de Grote KerkVoorganger ds. R den Hertog

ZWO

40 dagen

2011

IK ZIE JE

Zondag 10 aprilOpen je ogen……voor je medemens

Agenda

Zondag 10 april ‘Judica’Viering 10.00 uur in de Grote kerkVoorganger pastor F. Flantua

Woensdag 13 april Vesper 19.15 uur in de Grote Kerk – VrouwenkoorLector Corrie OskamLezing Genesis 7: 17 – 8:5 Psalm 107

Aids bespreekbaar maken in Zambia

Veel conservatieve ideeën zijn er in Zambia over hiv/aids.De raad van kerken wil het graag bespreekbaar maken bij de kerkleiding en de gemeente leden.Ze proberen dat door middel van cursussen en trainingen.Ook werken ze met lotgenoot groepen .‘Cirkels van hoop’ is de naam van deze groepen.Mensen die besmet zijn kunnen elkaar beter begrijpenen ondersteunen.Ook aan predikanten worden trainingen gegeven.Bij hen komen besmette mensen vertellen

wie ze zijnhoe ze ziek zijn gewordenhoe hun omgeving tegen hen aankijktkunnen ze in hun buurt, dorp, stad blijven wonen?

Wil jij dit werk steunen?

Vasten 2011Een ogenblik stilstaanExtra aandacht voor de anderDe ander meenemen in je gebedDe ander zien en ontmoetenEen bezoekjeEen kaartje sturen

ZWO

40 dagen

2011

IK ZIE JE

Zondag 3 april Open je ogen voor….. de toekomst van de kinderen.

AgendaZondag 3 april ‘Laetare’Viering 10.00 uur in de Grote KerkVoorganger ds. R. den Hertog

Woensdag 6 april Vesper 19.30 uur in de Grote Kerk – VrouwenkoorLector Gerard van WiggenLezing Jona 2 : 3 – 10 Psalm 130

Blindenschool Palestijnse gebieden

Al Shurooq is de naam van de blindenschool in de Palestijnse gebieden.Voor een periode van 5 á 6 jaar komen de blinde kinderen hier naar school.Ook wonen ze bij de school in een internaat. De kinderen worden zo begeleid dat ze daarna in het reguliere onderwijs terecht kunnen. Ze leren braille lezen en typen. Maar ook is er in het lesprogramma aandacht voor het aanleren van huishoudelijke bezigheden, aankleden, wassen en koken b.v.Deze school biedt dus:

Onderwijs, Kost en inwoningMedische zorgBoeken Verzekeringen

Ook leren ze zich te uiten en met hun handicap om te gaan.

Wil jij dit werk steunen ?Vasten 2011Een ogenblik stilstaan…Extra aandacht voor de anderDe ander meenemen in je gebedDe ander zien en ontmoetenEen bezoekje

ZWO

40 dagen

2011

IK ZIE JE

Zondag 27 maartOpen je ogen…… voor mensen die mee willen doen

Agenda Zondag 27 maart ‘ OculiViering 10.00 uur in de Grote KerkVoorganger ds. R. den Hertog

Woensdag 30 maartVesper 19.15 uur in de Grote Kerk – VrouwenkoorLector Tineke LabrieLezing Exodus 17 : 1 – 7 Psalm 114

Mensen in een achterstand wijk

Het pastoraat Oude wijken in Rotterdam ondersteunt mensen en groepen in achterstand buurten.In hun leven is een veelheid aan problemen.Het pastoraat probeert aan te sluiten bij de leefwereld van de mensen in de buurt.Allochtonen en alleen staande vrouwen zijn vaak aan huis gebonden.Zij leven dan geïsoleerd en eenzaam.Een uitje brengt hen in contact met andere vrouwen

Samen eten in een eetgroepEen laagdrempelig inloop huisEen tweedehands winkel

Dit wordt ondersteund door het pastoraat.

Wil jij dit werk ondersteunen ?

Vasten 2011Een ogenblik stilstaan…..Extra aandacht voor de anderDe ander meenemen in je gebedDe ander zien en ontmoeten.

IK ZIE JE

ZWO

40 dagen

2011

IK ZIE JE

Zondag 20 maart ‘Reminiscere’Viering 10.00 uur in de Grote Kerk Voorganger ds. R. den Hertog

Evensong 16.00 uurVoorganger ds. R. den HertogKoor Cantorij Grote Kerk

Zondag 20 maart Open je ogen voor ….mensen die anders zijn

Dinsdag 22 maart 10.30 uur “Hof van Batenstein’ Heilig avondmaal Voorganger ds. R. den Hertog

Woensdag 23 maartVesper 19.15 in de Grote Kerk –VrouwenkoorLector Ria BaarsLezing Genesis 29 : 1 - 14 Psalm 126

Agenda

Waardering voor inheemse bevolking.

