Chloé

Met een glimlach staart Chloé naar het laatste plaatje in haar fotoboek. Ze had in de afgelopen weken gekochte spullen naar haar nieuwe appartementje verplaatst en was er met Avril in getrokken. Ze klapt het boek dicht en zet het terug op zijn plaats. Ze hoort haar maag rommelen. Avril kijkt verbaasd naar haar moeder. ‘Monster in mama’s buik?’ Chloé grinnikt. ‘Nee meisje, mama heeft honger.’ Avril kijkt haar buik wantrouwend na terwijl ze naar de koelkast loopt.

Chloé trekt de koelkast open en kijkt keurend over de planken. De inhoud bestaat uit een pot wortels met erwtjes- die nooit opgegeten word, een paar flessen drinken en eten voor Avril. ‘Wat denk je Av, zullen we boodschappen gaan doen?’ Avril zit in het midden van de vloer en doet een poging haar berenkoekjes open te maken. Ze kijkt onschuldig omhoog. ‘Waarom?’

Even later lopen ze het pleintje van het appartementencomplex op. Chloé neemt Avril aan haar hand mee, maar Avril heeft er andere ideeën over. Ze wijst naar de schaaktafel. ‘Vierkantjes!’ Chloé lacht. ‘Jazeker, zwart-witte vierkantjes, is dat niet leuk?’ ‘Vierkantjes!’

Ze lopen richting het appartement. Avril loopt vooruit. Chloé kijkt om. ‘Kom Av, ons huis is de andere kant op.’ Avril kijkt vragend van de deuren voor haar naar haar moeder. Chloé doet een paar passen achteruit, tot haar voet blijft haken achter het uiteinde van de fontein. Ze valt, maar voelt dat twee sterke armen haar opvangen.

Ze kijkt omhoog naar een niet-onknappe man. Hij glimlacht naar haar. ‘Kijk uit waar je loopt, je zou niet willen vallen, toch?’ Chloé glimlacht ongemakkelijk terug. ‘Eh- nee, denk ik? Opgevangen worden is prettig, dankje.’

Avril wijst enthousiast naar de benen en tikt tegen Chloés allstars aan. ‘Mama? Avie honger.’ Het blijft stil van de andere kant. Chloé verbreekt de stilte ongemakkelijk. ‘Eh, je-eh, kunt me nu wel neerzetten, ik geloof dat ik doorheb waar de fontein staat.’ Hij grinnikt en laat haar voorzichtig los. ‘Oke, als je wilt.’

Chloé glimlacht. ‘Dus, hoe heet mijn redder?’ De man steekt zijn hand uit. ‘Jeves, Ethan Jeves.’ Chloé grijnst. ‘Als de butler?’ Ethan grinnikt. ‘Als de butler. En wie heb ik dan weer gered op deze mooie dag?’ ‘Chloé de Groot.’ Ethan kijkt even nadenkend in de verte. ‘De Groot, dat komt me bekend voor. Die familie heeft de stad gesticht, toch?’ Chloé haalt met een bescheiden glimlach haar schouders op. ‘Ja, mijn vader. Kijk, als ik mijn boodschappen niet snel naar binnen breng, bederft de melk, maar je mag wel even meelopen?’

Ethan loopt mee met Chloé, die in haar ene arm een boodschappentas en in haar andere Avril houdt. Ethan ploft neer op de bank terwijl Chloé de boodschappen op het aanrecht zet en in kastjes begint te verdelen. Ethan glimlacht naar haar. ‘Kom toch even zitten, de boodschappen wachten echt wel even hoor.’ Chloé haalt haar schouders op en stop de snelst bedervende voorwerpen in de koelkast voor ze haar jas om een stoel hangt en naast hem gaat zitten. ‘Oké.’

Ethan knikt naar Avril. ‘Dus, een jonge moeder hè? Je ziet er tenminste niet erg oud uit en je woont hier nog niet zo lang.’ Chloé knikt. ‘Ja, ik kom net van de universiteit af en daar heb ik mijn lieve Avril vandaan meegenomen. Het is een lang verhaal, laten we het er niet over hebben.’ Hoewel ze niet echt in hem geïnteresseerd was op liefdesgebied, leek het op een of andere manier toch verkeerd om Mike te noemen. ‘Maar je bent niet meer bij hem?’ ‘Eh- nee, momenteel niet nee.’ ‘Mooi, laten we het dan nu niet ver hem hebben nee.’

