Madelief kreeg in de vorige update te horen dat Ellen niet haar echte moeder is. Maar eerst groeide ze

natuurlijk op tot een cute >_< kind.

Meer lees je in deze update!

Met haar roze muiltjes staat Madelief voor de trap. Ongeduldig veegt ze over haar brede jurk. Ze neemt met haar vingertjes de jurk vast en draait in het rond. Ze is een echte prinses, met de make-up die zelf heeft

aangebracht.

‘Ik roep u, prinses, er wacht iemand op u’ roept Toby met een zwaardere stem.

Ja, het is weekend en ze wouden eens iets speciaals doen. Madelief stelde voor om een soort

verkleedspelletje te doen. ‘Ach, waarom niet’, dacht Toby.

Madelief stopt met draaien en luistert goed naar de woorden die van Toby lijken te komen. Ze glimlacht en

neemt de trapleuning vast. De jurk is veel te wijd en Madelief bedenkt een andere manier om naar beneden

te gaan.

Ze maakt een sprongetje en landt op de trapleuning. Haar haren waaien naar achter en ze steekt een hand in

de lucht.

‘Eleganter kan je niet van de trap komen’, denkt Toby en lacht.

Toby probeert het geluid van een trompet na te doen. ‘Prinses,’ roept hij met de zware stem, ‘hoe heet je?’ fluister hij. ‘Eh, Catharina!’ fluistert Madelief terug.

‘Prinses Catharina is gearriveerd in het koninkrijk!’ gaat Toby met de zware stem verder. Hij duikt terug in zijn

ridderpersonage en begint te praten. ‘Oh, prinses Catharina…’

Madelief haalt haar hand door haar losse haren en zet het speldje weer op zijn plaats. ‘Prinses Catharina,’ zegt Toby weer, ‘het is mij een eer om u te ontmoeten op dit

koninklijk bal.’ Madelief lacht en kijkt recht in Toby’s ogen.

‘Daarom zou ik u willen vragen, wilt u met mij dansen?’ vraagt hij en knielt onhandig voor Madelief. ‘Oh, ja, prins

Toby!’ giechelt ze.

Ze nemen elkaars handen vast, zetten wat passen links en recht, Toby laat Madelief een rondje draaien.

‘Nu is het moment’ fluistert Madelief. Toby knikt en laat Madeliefs handen los. ‘Nu zou ik je nog één ding willen vragen,’ begint Toby,’ zou je met me willen trouwen?’

Madelief glimlacht haar tanden bloot en veegt over haar jurk. ‘Ja!’ zegt ze dan blij.

‘Nu?’ fluistert Madelief. ‘Ja, nu’, fluistert Toby, die half aan het lachen is. ‘O, prinses Catharina, kus me!’ zegt Toby. Madelief brengt haar handen naar Toby’s nek en Toby neemt Madeliefs schouders vast. Ze brengen hun lippen naar elkaar, en dan, volgt er een heel vluchtig

kusje.

Het grappige, liefdevolle moment wordt verstoord. Buiten staat Magere Hein oog in oog met Bello. Het is

tijd voor Bello, hij is oud genoeg en moet nu gaan.

Van binnenuit kan het ‘koppel’ Magere Hein zien staan. ‘Papa! Bello gaat dood!’ roept Madelief met tranen in

haar ogen en snelt naar buiten. ‘Bello?! Gaat Bello dood?’ vraagt hij nog na, maar Madelief is al buiten.

Toby kijkt door het raam en ziet inderdaad Magere Hein met Bello.

Ook Felix heeft alles door en gaat Madelief achterna. Magere Hein zegt wat, maar Madelief heeft er geen

interesse voor. Bello gaat dood!

Er verschijnen witte glinsteringen en lange stralen vanuit de lucht. Bello springt in de lucht en zal niet meer

terug komen.

Achter haar ziet Madelief Felix. Ze pakt de kat op en knuffelt haar. ‘Arme Felix, je maatje is er niet meer. Jij

bent ook verdrietig, denk ik’ zegt ze tegen Felix.

Wanneer Madelief het niet meer houdt, zet ze Felix weer op de grond.

Later gaat ze naar boven, in bad om die make-up af te wassen. Terwijl ze wat warm water in haar gezicht gooit

denk ze aan Bello. ‘Hij zit vast nu in de hemel. Volgensmij is er een mensenhemel en een dierenhemel.

Een dierenhemel met veel hondenkoekjes en ook kattensnoepjes’

Ook Toby is er niet bepaald blij mee. Bello was vooral van Jessica, maar Toby heeft er ook een grote band mee

gecreëerd.