De organisatie van de Lutherse kerk wil met de verschillendeculturen,religies, inheemse en niet inheemse groepen een dialoog aangaan.COMIN doet dit samen met andere organisaties.Zij zetten zich bij voorbeeld in meerdere deelstaten invoor verschillende volken.Dit op het gebied van grondgebruik, landbouw, gezondheid en onderwijs.COMIN geeft ook voorlichting aan de Lutherse kerkgemeenschap over hun werk.Belangrijk vooral aan hen die contact onderhoudenmet inheemse volken die in hun midden wonen.

Wil jij dit werk ondersteunen?

Vasten in 2011Een ogenblik stil staan…….

Extra aandacht voor de

anderDe ander meenemen in je

gebed

ZWO

40 dagen

2011

IK ZIE JE

Zondag 13 maart Open je ogen…..voor kwetsbare mensen

Agenda Zondag 13 maart ‘Invocabit’Viering 10.00 uur in de Grote kerk Voorganger ds. R. den HertogJongerenkoor ‘Shai’Jeugdband

Woensdag 16 maartVesper 19.15 uur in de Grote kerk – VrouwenkoorLector Jet LabrieLezing Genesis 1 : 1 - 13 – Psalm 104

Ik zie je!Spaar je mee?

Het drugspastoraat in Amsterdam.

We weten dat er drugsverslaafden zijn.We zien ze, maar we lopen er aan voorbij.Het drugspastoraat in Amsterdam,Ziet en ontmoet de verslaafden.Ze zijn geraakt door deze mensen.Twee pastores en zestig vrijwilligersWerken onder de paraplu van de raad van kerkenIn Amsterdam.‘God houdt van alle mensen ongeachtAfkomst, gedrag of beperking’, is het uitgangspunt van deze werkers.Zondags zijn er vieringenIs er ruimte voor een gesprekOok is er koffie , thee en iets te eten.Het drugspastoraat heeft: SpreekuurBezoekt de mensen thuis ofIn het verpleeghuis ofIn de gevangenisEr is aandacht voor persoonlijke gebeurtenissenEn begeleiding op weg naar de hulp verlening.

Wil jij dat deze week ondersteunen?

Donderdag 17 maart 18.00 uur Wereld maaltijd in de HoeksteenVoor iedereen groot en kleinJe kunt je opgeven voor 14 maartzwo-groep@pkn-vianen.nl Bert van der Lijn 06-18427880

Vasten 2011Een ogenblik stil staan Extra aandacht voor de ander

ZWO

Dit boek wordt je aangeboden door de jeugdraad van de PKN Vianen. Veertig dagen zijn we onderweg naar Pasen en komen er veel mensen op ons pad. Misschien is dit boek voor jou een goede reisgids en helpt het je de ander te vinden en te zien. Misschien helpt het jezelf te doorzien. Dit deel van het boek is meer praktisch en vertelt over de projecten en diensten. Het andere deel in meer bezinnend. Eventuele veranderingen in de diensten kun je zien op de website van de kerk. www.pknvianen.nl Voor feedback op deze kalender kun je altijd contact op nemen met Tineke Labrie: tineke.labrie@hetnet.nl tel: 0347 370564. © Tineke, Petra, Jet

40 dagen

2011

IK ZIE JE

40 dagen

2011

IK ZIE JE

Deze veertigdagen-reis op weg naar Pasen zien we de reizigers die in de kantlijn met ons meelopen. Er is wel hulp daar is geld voor nodig. Kerk in Actie heeft verschillende projecten uitgezocht voor deze periode. Er zijn spaardoosjes waarin je voor deze projecten kunt sparen. Je kunt het geld wat je wilt missen ook overmaken. Wil je meer weten over de projecten dan kun je kijken op: www.kerkinactie.nl .

Wanneer de verschillende vieringen zijn vind je in deze kant van dit boek. 13 maart is de eerste zondag, een reisleider vertelt ons over verschillende plaatsen en verschillende mensen. Er zijn voor de kinderen puzzelkalenders. Als je deze zondag niet in de kerk bent en je wilt wel zo’n kalender laat het gerust even weten.

17 maart is er een wereldmaaltijd in de Hoeksteen om 18:00 uur. Hiervoor kun je je opgeven voor 14 maart bij : Bert van der Lijn zwo-groep@pkn-vianen.nl of 06-18427880.

De ander ontmoeten ZWO

Elkaar ontmoeten

AgendaWoensdag 9 maart ‘Biddag voor gewas en arbeid’Viering 19:30 uur in de Grote KerkVoorganger Pastor F. Flantua

Op weg naar Pasen40 Dagen 2011

welkom

IK ZIE JE