In een soepele beweging trekt Ethan haar op zijn schoot. ‘Laten we het over jou hebben.’ Chloé kleurt vuurrood. ‘Ik- eh- eigenlijk, ik denk niet dat dit een goed idee-eh.’ Ethan glimlacht. ‘Waarom niet?’ Ja, waarom eigenlijk niet? Ze voelde de neiging om te zeggen dat ze al met iemand was, maar dan zou ze onzin uitkramen. Ze wist niet eens waar Mike heengegaan was na de uni.

‘Ik- eh, gewoon niet, oke?’ Ethan haalt zijn schouders op en trekt haar dichter tegen zich aan. ‘Je bent een mooi meisje, ik ben een mooie jongen, het zou compleet volgens het boekje zijn als ik je zou zoenen, toch?’ Chloé aarzelt even. Wat is het toch dat haar tegenhoud, ze voelt zich tot hem aangetrokken, maar het is Mike niet…

Als hij zijn lippen plots- nou ja plots, vertelde Chloé zichzelf, het lag eraan te komen, zo zelfverzekerd was hij wel- drukken laat Chloé verbouwereerd even al haar gedachten varen. Snel trekt ze terug en loopt ze naar de deur.

Chloé maakt de deur open. ‘Ik denk dat het beter is als je gaat.’ Ethan staat op en loopt met haar mee naar de deur. ‘Waarom?’ ‘Ik moet… even nadenken, oke?’

De volgende ochtend word Avril wakker gemaakt door Chloé, die voor deze ene keer eens eerder wakker is dan Avril. ‘Goede morgen meisje.’ Glimlacht ze. Avril rekt zich uitgebreid uit en graait met haar handjes naar haar moeder. ‘Mogge mama. Uit?’ Chloé tilt haar op. ‘En wie is er vandaag jarig?’ ‘Aviee!’ Chloé grinnikt. ‘Jazeker, jij bent jarig. Heb je zin om mee naar beneden te gaan?’ Avril knikt enthousiast.

Als ze beneden komen, is de hele kamer versierd. ‘Gefeliciteerd Av!’ Avril slaakt een kreet van blijdschap. ‘Ballonnen!’ Ze slaat haar armpjes om haar moeders nek heen. Chloé glimlacht. ‘Wil je je verjaardagskleertjes aan en dan ontbijten?’ ‘Jaaa.’

Chloé maakt de deur open. ‘Kijk eens Av, wie er allemaal voor jou zijn gekomen?’ ‘Tante Elora, je papa, tante Jess, en eh- Liam.’ ‘Wat, geen bijnaam voor mij? Geen oom ofzo?’ Vraagt Liam verontwaardigd. Chloé haalt haar schouders op en geeft Avril aan haar vader. ‘Dat klinkt gewoon akward. Kom binnen, trek je jas uit, ga zitten allemaal enzo.’

‘Goed, ik moet iets vertellen, maar Loor, je moet niet boos worden, oke?’ Elora kijkt haar verward aan. ‘Ik kan niets van tevoren beloven maar, eh- sure?’ Chloé knikt. ‘Goed, gister ontmoette ik mijn buurman en ik moet toegeven, hij is zacht gezegd knap en hij zoende me ineens. En ik wist niet wat ik moest doen.’ Elora trekt een verontwaardigd hoofd.

‘Maar Mike dan?’ Chloé haalt haar schouders op. ‘Je kunt er niet van uitgaan dat ik weer bij hem terug kom, dat doet iedereen wel, maar ik ben er nog niet zeker van.’

Jess schraapt ongemakkelijk haar keel. ‘Zeg, heel erg interessante discussie hoor, werkelijk prachtig, maar ik denk dat er nog iets is waar we bij nodig is, jullie niet?’ Elora werpt een vlugge blik op haar horloge. ‘Avril.’ Chloé springt omhoog van het bed en beent naar beneden.

Liam & Jess

‘Wat ben je nou weer van plan?’ Liam glimlacht geheimzinnig. ‘Je zult het wel zien, doe je blinddoek nou maar gewoon om.’ ‘Als het weer een of ander maf plan is zal ik je krijgen, dat weet je he?’ Hij lacht ‘Laat ik het er maar op wagen, goed?’