En als het al niet erg genoeg was, duikt er nog een geest op die hem laat schrikken.

Vandaag begon allemaal zo leuk, met het lang uitslapen en ‘s middags pas het verkleedspelletje. Madelief die zo trots was op haar uiterlijk, de dans, de grappige zoen.

En dan de dood van Bello.

Toby sluit zijn ogen en gaat liggen, morgen is er weer een dag.

Vroeg in de morgen loopt Madelief de trap af. Ze had nog veel gedacht aan Bello en aan waar hij nu is. Maar ze vindt het ook zielig voor Felix. Nu heeft Felix geen

vriendje meer. Dus heeft ze een idee bedacht; waarom geen nieuwe kat adopteren?

Wanneer ook Toby wakker is begint Madelief te praten. ‘Papa, vind je Felix niet zielig? Hij is zo alleen zonder

Bello’ ‘Hm, Felix zielig?’ vraagt hij met zijn aandacht op het voederbakje gericht. ‘Ja, hij heeft geen speelkameraadje meer’ legt Madelief uit.

‘Maar Felix is ondertussen al wel oud, hoor, misschien houdt hij niet meer van spelen’ Madelief zucht, ‘Toby

werkt tegen,’ denkt ze. ‘Maar als we nu eens een nieuw katje adopteren? Iemand die Felix vervangt’ gaat Madelief verder. Toby glimlacht. ‘We zullen het zo verder bespreken, ik moet nu even naar mijn werk. Denk maar alvast aan een naam ofzo’ knipoogt hij.

Wanneer Toby de deur uit is, springt Madelief van haar poppenhuis vandaan en gaat naar Felix. ‘Vind je het

leuk dat je een nieuw vriendje krijgt?’ vraagt ze terwijl ze Felix aait, ‘Wat vind je een leuke naam voor je

nieuwe kameraadje? Jij heet Felix… Misschien Pelix? Felix en Pelix!’ giechelt ze.

Na nog een paar namen te verzinnen die eindigen op ‘-elix’, verveelt Madelief zich. Ze ziet de telefoon en krijgt

een idee: waarom Christoffel niet uitnodigen?

Ze toetst een nummer in waarvan ze denkt dat die van Christoffel is. ‘Christoffel?’ vraagt ze. ‘…’ ‘Oh, ik ben het,

Madelief!’ ‘…’ ‘De twee huisdieren? Bello is dood, gisteren gebeurd. Maar ik denk dat hij nu in de

hondenhemel is’

‘…’ Madelief lacht, ‘Dat denk ik ook!’ ‘…’ ‘Maar, ik wou iets vragen… Wil je misschien even komen spelen? Ik ben toch maar alleen thuis’ zegt ze en kijkt het huis

rond, alsof ze zoekt naar iemand die er niet is. ‘…’ ‘Oké, tot zo!’ zegt ze vrolijk en hangt de telefoon op.

Snel rent ze de trap op, snelt door haar kamerdeur en trekt haar kledingkast open. Ze zucht en kijkt naar al de stapeltjes kleding. Het duurt niet lang of Madelief heeft

al wat leuks gevonden.

Ze ziet Christoffel vanuit het raam en gaat naar buiten, waar ze meteen beginnen te praten. ‘Heb ik je al verteld

over de nieuwe kat?’ vraagt Madelief enthousiast. Christoffel schudt van nee. ‘We gaan dus een nieuwe kat adopteren! Normaal toch, als papa het goed vindt. Maar dat is vast wel… Dan is Felix niet meer alleen!’

‘Een nieuwe kat! Leuk! Heb je al namen?’ vraagt Christoffel. ‘Nee, alleen Pelix en van die rare dingen die ik heb verzonnen’ giechelt ze. ‘En weetje, gisteren ben ik naar een bal gegaan,’ vertelt Madelief geheimzinnig,

‘ik was prinses Catharina en papa was mijn prins’

‘Wow, een echte prins en prinses?’ vraagt Christoffel verwonderd. ‘Nee,’ lacht Madelief, ‘ik had een hele

mooie jurk aan en ik had lippenstift opgedaan en mijn haren waren heel mooi’ vertelt ze. ‘Maar toen zagen we dat Bello doodging.’ Dan wordt het stil. ‘Maar je krijgt

toch een nieuw katje? Ik wil wel een naam helpen zoeken’ zegt Christoffel plots.

En dus, op voorstel van Christoffel, gaan de twee naar binnen. Wat Madelief niet had verwacht, is dat

Christoffel meteen achter de computer kruipt. ‘Wat ga je op de computer doen?’ vraagt Madelief. ‘Op het internet

staan ook namen…’ antwoordt Christoffel, die zijn aandacht hecht aan het typen van een trefwoord.

‘Hier, wat dacht je van… Minoes?’ leest Christoffel af. ‘Nah, die is te standaard…’ antwoordt Madelief.

Er komen nog een aantal namen aan bod zoals: Fluffy, Coco en Kitty. Maar dan komt er iets in Madelief op. ‘Wat is een vis in het Engels?’ vraagt ze. ‘Fish’ ‘Dan

noemen we hem Fish! Nee, Fishes!’

Christoffel surft nog wat rond op het internet, maar Madelief interesseert zich er niet in. Ze kijkt maar

verveeld met Christoffel mee.

Buiten hoort ze de carpool arriveren. Toby is thuis!

Madelief tikt Christoffel op de rug. ‘Papa is er, dus…’ begint Madelief, maar maakt haar zin niet af. ‘Oké, ik

sluit meteen de computer af’ zegt Christoffel. Als alles in orde is, geven ze elkaar een knuffel als afscheid.

Samen gaan Madelief en Christoffel naar beneden. Christoffel loopt de straat uit, en Madelief omhelst haar vader. ‘Papa!’ glimlacht ze en omhelst hem. ‘Madeliefje’

lacht Toby. ‘Christoffel was even komen spelen, maar toen werd het saai maar gelukkig kwam jij’ legt Madelief uit. ‘Maar Christoffel moest niet naar huis van mij, hoor’

‘Maar van mij wel,’ lacht Madelief.

‘Maar krijgen we nu een katje? We hebben al een naam gevonden’ dringt Madelief aan. ‘Ja, ja’ lacht Toby.

Het is toch ongelooflijk dat Madelief al zo snel een volgend huisdier wilt, Bello is amper gestorven en

Madelief vindt dat er al vervanging moet zijn.

Madelief loopt blij naar binnen. Toby volgt haar.

Madelief is over het dolle heen, maar laat het niet helemaal zien. Een nieuw katje, een nieuw vriendje voor

Felix, een nieuwe ziel in het huis! Leuk, toch?

Toby toetst, op aandringen van Madelief, het nummer in van het huisdieren adoptiebureau. Madelief staat te

popelen van ongeduld. ‘Dag, u spreekt met Toby Zoetjes, ik wou vragen of we misschien een kat konden

adopteren…’ begint Toby.

Met een glimlach op haar gezicht, probeert Madelief het gesprek af te luisteren. Het klinkt allemaal goed en wel,

wat haar nog blijer maakt.

Toby hangt de hoorn op. ‘Krijgen we er een?’ vraagt ze enthousiast. ‘Jep, ze zijn er zo!’ lacht Toby.

Madelief trekt haar jas aan en gaat buiten wachten. Dan ziet ze een blauwkleurige auto waar een poes uitspringt.

‘Fishes!’ roept Madelief blij. ‘Oohja, we noemen haar Fishes, is dat goed?’ vraagt ze aan Toby, die achter haar

staat en iets regelt met een vrouw.

Madelief bukt en aait over Fishes’ kopje.

Fishes kijkt Madelief met haar felblauwe ogen aan. Madelief is heel tevreden, héél tevreden! Fishes maakt een miauw geluidje, en nogmaals aait Madelief de poes.

‘Jij bent heel mooi, Fishesh! Je wordt vast goede vriendjes met Felix, die is binnen. Kom, we gaan ook

naar binnen!’

Binnen maakt Toby kennis met Fishes. ‘Hoe heet hij ookalweer?’ vraagt Toby. ‘Het is een zij en je zei dat

‘Fishes’ goed was’ legt Madelief uit. ‘Och ja, da’s waar,’ zegt Toby, ‘hé Fishes. Dit is je nieuwe thuis! Tevreden?’

Ook Felix komt kijken, Fishes is namelijk een onbekende voor hem en het is zijn domein hier. ‘Felix!’ roept

Madelief blij uit, ‘Dit is Fishes, het is een hele mooie poes en ze woont vanaf nu bij ons’

Fishes, die Felix nog niet heeft opgemerkt, speelt vrolijk verder met Toby.

Wanneer Toby zicht overgeeft aan de kat, kijkt Madelief hem aan. ‘Dankje dankje dankje, papa! Dat we Fishes nu hebben’ zegt ze liefjes en omhelst haar vader. ‘Met

alle plezier, Madeliefje!’ zegt hij terug.