Na een taxirit die –vooral voor Jess- enorm lang lijkt, worden ze dan toch afgezet bij een park dat behoorlijk afgelegen ligt. Liam sleurt Jess mee. ‘Volg me nou maar gewoon, we zijn er bijna.’ ‘Dat zeg je nou al een half uur en ik krijg er niet veel meer vertrouwen in.’ ‘We komen ook al een half uur dichterbij, kom nou maar gewoon.’ Jess zucht en laat zich meevoeren.

Plots staan ze stil. ‘Mag ik nu mijn blinddoek af?’ smeekt Jess. ‘Het zit echt immens oncomfortabel.’ Liam grinnikt en maakt de knoop los. ‘Ben je er klaar voor?’ Jess grijpt de blinddoek en trekt hem uit zijn handen en van haar hoofd af. ‘Fuck klaar zijn, ik wil dit ding van mijn- OH MIJN GOD LIAM.’ ‘Weet ik toch.’

Tegenover haar ligt een boot in het water, kussentjes, kaarsjes, twee glazen wijn en een picknickmand. Liam grijnst, pakt haar hand vast en leid haar naar de boot. ‘Madame, gaat u voor.’ Jess stapt voorzichtig aan boord en gaat zo snel mogelijk zitten. Liam volgt en maakt hem los van de kant.

Al snel drijft de boot rustig over het water. Jess glimlacht. ‘Je bent wel romantisch, eigenlijk.’ Liam slaat zijn armen over elkaar. ‘Oh, daar komt ze nu pas op, natuurlijk ben ik romantisch.’ Hij klopt op de kussens naast zich. ‘Hier, komt naast me liggen.’

‘Liam, je doet anders nooit zoiets, wat moet je?’ Liam grijnst. ‘Ik ben altijd romantisch, ik ben zwaar verontwaardigd.’ Jess port hem in zijn zij. ‘Serieus, ik ken je langer dan vandaag, je kunt het wel zeggen.’ Liam ademt diep in en knijpt zijn ogen dicht. ‘Goed, mijn familie heeft deze stad gesticht en elke generatie word er een stamhouder gekozen die terug gaat naar het hoofdhuis en zorgt voor de volgende stamhouder.’

Jess kruipt tegen hem aan. ‘En daar maakte je je zorgen over?’ Liam opent voorzichtig één oog. ‘Betekent dit dat je het doet?’ Jess lacht. ‘Ik was toch wel van plan om met je te gaan trouwen, kinderen te krijgen en gelukkig te worden, wat maakt het uit als dat in het hoofdhuis van jouw familie is?’ Liam ademt opgelucht uit. ‘Mooi, want mijn ouders komen morgen plannen voor de verbouwing bespreken, mijn versie van het huis.’

Jess lacht. ‘Je hebt het ook wel zo lang mogelijk uitgesteld, of niet?’ ‘Oh, daar ben ik heel erg goed in, dat weet je toch.’ Hij trekt haar tegen zich aan. ‘Mooi, nu dat uit de weg is, kunnen we aan de picknick beginnen.’ Jess kijkt ongemakkelijk naar de andere kant van de boot. ‘Je bent de mand vergeten.’ Liam grinnikt. ‘Goed dan, ik weet nog wel iets anders.’

De volgende middag zitten Liam en Jess met Daniël en Noëlle om tafel. Noëlle bladert in een meubeltijdschrift. ‘Dus, komen jullie ons helpen, volgende week?’ Jess glimlacht. ‘We kunnen niet van jullie verwachten dat jullie al het werk zelf gaan doen, terwijl wij er ook gaan wonen.’

Daniël glimlacht. ‘Fijn dat je met Liam meekomt, het zou behoorlijk ingewikkeld zijn als je nee had gezegd. Wist je het al lang?’ Jess grijnst en kijkt naar Liam. ‘Nou…’ Ze voelt een schop tegen haar been aan en schopt terug. ‘Ja, ja redelijk lang.’ Liam grijnst terug.

Hoofdhuis

Note:

Oke, dus, nu woont Klo in een ander mini appartementje en is het hoofdhuis compleet anders en awesome, dus ik schenk jullie een rondleiding (owja, also, het hoofdhuis stukje was crapping koel an’ you know it) door alle twee ^^

Hoofdhuis

Woonkamer Eet/keuken

Gang

Zwembad

‘Garage’ Muziek

Tuin

Balkon1

Balkon 2

Atelier

Bad 1 Gang

Slaapkamer Daan + No Slaapkamer

Liam + Jess

Baby --)

Baby --)

Bad2

Klo & Av Av blies binnen bubbeltjes, oke? *tick*

Beste eindigings foto ever.

Bitch.