Het is midden in de nacht, en Toby wandelt stilletjes de trap af. Sinds zijn laatste promotie moet hij in de nacht werken en zo Madelief alleen laten. Gelukkig is er een

oppas waar hij op kan rekenen.

Voor hij naar buitengaat, kijkt hij om want hij hoort iets. Het is niks ergs, alleen Fishes die de krabpaal ontdekt. ‘Goedzo, krab maar aan die krabpaal in plaats van aan de meubels!’ grinnikt Toby en vertrekt naar het werk.

Het is ochtend, en Toby is inmiddels weer terug van zijn werk en Madelief is wakker. ‘Heb je Fishes al gezien? Hij past zich al helemaal aan aan het huis!’ merkt Toby op. Madelief houdt haar lichaam scheefjes, en ziet Fishes

slapen in een mand.

Madelief lacht. ‘Weet je gister, toen Christoffel kwam? Toen ging hij de hele tijd op het internet. Dat was saa-haai. Ik was vooral blij toen jij kwam, en toen Fishes kwam! Het lijkt alsof Fishes hier al heel lang is! Ze is

een mooie poes, he?’ vraagt Madelief.

‘Ja, prachtige kat! Maar die Christoffel… Was het echt zo saai?’ vraagt Toby bedenkend. ‘Niet zo heel saai, maar

hij heeft gewoon iets met computers. Verslaafde computermensje’ giechelt Madelief.

Voordat Madelief naar school vertrekt, geeft ze Fishes nog wat aandacht. ‘Nu ben ik tot…’ Even telt Madelief, ‘drie uur weg! Maar Toby is er nog, hoor’ troost ze de

kat, die Madelief toch niet begrijpt.

Madelief is vertrokken naar school, en Toby ruimt de tafel af. Wat grappig wat een kat of poes met een mens kan doen. Madelief is nu heel gelukkig door Fishes en

praat er alsmaar tegen.

Toby lacht van de gedachte, maar beseft opeens dat ook hij tegen de katten dingen vertelt.

Veel tijd om te denken aan katten is er nu niet; Toby heeft pas een nacht achter de rug waarin hij heeft gewerkt, dus voortaan moet hij overdag slapen.

Rond drie uur, zoals Madelief tegen Fishes zei, komt ze thuis en treft Toby op de bank aan. ‘Hoi, pap!’ zegt ze vrolijk terwijl ze haar huiswerk op de tafel legt. ‘En hoi Fishes! Hoe was het met papa?’ vraagt ze aan de poes. ‘Papa sliep, dus Fishes is toch eventjes alleen geweest’

antwoordt Toby in Fishes’ plaats.

‘Ooh, dus ben je toch alleen geweest? Foei, papa’ giechelt Madelief. ‘Hé, papa, Fishes heeft een leuke

halsband om! Moeten we er ook geen voor Felix halen? Ik heb nu toch geen zin in huiswerk, dus we kunnen wel

gaan…’ stelt Madelief voor.

‘Jij hebt nooit zin in huiswerk, denk ik’ lacht Toby en staat op. ‘Maar zullen we gaan? Dan halen we een heel

mooie halsband, net zo mooi als die van Fishes’

Toby heeft ook niks beters te doen, dus vertrekken ze samen naar een winkel in de buurt.

Ze twijfelden tussen de witte met zwarte bolletjes, of een effen witte. Uiteindelijk kozen ze voor die met de bolletjes, omdat Fishes ook een met bolletjes heeft.

‘Zie je er wat leuker uit, voortaan’ glimlacht Toby en bekijkt het resultaat.

Zin of geen zin, dat huiswerk moet gedaan worden om een hele stapel te voorkomen. Met tegenzin opent

Madelief het schriftje, en sluit het wat later weer. Die oefeningetjes zijn toch zo vervelend, waarom bestaat

huiswerk eigenlijk…

‘Jij hebt lekker geen huiswerk, he Felix. Jij kan lekker de hele dag slapen, eten en spelen. En op dagen zoals

vandaag wordt je ook nog eens mooi gemaakt door een halsband. Wat een leven…’ zucht Madelief terwijl ze

Felix aait.

‘Was ik maar een kat, dan was ik beste vriendjes met Fishes en met Felix. En dan was Toby mijn papakat en Christoffel een computerkat’, denkt Madelief en moet

erom lachen.

Ze kruipt in haar bed. Morgen is er weer een dag, met Fishes, Felix, Toby en waarschijnlijk ook Christoffel op

school.

Generaties

1 Loretta

2 Jessica

3 Toby

4 Madelief

Dit was het dan weer!

Hopelijk vond je het leuk & dan zie ik je volgende keer weer (: